CZWARTEK W OKTAWIE WIELKANOCY

31 marca 2016r.
CZWARTEK W OKTAWIE WIELKANOCY
(Stacja u Dwunastu Apostołów )
Die V infra octavam Paschae - Dies Octavae I classis
31 marca 2016r. [ kolor szat białe ] CZWARTEK W OKTAWIE WIELKANOCY. ( 1. kl.) Msza
wł., Gloria, sekwencja Victima paschali, Credo, prefacja wielkanocna (in hac potissimum die),
Hanc igitur i Communicantes wł., Ite, missa est, alleluia, alleluia.
Chrzest święty jednoczy w społeczności Kościoła ludzi różnych narodów (kolekta, lekcja,
alleluja), sprawiedliwych i nawróconych grzeszników (ewangelia). Modlimy się dzisiaj, aby
Kościół trwał w jednej wierze i miłości.
1 klasy
Szaty białe
Mdr10,20-21
Victrícem manum tuam, Dómine,
laudavérunt páriter, allelúia: quia
sapiéntia apéruit os mutum, et
linguas infántium fecit disértas,
allelúia, allelúia.
Ps97,1
Ps. Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem Cantáte Dómino cánticum novum:
cuda uczynił. V. Chwała Ojcu.
quia mirabília fecit. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który zjednoczyłeś różne narody w Deus, qui diversitátem géntium in
wyznawaniu Twojego imienia, daj, aby ci, confessióne tui nóminis adunásti: da,
co się odrodzili w wodzie Chrztu, zachowali ut renátis fonte baptísmatis una sit
jedność wiary w duchu i miłość w fides méntium, et píetas actiónum.
uczynkach. Przez Pana.
Per Dominum.
LECTIO:
Dz8,26-40
INTROITUS:
Zwycięską rękę Twą, Panie, jednomyślnie
wychwalali, alleluja, bo mądrość otworzyła
usta niemych, a języki niemowląt uczyniła
wymownymi, alleluja, alleluja, alleluja
.
Bez pomocy diakona Filipa Etiopczyk nigdy by nie rozumiał proroctw Izajasza. Po
wytłumaczenie Pisma św. zawsze trzeba udawać się do Kościoła, który otrzymał posłannictwo
nauczania.
W one dni: Anioł Pański rzekł do Filipa
mówiąc: «Wstań, a idź ku południowi na
drogę wiodącą z Jerozolimy do Gazy: jest
ona pusta». I powstawszy poszedł. A oto
Etiopczyk, rzezaniec, dostojnik królowej
etiopskiej,
Kandaki,
który
był
jej
podskarbim, przyjechał był do Jerozolimy,
aby pokłonić się (Bogu). I wracał siedząc na
wozie swoim i czytając Izajasza proroka.
I rzekł Duch do Filipa: «Przystąp i przyłącz
się do tego wozu». A Filip przybiegłszy
usłyszał go czytającego Izajasza proroka i
rzekł: «Czy sądzisz, że rozumiesz, co
czytasz?» On zaś odpowiedział: «Jakże
mogę, jeśli nikt nie wyjaśni?» I prosił
Filipa, aby wszedł na wóz i siadł przy nim.
A tekst Pisma, które czytał, był ten: Jako
owca na zabicie był prowadzony i jako
cichy baranek przed strzygącym go, tak on
nie otworzył ust swoich. W uniżeniu jego
wyrok mu zniesiono. Ród jego któż
wypowiedzieć zdoła. Bo zgładzony będzie z
ziemi żywot jego. A rzezaniec odpowiadając
Filipowi rzekł: «Proszę cię, o kim to Prorok
In diébus illis: Angelus Dómini locútus
est ad Philíppum, dicens: Surge et
vade contra meridiánum ad viam, quæ
descéndit ab Ierúsalem in Gazam: hæc
est desérta. Et surgens ábiit. Et ecce,
vir
Æthiops
eunúchus,
potens
Candácis regínæ Æthíopum, qui erat
super omnes gazas eius, vénerat
adoráre in Ierúsalem: et revertebátur
sedens super currum suum, legénsque
Isaíam
Prophétam.
Dixit
autem
Spíritus Philíppo: Accéde et adiúnge
te ad currum istum. Accúrrens autem
Philíppus, audívit eum legéntem
Isaíam Prophétam, et dixit: Putásne,
intéllegis, quæ legis? Qui ait: Et
quómodo possum, si non áliquis
osténderít
mihi?
