Projekt budowlany - Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie

Transkrypt

Projekt budowlany - Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Projekt budowlany modernizacji
do klasy odporności pożarowej EI60
wybranych okien w budynku
Państwowego Muzeum
Etnograficznego w Warszawie
przy ul. Kredytowej 1
obręb 5-03-07, działka nr 39
Inwestor:
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
ul. Kredytowa 1, 00-056 Warszawa
Jednostka projektowa:
Konserwatorzy.pl
ul. Grójecka 41/21, 02-031 Warszawa
Zespół autorów:
mgr inż. arch. Marek Mroziewicz, MA/029/13
mgr Maciej Czyński
Konsultacja p.poż:
inż. Stanisław Smuga
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń p.pożarowych nr upr. 352/98
Data opracowania:
Warszawa, 10 czerwca 2015 r.
Zawartość: projekt w specjalności architektonicznej, załączniki: mapa zasadnicza, wytyczne
konserwatorskie, inwentaryzacja historycznej stolarki okiennej, informacja BIOZ
Numer egzemplarza:
1
2
3
4
5
6
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
Spis treści
1.
Podstawa formalna ..................................................................................................................... 3
2.
Podstawa merytoryczna ............................................................................................................. 3
3.
Przedmiot i cel inwestycji ........................................................................................................... 3
5.
Zagospodarowanie terenu .......................................................................................................... 4
6.
Parametry techniczne ................................................................................................................. 4
7.
Uwarunkowania prawne wynikające z funkcji budynku, w tym ochrona ppoż .......................... 4
8.
Uwarunkowania konserwatorskie .............................................................................................. 5
9.
Wpływ na środowisko i użytkowników ....................................................................................... 5
10. Zakres planowanej inwestycji ..................................................................................................... 6
11. Przeznaczenie i program użytkowy ............................................................................................. 7
12. Rozwiązania techniczne .............................................................................................................. 7
13. Skrzydła okienne zewnętrzne – program prac konserwatorskich............................................... 8
14. Powiązane normy ....................................................................................................................... 9
Spis załączników
1.
mapa zasadnicza, skala 1:500,
2.
wytyczne konserwatorskie z dnia 19 lutego 2015 r., pismo KZ-IAU.4120.412.2015.ADR,
3.
Inwentaryzacja historycznej stolarki okiennej,
4.
Informacja BIOZ.
Spis rysunków
Rys. 1 – schemat zakresu prac, bez skali,
Rys. 2 – schemat lokalizacji stolarki na elewacjach zewnętrznych, bez skali,
Rys. 3 – schemat lokalizacji stolarki na ścianie patio, skala 1:100,
Rys. 4 – schemat lokalizacji stolarki – rzut parteru, bez skali,
Rys. 5 – schemat lokalizacji stolarki – rzut 1 piętra, bez skali,
Rys. 6 – schemat lokalizacji stolarki – rzut 2 pietra, bez skali,
Rys. 7 – zestawienie stolarki do modernizacji,
Rys. 8 – schem. technologiczny sposobu wymiany wewnętrznego skrzydła okiennego – detal A,
Rys. 9 – schem. technologiczny sposobu wymiany wewnętrznego skrzydła okiennego – detal B,
Rys. 10 – schem. technologiczny sposobu wymiany wewnętrznego skrzydła okiennego – detal C
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 2 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
1.
Podstawa formalna
Niniejszy projekt budowlany wymiany 26 okien na okna przeciwpożarowe opracowano na podstawie zlecenia udzielonego przez Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie w dniu 4
maja 2015 r. Projekt stanowi element programu „Termomodernizacja zabytkowego budynku
Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie” finansowanego przez Unię Europejską
ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu
Operacyjnego Województwa Mazowieckiego na lata 2007-2013, Priorytet IV, Działanie 4.3 –
Ochrona powietrza, energetyka oraz z budżetu Województwa Mazowieckiego.
2.
Podstawa merytoryczna
Niniejszy projekt oparto na analizie wcześniejszych opracowań projektowych i studialnych, w
których była poruszana problematyka remontu bądź wymiany stolarki okiennej w budynku
Muzeum, pozyskanych z archiwum zakładowego, dokumentach wydanych przez Stołecznego
Konserwatora Zabytków, własnej kwerendy oraz analizie materiałów udostępnionych przez
producentów specjalistycznej stolarki o podwyższonej odporności pożarowej.
