Scenariusz akademii z okazji Święta Edukacji Narodowej 14

Scenariusz akademii z okazji Święta Edukacji Narodowej
14 października 2013 r
Opracowanie scenariusza: Małgorzata Rok, Ewelina Żemła
Opracowanie muzyczne i prezentacja: Romana Baron
Narrator 1:
- Dzień dobry! Witamy w naszej szkolnej kawiarence „Pod dzwonkiem”
wszystkich zaproszonych Gości. Zapraszamy na program muzyczno-poetycki :
OBLICZA MIŁOŚCI.
Narrator 2 :
- Poeci twierdzą iż „miłość niejedno ma imię”.
Narrator 1 :
Na przykład Adam Mickiewicz ........
(Dominik Zientek)
Niepewność
Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,
Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;
Jednakże gdy cię długo nie oglądam,
Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;
I tęskniąc sobie zadaję pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?
Zapraszamy do wspólnego czytania poezji: (uczeń podchodzi z tekstem
wiersza do wybranych osób, które czytają go na głos)
1.
2.
3.
4.
Pana Dyrektora Grzegorza Kuczerę,
Panią Elżbietę Jarczok,
Panią Alinę Czembor i
Panią Halinę Michalczyk
( ostatnią zwrotkę czyta uczeń)
Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,
Wieszczy duch mymi ustami nie władał;
Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,
Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;
I zapisałem na końcu pytanie:
Co mię natchnęło? przyjaźń? czy kochanie?
PIOSENKA
( w trakcie poszczególnych utworów muzycznych jest pokazywana
prezentacja zdjęć uczniów oraz nauczycieli z imprez szkolnych, lekcji,
różnych zajęć)
Narrator 2:
Jest też miłość szczęśliwa według Leopolda Staffa :
(Dominika Gliklich)
Ogród przedziwny
W przedziwnym mieszkam ogrodzie,
Gdzie żyją kwiaty i dzieci
I gdzie po słońca zachodzie
Uśmiech nam z oczu świeci.
Wodotrysk bije tu dziwny,
Co śpiewa, jak śmiech i łkanie;
Krzew nad nim rośnie oliwny
Cichy jak pojednanie.
Różom, co cały rok wiernie
Kwitną i słodycz ślą woni,
Obwiązujemy lnem ciernie,
By nie raniły nam dłoni.
(Dominik Zientek)
Żywim rój ptaków, co budzi
Ze snu nas rannym powiewem,
Ucząc nas iść między ludzi
Z dobrą nowiną i śpiewem.
I mamy ule bartnicze,
Co każą w pszczół nam iść ślady
I zbierać jeno słodycze
Z kwiatów co kryją i jady.
I pielęgnujemy murawę,
Plewiąc z niej chwasty i osty,
By każdy, patrząc na trawę,
Duszą, jak trawa, był prosty.
PIOSENKA
Narrator 1:
Inaczej miłość widzi Wiesława Szymborska ......
(Kasia Faruga)
Nic dwa razy
Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.
Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.
Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
(Michał Tkacz)
Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś – a więc musisz minąć.
Miniesz – a więc to jest piękne.
Uśmiechnięci, współobięci,
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.
PIOSENKA
Narrator 2:
Jest też miłość nieszczęśliwa, niespełniona..............smutna, a czasem tragiczna!
(Sylwia Paszek)
Kochać i tracić – Leopold Staff
Kochać i tracić, pragnąć i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie „precz”! i błagać „prowadź!”
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć.....
Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie.
PIOSENKA
( prezentacja zdjęć dzieci- uczniów naszej szkoły)
Narrator 1:
Ambitny i wykształcony Fryderyk II, król Sycylii i cesarz niemiecki miał
przeprowadzić okrutny w skutkach eksperyment. Otóż – zastanawiając się, który
z języków jest językiem pierwotnym – kazał z domów dla sierot przynieść 50
niemowląt. Dla każdego dziecka przydzielił opiekunkę, której zadaniem było
troszczyć się o wszystko – jedzenie, ubranie, picie – czego człowiek potrzebuje
do życia. Jedno tylko było zabronione: serce!!! Pielęgniarka nie mogła okazać
dziecku żadnej najmniejszej życzliwości, nie mogła się odezwać!
