NASZA HISTORIA Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) ma 110

NASZA HISTORIA Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) ma 110

NASZA HISTORIA
Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) ma 110 lat. Gdy wiele podobnych
organizacji rozwiązywało się, dzieliło lub przekształcało, ZNP łączył
rozproszone stowarzyszenia nauczycielskie, mobilizował do bycia razem, do
współpracy. Tak było w latach 30. XX wieku i w pierwszej dekadzie wieku
XXI, kiedy do ZNP akces zgłosiły organizacje zrzeszone w Federacji
Szkolnictwa Wyższego i Nauki.
ZNP przetrwał dzięki ludziom, którzy bez względu na okoliczności byli mu
wierni, nawet w najtrudniejszych powojennych latach, kiedy możliwości
oddziaływania związków zawodowych na politykę edukacyjną państwa zostały
bardzo ograniczone.
ZNP przetrwał także dzięki idei powszechnej, publicznej, dobrej edukacji i
dzięki przekonaniu, że ten cel „nauczycielstwo polskie może osiągnąć, tylko
idąc razem”.
1 października 1905 – w Pilaszkowie koło Łowicza odbyło się zgromadzenie
postępowych nauczycielek i nauczycieli, które powołało Związek Nauczycieli
Ludowych (ZNL). W krótkim czasie do związku (wówczas nielegalnego)
przystąpiło ponad 1 tys. nauczycieli polskich. Musieli oni podpisać deklaracje,
że będą nauczać dzieci języka polskiego i w duchu polskim. Spowodowało to
represje wobec działaczy Związku ze strony władz carskich, część z nich straciła
pracę i została zmuszona do ucieczki do Galicji.
9 grudnia 1905 – powstał Polski Związek Nauczycielski, który wchłonął
ocalałych z prześladowań działaczy ZNL. Tego samego dnia powołane zostało
Stowarzyszenie Nauczycielstwa Polskiego, które w swoich szeregach skupiało
głównie nauczycieli prywatnych szkół średnich.
28 grudnia 1905 – w Krakowie odbyło się zebranie 520 delegatów z Galicji,
zwane
„Ankietą”,
podczas
którego
utworzono
Krajowy
Związek
Nauczycielstwa Ludowego w Galicji, zrzeszający nauczycieli ze szkół różnego
typu w zaborze austriackim.
1906 – ukazał się pierwszy numer nowoczesnego czasopisma pedagogicznego
„Nowe Tory”. Głosiło ono hasła postępu społecznego i domagało się
demokratycznych reform w szkolnictwie, uwzględniających zdobycze nauki,
m.in. psychologii. Jego stałymi współpracownikami byli: S. Kalinowski, S.
Sempołowska, L. Krzywicki, A. Szycówna, którzy później stali się autorami
czasopism ZNP wydawanych po 1917 r. Kres wydawaniu pisma położył
wybuch I wojny światowej.
1913 – z inicjatywy H. Rowida rozpoczęły działalność Wakacyjne Kursy
Uniwersyteckie (WKU). Kursy były niezależną instytucją naukową, w której
wykładali wybitni profesorowie wyższych uczelni i działacze oświatowi.
Odwiedzali je takie osobistości, jak S. Żeromski, J. Kasprowicz, K.
Szymanowski czy J. Piłsudski. WKU nie dawały żadnych uprawnień natury
formalnej (certyfikaty, awanse) ani materialnej, ale zaspokajały potrzebę
pogłębiania wiedzy. W otwartych wykładach mogli brać udział okoliczni
mieszkańcy.
1917
–
Zjazd
Delegatów
Związku
Polskiego
Powszechnych (ZPNSP) podjął uchwałę
Nauczycielstwa
o budowie
Szkół
własnego domu
nauczycielskiego.
czerwiec 1917 – ukazał się pierwszy numer „Głosu Nauczycielskiego”.
