6 Cykle biogeochemiczne
Transkrypt
6 Cykle biogeochemiczne
CYKLE BIOGEOCHEMICZNE przykład samoregulacji w skali krajobrazowej i globalnej ryciny zaczerpnięto z: Weiner J. (2005) „Życie i ewolucja biosfery” Zwiększanie koncentracji CO2 w atmosferze na skutek wylesień wynika głównie z tego, że po wycięciu lasu ustaje pochłanianie, podczas gdy nadal rozkłada się materia organiczna w glebie. Przy jednoczesnym odnawianiu lasu na miejscu lasu wyciętego (jak to się dzieje w planowym gospodarstwie leśnym) bilans CO2 byłby zbliżony do zera gdybyśmy całą pozyskaną biomasę spalili. Jeśli pozyskane drewno częściowo wykorzystujemy do produkcji mebli, budowy konstrukcji drewnianych, obudowy chodników w kopalniach itp., to powodujemy obniżenie koncentracji CO2 w atmosferze. Podobnie się dzieje jeśli zalesiamy tereny, na których dotychczas las nie występował, bowiem nowo założony las zwiększa swoją biomasę, co oznacza dodatni bilans pochłaniania CO2. Ilość CO2 w atmosferze rośnie, ale nie należy przeceniać roli człowieka w tym procesie. Nasz wpływ wynosi około 5%. Głównym źródłem CO2 w atmosferze są pożary lasów i bagien w tajdze oraz wybuchy wulkanów. Obecna nadwyżka CO2 w atmosferze (gdyby się nie zwiększała) zostałaby prawdopodobnie pochłonięta przez powierzchnię oceanów w ciągu około 100-200 lat. W skali czasu geologicznego jest to krótka chwila.