Życzymy ciekawej lektury - Redakcja Gazetki KAŻDA PRACA

1
KOCHANI
RODZICE
Gorąco witamy w marcowym numerze naszej gazetki i
składamy radosne, wiosenne życzenia z okazji nadchodzących
Świąt Wielkanocnych. Zespół Przedszkolny serdecznie zaprasza
Państwa na łamy naszego pisemka i zachęca do czytania
nowych artykułów, porad , opowiadań dla dzieci, oraz
korzystania z ciekawych przepisów kulinarnych,
zamieszczanych przez pracowników naszej placówki.
Życzymy ciekawej lektury - Redakcja Gazetki
KAŻDA PRACA WYMAGA WYSIŁKU
Kiedy słyszę, jak ktoś twierdzi, że bycie matką i gospodynią domową jest nudne,
to mam na to prostą odpowiedź: zgadza się.
Ale tak naprawdę każdy zawód- czy będzie to operatorka w centrali telefonicznej,
lekarz, adwokat albo dentysta- wymaga wielu godzin żmudnego wysiłku. Tylko nieliczni
doznają ekscytującego dreszczyku emocji w każdej chwili swojego zawodowego życia.
Kiedyś mieszkałem w hotelu naprzeciwko pokoju sławnego wiolonczelisty, który miał
wystąpić wieczorem z koncertem. Słyszałem przez ścianę, jak ćwiczył bez przerwy
całymi godzinami. Nie grał wtedy pięknych, symfonicznych fragmentów, lecz bez końca
powtarzał gamy, palcówki i podstawowe ćwiczenia. Uwierzcie mi. Zaczynał ćwiczyć
wcześnie rano i nie przerywał do czasu koncertu. Kiedy w końcu zagrał na scenie, na
pewno większość podziwiającej go publiczności myślała, jakie on musi mieć wspaniałe
2
życie. Też mi wspaniałe. Ja akurat wiedziałem, że cały dzień spędzał samotnie w pokoju
hotelowym, mając za towarzyszkę tylko swoją wiolonczelę.
Wątpię, czy praca, jaką wykonuje matka zajmująca się domem jest nudniejsza niż
inne zawody, zwłaszcza jeśli kobieta nie pozwala sobie na brak kontaktu z innymi
dorosłymi. Ale biorąc pod uwagę znaczenie jej obowiązków, żadna praca nie może
konkurować z satysfakcją, jaką daje kształtowanie, pielęgnowanie i wychowywanie
nowej ludzkiej istoty.
J.C. Dobson ,„Dom pełen serca II”, Palabra, Warszawa 1999
PRZYCZYNY AGRESJI DZIECI
,,Dziecko to lustro” (Janusz Korczak)
Janusz Korczak – nieoceniony wychowawca dzieci i młodzieży, zwrócił uwagę na to, że
w dziecku odbijają się postawy i zachowania dorosłych, przede wszystkim zaś rodziców.
Oni są pierwszymi wychowawcami dzieci, wyposażają w taki system wartości, jaki
uznają za ważny.
Agresja… W dzisiejszym świecie, pełnym zróżnicowanych, bombardujących nas
zewsząd bodźców, braku czasu i wszechobecnego pędu - możemy ją spotkać wszędzie:
w telewizji, sklepie, na ulicy, w pracy… Niestety także w przedszkolu. Osoby mające
styczność ze środowiskiem przedszkolnym doskonale wiedzą o czym mowa –
szczypanie, gryzienie, popychanie, kopanie, szarpanie, bicie, ciągnięcie za włosy,
podstawianie nogi, ale także wyśmiewanie, przezywanie, drwienie, kłótnie, sprzeczki,
prowokacje, przeszkadzanie w wykonywaniu pracy, niszczenie mienia… Z powyższymi
przejawami agresji możemy mieć do czynienia już wśród tych najmłodszych. I mamy –
są one bowiem wpisane w codzienność. To nie znaczy jednak, że mamy się na nie godzić
czy przymykać oko. Wspólnie musimy działać, aby tych sytuacji było jak najmniej.
Skąd u małych dzieci bierze się agresja?
Na pewno nie pojawia się bez przyczyny. Małe dziecko, reagując agresywnie, zwykle o
coś walczy – o własne bezpieczeństwo, o przywództwo, o terytorium… Z równym
zaangażowaniem broni rzeczy, które w danym momencie są mu bliskie – ulubiony
samochód, piękna lalka, którą akurat się bawi, nowo powstały zamek z klocków itp.
Dziecko walczy także o wyrazy sympatii, zainteresowanie określonych osób, uzyskanie
informacji czy też zwrócenie na siebie uwagi. Agresja rodzi się także z poczucia
bezsilności, kompleksów, niskiego poczucia własnej wartości czy też z powodu
niezaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka.
BRAK czasu
Obecna sytuacja materialna wielu rodzin wiąże się z brakiem czasu na wychowanie.
