SYLABUS Naukowe podstawy ochrony przyrody Instytut Ochrony

SYLABUS
Nazwa przedmiotu (bloku zajęć)
Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot 2
Kierunek studiów 3
Forma studiów 4
Rodzaj przedmiotu 5
Rok i semestr studiów
1
6
Stopień, imię i nazwisko
koordynatora przedmiotu
7
Stopień, imię i nazwisko osoby
prowadzącej (osób prowadzących)
zajęcia z przedmiotu 8
Forma(y) zajęć, liczba
realizowanych godzin 9
Naukowe podstawy ochrony przyrody
Instytut Ochrony Przyrody PAN (część 1)
Instytut Fizjologii Roślin PAN (część 2)
Biologia
Stacjonarne
Obowiązkowy
Rok I, II; semestr 1 (część 1) i semestr 2 (część
2)
Dr hab. Elżbieta Wilk-Woźniak (część 1)
Dr hab. Iwona Żur (część 2)
Wg szczegółowego harmonogramu zajęć
Wykłady, 30 godzin w roku
Cele przedmiotu
10
Student zaznajamia się z najnowszymi trendami w badaniach stanowiącymi
podstawy ochrony przyrody oraz przykładami badań interdyscyplinarnych
mającymi bezpośrednie przełożenie na aspekty ochroniarskie. Pogłębia swoją
wiedzę o istniejących programach związanych z ochroną przyrody oraz
wykorzystaniem wyników badań naukowych do tworzenia propozycji działań
ochronnych oraz praktycznego ich wdrażania.
Wymagania wstępne 11 Wiedza na poziomie studiów II stopnia
student posiada wiedzę z zakresu badań
będących podstawą do tworzenia propozycji działań
ochronnych na poziomie gatunku, populacji,
ekosystemów oraz wiedzę o procesach powodujących
degradację ekosystemów lądowych i wodnych w skutek
działalności ludzkiej; potrafi zdefiniować i
scharakteryzować przyczyny i skutki negatywnej
działalności człowieka; charakteryzuje nowoczesne
metody biotechnologiczne, wskazuje możliwości ich
wykorzystania w ochronie środowiska naturalnego.
Wiedza
12:
student rozpoznaje negatywne skutki
antropopresji na środowisko przyrodnicze i organizmy
żywe; dostrzega i rozumie konieczność ochrony roślin,
zwierząt i ekosystemów; potrafi wskazać i ocenić skutki
zaburzeń siedlisk; analizuje korzyści, ograniczenia i
zagrożenia poszczególnych technologii, proponuje
rozwiązania alternatywne.
Umiejętności
Efekty kształcenia
13:
student potrafi dyskutować na
tematy związane z ochroną przyrody przy wykazaniu
krytycyzmu do swoich poglądów; docenia działania
mające na celu zachowanie różnorodności biologicznej
Kompetencje społeczne
14:
oraz zachowanie siedlisk i ekosystemów w dobrej
kondycji; potrafi zaakceptować odmienność poglądów
oraz dąży do poszerzenia swojej wiedzy; zachowuje
otwartość a równocześnie krytycznie ocenia możliwości
zastosowania nowoczesnych osiągnięcia nauki w
praktyce rolniczej.
Treści programowe
15
Wprowadzenie do zagadnienia ochrona przyrody (1 godz.), cykle
biogeochemiczne na przykładzie kilku pierwiastków i zagrożenia dla siedlisk
wodnych (1 godz.), konflikty na styku ochrona przyrody - ludzie (1 godz.),
ochrona gatunkowa zwierząt (in situ, ex situ, reintrodukcje) (1 godz.),
ochrona dużych ssaków drapieżnych (1 godz.), wpływ zmian klimatycznych
na populacje (1 godz.), zachowanie zasobów genetycznych (1 godz.),
społeczne aspekty ochrony przyrody (1 godz.), inwazje (1 godz.), meta
populacje (1 godz.), wybór siedliska (1 godz.), wprowadzenie do geologii jako
istotnego czynnika kształtującego siedlisko (2 godz.), ochrona flory (1 godz.),
naukowe podstawy programu Natura 2000 (1 godz.), biotechnologia –
wprowadzenie, podstawowe pojęcia, historia (2 godz.), kultury in vitro jako
narzędzie utrzymania bioróżnorodności (2 godz.), zastosowanie biotechnologii
w hodowli roślin na potrzeby zrównoważonego, niskonakładowego i
ekologicznego rolnictwa (5 godz.), technologia fitoremediacji w ochronie
środowiska naturalnego (1 godz.), przyjazne dla środowiska metody
pozyskiwania metabolitów wtórnych, substancji biologicznie aktywnych i
biopaliw (2 godz.), transformacje genetyczne – cel, metody, kontrowersje (3
godz.).
