doc„Pielgrzym Licheński” nr 16
download 
Reklamacja Transkrypt
„Pielgrzym Licheński” nr 16
Informator nr 16 ZIMA 2012 www.lichen.pl ISBN 1895-5622 TU DZIEJĄ SIĘ CUDA Rozmowa z ks. Wiktorem Gumiennym MIC, kustoszem Sanktuarium Maryjnego w Licheniu Starym ŚWIĘTOWANIE TRZEŹWOŚCI Uczestnicy 20. Ogólnopolskich Spotkań Trzeźwościowych opowiadają czym dla nich są Spotkania ŚCIEŻKI RÓŻAŃCOWE Zaproszenie do modlitwy na ścieżkach różańcowych, które powstały w Lesie Grąblińskim Modlitwa na Nowy Rok Modlitwa na Nowy Rok www.lichen.pl I otóż nadszedł Rok nowy, który znów lotem błyskawicy minie. My nie możemy wiedzieć, jakim on dla nas będzie, to jest tajemnicą dla nas: Ty zaś o! Boże! znasz ją dobrze. Ty! o wielki Boże, wiesz co się z nami stanie bo Ty przenikasz wszystkie serca. Ty, o jedyny Stwórco, miłosiernym, Ty Boże dobrym i łaskawym jesteś, dlatego nie dasz mi zginąć w ogniu piekielnym, lecz strzec będziesz od złego! Dozwól mi, o Boże, przepędzić Nowy Rok w szczęściu które rodzi cnota; daj rodzicom, krewnym, przyjaciołom i w ogóle bliźnim moim, ażeby i oni z drogi cnoty niezbaczali, abyśmy kiedyś wszyscy razem chwalić Cie mogli przez wszystkie wieki. Amen Z modlitewnika „Rodzina Święta. Zbiór nabożeństwa codziennego” z 1903 r. – ze zbiorów Muzeum im. ks. J. Jarzębowskiego MIC w Licheniu Starym. Zachowano oryginalną pisownię. 2 Pielgrzym Pielgrzym Licheński Kochani! Zima 2012 3 www.lichen.pl Każdego roku otrzymujemy wiele listów od osób, które są związane z Sanktuarium Maryjnym w Licheniu. Są wśród nich świadectwa tego, jak za pośrednictwem Maryi, Bóg czyni cuda. Staramy się choć niektóre z tych świadectw udostępnić wszystkim zainteresowanym w formie książkowej. Także w tym „Pielgrzymie licheńskim” postanowiliśmy przyjrzeć się fenomenowi cudów, którymi Bóg obdarza niektórych z nas. W pierwszą rocznicę beatyfikacji papieża Jana Pawła II Sanktuarium otrzymało relikwie Błogosławionego. Cieszymy się, że w taki wyjątkowy sposób bł. Jan Paweł II na zawsze pozostanie między nami. Z radością też obserwowaliśmy, że w kaplicy Jemu dedykowanej pielgrzymi zatrzymują na modlitwę. Serca rosną i trudno zapanować nad wzruszeniem kiedy tak, jak podczas 20. Ogólnopolskich Spotkań Trzeźwościowych, licheńską bazylikę wypełnił tłum ludzi, którzy przeszli trudną drogę po to, by w Bogu odnaleźć miłość i oparcie. Zapytaliśmy uczestników tegorocznych rocznicowych Spotkań czym one są dla nich. Cieszymy się również z tego, że Wam podobają się przedsięwzięcia które zrealizowaliśmy ostatnio w Grąblinie. Pielgrzymi chętnie uczestniczą we Mszach św. u sióstr anuncjatek i interesują się duchowością mniszek, mieszkają w Domu Pielgrzyma Nazaret, korzystają z kładki dla pieszych a od tego roku modlą się na ścieżkach różańcowych. Mamy nadzieję, że modlitwa w miejscu wybranym przez Maryję, będzie przynosić owoce. Znakiem naszych czasów jest to, że właśnie kobiety same zorganizowały się i zaproponowały wrześniową pielgrzymkę do Matki Bożej Licheńskiej. Z nadzieją na to, że Ogólnopolski Zjazd Kół Gospodyń Wiejskich i Innych Organizacji Kobiecych z Terenów Wiejskich będzie się rozwijał pokazujemy w tym wydaniu „Pielgrzyma licheńskiego” tegoroczne spotkanie. Z okazji świąt Bożego Narodzenia wszystkim czytelnikom „Pielgrzyma licheńskiego” życzymy miłości, radości i nadziei, jaką przynosi ze sobą Dzieciątko Jezus. Życzymy miłej lektury! Informacje praktyczne Listopad 2012 – Wielkanoc 2013 BAZYLIKA NMP LICHEŃSKIEJ Msze Święte Dni powszednie 7.30, 12.00, 18.00 Niedziele i święta 7.30, 10.00, 12.00, 16.00, 18.00 Każda środa 18.00 – w intencji chorych Każda sobota 18.00 – w intencji rodzin Po Mszach św. święcenie pamiątek NABOŻEŃSTWA Kaplica Serca Jezusowego Adoracja Najświętszego Sakramentu codziennie 14.00-16.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego codziennie 15.00 Różaniec codziennie 15.30 KOŚCIÓŁ ŚW. DOROTY Msze Święte Dni powszednie – 7.00, 17.00 Niedziele i święta – 8.30, 10.30, 17.00 KOŚCIÓŁ MB DZIESIĘCIU CNÓT EWANGELICZNYCH W GRĄBLINIE Msze Święte Dni powszednie – 7.30 Niedziele i święta – 8.00 SPOWIEDŹ Podczas każdej Mszy św. oraz w czasie Adoracji Najświętszego Sakramentu INFORMACJE I ORGANIZACJA POBYTU www.lichen.pl Biuro Obsługi Pielgrzyma znajduje się w bazylice; drzwi po lewej stronie ołtarza tel. (+48) 63 270 81 42, (+48) 63 270 81 63 fax (+48) 63 270 85 75 e-mail: [email protected] czynne: codziennie 8.00-16.00 PRZEWODNIK Od listopada do Wielkanocy nie ma oprowadzań bezpłatnych, zbiorowych. Można wynająć indywidualnego, płatnego przewodnika za pośrednictwem Biura Obsługi Pielgrzyma. 4 PROŚBY I PODZIĘKOWANIA można składać osobiście w Kancelarii dla Pielgrzymów lub listownie, telefonicznie i e-mailowo tel. (+48) 63 270 81 43, (+48) 63 270 81 56 e-mail: [email protected] adres: Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej ul. Klasztorna 4, 62-563 Licheń Stary Konto: 59 1320 1449 2769 6770 2000 0004 POSŁUGA Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym, tel. (+48) 63 270 81 32 e-mail: [email protected]; www.pomoc.lichen.pl Hospicjum im. bł. St. Papczyńskiego tel. (+48) 63 270 86 00, fax: (+48) 63 270 86 05 e-mail: [email protected] www.hospicjum.lichen.pl Centrum Formacji Maryjnej tel. (+48) 63 270 77 20 e-mail: [email protected] www.maryja.pl Posługa ks. egzorcysty, tel. (+48) 63 270 81 48 NOCLEGI I WYŻYWIENIE Dom Pielgrzyma NAZARET (Las Grąbliński) Recepcja tel. (+48) 63 270 86 80 e-mail: [email protected] Pokoje dwuosobowe z łazienkami Bar Nazaret wyżywienie grup i osób indywidualnych tel. (+48) 63 270 86 85 Recepcja Domów Pielgrzyma ARKA i BETANIA (Licheń): tel. (+48) 63 270 81 62 fax: (+48 63) 270 83 20 e-mail: [email protected] www.arka.lichen.pl Łóżka w pokojach 2-10 osobowych Wszystkie pokoje z łazienkami Doba hotelowa 15.00-10.00 Bar Arka wyżywienie grup i osób indywidualnych tel. (+48) 63 270 83 23, fax: (+48) 63 270 83 20 MUZEUM im. ks. Józefa Jarzębowskiego tel. (+48) 63 270 86 35 fax: (+48) 63 270 86 40 e-mail: [email protected] Pielgrzym Listy do Sanktuarium SPIS TREŚCI 2 MODLITWA PIELGRZYMA 3 LIST KUSTOSZÓW 23 RELIKWIE BŁ. JANA PAWŁA II W BAZYLICE 24 DO NIEBA NA SKRZYDŁACH MUZYKI Tekst o organach w licheńskiej bazylice i letnich koncertach organowych. 4INFORMACJE PRAKTYCZNE 6 WSPÓLNOTA MODLITEWNA Ponad dwadzieścia tysięcy osób podjęło się modlitwy we Wspólnocie. 26 DRÓŻKI RÓŻAŃCOWE Zapytaliśmy pielgrzymów co myślą o nowopowstałych ścieżkach różańcowych w Lesie Grąblińskim. 8 TU DZIEJĄ SIĘ CUDA Rozmowa z ks. Wiktorem Gumiennym MIC, kustoszem Sanktuarium Maryjnego w Licheniu. 28REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE UCZNIÓW Przez trzy dni młodzież szkół salezjańskich ze Szczecina modliła się w Sanktuarium. 14 ŚWIĘTOWANIE TRZEŹWOŚCI Uczestnicy opowiadają czym dla nich są Spotkania. 30 KALENDARIUM PIELGRZYMA 18 SANKTUARIUM NOCĄ Fotoreportaż z apeli Maryjnych. 31INFORMACJE O REKOLEKCJACH 20 KOBIETY O RODZINACH WIELODZIETNYCH Relacja z drugiej pielgrzymki Kół Gospodyń Wiejskich do Matki Bożej Licheńskiej. 34 JEST TAKIE MIEJSCE W BAZYLICE Zaproszenie do siedziby Duszpasterstwa Młodzieży i Powołań. Informator Sanktuarium Maryjnego w Licheniu BEZPŁATNY REDAKCJA: Pielgrzym Licheński 62-563 Licheń Stary, ul. Klasztorna 4 Tel. (+48 63) 270 82 80 e-mail: [email protected] www.lichen.pl e-mail: lichen lichen.pl redaktor naczelna: Irena Wawrzyniak recenzent religijny: ks. M. Kozak MIC WYDANO ZA ZGODĄ PRZEŁOŻONYCH Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca. Zastrzegamy sobie prawo skracania tekstów oraz zmiany ich tytułów bez uprzedniego powiadomienia autora. Za nadesłane artykuły redakcja nie płaci honorariów traktując je jako wkład w rozwój Sanktuarium. Autorzy zdjęć: Marika Sypniewska, Robert Adamczyk, Justyna Zacharek, Małgorzata Szopa, Franciszek Kupczyk, Witold Nowak, Irena Wawrzyniak, Ewa Pawlak, Anna Karska, archiwum Sanktuarium. Zima 2012 5 www.lichen.pl WYDAWCA: Zakład Gospodarczy „Dom Pielgrzyma” ADRES: 62-563 Licheń Stary, ul. Klasztorna 4 Nabożeństwo pielgrzyma Wspólnota Modlitewna wsparciem dla wielu Spacerując licheńskimi alejkami bardzo często mijam ludzi, którzy przybyli do naszego Sanktuarium. Szukają oni odpoczynku, modlitwy, wyciszenia. Pewnego razu spotkałem kobietę w średnim wieku, ukrytą na ławce wśród drzew. Z pośpiechem ocierała twarz, próbując ukryć łzy. Zapytałem czy mogę pomóc. – Nie, proszę księdza – odpowiedziała. Nie chciałem się narzucać i poszedłem dalej, ale po chwili usłyszałem wołanie: – A ma ksiądz trochę czasu? Siadłem obok i zamieniłem się w słuch. – Bo widzi ksiądz, zastanawiam się, ile jeszcze wytrzymam ze swoim mężem – powiedziała kobieta i opisała swoje życie z mężem alkoholikiem i tyranem niszczącym życie jej i dzieciom. – Dzieci są już na swoim i każde chętnie mnie przyjmie. Ja chyba dłużej tego nie wytrzymam. Z każdym dniem jest gorzej. Boję się wracać do domu, bo nie wiem, co tam zastanę – zakończyła swoją opowieść i poprosiła o modlitwę. Jakiś czas temu zostałem umówiony na rozmowę telefoniczną z mężczyzną, którego nie znałem, a który potrzebo- wał pomocy. O ustalonej porze w słuchawce usłyszałem niski, mocny, bardzo pokorny i pełen nieśmiałości głos. – Do późna nie mogę zasnąć, a kiedy już się to udaje, to po kilkudziesięciu minutach budzę się i znowu się męczę. Ogarnia mnie lęk i niepokój, że stanie się krzywda moim bliskim, że spotka nas jakaś tragedia. W snach nachodzą mnie przerażające obrazy. Budzę się zlany potem. W ciągu dnia chodzę rozdrażniony, nerwowy i opryskliwy. Wystarczy mała iskra i wybucham złością na żonę i dzieci. Nie radzę sobie. – wyznał mój rozmówca. Szczerze mówiąc nie wiedziałem co powiedzieć. Próbowałem ustalić, czy nie pracuje za dużo, czy nie jest przemęczony, ale mój rozmówca zaprzeczył. Wreszcie zapytałem wprost o relacje z Bogiem, czy się modli, czy przystępuje do sakramentów. – Może dawno nie był Pan u spowiedzi i ma coś na sumieniu? – rzuciłem trochę żartem. W słuchawce nastąpiło długie milczenie, po którym usłyszałem, że jakiś czas temu, za namową kolegi, mężczyzna odwiedził wróżkę. Zrobił to z ciekawości, www.lichen.pl WSPÓLNOTA MODLITEWNA MSZE ŚWIĘTE 18.00 BAZYLIKA NAWA GŁÓWNA Pierwszy poniedziałek miesiąca – w intencji Ojczyzny Drugi poniedziałek miesiąca – w intencji uzależnionych Trzeci poniedziałek miesiąca – w intencji poszanowania życia Pierwszy wtorek miesiąca – w intencji wspólnoty Kościoła Drugi wtorek miesiąca – w intencji nękanych przez złego ducha Trzeci wtorek miesiąca – w intencji członków Wspólnoty Modlitewnej i ich rodzin 6 dla zabawy. Pamiętał ciemne mieszkanie, dziwny nastrój i pokój, w