Chcąc zapewnić dzieciom odpowiedni poziom materialny, rodzice często podejmują
dodatkową pracę. Tymczasem dziecko potrzebuje stałej obecności rodziców – po to
choćby, aby dzielić z nim jego radości i smutki. Nawet wyjątkowo trudne warunki nie
usprawiedliwiają postawy odtrącenia, słów takich jak: Daj mi spokój, teraz jestem
3
zmęczony! Nie mam czasu! Zajmij się swoimi sprawami! Czas na rozmowę, przytulenie,
pójście na spacer – to sposoby na wyrażenie miłości rodzica do dziecka, pozwalające na
zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa.
BRAK inicjatywy do sensownego spędzania wolnego czasu
Dzieci w wieku przedszkolnym przebywają w przedszkolu od 5 do 10 godzin dziennie.
Niektóre dzieci po powrocie z przedszkola mają wiele wolnego czasu na zabawę. Rzadko
się zdarza, aby dziecko samo znalazło sobie jakieś wartościowe zajęcie. To zadanie
należy do rodziców. Nic tak nie niszczy osobowości człowieka jak nuda. Ona jest
początkiem złych pomysłów, a potem ich realizacji. Niech czas wolny będzie dla dziecka
twórczy.
BRAK sensu życia
Ważnym zadaniem rodziców jest przekazywanie dziecku sensu życia. Rolą rodzica jest
zwrócenie uwagi dziecka na naturalny w ludzkiej naturze instynkt społeczny. Człowiek
nie potrafiłby żyć na bezludnej wyspie – zawsze potrzebujemy kogoś obok siebie.
Zadaniem rodziców jest też przygotowanie dziecka do pokonywania rozmaitych
trudności. Bardzo niebezpieczne jest działanie rodziców, które zmierza do usunięcia z
drogi dziecka wszelkich przeszkód. Dziecko, z chwilą gdy opuszcza dom, idąc do
przedszkola, musi już radzić sobie samo. Jeśli nie zostało do tego odpowiednio
przygotowane, łatwo popadnie we frustrację czy niezadowolenie.
ODDZIAŁYWANIE mediów
Dorośli rzadko zdają sobie sprawę z tego, że w oczach dziecka fikcja na ekranie nie różni
się niczym od prawdziwego życia. Media kształtują wzorce osobowe nie zawsze
stanowiące jako przykład do naśladowania. Jeśli rodzice nie oglądają filmów, bajek
razem z dziećmi, nie komentują ich ani nie tłumaczą, zostaną one przez dziecko uznane
za źródła przynoszące wzory do naśladowania.
Nie jest możliwym uniknięcie przejawów agresji wśród małych dzieci. Wystarczy jedno
agresywne dziecko, jedno zachowanie, a zaczynają się one powielać. Musimy zdać sobie
sprawę z tego, że niejednokrotnie dziecko nie zna innych skutecznych środków
komunikacji i możliwości osiągnięcia zamierzonego celu. Dlatego tak ważne jest
kompetentne i skuteczne reagowanie na agresję i ukazywanie dzieciom możliwości
zawarcia kompromisu oraz wypracowanie innych sposobów radzenia sobie ze złymi
emocjami.
Dlatego tak ważne jest wspólne podejmowanie działań nad zwalczaniem agresji – nie
można przerzucać odpowiedzialności w całości na przedszkole ani na dom rodzinny.
Przedszkole nie może odbierać rodzicom ogromnej roli jaką pełnią w tym procesie. Jest
bowiem „tylko” jednym z miejsc, w których dziecko zdobywa doświadczenia i poznaje
oraz uczy się modeli zachowań. Nie mniej jednak dla rozwiązania problemu zachowań
agresywnych u dzieci niezwykle ważna jest dobra współpraca na linii przedszkole –
rodzic.W kontakcie z agresywnymi dziećmi musimy nauczyć się prawidłowych
reakcji na niewłaściwe zachowania. Musimy przyjąć strategię, w myśl której
4
będziemy otwarcie mówić o uczuciach i emocjach – zarówno swoich jak i dziecka.
Bardzo ważne jest, aby w odpowiedni sposób budować komunikaty, które nie będą
oceniały dziecka, a jego zachowanie. Nie mówmy zatem: „Jesteś zły”, „Jesteś
niegrzeczny” – zamiast tego powiedzmy: „Bardzo mi przykro, że tak się
zachowujesz…”, „Ranisz mnie, gdy…” itp. To pozornie mała różnica, która jednak
dla dziecka ma duże znaczenie – nie przypisuje pewnych cech jemu samemu, a
opisuje zachowania, które dziecko zastosowało i ich wpływ na nas.
Aby uniknąć zachowań agresywnych u swojego dziecka warto zastosować następujące
wskazówki:

