Jacek Kurski Prezes Zarządu Telewizji Polskiej SA Maciej

Transkrypt

Jacek Kurski
Maciej Stanecki
Barbara Stanisławczyk-Żyła
Jerzy Kłosiński
Mieczysław Struk
Jacek Karnowski
Joanna Cichocka-Gula
Paweł Adamowicz
Wojciech Szczurek
Jowita Twardowska
Jan Pawlicki
Maciej Chmiel
Mateusz Matyszkowicz
Małgorzata Skrzyszewska
Rafał Porzeziński
Małgorzata Małaszko-Stasiewicz
Adam Hlebowicz
Wojciech Hoflik
Ewa Millies-Lacroix
Janusz Kukuła
Waldemar Gasper
Maria Przygodzka
Wojciech Piwocki
Joanna Strzemieczna-Rozen
Mirosław Nowak
Prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
Członek Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
Prezes Zarządu Polskiego Radia S.A.
Członek Zarządu Polskiego Radia S.A.
Marszałek Województwa Pomorskiego
Prezydent Miasta Sopotu
Wiceprezydent Miasta Sopotu
Prezydent Miasta Gdańska
Prezydent Miasta Gdyni
Zastępca Dyrektora Generalnego ds. Korporacyjnych
Grupy LOTOS S.A.
Dyrektor TVP 1
Dyrektor TVP 2
Dyrektor TVP Kultura
Dyrektor Biura Ekonomii i Finansów Polskiego Radia S.A.
Dyrektor-Redaktor Naczelny Programu 1 Polskiego Radia S.A.
Dyrektor Agencji Produkcji Telewizyjnej i Filmowej TVP S.A.
Dyrektor Artystyczno-Programowy Festiwalu „Dwa Teatry”,
TVP S.A.
Główny Reżyser Teatru Polskiego Radia,
Dyrektor Artystyczno-Programowy Festiwalu „Dwa Teatry”,
Polskie Radio S.A.
Dyrektor Biura Reklamy TVP S.A.
p.o. Dyrektora Agencji Promocji Polskiego Radia S.A.
Dyrektor Agencji Reklamy Polskiego Radia S.A.
Dyrektor Oddziału TVP S.A. w Gdańsku
Sekretarz Komitetu Organizacyjnego,
Oddział TVP S.A. w Gdańsku
2
Szanowni Państwo, Drodzy Uczestnicy Festiwalu,
z ogromną radością zapraszam na szesnaste spotkanie z teatrem radiowym i telewizyjnym.
Przypomnę, że Festiwal „Dwa Teatry” w Sopocie stał się ważnym, sądzę, że – najważniejszym – miejscem, gdzie
dokonuje się ocena artystycznego dorobku twórców radia i telewizji w mijającym sezonie artystycznym. Trwa
tutaj także nieustająca debata nad kształtem przekazu treści artystycznych w mediach elektronicznych.
Teatr Polskiego Radia zawsze starał się odpowiadać zarówno na oczekiwania słuchaczy, jak i na dążenia artystyczne pisarzy, którzy z nami współpracują, aktorów, bez których nasza praca byłaby po prostu niemożliwa,
reżyserów, którzy kształtują wyobraźnię słuchaczy. Teatr Polskiego Radia jest wielką Sceną Narodową, która
gromadzi doświadczenia wielu pokoleń artystów polskich. Na starych płytach i taśmach oraz na nowoczesnych
nośnikach zapisana jest historia poszukiwań artystycznych, zapisana jest także historia wzruszeń kilku pokoleń
słuchaczy. Zapisana jest także historia pięknej, zmieniającej się wraz z upływem czasu, polszczyzny.
Nowy etap pracy Polskiego Radia obliguje nas do jeszcze staranniejszej pracy, do pełnego wykorzystania potencjału artystów, z którymi współpracujemy. Będziemy – jak dotąd – sięgać do bogatych zasobów narodowej
klasyki literackiej, dramatycznej, do poezji i prozy, które budowały świadomość wielu pokoleń.
Warto też jednak przypominać, że jednym z filarów misji publicznej radiofonii jest sprzyjanie rozwojowi współczesnej twórczości artystycznej – tak czyni Polskie Radio od dziewięćdziesięciu lat. Dlatego trzeba podkreślić,
szczególnie w czasie gorących dyskusji dotyczących kształtu mediów publicznych, że Polskie Radio otwarte
jest na poszukiwanie nowych sposobów opisywania rzeczywistości. Twórcy radiowi, doceniając z należnym
szacunkiem tradycję, otwierają się na głos nowego pokolenia. I ów dialog tradycji z nowoczesnością pokazuje
wyjątkowe znaczenie takich instytucji kultury narodowej jak Teatr Polskiego Radia i Teatr Telewizji Polskiej.
Życzę wszystkim Uczestnikom i Gościom Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016” wielu wrażeń artystycznych, które
pozostaną na długo w pamięci. Dziękuję władzom Sopotu, Gdańska i Pomorza za życzliwe wspieranie Festiwalu.
Dziękuję wiernym słuchaczom teatru radiowego, a słuchaczy nowych – zainspirowanych usłyszanymi w Sopocie
słuchowiskami – zapraszam do stałego towarzyszenia naszej pracy.
Barbara Stanisławczyk-Żyła
Prezes Polskiego Radia S.A.
Drodzy Goście i Słuchacze! Szanowni Państwo!
z prawdziwą radością witam Państwa na XVI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru
Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. Festiwal, który przed laty zrodził się z potrzeby
wielu serc i potrzeby bliskiego kontaktu artystów z publicznością, pozostaje nadal wydarzeniem bez precedensu w skali ogólnopolskiej, ciesząc się z roku na rok coraz większą
popularnością. Jak wiadomo, jego głównym i niezmiennym elementem jest przegląd
najlepszych słuchowisk i spektakli telewizyjnych zrealizowanych i wyemitowanych
w ostatnim roku. Biorą one udział w konkursie festiwalowym i walczą o główną nagrodę,
czyli Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry”. W tegorocznej edycji festiwalu w szranki konkursowe stanie 20 słuchowisk – bardzo zróżnicowanych tematycznie i nowatorskich
w formie. W tym zestawie mamy 8 produkcji nadesłanych przez Rozgłośnie Regionalne
Polskiego Radia. Cieszy mnie fakt, że nadawcy lokalni tworzą program artystyczny
wzbogacony o spektakle radiowe, zrealizowane nierzadko na podstawie twórczości
lokalnych poetów i pisarzy. Impulsem ku temu jest na pewno ustanowiona w ubiegłym
roku nagroda im. Ireny i Tadeusza Byrskich ufundowana przez Krajową Radę Radiofonii
i Telewizji dla słuchowiska wykorzystującego potencjał miejscowego środowiska artystycznego. Laureatami tej nagrody byli w 2015 roku twórcy słuchowiska Nalepa, powstałego
w Polskim Radiu Rzeszów.
Jak co roku konkursowi towarzyszyć będą liczne wydarzenia i imprezy artystyczne, m.in. spektakle z udziałem tegorocznych laureatów Wielkiej Nagrody Festiwalu „Dwa Teatry”,
radiowy i telewizyjny przegląd twórczości Williama Szekspira i Tadeusza Różewicza, dzień z reportażem radiowym czy cieszące się wielką popularnością spotkania z czołowymi
polskimi aktorami.
Nowością tegorocznego Festiwalu jest konkursowy przegląd „Dwa Teatry – Dzieciom”, w którym jury wybierze najlepsze słuchowisko dla dzieci i młodzieży. W konkursie weźmie
udział 10 utworów nadesłanych przez Polskie Radio i rozgłośnie regionalne.
Wszystkim twórcom sztuki radiowej i telewizyjnej życzę pełnej satysfakcji ze spotkania ze Słuchaczami i Widzami, a Wam, Drodzy Słuchacze – wielu artystycznych wrażeń na
najwyższym poziomie.
Janusz Kukuła
Dyrektor-Główny Reżyser Teatru Polskiego Radia S.A.
Dyrektor Artystyczno-Programowy Festiwalu „Dwa Teatry” ze strony Polskiego Radia S.A.
3
Szanowni Państwo, Drodzy Widzowie,
zapraszam Państwa do udziału w szesnastej edycji Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji
Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2016”. Od lat z wielką przyjemnością kibicowałem temu wyjątkowemu
festiwalowi. Dziś po raz pierwszy mam zaszczyt witać Państwa jako jego organizator oraz fundator
Grand Prix dla najlepszego spektaklu Teatru Telewizji.
Festiwal „Dwa Teatry” jest niepowtarzalnym w skali europejskiej przeglądem teatralnej twórczości
mediów publicznych, połączonym z konkursem spektakli Teatru Telewizji i słuchowisk Teatru Polskiego
Radia. Jest też – i mówię to bez żadnej przesady – wielkim świętem mediów publicznych, za sprawą
których spektakl telewizyjny i słuchowisko radiowe nadal nie tylko żyją, ale i twórczo się rozwijają.
W tym roku w konkursie spektakli telewizyjnych weźmie udział 12 pozycji, zgłoszonych przez TVP1,
TVP2 i TVP Kultura. Reprezentują one zróżnicowane pasma teatralne: największą scenę poniedziałkową w Jedynce, Studio Teatralne Dwójki i teatr w TVP Kultura. Konkursowa dwunastka obejmuje
wszystkie rodzaje spektakli: oryginalne telewizyjne realizacje, wersje telewizyjne przedstawień
teatralnych, zapisy transmisji przedstawień z teatrów i teatr telewizji „na żywo”. Wśród nich są
zarówno teksty klasyczne, jak i współczesne.
Warto dodać, że także i w tym roku sopockie święto teatru będzie obfitowało w wiele imprez towarzyszących. Koncentrują się one wokół telewizyjnej i radiowej twórczości Tadeusza Różewicza (95. rocznica urodzin) oraz Williama Szekspira (400. rocznica śmierci), a także zostaną poświęcone postaciom
i dziełu wybitnych reżyserów współczesnych: Jerzego Afanasjewa (25. rocznica śmierci) i zmarłego
niespełna rok temu Marcina Wrony (retrospektywa jego dokonań w Teatrze TV). Trzeba zaanonsować
też wydarzenie szczególne – imprezę «Dwa Teatry czytają Sienkiewicza», w ramach której chcemy uczcić w atrakcyjny sposób Rok Henryka Sienkiewicza.
Jako wierny widz Festiwalu „Dwa Teatry”, z niecierpliwością czekający na jego XVI edycję – zachęcam Państwa do udziału we wszystkich festiwalowych wydarzeniach i życzę
niezapomnianych przeżyć!
Jacek Kurski
Prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
Szanowni Państwo,
z radością witam wszystkich Gości, Twórców i Widzów XVI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej
„Dwa Teatry” w czarownym Sopocie.
Dziś, po piętnastu edycjach festiwalu, wiadomo, jak ważną rolę w promocji Teatru Telewizji Polskiej i Polskiego Radia
odgrywa sopocki festiwal. Niezaprzeczalnie służy on pielęgnowaniu tych wyjątkowych gatunków twórczości radiowej
i telewizyjnej. Festiwal jest nie tylko podsumowaniem ostatnich dokonań Teatru Telewizji Polskiej i Teatru Polskiego
Radia. Wspólnie spędzony festiwalowy czas skłania do podjęcia istotnej rozmowy o kształcie i przyszłości tych Teatrów.
Serdecznie gratuluję tegorocznym Laureatom Wielkiej Nagrody: pani Stanisławie Celińskiej i panu Henrykowi Talarowi,
Artystom, których kreacje na trwałe wpisały się w historię radiowej i telewizyjnej sceny.
W konkursie Teatru Telewizji prezentujemy dwanaście bardzo różnorodnych spektakli. Ale łączy je jedno – stworzyli je
wybitni Twórcy polskiej kultury. Dzięki swoim talentom i sercu.
„Dwa Teatry” to spotkanie Twórców i Widzów. W tym roku, po raz pierwszy na Festiwalu, zostanie przyznana nagroda
publiczności, tak w konkursie słuchowisk radiowych, jak i w telewizyjnym konkursie spektakli. Liczymy na Państwa
obecność podczas pokazów konkursowych i głosy. Ciekawi jesteśmy Państwa wyboru.
W repertuarze imprez towarzyszących znalazły się dzieła, których jakość artystyczna oparła się próbie czasu. Teatr
Szekspira i teatr Różewicza. Wspominamy Wizjonera z Sopotu, Jerzego Afanasjewa. Próbujemy prześledzić drogę twórczą i obraz świata, jaki nam pozostawił w Teatrze Telewizji Marcin Wrona.
Życzę, by te trzy majowe dni dostarczyły Wszystkim Twórcom i Miłośnikom dwóch Teatrów wielu wzruszeń.
Ewa Millies-Lacroix
Dyrektor Artystyczno-Programowy Festiwalu
ze strony Telewizji Polskiej S.A.
4
Szanowni Państwo,
z ogromną przyjemnością zapraszam Państwa na szesnastą już edycję Festiwalu
Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry”. Rad jestem, że
miłośnicy sztuki teatralnej po raz kolejny będą mieli możliwość uczestniczenia
w tym wyjątkowym święcie radiowej i telewizyjnej twórczości teatralnej.
„Dwa Teatry” to prestiżowa impreza ciesząca się zasłużoną sławą w całym
kraju, to wydarzenie, dzięki któremu w zaledwie kilka dni można obejrzeć
najnowsze produkcje teatru telewizji i rejestracje najciekawszych przedstawień
teatralnych ostatnich sezonów, a także wysłuchać najnowszych słuchowisk
Polskiego Radia. Festiwalowa publiczność ma również wyjątkową okazję spotkania się z ulubionymi twórcami, autorami, reżyserami i aktorami, znanymi
wcześniej tylko ze srebrnego ekranu czy radia. Cieszę się, że chętnie korzystają
Państwo z tej możliwości i licznie uczestniczą w spotkaniach i projekcjach.
Chlubną tradycją „Dwóch Teatrów” jest bezpłatny wstęp na wszystkie
wydarzenia, dzięki czemu wysokiej próby realizacje teatralne dostępne są dla
wszystkich zainteresowanych. Znamienne, że powszechna dostępność imprezy
nie stoi w sprzeczności z najwyższą jakością festiwalowych prezentacji.
Wierzę, że jak co roku wśród festiwalowych projekcji znajdą się propozycje wybitne, zapadające w pamięć i prowokujące do dyskusji. Z pewnością wybór laureatów tegorocznej edycji
festiwalu będzie trudny, tym bardziej zachęcam do dokonania własnej oceny i porównania jej z werdyktem jury.
Zapraszam zatem gorąco na Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2016” i życzę niezapomnianych wrażeń.
Mieczysław Struk
Marszałek Województwa Pomorskiego
Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” towarzyszy nam już od roku 2001. Stał się naszą
tradycją, mocno wrósł w sopocki pejzaż, w pejzaż naszej metropolii, w pejzaż kraju. I jest, o czym nie wszyscy wiedzą,
przedsięwzięciem absolutnie unikatowym w skali świata.
To doprawdy fascynujący konkurs słuchowisk radiowych i spektakli telewizyjnych. Ale to też wiele imprez towarzyszących
– otwarte projekcje konkursowych teatrów, warsztaty, spotkania z twórcami, spektakle na żywo, wystawy, koncerty itp.
Jednym słowem wielkie święto radiowej i telewizyjnej twórczości.
Żyjemy tym festiwalem. Bo ludzie „kupili” ten festiwal. Wystarczy przejść się ulicami Sopotu by tego doświadczyć na
własne oczy. Podczas festiwalu ulice Sopotu tętnią życiem, tłumy ludzi biegają ze spotkania na spotkanie, z imprezy na
imprezę. Sopot tętni kulturą.
Przez te lata festiwal rósł, dojrzewał. Stał się bardzo ważnym przeglądem możliwości naszego radia i telewizji.
Odnotowywał wszystko to, co w tych dziedzinach było znaczące i ważne. W jury w ciągu tych lat zasiadała czołówka
naszych twórców, podobnie zresztą od wielkich twórców skrzą się listy nagrodzonych. Można śmiało powiedzieć, że w tym
gronie nie zabrakło nikogo, kto naprawdę w Polskiej kulturze się liczy.
Paweł Adamowicz
Prezydent Miasta Gdańska
5
„Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi
pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są.”
Tove Jansson
Widzom i Słuchaczom, Twórcom i Wykonawcom, a także Mecenasom Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016”
w imieniu całego zespołu TVP3 Gdańsk życzę niezapomnianych przeżyć, wielu wzruszeń i miłego pobytu
w Trójmieście.
Joanna Strzemieczna-Rozen
Dyrektor-Redaktor Naczelny
Gdańskiego Oddziału Telewizji Polskiej S.A.
Szanowni Państwo!
Sopot to wyjątkowe miasto. Jego klimat tworzą wspólnie: niepowtarzalna architektura, morze,
zieleń, prestiżowe wydarzenia i bogate życie kulturalne, w którym tak chętnie uczestniczą zarówno
mieszkańcy, jak i odwiedzający miasto goście. Bardzo ważnym elementem tej kulturalnej panoramy
Sopotu jest Festiwal „Dwa Teatry”.
To odbywające się w naszym mieście co roku spotkanie największych artystów scen teatrów radiowego i telewizyjnego to niezwykła okazja do spotkania nie tylko z wybitnymi osobowościami, lecz
również ze Sztuką na najwyższym poziomie. Spotkanie znakomicie wpisujące się swoim charakterem
w atmosferę Sopotu, miasta którego architektura, życie kulturalne i mieszkańcy od zawsze wyróżniali się dobrym smakiem, klasą i otwartością. Tym też raczy nas w tym roku, podobnie jak w latach
ubiegłych, tegoroczny program Festiwalu.
Z radością obserwuję niekończące się kolejki widzów i słuchaczy oczekujących ze zniecierpliwieniem
na kolejny pokaz czy słuchowisko, które w zawierusze codziennych spraw pozwoli im na chwilę się
zatrzymać, zasłuchać, zapatrzeć i zamyślić. A to zasłuchanie czy zamyślenie dotyczy zawsze spraw
najważniejszych, tych pięknych, tych znaczących, nierzadko też trudnych. Cieszy też widok młodych
ludzi, którzy w świecie kultury obrazkowej z entuzjazmem przychodzą na spotkania z gwiazdami, od
których chcą się uczyć zarówno wytrwałości w dążeniu do bycia artystą i pokonywaniu przeszkód w
drodze do sukcesu, jak i różnych perspektyw patrzenia na Sztukę. Bo to przecież to właśnie Sztuka
jest główną bohaterką festiwalu „Dwa Teatry” i jego największe gwiazdą – Sztuka przez duże „S”.
„S” jak Sopot…
Jacek Karnowski
Prezydent Miasta Sopotu
Szanowni Państwo, Drodzy Uczestnicy Festiwalu,
pragnę serdecznie powitać wszystkich miłośników Teatru Polskiego Radia i Telewizji Polskiej biorących udział w Festiwalu „Dwa
Teatry – Sopot 2016”. W imieniu Miasta Gdynia z radością ponownie włączam się we współorganizację tego niezwykłego wydarzenia.
Uczestnicząc w szesnastej już edycji Festiwalu, cieszę się z jego wspaniałego rozwoju oraz rosnącego zainteresowania publiczności.
Znakiem rozpoznawczym „Dwóch Teatrów” są prezentacje spektakli i słuchowisk na najwyższym poziomie artystycznym oraz liczne
wydarzenia towarzyszące, a także unikalny klimat i entuzjazm uczestników. Szczególnie cenna jest formuła Festiwalu umożliwiająca
bezpośredni i bliski kontakt ze sztuką oraz jej twórcami, a także otwartość na różnych odbiorców kultury, nie tylko pasjonatów
teatru. Wyjątkowo przyjazna atmosfera, w połączeniu z zawsze bogatym programem przeglądu, sprawia, że grono miłośników tej
dziedziny sztuki rośnie. Jestem głęboko przekonany, że to za sprawą „Dwóch Teatrów” wielu mieszkańców Trójmiasta rozpoczęło
swoją przygodę z teatrem i stało się wiernymi odbiorcami spektakli Telewizji Polskiej oraz słuchowisk Polskiego Radia. Sądzę, że
powracający co roku uczestnicy Festiwalu są jego największym potencjałem oraz osiągnięciem – niezaprzeczalnym dowodem
sukcesu tej inicjatywy.
Niełatwa misja popularyzacji teatru telewizyjnego i radiowego w świecie nowych mediów oraz konkurencji ze strony komercyjnej
rozrywki, jest realizowana dzięki wysiłkom i wielkiemu zaangażowaniu Organizatorów Festiwalu, którzy od lat konsekwentnie
budują jego publiczność i rozwijają formułę. We wszystkich tych działaniach widać, że idea i program „Dwóch Teatrów” wypływają
z autentycznej pasji i fascynacji teatrem, a ich celem jest pobudzanie refleksji odbiorców, wymiana poglądów i dyskurs o współczesnej
kulturze oraz społeczeństwie. Każda kolejna edycja Festiwalu dostarcza w tym względzie nowych, kulturotwórczych wartości i relacji.
Festiwal Polskiego Radia i Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” to wyjątkowa okazja do zapoznania się z najlepszymi spektaklami
i słuchowiskami emitowanymi przez media publiczne w Polsce. Mam nadzieję, że szesnasta edycja Festiwalu zapewni wiele niezapomnianych przeżyć i pozostanie w Państwa pamięci
inspirującym doświadczeniem kulturalnym.
Prezydent Gdyni
Wojciech Szczurek
6
JURORZY XVI FESTIWALU
Teatru Polskiego Radia
i Teatru Telewizji Polskiej
„Dwa Teatry – Sopot 2016”
w konkursie s³uchowisk
DOROTA BUCHWALD – teatrolog, absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Państwowej
Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1985). Od początku pracy zawodowej zajmuje się
teorią i praktyką dokumentowania teatru. Od 2013 roku jest dyrektorem Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, który w 2003 roku współtworzyła, razem
z Maciejem Nowakiem, jako rozwinięcie Pracowni Dokumentacji Teatru, działającej przy
Związku Artystów Scen Polskich, którą kierowała od 1997 roku.
Od 1995 roku redaktor miesięcznika „Dialog”. Autorka artykułów publikowanych w „Antenie” (1988-1994), „Teatrze”, „Pamiętniku Teatralnym”, „Notatniku Teatralnym”. Uczestniczka i organizatorka konferencji naukowych poświęconych internetowym systemom
informacji naukowej i problemom dokumentacji teatralnej. Odznaczona Złotym Krzyżem
Zasługi (1999).
AGNIESZKA LIPIEC-WRÓBLEWSKA – reżyserka teatralna, telewizyjna i radiowa, scenarzystka. Ukończyła Wydział Wiedzy o Teatrze i Wydział Reżyserii warszawskiej Akademii
Teatralnej. W trakcie studiów była asystentką Jerzego Grzegorzewskiego. W latach 90. XX w.
związana z teatrem Studio (m.in.: Bilard petersburski wg F. Dostojewskiego, Tama i Kolęda
Dublińska C. McPhersona) i Teatrem Narodowym w Warszawie (Dawne czasy H. Pintera,
Rzeźnia S. Mrożka). W 1999 przenosiła wraz z reżyserami włoskimi Dekalog K. Kieślowskiego
i K. Piesiewicza na scenę Teatru w Bolonii. Współpracuje z wieloma teatrami w Polsce (Teatr
Stary w Krakowie; Fantom I. Villqista, Teatr Wybrzeże w Gdańsku: Wojna polsko-ruska wg
D. Masłowskiej, Teatr im. Horzycy w Toruniu Dzika kaczka H. Ibsena). Od kilku lat pracuje
w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (Red J. Logan, Niebezpieczna metoda Ch. Hampton),
w Teatrze Warszawy (Wraki LaBute’a, Wenus w futrze D. Ives.). Reżyseruje w Teatrze Telewizji
i Teatrze Polskiego Radia, często na podstawie własnych adaptacji tekstów niedramatycznych. W Teatrze Telewizji reżyserowała m.in. Moje pierwsze honorarium na podstawie
I. Babla, Mistrz wg R. Rutkowskiego, Portret wenecki wg Herlinga-Grudzińskiego, Kryptonim
„Gracz” i Gry operacyjne – na podstawie własnych scenariuszy. W Teatrze Polskiego Radia
reżyserowała m.in. Mapę i terytorium wg M. Houellebecqa, Sarabandę wg I. Bergmana, Antylopy wg H. Mankella. Współpracowała z K. Piesiewiczem przy scenariuszach Piekło, Czyściec
i trylogii Wiara, Nadzieja, Miłość oraz A. Wajdą przy filmie Katyń. Laureatka wyróżnienia dla
Porteretu weneckiego w Konkursie Polskich Sztuk Współczesnych (1999); Grand Prix, czyli
Wielka Nagroda Publiczności dla spektaklu Tama C. McPhersona z Teatru Studio w Warszawie na 36. Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie.
W 2012 roku otrzymała nagrodę Don Kichot za debiut reżyserski w Teatrze Polskiego Radia
(Obłomow wg Iwana Gonczarowa).
7
MARIA PAKULNIS – aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, absolwentka warszawskiej PWST (1980), początkowo związana z Teatrem Dramatycznym w Słupsku, a od 1981 r. z teatrami warszawskimi: Współczesnym,
Dramatycznym oraz Ateneum (1989-2010). Laureatka prestiżowych nagród filmowych i teatralnych m.in. na
XI Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdańsku za najlepsze drugoplanowe role żeńskie w filmach M. Gronowskiego i J. Zaorskiego (1986), Nagroda im. Z. Cybulskiego za role w filmach: Jezioro Bodeńskie, Zygfryd i Weryfikacja (1987). Stworzyła dziesiątki znakomitych kreacji aktorskich w spektaklach Teatru TV, m.in.: wielokrotnie
w spektaklach K. Zaleskiego: Mahagonny, Choroba młodości, Łuk Triumfalny, Sprawa Stawrogina, Słowo honoru,
K. Langa: Pierwszy września, J. Majewskiego: Siła komiczna, P. Szulkina: Pępowina, T. Kotlarczyk: Wilk stepowy. Od
wielu lat współpracuje z Teatrem Polskiego Radia, gdzie zagrała główne i drugoplanowe role w kilkudziesięciu
słuchowiskach, m.in. jako Eta w Alfie wg S. Mrożka, Irma w Balkonie J. Geneta, Irena Solska w słuchowisku Ja
jestem tobą na podstawie listów I. Solskiej do J. Żuławskiego, Tatiana w Miłości na Krymie wg S. Mrożka, Cathy
w Na wchód od Edenu J. Steinbecka, Konstance Collier w Pięknym dziecku wg T. Capote’a, Salomea w Ping-pongu
z Salomeą J. Abramowa-Newerly’ego, Matka w Przebudzeniu Z. Mentzla, Żona w Dziewczynie z hotelu Excelsior
E. Rylskiego, Ciotka w Białym małżeństwie T. Różewicza, Wanda w Bezdechu A. Barta, Elżbieta w Ryszardzie III
wg dramatu W. Shakespeare’a, Karlica w Pukaniu do drzwi R. Wojasińskiego. Laureatka Nagrody Zespołu Teatru
Polskiego Radia Wielki Splendor 2013, a w 2014 r. Grand Prix dla najlepszego słuchowiska Królowa i Szekspir za
rolę Królowej Elżbiety I. Jurorka XV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2015”.
KRZYSZTOF GORDON – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i radiowy, reżyser. Absolwent PWST w Warszawie (1968). Debiutował rolą Laertesa w Hamlecie
w reż. K. Brauna w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Od 1970 r. w zespole
gdańskiego Teatru Wybrzeże, gdzie stworzył kilkadziesiąt ról pierwszo- i drugoplanowych. Stworzył również wiele kreacji w Teatrze Telewizji, grając w spektaklach w reż. M. Okopińskiego, St. Hebanowskiego, J. Kreczmara, R. Bugajskiego,
G. Wiśniewskiego, K. Babickiego. Wystąpił w kilkudziesięciu słuchowiskach,
zarówno rozgłośni regionalnych (Radio Gdańsk S.A., Radio Szczecin), jak i Teatru
Polskiego Radia, m.in.: Czasu jutrzennego, reż. S. Woroniecki (rola: Jan, 1995),
Wyjazd, reż. A. Piszczatowski (rola: Henryk Floris Schopenhauer, 2000), Anioły,
reż. A. Piszczatowski (rola: Narrator, 2007), De profundis, reż. S. Woroniecki (rola:
Człowiek z wachlarza/Żołnierz, 2008), Rozstrzelana warta honorowa, reż. H. Rozen
(rola: Płk Jarosław Okulicz-Kozaryn, 2008), Raport Piłata, reż. J. Kukuła (rola: Szef,
2013), Śmieszny staruszek, reż. J. Kukuła (rola: Staruszek, 2015). W 2002 r. zadebiutował jako reżyser słuchowiska Melisa wg prozy Dariusza Odiji (słuchowisko
wyróżniono rekomendacją na III Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2003”). Laureat
wielu nagród, m.in.: Nagrody Wojewody gdańskiego (1990, 1991, 1995), „Sopockiej Muzy” – nagrody Prezydenta Miasta Sopotu (1997), Pomorskiej Nagrody Artystycznej w dziedzinie aktorstwa (1998), Nagrody Teatralnej Marszałka województwa pomorskiego (2000, 2004), Nagrody Prezydenta Gdańska z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej (2014). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
(1996), Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2009). Juror XV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2015”.
ANTONI LIBERA – pisarz, tłumacz, znawca twórczości Samuela Becketta. Ukończył
studia na Uniwersytecie Warszawskim, doktoryzował się w Polskiej Akademii Nauk.
Przełożył i wydał wszystkie dzieła dramatyczne Becketta, część jego utworów prozą
oraz eseje i wiersze. Sztukami Becketta zajmuje się również jako reżyser, wystawiając
je w Polsce i za granicą. W jego inscenizacjach występowało wielu wybitnych aktorów
m.in.: Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz, Adam Ferency, Andrzej Seweryn,
Wojciech Malajkat i Zbigniew Zamachowski, a z brytyjskich: Barry McGovern i David
Warrilow. Tłumaczył również tragedie Sofoklesa (m.in. Antygonę i Króla Edypa), dokonał
nowego przekładu Makbeta Szekspira i Fedry Racine’a oraz kanonu poezji F. Hölderlina i K. Kawafisa. W 1990, na zamówienie londyńskiego Royal Court Theatre, napisał
jednoaktówkę Eastern Promises (tytuł pol.: Czy Europa musi zginąć?), która została na tej
scenie wystawiona i opublikowana w tomie The May Days Dialogues (Methuen, 1990).
Spektakularny sukces literacki i wydawniczy odniosła jego powieść Madame (1998):
w ciągu 12 lat przekroczyła łączny nakład 100 tysięcy egzemplarzy i przełożona została
na 20 języków; była też nominowana do nagrody Nike (1999), wyróżniona Nagrodą im.
A. Kijowskiego, a w 2002 znalazła się w finale prestiżowej IMPAC Dublin Literary Award. W 2009 wydał prozę autobiograficzną pt. Godot i jego cień (finał Nagrody
Angelusa, nominacja do szwajcarskiej nagrody im. Jana Michalskiego), a w 2013 tryptyk nowelistyczny pt. Niech się panu darzy (Nagroda Warszawskiej Premiery
Literackiej 2013). Członek PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz amerykańskiego Samuel Beckett Society. W latach 1996-2001 był kierownikiem
literackim Teatru Dramatycznego w Warszawie. Ponadto laureat Nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich i Ministerstwa Kultury i Sztuki za przekład dzieł
dramatycznych Becketta, nagrody „Literatury na świecie” za przekład powieści Molloy oraz Nagrody Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Poznańskiej za całokształt twórczości literackiej i teatralnej. W Teatrze Polskiego Radia wyreżyserował Skecz radiowy Becketta (2007). Ostatnio wraz z dominikaninem
Januszem Pydą opublikował dialogi o teatrze Becketta pt. Jesteście na Ziemi, na to rady nie ma! (2015).
8
JURORZY XVI FESTIWALU
w konkursie spektakli Teatru TV
WALDEMAR KRZYSTEK – reżyser i scenarzysta filmowy. Absolwent
filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim (1976) i reżyserii na
Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1981).
Po pracy w filmie dokumentalnym, debiutował na dużym ekranie filmem
W zawieszeniu z Krystyną Jandą i Jerzym Radziwiłowiczem w rolach
głównych (1986). Fabuła oparta jest na wydarzeniach pierwszych powojennych lat w Legnicy. Film przyniósł autorowi wiele nagród, m.in.:
za debiut reżyserski na FPFF w Gdyni i na Festiwalu „Młodzi i Film”
w Koszalinie, Nagroda im. S. Wyspiańskiego, Nagroda Niezależnego
Komitetu Kultury „Solidarności”, Nagroda Przewodniczącego Komitetu
Kinematografii. W 1989 r. zrealizował Ostatni prom, (nagroda Prezydenta
Gdyni na FPFF w Gdyni), następnie: Zwolnionych z życia (1991), Polską
śmierć (1991), Nie ma zmiłuj (2000), Małą Moskwę (2008). Ten ostatni obraz
otrzymał wiele nagród, w tym m.in. „Złote Lwy” na FPFF w Gdyni (2008)
i „Orzeł” – nagrodę za najlepszy scenariusz (2009). A ponadto: Sprawiedliwi (2009), 80 milionów (2011), Fotograf (2014). Jest także reżyserem kilku
seriali telewizyjnych: Anna German, Czas honoru, Fala zbrodni, Życie jak poker.
Od 20 lat współpracuje z Teatrem TV, dla którego wyreżyserował wiele
znaczących spektakli, m.in.: Norymberga Wojciecha Tomczyka (Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry Sopot – 2007”) oraz Getsemani Davida Hare’a (Grand
Prix Festiwalu „Dwa Teatry” 2012 oraz nagroda za reżyserię), Ballada o Zakaczawiu, Ballada o kluczu, Wizyta starszej pani, Śledztwo, Bal błaznów, Dobry
adres, Ballada o zabójcach, Przesilenie. W 2014 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za „zasługi dla rozwoju polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej
i działalności artystycznej”.
OLGIERD ŁUKASZEWICZ – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i radiowy. Absolwent PWST w Krakowie (1968). Początkowo związany z Teatrem Rozmaitości w Krakowie, a następnie z warszawskimi
teatrami: Dramatycznym, Współczesnym, Powszechnym i Studio; przez osiem lat występował na scenach
niemieckojęzycznych m.in. był etatowym aktorem Teatru Miejskiego w Bonn. Po powrocie do kraju został
aktorem Teatru Narodowego, a później ponownie Teatru Współczesnego. Od 2003 r. w zespole Teatru Polskiego w Warszawie; w latach 2002-2005 był Prezesem Związku Artystów Scen Polskich, ponownie pełni tę
funkcję od stycznia 2011 r. Wielokrotnie odznaczany i nagradzany, m.in.: Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego
za wybitne osiągnięcia aktorskie (1970), Srebrny i Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Splendor
Splendorów (2011). Już na początku kariery współpracował z wybitnymi twórcami filmowymi – w 1969 r.
zagrał główną rolę w pierwszej części śląskiego tryptyku – Sól ziemi czarnej K. Kutza, a w 1970 r. wystąpił
w ekranizacji Brzeziny w reż. A. Wajdy. Powracał do współpracy zarówno z Kutzem (Perła w koronie, Znikąd
donikąd, Sława i chwała), jak i z Wajdą (Wesele, Katyń). W dekadzie lat 70. zagrał jeszcze m.in. w Romantycznych S. Różewicza, Dziejach grzechu W. Borowczyka oraz w Nocach i dniach J. Antczaka. Ponadto zagrał
w filmach: Jańcio Wodnik J.J. Kolskiego, Pokuszenie B. Sass, Awantura o Basię K. Tarnasa, Kariera Nikosia Dyzmy
J. Bromskiego, Wiedźmin M. Brodzkiego, Ubu Król P. Szulkina, Generał Nil R. Bugajskiego. Stworzył dziesiątki
ciekawych ról w spektaklach Teatru Telewizji; współpracował m.in. z Z. Hübnerem, S.Różewiczem, J. Grzegorzewskim, J. Słotwińskim, T. Zygadło, M. Englertem, O. Lipińską, S. Różewiczem, F. Falkiem, M. Wojtyszko, L. Adamikiem, P. Woldanem.
9
ADAM ORZECHOWSKI – reżyser teatralny. Absolwent Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie. W latach
1993-1996 reżyser Teatru Wybrzeże w Gdańsku, od 2000 do 2005 r. dyrektor Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Pomysłodawca Festiwalu Prapremier i jego dyrektor w latach 2002-2006.
W lipcu 2006 roku został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Wybrzeże.
W 2008 r. powołał do życia interdyscyplinarny Festiwal Wybrzeże Sztuki, którego jest koordynatorem.
W Teatrze Wybrzeże wyreżyserował m.in.: Moralność pani Dulskiej (1993), Aż do bólu (1994), Wesołe kumoszki
z Windsoru (1994), Droga do Mekki (1994), Taniec śmierci (1996), Intymne lęki (2006), Farsa z Walworth (2007),
Wiele hałasu o nic (2008), Ożenek (2009), Tajemnicza Irma Vep (2009), Zawisza Czarny (2010), Per procura (2011)
Willkommen w Zoppotach (2011), Faza delta (2012), Baba Chanel (2012), (G)dzie-ci faceci (2013), Seans (2013),
Broniewski (2014 – nagroda dla najlepszego spektaklu na 21. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi oraz drugie miejsce w plebiscycie na najlepszy spektakl Telewizyjnego
Festiwalu Teatrów Polski), Tresowane dusze (2015). Reżyserował w teatrach całej Polski, m.in. w Teatrze
im. S. Jaracza w Łodzi, Teatrze Współczesnym we Wrocławiu oraz Szczecinie, Teatrze Polskim w Warszawie, Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie, Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach, Teatrze im.
