"Jak zrobić życiówkę na 200 klasykiem"

"Jak zrobić życiówkę na 200 klasykiem"
( z forum amerykańskiego Total Immersion)
Od: Lindy Hopson
Płynąc wyścig na 200 klasykiem czy powinnam używać synchronizacji 2 sekund?
A w wyścigu na 100-kę?
Od: Richard Skerrett
Uważam, że odpowiedź to "zależy jak jesteś wytrenowana". Mam zamiar wkrótce
popłynąć 200, ale ponieważ mój czas na 100-kę jest dość wolny, a druga 50-tka
wolniejsza od pierwszej, chyba potrzebuję popracować nad wytrzymałością. Dla
mnie, najlepszym rozwiązaniem jest jak najdłuższe szybowanie przez 150m , jak
najlepsze nawroty i odbicia od ściany, następnie zwiększyć tempo na ostatniej 50-ce,
jeśli pozwoli na to stężenie kwasu mlekowego. Będzie to ciekawe doświadczenie.
Lżejsza praca ramion na początku również pomoże zaoszczędzić energię. Ciekaw
jestem, co bardziej doświadczeni żabkarze mają na ten temat do powiedzenia.
Od: Terry Laughlin
Odpowiedź Richarda zawiera kilka interesujących punktów. Wspomina on stopień
wytrenowania i stężenie mleczanów, ale kwas mlekowy spowolni nawet najlepszego
pływaka, jeśli przesadzi on na pierwszych długościach wyścigu. A zbyt szybkie
tempo na początku jest dość powszechne. Ci, którzy potrafią równo je rozłożyć,
a zwłaszcza przyspieszyć końcówkę, pływają lepiej od rywali, którzy mają więcej
szybkości, siły lub wytrzymałości.
Możemy nauczyć się optymalnego sposobu rozłożenia tempa na 200 klasycznym,
analizując międzyczasy rekordów świata i USA.
Rekord świata i Stanów Zjednoczonych mężczyzn: Brendan Hansen 2:08.50
Międzyczasy na 50: 29.1 - 33.1 - 32.9 - 33.4
Rekord Stanów Zjednoczonych kobiet: Amanda Beard 2:22.44
Międzyczasy na 50: 33.2 - 36.3 - 36.6 - 36.2
Rekord świata kobiet: Leisel Jones, Australia 2:20.54
Międzyczasy na 50: 32.2 - 36.3 - 36.5 - 35.5
Wyścigi te ukazują pewien schemat równego tempa na ostatnich 3 dystansu.
Zarówno Jones jak i Beard popłynęły szybciej na ostatniej 50-tce, co jest
charakterystyczne przy tempie na rekord świata. Wszyscy troje utrzymali swoje
wyścigi w granicach 3-4 sekund pierwszej 50-tki. Minimalizacja różnicy pomiędzy
pierwszą a drugą częścią wyścigu, jest najpewniejszym sposobem na utrzymanie
równego tempa na całym dystansie. Duża różnica pomiędzy pierwszą a drugą 50-tką
zwiastuje zły i bolesny wyścig.
Najlepszym sposobem poznania, jakie tempo daje najlepszy wynik jest
eksperymentowanie na treningach i podczas wyścigu. Kiedy płyniesz na zawodach,
zawsze sprawdź swoje międzyczasy (w zawodach z pomiarem elektronicznym
międzyczasy podawane są wraz z wynikiem lub można je ściągnąć z Internetu
następnego dnia). Porównaj międzyczasy ze swoją strategią i jak czułeś się płynąc. czy byłeś mocny na ostatniej 50-tce, czy "szedłeś na oparach"?
Zbieram wszystkie swoje międzyczasy odkąd zacząłem pływać w Mastersach
w 1989 roku. Jest to dla mnie bezcenny skarb w procesie gromadzenia własnych
doświadczeń. Tak naprawdę, to mogę porównać swoje międzyczasy 200 klasycznym
z pierwszego wyścigu Masters z 1989 roku, kiedy miałem 38 lat, z moimi
międzyczasami z ostatniego wyścigu na 200 z tego miesiąca. Pomimo, że te wyścigi
były prawie dwie dekady temu, moje międzyczasy są bardzo podobne.
W 1989 popłynąłem na 3:03.0 z międzyczasami: 42.9 - 47.5 - 46.8 - 45.8
W 2007 popłynąłem na 3:02.1 z międzyczasami: 43.0 - 46.7 - 46.8 - 45.5
Niewielu ludzi pływa szybciej w wieku 56 lat niż w wieku 38. Mnie się to udało,
ponieważ: (1)moja technika uległa poprawie, i (2) moja zdolność rozkładania tempa
pozwala na uzyskanie więcej z wytrzymałości. Czasami dobre konstruowanie
wyścigu daje mi więcej satysfakcji niż uzyskany czas.
Więc, przed następnymi zawodami na 100 czy 200 klasykiem (a) jak będziesz się
czuł z międzyczasami rozplanowanymi tak jak opisałem, (b) jak rozłożysz siły
i tempo, (c) jaka synchronizacja lub SPL ? ilość ruchów na długości basenu, pomoże
Ci osiągnąć międzyczasy takie jak zaplanowałeś. Następnie wyćwicz wszystko na
treningu. Kiedy po raz pierwszy rozpocząłem pływanie 200 klasycznym, używałem
synchronizacji 2 sekund na pierwszej 75-ce, zwiększałem tempo do 1 sekundy na
drugiej 75-ce i wreszcie przechodziłem do synchronizacji pełnego sprintu (ręce już
w narożnikach, gdy kończę kopniecie) na ostatniej 50-ce. Jak widać z moich
międzyczasów dało to wyścig, w którym przyśpieszyłem na ostatnich dwóch 50-kach.
Z doświadczeniem i lepszą techniką, mogłem wcześniej zwiększyć tempo bez ryzyka
zmęczenia. W ostatnim wyścigu użyłem synchronizacji 2 sekund tylko na pierwszych
25m, utrzymałem synchronizacje 1 sekundy na kolejnej 100-ce i ostatnie 75m
popłynąłem pełnym sprintem. świadomie ćwiczyłem te kombinacje na treningach i na
16 wyścigach na tym dystansie, jakie popłynąłem przez te wszystkie lata.
Naucz się jak Terry poprawił swoją technikę w stylu klasycznym z Jego ostatniej
książki "Pływanie dla każdego" i zobacz ćwiczenia, jakie stosował i formy
synchronizacji opisane powyżej na DVD "Klasyczny metodą Total Immersion".