MęŜczyźni i ich święte ręce

TV - Program z 17.01.2010 (Nr .830)
MęŜczyźni i ich święte ręce*
Von Pastor Wolfgang Wegert ©
Kazanie: „Chcę tedy, aby się męŜczyźni modlili na kaŜdym miejscu, wznosząc
czyste ręce, bez gniewu i bez swarów"
(1 Tymoteusz 2, 8)
Albowiem nasz Pan i Zbawiciel Jezus Chrystus jest naszym pośrednikiem, dlatego mamy dostęp
do Boga i moŜemy w kaŜdym czasie zanosić modlitwy za na samych, za naszych członków
kościoła, za naszych przełoŜonych – tak, za wszystkich ludzi. Tak jak w wersecie 1 naszego
rozdziału jest wyraźnie określone.
Kto powinien prowadzić modlitwę?
Jednak naleŜy zauwaŜyć, Ŝe Ap. Paweł w odniesieniu do modlitwy wyraźnie zwraca się do
męŜczyzn, natomiast dla kobiet miał coś innego na myśli pisząc: „Chcę tedy, aby męŜczyźni
modlili się na kaŜdym miejscu…, podobnie (ja chcę), Ŝeby kobiety miały przyzwoity ubiór”
(Tymoteusz 2, 8 -9).
Tutaj Apostoł porusza oczywiście temat „roli męŜczyzn i kobiet w kościele”, to wyjaśnia on
jeszcze dalej w następnym wersecie. Ale najpierw mówi o „modlitwie na kaŜdym miejscu”. Nie
oznacza to zwykłego, kaŜdego miejsca, w którym moŜna się modlić. MoŜna modlić się w
pociągu, w miejscu pracy, a nawet podczas jazdy. Ale nie wierzę, Ŝe Ap. Paweł chciał zaznaczyć
wszystkie miejsca, w których moŜna się modlić. Nie, jak samo wynika z kontekstu, miał na
myśli modlitwę wiernych, zgromadzonych w róŜnych miejscach.
I tam wezwał męŜczyzn. Dlaczego męŜczyzn? PoniewaŜ kobiety we wspólnocie nie mogą się
głośno modlić? Co w tym tkwi? Zmiana ze Starego do Nowego Testamentu, od synagogi do
kościoła. W synagodze męŜczyźni i kobiety siedzieli osobno, a modlitwę mówili tylko
męŜczyźni, podczas, gdy kobiety milczały. Tak jest aŜ do dzisiaj. My nie chcemy z tego się
podśmiewywać. JednakŜe Apostoł. młodym, teŜ pogańsko - chrześcijańskim, wspólnotom po
prostu nie wywracał przepisów synagogi. Ale teŜ nie kazał zlikwidować wszystkiego, co
śydowskie. On chciał jedynie trzymać się BoŜego Słowa. I Ono mówi zarówno w Starym jak i
w Nowym Testamencie w powaŜnym stopniu o odpowiedzialności kierownictwa męŜa w
rodzinie i we wspólnocie kościelnej.
Arche
Gemeinde und Missionswerk ARCHE e.V.
Doerriesweg 7 • D-22525 Hamburg (Stellingen)
Tel.: +49 (0)40/54 70 50 • Fax: +49 (0)40/54 70 52 99
[email protected] • www.arche-gemeinde.de
Bankverbindungen
Ev. Darlehensgenossenschaft eG Kiel • Konto-Nr. 113522 • BLZ 210 602 37
Schweiz: Postgiroamt Basel • Konto-Nr. 40-10270-9
Österreich: P.S.K. Österreichische Postsparkasse • Konto-Nr. 7726.796
Strona 2 - TV-Program 830 / „MęŜczyźni i ich święte ręce“
Nie chodzi o pytanie: „Kto moŜe się modlić?”, lecz o to, kto powinien prowadzić modlitwę we
wspólnocie, kto powinien poprzedzać modlitwę? Odpowiedź brzmi: „Chcę tedy, aby się
męŜczyźni modlili na kaŜdym miejscu”.