 [1] wytyczne konserwatorskie z dnia 19 lutego 2015 r., pismo KZ-IAU.4120.412.2015.ADR
(załącznik nr 3),
 [2] „Projekt budowlany zamienny nowej struktury PME w Warszawie”, Woźnicki Zdanowicz
Architekci, Warszawa, październik 2011 (załączono rys. A-06 projektu z uwagami rzeczoznawcy
ds. ochrony ppoż.),
 [3] „Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum
Etnograficznego w Warszawie przy ul. Kredytowej 1”, Konserwatorzy.pl Maciej Czyński,
Warszawa, luty 2015,
 [4] „Dokumentacja mykologiczna stanu zachowania dawnej stolarki okiennej w budynku
Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie przy ul. Kredytowej 1”, mgr inż. arch.
Dominik Mączyński, luty 2011,
 [5] „Audyt energetyczny budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego przy ul. Kredytowej
1 w Warszawie”, Narodowa Agencja Poszanowania Energii SA, Warszawa, lipiec 2011,
 [6] oględziny budynku w styczniu i lutym 2015 r. oraz dokumentacja fotograficzna
3.
Przedmiot i cel inwestycji
Projekt budowlany opisuje zadanie polegające na całkowitej wymianie łącznej liczby 26 (dwudziestu sześciu) istniejących okien wbudowanych w gmachu Muzeum, na okna nowe, spełniające wymogi odporności ogniowej EI60, wraz z pracami towarzyszącymi polegającymi na naprawie ościeżnic po wymianie. Celem inwestycji jest dostosowanie i podwyższenie stopnia odporności ogniowej przedmiotowych stolarek okiennych do wymogów określonych przez rzeczoznawcę ds. ochrony ppoż w projekcie [2].
Niniejszy projekt przewiduje zastosowanie rozwiązań uwzględniających zabytkowy charakter
budynku Muzeum. Wymiana okien przewidziana jest wyłącznie na elewacjach tylnych od strony dziedzińca oraz elewacji bocznej (zachodniej) – od strony wspólnego podwórza (przejazdu) z
budynkiem należącym do Urzędu Miasta przy ul. Kredytowej 3.
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 3 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
4.
Stan istniejący
Budynek Państwowego Muzeum Etnograficznego zajmuje kwartał zabudowy pomiędzy ul. Kredytową i ul. Mazowiecką. Budynek składa się z trójkondygnacyjnego gmachu głównego z poddaszem użytkowym, o trzech skrzydłach, rozmieszczonych na rzucie litery C przylegle do zewnętrznych krawędzi działki, niższego skrzydła w głębi działki, prostopadłego do najdłuższego
skrzydła od ul. Kredytowej, oraz zabudowanego jednokondygnacyjnego patio pomiędzy niższym skrzydłem a skrzydłem od strony ul. Mazowieckiej. Południowo-zachodnia część działki
pozbawiona jest zabudowy.
5.
Zagospodarowanie terenu
Projekt nie wprowadza zmian w sposobie zagospodarowania terenu – wszystkie projektowane
działania polegają na wymianie istniejącej stolarki w 26 otworach okiennych budynku Muzeum. Projekt nie wprowadza zmian w zakresie dróg pożarowych, sieci i urządzeń przeciwpożarowych, ukształtowania terenu i zieleni.
6.
Parametry techniczne
Projekt nie przewiduje robót zmieniających istotne parametry techniczne zagospodarowania
terenu i budynku, w szczególności nie wprowadza zmian powierzchni i kubatury pomieszczeń
których dotyczą roboty. Wszystkie istotne parametry techniczne pozostają bez zmian.
7.
Uwarunkowania prawne wynikające z funkcji budynku, w tym ochrona ppoż
Z przepisu par. 6 w powiązaniu z par. 8 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dn. 12
kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. nr 75 poz. 690) należy zaklasyfikować budynek Muzeum Etnograficznego jako średniowysoki.
