Rodowód rodziny Piątkowskich

W roku 1803, dnia 26 lutego urodzony pan Józef Piątkowski, ziemianin powiatu
dubieńskiego, w dowód szlacheckiej swej i urodzonego Antoniego Piątkowskiego – brata
swego rodzonego rodowitości złożył dokumenty. Ze złożonych dokumentów okazuje się, że
urodzeni Józef i Antoni – bracia między sobą rodzeni Piątkowscy, są niegdyś urodzonych
Michała i Zuzanny z Komarnickich małżonków Piątkowskich synami, niegdyś urodzonych
Józefa wendeńskiego miecznika i Rozalii z Kłoczkowskich małżonków Piątkowskich
wnukami, ponadto że ich przodkowie ciągle klejnotem szlachectwa szczycąc się, dobra za
prawami ziemskimi posiadali, urzędy za przywilejami królów polskich sprawowali, wszelkich
przywilejów stanowi temu służących oraz herbu Pomian imieniu i familii swej właściwego,
od dawna używali. Dowody urodzonych Józefa i Antoniego – braci rodzonych Piątkowskich
za dostateczne uznawszy, imiona ich w część pierwszą Księgi Aktualnej Szlachty Guberni
Wołyńskiej pod nr 306 wpisać postanowiono i o tym upewniający patent wydać rozkazano.
Źr.: DAŻO, fond 146, opis 1, dieło 468, s. 515 zw. – 516 zw.
Herb Pomian domu urodzonych Piątkowskich.
Piątkowscy herbu Pomian – zasłużona dla Polski rodzina szlachecka. W XVI wieku zasłynął
z tego rodu Jan Piątkowski, któremu Zygmunt III „ … mając na względzie zasługi
szlachetnego Jana Piątkowskiego, które wyświadczył najjaśniejszemu Stefanowi Batoremu,
poprzednikowi naszemu, w wyprawach moskiewskich w towarzystwie urodzonego Prokopa
Pieniążka, kawalera maltańskiego, starosty wendeńskiego i rumborskiego tegoż Jana w
użytkowaniu i posiadaniu jednego pługa roli oraz dworu zwanego Ramot i dwóch kmieci z
tymże dworem sąsiadujących, zwanych Pieskała i Pasklupa, leżących w starostwie
wendeńskim, temuż [Janowi] przez owego Pieniążka z rozkazu rewizorów w Inflantach przez
wspomnianego najjaśniejszego Stefana poprzednika naszego do tego delegowanych, z dóbr
bezdziedzicznych [prawem kaduka] po niejakim mistrzu Hanusie cyruliku przydzielonych, w
których dóbr posiadaniu dotąd [Jan] trwał, utwierdzamy i pozostawiamy [...]. Przyrzekamy
też w naszym i najjaśniejszych następców naszych imieniu, iż nie będziemy go od użytkowania
1
tych dóbr odrywać, dopokąd żyje, nawet gdyby nagląca potrzeba nasza czy Rzeczypospolitej
tego wymagała [...]. Z dóbr tych powyższym sposobem dożywotnio mu nadanych Jan
Piątkowski nie musi świadczyć żadnych danin, wyjąwszy te, do których zobowiązana jest
szlachta inflancka, z zachowaniem praw naszych królewskich i Rzeczypospolitej. Na czego
większą wiarę itd. Dan w Rydze 29 X roku Pańskiego 1589, panowania naszego roku
drugiego. Zygmunt król”.
Udokumentowana genealogia rodu obejmuje okres od około 1550 roku, aż do czasów
dzisiejszych.
Najstarszy ustalony przodek z prezentowanej linii rodu to Michał Jacek Piątkowski herbu
Pomian, który prawdopodobnie był wnukiem ww. Jana Piątkowskiego, rycerza walecznego.
Michał Jacek Piątkowski urodził się na początku XVII wieku, małżonką jego była Aleksandra
Kuczewska, córka Aleksandra Kuczewskiego, miała brata rodzonego Mikołaja
Kuczewskiego. W dniu 20 grudnia 1670 roku małżonkowie Michał Jacek i Aleksandra
Piątkowscy złożyli przed łuckimi grodzkimi aktami różnego rodzaju pretensje do Katarzyny
Jałowieckiej. Pod koniec swego życia Jacek Piątkowski mieszkał we wsi Pułhany na
Wołyniu, gdzie w grudniu 1681 roku sporządził testament z rozporządzeniem całego swego
majątku, a w tym i wsi Rusinowe Beresteczko, zmarł pomiędzy 20 grudnia 1681 a 19 stycznia
1682 roku, zostawiwszy po sobie trzech synów: Stanisława, Michała i Józefa.
