Autoreferat - Politechnika Lubelska

Autoreferat
1. Imię i Nazwisko.
Dr inż. Jarosław Paweł Zubrzycki
2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe – z podaniem nazwy, miejsca i roku ich
uzyskania oraz tytułu rozprawy doktorskiej.
1994
magister inżynier: Politechnika Lubelska, Wydział Mechaniczny, kierunek:
Górnictwo i Geologia, specjalność: Maszyny i Urządzenia Górnicze
i Wiertnicze, uzyskany 20 lipca 1994r. Praca dyplomowa na temat
„Sterowanie dławieniowe i objętościowe prędkością obrotową silników
hydraulicznych”.
2002
kwalifikacje pedagogiczne: Studium Pedagogiczne, Politechnika Lubelska,
uzyskane 03.07.2002
2002
stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie Budowa i Eksploatacja
Maszyn uzyskany 06 listopada 2002 w Politechnice Lubelskiej, Wydział
Mechaniczny, praca p.t.: „Wpływ kształtu powierzchni natarcia ostrza na
obciążenie noża skrawającego naturalny materiał kruchy”, promotor: dr hab.
inż. Józef Jonak, prof. PL
3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych.
Miejsce zatrudnienia:
Politechnika Lubelska,
Wydział Mechaniczny, Instytut Technologicznych Systemów Informacyjnych
Ul. Nadbystrzycka 36,
20-618 Lublin
1
Historia zatrudnienia:
1.09.1994 – 30.08.1996
nauczyciel w klasach zawodowych i technikum, wychowawca
klasy 3-letniego Technikum po ZSZ w Zespole Szkół im. Mikołaja
Kopernika w Bełżycach ul. Bychawska 4
1.10.1996 – 28.02.2003
asystent w Katedrze Podstaw Techniki, Wydział Zarządzania
i Podstaw Techniki Politechniki Lubelskiej
1.03.2003 – obecnie
adiunkt w Instytucie Technologicznych Systemów Informacyjnych,
Zakład
Systemów
Informacyjnych,
Wydział
Mechaniczny
Politechniki Lubelskiej, od 01.03.2004 Kierownik Zakładu
Systemów Informacyjnych
16.03.2008 – 15.12.2009 wykładowca, Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi, ul.
Rewolucji 1905r. nr 64, (umowa o dzieło)
02.10.2006 – 30.06.2008 wykładowca, Instytut Nauk Technicznych, Państwowa Wyższa
Szkoła Zawodowa w Chełmie ul. Pocztowa 54 (umowa o dzieło)
01.10.2008 – obecnie
starszy wykładowca, Instytut Nauk Technicznych i Lotnictwa,
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie ul. Pocztowa 54
(umowa o pracę)
02.04.2012 – 31.08.2012 główny
specjalista
„Wzornictwo
–
Kierownik
przemysłowe”
w
studiów
ramach
podyplomowych
realizacji
projektu
„Nowoczesna edukacja – rozwój potencjału dydaktycznego
Politechniki Lubelskiej” POKL.04.01.01-00-108/08, Politechnika
Lubelska (umowa o pracę 1/4 etatu)
01.03.2013 – 31.12.2013 Kierownik projektu „PI Nowy model kompleksowej obsługi
potrzeb
innowacyjnych
POKL.08.01.01-06-11/12-00,
przedsiębiorstw
Lubelski
INNO-BROKER”
Park
Naukowo-
Technologiczny S.A. ul. Dobrzańskiego 3 (umowa o pracę 1/4
etatu)
01.09.2014 – 30.06.2015 główny specjalista – Kierownik projektu „Inżynieria zdrowia –
Inżynieria
przyszłości”
UDA-POKL.04.01.01-00-211/13-00,
Politechnika Lubelska (umowa o pracę 1/2 etatu)
2
4. Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003
r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie
sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.):
Osiągnięcie naukowe
Moje osiągnięcie naukowe w rozumieniu Ustawy o stopniach naukowych i tytule
naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki z dnia 14 marca 2003 r. z późniejszymi
zmianami, art. 16 pkt. 2. stanowi autorska monografia pt.: „Zwiększenie dokładności
wiercenia wibracyjnego głębokich otworów” Monografie, Lubelskie Towarzystwo
Naukowe, Lublin 2014.