W holu-foyer oraz przestrzeniach wystawienniczych Muzeum Etnograficznego zastosowanie
znajdują następujące przepisy Rozporządzenia:
 z przepisu par. 209 ust. 2 pkt 1) wynika zaklasyfikowanie wszystkich pomieszczeń
ekspozycyjnych oraz pomieszczenia foyer do kategorii zagrożenia ludzi ZLI,
 z przepisu par. 212 ust. 2 wynika dla budynku średniowysokiego o kategorii zagrożenia
ludzi ZLI wymóg klasy odporności ogniowej B,
 z przepisu par. 216 ust. 1 wynikają dla elementów budynku klasy odporności ogniowej B
następujące wymogi:
o ściany zewnętrzne o klasie odporności ogniowej EI60,
o ściany wewnętrzne o klasie odporności ogniowej EI30,
 z przepisu par. 236 ust. 1 dla pomieszczeń objętych projektem – foyer oraz klatek
schodowych – należy przyjąć wymogi jak dla dróg ewakuacyjnych,
 z przepisu par. 241 ust. 1 obudowa dróg ewakuacyjnych winna mieć klasę odporności
ogniowej nie mniejszą niż EI 15.
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 4 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
W wypadku elementów które powinny spełniać więcej niż jeden wymóg, należy zastosować
wyższy wymóg. Zatem dla ścian zewnętrznych budynku oraz dla ścian wewnętrznych stanowiących obudowę foyer przyjąć należy klasę odporności ogniowej EI60. Z powyższego wynika konieczność wymiany stolarki okiennej klatek schodowych oraz wewnętrznej – w pomieszczeniach na jakie podzielone jest zabudowane patio budynku – na stolarkę EI60, aby zapewnić odpowiednią klasę odporności ogniowej dla całej powierzchni ściany, włącznie z otworami okiennymi.
Niniejszy projekt uwzględnia wymogi uzgodnienia rzeczoznawcy do spraw ochrony przeciwpożarowej inż. Stanisława Smugi przedstawione wobec stolarki okiennej Państwowego Muzeum
Etnograficznego w dn. 09.01.2012 r. (rysunek w załączeniu). Rzeczoznawca orzekł o wykonaniu
wokół patio stolarki o klasie odporności ogniowej EI60.
8.
Uwarunkowania konserwatorskie
Budynek Muzeum przy ulicy Kredytowej 1 jest wpisany do rejestru zabytków Województwa
Mazowieckiego pod numerem 259 z 1 lipca 1965 r.
Budynek będący obecnie siedzibą Muzeum Etnograficznego wzniesiono dla Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Wykonanie projektu powierzono duetowi architektów: Henrykowi Marconiemu odpowiedzialnemu za architekturę oraz Józefowi Góreckiemu autorowi dyspozycji
wnętrz gmachu. Inwestycję rozpoczęto w 1853 roku i zakończono w 1858 roku.
W trakcie działań wojennych we wrześniu 1939 r. spłonęła część skrzydła od strony ulicy Mazowieckiej – górna kondygnacja z dachem. W okresie powstania 1944 r. budynek został zniszczony w około 70%. Po wojnie, w latach 1948-49, w pierwszej kolejności odbudowano najmniej
zniszczone skrzydło od strony ulicy Mazowieckiej. Pozostałą część gmachu odbudowano w latach 1962-71 wg projektu Czesława Wagnera.
Formy architektoniczne gmachu Towarzystwa Kredytowego należą do najwybitniejszych osiągnięć architektury polskiego historyzmu, a bryła do największych zbudowanych w tym czasie
na ziemiach polskich. Pomimo rozległych zniszczeń w okresie II wojny światowej, obiekt został
odbudowany w kształcie wiernie naśladującym oryginał. Stolarka okienna została wykonana na
wzór oryginalnej, w formie okien typu polskiego, dwudzielnych i sześciopolowych zamykanych
zawrotnicami, z belką ślemieniową i półkolistym nadświetlem.
Wszystkie planowane prace budowlane należy prowadzić z poszanowaniem walorów estetycznych architektury gmachu. W szczególności odnosi się to do podziałów stolarki okiennej, które
powinny powtarzać układ historyczny.
9.
Wpływ na środowisko i użytkowników
Projektowana inwestycja nie ma wpływu na warunki ochrony środowiska naturalnego i nie
wprowadza zmian w zakresie higieny i ochrony zdrowia użytkowników.
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 5 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
10.
Zakres planowanej inwestycji
Elewacje, w których planuje się wymianę okien.
W ramach inwestycji planuje się całkowitą wymianę:
 20 okien (w tym 3 portfenetry) o formach historycznych na elewacjach budynku i w patio,
 6 okien współczesnych w patio.
