Świat Radio 12/2010

Transkrypt

Świat Radio 12/2010

Instalacje antenowe – przepisy prawne
INDEKS 332739
ISSN 1425-1701
12/2010
wewnątrz
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
nr 12 (551)/2010
Magazyn wszystkich u¿ytkowników eteru 9,80 z³
K R Ó T K O F A L A R S T W O
C B
R A D I O T E C H N I K A
nak³ad: 14 500 egz.
w tym
VAT 0%
Yaesu FT-DX5000D
Przewodnik:
anteny HF
Przydatne urządzenia
krótkofalarskie
Radiostacja R-137
Prawda o SWR
FOT. ISP7SP
Radiostacja
AW4/AH1
...Bieżące informacje
W NUMERZEprzez 24 h na serwisie „Internetowy Świat Radiooperatora”
Artykuł z okładki – str. 20
Anteny HF
Anteny na pasma amatorskie fal krótkich bez problemu
można kupić gotowe, bo rynek oferuje coraz więcej
nowych modeli. W kolejnym przewodniku po rynku prezentujemy wybrane dostępne na rynku anteny HF. Oprócz
opisów kilku modeli produkowanych przez firmy polskie,
zamieszczamy kilkanaście opisów anten zachodnich firm
radiokomunikacyjnych (pionowe, poziome, drutowe...).
12(181)/2010
S
P
I
S
T
R
E
Œ
C
I
6
AKTUALNOŚCI
Wiadomości DX-owe dla krótkofalowców
13
Zawody
14
TEST
Yaesu FT-DX5000 (2)
47
RADIOKOMUNIKACJA
Anteny HF
20
W numerze
ANTENY
Prawda o SWR
ŁĄCZNOŚĆ
Nie(nowy) obowiązek prawny
34
PREZENTACJA
Radiostacja R-137
68
ŚWIAT KF/UKF
Z życia klubów i oddziałów PZK
50
RADIO RETRO
Radiostacja AW4/AH1
59
WYWIAD
Założyłem firmę Netpol
31
Mój kontakt z IARU
40
HOBBY
Przydatne urządzenia krótkofalarskie
54
DIGEST
Fabryczne i amatorskie nowości
60
FORUM CZYTELNIKÓW
Porady
64
RYNEK I GIEŁDA
70
wewnątrz:
KRÓTK
POLSKI
4
44
Świat Radio Grudzień 2010
OFALOWIEC
12/2010
Wydawca miesięcznika „Świat Radio”
(12 numerów w roku):
AVT-Korporacja Sp. z o.o. ul. Leszczynowa 11,
03-197 Warszawa, tel. 22 257 84 99,
faks 22 257 84 00,
e-mail: [email protected],
www.avt.pl
Dyrektor Wydawnictwa:
Wydawnictwo
AVT należy
Wiesław Marciniak
do Izby
Adres redakcji: 03-197 Warszawa, Wydawców
Prasy
ul. Leszczynowa 11,
tel. 22 257 84 49, faks 22 257 84 67,
www.swiatradio.pl
e-mail: [email protected]
Redaktor naczelny: Andrzej Janeczek,
tel. 22 257 84 49
Stali współpracownicy:
Marek Ambroziak SP5IYI,
Roman Buja
Zdzisław Bieńkowski SP6LB,
Krzysztof Dąbrowski OE1KDA,
Wojciech Nietyksza SP5FM,
Miesiêcznik
wyró¿niony
Tadeusz Raczek SP7HT,
Odznak¹
Andrzej Sadowski SP6ECA,
Honorow¹
Piotr Skrzypczak SP2JMR
PZK
Krzysztof Słomczyński SP5HS
Opracowanie graficzne,
redakcja techniczna i skład:
Maria Drozdek, Adam Łowicki
Internetowy Świat Radiooperatora:
Przemysław Karwowski SP3FAR
Dział Reklamy: Grzegorz Krzykawski,
tel. 22 257 84 60, faks 22 257 84 67,
Prenumerata: tel. 22 257 84 22-25,
faks 22 257 84 00,
Nakład: 14 500 egzemplarzy
„Świat Radio” jest wyłącznym
reprezentantem Polski w sieci
czasopism organizacji
członkowskich IARU.
Artykułów niezamówionych nie zwracamy. Zastrzegamy
sobie prawo do skracania i adiustacji nadesłanych
artykułów. Za treść reklam i ogłoszeń nie ponosimy
odpowiedzialności. Opisy urządzeń i układów elektronicznych oraz ich usprawnień zamieszczone w ŚR mogą
być wykorzystane wyłącznie do własnych potrzeb.
Wykorzystywanie ich do innych celów, zwłaszcza do
działalności zarobkowej, wymaga zgody autora opisu.
– www.swiatradio.pl...
O D
Str. 34
Pomiary w specjalistycznych laboratoriach są dość
drogie, a modelowanie i testowanie anten jest niezwykle czasochłonne, bo wymaga wykonania serii pomiarów parametrów po każdej modyfikacji testowanego
modelu anteny.
