Kiedy dziecko idzie do szkoły… - poradnik dla rodziców - enel-med

sierpień 2013 r.
Kiedy dziecko idzie do szkoły… - poradnik dla rodziców
Już 1 września sześcio- i siedmiolatki rozpoczną edukację szkolną. To ważny moment
zarówno dla dziecka, jak i rodziców. Wiąże się z nim stres wynikający nie tylko ze zmiany
środowiska i nowych wyzwań, ale także z modyfikacji dotychczasowego sposobu
funkcjonowania całej rodziny. Jak przygotować dziecko i rodzinę do nowej sytuacji radzi
Joanna Salbert, psycholog z Centrum Psychologicznego ENEL-MED.
Gotowość szkolna kilkulatka
O powodzeniu dziecka w szkole w dużej mierze decyduje jego gotowość szkolna, czyli zestaw takich
cech psychofizycznych, który umożliwia przystosowanie się do nauki w szkole. To moment równowagi
między wymaganiami szkoły, a możliwościami rozwojowymi dziecka – taki stopień rozwoju
umysłowego, emocjonalnego, społecznego i fizycznego, który umożliwi mu udział w życiu szkolnym i
opanowanie treści programowych przewidzianych dla pierwszej klasy szkoły podstawowej.
Dzieci, które już na początku napotykają trudności, szybko się zniechęcają utrwalając w sobie
przekonanie, że szkoła wiąże się z przykrościami i porażkami, co nie sprzyja motywacji do nauki.
Natomiast te, które od początku dobrze się w niej czują, nie mają trudności w adaptacji do nowych
warunków – są otwarte na nawiązywanie nowych kontaktów z rówieśnikami i chętnie podejmują
obowiązki szkolne w konsekwencji wykształcając w sobie pozytywną chęć uczenia się.
„Możemy zaproponować dziecku pewne aktywności, które pomogą wykształcić oczekiwane
umiejętności. Musimy jednak pamiętać, że nasze oddziaływania to tylko jedna strona medalu,
konieczna jest również dojrzałość dziecka. Jeśli nasza pociecha nie jest dojrzała, by pewne
umiejętności rozwijać, nasz wysiłek nie przyniesie spodziewanych efektów, ale frustrację, a u dziecka
niekorzystny obraz siebie. To tak, jakbyśmy chcieli nauczyć jazdy na rowerze dziecko, które nie jest w
stanie trzymać kierownicy ani dosięgnąć pedałów” – tłumaczy psycholog Joanna Salbert.
Jak pomóc?
Które umiejętności powinniśmy zatem rozwijać? Najlepiej te, które dziecko za chwilę będzie w stanie
wykonywać samodzielnie, choć jeszcze potrzebuje wsparcia dorosłego. Nazywamy je sferą
najbliższego rozwoju. Dziecko wyraźnie sygnalizuje, które aktywności w niej leżą poprzez duże
zainteresowanie nimi oraz dążenie do ich wykonywania nawet mimo niepowodzeń. Pamiętajmy, aby
udzielać tyle pomocy, ile jest konieczne. Pozostawiajmy dziecku możliwie najwięcej samodzielności,
wspierając je i po prostu mu towarzysząc. Gwałtowne, intensywne oddziaływania w sferze, która nie
jest sferą najbliższego rozwoju, będą niosły niekorzystne konsekwencje w aspekcie poznawczym, a w
szczególności w sferze emocji i motywacji.
Gotowość szkolną możemy poddać profesjonalnej ocenie certyfikowanych psychologów. W Centrum
Psychologicznym ENEL-MED diagnoza taka polega na przyjrzeniu się sposobom funkcjonowania
dziecka we wszystkich obszarach gotowości. Na podstawie obserwacji, zaplanowanych prób
eksperymentalnych czy wywiadu z rodzicami oceniany jest rozwój dziecka w poszczególnych sferach w
odniesieniu do średniej wśród rówieśników. Badanie przebiega w czasie kilku spotkań, dobrze
wykonać je w roku poprzedzającym rozpoczęcie edukacji w szkole – jesienią oraz wiosną – umożliwi to
zbadanie, jakie postępy poczyniło w tym czasie dziecko. Rodzicom udzielana jest pełna informacja
zwrotna o wynikach badania, dzięki czemu świadomie mogą rozwijać umiejętności będące w sferze
najbliższego rozwoju ich pociechy.
