D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legionowie

Sygn. akt II K 581/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński
Protokolant: Marta Czapska , Kinga Grzywacz
w obecności oskarżyciela Prokuratora Małgorzaty Horoszko-Chojnackiej
po rozpoznaniu dnia 16 stycznia 2015 r. i 12 marca 2015 r. i 27 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :
Ł. F., syna W. i B. z d. F., ur. (...) w W.
oskarżonego o to, że :
w dniu 25 maja 2014 roku w miejscowości J. na ul. (...) gm. J., woj. (...), umyślnie dokonał zniszczenia mienia poprzez
porysowanie powłoki lakieru na dachu w zaparkowanym pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...), powodując straty o
wartości 1300 zł na szkodę G. P.
to jest o czyn z art. 288 § 1 k.k.
1. Oskarżonego Ł. F. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego że w dniu 25 maja 2014 roku w
miejscowości J. na ul. (...) gm. J., woj. (...), umyślnie dokonał zniszczenia mienia poprzez porysowanie powłoki lakieru
na dachu i zarysowaniu szyby przedniej w zaparkowanym pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...), powodując straty o
wartości 3761,12 zł na szkodę G. P. przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary
pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne to jest popełnienia czynu z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 §
1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje , zaś na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierza
mu karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności;
2. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego
Ł. F. kary pozbawienia wolności na okres próby 5 ( pięciu ) lat;
3. Na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego Ł. F. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego ;
4. Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego Ł. F. do powstrzymania się od nadużywania alkoholu
w okresie próby;
5. Na podstawie art. 72 § 2 k.k. nakłada na oskarżonego Ł. F. obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz
G. P. kwoty 3761,12 zł ( trzy tysiące siedemset sześćdziesiąt jeden złotych dwanaście groszy ) w terminie 2 ( dwóch )
miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia ;
6. Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz
adwokata M. M. kwotę 619,92 zł ( sześćset dziewiętnaście groszy dziewięćdziesiąt dwa grosze ) tytułem nie opłaconej
przez oskarżonego Ł. F. pomocy prawnej za obronę udzieloną z urzędu;
7. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego Ł. F. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów
sądowych.
Sygn. akt II K 581/14
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił
następujący stan faktyczny:
W dniu 25 maja 2014 r. ok. godziny 03:00 A. P. (1) wraz ze swoim chłopakiem P. Z. (1) przyjechali kierowanym
przez P. Z. (1) samochodem marki T. (...) nr rej (...) będącym własnością jej ojca G. P. na parking znajdujący się
pomiędzy blokami przy ul. (...) w J. . Po zaparkowaniu tego samochodu i wyjściu z niego usłyszeli jak z balkonu
mieszkania w bloku przy ul. (...) oskarżony Ł. F. i A. K. będący pod wpływem alkoholu zaczęli wykrzykiwać wulgarne
słowa skierowanego P. Z. (1) w związku z faktem iż w ich ocenie nieprawidłowo zaparkował ten samochód . Doszło do
sprzeczki między oskarżonym Ł. F. i A. K. a P. Z. (1) na skutek której oskarżony Ł. F. i A. K. zdenerwowani zachowaniem
P. Z. (1) wybiegli z mieszkania . Gdy oskarżony Ł. F. i A. K. dobiegli do bloku przy ul. (...) okazało się iż A. P. (1) oraz
P. Z. (1) znajdują się już na klatce schodowej do której drzwi są zamknięte . Oskarżony Ł. F. i A. K. zaczęli krzyczeć
do P. Z. (1) by ten do nich wyszedł , ten jednak odmówił i z obawy na agresywne zachowanie tych mężczyzn wezwał
na interwencję patrol policji . Fakt ten spowodowało eskalacje agresji oskarżonego Ł. F. , który wrócił w miejsce gdzie
został zaparkowany T. (...) nr rej (...) i nieustalonym narzędziem , najprawdopodobniej kluczem , dokonał uszkodzenia
tego samochodu przez porysowanie powłoki lakierniczej na dachu tego samochodu i zarysowaniu przedniej szyby
( protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną k. 9-12 ) . Następnie oskarżony Ł. F. i A. K. wrócili do mieszkania
przy ul. (...) . A. P. (1) po wezwaniu patrolu policji przez P. Z. (1) postanowiła upewnić się czy należący do jej ojca G. P.
