Renault Estafette, 50 lat... na ekranie!

DOST
AWCZE
DOSTA
HISTORIA
Renault Estafette, 50 lat... na ekranie!
O
bchodzący 50. urodziny
Renault Estafette jest
już kolekcjonerskim samochodem dostawczym, rzadko
spotykanym na ulicach, ale
bardzo często na starych filmach! Granatowe furgonetki
policji i żandarmerii pojawiały się w komediach o przygodach żandarma z St. Tropez,
w „Fantomasie”, serialu kryminalnym o inspektorze Maigret, a niedawno mogliśmy je
oglądać przy kolejnym wznowieniu „Szakala”.
Historia Estafette rozpoczęła się w 1952 r., gdy Renault
produkował jeszcze przedwojennej konstrukcji dostawcze
modele z nieznacznie powiększonymi nadwoziami samochodów osobowych Juvaquatre, o małej pojemności
ładunkowej i ładowności zaledwie 300 kg. Jednotonowe
Renault Goelette i Voltigeur
były z kolei zbyt duże do częstego manewrowania i parkowania na zatłoczonych ulicach
miast. Sytuację wykorzystali
konkurenci krajowi i zagraniczni, wprowadzając lekkie samochody dostawcze
o ładowności ok. 600 kg.
W odpowiedzi, w Renault
szybko wdrożono projekt pojazdu niewielkiego, ale pojemnego m.in. dzięki pomysłowemu „upakowaniu” samonośnego nadwozia i przedniemu
napędowi, który był całkowitą
nowością dla firmy. Jego źródłem był prosty w obsłudze 4cylindrowy 845 cm3 o mocy 32
KM, stosowany m.in. w 4CV
i Dauphine. Zastosowano synchronizowaną skrzynię 4-biegową i niezależne zawieszenie
wszystkich kół na wahaczach
poprzecznych z krótkimi sprężynami śrubowymi. W celu
zrównoważenia masy silnika
wysuniętego przed przednią
oś, zbiornik paliwa i akumulator umieszczono w wydłużonych tylnych nadkolach.
Furgon miał odsuwane drzwi
boczne, ułatwiające przeładunek w ciasnych miejscach.
W 1957 r. powstał prototyp
pojazdu, któremu nadano na-
30
zwę Estafette (z fr. goniec, kurier) dobrze definiującą przeznaczenie pojazdu, podobnie
jak inne znaczenie tego słowa:
sztafeta. Premiera Renault
Estafette odbyła się we wrześniu 1959 r. podczas Salonu Samochodowego w Paryżu.
Pierwsze egzemplarze wystawiono na targach rolniczych
i rzemieślniczych. Na terenie
Ciasne „upakowanie” zespołów
spowodowało pewne utrudnienia obsługowe. Płyn chłodniczy
uzupełniało się przez wlew pod
klapką ze znaczkiem Renault na
przedniej ścianie, większość
prac dało się wykonać po zdjęciu pokrywy w kabinie, ale do
regulacji czy napraw skrzyni
biegów i przekładni głównej odkręcano przednie podłużnice,
podtrzymujące zespół napędowy i zawieszenie, wyjeżdżając
z nimi spod nadwozia! Były one
łączone z samonośną strukturą
w 6 punktach
Renault Estafette miał długość
4100 mm, szerokość 1780 mm
i wysokość 1980 mm przy
rozstawie osi 2270 mm.
Dzięki przedniemu napędowi przy tak zwartych
wymiarach uzyskano
pojemność ładunkową furgonu 6,1 m3
i blisko 2,5 m długości ładowni, o nisko
położonej i płaskiej
podłodze
całej Francji organizowano
specjalne pokazy dla farmerów i prywatnych przewoźników, połączone z jazdami
próbnymi, a także... wyścigi
z towarem! Wkrótce dostawczy pojazd o ładowności 600
kg trafił do sieci dealerskiej
Renault we Francji i w wielu
krajach Europy. Szybko zyskał
przydomek Cheval (koń), sta-
jąc się „koniem pociągowym”
dla tysięcy użytkowników.