Stanisław Piątkowski, syn Michała Jacka, w dniu 12 marca 1701 roku stawił się osobiście
w sądzie grodzkim łuckim, gdzie w imieniu własnym oraz braci swoich rodzonych Michała
i Józefa Piątkowskich złożył pretensję wobec szanownego pana Mikołaja Kuczewskiego
oskarżając ostatniego, że ten zabrał i ukrył wszystkie dokumenty rodzinne, a w tym
i testament po zmarłym ich dziadku Aleksandrze Kuczewskim, prosząc o zwrot wszystkich
dokumentów rodzinnych.
Józef Piątkowski, syn Michała Jacka – wendeński miecznik, w dniu 7 grudnia 1694 roku
razem ze swoim bratem rodzonym Stanisławem Piątkowskim odstąpili przed aktami
grodzkimi łuckimi od swojej części majątku we wsi Pułhany, po ich dziadku Aleksandrze
Kuczewskim na nich spadłym, na korzyść Katarzyny Dybowskiej. Pułhany, wieś powiat
włodzimierski guberni wołyńskiej, gmina Brany, była własność Drzewińskich, w 1583 część
przynależała do Koryckich. W 1713 roku prawdopodobnie po śmierci matki został
wprowadzony we własność majątku - części wsi Rusinowe Beresteczko. Rusinowe
Beresteczko, wieś nad Styrem, powiat dubieński, gmina Boremel, parafia rzymskokatolicka
Złoczówka, ok. 40 km. od Dubna. Nazwę swoją Rusinowe, dla odróżnienia od miasteczka
Beresteczko, otrzymało od rodziny wołyńskiej Rusinów. Jacek Rusin – ostatni znany właściciel
części wsi, przekazał je żonie i dzieciom. W 1650 r. własność Gabriela Hulewicza. Później
Borzobohatych - Krasieńskich i Charlęskich, od początku XVII wieku Piątkowskich. Dla
Józefa Piątkowskiego oraz jego potomków ten spadek okazał się dość szczęśliwy, ponieważ
właśnie w Rusinowym Beresteczku Piątkowscy zamieszkiwali nieomal przez dwa wieki, aż
do 1917 roku, czyli do momentu rewolucji bolszewickiej w Rosji. Józef Piątkowski zmarł
przed lub w 1759 roku. W małżeństwie z Rozalią Kłoczkowską wychowali trzech synów:
Kazimierza, Stefana i Michała oraz córkę Katarzynę która wyszła za mąż za Stanisława
Wolańskiego, komornika granicznego. Józefa Piątkowskiego – syna Michała Jacka, można
uważać za założyciela licznej i rozgałęzionej rodziny Piątkowskich na Wołyniu, której
przedstawiciele pewnie zamieszkują na tamtych terenach po dzień dzisiejszy.
2
Linia po Michale, synu Józefa Piątkowskiego
Michał Piątkowski – młodszy syn Józefa, miecznik wendeński, dziedzic części wsi
Rusinowe Beresteczko w powiecie dubieńskim w guberni wołyńskiej, na mocy aktu
wprowadzenia we własność tego majątku w dniu 13 stycznia 1759 roku w aktach grodzkich
łuckich uznanym. Dnia 5 października 1775 roku na terenie wsi Rusinowe Beresteczko
uczestniczył w zjeździe rodzinnym Piątkowskich w celu wyjaśnienia wszystkich pretensji co
do dziedzicznego majątku Rusinowe Beresteczko, fakt ten został odnotowany w księgach
grodzkich łuckich. W podziale rodzinnym uczestniczyli między innymi brat rodzony Michała
– Stefan Piątkowski oraz małżonkowie Stanisław i Katarzyna z Piątkowskich Wolańscy –
komornikostwo pograniczne i inni. Michał Piątkowski zmarł około 1791 roku.
W małżeństwie z Zuzanną Komarnicką miał dwóch synów: Józefa Pawła i Antoniego –
ostatni prawdopodobnie nie miał potomstwa.
Józef Paweł Piątkowski, syn Michała, został ochrzczony w dniu 25 stycznia 1781 roku
w kościele rzymskokatolickim w Złoczowie. Osierociał w wieku około dziesięciu lat.
W 1791 roku jego matka Zuzanna z Komarnickich Piątkowska – miecznikowa wendeńska,
wdowa, przepisała na Józefa Pawła oraz brata jego rodzonego Antoniego majątek pozostały
po ojcu we wsi Rusinowe Beresteczko, dodatkowo oblatowała ten fakt w księgach grodzkich
łuckich w dniu 1 października 1791 roku. W lutym 1803 roku Józef Paweł Piątkowski,
ziemianin powiatu dubieńskiego, wtedy kawaler, w imieniu swoim i brata swego rodzonego
Antoniego rozpoczął legitymacje przed Wołyńskim Szlacheckim Zgromadzeniem
Deputowanych. Pomyślny finał został osiągnięty w dniu 26 lutego tegoż roku, kiedy to jego
imię oraz brata rodzonego Antoniego zostało wpisane do części pierwszej Ksiąg Aktualnej
Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr 306. Wpis do ww. ksiąg podpisali własnoręcznie
deputowani z powiatów guberni wołyńskiej: żytomierskiego – Jan Polanowski, rówieńskiego
– Ignacy Drzewiecki, krzemienieckiego – Walenty Polanowski, nowogrodzkiego – Antoni
Porczyński.