Luzowanie więzi
Jednak sama gotowość dziecka do rozpoczęcia edukacji nie wystarczy. Jego stosunek do szkoły
związany jest również m.in. z postawą mamy i taty, ich gotowością do „puszczenia” go do szkoły.
Dodatkowych informacji udzielają pracownicy biura prasowego:
http://biuro-prasowe.enel.pl/kontakt
Pierwsze dni w szkole to dla wielu rodziców pierwsze dłuższe, w dodatku codzienne, rozstanie. Na
przykład opiekun, który zrezygnował z pracy na rzecz macierzyństwa i dostosował swój plan dnia do
potrzeb dziecka, może mieć trudności z rozłąką. Problematyczny bywa nie tylko strach przed
niewystarczającą samodzielnością malucha, niepożądanym zachowaniem starszych uczniów czy obawa
przed oddaniem pod opiekę dziecka nauczycielom („bo nikt nie zapewni mu takiej ochrony jak ja”), ale
także… organizacja własnego czasu wolnego.
„Budowanie swojego życia w oparciu o jedną rolę jest niekorzystne zarówno dla rodzica, jak i dla
dziecka. Pozostawanie jedynie w roli rodzica może wpływać na zaniedbanie życia zawodowego,
towarzyskiego czy intymnego osoby dorosłej. Dziecko natomiast, będąc przedmiotem pełnego
zaangażowania rodzica, staje się odpowiedzialne za jego czas i realizację ambicji. Jest to ciężka do
udźwignięcia rola, która utrudnia dorastanie i naturalne z biegiem czasu oddalanie się od opiekunów,
by w końcu wyfrunąć z gniazda” – wyjaśnia psycholog Joanna Salbert. „Pierwszym krokiem do zmiany
jest uświadomienie sobie sposobu funkcjonowania systemu rodzinnego i naszej w nim roli. Kolejnym,
praca nad zmianą przekonań i schematów myślowych oraz aktywne eksperymentowanie z
podejmowaniem nowych aktywności i ról. Osoba dorosła musi wziąć odpowiedzialność za trud pracy
nad zmianą, by nauczyć się wspierania dziecka w jego niezależnych decyzjach i aktywnościach” dodaje.
Ambicje rodziców a samoocena dziecka
Nadmierne ambicje czy oczekiwania wobec tak młodego człowieka mogą wzbudzić w nim
nieprzyjemne napięcie, wywołać lęk, a w konsekwencji doprowadzić do zachwiania wiary we własne
możliwości. Dziecko może mieć poczucie, że nigdy nie będzie dość dobre, aby zadowolić rodziców.
Osoba w tym wieku nie zdaje sobie sprawy z wartości oceny, jest ona kształtowana przez najbliższe
otoczenie. Strach przed porażką może skutkować lękiem przed szkołą.
Rodzice są centrum świata dziecka: ich oczekiwania, opinie czy oceny są dla niego wyrocznią, a mając
naturalną gotowość do kochania i naśladowania opiekunów – będzie wypełniało ich oczekiwania.
Motywacja do działania, podejmowanie nowych wyzwań i poznawanie świata są dla niego czymś
naturalnym. Zatem dziecko, które jest gotowe do podjęcia obowiązku szkolnego, któremu się „nie
przeszkadza” a jedynie „podsuwa” okazję do rozwoju, będzie naturalnie chłonąć wiedzę i współdziałać
z nauczycielem i grupą. Szkoda, by realizowało ono zbyt ambitny program rodzica w miejsce
podążania za wewnętrzną motywacją będącą niezwykłym motorem.
Lęk przed zmianą
Początek szkoły to duża zmiana dla całej rodziny – wymaga reorganizacji dotychczas wypracowanych
schematów działania. Często jest to moment, w którym dorośli uświadamiają sobie „dojrzałość” swojej
pociechy oraz zaczynają wymagać od niej większej niż wcześniej odpowiedzialności i samodzielności.
Zaburzenie dotychczasowej organizacji życia rodzinnego i nierzadko przyspieszony kurs autonomii
bywają powodem utraty poczucia bezpieczeństwa przez dziecko, wywołują niepewność, a nawet lęk.