Okna przeznaczone do wymiany, o formach historycznych (20 sztuk), zlokalizowane są na elewacjach C, D, E, F i G – są to elewacje tylne od strony dziedzińca oraz elewacja boczna (zachodnia) od strony przejazdu pomiędzy gmachem Muzeum i budynkiem przy ul. Kredytowej 3. Dokładną lokalizację okien przeznaczonych do wymiany ukazują schematy elewacji – rysunki 1.
Nie planuje się żadnych prac w obrębie elewacji o charakterze historycznym, to jest od strony
ulicy Kredytowej i Mazowieckiej oraz w obrębie 5 osi okiennych elewacji zachodniej z bogatym
wystrojem architektonicznym.
 Elewacja C – wymiana okien przewidziana jest w szóstej osi okiennej mieszczącej klatkę
schodową, na wszystkich kondygnacjach – 3 okna.
 Elewacja D – do wymiany przewidziano okna znajdujące się na parterze po wschodniej
stronie elewacji; obecnie ta część historycznej elewacji została zasłonięta przez współczesną konstrukcję patio – sali wielofunkcyjnej, stając się jej ścianą północną – 3 okna i 3
portfenetry.
 Elewacja E – planowana wymiana okien w pierwszej osi okiennej trzech kondygnacji
(klatka schodowa) oraz okien w parterze, niewidocznych z zewnątrz ze względu na
zabudowę sali wielofunkcyjnej (analogicznie do elewacji D) – 7 okien.
 Elewacja F – przewiduje się wymianę 2 okien w skrajnej osi od strony południowej, w
drugiej i trzeciej kondygnacji, na wysokości klatki schodowej – 2 okna.
 Elewacja G – planowana wymiana 2 okien w drugiej i trzeciej kondygnacji (klatka
schodowa) po wschodniej stronie ściany szczytowej – 2 okna.
 Wnętrze sali wielofunkcyjnej – przewiduje się wymianę współczesnych okien znajdujących
się w ścianie oddzielającej salę wielofunkcyjną (tzw. patio) od sali kinowej – 4 okna
ramowe stałe i 2 okna ramowe rozwierne.
Podsumowując, wśród wymienionych powyżej okien przewidzianych do wymiany znajdują się:
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 6 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie






11.
3 portfenetry – pierwsza kondygnacja,
12 okien typu 1 – tzw. duże – pierwsza i druga kondygnacja,
1 okno nietypowe – trójdzielne – parter, patio,
4 okna typu 2 – tzw. małe – trzecia kondygnacja,
4 okna ramowe – sala wielofunkcyjna,
2 okna ramowe rozwierne – sala wielofunkcyjna.
Przeznaczenie i program użytkowy
Przeznaczenie pomieszczeń nie ulegnie zmianie. Klatki schodowe pełnić będą w dalszym ciągu
funkcję komunikacyjną oraz funkcję drogi ewakuacyjnej. Pomieszczenia patio pełnić będą funkcję wielofunkcyjnych sal ekspozycyjnych i sal zebrań. służących przebywaniu więcej niż 50 osób
nie będących stałymi użytkownikami pomieszczeń.
12.
Rozwiązania techniczne
Okna zamienne o charakterystyce ppoż (EI60) w elewacjach muzeum (za wyjątkiem nowoczesnej części patio) będą wykonane w typie okien polskich z drewna. Proponuje się wymianę całego okna razem z ościeżnicą przy zachowaniu oryginalnych skrzydeł zewnętrznych (poddanych
konserwacji). W związku z uwarunkowaniami odporności ogniowej szyb (grubość i ciężar) i
związanymi z tym technicznymi ograniczeniami co do minimalnych grubości pakietów szklanych, przewiduje się zastosowanie w oknach zamiennych, w skrzydłach wewnętrznych szprosów naklejanych, imitujących profilem oryginalne, historyczne rozwiązanie.
W związku z historycznym charakterem budynku Muzeum, proponuje się wykonanie zamiennych okien o odporności ogniowej EI60 z drewna dębowego. Oryginalne elementy wyposażenia (zawrotnice i oliwki) poddać konserwacji i zamocować w nowych oknach. Zawrotnice zintegrować z nowoczesnymi okuciami obwiedniowymi. Malowanie okien wykonać w kolorze białym RAL9010. Okna ramowe we współczesnej części muzeum (sala wielofunkcyjna) wykonać w
formie i kolorze zgodnym z pierwotnym projektem budowlanym.
