Zaproszenie

Centrum Studiów nad Człowiekiem i Środowiskiem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach zaprasza na wykład „Rzeki Macharasztry – od Faktor M do Faktor Rz”, organizowany w ramach XXI cyklu wykładów: „Wybrane problemy ekologii i ochrony
środowiska”.
Wykład wygłosi Mandar Purandare z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Spotkanie odbędzie się w czwartek 21 marca o godz. 16.00 w auli Wydziału Biologii
i Ochrony Środowiska w Katowicach przy ul. Bankowej 9.
Wykłady z serii FORUM NATURA’19 są dofinansowane ze środków Wojewódzkiego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach
(http://www.wfosigw.katowice.pl/)
O wykładowcy:
Mandar Purandare – lektor hindi w Zakładzie Azji Południowej Katedry Orientalistyki Wydziału Neofilologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Urodził się w Pune w Indiach. Od najmłodszych lat kochał scenę, grywał w sztukach i filmach dla dzieci. Teatr zawsze odgrywał istotna role
w jego życiu. Zdobył wiele nagród i wyróżnień. Ze swoją grupą teatralną odbył tournée w Niemczech.
Z zamiłowania do języka niemieckiego pracował jako tłumacz. Od kilku lat mieszka z rodziną
w Polsce. Można go także zobaczyć na scenie Teatru Nowego w Poznaniu. Interesuje się literaturą
i malarstwem, jego pasją jest także muzyka, gra na kilku instrumentach indyjskich.
(opracowanie na podstawie: http://www.wsnhid.pl/aktualnosci/wydarzenia/1930-wykady-dla-dzieciwpopraca-wsnhid-z-polsk-akademi-dziecka)
O wykładzie:
Najpotężniejsze starożytne społeczności ludzkie rozwinęły się wzdłuż brzegów potężnych rzek. Nil,
regularnie wylewając nawadniał i nasycał żyznym mułem egipskie pola, zapewniając obfite zbiory.
Żyzne doliny Eufratu i Tygrysu zrodziły najstarsze na świecie cywilizacje oraz unosiły na swoich wodach żaglowce pełne cennego towaru, dając początek wymianie handlowej i kulturalnej między Mezopotamią a innymi miastami i państwami antyku. Tyber, według mitów, dał początek wiecznemu miastu,
a jego wody, rozprowadzane za pomocą akweduktów, zapewniły dobrobyt i luksusy nie tylko najbogatszym spośród starożytnych Rzymian.
Z biegiem wielkich rzek, a także często pod prąd, na podbój kontynentów sunęły okręty wojenne. Potęga rzecznego żywiołu wzbudzała lęk, podziw i cześć, oddawaną bogom rzek. To przecież dzięki nim
zrodziły się i trwały, walczyły i odradzały społeczeństwa i narody wielu współczesnych państw.
Z nurtem Nilu, Tybru, Gangesu i wielu innych rzek splatały się ludzkie losy od kilku tysiącleci. Rzeki
żywiły, poiły, broniły i obmywały strudzone ciała, i zbrukane dusze. Dziś rola rzek jakby zbladła. Nowoczesna agrotechnika i biotechnologia zapewniają obfite zbiory, transport dóbr przeniósł się na autostrady a domowe jacuzzi zasilane są wodą z miejskich sieci wodno-kanalizacyjnych. I choć każdy
naród ma swą ważną rzekę, to jej kulturotwórcza rola przetrwała jedynie w legendach, jak ta o Warsie
i Sawie, i w ginących tradycjach topienia Marzanny. Są jednak na świecie miejsca, gdzie kult rzek nie
osłabł od tysiącleci. Jednym z nich są Indie z ich największą i najbardziej znaną świętą rzeką – Gangesem. Wyznawcy hinduizmu dążą do przybycia nad tę rzekę w celu dokonania rytualnego oczyszczenia. Jednak nie tylko Ganges, najbardziej znana światu święta rzeka, dostarcza wód dla rytualnych
kąpieli. Nurty Indrayani czy Bheemy wciąż są uczestnikami hinduskich ceremonii religijnych, a ich
duchową moc opiewają święci i poeci. Indyjskie rzeki żyją życiem wyznawców – i własnym, podlegając
odwiecznym prawom przyrody. Czy to właśnie one, jako źródła istnienia, życia, śmierci i wieczności,
przetrwają kolejne tysiąclecia cywilizacji?
Opracowanie: dr Agnieszka Babczyńska