Nowe środowisko, obowiązki i zestaw reguł mogą wywoływać wiele różnych emocji w
pierwszoklasiście. Pozwólmy mu na ich wyrażanie i nazywanie, nie lekceważmy ich ani im nie
zaprzeczajmy – już samo to pozwoli na zmniejszenie napięcia. Pamiętajmy, że w trudnych okresach
dziecko może wręcz potrzebować większego wsparcia i uwagi niż w okresach spokoju i równowagi.
Lęk, w tym przełomowym dla rodziny momencie, często pojawia się również u rodziców. Muszą oni
pogodzić się z dorastaniem i nieuchronnie wzrastającą niezależnością ich pociechy. Zdają sobie
sprawę, że już za chwilę uwagę dziecka będą musieli dzielić z najlepszą koleżanką czy najfajniejszą
panią nauczycielką. Wymaga to od nich radzenia sobie z jakże naturalną zazdrością oraz
zaakceptowania zmieniającej się na przełomie lat relacji z dzieckiem.
Dodatkowych informacji udzielają pracownicy biura prasowego:
http://biuro-prasowe.enel.pl/kontakt
Wspierając dziecko w osiągnięciu gotowości szkolnej warto pamiętać o kilku
ważnych zasadach:
1. Korzystajmy z naturalnych okazji do kształtowania wybranych kompetencji,
np. podczas zabawy czy w codziennych obowiązkach – sprzyjają one rozwijaniu, niejako
„przy okazji”, wielu umiejętności znajdujących się w najbliższej sferze rozwoju dziecka.
2. Dostrzegajmy proces, a nie efekt. Ważne by podtrzymywać chęć do osiągnięcia danej
sprawności, zauważać starania i wytrwałość dziecka w dążeniu do celu, jego
zaangażowanie i odporność na frustrację.
3. Podkreślajmy nawet niewielkie sukcesy, dostrzegajmy wszystko to, co się udaje –
niech staną się małymi krokami do osiągnięcia zamierzonego efektu. Pozwólmy dziecku
doświadczać satysfakcji z samodzielnego pokonywania trudności.
4. Proponujmy ćwiczenia regularnie, ale nie wymagajmy zbyt długiej pracy. Nie
zmuszajmy „na siłę” do ich wykonywania. Jeśli dziecko w danym momencie nie chce
wykonywać ćwiczenia lub jest już nim zmęczone, odłóżmy daną aktywność na później.
5. Nie przenośmy na dziecko własnego perfekcjonizmu i ambicji. Jako osoby
dorosłe na pewno większość czynności możemy wykonać lepiej, jednak poprawianie pracy
dziecka nie przybliży go do budowania wiary we własne możliwości i poczucia sprawstwa.
Bądźmy uważnymi towarzyszami a nie kontrolerami i krytykami.
6. Towarzyszmy i wspierajmy w podejmowaniu nowych aktywności. Udzielajmy pomocy
w takim stopniu, w jakim jest ona konieczna i wycofujmy się z niej, gdy tylko dziecko
nauczy się wykonywać daną czynność samodzielnie.
7. Zadbajmy o dobrą, czułą i spokojną atmosferę podczas wspólnej nauki. Niech ten
czas stanie się okazją, by pobyć ze swoim dzieckiem, dać mu poczucie akceptacji i
bezpieczeństwa. To najlepsze, co możemy dla niego zrobić!
Konsultacja eksperta:
Psycholog Joanna Salbert jest certyfikowaną psychoterapeutką; pracuje w nurcie poznawczo-behawioralnym.
Prowadzi psychoterapię dzieci, młodzieży, osób dorosłych oraz terapię rodzin. W swojej pracy wykorzystuje
elementy terapii rodzinnej, terapii zabawą, motywującej oraz terapii schematu. Pracuje pod superwizją
certyfikowanego superwizora PTTPB. Zajmuje się szeroko rozumianą psychoedukacją dla dzieci, młodzieży i
dorosłych – prowadzi warsztaty wychowawcze, warsztaty umiejętności interpersonalnych, zajęcia integrujące.
Centrum Psychologiczne ENEL-MED:
Centrum Psychologiczne ENEL-MED zapewnia kompleksową opiekę psychologiczną osobom dorosłym, dzieciom i
młodzieży z szeroko rozumianymi trudnościami emocjonalnymi, przeżywającym problemy życiowe oraz
przejawiającym niepokojące objawy i zachowania. Zakres usług obejmuje diagnozę i konsultacje psychologiczne,
psychoterapię indywidualną, par i rodzin oraz grupową, interwencję kryzysową, a także warsztaty i szkolenia.