którym było wszystko: figura Buddy, lalki, wróżbiarskie rekwizyty a między nimi wizerunki Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej. – Patrząc w moją dłoń – opowiadał – a potem w oczy zaczęła mówić najpierw miłe rzeczy, a potem zmieniła ton i powiedziała, że muszę uważać na jednego z kolegów, który nie jest mi przychylny. Rzeczywiście, jakieś dwa tygodnie wcześniej pokłóciłem się ze współpracownikiem. Zaleciła też rozmowę z żoną, bo podobno kręcił się wokół niej jakiś obcy mężczyzna. To zwaliło mnie z nóg. Każdego dnia, kiedy kładę się spać, przypominają mi się te słowa. Mam koszmary. Nasze małżeństwo nie jest już takie, jakie było, bo doszukuję się czegoś. Żona wszystkiemu zaprzeczyła, ale ja nie potrafię jej zaufać. Co mam zrobić? – zakończył. Rozmawialiśmy jeszcze długo. Próbowałem wyjaśnić, że ta wizyta mogła otworzyć furtkę na działanie złego ducha, który teraz dręczy i uprzykrza życie. Szukaliśmy wyjść z tej sytuacji. Jednym z nich była modlitwa. Kiedy indziej szedłem na modlitwy zakonne do naszej mariańskiej kaplicy. Na drzwiach dostrzegłem przyklejoną kartkę: Barbara prosi o modlitwę przed czekającą ją operacją. Takie kartki z prośbami często pojawiają się na drzwiach kaplicy. Jeden ze starszych zakonników, który z powodu wieku i stanu Pielgrzym Nabożeństwo pielgrzyma Zima 2012 którzy dzięki tej modlitwie doświadczają Bożego działania: uzdrowienia, rozwiązania sytuacji po ludzku nie do rozwiązania, napełnienia serc nadzieją i wytrwałością w dźwiganiu codziennych trudów. To są cuda wypraszane u Boga. Opierają się one na wierze w słowa Zbawiciela, który powiedział: (…) jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Wierzę, że wiele osób chorych, cierpiących duchowo, pogubionych życiowo może przeżyć swój kolejny dzień dzięki łaskom uproszonym przez członków Wspólnoty Modlitewnej. Wierzę też, że dzięki takiej modlitwie sprawy naszej Ojczyzny, Kościoła i świata, choć często pogmatwane, stają się prostsze i Boże. Jestem także przekonany, że zdeklarowana przez wielu modlitwa trzyma Was samych przy Bogu, bo jeśli Jemu coś się obiecało, to trzeba dotrzymać złożonej obietnicy. Wiem, że wiele z Was, którzy przyłączyliście się do naszej Wspólnoty Modlitewnej należy już do innych wspólnot, modli się w wielu intencjach. Tym większa nasza wdzięczność, że włączyliście się w nasze dzieło. To wspaniałe świadectwo Waszej wiary. Ma to ogromne znaczenie, szczególnie teraz – w Roku Wiary – i w świecie, który gubi to co duchowe, o czym pisze w swoim liście Porta fidei, ogłaszającym Rok Wiary, papież Benedykt XVI. Aby wzmocnić naszą, wzorowaną na Maryi, postawę wiary, w przyszłym roku planujemy zorganizować zjazd wszystkich, którzy włączyli się do naszej Wspólnoty Modlitewnej, aby przed Matką Bożą Licheńską podziękować za Jej wiarę, pro- wadzenie i towarzyszenie, za otrzymane łaski. Chcemy tu, w Jej Sanktuarium wspólnie się spotkać, poznać, umocnić i Jej się powierzyć. Wierzę, że może być to szczególny dzień działania Ducha Świętego i uproszenia wielu łask. Chciałbym, abyśmy w tym dniu stworzyli licheński Wieczernik modlitwy na wzór tego, jakiego doświadczyli Apostołowie po zmartwychwstaniu Jezusa, kiedy zgromadzili się wraz z Maryją w oczekiwaniu na Zesłanie Ducha Świętego. Wszyscy członkowie Wspólnoty Modlitewnej zostaną zaproszeni i powiadomieni o terminie i programie spotkania. Dziś bardzo Was proszę – nie ustawajmy w modlitwie zanoszonej z wiarą! Tak wielu jej potrzebuje, czeka na nią i tylko dzięki niej funkcjonuje, trwa przy Bogu i odnajduje drogę do Niego. Ks. Sławomir Homoncik MIC wicekustosz Sanktuarium Maryjnego w Licheniu Starym www.lichen.pl zdrowia nie posługuje już w licheńskiej bazylice, powiedział, że traktuje te kartki jak listy od Pana Boga. Rozumie je, jako szczególne zadania modlitewne, jako zaproszenie do ofiarowania cierpień w tych intencjach. W Sanktuarium każdego dnia spotykamy się z ludzkimi tragediami. Wierzę, że każdy człowiek stara się znaleźć sposoby wyjścia z życiowych zakrętów. Zdaję sobie sprawę, że możliwości człowieka bywają niewystarczające. Bardzo często potrzeba szczególnego działania łaski Boga, który potrafi wyprostować zawiłe, życiowe drogi człowieka. Dobrze, że odbywa się to tu, w licheńskim Sanktuarium, w którym czcimy Matkę Bożą Bolesną. Ona – zawsze otwarta na nasze troski – słucha wołania o pomoc utrudzonych życiem wędrowców. Pielgrzymujący do Sanktuarium mają możliwość spowiedzi, uczestniczenia w Eucharystii, wysłuchania słowa Bożego. Mogą także skorzystać z pomocy fachowców w różnych agendach, jak choćby w Licheńskim Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym. W maju tego roku, gdy zapraszaliśmy Was do utworzenia Wspólnoty Modlitewnej mieliśmy nadzieję, że są wśród Was osoby, które zechcą ofiarować swoje modlitwy innym. Na nasze, a tak naprawdę, jak wierzę, na zaproszenie Matki Najświętszej i Jej Syna, który mówił Proście, a będzie wam dane, odpowiedziało ponad dwadzieścia tysięcy osób. Podjęły one modlitwę w siedmiu grupach odpowiadających współczesnym problemom, które nękają Kościół, świat i wielu ludzi. Wszystkim, którzy tę modlitwę podjęli DZIĘKUJĘ z całego serca w imieniu własnym i tych, 7 Rozmowa pielgrzyma Tu dzieją się cuda ROZMOWA Z KS. WIKTOREM GUMIENNYM MIC – KUSTOSZEM SANKTUARIUM MARYJNEGO W LICHENIU www.lichen.pl Oparta na nauce i racjonalizmie cywilizacja XXI wieku nie pozostawia miejsca na cud, na coś, czego nie można naukowo wytłumaczyć. A jednak ciągle słyszymy o takich zdumiewających przypadkach, wobec których nauka jest bezradna. Czym właściwie jest cud? Cud to wydarzenie wykraczające poza prawa natury, będące rezultatem Boskiej interwencji, stanowiące znak, który potwierdza istnienie Boga. Prościej można powiedzieć, że cud to łaska, którą Bóg wyświadcza człowiekowi, aby było mu łatwiej uwierzyć w Niego i zaufać Jego miłości. W wielu sanktuariach maryjnych, jak choćby nasza polska Jasna Góra, czy Lourdes, dochodzi do cudownych uzdrowień. Chorzy nagle odrzucają kule, czy odzyskują wzrok. Czy w Licheniu również zdarzają się takie spektakularne przypadki? Cud to wydarzenie wykraczające poza prawa natury Pielgrzymi i dziennikarze często zadają mi to pytanie. Ja, zgodnie z prawdą, odpowiadam: nigdy na własne oczy nie widziałem takiego spektakularnego cudu. Nie widziałem, by ktoś, kto nie widzi, 8 ŚWIADECTWO W lipcu 2012 r. podczas pobytu w Sanktuarium licheńskim zabrałam ze sobą wodę z cudownego źródełka. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, jak szybko woda ta okaże się skuteczna. Mój ojciec miał już wtedy skierowanie do szpitala, ale nie powiedział mi o swojej chorobie, ponieważ nie chciał mnie martwić. Ojciec skarżył się na obfity krwiomocz, którego nie dało się zatrzymać mimo wdrożonego leczenia specjalistycznego. W szpitalu, mimo kolejnych zabiegów tego krwawienia nie udało się zatrzymać. Kiedy pojechałam go odwiedzić, zabrałam dla niego butelkę wody ze źródełka w Licheniu. Przyznam, że bardziej liczyłam na to, że da ona ojcu nadzieję na poprawę stanu zdrowia, niż na jakieś wymierne efekty. Kiedy żegnaliśmy się z ojcem, nadal jego stan nie poprawiał się, co było widać w zawartości cewnika. Kilka godzin po powrocie do domu otrzymaliśmy od taty wiadomość, że po wypiciu dwóch szklanek licheńskiej wody krwawienie całkowicie ustało i do tej pory nie ma nawrotów, co było warunkiem dalszej diagnostyki i dalszych zabiegów. Dla nas to prawdziwy cud i chcę o tym poinformować, bo może komuś innemu też będzie dane przeżyć taką radość. Wiemy, że dolegliwości taty są spowodowane nowotworem pęcherza, ale mamy pewność, że Maryja Licheńska nie opuści nas, cokolwiek by się działo. Za to jesteśmy jej wdzięczni. Bardzo chcielibyśmy mieć jeszcze możliwość wspólnego podziękowania za otrzymane łaski tam, gdzie Jej Cudowny Wizerunek. Piszę to świadectwo z potrzeby serca, żeby ludzie wiedzieli, że Maryja z Lichenia prawdziwie pomaga ludziom w troskach. Agata, 2012 r. Pielgrzym Rozmowa pielgrzyma odzyskał wzrok, by ktoś, kto nie może chodzić, nagle podniósł się i zaczął iść o własnych siłach. Natomiast dużo o takich przypadkach słyszałem, czy to w konfesjonale, czy to czytałem w listach, jakie do nas przychodzą. Powiem tak: na własne oczy nie widziałem, ale słyszałem od ludzi i wierzę, że takie rzeczy naprawdę mają miejsce. O jakich cudach opowiadają pielgrzymi? Kiedyś przyszedł do mnie do konfesjonału pewien człowiek i po spowiedzi była chwila, żeby porozmawiać. Powiedział: – Proszę księdza, przyjeżdżam tu od kilkunastu lat, żeby podziękować Matce Bożej za to, że wyprosiła mi łaskę zdrowia. Był ratownikiem górniczym. W pewnym momencie coś złego zaczęło dziać się z jego nogą. Lekarze nie potrafili mu pomóc. Noga bolała coraz bardziej, wdało się jakieś zakażenie i okazało się, że trzeba ją amputować. Na co on nie chciał się zgodzić. Przyjechał do Lichenia, prosząc Maryję o wstawiennictwo. Po powrocie do domu okazało się, że noga jest zdrowa! Lekarze nie potrafili tego wytłumaczyć. – I na tej nodze, którą lekarze chcieli mi odciąć, ja z katastrof górniczych wyniosłem już kilku swoich kolegów – usłyszałem. Mnie bardzo to przemówiło do serca. Innym razem rozmawiałem z człowiekiem, którego syn nagle z dnia na dzień przestał chodzić. I znowu lekarze, konsultacje, próba ratowania, ale nikt nie był w stanie podać przyczyny tej choroby. – Przyjechałem tu z synem, bo wierzę, że Maryja uprosi ten cud dla naszej rodziny, aby nasz syn znów zaczął chodzić – zwierzał mi się. Podziwiałem jego wiarę i cieszyłem się, bo przecież cuda się zdarzają, ale próbowałem też przygotować go na inną ewentualność, mówiąc, że może Pan Bóg z jakichś przyczyn chce inaczej i może tego cudu nie będzie. Wtedy powiedział coś takiego, że nawet teraz chodzą mi ciarki po plecach: – Proszę księdza, ja widzę, że ksiądz nie wierzy, że ten cud może się stać. Odpowiedziałem, że nie tyle nie wierzę, ile wiem, że czasem Bóg może zdecydować inaczej. Wtedy on: – Nie wiem, czy ksiądz mi uwierzy, ale ponad trzydzieści lat temu ja byłem w dokładnie takiej samej sytuacji jak mój syn. Tylko wtedy tu była góra piasku, nie było asfaltu. Moi rodzice przywieźli mnie furmanką, ojciec wziął mnie na plecy, wszedł pod tę górę do kościoła św. Doroty, położył mnie przed ołtarzem z Cudownym Obrazem, a po Mszy Świętej wróciłem do domu o własnych siłach. Czy ksiądz wierzy, czy nie, to ja ufam, że to samo stanie się z moim synem. Nie znam finału tej historii, ale o swoim uzdrowieniu ten człowiek mówił tak przekonująco, że jestem pewien, że tak było. W licheńskiej bazylice wokół Cudownego Obrazu zawieszone