samochód marki T. (...) nr rej (...) nie został uszkodzony. Dlatego wróciła do tego samochodu i poprosiła K. F. stojącą
na balkonie mieszkania przy ul. (...) by oskarżony Ł. F. i A. K. zeszli na dół by z nią porozmawiać . A. P. (1) nie zauważyła
uszkodzeń samochodu marki T. (...) nr rej (...) , gdyż stała od niego w pewnej odległości . Po zejściu oskarżonego Ł.
F. i A. K. ustalili iż samochód ten zostanie przestawiony w inne miejsce . W trakcie tej rozmowy na miejsce zdarzenia
przyjechał patrol policji w składzie : M. B. i J. R. oraz przyszedł P. Z. (2), który przestawił ten samochód na inne
miejsce parkingowe . Gdy P. Z. (1) wysiadł z samochodu marki T. (...) nr rej (...) po jego przestawieniu na inne
miejsce parkingowe zobaczył , iż w samochodzie jest porysowana powłoka lakiernicza na dachu , o czym następnie
poinformował będący jeszcze na miejscu zdarzenia patrol policji .
Monitoring zamontowany na bloku przy ul (...) w dniu zdarzenia nie działał o czym oskarżony Ł. F. wiedział ( k. 2v ) .
Wartość szkody związanej z uszkodzeniem przez oskarżonego Ł. F. w dniu 25 maja 2014 roku samochodu marki T.
(...) nr rej (...) wynosi 3761,12 zł brutto ( k. 85-90 ).
Wyrokiem z dnia 27 listopada 2006 r. sygn. akt. II K 73/06 Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny wymierzył
oskarżonemu Ł. F. karę 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i inne z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Legionowie z
dnia 07.01.2010 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności ( k. 100 ) . Oskarżony Ł.
F. karę pozbawienia wolności w tej sprawie odbył między innymi w okresie od 11.05.2010 r. do 10.03.2011 r. ( k. 80 ) .
Ł. F. ma ukończone 28 lat, jest żonaty , ma na utrzymaniu żonę i 1 dziecko , jest bezrobotny, utrzymuje się z prac
dorywczych i z tego tytułu osiągający dochód 1000 zł , nie leczy się odwykowo ani leczy się psychiatrycznie, z informacji
z Krajowego Rejestru Karnego ( k. 100) wynika iż był on karany.
Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : , zeznań świadków : G. P. ( k. 15 v i k. 74 ) ,
A. P. (1) ( k. 2-2v i k. 74-76 ) , P. Z. (1) ( k. 103 ) i M. B. ( k. 17v i k. 114 ) , kserokopii dowodu rejestracyjnego ( k. 7 ) ,
kserokopii ubezpieczenia ( k. 8 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 9-11 ) , protokołu oględzin ( k. 12 ) , potwierdzenia
tożsamości ( k. 26 ) , danych osobo-poznawczych ( k. 27 ) , karty karnej ( k. 31 i k. 100 ) , dokumentacji fotograficznej
( k. 47-49 i k. 54-60 ) , wyceny naprawy ( k. 61-64 ) , informacji z systemu Noe – Sad ( k. 80 ) i opinii biegłego ( k.
85-90 ) oraz częściowo zeznań świadka K. F. ( k. 114-115 ) .
Ł. F. stanął pod zarzutem iż : w dniu 25 maja 2014 roku w miejscowości J. na ul. (...) gm. J., woj. (...), umyślnie
dokonał zniszczenia mienia poprzez porysowanie powłoki lakieru na dachu w zaparkowanym pojeździe marki T. (...)
o nr rej. (...), powodując straty o wartości 1300 zł na szkodę G. P. to jest popełnienia czynu z art. 288 § 1 k.k. .