Rogavítque
Philíppum, ut ascénderet et sedéret
secum. Locus autem Scriptúræ, quam
legébat, erat hic: Tamquam ovis ad
occisiónem ductus est: et sicut agnus
coram tondénte se, sine voce, sic non
apéruit os suum. In humilitáte
mówi? O sobie czy o kim innym?» A Filip
otworzywszy usta swoje i zaczynając od
tego Pisma opowiedział mu dobrą nowinę o
Jezusie. A gdy jechali drogą, przybyli nad
wodę. I rzekł rzezaniec: «Oto woda! Cóż
przeszkadza, abym był ochrzczony?» I rzekł
Filip: «Jeśli wierzysz z całego serca, wolno
ci». A odpowiadając rzekł: «Wierzę, że
Jezus Chrystus jest Synem Bożym». I kazał
zatrzymać wóz, i wstąpili obydwaj, Filip i
rzezaniec, do wody, i ochrzcił go.
A gdy wyszli z wody, Duch Pański porwał
Filipa i nie widział go więcej rzezaniec, ale
jechał uradowany drogą swoją. A Filip
znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie
miasta (aż przyszedł do Cezarei) głosił imię
Pana Jezusa Chrystusa.
GRADUALE:
Alleluja, alleluja Ps. Oto dzień, który Pan
uczynił; radujmy się zeń i weselmy. V.
Kamień, odrzucony przez budujących, stał
się kamieniem węgielnym. Stało się to
przez Pana; cudem jest w oczach naszych.
ALLELÚIA:
Alleluja, alleluja, V. Powstał z martwych
Chrystus,
Stwórca
wszechrzeczy,
i
zmiłował się nad rodzajem ludzkim.
Alleluja.
SEQUENTIA:
Hołd Ofierze Wielkanocnej składajcie
chrześcijanie.
Jagnię
zbawiło
owce:
Chrystus niewinny z Ojcem znowu
pojednał nas, grzeszniki. Śmierć i życie
stoczyły z sobą walki dziwne: Umarły życia
wódz – rządzi żywy. Na drodze, Maryja, coś
widziała, wyjaw! Grobowiec Chrystusa
żywego i chwałę znów zmartwychwstałego.
Anielskie też świadki, i całun, i szatki.
Wskrzesł Chrystus, cel mej nadzei:
Poprzedzi
swoich
do
Galilei.
Wiemy: oto zmartwychwstał Chrystus
prawdziwy:
Zwycięski
Królu,
bądź
miłościwy. Amen. Alleluja.
iudícium
eius
sublátum
est.
Generatiónem eius quis enarrábit,
quóniam tollétur de terra vita eius?
Respóndens
autem
eunúchus
Philíppo, dixit: Obsecro te, de quo
Prophéta dicit hoc? de se, an de álio
áliquo? Apériens autem Philíppus os
suum, et incípiens a Scriptúra ista,
evangelizávit illi Iesum. Et dum irent
per viam, venérunt ad quandam
aquam: et ait eunúchus: Ecce aqua,
quid próhibet me baptizári? Dixit
autem Philíppus: Si credis ex toto
corde, licet. Et respóndens, ait: Credo,
Fílium Dei esse Iesum Christum. Et
iussit stare currum: et descendérunt
utérque in aquam. Philíppus et
eunúchus, et baptizávit eum. Cum
autem ascendíssent de aqua, Spíritus
Dómini rápuit Philippum, et ámplius
non vidit eum eunúchus. Ibat autem
per viam suam gaudens. Philíppus
autem invéntus est in Azóto, et
pertránsiens evangelizábat civitátibus
cunctis - donec veniret Cæsaréam nomen Dómini Iesu Christi.
Alleluia,
alleluia.
Ps117,24.22-23
Hæc dies, quam fecit Dóminus:
exsultémus et lætémur in ea.
V. Lápidem, quem reprobavérunt
ædificántes, hic factus est in caput
ánguli: a Dómino factum est istud, et
est mirábile in óculis nostris.
Allelúia, allelúia, V. Surréxit Christus,
qui creávit ómnia: et misértus est
humáno géneri. Allelúia.
Víctimæ pascháli laudes ímmolent
Christiáni.
Agnus
rédemit
oves:
Christus ínnocens Patri reconciliávit
peccatóres. Mors et vita duéllo
conflixére mirándo: dux vitæ mórtuus
regnat vivus. Dic nobis, María, quid
vidísti in via? Sepúlcrum Christi
vivéntis et glóriam vidi resurgéntis.
Angélicos testes, sudárium et vestes.
Surréxit Christus, spes mea: præcédet
vos in Galilaeam. Scimus Christum
surrexísse a mórtuis vere: tu nobis,
victor Rex, miserére. Amen. Allelúia.
