Praktyczne metody doboru elementów ogrzewania

INSTALACJE GRZEWCZE
Na przykładzie firmy Ensto
Praktyczne metody doboru
elementów ogrzewania
podłogowego
Marcin Zawisza
Ciepło w ogrzewaniu
grzejnikowym wytwarzane jest
na wysokości kilkudziesięciu
centymetrów i unosząc
się ku górze pozostawia
nieogrzaną przestrzeń tuż
przy podłodze. Ogrzewanie
podłogowe natomiast
zapewnia optymalny rozkład
temperatury w pomieszczeniu.
Dzięki korzystnemu rozkładowi temperatury w pomieszczeniu ogrzewanym podłogowo można obniżyć temperaturę o ok. 1-2ºC bez zauważalnego zmniejszenia komfortu
cieplnego, co z kolei zmniejsza o ok. 10% koszty eksploatacji
systemu grzewczego. Ogrzewanie podłogowe przyspiesza
schnięcie mokrych podłóg i zapobiega powstawaniu zawilgoceń. Ciepła podłoga daje poczucie komfortu, a brak
widocznych elementów grzejnych podnosi estetykę i daje
większą dowolność w aranżowaniu wnętrza.
Elementy systemu
Systemy ogrzewania podłogowego oferowane przez Ensto
składają się z mat grzewczych Thinmat, przewodów grzewczych Tassu i Tassu-S, termostatów Eco oraz drobnych elementów montażowych.
34
Maty grzewcze Thinmat to specjalnie dobrane odcinki przewodów grzewczych rozmieszczonych na siatce z PVC w taki
sposób, aby zapewnić odpowiednio 100 W/m², lub 160 W/m².
Instalacja mat grzewczych jest bardzo prosta: siatkę, do której
przymocowany jest przewód można nacinać – dostosowując
kształt maty do wymiarów pomieszczenia. Ponieważ maty
grzewcze są cieńsze od przewodów – stosuje się je głównie
tam, gdzie nie można podnieść poziomu podłogi (np. w trakcie remontu mieszkania).
Przewody Tassu to dwużyłowe przewody grzewcze występujące w gotowych, jednostronnie zasilanych zestawach o długościach od 11 do 106 metrów, i mocy odpowiednio od 240
do 2200 W. Ich moc jednostkowa wynosi 20 W/m. Przewody
Tassu-S to przewody stosowane do ogrzewania podłóg
gipsowych, jastrychowych i drewnianych. Moc jednostkowa
wynosi 10 W/m. Przewody Tassu (Tassu-S) są zdecydowanie
tańsze od mat grzewczych, natomiast ich instalacja wymaga
więcej czasu. Do układania przewodów pomocna jest taśma
Polski Instalator 11/2010
INSTALACJE GRZEWCZE
montażowa, umożliwiająca zachowanie odpowiednich odległości pomiędzy kolejnymi przewodami. Dzięki temu – odpowiednio zwiększając lub zmniejszając odstępy pomiędzy
przewodami – sami możemy zadecydować gdzie będziemy mieli większą moc jednostkową (obszary wychładzane
np. w pobliżu drzwi i okien), lub mniejszą (np. pod meblami).
Znacznie prostsze jest też układanie przewodów w różnego
rodzaju wnękach, omijanie filarów, lub innych elementów
stałej zabudowy.
Dobór rodzaju ogrzewania
podłogowego
Nowość
ECO16LCD to nowy, programowalny termostat
do sterowania elektrycznym ogrzewaniem podłogowym. Wyposażony
jest w wyświetlacz LCD
oraz czujniki temperatury powietrza i podłogi.
Termostat – dzięki możliwości programowania 4 trybów pracy w ciągu tygodnia i 2 trybów weekendowych – umożliwia redukcję kosztów ogrzewania bez utraty komfortu cieplnego.
Ogrzewanie podłogowe możemy podzielić na dwa typy:
◗ ogrzewanie zasadnicze – gdzie ułożone w podłodze
przewody/maty grzewcze są jedynym źródłem ciepła
w pomieszczeniu,
◗ ogrzewanie uzupełniające – gdzie ułożone w podłodze
przewody lub maty grzewcze występują obok innego źródła ciepła (najczęściej grzejnika) i mają za zadanie jedynie
dogrzewać pomieszczenie poza sezonem grzewczym, lub
zapewnić efekt tzw. ciepłej podłogi cały rok.