stosowanie otwartej postawy wobec dziecka,

dobry przykład dorosłych, gdyż to od nas dziecko uczy się wzorów zachowań,

kontrola nad tym, jakie bajki, książeczki czy filmy ogląda nasze dziecko i
skuteczne eliminowanie tych, które ukazują agresję,

stworzenie dla dziecka tzw. kącika relaksacyjnego,

wspólne słuchanie muzyki uspokajającej i relaksacyjnej,

czytanie bajek terapeutycznych,

wspólne spędzanie czasu,

dostrzeganie i chwalenie za pozytywne zachowania,

ustalenie z dzieckiem zasad – co wolno robić, a czego nie – i powracanie do nich
w każdej sytuacji tego wymagającej,

nie odpowiadajmy agresją na agresję,

dajmy dziecku możliwość wyrażenia się w rożnych formach – plastycznej,
ruchowej itp.,

rozmawiajmy i jeszcze… rozmawiajmy!
Na koniec rozważań chwila refleksji – musimy bowiem zdawać sobie sprawę, że
każde agresywne zachowanie dziecka to tak naprawdę wołanie o pomoc. Dlatego to
do nas – dorosłych – należy obowiązek, aby to wołanie usłyszeć i prawidłowo na nie
zareagować. Musimy dziecko wysłuchać, zrozumieć i pomóc mu, a potem wspólnie
wypracować prawidłowy wzór postępowania. Niezbędnym narzędziem stanie się tutaj
rozmowa, jednak nie o charakterze oskarżającym, lecz z okazaniem zainteresowania i
chęcią udzielenia pomocy.
Beata Sawicka
5
JAK? GDZIE? DLACZEGO?
Zastanówmy się przez chwileczkę czy nasze dziecko umie patrzeć i słuchać, czy
umie się dziwić, zachwycać, czy z uporem docieka przyczyn i skutków tego co
obserwuje, czy pyta o wszystko i domaga się wyjaśnień?
Jeśli tak ,to dobrze, bo oznacza to, że dziecko jest ciekawe świata i chce go poznawać.
W żadnym razie nie możemy tłumić tej spontanicznej aktywności poznawczej.
Przeciwnie, musimy ją podtrzymywać i ciągle pomagać dziecku w gromadzeniu wiedzy
o otaczającym świecie i pomagać w lepszym rozumieniu faktów, różnorodnych zjawisk
przyrodniczych, społecznych i kulturowych.
Rozejrzyjmy się dookoła – ile ciekawych zjawisk, tak naturalnych dla dorosłego
człowieka podczas gdy dla dziecka stanowią prawdziwą zagadkę. Oto np. dlaczego woda
raz gotuje się i ulatuje w postaci pary, a innym razem zmienia się w lód? Dlaczego
butelka z wodą lub mlekiem wystawiona na mróz – pęka? Dlaczego lód pływa po
powierzchni wody, a kamyk tonie? Skąd się bierze deszcz, grad, śnieg? Co to jest wiatr?
Dlaczego w ciągu dnia jest widno, a w nocy ciemno itd.
Okazuje się ,że niemal na każdym kroku jest coś ciekawego, czego nasze dziecko jeszcze
nie rozumie, a co mu dorośli możemy mu z powodzeniem wyjaśnić.
Pamiętajmy przy tym , że znajomość pojedynczych przedmiotów lub zjawisk stanowi
podstawę do wyróżnienia całej klasy przedmiotów i zjawisk. Odbywa się to dzięki
złożonym operacjom umysłowym, do których należą; analiza, synteza, wyszukiwanie
różnic i podobieństw, klasyfikowanie, szeregowanie, wnioskowanie. Procesy te prowadzą
do coraz lepszego, pełnego zrozumienia istoty zjawisk oraz ich przyczyn i skutków.