Renault dostosowywał Estafette do potrzeb klientów
oraz lokalnych przepisów. Pod
koniec lat 50. w Paryżu wprowadzono tzw. Zone Bleu, strefy płatnego parkowania i ograniczenia wjazdu dla pojazdów
o ładowności powyżej pół tony.
Aby dostosować się do zarzą-
HISTORIA
Wprowadzona w 1965 r. wersja o wydłużonym rozstawie osi 2650
mm z wysokim dachem ze zbrojonego tworzywa poliestrowego, klejonego do rynienek. W tamtych czasach tak duży element tworzywy wykonywano w częściach (trzech przy dłuższym nadwoziu),
nitowanych ze sobą przed montażem w samochodzie
DOST
AWCZE
DOSTA
Drzwi kierowcy mogły być odsuwane lub otwierane za zawiasach
(pasażera tylko zawiasowe). Duża przednia szyba i boczne odsuwane w drzwiach zapewniały dobrą widoczność
W czerwcu 1980 r. z taśmy montażowej zjechał ostatni z 533 209
egzemplarzy Renault
Estafette. Jego następcą był Trafic
Renault Estafette jest jednym z mniej znanych samochodów dostawczych w Polsce, ale we Francji i okolicznych krajach europejskich
cieszy się popularnością m.in. ze względu na „zasługi” w upowszechnianiu karawaningu. Dlatego jubileusz tego modelu spotkał się
z dużym odzewem i jest upamiętniany licznymi zlotami miłośników
Charakterystyczny dla francuskich samochodów dostawczych podział tylnych
drzwi ładowni na 3 części wiązano z przywyczajeniami wiejskich klientów
dzeń władz miasta, przygotowano specjalną wersję o ładowności 500 kg. Poza podstawowym furgonem, oferowano
także 9-osobowy mikrobus
Alouette, furgon lub mikrobus
z podwyższonym dachem, samochód ze skrzynią ładunkową oraz wersję pod zabudowę specjalistyczną. Renault
Estafette używano w policji,
żandarmerii, armii francuskiej, straży pożarnej, a także
w służbach medycznych jako
ambulans (ze wzmocnionym
zawieszeniem). Estafette znakomicie sprawdzał się w roli
samochodu dostawczego zarówno w miastach, jak i na
wsi. Wraz z modą na samochodową turystykę liczne egzemplarze przebudowano na pojazdy kempingowe.
W 1962 r. wprowadzono
zmodernizowaną Estafette
z silnikiem 1108 cm3 o mocy
45 KM, znanym z R8. Ładowność wzrosła do 800 kg. Trzy
lata później pojawiła się wersja z przedłużonym o 380 mm
rozstawem osi i ładowności
1000 kg. W 1968 r. wprowadzono trzecią serię Estafette
z silnikiem 1289 cm3 o mocy
54 KM. Prędkość maksymalna wzrosła do 98 km/h. Cały
czas mowa o silnikach benzynowych.
W kolejnych latach modyfikowano nadwozie, wprowadzając masywne zderzaki
z odbojami, zmieniono kształt
osłony wlotu powietrza, kierunkowskazy i tablicę rozdzielczą. Wzrastało bezpieczeństwo kierowcy i pasażerów, które poddano testom
zderzeniowym w ośrodku badawczym Renault. Było to
związane z częstym wykorzystywaniem Estafette jako samochodu rodzinnego, do zadań, które obecnie wykonują
minivany. W 1972 r. wprowadzono podciśnieniowe wspomaganie układu hamulcowego. W połowie dekady na
życzenie montowano pasy
bezpieczeństwa, a w wyposażeniu seryjnym znalazł się
dwuobwodowy układ hamulcowy oraz światła awaryjne.
W 1975 r. rozpoczęto licencyjny montaż Estafette
z CKD w rumuńskich zakładach Dacia.
„
31