Nie(nowy)
obowiązek
prawny
Ministerstwo Środowiska ogłosiło
rozporządzenia, które zaczynają
obowiązywać od stycznia 2011
Dotyczą one nie tylko instalacji
amatorskich, ale wszystkich instalacji, których parametry wchodzą
w zakres określony przez Prawo
ochrony środowiska. Istotny jest
w nich wymóg określający poziom
mocy 15 W EIRP, powyżej której
muszą być dokonywane zgłoszenia.
Szczegóły w artykule SP6IEQ.
R E D A K C J I
Anteny HF
Str. 68
Radiostacja
R-137
Wojskowa radiostacja R-137 to do
niedawna supertajny sprzęt nadawczo-odbiorczy. Dzisiaj, po wycofaniu
z wyposażenia Wojska Polskiego, na
mocy porozumienia PZK z MON trafia
do wybranych klubów łączności SP.
Urządzenie to może pracować w zakresie częstotliwości 20–59,9999
MHz, z mocą nadajnika 800 W, wieloma emisjami radiowymi (A1, F1, F6,
A9A, A3J, A3A, A3H, A3BJ, 3BA, F3).
Str. 54
krótkofalarskie
W finale konkursu PUK (przydatne urządzenie
krótkofalarskie) zwyciężył projekt PSK NIKI
Pawła SP7NJR. Jest to prosty minitransceiver
PSK na 80 m, o mocy 5 W. Układ pracuje z bezpośrednią przemianą częstotliwości na układzie
NE612 i może być pierwszym urządzeniem
nadawczo-odbiorczym do emisji cyfrowych
(współpracuje z kartą dźwiękową komputera).
Str. 47
Yaesu FT-DX5000
FT-DX5000 to najnowsza seria Premium transceiverów Yaesu z dwoma niezależnymi odbiornikami oraz wieloma unikalnymi rozwiązaniami, opcjami i akcesoriami. Urządzenie ma moc nadajnika 200 W i jest dostępne w trzech wersjach
(FT-DX5000, FT-DX5000D, FT-DX5000MP). Przed zakupem warto zapoznać się
z testami tego transceivera.
Anteny to temat stary jak radio. Kiedyś z zasady
wykonywane samodzielnie, bo nie na wszystkie zakresy
były produkowane fabrycznie. Aktualnie każdą antenę
można kupić, problemem często jest wybór.
Nie każdy model anteny (dotyczy to właśnie zakresu
HF, czyli fal krótkich) da się zamontować na dostępnym
terenie. Dobrze jest najpierw przeprowadzić analizę
pod kątem wymaganej powierzchni oraz możliwości
instalacji (warto wykorzystać naturalne punkty do
montażu czy zaczepienia, np. wysokie sąsiednie budynki). Na początku należy także zdecydować, czy antena
ma być jednopasmowa, czy wielopasmowa, pozioma czy
pionowa.
Wśród mnogości ofert rynkowych na pewno znajdzie
się taki model, który będzie spełniał nasze wymagania.
Z pomocą przyjdzie na pewno zamieszczony wewnątrz
numeru przewodnik, sporządzony na podstawie ankiet
wypełnionych przez krajowych dystrybutorów.
Zdarzają się przypadki, że niektórzy producenci, aby
przebić konkurencję, podają lepsze niż konkurencja parametry anten oferowanych przez siebie. Z kolei nabywcy (użytkownicy) anten nie są w stanie sprawdzić, czy
reklamowany produkt rzeczywiście reprezentuje sobą
tak wysokie walory, jak zachwala to sprzedawca, bowiem dokładne ich pomiary mogą być przeprowadzone
tylko na specjalnym stanowisku pomiarowym. Pomiary
przeprowadzone w warunkach naturalnego otoczenia
(zabudowa i pokrycie terenu wokół anteny) są zawsze
zakłamywane przez wpływ tego otoczenia i dla każdej
lokalizacji dają inne rezultaty.
Pomiary w specjalistycznych laboratoriach są dość
drogie, a modelowanie i testowanie anten jest niezwykle
czasochłonne, bo wymaga wykonania serii pomiarów
parametrów po każdej modyfikacji testowanego modelu
anteny.
Nic dziwnego, że anteny renomowanych firm, które
wykonywały takie badania, są z reguły dużo droższe,
niż tak zwane anteny „podrobione”. Klient patrzący
głównie na cenę produktu powinien zdawać sobie z tego
sprawę.
Jeżeli jesteśmy przy temacie anten, chciałbym przypomnieć, że od 1 stycznia 2011 r. wchodzą przepisy
prawne Ministerstwa Środowiska dotyczące instalacji
antenowych. Warto zapoznać się z artykułem SP6IEQ
„Nie(nowy) obowiązek prawny”.
Z okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku
życzę wszystkiego najlepszego!
Andrzej Janeczek
5
AKTUALNOŚCI
Sprzęt
Kenwood TS-590
Nowy transceiver Kenwood na rynku
drugi, o zmiennej szerokości 500 Hz i 2,7
Wprowadzony na rynek w październiku
tego roku nowy model Kenwood TS-590S
jest następnym krokiem w technologii
firmy Kenwood.