Wymianę okien rozpocząć od wykonania dokumentacji fotograficznej ukazującej stan zachowania stolarki. W pierwszej kolejności zdemontować skrzydła okien i nadświetla. Uwaga – okna
historyczne należy demontować w sposób ostrożny, umożliwiający ich późniejsze złożenie i zabezpieczenie w magazynie Muzeum do dalszego wykorzystania. Nie dopuszcza się wyrywania
ościeżnic ze ścian skutkującego trwałym uszkodzeniem ramiaków i profili. W celu ułatwienia
demontażu, od strony wewnętrznej proponuje się rozkuć fragment węgarów okiennych, a istniejące kotwy żelazne przeciąć przy pomocy szlifierki.
Zdemontowane okna przenieść do magazynu, założyć wewnętrzne skrzydła okienne, trwale
zamknąć, zabezpieczyć obustronnie płytą pilśniową. W celu ograniczenia zmian geometrii
okien drewnianych, połączyć przeciwległe narożniki drewnianymi listwami. Zdemontowane
okna przechowywać w miejscu suchym i dobrze wentylowanym.
Przystąpić do niezbędnych napraw węgarów okiennych – usunąć zdegradowane fragmenty cegieł, w razie potrzeby przemurować fragment wnęki okiennej cegłą zwykłą klasy 150 na zaprawie cementowej. Powierzchnie
przed montażem okien powinny być gładkie, bez ubytków. Szczególną uwagę należy zwrócić na dolną krawędź
okna – jej powierzchnia musi być gładka i wypoziomowana z uwzględnieniem grubości dolnej części ościeżnicy
okna. Przygotowany otwór powinien być o 20-30 mm szerszy i 10-30 mm wyższy od zewnętrznych wymiarów
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 7 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
stolarki przeznaczonej do montażu w danym otworze. Po odpyleniu powierzchni przystąpić do montażu okien
zamiennych o podwyższonej odporności ogniowej EI60.
Projekt zakłada dostawę i montaż gotowych, przygotowanych na wymiar okien o odporności
ogniowej EI60, wyprodukowanych przez zakład dysponujący technologią, atestami i aprobatami na swoje kompletne wyroby, zgodnymi z obowiązującymi normami, w szczególności PN-EN13501-2+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków.
Okna mocować do muru przy pomocy systemowych, stalowych kotew montażowych. Zachować dylatacje technologiczne pomiędzy ościeżnicą okienną a murem zgodnie z instrukcjami
producenta okien, nie mniejsze niż 1 cm, dla zapewnienia możliwości swobodnych odkształceń
drewna w zmieniających się warunkach cieplno-wilgotnościowych. Następnie należy wypełnić
przestrzeń pomiędzy ościeżnicą i murem. W klasie odporności ogniowej EI60 wypełnienie wymaga zastosowania kombinacji produktów o klasie palności B1 – pianki ogniochronnej poliuretanowej (wewnątrz) i warstwy akrylowej wykańczającej (nakładana obustronnie – w warstwach o grubości około 10mm).
Po związaniu i wysezonowaniu preparatów przystąpić do ewentualnych napraw uszkodzonych
w czasie demontażu węgarów okien. Do wypełnienia ubytków zastosować drobnoziarnistą zaprawę mineralną, którą w ostatniej fazie wiązania wykończyć pacą filcową. Malowanie na kolor
zgodny z kolorystyką pomieszczeń wykonać przy pomocy farb akrylowych lub silikonowych.
13.
Skrzydła okienne zewnętrzne – program prac konserwatorskich
Prace konserwatorskie rozpocząć od zdjęcia skrzydeł zewnętrznych z zawiasów i przeniesienia
do pracowni. Skrzydła okienne należy trwale oznaczyć przy pomocy zawieszek w celu identyfikacji ich pochodzenia (numer okna lub pomieszczenia).
Usunąć wszystkie kity szklarskie. Zachowane szyby należy wyciągnąć z ram okiennych i oczyścić
przy pomocy rozpuszczalników organicznych z pozostałości farb olejnych i kitów, a następnie
złożyć do przechowania i ponownego montażu. W trakcie wykonywania czynności należy ocenić stan zachowania szyb pod kątem ich zarysowania. Egzemplarze pęknięte wyrzucić.