ENEL-MED współpracuje z zespołem wykwalifikowanych i doświadczonych specjalistów przestrzegających
kodeksu etyczno-zawodowego psychologa, którzy podczas sesji terapeutycznych tworzą warunki pełnej dyskrecji i
intymności, starając się w ten sposób zapewnić swoim klientom poczucie bezpieczeństwa. Terapeuci Centrum
Psychologicznego pracują w głównych nurtach psychoterapeutycznych, w tym psychodynamicznym, poznawczobehawioralnym, integracyjnym czy systemowym.
Informacje o firmie:
Centrum Medyczne ENEL-MED S.A. (www.enel.pl) istnieje od 1993 roku. Obecnie na sieć medyczną ENEL-MED
składa się kilkaset placówek medycznych w całej Polsce. Wśród nich są własne oddziały Centrum zlokalizowane
w Warszawie (Atrium, Arkadia, Blue City, Domaniewska, Puławska, Zacisze), Gdańsku (Grunwaldzka), Łodzi
(Manufaktura), Krakowie (Galeria Krakowska), Poznaniu (Kupiec Poznański) i Wrocławiu (Arkady Wrocławskie),
Dodatkowych informacji udzielają pracownicy biura prasowego:
http://biuro-prasowe.enel.pl/kontakt
pięć specjalistycznych przychodni przyzakładowych (Sonoco w Łodzi, Philips w Pile, NBP i Millennium w
Warszawie, LG Display Poland w Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej Biskupice Podgórne, Podstrefie
Wrocław-Kobierzyce) oraz wielospecjalistyczny szpital (na warszawskim Zaciszu) funkcjonujący od 1998 roku i
otwarty w 2012 roku Szpital Centrum. ENEL-MED może się także poszczycić własnymi oddziałami i pracowniami
diagnostycznymi (Bielany, Oddział Centrum i Zacisze w Warszawie, Lublin, Łomża, Mielec, Poznań, Wołomin,
Konin, Gdańsk). ENEL-MED oferuje pełną obsługę medyczną, prowadzi pacjenta od konsultacji, przez
diagnostykę, hospitalizację, operację, aż po rehabilitację - czyli przez cały zamknięty cykl leczenia. Usługi
świadczone są w następujących zakresach:
- przychodnie specjalistyczne (lekarze wszystkich specjalności)
- kliniki stomatologiczne
- diagnostyka obrazowa (tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny, RTG, mammograf, USG i inne)
- szpital
- rehabilitacja
- centrum psychologiczne
- teleradiologia i outsourcing
- szkoła rodzenia
- autorskie programy profilaktyczne
- wysokospecjalistyczna poradnia okulistyczna
ENEL-MED posiada w ofercie produkty zarówno dla klientów korporacyjnych – system abonamentowej opieki
medycznej dla firm Enel-Care, jak i klientów indywidualnych – program komercyjnych ubezpieczeń zdrowotnych
medi-care, który realizowany jest wspólnie z InterRisk S.A. Vienna Insurance Group. Zespół ENEL-MED liczy
obecnie ok. 2000 osób, w tym ok. 1000 lekarzy i ok. 470 pracowników personelu medycznego nielekarskiego.
95% kadry medycznej posiada II stopień specjalizacji. Z usług ENEL-MED korzysta ponad 300 tys. pacjentów. W
ramach programu Enel-Care, Centrum obsługuje ponad 122 tys. pacjentów (dane za 2012 r.)
W 2004 roku Centrum uzyskało Certyfikat Systemu Zarządzania Jakością zgodnie z wymogami normy ISO
9001:2000, a re-certyfikacja przeprowadzona w styczniu 2010 roku zakończyła się rekomendacją do wydania
certyfikatu na zgodność z normą ISO 9001:2008. W 2013 r. ENEL-MED otrzymał tytuł DOBRA MARKA 2013 –
Jakość, Zaufanie, Renoma w kategorii Opieka medyczna dla firm, przyznawany przez redakcje Biznes Trendy w
Rzeczpospolitej i Forum Biznesu w Dzienniku Gazecie Prawnej najbardziej rozwojowym i najbardziej rokującym
markom na rynku polskim.
Dodatkowych informacji udzielają pracownicy biura prasowego:
http://biuro-prasowe.enel.pl/kontakt