są liczne wota. To również jakaś miara cudów, jakie się tu dokonują i łask, jakie dla ludzi wyprasza Maryja. www.lichen.pl Pielgrzymi przy licheńskim źródełku Zima 2012 9 Rozmowa pielgrzyma www.lichen.pl Kiedy w swoim przepowiadaniu Ewangelii nawiązuję do cudów, a zdarza mi się to dość często, to pokazując te gabloty z wotami, zawsze zwracam uwagę, że każdy z tych koralików, precjozów, dewocjonaliów, jakie tam zawieszono, świadczy o jakiejś łasce, której doznał ktoś, kto później je ofiarował. Myślę, że jest to dobry moment, aby sprostować pewne rzeczy. Nasza religijność maryjna jest często trochę niepoprawna. Zostaliśmy wychowani w kraju, gdzie Maryja jest kimś bardzo ważnym. To piękne, że przyjeżdżamy do Lichenia aby prosić Maryję o cud i że okazujemy Jej wdzięczność za skuteczne orędownictwo. Musimy jednak pamiętać, że to Bóg jest sprawcą cudów i że każda łaska od Niego pochodzi i do Niego ma nas przybliżać. Tego pragnie Maryja wypraszając nam potrzebne łaski. Bóg nie jest jednak magikiem, który daje przypadkowy pokaz zwany cudem. Wszystko dzieje się „po coś”. To fakt, że te cuda fizyczne mogą być spektakularne i robią wrażenie na ludziach. Niewidomy odzyskuje wzrok, choremu na raka znika nowotwór. Każda łaska pochodzi od Boga 10 ŚWIADECTWO W 1987 r. byłam pierwszy raz na pielgrzymce w Licheniu. Przechodząc obok kościoła zaczęłam wsłuchiwać się w głoszoną homilię. Uderzyły mnie szczególnie słowa Ewangelii mówiące o drzewie, które nie wydaje owoców i nadaje się tylko do spalenia. Te słowa głęboko utkwiły w moim sercu. Doznałam nawrócenia. Zrozumiałam, że ja nie chcę być takim drzewem, muszę żyć inaczej – z Jezusem i dla Niego. Postanowiłam bardzo starać się unikać grzechu i przywiązania do niego. Dziękuję Bogu i Matuchnie za dar łaski uzdrowienia duchowego i polecam się dalszej opiece Matki Bożej Licheńskiej. Teresa, 2010 r. Trzeba jednak pamiętać, że i jeden, i drugi kiedyś będzie musiał zamknąć oczy i odejść z tego świata. Gdybyśmy zatrzymali się tylko na tej płaszczyźnie, to takie fizyczne uzdrowienie niewiele daje. Bo po co Bóg czyni cuda? Otóż jest to znak dla konkretnego człowieka. Znak, który jest łaską ze strony Boga, dany po to, by człowiek bardziej potrafił Mu zaufać, bardziej uwierzył w Niego i w Jego miłość. I spowodował w człowieku przemianę. Dokładnie po to jest cud. Jednak trzeba powiedzieć, że nie zawsze po takim fizycznym uzdrowieniu ta przemiana następuje. Ludzie starają się sobie wytłumaczyć, że może to przypadek i nie potrafią okazać wdzięczności. Dlatego uważam, że najważniejsze cuda, które dzieją się w Licheniu, dokonują się w sferze wewnętrznej, w sercu, a konkretnie w konfesjonałach. Jeżeli ktoś z chorobą nowotworową, komu dają miesiąc życia, będzie żył kilka, czy kilkanaście lat dłużej, to i tak śmierć go dopadnie. Ale jeśli spróbuje oczyścić się wewnętrznie, odnaleźć drogę do Boga, to jest duża szansa, że kiedyś osiągnie życie wieczne. To jest dużo, dużo ważniejsze. Często nie widzimy tych cudów mniej spektakularnych, ale bardzo ważnych w perspektywie życia wiecznego. Był Ksiądz świadkiem takich cudownych nawróceń? Nie zapomnę do końca życia przypadku, jaki mi się przytrafił tu w Licheniu. 18-letnia dziewczyna weszła do konfesjonału i od razu oświadczyła, że nie ma zamiaru się spowiadać, a chce tylko porozmawiać. Opowiedziała mi historię swojego Pielgrzym Rozmowa pielgrzyma ŚWIADECTWO Czuję się przynaglana przez Matkę Bożą do złożenia świadectwa o Jej Matczynej opiece, jakiej doświadczyłam przed laty. W 1993 r. gorąco prosiłam w modlitwie o dar macierzyństwa dla mojej córki. Przeżyła ona kilka samoistnych poronień. Bezskutecznie przez kilka lat starali się z mężem o upragnione dziecko. W święto Matki Bożej, 15 sierpnia 1993 r. udaliśmy się z mężem z błagalną pielgrzymką do Lichenia. Tam ofiarowaliśmy swoje modlitwy w intencji młodych o dar potomstwa. Gorąco wierzyłam, że Matka naszego Pana wysłucha moich matczynych próśb. Po pięciu miesiącach od pielgrzymki, córka powiadomiła nas, że spodziewa się dziecka. Wielka była nasza radość, ale również obawialiśmy się kolejnego poronienia. Mój mąż, a ojciec córki jest lekarzem i mimo dużej wiedzy medycznej nie był w stanie pomóc przy poprzednich ciążach. Bardzo się obawialiśmy, że sama wiedza medyczna i wysiłki ludzi nie wystarczą. I nie myliliśmy się. Zwracając swoje serca w modlitwie do Matki Bożej, zostaliśmy wysłuchani. Mimo ciąży wysokiego ryzyka na świat przyszła nasza pierwsza, długo oczekiwana i przede wszystkim wymodlona wnuczka – zdrowa i radosna. Przez całe jej dzieciństwo czuliśmy opiekę Matki Bożej. Nadal w modlitwach dziękujemy Matce Przenajświętszej za Jej Matczyną opiekę nad naszą wnuczką, w przeszłości i w przyszłości. Maria, 2010 r. Świadectwa łask w kaplicy Matki Bożej Licheńskiej w kościele św. Doroty życia. Jej rodzice się rozwiedli i walczyli między sobą z kim ma zostać ich córka. A ona nie chciała mieszkać ani z matką, ani z ojcem i wybrała babcię. Świetnie się dogadywały, chociaż babcia była osobą głęboko wierzącą, a ona „Panu Bogu się nie naprzykrzała”. Sielanka się skończyła, kiedy okazało się, że babcia ma szybko postępujący nowotwór. Babci, której nikt nie miał odwagi powiedzieć jak poważna jest to choroba, trzeba było aplikować silne leki uśmierzające ból, wmawiając jej, że są to jakieś tam kropelki. Któregoś dnia babcia poprosiła o wodę ze źródełka w Licheniu. Ofiarował się ją przywieźć wujek z ciotką. W dniu wyjazdu ciotka dostała gorączki i wujek oświadczył, że sam nie pojedzie. Babcia w płacz. Dziewczyna nastroszyła się jak okoń, ale zgodziła się pojechać. Jej problem polegał na tym, że babcia przykazała jej, żeby poszła w Licheniu do spowiedzi. A że wu- www.lichen.pl Zima 2012 11 Temat pielgrzyma ŚWIADECTWO Pragnę złożyć świadectwo uzdrowienia Zenona przez Boga za wstawiennictwem Matki Najświętszej i Jana Pawła II. W sierpniu 2007 r. wybrałyśmy się z córką do Lichenia do Matki Bożej Licheńskiej. Przed Cudownym Obrazem w bazylice klęczałyśmy i polecałyśmy chorych z całej rodziny prosząc o zdrowie. Szczególnie prosiłyśmy Matkę Licheńską o zdrowie dla Zenka, który w styczniu zachorował na raka i brał chemię. Prosiłam Matkę Bożą Licheńską żeby wyzdrowiał. Miał troje dzieci do wychowania. Przed obrazem Chrystusa Miłosiernego w bazylice prosiłam, jeżeli jest to możliwe, żeby Zenek wyzdrowiał. Tym dzieciom jest potrzebny. We wrześniu tego roku zadzwoniła mama Zenka z informacją, że miał robione badania i guz zniknął. Chwała Panu! Dziękuję Bogu i Matce Najświętszej za cud wyzdrowienia. Krystyna, 2007 r. one z wodą ze źródełka. Niedawno napisała do nas córka człowieka ciężko chorego na raka pęcherza. Po wypiciu tej wody jego stan się poprawił tak znacząco, że można było go operować. W Licheniu wielu ludzi szuka również pomocy egzorcysty. Uwolnienie opętanej osoby od demona to już cud dużego kalibru. www.lichen.pl jek to słyszał, więc weszła do konfesjonału, żeby do babci dotarła informacja, że jej wnuczka była u spowiedzi. Kiedy tak rozmawialiśmy widziałem, że jest w niej naprawdę dużo dobra i, choć nie było to łatwe, udało mi się namówić ją na spowiedź. Udzieliłem jej rozgrzeszenia. Widziałem z jak wielką radością wychodziła z konfesjonału. Po jakimś miesiącu dostałem od niej list. Okazało się, że woda ze źródełka w tym wypadku nie pomogła, Bóg nie zdziałał cudu i babcia umarła. Ale stało się coś bardzo ważnego. – Wiem po co pojechałam do Lichenia. Po to, by na nowo wrócić do Boga i zatroszczyć się o swoje życie wieczne. Babcia umarła i wierzę, że jest w Niebie, a ja mam nadzieję, że kiedyś tam do niej dołączę – napisała. To dobry przykład jak Bóg potrafi zadziałać. Wspomniał Ksiądz o cudownym źródełku w Licheniu. Czy faktycznie ta woda ma jakieś nadzwyczajne właściwości? Trzeba od razu powiedzieć, jaka jest geneza powstania tego źródełka. Kiedy do Lichenia zaczęło przybywać coraz więcej pielgrzymów, oni najnormalniej w świecie nie mieli gdzie się napić, czy umyć i wtedy ksiądz Eugeniusz Makulski kazał wykopać studnię. Uczynił to w bardzo praktycznym celu. Aż zdarzyła się taka oto sytuacja: ksiądz Makulski przyszedł do kościoła św. Doroty odprawiać Mszę Świętą, a tu wbiegli ludzie z jakiejś pielgrzymki i powiedzieli, że stał się cud. Ktoś napił się tej wody i odzyskał wzrok. Od tamtej pory ludzie uważają to źródełko za cudowne. Jeśli słyszę o cudach, to oprócz świadectw związanych z duchowym nawróceniem, związane są 12 Pielgrzym Temat pielgrzyma Życie wymusiło na nas abyśmy zatroszczyli się o ustanowienie w Sanktuarium egzorcysty. Zgłaszało się do nas coraz więcej ludzi z takimi problemami, a ja i moi współbracia byliśmy bezradni. Zwróciliśmy się do księdza biskupa o udzielenie odpowiedniego pozwolenia dla jednego z kapłanów i w ten sposób pojawił się w Licheniu egzorcysta, jeden z pierwszych w diecezji włocławskiej. Szybko okazało się, że miał pełne ręce roboty. Trzeba tu od razu powiedzieć, że część ludzi, którzy się zgłaszali, wcale nie potrzebowała jego pomocy. Była to zwykła ciekawość, czy nieumiejętność radzenia sobie z problemami emocjonalnymi. Coraz więcej ludzi ma problemy natury psychicznej, ale jak odróżnić chorobę psychiczną od opętania? Egzorcysta musi być w tym wypadku bardzo roztropny. Często w takiej sytuacji konsultuje się z psychiatrą. Wielkim błędem byłoby podciąganie wszystkiego pod działanie złego. Mało tego! Jestem przekonany, że największym sukcesem diabła jest to, że popadamy w dwie skrajności: albo nie wierzymy w jego istnienie, albo wszystko na niego zwalamy, co dla niektórych jest bardzo wygodne. ŚWIADECTWO Rozmawiała Anna Karska Zima 2012 13 www.lichen.pl Mam na imię Piotr, mam 39 lat. Jestem żonaty. Mamy córkę. Mieszkamy w województwie dolnośląskim. Pragnę podziękować Panu Bogu i Matce Bożej Licheńskiej za uzdrowienie i umocnienie duchowe. We wrześniu 1993 r. odwiedziłem Licheń. Wyspowiadałem się. Na klęczkach przed Cudownym Obrazem prosiłem, abym nie palił papierosów, nie przeklinał i nie wpadał w pijaństwo. Kiedy klęczałem, poczułem jakby przez moje ciało przeleciał prąd. Wróciłem do domu i rzuciłem papierosy. Wiem, że o własnych siłach nie poradziłbym sobie z odstawieniem papierosów i zmaganiem się z pokusą zapalenia. Nie przeklinam i nie szukam okazji do wypicia wódki. Chcę również dodać, że kiedyś prosiłem też o żonę. Poznałem dobrą dziewczynę, zaręczyłem się i ożeniłem. Musiało upłynąć dużo czasu, żebym się przełamał i złożył świadectwo. Matko Boża, dziękuję Ci, że się za mną ujęłaś i przepraszam za tak długą zwłokę. Piotr, 2009 r. Opętanie jest skrajnym działaniem diabła. Często