Najstarsze pismo branżowe w Polsce odegrało istotną rolę w jednoczeniu
środowiska nauczycielskiego i w walce o nowoczesną szkołę, niezależną,
finansowaną z publicznych funduszy, gwarantującą dobre warunki nauki i
pracy. Ideom tym „Głos Nauczycielski” jest wierny do dziś.
kwiecień 1919 – w Warszawie obradował Sejm Nauczycielski (Ogólnopolski
Zjazd Oświatowy); 802 delegatek i delegatów reprezentowało 44 organizacje i
stowarzyszenia nauczycielskie, skupiające 34 tys. nauczycieli, z których ponad
połowa należała do ZPNSP (późniejsze ZNP). Celem zjazdu, któremu
przewodniczył poeta J. Kasprowicz, było omówienie projektu ustroju szkolnego,
władz szkolnych, wykształcenia i statusu nauczycieli szkół powszechnych oraz
charakteru szkoły. Podczas dyskusji wyraźnie zarysowały się różnice między
zjazdową lewicą (ZNP) i prawicą, które utrzymywały się przez cały okres
międzywojenny.
1921 – parlamentarzyści - członkowie związku nie dopuścili do wprowadzenia
do konstytucji marcowej zapisu o wyznaniowym charakterze szkoły, co
zapoczątkowało trwający cały okres
międzywojenny konflikt ZNP z
instytucjami Kościoła katolickiego i episkopatem, scementowało to organizację,
która pod koniec lat 30. z 54 tys. członkiń i członków stała się największą
reprezentacją nauczycielstwa w II RP.
sierpień 1921 – rozpoczęła działalność wydawniczą założona przez ZNP spółka
akcyjna „Nasza Księgarnia”.
1924 – rozpoczęła się budowa sanatorium dla nauczycieli w Zakopanem.
Sanatorium
na
180
łóżek
wybudowano
zgromadzonych w latach 1924-1927.
ze
składek
członkowskich
3 listopada 1925 – z udziałem prezydenta RP S. Wojciechowskiego otwarte
zostało sanatorium w Zakopanem. W okresie międzywojennym leczyło się w
nim ponad 4 tys. nauczycieli chorych na gruźlicę.
1926 – uchwalona została pierwsza polska ustawa o stosunkach służbowych
nauczycieli, zwana też pragmatyką zawodową. Pragmatyka wprowadzała ład w
funkcjonowaniu szkół i nauczycieli oraz wspierała proces profesjonalizacji tego
zawodu, dając jednocześnie urzędnikom możliwość kontroli pracy nauczycieli.
1927 – władze związku kupiły pierwszą z kilku działek na warszawskim
Powiślu i zwróciły się do Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia
Publicznego o wydanie rozporządzenia umożliwiającego potrącanie „daniny” od
członków związku w całej Polsce na poczet budowy Domu Nauczycielskiego.
Ministerstwo przychyliło się do tej prośby. Przez cały rok członkinie i
członkowie związku przekazywali po 1 proc. swojego służbowego uposażenia
na fundusz budowy siedziby związku.
1929 – na konkurs architektoniczny na projekt Domu Nauczycielskiego
wpłynęło 65 prac autorów pochodzących m.in. z Warszawy, Krakowa, Wilna i
Lwowa.
1930 – sąd konkursowy nagrodził cztery projekty, do których prawa zostały
zakupione za dodatkowe 10 tys. zł. Zarząd Główny na posiedzeniu w pełnym
składzie wybrał do realizacji, jako projekt zasadniczy, dzieło architekta T.
Burschego i inż. A. Kowalskiego.
2 lipca 1930 – odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod
Dom Nauczycielski.
Smulikowski.
Akt
erekcyjny
odczytał
wiceprezes
Związku
J.
lipiec 1930 – podczas wspólnego zjazdu ZZNPSŚ i ZPNSP, który odbył się w
Krakowie, nastąpiło połączenie obu organizacji w jednolity Związek
Nauczycielstwa Polskiego (ZNP).
1932 – utworzony został Instytut Pedagogiczny ZNP, pierwsza akademicka
szkoła wyższa dla nauczycieli. Koncepcja instytutu krystalizowała się przez
wiele lat, m.in. czerpiąc z doświadczeń Wakacyjnych Kursów Uniwersyteckich.
Pierwszym dyrektorem instytutu został prof. S. Baley. Wśród wykładowców
znaleźli się wybitni uczeni i uczone: M. Grzegorzewska, J. Chałasiński, J.
Krzyżanowski, B. Suchodolski, W. Tatarkiewicz.