L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. Przyznana przez dziennikarzy „Melpomena ’99” dla spektaklu Mazepa Juliusza Słowackiego w Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie
Wlkp. (1999), Nagroda Marszałka województwa kujawsko-pomorskiego (2003), Nagroda Prezydenta
Gdańska w Dziedzinie Kultury (2013). W roku 2014 otrzymał nagrodę Sztorm w kategorii Człowiek Roku
w Kulturze za reżyserię spektaklu Broniewski. Jego ostatnią realizacją jest spektakl Tango Łódź Radosława
Paczochy wystawiony na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi, który otrzymał Nagrodę publiczności dla
najlepszego spektaklu na 22. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
WOJCIECH TOMCZYK – dramatopisarz, scenarzysta i producent filmowy. Absolwent Wydziału Wiedzy
o Teatrze PWST w Warszawie oraz Studium Scenariuszowego łódzkiej PWSFTViT. Publikował recenzje,
eseje i felietony w wielu czasopismach. W teatrze debiutował sztuką Wampir. Premiera spektaklu odbyła
się w Teatrze Nowym im. G. Morcinka w Zabrzu w marcu 2003 roku. Sztuka zdobyła Grand Prix III Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu (2003) oraz wyróżnienie w X Ogólnopolskim Konkursie Na
Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2004). Jest autorem wielu scenariuszy do filmów fabularnych,
dokumentalnych, popularnych seriali telewizyjnych (Bank nie z tej Ziemi, Sposób na Alcybiadesa, Zaginiona,
Oficerowie, Trzeci oficer, Sprawiedliwi, Chichot losu) oraz sztuk teatralnych. Laureat m.in. Nagrody Specjalnej Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A. za twórczość scenariopisarską i dramaturgiczną (2006) oraz
nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie teatru (2007).
Jest również laureatem Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2007” za sztukę Norymberga. W Teatrze
TV realizowane były także inne jego sztuki: Inka 1946 (2006), Komedia romantyczna (2010), Dolina Nicości
(2010 – scenariusz na kanwie powieści Bronisława Wildsteina) oraz Zaręczyny (2015). Dramaty Wojciecha
Tomczyka realizowane były również w Teatrze Polskiego Radia w postaci słuchowisk: Norymberga (2009)
w reż. Macieja Englerta, Fragment większej całości (2010) w reż. Janusza Zaorskiego oraz Wampir (2015)
w reż. Igora Gorzkowskiego.
KALINA ZALEWSKA – teatrolog, recenzentka teatralna, warszawianka. Absolwentka Wydziału
Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie. Publikowała w „Gońcu Teatralnym”, „Twórczości”, „Dialogu”,
„Teatrze” i na portalu teatralny.pl. Pracowała w Instytucie Sztuki PAN, Teatrze Dramatycznym
w Warszawie, Oficynie Wydawniczej „Volumen”, miejskim Biurze Kultury m. st. Warszawy, TVP (jako
przedstawicielka Programu 1, współpracująca z Teatrem TV). Od 2009 roku współtworzy miesięcznik
„Teatr”, jako zastępczyni redaktora naczelnego, jest członkinią kapituły Nagród im. Konrada Swinarskiego i Aleksandra Zelwerowicza, przyznawanych przez pismo. Kilkukrotna selekcjonerka Konkursu
na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, jurorka na Festiwalu Szekspirowskim w Trójmieście
i „Pierwszy Kontakt” w Toruniu. Autorka recenzji i szkiców o teatrze oraz dłuższego artykułu Kultura
stanu wojennego na przykładzie likwidowanych związków twórczych, w: Droga do Niepodległości. Solidarność 1980-2005. Pracuje nad publikacją o Teatrze Powszechnym za dyrekcji Zygmunta Hübnera.
10
LAUREACI XV FESTIWALU
WIELKA NAGRODA XV FESTIWALU „DWA TEATRY”
za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji Polskiej
dla MAI KOMOROWSKIEJ i MARIANA OPANI
Teatr Polskiego Radia
Po wysłuchaniu 29 słuchowisk konkursowych Jury w składzie: Elżbieta Pleszkun-Olejniczakowa (przewodnicząca), Krzysztof Gordon, Jerzy Limon, Maria
Pakulnis i Edward Pałłasz przyznało następujące nagrody:
GRAND PRIX Prezesa Zarządu Polskiego Radia dla najlepszego utworu otrzymali twórcy słuchowiska Podróż na Księżyc (słuchowisko Programu 2 Polskiego
Radia):
za tekst – Monika Milewska,
za reżyserię – Anna Wieczur-Bluszcz,
za realizację akustyczną – Maciej Kubera,
za rolę Georges’a Mélièsa – Jan Englert,
za rolę Ludwika Lumière’a – Jerzy Radziwiłowicz.
Nagrodę im. Ireny i Tadeusza Byrskich ufundowaną przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji za spektakl wykorzystujący potencjał miejscowego środowiska
artystycznego dla twórców słuchowiska zgłoszonego przez Rozgłośnie Regionalne Polskiego Radia otrzymali twórcy słuchowiska Nalepa (słuchowisko Polskiego
Radia Rzeszów):
za tekst – Jerzy Janusz Fąfara,
za reżyserię – Grzegorz Styła,
za realizację akustyczną – Maciej Rosół,
za kreację instrumentalną – Jacek Królik.
Nagrodę za reżyserię otrzymali ex-aequo: Maria Brzezińska za słuchowisko Świat nie jest dobry na serce (słuchowisko Radia Lublin)
oraz Waldemar Modestowicz za Drzazgi (słuchowisko Programu 1 Polskiego Radia).
Nagrodę ufundował Marszałek Województwa Pomorskiego.
Nagrodę za scenariusz oryginalny za Drzazgi otrzymał Tomasz Maciej Trojanowski (słuchowisko Programu 1 Polskiego Radia).
Nagrodę ufundowała Grupa Lotos.
Nagrodę za scenariusz będący adaptacją za Ukrytego w słońcu według powieści Ireneusza Iredyńskiego otrzymał Darek Błaszczyk (słuchowisko Teatru
Polskiego Radia).
Nagrodę ufundowała Grupa Energa.
Nagrodę im. Janusza Hajduna za realizację akustyczną Ukrytego w słońcu otrzymał Maciej Kubera (słuchowisko Teatru Polskiego Radia).
Nagrodę ufundowało Radio Gdańsk S.A.
Nagrodę za muzykę oryginalną lub opracowanie muzyczne za muzykę oryginalną do słuchowiska Boska Komedia. Raj otrzymał Ignacy Zalewski
(słuchowisko Teatru Polskiego Radia).
Nagrodę ufundował Prezydent Miasta Sopotu.
Nagrodę aktorską za rolę kobiecą za rolę Kobiety w słuchowisku Pożegnalna podróż otrzymała Katarzyna Dąbrowska (słuchowisko Programu 3 Polskiego
Radia).
Nagrodę ufundował Prezydent Miasta Gdańska.
Nagrodę aktorską za rolę męską otrzymali ex aequo: Krzysztof Globisz za rolę Prowadzącego i Słuchaczy w słuchowisku Nienawidzę (słuchowisko Radia
Kraków) oraz Krzysztof Gosztyła za rolę Autora w słuchowisku Jesienny wieczór (słuchowisko Programu 1 Polskiego Radia).
Nagrodę ufundował Prezydent Miasta Gdyni.
Nagrodę aktorską za drugoplanową rolę kobiecą za rolę Joanny w słuchowisku Ukryty w słońcu otrzymała Anna Cieślak (słuchowisko Teatru Polskiego
Radia).
Nagrodę ufundowała Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna Sp. z o.o.
11
Nagrodę aktorską za drugoplanową rolę męską za rolę Dzwonnika w słuchowisku Druga matka Polska wzywa otrzymał Wojciech Kwiatkowski (słuchowisko Polskiego Radia Rzeszów).
Nagrodę ufundowała INPRO S.A.
Nagrodę Honorową im. Krzysztofa Zaleskiego za twórczość odrzucającą stereotypy i łatwe nowinki, umocowaną w pamięci i historii, dotyczącą
problemów współczesności otrzymała Ewa Kutryś, adaptatorka i reżyserka słuchowiska Nienawidzę (słuchowisko Radia Kraków).
Honorową nagrodę zespołową dla Producenta słuchowisk otrzymało Radio Lublin za różnorodną ofertę programową.
Teatr Telewizji
Po obejrzeniu 18 spektakli konkursowych Jury w składzie: Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Mikołaj Grabowski, Marek Kuczyński, Marek Pruchniewski
i Adam Sikora przyznało następujące nagrody:
GRAND PRIX Prezesa Zarządu TVP S.A. dla najlepszego spektaklu Teatru TV otrzymali twórcy przedstawienia telewizyjnego pt. Walizka:
za reżyserię – Wawrzyniec Kostrzewski
za rolę Fransua Żako/Pantofelnika – Adam Ferency
za rolę Narratora – Krzysztof Globisz.
Nagrodę za reżyserię otrzymała Magdalena Łazarkiewicz za spektakl Karski.
Nagrodę ufundował Marszałek Województwa Pomorskiego.
Nagrodę za oryginalny współczesny polski tekst dramatyczny lub adaptację teatralną otrzymała Małgorzata Sikorska-Miszczuk za sztukę Walizka.
Nagrodę ufundowała Telewizja Polska S.A.
Nagrodę za zdjęcia otrzymał Witold Płóciennik za spektakl Walizka.
Nagrodę ufundował Bank Millennium S.A.
Nagrodę za scenografię przyznano Ewie Gdowiok za spektakl Walizka.
Nagrodę ufundował Prezydent Miasta Gdyni
Nagrodę im. Janusza Hajduna za muzykę oryginalną lub opracowanie muzyczne otrzymał Antoni Komasa-Łazarkiewicz za muzykę do spektaklu
Karski w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz.
Nagrodę ufundowało Radio Gdańsk S.A.
Nagrodę za twórczą realizację telewizyjną spektaklu teatralnego otrzymał Dariusz Pawelec za realizację telewizyjną spektaklu (A)pollonia w reżyserii
Krzysztofa Warlikowskiego.
Nagrodę ufundowała Grupa Lotos
Nagrodę za montaż otrzymał Rafał Listopad za spektakl (A)pollonia.
Nagrodę ufundował Prezydent Miasta Gdańska
Laureatami nagród aktorskich zostali:
za rolę kobiecą – Julia Kijowska za rolę Walentyny w spektaklu Walentyna w reżyserii Wojciecha Farugi.
Nagrodę ufundowała Grupa Energa
za rolę męską – Łukasz Simlat za role Daniela/Karskiego w spektaklu Karski w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz.
Nagrodę ufundował Prezydent Miasta Sopotu
Nagrodę honorową im. Krzysztofa Zaleskiego za twórczość odrzucającą stereotypy i łatwe nowinki, umocowaną w pamięci i historii, dotyczącą
problemów współczesności otrzymała Magdalena Łazarkiewicz za spektakl Karski.
Honorowe wyróżnienia aktorskie otrzymali:
Marta Król za role Automatycznej Sekretarki/ Żaklin w spektaklu Walizka,
Jakub Gierszał za rolę Mundka w spektaklu Amazonia w reżyserii Bodo Koxa,
Piotr Głowacki za rolę Luka w spektaklu Karski w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz.
Jury przyznało również pozaregulaminowe wyróżnienie honorowe za zespołową kreację aktorską w spektaklu Nasza klasa w reżyserii Ondreja Spišáka.
12
NAGRODY i WYRÓ¯NIENIA
XVI FESTIWALU
w kategorii s³uchowisk
• GRAND PRIX dla najlepszego słuchowiska – ufundowana przez Prezesa Zarządu Polskiego Radia S.A.
• Nagroda im. Ireny i Tadeusza Byrskich za spektakl wykorzystujący potencjał miejscowego środowiska artystycznego
dla twórców słuchowiska zgłoszonego przez Rozgłośnie Regionalne Polskiego Radia – ufundowana przez Przewodniczącego Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji
• nagroda dla najlepszego słuchowiska dla dzieci i młodzieży – ufundowana przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
• za reżyserię – ufundowana przez Marszałka Województwa Pomorskiego
• za scenariusz oryginalny – ufundowana przez Grupę Lotos
• za scenariusz będący adaptacją – ufundowana przez Grupę Energa
• nagroda im. Janusza Hajduna za realizację akustyczną – ufundowana przez Radio Gdańsk S.A.
• za muzykę oryginalną lub opracowanie muzyczne – ufundowana przez Prezydenta Miasta Sopotu
• nagroda aktorska za rolę kobiecą – ufundowana przez Prezydenta Miasta Gdańska
• nagroda aktorska za rolę męską – ufundowana przez Prezydenta Miasta Gdyni
• nagroda aktorska za drugoplanową rolę kobiecą – ufundowana przez Pomorską Specjalną Strefę Ekonomiczną Sp. z o.o.
• nagroda aktorska za drugoplanową rolę męską – ufundowana przez Pomorską Specjalną Strefę Ekonomiczną Sp. z o.o.
• nagroda honorowa dla Producenta słuchowisk
• Nagroda Honorowa im. Krzysztofa Zaleskiego za twórczość odrzucającą stereotypy i łatwe nowinki,
umocowaną w pamięci i historii, dotyczącą problemów współczesności
• nagroda publiczności XVI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2016” dla słuchowiska Teatru Polskiego Radia
w kategorii spektakli Teatru TV
GRAND PRIX dla najlepszego spektaklu – ufundowana przez Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A.
za reżyserię – ufundowana przez Marszałka Województwa Pomorskiego
za oryginalny polski tekst dramatyczny lub adaptację – ufundowana przez Telewizję Polską S.A.
za zdjęcia
za scenografię – ufundowana przez Prezydenta Miasta Gdyni
nagroda im. Janusza Hajduna za muzykę oryginalną lub opracowanie muzyczne – ufundowana przez Radio Gdańsk S.A.
za twórczą realizację telewizyjną spektaklu teatralnego – ufundowana przez Grupę Lotos
za montaż – ufundowana przez Prezydenta Miasta Gdańska
nagroda aktorska za rolę kobiecą – ufundowana przez Grupę Energa
nagroda aktorska za rolę męską – ufundowana przez Prezydenta Miasta Sopotu
Nagroda Honorowa im. Krzysztofa Zaleskiego za twórczość odrzucającą stereotypy i łatwe nowinki,
umocowaną w pamięci i historii, dotyczącą problemów współczesności
• trzy honorowe wyróżnienia aktorskie
• nagroda publiczności XVI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2016” dla spektaklu Teatru Telewizji
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
15
WIELKA NAGRODA FESTIWALU
„Dwa Teatry”
za wybitne kreacje aktorskie
w Teatrze Polskiego Radia
i Teatrze Telewizji Polskiej
Laureaci Wielkiej Nagrody XVI Festiwalu
STANISŁAWA CELIŃSKA
i HENRYK TALAR
Nagroda została ufundowana przez
Krajową Radę Radiofonii i Telewizji
Stanisława Celińska w swoim dorobku aktorskim ma kilkadziesiąt wybitnych ról w Teatrze Telewizji. Na telewizyjnej scenie wystąpiła w ważnych
realizacjach dramatów polskich i obcych, w repertuarze klasycznym i współczesnym, współpracując przy tym ze znanymi i cenionymi reżyserami, m.in.
z Andrzejem Łapickim, Gustawem Holoubkiem, Henrykiem Klubą, Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim, Krzysztofem Warlikowskim, Juliuszem
Machulskim. Jej różnorodny potencjał aktorski pozwala kreować wielowymiarowe postaci, nie tylko role główne, ale i efektowne epizody, często komediowe, zawsze wyraziste, zapamiętywane, kochane przez widzów. Laureatka Telemaski dla najlepszej aktorki Teatru Telewizji w sezonie 2002/2003.
Nagradzana za telewizyjne kreacje na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie: w 2003 roku otrzymała Grand Prix za rolę Babuszki w spektaklu Czwarta siostra
w reż. Agnieszki Glińskiej, w 2004 roku nagrodę za rolę Matki w przedstawieniu 51 minut Ingmara Villqista w reżyserii Łukasza Barczyka.
Wybrane spektakle Teatru TV z udziałem Stanisławy Celińskiej:
• Fernando de Rojas, Celestyna, reż. Tadeusz Minc, 1970, rola: Melibea
• Lew Tołstoj, Żywy trup, reż. Andrzej Łapicki, 1970, rola: Masza
• Caldwell Erskine, Przyjdzie taki pod sam dom i…, reż. Gustaw Holoubek, 1971, rola: Dene
• Stanisław Wyspiański, Wesele, reż. Lidia Zamkow, 1972, rola: Rachel
• Jean Giraudoux, Elektra, reż. Ludwik René, 1972, rola: Elektra
• Friedrich Schiller, Intryga i miłość, reż. Józef Słotwiński, 1972, rola: Luiza
• Aleksander Fredro, Śluby panieńskie, reż. Bohdan Korzeniewski, 1972, rola: Aniela
• Grochowiak Stanisław, Szalona Greta, reż. Ryszard Ber, 1981, rola: Greta
• Bertolt Brecht, Kurt Weill, Mahagonny, reż. Krzysztof Zaleski, 1985, rola: Jenny Hill
• Ivo Brešan, Przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna, reż. Olga Lipińska, 1987, rola: Majkaca-Gertruda
• Tadeusz Rittner, Głupi Jakub, reż. Michał Kwieciński, 1988, rola: Katarzyna
• George Bernard Shaw, Żołnierz i bohater, reż. Edward Dziewoński, 1992, rola: Katarzyna
• Hermann Hesse, Wilk stepowy, reż. Teresa Kotlarczyk, 1992, rola: Ciotka
• Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Baba-Dziwo, reż. Henryk Kluba, 1994, rola: Valida Vrana
• Jerzy Niemczuk, Głośna sprawa, reż. Sylwester Chęciński,1995, rola: Koblowa
• Włodzimierz Perzyński, Aszantka, reż. Andrzej Łapicki, 1995, rola: Lubartowska
• Marian Hemar, Pierwiastek z minus jeden, reż. Janusz Majewski, 1995, rola: Felicja Siostra
• Francis Scott Fitzgerald, Gry przedmałżeńskie, reż. Urszula Urbaniak, 1997, rola: Matka
• Stanisław Wyspiański, La Bohème, reż. Jerzy Grzegorzewski, 1997, rola: Sfinks
• Jean Anouilh, Skowronek, reż. Krzysztof Zanussi, 2000, rola: Matka
• Adam Drabik, Wigilijna opowieść, reż. Piotr Trzaskalski, 2000, rola: Babcia
• Jarosław Iwaszkiewicz, Noc czerwcowa, reż. Andrzej Wajda, 2002, rola: Kukulusia
• Tomasz Wiszniewski, Robert Brutter, Krótki kurs medialny, reż. Tomasz Wiszniewski, 2002,
rola: Matka
• Janusz Głowacki, Czwarta siostra, reż. Agnieszka Glińska, 2003, rola: Babuszka
• Ingmar Villqist, 51 minut, reż. Łukasz Barczyk, 2003, rola: Matka
• Mikołaj Rej, Żywot Józefa, reż. Piotr Tomaszuk, 2005, rola: Achiza, Diablica, Nędza
• Hanoch Levin, Krum, reż. Krzysztof Warlikowski, 2007, rola: Matka
• William Shakespeare, Burza, reż. Krzysztof Warlikowski, 2008, rola: Trinkulo
• Andrzej Strzelecki, Warszawa, reż. Andrzej Strzelecki, 2009, rola: Mamuśka
• Juliusz Machulski, Brancz, reż. Juliusz Machulski, 2014, rola: Kazia
16
Dorobek radiowy Stanisławy Celińskiej jest równie imponujący. W archiwum Polskiego Radia zachowało się blisko 200 słuchowisk i seriali,
w których kreowała role w repertuarze różnorodnym gatunkowo. Były
to klasyczne dramaty, adaptacje wielkiej prozy i literatury współczesnej,
jak również słuchowiska oryginalne. Z jej talentu mieli szczęście korzystać
wybitni reżyserzy radiowi: Zdzisław Nardelli, Juliusz Owidzki, Zbigniew
Kopalko, Bogdan Cybulski, Henryk Rozen, Waldemar Modestowicz, Jan
Warenycia, Darek Błaszczyk, Janusz Kukuła. Od 1976 roku kreuje postać
Iwony Rączkowej w powieści radiowej Matysiakowie. Trudno o większy
dowód oddania radiowemu teatrowi wyobraźni. Laureatka Wielkiego
Splendora za wybitne kreacje w słuchowiskach oraz twórczy wkład na
rzecz rozwoju i umacniania rangi radia artystycznego w Polsce (2001).
Wybrane role Stanisławy Celińskiej w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia:
• Aleksander Minkowski, Żyj sam, reż. Natalia Szydłowska, 1969,
• Bolesław Prus, Emancypantki (serial radiowy), reż. Zofia Rakowiecka, 1974,
rola: Stella
• Ireneusz Iredyński, Honor rodziny, reż. Zdzisław Nardelli, 1974, rola: Córka Kazia
• Maria Dąbrowska, Agnieszka i Marcin, reż. Zofia Rakowiecka, 1975,
rola: Agnieszka Niechcicówna
• Henryk Bardijewski, Siła przyciągania, reż. Zbigniew Kopalko, 1975, rola: Ona
• Kornel Makuszyński, Szatan z siódmej klasy (serial radiowy),
reż. Zdzisław Dąbrowski, 1976, rola: Wanda
• Teodor Parnicki, Srebrne Orły (serial radiowy), reż. Juliusz Owidzki, 1977,
rola: Teodora Stefania
• Jerzy Janicki, Wyrok śmierci na konia Faraona, reż. Andrzej Zakrzewski, 1979,
rola: Danusia
• Aleksander Fredro, Nowy Don Kichot, reż. Jerzy Rakowiecki, 1980, rola: Małgorzata
• Janusz Głowacki, Kopciuch, reż. Maciej Zembaty, 1980, rola: Kopciuch
• Zofia Posmysz-Piasecka, Sekstet w pałacu ślubów, reż. Dobrosława Bałazy, 1989,
rola: Matka pana młodego
• De profundis według Księgi Hioba i pieśni Jana Kochanowskiego,
reż. Dobrosława Bałazy, 1990, rola: recytacja, śpiew
• Adam Mickiewicz, Dziady – Część III, reż. Henryk Rozen, 1991, rola: Duch
• Alfred Jarry, Ubu Król, reż. Jan Warenycia, 1992, rola: Ubica
• Wiesław Myśliwski, Drzewo, reż. Janusz Kukuła, 1993, rola: Zośka
• Juliusz Słowacki, Kordian, reż. Bohdan Cybulski, 1993, rola: Archanioł
• Jerzy Stefan Stawiński, Piszczyk, Piszczyk, Piszczyk… (serial), reż. Janusz Kukuła,
1994, rola: Kierowniczka wczasów
• Jarosław Iwaszkiewicz, Matka Joanna od Aniołów, reż. Andrzej Jarski, 1995,
rola: Oberżystka
• Andrzej Mularczyk, Solo na trąbkę, reż. Janusz Kukuła, 1995, rola: Żona trębacza
• Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem (serial radiowy),
reż. Janusz Kukuła, 1996, rola: Kniahini
• Stanisław Grochowiak, Okapi, reż. Jan Warenycia, 1996, rola: Okapi
• Andrzej Mularczyk, Bal stulecia, reż. Waldemar Modestowicz, 1997,
rola: Lola Katafalk
• Thornton Wilder, Długi obiad świąteczny, reż. Wojciech Markiewicz, 1997,
rola: Łucja
• Marian Hemar, Umowa, reż. Andrzej Piszczatowski, 1997,
rola: Katarzyna Matuszewska
• Kazimierz Braun, Brzemię prochu, reż. Stefan Szlachtycz, 2001, rola: Stryjenka
• Andrzej Mularczyk, Cicho, szeptem i na ucho, reż. Janusz Kukuła, 2003,
rola: Kaliciakowa,
• Anna Burzyńska, Jeśli pragniesz kobiety, to ją porwij,
reż. Wojciech Markiewicz, 2007, rola: Czesława
• Żale Matki Bożej Bolesnej – misterium według poezji staropolskiej,
reż. Szczepan Szczykno, 2007, rola: Matka Boska
• Tadeusz Różewicz, Kartoteka, reż. Tomasz Man, 2009, rola: Matka
• Magda Fertacz, Trash Story, reż. Henryk Rozen, 2010, rola: Matka
• Andrzej Bart, Boulevard Voltaire, reż. Andrzej Bart, 2010, rola: Adela
• Zyta Rudzka, Pęknięta, obwiązana nitką, reż. Waldemar Modestowicz,
2011, rola: Burbonica
• Samuel Beckett, Którzy upadają, reż. Dariusz Błaszczyk, 2015, rola: Pani
Rooney
• Tadeusz Kijański, Mateczka, reż. Tadeusz Kijański, 2015, rola: Mateczka
• Darek Błaszczyk, Zupa Heli, reż. Darek Błaszczyk, 2015, rola: Babcia Hela
• Hanoch Levin, Udręka życia, reż. Anna Wieczur-Bluszcz, 2015,
rola: Lewiwa Popoch
17
HENRYK TALAR swoją przygodę z Teatrem Telewizji rozpoczął dokładnie 45 lat temu i stworzył w nim blisko 80 ról. Współpracował z wieloma reżyserami,
m.in. z Izabellą Cywińską, Maciejem Prusem, Aleksandrem Bardinim, Tadeuszem Kijańskim, Laco Adamikiem, Ryszardem Berem, Agnieszką Holland, Krzysztofem Babickim, Pawłem Woldanem. W spektaklach Teatru Telewizji stworzył kreacje mocnych postaci, często tzw. czarnych charakterów, ale także bohaterów
skomplikowanych psychologicznie, niejednoznacznych, z nutą liryzmu. Zagrał je w repertuarze klasycznym i współczesnym. Laureat nagrody Komitetu ds. Radia
i Telewizji za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze TV (1986).
Wybrane role Henryka Talara w spektaklach Teatru TV:
• Maria Dąbrowska, Noce i dnie, reż. Izabella Cywińska, 1971, rola: Wieczorek
• August Strindberg, Eryk XIV, reż. Maciej Prus, 1972, rola: Eryk XIV
• Mikołaj Gogol, Płaszcz, reż. Izabella Cywińska, 1973, rola: Woźny
• Aleksander Suchowo-Kobylin, Śmierć Tarełkina, reż. Izabella Cywińska,
1973, rola: Żałobnik
• Antoni Czechow, Trzy siostry, reż. Aleksander Bardini, 1974, rola: Fiedotik
• Janusz Głowacki, Dzień słodkiej śmierci, reż. Jerzy Sztwiertnia, 1975, rola:
Wywiadowca
• Aleksander Fredro, Wielki człowiek do małych interesów, reż. Krystyna
Meissner, 1975, rola: Marcin
• Stanisław Wyspiański, Klątwa, reż. Jan Świderski, 1979, rola: Parobek
• Leon Kruczkowski, Niemcy, reż. Andrzej Łapicki, 1981, rola: Urzędnik
policyjny
• Stanisław Wyspiański, Wesele, reż. Jan Kulczyński, 1981, rola: Chochoł
• Eugene O’Neill, Pożądanie w cieniu wiązów, reż. Grzegorz Skurski, 1983,
rola: Symeon
• Krzysztof Choiński, Nocna opowieść, reż. Andrzej Zakrzewski, 1984,
rola: Cwaniak
• Waldemar Łysiak, Bestseller, reż. Marek Gracz, 1984, rola: Butcher
• Waldemar Łysiak, Selekcja I-III, reż. Tadeusz Kijański, 1985, rola: Vittorio Matta
• Ireneusz Iredyński, Rytuał, reż. Tadeusz Kijański, 1986, rola: Gość
• Gyula Hernadi, Falanster, reż. Krzysztof Lang, 1988, rola: Dana
• Lemoine Randal, Kochane maleństwa, reż. Maciej Leszczyński, 1990,
rola: Dr Voland
• Ryszard Kurylczuk, Niezłomny z Nazaretu, reż. Stefan Szlachtycz, 1991,
rola: Poncjusz Piłat
• Jarosław Abramow-Newerly, Derby w pałacu, reż. Ryszard Ber, 1991,
rola: Karbot
• Eugène Ionesco, Łysa śpiewaczka, reż. Romuald Szejd, 1993,
rola: Kapitan strażaków
• Dashiell Hammett, Sokół maltański, reż. Laco Adamik, 1994, rola: Dundy
• Witold Gombrowicz, Kosmos, reż. Andrzej Pawłowski, 1994, rola: Fuks
• Andrzej Żak, Pierścień czarodzieja, reż. Teresa Kotlarczyk, 1994,
rola: Nauczyciel
• William Shakespeare, Dwaj panowie z Werony, reż. Roland Rowiński, 1995,
rola: Aktor
• Magda Szabo, Abigel, reż. Izabella Cywińska, 1995, rola: Dyrektor
• Karol Sidon, Shapiro, reż, Filip Zylber, 1998, rola: Pan Shapiro
• Szymon An-ski, Dybuk, reż. Agnieszka Holland, 1999, rola: Red Mendel
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Paweł Mossakowski, Przetarg, reż. Krzysztof Babicki, 2000, rola: Henryk
Wojciech Tomczyk, Wampir, reż. Maciej Dejczer, 2004, rola: Wojewoda
William Shakespeare, Juliusz Cezar, reż. Jan Englert 2006, rola: Metellus Cymber
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale,
reż. Olga Lipińska, 2007, rola: Wawrzyniec
Stanisław Wyspiański, Wyzwolenie, reż. Maciej Prus, 2007, rola: Prezes
Paweł Woldan, Złodziej w sutannie, reż. Paweł Woldan, 2008,
rola: Szef Marka – Naczelnik
Agnieszka Lipiec-Wróblewska, Gry operacyjne,
reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska, 2009, rola: Konsul
Paweł Woldan, Prymas w Komańczy, reż. Paweł Woldan, 2010, rola: o. Alojzy Wrzalik
Janusz Kotański, Paweł Woldan, Wierność, reż. Paweł Woldan, 2010,
rola: Mężczyzna na cmentarzu
18
Henryk Talar jest jednym z najbardziej oddanych współpracowników Teatru
Polskiego Radia, związany z radiową sceną od blisko pół wieku, laureat wielu
prestiżowych nagród radiowych: m.in. Złotego Mikrofonu (2009) i Wielkiego
Splendora (2011) za wybitne kreacje aktorskie w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. Stworzył setki pierwszo- i drugoplanowych ról w repertuarze
współczesnym i klasycznym, w słuchowiskach dokumentalnych i adaptacjach
radiowych (również dla teatru dziecięcego). Od wielu lat związany jest z powieścią radiową W Jezioranach, w której kreuje postać Janusza Tetery. W teatrze
radiowym współpracował z wieloma cenionymi reżyserami, m.in.: ze Stanisławą
Grotowską, Zbigniewem Dąbrowskim, Janem Świderskim, Markiem Kuleszą,
Wojciechem Maciejewskim, Juliuszem Owidzkim, Andrzejem Pruskim, Andrzejem Piszczatowskim, Henrykiem Rozenem, Januszem Kukułą, Waldemarem
Modestowiczem, Janem Warenycią, Igorem Gorzkowskim. Jego wyjątkowego
głosu nie można pomylić z żadnym innym, pozornie groźny i szorstki, dostarcza
słuchaczom prawdziwych wzruszeń.
Wybrane role w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia:
• Karol Hubert Rostworowski, Niespodzianka, reż. Jan Świderski, 1975
• Zofia Kossak-Szczucka, Libertas Aurea, reż. Zdzisław Tobiasz, 1976, rola: Jantek
• Jürgen Thorwald, Szukać śladu krwi, reż. Marek Kulesza, 1976,
rola: Kolega doktora
• Mikołaj z Wilkowiecka, Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim,
reż. Zdzisław Dąbrowski, 1977, rola: Jadam
• Andrzej Strug, Żółty krzyż, reż. Andrzej Pruski, 1979, rola: Willach
• Henryk Bardijewski, Grimm 79, reż. Juliusz Owidzki, 1979, rola: Głos 1
• Janusz Głowacki, Rozmowa przed snem, reż. Juliusz Owidzki, 1980, rola: On
• Hanna Krall, Milczenie, reż. Zdzisław Dąbrowski, 1980, rola: Nauczyciel
• Fiodor Dostojewski, Sobowtór, reż. Zdzisław Dąbrowski, 1981, rola: Otafiew
• Krzysztof Adamski, Heroina, reż. Marek Kulesza, 1984,
rola: Porucznik Joe Spade
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Jacek Domański, Fałszywy rachunek, reż. Henryk Rozen, 1985, rola: Chees
Marek Hłasko, Pętla, reż. Maciej Leszczyński, 1988, rola: Kuba
Andrzej Mularczyk, Depozyt, reż. Janusz Kukuła, 1989, rola: Narrator
Sławomir Mrożek, Szczęśliwie wydarzenie, reż. Henryk Rozen, 1990,
rola: Przybysz
Janusz Korczak, Misja ostatniej nadziei, reż. Andrzej Zakrzewski, 1992,
rola: Syjonista
Tadeusz Różewicz, Stara kobieta wysiaduje, reż. Sławomir Olejczniak, 1994,
rola: Lekarz
Jerzy Stefan Stawiński, Piszczyk, Piszczyk, Piszczyk…,
reż. Janusz Kukuła, 1994, rola: Jan Piszczyk
Jarosław Iwaszkiewicz, Matka Joanna od Aniołów, reż. Andrzej Jarski, 1995,
rola: Cadyk
Wiktor Hugo, Han z Islandii, reż. Jan Warenycia, 2002, rola: Hrabia Ahlfeld
Stanisław Ignacy Witkiewicz, Matka, reż. Jan Warenycia, 2004,
rola: Murdelbęski
Marek Nowakowski, Miasto, reż. Krzysztof Zalewski, 2005, rola: Wiesio
Henryk Bardijewski, Bieg na nieznanym dystansie, reż. Janusz Kukula,
rola: Tempus
Marcin Pałłasz, Smok Podwawelski, reż. Dobrosława Bałazy, 2009,
rola: Smok
Ireneusz Iredyński, Jasełka moderne, reż. Henryk Rozen, 2009,
rola: Komendant
Michał Bałucki, Ciężkie czasy, reż. Waldemar Modestowicz, 2011,
rola: Kwaskiewicz
Andrzej Bart, Bezdech, reż. Andrzej Bart, 2012, rola: Lucjan
Zbigniew Wojnarowski, Zabić motyla, reż. Jan Warenycia, 2012,
rola: Mężczyzna na cmentarzu
Borys Akunin, Mewa, reż. Igor Gorzkowski, 2012,
rola: Jewgienij Siergiejewicz Dorn
Sławomir Mrożek, Mołtow, reż. Bogdan Ciosek, 2013, rola: Mołotow
William Shakesperare, Ryszard III. Gra o tron, reż. Waldemar Modestowicz,
2013, rola: Buckingham
Tomasz Jachimek, Życie codzienne na szczeblu lokalnym, reż. Janusz Kukuła,
2014, rola: Burmistrz
Paweł Sala, Rodzina, czyli Uczynki Miłosierne, reż. Paweł Sala, 2015,
rola: Biznesmen
Jan Warenycia, Scherzo alla Polacca, reż. Jan Warenycia, 2015,
rola: Stanisław Chochól
Mowy sejmowe z okresu Sejmu Wielkiego, reż. Janusz Kukuła, 2015,
rola: Ignacy Potocki
Jan Warenycia, Kasia i krokodyl, reż. Jan Warenycia, 2015, rola: Dziadek
Teofil
Marcin Witan, Wspominki księdza Jana, reż. Janusz Kukuła, 2015,
rola: Ks. Jan Twardowski
Martin Hans Dressler, Oczy meduzy, reż. Jan Warenycia, 2016, rola: Wilhelm
Tadeusz Różewicz, W starych dekoracjach, reż. Igor Gorzkowski, 2016,
rola: Bohater
19
Prezentacje konkursowe słuchowisk odbędą się w kompleksie kinowym MULTIKINO
w Sopocie, ul. Bohaterów Monte Cassino 63, sala nr 4
Prowadzenie prezentacji i spotkań z twórcami słuchowisk konkursowych:
Hanna Wilczyńska-Toczko (Radio Gdańsk S.A.), Wojciech Markiewicz (Polskie Radio S.A.)
Adam Mickiewicz
PAN TADEUSZ
Część Trzecia
Adaptacja – Mikołaj Grabowski, Tadeusz Nyczek
Reżyseria – Mikołaj Grabowski
Realizacja akustyczna – Andrzej Brzoska
Muzyka – Zygmunt Konieczny
Opracowanie muzyczne – Małgorzata Małaszko
Data premiery antenowej – 11 listopada 2015
Czas trwania – 74’
Koprodukcja – Narodowy Instytut Audiowizualny
Obsada: Krzysztof Wieszczek (Tadeusz), Magda Grąziowska (Zosia), Agata Kulesza (Telimena), Jakub Przebindowski (Hrabia), Andrzej Grabowski (Podkomorzy), Tomasz Karolak (Sędzia), Robert Więckiewicz (Robak), Jan
Peszek (Wojski), Tadeusz Huk (Gerwazy), Iwona Bielska (Podkomorzyna), Magdalena Boczarska (Panna Róża),
Arkadiusz Brykalski (Jankiel), Jerzy Święch (Protazy), Adam Ferency (Chrzciciel), Andrzej Konopka (Brzytewka),
Andrzej Rozmus (Konewka), Marcin Kalisz (Płut), Bogdan Słomiński (Ryków), Wojciech Sikora (Sak), narracja:
Jerzy Trela i Mikołaj Grabowski
Aktorzy w partiach wokalnych: Lidia Bogaczówna, Arkadiusz Brykalski, Magda Grąziowska, Małgorzata Daniłow, Paulina Puślednik, Beata Wojciechowska, Jacek Wojciechowski, Tadeusz Zięba
MIKOŁAJ GRABOWSKI – aktor, reżyser teatralny, pedagog. Absolwent Wydziału Aktorskiego (1969) i Reżyserii (dyplom 1977) krakowskiej PWST. Występował m.in. w spektaklach Lidii Zamkow, Krystyny Skuszanki,
Jerzego Golińskiego, Jerzego Krasowskiego. Dyrektor teatrów: Polskiego w Poznaniu (1981-1982), im. Juliusza
Słowackiego w Krakowie (1982-1985), Nowego w Łodzi (1999-2002), Starego w Krakowie (2002-2012). Laureat
licznych nagród reżyserskich i aktorskich, m.in. Nagrody im. K. Swinarskiego za Kwartet B. Schaeffera, Pamiątki
Soplicy Rzewuskiego, Trans-Atlantyk Gombrowicza (1981) zrealizowane w Teatrze Jaracza w Łodzi; nagród dla
przedstawienia Opis obyczajów czyli jak zwyczajnie wszędzie miesza się złe do dobrego ks. J. Kitowicza w Teatrze
STU w Krakowie m.in. na 16. OKT w Opolu, na 25. OPTMF w Szczecinie (1990) oraz 29. FPSW we Wrocławiu
(1991); Złotego Yoricka w konkursie na najlepszą inscenizację dramatów Williama Shakespeare’a w sezonie
2000/2001 za Króla Leara w Teatrze Nowym w Łodzi (2001), nagrody za adaptację tekstu i reżyserię spektaklu
Trans-Atlantyk według W. Gombrowicza w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie na VIII Międzynarodowym
Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu (2008). W latach 1998-2008 był dziekanem Wydziału Reżyserii
Dramatu PWST w Krakowie. Wyreżyserował wiele cenionych i nagradzanych spektakli teatralnych oraz
telewizyjnych, m.in. Trans-Atlantyk W. Gombrowicza czy Prorok Ilja T. Słobodzianka. Swoimi przedstawieniami
towarzyszy współczesności, kpiąc często z polskich wad i stereotypów, a także pytając serio o polski charakter
narodowy.