Metody dydaktyczne 16
Wykład z prezentacją multimedialną
Obecność na zajęciach, egzaminy
Sposób(y) i forma(y)
zaliczenia 17
Metody i kryteria oceny
18
Całkowity nakład pracy
studenta potrzebny do
osiągnięcia założonych
efektów w godzinach oraz
punktach ECTS 19
Język wykładowy 20
Praktyki zawodowe w
ramach przedmiotu 21
Literatura 22
Obecność na wykładach potwierdzona podpisem
na liście obecności, egzamin - załącznik
Ok. 50 godzin (30 godzin wykłady, ok. 20 godzin
przygotowanie do egzaminów, ok. 2 godziny udział
w egzaminie); 2 ECTS
Polski
Literatura podstawowa:
MacKenzie A., Ball A. S., Virdee S. R. 2002.
Krótkie wykłady - ekologia. Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa
Malepszy S. (red.) 2011. Biotechnologia roślin.
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Pullin A.S. 2013. Biologiczne podstawy ochrony
przyrody. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Weiner J. 2003. Życie i ewolucja biosfery J. Weiner
PWN, Warszawa
Symonides E. 2014. Ochrona przyrody.
Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego,
Warszawa.
Literatura uzupełniająca:
publikacje polecane przez osoby prowadzące
poszczególne wykłady
Podpis koordynatora
przedmiotu 23
Podpis dyrektora jednostki24
Załącznik
Zasady egzaminu
1. Egzamin następuje po każdej z dwóch części bloku wykładów.
2. Egzamin przeprowadza i ocenia członek Rady Studium z Instytutu PAN,
odpowiedzialny za każdą część bloku wykładów.
3. Egzamin przeprowadzany jest w formie pisemnego testu.
4. Test egzaminacyjny zawiera pytania otwarte i zamknięte - jednokrotnego
lub wielokrotnego wyboru punktowane wg zasad:
a) za prawidłową odpowiedź w pytaniu otwartym przyznane są 2 punkty;
b) za prawidłową odpowiedź na pytanie jednokrotnego wyboru przyznany
jest 1 punkt;
c) za prawidłową odpowiedź na pytanie wielokrotnego wyboru przyznane
jest 0,5 punktu za każdą cząstkową poprawną odpowiedź.
5. Ocena z egzaminu wynika z sumy punktów uzyskanych w teście
egzaminacyjnym i określana jest wg zasad:
Procent (%) sumy
punktów
możliwych
do
uzyskania
91 – 100
81 – 90
71 – 80
61 – 70
55 – 60
0 – 54
Ocena
Słowna
bardzo dobry (bdb)
ponad dobry (p.db)
dobry (db)
ponad dostateczny (p.dst)
dostateczny (dst)
niedostateczny (ndst)
Liczbowa
5,0
4,5
4,0
3,5
3,0
2,0
6. Nieusprawiedliwiona nieobecność na egzaminie skutkuje otrzymaniem
oceny „2,0” (niedostateczny).
7. Egzamin jest zdany po uzyskaniu 55% sumy punktów możliwych do
otrzymania w teście egzaminacyjnym.
8. Pozytywne oceny z egzaminu nie podlegają poprawie na wyższy stopień.
9. W przypadku otrzymania z egzaminu oceny niedostatecznej doktorantowi
przysługuje tylko jeden egzamin poprawkowy w trakcie roku akademickiego
(por. Regulamin studiów doktoranckich).
10. Ocena z egzaminu poprawkowego jest średnią z oceny niedostatecznej
oraz oceny uzyskanej z egzaminu poprawkowego.
11. Egzamin poprawkowy przeprowadzany jest wg niniejszych zasad.
12. Ocenę wpisuje do indeksu i karty egzaminacyjnej doktoranta osoba
przeprowadzająca egzamin.