Oskarżony Ł. F. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił
składania wyjaśnień . Następnie oskarżony Ł. F. złożył wniosek o dobrowolne podanie się karze w trybie art. 335 §
1 k.p.k. ( k. 25 ) . Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony Ł. F. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego
mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień stwierdzając tylko że był pod wpływem alkoholu i nie pamięta czy porysował
ten samochód , na przesłuchaniu powiedziano mu że jest monitoring dlatego początkowo przyznał się do popełnienia
tego czynu ( k. 73 ) .
Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : G. P. , A. P. (1) , P. Z. (1) i M. B. jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.
Z zeznań świadka G. P.- pokrzywdzonego w niniejszej sprawie wynika iż samochód marki T. (...) nr rej (...) użytkuje
jego córka A. P. (1) . W dniu (...) córka poinformował go iż ktoś uszkodził jego samochód poprzez porysowanie powłoki
lakierniczej na dachu oraz że miała w nocy zdarzenie z dwoma mężczyznami , którzy mogli porysować jej samochód .
Świadek G. P. wstępnie oszacował wartość powstałej szkody na kwotę ok. 1300 zł ( k. 15 v ) . Natomiast na rozprawie
przed Sądem świadek G. P. opisał w jakich okolicznościach zorientował się już po przesłuchaniu w postępowaniu
przygotowawczym iż podczas tego zdarzenia została uszkodzona również przednia szyba w jego samochodzie (k. 74 ) .
Z zeznań świadka A. P. (1) wynika iż w dniu 25 maja 2014 r. ok. godziny 03:00 wraz ze swoim chłopakiem P. Z. (1)
przyjechali kierowanym przez niego samochodem T. (...) nr rej (...) będącym własnością jej ojca G. P. na parking
pomiędzy blokami przy ul. (...) w J. . Po zaparkowaniu tego samochodu usłyszeli jak z balkonu bloku przy ul. (...)
dwóch mężczyzn zaczęło wykrzykiwać wulgarne słowa wobec P. Z. (1) . Po tym jak opuścili już samochód znajdując
się za rogiem bloku usłyszeli jak coś spada na samochód . Po wejściu do klatki schodowej bloku zobaczyła tych dwóch
mężczyzn którzy wcześniej stali na balkonie stojących pod blokiem gdzie mieszka i wołających aby P. Z. (1) wyszedł na
zewnątrz . Z dalszych zeznań świadka A. P. (1) wynika iż po wejściu do mieszkania zadzwonili na policję . Następnie
świadek A. P. (1) wskazała iż wyszła z mieszkania i wróciła do samochodu oraz poprosiła dziewczynę stojącą na tym
balkonie by ci mężczyźni zeszli na dół . Wtedy nie zauważyła uszkodzeń samochodu marki T. (...) nr rej (...) gdyż stała
od niego w pewnej odległości . Po zejściu na dół tych mężczyzn zaczęła z nimi rozmawiać . Po chwili przyjechał partol
policji oraz zszedł jej chłopak P. Z. (1) który przeparkował ten samochód . Gdy P. Z. (1) wrócił po przeparkowaniu
samochodu powiedział iż w tym samochodzie został porysowany dach. Świadek A. P. (1) w swoich dalszych zeznaniach
wskazała iż mężczyźni ci nie przyznali się do porysowania lakieru na dachu w samochodzie , stwierdzili tylko iż rzucili
na dach ich samochodu gazetę , później stwierdzili że to była plastikowa doniczka . Mężczyźni ci zostali spisani przez
będąca na miejscu zdarzenia policjantkę która stwierdziła iż przy bloku jest monitoring który nagrał zdarzenie . Wtedy
jeden z tych mężczyzn stwierdził że wie od jakiegoś M. iż monitoring ten nie działa . Świadek A. P. (2) stwierdziła
ponadto iż w dniu 26 maja 2014 r. ustaliła iż koszt naprawy tego samochodu to kwota ok. 1300 zł ( k. 2-2v i k. 74-76 ) .
Należy wskazać iż zeznań świadka A. P. (1) złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika iż oskarżony Ł.