TS-590 ma możliwość pracy w zakresie HF
+ 6 m (TX: 10–160 m + WARC/50–54 MHz;
RX: 0,5–30 MHz/50–54 MHz) z maksymalną
mocą 100 W i podstawowymi emisjami CW,
SSB, FM.
Odbiornik ma dwa roofing filtry:
6 kHz przed pierwszym mikserem, zwiększający zdolność do separowania sygnałów i usuwania niechcianych zakłóceń
kHz, zabudowany po wzmacniaczu,
zapewni większą dynamikę sygnału.
Obydwa roofing filtry są wmontowane
w pierwszą pośredniej 11,374 MHz, co
zapewna prawidłowy odbiór stacji nawet
przy bardzo silnych interferencjach.
Nowy układ DDS umożliwia uzyskanie
wyższego stosunku sygnał/szum. Z konstrukcji wykluczono klasyczną pętlę PLL/
VCO, a wyjście układu DDS dostarcza
sygnał bezpośrednio do miksera.
Ponadto radiostacja jest zaopatrzona
w układ DSP oparty na jednym procesorze.
Producent zapowiada, że będzie to ewolucja z układu montowanego w modelu TS-870, co zwiększy jakość odbiornika. Nowej
jakości regulacja wzmocnienia w odbiorniku umożliwi uzyskanie współczynnika
IMD na poziomie radiostacji z wyższej
półki.
Transceiver jest wyposażony w nadajnik
o mocy 100 W, a nad chłodzeniem czuwają
dwa wysokołożyskowane, wolnoobrotowe
wentylatory o wymiarach 60 × 60 mm.
Producent zwrócił też uwagę na kształt
ramy i przekonstruował ją tak, aby szum
przepływającego powietrza z kanałów
wentylacyjnych był jak najmniej słyszalny.
Zabudowany tuner antenowy ma możliwość zmiany trybu pracy odbiornika
(możliwość wyboru, czy tuner ma być
włączony w tor odbiornika, czy też nie).
Zmianie uległo też menu urządzenia. Obsługa klawiszami strzałek i opis poszczególnych funkcji jest intuicyjny. Wyświetlacz
urządzenia ma możliwość zmiany koloru
pomiędzy bursztynowym a zielonym.
Zintegrowany moduł USB, poza komunikacją z komputerem na zasadzie sterowania i przekazywania informacji, ma
zintegrowany moduł emisji cyfrowych
z własną kartą muzyczną (takie rozwiązanie zastosowano w modelach firmy Icom,
np. IC-7200).
Z nieoficjalnych informacji wynika, że TS-590 będzie mieć w rankingu prawdopodobnie najlepsze parametry toru odbiorczego.
[www.ten-tech.pl]
[www.netpol.pl]
Aktualności
Alan HM-435 (435/S)
6
Radiotelefony samochodowe Taxi
System terminalowy i jego ciągła aktywność oraz rozwój jest podstawą działalności
nowoczesnej sieci Taxi. Wybór urządzenia
nadawczo-odbiorczego dla firmy do pracy
w takiej sieci może wydawać się skomplikowanym procesem ze względu na dużą ofertę dostępnych na rynku radiotelefonów.
W kraju jest znanych kilka firm radiowych
oferujących urządzenia i oprogramowanie
służące do zarządzania korporacją Taxi.
W ostatnim czasie do firm oferujących
takie radiotelefony dołączył także Alan,
wprowadzając do swojej oferty między
innymi dwa radiotelefony samochodowe:
HM-435 i 435/S.
HM-435 to profesjonalny radiotelefon pracujący w paśmie 403–470 MHz, z wyświetlaczem graficznym, przystosowany do
pracy w korporacji Radio-Taxi. Ma 200 programowalnych kanałów i moc nadajnika
od 10 W do 25 W.
Z kolei HM-435/S to programowany radiotelefon UHF z rozłączanym przednim
panelem, przystosowany do pracy w kor-
poracjach Radio-Taxi z systemem Radiss
(częstotliwość pracy 403–470 MHz, 32 kanały, moc wyjściowa 4–25 W).
Są to urządzenia wyposażone w niezbędne
elementy regulacyjne. Mają tylko jedno
pokrętło regulacji głośności zamocowane
po lewej stronie dużego wyświetlacza graficznego LCD (120 x 32). Po prawej stronie
na przedniej ściance jest zamocowany
wewnętrzny głośnik 4 W (na dole są podświetlone cztery klawisze funkcyjne).
Ponadto urządzenia są wyposażone między innymi w sygnalizację CTCSS i DCS
(+ 5 stałych dźwięków), transmisję danych,
połączenie alarmowe i automatyczne funkcje powtarzania, funkcję skanowania (skanowanie z priorytetem), pamięć Flash.
[www.alan.pl]
I
Wouxun KG-UV920R
Dwupasmowy radiotelefon
VHF/UHF
Wouxun wprowadził na rynek nowy, dwupasmowy radiotelefon samochodowy VHF/
UHF z możliwością jednoczesnego odbioru
144–430 MHz. Urządzenie wyposażono
w odejmowalny panel przedni i podwójny
wyświetlacz LCD dla VHF i UHF. Maksymalna moc nadajnika deklarowana przez
producenta wynosi 50 W, a liczba komórek
pamięci 999.
