Dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

Dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Nowe przepisy prawa kładą duży nacisk na wzmocnienie współpracy
przedszkola, szkoły i rodziców oraz zapewniają rodzicom możliwość większego
wpływu na edukację ich dzieci. Zintegrowanie działań nauczycieli i rodziców,
wspólne wypracowywanie strategii wsparcia jest najbardziej efektywną formą
organizowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla konkretnego dziecka
i pozwala przygotować optymalną ofertę zaspokajającą specjalne potrzeby
edukacyjne dziecka.
Edukacja dziecka rozpoczyna się już na etapie wychowania przedszkolnego.
A potem przychodzi moment, że każde dziecko idzie do szkoły. Obowiązkowo uczy
się do 18 roku życia. Rodzic towarzyszy swojemu dziecku na tej drodze i pomaga mu
w podejmowaniu decyzji dotyczących wyboru szkoły. Bywa, że nie są to łatwe
decyzje. Zwłaszcza jeśli jest się rodzicem dziecka szczególnie uzdolnionego,
dziecka z niepełnosprawnością lub doświadczającego jakieś trudności (natury
edukacyjnej, zdrowotnej lub społecznej). Potrzeby dziecka są priorytetem, a system
edukacji ma służyć pomocą w zaspakajaniu tych potrzeb.
W każdej sytuacji przedszkole i szkoła są zobowiązane do objęcia dziecka
pomocą psychologiczno- pedagogiczną w formach i na zasadach, które opisane
zostały w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010
w tej sprawie. Pomoc psychologiczno – pedagogiczna – zgodnie z rozporządzeniem
– polega na
i
rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych
edukacyjnych
dziecka
oraz
rozpoznawaniu
indywidualnych
możliwości
psychofizycznych dziecka. Oznacza to, że rodzic wspólnie z wychowawcą,
nauczycielem i specjalistami będzie obserwował, w jaki sposób dziecko funkcjonuje
w przedszkolu, szkole i w domu:

jak przyswaja sobie wiedzę

jaką ma motywację do uczenia się

jak nawiązuje kontakty z rówieśnikami i dorosłymi

jak sobie radzi z samoobsługą

jaka jest jego sprawność fizyczna

jak sobie radzi w sytuacjach trudnych.
Kiedy
dziecko
może
otrzymać
pomoc
psychologiczno
–
pedagogiczną.
Dziecko może otrzymać pomoc jeśli:

jest szczególnie uzdolnione;

jest
dzieckiem
z
niepełnosprawnością
(słabosłyszącym,
niesłyszącym,
słabowidzącym, niewidomym, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją
z niepełnosprawnością w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym,
z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera, z niepełnosprawnościami
sprzężonymi);

ma zaburzenia komunikacji językowej;

ma orzeczenie z uwagi na zagrożenie niedostosowaniem społecznym lub
niedostosowanie społeczne;

jest przewlekle chore

jest z grupy ryzyka dysleksji lub stwierdzono u niego dysleksję rozwojową;

jest uczniem mającym potwierdzone diagnozą trudności matematyczne;

znalazło się w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej;

dotykają go niepowodzenia edukacyjne;

pojawiły się trudności środowiskowe, związane z sytuacją bytową, sposobem
spędzania wolnego czasu, kontaktami społecznymi;

ma orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub orzeczenie
o potrzebie rocznego przygotowania przedszkolnego i jest w sytuacji
wymagającej dodatkowego wsparcia;