F. doskonale wiedział iż monitoring zamontowany na bloku przy ul. (...) nie działa ( k. 2v ) . Fakt ten podważa
stwierdzenie oskarżonego Ł. F. że przyznał się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia tego czynu tylko
dlatego iż na przesłuchaniu powiedziano mu że jest monitoring .
Z zeznań świadka P. Z. (1) wynika iż w dniu zdarzenia podjechał wraz z A. P. (1) na parking . Po zaparkowaniu
samochodu usłyszał z balkonu bluzgi . Gdy oddalali się od samochodu usłyszeli ze coś na niego spadło . Z dalszych
zeznań świadka P. Z. (1) wynika iż jak znajdowali się w klatce schodowej zobaczyły jak biegnie oskarżony z kolegą ,
dlatego zadzwonił na policję. Następnie A. P. (1) poszła sprawdzić czy samochód nie został uszkodzony . Gdy
przyjechała policja zszedł na dół i przestawił samochód w inne miejsce , gdy A. P. (1) rozmawiała z tymi mężczyznami .
Po przestawieniu tego samochodu zorientował się że jest w nim porysowany dach . Świadek P. Z. (1) stwierdził iż nie
widział kto zniszczył ten samochód ( k. 103 ) .
Natomiast z zeznań świadka M. B. – funkcjonariusza policji z KPP w L. wynika iż w nocy z 24 na 25 maja 2014 r.
pełniła służbę wraz pos. J. R. w dyspozycji oficera dyżurnego Komisariatu Policji w J.. W dniu 25 maja 2014 r. około
godz. 03:00 z polecenia oficera dyżurnego udali się na ul (...) w J. gdzie miało dojść do sprzeczki . Po przybyciu na
miejsce zastano zgłaszającego interwencję P. Z. (1) oraz A. P. (1) . Zgłaszający oświadczył że doszło do sprzeczki z Ł.
F. o zaparowanie samochodu marki T. (...) nr rej (...) l, ecz już doszli do porozumienia . Z dalszych zeznań świadka
M. B. wynika iż następnie P. Z. (1) przeparkował ten samochód i jak wysiadał z samochodu stwierdził uszkodzenie w
postaci zarysowania lakieru na dachu pojazdu o co obwinił Ł. F. . Ten jednak zaprzeczył . Podczas przeprowadzenia
interwencji na miejscu zdarzenia pojawił się A. K. ( k. 17v i k. 114 ).
Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których
sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do
rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością
materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Natomiast z zeznań świadka K. F. – żony oskarżonego Ł. F. wynika iż tej nocy stała na balkonie swojego mieszkania
wraz ze swoim mężem i A. K. pijąc alkohol . W pewnym momencie na kopercie pod ich balkonem zaparkował
samochód marki T. (...) i jej mąż zwrócił uwagę kobiecie i mężczyźnie wysiadającym z tego samochodu iż tu nie można
parkować . Doszło do sprzeczki między tymi osobami a jej mężem , po której jej mąż z A. K. zeszli na dół i o czymś
rozmawiali , nie widziała jednak czy doszło do zniszczenia tego samochodu . Z dalszych zeznań świadka K. F. wynika iż
po powrocie jej męża i A. K. do mieszkania ta kobieta zawołała ich by zaszli na dół co zrobili . Podczas rozmowy męża
z tą kobietą przyjechała policja i wtedy stwierdzili iż jej mąż i A. K. zniszczyli ten samochód. Świadek K. F. stwierdziła
iż cały czas obserwowała to zdarzenie z balkonu ( k. 114- 115 ) .
Jeżeli chodzi o zeznania świadka K. F. – żony oskarżonego to na wiarę zasługuje jej zeznania poza niewielkim
fragmentem w którym świadek ten stwierdził iż nie widziała czy doszło do zniszczenia tego samochodu . W tym zakresie
zeznania świadka K. F. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego
zwłaszcza z zeznaniami świadków : A. P. (1) ( k. 2-2v i k. 74-76 ) , P. Z. (1) ( k. 103 ) i M. B. ( k. 17v i k. 114 ) .