J 20,11-18
In illo témpore: María stabat ad
monuméntum foris, plorans. Dum ergo
fleret, inclinávit se et prospéxit in
monuméntum: et vidit duos Angelos in
albis, sedéntes, unum ad caput et
unum ad pedes, ubi pósitum fúerat
corpus Iesu. Dicunt ei illi: Mulier, quid
ploras? Dicit eis: Quia tulérunt
Dóminum meum: et néscio, ubi
posuérunt eum. Hæc cum dixísset,
convérsa est retrórsum, et vidit Iesum
stantem: et non sciébat, quia Iesus est.
Dicit ei Iesus: Múlier, quid ploras?
quem quæris? Illa exístimans, quia
hortulánus esset, dicit ei: Dómine, si
tu sustulísti eum, dícito mihi, ubi
posuísti eum: et ego eum tollam. Dicit
ei Iesus: María. Convérsa illa, dicit ei:
Rabbóni - quod dícitur Magíster. Dicit ei Iesus: Noli me tángere,
nondum enim ascéndi ad Patrem
meum: vade autem ad fratres meos et
dic eis: Ascéndo ad Patrem meum et
Patrem vestrum, Deum meum et
Deum
vestrum.
Venit
María
Magdaléne
annúntians
discípulis:
Quia vidi Dóminum, et hæc dixit mihi.
OFFERTORIUM:
Wj 13,5
W dniu uroczystości waszej, mówi Pan, In die solemnitátis vestræ, dicit
wprowadzę was do ziemi opływającej Dóminus, indúcam vos in terram
mlekiem i miodem, alleluja.
fluéntem lac et mel, allelúia.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, przyjmij łaskawie dary Súscipe, quaesumus, Dómine, múnera
Swoich ludów, aby odrodzone przez populórum tuórum propítius: ut,
wyznanie Twojego imienia i Chrzest confessióne tui nóminis et baptísmate
osiągnęły szczęście wiekuiste. Przez Pana.
renováti, sempitérnam beatitúdinem
consequántur. Per Dominum.
PRAEFATIO PASCHALIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne Vere dignum et iustum est, æquum et
i zbawienne, abyśmy Ciebie, Panie, zawsze, salutáre: Te quidem, Dómine, omni
a zwłaszcza w tym dniu uroczyściej sławili, témpore, sed in hac potíssimum die
gdy jako nasza Pascha został ofiarowany gloriósius prædicáre, cum Pascha
Chrystus. On bowiem jest prawdziwym nostrum immolátus est Christus. Ipse
Barankiem, który zgładził grzechy świata; enim verus est Agnus, qui ábstulit
On umierając zniweczył naszą śmierć i peccáta mundi. Qui mortem nostram
zmartwychwstając przywrócił nam życie. moriéndo
destrúxit
et
vitam
Przeto z Aniołami i Archaniołami, z resurgéndo reparávit. Et ídeo cum
Tronami i Państwami oraz ze wszystkimi Angelis et Archángelis, cum Thronis et
hufcami wojska niebieskiego śpiewamy Dominatiónibus cumque omni milítia
hymn ku Twej chwale, wołając bez końca:
coeléstis exércitus hymnum glóriæ
tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
EVANGELIUM:
Onego czasu: Maria stała u grobu zewnątrz
i płakała. płacząc nachyliła się, i zajrzała
do grobu. I spostrzegła dwóch Aniołów w
bieli siedzących, jednego u głowy, a
drugiego u nóg, gdzie było złożone ciało
Jezusowe. Mówią jej oni: «Niewiasto,
czemu płaczesz?» Rzecze im: «Wzięto Pana
mego, a nie wiem, gdzie Go położono». To
powiedziawszy. obróciła się za siebie i
ujrzała Jezusa stojącego, a nie wiedziała,
że był to Jezus. Rzecze jej Jezus:
«Niewiasto,
czemu
płaczesz?
Kogo
szukasz?» A ona mniemając, że był to
ogrodnik, rzecze mu: «Panie, jeśliś ty Go
zabrał, powiedz mi, gdzieś Go złożył, a ja
Go wezmę». Rzecze jej Jezus: «Mario». Ona
zaś obróciwszy się rzecze Mu: «Rabboni (co
znaczy: Mistrzu)». Rzecze jej Jezus: «Nie
dotykaj mnie, jeszcze bowiem nie
wstąpiłem do Ojca mego, ale idź do braci
moich i powiedz im: wstępuję do Ojca
mego, i Ojca waszego, Boga mego i Boga
waszego». Przyszła więc Maria Magdalena
oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to
mi powiedział».
COMMUNIO:.