próbuje on w jakiś inny sposób dokuczać człowiekowi. Zgłaszali się do nas ludzie, w domach których działy się bardzo dziwne rzeczy – otwierały się drzwi, samo zapalało się światło, przesuwały meble. Z opętaniem mamy do czynienia, kiedy diabeł całkowicie zawładnie człowiekiem, posługuje się nim, mówi przez niego. Uczciwie trzeba powiedzieć, że zdarzają się one dość rzadko. Częściej mamy do czynienia z nękaniem. Czasami dzieje się tak przez zwykłą nieroztropność ludzi, którzy często nie zdają sobie sprawy, że przez pewne działania, jak chociażby udział w seansach spirytystycznych, korzystanie z usług wróżek czy bioenergoterapeutów otwierają furtkę szatanowi. Święty Grzegorz powiedział, że cudów nie potrzebują ci, którzy wierzą. Cud jest łaską, znakiem ze strony Boga, by człowiek bardziej wierzył. Jeżeli wierzy bez cudu, to Bogu niech będą dzięki. Natomiast cud ma pomagać wzrastać naszej wierze. I tak często się dzieje, że ludzie widząc cud, nawracają się. Czy Ksiądz w swoim życiu doświadczył jakiegoś cudu? Nie doświadczyłem takiej łaski. Nic spektakularnego w moim życiu się nie wydarzyło. W zupełności jednak wystarczają mi cuda, o których słyszę od pielgrzymów. Każde takie świadectwo jest dla mnie wyraźnym znakiem od Boga, który zaprasza mnie abym Mu jeszcze bardziej ufał. Świętowanie trzeźwości UCZESTNICY 20. OGÓLNOPOLSKICH SPOTKAŃ TRZEŹWOŚCIOWYCH WYJECHALI UMOCNIENI DO CODZIENNEJ WALKI ZE SWOIMI UZALEŻNIENIAMI. PODKREŚLALI, ŻE WRÓCĄ ZA ROK PO KOLEJNE ŁASKI, PO SIŁĘ, PO NADZIEJĘ, BO JEŚLI KTOŚ RAZ PRZYJECHAŁ DO LICHENIA, CHCE TU WRÓCIĆ. W ostatni weekend lipca, rekordowa liczba osób uzależnionych oraz ich rodzin, przyjechała do Sanktuarium Maryjnego w Licheniu Starym, by wziąć udział w Ogólnopolskich Spotkaniach Trzeźwościowych. Mityngi, jak co roku, odbywały się pod gołym niebem przed licheńską bazyliką oraz w innych punktach na terenie Sanktuarium. W tych dniach do późnej nocy były długie kolejki do konfesjonałów i spowiedzi. Była możliwość porozmawiania z psychologami, terapeutami uzależnień a także wolontariuszami, którym udało się pokonać nałogi. Kulminacyjnym punktem Spotkań była Msza św. przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Licheńskiej, której przewodniczył ks. Wiesław Mering, biskup ordynariusz diecezji włocławskiej. Były spotkania po latach. Wzruszenia. Łzy. Wspominanie tych, którzy zmarli. Były wyznania i świadectwa osób, których droga do nowego, trzeźwego życia rozpoczęła się w Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej. Okrągła rocznica stała się okazją do przypomnienia początków i próby podsumowania czym dla uczestników są Ogólnopolskie Spotkania Trzeźwościowe w Licheniu. Stanisław ksiądz, alkoholik, pomysłodawca Licheńskich Spotkań Trzeźwościowych Spotkania Trzeźwościowe w Licheniu to – mogę powiedzieć bez przesady – moje dziecko. Jestem jednym ze współtwórców Spotkań. Kiedy w marcu 1993 roku wracaliśmy z takich spotkań w Częstochowie na Jasnej Górze byłem początkującym abstynentem. Pojechałem tam zmuszony przez swojego proboszcza. Byłem po terapii. Czułem się zdeptany i poniżony. Nie do końca chciałem się przyznać, że jestem alkoholikiem. Na Jasnej Górze otrzymałem wspaniały dar, który jest ze mną do dzisiaj i chcę, żeby pozostał do śmierci – odeszła ode mnie chęć picia. Otrzymałem od Boga łaskę i zaakceptowałem swoją chorobę. To po pierwsze. Po drugie, tam zobaczyłem szczęśliwych ludzi. W drodze powrotnej pomyśleliśmy, że mamy na terenie www.lichen.pl Ogólnopolskie Spotkania Trzeźwościowe w Licheniu 14 Pielgrzym Spotkania trzeźwościowe naszej diecezji włocławskiej Sanktuarium licheńskie z wielkimi możliwościami lokalowymi. Może by je wykorzystać? Uzgodniliśmy, że spróbujemy zrobić takie spotkanie. Szukając odpowiedniego terminu doszliśmy do wniosku, że skoro dla nas Polaków sierpień jest miesiącem trzeźwości, zaproponujemy ostatnią sobotę lipca. Sobota – dzień wolny od pracy, łatwiej o wolny czas, łatwiej dojechać nawet z daleka. Niedziela następnego dnia może być już pierwszym dniem sierpnia. Pomysł nie bez trudności został zaakceptowany przez ówczesnego kustosza, którym był ks. Makulski. Termin został przyjęty i pierwsze spotkanie odbyło się w 1993 roku. Dla mnie spotkania licheńskie są bardzo ważne. Pomagają mi w trzeźwieniu. Wiem, że są także bardzo istotne dla wielu trzeźwiejących ludzi i ich rodzin. Wiem także, że udział w tych spotkaniach przynosi wielu osobom potrzebną pomoc. Te konkrety bardzo wiele dają. Paweł Zima 2012 likom, to nie przeszkadza. Niech trzeźwieją na naszych Krokach, na naszych Tradycjach. To jest nowe życie, które ja także dostałem stosując 12 Kroków w życiu codziennym. Nie wstydzę się tego, że od ponad dwudziestu lat jestem trzeźwiejącym alkoholikiem. Dla mnie bardzo ważne jest to, że ludziom, którzy szukają trzeźwości, którzy marzą o niej, mogę na swoim przykładzie pokazać, że jest to możliwe. Chcę, żeby wiedzieli, że można żyć bez alkoholu, żeby w to uwierzyli. Żeby także w sobie dostrzegli trzeźwiejącego alkoholika, bo to jest możliwe i to nie tylko na papierze. Trzeźwiejącymi alkoholikami są nie tylko ludzie w białych koszulach i w krawatach. Trzeźwiejący alkoholicy są we wszystkich środowiskach. Przepiłem piętnaście lat swojego życia. Wychodzenie z tego nałogu na początku było trudne. Wiem, że z tej choroby nie wyleczę się nigdy. Ale wiem też, że mogę godnie żyć nie pijąc alko- holu, trzeźwiejąc a przy okazji pomagając innym ludziom. Dziś dziękuję Bogu, że nie jestem chory na jakąś inną chorobę. Przy chorobie alkoholowej mogę pamiętać kim jestem, stosować program 12 Kroków i trzeźwieć. Wychodząc z choroby alkoholowej stajemy się normalnymi ludźmi, bardzo przydatnymi naszej ojczyźnie. Radek alkoholik z Hamburga Moja przygoda z Licheniem to były moje pierwsze dni trzeźwości. Przyjechałem tu sześć lat temu. Miałem rok i trzy miesiące trzeźwości. Przyjechałem tu, leżałem na tym wielkim placu, gdzie ludzie opowiadali o sobie, było ciemno, a ja płakałem. Piłem ponad trzydzieści dwa lata i bardzo się pogubiłem. Od alkoholu i od pierwszej żony, która miała stale pretensje, że piję i mówiła, że poszukałem sobie kochanki, którą był alkohol uciekłem aż do Hamburga i tam mieszkam. 15 www.lichen.pl alkoholik z Kruszwicy, jeden z inicjatorów pierwszego Spotkania w Licheniu Dwadzieścia lat temu, kiedy zaczynaliśmy, była nas zaledwie garstka, grupka pasjonatów trzeźwości, życia bez alkoholu. Dziś, patrząc na ten ogromny tłum ludzi, którzy przybywają na Spotkania wiem, że naprawdę warto było się tego podjąć. Pierwsze Spotkania organizowaliśmy tylko i wyłącznie z myślą o alkoholikach, którzy chcieli trzeźwieć. Teraz w Spotkaniach biorą udział także osoby uzależnione od narkotyków i innych używek. Nam, alkoho- Od lat uroczyste otwarcia Spotkań odbywają się na placu przed bazyliką Spotkania trzeźwościowe Mój pierwszy przyjazd do Lichenia był początkiem poszukiwania Boga, Siły Wyższej, jakkolwiek to pojmujemy. Bardzo się pogniewałem na „tego z góry”. Trzeba było się przebudzić, żeby to zrozumieć. Teraz szukam Boga. Znalazłem takie cudowne słowo – agape, czyli czysta miłość Boga do człowieka, człowieka do Boga i człowieka do człowieka. Dzisiaj w Licheniu po raz pierwszy mówiłem o sobie. Napisałem też wiersz o Licheniu. Przyjeżdżam tutaj z rodziną – moją drugą rodziną, gdyż pierwszą przepiłem. Jestem wierny Licheniowi. www.lichen.pl Grażyna z Białogardu uczestniczka spotkań Lubimy atmosferę tych spotkań. One dają nam motywację do trzeźwienia. Widzimy tu wielu ludzi trzeźwych, ludzi z długim stażem trzeźwienia. Możemy posłuchać świadectw na wielu mityngach. Każdy znajduje coś dla siebie: jednemu potrzeba ducha religijnego, drugiemu wystarczają spotkania z ludźmi, bratanie się. Każdy wybiera coś dla siebie. Dlatego lubimy te spotkania i jeździmy na nie co roku. Myślę, że dla alkoholików takie spotkania są bardzo motywujące. Przyjeżdżają nowi ludzie, którzy są tu pierwszy raz, którzy załapują bakcyla i wchodzą na ścieżkę trzeźwości. A każda rzecz, która dzieje się w trzeźwości, jest ważna. Tym bardziej, że przyjeżdżają tu rodziny z dziećmi. Razem śpiewamy, razem się bawimy, razem się modlimy. Dzieci widzą, że tak można, że tak jest dobrze, że jest radośnie. 16 Krzysztof alkoholik z Lublina, wolontariusz LCPRiOU Dla mnie licheńskie Spotkania Trzeźwościowe są czymś wyjątkowym. Są świętowaniem mojej trzeźwości. Tutaj piętnaście lat temu rozpoczęła się moja droga. To było pierwsze sanktuarium, które odwiedziłem w moim nowym, trzeźwym życiu. Miałem trzydzieści dziewięć lat i wydawało mi się, że wszędzie byłem i wszystko widziałem, a nie wiedziałem, że jest takie miejsce jak Licheń i tutejsze sanktuarium. Przyjechałem w ciemno. Tu, kilka lat temu miałem okazję przeżyć coś niezwykłego dzięki możliwości dania świadectwa na Mszy św. o północy. Same dobre rzeczy. W moim trzeźwieniu nic tak nie pomaga, jak praca w wolontariacie na rzecz innych ludzi. Dlatego związałem się z Licheńskim Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym i właściwie od początku jego istnienia przyjeżdżam tutaj też na dyżury. Na Spotkania przyjeżdżam z żoną i synem, który pierwszy raz był tu, jak miał 7 lat. Teraz przyjeżdżać tu i jako dziecko alkoholika, i jako wolontariusz. Krzysiek alkoholik z Radomska, wolontariusz wolontariusz LCPRiOU Spotkania Trzeźwościowe w Licheniu to dla mnie najważniejszy punkt w roku. Jest to jedno z najważniejszych miejsc na drodze mojego trzeźwienia. Właśnie tu każdego roku przypominam sobie początki mojego trzeźwienia. To w Licheniu, po pewnym okresie abstynencji, zacząłem trzeźwieć, tu zacząłem pracować nad swoim rozwojem duchowym. Abstynencja jest tylko fizycznym odstawieniem alkoholu, a trzeźwienie to praca nad sobą, zmienianie siebie. Przyjeżdżam tu już od dwunastu lat, a od dziesięciu lat uczestniczę także w wolontariacie. Jestem także jednym z wielu organizatorów Spotkań. Przed laty na rekolekcjach w Zakroczymiu poznałem księdza Darka Kwiatkowskiego, marianina, który wtedy zaczynał organizować Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym. Ksiądz Darek zaproponował mnie i żonie przyjazd na pierwsze rekolekcje i warsztaty przygotowujące kadrę wolontariuszy. Tak się zaczęło i trwa do dziś. Heniek alkoholik z Konina, wolontariusz LCPRiOU Trzeźwieję osiem i pół roku. Na terapię uzależnień od alkoholu namówili mnie pracownicy konińskiego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Początki były bardzo trudne. Straciłem: rodzinę, mieszkanie, pracę. Na końcu znalazłem się w schronisku dla bezdomnych. Wszystko przez alkohol. Nie