TADEUSZ NYCZEK – krytyk literacki, teatralny, kierownik literacki Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz reżyserię w warszawskiej
Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (obecnie Akademia Teatralna). Jego eseje, artykuły i recenzje, zarówno
teatralne, jak i literackie, były i są publikowane w wielu periodykach społeczno-kulturalnych (m.in.: „Dialog”, „Zeszyty Literackie”, „Znak”, „Didaskalia”, „Teatr”, „Tygodnik Powszechny”, „Przegląd Polityczny”). Był
współzałożycielem niezależnego wydawnictwa ABC oraz galerii sztuki Inny Świat. Autor książek o tematyce
historyczno- i krytycznoliterackiej, teatralnej, malarskiej, m.in. Pełnym głosem. Teatr studencki w Polsce 1970-75
(1980), Powiedz tylko słowo. Szkice literackie wokół „Pokolenia 68” (1985), Lakierowanie kartofla i inne teksty teatralne
(1985), Zdzisław Beksiński (1989), Rozbite lustro. Teksty przy teatrze (1991), Plus nieskończoność. Trzy tercety krytyczne
na poezję, teatr i malarstwo (1997), Alfabet teatru dla analfabetów i zaawansowanych (2002), Tyle naraz świata.
27 x Szymborska (2005); Lektury obowiązkowe (2005), Po co jest sztuka? Rozmowy z pisarzami (2012). Autor scenariuszy, okazjonalny reżyser widowisk teatralnych i telewizyjnych. Laureat Nagrody im. Barbary Sadowskiej
(1989) i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości eseistycznej i krytycznoliterackiej (2000).
23 maja
poniedziałek
godzina 12:00
20
ANDRZEJ BRZOSKA – reżyser dźwięku z tytułem doktora sztuki muzycznej. Związany z Polskim
Radiem od 1979 r., w latach 1994-2009 wicedyrektor, z-ca głównego reżysera Teatru PR. Trzykrotny
laureat najwyższej międzynarodowej nagrody radiowej Prix Italia (1989, 1992, 1996) oraz Ostankino
Prize (Moskwa 1996); Laureat Grand Prix VI Festiwalu Prix Marulić (Hvar 2002.). Otrzymał nagrody
Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie: Grand Prix (1997) i za realizację akustyczną
(1998), na Festiwalu Słuchowisk PR w Rzeszowie (Grand Prix 2000). W 2013 roku słuchowisko Andy,
zrealizowane wraz z Krzysztofem Czeczotem, otrzymało tytuł najlepszego słuchowiska roku na międzynarodowym festiwalu Prix Europa w Berlinie. Stypendysta Radia BBC w Londynie (1991) i Radia
CBC w Toronto (1997), juror na międzynarodowych festiwalach. Wykładowca WRiTV Uniwersytetu
Śląskiego, „Collegium Civitas”, obecnie w Akademii Teatralnej i na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie. Laureat Nagrody Akademii Fonografii – „Fryderyki” w kategorii muzyki poważnej oraz za
najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej (2014); płyta wybitnej włoskiej flecistki Rity D’Arcangelo
w jego reżyserii otrzymała nagrodę Golden Medal na jednym z najważniejszych konkursów muzycznych w USA – Global Music Awards (2016). Wielokrotnie nagradzany na Festiwalu „Dwa Teatry”:
Grand Prix (2002, 2006, 2009, 2012, 2013), nagroda za realizację akustyczną (2004, 2005, 2010).
Inicjator cyklu „Klasyka Polskiego Dramatu” i „Wielka Klasyka”, w którym najważniejsze w historii
literatury dramaty są realizowane i emitowane w systemie dźwięku przestrzennego. W 2011 r. Audio
Engineering Society nagrodziło go Fellowship Award. Członek Akademii Fonograficznej. Odznaczony
Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). Założyciel rozgłośni radiowej Voice of
Children w Educational Institute for Blind Children w Rwandzie (2016).
ZYGMUNT KONIECZNY – kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, a także piosenki literackiej. Kompozycję studiował u Stanisława Wiechowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.
Debiutował w krakowskiej Piwnicy pod Baranami (1959), z kabaretem współpracował intensywnie
do 1967 roku, komponował wówczas piosenki dla wielu wykonawców, w szczególności dla Ewy
Demarczyk. Współpraca z Demarczyk, począwszy od 1962, zaowocowała niezapomnianymi piosenkami, które na stałe wpisały się do historii polskiej muzyki, m.in.: Karuzela z Madonnami, Tomaszów,
Grande Valse Brillante, Taki pejzaż, Wiersze Baczyńskiego, Czarne anioły, Jaki śmieszny. Debiut kompozytorski Koniecznego w teatrze to muzyka do sztuki Arthura Millera Widok z mostu (reż. J. Grzegorzewski,
1959). Od 1963 nieformalnie związany z Teatrem Starym w Krakowie, gdzie współpracował z wieloma
najwybitniejszymi polskimi reżyserami. Skomponował muzykę do wielu filmów i spektakli telewizyjnych, m.in. do Kartoteki (reż. K. Kieślowski, 1979), Zmor (reż. W. Marczewski, 1978), Kaprysów Łazarza
(reż. J. Zaorski, 1972), Doliny Issy (reż. T. Konwicki, 1982), Lawy (reż. T. Konwicki, 1989). Autor muzyki
do słuchowisk: Wzorzec dowodów metafizycznych (reż. T. Bradecki, 1989), Dom na kościach (reż. W. Markiewicz, 1991), Pan Tadeusz (reż. M. Grabowski, 2015), Tam, gdzie rosną poziomki (reż. M. Malec, 2016).
Laureat licznych nagród za piosenki, muzykę sceniczną i filmową. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).
MAŁGORZATA MAŁASZKO – absolwentka Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego,
z Polskim Radiem związana od 1991 r., od 1994 r. z Teatrem Polskiego Radia, gdzie stworzyła
opracowanie muzyczne ponad tysiąc audycji radiowych – słuchowisk, seriali, audycji literackich,
reportaży. Od 2005 roku związana z Programem 2 Polskiego Radia – najpierw jako dziennikarka
Redakcji Literackiej, w latach 2007-2009 jako zastępca Dyrektora-Redaktora Naczelnego, od 2009 r.
p.o. Dyrektora-Redaktora Naczelnego, od 2012 r. jako Dyrektor-Redaktor Naczelny. Współpracowała
ze Studiem Reportażu i Dokumentu, a także z Rozgłośniami w Gdańsku i Katowicach. Nagrodzona
za opracowania muzyczne słuchowisk na Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie: Janosik (reż. A. Piszczatowski, 1998) i Ślub (reż. W. Modestowicz, 1999) oraz na Festiwalu „Dwa Teatry”
w Sopocie: Chłopi na BIS (reż. J. Warenycia, 2001), Salto, Układanka, Szalona lokomotywa, Zwiastowanie
(2006). Laureatka najważniejszych nagród na Festiwalu „Dwa Teatry” – otrzymała Grand Prix za
opracowanie muzyczne słuchowisk: Nagi sad wg prozy Wiesława Myśliwskiego (reż. W. Modestowicz,
2003), Saksofon basowy (reż. A. Piszczatowski, 2005), Gdzie jest ten tani kupiec (reż. W. Modestowicz,
2006). Współpracowała m.in. z Teatrem Komedia w Warszawie, Teatrem STU w Krakowie, Teatrem
Dramatycznym w Warszawie, Teatrem Polskim w Poznaniu i Teatrem im. Stanisława Jaracza w Łodzi.
W 2011 r. odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Mikołaj Grabowski sięgając po Pana Tadeusza, przedstawił narodową epopeję jako poemat obrzędowy. To główne
założenie adaptacji, którą reżyser przygotował we współpracy z Tadeuszem Nyczkiem. „Właściwie wszystko opiera
się tam na obrzędzie. Śniadanie, kawa, kolacja, grzybobranie, polowanie, ubieranie się Zosi, przemiana Robaka…
Jeśli Pan Tadeusz ma w sobie kod polskości, to jest on ukryty przede wszystkim w obrzędach.” – mówił reżyser
przed radiową premierą Mickiewiczowskiej epopei.
21
21
Paweł Huelle
ZAWSZE SIÊ GDZIEŒ WYP£YWA
Reżyseria – Krzysztof Babicki
Realizacja akustyczna i opracowanie muzyczne – Jacek Puchalski
23 maja
poniedziałek
godzina 13:35
Obsada: Danuta Stenka (Matka Helena), Zbigniew Olszewski (Ojciec Jan), Maciej Wizner (Syn Rafał), Florian
Staniewski (Esbek I), Szymon Sędrowski (Esbek II), Eugeniusz Krzysztof Kujawski (Dziadek Konstanty),
Krzysztof Matuszewski (Rabin Chaskiel), Wiktoria Brandys (Dziewczynka)
PAWEŁ HUELLE – prozaik, poeta, scenarzysta i dramaturg. Jego bogata twórczość na ogół związana jest
z Gdańskiem i jego okolicami, choć jego niewątpliwy sukces wykracza daleko poza granice „małej ojczyzny”.
Debiutował powieścią Weiser Dawidek (Gdańsk 1987), określaną przez krytykę arcydziełem i książką dziesięciolecia. Autor powieści Mercedes-Benz, Castorp, Ostatnia Wieczerza, Śpiewaj ogrody. Ponadto wydał tom Wiersze
(1994), tomy opowiadań: Opowiadania na czas przeprowadzki (1991), Pierwsza miłość i inne opowiadania (1996),
Inne historie (1999), Opowieści chłodnego morza (2008). Autor sztuk teatralnych: Sarmacja, Zamknęły się oczy ziemi
oraz słuchowisk, m.in.: Przypadek dźwięku (2008), Kąpielisko Ostrów (2009), Zawsze się gdzieś wypływa (2015).
Laureat nagrody Fundacji im. Kościelskich (1988), nagrody PEN Clubu w dziedzinie prozy (1995), nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego (1996), Paszportu Polityki (2001). Dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej
NIKE (1997 – za tom Pierwsza miłość i inne opowiadania, 2008 – za powieść Ostatnia Wieczerza). Jego książki trzykrotnie znalazły się w finale nagrody Independent Foreign Fiction Prize przyznawanej przez brytyjski dziennik
Independent (Weiser Dawidek – 1992, Mercedes-Benz – 2006, Castorp – 2008). Jego twórczość tłumaczona była
na wiele języków, m.in.: angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, czeski, fiński, hebrajski, rosyjski,
chorwacki. Członek Polskiego PEN Clubu.
KRZYSZTOF BABICKI – od 2011 roku dyrektor artystyczny Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza
w Gdyni. Absolwent Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Gdańskim i Wydziału Reżyserii krakowskiej
Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Debiutował Sonatą widm A. Strindberga w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1982), za którą otrzymał nagrodę im. Hugona Morycińskiego dla młodego twórcy, XXIV FTPP w Toruniu. Współpracował z wieloma teatrami w Polsce: z Teatrem Wybrzeże, gdzie wyreżyserował m.in. Pułapkę
T. Różewicza (1984), Wiśniowy sad A. Czechowa (1985), Biesy F. Dostojewskiego (1992), Parawany J. Geneta
(2006); ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie: Affabulazione P. P. Pasoliniego (1985), Termopile Polskie T. Micińskiego (1986), Do Damaszku A. Strindberga (1991). Reżyserował także w teatrach Poznania, Wrocławia, Katowic, tworzył spektakle dla Teatru Telewizji. Odnosił sukcesy zagraniczne reżyserując
w Finlandii, Niemczech, Rosji, Korei Południowej i Holandii. W latach 2000-2011 był dyrektorem artystycznym
Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Wyreżyserował na deskach tego teatru m.in.: Dziady A. Mickiewicza
(2001), Operetkę W. Gombrowicza (2003), Hamleta W. Shakespeare’a (2004), Miłość na Krymie S. Mrożka (2006),
Idiotę F. Dostojewskiego (2007). W Teatrze Miejskim im. Witolda Gombrowicza w Gdyni wyreżyserował m. in.:
sztukę G. Grassa Idąc rakiem, J. Geneta Pokojówki, Królową śniegu H. Ch. Andersena, Biesy F. Dostojewskiego
i Żółtą łódź podwodną P. Huelle. Ma w swoim dorobku około stu wyreżyserowanych spektakli teatralnych
i ponad 20 realizacji w Teatrze Telewizji. Wśród ostatnich nagradzany, głośny spektakl Idąc rakiem G. Grassa.
Laureat wielu nagród na festiwalach teatralnych, m.in. Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz Nagrody im.
Stanisława Wyspiańskiego.
JACEK PUCHALSKI – absolwent wydziału Inżynierii Dźwięku Politechniki Gdańskiej (1982). Ponad 30 lat
pracuje w Radiu Gdańsk. Nagrywa płyty, realizuje koncerty, dokumenty, reportaże i słuchowiska, wciąż
pasjonując się pracą z aktorami, z dźwiękiem, jego estetyką i przekazem. Realizacja słuchowisk gdańskich
twórców m.in.: Wyjazd Pawła Huelle (wyróżnienie na festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia, Rzeszów 2000),
Wróżby kumaka Guntera Grassa (wyróżnienie na Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2001”), Dante Andrzeja Piszczatowskiego (nagroda za realizację dźwięku na Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2002”), Jubileusz Andrzeja
Piszczatowskiego i Melisa Daniela Odiji (oba wyróżnione na Dwóch Teatrach w 2003). Ponadto słuchowiska
w jego realizacji zostały wyróżnione na Festiwalu „Dwa Teatry” w latach 2005-2007, 2012, 2013.
Bohaterowie słuchowiska Pawła Huelle są uwikłani tyleż w codzienny miał rzeczywistości, jak praca, dziwaczne hobby, dom – typowe dla czasów realnego socjalizmu; słabnącą
ideologię tamtego systemu ukazaną w obowiązkowych pochodach pierwszomajowych; problemy osobowości prowadzące do alkoholizmu – co także we własną przeszłość. Na tle
rodzinnej trójcy rozegra się dramat przeszłości: żydowskie pochodzenie Matki, stanowisko Ojca, nowa sytuacja rozdwojonej tożsamości Syna.
Słuchowisko Zawsze się gdzieś wypływa to opowieść o niełatwych powojennych losach Polaków, losach, które wymuszą na bohaterach nieplanowaną podróż. Podróż, w której
dowiadują się wiele o sobie.
22
Sandra Szwarc
VON BINGEN. HISTORIA PRAWDZIWA
23 maja
poniedziałek
godzina 14:45
Reżyseria – Waldemar Modestowicz
Realizacja akustyczna i opracowanie muzyczne – Maciej Kubera
Data premiery antenowej – 11 października 2015
Obsada: Julia Kijowska (Hidegarda), Halina Skoczyńska (Jutta), Lidia Sadowa (Mniszka I), Katarzyna Dąbrowska
(Mniszka II), Adam Ferency (Kronikarz I), Paweł Ciołkosz (Kronikarz II), Leon Charewicz (Hildebert, ojciec Hildegardy), Joanna Jeżewska (Mechtild, matka Hildegardy), Sara Lewandowska (dziecko)
SANDRA SZWARC – absolwentka Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
w klasie fortepianu, Uniwersytetu Gdańskiego (wiedza o teatrze) oraz Południowobałtyckiej
Akademii Teatru Niezależnego. Autorka sztuki Von Bingen. Historia prawdziwa, która była nominowana do finału prestiżowej Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2015), jej prapremiera
odbyła się w marcu 2015 w Teatrze Gdynia Główna. Na podstawie sztuki powstało słuchowisko
zakwalifikowane do tegorocznego konkursu radiowego Festiwalu „Dwa Teatry”. Słuchowisko
będzie także reprezentowało polską radiofonię w finale jubileuszowego XX Festiwalu Prix
Marulić w Chorwacji. Jej najnowszy dramat Supernova Live powtórzył sukces Von Bingen i został
zakwalifikowany do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2016). Współpracuje z wieloma
twórcami teatru w Polsce – m.in. występuje na żywo w spektaklu Krzyżacy w reż. J. Roszkowskiego w Teatrze Miniatura w Gdańsku. Współpracuje także jako aktorka z Teatrem Gdynia
Główna i Teatrem Stajnia Pegaza.
WALDEMAR MODESTOWICZ – reżyser radiowy i teatralny, w Teatrze Polskiego Radia od
1992 r., słuchowiska w jego reżyserii reprezentowały radiofonię polską na międzynarodowych
festiwalach sztuki radiowej, zdobywając w Berlinie wyróżnienie Festiwalu Prix Futura (1993)
oraz w Moskwie nagrodę główną Festiwalu Ostankino Prize (1996); laureat Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia Bolimów (1999) – za adaptację i reżyserię słuchowiska wg dramatu
Witolda Gombrowicza Ślub. Laureat Złotego Mikrofonu w 1992 r. Wielokrotny laureat Grand
Prix Festiwalu Teatru PR i Teatru TVP „Dwa Teatry” w Sopocie za reżyserię słuchowisk: Nagi sad
wg prozy W. Myśliwskiego (2003), Gdzie jest ten tani kupiec? A. Bykowskiej-Salczyńskiej (2006),
Recycling T. Różewicza (2007) oraz Hamlet wg tragedii W. Shakespeare’a (2012), laureat nagrody
za reżyserię słuchowiska Drzazgi T. M. Trojanowskiego (2015). W 2012 r. jego słuchowisko Moje
drzewko pomarańczowe wg powieści Vasconcelosa otrzymało Grand Prix 9. Międzynarodowego
Konkursu Słuchowisk dla Dzieci i Młodzieży PRIX EX AEQUO. W 2013 r. uhonorowany Nagrodą
Specjalną za Raport o stanie wojennym M. Nowakowskiego w Konkursie Artystycznych Form
Radiowych w Bydgoszczy. Zdobywca Srebrnych Synchronów 2013 za reżyserię dubbingu filmu
aktorskiego Iron Man 3.
MACIEJ KUBERA – reżyser dźwięku, kompozytor i ilustrator muzyczny. W Teatrze Polskiego Radia pracuje od
2007 r. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej II st. w Warszawie, w klasie wiolonczeli oraz Akademii Muzycznej
im. Fryderyka Chopina w Warszawie na Wydziale Reżyserii Dźwięku. Jego kompozycje były wielokrotnie wykonywane podczas kolejnych edycji festiwalu „Uczniowskie Forum Muzyczne”. Zdobył Grand Prix XI Ogólnopolskiego
Konkursu Kompozytorskiego „Cresscendo” w Tarnowie (utwór Fantazja na flet, klarnet basowy, marimbę i wiolonczelę)
oraz wyróżnienie w VI Konkursie Kompozytorskim im. Andrzeja Krzanowskiego (Suita humorystyczna na dwoje
skrzypiec i wiolonczelę). W 2005 r. stypendysta Ministra Kultury, w latach 2007/2008 studiował na Universität
für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu. Laureat nagrody za realizację dźwiękową słuchowiska Auto da fe
Tomasza M. Trojanowskiego w Ogólnopolskim Konkursie Artystycznych Form Radiowych Grand PiK (Toruń, 2012).
Absolwent studiów doktoranckich Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Reportaż
Ten Karski Hanny Bogoryja-Zakrzewskiej i Magdaleny Skawińskiej w jego realizacji został nagrodzony Srebrnym
Melchiorem w kategorii Premiera Roku w Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów Polskich „MELCHIORY 2015”.
Podwójny laureat Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2015”: Grand Prix za realizację słuchowiska Podróż na księżyc w reż.
A. Wieczur-Bluszcz oraz indywidualnej nagrody za realizację słuchowiska Ukryty w słońcu w reż. D. Błaszczyka.
Słuchowisko Von Bingen. Historia prawdziwa to radiowa wersja dramatu Sandry Szwarc. Autorka przystosowała tekst
wyróżniony nominacją do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej na potrzeby radia. Tytuł wskazuje główną bohaterkę,
katolicką mistyczkę i kompozytorkę, Hildegardę z Bingen (kreowana przez Julię Kijowską), jednak autorka legendę świętej
i doktora Kościoła katolickiego, mistyczki i wizjonerki poddaje dekonstrukcji...
23
Stanisław Ignacy Witkiewicz
SZALONA LOKOMOTYWA
Adaptacja i reżyseria – Radek Rychcik
Realizacja akustyczna – Wojciech Gruszka
Opracowanie muzyczne i muzyka – Piotr Lis, Michał Lis
Data premiery antenowej – 18 września 2015
23 maja
poniedziałek
godzina 15:50
Obsada: Roman Gancarczyk (Tengier/ Trefaldi), Katarzyna Krzanowska (Zofia Tengier/ Erna Abrakadabra), Krzysztof
Zarzecki (Mikołaj Wojtaszek/ Travaillac), Marta Ścisłowicz (Julia), Dorota Pomykała (Minna), Bogdan Brzyski (Dróżnik/
Gęgoń/ Walery Kapuściński), Ewa Kaim (Gęgoniowa/ Mira Kapuścińska), Tomasz Schimscheiner (Doktór/ Dmidrygier/ III
Szumowina), Juliusz Chrząstowski (Kierownik pociągu)
RADEK RYCHCIK – reżyser teatralny, absolwent polonistyki na Uniwersytecie
Warszawskim i reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika
Solskiego w Krakowie. Był asystentem Krystiana Lupy podczas realizacji Factory 2
(Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 2008). Debiutował w Narodowym Starym
Teatrze spektaklem Forma przetrwalnikowa, w ramach projektu Blogi.pl (2008).
Zrealizował kilkanaście spektakli w teatrach w Polsce, m.in. Fragmenty dyskursu
miłosnego R.Barthesa (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 2009), Samotność pól
bawełnianych B.-M. Koltèsa (Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, 2009), Łyska
z pokładu Idy G. Morcinka (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu,
2010), Hamleta W. Shakespeare (Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, 2011),
Dziady A. Mickiewicza (Teatr Nowy w Poznaniu, 2014), Utalentowanego pana Ripleya
M. P. Highsmith (Teatr Studio w Warszawie, 2015). Laureat nagród, m.in. nagrody
głównej XIII Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje”
w Katowicach za reżyserię przedstawienia Łysek z pokładu Idy (2011), Grand Prix dla
przedstawienia Dziady na 39. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” (2014), nagrody Grzegorza Jarzyny i Roberta Talarczyka, nagrody dziennikarzy
i „nagrody Wyspiańskiego” za spektakl Dziady na XVI Ogólnopolskim Festiwalu
Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” (2014), Paszportu „Polityki” w kategorii teatr (2014). Jego realizacje są
szeroko komentowane przez teatralną krytykę, ale i publiczność, która przywykła do intensywnego, pełnego
silnych emocji języka wypowiedzi reżyserskiej, inspirowanego popkulturą. Szalona lokomotywa zrealizowana
w Radiu Kraków to jego reżyserski debiut radiowy.
WOJCIECH GRUSZKA – realizator radiowy od 17 lat związany z Radiem Kraków. Realizuje nagrania muzyczne
i transmisje koncertów, słuchowiska i reportaże. Współpracował z Romaną Bobrowską, między innymi przy
słuchowisku według opowiadań Wojciecha Albińskiego Kto z państwa popełnił ludobójstwo, które w 2008 roku
reprezentowało Polskie Radio w międzynarodowym Konkursie Prix Italia. W studiu Radia Kraków nagrywał
muzykę Zygmunta Koniecznego do Pornografii w reżyserii Jana Jakuba Kolskiego i muzykę Adriana Konarskiego
do filmu Magdaleny Piekorz Pręgi. W 2015 roku nagrywał płytę Kraków Street Band i Krystyny Święcickiej Wójcik
Dedicated to Jerzy Wójcik. Pasją Wojtka jest fotografowanie.
PIOTR LIS I MICHAŁ LIS – bracia z formacji muzycznej The Natural Born Chillers, nagrodzeni przez międzynarodowe jury na Festiwalu Boska Komedia w Krakowie, stali współpracownicy Radka Rychcika (m.in. przy spektaklach Hamlet, Dwunastu gniewnych ludzi, Dziady, Balladyna, Utalentowany pan Ripley).
W Roku Witkiewiczów Radek Rychcik wyreżyserował w Radiu Kraków Szaloną lokomotywę Witkacego. Data radiowej premiery
tego katastroficznego tekstu w Radiu Kraków była nieprzypadkowa – 18 września 1939 roku Stanisław Ignacy Witkiewicz
zmarł śmiercią samobójczą we wsi Jeziory na Polesiu na wieść o zbrojnej napaści Armii Czerwonej na Polskę. Debiutujący
w radiu Rychcik tak mówił o sztuce Witkacego: „To dramat, który opowiada o katastrofie, o problematyzowaniu tej katastrofy, o przeżywaniu jej. To również historia o ludziach, którzy
w wykolejonym pociągu, zepsutym samolocie, czy zaatakowanym tankowcu mówią do nas ze środka katastrofy. To są właściwie ostatnie sms-y ludzi, którzy ginęli w World Trade
Center, to są listy tych, którzy zatonęli na Titanicu. To jest wszystko to, co właściwie zostało wysyłane do nas z zaświatów.”
Twórcom słuchowiska towarzyszyły podczas pracy słowa Jana Kotta z eseju Witkiewicz, albo Realizm nieoczekiwany: „Witkiewicz był katastrofistą, obdarzonym jak Orwell, i to Orwell
zarówno z Folwarku zwierzęcego, jak i z 1984, zadziwiającą jasnością i ostrością widzenia. Powiedział, że cywilizacje równych, sytych i zautomatyzowanych zagrożone będą nie tylko
naporem «niwelatorów» ze Wschodu, z Azji i z Afryki, ale również i to, że cywilizacje zmechanizowane są nie tylko kruche i podatne na szaleństwo, ale też bezbronne wobec szaleńców
i psychopatów. W świecie, który stał się «globalną wioską», szaleństwo jest zaraźliwe i powszechne. W tej wielkiej wiosce, gdzie wszystko dzieje się równocześnie, wszystko stało się
nagle możliwe.”
24
Jerzy Szaniawski
ZEGAREK
23 maja
poniedziałek
godzina 16:45
Reżyseria – Janusz Kukuła
Opracowanie muzyczne – Marian Szałkowski
Obsada: Krzysztof Gosztyła (Szef), Marcin Przybylski (Jan), Marian Opania (Mecenas), Grażyna Barszczewska (Pani)
W słuchowisku wykorzystano także fragmenty archiwalnych nagrań, w których wystąpili: Kazimierz Opaliński, Jerzy Pietraszkiewicz, Hanna Skarżanka i Zygmunt Chmielewski: nagranie z 1954 roku w reżyserii Stanisławy Perzanowskiej oraz
realizacji z 1973 roku w reżyserii Wojciecha Maciejewskiego, w której wystąpili: Henryk Boukołowski, Henryk Borowski,
Antonina Gordon-Górecka i Seweryn Butrym.
JANUSZ KUKUŁA – reżyser radiowy, poeta, scenarzysta. Dyrektor-Główny Reżyser Teatru Polskiego
Radia w latach 1992-2006 oraz obecnie od 2009 r. Laureat Prix Italia za reżyserię słuchowiska Andrzeja
Mularczyka Cyrk odjechał, lwy zostały (1996). Wielokrotnie nagradzany na festiwalach twórczości
radiowej, w tym na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie: za reżyserię Ostatniej taśmy Krappa wg dramatu
Samuela Becketta (2001), Grand Prix za reżyserię słuchowiska Cezarego Harasimowicza Dziesięć pięter
(2002) oraz Grand Prix za reżyserię słuchowiska Królowa i Szekspir E. Vilar (2014). Reżyserował spektakle
multimedialne w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego: Maraton z Panem Tadeuszem (1998), Juliusza Słowackiego godziny myśli (1999), Wesele S. Wyspiańskiego (2001), Tryptyk rzymski
Jana Pawła II (2003), Dalekie wybrzeża ciszy według tekstów Jana Pawła II (2014); scenarzysta i reżyser
koncertu z okazji 75-lecia Polskiego Radia – Radio Pamięć (2000). Reżyser, adaptator, scenarzysta seriali
radiowych: Trylogii (1997-1999), Quo vadis H. Sienkiewicza (2001), Władcy Pierścieni wg J.R. Tolkiena
(2002), Motelu w pół drogi (2006-2008, 2012-2013), Ręcznej roboty (2011), Każdy żyje jak umie, czyli skąd się
wzięli „Sami swoi” (2011). 29 listopada 2010 r. w dniu 85. rocznicy nadania przez Polskie Radio pierwszego słuchowiska, którym była Warszawianka, wyreżyserował ten dramat S. Wyspiańskiego w Studiu
im. W. Lutosławskiego. Wydał powieść Miłość to znaczy oraz tomiki poezji: To znaczy i Znaczy. Laureat
Złotego Mikrofonu (2000) oraz nagrody Rady Programowej Polskiego Radia (2013).
MARIAN SZAŁKOWSKI – muzyk, absolwent Wydziału Wychowania Muzycznego PWSM w Warszawie. Jako ilustrator muzyczny, kompozytor, pianista z Teatrem PR współpracuje od 1974 r., etatowo
od 1989 r. Opracował muzycznie ponad tysiąc audycji i słuchowisk. W latach 1981-1986 wykładowca
Wydziału RTV Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Laureat nagrody prezesa Komitetu ds. Radia
i Telewizji (1986) za opracowanie muzyczne słuchowiska Mistrz i Małgorzata wg M. Bułhakowa, laureat
Grand Prix Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia – Bolimów 1999 za muzykę do słuchowiska wg dramatu Daria Fo Trzy zbiry, Grand Prix Festiwalu Rzeszów 2000 za opracowanie muzyczne słuchowiska
Złodziej oraz Grand Prix II Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2002” za opracowanie muzyczne słuchowiska
C. Harasimowicza Dziesięć pięter. W 2010 roku na Festiwalu „Dwa Teatry” nagrodzony za opracowanie
muzyczne słuchowiska Excentrycy. Laureat Złotego Mikrofonu. W 2010 roku otrzymał Honorowego
Wielkiego Splendora, nagrodę zespołu Teatru Polskiego Radia.
7 listopada 1935 roku rozgłośnia warszawska nadała premierę Zegarka, sztuki Jerzego Szaniawskiego napisanej
dla teatru radiowego. Słuchowisko wyreżyserowała Stanisława Perzanowska, a wystąpili w nim m.in.: Mieczysława
Ćwiklińska, Stefan Jaracz, Juliusz Osterwa. Śladu dźwiękowego po tej przedwojennej realizacji nie ma. Program 3
Polskiego Radia postanowił jednak z okazji roku jubileuszy, 250-lecia Teatru Publicznego w Polsce oraz 90-lecia Polskiego Radia, ponownie zrealizować słuchowisko, które odegrało tak ważną rolę w historii międzywojennego radia.
Reżyser Janusz Kukuła, pracując nad swoją wersją Zegarka, sięgnął po dwie powojenne realizacje tego słuchowiska.
Pierwszą była powtórna, już powojenna realizacja Stanisławy Perzanowskiej (1954), drugą – późniejsza, z 1973 –
produkcja Wojciecha Maciejewskiego. Obie zostały zacytowane przez Janusza Kukułę we współczesnej realizacji,
która, odsyłając do międzywojnia, stała się nośnikiem pamięci o wielu pokoleniach twórców radia artystycznego
i teatru w Polsce.
25
Jacek Getner
KLINIKA DOBREJ ŒMIERCI
23 maja
poniedziałek
godzina 17:45
Adaptacja, reżyseria i opracowanie muzyczne – Małgorzata Żurakowska
Realizacja akustyczna – Jarosław Gołofit
Data premiery antenowej – 6 marca 2015
Obsada: Przemysław Gąsiorowicz (Dziennikarz), Bogumiła Nowicka (Starsza pani), Małgorzata
Żurakowska (Blond automatyczna pielęgniarka), Monika Szyduk (Kruczowłosa automatyczna
pielęgniarka), Tomasz Bielawiec (Ordynator), Kinga Szymanek (Zdesperowana samobójczyni),
Mirosław Majewski (Zrezygnowany pan)
MAŁGORZATA ŻURAKOWSKA – dziennikarka Radia Lublin od 1997 r., autorka felietonów, lektorka, autorka
audycji literackich, słuchowisk oryginalnych i adaptowanych (adaptacja prozy E. Ostrowskiej Oto stoję w deszczu
ciała, Teatr PR, 2014; Poczekalnia, Radio Lublin, 2014). Adiunkt w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikowania
Społecznego. Wydała dwie książki: Kartki z pamiętnika i Muchy w zupie i inne dramaty, obecnie próbuje swoich
sił w pisaniu słuchowisk.
JAROSŁAW GOŁOFIT – realizator Rozgłośni Polskiego Radia
w Lublinie od 1987 r.; realizator programów na żywo, reportaży i audycji artystycznych, współtwórca wielu nagradzanych
reportaży, audycji literackich, słuchowisk, m.in. nagrodzonych na
festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie słuchowisk: Przyjaciółki z Żelaznej Ulicy, Lekki wieżowiec, Treny dla Amelii, Księga Pamięci-Chełm,
Próba czytania, Macewy z papieru i wiatru oraz audycji Wspólnota
wielkiego płaczu (nagroda Grand PIK w ogólnopolskim Konkursie
Artystycznych Form Radiowych, 2010), Świat nie jest dobry na serce
(2015). Zrealizowana przez niego audycja pt. Wszystko jest możliwe
(o Johnie Cage’u) reprezentowała radiofonię polską podczas
międzynarodowego Festiwalu PRIX EUROPA w Berlinie w 2013 r.,
a słuchowisko M. Brzezińskiej Teatr cieni z architekturą w tle w jego
realizacji znalazło się w finale Festiwalu Prix Nova w Bukareszcie
(maj 2016).
Akcja dramatu toczy się w niedalekiej przyszłości, kiedy eutanazja stała się uprawnionym sposobem odchodzenia ze świata. Do kliniki trafia dziennikarz, który ma zebrać materiały do
artykułu. Spotyka tam różne osoby, które łączy jedno – wszystkie chcą eutanazji. Sztuka jest głosem w dyskusji o celowości wprowadzenia eutanazji oraz o ewentualnych konsekwencjach takiej decyzji.
26
Hanoch Levin
UDRÊKA ¯YCIA
24 maja
wtorek
godzina 11:00
Przekład – Agnieszka Olek
Adaptacja, reżyseria i opracowanie muzyczne – Anna Wieczur-Bluszcz
Data premiery antenowej – 12 grudnia 2015
Obsada: Mariusz Benoit (Jona Popoch), Stanisława Celińska (Lewiwa, jego żona),
Jerzy Łapiński (Gunkel, znajomy)
ANNA WIECZUR-BLUSZCZ – reżyserka teatralna, filmowa i radiowa, scenarzystka,
coach. Absolwentka PWST w Krakowie (wydziału zamiejscowego we Wrocławiu),
Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy, Podyplomowych Studiów
Marketingu Kultury w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu
Warszawskiego oraz Podyplomowych Studiów Coachingu w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej i Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie. W latach 19992007 związana była z Teatrem im. H. Modrzejewskiej w Legnicy. Jako reżyserka
teatralna zadebiutowała w 2001 r. sztuką O stale obecnych na podstawie wierszy
ks. Jana Twardowskiego dla Teatru Małych Form w Londynie. Realizuje słuchowiska w Teatrze Polskiego Radia. Na Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie w 2012 r.
otrzymała nagrodę za reżyserię Mizantropa Moliera, a w 2015 r. odebrała Grand
Prix dla najlepszego słuchowiska za reżyserię Podróży na księżyc Moniki Milewskiej.
Jej debiut filmowy Być jak Kazimierz Deyna otrzymał kilka nagród, m.in.: nagrodę
Wielkiego Jantara oraz Jantara za zdjęcia i rolę kobiecą na festiwalu „Młodzi i Film”
w Koszalinie.
Radiowa adaptacja sztuki Hanocha Levina. Boleśnie zabawny dramat rodzinny: przysłuchujemy się awanturze, która rozgrywa się w środku nocy, ważą się losy małżeństwa Jona
i Lewiwy. Są oni godnymi siebie przeciwnikami. Mają kilkadziesiąt lat praktyki, potrafią celnie ranić, ale też wiele wybaczyć. Jest w ich relacji śmiertelne znużenie sobą, jest miejsce na
przywiązanie, rozczarowania i żal do życia, które mija i kończy się starością…
NINATEKA.PL portal Narodowego Instytutu Audiowizualnego (NInA), to multimedialna biblioteka
ciągle rozbudowywana o nowe treści. Obecnie na stronie www.ninateka.pl jest dostępnych ponad
3500 materiałów audiowizualnych i audialnych związanych z szeroką pojętą kulturą, jej kontekstami
i obrzeżami.
W NINATECE znaleźć można kilkadziesiąt materiałów o teatrze i kilkanaście ważnych i uznanych spektakli teatralnych ostatnich lat, takich twórców jak Andrzej Wajda, Jerzy Grzegorzewski, Jerzy Jarocki,
Krzysztof Warlikowski, Grzegorz Jarzyna, Mariusz Treliński, a także radiowe słuchowiska teatralne,
filmy dokumentalne, koncerty, reportaże, animacje, audycje radiowe i telewizyjne dotyczące kultury.