Około 1813 roku Józef Paweł Piątkowski zawarł związek małżeński z Salomeą Rutkowską
(z poprzedniego małżeństwa Dolanowską). Z tego małżeństwa urodzili się synowie:
Konstanty (*1813), Józef (*1815), Alojzy (*1819), Adam (*1821) i Karol Florian (*1823),
wszystkie dzieci zostały ochrzczone w parafii rzymskokatolickiej Złoczów. W dniu 20
stycznia 1827 roku Józef Paweł Piątkowski sporządził testament, w którym przekazał cały
swój majątek we wsi Rusinowe Beresteczko ze wszystkim do niego przynależnym oraz
poddanymi na korzyść swoich synów, 12 listopada 1827 roku akt ten został wpisany do ksiąg
grodzkich dubieńskich. Józef Paweł Piątkowski prawdopodobnie zmarł tegoż 1827 roku. W
1828 roku brat rodzony Józefa Pawła – Antoni Piątkowski w imieniu własnym oraz:
Konstantego, Józefa, Alojzego, Adama i Karola Floriana Piątkowskich – bratanków swoich
rozpoczął legitymacje przed Wołyńskim Szlacheckim Zgromadzeniem Deputowanych w
sprawie uznania w godności szlacheckiej oraz dołączenia do rodu synów zmarłego swego
brata rodzonego Józefa Pawła Piątkowskiego. Pomyślny finał został osiągnięty w dniu 31
sierpnia tegoż roku, kiedy to imiona szlachciców: Antoniego Piątkowskiego – stryja oraz
Konstantego, Józefa, Alojzego, Adama i Karola Floriana Piątkowskich – bratanków jego –
synów Józefa Pawła Piątkowskiego uznano w godności szlacheckiej z zapisaniem imion ww.
do części szóstej Księgi Starożytnej Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr 375. Na mocy
Dekretu Rządzącego Senatu Imperium Rosyjskiego z dnia 29 marca 1843 roku pod nr 1220,
Konstanty, Józef, Alojzy, Adam i Karol Florian Piątkowscy zostali uznani w dziedzicznym
szlachectwie dworianstwie Imperium Rosyjskiego z zapisaniem do części szóstej Księgi
Starożytnej Szlachty Guberni Wołyńskiej.
3
Piątkowscy herbu Pomian.
Fragment wpisu do Ksiąg Szlachty Guberni Wołyńskiej, 1803 r.
4
Józef Piątkowski, drugi z kolei syn Józefa Pawła, urodził się w 1815 roku i dorastał
w rodzinnym majtku we wsi Rusinowe Beresteczko. W dniu 27 stycznia 1834 roku razem ze
swoimi braćmi rodzonymi został odnotowany w szeregu szlachty ziemiańskiej w powiecie
dubieńskim pod nr 47, mianowicie: Konstanty (22), Józef (19), Alojzy (15) i Karol Florian
(10) Piątkowscy, z adnotacją, że w swoim własnym majątku we wsi Rusinowe Beresteczko
posiadają 65 osób poddanych, w tym płci męskiej 32 oraz kobiecej 33. Właśnie Józef
Piątkowski ten wpis rodzinny poświadczył własnoręcznym podpisem.
Własnoręczny podpis szlachcica Józefa Piątkowskiego, 1834 r.
Poza ww. spisem rodzinnym Konstanty (23), Józef (20), Alojzy (16) i Karol Florian (11)
Piątkowscy zostali odnotowani w marszałkowskiej księdze powiatu dubieńskiego w szeregu
szlachty ziemiańskiej. Synowie Józefa Piątkowskiego: Mieczysław Adolf, Adam Apollon,
i Antoni Leon na podstawie decyzji Wołyńskiego Szlacheckiego Zgromadzenia
Deputowanych z dnia 18 stycznia 1865 roku, oraz z dnia 12 października 1867 roku zostali
uznani w godności szlacheckiej.
Alojzy Piątkowski, trzeci z kolei syn Józefa Pawła, urodził się w 1819 roku i również
dorastał w rodzinnym majtku we wsi Rusinowe Beresteczko. Za małżonkę pojął Reginę
Jarzynę, a z nią wychował trzech synów: Leopolda Mariana Edwarda, Józefa i Gustawa
Cyriaka – ten zaś miał synów: Zbigniewa i Mariana Olgierda.