Moc cieplna, jaką należy dostarczyć do pomieszczenia
w celu zapewnienia odpowiedniego komfortu cieplnego
zależy od wielu czynników. Przede wszystkim od wielkości
i przeznaczenia pomieszczenia, a także stopnia izolacji
cieplnej budynku, głębokości instalacji (grubości wylewki), czy wreszcie od rodzaju materiału wykończeniowego
podłogi. Ponieważ skracanie fabrycznie przygotowanych
zestawów przewodów lub mat jest niemożliwe – niezwykle
ważne jest właściwe dobranie długości przewodu/maty
do wielkości i kształtu pomieszczenia. Dla ogrzewania
zasadniczego (w nowym budownictwie, dla pomieszczeń
o wysokości 2,5 m) przyjmuje się wartości pomiędzy
80-120 W/m², dążąc do ułożenia maty/przewodu na całej
powierzchni pomieszczenia. W sytuacjach, gdy nie można
ułożyć maty/przewodu na całej powierzchni pomieszczenia (np. w łazience, gdzie część powierzchni zajmuje
wanna lub brodzik) na pozostałej części podłogi musimy
zgromadzić odpowiednio większą moc, aby ogrzać całe
pomieszczenie.
Przy ogrzewaniu uzupełniającym, w celu zapewnienia efektu tzw. „ciepłej podłogi” ogrzewanie układa się jedynie
w tych obszarach, gdzie się poruszamy – więc najczęściej
przed wanną, czy brodzikiem w łazience, lub na środku ciągów komunikacyjnych. Ponieważ takie ogrzewanie włączane jest jedynie okresowo (np.przed i po kąpieli), i zależy nam
na szybkim nagrzaniu podłogi – więc do tego typu zastosowań przyjmuje się moc jednostkową rzędu 160 W/m².
W układach elektrycznego ogrzewania podłogowego bardzo ważną rolę pełni sterowanie, a więc odpowiednio
Polski Instalator 11/2010
dobrany regulator i czujnik temperatury. Najprostszymi
urządzeniami tego typu są regulatory typu ECO10FJ wyposażone w podłogowy czujnik temperatury zapewniający
utrzymanie temperatury podłogi na nastawionym poziomie
(bez względu na temperaturę pomieszczenia). Lepszym rozwiązaniem jest termostat ECO16FRJ wyposażony jednocześnie w obydwa czujniki: podłogowy i powietrzny – umożliwiający utrzymanie stałej temperatury w pomieszczeniu
i jednocześnie zapobiegający nadmiernemu wzrostowi
temperatury posadzki.
Przykłady doboru elementów
ogrzewania podłogowego
Przykład obliczeniowy 1
Ogrzewanie podłogi w łazience o wymiarach 2x2,5 m = 5 m2,
w bloku mieszkalnym (wysokość 2,5 m). Część powierzchni
35
INSTALACJE GRZEWCZE
Ponieważ możemy odliczyć część podłogi, po której nigdy
nie stąpamy (przy ścianach) – dla powyższego przypadku najlepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie maty
grzewczej Thinmat EFHTM160.2 o powierzchni 2 m² i mocy
jednostkowej 160 W/m² (aby podłoga możliwie szybko się
nagrzewała). Do sterowania matą – programowalny sterownik ECO16LCD, na którym można ustawić np. codzienną
pracę w okresie, w którym najczęściej korzysta się z łazienki
(np. godz. 19-23).
(ok. 40%) jest niedostępna ze względu na stojącą na niej
wannę. Wolna powierzchnia podłogi to 3 m².
Ogrzewanie podłogowe ma zapewnić jedynie efekt tzw.
ciepłej podłogi (włączane okresowo), ponieważ w łazience
znajduje się inne źródło ciepła – grzejnik c.o., pełniący funkcję
ogrzewania zasadniczego.
36
Przykład obliczeniowy 2
Ogrzewanie podłogowe w niewielkim pokoju (10 m², wysokość 2,5 m) w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym.
Ponieważ budynek jest nowy – więc jest dość dobrze ocieplony. W pokoju nie ma innego typu ogrzewania – ogrzewanie podłogowe musi pełnić rolę ogrzewania zasadniczego. Ponieważ ogrzewanie będzie pracowało większą część
doby – dlatego można skorzystać z maty o niższej mocy
– EFHTM100.10 (powierzchnia maty 10 m², moc jednostkowa
100 W/m²), lub przewodu grzewczego TASSU12 (54 m, 1200
W) Do sterowania przewodem/matą termostat np. ECO16FRJ
– wyposażony w czujnik podłogowy, oraz czujnik temperatury powietrza w pomieszczeniu lub – jak w przykładzie
pierwszym, programowalny termostat ECO16LCD. ■
(fot. Ensto)
Polski Instalator 11/2010