ma
innego
rodzaju
trudności
wpływające
na
jego
funkcjonowanie
w przedszkolu i wychowawcy zdecydują, że należy mu pomóc - wtedy żaden
dokument nie jest potrzebny.
Dla każdego z takich dzieci dyrektor przedszkola, szkoły będzie powoływał zespół,
w którego pracach mają prawo uczestniczyć rodzice danego dziecka.
Kto może wystąpić z inicjatywą udzielenia pomocy dziecku
Pomoc psychologiczno - pedagogiczna w przedszkolu, szkole i placówce jest
udzielana z inicjatywy:
1. rodziców dziecka;
2. ucznia
3. nauczyciela,
wychowawcy,
grupy
wychowawczej
lub
specjalisty,
prowadzącego zajęcia z uczniem;
4. poradni psychologiczno – pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej;
5. pomocy nauczyciela;
6. asystenta edukacji romskiej.
Rodzic, jako osoba z której inicjatywy może być udzielona pomoc, jeśli zauważy
jakieś ważne potrzeby swojego dziecka, może to zgłosić nauczycielowi, wychowawcy
lub specjaliście prowadzącemu z jego dzieckiem zajęcia.
Wychowawcy, nauczyciele zobligowani są do przekazania takich informacji
dyrektorowi od razu po ich uzyskaniu.
RODZIC
WNIOSKUJE O
ORZECZENIE
LUB OPINIĘ DO
PORADNI
PORADNIA
WYDAJE
ODPOWIEDNI
DOKUMENT
RODZIC
SKŁADA
ORZECZENIE
LUB OPINIĘ W
PLACÓWCE
DYREKTOR
POWOŁUJE
ZESPÓŁ
RODZIC
ZAUWAŻA
INDYWIDUALNE
POTRZEBY
DZIECKA
RODZIC
INFORMUJE
WYCHOWAWCĘ
WYCHOWAWCA
INFORMUJE
DYREKTORA
DYREKTOR
POWOŁUJE
ZESPÓŁ
ORZECZENIE O POTRZEBIE INDYWIDUALNEGO NAUCZANIA LUB
ORZECZENIE
O
POTRZEBIE
INDYWIDUALNEGO
ROCZNEGO
PRZYGOTOWANIA PRZEDSZKOLNEGO
Zgodnie z art. 71 b ust.1a ustawy o systemie oświaty „indywidualnym
nauczaniem obejmuje się dzieci i młodzież, których stan zdrowia uniemożliwia lub
znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły”.
Ta forma nauczania przeznaczona jest dla dzieci poważnie chorych, z urazami,
po wypadkach, operacjach itp., które nie mogą przyjść szkoły.
Jeżeli dziecko posiada orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania lub
indywidualnego rocznego
przypadku
zastosowania
przygotowania przedszkolnego, to nie mają w tym
przepisy
dotyczące
pomocy
psychologiczno-
pedagogicznej, ponieważ regulacje prawne na ten temat są w innym rozporządzeniu.
KSZTAŁCENIE SPECJALNE TWOJEGO DZIECKA
Dla dzieci z niepełnosprawnością, niedostosowanych społecznie oraz zagrożonych
niedostosowaniem
społecznym
organizuje
się
kształcenie
specjalne.
Podstawą tej organizacji jest posiadanie przez ucznia orzeczenia o potrzebie
kształcenia specjalnego wydanego przez publiczną poradnię psychologiczno –
pedagogiczną.
Orzeczenie do kształcenia specjalnego otrzymuje dziecko:

niewidome;

słabowidzące;

niesłyszące;

słabosłyszące;

z upośledzeniem umysłowym (w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym);

z niepełnosprawnością ruchową;

z autyzmem w tym z zespołem Aspargera;

z niepełnosprawnością sprzężoną

uczeń niedostosowany społecznie

uczeń zagrożony niedostosowaniem społecznym.
Dziecko posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, nie musi się
uczyć w szkole specjalnej. Oznacza to jedynie tyle, że dziecko wymaga stosowania
specjalnej organizacji nauki i metod pracy. Kształcenie specjalne może być
organizowane zarówno w przedszkolach i szkołach specjalnych oraz integracyjnych
(bądź z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi), jak i w przedszkolach i szkołach
ogólnodostępnych. Decyzję do jakiej placówki ma chodzić dziecko podejmuje
zawsze rodzic.
WCZESNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA
Pomocą psychologiczno – pedagogiczną, w tym specjalistycznym wsparciem,
mogą być objęte dzieci od urodzenia do podjęcia nauki w szkole, a więc nie tylko
objęte wychowaniem przedszkolnym. Rodzice zawsze mogą zgłosić się do poradni,
jeśli w zachowaniu lub funkcjonowaniu dziecka pojawi się coś, co ich zaniepokoi.
Małe dziecko może otrzymać opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju
lub jeśli stwierdzona jest niepełnosprawność, a dziecko jest w wieku od 3 do 6 lat –
orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez zespół orzekający
w poradni.
Wczesna interwencja może zapobiec nasileniu się zaburzeń rozwojowych, usprawnić
funkcje
Wczesne
organizmu
i
wspomaganie
monitorować
rozwoju
postępy
dziecka
w
zorganizować
rozwoju
można
dziecka.
zarówno
w przedszkolu, jak i w szkole. Na ten cel przeznaczone są dodatkowe godziny,
od 4 do 8 w miesiącu. Najlepiej, kiedy takie zajęcia prowadzone są w przedszkolu
do którego dziecko uczęszcza, ponieważ bardzo dobrze uzupełniają ofertę
przedszkolną i dają bieżące informacje nauczycielom wychowania przedszkolnego,
jak planować pracę z takim dzieckiem.
Kiedy dziecko z opinią o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju, którą
otrzymało wcześniej, zaczyna chodzić do przedszkola, wówczas dyrektor ma
obowiązek zorganizować dla niego pomoc psychologiczno – pedagogiczną.
Opracowała : mgr Marta Janusiewicz
na podstawie :„Moje dziecko w
przedszkolu i szkole” – poradnik dla rodziców
uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.