1932 – we wrześniu oddany został gmach biurowy Domu Nauczycielskiego, do
którego wprowadziły się m.in.: drukarnia, ekspedycja wydawnictw, archiwum,
redakcje
„Płomyka”,
„Płomyczka”,
„Ilustracji
Szkolnej”,
„Głosu
Nauczycielskiego”. Na wyższych piętrach, w oficynach, ulokowane zostały:
biura dla referentów, hala maszynistek, buchalteria, lokal spółdzielni
kredytowej, gabinety kierownictwa, sala konferencyjna, poradnia i pokój dla
lekarza. Tu także znalazły się pomieszczenia sekcji: oświaty pozaszkolnej,
wychowania fizycznego, robót ręcznych i rysunku oraz pedagogicznej, poradni
psychotechnicznej, biblioteki i czytelni, sekcji muzycznej oraz sale do prób
muzycznych i chóralnych
1933 – na dokupionej działce przy dzisiejszej ul. Smulikowskiego 4 rozpoczęła
się budowa siedziby Instytutu Wydawniczego „Nasza Księgarnia” wraz z halą
drukarni.
1934 – zakończono prace
w części reprezentacyjnej, od Wybrzeża
Kościuszkowskiego, z salą zjazdową, salami klubowymi, jadalnią, bufetami i
szatnią.
2 marca 1936 – ukazał się numer „Płomyka”, wychwalający piórem W.
Wasilewskiej radziecki system edukacji, co przez prawicowe i związane z
hierarchią kościelną kręgi uznane zostało za wyraz tendencji komunistycznych.
W wyniku przegranego przez ZNP procesu oraz konfiskaty całego nakładu
Związek poniósł straty finansowe. Konsekwencją konfliktu było zawieszenie
zarządu głównego przez premiera i wprowadzenie kuratora rządowego.
Wywołało to falę strajków nauczycielskich w całym kraju, w wyniku których
rząd zaprzestał represji.
1938 – Instytut Pedagogiczny ZNP uzyskał takie same prawa jak Państwowy
Instytut Nauczycielski.
4 czerwca 1939 – na lotnisku w Świdniku prezes Stanisław Nowak przekazał
marszałkowi Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi samolot z napisem „Ufundowany
przez Związek Nauczycielstwa Polskiego”. Podczas uroczystości ofiarowano
armii wiele darów, ale samolot RWD-8 był niewątpliwie najcenniejszy. Prezes
ZNP zameldował również marszałkowi, że w ostatnich czasach Związek wpłacił
na cele związane z obronnością państwa przeszło milion złotych.
wrzesień 1939 – ZNP został zdelegalizowany przez niemieckie władze
okupacyjne.
październik 1939 – związek przekształcił się w konspiracyjną Tajną
Organizację Nauczycielską (TON). Na jej czele stanęła tzw. Centralna
Piątka: Z. Nowicki, C. Wycech, K. Maj, W. Tułodziecki, T. Wojeński. TON
organizowała tajne nauczanie, pomoc dla nauczycieli, ukrywała poszukiwanych
przedstawicieli inteligencji, pomagała osadzonym w obozach koncentracyjnych
i
więzieniach.
Budowała
struktury
na
terenie
całego
Generalnego
Gubernatorstwa oraz oddziaływała na terenach przyłączonych do Rzeszy
(Pomorze, Śląsk). Współpracowała z Delegaturą Rządu na Kraj i ze Związkiem
Walki Zbrojnej, a następnie z Komendą Główną Armii Krajowej. Mimo
grożących kar za nielegalne nauczanie tysiące nauczycieli przez całą II wojnę
światową służyło młodzieży.
1945 – TON otrzymała zgodę na przekształcenie się w Związek Nauczycielstwa
Polskiego za cenę poszerzenia kierownictwa organizacji o przedstawicieli
Polskiej Partii Robotniczej (PPR).
28 marca 1945 – odbyła się pierwsza konferencja prezesów okręgów ZNP, na
której ogłoszono przywrócenie działalności ZNP.