Podstawowe parametry urządzenia:
zakresy częstotliwości RX: FM: 65–220
MHz (odstęp częstotliwości 100 kHz);
LW: 150–500 kHz; AM: 500–2000 kHz
zakresy częstotliwości (TRX): FM 136–174
MHz/216–280 MHz/350–390 MHz; 400–
–470 MHz/400–480 MHz/420–520 MHz
odstęp częstotliwości: 5, 6,25, 10, 12,5, 15,
20, 25, 30, 50, 100 kHz
tryb pracy: F2D/F3E
impedancja anteny: 50 Ohm
stabilność częstotliwości: ± 2,5 ppm
napięcie zasilania: 13,8 V DC ±15%
pobór prądu odbiornika: 500 mA
pobór prądu nadajnika: 9 A
moc nadajnika: 50, 25, 5 W/VHF, 40, 20, 5
W/UHF
maksymalna dewiacja częstotliwości: 5
kHz
czułość odbiornika: 0,2 uV
szerokość pasma audio: 300–3000 Hz/
+1–3 dB
emisje pasożytnicze: < –36 dBm/9 kHz–1
GHz; –30 dBm/1 GHz–112,75 GHz
tłumienie pozakanałowe: < –60 dB/12,5
kHz, < –70 dB/25 kHz
częstotliwość tonu przemiennika: 1750
kHz
[www.mezcom.pl]
N
F
O
Networks 2010
W dniach 27–30 września br. miała miejsce w Warszawie
konferencja Networks 2010 (14. z serii konferencji organizowanych od 30 lat). W konferencji uczestniczyli naukowcy
z całego świata, operatorzy telekomunikacyjni, regulatorzy, organizacje standaryzacyjne, firmy wytwarzające sprzęt i oprogramowanie. Poprzednie konferencje odbywały się w Paryżu,
Brighton (UK), Innisbrook (USA), Palma de Mallorca (Hiszpania), Kobe (Japonia), Sydney (Australia), Sorrento (Włochy),
Toronto (Kanada), Monachium, Wiedniu, New Delhi oraz w Budapeszcie. Tegoroczna konferencja została zorganizowana
wspólnie przez Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych
Politechniki Warszawskiej oraz Stowarzyszenie Inżynierów
Telekomunikacji (pod patronem IEEE).
Konferencja była poświęcona głównie metodom planowania
i projektowania sieci telekomunikacyjnych i teleinformatycznych. Mottem tegorocznej konferencji, której nasz kraj był po
raz pierwszy gospodarzem, było: Networks for the e-Society
Program konferencji obejmował takie zagadnienia, jak: skalowanie, działanie sieci, zarządzanie usługami i ich jakością,
zarządzanie sieciami, niezawodność i bezpieczeństwo, czy
wreszcie współdziałanie różnych rodzajów sieci.
[www.pw.edu.pl]
Polska członkiem Rady ITU
Podczas Konferencji Pełnomocników Międzynarodowego
Związku Telekomunikacyjnego Rzeczpospolita Polska dołączyła do Rady ITU.
Konferencja odbyła się 11 października br. w Guadalajarze
(Meksyk). Polska ubiegała się o miejsce w Radzie z Regionu
C (Europa Wschodnia i Azja Północna), rywalizując między
innymi z Azerbejdżanem, Bułgarią, Czechami, Rumunią,
Rosją i Ukrainą.
Do zadań Rady należy kontrola aktualnej polityki, strategii
oraz działalności Związku w okresach pomiędzy Konferencjami Pełnomocników.
Organ powoływany jest na cztery lata i składa się z państw
członkowskich. W obecnej kadencji liczy 48 członków.
Poprzez członkostwo w najważniejszej i najbardziej wpływowej międzynarodowej organizacji telekomunikacyjnej
Polska będzie miała możliwość udziału w kreowaniu
międzynarodowej polityki w tym sektorze oraz szansę na
podjęcie nowych inicjatyw w ramach Międzynarodowego
Związku Telekomunikacyjnego.
[www.uke.gov.pl]
IC-T70E
„Pancerny” radiotelefon Icom
IC-T70E to radiotelefon o podwyższonych
parametrach i wysoce odpornej konstrukcji („pancerny ”). Obudowa oraz rama
zostały zaczerpnięte z urządzeń profesjonalnych. Parametry odbiornika oraz
nadajnika podwyższono, czyniąc IC-T70E
jednym z najlepszych dwupasmowych
radiotelefonów ręcznych na rynku. Odbiornik to superheterodyna z podwójną
przemianą częstotliwości, wyposażony
w głośnik o mocy 750 mW.
Dane techniczne:
zakres pracy: 144–146 MHz, 430–440 MHz
emisje: FM
moc nadajnika: 5 W
liczba komórek pamięci: 107
napięcie zasilania: 7,2 V DC
wymiary: 58 × 111 × 30 mm
waga: ok. 380 g
moc wyjściowa: 5 W/H, 2,5 W/M, 0,5 W/L
czułość (12 dB SINAD): 0,18 μV
[www.icompolska.pl]
Mobilny dostęp szerokopasmowy
Według badań firmy Ericsson mobilny dostęp szerokopasmowy stanowi obecnie tylko 10% całości abonamentów komórkowych, ale widoczny jest szybki wzrost ruchu w sieci.