Następnie należy przystąpić do demontażu wyposażenia – lufcików, klamek i zawrotnic oraz
pozostałych elementów. Z ram okien oraz szprosów usunąć wszystkie powłoki malarskie przy
wykorzystaniu niealkalicznych środków spulchniających w żelu lub innych równoważnych. Pomocniczo stosować metody termiczne – przy pomocy opalarki elektrycznej. Zabrania się opalania przy pomocy palników gazowych! Usuwanie wykonywać ręcznie przy pomocy szpachli,
dłut i noży. Po oczyszczeniu z nawarstwień przystąpić do szlifowania przy pomocy papierów
ściernych różnego nasypu poczynając od gradacji 60. Szlifowanie zakończyć papierem ściernym
o gradacji co najmniej 260. Szlifowanie wykonywać przy pomocy papieru ściernego nawiniętego na drewniany klocek. Zabrania się stosowania szybkoobrotowych tarcz ściernych! Do mechanicznego szlifowania pomocniczo używać szlifierki oscylacyjnej.
W miejscach wymagających wymiany lub uzupełnienia wykonać technikami stolarskimi odpowiednie gniazdo i wpasować element zamienny z sezonowanego drewna o maksymalnej wilgotności do 15%. Nowe elementy wklejać przy pomocy klejów do drewna na bazie dyspersji
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 8 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
polioctanu winylu, a następnie zacisnąć w ścisku stolarskim. Po wyschnięciu kleju wyprofilować
element.
Oczyszczone elementy skrzydeł impregnować ręcznie z pędzla przy pomocy preparatów głęboko wnikających w strukturę drewna zabezpieczających przed rozwojem sinizny, grzybów pleśniowych i owadów – technicznych szkodników drewna. W drugim etapie, po wysezonowaniu
środków zabezpieczających wykonać gruntowanie powierzchni drewna przy pomocy preparatu
wodorozcieńczalnego. Uwaga, preparat nakładać w jednej warstwie, dokładnie przestrzegając
zaleceń karty technicznej w odniesieniu do czasu schnięcia powłoki. W kolejnym etapie prac
wykonać wypełnienie drobnych ubytków w powierzchni drewna przy pomocy jednoskładnikowej masy szpachlowej na bazie akrylowej dyspersji wodnej. Po związaniu zapraw szpachlowych
zeszlifować nadmiar, a całe skrzydła okienne przeszlifować drobnym papierem ściernym (220260) i po odpyleniu malować dwukrotnie farbami kryjącymi poliuretanowo-akrylowymi z wykończeniem jedwabistym, lekko matowym, w kolorze białym RAL 9010. Po wyschnięciu każdej
warstwy malowaną powierzchnię przeszlifować. Tafle szkła osadzać na silikonie szklarskim w
kolorze białym (lub innym – analogicznie do uwagi powyżej). W ościeżnicach lub na krawędziach skrzydeł przykleić liniową uszczelkę elastyczną np. EPDM z zachowaniem miejscowo
szczelin wentylacyjnych. Skrzydła zawiesić na zawiasach czopowych uprzednio smarując trzpienie i pracujące elementy okuć olejem silikonowym o lepkości 100 lub rafinowanym olejem wazelinowym o zbliżonej lepkości.
14.
Powiązane normy
PN-B-10085:2001 Stolarka budowlana. Okna i drzwi. Wymagania i badania.
PN-B-05000:1996. Okna i drzwi. Pakowanie, przechowywanie, transport.
PN-EN 45014:2000 Ogólne kryteria deklaracji zgodności składanej przez dostawcę.
PN-B-13079:1997 Szkło budowlane. Szyby zespolone.
PN-EN-13501-2+A1:2010 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków.
Projektował:
mgr inż. arch. Marek Mroziewicz
mgr Maciej Czyński
MA/029/13
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 9 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
Okno parteru i I piętra Muzeum. Widok od zewnątrz.
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 10 z 11
Program konserwacji historycznej stolarki okiennej w budynku Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie
Okno II piętra Muzeum. Widok od zewnatrz.
© Konserwatorzy.pl / Maciej Czyński 2015
Strona 11 z 11

Podobne dokumenty