1946 – na światowej konferencji nauczycielskich związków zawodowych w
Paryżu ZNP przedstawił ideę stworzenia Karty Nauczyciela, zapewniającej
nauczycielkom i nauczycielom odpowiednie warunki pracy i płacy oraz
gwarantującej prawo do zawodowej autonomii.
październik 1949 – krajowa rada aktywu partyjnego w oświacie określa miejsce
partii w szkolnictwie i szkoleniu ideologicznym. Po odbyciu szkoleń
nauczyciele zdawali egzamin przed komisją, której z reguły przewodniczył
pracownik kuratorium. Niezdanie egzaminu wiązało się z różnymi szykanami,
od zakazu pełnienia funkcji kierowniczych, nauczanie konkretnego przedmiotu,
po usunięcie z zawodu, dotknęły one ok. 118 tys. nauczycieli.
1950 – władze państwowe przejęły Instytut Pedagogiczny ZNP w Warszawie,
Katowicach i Wrocławiu.
1950 – państwo przejęło sanatorium w Zakopanem, zapewniając nauczycielkom
i nauczycielom pierwszeństwo w dostępie do leczenia; ZNP nadal każdego roku
przeznaczał środki finansowe na jego działalność.
1952 – ustanowiono odznaczenie zawodowe „Medal Komisji Edukacji
Narodowej”, o który wnioskowało ZNP.
1953 – jubileusz 50-lecia ZNP stał się okazją do wyrażenia krytyki pod adresem
władz oświatowych, odnoszącej się to warunków pracy nauczycielek i
nauczycieli oraz polityki edukacyjnej państwa.
1954 – „Międzynarodowa Karta Nauczyciela” została proklamowana przez
Komitet Porozumiewawczy trzech międzynarodowych federacji związków
nauczycielskich.
1956 – ustawa o prawach i obowiązkach nauczyciela zastąpiła przedwojenną
ustawę o pragmatyce zawodowej; Rada Ministrów zdecydowała o podwyżkach
płac nauczycieli od 1 września.
październik 1956 – utworzona została Komisja Rehabilitacyjna oraz dokonano
zmian w składzie Prezydium ZG ZNP; do aktywnej działalności powrócili
działacze odsunięci po 1947 r. „Głos Nauczycielski” ogłosił konkurs na
wspomnienia wojenne „Tajne nauczanie”.
1957 – Światowa Konferencja Nauczycielska, obradująca w Warszawie,
ustanowiła Międzynarodowy Dzień Karty Nauczyciela, obchodzony obecnie na
świecie 5 października jako Międzynarodowy Dzień Nauczyciela.
4 września 1965 – w Warszawie na Woli otwarto tysięczną szkołę – pomnik
Tysiąclecia Państwa Polskiego. W trwającej siedem lat kampanii „1000 szkół na
1000-lecie” ważną rolę odegrał Związek. Członkinie i członkowie ZNP
prowadzili zbiórki pieniędzy i darów, organizowali prace społeczne.
Przypominając ofiarność i zaangażowanie w budowę szkół nauczycielstwa,
prezes Marian Walczak zwrócił uwagę na ogromne potrzeby szkolnictwa
zawodowego, konieczność rozbudowy warsztatów i internatów, nawołując do
kontynuowania działań mających na celu dalsze inwestowanie w edukację.
5 października 1966 – podczas Specjalnej Konferencji Międzyrządowej w
Paryżu została przyjęta „Rekomendacja w sprawie statusu nauczycieli”
opracowana przez UNESCO i Międzynarodową Organizację Pracy (MOP).
Celem dokumentu było zobowiązanie rządów do zapewnienia nauczycielkom i
nauczycielom skutecznej ochrony przed arbitralnymi działaniami oraz do
zagwarantowania im warunków pracy odpowiednich do wagi ich udziału w
rozwoju osobowości ludzkiej i społeczeństwa.
1972 – została przyjęta „Karta praw i obowiązków nauczyciela”, zastępująca
ustawę o prawach i obowiązkach nauczyciela, będąca po części odpowiedzią na
„Rekomendacje…”.
31 grudnia 1979 – ZNP, jako prawowity właściciel, odzyskał sanatorium w
Zakopanem. Było to efektem wieloletnich starań, a stało się możliwe, ponieważ
gruźlica przestała być chorobą społeczną.
