ZE ŚMIERCI DO ŻYCIA Gdy raz poznawszy Boga, nie zasługujemy

ZE ŚMIERCI DO ŻYCIA
Gdy raz poznawszy Boga, nie zasługujemy za Jego światło przez brak
czujności w kochaniu, gdy nie wykorzystując łaski pozwolimy, że krzyż
nas powali- nasza dusza miota się w ciemności i udrękach, i szuka
Boga.
Szuka Miłości, wzywa jej, woła, czasem krzyczy i lamentuje. Lecz nie
znajduje jej. Nie znajduje, bo nie kocha.
Bóg nie ustępuje. Jego prawo jest niezmienne. <<Niebo i ziemia
przeminą…>> (Mk 13,31). A Jego słowa nie znają wyjątków.
Dusza nie ma prawa do miłości, zanim nie zacznie kochać-otrzymuje
miłość, kiedy ma miłość.
Bóg stworzył ją na swój obraz i podobieństwo i szanuje godność, w
którą ją przyodział.
To dusza ma podjąć inicjatywę i kochać jak gdyby pierwsza w
odpowiedzi na łaskę. Wtedy Bóg przychodzi, objawia się temu, kto Go
kocha, daje temu, kto ma, tak że będzie miał nadmiar.
Dusza, która kocha, uczestniczy w Bogu i czuje się królową. Niczego
się nie boi. Każda rzecz nabiera dla niej wartości.
Przychodzimy ze śmierci do życia, kiedy kochamy.
Chiara Lubich, Tylko Jedno, Katowice 1986