Omówienie celu naukowego ww. pracy i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich
ewentualnego wykorzystania
Współczesny przemysł maszynowy, lotniczy, naftowy i oprzyrządowania ma wiele
rozwiązań, które w swojej konstrukcji posiadają głębokie otwory. Zgodnie z przyjętą
w technice klasyfikacją za głęboki otwór uważa się taki, którego stosunek długości
(głębokości) do średnicy przekracza l/d ≥ 5. Według tej klasyfikacji takim otworem może być
zarówno otwór o średnicy d=200mm i długości l=1000mm (np. wały drążone pomp
wielostopniowych na stacjach pompowych w rurociągach gazowych), jak również otwór
o średnicy d=0,5mm i długości l=8mm (np. wtryskiwacze paliwowe w silnikach
spalinowych). Bez względu na wymiary liniowe otwory te mają jeden, wspólny mianownik:
muszą być wykonane z dużą dokładnością pod względem geometrii (zachowanie
cylindryczności i prostoliniowości otworu), i mieć małą chropowatość. Trudności związane
z obróbką głębokich otworów zwiększają się wraz ze wzrostem ich głębokości. Dokładne
głębokie otwory w jednorodnym materiale, zazwyczaj są wykonywane w kilku operacjach
(wiercenie, rozwiercanie zgrubne, rozwiercanie wykańczające, honowanie itp.). Niestety, są
to operacje czasochłonne i złożone technologicznie. Trudności, jakie pojawiają się
szczególnie podczas procesów zgrubnych powodują, że częstymi błędami są brak
prostoliniowości otworu spowodowanej zejściem narzędzia z założonej osi oraz
nieuzyskiwanie oczekiwanej chropowatości powierzchni. Głównymi przyczynami tego
problemu są:

wymuszone usuwanie wióra,
3

bazowanie części roboczej narzędzia w trakcie obróbki na powierzchni obrobionej
otworu,

malejąca sztywność układu technologicznego wraz z wielkością wysunięcia wiertła,
co stanowi podstawową przeszkodę w zwiększeniu wydajności procesu.
Aktualnie niezwykle istotnymi parametrami procesu produkcyjnego i technologicznego
są wydajność i kosztochłonność. Zwiększenie wydajności i zmniejszenie kosztochłonności
w procesie wiercenia głębokich otworów jest osiągane głównie poprzez racjonalne określenie
parametrów determinujących dokładność i jakość obrobionej powierzchni. Rozwiązanie
zagadnienia sterowania charakterystykami dynamicznymi procesu skrawania poprzez zmianę
parametrów układu technologicznego, a zwłaszcza sztywności podsystemu narzędzia
i przedmiotu obrabianego okazują się być jednym z głównych zadań do rozwiązania.
Każdemu rodzajowi systemu obróbkowego związanemu z obróbka wiórową towarzyszą
drgania wymuszone i samowzbudne. Zjawiska te mają negatywny wpływ na wydajność
i jakość procesu obróbkowego. W literaturze przedmiotu od lat znane są różne sposoby
dyssypacji drgań lub ograniczenia ich powstawania. W procesie wiercenia wiertłami krętymi
powstawanie drgań jest nieodłącznym zjawiskiem, które wybitnie negatywnie wpływa na sam
proces oraz jakość powstającego otworu. Najwięcej prac badawczych zajmujących się
wierceniem wiertłami krętymi jest nakierowana na eliminację tych drgań. Zadanie to jest
bardzo trudne i nie zawsze przynosi spodziewane efekty. Przy wierceniu w materiałach
kruchych pochodzenia naturalnego i tych wytworzonych przez człowieka (np. beton, sztuczne
materiały budowlane itp.) technologicznie wprowadza się ruch drgający do pracy narzędzia
wywołując intensyfikację procesu wiercenia-urabiania. W mojej pracy zająłem się procesem
wiercenia w materiałach konstrukcyjnych wykorzystywanych w przemyśle maszynowym,
czyli w stali, gdzie wprowadzanie drgań do procesu jest zjawiskiem negatywnym.
Celem poznawczym mojej monografii pt. „Zwiększenie dokładności wiercenia
wibracyjnego głębokich otworów” (Monografie, Lubelskie Towarzystwo Naukowe, Lublin
2014) było przedstawienie opracowanej (autorskiej) koncepcji metody wibracyjnego
wiercenia głębokich otworów w celu zwiększenia ich dokładności. Opracowanie metody
zostało poprzedzone identyfikacją czynników powodujących powstawanie drgań w strefie
skrawania zarówno tych zewnętrznych jak i wewnętrznych oraz identyfikacją drgań
elementów układu technologicznego w procesie i ich wpływu na dokładność i inne
jakościowe parametry obróbki. W pracy przedstawiono także istniejące modele matematyczne
układów technologicznych występujących w procesach wiercenia głębokich otworów.
Analiza omówionych modeli jednoznacznie pokazuje, że odzwierciedlają one tylko pewne
4
wybrane aspekty złożonego problemu zwiększenia jakości obróbki głębokich otworów.
Należy również stwierdzić, że wspomniane modele niewystarczająco dokładnie opisują istotę
procesów zachodzących w układzie technicznym. Szczególnie jest to widoczne w opisie
dynamicznych własności układu technologicznego, gdzie np. nieuwzględniane są zjawiska
skrawania „po śladzie”. Z kolei w innych modelach trudno odnaleźć opisy dynamiki procesu,
która ma istotny wpływ na dokładność wykonywanych otworów.