17 listopada 1980 – Komisja Resortowo-Wojewódzka z przedstawicielami ZNP
i nauczycielskiej „Solidarności” sporządziła protokół ustaleń (zawierający 158
uzgodnień i 22 zapisy odrębne zgłoszone przez ZNP) dotyczących przede
wszystkim ustanowienia Karty Nauczyciela i niezastępowania jej układem
zbiorowym.
13 grudnia 1981 – został wprowadzony stan wojenny; władze zdelegalizowały
wszystkie organizacje związkowe, w tym ZNP.
1982 – ustawa Karta Nauczyciela zastąpiła dotychczasową „Kartę praw i
obowiązków nauczyciela”.
5 sierpnia 1983 – ZNP wznowił działalność po zarejestrowaniu statutu przez
Sąd Wojewódzki w Warszawie.
1985 – dla uczczenia 80-lecia powstania ZNP postanowiono uhonorować
specjalną odznaką członków Związku, którzy podczas okupacji prowadzili tajne
nauczanie. Odznakę przyznawano na podstawie udokumentowanych wniosków.
W ten sposób powstało jedyne w swoim rodzaju archiwum TON zawierające
5477 nazwisk nauczycielek i nauczycieli.
6 lutego – 5 kwietnia 1989 – przedstawiciele ZNP wzięli udział w obradach
Okrągłego Stołu, reprezentując stronę rządową. Owocem prac Podzespołu ds.
Oświaty,
Szkolnictwa
postanowień,
które
Wyższego
stały
się
i
Postępu
podwalinami
przeprowadzane w okresie transformacji.
Technicznego
pod
reformy
była
lista
edukacji,
6 października 1999 – Zarząd Główny Związku Nauczycielstwa Polskiego
podjął uchwałę w sprawie współpracy międzynarodowej i zgłosił akces do
Światowej Konfederacji Nauczycieli (ŚKN).
9 listopada 2000 – odsłonięty został w Warszawie w parku Kazimierzowskim
na skarpie uniwersyteckiej pomnik Nauczycieli Tajnego Nauczania 1939-1945,
znany także jako pomnik Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Szacuje się, że ok.
10 tys. nauczycieli TON zginęło z rąk okupanta.
2002 – z inicjatywy „Głosu Nauczycielskiego” przeprowadzona została
pierwsza edycja konkursu Nauczyciel Roku. Konkurs organizowany jest
wspólnie z Ministerstwem Edukacji Narodowej. Podczas 13 kolejnych edycji
Konkursu zostało wyróżnionych wielu wybitnych nauczycieli inowatorów, a w
uroczystościach rozdania nagród, które w ostatnich latach odbywały się na
Zamku Królewskim w Warszawie, brały udział, obok kolejnych
ministrów edukacji, najwybitniejsze osoby w państwie, m.in. prezydent RP
Bronisław Komorowski.
22-27 lipca 2002 – podczas VIII Kongresu Światowej Konfederacji Nauczycieli
(ŚKN) w Albenie (Bułgaria) Związek Nauczycielstwa Polskiego został przyjęty
w poczet członków tej organizacji.
2003 – Związek Nauczycielstwa Polskiego włączył się w kampanię
informacyjną na temat wpływu akcesji do Unii Europejskiej na polski system
oświaty. Zorganizował wiele konferencji poświęconych procesowi integracji
europejskiej, był współautorem dodatku do tygodnika „Polityka”„Z Unią czy
bez Unii” oraz telewizyjnego spotu. Akcje te odbyły się mimo odmówienia
przez Państwową Komisję Wyborczą (PKW) prawa ZNP do udziału w kampanii
referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych. Od decyzji PKW
Związek odwołał się do Sądu Najwyższego (SN).
23 kwietnia 2003 – komisarz ds. rozszerzenia Unii Europejskiej Günter
Verheugen spotkał się w siedzibie ZNP w Warszawie z działaczami i
nauczycielami Związku. Podczas spotkania powiedział m.in.: „Duch narodu
kształtowany jest w szkołach i to od polskich nauczycieli będzie zależeć, czy
przyszłe pokolenia charakteryzować będzie duch europejski, czy duch
narodowy. Im więcej osób będzie miało odpowiednie poglądy w kwestiach Unii
Europejskiej, tym lepiej Polska będzie mogła być w niej reprezentowana. Jestem
pewien, że uda się nam wychować wiele osób, które staną się Europejczykami”.