27
Umberto Pesco (Ireneusz Iredyński)
MORDERSTWO W HOTELU
SANTA CATERINA
Adaptacja – Krzysztof Sielicki
Reżyseria – Marcin Hycnar
Data premiery antenowej – 9 sierpnia 2015
Obsada: Wojciech Malajkat (Umberto Pesco, prywatny detektyw), Kamil Mrożek (Ricardo, jego współpracownik), Grzegorz Małecki (Porucznik Franco Gardena), Katarzyna Dąbrowska (Maria Cottini), Jacek Mikołajczak
(Carlo Barenzo), Krzysztof Wakuliński (Signior Eleganto, gangster), Przemysław Stippa (Partini, ex prawnik,
dziennikarz), Sławomir Głazek (Maurizio Barenzo), Oskar Hamerski (Aktor Satellini), Barbara Zielińska (Hotelarka), Robert Jarociński (Gangster), Głosy: Filip Kosior, Tomasz Olejnik
MARCIN HYCNAR – aktor, reżyser teatralny. Dekadę temu głośno wszedł
w aktorskie życie zawodowe, odbierając kilka nagród na XXIV Festiwalu Szkół
Teatralnych w Łodzi (2006) oraz Nagrodę im. Andrzeja Nardellego przyznaną przez
ZASP za najlepszy debiut w sezonie 2005/2006 za rolę Fuksa w przedstawieniu
Kosmos wg W. Gombrowicza w reż. J. Jarockiego (Teatr Narodowy w Warszawie). Kolejne lata przyniosły wiele innych wyróżnień za role aktorskie, przede
wszystkim tworzone w Teatrze Narodowym w Warszawie, w zespole którego
jest od 2006 r. (m.in. Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kreację
aktorską za rolę Artura w Tangu w reż. J. Jarockiego, Feliks Warszawski w kategorii
pierwszoplanowa rola męska za rolę Karola IX w spektaklu Królowa Margot w reż.
G. Wiśniewskiego). Współpracę z Polskim Radiem rozpoczął jeszcze na studiach
w Akademii Teatralnej, pracując z takimi reżyserami jak Henryk Rozen, Waldemar
Modestowicz, Dobrosława Bałazy, Izabela Cywińska, Janusz Zaorski, Jan Warenycia, Anna Wieczur-Bluszcz, Janusz Kukuła, Agnieszka Lipiec-Wróblewska. Jako
reżyser pracował w kilku teatrach w Polsce, realizując, m.in.: W mrocznym mrocznym
domu N. LaBute’a (Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, 2013), Tonacja blue
D. Hare’a (AT w Warszawie, 2014), Jakobi i Leidental H. Levina (Teatr Powszechny
im. Zygmunta Hübnera w Warszawie), Opowiadanie brazylijskie J. Iwaszkiewicza (Teatr Narodowy Warszawie,
2015), Romeo i Julia W. Shakespeare’a (Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, 2015), Opowieści o zwyczajnym szaleństwie P. Zelenki (AT w Warszawie, 2016). W Teatrze Polskiego Radia zadebiutował jako reżyser
w 2014 r., realizując dla Programu 3 słuchowisko Sylwii Chutnik Piwnica. Laureat Grand Prix XII Festiwalu „Dwa
Teatry – Sopot 2012” za kreację tytułowej roli w Hamlecie w reż. W. Modestowicza.
KRZYSZTOF SIELICKI – pracuje w Teatrze Polskiego Radia od roku 2007, a w Polskim Radiu od 1993 r.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (Studium
Teatralno-Literackie przy Wydziale Reżyserii). Pracował w miesięczniku „Scena” i dwutygodniku „Teatr”.
Redaktor Tygodnika Informacyjnego „Spotkania”. Autor kilkuset tekstów poświęconych teatrowi i problemom
kultury. Od połowy lat 70. do dziś aktywnie wspiera organizację festiwali i spotkań teatrów offowych i amatorskich. Współautor kilku książek poświęconych teatrowi. Prowadził zajęcia związane z dziennikarstwem
ze studentami na Uniwersytecie Warszawskim i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Jako
kierownik literacki Teatru Polskiego Radia współtworzy linię programową teatru, od czasu do czasu przygotowuje także własne adaptacje radiowe różnorodnych utworów. Dokumentuje fotograficznie codzienną pracę
Teatru Polskiego Radia. Laureat Grand Prix XIV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2014” za adaptację dramatu
Królowa i Szekspir E. Vilar w reż. J. Kukuły.
W 2015 roku – roku jubileuszu 250-lecia Teatru Publicznego i 90-lecia Polskiego Radia Program 3 nawiązywał do historii
realizacji teatralnych na antenie Trójki. Słuchowiskiem Morderstwo w hotelu Santa Caterina według debiutanckiej powieści
Ireneusza Iredyńskiego, ukrywającego się pod pseudonimem Umberto Pesco, przypomniał popularny cykl słuchowiskowy,
jaki przez kilka dekad gościł na antenie Trójki, a w plebiscycie na 33 najlepsze Trójkowe audycje, zajął 10. miejsce. Mowa
oczywiście o „Teatrzyku Zielone Oko”, którego charakterystyczny sygnał ze skrzypiącymi drzwiami i krzykiem kobiety,
przeszedł do historii polskiej radiofonii. Pierwsza radiowa adaptacja książki I. Iredyńskiego Ryba płynie za mordercą została
zrealizowana w 1993. W tej z 2015 roku intryga kryminalna, której rozwiązania podejmuje się prywatny detektyw Umberto
Pesco, stała się pretekstem do intelektualnej zabawy formą, specyficznym komiksem radiowym.
24 maja
wtorek
godzina 12:20
28
Agnieszka Czarkowska,
Gabriela Walczak
BALLADA O MOIM MIEŒCIE
24 maja
wtorek
godzina 13:20
Reżyseria – Waldemar Modestowicz
Realizacja akustyczna – Zdzisław Wasilewski
Muzyka – Adam Kubik
Data premiery antenowej – 20 czerwca 2015
Obsada: Leon Charewicz (Feliks Filipowicz), Lidia Sadowa (Fela Filipowiczówna), Ryszard Doliński (Uliczny Grajek),
Danuta Kierklo (Anna Filipowiczowa, matka Feliksa), Katarzyna Siergiej (Maniusia, bratanica Feliksa Filipowicza), Sylwia Janowicz Dobrowolska (Damulka/ Kochanka/ Pani K.), Wiesław Czołpiński (Radny 3/ Pan K.),
Andrzej Beja Zaborski (Bolesław Szymański, prezydent miasta), Adam Zieleniecki (Radny 1/ Protokolant),
Paweł Szymański (Radny 2/ Kelner), Alicja Bach (Baba/Antoniukowa), Łucja Grzeszczyk (Nieznajoma), Oliwia
Kozikowska (Fela Filipowiczówna jako dziecko), Wiktoria Huszcza (Maniusia jako dziecko), Ewa Wroczyńska
(Żydowska przekupka), Źmicier Kościn (Sołdat), Cezary Jabłoński (Gestapowiec), Zuzanna Łuczak (Handzia),
Joanna Fiłoc (Sowietka), Jan Pilarski (Gazeciarz), Urszula Garncarz (śpiew), Łukasz Szymański Lukasyno (rap)
AGNIESZKA CZARKOWSKA – dziennikarka Polskiego Radia Białystok, reportażystka i dokumentalistka.
W Polskim Radiu Białystok od 1996 r. Autorka reportaży radiowych: Cały Wasz (wspólnie z Alicją Pietruczuk)
o wizycie prezydenta w małej wsi pod Hajnówką, nagrodzony w Barcelonie na Międzynarodowym Festiwalu
Premios Ondas w Barcelonie (1998); Droga ku słońcu o wymierającej wsi w Puszczy Knyszyńskiej, wyróżniony
w konkursie Prix Europa w Berlinie (1999); Co ja powiem Panu Bogu o rodzinie z Suwalszczyzny, którą podczas pielgrzymki odwiedził Jan Paweł II, nagrodzony w ogólnopolskim konkursie „Polska i świat” (1999),
reportaż ten reprezentował Polskę na międzynarodowym festiwalu Prix Italia (2000); Jak ta rzeka o kresowych korzeniach Czesława Niemena (wspólnie z Alicją Pietruczuk) nagrodzony w ogólnopolskim konkursie
„Polska i świat” (2003), audycja reprezentowała Polskę na festiwalu Prix Europa w Berlinie (2004); autorka
reportaży i dokumentów wyróżnianych lub nagradzanych w konkursach ogólnopolskich i emitowanych na
antenach lokalnych i ogólnopolskich Polskiego Radia, m. in: Pochowałam Go w swoim sercu (2007); Aż po grób
(2012); Ostatni Cichociemny (2013), Rozstrzelany zegarek (Grand Prix KRRiTV 2014) o tajemnicy złotego zegarka
odnalezionego w jamie grobowej rozstrzelanych anonimowych ofiar wojny, Testament (2015) o synu jednego
z żołnierzy wyklętych, straconych w białostockim więzieniu, których grobu do dziś nie odnaleziono.
GABRIELA WALCZAK – dziennikarka, dokumentalistka i reportażystka. W Polskim Radiu Białystok od 1973 r., z przerwą w latach 1982-1989. Autorka dokumentów radiowych: Ludzie wileńskiego radia – słuchowisko dokumentalne prezentowane na festiwalu Phonurgia Nova w Arles
(Francja, 1998); Katyń – słuchowisko dokumentalne, nagroda publiczności na Ogólnopolskim
Festiwalu Słuchowisk w Rzeszowie (2000); nagrodzonych lub wyróżnionych reportaży, publikowanych na antenach lokalnych i ogólnopolskich Polskiego Radia: Człowiek za ścianą, Śmiertelny
skrót, Szklane kwiaty, Dzieci stanu wojennego, Miałem szczęście, Pokolenie czapki studenckiej, Pamięć
oraz cykli audycji dokumentalnych: Stulecie zwyczajnych ludzi (losy mieszkańców regionu w XX
wieku), Z kurierskich szlaków (opowieść o losach białych kurierów: Tadeusza Chciuka i Władysława Ossowskiego - Małego Władzia), Polacy w Kazachstanie (o losach i współczesnym życiu
Polaków w Kazachstanie – efekt podróży po Kazachstanie). Autorka bibliografii adnotowanej
zasobów fonoteki Polskiego Radia Białystok od pierwszych zapisów dźwiękowych do współczesności. Od 2011 r. na emeryturze.
29
ZDZISŁAW WASILEWSKI – reżyser dźwięku. Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki
Białostockiej, od 1994 roku związany z Polskim Radiem Białystok. Zajmuje się realizacją nagrań
słuchowisk, koncertów na żywo, a także rekonstrukcją dźwięku. Współuczestniczył w powstaniu pierwszego w historii polskiej radiofonii reportażu w technologii surround Rzeka odchodzi
i trwa Joanny Sikory.
ADAM KUBIK – kompozytor muzyki filmowej, ilustracyjnej, producent muzyczny. Pasją do
muzyki i dźwięku zarażony w artystycznej rodzinie. Karierę rozpoczął jako muzyk sesyjny. Jednak jego druga pasja, czyli kino, podyktowała mu inny kierunek rozwoju – muzykę filmową.
Uznanie szerszej publiczności zyskał dzięki muzyce skomponowanej do filmu Cząstka Podlasia,
a który pojawił się w kinach w całej Polsce, jak i na świecie. Aktualnie pracuje nad muzyką do
filmu Z nurtem życia, który wejdzie na ekrany kin w grudniu 2016 r. Oprócz muzyki filmowej,
komponuje, jak i realizuje muzykę do słuchowisk radiowych (Ballada o moim mieście, Kraina śpiochów), programów telewizyjnych (Klops i Mops) jak i reklam, a także do wielu innych produkcji
muzycznych, w wielu gatunkach. Właściciel założonego w 2002 r. muzycznego studia produkcyjnego WeM, gdzie realizuje nie tylko swoje wizje muzyczne.
Słuchowisko Ballada o moim mieście jest panoramą dziejów miasta z perspektywy losu Feliksa Filipowicza – jednego z najbardziej zasłużonych białostoczan XX wieku. Akcja rozpoczyna się w 1916 roku, podczas I wojny światowej, kiedy Białystok był pod okupacją niemiecką, ostatnie sceny rozgrywają się w czasie II wojny światowej. Kanwę opowieści i zarazem jego współczesną klamrę stanowi odnaleziony w jamie grobowej przy białostockim Areszcie Śledczym kieszonkowy, złoty zegarek – własność Feliksa Filipowicza, pierwszego
przewodniczącego białostockiej rady miejskiej w niepodległej Polsce. Słuchowisko jest próbą refleksji nad czasem minionym i jego korelacjami ze współczesnymi wydarzeniami. Ta,
przecież już dla wielu, odległa historia ciągle do nas powraca, wymuszając chwilę zadumy nad dziejami ludzi i miasta.
W słuchowisku pojawiają się autentyczne postacie związane z dziejami miasta m.in. prezydent Białegostoku Bolesław Szymański, córka i matka Feliksa Filipowicza. W role głównych
bohaterów wcielają się Leon Charewicz i Lidia Sadowa, aktorzy scen warszawskich. W słuchowisku biorą udział także białostoccy aktorzy z Teatru Lalek i Teatru Dramatycznego im.
A. Węgierki w Białymstoku.
Oryginalną muzykę na potrzeby słuchowiska skomponował Marek Kubik, a gościnnie wystąpił białostocki raper Łukasz Szymański Lukasyno. Przedwojenne piosenki zaśpiewała
Urszula Garncarz.
30
Thomas Mann
ŒMIERÆ W WENECJI
24 maja
wtorek
godzina 14:40
Przekład – Leopold Staff
Adaptacja i reżyseria – Tomasz Man
Muzyka – Piotr Moss
Data premiery antenowej – 12 lipca 2015
Obsada: Andrzej Chyra (Aschenbach), Joanna Kulig (Tadzio), Izabela Kuna (Biografka), Zdzisław Wardejn (Biograf)
TOMASZ MAN – dramatopisarz, reżyser, doktor filologii polskiej (Uniwersytet Wrocławski) i absolwent
Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Teatralnej w Warszawie. Był kierownikiem literackim w Teatrze im.
Siemaszkowej w Rzeszowie (2003-2005). Publikował teksty na łamach „Teatru”, „Dialogu”, „Notatnika
Teatralnego”. Jako reżyser debiutował Balladyną w Teatrze im. Węgierki w Białymstoku (2000). Założyciel
wrocławskiego Teatru Pod Gryfami. Reżyserował w wielu teatrach w Polsce i zagranicą (Niemcy, Szwajcaria,
Francja), często swoje teksty (m.in. 111, Cięcie, Historia pewnej miłości, Dobrze, Świat jest skandalem) lub teksty
współczesnych autorów (M. Walczaka, K. Bizio, W. Schwaba, N. LaBute’a, I. Villquista). Nagrodzony na V Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2005” za tekst słuchowiska Matka i lampart. W Teatrze Polskiego Radia reżyseruje
głównie swoje teksty; słuchowiska Cięcie i C(r)ash Europe reprezentowały Polskie Radio na Festiwalu Prix Italia
(2009, 2010). Laureat Nagrody im. Krzysztofa Zaleskiego na X Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2010” za słuchowisko Kartoteka oraz nagrody za reżyserię słuchowiska Sex machine na XI Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot
2011”. W ostatnich latach w radiu wyreżyserował: Exodus (scenariusz wyróżniony w konkursie na słuchowisko
Programu 2 PR i ZAiKS, 2014), Katarantkę (2014), Każde patrzenie jest głupie. Pan Tadeusz Kantor (2015), Fausta (wg
własnego scenariusza, 2015), Zwierzęcą zajadłość (wg poezji St. Barańczaka, 2016). Zaadaptowana przez niego
powieść Śmierć w Wenecji Tomasza z jednym „n” więcej w nazwisku to tegoroczna festiwalowa propozycja
radiowej Trójki.
PIOTR MOSS – polski kompozytor muzyki orkiestrowej, kameralnej, chóralnej, teatralnej i filmowej. Studiował kompozycję w klasie Grażyny Bacewicz, a po jej śmierci u Piotra Perkowskiego w PWSM w Warszawie,
którą ukończył z wyróżnieniem w 1972 r. W latach 1976-1977 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu, uzyskując tam nagrodę Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za całokształt twórczości.
Jest ponadto laureatem wielu nagród i wyróżnień w konkursach kompozytorskich, w kraju i zagranicą. Od
1981 r. mieszka w Paryżu. W 2002 roku przyznano mu we Francji tytuł kawalera orderu literatury i sztuki
„Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres” za twórczość kompozytorską oraz za zasługi w rozpowszechnianiu kultury we Francji i na świecie. Jego utwory były wykonywane w Polsce, wielu krajach Europy, a także
w Stanach Zjednoczonych, Singapurze, Kolumbii i Afryce Południowej. Twórczość Piotra Mossa jest niezwykle
obfita i różnorodna. Obejmuje wszelkie gatunki utworów, z wyraźnym nurtem muzyki filmowej i teatralnej.
W 2012 r. nagrodzony Grand Prix XII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry –
Sopot 2012” za muzykę do słuchowiska Hamlet w reż. W. Modestowicza. W grudniu 2012 r. otrzymał nagrodę
zespołu Teatru Polskiego Radia „Honorowy Wielki Splendor”.
MANN by MAN. Słuchowisko Śmierć w Wenecji powstało w roku dwóch rocznic związanych z Thomasem Mannem: 140.
urodzin i 60. śmierci autora Czarodziejskiej Góry. Tomasz Man, poproszony przez radiową Trójkę o realizację słuchowiska
wg tekstu Manna, sięgnął do Śmierci w Wenecji właśnie. To przetworzona historia pewnego epizodu z wakacji spędzanych
przez pisarza w Wenecji w 1911 roku. W hotelu zobaczył nastoletniego chłopca, Polaka, Władzia Moesa i uległ jego urokowi.
Ponieważ nie usłyszał dokładnie jego imienia, w książce nosi on imię Tadzio, a dalszy ciąg opowieści należy już wyłącznie
do fantazji autora. W radiowej adaptacji Tomasza Mana Tadzio zostaje wyzwolony z roli milczącego chłopca, czyli otrzymuje
głos, choć jest to tylko głos wewnętrzny.
31
Włodzimierz Kowalewski
EPITAFIUM
Reżyseria – Marek Markiewicz
Realizacja akustyczna – Jaromir Wroniszewski
Opracowanie muzyczne – Jaromir Wroniszewski, Wojciech Ogrodziński
Obsada: Cezary Ilczyna (Narrator), Grzegorz Gromek (Ludwig), Maciej Mydlak (Benno), Joanna Fertacz (Gertrud), Radoslaw Hebal (Biniek), Jarosław Cupriak (Wuja), Agnieszka Giza (Ewa), Tomasz Czaplarski ( Robert),
Hanna Wasilewska ( Werćka), Elżbieta Grad-Cupriak (Frieda), Grażyna Bałabańska (Babcia), Marcin Młynarczyk
(Majster), Przemysław Niedzielski (Uli), Marek Markiewicz (Nolek), Jaromir Wroniszewski (Robotnik), Adam
Chromy (Młody narrator), Andrzej Śleszyński (Kolega), Maciej Listwan (młody Robert), Wiktorek Wroniszewski
(niemowlę Robert)
WŁODZIMIERZ KOWALEWSKI – prozaik, krytyk literacki, felietonista Radia Olsztyn, autor słuchowisk. Wieloletni nauczyciel, polonista, absolwent UMK w Toruniu. Zadebiutował tomikiem wierszy Idę do Ciebie spod
sklepionego łuku bramy. Autor opowiadań i powieści: Cztery opowiadania o śmierci, Powrót do Breitenheide, Bóg
zapłacz!, Światło i lęk, Excentrycy i Ludzie moralni. Dwukrotnie nominowany do literackiej nagrody NIKE: w 1998 r.
za powieść Powrót do Breitenheide i w 2001 r. za powieść Bóg zapłacz! W 2011 roku, podczas Festiwalu Dwa
Teatry, zaprezentowano słuchowisko Excentrycy w reż. J. Zaorskiego, a rok później słuchowisko Bóg zapłacz!
w reż. J. Kijowskiego, nagrodzone za realizację i rolę drugoplanową. Jest także laureatem Wawrzynu – literackiej nagrody Warmii i Mazur. Na XIII „Dwóch Teatrach” w Sopocie otrzymał nagrodę za scenariusz słuchowiska
Powrót do Breitenheide w reż. M. Markiewicza (2013). Jest autorem scenariusza do filmu Excentrycy – po słonecznej stronie ulicy w reż. J. Majewskiego, nagrodzonego Srebrnymi Lwami na Festiwalu Filmowym w Gdyni
w 2015 r. i Polskimi Orłami 2015.
MAREK MARKIEWICZ – aktor, reżyser, dziennikarz, współtwórca
Teatrzyku Literackiego „Czyści jak łza”. Autor audycji radiowych,
scenarzysta, od 1989 roku związany z Radiem Olsztyn. Wielokrotnie
nagradzany. Laureat lidzbarskich Biesiad Humoru i Satyry, Krakowskiej PAKI, Turnieju Radiowych Audycji Satyrycznych, i – dwukrotnie
– Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. W roku 2013 słuchowisko
w jego reżyserii Powrót do Breitenheide zdobyło na festiwalu „Dwa
Teatry” w – Sopocie nagrodę za scenariusz. Autor i reżyser słuchowisk z cyklu Głosy do wynajęcia, Radiowizje.
JAROMIR HUBERT WRONISZEWSKI – aktor, reżyser, dziennikarz Radia Olsztyn. Współtwórca Teatrzyku Literackiego
„Czyści jak Łza”. Autor, kompozytor, realizator. Wielokrotnie
nagradzany za twórczość radiową, estradową i teatralną. Laureat Lidzbarskich Biesiad Humoru i Satyry, Festiwalu Dobrego
Humoru w Gdańsku i przeglądów piosenki kabaretowej.
Współtwórca i wykonawca cyklu słuchowisk w Radiu Olsztyn
Głosy do wynajęcia, Radiowizje. Lektor audiobooków i filmów. Współtwórca słuchowiska Powrót do Breitenheide, nagrodzonego za scenariusz podczas Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2013” oraz Morderczynie
polskie reprezentujące Radio Olsztyn w roku 2014.
WOJCIECH OGRODZIŃSKI – dziennikarz radiowy i telewizyjny, wykładowca akademicki, scenarzysta,
autor reportaży i słuchowisk, a także filmów dokumentalnych. Członek kapituły Wawrzynu – Literackiej
Nagrody Warmii i Mazur. Autor radiowej Rewii książek i telewizyjnego programu Warnijo. Twórca radiowej i telewizyjnej dokumentacji Ostatni Warmiacy i Mazurzy oraz serialu telewizyjnego pod tym samym
tytułem. Producent słuchowisk i audycji literackich. Sekretarz programu w Radiu Olsztyn.
Tytułowe Epitafium to niemiecki napis na marmurowej płycie nagrobnej, odkryty w 1969 roku przez dwóch chłopców
w pobliżu plaży w Kortowie w Olsztynie: „Oku daleko, sercu zawsze blisko”. Słuchowisko opowiada w balladowym
skrócie dzieje jednego z olsztyńskich mieszkań przy ul. Warminskiej, dawniej Langgasse. Akcja rozpoczyna się w roku
1927, gdy malarka Frieda Strohmberg postanawia opuścić miasto i wyjechać do Berlina, a w mieszkaniu pojawiają się
kolejni lokatorzy. W czasie wojny, tuż po wojnie, aż do współczesności mury są niemym świadkiem skomplikowanych
losów ludzkich. Prezentacji premierowej Epitafium w olsztyńskim kinie studyjnym Awangarda2 towarzyszył pokaz
fotogramów Przemysława Wiśniewskiego, autora Teatru Fotografii, inspirowanych ścieżką dźwiękową słuchowiska.
24 maja
wtorek
godzina 15:40
32
Antoni Winch
ZAGWAZDRANE ¯YÆKO.
RZECZ O ZAKOPIAÑSKIEJ MI£OŒCI
24 maja
wtorek
godzina 16:40
Reżyseria – Łukasz Lewandowski
Opracowanie muzyczne – Renata Baszun
Data premiery antenowej – 25 kwietnia 2015
Obsada: Andrzej Blumenfeld (Stanisław Witkiewicz), Paweł Ciołkosz (Stanisław Ignacy Witkiewicz), Elżbieta Kijowska
(Maria Witkiewiczowa), Angelika Kurowska (Jadwiga Janczewska), Dorota Landowska (Irena Solska), Marcin Przybylski
(Tadeusz Miciński), Sebastian Ryś (Karol Szymanowski), Krzysztof Szczepaniak (Kocmołuchowicz)
ANTONI WINCH – teatrolog, dramatopisarz. Absolwent wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie i studiów doktorskich w Instytucie Sztuki PAN. Zadebiutował w „Dialogu” sztuką Refren („Dialog” nr 6/2007),
jako laureat trzeciego miejsca w konkursie dramaturgicznym organizowanym przez „Dialog” i Ośrodek „Karta” na
sztukę poświęconą drugiej wojnie światowej. W czerwcowym numerze „Dialogu” z 2015 r. opublikował Zagwazdrane
żyćko, sztukę opowiadającą historię burzliwego romansu Stanisława Ignacego Witkiewicza z Jadwigą Janczewską.
W Teatrze Polskiego Radia zadebiutował Plamami w pamięci, adaptacją prozy Jacka Rysia Blizny wolności, przedstawiającą postać Jana Karskiego (2014). W radiowym teatrze zrealizowano także: Popost (reż. Ł. Lewandowski, 2015),
Zagwazdrane żyćko (reż. Ł. Lewandowski, 2015), Woody love (reż. K. Michałkiewicz, 2016), a także Auschwitz: spalone
dusze (reż. K. Michałkiewicz, 2016), gdzie był współautorem scenariusza. Jest kilkukrotnym półfinalistą konkursu
o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną, a także autorem książki Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-post człowieka
(wyd. Instytut Sztuki PAN, 2015).
ŁUKASZ LEWANDOWSKI – aktor teatralny, telewizyjny, radiowy, wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie, na Wydziale Sztuki Lalkarskiej
w Białymstoku. Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie, obecnie
związany z Teatrem Studio w Warszawie. Występował w Teatrze Narodowym w Warszawie oraz m.in. Teatrze Dramatycznym im. G. Holoubka w Warszawie, Stowarzyszeniu Teatralnym
„Koło” i Teatrze Provisorium. Stale współpracuje z radiem oraz w produkcjach dubbingowych, gdzie również reżyseruje. Laureat przyznawanej przez Miesięcznik Teatr nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za sezon 2012/2013 za rolę
Koczkariewa w Ożenku; za rolę Jurka w Amazonii M. Walczaka otrzymał Feliksa Warszawskiego za sezon 2010/2011,
za rolę Iwana w Braciach Karamazow w Teatrze Provisorium otrzymał nagrodę za najlepszą rolę męską na IV Festiwalu
Boska Komedia w Krakowie, za tę samą rolę w telewizyjnej adaptacji
spektaklu oraz rolę w spektaklu Iluzje A. Glińskiej otrzymał nagrodę XIII
Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry
– Sopot 2013”. Rok później na „Dwóch Teatrach” za rolę Akwizytora
w słuchowisku Abrakadabra w reż. W. Modestowicza otrzymał nagrodę za
drugoplanową rolę męską w konkursie radiowym (2014).
RENATA BASZUN – kompozytorka muzyki kameralnej, symfonicznej i chóralnej. Absolwentka Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasach kompozycji prof.
Mariana Borkowskiego i prof. Stanisława Moryto (2006). Jej utwory wykonywane były m. in. w Sali Koncertowej
AMFC w Warszawie, w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, w Katedrze Legnickiej
w ramach Legnickiego Konwersatorium Organowego, w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w Katowicach. W swojej
aktywności twórczej stara się czerpać inspirację z różnych źródeł. Obok działalności związanej z nurtem muzyki tzw.
„poważnej”, angażuje się także w projekty o lżejszym, rozrywkowym charakterze. Od 2007 r. współpracuje z Teatrem
Polskiego Radia w zakresie ilustracji muzycznej. Jest laureatką Grand Prix IX Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2009”
za ilustrację muzyczną słuchowiska Walizka Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk. W 2012 r. słuchowisko Moje drzewko
pomarańczowe z jej opracowaniem muzycznym, zdobyło Grand Prix 9. Międzynarodowego Konkursu Słuchowisk dla
Dzieci i Młodzieży PRIX EX AEQUO.
Zagwazdrane żyćko. Rzecz o zakopiańskiej miłości Antoniego Wincha próbuje dociec tajemnicy tragicznej miłości Stanisława Ignacego Witkiewicza i Jadwigi Janczewskiej, jego
narzeczonej, która popełniła samobójstwo. Przyczyn tego dramatycznego gestu młodej kobiety dociekali m.in. badacze literatury, bowiem miał on niebagatelny wpływ na Witkacego.
Przypuszczeń wysnuto wiele. Według jednej z relacji Janczewska miała romans z przyjacielem Stacha, kompozytorem Karolem Szymanowskim. Według innej – Witkacy próbował
jej uczuć w „demonicznych spięciach psychologicznych”, do których wykorzystywał właśnie Szymanowskiego. Niezwykle burzliwe życie zakopiańskiej bohemy z początku XX wieku,
autor kreśli w zaskakującej i niezwykle ciekawej formie – z ducha witkacowskiej. Witkacy przygląda się sobie oczami ojca, Stanisława, ale i swoimi, z perspektywy nam współczesnej.
33
Małgorzata Rejmer
TEATR CIENI Z ARCHITEKTUR¥ W TLE
Adaptacja i reżyseria – Maria Brzezińska
Realizacja akustyczna – Jarosław Gołofit, Nagranie aktorów – Maciej Kubera
Muzyka – Marcin Dymiter
24 maja
wtorek
godzina 17:45
Obsada: Agnieszka Grochowska (Autorka), Paulina Holtz (Ana, żona Mistrza Manole), Grzegorz Damięcki (Mistrz
Manole i Profesor Giurescu), Marek Żerański (Pomocnik Mistrza Manole i Architekt), Zbigniew Dziduch (Negru
Voda, hospodar wołoski), Anna Zawiślak (Przewodniczka po Domu Ludu), Henryk Talar (Nicolae Ceausescu),
Ewa Kania (Elena Ceausescu), Maciej Wyczański (Dziennikarz Radia Rumunia i Mężczyzna z karabinem), Maria
Brzezińska (Turystka z Polski), Jarosław Zoń (Lektor)
MARIA BRZEZIŃSKA – dziennikarka Radia Lublin, autorka audycji literackich,
reportaży, adaptatorka i reżyserka słuchowisk; obecnie współpracownik Redakcji
Publicystyki Społeczno-Kulturalnej. Wielokrotnie nagradzana w lokalnych konkursach na najlepsze audycje artystyczne oraz laureatka nagród ogólnopolskich
na Festiwalu „Dwa Teatry”: nagroda za reżyserię (wspólnie z Eugeniuszem Rudnikiem) słuchowiska dokumentalnego Przyjaciółki z Żelaznej ulicy (Sopot 2002); w tym
samym roku nagroda główna za audycję radiową na Festiwalu Filmów Katolickich
i Multimediów w Niepokalanowie, nagroda za scenariusz będący adaptacją – słuchowisko Lekki wieżowiec (Sopot 2003), Trzepot – słuchowisko wg poematu Dzikie
gęsi Jacka Trznadla – rekomendacja (Sopot 2005), nagroda za adaptację literacką
słuchowiska poetyckiego Treny dla Amelii (Sopot 2006), wyróżnienie honorowe
i rekomendacja słuchowiska dokumentalnego Księga pamięci – Chełm (Sopot 2008).
Ponadto laureatka głównej nagrody Rady Programowej Radia Lublin za słuchowisko Pan Zygmunt i inni wg opowiadań H. Olszewskiej. W 2010 roku otrzymała Grand
PIK (nagroda Radia PiK – rozgłośni regionalnej Polskiego Radia w Bydgoszczy) za
słuchowisko Wspólnota wielkiego płaczu w Ogólnopolskim Konkursie na Artystyczną
Formę Radiową. W 2008 roku uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za osiągnięcia w pracy zawodowej. Laureatka nagrody publiczności za słuchowisko W tych drzewach jest dużo miejsca (Żołędowo k. Bydgoszczy 2011)
oraz Nagrody honorowej im. Krzysztofa Zaleskiego za słuchowisko Próba czytania Justyny Białowąs na XII Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012”. Laureatka XV
Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie za reżyserię słuchowiska Świat nie jest dobry na serce (2015). Za to słuchowisko otrzymała także nagrodę specjalną w międzynarodowym konkursie na artystyczną formę radiową GRAND PIK 2015.
MARCIN DYMITER – polski gitarzysta, wokalista, kompozytor, producent muzyczny z kręgu muzyki elektronicznej (związany ze środowiskiem gdańskim).
W latach 1990-2002 członek zespołu Ewa Braun, a w latach 1996-2006 członek zespołu Mordy, były członek zespołów Mapa i Chlupot Mózgu. Współpracował
m.in. z Mikołajem Trzaską i Marcinem Świetlickim. Jest twórcą solowego projektu Emiter. W słuchowisku zrealizowanym przez Radio Lublin przy współpracy
Radia Rzeszów i Radia Gdańsk Narysuj pamięć (2015) wykorzystano ścieżkę dźwiękową skomponowaną przez Marcina Dymitra do wystawy Żydzi w KL Stutthof.
W słuchowisku Teatr cieni z architekturą w tle znajdują się oryginalne utwory skomponowane i wykonane przez muzyka.
Adaptacja literacka na podstawie książki Małgorzaty Rejmer Bukareszt. Kurz i krew. Słuchowisko ukazuje wpływ władzy totalitarnej na architekturę. Za przykład służą dzieje Rumunii, np. opowieść o mistrzu Manole, legendarnym budowniczym i historie współczesne – budowa Domu Ludu w Bukareszcie
w epoce Ceausescu oraz zniszczenie najpiękniejszego zabytku sakralnego w Rumunii – monasteru
Vacaresti. Autorka adaptacji stara się zachować znakomity, reportażowy styl narracji Małgorzaty
Rejmer, stąd wypowiedzi bohaterów często w mowie zależnej. Forma słuchowiska nawiązuje do
trzech aktów w Teatrze Cieni – na początku każdej z części słuchacz „ogląda” (sekwencja efektów
dźwiękowych) to, o czym za chwilę opowiedzą bohaterowie opowieści.
34
Wojciech Markiewicz
WNIEBOWSTÊPOWANIE,
ALBO MA£E LISTY
WIELKICH MÊCZENNIKÓW
24 maja
wtorek
godzina 18:35
Reżyseria – Wojciech Markiewicz
Realizacja akustyczna i muzyka – Maciej Kubera
Obsada: Marcin Przybylski (Zbigniew Strzałkowski), Andrzej Mastalerz (Michał Tomaszek), Lidia Bogaczówna
(Kobieta/ partie wokalne), Leon Charewicz (Mężczyzna)
WOJCIECH MARKIEWICZ – filolog (Uniwersytet Jagielloński), reżyser radiowy
i teatralny (Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego), scenarzysta; nauczyciel
akademicki (UJ, Uniwersytet Pedagogiczny, PWST); w latach 1993-1995 Prezes i Redaktor Naczelny Radia Kraków, współautor podręcznika Dziennikarstwo i świat mediów
(I wyd. 1996) oraz Słownika terminologii medialnej (2006), autor i reżyser kilkudziesięciu
słuchowisk, audycji literackich i reportaży emitowanych we wszystkich programach
Polskiego Radia. W ostatnich latach nawiązał stałą współpracę ze Studiem Reportażu
i Dokumentu Polskiego Radia. Laureat „Złotego Mikrofonu” (1990). Otrzymał Grand
Prix Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Bolimowie za adaptację i reżyserię słuchowiska Trzy zbiry wg dramatu D. Fo (1998). Dwukrotny zwycięzca międzynarodowego
festiwalu radiowego PRIX MARULIĆ (1999 i 2002) na chorwackiej wyspie Hvar. Otrzymał także medal „Honoris Gratia” (2014) za wkład w kulturę Krakowa.
Słuchowisko Wojciecha Markiewicza Wniebowstępowanie, albo małe listy wielkich męczenników opowiada historię
dwóch polskich franciszkańskich misjonarzy – o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka, którzy zginęli w 1991
roku w andyjskiej wiosce Pariacoto z rąk bojówkarzy terrorystycznego ugrupowania Świetlisty Szlak. Przepiękną muzykę do
słuchowiska skomponował Maciej Kubera. Wojciech Markiewicz historię i święte przymioty współczesnych męczenników
rekonstruuje na podstawie listów, jakie wysyłali do rodziny.
35
Wojciech Tomczyk
WAMPIR
Adaptacja i reżyseria – Igor Gorzkowski
Muzyka – Piotr Tabakiernik
Data premiery antenowej – 19 września 2015
Obsada: Sławomir Pacek (Redaktor Polskiego Radia), Eryk Lubos (Albin Musiał, oficer MO), Anna Moskal (Prokurator), Paweł Nowisz (Komendat MO), Eliza Borowska (Marianna Nawrocka), Wiktor Korzeniewski (Czesław
Nawrocki), Krzysztof Ogłoza (Roman Nawrocki), Elżbieta Kępińska (Bileterka teatru), Wiktoria Gorodeckaja
(Jolanta Mazka-Jabłońska/ Aktorka/ Klara), Bartosz Mazur (Aktor/Albin), Paweł Koślik (Zabójca), Włodzimierz
Press (Wojewoda), Dariusz Siastacz (Profesor), Sebastian Perdek (Klaudiusz Radke), Karol Pocheć (Manfred
Latocha, oficer MO), Krzysztof Wach (Kowalski, funkcjonariusz MO), Michał Tokaj (Malinowski, funkcjonariusz MO)
IGOR GORZKOWSKI – reżyser i dramaturg, współzałożyciel Studia Teatralnego Koło. Od 2011 roku pełni
funkcję zastępcy dyrektora do spraw artystycznych w Teatrze Ochoty w Warszawie. Realizuje spektakle
korzystając ze swoich własnych scenariuszy: Absolutnie Off Show (2003), Taksówka (2005), Ukryj mnie w gałęziach drzew (2008), Kalino malino czerwona jagodo (2012) oraz własnych adaptacji teatralnych: Spacerowicz wg
Roberta Walsera (2007), Żółta Strzała wg Wiktora Pielewina (2008), Trip 71 wg Huntera S. Thompsona (2009),
Starucha wg powieści Daniła Charmsa (2011), W starych dekoracjach (2015). Chętnie sięga po teksty, które nie
są dedykowane teatrowi. W 2012 roku wystawił swojego „pierwszego Szekspira”. Zrealizował kameralną
Burzę z Henrykiem Talarem w roli głównej. Poza sceną Studia Teatralnego Koło i Teatru Ochoty współpracuje
również z innymi teatrami. W roku 2009 reżyserował w Teatrze Narodowym w Warszawie Polowanie na łosia
Michała Walczaka. W roku 2010 debiutował w teatrze operowym reżyserując O Genowefie Roberta Schumanna.
W 2012 wystawił na deskach teatru Wielkiego w Poznaniu Dzień Świra, a w 2013 Wariata i zakonnicę Witkacego
w Teatrze Powszechnym. W 2013 roku za realizację Mewy Borysa Akunina (2012), która była jego debiutem
radiowym, otrzymał Grand Prix XIII Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2013”.