Ważnym do rozwiązania zagadnieniem w procesie zwiększenia dokładności wiercenia
wibracyjnego głębokich otworów są metody automatyzacji i sterowania dokładnością
obróbki. Złożoność obróbki metali wymaga stosowania różnych metod i sposobów sterowania
procesem. Oznacza to, że przy sterowaniu obróbką mechaniczną konieczna jest analiza
całościowa układu technologicznego jako obiektu sterowania. Należy także do tej analizy
włączyć urządzenia sterowania zmieniające parametry układu lub procesu. W monografii pt.
„Zwiększenie dokładności wiercenia wibracyjnego głębokich otworów” skupiono się
głównie na sterowaniu układami dynamicznymi obróbki według kryteriów ekonomicznych.
Przy określeniu optymalnych ekonomicznie warunków przebiegu procesu największe
znaczenie ma ocena kosztów zależnych od parametrów obróbki.
Przeprowadzona analiza pokazuje, że z punktu widzenia kryteriów ekonomicznych
optymalne algorytmy sterowania przeważnie sprowadzają się do podtrzymywania na
zadanym poziomie siłowych parametrów procesu skrawania. W przypadku obróbki głębokich
otworów dotyczy to siły osiowej i momentu obrotowego. Wnioski, jakie wypływają
z przeprowadzonych analiz wskazują na kilka kierunków prac mogących poprawić
dokładność wiercenia głębokich otworów. M.in. są to:
 optymalizacja konstrukcji i geometrii narzędzia skrawającego,
 opracowanie specjalnych metod obróbki zapewniających poprawę warunków usuwania
wióra ze strefy skrawania i samego otworu,
 opracowanie systemów automatycznego sterowania parametrami obróbki z uwzględnie-
niem rzeczywistych warunków przebiegu procesu.
Z punktu widzenia autora monografii, najbardziej perspektywicznym kierunkiem
optymalizacji procesu głębokiego wiercenia jest budowa układów zautomatyzowanej
stabilizacji obciążenia działającego na narzędzie.
Głównym odpowiedzialnym za stabilizację procesu wiercenia wibracyjnego głębokich
otworów jest układ dynamiczny procesu wiercenia. Pod tym pojęciem rozumie się układ
technologiczny (tj. obrabiarka – przyrząd – narzędzie – przedmiot obrabiany) wraz
z realizowanym w nim procesem technologicznym obróbki.
5
Aktywny wpływ na proces technologiczny, realizowany z pomocą układów
zautomatyzowanej regulacji i sterowania, pozwala zwiększyć dokładność wymiarów
i kształtu otworu, zmniejszyć odchylenie osi i graniastość, poprawić wskaźniki technicznoekonomiczne i zwiększyć dokładność funkcjonowania układu technologicznego.
Zwiększenie dokładności wiercenia wibracyjnego głębokich otworów zostało
zrealizowane dzięki zastosowaniu specjalnej konstrukcji przetworników falowodowych
mających za zadanie wywołanie drgań skrętno-wzdłużnych. Dla tak przyjętego układu
roboczego został zbudowany model matematyczny procesu.
Schemat
obliczeniowy
procesu
wiercenia
został
przedstawiony
w
postaci
dwumasowego modelu ze względu na to, że największy wpływ na proces kształtowania
otworu podczas wiercenia mają dwa podukłady: półfabrykat-podpory i narzędzie-falowód.
Pomiędzy obydwoma podukładami wprowadzono połączenia w postaci sprężystej
i dyssypatywnej zależności, a jego parametry siłowe określane są w modelu, jako dwa
składniki.
Dla tak opracowanego modelu matematycznego wiercenia z przetwornikiem
falowodowym określono kolejne współczynniki wchodzące do modelu. Metodykę
wyznaczania i wartości tych współczynników podano w postaci tabeli. Kolejnym etapem było
przeprowadzenie badań numerycznych w celu uzyskania charakterystyk częstotliwościowych
i fazowych układu dynamicznego procesu wiercenia. Charakterystyki te posłużyły do oceny
wpływu parametrów regulacji na dokładność obróbki. Otrzymane wyniki badań
numerycznych w dalszej kolejności zostały zweryfikowane badaniami eksperymentalnymi.
Przeprowadzone badania wskazują na możliwość wdrożenia opracowanej metody
w warunkach zakładu przemysłowego do kształtowania głębokich otworów. Opracowane
i przedstawione w monografii otwarte układy dynamicznego procesu wiercenia są stabilne
zgodnie z kryterium Nyquista. Badanie opracowanego modelu strukturalnego i modelu
matematycznego układu realizującego proces wiercenia z uwzględnieniem skrawania „po
śladzie” oraz nieciągłości procesu obróbki przy zastosowaniu podsystemu narzędzia
o regulowanej sztywności ujawniło możliwość generowania regulowanych drgań podłużnoskrętnych. Wykazano, że drgania skrętne podukładu narzędzia i ich parametry mają wpływ na
przesunięcia poprzeczne wiertła i dokładność obróbki.