Im bogatsze są przeżycia intelektualne dziecka, jego wiedza i doświadczenia, tym
chętniej i śmielej rozmawia ono z rówieśnikami i nauczycielkami w przedszkolu, a
następnie w szkole. Łatwiej tez przyswaja nowe treści. Zrozumienie złożonych zjawisk
społecznych ułatwi dziecku analizę tekstów literackich tj. baśni i opowiadań.
Pamiętajmy też, że jeżeli dziecko nie będzie miało wystarczającego zasobu informacji o
danym fakcie czy zjawisku, wyjaśni je sobie w sposób nierealny, magiczny, po prostu
zmyśla, fantazjuje, by w ten sposób zapełnić istniejącą lukę. Dzielmy się z dziećmi swoją
wiedzą.
Katarzyna Rowińska
6
BAJKA RELAKSACYJNA
( Bajeczka powinna być opowiadana z cichym podkładem muzyki relaksacyjnej)
„ Pewnego razu Miś Uszatek poszedł na wycieczkę do lasu. Po drodze spotkał wiele
różnych zwierzątek, swoich przyjaciół. Rozmawiał z jeżem, skakał po łące z zajączkiem,
gonił wiewiórkę, grał w piłkę z kangurkiem. Po wesołej zabawie Miś poczuł się
zmęczony i powędrował do domu. Okazało się, że było już bardzo późno i cała rodzina
niepokoiła się o niego. Mamusia czekała na misia i zaraz po kolacji przygotowała mu
ciepłe, miękkie łóżeczko. Pomogła mu zdjąć ubranko i ułożyła go do snu. W pokoju było
cichutko, bo wszystkie zabawki już spały. Miś ułożył się wygodnie, zamknął oczka,
rozprostował nóżki, rozluźnił rączki. Teraz Miś oddycha równo, spokojnie. Jest mu
dobrze, zagłębia się w łagodną ciszę. Prawa rączka staje się coraz cięższa, nie chce mu
się jej podnosić, lewa ręka jest leniwa, nie chce się mu nią ruszać. Oddycha lekko, równo,
spokojnie. Nóżki też są leniwe. Prawa noga jest taka ciężka, coraz cięższa, nie chce się jej
podnosić, lewa noga jest ciepła i coraz cięższa, taka leniwa. Głowa spokojnie leży. Czuje
spokój i ciszę. Całe ciało robi się ciepłe jak w cieplutkiej kąpieli, sen otula go ciszą.
Zasypia, zasypia”
Opracowała Dorota Wójcik
7
Sens czytania dzieciom
O tym, że czytanie dzieciom na dobranoc - i nie tylko - jest bardzo dobre, chyba nikogo
nie należy przekonywać. Wiedziały to już nasze babcie, matki a i my, wychowani w
czasach, kiedy telewizja i komputer są u szczytu kariery, również doceniamy niewątpliwe
zalety papierowego nośnika treści.
Dlaczego czytanie książek dzieciom jest tak ważne dla ich ogólnego rozwoju?
Czytanie jest istotne nie tylko dla dzieci, chociaż w ich przypadku ma ono szczególne
znaczenie. Poszerza słownictwo, uczy prawidłowego formułowania myśli w wyrazy i
zdania zgodne z zasadami gramatyki, uczy słuchać, rozwija wyobraźnię, dostarcza
nowych informacji o świecie. W zależności od tego, jaki rodzaj lektury dobieramy dla
malucha poznaje on różnego rodzaju wzorce osobowe, sposoby postępowania. Dzięki
czytaniu dzieci szybciej przyswaja sobie takie pojęcia abstrakcyjne jak: miłość, przyjaźń i
współczucie, które w książkach są zarysowane konkretnymi sytuacjami, dlatego łatwiej
jest zrozumieć znaczenie tych słów.
Codzienne czytanie maluchom rozwija ich język który stanowi podstawę do myślenia , w