Pomiary rzeczywistego ruchu na całym świecie pokazują, że
globalna transmisja danych zwiększyła się prawie trzykrotnie
w ciągu ostatniego roku, czyli niemal 10 razy szybciej, niż
w przypadku usług głosowych. Ruch danych w sieciach mobilnych gwałtownie rośnie, nawet po historycznym grudniu
2009 r., kiedy to po raz pierwszy prześcignął dane głosowe.
Według statystyk tej firmy, światowy ruch danych mobilnych
wynosi prawie 225 000. Dla konsumentów mobilna łączność
szerokopasmowa oznacza przekształcenie sposobu komunikowania się.
Ericsson, informując o dostarczeniu dwumilionowej stacji
bazowej (obecnie w branży zainstalowanych jest 5 mln
takich urządzeń), podtrzymuje swoje przywództwo w zakresie mobilnego dostępu szerokopasmowego.
Ericsson dostarczył większość sieci HSPA działających
z prędkością 14,4 Mb/s lub więcej i jest jedynym dostawcą
mającym udział we wszystkich głównych sieciach 4G/LTE
będących obecnie w budowie.
Na świecie jest już ponad 5 miliardów subskrypcji usług
mobilnych i, jak przewiduje Ericsson, do roku 2020 liczba
połączonych urządzeń wzrośnie do 50 miliardów.
[www.ericsson.com]
7
AKTUALNOŚCI
I
N
F
Sprzęt
O
Moduł radiowy na 2,4 GHz
Phoenix Contact oferuje nowy moduł radiowy RAD-ISM-2400-DATA-BD do interfejsów szeregowych. Ważną właściwością układu jest możliwość odbierania i wysyłania danych.
Urządzenie umożliwia bezprzewodowe połączenie w sieci
kilku sterowników lub innych urządzeń peryferyjnych w zakresie pasma ISM 2,4 GHz.
RAD-ISM-2400-DATA-BD zapewnia bezpieczną i bezbłędną
transmisję danych o zasięgu do dwóch kilometrów, także
w trudnych warunkach środowiskowych. Stosując dostępne
oprogramowanie, moduł można skonfigurować jako urządzenie nadrzędne (master), podrzędne (slave) lub jako podporządkowane urządzenie pośredniczące (repeater slave) pracujące w trybie store-and-forward. Dzięki temu jest możliwość
budowania różnorodnych sieci, od prostych typu single-hop
i niewielu urządzeń po złożone technologie multi-hop i 254
urządzenia (przy użyciu tylko jednego typu urządzenia).
Beznapięciowy styk RF-Link i analogowy sygnał RSSI (Received Signal Strength Indicator – wskaźnik poziomu odbieranego sygnału) ułatwiają zdalne monitorowanie pracy układu.
[www.phoenixcontact.pl]
I
N
F
O
Bezprzewodowa bramka
dostępowa dużego zasięgu
Y-Linx wprowadził na rynek bezprzewodową bramkę dostępową SMG-RS232-500 o zasięgu do 20 km. Urządzenie
składa się z nadajnika o mocy wyjściowej 500 mW i służy
do transmisji sygnałów szeregowych. Może zastąpić interfejs
RS232, będąc bezprzewodowym odpowiednikiem łącza tego
standardu. Bramka jest prosta w instalacji i obsłudze. Model
SWG-RS232-500 jest zamykany w aluminiowej obudowie.
i może być zasilany z szerokiego zakresu od 4 do 24 V DC.
Przy czułości równej –114 dBm i mocy nadajnika +27 dBm
zapewnia jeden z lepszych osiągów dla tego typu urządzeń
dostępnych obecnie w sprzedaży (w wielu przypadkach pozwala wyeliminować konieczność użycia repeaterów).
[www.y-lynx.com]
Analizatorów widma FSC
Rohde&Schwarz powiększył ofertę o serię kompaktowych,
ekonomicznych analizatorów widma FSC udostępniających
wszelkie funkcje osiągane do tej pory w znacznie droższych
analizatorach profesjonalnych.
Mogą one znaleźć zastosowanie przy prostych pracach serwisowych i na liniach produkcyjnych. Z kolei małe gabaryty
pozwalają na zastosowania zarówno w laboratoriach, jak i w
samochodach, np. do monitorowania łączy satelitarnych.
Seria FSC zapewnia czułość na poziomie –161 dBm (1 Hz)
i szerokość pasma od 9 kHz do 3 lub 6 GHz.
FSC jest przystosowany do montażu w szafach 19”, w których zajmuje szerokość połowy półki i wysokość 3 HU. Pobiera około 12 W mocy. Interfejs użytkownika jest dostępny
w 11 językach.
Oprócz prostych funkcji pomiarowych, takich jak marker
szumów, licznik częstotliwości, pomiar głębokości modulacji
AM czy pomiar mocy sygnałów impulsowych, analizatory
FSC mogą być wyposażone w tzw. generator śledzący
umożliwiający pomiar strat w kablach i szybkie wyznaczanie
charakterystyki transmisyjnej badanych komponentów, np.
filtrów czy wzmacniaczy.