przyznawałem się do tego, że jestem alkoholikiem. Gdy zacząłem uczęszczać na terapię, to od razu zacząłem chodzić na mityngi AA. Ciężko tam było. Ale psychikę mam bardzo mocną. Zwracałem się do Pana Boga i do Matki Boskiej, aby pomogli mi w mojej trzeźwości, żebym nie napił się alkoholu. Gdy miałem pięć miesięcy trzeźwości byłem pierwszy raz na Spotkaniach Trzeźwościowych w Licheniu. Od razu przydzielono mi służbę. Zawsze podkreślałem i podkreślam, że wspólnota jest dla mnie czymś wielkim. Dla mnie jest jak rodzina. Kiedy piPielgrzym Spotkania trzeźwościowe łem – nie potrzebowałem nikogo. Ale w trzeźwieniu wspólnota jest mi bardzo potrzebna. Szczęśliwie dla mnie, na mojej drodze stanął trzeźwiejący alkoholik i przyciągnął mnie do wspólnoty. Dziś jestem zadowolony ze swojej trzeźwości. Jurek alkoholik z Lublina, wolontariusz LCPRiOU Licheńskie Spotkania Trzeźwościowe są dla mnie czymś szczególnym dlatego, że moja droga trzeźwości zaczęła się w Licheniu. Pierwszy raz przyjechałem do Lichenia zanim jeszcze zacząłem jeździć do Częstochowy. Znalazłem się tutaj w roku 1996 po namowach mojej żony. Ona była tutaj rok wcześniej. Pomyślałem: dlaczego mam nie pojechać? Najwyżej pojadę i wrócę. Jadąc, nie wiedziałem co to jest za miejsce i po co tutaj jadę. Dopiero na miejscu dostałem odpowiedzi na moje pytania. Od tamtego roku staram się bywać tu systematycznie, nie tylko na Spotkaniach, ale i przy innych okazjach. Spotkania są dla mnie dodatkową motywacją do trzeźwienia, do zdrowienia. Dają mi możliwość spotkania się z innymi osobami z Polski, i nie tylko, które borykają się z tymi samymi problemami. Na Spotkaniach panuje taka atmosfera, że chcę być tutaj każdego roku. Wracam jak bumerang. prawdę wspaniałymi ludźmi. Warto być wśród nich. Dowiedziałem się o wspólnocie AA i trzymam się jej od trzydziestu pięciu lat. Mam teraz siedemdziesiąt pięć lat. Nie zamieniłbym najgorszego dnia z dzisiejszych, trzeźwych lat, na najlepszy dzień w czasach, gdy piłem. Chociaż miałem warsztat i pieniądze, nie miałem takiego spokoju, jak mam dzisiaj. Być trzeźwym to znaczy potrafić żyć. Licheńskie Spotkania są bardzo potrzebne. Tutaj ludzie z całej Polski zbliżają się do siebie. Tutaj spotykam kolegów, których dawno nie widziałem. Każdego roku daję świadectwo. ks. Robert Krzywicki MIC dyrektor Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym Jubileusz 20. Spotkań Trzeźwościowych był dla nas wyjątkową okazją do tego, aby odnaleźć inicjatorów tych Spotkań. Po wielu rozmowach ustaliliśmy, że było ich 24. Są wśród nich także osoby, które już odeszły do Pana. W pierwszych Spotkaniach udział wzięło około 500 osób. Dzisiaj uczestniczą w nich tysiące. W tym roku mieliśmy grupy skupione wokół 12 różnych problemów. Po raz pierwszy pojawiły się grupy, do których należą rodziny i bliscy osób uzależnionych od seksu oraz grupy wsparcia dla osób zadłużonych i członków ich rodzin. Spotkania rozwijają się i to zgodnie z potrzebami współczesnego człowieka. Ludzie zmagający się z uzależnieniami najlepiej wiedzą, że pomaga się także wtedy, gdy daje się świadectwo z własnego życia. Uczestnicy Spotkań Trzeźwościowych w Licheniu mają stworzone takie możliwości. Spotkania integrują osoby skupione w różnych samopomocowych wspólnotach trzeźwościowych. Dają możliwość zobaczenia się z przyjaciółmi, dzielenia się swoim życiem, dawania świadectwa życia w trzeźwości, dawania świadectwa miłości Boga. O tym, że Spotkania są potrzebne wiemy od księży, którzy do późnych godzin nocnych spowiadali uczestników. Wiemy od samych uczestników, którzy opowiadali nam, jak każdego roku czekają na te Spotkania i jak się do nich przygotowują. Rozmawiał i opracował: Robert Adamczyk Henryk Zima 2012 www.lichen.pl alkoholik ze Swarzędza, osiemnaście razy uczestniczył w Spotkaniach Trzeźwościowych Do Lichenia przyjeżdżam, aby podziękować Matce Bożej za moją trzeźwość. Warto przyjeżdżać, gdyż spotykam się z na- Msza Święta w bazylice podczas 20. Spotkań Trzeźwościowych 17 Sanktuarium nocą www.lichen.pl Teren Sanktuarium nie pustoszeje wraz z nastaniem zmroku. Każdego wieczoru można spotkać wiernych spacerujących licheńskimi alejkami. Są jednak dwa szczególne wieczory: piątek i sobota. To właśnie wtedy odbywa się procesja ze świecami, na której licznie gromadzą się pielgrzymi. Procesja ta ma wieloletnią tradycję. Poprzedza ją apel Maryjny o godz. 21.00. W bazylice panuje wtedy wyjątkowy nastrój, na co dodatkowo wpływa przytłumione światło. W trakcie procesji, wierni pogrążeni w modlitwie, przemierzają plac przed bazyliką. Trasę procesji oświetlają setki świec niesionych przez pielgrzymów. 18 Pielgrzym www.lichen.pl 19 Zima 2012 Licheńskie pielgrzymki Kobiety o rodzinach wielodzietnych www.lichen.pl PRAWIE 3000 CZŁONKIŃ KÓŁ GOSPODYŃ WIEJSKICH Z CAŁEJ POLSKI WZIĘŁO UDZIAŁ W DRUGIEJ PIELGRZYMCE KOBIET ZWIĄZANYCH ZE WSIĄ DO MATKI BOŻEJ LICHEŃSKIEJ. GOŚCIEM TEGOROCZNEGO WRZEŚNIOWEGO SPOTKANIA BYŁA IRENA BYLICKA ZE ZWIĄZKU DUŻYCH RODZIN „TRZY PLUS”. Kto lepiej zna problemy rodziny wielodzietnej jak nie matka ośmiorga dzieci? Irena Bylicka, sekretarz zarządu Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus” przyjechała do Lichenia na 2. Zjazd Kół Gospodyń Wiejskich i Innych Organizacji Kobiecych z Terenów Wiejskich, aby podzielić się z jego uczestniczkami swoim doświadczeniem i dodać im otuchy w codziennych zmaganiach z wychowywaniem i utrzymaniem gromadki dzieci, a także zachęcić do lobbowania na rzecz wprowadzania przez lokalne samorządy Karty Dużej Rodziny. Rodzina wielodzietna to taka, w której jest troje i więcej dzieci – własnych, przysposobionych lub adoptowanych. Irena Bylicka z własnego doświadczenia wie, że granicą, za którą czeka inna jakość życia, jest piąte dziecko. – Uważam, że już czwarte jest heroizmem, ale piąte to nowy etap, bo rodzice mają cztery ręce i to piąte dziecko nie bardzo można już złapać za rękę. Wtedy już nie możemy się wszyscy trzymać za ręce – opowiada. Wydawałoby się, że rodziny wielodzietne mogą liczyć na pomoc i wsparcie państwa. Dużo mówi się o ulgach podatkowych, zasiłkach, darmowych wyprawkach szkolnych. Rzeczywistość nie jest różowa. 20 – System podatkowy w Polsce nie jest związany z obciążeniami rodzinnymi obywateli. Nie ma żadnej formalnej pomocy państwa, chyba że przekroczymy próg nędzy – ubolewa Irena Bylicka. – Czytałam niedawno, że rząd będzie dofinansowywał podręczniki dla najuboższych, tam gdzie dochód na członka rodziny wynosi 351 zł. Konia z rzędem temu, kto za te pieniądze uczciwie utrzyma rodzinę. Konia z rzędem temu, kto za te pieniądze przeżyje! Ćwiczyłam swego czasu dochód rzędu 500 zł na osobę i jest to kwota, która nie daje utrzymać rodziny bez wpadania w tak zwane wykluczenie społeczne. Dobra wiadomość jest taka, że rodzina z trójką dzieci ma prawo do tych podręczników bez sprawdzania dochodów. To znaczy, że ktoś po pięciu latach naszej działalności zauważył, że rodzinom wielodzietnym jest troszkę ciężej. Ile rodzin w Polsce ma troje i więcej dzieci? Na 10,5 miliona rodzin jest ich ponad milion! Wychowuje się w nich aż jedna trzecia polskich dzieci. Te statystyki robią wrażenie. Ale więcej mówi się o samotnych matkach, które wychowują blisko połowę mniej dzieci niż duże rodziny (18 procent). – Czyli my, rodziny wielodzietne, jesteśmy w większości, a państwo zajmuje się mniejszością. To nie jest fair. Nie mówię, że tą mniejszością zajmować się nie należy. Niemniej tam, gdzie jest pięcioro i więcej dzieci możemy mieć pewność, że będzie Uczestniczki 2. Zjazdu Pielgrzym Zima 2012 nie. To znaczy, że ja, wychowując ośmioro dzieci, mam osiem wirtualnych samochodów, albo osiem mieszkań – porównuje Bylicka. W rodzinach wielodzietnych te koszty są jednak nieco wyższe, gdyż większa rodzina wymaga większego mieszkania, większego samochodu, czy chociażby kilku dodatkowych, a niezbędnych w dzisiejszych czasach telefonów. A to wszystko kosztuje! Tymczasem w rodzinach wielodzietnych często tylko jedno z rodziców pracuje na utrzymanie domu. Irena Bylicka wspomina jak po urodzeniu siódmego dziecka – syna Michała, w szpitalnej ankiecie w rubryce zawód wpisała „matka”. – Bo tak się czułam. Bo cóż z tego, że jestem ekonomistą rolnikiem, jak przez ostatnich naście lat zajmowałam się domem i dziećmi – uzasadnia. Jakież było jej zdumienie i rozżalenie, gdy w książeczce zdrowia swojego syna przeczytała o sobie, że jest… bez zawodu! Tymczasem rola kobiety, która nie pracuje zawodowo, lecz zajmuje się domem i rodziną, jest nie do przecenienia. Według badań noblisty, amerykańskiego ekonomisty Gary’ego Beckera, taka kobieta wypracowuje jedną trzecią dochodu narodowego! – Liczonego nie w liczbie wyprasowanych koszul, pościelonych łóżek, czy ugotowanych obiadów, tylko w zdrowiu rodziny, w wykształceniu dzieci, w uniknięciu pewnych zagrożeń wynikających z tego, że dzieci z kluczem na szyi biegają po podwórkach – wylicza. Warto pamiętać, że gdy kończy się okres wychowywania dzieci, wkraczamy w okres opie- www.lichen.pl bieda i że tym ludziom trzeba pomagać – konstatuje Bylicka. To właśnie z poczucia solidarności z tą spychaną na margines większością pięć lat temu powstał w Warszawie Związek Dużych Rodzin „Trzy Plus”. – Kiedy szliśmy rozmawiać z politykami na temat szczególnej sytuacji rodzin wielodzietnych, pytano nas wprost: a po co Polsce rodzina, po co Polsce dzieci? Przecież to koszt i kłopot. Ale nikt nie pytał po co polskim rodzinom psy, koty, kanarki, czy chomiki – mówi z przekąsem Irena Bylicka i zaraz dodaje: – Bardzo lubię zwierzęta, nie potrafię bez nich żyć, ale pierwsze przed zwierzętami jest dziecko. I to właśnie dzieci są nie tylko największym skarbem rodziny, ale i narodu, o czym zdają się zapominać politycy. – Każde dziecko to jest dodatkowe miejsce pracy. Nie będę mówić o emocjach, wierze, czy religii. Każde dziecko to lekarz, to pielęgniarka, to nauczyciel, to sprzedawca, szwaczka, producent żywności i wiele, wiele innych osób, które dzięki temu, że są dzieci, mają pracę. Nauczyciele byliby nam niepotrzebni, gdybyśmy nie mieli dzieci. Dlatego podstawą bytu każdego narodu są dzieci – podkreśla Irena Bylicka. Tak więc rodziny wielodzietne są potężną grupą konsumentów i napędzają wzrost gospodarczy. O ile mają za co kupić wszystkie potrzebne im dobra i usługi. Z danych Centrum im. Adama Smitha wynika, że wychowanie dziecka w zależności od tego, czy opuszcza dom w wieku lat 18 czy 26, a więc po studiach, kosztuje od 150 do 300 tys. złotych! – Tak naprawdę to jest „wypasiony” samochód, albo mieszka- 21 Licheńskie pielgrzymki www.lichen.pl ki nad starymi