Karol Florian Piątkowski, najmłodszy syn Józefa Pawła, urodził się w 1823 roku. Ostatni
właściciel Rusinowego Beresteczka w powiecie dubieńskim w guberni wołyńskiej. W 1913
roku Karol Florian Piątkowski już nie żył. Jego córka Anzelmina (za Lipskim) dostała
w spadku po ojcu majątek o łącznej powierzchni 126,7 ha ziemi. Pozostałe części w tej wsi
należały do: Konarzewskich, Kuczyńskich oraz Zahorowskich.
Wszystkie wyżej wymienione osoby z linii rodu po Michale, synu Józefa Piątkowskiego
zostały uznane w dziedzicznym szlachectwie Imperium Rosyjskiego na mocy Dekretów
Rządzącego Senatu w dniu: 29 marca 1843 roku pod nr 1220, 30 kwietnia 1887 roku pod nr
1817, 31 marca 1905 roku pod nr 1146.
Linia po Stefanie, synu Józefa Piątkowskiego
Stefan Piątkowski – średni syn Józefa, z bratem rodzonym Michałem na podstawie dwóch
aktów z dnia 13 lutego 1759 i 5 października 1772 roku w aktach łuckich grodzkich
odnotowanych, weszli we władanie pozostałym po ojcu majątkiem we wsi Rusinowe
Beresteczko w powiecie dubieńskim w guberni wołyńskiej. Zgodnie z przywilejem króla
polskiego Stanisława Augusta z dnia 10 czerwca 1777 roku Stefan Piątkowski został
awansowany na stopień wojskowy – porucznika kawalerii narodowej, a w dniu 12 marca
1832 roku w dubieńskim ziemskim sądzie ten przywilej został oblatowany. W 1787 roku
Stefan Piątkowski sporządził testament ostatniej woli w którym przekazał swoją część we wsi
Rusinowe Beresteczko swojej żonie oraz synom: Cyprianowi i Wincentemu. Tegoż roku dnia
31 grudnia, po śmierci Stefana Piątkowskiego, testament został wpisany do ksiąg grodzkich
winnickich.
5
Cyprian Piątkowski, syn Stefana, dziedzic majątku we wsi Rusinowe Beresteczko, którym
zaczął zarządzać w dniu 8 stycznia 1788 roku, o czym świadczy odpowiedni akt wpisany do
ksiąg grodzkich łuckich. Cyprian Piątkowski w małżeństwie z Pelagią Kocowską (*1797)
miał dwóch synów: Antoniego Waleriana i Władysława. Zostali oni ochrzczeni
w rzymskokatolickiej parafii Złoczów, odpowiednio w latach: 1815 i 1818. W 1832 roku
dzięki staraniom Cypriana Piątkowskiego do rodu Piątkowskich zostali dołączeni oraz uznani
w godności szlacheckiej jego synowie: Władysław i Antoni Walerian, na mocy orzeczenia
Wołyńskiej Szlacheckiej Deputacji pod nr 955. W 1834 roku Cyprian Piątkowski mieszkał
w Dubnie we własnym domu, gdzie wraz z rodziną został odnotowany w szeregu szlachty
czynszowej pod nr 260, mianowicie: Cyprian syn Stefana Piątkowski (54), żona jego Pelagia
Kocowska (37), synowie ich Antoni Walerian (20) i Władysław (15). Wpis ten został
podpisany własnoręcznie przez Cypriana Piątkowskiego.
Własnoręczny podpis szlachcica Cypriana Piątkowskiego, 1834 r.
Poza ww. spisem rodzinnym Cyprian Piątkowski z rodziną został odnotowany
w marszałkowskiej księdze powiatu dubieńskiego w szeregu szlachty czynszowej. Na mocy
dekretu Rządzącego Senatu Imperium Rosyjskiego z dnia 29 marca 1843 roku pod nr 122
szlachcice: Władysław oraz Antoni Walerian Piątkowscy, synowie Cypriana w liczbie innych
Piątkowskich zostali uznani w szlachectwie dziedzicznym z zapisaniem do części szóstej
Księgi Starożytnej Szlachty Guberni Wołyńskiej.
Linia po Kazimierzu, synu Józefa Piątkowskiego
Kazimierz Piątkowski – starszy syn Józefa, ożenił się z Katarzyną Hulewicz, córką
szlachciców Michała i Urszuli z Pałuskich (Pałuckich) małżonków Hulewiczów. Po śmierci
rodziców jego żony Katarzyny w dniu 28 marca 1729 roku, zgodnie z aktami grodzkimi
włodzimierskimi, małżonkowie Kazimierz i Kataryna Piątkowscy zostali właścicielami
odziedziczonego w spadku majątku we wsi Jaropin. Kazimierz Piątkowski posiadał jeszcze
majątek we wsi Suchodoły. Małżonkowie Kazimierz i Katarzyna Piątkowscy wychowali
trzech synów: Jana, Józefa i Franciszka.