8 maja 2003 – SN uznał, że działalność Związku Nauczycielstwa Polskiego
wynikająca z celów statutowych jest związana z przedmiotem ogólnokrajowego
referendum w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację Traktatu między
Rzecząpospolitą Polską a Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej. Tym
samym SN uznał skargę ZNP na uchwałę PKW za zasadną i zakończył spór
wokół udziału Związku w referendum akcesyjnym.
17 marca 2007 – odbyła się manifestacja ZNP, podczas której związkowcy
domagali się spełnienia obietnicy ministra edukacji narodowej 5-proc. podwyżki
płac ponad inflację, czyli 7 proc. W manifestacji brało udział ponad 12 tys.
związkowców.
21-26 lipca 2007 – wobec problemów będących konsekwencją neoliberalnej
polityki rządów i zmian cywilizacyjnych, m.in. związanych z prywatyzacją
oświaty
i
szkolnictwa
wyższego,
światowe
konfederacje
związków
nauczycielskich podjęły decyzję o zjednoczeniu. Podczas V Światowego
Kongresu Międzynarodówki Edukacyjnej w Berlinie doszło do połączenia
dawnej ŚKN i Międzynarodówki Edukacyjnej; ZNP automatycznie stał się
członkiem Międzynarodówki Edukacyjnej.
1 stycznia 2008 – rozpoczął się pierwszy etap podwyżek dla nauczycieli,
wynegocjowanych w ramach rozmów ZNP z rządem. Zgodnie z ustaleniami w
kolejnych latach – do 2012 r. – wynagrodzenia nauczycieli wzrosły średnio o 50
proc.
27 maja 2008 – odbył się ogólnopolski strajk w dwóch trzecich polskich szkół i
przedszkolach. ZNP zablokował próbę zwiększenia nauczycielskiego pensum o
cztery godziny. Rozpoczął też starania o przeprowadzenie ogólnopolskich
profesjonalnych badań na temat czasu pracy nauczycieli.
2009 – ruszyła akcja ZNP „Chrońmy szkołę dobrą, publiczną i samorządową!”,
promująca oświatę publiczną.
1 lipca 2009 – dzięki staraniom ZNP weszła w życie ustawa o nauczycielskich
świadczeniach kompensacyjnych, będąca następstwem reformy systemu
emerytalnego.
Ustawa
umożliwia
nauczycielom
spełniającym
warunki
osiągnięcia określonego wieku i czasu pracy na przejście na wcześniejszą
emeryturę.
Rozwiązanie
zostało
wprowadzone
m.in.
z
powodu
niżu
demograficznego.
4 grudnia 2009 – w Sejmie prezes ZNP Sławomir Broniarz zainaugurował
ogólnopolską kampanię ZNP w obronie publicznych szkół prowadzonych przez
samorządy „Nie dajmy popsuć naszej szkoły”.
2010 – ZNP nawiązał stałą współpracę z organizacjami pozarządowymi i
ruchem kobiecym w celu obrony edukacji przed prywatyzacją. Związek wraz z
organizacjami pożytku publicznego domaga się równego dostępu do wysokiej
jakości edukacji publicznej, spełniającej międzynarodowe standardy. Włączył
się w akcję zbierania podpisów pod inicjatywą obywatelską dotyczącą
ustanowienia parytetów wyborczych, a w kolejnych latach uczestniczył we
wspólnych demonstracjach, w tym w marcowych manifach protestujących
przeciw umowom śmieciowym.
11 maja 2010 – marszałek Sejmu Bronisław Komorowski zarejestrował
Komitet Inicjatywy Ustawodawczej, która dotyczyła upowszechnienia edukacji
przedszkolnej.
Związek
Nauczycielstwa
Polskiego
rozpoczął
zbieranie
podpisów pod inicjatywą. Projekt poparły liczne organizacje kobiece oraz te
działające na rzecz zapobiegania dyskryminacji. Temat edukacji przedszkolnej
stał się jednym z priorytetów polityki oświatowej państwa.
19 listopada 2010 – w 105. rocznicę powstania Związku przed gmachem ZNP
prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz uroczyście odsłoniła pomnik
Ławki Szkolnej oraz tablicę upamiętniającą architektów, autorów zwycięskiego
projektu Domu Nauczycielskiego – T. Burszego i A. Kamińskiego. Autorem
rzeźby jest Wojciech Gryniewicz.