Opowiadają, że wszystkie dzieci pozostały nieme. Nie nauczyły się ani mówić,
ani bawić, ani pracować. Nie nauczyły się cieszyć, myśleć, pytać, dziękować.
Skarłowaciały! Ponoć żadne nie dożyło wieku dojrzałego.
Narrator 2:
Tylko miłość wie jak to robić, aby dając innym samemu się bogacić.
(Sylwia Paszek)
Mały człowieczek idzie w me ślady,
pyta o drogę, prosi o rady.
Zbłądzić nie mogę, choćby się chciało,
bo pójdzie za mną pewnie i śmiało.
Oczy swe ciągle na mnie obraca
i naśladuje, to jego praca.
Jestem wyrocznią i nie dam rady,
mały człowieczek idzie w me ślady.
W wiosennym słońcu, w zimowym śniegu,
rzeźbi i tworzy w marszu i biegu,
na długie lata przyszłej dekady,
człowieczek, który idzie w me ślady.
PIOSENKA
( ostatnia prezentacja przedstawia fotografie wszystkich Pracowników
szkoły.)
Narrator 1:
Pokazałeś nam jak zmieniać świat,
Nauczycielu!!!
Nauczyłeś nas jak dobrym być,
Za to wszystko życzę ci 100 lat,
Abyś cieszył się i dumny był.
(Paulina Sowa)
My i nasza Pani
My jesteśmy najzwyklejsze dzieci.
Mowa! Aniołkami nas nie nazwiesz.
Zdarza nam się bić, przeszkadzać, śmiecić.
I po prostu robić Pani na złość.
Zdarza nam się lekcji nie odrobić,
brudne łapy mieć i kleks w zeszycie.
Pani wie, że nic się nie da zrobić:
inni nie będziemy. To jest życie.
(Jakub Jazowy)
Jak jest zła to człowiek też się boczy,
dobra – to jej gotów wleźć na głowę,
no i tak się nasze życie toczy
czasem szare, czasem kolorowe.
Ale nie jest tajemnicą dla niej,
ani dla nas – że choć się czubimy
w gruncie rzeczy my i nasza Pani,
co tu gadać bardzo się lubimy.
(Kasia Nowak)
Za twe spojrzenie, smutne, stroskane
dłonie w bezruchu gdzieś zatrzymane,
gdy kropla żalu.
Za łzę tę jawną, co z oczu spływa
i tę ukrytą, których przybywa
i za tę, która wybiegła z klasy
bo sił zabrakło, by wytrwać dłużej.
I za tę, która się znowu powtórzy
PRZEPRASZAMY.
(Małgosia Paliczka)
Za to, że jednak i że pomimo
za to, że sercem, za to że z nami
za dni zdobione szczęścia chwilami
za tę cierpliwość z duszą rozdartą
i za tę wiarę, że jednak warto
DZIĘKUJEMY!
(Edyta Stachoń)
Bądźcie nam zdrowi i wiecznie młodzi
zmysł pedagoga niech nie zawodzi,
gdy każe wierzyć, że macie rację
smutki niech jadą gdzieś na wakacje,
a wy w spokoju nas nauczajcie
i uśmiechnięci do klas wkraczajcie.
Narrator 2:
Pragniemy podziękować Panom Dyrektorom, Pani Pedagog i Pani Psycholog,
Paniom Opiekunkom, Pani Intendentce, Paniom Kucharkom, Paniom dbającym
o czystość w szkole, Paniom higienistkom, naszym Paniom sekretarkom, Pani
księgowej, Panom woźnym, Nauczycielom – wszystkim Pracownikom szkoły.
To dzięki Wam w szkole jest ciekawie, wesoło, czysto, ciepło i bezpiecznie.
DZIĘKUJEMY!!!!