Nie zasługuje natomiast na wiarę pozostała część zeznań świadka K. F. odnośnie faktu iż będąc cały czas na balkonie i
obserwując to zdarzenia nie widziała jak doszło do zniszczenia tego samochodu . W tym zakresie zeznania świadka K.
F. są wewnętrznie sprzeczne , niejasne i nielogiczne . Należy wskazać iż gdyby świadek K. F. obserwowała z balkonu
mieszkania przy ul. (...) cały przebieg tego zdarzenie musiała by zobaczyć jak doszło do uszkodzenia samochodu marki
T. (...) nr rej (...). Ponadto należy wskazać iż podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym oskarżony K.
F. przyznał się do popełnienia tego czynu i złożył wniosek w trybie art. 335 § 1 k.p.k. ( k. 25 ) .
Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka K. F. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .
Sąd dał pełną wiarę opinii pisemnej biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej P. L. z dnia 16 lutego 2015 r. jako
dokładnej , logicznej , jasnej i fachowej . Z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej wynika iż wartość szkody
związana ze zniszczeniem samochodu marki T. (...) nr rej (...) wynosi 3761,12 zł brutto ( k. 85-90 ) .
Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez
funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego
powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek
śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana
przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.
Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była
kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi
wątpliwości.
Sąd zważył, co następuje:
Oskarżony Ł. F. w ramach zarzucanego mu czynu został uznany za winnego tego że w dniu 25 maja 2014 roku w
miejscowości J. na ul. (...) gm. J., woj. (...), umyślnie dokonał zniszczenia mienia poprzez porysowanie powłoki lakieru
na dachu i zarysowaniu szyby przedniej w zaparkowanym pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...), powodując straty o
wartości 3761,12 zł na szkodę G. P. przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy
kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne to jest popełnienia czynu z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art.
64 § 1 k.k..
Przepis art. 288 § 1 k.k. stanowi iż karze podlega, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku.
Rodzajowym przedmiotem ochrony przestępstwa przewidzianego w art. 288 k.k. jest mienie. Przy czym w kontekście
art. 288 k.k. mienie jako rodzajowy przedmiot ochrony występuje w szerokim znaczeniu tego terminu. Stosowanie
do art. 44 k.c. mieniem jest własność i inne prawa majątkowe (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2003
r., III KK 165/03, Prok. i Pr. 2004, nr 3, poz. 7; M. Kulik, Przestępstwo i wykroczenie uszkodzenia rzeczy, s. 27 i n.).
Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy alternatywnie określony
skutek w postaci zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia cudzej rzeczy niezdatną do użytku. Przestępstwo to chroni
zatem integralność, nienaruszalność oraz zdolność (zdatność) do zgodnego z ich przeznaczeniem użytkowania rzeczy
cudzych , a więc takich, do których prawo własności przysługuje określonemu podmiotowi, który jest posiadaczem tych
rzeczy lub któremu przysługują inne uprawnienia do rzeczy, wynikające z praw rzeczowych lub obligacyjnych. Przepis
art. 288 § 1 k.k. chroni więc także posiadanie, będące atrybutem własności, które może być faktycznie przekazane
innemu podmiotowi, na przykład użytkownikowi, dzierżawcy, najemcy czy prawnemu posiadaczowi rzeczy ( tak
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2003 r., III KK 165/03, LEX nr 140098). Przestępstwo określone w
art. 288 § 1 k.k. w zakresie, w jakim może być popełnione przez działanie, jest przestępstwem powszechnym i
może być popełnione przez każdy zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej podmiot. Zachowanie się sprawcy
przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. przybierać może różne formy, wyliczone w tym przepisie, i polegać
na niszczeniu, uszkadzaniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Oddziaływanie na cudzą rzecz w
inny sposób nie wypełnia znamion typu czynu zabronionego, o którym mowa w art. 288 § 1 k.k. Wszelkie inne