Ludu nabyty, opowiadaj wielkie sprawy
Jego, alleluja: On ciebie wezwał z
ciemności ku swojej przedziwnej światłości,
alleluja.
POSTCOMMUNIO:
Wysłuchaj, Panie, modlitwy nasze, aby to
święte i zbawienne zjednoczenie było nam
pomocą w życiu doczesnym i wyjednało
radość wieczną. Przez Pana.
BIBLIA PAULISTÓW:
LECTIO:
1P2,9
Pópulus
acquisitiónis,
annuntiáte
virtútes eius, allelúia: qui vos de
ténebris vocávit in admirábile lumen
suum, allelúia.
Exáudi, Dómine, preces nostras: ut
redemptiónis
nostræ
sacrosáncta
commércia, et vitæ nobis cónferant
præséntis
auxílium,
et
gáudia
sempitérna concílient. Per Dominum.
Dz8,26-40
Bez pomocy diakona Filipa Etiopczyk nigdy by nie rozumiał proroctw Izajasza. Po
wytłumaczenie Pisma św. zawsze trzeba udawać się do Kościoła, który otrzymał posłannictwo
nauczania.
W one dni: Anioł Pański powiedział Filipowi: „Idź około południa na drogę prowadzącą z
Jeruzalem do Gazy. Jest ona pusta”. A on poszedł. Właśnie wtedy przejeżdżał tamtędy
Etiopczyk, wysoki urzędnik zarządzający skarbem królowej Etiopii, Kandaki. Przybył on
do Jeruzalem, aby oddać cześć Bogu. Jechał na wozie i czytał proroka Izajasza. Duch zaś
powiedział do Filipa: „Podejdź i uchwyć się jego wozu!”. Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że
tamten czyta proroka Izajasza. Zapytał więc: „Czy rozumiesz, co czytasz?”. A on
odpowiedział: „Jakże mogę zrozumieć, skoro nikt mi tego nie wyjaśnił?”. Zaprosił więc
Filipa, aby usiadł obok niego. A czytał następujący fragment Pisma: Prowadzą go jak
owcę na zabicie, a On jak baranek, gdy go strzygą, milczy i nie otwiera ust swoich. Został
poniżony i wyjęty spod prawa. Któż może opowiedzieć o Jego pokoleniu, skoro Jego życie
zabrane zostało z ziemi? A urzędnik zapytał Filipa: „Powiedz mi, proszę, o kim pisze
prorok? O sobie samym czy też o kimś innym?”. Wtedy Filip, wychodząc od przeczytanego
tekstu Pisma, opowiedział mu Ewangelię o Jezusie. W czasie dalszej podróży przybyli
nad jakąś wodę. Wtedy urzędnik powiedział: „Patrz! Woda. Co przeszkadza, bym został
ochrzczony?”. Kazał zatrzymać wóz i obaj – Filip i urzędnik – zeszli do wody. Tam Filip
go ochrzcił. A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa. Urzędnik już go więcej nie
zobaczył. Z radością wyruszył w dalszą drogę. Filip zaś znalazł się w Azocie. Głosił
Ewangelię w wielu miastach i dotarł aż do Cezarei.
EVANGELIUM:
J 20,11-18
Onego czasu: Maria zaś stała na zewnątrz grobowca i płakała. Płacząc, pochyliła się w
stronę grobu i zobaczyła, że tam, gdzie spoczywało ciało Jezusa, siedzi dwóch aniołów w
białych szatach. Jeden w miejscu głowy, a drugi w miejscu nóg. Zapytali ją: „Kobieto,
dlaczego płaczesz?”. Odpowiedziała im: „Zabrano mojego Pana i nie wiem, gdzie Go
złożono”. Po tych słowach odwróciła się za siebie i zobaczyła stojącego Jezusa, lecz nie
wiedziała, że to Jezus. A Jezus także ją zapytał: „Kobieto, dlaczego płaczesz? Kogo
szukasz?”. Ona, sądząc, że to ogrodnik, powiedziała do Niego: „Panie, jeśli to ty Go
przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go złożyłeś, a ja Go zabiorę”. Wtedy Jezus powiedział do
niej: „Mario!”. Ona zaś odwróciła się do Niego i powiedziała po hebrajsku: „Rabbuni!”, co
znaczy: Nauczycielu. Jezus oznajmił jej jednak: „Nie dotykaj Mnie. Ponieważ nie
wstąpiłem jeszcze do Ojca. Idź natomiast do moich braci i powiedz im: «Wstępuję do
mojego Ojca i waszego Ojca, mojego Boga i waszego Boga»”. Maria Magdalena poszła
więc i oświadczyła uczniom: „Zobaczyłam Pana”, oraz że to jej polecił.