jak się uczyć

STYLE UCZENIA SIĘ
1. Wzrokowcy
Wzrokowcy lubią porządek wokół siebie, pamiętają dobrze kolory i rysunki
oraz lokalizację przedmiotów. Mają problemy z zapamiętaniem nazwisk, tytułów,
nazw itp. Używają zwrotów: „ciemno to widzę”, „zobacz, jaka piękna muzyka”,
„popatrz, jak łatwo to zrozumieć”, „spójrz, jak to pięknie pachnie”.
Wzrokowiec:
- lubi demonstracje lub pokazy,
- lubi wykresy i tabele,
- lubi opisy,
- pamięta twarze i imiona,
- lubi robić notatki,
- lubi patrzeć, rysować,
- preferuje sztuki wizualne.
DOBRE RADY
Korzystajcie z kart obrazkowych.
Studiujcie wykresy, tabele i mapy.
Rysujcie obrazki ilustrujące dane zagadnienie, zadanie, rozwiązanie.
Zachęcaj dziecko do zapisywania tego, co wydaje się ważne. Potem możecie
wspólnie przeglądać notatki, wertować kartki powtarzając.
Niech dziecko podkreśla, zaznacza kolorem, pogrubia markerem wszystko
to, co samo napisało.
2. Słuchowcy
Słuchowcy zdecydowanie wolą usłyszeć nowe informacje niż przeczytać o nich.
Uczą się recytując na głos. Część z nich lubi spokojne dźwięki muzyki, które
pomagają wiedzy „wchodzić do głowy”. Innych z kolei rozpraszają odgłosy,
dlatego potrzebują raczej spokojnego miejsca i ciszy.
DOBRE RADY
Zaproponuj dziecku, by podczas nauki w domu mówiło „do siebie” lub do
innych; głośno powtarzało słówka, przeczytane wiadomości itp.
Niech „słownie” podkreśla ważne informacje, to znaczy wypowiada je.
Może je też nagrywać i odtwarzać.
Zachęcaj, by czytało książkę i w tym samym czasie słuchało jej wersji
audio.
Tworzyło słowne, głośne skojarzenia.
Aby lepiej zapamiętać, niechaj wyśpiewa to, czego ma się nauczyć.
Ogranicz rozpraszające hałasy.
3. Kinestetycy
Kinestetycy uczą się przez działanie i dotyk. Mogą mieć problemy, kiedy są
zmuszeni do siedzenia podczas rozwiązywania zadań. Dużo szybciej i skuteczniej
przyswajają wiadomości, lepiej rozumieją informacje, gdy mają możliwość
zapisania ich. Dla nich praktyczne działanie jest podstawą.
DOBRE RADY
Czytanie książek na głos i przesuwanie palcem, w celu śledzenia słów na
stronie.
Notowanie informacji czy słów na kartce, kilka razy, aby łatwiej je
zapamiętać.
Podkreślanie i zaznaczanie ważnych informacji przy użyciu kolorowych
flamastrów, markerów itp.
Ściskanie w dłoni małej piłeczki podczas nauki. Można ją zamienić na małą
gumową zabawkę albo coś podobnego, przyjemnego w dotyku.
Poruszanie się podczas czytania, częste przerwy i krótka gimnastyka.
Liczne praktyczne działania, np. budowanie modeli budynków, lepienie
z gliny, modeliny, malowanie farbami, palcami, utrwalanie wiadomości poprzez
różne gry i tym podobne działa.
PROFILE INTELIGENCJI WIELORAKIEJ WEDŁUG GARDNERA
1. Inteligencja językowa


Dzieci z przewagą tej inteligencji:
Myślą „słowami” i lubią czytać.
Przejrzyście wypowiadają i spisują myśli.





Tworzą opowiadania, barwne historie.
Uczą się słuchając, czytając, dyskutując.
Używają bogatego słownictwa.
Szybko uczą się języków obcych.
Używają języka do zabawiania innych, negocjacji, instruowania słuchaczy.
Ten typ inteligencji najczęściej sprawdza się w takich zawodach, jak: pisarz,
poeta, tłumacz, autor sloganów reklamowych, scenarzysta, polityk, redaktor,
publicysta, dziennikarz.
Sposoby rozwijania inteligencji językowej.
•Grajcie w gry takie jak Scrabble, gry słowne oraz rozwiązujcie wspólnie
krzyżówki, piszcie opowiadania.
•Czytaj jak najwięcej.
•Miej pod ręką słownik.
•Omówcie postać z filmu telewizyjnego
•Zadawaj pytania: „Ale dlaczego?” lub „Jak dokładnie?”, „Możesz mi to wyjaśnić?”