[www.rohde-schwarz.com]
Nowy oscyloskop cyfrowy UNI-T
Na rynku pojawił się nowy przenośny, dwukanałowy oscyloskop cyfrowy na pasmo 100 MHz firmy UNI-T.
Oferowany model UTD1102C ma szeroko rozbudowany
system wyzwalania i wyświetlania przebiegów oraz przydatne
funkcje, jak np. podwójna podstawa czasu, wyświetlanie XT
lub YT, FFT.
8
Anteny ATX
Nowatorskie anteny TV
Firma All-Ant jako pierwsza wprowadziła
na rynek anteny telewizyjne typu X o nazwie handlowej ATX.
Jest to nowatorskie rozwiązanie w dziedzinie anten polegające na zastąpieniu układu
synfazowego czterech anten typu Yagi
jedną zwartą konstrukcją o niewielkich
wymiarach zewnętrznych, z zachowaniem
doskonałych parametrów technicznych.
Na zdjęciu pokazana jest profesjonalna antena typu ATX 55 przeznaczona do odbioru
naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T oraz
telewizji analogowej, w zakresie IV i V pasma TV. Silnie kierunkowa, o doskonałej
charakterystyce wzmocnienia dla całego
zakresu UHF.
Podstawowe parametry anteny:
kanały pracy: 21–68
zysk energetyczny: 14 dB
szerokość wiązki H: 50–30
szerokość wiązki V: 54–21
tłumienie P/T: 20–25 dB
impedancja wyjściowa: 300 Ω
wykonanie: aluminiowe
[www.all-ant.pl]
AA-520
Najnowszy analizator anten
AA-520 jest najnowszym analizatorem
antenowym firmy Igexpert.
Podobnie jak poprzednie modele tej firmy,
jest narzędziem laboratoryjnym przeznaczonym do testowania, kontroli, strojenia oraz napraw anten i linii zasilających
pracujących w zakresie od 1 do 520 MHz
(dotychczas najszerszy zakres).
Graficzna prezentacja wartości współczynnika SWR oraz impedancji pozwala znacząco skrócić czas potrzebny do prawidłowego
zestrojenia anteny.
Przyrząd umożliwia: szybkie sprawdzenie
anteny, strojenie anteny do jej rezonansu, wykonywanie charakterystyk porównawczych przed i po niespodziewanych
zdarzeniach (deszcze, burze, huragany
itp.), dopasowywanie linii zasilających
lub pomiar ich parametrów, lokalizacja
miejsc uszkodzeń linii zasilających, pomiar
pojemności lub indukcyjności obciążeń
reaktancyjnych.
Podstawowe parametry:
częstotliwość pracy: 1–520 MHz
reprezentacja wyników pomiarów: wyświetlanie modułu wartości reaktancji
pomiar jedno- i wieloczęstotliwościowy
graficzna reprezentacja wartości współczynnika SWR dla impedancji odniesienia równej 50 Ω: zakres pomiarowy R, X:
0–250
wykresy SWR oraz R, X: zakres pomiarowy: 0,1–520 MHz
graficzna reprezentacja wartości współczynnika SWR dla impedancji odniesienia równej 50–75 Ω: zakres pomiarowy
R, X: 0–200 Ω
rodzaj złącza w.cz.: N
moc wyjściowa w.cz.: typowo 5 dBm
zasilanie: akumulator Ni-MH 4,8 V/1800
mAh
czas pracy: maksymalnie 2 godziny pomiarów
zasilanie zewnętrzne: od 9 do 14 V
wymiary: 230 × 100 × 55 mm
zakres temperatur pracy: 0–40 °C
masa: 650 g
[www.inradio.pl]
I
N
F
O
Optoelectronics Scout
Miernik częstotliwości
i lokalizer pluskiew
Miernik Scout to urządzenie zaprojektowane z myślą o wykrywaniu niechcianych
transmisji oraz lokalizacji ukrytych nadajników. Dzięki rozbudowanej pamięci możliwe jest zapamiętanie częstotliwości znajdowanych w otoczeniu. Urządzenie ma
licznik zliczający znalezienia tych samych
częstotliwości. Dzięki odbiornikowi o bardzo dobrej czułości oraz czasowi bramkowania 0,001 s możliwe jest wychwycenie
praktycznie każdego sygnału w okolicy. Sygnał typowego nadajnika UHF 5 W może
być uchwycony, zmierzony i zapisany z odległości kilkudziesięciu metrów. Miernik
może pracować w zestawie z odbiornikiem
szerokopasmowym
(np. AR8200, IC -R10, IC-R20 oraz
wiele innych); takie połączenie jest
niezwykle skuteczne w wykrywaniu
w okolicy niechcianych nadajników.
Na uwagę zasługuje wbudowany filtr
cyfrowy audio oraz
funkcja Auto Cap-
ture, która pozwala na automatyczne wychwytywanie aktywnych transmisji oraz
zapisywanie częstotliwości do pamięci.