sposoby oddziaływania przez sprawcę na rzecz, niemieszczące się w zakresie wyliczenia alternatywnie określonych
czynności sprawczych, pozostają poza zakresem kryminalizacji określonym przez przepis art. 288 § 1 k.k. Przestępstwo
określone w art. 288 § 1 k.k. to tzw. przestępstwo wieloodmianowe, można je bowiem popełnić alternatywnie przez
zniszczenie rzeczy, jej uszkodzenie albo uczynienie jej niezdatną do użytku. Przez zniszczenie rzeczy należy rozumieć
zniszczenie całkowite lub tak znaczne naruszenie substancji materialnej rzeczy, iż nie nadaje się ona do używania
zgodnie z przeznaczeniem. Uszkodzeniem natomiast jest naruszenie lub uszczuplenie substancji materialnej lub takie
oddziaływanie na rzecz, które powoduje istotne ograniczenie jej właściwości użytkowych. Przestępstwo z art. 288 § 1
k.k. jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy alternatywnie określony skutek w postaci zniszczenia,
uszkodzenia lub uczynienia cudzej rzeczy niezdatną do użytku. Przedmiotem przestępstwa określonego w art. 288 §
1 k.k. jest cudza rzecz. Istotne jest, aby rzecz, na którą oddziałuje sprawca, nie stanowiła jego własności. Typ czynu
zabronionego, o którym mowa w art. 288 § 1 k.k., ma charakter umyślny. Umyślność może wystąpić zarówno w formie
zamiaru bezpośredniego, jak i wynikowego . Dla charakterystyki strony podmiotowej nie ma znaczenia cel i motywacja
sprawcy. Z uwagi na konstrukcję przestępstwa i wykroczenia uszkodzenia rzeczy konieczne jest ustalenie wysokości
uszczerbku wywołanego przez niszczenie, uszkodzenie lub uczynienie rzeczy niezdatną do użytku. Należy zauważyć , iż
przepis art. 124 § 1 k.w. wyraźnie wskazuje bowiem, że granicą między występkiem a wykroczeniem uszkodzenia rzeczy
jest wysokość szkody, przekraczająca od dnia 1 stycznia 2015 r. kwotę 437,50 zł. Podkreślić należy, że przepis art. 124 §
1 k.w. nie posługuje się pojęciem „wartość rzeczy”, lecz terminem „szkoda”. Przesądza to, że wysokość szkody, nie zaś
wartość uszkodzonej rzeczy, decyduje o kwalifikacji zachowania sprawcy jako przestępstwa lub też wykroczenia (tak
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 1998 r., III KKN 146/97, Prok. i Pr. 1999, nr 2, poz. 16; R. Jancewicz,
L.A. Niewiński, Tak zwane czyny „przepołowione”, WPP 2005, nr 2, s. 63 i n.; B. Michalski (w:) Kodeks karny. Część
szczególna, t. II, Komentarz, s. 995).
Natomiast przepis art. 64 § 1 k.k. stanowi iż jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia
wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do
przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo
w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W ujęciu art. 64 § 1 k.k. recydywa
szczególna w typie podstawowym zachodzi, gdy sprawca, skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia
wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślnie popełnia przestępstwo podobne do tego,
za które był już skazany. Treść tego przepisu nie pozostawia żadnej wątpliwości, że podstawą zakwalifikowania czynu
jako popełnionego w warunkach recydywy szczególnej nie może być skazanie za przestępstwo nieumyślne, ale może
to być przestępstwo z winy kombinowanej umyślno-nieumyślnej, w którym czyn zabroniony popełniony jest umyślnie
a nieumyślność dotyczy jedynie jego następstwa ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2002 r., V KKN
404/01, Orz. Prok. i Pr. 2003, nr 3 ).
Oskarżony Ł. F. swoim zachowaniem realizuje wszystkie znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 288 § 1 k.k. w
zw. z art. 64 § 1 k.k. odnośnie czynu opisanego w pkt. 1 wyroku . Oskarżony Ł. F. w ramach zarzucanego mu czynu został
uznany za winnego tego że w dniu 25 maja 2014 roku w miejscowości J. na ul. (...) gm. J., woj. (...), umyślnie dokonał
zniszczenia mienia poprzez porysowanie powłoki lakieru na dachu i zarysowaniu szyby przedniej w zaparkowanym
pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...), powodując straty o wartości 3761,12 zł na szkodę G. P. . Oskarżony Ł. F. w dniu 25
maja 2014 roku w miejscowości J. na ul. (...) gm. J., woj. (...), dokonał bowiem umyślnie zniszczenia cudzego mienia
poprzez porysowanie powłoki lakieru na dachu i zarysowaniu szyby przedniej w zaparkowanym pojeździe marki T.