•Rozmawiajcie! Słuchajcie aktywnie!
2. Inteligencja przyrodnicza:
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Rozumieją świat roślin i zwierząt.
 Rozpoznają i kategoryzują obiekty przyrody.
 Dostrzegają wzorce funkcjonujące w naturze.
 Lubią przebywać na świeżym powietrzu.
 Kochają przyrodę, pasjonują się ekologią.
 Klasyfikują przedmioty w hierarchie.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji przyrodniczej: rolnicy, ogrodnicy,
weterynarze, botanicy, przyrodnicy, oceanografowie.
Sposoby rozwijania inteligencji przyrodniczej.
•Hodujcie kwiaty, w ogródku stwórz dziecku grządkę.
•Obserwujcie zachowania zwierząt.
•Wizyty w ZOO, parkach przyrody.
•Wycieczki na „łono natury”.
•Pomóżcie w tworzeniu różnorodnych kolekcji.
3. Inteligencja matematyczno – logiczna
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Mają uzdolnienia matematyczne.
 Lubią porządek i precyzyjne instrukcje.
Są konkretne i dociekliwe.
Badają i zbierają informacje.
Lubią gry, łamigłówki i zagadki.
Potrafią rozwiązywać problemy.
Umiejętnie szeregują, klasyfikują i wnioskują Mają racjonalne spojrzenie
na życie.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji logiczno-matematycznej:
matematycy, fizycy, chemicy, astronomowie, inżynierowie, detektywi, prawnicy,
księgowi, kasjerzy, bankowcy, doradcy finansowi, lekarze, programiści komputerowi.
Sposoby rozwijania inteligencji matematycznej.
•Grajcie w zgadywanki arytmetyczne, w szachy, warcaby i inne gry strategiczne.
•Grajcie w gry karciane takie jak kierki lub remik.
•Spróbujcie przewidzieć, co wydarzy się w filmie lub sztuce – komu uda się to
najlepiej.
•Odwiedźcie najbliższe muzeum nauki i historii naturalnej.
•Zagrajcie w 20 pytań.
•Szukajcie sposobów na wyciąganie wniosków z programów telewizyjnych
lub dyskutujcie przy pomocy wzoru ZPI – (Z – za, P – przeciw, I – I co dalej?).





4. Inteligencja muzyczna
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Rozumieją świat poprzez rytm i melodię.
 Potrafią aktywnie słuchać.
 Łączą muzykę z emocjami.
 Są wrażliwe na odbiór dźwięków.
 Mają poczucie rytmu, lubią śpiewać.
 Zmieniają w muzykę wszystko, co robią.
 Uczą się przy muzyce.
 Szybko dostrzegają wzory.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji muzycznej: muzycy,
piosenkarze, śpiewacy, tancerze, aktorzy.
Sposoby rozwijania inteligencji muzycznej.
Wymyślajcie rymowanki, piosenki i wiersze.
•Ilustrujcie opowiadania efektami dźwiękowymi.
•Umożliwiaj dziecku kontakt z różnymi rodzajami muzyki.
•Posłuchajcie ciszy.
•Zauważcie, w jaki sposób muzyka jest stosowana do tworzenia nastroju i napięcia w
sztukach i filmach telewizyjnych.
•Zachęć dziecko do połączenia zadanych wzorów matematycznych z muzyką.
•Pokaż, w jaki sposób różne utwory muzyczne mogą zmieniać nastrój i zapytaj
dziecko, jak czuje się słuchając różnych utworów.
5. Inteligencja interpersonalna
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Lubią i potrafią pracować w grupie.
 Łatwo nawiązują kontakty z ludźmi.
 Mają zdolności przywódcze.
 Są komunikatywne.
 Są asertywne przy konfrontacji.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji interpersonalnej: nauczyciele,
menadżerowie, sprzedawcy, politycy, pielęgniarki, lekarze, psychoterapeuci.
Sposoby rozwijania inteligencji interpersonalnej.
•Przejrzyjcie zdjęcia w książce, gazecie lub obrazy z albumu i porozmawiajcie o
tym, co czują i myślą przedstawieni w nich ludzie. Zagrajcie w tę grę w kawiarni lub
na zakupach.
•Stwórz herb Waszej rodziny, który zawierać będzie wszystkie szczególne
umiejętności i osiągnięcia każdego z jej członków.
6. Inteligencja kinestetyczna (ruchowa)
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Lubią ruch i kontakt fizyczny.
 Mają wyczucie czasu i przestrzeni.
 Są uzdolnione manualnie.
 Mają dobrą koordynację ruchową.