25 lipca 2011 – prezes ZNP Sławomir Broniarz został wybrany na członka 26osobowego
Zarządu
Światowego
reprezentant
nauczycielskich
Wschodniej.
Międzynarodówka
Międzynarodówki
związków
z
Edukacyjna
Edukacyjnej,
krajów
Europy
jest
największą
jako
Środkowoglobalną
organizacją zawodową na świecie, złożoną z ponad 400 organizacji,
zrzeszających ponad 30 mln nauczycielek i nauczycieli z ponad 170 krajów z
wszystkich kontynentów.
grudzień 2011 – ukazał się „Pakt dla edukacji”, dokument o charakterze
programowo-strategicznym, wskazujący najważniejsze problemy w polskiej
oświacie oraz kierunki koniecznych zmian. Dokument stanowił podstawę do
toczonej w kolejnych latach dyskusji ze stroną rządową i samorządową o
kształcie polityki edukacyjnej. Propozycjom zawartym w pakcie towarzyszyły
liczne kampanie organizowane w kolejnych latach: „Przedszkole dla każdego”
(2010), „Czerwona kartka dla MEN” (2011), „Koniec złych reform! Teraz!”
(2012), „Rozmiar klasy ma znaczenie” (2013), „Nauczyciel – uczy, asystent –
asystuje” (2014).
1 marca 2012 – prezes ZNP przedstawił w Sejmie projekt obywatelskiej
inicjatywy ustawodawczej na rzecz poprawy dostępu do edukacji przedszkolnej.
Problem edukacji przedszkolnej Związek podejmował wielokrotnie, zwracając
uwagę na fatalne statystyki. Podczas gdy w krajach Unii średnio blisko 90 proc.
dzieci w wieku trzy – sześć lat objętych było edukacją przedszkolną, w Polsce
przeciętna ta oscylowała między 35 proc. (wieś) a 50 proc. (miasto).
16 października 2013 – ZNP zaproponował systemowe rozwiązania
przeciwdziałające
bezrobociu
pedagogów:
przekwalifikowywanie
się
nauczycieli, którzy utracili miejsce pracy lub są zagrożeni jego utratą;
przekształcanie małych szkół wiejskich w szkoły środowiskowe, czyli centra
edukacji i kultury; upowszechnienie doradztwa edukacyjno-zawodowego.
23 listopada 2013 – ponad 20 tys. uczestników manifestacji ZNP przeszło
ulicami Warszawy w proteście pod hasłem „Dość tego! Dość niszczenia polskiej
szkoły!” Nauczyciele domagali się od rządu wycofania niekorzystnych
projektów zmian w ustawie o systemie oświaty oraz w ustawie Karta
Nauczyciela.
marzec 2014 – prezes ZNP wziął udział w misji Międzynarodówki
Edukacyjnej. Jej celem było wyrażenie solidarności nauczycielskich związków
zawodowych z całego świata z koleżankami i kolegami na Ukrainie. Podczas
pobytu w Kijowie członkowie delegacji zapoznali się ze stratami, jakie poniósł
ukraiński związek nauczycieli w wyniku spalenia jego siedziby na Majdanie.
Międzynarodówka Edukacyjna zdecydowała o wysokim wsparciu finansowym,
jakie udzielone zostanie przy odbudowie infrastruktury związku.
wrzesień 2014 – reagując na sankcje Rosji wobec polskich producentów jabłek i
warzyw, ZNP zainicjował akcję „Jedz jabłka w szkole i przedszkolu”. Po
licznych interwencjach związku Agencja Rynku Rolnego poinformowała, że w
odbiorze owoców i warzyw przeznaczonych na bezpłatną dystrybucję mogą
uczestniczyć
wszystkie
szkoły,
domy
dziecka,
domy
wychowawcze,
przedszkola, obozy dla dzieci.
żródło: Folder 110 lat ZNP wydany przez ZNP. Kalendarium ukazało się z dodatku do Głosu Nauczycielskiego
nr 49 z dnia 3 .12.2014 r. pt"110 lat ZNP".