PIOTR TABAKIERNIK – kompozytor, absolwent Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina w Warszawie. Laureat krajowych i międzynarodowych konkursów kompozytorskich, w tym I nagrody na LIII Konkursie Kompozytorskim im. T. Bairda w 2012 roku. Stypendysta
Keimyung Research Foundation (Certificate of Fellowship). Jego utwory wykonywane były w kraju, w ramach
festiwali takich jak Warszawska Jesień, Musica Sacra w Częstochowie, Laboratorium Muzyki Współczesnej
w Białymstoku i za granicą, m.in.: w Wielkiej Brytanii (Trinity College of Music, Londyn), we Włoszech (Sale
Apollinee del Teatro La Fenice, Wenecja). Od 2005 roku współpracuje z Igorem Gorzkowskim oraz Studiem
Teatralnym Koło. Skomponował muzykę m.in. do spektakli: Nogi Izoldy Morgan (Kobiety-Maszyny), Sandmann,
Ukryj mnie w gałęziach drzew, Starucha, Burza, Kalino malino, czerwona jagodo, Wariat i zakonnica, Burza, W starych dekoracjach. Z Igorem Gorzkowskim współpracuje również w Teatrze Polskiego Radia – z powodzeniem:
za muzykę do słuchowiska Mewa otrzymał Grand Prix XIII Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2013”. Aktywnie
zajmuje się improwizacją muzyczną, szczególnie jako wykonawca muzyki w spektaklach I. Gorzkowskiego,
a także prowadząc warsztaty kolektywnej improwizacji dyrygowanej dla muzyków i nie-muzyków. W roku
2011 współtworzył polsko-ukraiński projekt Tak zwana ludzkość w obłędzie.
Końcówka lat 70. Aglomeracją śląską wstrząsa seria zabójstw kobiet, ofiar jest kilkanaście, morderca podobno w liście
zapowiedział ich tysiąc. Sprawa jednak nie jest nagłaśniana i toczy się mozolnie, dopóki zabójca nie napada na młodą
aktorkę – Julię – córkę premiera. Gwałtowna mobilizacja milicji, prokuratury i władz województwa doprowadza do tego,
że udaje się ująć rzekomego sprawcę, choć dowody i świadków niełatwo jest pozyskać. Kapitan MO, Albin Musiał, osiąga
jednak oczekiwany sukces wypróbowanymi metodami. Słuchowisko nawiązuje do historii śledztwa w sprawie Zdzisława
Marchwickiego i jego brata Jana, skazanych na śmierć za seryjne morderstwa, które wstrząsnęły Śląskiem na przełomie
lat 60. i 70. Dziś podważa się rzetelność ówczesnego śledztwa i zasadność wyroku. Realistyczna i dbająca o społeczne tło
opowieść o organach ścigania w PRL-u przypadnie zapewne do gustu miłośnikom kina Wojtka Smarzowskiego.
25 maja
środa
godzina 10:00
36
Feliks Netz
BESTIARIUSZ
25 maja
środa
godzina 11:40
Adaptacja i reżyseria – Krzysztof Kiczek
Realizacja akustyczna – Krzysztof Kiczek, Krzysztof Kurek, Andrzej Prugar
Muzyka – Krzysztof Kurek
Data premiery antenowej – 11 stycznia 2015
Prezentacja w systemie dźwięku przestrzennego
Obsada: Alicja Myśliwiec (Anioł), Dariusz Chojnacki (Diabeł), Andrzej Dopierała (Ferenc Szalasi), Jerzy Głybin
(Wojciech Jaruzelski), Mirosław Neinert (Narrator), Michał Piotrowski (Ksiądz), Grzegorz Przybył (Adolf Hitler),
Artur Święs (Józef Stalin), Andrzej Warcaba (Wysłannik diabelski), Józef Skrzek (wykonanie muzyki – organy))
KRZYSZTOF KICZEK – na co dzień pracuje przy postprodukcji dźwięku w Polskim Radiu Katowice. Współpracuje także z Gliwickim Teatrem Muzycznym (przy realizacji musicali: Tarzan, 2012, Dźwięki muzyki, 2014,
I have a dream, 2015). Pracował również przy nagraniach dźwięku na europejskich festiwalach muzycznych.
W 2014 roku reportaż radiowy Nieidealna piosenka realizowany i współprodukowany przez Kiczka zdobył tytuł
„Premiery Roku” oraz statuetkę Melchiora w Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów, pierwsze miejsce
w konkursie im. Ryszarda Kapuścińskiego organizowanym przez Polską Agencję Prasową, nagrodę Grand
Press 2014 w kategorii „Reportaż Radiowy”, pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Artystycznych
Form Radiowych Grand PIK 2014. Jako wokalista w ostatnich 10 latach związany był z wieloma zespołami
muzycznymi.
KRZYSZTOF KUREK – kompozytor, współwykonawca muzyki, realizator
dźwięku. Od wielu lat zawodowo związany z Polskim Radiem w Katowicach,
gdzie pracuje przy realizacji programu na żywo oraz w studiu koncertowym przy licznych koncertach i nagraniach. Autor muzyki i instrumentalista wielu zespołów muzycznych, aktualnie gra na gitarze i odpowiada za elektronikę w Ms. No One (najbardziej obiecujący debiutanci w 2008, ich singiel Skoro w 2010 roku przez 4
miesiące utrzymywał się na Liście Przebojów Radiowej Trójki) i Thaw (aktualnie jeden z czołowych przedstawicieli swojego gatunku w Polsce, w 2015 roku zagrali
trasy koncertowe obejmujące szesnaście krajów europejskich, występowali również na największych europejskich festiwalach – w tym na Primavera Sound
Barcelona).
ANDRZEJ PRUGAR – od wielu lat pełni funkcję dyrektora technicznego w Polskim Radiu Katowice, wcześniej
związany z radiem jako realizator dźwięku. Spośród zespołów i wykonawców muzycznych, których płyty
realizował Andrzej Prugar, wymienić można: Dżem, Budkę Suflera, Skaldów, SBB, Ewę Bem, Annę Jantar,
Krzysztofa Krawczyka, Ryszarda Rynkowskiego, Tomasz Stańkę, Zbigniewa Wodeckiego. Realizował również
dźwięk na festiwalach w Opolu i Sopocie.
Scenariusz słuchowiska Bestiariusz łączy w sobie trzy rodzaje tekstu: wiersze Feliksa Netza z tomu Trzy dni nieśmiertelności,
fragmenty prozatorskie z twórczości tego samego autora (Pręgierz) oraz fragmenty Pisma Świętego.
W słuchowisku ukazane jest starcie dobra i zła – dwóch podstawowych wartości i pojęć etycznych, służących do oceny i klasyfikowania ludzkich postaw. Diabeł zostaje tu przedstawiony jako zdolny do nieskończonych metamorfoz i wcieleń, dzięki
którym jest w stanie dostosować się do sytuacji oraz człowieka, którego wodzi na pokuszenie. Pojawia się on w kontekście wielkich, historycznych wydarzeń, ale i w sytuacjach intymnych, prywatnych – mając za tło indywidualne ludzkie tragedie lub po prostu chwile zwątpienia.
Słuchowisko zostało nagrane w systemie 5.1, w naturalnych przestrzeniach, niestudyjnych, takich jak bunkier przeciwlotniczy w podziemiach Polskiego Radia Katowice, czy neoromańska
bazylika św. Ludwika w Katowicach-Panewnikach.
37
Marek Kochan
SKROMNY MIMO SUKCESU
Reżyseria – Redbad Klynstra
Realizacja akustyczna i opracowanie muzyczne – Tomasz Perkowski
Data premiery antenowej – 31 maja 2015
Koprodukcja - Narodowy Instytut Audiowizualny
25 maja
środa
godzina 12:50
Obsada: Marzena Rogalska (Karolina Wakat), Bartosz Opania (Bartek Opamnia), Marek Kochan (Mittelhorn),
Tomasz Perkowski (Realizator), w epizodach telefonicznych – pracownicy Teatru Polskiego Radia
MAREK KOCHAN – pisarz, wykładowca Uniwersytetu SWPS i Uniwersytetu Warszawskiego. Wydał m.in.
zbiór opowiadań Ballada o dobrym dresiarzu (2005), powieści Plac zabaw (2007) oraz Fakir z Ipi (2013), zbiór
opowieści sufickich Turban Mistrza Mansura (2014) oraz powieść dla dzieci Martynika i Biała Wyspa (2014). Autor
kilkunastu dramatów, m.in. Holyfood, Karaoke, Argo, Szczęście Kolombiny, publikowanych i prezentowanych
w Polsce oraz za granicą, m.in. w Neapolu, Berlinie, Madrycie, Hawanie, Tel Awiwie. W 2002 roku otrzymał
wyróżnienie w konkursie Stowarzyszenia Drama za tekst Aspartan, w 2004 r. za Holyfood w konkursie Radom
Odważny. Za Argo otrzymał nagrodę publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Heidelbergu. Finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (Tatanka, 2011). Za dramat Reduty otrzymał Nagrodę
Specjalną Stowarzyszenia Autorów ZAiKS w konkursie Programu 2 Polskiego Radia i Stowarzyszenia ZAiKS. Od
lat współpracuje z Teatrem Polskiego Radia: Muzyka supermarketów (2008, reż. Andrzej Piszczatowski), Tatanka
(2011, reż. Henryk Rozen), Trzej panowie jadą autem (2013, reż. Adam Wojtyszko) – nagroda za scenariusz na
XIV Festiwalu „Dwa Teatry” – Sopot 2014”, Szczęście Kolombiny (2014, reż. Adam Wojtyszko), Reduty (2014, reż.
Paweł Łysak), Rio (2014, reż. Adam Wojtyszko), Skromny mimo sukcesu (2015, reż. Redbad Klynstra).
REDBAD KLYNSTRA – aktor, reżyser, animator kultury. Urodził się w Holandii, do Polski przyjechał w 1990 r.
na studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Na początku kariery
związany z Teatrem Studio im. S.I. Witkiewicza w Warszawie: La Bohème S. Wyspiańskiego (reż. J. Grzegorzewski, 1994), Don Juan Molière’a (reż. J. Grzegorzewski, 1996), Bilard petersburski F. Dostojewskiego (reż. A. Lipiec-Wróblewska, 1997), Antygona Sofoklesa (reż. Z. Brzoska, 1998), Zachodnie wybrzeże Bernard-Marie Koltèsa
(reż. K. Warlikowski, 1998), Tama C. McPhersona (reż. A. Lipiec-Wróblewska, 1999), a później ze stołecznym
Teatrem Rozmaitości, gdzie pracował głównie z Grzegorzem Jarzyną (Uroczystość M. Rukova, T. Vinterberga,
2001) i Krzysztofem Warlikowskim (Oczyszczeni S. Kane (2001), Burza W. Shakespeare’a (2003), Krum H. Levina
(2005)). Reżyserował spektakle w Polsce i zagranicą, m.in. Made in China Mark O’Rowe’a (Teatr Rozmaitości
w Warszawie, 2002), 111 T. Mana (Teatr Narodowy w Warszawie, 2004), Benvolio i Rozalina W. Shakespeare’a
(Teatr Rozmaitości w Warszawie, 2005), Historia przypadku M. Abi (Teatr Współczesny we Wrocławiu, 2006),
Bliżej P. Marbera (Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, 2008), Tragedię Makbeta W. Shakespeare’a (Teatr
im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, 2010), Przebudzenie S. Stephenson (Teatr Syrena w Warszawie, 2012),
Złotego Smoka R. Schimmelpfenniga (Teatr Praga, 2012). Nagradzany na „Dwóch Teatrach” za role w spektaklach Teatru TV: za rolę Maga w Beztlenowcach w reż. Ł. Barczyka (2002) i za rolę Józefa Światły w spektaklu
Kontrym w reż. M. Fischera (Grand Prix 2011). Skromny mimo sukcesu jest jego radiowym debiutem reżyserskim.
TOMASZ PERKOWSKI – reżyser dźwięku, z Polskim Radiem związany od 1992 r. Od 2005 r. pracownik Teatru
Polskiego Radia. Realizator audycji muzycznych, magazynów, audycji dokumentalnych, reportaży, słuchowisk
i innych form radiowych. Na Ogólnopolskim Konkursie Reportażu Radiowego „Polska i Świat” w 1997 r. otrzymał nagrodę za realizację To nie jest zawód dla Starszych Państwa, natomiast realizowane przez niego reportaże
Powódź wszystkich Polaków (1998) i Kosowo z daleka (1997) otrzymały Grand Prix na Festiwalu Premios Ondas,
a w 2002 i 2005 r. Grand Press. Wielokrotny laureat Festiwalu „Dwa Teatry” za realizację akustyczną słuchowisk Szalona lokomotywa i Układanka (2006), Recycling (Grand Prix 2007), Osiedle oraz Nie używaj tego ognia
(2009), Somosierra (Grand Prix 2011). Reportaże i słuchowiska w jego realizacji reprezentowały Polskie Radio
na festiwalach Prix Europa oraz Prix Italia. W 2012 r. słuchowisko Moje drzewko pomarańczowe, które zrealizował, zdobyło Grand Prix 9. Międzynarodowego Konkursu Słuchowisk dla Dzieci i Młodzieży PRIX EX AEQUO.
Laureat Prix Italia 2014 (realizacja reportażu Chcę więcej).
Skromny mimo sukcesu, misterna mistyfikacja autorstwa Marka Kochana, w reżyserii Redbada Klynstry, to przykład na ogromne oddziaływanie mediów. Poznajemy popularnego
aktora i celebrytę, który dzieli się ze słuchaczami osobistymi szczegółami z życia. Klasyczny radiowy wywiad o życiu i twórczości w pewnym momencie zaczyna jednak wymykać się spod
kontroli… Aktorzy kreujący postaci słuchowiska byli tak przekonujący, że w trakcie emisji słuchowiska słuchacze dzwonili i pisali smsy z wyrazami współczucia dla dziennikarki, która
„musiała rozmawiać z kimś takim”. Zachowując wszystkie proporcje – efekt był podobny do tego, jaki osiągnął Orson Welles emitując słuchowisko o ataku Marsjan na Ziemię… Autor
słuchowiska w inteligentnej i atrakcyjnej formie przestrzega przed manipulacyjnymi możliwościami mediów, szczególnie tych elektronicznych czy społecznościowych. Podobieństwo
do prawdziwych osób i zdarzeń… oczywiście przypadkowe.
38
Agata Koss-Dybała
POŒRÓD MALIN WONI.
TRYPTYK LEŒMIANOWSKI.
CZÊŒÆ PIERWSZA
25 maja
środa
godzina 14:00
Reżyseria – Agata Koss-Dybała
Realizacja akustyczna – Piotr Król
Data premiery antenowej – 13 czerwca 2015
Obsada: Mirella Rogoza-Biel (Dora), Jarosław Zoń (Bolesław), Urszula Pietrzak (Celina)
AGATA KOSS-DYBAŁA – dziennikarka Polskiego Radia Lublin od ponad 20 lat, gdzie trafiła jako studentka
polonistyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego organizująca Tygodnie Polonistów oraz spotkania
autorskie z wybitnymi twórcami emigracyjnymi (m.in. z G. Herling-Grudzińskim, A. Zagajewskim, St. Barańczakiem). Zrealizowała również interesujące reportaże prezentujące sylwetki tych pisarzy, m.in. A. Zagajewskiego, G. Herling-Grudzińskiego właśnie, oraz J. Stryjkowskiego, T. Konwickiego, J. Pilcha, O. Tokarczuk,
M. Świetlickiego. Szczególne miejsce w jej dorobku zajmuje reportaż Czesław Miłosz w Lublinie, będący zapisem
trzydniowej wizyty noblisty w tym mieście, podczas której noblista dokonuje autorskiej interpretacji swojej
dwukulturowej polsko-litewskiej tożsamości. Kontakty z pisarzami pozwoliły dziennikarce na nagranie unikatowej płyty. Najwybitniejsi polscy poeci: Czesław Miłosz, Julia Hartwig, Ryszard Krynicki, Ewa Lipska, ks. Jan
Twardowski, Agata Tuszyńska, Bohdan Zadura przeczytali Poemat o mieście Lublinie Józefa Czechowicza. Płyta
została wydana z okazji stulecia urodzin Czechowicza. Obecnie – obok wspomnianej działalności skupionej
wokół promocji literatury – pisze i reżyseruje słuchowiska dla dzieci i dla dorosłych.
PIOTR KRÓL – realizator dźwięku z ponad dziesięcioletnim stażem. Specjalizuje się w realizacji reportaży
(w tym nagradzanych m.in. Grand Pik na Ogólnopolskim Przeglądzie Artystycznych Form Radiowych) i słuchowisk. Współpracuje m.in. z Katarzyną Michalak, Agnieszką Czyżewską-Jacquement, Agatą Koss-Dybałą.
Opowieść biograficzna inspirowana historią niezwykłego trójkąta: Bolesława Leśmiana, Dory Lebenthal i Celiny Sunderland.
Miłośnicy cyklu Malinowy chruśniak na ogół znają historię wielkiej miłości znanego ze skłonności do kobiet Leśmiana
i zmysłowej lekarki, Dory Lebenthal. Niewielu z nich wie, że był ktoś trzeci, czyli kuzynka Leśmiana, malarka Celina Sunderland. Słuchowisko jest nie tylko opowieścią biograficzną, jest także przyczynkiem do portretu osobowości totalnego artysty,
Bolesława Leśmiana.
39
Zbigniew Wojnarowski
DOPÓKI NIE OK£AMUJEMY BOBIKA
Reżyseria – Jan Warenycia
Realizacja akustyczna – Paweł Szaliński
25 maja
środa
godzina 14:50
Obsada: Lidia Sadowa (Ewa), Katarzyna Dąbrowska (Gośka), Ryszard Dreger (Bobik)
ZBIGNIEW WOJNAROWSKI – pisarz, autor słuchowisk, dziennikarz, publicysta, rysownik. Autor literatury
fantastycznej, jego opowiadania publikowane są w tomach zbiorowych (m.in. Bez bohatera. Antologia polskich
opowiadań fantastycznych, 2005), autor książek wydanych w cyklu Narodowego Centrum Kultury „Zwrotnice
czasu”: Miraż (2011), Pióra (2015). Napisał kilka książek w nurcie literatury kobiecej, publikując je pod pseudonimem Dominka Stec (Bingo!, Kobieca intuicja, Mężczyzna do towarzystwa, Mniejsza połowa, Słońce w słonecznikach). Autor słuchowisk i opowiadań często adaptowanych na potrzeby radiowej sceny, m.in.: Czekoladki
Marcus, Drezdeński proszek, Echo serca, Lżejszy od powietrza, Pętla czasu, Ptaki, Tunel, Urodzona ofiara, Zabić motyla.
Otrzymał II nagrodę w konkursie na słuchowisko komediowe ogłoszonym przez Teatr PR i Program 1 PR za
tekst Happy End oraz wyróżnienie za tekst Portfel Doriana Graya (2000). Mieszka i pracuje w Koninie, czytelnicy „Przeglądu Konińskiego”, lokalnego tygodnika, znają go doskonale jako autora satyrycznych rysunków,
których opublikował ponad 1500. Laureat Benedyktów, tytułu przyznawanego przez „Przegląd Koniński” za
rozsławianie Konina i regionu (2011).
JAN WARENYCIA – reżyser radiowy, autor scenariuszy,
słuchowisk. Pracę w Teatrze PR rozpoczął w 1981 r. Za reżyserię słuchowiska według dramatu T. Różewicza Odejście
Głodomora otrzymał wyróżnienie specjalne na Festiwalu
Słuchowisk PR Bolimów (1997) oraz nagrodę za adaptację
Chłopów Wł. St. Reymonta na I Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot
2001”. Jest autorem słuchowisk dla dzieci – scenariusz słuchowiska Smok uzyskał nagrodę główną Festiwalu PRIX EX AEQUO
w Bratysławie (1998). Od 1994 r. reżyseruje powieść radiową
W Jezioranach. W latach 2001-2003 kilkanaście rozgłośni
regionalnych nadało 524 odcinki radionoweli Spadkobiercy,
której był autorem i reżyserem. Jest laureatem Festiwalu „Dwa
Teatry” w Sopocie: nagroda za reżyserię słuchowiska Matka wg
Stanisława Ignacego Witkiewicza (2005), nagroda za reżyserię
słuchowiska Osiedle wg prozy Lidii Amejko (2009), nagroda za
adaptowany scenariusz słuchowiska Trylogia. Fuga alla polacca
według opowiadania Zbigniewa Wojnarowskiego (2014). Laureat Złotego Mikrofonu w 2010 roku.
PAWEŁ SZALIŃSKI – reżyser dźwięku, studiował elektroakustykę na Politechnice Warszawskiej. Z Polskim
Radiem związany od 1997 r., a od 2010 r. pracownik Teatru Polskiego Radia. Realizator nagrań muzycznych,
audycji literackich, reportaży, słuchowisk i innych form radiowych, specjalista w dziedzinie rekonstrukcji
i remasteringu dźwięku, specjalista w dziedzinie nagłośnień oraz DJ. W roku 2013 na Festiwalu „Dwa Teatry”
w Sopocie zdobył nagrodę im. Janusza Hajduna za realizację akustyczną słuchowiska Zabić motyla w reżyserii
Jana Warenyci.
Kameralne, choć obfitujące w niezwykle silne emocje, słuchowisko Zbigniewa Wojnarowskiego, to historia dwóch sióstr. Ewa, młodsza, odwiedza tę starszą, Gośkę, pod pretekstem
kłótni z narzeczonym. Szybko okazuje się, że każda z nich ma tajemnice, których nie chce wyjawić przed drugą.
Czy siostry nie zaprzepaszczą szansy na wyjście z kokonu samotności i będą skłonne do prawdziwej i szczerej rozmowy?
40
Yunus Emre
HYMNY
25 maja
środa
godzina 15:50
Przekład – Antoni Sarkady, Jan Ciopiński
Adaptacja i reżyseria – Darek Błaszczyk
Muzyka – Jahiar Irani
Prezentacja w systemie dźwięku przestrzennego
Obsada: Krzysztof Gosztyła (Yunus Emre), Jahiar Irani (Aszyk Yunus - śpiew), Derwisze: Adam Fidusiewicz, Józef Pawłowski, Piotr Piksa, Krzysztof Szczepaniak oraz Agnieszka Ayşen Kaim (Płaczka), Umut Nebioglu (recytacja po turecku)
Wykonawcy muzyki: Jahiar Irani (santur, darabka, djemba, flut), Mahammad Rasouli (ney, setar, daf), Adeb Chamoun
(darabuka, riq, daf, djembe)
DAREK BŁASZCZYK – reżyser, scenarzysta, artysta sztuk wizualnych, VJ, z wykształcenia historyk sztuki
i reżyser filmowy. Współtwórca grupy artystycznej Fabryka Cókierków (ze Zbyszkiem Olkiewiczem 19942002) oraz Zjednoczenia Artystów i Rzemieślników (producentów m.in. filmu Zmruż oczy). Autor artystycznych
projektów miejskich i multimedialnych, m.in.: Videomedytacje (1999), Kabała na murach (2002), Witraże (2007),
Bóg-Honor-Ojczyzna (2007), Nocny przystanek / Obrazy Kwartludium (2009), €NTROPIA (2012), autor filmów
krótkometrażowych: Tylko jedna noc (2004), Niech żyje pogrzeb!!! (2009) i scenariuszy filmowych (w 2007 roku
otrzymał w Cannes wyróżnienie w międzynarodowym programie dla scenarzystów filmowych SCRIPTEAST
o nagrodę im. K. Kieślowskiego za Dom Wesołej Starości). Od 2010 r. współpracuje jako reżyser z Teatrem
Polskiego Radia, gdzie realizuje teksty oryginalne i adaptacje. Laureat GRAND PRIX za najlepsze słuchowisko
radiowe w konkursie Polskiego Radia i Agencji Dramatu NOWE SŁUCHOWISKA (za Pensjonat/Dom Wesołej Starości, razem z Piotrem Mańkiem). W 2010 r. wydał monografię Juliusz Żórawski – Przerwane dzieło modernizmu.
Laureat Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie: za reżyserię słuchowiska Zegar bije (ex aequo z Anną Wieczur-Bluszcz, 2012), za adaptację Wszystko płynie według powieści Wasilija Grossmana (ex aequo z Maciejem Wojtyszko, 2013), Nagrody im. Krzysztofa Zaleskiego za Wszystko płynie (2013), nagrody za reżyserię słuchowiska
Mistrz Manole (2014), nagrody za adaptację Ukryty w słońcu według I. Iredyńskiego (2015).
JAHIAR IRANI – absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie na kierunku edukacja
muzyczna, doktorant II roku muzykologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Kompozytor, wokalista,
santurzysta, autor tekstów, aranżer. Artysta wydał dwie płyty: Teheran (2000, muzyka folkowa) oraz Orient
Brothers (2009, elektro-orient). Współpracował m.in. z Andrzejem Smolikiem, VooVoo, Kayah (płyta Transoriental Orchestra), Emamem (wirtuozem tabli), Khaledem Fuadem Heidarem (wirtuozem arabskiej lutni ud),
z Teatrem Lalki i Aktora im. J. CH. Andersena w Lublinie, Teatrem Polskiego Radia (Hymny wg poezji Yunusa
Emre), Audioteką (muzyka do audiobooka Alchemik Paulo Coelho). Współpracował m.in. z Filharmonią Słupską, z Film Festiwal Cottbus w Niemczech, Filmowym Festiwalem w Uherskich Hradiszczach w Czechach,
z festiwalem filmowym Rozstaje Europy.
Hymny według poezji tureckiego mistyka sufickiego Yunusa Emre to zrealizowane z rozmachem słuchowisko, w którym poznajemy postać i twórczość tego
średniowiecznego poety z kręgu tureckich twórców ludowych. Dziś Yunus Emre
zaliczany jest do klasyków – najwybitniejszych postaci staroosmańskiej poezji.
Współpraca reżysera i autora scenariusza Darka Błaszczyka z etnomuzykologiem
i muzykiem Jahiarem Azimem Iranim zaowocowała niezwykłym projektem
łączącym w sobie piękno poezji Yunusa z hipnotyzującą muzyką skomponowaną
specjalnie na potrzeby tego słuchowiska. Postać Yunusa wykreował znakomity
Krzysztof Gosztyła, któremu towarzyszyli aktorzy młodego pokolenia. Na tradycyjnych instrumentach perskich zagrali muzycy z Syrii i Iranu.
41
Prezentacje konkursowe spektakli telewizyjnych odbędą się w kompleksie kinowym MULTIKINO
w Sopocie, ul. Bohaterów Monte Cassino 63, sala nr 2.
Prowadzenie: Tomasz Olszewski (Radio Gdańsk S.A.)
Krzysztof Bizio
KOMETY
Scenariusz TV i reżyseria – Leszek Dawid
Zdjęcia – Paweł Flis
Scenografia –Katarzyna Sobańska,
Marcel Sławiński
Kostiumy – Izabela Stronias
Dźwięk – Wacław Pilkowski, Marcin Kijo
23 maja
poniedziałek
godzina 12:30
Muzyka – Jan Smoczyński
Montaż – Jarosław Kamiński
Produkcja –Telewizja Polska S.A.,
Narodowy Instytut Audiowizualny 2015
Premiera: TVP 2 27.12.2015, czas: 65’
Obsada: Agata Kulesza (Beata), Janusz Chabior (Dominik), Piotr Głowacki (Krystian), Magdalena Jaworska (Weronika)
LESZEK DAWID – reżyser filmowy. Absolwent i wykładowca Wydziału Reżyserii Filmowej PWSFTviT w Łodzi,
członek Europejskiej Akademii Filmowej (EFA). W swojej filmografii ma dopiero kilka filmów, ale dały one już
poznać warsztatową sprawność, artystyczną intuicję i wszechstronność twórcy. Jest scenarzystą i reżyserem
filmów dokumentalnych Zaungaste – Zza płotu (2008), W drodze (2009) oraz dziesiątek etiud szkolnych, m.in.
słynnego, zrealizowanego w 2003 roku, Baru na Victorii (reżyser z cyfrową kamerą towarzyszył londyńskiej
odysei dwóch chłopców ze swojego rodzinnego miasta – Kluczborka). Film otrzymał wiele nagród krajowych
i zagranicznych m.in. Srebrny Smok i Srebrny Lajkonik na Krakowski Festiwalu Filmowym (2004), Grand Prix
Dokument-Art w Neubrandenburgu (2004), wyróżnienie jury na festiwalu filmów środkowo- i wschodnioeuropejskich w Wiesbaden. Reżyser, nominowany w 2004 do Paszportu
„Polityki”, podkreślał, że jego rola sprowadzała się do dzielenia bolesnego
doświadczenia z bohaterami, ale bez ingerowania w ich sprawy. Nagrody
zdobyły również inne dokumenty Dawida: Moje miejsce (m.in. Srebrny Smok
na Krakowskim Festiwalu Filmowym – 2005) oraz W drodze (Festiwal Mediów
„Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi – 2010). Na dużym ekranie debiutował
filmem Ki (2011), ale dopiero film Jesteś Bogiem z 2012 roku, przyniósł reżyserowi krajowy i zagraniczny rozgłos. Film, który opowiada o życiu i twórczości
Magika, człowieka z hiphopowego zespołu Paktofonika, został obsypany
gradem najbardziej prestiżowych nagród, m.in. nagroda za debiut albo drugi
film na Gdynia Film Festival (2012) i Bursztynowe Lwy (2013), nagroda za
reżyserię na Festiwalu Młodego Kina Wschodnioeuropejskiego w Cottbus
(2012), Orzeł w kategorii najlepszy film i najlepsza reżyseria (2013), nagroda
publiczności na The New York Polish Film Festival w Nowym Jorku (2013).
Debiutował w Teatrze Telewizji sztuką Petra Zelenki Skutki uboczne. Spektakl
ten otrzymał Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2014”.
Komety to współczesny, kameralny obraz dwóch pokoleń i różnych postaw życiowych. Uwagę zwracają dobre dialogi i intrygująca, nie do końca jednoznaczna linia fabularna tworząca
spójną całość. Uzupełnieniem jest znakomita obsada: Agata Kulesza, Janusz Chabior, Piotr Głowacki oraz debiutująca na ekranie Magdalena Jaworska.
Niespełna 30-letnia Weronika wraca w rodzinne strony. Towarzyszy jej dużo starszy życiowy partner. Nadmorski ośrodek domków campingowych prowadzą jej rodzice, Dominik
i Beata, niegdyś para zbuntowanych członków komuny hipisowskiej. To tutaj Weronika spędziła dzieciństwo i stąd wyrwała się w świat, przeciwstawiając się w ten sposób ideologii
wyznawanej przez rodziców. Bohaterka wraca, aby zmierzyć się z przeszłością i brakiem, który pozostał jej po okresie dorastania w oparach alternatywnego życia.
42
23 maja
poniedziałek
godzina 14:00
Artur Pałyga
TATO
Reżyseria – Małgorzata Bogajewska
Zdjęcia – Dariusz Pawelec
Scenografia – Dominika Skaza
Kostiumy – Dominika Skaza
Dźwięk – Krzysztof Suchodolski
Muzyka – Bartłomiej Woźniak
Montaż – Dariusz Pawelec
Producent wykonawczy – TVP Kraków
Produkcja – Telewizja Polska S.A., Teatr Bagatela w Krakowie 2015
Premiera: TVP Kultura 27.10.2015, czas: 104’
Obsada: Anna Rokita (Mamusia), Adam Szarek (Franio), Marcel Wiercichowski (Ojciec), Wojciech Leonowicz (Dziadek/
Czarna postać z pieca/ Wujek Stefan/ Wojskowy I/ Pies), Przemysław Branny (Mariuszowa/ Pan z telewizora/ Wujek
Edward/ Żołnierz, Wojskowy II), Patryk Kośnicki (Siostra/ Mariusz/ Pielęgniarka wojskowa/ Panienka z miasteczka/
Ksiądz/ Sąsiadka), Tomasz Lipiński (Brat/ Lekarz wojskowy/ Ciotka Atalia/ Wojskowy III/ Sąsiadka)
MAŁGORZATA BOGAJEWSKA – reżyser. Absolwentka Wydziału Reżyserii Dramatu warszawskiej Akademii
Teatralnej (2002). Studiowała aktorstwo w poznańskiej Akademii Sztuk Wizualnych oraz scenopisarstwo na
Camerimage Film School w Toruniu. Uczestniczyła w wielu warsztatach teatrów alternatywnych i teatrów
tańca, m.in. Odin Theater w Holstebro i Derevo Theater w Dreźnie. W latach 2004-2007 była dyrektorem
artystycznym Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze. Jest wykładowcą na wydziale aktorskim łódzkiej
szkoły filmowej. Wyreżyserowała blisko 40 spektakli w teatrach Zielonej Góry i Jeleniej Góry, Radomia, Opola,
Torunia, Warszawy, Krakowa i Łodzi. Najważniejsze realizacje to: Powrót Łukosza, Opowieść o zwyczajnym
szaleństwie Zelenki w Teatrze Lubuskim w Zielonej Górze, Dotyk Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym
w Warszawie, Daily soup Muskarii w Teatrze Narodowym, Oblężenie Griszkowca w Teatrze Bagatela, Dwoje
biednych Rumunów mówiących po polsku Masłowskiej
w Teatrze Studyjnym w Łodzi, Osaczeni Zujewa, Kotka
na gorącym blaszanym dachu Williamsa, Bóg mordu
Rezy w Teatrze 6. Piętro w Warszawie, Trzy siostry
Czechowa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie,
Tato Pałygi w Teatrze Bagatela w Krakowie. Jej spektakle prezentowane były na licznych festiwalach
zdobywając wiele nagród m.in. Nagroda za reżyserię
spektaklu Dotyk na Ogólnopolskim konkursie na
wystawienie polskiej sztuki współczesnej; nagroda
za reżyserię, nagroda publiczności i Grand Prix dla
spektaklu Osaczeni na Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu, nagroda dziennikarzy na Festiwalu
Prapremier w Bydgoszczy. Ogromnym powodzeniem
cieszył również konkursowy spektakl Tato A. Pałygi.
W 2015 r. reżyserka otrzymała za niego aż 4 nagrody,
m.in. Grand Prix i nagrodę za reżyserię na XIX Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie. W marcu
2016 roku została wybrana na stanowisko dyrektora
Teatru Ludowego w Nowej Hucie.
Telewizyjna wersja spektaklu, który miał swoją premierę
w Teatrze Bagatela w Krakowie (10 maja 2014 r.) i zdobył
wiele nagród na festiwalach w kraju. Reżyserka Małgorzata
Bogajewska w oryginalny sposób inscenizuje dramat skomplikowanych relacji ojcowsko-synowskich. Sztuka Artura
Pałygi Ojcze nasz (pierwowzór) to typowy, chociaż tylko
na poziomie fabularnym, dramat rodzinny, rozgrywający
się w rodzinie wojskowego. Zarówno w samym tekście, jak
i w inscenizacji ciemna przytłaczająca opowieść łączy się
z nieco perwersyjnym dowcipem i spotęgowanym absurdem
tak strasznych, że aż śmiesznych sytuacji. Pałyga i Bogajewska udowadniają, że komizm może być równie dojmujący,
co tragizm. Wyborny komentarz do akcji stanowi muzyka
wykonywana na żywo przez aktorów.
43
Aleksander Fredro
M¥¯ I ¯ONA
23 maja
poniedziałek
godzina 16:30
Pokaz przedpremierowy
Scenariusz TV i reżyseria – Jan Englert
Zdjęcia – Witold Adamek
Scenografia – Arkadiusz Kośmider
Kostiumy – Dorota Roqueplo
Opracowanie muzyczne – Zbigniew Zbrowski
Montaż – Milenia Fiedler
Produkcja –Telewizja Polska S.A.,
Kolaudacja: 17.05.2016, czas: 63’
Planowana premiera – TVP 1
Obsada: Beata Ścibakówna (Elwira), Milena Suszyńska (Justysia), Jan Englert (Hrabia Wacław), Grzegorz Małecki (Alfred)
oraz Karol Dziuba (Mężczyzna na rowerze)
JAN ENGLERT – aktor, reżyser, profesor Akademii Teatralnej w Warszawie. Absolwent PWST im.
A. Zelwerowicza w Warszawie (1964). Debiutował rolą łącznika Zefira w filmie Andrzeja Wajdy
Kanał (1956). Aktor scen warszawskich: Teatru Współczesnego (1964-1981), Teatru Polskiego
(1981-1994), Teatru Narodowego (od 1997), a od 2003 dyrektor artystyczny tej sceny. Wykładowca w warszawskiej PWST, dziekan Wydziału Aktorskiego (1981-1987), rektor (1987-1993 oraz
1996-2002).
W swoim artystycznym dorobku ma blisko 200 ról teatralnych, niewiele mniej filmowych i telewizyjnych. Od końca lat 70. Jan Englert zajmuje się także reżyserią. Zafascynowany klasyką, najchętniej inscenizuje dramaty
polskich romantyków, sztuki
Witkacego oraz Czechowa.
Spektakle wystawione przez
niego w Teatrze Narodowym
w Warszawie to: Władza Nicka,
Śluby panieńskie Fredry, Iwanow Czechowa, Księżniczka na opak wywrócona de la Barci, Udręka życia Levina, Bezimienne dzieło
Witkacego, Fredraszki wg Fredry, Kordian Słowackiego. Z Teatrem TV współpracuje od ponad
50 lat, zagrał w nim ponad 100 ról, z których wiele przeszło do historii teatru, wyreżyserował
również kilkadziesiąt spektakli Teatru Telewizji, m.in. Irydiona Krasińskiego, Hamleta Szekspira,
Czajkę, Iwanowa Czechowa, Bezimienne dzieło, Kurkę wodną Witkacego, Kordiana, Beatrix Cenci Słowackiego, Dziady Mickiewicza, Miesiąc na wsi Turgieniewa, Juliusza Cezara Szekspira (Grand Prix
Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2006”) oraz Nikt mnie nie zna w telewizyjnym cyklu „Trzy razy
Fredro”, Przygodę S. Marai`ego. Laureat Specjalnej Nagrody Honorowej na Festiwalu „Dwa Teatry
– Sopot 2005” roku oraz Grand Prix za rolę Georgesa Mélièsa/Sprzedawcy w słuchowisku Podróż
na księżyc na XV Festiwalu „Dwa Teatry” (2015).