Przedstawione w monografii wyniki analiz teoretycznych, badań numerycznych
i doświadczalnych zwiększenia dokładności wiercenia wibracyjnego głębokich otworów po
raz pierwszy traktują zagadnienie kompleksowo, obejmując istotne dla technologii przypadki
6
wiercenia głębokich otworów. Podane w pracy przykłady rozwiązań wskazują na możliwości
wykorzystania metody i narzędzi do wytwarzania głębokich otworów.
Opracowane rozwiązania techniczne będą także przedmiotem krajowych zgłoszeń
patentowych.
5. Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo – badawczych
Moja działalność naukowa rozpoczęła się jeszcze w okresie studiów w Politechnice
Lubelskiej. Byłem zaangażowany w realizację badań naukowych związanych z badaniem
energochłonności procesu urabiania skał. Badania były prowadzone przez pracowników
Katedry Maszyn Górniczych Politechniki Lubelskiej – dr inż. Józefa Jonaka i dr inż. Ryszarda
Ostapiuka. Prace te w późniejszym okresie były punktem wyjścia do innych badań, które
zakończyły się opracowaniem mojej dysertacji i uzyskaniem stopnia doktora nauk
technicznych, natomiast prof. Józef Jonak został moim promotorem. Pracę w Politechnice
Lubelskiej rozpocząłem 01 października 1996r. w Katedrze Podstaw Techniki, Wdział
Zarządzania i Podstaw Techniki.
18 października 2001r. decyzją Rady Wydziału Mechanicznego został wszczęty mój
przewód doktorski nt. "Wpływ kształtu powierzchni natarcia ostrza na obciążenie noża
skrawającego naturalny materiał kruchy", promotor - dr hab. inż. Józef Jonak. Z uwagi na
charakter pracy oraz możliwe perspektywy wykorzystania praktycznego jej efektów, Komitet
Badań Naukowych przydzielił na jej wykonanie grant promotorski. Umożliwiło mi to
prowadzenie szerokiego zakresu badań zarówno numerycznych jak i doświadczalnych
(8T12A 066 21, promotorski „Wpływ kształtu powierzchni natarcia ostrza na obciążenie
noża skrawającego naturalny materiał kruchy” – kierownik projektu Józef Jonak,
wykonawca). Publiczna obrona rozprawy doktorskiej odbyła się 06 listopada 2002r. W tym
samym dniu Rada Wydziału Mechanicznego Politechniki Lubelskiej nadała mi stopień
naukowy doktora nauk technicznych w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn.
Po uzyskaniu stopnia doktora awansowałem na stanowisko adiunkta w Instytucie
Technologicznych Systemów Informacyjnych, Wydział Mechaniczny Politechniki Lubelskiej.
Dalsze prace badawcze prowadziłem w zespole badawczym prowadzonym przez prof. dr hab.
inż. Antoniego Świcia. Prace koncentrowały się głównie nad zastosowaniem systemów
informacyjnych do sterowania procesami technologicznymi. Prace te były prowadzone
w ramach badań własnych.
7
Równolegle z badaniami prowadzonymi w ITSI kontynuowałem również prace w zespole
mojego promotora rozprawy doktorskiej prof. dr hab. inż. Józefa Jonaka w obszarze
zwiększenia efektywności procesów urabiania skał. Prace te prowadzone były w ramach
badań własnych oraz następujacych projektów:
 Projekt badawczy nr 4T12A 054 28 – projekt badawczy własny realizowany
w Politechnice Lubelskiej „Badania nad doborem cech sygnałów wielkości istotnych
dla procesu urabiania skał kombajnami górniczymi w aspekcie wykorzystania
"sztucznej inteligencji" w układach adaptacyjnego sterowania procesem urabiania”
– kierownik projektu prof. Józef Jonak, okres realizacji 04.04.2005 – 03.04.2008,
dr inż. Jarosław Zubrzycki – wykonawca,
 Projekt badawczy nr N N524 368337, Numer umowy: 3683/B/T02/2009/37 – projekt
badawczy własny realizowany w Politechnice Lubelskiej „Badanie procesu
skrawania skał uwarstwionych narzędziem dyskowym” – kierownik projektu dr inż.
Jarosław Zubrzycki, okres realizacji 09.10.2009 – 08.10.2012.
W chwili obecnej pracuję również w zespole prof. dr hab. Grzegorza Litaka, z którym to
zespołem realizujemy projekt badawczy nr UMO-2012/05/B/ST8/00080, – projekt badawczy
własny Wpływ efektów nieliniowych na pozyskiwanie energii z drgań mechanicznych kierownik projektu prof. dr hab. Grzegorz Litak, okres realizacji 03.2013-10.2016, dr inż.
Jarosław Zubrzycki – wykonawca.
Po dołączeniu do zespołu badawczego prof. A. Świcia w roku 2006 prof. dr hab. inż.