(...) o nr rej. (...). Działanie oskarżonego Ł. F. spowodowało łączną szkodę w mieniu o powodując straty o wartości
3761,12 zł na szkodę G. P. . Fakt ten wynika wprost z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej P. L. z dnia
16 lutego 2015 r. ( k. 85-90 ). Należy zauważyć iż oskarżony Ł. F. w wyżej wskazanym przypadku działa umyślnie z
zamiarem bezpośrednim zniszczenia mienia – poprzez porysowanie powłoki lakieru na dachu i zarysowaniu szyby
przedniej w pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...) . Dla charakterystyki strony podmiotowej nie ma znaczenia cel i
motywacja działania oskarżonego Ł. F. . Ponadto wartość każdej szkody wywołanej działaniem oskarżonego Ł. F.
przekracza kwotę 437,50 zł. Należy wskazać iż z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej z dnia 16 lutego 2015
r. wynika iż wartość szkody związana ze zniszczeniem samochodu marki T. (...) nr rej (...) wynosi 3761,12 zł brutto ( k.
85-90 ) .Opinia ta nie była negowana przez strony w toku postępowania sądowego . Ponadto fakt dokonania przez
oskarżonego Ł. F. w dniu 25 maja 2014 roku zniszczenia mienia w postaci porysowanie powłoki lakieru na dachu
i zarysowaniu szyby przedniej w zaparkowanym pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...) wynika z pośrednio z zeznań
świadków : A. P. (1) ( k. 2-2v i k. 74-76 ) , P. Z. (1) ( k. 103 ) i M. B. ( k. 17v i k. 114 ) . Wyżej wskazane zeznania świadków
oraz treść opinii biegłego ( k. 85-90 ) wskazują wprost iż oskarżony Ł. F. działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim,
zaś motywem jego działania była zemsta na P. Z. (1) za niewłaściwe zaparkowanie w jego ocenie tego samochodu
i późniejszą sprzeczkę z nim na ten temat . Należy wskazać iż w postępowaniu przygotowawczym oskarżony Ł. F.
przyznał się do popełnieni zarzucanego mu czynu i złożył wniosek w trybie art. 335 k.p.k. . Dodatkowo z zeznań
świadka A. P. (1) złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika wprost iż oskarżony Ł. F. doskonale wiedział
iż monitoring zamontowany na bloku przy ul. (...) nie działa ( k. 2v ) . Fakt ten podważa stwierdzenie oskarżonego
Ł. F. że przyznał się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia tego czynu tylko dlatego iż na przesłuchaniu
powiedziano mu że jest zapis z monitoringu z tego zdarzenia . Gdyby rzeczywiście to zdarzenie zostało zarejestrowane
na zapisie z monitoringu , a oskarżony nie był sprawca uszkodzenia tego samochodu, to nie miał żadnego powodu
by przyznać się do tego czynu , gdyż ten zapis z monitoringu potwierdził by fakt iż nie dokonał on uszkodzenia tego
samochodu . Ponadto twierdzenie oskarżonego Ł. F. iż nie pamiętał czy dokonał uszkodzenia tego samochodu gdyż
był pijany również nie zasługuje na wiarę . Należy zauważyć iż z zeznań świadka A. P. (1) ( k. 2v ) i M. B. wynika
wprost iż oskarżony Ł. F. będąc na miejscu zdarzenia zaprzeczył by to on dokonał uszkodzenia powłoki lakierniczej
na dachu samochodu T. (...) nr rej (...) przez jej porysowanie ( k. 17 v ) . Następnie oskarżony Ł. F. zmienił swoją linie
obrony i przyznał się do popełnienia tego czynu będąc przesłuchiwanym w charakterze podejrzanego w postępowaniu
przygotowawczym ( k. 25 ). Gdyby oskarżony Ł. F. faktycznie nie pamiętał przebiegu tego zdarzenia , to podał by ten
jakże istotny fakt podczas tego przesłuchania w postepowaniu przygotowawczym . Wyżej wskazane fakty potwierdzają
iż to oskarżony Ł. F. dokonał w dniu 25 maja 2014 r. uszkodzenia samochodu marki T. (...) nr rej (...).