Oryginalna telewizyjna inscenizacji jednej z najlepszych, ale też i najfrywolniejszych komedii wierszem
hrabiego Aleksandra Fredry o „czworokącie małżeńskim”. Reżyser Jan Englert, przenosi utwór do pierwszej
połowy XX wieku, do mieszczańskiego domu. W jego koncepcji najważniejsza jest dwulicowość wszystkich
bohaterów i obowiązujące ich podwójne standardy, oczywiście z zachowaniem komediowej formy. Ta podwójna moralność towarzysząca nam nieustająco od czasów napisania sztuki do dzisiaj, powoduje, że utwór
Mąż i żona jest „permanentnie współczesny”. Manewry miłosne w zaproponowanej przez reżysera obsadzie
stwarzają możliwość spojrzenia na relację Wacław-Alfred, nie tylko z perspektywy dwóch rywali, ale także
na relację mistrz-uczeń.
44
23 maja
poniedziałek
godzina 18:00
Andrzej Szczypiorski
MSZA ZA MIASTO ARRAS
Adaptacja – Igor Sawin
Reżyseria – Janusz Gajos
Realizacja TV – Józef Kowalewski
Scenografia – Dorota Roqueplo
Dźwięk – Krzysztof Wrzeszcz
Muzyka – Paweł Czepułkowski
Produkcja – Telewizja Polska S.A. 2015
Obsada: Janusz Gajos (Jan)
JANUSZ GAJOS – aktor, pedagog, także fotografik. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1965). Związany początkowo z Teatrem im. Jaracza w Łodzi, a potem ze scenami
warszawskimi: Komedia, Polski, Kwadrat, Dramatyczny, Teatr Powszechny (1984-2002). Od 2003 r. należy do
zespołu Teatru Narodowego. Zagrał wiele ról w teatrze, serialach telewizyjnych, filmach fabularnych i spektaklach Teatru Telewizji. Tuż po studiach zagrał główną rolę
w jednym z najpopularniejszych polskich seriali Czterej
pancerni i pies, co paradoksalnie odcięło go na wiele lat
od poważnych propozycji. Początek lat osiemdziesiątych
otworzył przed nim okres dojrzałych sukcesów zawodowych, zarówno w kinie, jak i teatrze, m.in. Dwie głowy
ptaka Władysława Terleckiego (Teatr Dramatyczny, 1982)
czy pierwsze role w Powszechnym: Zapisz to, Miron i Baal
Brechta (oba spektakle 1985). Również w Teatrze Telewizji: błazeńsko-liryczny czort w Igraszkach z diabłem Jana
Drdy (1980) oraz partyjny satrapa w Przedstawieniu „Hamleta” we wsi Głucha Dolna Ivo Brešana (1984). Absolutnym
przełomem była rola Ödöna von Horvátha w Opowieściach
Hollywoodu Hamptona (1987). Stworzył doskonałe kreacje
w Daily Soup Amanity Muskarii (2007) oraz Udręce życia
Hanocha Levina (2011). W filmie zagrał u Krzysztofa Kieślowskiego w Dekalogu IV (1988) i w Trzech kolorach. Białym
(1993), a za szczególnie istotne role krytyka uznała Cenzora w Ucieczce z kina „Wolność” Wojciecha Marczewskiego
(1990), alkoholika w Żółtym szaliku Janusza Morgensterna
(2000), Cześnika w Zemście Andrzeja Wajdy (2002) i brata
Zdrówko w Jasminum Jana Jakuba Kolskiego (2006). Jest
laureatem Wielkiej Nagrody Festiwalu „Dwa Teatry”
(2010) i czterokrotnie Grand Prix „Dwóch Teatrów”: Bigda
idzie! (2001), Czwarta siostra (2003), Norymberga (2007),
W roli Boga (2010). Jego monodram Msza za miasto Arras
według Andrzeja Szczypiorskiego (1994) uznana została
za majstersztyk gatunku. Spektakl utrzymywał się przez
wiele lat na afiszu Teatru Powszechnego, a w 2015 r.
powrócił w nieco zmienionej formie na scenę Narodowego.
Zapis wyjątkowej transmisji monodramu Janusza Gajosa, który
miał swoją premierę na deskach Teatru Narodowego w maju
2015 r. Spektakl jest adaptacją głośnej powieści Andrzeja
Szczypiorskiego, której narratorem jest świadek pogromu Żydów
w średniowiecznym mieście Arras. Opowieść służy refleksji
o ponadczasowych mechanizmach terroru, źródłach nietolerancji
i fanatyzmu. To również historia o tyranii władzy i pułapkach
życia w społeczności. O niszczącej sile jednomyślności, różnych
wymiarach wolności i o jej braku. Prawda o człowieku także
naszych czasów w przejmującej kreacji Janusza Gajosa. Transmisja wieńczyła obchody 250-lecia Teatru Narodowego i teatru
publicznego na antenie TVP Kultura.
45
Aleksander Fredro
DAMY I HUZARY
Scenariusz TV i reżyseria – Krystyna Janda
Zdjęcia – Piotr Wojtowicz
Scenografia – Maciej Maria Putowski
Kostiumy – Dorota Kołodyńska
Mundury i militaria – Andrzej Szenajch
Opracowanie muzyczne – Józef Opalski
Produkcja – Telewizja Polska S.A.,
Obsada: Andrzej Grabowski (Major), Sławomir Orzechowski (Rotmistrz), Krystyna Janda (Pani Orgonowa), Izabela Kuna
(Pani Dyndalska), Katarzyna Gniewkowska (Panna Aniela), Grzegorz Małecki (Edmund), Małgorzata Kocik (Zofia), Mirosław Kropielnicki (Rembo), Henryk Niebudek (Grzegorz), Agata Skórska (Zuzia), Justyna Schneider (Fruzia), Dominika
Majewska (Józia)
KRYSTYNA JANDA – aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna, reżyser, pedagog, producentka spektakli
teatralnych, dyrektor teatru. Jest autorką kilku książek i wielu publikacji prasowych. Od 2005 roku prowadzi
założony przez siebie, Teatr Polonia w Warszawie. Laureatka dziesiątek nagród i plebiscytów (m.in. trzykrotna zdobywczyni Telemaski, nagrody w plebiscycie Tele Tygodnia na najpopularniejszą aktorkę Teatru TV).
Ukończyła szkołę muzyczną I stopnia, Liceum Sztuk Plastycznych, a w 1975 r. warszawską PWST. W latach
1976-1987 była aktorką Teatru Ateneum, potem związała się Teatrem Powszechnym w Warszawie. Zagrała
kilkadziesiąt ról teatralnych we współczesnym i klasycznym repertuarze, m.in. w Mewie Czechowa, Edukacji
Rity Russela, Medei Eurypidesa, Dwojgu na huśtawce Gibsona, Pannie Julii Strindberga, Shirley Valentine Russela,
Makbecie Szekspira, Marii Callas McNally, Nocy Helvera Villqista, Kto się boi Virginii Woolf? Albee’go, Boskiej Quiltera,
Weekend z R. Harwooda, Danucie W. Danuty Wałęsowej. Zagrała ponadto w blisko pięćdziesięciu spektaklach
Teatru TV, debiutując rolą Maszy w Trzech siostrach Czechowa w reż. Aleksandra Bardiniego (1974). Jej filmowym
debiutem aktorskim była rola Agnieszki w Człowieku z marmuru Andrzeja Wajdy. Do swoich osiągnięć może zaliczyć także kreacje w filmach: Mefisto I. Szabo, Przesłuchanie R. Bugajskiego, Stan posiadania K. Zanussiego, Parę
osób, mały czas A. Barańskiego. Wystąpiła w obrazach Kieślowskiego, Marczewskiego, Morgensterna, Krzystka,
Szulkina, Glińskiego, w sumie zagrała w ponad sześćdziesięciu filmach kinowych i telewizyjnych. Jako reżyser
filmowy debiutowała w roku 1995 filmem Pestka wg prozy A. Kowalskiej.
W Teatrze TV wyreżyserowała m.in. Heddę Gabler Ibsena, Cyda Corneille’a,
Klub kawalerów Bałuckiego, Związek otwarty Fo, Zazdrość Vilar, Porozmawiajmy
o życiu i śmierci Bizio (nagroda za reżyserię na Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot
2003”), Małe zbrodnie małżeńskie Schmitta, Rosyjskie konfitury Ulickiej.
Spektakl Krystyny Jandy to oryginalna inscenizacja fredrowskiej komedii w Teatrze
Telewizji po ponad 40 latach. Akcja sztuki toczy się w domu Majora na wsi. Wypoczywa on tutaj z grupą przyjaciół – huzarów. Wolne chwile w sielskim ustroniu
kawalerzyści umilają sobie polowaniami i grą w szachy, przy pełnej swobodzie,
ponieważ dopiero co wyprawiono z dworku „ostatnią białogłowę”. Kawalerski spokój nie trwa jednak długo. Majora odwiedzają bowiem trzy siostry razem ze „świtą”.
Żołnierski honor nakazuje godnie przyjąć niewiasty. „Huzary” dwoją się i troją,
przy czym ich wysiłki odnoszą skutki zgoła przeciwne do zamierzonych. „Damy”
niezrażone nieokrzesaniem swych gospodarzy postanawiają wprowadzić w życie
swoje plany, dotyczące ożenku Majora. Gwiazdorska obsada, bogactwo scenografii
i kostiumów na miarę solidnej produkcji historycznej złożyły się na prawdziwą ucztę
teatralną. Spektakl został zrealizowany w ramach obchodów 250- lecia działalności
Teatru Narodowego i teatru publicznego w Polsce.
24 maja
wtorek
godzina 11:30
46
24 maja
wtorek
godzina 14:00
Wiktor Szenderowicz
LUDZIE I ANIO£Y
Przekład – Jerzy Czech
Reżyseria – Wojciech Adamczyk
Realizacja TV – Krzysztof Buchowicz
Scenografia – Marcin Stajewski
Kostiumy – Anna Englert
Dźwięk – Wojciech Łopaciuk
Opracowanie muzyczne – Małgorzata Przedpełska-Bieniek
Konsultacja muzyczna – Piotr Majchrzak
Produkcja – Telewizja Polska S.A., Narodowy Instytut Audiowizualny 2016
Obsada: Sławomir Orzechowski (Iwan Paszkin), Andrzej Zieliński (Niejaki Stroncyłow), Zbigniew Suszyński (Notariusz), Leon Charewicz (Lekarz), Jacek Bursztynowicz (Sanitariusz), Jan Pęczek (Likwidator)
WOJCIECH ADAMCZYK – aktor, reżyser teatralny i telewizyjny, scenarzysta, pedagog. Absolwent Wydziału Aktorskiego (1982) i Wydziału Reżyserii (1987) PWST w Warszawie. W latach
1982-1986 był aktorem Teatru Popularnego w Warszawie, później Teatru im. Szaniawskiego
w Płocku i Teatru Polskiego we Wrocławiu. W latach 1990-1993 był reżyserem w teatrach
w kraju i za granicą, także w Teatrze TV. Od 1993 r. jest etatowym wykładowcą w Akademii
Teatralnej w Warszawie (od kwietnia 2015 roku w stopniu profesora zwyczajnego). Członek
Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Związku Artystów Scen Polskich oraz Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI). Laureat wielu nagród teatralnych i telewizyjnych, m.in.:
Złota Maska za najlepszą reżyserię sezonu (Zemsta nietoperza Straussa w Teatrze Muzycznym
w Łodzi), kilka Telekamer tygodnika „Teletydzień”
w kategorii „serial komediowy” dla serialu Ranczo,
nagroda publiczności dla spektaklu Ludzie i anioły
na IX Festiwalu Komedii w Katowicach (2016).
Jest reżyserem dziesiątek spektakli teatralnych,
widowisk operowych, operetkowych i musicali,
m.in. Kolacja dla głupca F. Vebera, Dwoje na huśtawce W. Gibsona, Kiedy kota nie ma J. Mortimer i B.
Cooke’a, Najdroższy F. Vebera, Księżniczka Czardasza E.
Kálmána, Żołnierz Królowej Madagaskaru J. Tuwima.
Wielokrotnie reżyserował dla Teatru TV, m.in.
Sędzia i jego kat F. Dürrenmatta, Montserat E. Roblesa,
Restauracja W. Wiernickiego, Kean A. Dumasa (ojca),
Zbrodnia z premedytacją W. Gombrowicza, Wariatka z
Chaillot J. Giraudoux, Kolacja J.-C. Brisville’a, Rozdział
drugi N. Simona, Świerszcz za kominem Ch. Dickensa,
Eskapada V. Bonnier.
Jest scenarzystą i reżyserem wielu znanych
produkcji telewizyjnych m.in. Tata, a Marcin powiedział…, Rodzina zastępcza, Na Wspólnej, Pensjonat,
Tancerze, Ludzie Chudego, Siła wyższa, Dziewczyny
ze Lwowa, a także bijącego rekordy popularności
serialu telewizyjnego Ranczo i jego wersji kinowej
Ranczo Wilkowyje.
Spektakl Teatru Telewizji „na żywo”, przeniesiony do studia telewizyjnego z Teatru Współczesnego w Warszawie
(premiera teatralna odbyła się 4 września 2009 r.). Nocą
w mieszkaniu Iwana Paszkina, moskiewskiego biznesmena, pojawia się nieoczekiwanie tajemniczy gość. Jego
wiedza o prywatnym życiu gospodarza i jego intymnych
szczegółach (w większości niezbyt pochlebnych) jest
imponująca, a zarazem przerażająca, bo celem wizyty
okazuje się załatwienie formalności koniecznych do przeniesienia biznesmena… na tamten świat. Ludzie i anioły
to doskonale napisana komedia, rosyjskiego satyryka
i krytyka putinowskiej Rosji, Wiktora Szenderowicza,
obfitująca w nieoczekiwane, nierzadko komiczne zwroty
akcji i jak każda inteligentna zabawa, nie pozbawiona jest
poważnych refleksji.
47
Zofia Nałkowska
DOM KOBIET
Scenariusz TV i reżyseria – Wiesław Saniewski
Muzyka – Maciej Muraszko
Obsada: Anna Polony (Celina), Joanna Szczepkowska (Maria), Danuta Stenka (Julia), Maria Pakulnis (Tekla), Maja Ostaszewska (Joanna),
Joanna Kulig (Róża), Małgorzata Potocka (Zofia), Katarzyna Sawczuk (Ewa)
WIESŁAW SANIEWSKI – reżyser, scenarzysta, producent. Ukończył Uniwersytet Wrocławski i PWSTFiTV w Łodzi. Studiował matematykę, historię sztuki, dziennikarstwo oraz scenariopisarstwo. W trakcie studiów zrealizował krótkometrażowy
film fabularny Zapachy i kość (I Nagroda Jury oraz Nagroda Publiczności na Festiwalu Filmów Studenckich w Katowicach).
Za publikacje filmowe w miesięczniku „Odra” otrzymał w 1975 roku nagrodę im. K. Irzykowskiego. Autor zbioru reportaży
Pierwszy stopień do piekła oraz dwóch książek o tematyce filmowej Wróżenie z kina i Niewinność utracona w kinie. Zrealizował
kilkanaście filmów fabularnych i fabularyzowanych dokumentów m.in.: Nadzór, Dotknięci, Obcy musi fruwać, Bezmiar sprawiedliwości, Wygrany. Zadebiutował w roku 1981 filmem Wolny strzelec, zatrzymanym przez cenzurę na siedem lat. Podobny los
spotkał jego Nadzór. Był członkiem Rady Artystycznej Studia Filmowego im. K. Irzykowskiego oraz wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Wykładał w szkołach filmowych w Polsce i za granicą. Laureat kilkudziesięciu nagród krajowych
i zagranicznych, m.in. Złota Taśma Stowarzyszenia Filmowców Polskich za najlepszy film roku, Nagroda „Kultury Niezależnej” Podziemnej Solidarności (1984), Nagroda Światowej Federacji Krytyki Filmowej FIPRESCI (Mannheim 1985), Grand Prix
i Nagroda Publiczności na 19. Amerykańskim Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Chicago (2007), Nagroda Rosyjskich
Krytyków i Filmoznawców dla najlepszego filmu polskiego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Moskwie (2009),
Platinum Award I Special Jury Award na MFF w Houston (2012).W roku 1989 otrzymał Nagrodę Miasta Wrocławia, a rok
później papieską nagrodę Jury Fundacji Jana Pawła II za twórczość
filmową. Wyreżyserował kilka spektakli teatralnych, m.in: własną
adaptację Nienasycenia Witkacego. Sztuka została zdjęta z desek
przez ówczesne władze i cenzurę tuż przed premierą. Po kilkunastu latach wrócił do teatru, reżyserując m.in. Szczęśliwe wydarzenie
Mrożka we Wrocławiu i w Gorzowie. Pracował w Teatrze Bagatela
w Krakowie i w Teatrze im. Jaracza w Łodzi. Za Toksyny Krzysztofa
Bizio, w 2003 roku otrzymał „Srebrną Łódkę” za najlepszy spektakl roku.
Oryginalna realizacja spektaklu Teatru TV Dom kobiet Zofii Nałkowskiej
według scenariusza telewizyjnego i w reżyserii Wiesława Saniewskiego.
W rodzinnym domu babki Celiny Bełskiej spotykają się doświadczone
przez los kobiety: jej dwie owdowiałe córki Julia i Maria, wnuczki Joanna
i Róża oraz synowa Tekla. Każda o innym usposobieniu, każda na swój
sposób przeżywa osobiste tragedie. Szukają u siebie zrozumienia, ciepła
i psychicznego wsparcia. Najważniejszym tematem ich rozmów jest
miłość, jej znaczenie w życiu kobiety. Główną „bohaterką” dramatu jest
przeszłość – minione chwile szczęścia, które odeszły wraz z kochanymi
mężczyznami. Nieoczekiwanie w domu kobiet pojawia się Ewa, nieślubna
córka męża Joanny. Na wyidealizowany obraz Krzysztofa nakłada się
portret mężczyzny, który miał dwa domy, dwie rodziny. Ujawnione nagle
fakty odzierają kobiety ze złudzeń. Subtelny dramat psychologiczny stanowi doskonały materiał sceniczny dla ośmiu aktorek.
24 maja
wtorek
godzina 16:00
48
24 maja
wtorek
godzina 18:00
Tankred Dorst
JA, FEUERBACH
Przekład – Jacek St. Buras
Reżyseria – Piotr Fronczewski
Scenografia – Marcin Stajewski
Kostiumy – Marcin Stajewski
Opracowanie muzyczne – Zbigniew Zbrowski
Obsada: Piotr Fronczewski (Feuerbach), Grzegorz Damięcki (Asystent reżysera), Maria Ciunelis (Kobieta)
PIOTR FRONCZEWSKI – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i radiowy, reżyser. Aktor teatrów warszawskich: Narodowego (1968-1969), Współczesnego (1969-1973), Dramatycznego (1973-1983), Studio (19841987), od 1991 r. występuje na deskach Teatru Ateneum w Warszawie. Występował także w kabaretach, m.in.
w kabarecie „Pod Egidą” Jana Pietrzaka i Kabarecie Olgi Lipińskiej. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in.
uhonorowany za role męskie w spektaklach Teatru Telewizji na Festiwal „Dwa Teatry” w Sopocie (2001, 2007,
2012), oraz wielokrotnie nagradzany statuetką telewizyjnego Wiktora i Superwiktora za dorobek artystyczny,
laureat Wielkiej Nagrody Festiwalu „Dwa Teatry” za wybitne kreacje aktorskie w teatrze radiowym i telewizyjnym (2009), odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013). Do najciekawszych
i najlepszych ról teatralnych Piotra Fronczewskiego zalicza się Antenora w Odprawie posłów greckich J. Kochanowskiego, Błazna w Królu Learze i tytułowego Hamleta w tragediach W. Shakespeare’a, Mackie Majchera
w Operze za trzy grosze B. Brechta, Anatola w Portrecie S. Mrożka, Pchełkę w Antygonie w Nowym Jorku J. Głowackiego czy Brochanta w Kolacji dla głupca F. Webera. Ma w swoim dorobku artystycznym blisko 120 ról w filmach
fabularnych i serialach telewizyjnych. Debiutował w filmie Wolne miasto S. Różewicza w roku 1958. Filmografia
aktora jest rozległa i zaskakująco różnorodna, obejmuje zarówno filmy współczesne (Ocalenie; Sam na sam),
jak i historyczne (Bolesław Śmiały,
Królowa Bona), psychologiczne (Bilans
kwartalny, Baryton) i muzyczne (Hallo
Szpicbródka, Miłość ci wszystko wybaczy), komediowe (Konsul), sensacyjne
(Zamknąć za sobą drzwi), dziecięce
(seria o Panu Kleksie). Dużo gra
w spektaklach telewizyjnych. W ostatniej dekadzie stworzył świetne role
– Marlowe’a w Lordzie Jimie J. Conrada, Fietisowa w Pułkowniku Ptaku
Ch. Bojczewa, Sidneya Hopcrofta
w komedii Wesołych świąt A. Ayckbourna, Juliana w Kąpielisku Ostrów
P. Huelle, króla Edypa w tragedii Sofoklesa, Jürgena Stroopa w Rozmowach
z katem K. Moczarskiego, Kazimierz
Iranek-Osmecki w Przerwaniu działań
wojennych, Verdier w Skarpetki, opus
124. W 2013 r. otrzymał nagrodę im.
Tadeusza Żeleńskiego-Boya przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych za
rolę w wyreżyserowanym przez siebie
przedstawieniu Ja, Feuerbach.
Wersja telewizyjna głośnej współczesnej
sztuki niemieckiego dramatopisarza
i reżysera Tankreda Dorsta, przeniesiona
z Teatru Ateneum w Warszawie (premiera
teatralna spektaklu odbyła się 2 lutego 2013 r.). Jej autor w przejmujący sposób przedstawia dramat wybitnego aktora, który
po latach przerwy postanawia wrócić na scenę. Jest to przenikliwa opowieść o sztuce zaczynania od początku, o dylematach
i rozterkach każdego powrotu, który równie dobrze może być zwycięstwem, co klęską. To również aktualny i niezwykle przenikliwy traktat o istocie teatru, gdzie nowe ściera się wciąż ze starym, i nigdy do końca nie wiadomo, które wartości są godne
ocalenia, a które nadają się już do lamusa. Sztuka Dorsta zawsze była popisem najwybitniejszych aktorów.
49
GABRIELA ZAPOLSKA
ICH CZWORO
TRAGEDIA LUDZI GŁUPICH
Scenariusz TV i reżyseria – Marcin Wrona
Zdjęcia – Marcin Koszałka
Scenografia – Anna Wunderlich, Agata Przybył
Kostiumy – Aleksandra Staszko
Opracowanie muzyczne – Joanna Fidos
Montaż – Beata Barciś
Obsada: Małgorzata Kożuchowska (Żona), Artur Żmijewski (Mąż), Maja Ostaszewska (Wdowa), Agata Buzek (Panna
Mania), Mariusz Ostrowski (Fedycki), Aniela Łoniewska (Liluś)
MARCIN WRONA (1973-2015) – reżyser, scenarzysta, pedagog, producent. Absolwent filmoznawstwa na
UJ w Krakowie oraz reżyserii na UŚ w Katowicach. Ukończył też Szkołę Andrzeja Wajdy w Warszawie oraz
Binger Film Institute w Amsterdamie (2005). Doktor sztuki filmowej, wykładowca reżyserii na Wydziale Radia
i Telewizji UŚ w Katowicach. Członek Europejskiej i Polskiej Akademii Filmowej. Laureat Nagrody Ministra
Kultury w dziedzinie filmu (2010). Ze swoim studenckim filmem Człowiek magnes (2001) odwiedził około 100
międzynarodowych festiwali otrzymując wiele nagród m.in. na Tribeca Film Festiwal, organizowanym przez
Roberta De Niro i Martina Scorsese w Nowym Jorku. Kolejny film krótkometrażowy Telefono (2004), został
doceniony przez Pedro Almodovara i dołączony do hiszpańskiego wydania kolekcji DVD tego reżysera. Jego
debiutancki film pełnometrażowy Moja krew (2009) miał premierę na Festiwalu Filmowym w Rzymie. Film
zdobył m.in. Nagrodę Dziennikarzy oraz za Scenariusz na Festiwalu Debiutów w Koszalinie, a także Główną
Nagrodę polskiej edycji konkursu Hartley-Merril 2007 oraz Trzecią Nagrodę w Międzynarodowym Finale Konkursu Hartley-Merril, w Cannes 2007. Film był pokazywany na wielu festiwalach i otrzymał nagrody m.in.
w Nikozji i Avance. Drugi film fabularny Chrzest (2010) miał europejską premierę na San Sebastian IFF, światową na Toronto IFF. Film otrzymał Srebrne Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Gdynia 2010 oraz wiele innych nagród
na polskich i międzynarodowych festiwalach. Reżyserował też
popularne seriale (Lekarze, Ratownicy). W 2004 r. wyreżyserował
sztukę Endy Walsh’a Uwięzieni dla TR Warszawa, a także musical
Chopin musi umrzeć wystawiony równolegle w Warszawie i Londynie. Ostatnim filmem, który zrealizował był Demon.
W Teatrze Telewizji wyreżyserował spektakle: Pasożyt (honorowa
nagroda pozaregulaminowa za debiut reżyserski na „Dwóch
Teatrach” 2004), Skazę Marzeny Brody (nagroda na Interpretacjach oraz nagroda za reżyserię „Dwa Teatry – Sopot 2006”),
Kolekcję Harolda Pintera, Doktor Halina (Srebrny Światowy Medal
w kategorii „dramat” – The New York Festivals 2009, Moralność
pani Dulskiej (2013, nagroda za reżyserię na „Dwóch Teatrach”).
Zmarł tragicznie 19 września 2015 roku w Gdyni. Spektakl Ich
czworo jest jego ostatnią pracą.
Ich czworo to jedna z najbardziej znanych komedii Gabrieli Zapolskiej,
przygotowana dla Teatru TV w nowym kształcie realizacyjnym i w znakomitej obsadzie.
Sama Zapolska przedstawiła historię trójkąta małżeńskiego, którego
niezwykle pogłębiony psychologicznie obraz ma stanowić „syntezę
głupoty”. Inscenizacja Marcina Wrony kładzie nacisk na uniwersalny
wymiar ludzkich charakterów, dzięki czemu spektakl wpisuje się
w dzisiejszą rzeczywistość jako ważny element dyskusji na temat kondycji
współczesnej rodziny. Akcja sztuki jest osadzona w wyjątkowej aurze
wigilijno-sylwestrowej. Bajkowa sceneria i świąteczny klimat w zestawieniu z coraz chłodniejszą atmosferą panującą przy stole, odzwierciedlającą
całkowity rozpad rodziny – tworzą kontrast, który podkreśla tragiczny
wydźwięk sztuki. Jednak ten trudny i bolesny temat podany jest w lekkiej
i dowcipnej komediowej formie. Nowa odsłona ponadczasowego tematu
skłania nie tylko uśmiechu, ale przede wszystkim do głębokiej refleksji.
24 maja
wtorek
godzina 20:00
50
25 maja
środa
godzina 11:00
Zbigniew Brzoza, Wojtek Zrałek-Kossakowski
OBWÓD G£OWY
Adaptacja – Zbigniew Brzoza, Wojtek Zrałek-Kossakowski
Reżyseria – Zbigniew Brzoza
Scenografia – Justyna Elminowska
Kostiumy – Justyna Elminowska
Dźwięk – Waldemar Korzyb
Muzyka – Jacek Grudzień
Producent wykonawczy – TVP Poznań
Produkcja – Telewizja Polska S.A. i Miasto Poznań 2015
Obsada: Dorota Abbe, Małgorzata Łodej-Stachowiak, Daniela Popławska, Julia Rybakowska, Janusz Grenda, Nikodem
Kasprowicz, Aleksander Machalica, Szymon Mysłakowski, Mariusz Zaniewski, dzieci: Maja Nadarzyńska, Franciszek
Styszyński.
ZBIGNIEW BRZOZA – reżyser. Absolwent Wydziału Prawa na UW (1984) i Wydziału Reżyserii Dramatu
w PWST w Warszawie (1990), warsztat reżyserski Kartoteka Tadeusza Różewicza z udziałem Tadeusza Łomnickiego w Teatrze Studio w Warszawie. W 1992 roku odbył staż u Petera Brooka. Wykładowca Państwowej
Wyższej Szkoły Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi (1996-2003). Od roku 1997, przez 10 lat był dyrektorem artystycznym Teatru Studio, który objął po Jerzym Grzegorzewskim, a od 2008 dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi. Od 2013 roku jest dyrektorem łódzkiego Festiwalu Czterech Kultur. W swoim
dorobku ma ponad 30 spektakli opartych na polskiej i światowej dramaturgii, głównie współczesnej, m.in.:
Pod mlecznym lasem Dylana (1989), Kasandra Wolf (1991), Bożyszcze kobiet Simona (1992), Damy i huzary Fredry
(1993), Bizon Mameta (1994), Antygona Sofoklesa (1998), Burza Shakespeare’a (1999), Noc Helvera (2000), Amadeus Shaffera (2002), Mewa Czechowa (2003), Merylin
Mongoł Kolady (2004), Pasja Turriniego (2007), Jednoręki
ze Spokane McDonagha (2012), Obwód głowy (2014). Dla
Teatru TV zrealizował m.in.: Przygody Pędrka Wyrzutka
Themersona (1996), Zbrodniia z premedytacją Gombrowicza (1996 – „Złota Maska” za najlepszą reżyserię),
Portugalia Egressy’ego (2002), Géza – dzieciak Háya
(2005) oraz Więź Munro (2007). Spektakle Zbigniewa
Brzozy były prezentowane na licznych festiwalach
krajowych i zagranicznych m.in. Godzina, w której nie
wiedzieliśmy nic o sobie nawzajem w Wilnie, Nareszcie
koniec na Międzynarodowym Festiwalu Monodramów
w Sztokholmie, Antygona w Budapeszcie, Burza na Międzynarodowym Festiwalu KONTAKT’ 2000 w Toruniu
oraz na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej w Katowicach
2000, Zbrodnia z premedytacją na Kaliskich Spotkaniach
Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej i Warszawskich Spotkaniach Teatralnych.
Zapis transmisji spektaklu Teatru Nowego im. Tadeusza
Łomnickiego w Poznaniu powstałego na podstawie reportażu
Włodzimierza Nowaka Obwód głowy z wykorzystaniem
fragmentów książki Szkoła janczarów. Listy do niemieckiego przyjaciela Alojzego Twardeckiego oraz materiałów
prasowych i archiwalnych. Premiera spektaklu odbyła się 24
października 2014 roku. Obwód głowy to opowieść o ofiarach
Lebensbornu: dzieciach, które w wyniku zawirowań II wojny
światowej musiały dwukrotnie zmieniać narodowość, język
oraz… matki; o ludziach, którzy mimo wojennego koszmaru
odrzucili uprzedzenia, ucząc się żyć z bagażem złych i dobrych
doświadczeń; o człowieczeństwie wznoszącym się ponad
międzynarodowe animozje. Mali bohaterowie są bezbronni
nie tylko wobec wojny, ale nade wszystko – bezduszności
dorosłych, którzy w imię narodowych racji odbierają im rodziny
i tożsamość. Spektakl prezentowany w ramach Telewizyjnego
Festiwalu Teatrów Polski w TVP Kultura.
51
Mikołaj z Wilkowiecka
HISTORYJA O CHWALEBNYM
ZMARTWYCHWSTANIU PAÑSKIM
Adaptacja teatralna,
scenariusz TV i reżyseria – Piotr Tomaszuk
Scenografia – Mateusz Kasprzak
Kostiumy – Mateusz Kasprzak
Dźwięk – Wojciech Łopaciuk
Muzyka – Jacek Hałas
Produkcja – Telewizja Polska S.A., Narodowe Centrum
Kultury, Teatr Wierszalin w Supraślu, Centrum Myśli
im. Jana Pawła II, Festiwal „Gorzkie Żale Nowe Epifania” 2016
Obsada: Piotr Tomaszuk (Ewanjelista), Rafał Gąsowski (Nauczyciel), Dariusz Matys (Strażak), Mateusz Krzyżewski
(Urzędnik), Bartłomiej Olszewski (Uciekinier), Monika Kwiatkowska (Wdowa), Sylwia Nowak (Dziewczyna z walizką),
Adrian Jakuć-Łukaszewicz (Instrumentalista)
PIOTR TOMASZUK – reżyser teatralny i telewizyjny, dramaturg, wykładowca. Absolwent Wydziału Wiedzy
o Teatrze PWST w Warszawie oraz Wydziału Reżyserii Teatru Lalek PWST w Warszawie – filia w Białymstoku.
W latach 1986-1989 asystent reżysera, a następnie samodzielny reżyser w Białostockim Teatrze Lalek. W roku
1989 został powołany na stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku.
W latach 2000-2003 pełnił funkcję Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Teatru „Banialuka” w Bielsku-Białej,
a także na Dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Wizualnej „Animacje” Bielsko-Biała 2002. W 1991
roku założył niezależną grupę teatralną pod nazwą „Towarzystwo Wierszalin”. W roku 2006 został powołany na stanowisko Dyrektora Naczelnego i Artystycznego nowo utworzonej wojewódzkiej samorządowej
instytucji kultury – Teatru Wierszalin w Supraślu. Był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej
w Białymstoku i we Wrocławiu, prowadził warsztaty i wykłady na Uniwersytecie w Portland (USA), Londynie,
Meksyku. Wielokrotnie współpracował z Teatrem Telewizji, realizując telewizyjne wersje spektakli Polowanie na lisa Sławomira Mrożka, Turlajgroszek Piotra Tomaszuka i Tadeusza Słobodzianka, Klątwa Stanisława
Wyspiańskiego, Olbrzym Philipe Dorin, Medyk Piotra Tomaszka, Prawiek i inne czasy Olgi Tokarczuk, Żywot Józefa
Mikołaja Reja w adaptacji Kazimierza Dejmka. Jest autorem scenariuszy, słuchowisk radiowych oraz sztuk
teatralnych. Scenarzysta i reżyser słuchowisk: Głup, Ofiara Wilefortis (nagroda za scenariusz oryginalny na
Festiwalu „Dwa Teatry” 2001), Święty Edyp. Był wielokrotnie nagradzany, między innymi w roku 1994 Nagrodą
im. Konrada Swinarskiego, zaś w roku 1996 Nagrodą ZASP im. Leona Schillera, a także indywidualnymi nagrodami reżyserskimi na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu, w Ogólnopolskim Konkursie
na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej MKiDN. W 2006 r. został odznaczony przez Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Zapis transmisji z premiery przedstawienia Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Teatru Wierszalin, która
odbyła się w Warszawie w ramach Festiwalu Gorzkie Żale Nowe Epifania w marcu 2016 r. Staropolskie misterium ma swoją
ważną tradycję sceniczną (do końca XIX wieku była to najczęściej grana sztuka teatru ludowego w Polsce), wyznaczoną
m.in. wystawieniami Leona Schillera, Kazimierza
Dejmka czy Piotra Cieplaka. W adaptacji Piotra
Tomaszuka w ewangeliczne postaci wcielają się
parafianie z podlaskiej wsi. Reżyser, który sam gra
Ewanjelistę, tak obsadził role, aby wykorzystać realia życia codziennego wykonawców i podobieństwa
ich charakterów do odtwarzanych bohaterów.
„Połączenie przeciwstawnych kategorii estetycznych – wzniosłego i banalnego, religijnej mistyki
i rustykalnej prostoty – może stanowić dla widza
pewne wyzwanie” – mówił o swojej adaptacji
Piotr Tomaszuk, reżyser i twórca Teatru Wierszalin
w Supraślu. W efekcie powstało przejmujące, nie
pozbawione wszakże humoru przedstawienie,
które czerpiąc również inspirację z teatru Tadeusza
Kantora, dotyka istoty religijnego doświadczenia.
25 maja
środa
godzina 13:00
52
25 maja
środa
godzina 15:00
Juliusz Machulski
RYBKA CANERO
Reżyseria – Juliusz Machulski
Realizacja TV – Krzysztof Buchowicz
Scenografia – Wojciech Żogała
Kostiumy – Ewa Machulska
Dźwięk – Jerzy Orlecki, Marcin Ejsmund
Muzyka – Piotr Majchrzak
Premiera: TVP1 07.09.2015, czas: 79’
Obsada: Jan Englert (Profesor Stefan Vogel), Andrzej Zieliński (Ignacy Vogel), Ewa Wiśniewska (Eliza Vogel, żona
Stefana), Agnieszka Wosińska (Klara Vogel, żona Ignacego), Aleksandra Domańska (Marianna Vogel, córka Ignacego),
Dawid Ogrodnik (Zenon Vogel, syn Ignacego), Cezary Pazura (Bolo Lachowicz), Katarzyna Warnke (Anna Vogel vel
Joanna Peterko), Piotr Głowacki (Olivier Romiasz), Bartosz Porczyk (Stanisław Katadreuffe, partner Zenona), Maja Ostaszewska (Nadkomisarz Kaja Zaremba), Cezary Kosiński (Aspirant Roch Kolski)
JULIUSZ MACHULSKI – reżyser, scenarzysta, producent filmowy, początkowo także aktor (Personel Kieślowskiego, 1975, Constans Zanussiego, 1988). Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi (1980). W latach 1984-1985 studiował w Cal-Arts w Kalifornii.
Założyciel i kierownik artystyczny studia filmowego „Zebra”. Był wykładowcą reżyserii filmowej w Hunter
College w Nowym Jorku. W latach 1989-1991 członek Komitetu Kinematografii. Od 2003 r. prezydent
Polskiej Akademii Filmowej, przyznającej m.in. polskie nagrody filmowe „Orły”, członek Rady Polskiego
Instytutu Sztuki Filmowej, członek Europejskiej Akademii Filmowej (EFA). Debiutował w 1981 roku filmem
Vabank (nagroda za debiut na FPFF w Gdańsku, nagrody na wielu festiwalach międzynarodowych), potem
zrealizował wg własnych scenariuszy obsypywane
nagrodami filmy: Seksmisja (1983) (1984 FPFF w Gdańsku – Nagroda Główna Jury), Vabank II czyli Riposta
(1984), Kingsajz (1987), Deja Vu (1989), Szwadron, (1992),
Girl Guide (1995 Grand Prix FPFF w Gdyni), Kiler (1997),
Kiler-ów 2-óch (1999), Pieniądze to nie wszystko (2001),
Superprodukcja (2002), Vinci (2004 – nagroda za scenariusz na FPFF w Gdyni), Ile waży Koń Trojański (2008),
Kołysanka (2010), Ambassada (2013) oraz dla TV serial
Matki, żony i kochanki (dwie serie 1995, 1998). Producent
wielu polskich filmów, m.in. nominowanego do Oscara
obrazu Agnieszki Holland W ciemności. W Teatrze Telewizji reżyserował najczęściej własne sztuki: Jury (1995),
19. południk (2003), Przerwanie działań wojennych (2010),
Next-ex (nagroda za oryginalny polski tekst dramatyczny „Dwa Teatry – Sopot 2012”), Matka brata mojego
syna (2013), Brancz (2014).