Jan Piątkowski, syn Kazimierza, właściciel dóbr części wsi Suchodoły – wieś w powiecie
włodzimierskim w guberni wołyńskiej, gmina Chotiaczów, ok. 10 km od Włodzimierza.
W dniu 18 lipca 1773 roku Jan Piątkowski razem ze swoimi braćmi rodzonymi Józefem
i Franciszkiem Piątkowskimi kwitowali przed aktami grodzkimi włodzimierskimi spłatę
kwoty 4166 złotych 20 grosz na rzecz i osobę strażnika wielkiego koronnego wielmożnego
Franciszka Czackiego, zabezpieczonej na dobrach ww. wsi Suchodoły. Jan Piątkowski
w małżeństwie z Angelą Bielską miał dwóch synów: Michała Mateusza i Dominika.
Michał Mateusz Piątkowski, syn Jana został ochrzczony w dniu 30 września 1776 roku
w parafii rzymskokatolickiej Złoczów. W wieku około dziesięciu lat był obecny razem ze
swoim ojcem Janem Piątkowskim i innymi – z jednej strony, a ks. Stanisławem
Poniatowskim – z drugiej strony, przy podpisaniu ugody. To wydarzenie miało miejsce
w dniu 13 lutego 1787 roku w Łucku. W grudniu 1803 roku Michał Mateusz Piątkowski, syn
Jana, mieszkaniec powiatu łuckiego, wtedy kawaler, rozpoczął legitymację przed Wołyńskim
Szlacheckim Zgromadzeniem Deputowanych. Pomyślny finał został osiągnięty w dniu 11
6
grudnia tegoż roku kiedy to jego imię zostało wpisane do części pierwszej Księgi Aktualnej
Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr 1417. Wpis do ww. ksiąg podpisali własnoręcznie
deputowani z powiatów guberni wołyńskiej: włodzimierskiego – ks. Koryatowicz
Kurczewicz, starokonstantynowskiego – Dominik Dzierżanowski, rówieńskiego – Ignacy
Drzewiecki, krzemienieckiego – Walenty Polanowski. Michał Mateusz Piątkowski miał
trzech synów: Tomasza Józefa (*1796), Józefa Joachima (*1811) i Piotra (*1820).
W 1832 roku Tomasz Józef Piątkowski – starszy syn Michała Mateusza w imieniu swoim
i swoich barci rodzonych Józefa Joachima i Piotra Piątkowskich prowadził legitymacje w celu
dołączenia do rodu ojca oraz uznanie w godności szlacheckiej. Pomyślny finał został
osiągnięty tegoż roku na mocy decyzji Wołyńskiego Szlacheckiego Zgromadzania
Deputowanych pod nr 2667. W 1834 roku bracia rodzeni Tomasz Józef, Józef Joachim i Piotr
Piątkowscy – synowie Michała Mateusza zostali odnotowani w szeregu szlachty czynszowej
księgi marszałkowskiej powiatu dubieńskiego jako mieszkańcy wsi Tesłuhów.
Dominik Piątkowski – prawdopodobnie starszy syn Jana i Angeły Bielskiej, urodził się
w rzymskokatolickiej parafii Złoczów. Właśnie za życia Dominika Piątkowskiego
Rzeczpospolita utraciła Wołyń na rzecz Carskiej Rosji w II rozbiorze Polski, tj. w 1793 roku.
Prawdopodobnie przeczuwając nadchodzące wielkie zmiany sprzedał posiadany majątek.
Również dlatego, że jego synowie już nie byli ziemianami, lecz utrzymywali ziemie na
czynszu. Dominik Piątkowski z nieznanych przyczyn zmarł w młodym wieku – przed lub
w 1803 roku. Stąd brak jego imienia w legitymacji jego brata rodzonego – Michała Mateusza
w 1803 roku pod nr 1471. Pozostawił sierotami trzech synów: Szymona Leonarda (*1797),
Franciszka Ksawerego i Mikołaja.