TakŜe kobiety powinny się modlić
Biblia nie mówi tylko wyraźnie o tym, co tyczy się męskiego przywództwa w kościele, lecz
wyraźnie mówi takŜe, Ŝe teŜ kobiety powinny aktywnie uczestniczyć na naboŜeństwach. O tym
mówił juŜ prorok Joel w starym Testamencie. Piotr cytuje go w swoim potęŜnym kazaniu
pięćdziesiątnicy: „I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Ŝe wyleję ducha mego na wszelkie
ciało i prorokować będą synowie wasi i córki wasze” (Dzieje Ap. 2, 17).
Oznacza to, Ŝe kobiety będą prorokować i oczywiście się modlić. Nawet jeśli w Synagodze było
to nie do pomyślenia, Ap. Paweł nie poszedł za tradycją, lecz poszedł za Pismem. Dlatego
bardzo ogólnie pisze o kobietach w kościele „modlących się albo prorokujących” (1 Koryntian
11, 5). Przez to wyraźnie potwierdza pełne uczestnictwo kobiet w modlitwie i proroctwie we
wspólnocie.
Niektórzy są zdania, Ŝe Ap. Paweł pozwolił kobietom modlić się i prorokować tylko prywatnie.
Ale istota proroctwa przepowiedni istnieje przecieŜ właśnie po to, aby został przez to
zbudowany zgromadzony kościół. A poza tym powinno to być takŜe przez kościół równieŜ
badane. Ap. Paweł jest, więc jednoznaczny. On ma ochotę wbrew Ŝydowskiej tradycji
powiedzieć kobietom: Powinniście w kościele się modlić i prorokować.
Oczywiście powinny to robić w odpowiedni sposób. W 1 Koryntian 11, Ap. Paweł długo i
obszernie zaznacza, Ŝe kobiety powinny zakrywać głowy, kiedy się modlą. W ten sposób mają
wyrazić, Ŝe uznają przywództwo męŜczyzn w danej społeczności, tak jak Chrystus podlegał
swojemu Ojcu zarówno, jako swojej głowie. Dosłownie Ap. Paweł mówi w tym kontekście: „A
chcę, abyście wiedzieli, Ŝe głową kaŜdego męŜa jest Chrystus, a głową Ŝony mąŜ, a głową
Chrystusa Bóg” (1 Koryntian 11, 3).
Czy to znaczy, Ŝe od dzisiaj wszystkie siostry muszą nosić chusty, jeśli się modlą lub prorokują
w kościele? Nie! Chodzi o pozostałe zasady wartości, które w róŜnych kulturach, znajdują się w
róŜnych formach. Podobnie jak zewnętrzne obrzezanie nie jest waŜne, lecz obrzezanie serca, tak
teŜ czynnikiem decydującym nie jest chustka, lecz wewnętrzna postawa.
Ap. Paweł chce, Ŝebyśmy po wszystkie czasy uznali, Ŝe męŜczyźni i kobiety są absolutnie
równowartościowi, ale róŜnią się przecieŜ ich role. I przez to dochodzi do wyraŜenia, Ŝe
zdajemy sobie sprawę z autorytetu męskiego przywództwa w modlitwie, w czci i chwale.
PoniewaŜ Ap. Paweł podkreśla: „Chcę tedy, aby się męŜczyźni – modlili.’’ On uporządkował to
wiąŜąco i definitywnie to polecił.
MęŜczyźni i ich pierwsza odpowiedzialność
Ale ten tekst z pewnością nie oznacza tylko tego, lecz równieŜ, Ŝe męŜczyźni w sprawie
modlitwy w ogóle powinni poprzedzać. W naszym społeczeństwie istnieje szeroki konsensus o
tym, co jest typowo męskie: moc, muskularność, sport, odwaga rycerska, grzeczność, itd. I
męŜczyźni oczywiście są działaczami - modlą się obowiązkowo, nie więcej niŜ typowy
męŜczyzna. Modlić się mówią, to coś dla kobiet – zwłaszcza dla starych. Ale w oczach Boga
modlitwa jest męską rzeczą. Wielkimi ludźmi modlitwy w Biblii byli męŜczyźni – MojŜesz,
Dawid i Daniel na przykład. A największym z nich był Jezus. Nikt się nie modlił tak, jak
męŜczyzna z Nazaretu. Czytamy o Nim, Ŝe On juŜ „ z rana, przed dniem” szukał ciszy, aby się
modlić.