Wiktora Taranenki, moje prace badawcze w tym zespole skupiły się wokół opracowania
metod zwiększenia dokładności wiercenia wibracyjnego głębokich otworów. W ramach
prowadzonych prac badawczych w latach 2007-2014 pogłębiałem swoje zainteresowania
w obszarze technologii wiercenia wibracyjnego w materiałach konstrukcyjnych stalowych
oraz metalowych, w obszarze sterowania i automatyzacji procesów technologicznych obróbki
ubytkowej (gł. kształtowanie wałów o małej sztywności, wiercenie narzędziami o zmiennej
sztywności). W wyniku prowadzonych badań został udoskonalony model matematyczny
procesu wibracyjnego wiercenia głębokich otworów. Efektem prowadzonych badań
i uzyskanych wyników był szereg publikacji przybliżających rozważaną tematykę. Jednym
z istotnych moich działań naukowo-badawczych był staż naukowy, jaki odbyłem
w Sewastopolskim Narodowym Uniwersytecie Technicznym w Sewastopolu (SevNTU),
Ukraina w okresie od 23 lipca do 18 sierpnia 2007r. W ramach odbytego stażu dokończyłem
8
budowę i uruchomiłem stanowisko badawcze, w którym realizowałem badania związane
z wyznaczaniem i badaniem charakterystyk dynamicznych procesu wiercenia głębokich
otworów, badania wpływu parametrów regulacji na dokładność obróbki oraz eksperymentalne
określenie współczynników opracowanego wcześniej modelu matematycznego procesu
wiercenia wibracyjnego. Efektem odbytego stażu było opracowane sprawozdanie pt.
"Экспериментальные
исследования
характеристик
динамических
систем
формообразования глубоких отверстий". Cała praca została napisana w j. rosyjskim (praca
niepublikowana, 64 str.).
W kolejnych latach dalej pracowałem nad doskonaleniem opracowanych modeli
matematycznych procesu wiercenia wibracyjnego i budową algorytmów sterowania
automatycznego
dynamicznym
układem
technologicznym
do
obróbki
otworów.
Przeprowadzonych zostało szereg badań numerycznych, których celem było sprawdzenie
poprawności budowy wspomnianych modeli. Wyniki badań numerycznych oraz uzyskane
wartości parametrów regulacji były weryfikowane doświadczalnie podczas kolejnych moich
krótkoterminowych wyjazdów do SevNTU (IX.2008, IX.2009, IX.2010, IX.2011).
Zrealizowane badania numeryczne i doświadczalne procesów wiercenia wibracyjnego
głębokich otworów wskazały na dalsze możliwości rozwoju zaproponowanej technologii
i możliwości jej implementacji w warunkach przemysłowych.
Ważnym, w mojej opinii, osiągnięciem wynikającym z moich zainteresowań naukowych
i prac badawczych jest monografia pt. Identyfikacja i sterowanie układem dynamicznym
obróbki skrawaniem opracowana przez nasz zespół wywodzący się z Sewastopola: prof.
A. Abakumow (Samarski Państwowy Uniwersytet Techniczny w Samarze, Rosja),
prof. W. Taranenko (Politechnika Lubelska), J. Zubrzycki i doc. G. Taranenko (SevNTU,
Ukraina), która ukazała się w 2014r. W pracy tej przeanalizowano istniejące modele
matematyczne układów dynamicznych obrabiarek i procesu skrawania. Na tej podstawie oraz
badań własnych autorów sformułowano i sformalizowano metodę analitycznej identyfikacji
w celu opracowania modelu matematycznego układu dynamicznego procesu skrawania
z racjonalnym wykorzystaniem wiedzy o podstawowych procesach zachodzących w strefie
skrawania. Ponadto, udowodniono, że rozwiązanie problemu opracowania metod syntezy
układu automatycznego sterowania układami dynamicznymi obrabiarek i urządzeń
technologicznych jest niemożliwe bez wnikliwego zbadania własności obiektu i opracowania
modelu
matematycznego,
który
adekwatnie
odzwierciedla
charakterystyki
obiektu
9
sterowanego. Opracowanie modelu matematycznego obiektu sterowania adekwatnego do
obiektu rzeczywistego jest niezbędne przy rozwiązywaniu problemu stabilności układu
sterowania i syntezy członów korygujących wg wymaganych wskaźników jakości sterowania
w stanach przejściowych.
Oprócz w/w monografii powstało szereg innych prac, które zostały opublikowane
w czasopismach naukowo-technicznych a także były zaprezentowane na krajowych,
międzynarodowych i zagranicznych konferencjach [43, 44, 45, 46, 47, 48, 50, 54, 63, 64, 65,
69, 70, 74, 81, 89, 95, 105, 108, 109, 111, 115, 120, 121, 122].