rodzicami. Przy okazji młodzież uczy się kontaktu z innymi ludźmi, ze słabymi, z biednymi. To bardzo ważne, żeby w rodzinie mieć takie przykłady. W przeciwieństwie do feministek, które uważają, że kobieta powinna spełniać się nie jako żona i matka, lecz na drodze kariery zawodowej, Irena Bylicka wybrała tradycyjny model i do pracy poszła dopiero, kiedy jej najmłodsze dziecko rozpoczęło naukę w liceum. Swojej pracy nie traktuje jednak jako ścieżki osobistego rozwoju. – Cieszę się, że mam pracę, bo mój mąż jest spokojniejszy, że odpowiedzialność za utrzymanie rodziny rozłożyła nam się na dwoje. Ja bym chciała, żeby jednak rozłożyła się na troje: na mnie, mojego męża i na państwo – wyjaśnia Bylicka. – Bo to w interesie państwa jest, żeby były dzieci. Bo dzieci są gwarantem rozwoju narodu i państwa. Problem leży w tym, że nasi politycy patrzą nie dalej niż w perspektywie pięciu lat, mając na uwa- dze, że za pięć lat chimeryczni wyborcy wybiorą kogoś innego. Czyli muszą tak działać, żeby utrzymać się na tym stołku. To nie jest dobra polityka państwa. Dlatego Związek Dużych Rodzin „Trzy Plus” od pięciu lat lobbuje za wprowadzeniem takich rozwiązań ustawowych, które pomogłyby „złapać oddech” rodzinom wielodzietnym. – Postulujemy zmiany systemu podatkowego w taką stronę, żeby kwota, która jest niezbędna do utrzymania rodziny była kwotą wolną od podatku. Chcielibyśmy również, żeby każdy projekt ustawy, niezależnie czy dotyczy on gospodarki narodowej, przemysłu węglowego, energetycznego, czy spraw społecznych i socjalnych np. edukacji i zdrowia, był badany pod względem skutków dla rodziny – wylicza Irena Bylicka. Związek Dużych Rodzin przygotowuje również tak zwaną Kartę Dużej Rodziny. To gwarantowane przez samorządy lokalne przywileje, z których mogą korzystać członkowie rodzin Złożenie darów przez uczestniczki Zjazdu podczas Mszy św. w bazylice. 22 Uczestniczki zaangażowały się także w oprawę muzyczną Mszy św. wielodzietnych. Wprowadziło je już kilkanaście miast: Wrocław, Grodzisk Mazowiecki, Tychy, Sandomierz, Łowicz, Gdańsk, Sopot, Żabia Wola, Bielsko-Biała, Żory, Siedlce, Kraków, Piaseczno, Katowice, Przemyśl, Radomsko, Rawa Mazowiecka, Skierniewice, Lublin i Zielonka. Przymierzają się kolejne. – Na przykład w Grodzisku Mazowieckim są to ulgi przy korzystaniu z oferty domu kultury, z basenu i edukacji pozaszkolnej, czy zniżki na komunikację. Efekt wprowadzenia tej karty jest taki, że wzrosła w Grodzisku dzietność. Co prawda szczegółowych badań nie ma, ale zastanawiająca jest ta zbieżność czasowa. Ponieważ więcej ludzi korzysta z miejskich obiektów, więc koszt tej karty szybko się zwrócił. I, o dziwo, zmalała przestępczość w mieście – wymienia korzyści płynące z karty Irena Bylicka, zachęcając uczestniczki zjazdu w Licheniu do forsowania takich rozwiązań w ich rodzinnych miastach i gminach. Anna Karska Pielgrzym Licheńskie pielgrzymki Relikwie bł. Jana Pawła II w licheńskiej bazylice W PIERWSZĄ ROCZNICĘ BEATYFIKACJI JANA PAWŁA II, CZYLI 1 MAJA, W KAPLICY JEGO IMIENIA W LICHEŃSKIEJ BAZYLICE ODBYŁA SIĘ UROCZYSTOŚĆ INSTALACJI RELIKWII – KILKU KROPLI KRWI BŁ. JANA PAWŁA II NA SKRAWKU PŁÓTNA. Moment ten poprzedziła uroczysta Msza św., której przewodniczył prymas Polski, abp Józef Kowalczyk. W homilii prymas wyraził ogromną radość z tego, że w tym szczególnym dniu może umieścić w licheńskiej świątyni relikwie bł. Jana Pawła II. Dzięki temu Błogosławiony będzie już na zawsze w niej mieszkał. – Pierwszą rocznicę ogłoszenia Jana Pawła II błogosławionym obchodzimy w tej wspaniałej świątyni, którą odwiedził w 1999 r. Cieszymy się, że dziś, poprzez relikwie, przybywa tu znów duchowo – mówił abp Kowalczyk. Po zakończeniu Mszy św. relikwie papieża – Polaka zostały procesyjnie przeniesione do kaplicy Jego imienia. W uroczystej procesji szli księża, bracia zakonni, ministranci oraz pielgrzymi, którzy bardzo licznie przybyli na tę uroczystości. W kaplicy została odmówiona modlitwa w intencji rychłej kanonizacji bł. Jana Pawła II, a następnie wierni, poprzez ucałowanie relikwii, mogli oddać cześć Błogosławionemu. Kaplica bł. Jana Pawła II z Jego relikwiami znajduje się w dolnej części licheńskiej bazyliki. www.lichen.pl Uroczysta procesja z relikwiami bł. Jana Pawła II w licheńskiej bazylice Zima 2012 23 Licheńskie organy Do nieba na skrzydłach muzyki ORGANISTA SIADAJĄC ZA GŁÓWNYM STOŁEM GRY LICHEŃSKICH ORGANÓW CZUJE SIĘ JAK W KOKPICIE SAMOLOTU. A SŁUCHACZE KONCERTÓW ORGANOWYCH? JAK W NIEBIE… www.lichen.pl Kiedy w 2007 r. ukończono budowę organów w bazylice Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej, gospodarze Sanktuarium – księża marianie, postanowili, że instrument nie będzie służył wyłącznie do celów liturgicznych. Organy, największe w Polsce i czwarte pod tym względem w Europie, zostały zaprojektowane przez prof. Andrzeja Chorosińskiego z Akademii Muzycznej w Warszawie jako instrument symfoniczny, którego nie powstydziłyby się największe sale koncertowe świata. W ten sposób narodziła się idea letnich koncertów organowych. I tak od pięciu lat, od połowy czerwca do połowy września, trzy razy dziennie, bazylikę wypełniają dźwięki monumentalnego instrumentu noszącego imię bł. Jana Pawła II. Dla pielgrzymów grają studenci i absolwenci Akademii Muzycznych w Warszawie i Wrocławiu. W tym roku byli to: Jakub Stefek, Emanuel Bączkowski, Mateusz Gałuszka, Wojciech Mazur, Krzysztof Odoj, Paweł Kucharski, Adam Krukiewicz i Mateusz Rzewuski. Krzysztof Odoj, tegoroczny absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu, koncertuje w Licheniu od 2004 r. – Akurat trafiłem na odbiór organów przez komisję organoznawców – wspomina pierwszy rok. Mimo iż licheńskie organy zna już dobrze, za każdym razem z respektem siada do gry. – To wspaniały, fascynujący instrument, którego za jednym razem okiełznać się nie da. To instrument, który za każdym razem odkrywa jakieś swoje nowe oblicze – opowiada. Już same rozmiary organów robią wrażenie. Składają się one z pięciu części rozlokowanych w nawie głównej oraz w nawach bocznych. Umieszczony nad głównym wejściem do świątyni 81-głosowy prospekt waży blisko 50 ton. Ma wysokość trzypiętrowego domu (13,25 metra!). Za ozdobnym prospektem kryją się tysiące piszczałek, z których najcieńsza ma 4 mm średnicy, najgrubsza – 31 cm, a najdłuższa aż 10 metrów! W prezbiterium i w nawie wschodniej znajdują się trzy 8-głosowe sekcje, a w nawie zachodniej 51-głosowe organy boczne. Jednocześnie na trzech niezależnych stołach może grać trzech organistów. Znajdujący się w prezbiterium stół główny jest połączony z pozostałymi i tylko z tego miejsca można w pełni wykorzystać walory giganta złożonego z 12 323 piszczałek, w które powietrze tłoczy 10 elektrycznych dmuchaw. Giganta, który wydaje 157 głosów o różnych barwach – od słowika, poprzez flet, skrzypce i obój, aż po najniższe rejestry. Stół główny ukryty za kolumną w prezbiterium ma sześć manuałów, czyli klawiatur (plus klawiaturę nożną) i niezliczone przełączniki głosów. Młodzi organiści mówią, że czują się tu jak w kokpicie samolotu. – Za każdym razem jak przyjeżdżam tu po roku, muszę usiąść na dobrych kilka minut i zobaczyć co gdzie jest. Ale wszystko jest do opanowania – zapewnia Krzysztof Odoj. Główny stół organowy ukryty za filarem 24 Pielgrzym Licheńskie organy Główny prospekt organowy z bliska Zima 2012 Anna Karska www.lichen.pl Widok grającego rękami i nogami organisty, który co chwila pociąga za jakieś gałki, jest dla pielgrzymów niezwykły. – To specyfika zawodu organisty, że gra całym ciałem. Czyni to z niego w oczach obserwujących go ludzi trochę takim kosmitą – śmieje się organista. Opanowanie tak skomplikowanego instrumentu to niewątpliwie powód do dumy, ale jest też i druga strona medalu. Zza głównego stołu gry organista niewiele słyszy, z tego co gra. – W bazylice jest 12-sekundowy pogłos. Grając na manuale zbiorczym za dużą kolumną, która zasłania organy na południu, organista słyszy słabo, z dużym opóźnieniem. Jak sobie z tym radzić? Należy zupełnie się wyłączyć i po prostu pozwolić rękom i nogom robić swoje. Grać, mieć swój wewnętrzny puls i nie słuchać swojej gry – tłumaczy Krzysztof Odoj. Z tego, że organista musi być chwilowo głuchy, mało kto zdaje sobie sprawę. Specyficzne rozlokowanie organów w bazylice sprawia, że do uszu słuchaczy dociera czysty dźwięk. Mało tego, jak mówi Dariusz Zych, organmistrz z Wołomina, wykonawca licheńskich organów, w bazylice uzyskano efekt porównywalny z dolby surround. Sława największych w kraju organów sprawia, że pielgrzymi chętnie słuchają letnich koncertów. Półgodzinny recital wypełniają rozpoznawane i lubiane utwory znanych kompozytorów. Do żelaznych pozycji należą „Ave Maria” Franciszka Schuberta, „Suita Gotycka” Leona Boellmanna, Largo z opery „Kserkses” Józefa Haendla oraz „Ave Maria” i Toccata d-moll Jana Sebastiana Bacha. Ale są też kompozycje współczesne, jak chociażby temat autorstwa Ennio Morricone z filmu „Misja”. Wieczorne koncerty wypełnia muzyka medytacyjna, pozwalająca wyciszyć się przed Apelem Maryjnym. Pielgrzymi różnie reagują na muzykę organową. Niektórzy zatapiają się w modlitwie, inni spacerują po bazylice, jeszcze inni po prostu zamykają oczy i uśmiechnięci słuchają, słuchają, słuchają … – Moje serce po prostu śpiewa! Piękne organy, pięknie ktoś na nich gra, gra z sercem i duszą – dzieli się wrażeniami Alicja z Warszawy. – Ta muzyka kieruje nas prosto do Boga. Czułam się jak w niebie! – Na chwilę zapomniałem o Bożym świecie! To była cudowna, pełna harmonii i spokoju muzyka, ale na koniec jednak przeszły mi ciarki po plecach – zwierza się pan Henryk. Dreszcze nieodłącznie towarzyszą pierwszym taktom toccaty Bacha. Ludziom zdaje się wtedy, że ziemia drży w posadach. – To taki utwór, który zawsze ściąga uwagę publiczności – przyznają wszyscy organiści. I wspominają, jak podczas jednego z koncertów grupa dość hałaśliwych pielgrzymów chodziła po bazylice i fotografowała. W momencie kiedy zabrzmiała toccata, zrobiło się cicho. Wszyscy zwrócili się w stronę organów. Organistów najbardziej cieszą spontaniczne i pozytywne reakcje pielgrzymów. Piękne momenty są wtedy kiedy po recitalu ktoś podejdzie i podzieli się swoimi wrażeniami… Krzysztof Odoj: – Dla takich chwil warto grać. Nie gramy tylko dla siebie, chociaż sprawia nam to wielką radość. Gramy dla publiczności. Ważne, by ludziom się podobało. To nas cieszy, to nam daje siłę. Główny prospekt organowy widziany z dołu 25 Licheńskimi alejkami Ścieżki różańcowe To w Lesie Grąblińskim w 1850 r. Matka Boża ukazała się ubogiemu starcowi, który