Lodówki prosto z zakładu lotniczego W filmie pt. „Indiana Jones i

Lodówki prosto z zakładu lotniczego
W filmie pt. „Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki” w chwili wybuchu
bomby atomowej tytułowy bohater chroni się w lodówce. Następuje detonacja,
chłodziarka wylatuje w powietrze, a następnie spada w innym miejscu. Schowany w
niej Jones nie odnosi żadnych obrażeń. Jednak, lecąc, zmienił miejsce pobytu. Ta więc
w tym wypadku lodówka była środkiem transportu, lub (jak kto woli) sprzętem
komunikacyjnym. Wprawdzie jest to sytuacja filmowa (nie wyobrażam sobie lodówki
jako pojazdu - ale drugiej strony jeszcze 30 lat temu nikt nie przypuszczał, że
śmigłowiec Black Hawk będzie produkowany w Mielcu, więc kto wie...). Jedno jest
pewne: na przełomie lat 50. i 60. ub. wieku w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w
Mielcu masowo produkowano właśnie lodówki: ALD-80, ALD-100 oraz SLD-100.
Poniżej prezentuję ich krótkie charakterystyki oraz informacje o całej serii:
ALD-80 (Absorpcyjne Lodówki Domowe) – opracowano i produkowano je w WSKPZL Mielec od 1954 roku. To właśnie one były pierwszymi polskimi lodówkami
(wówczas zwanymi szafkami chłodniczymi), a nie, jak podają niektóre źródła,
poznańskie chłodziarki z 1956 roku. Jej następczyniami były ALD-100 oraz SLD-100.
Miały jedną komorę.
SLD-100 (Sprężarkowe Lodówki Domowe) – również opracowano (przy współpracy
ze specjalistami czechosłowackimi) i produkowano je w WSK w Mielcu (jednak
agregat chłodniczy dostarczano z Czechosłowacji) od 1961 roku.
Lodówki opracowano we własnym Biurze Konstrukcyjnym z inicjatywy ówczesnego
dyrektora WSK Mieczysława Gronka (1921-1993). Kierownikiem prac był inż.
Zygmunt Szczeciński, a w skład zespołu konstrukcyjnego weszli:
- Antoni Kluz;
- Bolesław Nakoneczny (1909-1992)- chemik, od 1947 roku kierownik Centralnego
Laboratorium Zakładowego (CLZ) WSK w Mielcu;
- Zygmunt Penczak;
- Zygmunt Stemplowski;
- Zygmunt Zawadzki;
- Janusz Zawodny;
Produkcję lodówek zakończono w 1966 roku. W sumie chłodziarek ALD-80 oraz
SLD-100 wyprodukowano ok. 148 tys. Do końca produkcji na rynku krajowym
cieszyły się dużym powodzeniem. Podobno czytelnicy „Korsa” w listach do redakcji
jeszcze w latach 90. ub. w. chwalili ich wytrzymałość po 30 latach od zakończenia
produkcji.
Mieczysław Gronek. Fotografia pochodzi ze zbiorów Muzeum Regionalnego w
Mielcu.
Fotografia pochodzi ze
zbiorów Muzeum
Regionalnego w Mielcu.
Michał Krawiec
Źródła:
 „30 lat Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu”- Praca zbiorowa,
Wydawnictwo WSK w Mielcu, Mielec 1968
 „Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego <<PZL- Mielec>>” [w:] „Mielec.
Studia i materiały z dziejów miasta i regionu” t. II, Praca zbiorowa pod
redakcją Feliksa Kiryka, KAW, Mielec 1988
 „Encyklopedia Miasta Mielca” t. I-III- Józef Witek, AWR „Korso”, Mielec
2004-2009
 „Fabryka, która zmieniła miasto”- Kazimierz Królikowski, TMZM, Mielec
2013