ART. Profilaktyka pozytywna
Transkrypt
ART. Profilaktyka pozytywna
PROFILAKTYKA POZYTYWNA Psychologia pozytywna to stosunkowo nowy nurt w psychologii. Nurt ten pojawił się w Stanach Zjednoczonych w 2000 roku i zajmuje się aspektem dobrego życia oraz czynnikami, które do niego prowadzą. Psychologia pozytywna zwraca uwagę na mocne strony jednostki i skupia się na tym, jak wywoływać pozytywne emocje i jak kształtować zalety człowieka – po to, by wzmagać u niego poczucie szczęścia. Profilaktyka stała się bardzo ważnym elementem wychowania, która jest konsekwencją kryzysu wartości i pojawieniem się na dużą skalę zachowań problemowych u dzieci i młodzieży. W wyniku rosnących zachowań problemowych powstał szkolny program profilaktyki. Jego celem jest zapobieganie wszelkim zachowaniom i postawom, które są szkodliwe i zaburzają rozwój dzieci zmierza działaniem do promowania obejmuje również i młodzieży, a jednocześnie pozytywnych dorosłych: zachowań, rodziców i swym nauczycieli. Miejsce profilaktyki w szkole reguluje Rozporządzenie MENiS z dnia 31.01.2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz. U. Nr 10 z 2002 r., poz.96), wyznaczając radom pedagogicznym nowe zadanie tj. budowę programu profilaktyki. Do niedawna działania zapobiegawcze koncentrowały się na usuwaniu bądź redukowaniu czynników ryzyka, teraz postępy w badaniach nad czynnikami sprzyjającymi prawidłowemu rozwojowi dzieci i młodzieży spowodowały, że dostrzeżone zostały możliwości, jakie tkwią w czynnikach chroniących. Dało to początek nowemu myśleniu o profilaktyce zachowań problemowych w kategoriach "pozytywnego rozwoju młodzieży". Są to działania ukierunkowane na rozwijanie mocnych stron i zasobów, dzięki którym młody człowiek staje się bardziej odporny na działanie czynników ryzyka, czyli bardziej przygotowany do życia w świecie różnych zagrożeń. Psychologowie wyróżniają pozytywnego rozwoju dzieci rozwijanie umiejętności kilkanaście kluczowych aspektów i młodzieży. Należą do nich między innymi: społecznych, poznawczych i emocjonalnych, umacnianie norm i zachowań prospołecznych oraz wiary w swoje możliwości i w przyszłość, wspieranie więzi z rodziną i ze szkołą, kształtowanie psychicznej odporności W literaturze oraz działanie na rzecz rozwoju duchowego. określa się je jako czynniki chroniące, ponieważ - sprzyjając rozwojowi - chronią młodzież przed angażowaniem się w zachowania problemowe. Idea pozytywnej profilaktyki nie polega więc na usuwaniu samych zagrożeń, bo wyeliminowanie ich z naszego życia jest praktycznie niemożliwe, ale na wzmacnianiu tego, co czyni młodych ludzi bardziej odpornymi na zagrożenia. W tym sensie pozytywna profilaktyka jest podobna do szczepionki w chorobach zakaźnych, która nie usuwa z naszego otoczenia samego czynnika zakaźnego, tylko wytwarza przeciwciała, które w razie niebezpieczeństwa są w stanie obronić nas przed infekcją. Rozwijane umiejętności dotyczą między innymi konstruktywnego rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji, budowania pozytywnego obrazu samego siebie, samokontroli, radzenia sobie ze stresem i lękiem, stosowania asertywności. technik Wyniki relaksacyjnych, badań umiejętności wykazały, że interpersonalnych, wzmacnianie umiejętności życiowych u młodzieży wpływa na ograniczenie palenia tytoniu, używania marihuany, picia alkoholu oraz upijania się. Ze względu na swój ogólny charakter programy kształtowania umiejętności życiowych znalazły również zastosowanie w edukacji zdrowotnej i rozwiązywaniu różnych problemów okresu dojrzewania, Dobra adaptacja do wymagań szkolnych i sukcesy w nauce są znaczącymi czynnikami chroniącymi - dlatego dla profilaktyki wśród dzieci i młodzieży jednym z bardziej znaczących jest pomysł na znalezienie takiego zestawu umiejętności, który będzie łączył rozwijanie umiejętności życiowych i dobre przystosowanie w szkole. Podejście takie obejmuje cały okres edukacji szkolnej i opiera się na adekwatnych do etapu rozwojowego programach, które mają na celu rozwijanie pięciu kluczowych kompetencji ważnych dla osiągnięć szkolnych, i emocjonalnego; są to: − rozpoznawanie emocji i radzenie sobie z nimi, − dostrzeganie perspektywy innych ludzi, rozwoju społecznego − stawianie sobie pozytywnych celów, − podejmowanie odpowiedzialnych decyzji, − radzenie sobie w kontaktach interpersonalnych. W Polsce zasługującymi na uwagę programami z tego obszaru są "Spójrz inaczej" Andrzeja Kołodziejczyka i współpracowników oraz program "Nasze spotkania" Marii Król-Fijewskiej Tworzenie nurt pozytywnego pozytywnej większej liczby klimatu szkoły klimatu profilaktyki, doniesień na szkoły. który rozwija naukowych, funkcjonowanie Jest się i Piotra Fijewskiego. to stosunkowo nowy wpływem coraz pod sugerujących silny psychospołeczne wpływ uczniów. Badania wykazują, że dobry społeczny klimat szkoły sprzyja: − lepszym osiągnięciom szkolnym uczniów, − zmniejsza ryzyko zachowań problemowych, − wpływa pozytywnie na zdrowie psychiczne (satysfakcję uczniów i pracowników), − zwiększa efektywność kształcenia i wychowania. O takie właśnie rezultaty chodzi w szeroko pojętej edukacji zdrowotnej i profilaktyce. Magdalena Woynarowska - Sołdan wymienia następujące czynniki, które brane są pod uwagę: − relacje interpersonalne między członkami społeczności szkolnej, − autonomia uczniów i ich uczestnictwo w podejmowaniu decyzji, − dyscyplina i porządek (ustalone i przestrzegane normy), − wspierająca współpraca jako główny sposób realizacji zadań szkoły, − eliminowanie przemocy wśród uczniów, − uczestnictwo rodziców w życiu szkoły. Nikt nie ma wątpliwości, że zapobieganie problemom jest tańsze niż borykanie się z późniejszymi skutkami. Kłopot jednak polega na tym, że bardzo wielu problemom nie umiemy całkowicie zapobiec. Do nich należą między innymi ryzykowne zachowania dzieci i młodzieży związane z papierosami, alkoholem i inicjacją seksualną, a w ostatnich paru dziesięcioleciach również z pojawieniem się narkotyków. Stawianie sobie za cel, że pewnego dnia znikną z naszego życia jest nierealne. Literatura: Czasopismo: Świat Problemów Numer: 3/158 Czasopismo: Edukacja i Dialog luty 2008r. Doradca metodyczny SCE z zakresu geografii Halina Gawron