pasł bydło. Na pamiątkę tych wydarzeń w miejscu objawień powstały ścieżki różańcowe. Zapytaliśmy napotkanych tam pielgrzymów co o nich myślą. Zofia z Kraśnika www.lichen.pl Pielgrzymowanie do Lichenia zawsze jest dla mnie wspaniałym duchowym doświadczeniem i fizycznym odpoczynkiem. Gdy w tym roku przyjechałam, poszłam jak zawsze do Grąblina, do lasku, gdzie wszystko się zaczęło. Chciałam pomodlić się przez chwilę przy sośnie, na której dawno temu wisiał Cudowny Obraz. Natychmiast zauważyłam oznaczenie „Dróżki Różańcowe”. Poszłam tam i zachwyciłam się. Cudowne miejsce gdzie można odpocząć, pomodlić się, porozmawiać z Bogiem. Zachęcam wszystkich, aby znaleźli choć chwilę na spacer w tym niesamowitym miejscu. Dla Objawienie Matki Bożej Mikołajowi Sikatce. Pomnik znajduje się w Lesie Grąblińskim 26 mnie nie ma nic lepszego, jak możliwość wyciszenia i usłyszenia wewnętrznego głosu. A na ścieżkach różańcowych jest to możliwe. Henryk z Dębów Szlacheckich k. Koła Dzięki dróżkom różańcowym mogłem w spokoju pomodlić się w miejscu, gdzie zaczęła się historia tego Sanktuarium. To właśnie tu Maryja ukazała się pasterzowi i w tym miejscu nadal czuje się obecność Boga. Ludzie się tu wyciszają, modlą, proszą o łaski. W Licheniu bywa bardzo głośno, a tu panuje idealna atmosfera do modlitwy. Janina ze Świdnicy Gdy dowiedziałam się o powstaniu dróżek różańcowych w Lesie Grąblińskim bardzo chciałam tu przyjechać i poczuć atmosferę, jaka tu panuje. Atmosfera ta jest doskonała do skupienia i modlitwy. Byłam z wnuczką i rozmawiałyśmy, ale patrzyłyśmy na ludzi, których mijamy, widziałyśmy skupione i rozmodlone twarze. Zauważyłam też, że powstał kościół pw. Matki Bożej Dziesięciu Cnót Ewangelicznych. Do Lichenia przyjeżdżam od wielu lat i za każdym razem odkrywam coś nowego. To bardzo cieszy moje serce. Ilona z Konina Jestem mieszkanką Konina i przyznam, że właśnie tego mi brakowało. W takim urokliwym miejscu, w cieniu drzew łatwiej o kontemplację. Można podziwiać zieleń, bardziej skupić się, docenić piękno przyrody no i oczywiście modlitwę. Uważam, że dróżki różańcowe w Lesie Grąblińskim są jak najbardziej potrzebne i zachęcam, aby każdy, kto jest w Sanktuarium i ma taką możliwość, odwiedził je i pomodlił się w skupieniu, bo warto. Zbigniew z Pobiedzisk Byliśmy w Licheniu już kilka razy i za każdym razem odkrywamy coś nowego. Gdy tu przyjeżdżam to mogę duchowo się zregenerować, zapomnieć o problemach dnia codziennego. Jest Kapliczki umieszczone wzdłuż ścieżki różańcowej przypominają kolejne Tajemnice Pielgrzym Licheńskimi alejkami to dla mnie bardzo ważne, ponieważ praca, którą wykonuję, jest bardzo stresująca i wyczerpująca. Pobyt w Licheniu sprawia, że ładują się moje akumulatory i wracam do domu z nowymi siłami i chęcią do dalszego życia. Dróżki różańcowe w Lesie Grąblińskim podobają mi się. Z pewnością będzie to miejsce, które odwiedzę, gdy ponownie tu zawitam. Właśnie tu będę chciał wyciszyć się i pomodlić. Maria z Krakowa Jestem mile zaskoczona faktem, że w Lesie Grąblińskim powstały dróżki różańcowe. To wspaniała inicjatywa zważywszy, że to właśnie w tym lesie Matka Boża ukazała swoje oblicze. Zawsze gdy tu przyjeżdżam, przechodzi przeze mnie taka nieopisana radość, że ponad półtora wieku temu, po tej ziemi, chodziła Matka naszego Pana. A teraz, dzięki dróżkom różańcowym, poprzez odmawianie różańca na ziemi przez Nią samą uświęconej, mogę być bliżej Niej. Danuta z Lublina Zima 2012 Zbigniew z Chojnic W tym roku jestem w Licheńskim Sanktuarium po raz drugi. Byłem już na początku wakacji. Znajomi powiedzieli mi, że w Lasku Grąblińskim są wspaniałe ścieżki wijące się wśród drzew, a każda z nich jest oznakowana stosowanie do jednej z tajemnic różańca. Postanowiłem zobaczyć to na własne oczy. I rzeczywiście – cisza, spokój, piękny las sosnowy, ptaki śpiewające w koronach drzew, wiewiórki skaczące po konarach. Z żoną odmówiliśmy różaniec. Nawet nie wiem kiedy. Inni ludzie, którzy nas mijali w modlitewnym skupieniu, uśmiechali się do nas i szli dalej. Widać było, że są tak samo zachwyceni, że naprawdę modlą się i czują bliskość Boga i Maryi. Bardzo się cieszę, że te dróżki powstały, bo z pewnością pomogą wielu pielgrzymom w lepszym odda- Kapliczka z Tajemnicą Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny waniu się modlitwie, pomogą się skupić i zapomnieć choć na chwilę o troskach z życia codziennego. Wiktoria z Rybnika Dawno nie byłam w Licheniu. Wracając z wakacji pomyślałam, że moglibyśmy wstąpić i przez chwilę pomodlić się. A że mój mąż nigdy tu nie był, a dużo słyszał o Licheniu, postanowiliśmy się zatrzymać. I jakież było nasze zdziwienie! Gdy ostatnio byłam w Grąblinie, była tylko jedna kapliczka z sosną. A teraz i kościół, i dróżki różańcowe. Spacerowaliśmy z mężem leśnymi alejkami i zrobiło się jakoś spokojnie, wręcz mistycznie. Wiem, że w tym miejscu objawiła się Matka Boża. Może to dlatego? Wiem też, że w przyszłym roku z pewnością wybierzemy się do Lichenia na dłużej. Powstało tu wiele wspaniałych rzeczy, które chciałabym zobaczyć. A dróżki różańcowe to doskonały pomysł zwłaszcza dla tych, którzy szukają Boga i chcą z nim pobyć sam na sam – bez świadków, w spokoju. Rozmawiał i wypowiedzi opracował Robert Adamczyk 27 www.lichen.pl Od wielu lat staram się tak sobie zorganizować urlop, aby przyjechać do Lichenia choć na jeden dzień. Czuję potrzebę odwiedzenia tego wyjątkowego miejsca. Każdy mój pobyt rozpoczynam od Lasku Gąblińskiego, bo tu objawiła się Najświętsza Panienka. Jakież było moje zaskoczenie, gdy w tym roku zobaczyłam, że za Kaplicą Sosny powstały dróżki różańcowe. Musiałam przejść całą trasę wśród wysokich drzew. Czułam się tak, jak gdybym była w rajskim ogrodzie. I ta cisza! Mogłam niemalże usłyszeć swoje myśli. Z dala od zgiełku samochodów, gwaru ulicy, hałasów i krzyków ludzi. Dróżki różańcowe staną się moim stałym punktem pielgrzymowania do Sanktuarium Licheńskiej Pani. Licheńskie pielgrzymki Rekolekcje wielkopostne uczniów ze Szczecina 140 UCZNIÓW Z GIMNAZJUM I LICEUM SALEZJAŃSKIEGO ZE SZCZECINA SPĘDZIŁO TRZY DNI REKOLEKCJI WIELKOPOSTNYCH W SANKTUARIUM MARYJNYM W LICHENIU STARYM. Uczestnicy rekolekcji zaczynają swoją modlitwę www.lichen.pl Modlitewne skupienie u stóp Licheńskiej Pani odbyło się pod hasłem „Powstań z martwych, niech świeci ci Chrystus”. Młodzi ludzie przybyli do Lichenia w poniedziałek, 2 kwietnia. W trakcie swojego pobytu mogli się wyciszyć, i w atmosferze refleksji nad własnym życiem przygotować do obchodów Triduum Paschalnego. – Jest to nasze drugie spotkanie w Licheniu. W ubiegłym roku przyjechaliśmy do Sanktuarium po raz pierwszy. Jest tu dużo miejsca do medytacji, wyciszenia. Są kościoły, kaplice, sale i to wszystko sprzyja modlitwie i skupieniu – powiedział ks. Sta- 28 Pielgrzym Licheńskie pielgrzymki nisław Kąkol, wicedyrektor Szkół Salezjańskich w Szczecinie. Podczas rekolekcji młodzież uczestniczyła w wykładach i konferencjach. Był też czas na spowiedź i uczestnictwo we Mszy Świętej. Wieczorem odbył się także kameralny koncert muzyczny. W trakcie rekolekcji swoimi świadectwami podzielili się animatorzy z salezjańskich wspólnot ewangelizacyjnych. Młodzi ludzie uczestniczyli w Drodze krzyżowej alejkami licheńskiej Golgoty, w trakcie której modlili się i rozważali mękę Jezusa Chrystusa. Ks. Stanisław Kąkol i jego podopieczni na Golgocie Jak powiedział ks. Stanisław Kąkol młodzież bardzo chętnie przyjeżdża do Lichenia, aby właśnie w tym miejscu umacniać się i odbudowywać duchowo, gdyż jest tu niepowtarzalna atmosfera do skupienia i wyczuwa się bliską obecność Boga. W drodze powrotnej młodzież odwiedziła cysterskie opactwo w Lądzie nad Wartą, którego gospodarzami dziś są księża salezjanie. Rekolektanci zwiedzili klasztor i wzięli udział we Mszy św. kończącej trzydniowe rekolekcje. Robert Adamczyk www.lichen.pl Zima 2012 29 Kalendarium pielgrzyma Warsztaty dla dziennikarzy 90 dziennikarzy prasowych, radiowych i telewizyjnych z całej Polski uczestniczyło od 29 do 31 marca w warsztatach z cyklu „Kościół bez tajemnic”. Szósta edycja warsztatów w całości była poświęcona uczuciom religijnym. Do wygłoszenia prelekcji zaproszono znanych i cenionych pracowników uczelni wyższych w Polsce i dziennikarzy. Organizatorami spotkania byli: Biuro Prasowe Sanktuarium w Licheniu oraz redakcja dominikańskiego miesięcznika „W Drodze”. Motocykliści ze Zgorzelca Grupa 20 motocyklistów ze Zgorzelca przyjechała 14 kwietnia do Sanktuarium, aby u stóp Licheńskiej Pani rozpocząć nowy sezon motocyklowy. Motocykliści pokonali ponad 350 km. Następnego dnia, na pół godziny przed południową Mszą św., motocykliści wjechali na teren Sanktuarium w paradnym szpalerze. Przed bazyliką ks. Sławomir Homoncik MIC, wicekustosz Sanktuarium, powitał przybyłych a po odmówieniu modlitwy pobłogosławił pojazdy oraz ich właścicieli. Flagi na 3 maja W 85-tą rocznicę ustanowienia Mazurka Dąbrowskiego hymnem Polski w Sanktuarium rozdano 85 flag. Zdaniem ks. Wiktora Gumiennego MIC, kustosza licheńskiego Sanktuarium, ważne jest, aby kultywować narodowe tradycje, a takie akcje pomagają budować ducha patriotyzmu. Pierwszy raz flagi rozdano po katastrofie smoleńskiej w 2010 r. Było ich 96 dla uczczenia każdej z osób, która zginęła. W 2011 r. flag było 158 – tylu Polaków beatyfikował bł. Jan Paweł II. Equipes Notre-Dame z podziękowaniami www.lichen.pl 170 małżeństw z Polski, Białorusi i Francji z ruchu Equipes Notre-Dame, od 18 do 20 maja modliło się u stóp Matki Bożej Licheńskiej. Pielgrzymka odbyła się z okazji 10 lat istnienia ruchu w Polsce. Kulminacyjnym punktem pielgrzymki była południowa Msza św. przed Cudownym Obrazem. Homilię wygłosił o. prof. Karol Meissner OSB. Na zakończenie Eucharystii małżeństwa odmówiły akt zawierzenia Matce Bożej Licheńskiej. 30 Pielgrzym Kalendarium pielgrzyma Odpust Matki Bożej Licheńskiej Msza św. o godz. 12.00 była centralnym punktem uroczystości odpustowych ku czci Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej. Południowej Eucharystii przewodniczył ks. Stanisław Gębicki, biskup pomocniczy diecezji włocławskiej. Pielgrzymom zgromadzonym w licheńskiej bazylice za wspólną modlitwę podziękował ks. Eugeniusz Makulski MIC, kustosz senior. Od 2005 r., decyzją Watykanu, właśnie 2 lipca świętujemy obecność Matki Bożej Bolesnej na licheńskiej ziemi. Odpust w Grąblinie 10 lipca w kościele w Lesie Grąblińskim odbyły się uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej 10 Cnót Ewangelicznych. Klauzurowe Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Maryi Panny, które od 2010 r. ma swój dom w Lesie Grąblińskim, założyła w 1502 r. św. Joanna de Valois, królowa Francji. Dla sióstr nazywanych anuncjatkami Maryja jest drogowskazem, który pokazuje, jak żyć. W kościele Msze św. odprawiane są: w dni powszednie o godz. 7.30, w niedziele i święta o godz. 8.00. Piknik z mamą i tatą w Licheniu Gwar rozmów, uśmiechnięte twarze dzieci i dorosłych, zabawy przygotowane dla najmłodszych i nieco starszych. Wszystko po to, by udanie zakończyć wakacje i z Bogiem wejść w rok szkolny. Najważniejszym punktem czwartego już „Pikniku z mamą i tatą” była Msza św. przed Cudownym Obrazem z błogosławieństwem dzieci przez nałożenie rąk kapłanów na ich głowy. Tradycyjnie Piknik odbył się w ostatnią niedzielę sierpnia. 