Równolegle, w tym czasie od roku 2009 po włączeniu mnie do zespołu mającego na celu
opracowanie programu studiów na nowym kierunku w Wydziale Mechanicznym – Inżynieria
biomedyczna, moje prace i zainteresowania naukowo-badawcze zostały poszerzone o nowy
obszar. Od tamtego momentu powstało szereg publikacji w tym trzy monografie, związanych
z technicznym wsparciem medycyny (szczegółowe zestawienie w Wykazie Publikacji).
Podsumowując moje osiągnięcia naukowo – badawcze chciałbym podkreślić, że
w okresie od zakończenia doktoratu:
a) opublikowałem 109 prac naukowych (w tym 11 samodzielnych, 8 monografii),
z czego 10 wyróżnionych w Journal Citation Reports,
b) zostałem współautorem 3 zgłoszeń patentowych i wzorów przemysłowych
Moje prace zostały dostrzeżone przez zagranicznych naukowców, co zaowocowało
powierzeniem mi recenzowania artykułów oraz włączeniem do kolegiów redakcyjnych trzech
czasopism zagranicznych:
1. “ACTUAL
PROBLEMS
OF
ECONOMICS“
ISSN
1993-6788
http://eco-
science.net/EDITORIAL.html
2. ANNALS OF FACULTY ENGINEERING HUNEDOARA – INTERNATIONAL
JOURNAL OF ENGINEERING (ISSN 1584 – 2665, ISSN 1584 – 2673
http://annals.fih.upt.ro/editorial-board.html
3. ACTA TECHNICA CORVINIENSIS – Bulletin of Engineering e-ISSN: 2067-3809
http://acta.fih.upt.ro/editorial-board.html
Efektem prowadzonych przeze mnie prac naukowo – badawczych oraz publikacji
z nimi związanych jest uzyskanie indeksu Hirsch h=3 zgodnie z bazą Web of Science –
10
Thomson Reuters (rys. 1). Sumaryczna wartość współczynnika IF za okres 2012-2015
wyniosła 3,989. Z kolei wg serwisu Scholar Google wartość indeksu Hirsch wyniosła h=6
(rys. 2).
Rys. 1. Zrzut ekranowy z serwisu Web of Science
Rys. 2. Zrzut ekranowy z serwisu Google Scholar
Za działalność naukową wielokrotnie otrzymywałem nagrody Rektora Politechniki
Lubelskiej [załącznik: Nagrody, Zaświadczenia, Certyfikaty, Dyplomy]
11
Praca na rzecz przemysłu
Przez cały okres pracy w Politechnice Lubelskiej oraz przed podjęciem w niej pracy
intensywnie współpracowałem z przemysłem. W ramach tej współpracy opracowałem lub
byłem
współautorem
60
opracowań
naukowo-technicznych,
ekspertyz
i
opinii
o innowacyjności (4 przed podjęciem pracy w PL). W ramach współpracy z przemysłem
odbyłem cztero miesięczny staż przemysłowy (XII.1995 – III.1996) w Odlewni URSUS
w Lublinie (obecnie już nieistniejący zakład). Efektem tego stażu było zlecenie na
„Doradztwo naukowo techniczne: przeprowadzenie badań wyznaczających techniczne
i praktyczne możliwości zastosowania rozwiązań umożliwiających ważenie płynnego metalu
wlewanego do łyżek zalewowych z dokładnością do 1,5 kg w liniach formierskich nr 3 i 5”
kierownik pracy mgr inż. Jarosław Zubrzycki. Kompletne zestawienie wykonanych przeze
mnie i zespołowo prac znajduje się w załączniku Prace wykonane na rzecz przemysłu.
Działalność dydaktyczna
Obok działalności naukowo – badawczej realizowanej w Politechnice Lubelskiej
aktywnie włączałem się w dydaktykę oraz prace organizacyjne. W ramach działalności
dydaktycznej opracowałem szereg programów kształcenia, materiałów wykładowych,
instrukcji
laboratoryjnych
zarówno
dla
studentów
studiów
stacjonarnych
jak
i niestacjonarnych. Jestem również współautorem jednego skryptu-poradnika dla studentów:
Taranenko W., Świć A., Zubrzycki J., Opielak M.: Metodyka opracowania prac inżynierskich
i magisterskich. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, Lublin 2007, s. 94. Chciałbym
również nadmienić, że jestem również autorem programów nauczania prowadzonych przez
siebie przedmiotów w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Chełmie na kierunku
Mechanika i Budowa Maszyn, specjalność Mechanizacja górnictwa. Dla PWSZ w Chełmie,
jako współautor, opracowałem program kształcenia na potrzeby prowadzenia studiów
podyplomowych „Maszyny górnicze i wiertnicze”, gdzie prowadzę również zajęcia
dydaktyczne i prace dyplomowe. Zestawienie opracowanych programów nauczania znajduje
się w załączniku Opracowane programy nauczania.
Przez cztery lata 2004 – 2008 byłem opiekunem Studenckiego Koła Naukowego
„Informatyk” funkcjonującego przy Instytucie Technologicznych Systemów Informacyjnych.