 Lubią wycieczki i zajęcia w terenie Lubią biegać, pływać, jeździć na nartach,
łyżwach, tańczyć.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji fizyczno-kinestetycznej:
sportowcy, aktorzy, tancerze, choreografowie, chirurdzy, jubilerzy, mechanicy,
rzeźbiarze, fryzjerzy.
Sposoby rozwijania inteligencji interpersonalnej.
•Zagrajcie w „Kalambury”
•Naucz się żonglować piłeczkami – doskonałe ćwiczenie na koordynację rąk i oczu.
•Zachęć dziecko do pływania i uprawiania co najmniej jednej dyscypliny sportowej.
•Nauczcie się wspólnie jakichś tańców.
•Wybierzcie jakieś emocje – szczęście, poczucie winy, obawę, podekscytowanie, itp.
– i poruszajcie się w sposób, który wyraża takie uczucie.
7. Inteligencja intrapersonalna (wewnętrzna)
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Lubią pracować samodzielnie.
 Znają własne mocne strony.
 Budują wewnętrzną motywację.
 Poszukują odpowiedzi na trudne pytania.
 Mają jasno sprecyzowany punkt widzenia, odczucia i motywy działania.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji intrapersonalnej: pisarze,
psychoterapeuci, filozofowie.
Sposoby rozwijania inteligencji interpersonalnej.
•Pokaż dziecku, że sam również wyznaczasz sobie cele i robisz plany. Dziecko uczy
się więcej z tego, co robisz, niż z tego, co mówisz!
•Zachęć dziecko do traktowania wszystkich błędów jako szans na wyciągnięcie
wniosków na przyszłość – „Czego możesz się nauczyć z tej pomyłki, żeby następnym
razem wypaść lepiej?”
•Zachęć dziecko, żeby prowadziło pamiętnik.
•Szukaj okazji, żeby dyskutować o ważnych tematach mających etyczny lub moralny
wymiar.
8. Inteligencja przestrzenna
Dzieci z przewagą tej inteligencji:
 Są twórcze i pomysłowe.
 Doskonale orientują się w przestrzeni.
 Wiernie odtwarzają w pamięci obrazy.
 Dużo rysują oraz dobrze konstruują.
 Czytają mapy, tabele i diagramy.
 Mają bogatą wyobraźnię.
 Czerpią przyjemność z rozkręcania i składania elementów w jedną całość.
Zawody, które wymagają wysokiej inteligencji wizualno-przestrzennej:
architekci, rzeźbiarze, malarze, plastycy, graficy komputerowi, reżyserzy,
operatorzy filmowi, projektanci mody, styliści, fotografowie, żeglarze, nawigatorzy,
piloci, chirurdzy, elektrycy, kierowcy, przewodnicy.
Sposoby rozwijania inteligencji interpersonalnej.
•Szukajcie wzorów w chmurach lub liściach.
•Zaprojektujcie idealny dom dla ulubionej zabawki lub zwierzątka.
•Zachęcajcie do wizualizacji
•Planujcie swoje wycieczki samochodowe i używajcie kompasu.
•Zaplanujcie i przeprowadźcie poszukiwanie skarbów.
JAK POMAGAĆ DZIECKU W NAUCE?
Interesuj się postępami dziecka.
Sama obecność rodziców na zebraniu w szkole jest dla dziecka bardzo istotna.
Świadczy bowiem o zainteresowaniu problemami dziecka, o tym, że są dla
rodziców ważni.
Wspieraj, ale nie wyręczaj
•
•
Warto wspólnie ustalić godzinę odrabiania lekcji i konsekwentnie jej
przestrzegać.
Pomagając dziecku w odrabianiu zadań domowych nie należy wyręczać
dziecka. W procesie uczenia się ważną rolę odgrywa samokontrola
wykonanej pracy.
Mądrze motywuj
W procesie szkolnego uczenia się motywacja odgrywa dużą rolę. Jest siłą
pobudzająca do nauki, zdobywania wiedzy, rozszerzania zainteresowań. Od
kar lepsze są nagrody, ale stosowanie ich musi być ostrożne. Złotym
środkiem jest drobna nagroda, np. w postaci uznania rodziców, pochwały.
Dziecko będzie miało poczucie, że rodzice interesują się jego życiem.
Chwaląc dziecko stosujmy tak zwana pochwałę opisową tzn. nie mówmy
wprost: jesteś grzeczny, jesteś mądry, bo taka pochwała wprawia w
zakłopotanie. Spowodujmy, by dziecko tak samo pomyślało o sobie mówiąc, co
widzimy, co czujemy (dostrzegamy konkrety, np. widzisz jak kształtnie
napisałeś tą literkę).