Rybka Canero to najnowsza rodzinna komedia kryminalna
Juliusza Machulskiego, napisana specjalnie dla Teatru
Telewizji. Akcja sztuki rozgrywa się w willi profesora Stefana
Vogla w trakcie stypy, która jest rodzinną uroczystością po jego
tajemniczej i nagłej śmierci. Jego syn Ignacy Vogel – właściciel
oficyny wydawniczej ma na głowie masę problemów: po
pierwsze musi przyjąć gości zmarłego profesora, po drugie
jego córka Marianna jest w zaawansowanej ciąży i właśnie
oczekuje rozwiązania, po trzecie jego żona Klara chce się
rozstać, a kruche zawieszenie broni trwa tylko na czas stypy,
po czwarte szwagier Ignacego – Bolo, nie dość, że przyjeżdża
na stypę z narzeczoną Joanną o podejrzanej proweniencji, to
jeszcze zamęcza gości nieznośną manierą mówienia rymowankami. Jakby tego było mało, syn Ignacego i Klary – Zenon
ma problemy osobowościowe i planuje coming out. Jest
jeszcze zwariowana matka Ignacego Eliza, która dziwnie się
zachowuje od śmierci męża. Dodatkowo Ignacego zamęcza
wpraszający się na stypę Olivier, domniemany ojciec dziecka
Marianny i niezrealizowany pisarz. Czy z taką rodzinną
„menażerią” Ignacy wytrzyma? Kto okaże się tytułową „rybką
canero”?
53
„DWA TEATRY” DZIECIOM
KONKURS S£UCHOWISK
DLA DZiECI I M£ODZIE¯Y
Prezentacje odbędą się w kompleksie MULTIKINO w Sopocie
ul. Bohaterów Monte Cassino 63, sala urodzinowa
Prowadzenie: Paweł Petkowski (Radio Gdańsk S.A.)
NAGRODA DLA NAJLEPSZEGO SŁUCHOWISKA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
XVI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej
„Dwa Teatry – Sopot 2016” została ufundowana
przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Historia Radiowego Teatru dla Dzieci jest ściśle związana z historią polskiej radiofonii i sięga 1937 roku. Wtedy
to pierwszy raz nadano godzinne słuchowisko dla dzieci, a potem systematycznie, w każdą niedzielę, kolejne
pojawiały się na antenie.
Sprawcą tego wydarzenia była aktorka, autorka i reżyserka w jednej osobie – Wanda Tatarkiewicz-Małkowska.
To niezwykła postać w dziejach radiowej dramaturgii dla najmłodszych. Niemal natychmiast po zakończeniu
wojny podjęła się zorganizowania Działu Audycji dla Dzieci, a później, konsekwentnie pisała, reżyserowała,
redagowała słuchowiska zarówno dla młodszych, jak i starszych dzieci. Była uznana za jedną z najlepszych
specjalistek teatru radiowego dla najmłodszych w Europie. Ona również, już w latach 50. ubiegłego wieku,
zorganizowała tzw. „gromadkę radiową”, do której zapraszała dzieci, by występowały w słuchowiskach.
Dążyła do tego, by role dziecięcych bohaterów były kreowane przez rówieśników słuchaczy, a ci mogli się
z nimi identyfikować. Był to krok zgoła rewolucyjny. Tradycja ta jest kontynuowana współcześnie – w słuchowiskach postaci dziecięce grane są przez wychowanków Studia Dziecięcego, działającego od wielu lat
w Teatrze Polskiego Radia.
Od tego czasu słuchowiska dla młodszych i nastoletnich słuchaczy zajmowały na antenie radiowej poczesne
miejsce. Były to zarówno słuchowiska pisane na zamówienie redakcji, jak i adaptacje współczesnych i klasycznych utworów literackich, adresowane do tej grupy wiekowej.
Pośród setek audycji dla dzieci zachowanych w radiowym archiwum są utwory o najwyższych walorach artystycznych i literackich. Tworzyli je poeci i pisarze związani nie tylko z twórczością dla najmłodszych, jak np.:
Hanna Januszewska, Jadwiga Żylińska, Joanna Kulmowa, Ewa Nowacka czy Ireneusz Iredyński, ale również
cenieni adaptatorzy: Emilia Stawska, Elżbieta Hartwig, Elżbieta Marcinkowska czy Hanna Bielawska-Adamik.
Powstały słuchowiska w oparciu o prozę Janusza Korczaka, Bolesława Leśmiana, Antoina de Saint Exupery’ego, baśnie Andersena i Braci Grimm, utwory poetyckie Jana Brzechwy, powieści Astrid Lindgren i wiele
innych. Występowali w nich najznamienitsi aktorzy, a kreowali je wybitni reżyserzy Teatru Polskiego Radia.
W skład Jury, które oceniać będzie zgłoszone słuchowiska, weszli:
Małgorzata Ryś – autorka scenariuszy musicali, tłumaczka, założycielka i kierownik edukacyjny Teatru
Muzycznego Junior, działającego od 25 lat przy Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni,
Anna Cieślak – aktorka Teatru Polskiego oraz innych scen warszawskich, odtwórczyni ról w słuchowiskach
dla dzieci,
Tomasz Maciej Trojanowski – pisarz, scenarzysta, autor dziesiątek słuchowisk dla dorosłych i dla dzieci,
autor słynnych Kocich historii, opowiadań i powieści dla młodzieży.
Agnieszka Taborska
KtoŒ stuka za Œcian¥
Reżyseria – Romuald Wicza-Pokojski
Realizacja akustyczna – Jacek Puchalski
Muzyka i opracowanie muzyczne – Jowita Cieślikiewicz
Czas trwania – 20’56’’
Obsada: Wioletta Karpowicz (Małgosia/Pani Wiertarka), Hanna Miśkiewicz (Babcia/Różowe Zatyczki do Uszu), Jacek Gierczak
(Dziadek), Jakub Erlich (Jaś/Pan Telefon), Wojciech Stachura (Tata/Pan Młotek), Joanna Tomasik (Mama/Pani Suszarka), Piotr
Kłudka (Stryjek Kazik/Żółw Milczek), Jaga Sankowska- Raftopulos (Śpiewaczka operowa), Magdalena Żulińska (Papuga/Pies
Czorcik), Jolanta Darewicz (Kotka Czarunia/Kwiatki)
Ktoś stuka za ścianą Agnieszki Taborskiej to zabawna i bardzo muzyczna opowieść, w której poza pewną sympatyczną rodziną walczącą
z hałasem, występują jako bohaterowie m.in.: Różowe Zatyczki do Uszu, pani Wiertarka, pani Suszarka i Kwiatki.
23 maja
poniedziałek
godzina 10:00
54
23 maja
poniedziałek
godzina 10:30
Mariusz Niemycki
Benek i Nietutejsi
Realizacja akustyczna – Tomasz Perkowski
Obsada: Krzysztof Tyniec (Benek), Ewa Złotowska (Dixi), Aleksandra Radwan (Szara), Krzysztof Szczepaniak (Cięty),
Joanna Pach-Żbikowska (Karima), Sławomir Pacek (Omar), Aleksandra Kowalicka (Alia), Mirosław Wieprzewski (Cyngiel)
W pewne spokojne, wczesnojesienne popołudnie do mieszkających wśród gałęzi dzikiego bzu komarów pospolitych giez przynosi nieoczekiwane wiadomości: mieszkańcy nieodległej łąki, na której wybuchł pożar, uciekają ze swoich domów i kierują się prosto nad ich staw!
Kwestia uchodźców została przetransponowana w słuchowisku na świat owadów i przybliżony zrozumiałym dla dzieci językiem.
23 maja
poniedziałek
godzina 11:30
Malina Prześluga
Chomik Tygrys
Reżyseria – Dobrosława Bałazy
Data premiery antenowej – 2 i 3 maja 2015
Czas trwania – 18’06’’ (część 1) i 19’40” (część 2)
Obsada: Jacek Braciak (Chomik), Janusz Rafał Nowicki (Karaluch), Krzysztof Banaszyk (Szczur), Ewa Kania (Lewa), Ewa Serwa (Prawa),
Anna Apostolakis (Ubikacja)
Zabawna historia chomika o imieniu Tygrys, który bardzo lubi przygody. Największą z nich jest bieganie w kołowrotku, w wersji bardziej
niebezpiecznej - do tyłu. Zmienia się to, gdy w jego klatce i w jego troszkę nudnym życiu pojawia się Karaluch, z którym się zaprzyjaźnia.
Tygrys próbuje zapoznać nowego kolegę z Rękami - Lewą i Prawą, które codziennie dają mu jeść i go głaszczą. Niestety, okazuje się, że ręce
nie chcą karmić i głaskać Karalucha, tylko zamierzają go zlikwidować i zabierają z klatki Tygrysa. Chomik postanawia go uratować i po raz
pierwszy staje w obliczu prawdziwej przygody i prawdziwej odpowiedzialności za kogoś innego.
23 maja
poniedziałek
godzina 12:30
Aleksandra Chmielewska
Tam, gdzie mieszka cisza
Reżyseria – Anna Wieczur-Bluszcz
Muzyka i opracowanie muzyczne – Piotr Pawlak
Obsada: Andzej Żak (Dźwiękoksiężnik), Piotr Kłudka (Kleofas), Jacek Majok (Baltazar Cichy), Agnieszka Grzegorzewska (Pani z punktu
informacyjnego), Anna Makowska-Kowalczyk (Mewa śmieszka), Jacek Gierczak (Stary Niedźwiedź)
Tam, gdzie mieszka cisza przeniesie słuchaczy do laboratorium Dźwiękoksiężnika i jego pomocnika Kleofasa, którzy od pewnego pisarza
dostali bardzo trudne zamówienie – stworzyć eliksir ciszy. Czy im się to uda? Odpowiedź w słuchowisku Agnieszki Chmielewskiej.
55
Jolanta Patyna
Tam, gdzie ¯yj¥ dzikie dwiÊki
24 maja
wtorek
godzina 10:00
Reżyseria – Tomasz Man
Muzyka i opracowanie muzyczne – Tomasz Man, Ignacy Wiśniewski
Obsada: Agnieszka Grzegorzewska (Mama), Piotr Kłudka (Tata), Wojciech Stachura (Karol), Anna Makowska-Kowalczyk (Emilka),
Marcin Marzec (Franek), Andrzej Żak (Spiker), Jacek Majok (Król Decybel), Jakub Erlich (Fryderyk), Jacek Gierczak (Generał)
Tam, gdzie żyją dzikie dźwięki Jolanty Patyny to zabawna historia rodzeństwa, które w tajemniczy sposób przenosi się do krainy, w której
król ponad wszystko ceni ciszę, a jego generał tropi i więzi wszystkie dźwięki. Tekst słuchowiska zdobył główną nagrodę w konkursie „Tam,
gdzie żyją dzikie dźwięki” zorganizowanym przez festiwal Literacki Sopot, Teatr Miniatura i Teatr Polskiego Radia.
Jan Warenycia
Kasia i krokodyl
24 maja
wtorek
godzina 10:40
Reżyseria – Jan Warenycia
Realizacja akustyczna – Maria Olszewska
Opracowanie muzyczne – Maria Olszewska
Obsada: Henryk Talar (Dziadek Teofil), Marcelina Dąbek (Hania), Joanna Jeżewska (Mama Teofila/Mama Kasi/Sekretarka dyrektora
cyrku), Krzysztof Wakuliński (Kupiec na targu), Maja Konkel (Kasia) oraz Gabriela Poświata, Igor Kumela, Franciszek Gołaszewski,
Konrad Poruszek, Antoni Paśniewski, Michał Suchożebrski, Piotr Suchożebrski, Wojciech Kazimierski
Hania spędza popołudnie ze swoim dziadkiem Teofilem. Nieoczekiwanie dziadek przypomina sobie pewną książkę, którą widział kiedyś
w dzieciństwie w księgarni. Nigdy jej nie przeczytał, choć miał wielką ochotę. Na okładce była uśmiechnięta dziewczynka trzymająca na
smyczy krokodyla. Dziadek z Hanią postanawiają sami wymyślić o czym była książka. Tak pojawia się Kasia, która znajduje w szafie tajemnicze jajo…
Grzegorz Kasdepke
Plantacja smutku
Opracowanie muzyczne – Renata Baszun
Data premiery antenowej – 5 i 6 kwietnia 2015
Czas trwania – 19’12’’ (część 1) i 24’10” (część 2)
Obsada: Jarosław Domin (Pa-Pa), Joanna Pach-Żbikowska (Ati), Mateusz Ceran (Pimek), Mirosław Wieprzewski (Pan Wesolutki),
Elżbieta Gaertner (Ona)
Tata dwójki rodzeństwa – nastoletniej Ati i kilkuletniego Pimka, jak co rano wychodzi do pracy na tajemniczej plantacji, zarządzanej przez
jeszcze bardziej tajemniczą właścicielkę, o której wszyscy mówią „Ona”. W tym czasie do jego dzieci przychodzi Pan Wesoliński i proponuje im
pieniądze w zamian za smutek, który odczuwają po śmierci mamy. Pimek zgadza się sprzedać swój smutek, a potem decyduje się przyłączyć
do Pana Wesolińskiego, jako jego pomocnik. Ati wraz z Tatą, a także z nieoczekiwaną pomocą Onej, próbują wyrwać Pimka spod wpływu
ogłupiającego Pana Wesolińskiego. Opowieść o tym, że w życiu między radością i smutkiem potrzebna jest równowaga.
24 maja
wtorek
godzina 12:00
56
25 maja
środa
godzina 10:00
Małgorzata Kamińska-Sobczyk
PieŒÑ lasu
Reżyseria – Małgorzata Kamińska-Sobczyk
Realizacja akustyczna – Jarosław Ryfun
Opracowanie muzyczne – Jolanta Otwinowska, Krzysztof Fir
Kompozytor – Jerzy Stachurski
Data premiery antenowej – 24 kwietnia 2015
Obsada: Joanna Stoike-Stempkowska (Mały Zajączek), Izabela Nadobna-Polanek (Wrona/ Dziewczynka Marysia), Anna Rau (Wiewiórka/ Jeż/ Dziewczynka Ania), Alicja Gierłowska (Tchórz/ Bóbr pierwszy/ Dziewczyna Ala), Maciej Gierłowski (Niedźwiedź/ Bóbr
drugi/ Ślimak/ Chłopiec Maciek), Marek Huczyk (Lis/ Chłopiec Marek)
Słuchowisko podejmuje problem ochrony przyrody. Głównym bohaterem jest Zajączek, który z pomocą przyjaciółki Marysi ratuje zagrożony
zniszczeniem las. W utworze pojawiają się typowo leśne zwierzęta: lis, dzięcioł, wrona, tchórz, jeż, wiewiórka, ślimak, bobry, jelenie, a nawet
niedźwiedź. Słuchowisko stwarza możliwość poznania zwyczajów i życia zwierząt, przez co ma zalety edukacyjne. Bawiąc, wychowuje
najmłodszych słuchaczy w przekonaniu, że są częścią natury i że wielką wartością jest ochrona przyrody.
25 maja
środa
godzina 11:00
Grzegorz Kasdepke
Pani Szast-Prast
Muzyka – Krzysztof Ścierański
Obsada: Maria Pakulnis (Pani Szast-Prast), Julia Siechowicz (Mała), Edyta Janusz-Erhlich (Mama), Krzysztof Gosztyła (Dziadek)
Pani Szast-Prast to słuchowisko wywodzące się z nurtu realizmu magicznego. Jego główna bohaterka zwana Małą, spędza wakacje nad
morzem u chorego dziadka. Na plaży spotyka panią Szast-Prast sprzedającą lody i jagodzianki, za które nie bierze pieniędzy, ale wolny
czas… Scenariusz słuchowiska zajął drugie miejsce w konkursie „Tam, gdzie żyją dzikie dźwięki” zorganizowanym przez festiwal Literacki
Sopot, Teatr Miniatura i Teatr Polskiego Radia.
25 maja
środa
godzina 12:00
Joanna Rudniańska
Ka¯dy ma swoj¥ WenecjÊ
Obsada: Bernard Lewandowski (Michał), Sara Lewandowska (Kaja/Bliźniak 2), Monika Kwiatkowska (Ewa, matka Michała), Grzegorz
Kwiecień (Anioł Nocy Wigilijnej), Tomasz Borkowski (Julian, ojciec Michała), Katarzyna Tatarak (Marysia, żona Juliana/ Pani Zofia),
Janusz Wituch (Lektor wiadomości), Jakub Jankiewicz (Chłopiec/ Bliźniak 1)
Dwunastoletni Michał pochodzi z rozbitej rodziny, a jego mama jest ciężko chora. Jednak pomimo choroby stara się pomagać tym, którzy
tego potrzebują, co czasem dziwi Michała. Stara się, by ich Święta były piękne, mimo wszystko. Kiedy w Wigilię chłopiec odbiera ją z oddzialłu
onkologicznego, mama mówi mu, że w tym roku wyjątkowo obydwoje skorzystają ze świątecznego zaproszenia do domu jego ojca, który
założył nową rodzinę. Kiedy kupują prezenty, Michał spotyka tajemniczą postać Anioła.
57
GRACE I GLORIA
Scena Kameralna Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej
pl. Grunwaldzki 1, Gdynia
23 maja
poniedziałek
godzina 16:00
Autor – Tom Ziegler
Przekład – Jacek Kaduczak
Reżyseria – Bogdan Augustyniak
Scenografia – Jerzy Rudzki
Muzyka – Jerzy Satanowski
Produkcja – Joanna Cywińska / Lu.produktion
Występują: Stanisława Celińska (Grace), Lucyna Malec (Gloria)
Spektakl Grace i Gloria został specjalnie przygotowany z okazji jubileuszu Stanisławy Celińskiej. Aktorka w Sopocie otrzyma najważniejsze wyróżnienie aktorskie
– Wielką Nagrodę Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016” za wybitne kreacje aktorskie w słuchowiskach i spektaklach Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji
Polskiej.
Grace i Gloria to barwna, a zarazem przejmująca opowieść o dwóch dojrzałych kobietach, o krańcowo różnych temperamentach, charakterach i skrajnie odmiennych doświadczeniach życiowych. Wzruszający spektakl dotyka trudnych tematów przemijania, jednocześnie niesie nadzieję, przepełniony jest poczuciem
humoru i zaskakującymi zwrotami akcji.
Brawurowa gra Stanisławy Celińskiej i Lucyny Malec tworzy widowisko pełne wdzięku i refleksji. Grace Stanisławy Celińskiej ujmuje mądrością, dystansem i wiarą
w dobro. Z kolei Lucyna Malec, znana głównie z ról komediowych, w postaci Glorii tworzy interesującą kreację dramatyczną, a cały spektakl porusza najczulsze
emocje widzów.
58
W STARYCH DEKORACJACH
wed³ug tekstów TADEUSZA RÓ¯EWICZA
24 maja
wtorek
godzina 18:00
spektakl Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie
Scena Kameralna Teatru Wybrzeże,
ul. Bohaterów Monte Cassino 30, Sopot
Adaptacja i reżyseria – Igor Gorzkowski
Scenografia – Honza Polivka
Kostiumy – Magdalena Dąbrowska
Muzyka – Piotr Tabakiernik
Ruch sceniczny – Iwona Pasińska
Asystent reżysera – Sylwia Karczmarczyk
Występują: Henryk Talar (Bohater), Maciej Półtorak (Włoch), Sylwia Karczmarczyk (Włoszka),
kobiety z przeszłości: Iwona Chołuj, Teresa Dzielska, Agata Ochota-Hutyra, Małgorzata Marciniak,
Agnieszka Łopacka; Cecylia Putro (Matka), Mateusz Trzmiel (młody Bohater)
Spektakl W starych dekoracjach Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie powstał z myślą wybitnym
aktorze, Henryku Talarze, który obchodził jubileusz 50-lecia pracy artystycznej. Aktor na Festiwalu „Dwa
Teatry – Sopot 2016” otrzyma najważniejsze wyróżnienie aktorskie – Wielką Nagrodę za wybitne kreacje
w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji Polskiej.
Tytuł spektaklu nawiązuje do Śmierci w starych dekoracjach Tadeusza Różewicza, opowiadania, które było podstawą spektaklu, który wystawił we Wrocławiu w 1978 roku Jerzy Grzegorzewski. Ale Igor Gorzkowski, autor
scenariusza W starych dekoracjach nie korzysta wyłącznie z tego tekstu Różewicza. Sięga po inne, które składają się na opowieść o bohaterze i jego relacjach z kobietami. Motywem przewodnim jest podróż do Włoch
i powrót do własnej przeszłości głównego bohatera, którego kreuje Henryk Talar.
Ze zderzenia twórczości Tadeusza Różewicza z talentem dramaturgicznym Igora Gorzkowskiego i wielkim talentem aktorskim Henryka Talara powstał spektakl
przejmujący, skłaniający do refleksji o tym, co minione.
To wędrówka, peregrynacja po własnych wspomnieniach, po swoich potrzebach, czy po śladach, które w nas zostały i co rusz się odzywają (…). Są to rzeczy ważniejsze niż
sprawy intelektualne, zawodowe, bo to są sprawy życiowe. (Henryk Talar)
Chcemy stworzyć spektakl miejscami oniryczny, będący kompozycją ruchu i muzyki, spektakl pełen namiętności. I nie mówię tutaj o erotyce, ale o zmysłowości i emocjach. Próbujemy, razem z autorem dociekać też prawdy, ale tej bolesnej, która cynicznie odziera życie i sprawia, że stajemy nadzy. Ale Różewicz daje nadzieję. (Igor Gorzkowski, reżyser)
59
„DWA TEATRY” CZYTAJ¥ SIENKIEWICZA
W 2016 roku przypada
100. rocznica śmierci
Henryka Sienkiewicza, polskiego
powieściopisarza, publicysty,
pierwszego polskiego laureata
Nagrody Nobla
w dziedzinie literatury.
W związku z tą rocznicą rok 2016
został ustanowiony Rokiem
Henryka Sienkiewicza.
Festiwal „Dwa Teatry” przyłącza
się do tych obchodów, wychodząc
z twórczością pisarza w przestrzeń
miasta. Znakomici aktorzy w różnych
miejscach Sopotu będą czytać trzy,
bodaj najbardziej znane,
nowele pisarza.
Portret Henryka Sienkiewicza pędzla Kazimierza Mordasewicza, Muzeum Narodowe w Warszawie
25 maja
środa
godzina 12:00
Maria Pakulnis
czyta Za chlebem
Sopot Centrum,
ul. T. Kościuszki 14, Sopot
25 maja
środa
godzina 12:30
S£awomir Orzechowski
czyta Janka Muzykanta
Plac Radiowej Trójki
(u zbiegu ul. Haffnera
i ul. Bohaterów Monte Cassino),
Sopot
25 maja
środa
godzina 13:00
Ignacy Gogolewski
czyta Latarnika
muszla koncertowa
przy Skwerze Kuracyjnym, Sopot
60
KRZY¯ACY
spektakl Miejskiego Teatru Miniatura w Gdańsku
24 maja
wtorek
godzina 12:00
STUDIO TVP 3 GDAŃSK,
ul. Czyżewskiego 42, GDAŃSK
Transmisja w ramach Internetowego Teatru TVP dla Szkół
Koprodukcja: Miejski Teatr Miniatura w Gdańsku i Oddział TVP S.A. w Gdańsku
Scenariusz i reżyseria – Jakub Roszkowski
Scenografia, światło, wideo – Mirek Kaczmarek
Współpraca dramaturgiczna, muzyka na żywo – Sandra Szwarc
Występują: Wojciech Stachura (Zbyszko), Jacek Gierczak (Maćko), Piotr Kłudka (Zawisza Czarny), Jadwiga
Sankowska (Księżna Anna), Jacek Majok (Zygfryd de Löwe), Hanna Miśkiewicz (Król Jagiełło), Edyta Janusz-Ehrlich (Danusia/Jagienka), Jakub Ehrlich (Rotgier de Löwe), Agnieszka Grzegorzewska (Kobieta), Andrzej Żak
(Jurand), Joanna Tomasik (Wielki Mistrz), Jolanta Darewicz (Biskup/ Gruba Baba)
Z okazji Roku Henryka Sienkiewicza gdański Teatr Miniatura przygotował niezwykły spektakl zrealizowany
na podstawie powieści Krzyżacy. Na uwagę zasługuje fakt, iż jest to pierwsza adaptacja powieści Sienkiewicza
w formie teatru lalkowego. Kolejne pokolenia Polaków z wypiekami na twarzach kibicowały młodemu Zbyszkowi,
drżały o los pięknej Danusi, po cichu trzymały kciuki za sprawy sercowe przaśnej Jagienki, czy wreszcie ekscytowały
się opisami największego prawdopodobnie triumfu polskiego oręża – bitwy pod Grunwaldem.
Dzieło Sienkiewicza to świetnie opowiedziana historia, która może wciągnąć, rozśmieszyć i wzruszyć zarówno
młodych, jak i dojrzałych widzów. Teatr lalkowy pozwala na interesujące i pełne jej przedstawienie – z wielością
miejsc akcji, osób, z polowaniami na niedźwiedzia i tura czy wreszcie
z wielką, finałową bitwą pod Grunwaldem. Spektakl wyreżyserował
uznany dramaturg i reżyser Jakub Roszkowski, a scenografię i lalki
zaprojektował jeden z najbardziej cenionych współczesnych polskich
scenografów Mirek Kaczmarek.
Premiera sceniczna spektaklu odbyła się 3 kwietnia 2016 roku.
61
ZAWSZE SZEKSPIR
Szekspir na scenie radiowej
Klub Atelier
Aleja Franciszka Mamuszki 2, Sopot
Prowadzenie: Krzysztof Sielicki (Polskie Radio S.A.)
23 maja
poniedziałek
godzina 12:00
HAMLET
23 maja
poniedziałek
godzina 12:00
Przekład – Stanisław Barańczak
Adaptacja i reżyseria – Waldemar Modestowicz
Muzyka – Piotr Moss
Premiera radiowa – 24 kwietnia 2011
Producent – Polskie Radio S.A., Teatr PR
Obsada: Marcin Hycnar (Hamlet), Karolina Gruszka (Ofelia), Halina Skoczyńska
(Gertruda), Krzysztof Gosztyła (Klaudiusz), Jan Matyjaszkiewicz (Poloniusz),
Paweł Ciołkosz (Horacjo), Marcin Bosak (Laertes), Przemysław Stippa (Guildenstern), Piotr Bajtlik (Rozencrantz), Grzegorz Kwiecień (Marcellus), Stanisław
Brudny (Grabarz), Henryk Talar (Aktor 1), Antoni Pawlicki (Aktor 2), Sławomir
Pacek (Aktor 3)
Jan Kott w Szekspirze współczesnym napisał o Hamlecie, że jest „…jak gąbka, bo
wchłania w siebie od razu całą współczesność.” Waldemar Modestowicz prezentuje
Hamleta A.D. 2011.
Słuchowisko otrzymało Grand Prix dla najlepszego utworu XII Festiwalu Teatru
Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2012”.
Twórcy słuchowiska Hamlet, laureaci Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012”
ROMEO I JULIA
Przekład – Józef Paszkowski
Adaptacja i reżyseria – Janusz Kukuła
Premiera radiowa – 28 marca 2005
Producent – Polskie Radio S.A., Teatr PR
Obsada: Karolina Gruszka (Julia), Marcin Przybylski (Romeo), Marek Obertyn (Pan Montecchi), Anna Seniuk
(Pani Montecchi), Krzysztof Kołbasiuk (Pan Capuletti), Grażyna Barszczewska (Pani Capuletti), Andrzej Ferenc
(Ojciec Laurenty), Krzysztof Kolberger (Książę), Adam Bauman (Merkucjo), Krzysztof Banaszyk (Tybalt), Piotr
Adamczyk (Hrabia Parys), Krystyna Królówna (Marta), Henryk Boukołowski (Aptekarz), Tomasz Borkowski
(Grzegorz), Wojciech Solarz (Abraham), Grzegorz Małecki (Samson), Andrzej Blumenfeld (Brat Jan), Jacek
Jarosz (Służący), Tomasz Marzecki (Dowódca warty), Kazimierz Wysota (Wartownik), Cezary Kwieciński (Paź)
Dzieje miłości pary nastolatków pochodzących z dwóch skłóconych rodów, których dzieli wszystko, a łączy tylko
pierwsza miłość. Ich uczucie zostaje okupione życiem wielu, a także ich samych.
23 maja
poniedziałek
godzina 13:15
62
Szekspir w Teatrze Telewizji
25 maja
środa
godzina 10:00-15:30
25 maja
środa
godzina 10:00
Teatr BoTo
ul. Bohaterów Monte Cassino 54B, Sopot
Prowadzenie: Bożena Olechnowicz (TVP3 Gdańsk)
POSKROMIENIE Z£OŒNICY
Przekład – Jerzy Stanisław Sito
Reżyseria – Zygmunt Hübner
Asystent reżysera – Daniela Niemczynowska
Reżyseria telewizyjna – Joanna Wiśniewska
Scenografia – Jan Banucha
Opracowanie muzyczne – Ryszard Kula
Produkcja – Telewizja Polska 1971
Czas – 84’
Obsada: Tadeusz Łomnicki (Petrukio), Magdalena Zawadzka (Katarzyna), Anna Seniuk (Bianka), Tadeusz
Surowa (Baptysta Minola), Ryszard Pietruski (Hortensio), Jan Nowicki (Lucentio), Krzysztof Wieczorek (Tranio),
Helena Dąbrowska (Dorota), Wojciech Krajewski (Gremio), Jan Kulczycki (Grumio)
oraz zespół Asocjacja Hagaw: Krzysztof Adamek, Grzegorz Brudko, Maciej L. Dobrzyński, Stanisław Gąsienica
Brzega, Włodzimierz Halik, Ryszard Kula, Stanisław Piwowarski, Andrzej Rosiewicz, Waldemar Wolski
Spektakl telewizyjny zrealizowany na podstawie komedii Wiliama Szekspira. Padewskiego kupca Baptystę los
obdarzył sporym majątkiem i dwiema pięknymi córkami. Do łagodnej i tkliwej Bianki wzdycha rój wielbicieli. Natomiast jej starszą siostrę Katarzynę młodzieńcy omijają z daleka, bojąc się jej szyderczych docinków i złośliwości.
Baptysta postanawia więc, że nikomu nie odda ręki młodszej córki, póki nie wyda za mąż starszej… Petruccio,
który przybył właśnie do Padwy z zamiarem poślubienia posażnej panny, usłyszawszy opowieść o nieznośnej córce
bogatego mieszczanina, natychmiast zgłasza gotowość wstąpienia na ślubny kobierzec. Nie zraża go charakter
małej diablicy, wręcz przeciwnie, proponuje dwóm pretendentom do ręki Bianki zakład, że w ciągu miesiąca poskromi złośnicę…
63
BURZA
25 maja
środa
godzina 12:00
Przekład – Józef Paszkowski
Reżyseria i realizacja telewizyjna – Laco Adamik
Scenografia – Barbara Kędzierska
Muzyka –Jerzy Satanowski
Czas – 107’
Obsada: Zbigniew Zapasiewicz (Prospero, Kaliban), Wojciech Klata (Ariel), Joanna Trzepiecińska (Miranda), Piotr Polk
(Ferdynand), Leszek Teleszyński (Alonzo), Marek Bargiełowski (Antonio), Henryk Machalica (Gonzalo), Marian Opania
(Stefano), Jerzy Gudejko (Trynkulo), Marek Barbasiewicz (Sebastian), Krzysztof Stroiński (Adrian), Dariusz Odija (Francisco), Włodzimierz Saar (Bosman), Joanna Jeżewska (Irys), Barbara Bursztynowicz (Ceres), Anna Chitro (Juno)
Rozmiłowany w wiedzy i księgach książę Mediolanu – Prospero – zostaje podstępnie pozbawiony władzy i cudem
uratowawszy życie przybywa wraz z małą córeczką na wyspę, gdzie spędza dwanaście ponurych lat. Dzięki znajomości
magii, Prospero ujarzmia rządzące wyspą duchy i zaprzęga do swojej służby. Pewnego dnia los sprawia, że tuż obok wyspy
przepływa statek z dawnymi prześladowcami księcia. Przy pomocy czarodziejskiej pałeczki i duchów, Prospero – mag
i demiurg – wyreżyseruje smutny moralitet.
JULIUSZ CEZAR
Przekład – Stanisław Barańczak
Reżyseria – Jan Englert
Kostiumy – Tatiana Kwiatkowska
Muzyka – Andrzej Milanowski
Montaż – Sławomir Filip
Czas – 81’
Obsada: Jan Englert (Juliusz Cezar), Jerzy Radziwiłowicz (Marek Brutus), Jan Frycz (Marek Antoniusz),
Mariusz Bonaszewski (Kasjusz), Krzysztof Stelmaszyk (Kaska), Andrzej Blumenfeld (Treboniusz),
Maciej Kozłowski (Ligariusz), Jarosław Gajewski (Decjusz Brutus), Henryk Talar (Metellus Cymber),
Jacek Mikołajczak (Cynna), Szymon Bobrowski (Oktawiusz Cezar), Grzegorz Małecki (Lepidus), Józef
Duriasz (Popiliusz), Czesław Lasota (Publiusz), Bartłomiej Bobrowski (Lucjusz), Paweł Tołwiński
(Masala), Aleksandra Justa (Kalpurnia), Dorota Lanton, Witold Bieliński, Jacek Domański, Jarosław
Gruda, Paweł Paprocki, Piotr Rękawik, Wojciech Żołądkowicz, Jarosław Jabłoński
W ogrodach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego roi się od rosłych mężczyzn w czarnych garniturach.
To ochroniarze. Wkrótce pojawia się On. Sceneria i oprawa są współczesne – lecz bohater starożytny. Otoczony wianuszkiem najbliższych współpracowników i przyjaciół kroczy sam Juliusz Cezar! To jego wielki
dzień. Za chwilę, przed licznie zgromadzonym ludem rzymskim, bezgranicznie oddany Cezarowi Marek
Antoniusz trzykrotnie poda mu koronę ze złotego lauru. I trzykrotnie Cezar odmówi, dając mieszkańcom
Wiecznego Miasta dowód, że gardzi znienawidzoną władzą królewską… William Szekspir ukończył swoją
sztukę Juliusz Cezar ponad cztery stulecia temu. W dramacie wskrzesił opowieść o destrukcyjnej i obsesyjnej żądzy władzy, kryjącej się za szczytnymi hasłami i wzniosłymi ideami, oraz o złu, jakie tkwi w ludziach.
Zamysłem wielkiego twórcy było uczynić ową opowieść aktualną, odnieść ją do jego własnych czasów. Tę
ponadczasowość treści zawartych w Juliuszu Cezarze przywołał Jan Englert.
Spektakl otrzymał Grand Prix dla najlepszego utworu VI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji
Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2006”.
25 maja
środa
godzina 14:00
64
DWA TEATRY RÓ¯EWICZA
Z Teatru Telewizji Różewicza
23 maja
poniedziałek
godzina 12:00-17:30
Teatr BOTO, ul. Bohaterów Monte Cassino 54B, SOPOT
Prowadzenie: Joanna Puzyna-Chojka
Teatr Telewizji Tadeusza Różewicza to ważny i znaczący zbiór. Obejmuje on telewizyjne realizacje
dzieł Różewicza, z którymi mierzyli się od lat sześćdziesiątych XX wieku wybitni reżyserzy teatralni
i filmowi m.in: Adam Hanuszkiewicz, Konrad Swinarski, Zygmunt Hübner, Kazimierz Braun, Kazimierz
Kutz, Andrzej Barański, Jerzy Grzegorzewski, Paweł Miśkiewicz, Piotr Łazarkiewicz.
Na Festiwalu „Dwa Teatry” chcemy zaprezentować trzy oryginalne spektakle przygotowane specjalnie dla telewizyjnej sceny: Kartotekę w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego z Gustawem Holoubkiem
w roli Bohatera, Pułapkę w reżyserii Stanisława Różewicza, który w jednym z wywiadów zdradził,
że brat Tadeusz uważa ten spektakl za najlepszą – jak dotąd – inscenizację Pułapki, z Olgierdem
Łukaszewiczem jako Franzem. Trzeci spektakl, również zrealizowany przez reżysera filmowego, Filipa
Bajona to Stara kobieta wysiaduje. Poeta cenił sobie tę „dworcową”, wrocławską inscenizację z Mirosławą Marcheluk w roli tytułowej.