Wyrokiem z dnia 27 listopada 2006 r. sygn. akt. II K 73/06 Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny wymierzył
oskarżonemu Ł. F. karę 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i inne z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat . Postanowieniem Sądu Rejonowego w Legionowie z
dnia 07.01.2010 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności ( k. 100 ) . Oskarżony
Ł. F. karę pozbawienia wolności w tej sprawie odbył między innymi w okresie od 11.05.2010 r. do 10.03.2011 r. ( k.
80 ) . Oskarżony Ł. F. był więc skazany za przestępstwa umyślne między innymi z art. 280 § 1 k.k. na karę pozbawienia
wolności i popełnił w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. podobne do przestępstw za które był skazany.
Z tych wyżej wskazanych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego Ł. F. odnośnie popełnienia
przez niego czynu opisanego w pkt. 1 wyroku stanowiącego przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
nie budzą wątpliwości.
Wymierzając oskarżonemu Ł. F. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.
Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego Ł. F.
czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego.
Oskarżony Ł. F. naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest cudza własność. Ponadto za okoliczność
obciążającą Sąd uznał fakt iż oskarżony Ł. F. był już karany i odpowiadał w warunkach art. 64 § 1 k.k. .
W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził istnienia okoliczności łagodzących wobec oskarżonego Ł. F. .
Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu Ł. F. za czyn opisany w pkt. 1 wyroku stanowiący przestępstwo z art.
288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na podstawie art. 288 § 1 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności .Orzeczona wobec
oskarżonego Ł. F. kara 1 roku pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej,
a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonego funkcję
wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób
działania sprawcy. Sąd wymierzoną oskarżonemu Ł. F. karę 1 roku pozbawienia wolności zawiesił na okres próby 5 lat
uznając , iż jest to okres wystarczający dla zrozumienia przez oskarżonego wagi popełnionego przez niego występku.
Groźba zarządzenia wykonania kary w okresie próby ponadto spowoduje , iż oskarżony Ł. F. będzie respektować
porządek prawny, a co za tym idzie cele kary zostaną osiągnięte. Ponadto oskarżony Ł. F. został w okresie próby
oddana pod dozór kuratora sądowego zgodnie z treścią art. 73 § 1 k.k. oraz podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 k.k. zobowiązany
do powstrzymania się od nadużywania alkoholu w okresie próby w celu zapobieżenia kolejnego naruszenia przez
oskarżonego porządku prawnego, zwłaszcza przez popełnienie przez niego podobnych przestępstw. Orzeczenie tych
obowiązku spełnia więc wobec oskarżonego cele zarówno wychowawcze jak i zapobiegnie popełnieniu przez niego
podobnych przestępstw w przyszłości.
Na podstawie art. 72 § 2 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego Ł. F. obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na
rzecz G. P. kwoty 3761,12 zł ( trzy tysiące siedemset sześćdziesiąt jeden złotych dwanaście groszy ) w terminie 2
( dwóch ) miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia . Nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody ma
zrealizować wobec niego cele wychowawcze i powstrzymać ich od popełnienia w przyszłości podobnych przestępstw.
Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz
adwokata M. M. kwotę 619,92 zł ( sześćset dziewiętnaście groszy dziewięćdziesiąt dwa grosze ) tytułem nie opłaconej
przez oskarżonego Ł. F. pomocy prawnej za obronę udzieloną z urzędu.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonego Ł. F. w całości od zapłaty na rzecz
Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę dochody oskarżonego .
Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.