Doceniaj osiągnięcia dziecka
Warto rozróżnić tu dwa pojęcia: osiągnięcia a stopnie. Często pytamy
dziecko po powrocie do domu: „co dziś dostałeś”, a powinniśmy zapytać:
„czego się dziś nauczyłeś”. O ile łatwo jest doceniać osiągnięcia dziecka,
które otrzymuje dobre stopnie, to gorzej jest z dzieckiem, któremu
kłopoty w nauce. Na początku warto się zastanowić, czy niepowodzenia w
nauce nie są objawem jakiejś przyczyny. W rozpoznaniu problemu może
pomóc rozmowa z wychowawcą, czy pedagogiem szkolnym, a także badanie
w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej. Gdy rozpoznamy naturę
trudności, wspólnie zastanówmy się nad rozwiązaniem problemu.
Nie pozwól dziecku, by źle mówiło o sobie.
Często mamy okazję słyszeć, że dziecko źle mówi o sobie: „jestem głupi”,
„nie dam rady, „i tak mi się nie uda”.
Jak uwolnić dziecko z przypisanej mu roli?
a) poszukać sposobu zaprezentowania dziecku innego obrazu jego osoby,
b) stworzyć sytuacje, w której dziecko może zobaczyć siebie w innym świetle,
c) pozwolić dziecku usłyszeć, jak mówimy o nim coś pozytywnego,
d) określić wzór zachowania, jakiego oczekujemy,
e) przypomnieć dziecku jakieś poprzednie osiągnięcia,
f) powiedzieć, jakie są nasze odczucia i oczekiwania.
Buduj w dziecku poczucie własnej wartości.
Dziecko będzie pozytywnie myślało o sobie, gdy będzie miało poczucie
własnej wartości. Zadaniem rodziców jest pomóc znaleźć swoje silne strony i
nauczyć dzieci wykorzystywać je do zdobycia całej satysfakcji, jaką mogą
przynieść.
Rolą rodziców jest pomóc wykształcić w dziecku energię i inicjatywę, by
zrekompensować poczucie niskiej wartości, by dziecko myślało: „może nie
jestem najlepszym uczniem w klasie, ale najlepiej śpiewam, czy gram w
piłkę”.
Zadbaj o odpowiednie warunki i naucz porządku
- Pokój, w którym dziecko odrabia lekcje, powinien być zawsze przewietrzony.
- Dobrze, by biurko było ustawione w pobliżu okna, aby uczeń jak najdłużej mógł
pracować przy świetle dziennym.
- Zadbaj też o odpowiednie oświetlenie sztuczne: lampę umieść po stronie lewej –
gdy dziecko jest praworęczne, lub po stronie prawej – gdy jest leworęczne.
- W pobliżu biurka zorganizuj miejsce na przybory szkolne, podręczniki, zeszyty.
- Usuń z pola widzenia dziecka wszystko, co może je rozpraszać: zabawki, zbyt
kolorowe obrazki czy plakaty.
-Zadbaj, by w czasie odrabiania lekcji miało ciszę i nikt mu nie przeszkadzał.
- Jeżeli uczeń nie ma własnego pokoju, ustal z pozostałymi domownikami, kiedy ma
być wyłączony telewizor.
- Koniecznie też naucz dziecko porządku: odkładania na miejsce zabawek,
zeszytów, książek oraz przyborów szkolnych.
Podsumowanie:
• Dziecko powinno wykonywać zadania domowe codziennie o tym samym
czasie, po obiedzie i odpoczynku.
• Wykonywanie zadań domowych powinno odbywać się stale w tym samym
miejscu, w ciszy i spokoju.
• Przed przystąpieniem do wykonywania zadania dziecko powinno
uporządkować swoje miejsce pracy i przygotować potrzebne pomoce
i przybory.
•
•
•
•
•
Podczas wykonywanej pracy nie należy odrywać dziecka od niej, rozmawiać
z nim na inne tematy, wydawać poleceń.
Dziecko powinno po każdych 45 minutach pracy robić 5-10 minutowe
przerwy.
Nie należy robić zadania za dziecko tylko z dzieckiem.
Po wykonaniu każdego zadania, wymagającego od dziecka wysiłku, należy je
pochwalić.
Należy wytworzyć w domu odpowiednią atmosferę poszanowania nauki
i wykształcenia.
Od którego przedmiotu należy rozpoczynać odrabianie lekcji?
•
•
Dzieci pracujące szybko i energicznie, ale łatwo męczące się: od
przedmiotu najtrudniejszego do łatwego.
Dziecko które ma trudności z zabraniem się do pracy powinno zaczynać od
przedmiotu, który lubi lub zadania łatwego, po to aby nie zniechęciło się od
razu do lekcji.