Urządzenie ma możliwość współpracy
z komputerem PC (przez opcjonalny interfejs OptoLinx). Dzięki oprogramowaniu
możliwa jest archiwizacja ruchu na pasmach w bezpośredniej okolicy i łatwe wychwytywanie nowych nadajników, które
mogą być nadajnikami podsłuchowymi.
Podstawowe cechy:
zakres pomiaru: 10 MHz – 1,4 GHz
liczba komórek pamięci: 400
wejście antenowe: 50 Ω
czułość: lepsza niż 3 mV/150 MHz
dokładność częstotliwości: 10 MHz ±1
ppm
maksymalny poziom sygnału wejściowego: +15 dBm (50 mW)/50 V AC + DC
zasilanie: 9–12 V DC 300 mA (akumulator)
czas pracy po naładowaniu akumulatora:
do 6 h
wymiary: 100 × 70 × 30,5 mm
waga: 240 g
[www.inradio.pl]
Blow LCD-102R
Monitor z tunerem do samochodu
Blow, producent zaawansowanych urządzeń multimedialnych, wprowadził do
sprzedaży panoramiczny, multimedialny
monitor telewizyjny Blow LCD-102R
o przekątnej 10,2 cala, z wbudowanym
tunerem telewizyjnym. Urządzenie doskonale sprawdzi się podczas wakacyjnych podróży, umożliwiając odbiór
telewizji i filmów z przenośnych odtwarzaczy, nie zajmując zbyt wiele miejsca.
Monitor może być użytkowany w samochodzie, przyczepie kempingowej czy
na łodzi, wyposażonych w instalację
prądu stałego o napięciu 12 V. Monitor
może wyświetlać obraz w pionie lub poziomie, a zastosowana technologia PPL
zapewnia stabilny odbiór analogowego
sygnału TV.
Urządzenie jest wyposażone w złącze MMI
zapewniające współpracę z zewnętrznymi odtwarzaczami wideo DVD i SVCD.
Pozwala także na podłączenie iPoda lub
konsoli do gier. Może być obsługiwane
za pomocą klawiszy lub znajdującego się
w zestawie pilota.
Monitor jest w pełni ekologiczny. Pozwala
zaprogramować włączanie lub wyłączanie
o określonych godzinach, jak również automatycznie przechodzić w stan czuwania
w razie braku sygnału.
Specyfikacja techniczna:
zasilanie: DC 12 V/1 A
przekątna ekranu: 10,2 cala (16:9)
RF: 47 – 870 MHz
wejście wideo: 1 Vp-p CVBS
wyjście audio: 1 W × 2
rozdzielczość: 800 × 480 pikseli
kąt widzenia: 222 stopni (poz.), 133 stop-
ni (pion.)
wymiary: 250 × 180 × 30 mm
waga: 1 kg
[www.blow.com.pl]
Charakteryzuje się niezwykle łatwą obsługą i mimo małych
rozmiarów jest pełnowartościowym przyrządem pomiarowym wyróżniającym się dużym, 5,7” kolorowym wyświetlaczem o rozdzielczości 320 × 240 pikseli. Prosty interfejs użytkownika zapewnia szybki i łatwy dostęp do najważniejszych
funkcji, a port USB umożliwia komunikację z komputerem.
Inne parametry to maksymalna szybkość próbkowania 500
MS/s (ekwiwalentna 25 GSs), możliwość przechowywania
w wewnętrznej pamięci 2 × 512 K próbkowanych punktów
oraz automatycznego pomiaru 27 parametrów obserwowanych przebiegów. Oprócz miękkich przycisków i umieszczonego centralnie pokrętła wielofunkcyjnego, ma dwa gniazda
wejściowe BNC, gniazdo zasilania zewnętrznego, port USB
oraz interfejs DMM przekształcający go w dobrej klasy multimetr cyfrowy.
Oscyloskop ma zasilanie sieciowe lub bateryjne.
[www.lechpol.pl]
Wielokanałowe moduły
komunikacyjne VHF/UHF
Dostępne na rynku nowe moduły wąskopasmowej komunikacji bezprzewodowej CXT/CXR firmy Radiometrix zapewniają stabilną łączność długodystansową w aplikacjach,
w których istniejąca infrastruktura szerokopasmowa nie
oferuje dostatecznie dużego zasięgu transmisji lub tam, gdzie
duże zagęszczenie pasm wymusza pracę w trybie wielokanałowym.
Urządzenia są polecane do zastosowań zwłaszcza w prostych
mechanizmach typu włącz/wyłącz, np. w systemach HVAC,
alarmach, zdalnego dostępu i przeciwpożarowych. Ich cena
nie jest wysoka, ponieważ w takich zastosowaniach nie
wymagają współpracy z mikroprocesorem ani zewnętrznymi
koderami-dekoderami. Maksymalna szybkość transmisji to
5 kbps. Podobnie jak w przypadku modułów serii LM, dostępne są 32 kanały o szerokości 12,5 lub 25 kHz oraz kilka
pasm pracy dla różnych lokalizacji geograficznych (w Europie zawierają się w granicach 433,875–434,650 MHz).