Szymon Leonard Piątkowski, syn Dominika, urodził się w 1797 roku. Dnia 23 sierpnia 1825
roku w Krzemieńcu zawarł związek małżeński z Marianną Oska, na dowód czego został
dokonany wpis metrykalny o następującej treści: „W Roku Pańskim tysiąc osiemset
dwudziestym piątym, dnia dwudziestego trzeciego sierpnia, ja Piotr Borzym, kaznodzieja
regularny przemyski, po ogłoszeniu trzech zapowiedzi w dni niedzielne i świąteczne przed
zebranym ludem, z których pierwsza była dnia piętnastego sierpnia, w święto Wniebowzięcia
Najświętszej Marii Panny, druga w niedzielę trzynastą po Zielonych Świątkach, trzecia zaś
w czternastą niedzielę po Zielonych Świątkach, po wykonaniu starannego badania,
wybadawszy wzajemną zgodę wchodzących w związek i nie odkrywszy żadnej przeszkody
kanonicznej, pobłogosławiłem małżeństwo prawomocnie zawarte w obliczu Kościoła przez
obecne słowa [ślubowania] pomiędzy wielmożnymi Szymonem Piątkowskim, kawalerem lat
dwadzieścia osiem, i Marianną Oską, panną, lat dziewiętnaście, obydwoje wyznania
rzymskokatolickiego, parafianie krzemienieccy; w obecności świadków: Teodora
Łuczyńskiego, Ludwika Cichockiego i Marcina Jakubowskiego”.
W 1832 roku Szymon Leonard Piątkowski, syn Dominika w imieniu swoim i swoich barci
rodzonych Franciszka Ksawerego i Mikołaja Piątkowskich prowadził legitymacje w celu
dołączenia do rodu ojca oraz uznanie w godności szlacheckiej. Pomyślny finał został
osiągnięty tegoż roku na mocy decyzji Wołyńskiego Szlacheckiego Zgromadzania
Deputowanych pod nr 2667. Szymon Leonard Piątkowski - według księgi marszałkowskiej w 1834 roku z synami: Sewerynem i Teofilem zamieszkali we wsi Tesłuhów powiat
dubieński guberni wołyńskiej. Tesłuhów – wieś nad rzeką Plaszową, dopływ Styru, powiat
dubieński guberni wołyńskiej, gmina Tesłuhów, 15 wiorst od Beresteczka, 40 wiorst od
Dubna.
7
W tej samej wsi zamieszkali i bracia stryjeczni Szymona Leonarda Piątkowskiego,
mianowicie: Józef, Joachim Józef i Piotr, synowie Mateusza Piątkowscy. Wszyscy razem są
wpisani do szeregu szlachty czynszowej pod nr 242 we wsi Tesłuhów, mianowicie, szlachcice
Piątkowscy: Szymon, syn Dominika (38), jego synowie Seweryn (4), Teofil (2), brat
stryjeczny Józef, syn Mateusza (39), jego bracia rodzeni Joachim Józef (24), Piotr (15).
Szymon Leonard Piątkowski w małżeństwie z Marianną Oską wychowali sześciu synów:
Seweryna (1828-1863), Teofila (*1830), Józefa (*1833, ożenił się z Orlińską), Adolfa (*1836,
ożenił się z Dennebeltówną), Hipolita Dominika (*1843) i Kazimierza (*1846), oraz dwie
córki: Marię i Teklę.
Kolejna legitymacja w celu udowodnienia szlachectwa Szymona Leonarda Piątkowskiego
oraz jego synów na Wołyniu została wstrzymana z powodu wybuchu powstania styczniowego
w 1863 r. Właśnie w tym roku na mocy dekretu władz zaborczych został wstrzymany proces
uznania w szlachectwie osób pochodzących z byłej szlachty polskiej. Szymon Leonard
Piątkowski zmarł przed 1864 rokiem. Jeden z jego synów – Adolf wznowił próbę legitymacji
rodziny pod koniec 1864 roku, ale o tym poniżej.
Seweryn Piątkowski – starszy z synów Szymona Leonarda Piątkowskiego – zmarł w dniu
9 maja 1863 roku mając 35 lat. Metryka zgonu informuje, że spadł z konia i zabił się, ciało
jego w dniu 11 maja przy udziale księdza Władysława Sierakowskiego zostało pogrzebane na
parafialnym Beresteckim cmentarzu. W tym miejscu mamy zasługującą na uwagę zbieżność.
Dowodów o czynnym udziale synów Szymona Leonarda Piątkowskiego w powstaniu
styczniowym 1863 roku na Wołyniu nie mamy, lecz zbieżność dat prowadzi do pewnych
przypuszczeń. Dokładnie jest wiadomo, że powstanie na Wołyniu ruszyło w dniu 8 maja 1863
roku, Seweryn Piątkowski tragicznie zaginął w dniu 9 maja tegoż roku, z czego można
wnioskować, że Seweryn Piątkowski zginął w pierwszej potyczce czy też mógł zostać zabity
przez miejscowych chłopów, rzecz jasna czego, ksiądz nie wpisał w księgę metrykalną.
Można, porównując fakty, hipotetycznie to założyć.