Wyrażamy nadzieję, że Teatr Telewizji Tadeusza Różewicza to zbiór wciąż otwarty…
23 maja
poniedziałek
godzina 12:00
KARTOTEKA
Reżyseria – Krzysztof Kieślowski
Realizacja telewizyjna – Alicja Ślężańska
Scenografia – Andrzej Przybył
Muzyka – Zygmunt Konieczny
Opracowanie muzyczne – Aleksander Przybytek
Produkcja – Telewizja Polska 1979, czas: 82’
Obsada: Gustaw Holoubek (Bohater), Mieczysław Hryniewicz (Gość Pierwszy), Piotr Cieślak (Gość Drugi),
Łucja Żarnecka (Matka), Mariusz Benoit (Ojciec), Anna Chodakowska (Sekretarka), Lidia Korsakówna (Olga),
Jan Ciecierski (Wujek), Henryk Bista (Pan), Jan Prochyra (Gruby), Ryszard Pietruski (Kelner), Jan Kochanowski
(Przyjaciel z dzieciństwa), Izabela Olszewska (Tłusta kobieta), Joanna Żółkowska (Dziewczyna), Jerzy Trela
(Chłop), Zygmunt Hübner (Nauczyciel), Janusz Gajos (Dziennikarz), Jadwiga Sulińska (Pani), Ludmiła Terlecka
(Pani), Chór starców: Bolesław Płotnicki, Zbigniew Skowroński, Jarema Stępowski
65
PU£APKA
23 maja
poniedziałek
godzina 14:00
STARA KOBIETA WYSIADUJE
23 maja
poniedziałek
godzina 16:00
Reżyseria – Stanisław Różewicz
Realizacja telewizyjna – Jacek Witkowski
Scenografia – Bolesław Kamykowski
Opracowanie muzyczne – Jerzy Tyszkowski
Montaż – Wiesława Liszewska, Lidia Mandes
Obsada: Olgierd Łukaszewicz (Franz), Jarosław Gajewski (Maks), Ewa
Żukowska (Matka), Gustaw Lutkiewicz (Ojciec), Gabriela Kownacka
(Felicja), Marzena Trybała (Greta), Magdalena Wołłejko (Ottla),
Agnieszka Glińska (Elli), Ewa Guryn (Valli), Krystyna Tkacz (Szewcowa), Bogdan Baer (Szewc), Bronisław Pawlik (Fryzjer), Henryk
Machalica (Profesor), Barbara Dobrzyńska (Józia), Witold Skaruch
(Sprzedawca), Krystyna Wachelko-Zaleska (Jana), Jacek Sobieszczański (Wyrostek), Mirosław Guzowski (Oprawca), Borys Marynowski
(Oprawca), Jan Pęczek (Oprawca), Mateusz Szydłowski (Mały Franz)
Scenariusz tv i reżyseria – Filip Bajon
Zdjęcia – Bartosz Prokopowicz
Scenografia – Michał Hrisulidis
Muzyka – Waldemar Wróblewski
Obsada:
Mirosława Marcheluk (Stara Kobieta),
Henryk Niebudek (Kelner Młody),
Mirosław Neinert (Kelner Cyryl),
Grzegorz Emanuel (Młodzieniec),
Igor Przegrodzki (Pan Dystyngowany),
Zygmunt Bielawski (Lekarz),
Marian Czerski (Stróż Porządku),
Tadeusz Szymków (Ślepiec),
Katarzyna Kurylońska (Dziewczyna Kloto),
Magdalena Popławska (Dziewczyna Lachezis),
Agnieszka Prokopowicz (Dziewczyna Atropos),
Andrzej Wiśniewski (Skrzypek),
Maciej Prusak (Mim I),
Krzysztof Antkowiak (Mim II),
Zbigniew Szymczyk, (Mim III),
Aleksander Sobiszewski (Mim IV)
66
Radiowy Różewicz
Prezentacja słuchowisk według dramatów
Tadeusza Różewicza
24 maja
wtorek
godzina 12:00-14:00
Klub Atelier, Aleja Franciszka Mamuszki 2, SOPOT
Prowadzenie: Janusz Adam Dziewiątkowski
Bogata i zróżnicowana w formie i treści twórczość Tadeusza Różewicza od zawsze inspirowała
ludzi radia, szczególnie radiowych reżyserów. To oni przede wszystkim starali się dotrzymać kroku
literackim dokonaniom autora Kartoteki. Przez lata zrealizowali dziesiątki słuchowisk i innych form
radiowych, począwszy od poematu Równina nagranego w marcu 1955 r. przez Józefa Andrzeja Frasika, po adaptacje dramatów: Świadkowie, albo nasza mała stabilizacja w reż. Wojciecha Pszoniaka oraz
Śmieszny staruszek w reż. Janusza Kukuły – oba zrealizowane w Teatrze Polskiego Radia w 2015 roku.
W sumie radiowe Różewicziana liczą sobie blisko 500 pozycji. Na Festiwalu „Dwa Teatry” chcemy
zaprezentować dwie z nich:
29 czerwca
niedziela
godzina 12:00
KARTOTEKA
Adaptacja i reżyseria – Janusz Kukuła
Muzyka – Eugeniusz Rudnik
Premiera radiowa – 6 maja 1994
Produkcja – Polskie Radio S.A., Teatr PR
Obsada: Krzysztof Gosztyła (Bohater), Zofia Rysiówna (Matka), Bronisław Pawlik (Ojciec), Igor Śmiałowski
(Wujek), Ewa Wencel (Dziewczyna/Dziennikarka), Krystyna Tkacz (Tłusta Pani), Paweł Wawrzecki (Gość
w cyklistówce), Jan Tesarz (Gruby), Leszek Teleszyński (Dziennikarz), Witold Skaruch (Nauczyciel), Jerzy
Rogowski (Przyjaciel z dzieciństwa), Marta Lipińska (Pani), Tadeusz Borowski (Starzec), Ewa Borowik (Olga),
Marek Bargiełowski (Starzec), Mirosława Krajewska (Żywa pani), Agata Kulesza (Kelnerka), Henryk Machalica
(Starzec), Marian Opania (Pan z przedziałkiem)
Obszerne fragmenty Kartoteki w adaptacji i reżyserii Janusza Kukuły z oryginalną muzyką współtwórcy Studia
Eksperymentalnego PR – Eugeniusza Rudnika.
29 czerwca
niedziela
godzina 13:15
RECYCLING
Adaptacja i reżyseria – Waldemar Modestowicz
Opracowanie muzyczne – Małgorzata Małaszko
Premiera radiowa – 9 października 2006
Produkcja – Polskie Radio S.A., Teatr PR
Obsada: Olgierd Łukaszewicz (Głos Autora), Mariusz Benoit (Mężczyzna 1), Anna
Chodakowska (Kobieta 1), Adam Woronowicz (Mężczyzna 2), Dorota Landowska
(Kobieta 2)
Waldemar Modestowicz o Recyclingu: „adaptacja miała za zadanie przeniesienie
poematu do teatru radiowego bez uszczerbku dla wierszy. Zachowana została
trzyczęściowa konstrukcja poematu: MODA, ZŁOTO i MIĘSO, a rozgłosowanie planów
dźwiękowych wynikało z rozwoju sensów i znaczeń tekstu. Słuchowisko próbuje
kierować wyobraźnię słuchacza w nowe ciągi skojarzeniowe, dopełniać przedstawione w poemacie światy, tłumaczyć znaczenia. Muzyka nadaje rytm wierszowi,
punktuje kulminacje, buduje nastroje”. Twórcy słuchowiska zostali nagrodzeni
Grand Prix „Dwóch Teatrów” w roku 2007.
Twórcy słuchowiska Recycling, laureaci Grand Prix Festiwalu „Dwa Teatry - Sopot 2007”
67
MARCIN WRONA W TEATRZE TELEWIZJI
Przegląd spektakli Teatru TV w reżyserii Marcina Wrony
Teatr BOTO, ul. Bohaterów Monte Cassino 54B, SOPOT
Prowadzenie: Joanna Sarbiewska
24 maja
wtorek
godzina 11:00-18:30
Teatr Telewizji jest najlepszym wyrazem tego, co nazywamy misyjnością telewizji, możliwością dotarcia z wielkim repertuarem do bardzo szerokiej widowni. Oglądalność spektakli dorównuje wielu pozycjom typowo rozrywkowym, co wiele mówi
o potrzebach widzów i jest dla nas zobowiązaniem do pielęgnowania tej formy. Daje też możliwość powracania do wielkiej
klasyki. Poza tym bardzo ważnym doświadczeniem jest dla mnie możliwość innej pracy z aktorem niż na planie , bardziej
osobistej, intymnej, szczegółowej, o co na planie filmowym – a mówię to jako reżyser filmowy – jest znacznie trudniej.
Marcin Wrona z wywiadu „Nie chcę wskazywać ludziom jak mają żyć”
Marcin Wrona zadebiutował w Teatrze Telewizji Pasożytem, sztuką napisaną razem z Grażyną Trelą w 2003
roku. Pozostawił po sobie sześć telewizyjnych prac reżyserskich. Zawsze powtarzał, że „będziemy ściśle
trzymać się tekstu”. Dbał o swoich aktorów, samo konstruowanie obsady sprawiało mu wiele radości. Konsekwentnie budował swoją teatralno-telewizyjną ekipę. Był wierny swoim współpracownikom. Te sześć
spektakli jest dowodem jego dojrzewania twórczego. I być może, oglądane dziś z perspektywy zamkniętego
dzieła, stawiają one coraz więcej pytań o ocenę świata, o którym Marcin Wrona opowiadał.
Miał wiele planów związanych z telewizyjną sceną. Przymierzał się do Zemsty Aleksandra Fredry i do Wesela
Stanisława Wyspiańskiego.
Lubił i chętnie przyjeżdżał na Festiwal „Dwa Teatry”. Prezentował na nim każdy ze swoich spektakli i każdy
z nich był nagradzany: Pasożyt nagrodą pozaregulaminową za debiut reżyserski przez jury pod przewodnictwem Stanisława Różewicza oraz nagrodą za scenografię dla Anny Wunderlich, Skaza nagrodą za reżyserię,
za scenografię, wyróżnieniem aktorskim dla Aleksandry Koniecznej, Kolekcja nagrodami aktorskimi dla Magdaleny Cieleckiej, Jana Frycza i Andrzeja Chyry, Doktor Halina nagrodą aktorską dla Joanny Kulig, Moralność
pani Dulskiej nagrodami za: reżyserię, zdjęcia Jana Holoubka, scenografię, nagrodą aktorską dla Magdaleny
Cieleckiej, wyróżnieniami aktorskimi dla Jaśminy Polak i Zofii Wichłacz.
Pięć spektakli Marcina Wrony przypominamy na sopockim festiwalu, ostatni Ich czworo bierze udział w konkursie. Pod koniec sierpnia ubiegłego roku Marcin Wrona zakończył montaż i tylko niewielkie poprawki wprowadzał we wrześniu. Kolaudacja i premiera Ich czworo odbyła się już bez udziału Reżysera.
PASO¯YT
Autorzy – Marcin Wrona i Grażyna Trela
Reżyseria – Marcin Wrona
Scenografia i kostiumy – Anna Wunderlich
Muzyka – Marcin Oleś, Bartłomiej „Brat” Oleś
Dźwięk – Marcin Kijo
Obsada: Anna Tomaszewska (Matka), Marek Kalita (Ojciec),
Krzysztof Ogłoza (Piotr), Dominika Kluźniak (Julia), Krzysztof
Krupiński (Kierownik), Michał Breitenwald (Gagarin), Agata
Piotrowska-Mastalerz (Rachmistrzyni), Maria Klejdysz (Babcia), Maria Maj (Ciocia Marysia), Elżbieta Jarosik (Ciocia Krysia), Marcin Troński (Wujek Zbyszek), Krzysztof Kiersznowski
(Wujek Karol), Klaudia Grenda (Patrycja), Kamil Grenda
(Kuzyn), Mirosław Rzońca (Lektor radiowy/ Głos z offu)
Współczesna sztuka psychologiczno-obyczajowa, ukazująca
problem niemożności porozumienia się z najbliższymi ludźmi,
walki o dominację w rodzinie, wchodzenia w gorset rozmaitych
ról społecznych.
24 maja
wtorek
godzina 11:00
68
24 maja
wtorek
godzina 12:30
SKAZA
Autor – Marzena Broda
Scenografia – Anna Wunderlich
Kostiumy – Aleksandra Staszko
Dźwięk – Marcin Kijo
Obsada: Joanna Pierzak (Samantha), Jan Dravnel (Matt),
Aleksandra Konieczna (Sara), Patrycja Durska (Michelle),
Krzysztof Kiersznowski (Facet z dołu/ Głos),
Paloma Millies-Lacroix (Samantha dziecko)
Wstrząsająca opowieść o skrzywionym dzieciństwie dwojga rodzeństwa latami dręczonego psychicznie i fizycznie przez
rodziców, wykorzystywanego seksualnie, rozpaczliwie złaknionego miłości. W kazirodczym związku oboje szukają ucieczki
przed domowym koszmarem, przed przemocą ze strony zwyrodniałych rodziców.
24 maja
wtorek
godzina 14:00
KOLEKCJA
Autor – Harold Pinter
Przekład – Bolesław Taborski
Dźwięk – Małgorzata Witowska-Wrzeszcz, Marcin Ejsmund
Obsada: Magdalena Cielecka (Stella), Jan Frycz (Harry),
Andrzej Chyra (Bill), Adam Woronowicz (James)
Psychologiczna sztuka z podtekstem erotycznym, bo rzecz dotyczy pojęcia „zdrady” i „zazdrości” w społeczeństwie, w którym
normy moralne są nad wyraz rozluźnione, a tolerancja wysoka.
69
DOKTOR HALINA
Na podstawie Wspomnień z pracy w wywiadzie
antyhitlerowskim ZWZ-AK Haliny Szwarc
24 maja
wtorek
godzina 15:30
Scenariusz TV – Grażyna Trela, Marcin Wrona
Zdjęcia – Andrzej Ramlau
Scenografia – Marek Chowaniec
Kostiumy – Katarzyna Śródka
Montaż – Wanda Zeman
Dźwięk – Wacław Pilkowski, Wojciech Ślusarz
Obsada: Joanna Kulig (Halina Szwarc), Maja Berełkowska (Matka),
Andrzej Franczyk (Ojciec), Arkadiusz Janiczek (Kapitan Janicki), Jerzy
Matula (Edmund), Marcin Kalisz („Jacek”), Krzysztof Banaszyk (Zygmunt Walter Janke), Maciej Wojdyła (Major „Emma”), Lidia Sadowa
(Wanda), Roma Gąsiorowska (Zosia), Piotr Głowacki (Bawarczyk),
Ewa Kaim (Pasażerka), Edward Sosna (Starszy pan), Grzegorz Mielczarek (Policjant), Dariusz Biskupski (Policjant), Łukasz Byczek (Hans),
Arkadiusz Bazak (Profesor), Michał Włodarczyk (Chłopiec), Agnieszka
Judycka (Studentka), Martyna Peszko (Studentka), Kornelia Trawkowska (Studentka), Marcin Błaszak (Student), Bartłomiej Firlet (Student),
Mateusz Janicki (Student), Michał Breitenwald (Dyrektor Archiwum),
Bogdan Koca (Mundurowy), Michał Czernecki (Kolega z konspiracji),
Katarzyna Stanisławska (Sprzedawczyni), Miłogost Reczek (Tamm),
Grzegorz Emanuel (Boettcher), Andrzej Pieczyński (Cywil), Dominika
Kluźniak (Więźniarka), Maria Mamona (Więźniarka), Anna Moskal
(Więźniarka), Joanna Niemirska (Więźniarka), Teresa Owczynnikow
(Więźniarka), Andżelika Piechowiak (Więźniarka), Olga Miłaszewska
(Strażniczka), Izabela Szela (Strażniczka), Marek Cichucki (Naczelnik),
Andrzej Deskur (Mąż)
Nieprawdopodobna, ale całkowicie prawdziwa historia kobiety, którą stać była na wyjątkową odwagę. Portret niezwykłej osobowości, o rzadko spotykanej sile woli i charakteru.
MORALNOŒÆ PANI DULSKIEJ
Autor – Gabriela Zapolska
Scenariusz TV i reżyseria – Marcin Wrona
Zdjęcia – Jan Holoubek
Kostiumy – Aleksandra Staszko, Małgorzata Karpiuk
Produkcja – Telewizja Polska,
Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego w Warszawie 2007, czas: 87’
Obsada: Magdalena Cielecka (Pani Dulska), Robert Więckiewicz (Pan
Dulski), Jakub Gierszał (Zbyszko Dulski), Jaśmina Polak (Hesia Dulska),
Zofia Wichłacz (Mela Dulska), Dominika Kluźniak (Juliasiewiczowa
z Dulskich), Agata Buzek (Lokatorka), Klara Bielawka (Hanka), Maria Maj
(Tadrachowa)
Najnowsza interpretacja ponadczasowej tragifarsy kołtuńskiej Gabrieli
Zapolskiej, której twórcy mierzą się z żywym w społecznej świadomości
problemem dulszczyzny.
24 maja
wtorek
godzina 17:00
70
WIZJONER Z SOPOTU
Wspomnienie o Jerzym Afanasjewie
24 maja
wtorek
godzina 16:00
Teatr na Plaży
Aleja Franciszka Mamuszki 2, Sopot
Pokaz spektaklu Teatru TV pt. Pelikan w reżyserii Jerzego Afanasjewa
i spotkanie ze współpracownikami i przyjaciółmi reżysera
Prowadzenie: Bożena Olechnowicz (TVP3 Gdańsk)
August Strindberg
PELIKAN
Przekład – Zygmunt Łanowski
Reżyseria – Jerzy Afanasjew
Realizacja telewizyjna – Józef Rodziewicz
Scenografia – Alina Afanasjew
Muzyka – Jerzy Partyka
Redakcja – Joanna Cichocka-Gula
Premiera telewizyjna – 11 czerwca 1990
Produkcja – Telewizja Polska (Gdańsk) 1989
Obsada: Halina Winiarska (Matka), Joanna Bogacka (Córka), Krzysztof Gordon (Syn), Jerzy Kiszkis (Zięć),
Halina Słojewska (Służąca)
JERZY AFANASJEW (ur. 1932 w Nowej Wilejce na Wileńszczyźnie, zm. 1991 w Sopocie) był reżyserem teatralnym i telewizyjnym, poetą, pisarzem, aktorem związanym artystycznie i prywatnie z Trójmiastem. Ukończył
Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku (1961) i Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej
Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1966). Ze Zbigniewem Cybulskim, Bogumiłem Kobielą i Jackiem Fedorowiczem był animatorem artystycznych działań studenckich w Gdańsku na przełomie lat 50. i 60.
XX wieku. Współtworzył Teatr Bim-Bom (jako aktor, reżyser, kierownik artystyczny), teatrzyk Co To. Z żoną
Aliną Afanasjew prowadził Cyrk Rodziny Afanasjeff (Tralabomba, 1959; Białe zwierzęta, 1960; Komedia masek,
1961; Dobry wieczór, błaźnie, 1962). Autor ponad 30 książek (m.in. Gałązka światła, 1962; Sezon kolorowych chmur,
1968; Okno Zbyszka Cybulskiego, 1970; Poczta Afanasjewa, 1979; Nocne Polaków rozmowy, 1992), kilku dramatów
(m.in. Olaf Grubasow, 1964; Łóżko, 1967; Pancernik Potiomkin – współautor libretta, 1967; Groch z kapustą, 1971).
W swojej twórczości wykorzystywał elementy groteski, absurdu i fantastyki.
Jako reżyser teatralny zadebiutował w roku 1964 (Indyk Stanisława Mrożka, Teatr Nowy w Łodzi), w filmie
fabularnym – w 1970 (Prom). W latach 1966-1969 pracował jako reżyser w Zespole Filmowym KADR, 19691970 w TVP w Warszawie, 1970-1971 w Zespole Filmowym PLAN, a od roku 1972 przez 10 lat pełnił funkcję
reżysera w Ośrodku Telewizyjnym w Gdańsku. Zrealizował ponad 30 spektakli telewizyjnych – m.in. Zdarzenia, 1965; Gramofon wspomnień, 1968; Człowiek na warcie, 1973; Jenny, 1973; Nadzieja, 1974; Klucz i anioły, 1974;
Koszulka, 1975; Huragan, 1975; Człowiek, który zmienił nazwisko, 1977; Młyn na wzgórzu, 1977; Ciężkie czasy, 1979;
Proces Alberta Forstera, 1980; Mała Rogue, 1987. Prezentowany na „Dwóch Teatrach” Pelikan był jego ostatnim
spektaklem.
71
DZIEÑ Z REPORTA¯EM
RADIOWYM
Klub Atelier,
Aleja Franciszka Mamuszki 2, SOPOT
Prowadzenie: Irena Piłatowska-Mądry
CIENIE NA PLAŻY
Wojciech Markiewicz (Studio Reportażu i Dokumentu PR S.A.)
25 maja
środa
godzina 10:00-15:00
10:00
Historię rodziny Jacka Georgicy z Sopotu można opowiadać na kilka sposobów. Jest w niej i oficer carskiej armii, i przedwojenny komendant policji
w Warszawie. Brat ojca pana Jacka był dowódcą załogi słynnej radiostacji „Błyskawica” działającej podczas Powstania Warszawskiego. Rodzinny „biznes”
to zakład zajmujący się składaniem i naprawą pierwszych odbiorników lampowych. Sam bohater cierpi od wielu lat na nieuleczalną, ciężką chorobę
kręgosłupa, z powodu której musi mieszkać w ośrodku pomocy społecznej. Pomimo ciężkiego bólu i braku perspektyw na wyleczenie, pana Jacka stać na
próby poetyckie i malarskie oraz zbieranie materiałów dokumentujących dzieje jego rodziny. Przypadek sprawia, że jego pełne cierpienia życie zaczyna
nabierać zupełnie nowego sensu
CHŁOPIEC Z KLOCKAMI
Katarzyna Michalak (Polskie Radio Lublin)
11:00
To opowieść o wierze, nadziei i miłości. Bohater reportażu doświadczył w dzieciństwie przemocy fizycznej, samotności i zaniedbania… Rany bolały tym
bardziej, że były zadawane przez bliskich. Jako 18-latek, pracując w szpitalu, po raz pierwszy zetknął się z odchodzeniem chorych dzieci i zrozumiał, że
w swoim cierpieniu nie jest sam. Doznał głębokiej wewnętrznej przemiany. Swoją opowieścią postanowił dać innym nadzieję na to, że w życiu wszystko
jest możliwe, że każdy dostaje swoją szansę – jeśli bardzo tego pragnie. Reportaż jest radiową wersją książki księdza Arkadiusza Paśnika pod tytułem
Znamię, wydanej przez Edycję Świętego Pawła.
BÓG, HONOR, OJCZYZNA
Olga Mickiewicz (Studio Reportażu i Dokumentu PR S.A.)
12:00
Główna nagroda w Konkursie Stypendialnym im. Jacka Stwory w roku 2015. Reportaż opowiada o wojennej historii radiostacji „Łódź Podwodna” i jej
powojennym ciągu dalszym. Radiostację nazwano „Łodzią Podwodną” ze względu na fakt, że mieściła się pod piwnicą domu wybudowanego znacznie
wcześniej. Miała genialne zabezpieczenia, które sprawiły, że nigdy nie została przez Niemców odnaleziona. Dowódca radiostacji, Stanisław Rodowicz, po
wojnie został dwukrotnie aresztowany. Jego brat Władysław, który również działał w konspiracji, a w czasie wojny trafił do obozów koncentracyjnych,
był po wojnie szykanowany. Chociaż minęło kilkadziesiąt lat od zakończenia wojny, opowieść o losach braci wciąż budzi emocje ich bliskich. Nie wiadomo
bowiem, czy ta historia na pewno już się skończyła…
CZŁOWIEK I GÓRA
Anna Sekudewicz (Polskie Radio Katowice)
13:00
27 października 2012 roku w szwajcarskich Alpach wydarzyła się tragedia. W wyprawie na czterotysięcznik Piz Bernina wzięło udział dwóch wspinaczy:
Krystian Dziurok z Rybnika i sławny himalaista Adam Bielecki. Ze szczytu zszedł tylko Bielecki, Dziurok zginął. Ta wyprawa bezpośrednio poprzedziła
wejście na Broad Peak w marcu 2013 roku. Tam także wydarzyła się tragedia. Zginęli Maciej Berbeka i Tomasz Kowalski. Zejść udało się Arturowi Małkowi
i Adamowi Bieleckiemu. O wyprawie na Broad Peak było głośno. Polski Związek Alpinizmu powołał specjalną komisję złożoną z wybitnych wspinaczy,
która przygotowała raport na temat wydarzeń na Broad Peaku. Adama Bieleckiego oskarżono o nieetyczne zachowania w górach i porzucanie partnerów.
Przypomniano inne, liczne wyprawy, w czasie których zachowanie Adama Bieleckiego także było niezrozumiałe i podejrzane. W reportażu on sam mówi
„mam tylko 30 lat i jeśli tyle osób wokół mnie zginęło, to ktoś może pomyśleć, że coś ze mną jest nie tak”. Co tak naprawdę wydarzyło się w czasie tych
wypraw? Czy w wysokich górach etyczne zachowania są w ogóle możliwe? Czy w dzisiejszych czasach chodzi tylko o bicie rekordów w górach, a wszystko
inne to już tylko mit i piękna legenda ?
70 LAT NADZIEI
Hanna Bogoryja Zakrzewska (Studio Reportażu i Dokumentu PR S.A.)
14:00
Dwie rodziny. Podobne losy. Mąż Józefy Życińskiej wyrokiem sądu PRL został skazany na śmierć w 1948 roku. Brat Grażyny Łoniewskiej podczas tego
samego procesu usłyszał ten sam wyrok – kara śmierci. Wyroki wykonano, ale miejsce pochówku pozostało nieznane. Żołnierze Wyklęci. Obie Panie
przez lata żyły z piętnem „rodzin bandytów”. Wiele lat czekały na rehabilitację swoich bliskich. Szukały miejsca ich pochówku. Szansa, na odnalezienie
ciał pojawiła się niemal po 70 latach od ich śmierci.
72
KONCERTY W KLUBIE FESTIWALOWYM BOTO
Teatr BOTO
ul. Bohaterów Monte Cassino 54B, Sopot
Teatr BOTO to nowe miejsce na kulturalnej mapie Trójmiasta, znajdujące się w samym sercu Sopotu, na placu przy
fontannie „Jasia Rybaka”. Po pięciu latach działalności, Fundacja Teatru BOTO otworzyła swoją siedzibę z kameralną
sceną teatralno-koncertową oraz baroteką z przestrzenią wystawienniczą. BOTO to miejsce otwarte na poszukiwania, eksperyment artystyczny i bezpośredni kontakt z widzem, pragnące integrować różne środowiska artystyczne
i naukowe. Będzie do tego okazja podczas „Dwóch Teatrów”, bowiem BOTO na trzy dni stanie się klubem festiwalowym. Każdego wieczoru trójmiejscy artyści wystąpią w koncertach prezentujących lokalne środowisko muzyczne.
23 maja
poniedziałek
godzina 23:00
THE FRUITCAKES
The Fruitcakes to powstały w 2011 roku trójmiejsko-międzynarodowy zespół, inspirujący się muzyką lat 60.,
w tym zespołów takich jak: The Beatles, Pink Floyd oraz artystów wytwórni Motown.
W 2015 roku zespół m.in. wydał swoją debiutancką płytę Cukier, ciastka, miłość!, uznaną za najlepszą trójmiejską
płytę w plebiscycie zorganizowanym przez portal www.rock3miasto.pl. Piosenek The Fruitcakes można słuchać na
antenach radiowej Trójki i Czwórki. Zespół zakończył właśnie nagrywanie materiału na drugą płytę, która ukazać
ma się jesienią bieżącego roku.
Wystąpią: Kuba Zwolan (gitara, śpiew), Przemysław Bartoś (bas, śpiew), Lukas Tymański (perkusja, śpiew) oraz
muzyk i aktor Tomasz Ziętek (gitara, śpiew).
73
432 BA£TYK
24 maja
wtorek
godzina 23:00
432 Bałtyk to nowatorski eksperyment muzyczno-naukowy, w którym wszystkie instrumenty wykorzystywane podczas koncertu są dostrajane do naturalnego
poziomu częstotliwości fali, wynoszącego 432 Hz, a nie do standardowego poziomu 440 Hz. Daje to niespodziewany efekt znacznego pogłębienia odbioru i spotęgowania emocji słuchacza. Pomysłodawcą projektu jest Tomasz Urbański, a uczestniczą w nim wybitni, dojrzali, świadomi, swobodnie poruszający się w różnych
stylach muzycznych artyści z Pomorza i całej Polski. Wyjątkowość każdego koncertu wynika z zestawienia ze sobą twórców reprezentujących różne gatunki
muzyczne, wywodzących się jednak ze wspólnej kultury nadbałtyckiej. Stwarza to nową, ciekawą jakość muzyczną, której spoiwem jest szum fali morskiej.
Wystąpią: Michał Gos (perkusja), Maja Miro Wiśniewska (flet), Magdalena Smuk (śpiew), Jacek Stromski (instrumenty perkusyjne), Tomasz Urbański (gitara), Irek
Wojtczak (instrumenty dęte).
Wizualizacje – Joanna Kurowska.
BOTO HOUSE BAND
25 maja
środa
godzina 23:00
BOTO House Band to grupa profesjonalnych, trójmiejskich muzyków związanych ze sceną muzyczną nowo otwartego Teatru BOTO
w Sopocie. Występują cyklicznie, weekendami, za każdym razem w nieco innym składzie. Prezentują klasyczne utwory z pogranicza
rock&roll, reggae i ska, porywając gości do tańca lub umilając im spokojniejsze wieczory.
Wystąpią m.in.: Ewa Brylewska (śpiew), Tomasz Ziętek (śpiew, gitara), Lukas Tymański (perkusja).
PODRÓ¯ DO RÓD£A DWIÊKU
– JAK ZREALIZOWAÆ S£UCHOWISKO
24 maja
wtorek
godzina 10:00
warsztat radiowy
Studio Koncertowe Radia Gdańsk im. Janusza Hajduna
ul. Grunwaldzka 18, Gdańsk
Prowadzenie: Krzysztof Czeczot
Krzysztof Czeczot w ramach Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016” poprowadzi warsztat, podczas którego
opowie o swoich produkcjach radiowych i o roli reżysera dźwięku w procesie powstawiania słuchowiska
radiowego, począwszy od najwcześniejszego etapu, czyli od tworzenia scenariusza dźwiękowego, poprzez
współpracę między reżyserem a reżyserem dźwięku w trakcie nagrań do słuchowiska, aż do procesu postprodukcji dźwięku i budowania warstwy akustycznej (sound design).
Istotnym etapem tworzenia słuchowiska jest także praca z aktorami. Krzysztof Czeczot opowie o specyfice
tego działania, a także o trudnościach jakie spotyka się w trakcie nagrań i postprodukcji nagranych materiałów.
Każdy omawiany etap powstawania słuchowiska będzie ilustrowany fragmentami zrealizowanych przez
reżysera produkcji.
Krzysztof Czeczot z aktorami podczas próby do nagrania
KRZYSZTOF CZECZOT – aktor, reżyser, dramaturg. Swoją pracę rozpoczynał w Teatrze Współczesnym w Szczecinie prowadzonym przez Annę Augustynowicz,
gdzie zagrał kilkanaście ról teatralnych, a zwieńczeniem tej współpracy była rola Pana Młodego w Weselu St. Wyspiańskiego. Następnie związał się z Teatrem
Rozmaitości, obecnie mieszka i pracuje w Warszawie, prowadzi dom producencki osorno.pl. Jest autorem tekstów dramatycznych, teatrów radia, na swoim koncie
ma także współpracę z Teatrem Telewizji (autor tekstu Bezład, reżyser spektaklu Miss Hiv). Laureat kilkunastu nagród za twórczość radiową, filmową, teatralną
i dramatyczną, w tym laureat prestiżowej nagrody Prix Europa za najlepsze słuchowisko roku w Europie (Berlin 2013). Wykładowca PWSFTViT w Łodzi.
Spis zawartoŒci
XVI Festiwal „Dwa Teatry – Sopot 2016” – patroni, organizatorzy .................................................................... 1
Jurorzy XVI Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016” ............................................................................................ 6
Laureaci XV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2015” ......................................................................................... 10
Nagrody i wyróżnienia XVI Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016” ................................................................... 12
Nagroda im. Ireny i Tadeusza Byrskich .......................................................................................................... 13
Wielka Nagroda XVI Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2016” dla Stanisławy Celińskiej i Henryka Talara .............. 15
Repertuar konkursu radiowego......................................................................................................................19
Repertuar konkursu telewizyjnego ............................................................................................................... 41
„Dwa Teatry” Dzieciom ................................................................................................................................. 53
Spektakl Grace i Gloria .................................................................................................................................. 57
Spektakl W starych dekoracjach ..................................................................................................................... 58
„Dwa Teatry” czytają Sienkiewicza ............................................................................................................... 59
iTeatr dla Szkół – spektakl Krzyżacy ............................................................................................................... 60
Zawsze Szekspir. Szekspir na scenie radiowej ................................................................................................. 61
Zawsze Szekspir. Szekspir w Teatrze Telewizji ................................................................................................. 62
Dwa teatry Różewicza. Z Teatru Telewizji Różewicza ...................................................................................... 64
Dwa teatry Różewicza. Radiowy Różewicz ..................................................................................................... 66
Marcin Wrona w Teatrze Telewizji .................................................................................................................. 67
Wizjoner z Sopotu. Wspomnienie o Jerzym Afanasjewie ................................................................................ 70
Dzień z reportażem radiowym ...................................................................................................................... 71
Koncerty w klubie festiwalowym BOTO ......................................................................................................... 72
Podróż do źródła dźwięku – warsztat radiowy ............................................................................................... 73
Zdjęcia do części telewizyjnej katalogu: Archiwum Fotograficzne TVP. Autorzy zdjęć do spektakli: Komety – Michał Hawliczek, Tato – Piotr Kubic, Mąż i żona,
Msza za miasto Arras, Damy i huzary, Ludzie i anioły, Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim – Ireneusz Sobieszczuk, Ja, Feuerbach – Renata Pajchel, Dom
kobiet, Ich czworo, Rybka canero – Jan Bogacz, Obwód głowy – Jakub Wittchen.
Zdjęcia do radiowej części katalogu: Udręka życia, Wniebowstępowanie, Hymny – Wojciech Kusiński; Ballada o moim mieście – materiały prasowe Radia Białystok,
Teatr cieni z architekturą w tle – Maciej Kubera;
Fotografie: Barbary Stanisławczyk-Żyły – Bernard Lipiński, Jacka Kurskiego, Ewy Millies-Lacroix – mat. pras. TVP S.A.; Mieczysława Struka – mat. pras. Urzędu
Marszałka Województwa Pomorskiego; Jacka Karnowskiego – mat. pras. Urzędu Miasta Sopotu; Pawła Adamowicza – mat. pras. Urzędu Miasta Gdańska;
Wojciecha Szczurka – mat. pras. Urzędu Miasta Gdyni; Joanny Strzemiecznej-Rozen – mat. prasowe TVP Gdańsk; Doroty Buchwald – arch. Instytutu Teatralnego; Małgorzaty Bogajewskiej, Marcina Wrony, Piotra Fronczewskiego – Jan Bogacz; Janusza Kukuły, Krzysztofa Gordona, Tomasza Perkowskiego, Darka
Błaszczyka, Małgorzaty Małaszko, Andrzeja Brzoski, Mariana Szałkowskiego, Marcina Hycnara, Wojciecha Markiewicza, Redbada Klynstry, Jahiara Iraniego,
Janusza Gajosa – Wojciech Kusiński; Marii Pakulnis, Piotra Mossa, Macieja Kubery, Renaty Baszun, Pawła Szalińskiego – Ewa Modestowicz; Jana Englerta,
Juliusza Machulskiego, Marcina Wrony – Ireneusz Sobieszczuk; Antoniego Libery, Tadeusza Nyczka, Mikołaja Grabowskiego – Grzegorz Śledź; Wojciecha
Adamczyka – Anna Maria Zagórska, Marii Brzezińskiej – Monika Pietraszkiewicz, Agnieszki Czarkowskiej – Monika Kalicka, Leszka Dawida – Grzegorz Dębowski, Jarosława Gołofita – Monika Szyduk, Krzysztofa Kiczka – Hubert Kamieniew, Łukasza Lewandowskiego – Tomek Słupski, Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej
– Kasia Chmura-Cegiełkowska, Olgierda Łukaszewicza – Emilia Gowin, Antoniego Wincha – Agnieszka Umgelter, Adama Orzechowskiego – Michał Szlaga,
Radosława Rychcika – Dorota Muniak, Wojciecha Tomczyka – Andrzej Georgiew; Adama Kubika, Waldemara Modestowicza, Gabrieli Walczak, Zdzisława
Wasilewskiego– mat. pras. Radia Białystok; Krzysztofa Babickiego, Pawła Huelle, Tomasza Mana, Jacka Puchalskiego – mat. pras. Radia Gdańsk S.A.; Krzysztofa Kurka, Andrzeja Prugrara – mat. pras. Radia Katowice; Wojciecha Gruszki – mat. pras. Radia Kraków; Małgorzaty Żurakowskiej, Agaty Koss-Dybały, Piotra
Króla – mat. pras. Radia Lublin; Marka Markiewicza, Wojciecha Ogrodzińskiego, Ryszarda Szmita, Jaromira Wroniszewskiego – mat. pras. Radia Olsztyn; Igora
Gorzkowskiego, Marka Kochana, Waldemara Krzystka, Wiesława Saniewskiego, Krzysztofa Sielickiego, Sandry Szwarc, Piotra Tabakiernika, Anny Wieczur-Bluszcz, Zbigniewa Wojnarowskiego, Kaliny Zalewskiej – arch. prywatne.
Zdjęcia do imprez towarzyszących:
„Dwa Teatry” Dzieciom – Wojciech Kusiński, Łukasz Szulim; Grace i Gloria – Jeremi Astaszow / mat. prasowe Lu.production; W starych dekoracjach – mat. prasowe
Teatru im. Mickiewicza w Częstochowie; Krzyżacy – mat. prasowe Miejskiego Teatru miniatura w Gdańsku; Szekspir na scenie radiowej, Radiowy Różewicz – Ewa
Modestowicz; Szekspir w Teatrze Telewizji: Poskromienie złośnicy – Zygmunt Januszewski, Burza – Ireneusz Sobieszczuk, Juliusz Cezar – Leszek Wróblewski
Z Teatru Telewizji Różewicza: Stara kobieta wysiaduje – Witold Chomiński; Marcin Wrona w Teatrze Telewizji: Doktor Halina – Leszek Wróblewski, Moralność pani
Dulskiej, Kolekcja, Skaza – Jan Bogacz, Pasożyt – Ireneusz Sobieszczuk; Wizjoner z Sopotu: zdjęcia ze spektaklu Pelikan – mat. prasowe TVP Gdańsk, fot. J. Afanasjewa na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych – W. Szwajnoch; Koncerty w BOTO – mat. prasowe Fundacji Teatru BOTO w Sopocie; Podróż do źródła
dźwięku – Wojciech Kusiński
Ponadto wykorzystano materiały i zdjęcia Archiwum Fotograficznego TVP S.A., Archiwum TVP3 Gdańsk, Archiwum Polskiego Radia S.A.
Wszelkie pominięcia w tym zakresie nie są zawinione przez Redakcję.
Katalog oddano do druku 13 maja 2016 r.

Jacek Kurski Prezes Zarządu Telewizji Polskiej SA Maciej

Transkrypt

Podobne dokumenty

REGULAMIN XVI FESTIWALU TEATRU POLSKIEGO RADIA I

3. Regulamin konkursu - dzieci

ELŻBIETA PLESZKUN-OLEJNICZKOWA – prof. w Katedrze

Program Festiwalu ŚWIAT NA TALERZU

ADAM WOLAŃCZYK

Oferta_SCziM_17 - Fundacja Edukacji Kulturalnej Ad Arte

Program Festiwalu ŚWIAT NA TALERZU Szczecin 11