Podczas pracy w SKN „Informatyk” powstało szereg prac naukowych, które studenci
prezentowali na konferencjach krajowych i zagranicznych. Szczególnym zainteresowaniem
cieszyła się cykliczna międzynarodowa konferencja „Прогрессивные направления развития
12
мащино-приборостроительных отраслей и транспорта” Международнaя научнотехническaя конференция студентов, аспирантов и молодых ученых; organizowana przez
Sewastopolski Narodowy Uniwersytet Techniczny w Sewastopolu. Studenci uczestniczyli
w niej corocznie od 2003 do 2013r.
Od 2008r. decyzją Dziekana Wydziału Mechanicznego zostałem powołany na funkcję
Wydziałowego Koordynatora programu LLP-ERASMUS, a obecnie ERASMUS+. Moja
działalność na rzecz Programu nie ogranicza się tylko do spraw organizacyjnych, ale również
od początku prowadzę zajęcia w języku angielskim dla studentów obcokrajowców. Obecnie
są to zajęcia z przedmiotu Hydraulics and hydraulic drives, prowadzę również indywidualne
projekty dla studentów w ramach przedmiotu Final project. Dzięki tej aktywności mam
ogromną możliwość ciągłego poznawania i doskonalenia mojej znajomości języka
angielskiego. Chciałbym również nadmienić, że w miarę potrzeb prowadzę również zajęcia
w j. rosyjskim dla coraz liczniej podejmujących studia w PL studentów z Ukrainy
i Kazachstanu.
Niezwykle ciekawym dla mnie zadaniem, jakie powierzył mi ówczesny Dziekan
Wydziału Mechanicznego prof. dr hab. inż. Henryk Komsta był udział w zespole ds.
opracowania programu kształcenia dla nowo organizowanego w wydziale kierunku
Inżynieria biomedyczna (2009). Było to duże wyzwanie, zwłaszcza, że wymagało
skoordynowania prac na dwóch uczelniach i dwóch odrębnych obszarach wiedzy (PL
i Uniwersytet Medyczny w Lublinie). Poniesiony wysiłek był na tyle atrakcyjny dla
kandydatów na studia, że od samego swojego początku, tj. od roku akademickiego
2010/2011, kierunek cieszy się ogromnym zainteresowaniem zarówno studentów jak
i otoczenia Uczelni.
Moja praca ze studentami Politechniki Lubelskiej oraz Państwowej Wyższej Szkoły
Zawodowej w Chełmie zaowocowała ponad 130 obronionymi pracami dyplomowymiinżynierskimi i magisterskimi. Wiele z tych prac (szczególnie prace badawcze) po egzaminie
dyplomowym
we
fragmentach zostało
wykorzystanych do opracowania wspólnie
z dyplomantami/ dyplomantkami prac naukowych. Ze strony moich dyplomantów spotykam
się również z zapytaniem o możliwość dalszej współpracy naukowej w ramach prac
doktorskich. Niewątpliwie największym moim sukcesem w zakresie współpracy ze
studentami są moi dwaj byli magistranci, którzy obecnie są pracownikami naukowodydaktycznymi
Politechniki
Lubelskiej,
a
zarazem
moimi
kolegami
z
Instytutu
Technologicznych Systemów Informacyjnych: dr inż. Jakub Szabelski oraz mgr inż. Łukasz
Sobaszek.
13
Działalność organizacyjna
Wiele swojego czasu poświęcam także na prace organizacyjne na rzecz Wydziału
i Uczelni. Od 2004r. pełnię funkcję Kierownika Zakładu Systemów Informacyjnych
w Instytucie Technologicznych Systemów Informacyjnych. Zasiadam również w Radzie
Instytutu Technologicznych Systemów Informacyjnych w Wydziale Mechanicznym. Byłem
w zespole ds. opracowania dokumentacji Krajowych Ram Kwalifikacji dla kierunków
kształcenia Inżynieria Biomedyczna oraz Mechanika i Budowa Maszyn. Uczestniczyłem
także w zespole, który przygotowywał obchody 55-lecia Wydziału Mechanicznego (2008).
W latach 2009 – 2010 pracowałem w zespole ds. organizacji nowego, wspólnego
z Uniwersytetem Medycznym w Lublinie kierunku studiów w Wydziale Mechanicznym
Inżynieria Biomedyczna. Byłem także członkiem zespołu ds. opracowania dokumentacji
Krajowych Ram Kwalifikacji dla kierunków kształcenia Inżynieria Biomedyczna, a także
Mechanika i Budowa Maszyn. Przez wiele lat (2006-2013) pełniłem funkcję sekretarza
Wydziałowej Komisji Egzaminacyjnej dla II stopnia studiów na kierunku Zarządzanie
i Inżynieria produkcji (dwie komisje dla dwóch specjalności). Od początku pracy na
stanowisku adiunkta (2003) zasiadam w Wydziałowej Komisji Egzaminacyjnej Egzaminu
Dyplomowego na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn specjalność Informatyka
w inżynierii produkcji oraz Inżynieria biomedyczna (I i II stopień). Od trzech kadencji jestem
członkiem Rady Wydziału Mechanicznego wybranym z grupy pozostałych nauczycieli
akademickich (asystenci i adiunkci 2008-2012, 2012-2016) oraz jako przedstawiciel
związków zawodowych (2005-2008). Od dwóch kadencji pracuję w Wydziałowej Komisji ds.