tym również myślenia matematycznego. Dziecko słuchając czytanej bajki nabywa
umiejętności uogólniania, porównywania i wnioskowania. Ma szansę poznać
doświadczenia które wykraczają poza świat spotykany na co dzień.
Kiedy zacząć?
Im wcześniej tym lepiej. Badania dowodzą jednoznacznie, że dzieci, którym czytano we
wczesnym dzieciństwie, lepiej radzą sobie w szkole, są bardziej kreatywne, lepiej myślą i
lubią się uczyć. Dzieciom warto czytać już w pierwszych miesiącach życia, a są nawet
opinie, że maluszkowi należy opowiadać bajki kiedy jest jeszcze w brzuchu mamy.
Chociaż na to nie ma jednoznacznych dowodów, na pewno nie zaszkodzi. Wiadomo
natomiast, że dziecko w łonie matki, zapamiętuje charakterystyczne cechy języka, jego
rytm, a po urodzeniu w wielu przypadkach dzieci potrafią odróżnić język ojczysty od
obcego.
Jak czytać, żeby dziecko słuchało z zainteresowaniem?
8
Dla maluchów bardziej interesujące są wyższe dźwięki. Pamiętaj, żeby starać się czytać
wyraźnie, ponieważ dzieci uczą się przez naśladowanie. Niebagatelną rolę ma również to
jak czytasz. Postaraj się nie robić tego z przymusu, bo to słychać w głosie. Dzieci
uwielbiają, kiedy bawisz się głosem. Czytając dziecku używaj właściwej intonacji i
moduluj głos, wzbudzi to jeszcze większe zainteresowanie malucha.
Najlepiej razem wybierzcie książkę. Na początek pokaż mu okładkę i przeczytaj tytuł.
Zachęcaj, aby dziecko aktywnie uczestniczyło w czytaniu bajki czy wierszyka, wydawało
odgłosy zwierzątek, które występują w książce, wskazywało rysunki, ilustrujące czytaną
treść. Dzięki temu uczy się wiązać słyszane słowa z obrazkami.
Nawyk czytania, który niesie z sobą same korzyści, kształtuje się w dzieciństwie.
Zamiłowanie do czytania rodzi się na tym etapie rozwoju, ponieważ tworzy skojarzenie
czytania z przyjemnością i poczuciem bezpieczeństwa. Czytając dziecku jesteśmy w
stanie sprawić, że zachowa ten dobry nawyk na całe życie, a to jest jedną z najlepszych
inwestycji w przyszłość potomka.
Izabela Kowaluk
9
„CHATKA” WG. E. WACHOWICZ
SKŁADNIKI:
- 1 szklanka cukru
- 3 duże łyżki kakao
- 1 kostka masła lub margaryny
- 1l mleka
- 1 szklanka kaszy manny
- paczka herbatników
POLEWA:
- 5 łyżek wody
- 1 łyżka masła
- 1 łyżka kakao
- 25 małych łyżeczek cukru
WYKONANIE:
Wymieszać w garnku szklankę cukru i 3 duże łyżki kakao tak, żeby nie było grudek.
Dodać kostkę masła lub margaryny oraz 75 ml mleka. Wszystko powoli zagotować.
25 ml mleka wymieszać ze szklanką kaszy manny, dodać do składników w garnku i cały
czas mieszać na małym ogniu, aż wszystko zacznie gęstnieć. Ostudzić masę.
W blaszce układać herbatniki, potem masę i herbatniki kłaść na masę. Wierzch polać
polewą.
Dorota Wójcik
10
„SZYBKIE” CIASTECZKA
SKŁADNIKI:
- 1 margaryna
- 25 dag mąki
- 3dag drożdży
- 2 łyżki cukru
- 2 łyżki masła
wymieszać
Wszystko zagnieść razem, wykroić foremkami ciastka, skleić dżemem i piec.
Mariola Drewniak
SMACZNEGO!
11