5. rocznica beatyfikacji o. Stanisława Papczyńskiego Zima 2012 31 www.lichen.pl 16 września pielgrzymi świętowali rocznicę beatyfikacji o. Papczyńskiego. Mszę św. jubileuszową odprawił ks. Paweł Naumowicz MIC. O. Papczyński – czwarty marianin wyniesiony na ołtarze – był beatyfikowany w Licheniu. Obchody jubileuszu połączono z 17. Ogólnopolskim Zjazdem Stowarzyszenia Pomocników Mariańskich. Jego uczestnicy modlili się, poznawali Sanktuarium i spotykali się z mariańskimi misjonarzami. Rekolekcje i warsztaty 2013 Rekolekcje dla małżeństw z niepłodnością 11-13 stycznia Rekolekcje dla małżeństw Rekolekcje dla małżeństw z niepłodnością Niepłodność to ciężkie przeżycie dla małżonków, których życie staje się pełne obaw, smutku i zawiedzionych nadziei. Osoby cierpiące z powodu nie1-3 lutego płodności potrzebują wsparcia nie tylko medyczneRekolekcje przygotowujące do spowiedzi go, ale także duchowego i psychicznego. Wiedząc generalnej o tych problemach w 2011 r. zorganizowaliśmy akcję 14-17 lutego, 14-17 marca, 6-9 czerwca, 18-21 lipca, 8-11 sierpnia, 14-17 listopada, 12-15 grudnia „Modlitwa o poczęcie dziecka” (patrz baner na www. lichen.pl ). Rekolekcje dla narzeczonych Teraz zapraszamy na warsztaty i rekolekcje dla 8-10 lutego, 13-15 września osób z niepłodnością. Odbędą się one w dniach Rekolekcje wielkopostne dla środowisk 11-13 stycznia 2013 r. Kierowane są zarówno do trzeźwościowych osób borykających się z problemem niemożności 1-3 marca poczęcia dziecka jak i do członków wspólnoty akcji Rekolekcje. Jak przeżyć żałobę? 5-7 kwietnia, 31maja-2 czerwca, 22-24 listopada „Modlitwa o poczęcie dziecka”. W trakcie rekolekcji poza nauką radzenia sobie Rekolekcje dla małżeństw niesakramentalnych w tej trudnej sytuacji, przewiduje się także spotka5-7 kwietnia, 18-20 października nie z instruktorem naprotechnologii oraz innymi Rekolekcje dla środowiska NaPro specjalistami, którzy ukażą nowe metody leczenia 12-14 kwietnia niepłodności. Studnia bez dna i przepis na życie Nie są Państwo osamotnieni. W Piśmie Świętym czyli rekolekcje o Mszy Świętej czytamy: Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud – mówi 18-21 kwietnia, 15-18 sierpnia wasz Bóg (Iz 40,1). Spotkajmy się, aby posilić serca Warsztaty. Relacja z rodzicami i teściami pełne wątpliwości i odkryć swoje życie na nowo. 10-12 maja Czy uwierzycie, że niepłodność, mimo wszystko, Rekolekcje. Aborcja: kobieta, mężczyzna, nie jest końcem życia? dziecko Szczegółowe informacje można uzyskać w Li10-12 maja, 20-22 września cheńskim Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Warsztaty. Komunikacja młodych małżeństw Uzależnionym pod numerem telefonu 63 270 81 32 14-16 czerwca Warsztaty. O kryzysach i radzeniu sobie w kryzysie lub wysyłając e-mail na adres: [email protected] 27-29 września 15-17 lutego Warsztaty. Stres - radzenie sobie w sytuacji trudnej Warsztaty. Kształtowanie postaw asertywnych 4-6 października Wychowanie – nasze dziecko, nasza miłość. Warsztaty 11-13 października Rekolekcje dla służby zdrowia 25-27 października Warsztaty dla instruktorów CrMS 8-10 listopada Warsztaty dla konsultantów medycznych NaPro www.lichen.pl 29 listopada-1 grudnia Rekolekcje adwentowe dla środowisk trzeźwościowych 6-8 grudnia więcej: www.lichen.pl w panelu REKOLEKCJE INFORMACJE ZGŁOSZENIA email: [email protected] tel. (+48) 63 270 81 42, 63 270 81 63 32 Aleksander, pierwszy owoc wspólnej modlitwy o poczęcie dziecka Pielgrzym Studnia bez dna i przepis na życie czyli rekolekcje o Mszy Świętej Zima 2012 W październiku 2012 r. rozpoczął się Rok Wiary. Ojciec Święty Benedykt XVI apeluje, aby szczególnie w tym okresie pielgrzymować do Ziemi Świętej i Rzymu, a także do innych miejsc świętych. Pragniemy zachęcić do wyruszenia na pielgrzymkę, która jest wyjątkową okazją do spotkania z Bogiem i odnowienia wiary Ziemia Święta i Jordania z ks. prof. WALDEMAREM CHROSTOWSKIM znanym biblistą i przewodnikiem 12-23 kwietnia 2013, 12 dni 19-27października 2013, 9 dni Włochy TRIDUUM PASCHALNE I WIELKANOC W RZYMIE 26 marca-3 kwietnia 2013, 9 dni Portugalia – Hiszpania FATIMA – SANTIAGO DE COMPOSTELA 19-27 września 2013, 9 dni INFORMACJE I ZGŁOSZENIA Księża Marianie ul. św. Bonifacego 9, 02-914 Warszawa tel. (+48) 22 833 74 05, 22 651 90 29 e-mail: [email protected] www.pielgrzymki.org.pl www.lichen.pl Czy zastanawiałeś się kiedyś po co właściwie chodzimy do kościoła? Dlaczego uczestniczymy w Eucharystii? Dopadło Cię uczucie zwątpienia, zrezygnowania? Pomyślałeś, że Msza Święta niczego nie wnosi w Twoje życie? Wielu ludzi boryka się z takimi dylematami. Często rodzą się one z powodu braku czasu. Współczesny człowiek żyje w nieustannym pędzie. Nie ma czasu na relacje z innymi, realizowanie swoich pasji, odpoczynek. Bywa, że liczy się tylko praca. Sprawy dotyczące wiary i ducha spychane są na dalszy plan. To powoduje, że rozluźnia się nasza więź z Bogiem. Rozmowa z Nim, spowiedź, czytanie Pisma Świętego, rekolekcje zaczynają nam przysparzać trudności. Uczestnicząc we Mszy Świętej dochodzimy do wniosku, że niewiele z niej rozumiemy. Być może kiedyś nie mieliśmy takich problemów, ale teraz nie potrafimy zrozumieć głębi i bogactwa, jakie niesie Eucharystia. A może jest odwrotnie. Uczestniczysz regularnie w Mszach Świętych, modlisz się, starasz się pogłębiać relację z Panem Bogiem, a mimo wszystko czujesz, że się zatrzymałeś, że Eucharystia nie wnosi w Twoje życie tego co kiedyś. Nie bez powodu wiele osób czuje zniechęcenie, kiedy pomyśli o konieczności uczestniczenia w niedzielnej Eucharystii. Zły duch zna jej wartość i dlatego próbuje nas przekonać, że nie jest nam ona potrzebna, niczego nam nie daje, zabiera cenny czas. Rekolekcje o Mszy Świętej skierowane są do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją relację z Panem Bogiem, nauczyć się dostrzegać wartości, jakie niesie Eucharystia, dobrze rozumieć porządek według jakiego sprawowana jest Msza Święta i z radością korzystać z przekazywanych treści. W rekolekcjach mogą wziąć udział zarówno osoby, które straciły wiarę w moc Eucharystii, nie potrafią zaangażować się w modlitwę, jak i te, dla których rozmowa z Bogiem, regularne uczestniczenie w Mszy Świętej są nieodłącznymi elementami życia, jednak chciałyby jeszcze bardziej zacieśnić więź z Bogiem. Księża marianie zapraszają na pielgrzymki w Roku Wiary 33 Jest takie miejsce w licheńskiej bazylice ZIMA 2012/2013 DLA MŁODZIEŻY MĘSKIEJ gimnazjum i starsi 28.12.2012-02.01.2013 Rekolekcje o rozeznaniu powołania – Licheń 19-25.01, 03-09.02, 11-17.02 Ferie z Bogiem – Zakopane – Zoniówka Za udział w spotkaniach uczestnicy składają dobrowolną ofiarę. 26.01-01.02 Obóz narciarski w Rzepiskach, Koszt: 750 zł/os. Zjeżdżamy na stokach Kotelnicy białczańskiej. Na obozie możesz liczyć na: opiekę medyczną, lekcje grupowe z instruktorem, bus na stok, opłatę za wyciąg, nocleg i wyżywienie, ubezpieczenie. Drzwi otwarte, a nad nimi napis: Duszpasterstwo Młodzieźy i Powołań. Każdy może wejść: mały i duży, gruby i chudy, starszy i młodszy, chłopak i dziewczyna. Do wejścia zachęcają muzyka oraz wystawa eksponatów i fotografii podarowanych przez mariańskich misjonarzy z Afryki, Azji, Ameryki Południowej, Australii i Europy. Tu można poznać wybitne osobistości Zgromadzenia Księży Marianów od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Są to: bł. o. Stanisław Papczyński – założyciel pierwszego męskiego zakonu w Polsce, wybitny kaznodzieja, charyzmatyk, spowiednik; bł. o. Jerzy Matulewicz – odnowiciel Zgromadzenia, które skazane przez rosyjskiego zaborcę na wymarcie za Jego sprawą w krótkim czasie liczyło 200 członków i rozprzestrzeniło się po świecie; błogosławieni męczennicy: ks. Jerzy Kaszyra i ks. Antoni Leszczewicz, którzy w Rosicy na Białorusi ponieśli www.lichen.pl 15-17.03 Dni Otwartych Drzwi w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Marianów Zabierz ze sobą: ciepłe ubranie, mocne buty, Pismo Święte, chęć wspólnej przygody i otwartość na innych. Nasze spotkania to czas poświęcony: • poznawaniu siebie, • odkrywaniu Boga w życiu, • rozeznawaniu co dalej, gdzie moje miejsce, • odpoczynkowi. Szczegółowe informacje i zgłoszenia Duszpasterstwo Młodzieży i Powołań Zgromadzenia Księży Marianów ul. Klasztorna 4 62-563 Licheń Stary tel. 503 079 511 – ks. Zbigniew Borkowski MIC tel. 501 650 750 – ks. Grzegorz Reiss MIC e-mail: [email protected] WIĘCEJ NA www.mlodzimarianie.pl 34 Wnętrze sali Duszpasterstwa Młodzieży i Powołań męczeńską śmierć: wspólnie z tamtejszą ludnością zostali spaleni żywcem przez hitlerowców. W sali Duszpasterstwa Powołań, od maja do października, księża Zbyszek i Grzegorz, siostra zakonna lub brat kleryk chętnie porozmawiają, udzielą informacji jak rozeznawać powołanie, opowiedzą o sobie, wskażą odpowiednie rekolekcje. Odwiedź nas! Pamiętaj – jest takie miejsce, gdzie znajdziesz kogoś, kto poświęci Ci czas, wysłucha, porozmawia. Może Pan wzywa Cię, delikatnie wołając: – Pójdź za Mną. Przyjedź do Lichenia, by z pomocą Matki Bożej poszukać odpowiedzi na pytania o sens i cel Twojego życia. Tutaj w zaciszu w modlitwie, wsparty obecnością Duszpasterzy Powołań będziesz mógł/mogła odnaleźć wolę Boga. Ks. Grzegorz Reiss MIC Pielgrzym Zabierz swoich podopiecznych maturzystów, gimnazjalistów i innych uczniów czy studentów JEDNODNIOWE REKOLEKCJE Możemy: •zorganizować nabożeństwo pokutne •zapewnić udział w Eucharystii •zarezerwować posiłek A w czasie wolnym: •zwiedzanie Sanktuarium z przewodnikiem •Muzeum im. ks. Józefa Jarzębowskiego MIC – – zwiedzanie lub lekcje muzealne •spotkanie z psychologami lub terapeutami Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym •Modlitwa różańcowa na ścieżkach w Lesie Grąblińskim Zadzwoń lub napisz e-maila: Biuro Obsługi Pielgrzyma (+48) 63 270 81 42, 63 270 81 63 e-mail: [email protected] Ułożymy program specjalnie dla Waszej grupy.