Oceny Pracowników (2008-2012, 2012-2016).
W 2005r. w wyniku tajnego głosowania, zostałem wybrany przez koleżanki i kolegów
związkowców na funkcję Przewodniczącego sekcji oddziałowej w Wydziale Mechanicznym
Niezależnego Samorządnego Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od dwóch kadencji
zasiadam również w Prezydium Zarządu Związku (obecnie Wiceprezes Zarządu). Z racji
zasiadania w prezydium NS ZNP od dwóch kadencji jestem członkiem Komisji ds. Badań
Naukowych Senatu Politechniki Lubelskiej oraz Uczelnianej Komisji dyscyplinarnej dla
Studentów Politechniki Lubelskiej.
Od lat czynnie uczestniczę w organizacji konferencji naukowych. ITSI od początku
swojego istnienia (1998) co dwa lata organizuje Międzynarodową Konferencję NaukowoTechniczną “Technologiczne Systemy Informacyjne w Inżynierii Produkcji i Kształceniu
14
Technicznym” w Kazimierzu Dln. W kolejnych edycjach konferencji tj. 2005, 2007, 2008,
2009, 2011, 2013, 2015 byłem członkiem Komitetu organizacyjnego. Pracowałem również
w komitecie organizacyjnym Konferencji Naukowo-Technicznej „Zagadnienia Mechaniki
Pękania i Skrawania Materiałów” Kazimierz Dln. W roku 2008 i 2010. W ramach współpracy
międzynarodowej, co dwa lata uczestniczę w międzynarodowej konferencji ROBTEP
organizowanej przez Technická univerzita v Košiciach (Słowacja) gdzie w edycji
ROBTEP2014 zostałem zaproszony przez organizatorów do Komitetu Naukowego
konferencji.
Działalność na rzecz środowiska akademickiego i otoczenia, działalność społeczna
Również w tym obszarze mam pewne osiągnięcia, które w głównej mierze wynikają
z chęci wszechstronnego rozwoju. Od roku 2007 jestem członkiem i działam w Oddziale
Lubelskim Polskiego Towarzystwa Zarządzania Produkcją. Miałem również przyjemność być
w latach 2007-2010 członkiem Sekcji Zarządzania Produkcją Komitetu Inżynierii Produkcji
Polskiej Akademii Nauk. Byłem również członkiem Kurii Doktorów Wyższych Uczelni
Technicznych Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego w kadencji 2008-2012.
W roku 2010 w wyniku wyboru w wyborach powszechnych do Rad Gminnych,
Powiatowych i Sejmików Wojewódzkich zostałem radnym Rady Gminy Wojciechów.
W kadencji 2010 – 2014 jako radny RG pełniłem dwie funkcje: wice przewodniczącego Rady
Gminy oraz przewodniczącego Komisji Oświaty i Kultury. Do kompetencji Komisji należał
nadzór nad szkołami samorządowymi i Gminnym Ośrodkiem Kultury w Wojciechowie.
Udział w projektach współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej
Od momentu, gdy pojawiła się możliwość realizacji projektów współfinansowanych
z budżetu Unii Europejskiej wraz z zespołem współpracowników z różnych instytucji
Lubelszczyzny aplikowaliśmy o te środki. Zestawienie projektów i pełnionych w nich funkcji
stanowi załącznik Projektu UE.
Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymałem:
1.
2.
3.
Nagrodę zespołową II stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia
dydaktyczne w 2007/2008
Nagrodę zespołową II stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia
dydaktyczne w 2008/2009
Nagrodę zespołową I stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia
dydaktyczne w 2009/2010
15
Nagrodę zespołową III stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia
organizacyjne w 2011/2012
5. Nagrodę zespołową II stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia naukowe
w 2012/2013
6. Nagrodę zespołową II stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia naukowe
w 2013/2014
7. Dyplom Rektora Politechniki Lubelskiej za działalność dydaktyczną w 2013/2014
8. Dyplom Rektora Politechniki Lubelskiej za pracę na rzecz programu LLP-Erasmus
w 2013/2014
9. Nagrodę zespołową II stopnia Rektora Politechniki Lubelskiej za osiągnięcia naukowe
w 2014/2015
10. Dyplom Rektora Politechniki Lubelskiej za pracę na rzecz programu LLP-Erasmus
w 2014/2015
4.
16