Adolf Piątkowski – czwarty z rzędu syn Szymona Leonarda, w dniu 15 grudnia 1864 roku
w imieniu własnym oraz braci swoich rodzonych niepełnoletnich Hipolita i Kazimierza
Piątkowskich, synów Leonarda Szymona, dokonał próby wznowienia procesu legitymacji
rodziny. W tym celu zebrał, zgodnie z przepisami, zaświadczenia marszałka szlachty guberni
wołyńskiej oraz gubernatora tej guberni, którzy oświadczyli własnoręcznymi podpisami, że
Adolf Piątkowski, syn Szymona oraz jego bracia rodzeni niepełnoletni Hipolit i Kazimierz
Piątkowscy nie są pozbawieni przywileju szlacheckiego za przestępstwa polityczne bądź
karne i nie są ściągani za one przez sądem czy też śledztwem. W dniu 1 lutego 1865 roku
Wołyńskie Szlacheckie Zgromadzenie Deputowanych rozpatrywało dokumenty złożone do
legitymacji przez Adolfa Piątkowskiego, uznawszy je za zgodne z przepisami, swoim
orzeczeniem wystąpiło przed Rządzącym Senatem Imperium Rosyjskiego o uznanie Adolfa,
Hipolita i Kazimierza Piątkowskich w szlachectwie oraz dołączenie do rodziny ojca
wylegitymowanej w 1832 roku pod nr 2667. Niestety, sprawa ta nie doszła po skutku.
Zamieszanie nastąpiło z powodu podwójnego imienia Szymona Leonarda Piątkowskiego,
który w różnych dokumentach został odnotowany na dwa sposoby: raz – jako Szymon, drugi
raz – jako Szymon Leopold. Sprawę tą musiał wyprostować Łucko-Żytomierski
Rzymskokatolicki Konsystorz Duchowny, który dopiero w 1872 roku dokonał odpowiednich
zmian (dopisków) w metrykach chrztu dzieci Szymona Leonarda Piątkowskiego. Trwało to
ponad siedem lat. Zmęczeni czasem i wydatkami Piątkowscy po prostu zrezygnowali. Główna
jednak przyczyna tych wydarzeń została ujawniona dopiero w 1893 roku, o tym poniżej.
8
Zaświadczenie wołyńskiego gubernatora o przynależności do stanu szlacheckiego
Adolfa, Hipolita i Kazimierza – braci rodzinnych Piątkowskich synów Szymona Leonarda,
1864 r.
Kazimierz Piątkowski – najmłodszy syn Szymona Leonarda, przyszedł na świat dnia
4 marca 1846 roku w folwarku Naręczyńskim, a dwa dni później 6 marca tegoż roku
w Beresteckim rzymskokatolickim parafialnym kościele został ochrzczony z wody i świętych
olejów. Trzymali go do chrztu: odnodworiec Mieczysław Palczewski, kawaler, z urodzoną
Katarzyną Antoszewską, małżonką Łukasza. Zachował się wpis o chrzcie Kazimierza w
Beresteczku.
9
Metryka chrztu Kazimierza Piątkowskiego, syna Szymona Leonarda.
Wpis do ksiąg metrykalnych rzymskokatolickiej parafii Beresteczko, 1846 r.
Asystowali odnodworiec Michał Palczewski, kawaler z urodzoną Apolonią Golinowską,
małżonką Józefa. W metryce chrztu Kazimierza Piątkowskiego znalazła się adnotacja, że
zgodnie z decyzją Łucko-Żytomierskiego Rzymskokatolickiego Konsystorza Duchownego z
dnia 26 czerwca 1872 roku, obok imienia jego ojca – Szymona Piątkowskiego zostało
dopisane jego drugie imię – Leonard. Kazimierz miał liczne rodzeństwo: pięciu braci oraz
dwie siostry: Marię (po mężu Nocman) i Teklę (po mężu Zawadowska). W styczniu 1877
roku Kazimierz Piątkowski zawarł związek małżeński z Emilią Budkiewiczówną.
10
Kazimierz i Emilia z domu Budkiewicz Piątkowscy z córką Marią.
Przez długie lata rodzina ta mieszkała w majątku Werbeń na Wołyniu, gdzie Kazimierz pełnił
funkcję ekonoma. Ze związku z Emilią było potomstwo: syn Ezechiel Mirosław oraz córki
Jadwiga (po mężu Dobrzyńska) i Maria (po mężu Zarucka). Córka Kazimierza Jadwiga,
zamieszkała wraz z mężem Flawianem Dobrzyńskim w miejscowości Derebczyn (parafia
Murafa). Kazimierz Piątkowski zmarł przed 1923 rokiem i został pochowany na cmentarzu w
Murafie. Po śmierci męża Emilia zamieszkała u Flawiana i Jadwigi Dobrzyńskich w
Derebczynie, gdzie zmarła w roku 1923. Pochowana została obok męża na cmentarzu w
Murafie.