Kochany męŜu i ojcze, jakie jest twoje Ŝycie modlitewne? Czy masz je w ogóle? Jak często
musiałem słuchać w duszpasterskich rozmowach, Ŝe chrześcijańskie małŜeństwa juŜ razem ze
sobą się nie modlą. Od czego to zaleŜy? Nie rzadko Ŝony narzekają: „To ja zawsze musze
przejąć inicjatywę i błagać: Chciejmy znów razem się modlić? Wtedy on mówi, Ŝe nie ma takiej
potrzeby. On nie jest w dobrym nastroju i ma koniecznie coś innego do zrobienia i jest
zmęczony.”
Strona 3 - TV-Program 830 / „MęŜczyźni i ich święte ręce“
Tak, jesteś zmęczony, mój bracie. Jak bardzo twoja Ŝona tęskni za tym, Ŝebyś przewodził, Ŝebyś
swoją rodzinę w miłości wzywał do modlitwy. Jak myślisz, jak bardzo wszyscy twoi radowaliby
się z tego, jeśli będą widzieć twoją wiarę i twoją poboŜność. Ale twoja rodzina jest duchowo
upadła, bo głowa rodziny nie ma ochoty się modlić. Jak dobrze uczyniłoby to twojemu
małŜeństwu i rodzinie, gdyby mogli zobaczyć, Ŝe jesteś człowiekiem modlitwy, Ŝe osobiście
szukasz BoŜego oblicza. Twój obowiązek, jako chrześcijańskiego męŜa nie zaczyna się od
zewnętrznego zaopatrzenia. Zaczyna się od twojego duchowego Ŝycia. Tam leŜy klucz dla
wszystkich twoich odpowiedzialnych obowiązków.
Jozue zawołał: „Lecz ja i dom mój słuŜyć będziemy Panu” (Jozuego 24, 15). Jego głównym celem nie
było słuŜyć swojemu domowi, – co jest bardzo waŜne. Ale bardziej leŜało mu na sercu po pierwsze
słuŜyć Panu. I tutaj posiada on święty egoizm. Nie mówi: „Moja Ŝona i ja” lub „Moja rodzina i ja” nie,
przesłanie brzmi: „Ja i dom mój słuŜyć będziemy Panu”. Jeśli chodzi o wiarę i zaufanie do Boga, do
Słowa BoŜego, modlitwy i do czci, to ja tam pójdę. To jest moja pierwsza odpowiedzialność.
Jako nastolatek obudziłem się jednej nocy i usłyszałem moich rodziców głośno szepczących w
sypialni. Patrząc przez dziurkę od klucza, zobaczyłem potem rodziców modlących się na
kolanach przy ich łóŜkach. Usłyszałem mojego ojca wołającego: „BoŜe podejdź do Wolfganga,
Panie Jezu, ratuj teŜ jego duszę!” Fakt, Ŝe moja mama modliła się uwaŜałem za dobre, ale tym, Ŝe
mój ojciec teŜ zmagał się o moją duszę byłem głęboko przejęty.
Do dziś nie mogę zapomnieć tej wiary i Ŝycia modlitwy. Ja wiem jeszcze jak dobrze zrobiło to
mojej matce. Jaka była szczęśliwa, gdy jej mąŜ zabrał Biblię i powiedział: „Alma, chciejmy
utrzymać naboŜeństwo, módlmy się, śpiewajmy pieśni chwały!” Potem zawołał teŜ do mnie. Nie
zawsze mi się to podobało. Czasami było zbyt poboŜne. Ale zamiast ponieść szkodę, został mi
jego sposób, w jaki swoją Ŝonę i swoją rodzinę duchowo prowadził do wielkiego
błogosławieństwa – i to do dnia dzisiejszego. Dlatego rozumię Ap. Pawła, gdy on pisze: „Chcę
tedy, aby się męŜczyźni modlili” (1 Tymoteusz 2, 8).
Czyste ręce
Ale on mówi jeszcze więcej. Oni powinni równieŜ podnieść czyste ręce. W Biblii istnieją róŜne
postawy modlitewne. Padanie, zgięcie głów i kolan, ale takŜe podniesienie rąk. Tak, więc na
przykład w Psalmie 134, 2 jest powiedziane: „Podnieście ręce w świątyni i błogosławcie Pana!”
Ale podnoszenie rąk i nakładanie chust szybko moŜe się stać rytuałem bez znaczenia. Dlatego
moŜemy być pewni, Ŝe Ap. Paweł nie myślał jedynie o podniesieniu rąk, jako takich, lecz mówi o
„świętych rękach”. Przypomina mi to Psalm 24, 3 -4. Tam czytamy: „KtóŜ moŜe wstąpić na górę
Pana? I kto stanie na jego świętym miejscu? Kto ma czyste dłonie i niewinne serce.” Modlitwa
nie jest sprawą zewnętrznej postaci, lecz to sprawa czystego serca.
I tutaj tak jak Apostoł mówi o grzechach, z którymi najczęściej mają do czynienia męŜczyźni, a
mianowicie gniew. On ostrzegał: „chcę tedy, aby męŜczyźni… się modlili, wznosząc czyste ręce,
bez gniewu i bez swarów” (Tymoteusz 2, 8). W złości nie moŜna się modlić. Rozgoryczony w
sercu nie moŜe się modlić w kościele ani w domu. Kochany bracie, kochany męŜu, czy jesteś
złym człowiekiem w rodzinie – często wściekły, niezadowolony i sfrustrowany?
Wtedy rujnujesz mandat, który dał tobie Bóg.
Ponadto w gniewie męŜczyźni często ulegają psychicznej rozpuście. Biblia mówi, Ŝeby nasze
małŜeńskie łoŜe było nieskalane (Hebr. 13, 4). I teŜ: „Podobnie męŜowie we wspólnym poŜyciu z
Ŝonami pamiętajcie o tym, Ŝe one są słabsze i darzcie je szacunkiem, jako współuczestniczące w
łasce Ŝycia, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody” (1 Piotr 3, 7).
Nie moŜesz w gniewie ani w zanieczyszczonym przez świat myśli podnosić świętych rąk do
modlitwy. Z nieczystym sercem nie moŜesz być BoŜym kapłanem. To, co zostanie w tobie jest
niczym innym niŜ wątpliwość.
Strona 4 - TV-Program 830 / „MęŜczyźni i ich święte ręce“
Jeśli twoja Ŝona naprawdę jest dla ciebie twoją czcią i twoją koroną, jeśli ty naprawdę ją
kochasz, tak jak Chrystus kościół, wtedy będziesz pragnął prowadzić Ŝycie modlitewne, tak jak
prowadził Jezus.
Ja wiem, Ŝe teraz wielu męŜczyzn jest mocno trafionych. Oni mówią: „Tak, pastorze, tak to jest.
Moje Ŝycie modlitewne nie jest prawdziwe. Ja rzadko poszukuję BoŜego oblicza. Ja teŜ lękam się
tego. PoniewaŜ ja tak często zawodzę. Często jestem tak rozgniewany, tak cyniczny, tak obraźliwy i
jeszcze mam w pełni nierządne myśli. Jak mogę wtedy świecić przykładem, poprzedzać i wznosić
czyste ręce? Jeśli spojrzysz na siebie będziesz całkiem zniechęcony. Ale Biblia mówi: „Sercem
skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, BoŜe” (Psalm 51, 17).
Dlatego przyjdź do krzyŜa Chrystusa. Tam jest przebaczenie. W Krwi Jezusa nabędziesz nie tylko
czyste ręce, lecz jeszcze więcej, teŜ czyste serce i teŜ dobre sumienie. Amen.
*Przekład z języka niemieckiego; kazanie prof. Wolfgang Wegert © z Hamburga (Niemcy)
*Uwaga – wszystkie dotychczasowe kazania dostępne są takŜe na stronie internetowej: www.arka-misja.pl
Teraz moŜesz zamówić takŜe - bezpłatny Newsletter. Szczegóły dostępne na naszej stronie. Zapraszamy!