Ezechiel Mirosław Piątkowski, syn Kazimierza, urodził się w dniu 10 kwietnia 1881 roku
w miejscowości Werbeń w parafii rzymskokatolickiej Beresteczko. Z wykształcenia był
gorzelanym, pracował w gorzelniach na Wołyniu i na Podolu (między innymi w Żytomierzu i
Winnicy). W 1913 roku w parafii rzymskokatolickiej Kołki zawarł związek małżeński z
Heleną Biernacką, właścicielką majątku Jaromel (wraz z dwiema siostrami).
11
Ezechiel Mirosław i Helena z Biernackich Piątkowscy.
Tegoż roku urodziła się im pierwsza córka – Irena, (po mężu Zajewska), w 1915 roku druga
córka Zofia (po mężu Wdziękońska), w 1919 roku trzecia córka Wanda, a w 1924 roku
czwarta córka Wacława (po mężu Purr). Mirosław Piątkowski został w 1915 roku wcielony
do armii carskiej co spowodowało, że jego żona Helena wraz z córkami Ireną i Zofią
przeniosła się do Derebczyna, gdzie mieszkała już jej teściowa Emilia. Mirosław Piątkowski
wstąpił do formujących się na Wołyniu Legionów Polskich, pod dowództwem gen. DowborMuśnickiego. W 1924 roku gdy zaczęła się repatriacja do Polski, Piątkowscy z córkami
przenieśli się do Łucka. Początkowo do wynajętego mieszkania przy ulicy Krakowskiej a
potem do domu przy ulicy Monopolowej 41 (obecnie Łomonosowa), gdzie mieszkała ciotka
Mirosława, Maria Nocman. Za zgodą ciotki, Piątkowscy zostali współwłaścicielami tego
domu. W Łucku urodził się jedyny syn Mirosława i Heleny Piątkowskich, Tadeusz (1926).
Mirosław pracował w Łucku w Urzędzie Ziemskim. Druga wojna światowa odcisnęła swoje
piętno na rodzinie Piątkowskich. Utracili majątki i zostali zmuszeni do opuszczenia Wołynia.
Z dzieci Ezechiela Mirosława i Heleny Piątkowskich: – Zofia zginęła w powstaniu
Warszawskim (1944); – Wacława została po powstaniu Warszawskim wywieziona przez
Niemców do obozu w Ravensbruck; – Wanda po ciężkiej chorobie, zmarła w roku 1946 roku;
– Tadeusz w wieku 17 lat „poszedł do lasu” do partyzantki ( 27 Wołyńska DP AK). Po
wojnie Piątkowscy zostali expatriowani do Brzeźna koło Czarnkowa. Potem ich drogi wiodły
przez Trzciankę i Koszalin do Polanicy, gdzie zamieszkali razem z córką Wacławą i jej
mężem Stanisławem Purrem. Mirosław Piątkowski zmarł 1 grudnia 1953 roku w Polanicy
Zdroju i tam został pochowany. Jego małżonka Helena Piątkowska zmarła 9 czerwca 1964
roku we Wrocławiu i tam jest pochowana.
Tadeusz Piątkowski, syn Ezechiela Mirosława, urodził się 3 maja 1926 roku w Łucku. Mieszkał
w Łucku razem z rodzicami przy ulice Monopolowej 41 w dzielnicy Krasne. W wieku 17 lat
został partyzantem (pseudonim Piątek) w oddziale Armii Krajowej „Łuna” (później w składzie
12
24pp w 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej). Po rozbrojeniu części oddziałów
dywizji przez Sowietów, został wcielony do I Dywizji WP z którą dotarł do Mirosławca na Wale
Pomorskim, gdzie został ranny. Po wojnie osiadł w Koszalinie, gdzie w roku 1947 zawarł
związek małżeński z Marią z domu Mężyńską.
Tadeusz Piątkowski, syn Ezechiela Mirosława
(1926-1976)
Maria Piątkowska
z domu Mężyńska
W Koszalinie Tadeusz Piątkowski kierował pierwszą po wojnie stacją obsługi samochodów. Miał
4 synów: Lecha (*1947), Wojciecha (*1949), Marka (*1951) i Piotra (*1956). Po ciężkiej
chorobie zmarł 8 kwietnia 1976 roku w Koszalinie i tam został pochowany.
Lech Piątkowski, syn Tadeusza, urodził się 12 grudnia 1947 roku w Koszalinie.
Ma córkę Monikę (*1969) i syna Rafała (*1975), który ożenił się z Karoliną z domu
Rajkowską.
Z tego związku urodził się 8 kwietnia 2015 roku wnuk Lecha, Ksawery Rafał Piątkowski.
13