Czułość odbiornika jest lepsza niż –118 dBm przy poborze
prądu 20 mA (zasilanie VCC = 3,1–15 V), zaś moc wyjściowa może wynosić 10 mW (I = 35 mA, VCC = 3,1–15 V)
i 100 mW (95 mA, 4,1–15 V). Wszystkie parametry pracy
są programowane przez użytkownika za pomocą interfejsu
szeregowego RS232 (kanały, adresy, częstotliwości, moce).
Moduły serii CXT/CXR mają wymiary odpowiednio 33 ×
23 × 9 mm i 46 × 23 × 9 mm i pozwalają uzyskać zasięg
transmisji do 1 km.
[www.radiometrix.com]
Zintegrowany demodulator
DVB-T/C/S/S2
Pierwszym na rynku zintegrowanym demodulatorem sygnałów telewizji cyfrowej DVB jest Si2167. Może on współpracować z systemami satelitarnymi (DVB-S/S2), naziemnymi
(DVB-T) oraz kablowymi (DVB-C) i jest polecany do wielostandardowych demodulatorów odbiorników TV, dekoderów,
rejestratorów wideo, interfejsów sieciowych, akcesoriów
PCTV i profesjonalnych odbiorników DVB. Dzięki jego zastosowaniu można obniżyć koszt i powierzchnię płytki drukowanej oraz uprościć tworzenie oprogramowania firmware.
W trybie DVB-T całkowity czas skanowania skrócono do
zaledwie 30 s.
Układ ma wymiary 7 × 7 mm (obudowa QFN-48) i pozwala
zastąpić kilka oddzielnych demodulatorów. Si2167 pobiera
mniej niż 200 mW mocy w trybie DVB-T/C oraz 450–860
mW mocy w trybie DVB-S2. Może bezpośrednio współpracować z hybrydowymi tunerami serii Si217x.
Zastosowany wewnętrzny układ oscylatora i pętli PLL współpracuje ze źródłami zegarowymi sterującymi tunerem, co
eliminuje jeden dodatkowy rezonator kwarcowy.
[www.silabs.com]
9
Prenumer
start
za darmo
za pierwsze 3 miesiące prenumeraty
NIE MUSISZ PŁACIĆ!
Najszybszy dostęp
Tylko Prenumerator otrzymuje za darmo
e-wydani
wydaniee
Świata Radio,
identyczne w 100% z wydaniem papierowym.
Po roku prenumeraty dostaniesz
co najmniej*
2 numery gratis
Po dwóch latach
co najmniej*
3 numery gratis
Otrzymuje je parę dni
przed ukazaniem się
numeru w kioskach!
Innymi zaletami e-wydania są:
wbudowane linki
hipertekstowy spis treści
wyszukiwarka
wygodne archiwum
Bezpłatną e-prenumeratę Prenumeratorzy wersji
papierowej mogą zamówić na stronie:
www.avt.pl/eprenumerata
Prenumerata to:
W ten sposób po kilku latach masz
prenumeratę z rabatem 50%:
za „wysługę lat”
PÓŁDARMO!
* dla prenumeraty
2-letniej
aażż 8 numerów gratis!
Szczegóły na str. 12
olbrzymia oszcz
oszczęędność (patrz obok i str. 12)
najszybszy dostęp poprzez e-wydanie (patrz
wyżej)
archiwalia GRATIS (patrz str. 12)
rabaty i przywileje Klubu AVT-elektronika
i pierwszy krok do Witryny Klubu AVT
(patrz www.klub.avt.pl)
zniżki na www.sklep.avt.pl
50% upustu przy zakupie „Świata Radio Plus”
C
erata
Czas prezentów...
Czy już wiesz, co podarować na
Gwiazdkę? Pomyśl o prenumeracie
– prezencie mądrym i niebanalnym!
Zrób taki upominek sobie –
lub komuś bliskiemu.
Jeśli dasz nam znać, komu chcesz
sprezentować prenumeratę,
wyślemy na jego lub Twój adres
ozdobne zawiadomienie.
Czy już masz kalendarz na 2011 rok?
Każdy, kto zaprenumeruje „Świat Radio”
przed Nowym Rokiem, będzie mógł gratis zamówić
nasz kalendarz firmowy
lub
płytę Corinne Bailey Rae
„The Sea”
Wybrany prezent można (do końca grudnia 2010 r.) wskazać telefonicznie (22 257 84 22), e-mailem ([email protected]),
faksem (22 257 84 00) lub nadsyłając na adres redakcji („Świat Radio”, ul. Leszczynowa 11, 03-197 Warszawa) poniższy kupon:
KUPON
ZGŁOSZENIOWY
ŚR 12/2010
Tak, wykupiłem prenumeratę „Świata Radio” w grudniu 2010 i jako bezpłatny bonus wybieram:
kalendarz „Świata Radio”
płytę „The Sea”
imię i nazwisko .............................................................................................. ul. ..........................................................................................................
kod ____–_________ miejscowość ............................................................... e–mail ..................................................................................................
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych dla celów związanych z konkursem przez
AVT Korporacja Sp. z o.o. zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych (Dz. U. nr 133/97, poz. 883).
Data............................... Podpis ....................................................
Prenumeruj
Pr
enumeruj
!
za darmo
lub półdarmo
Jeśli jeszcze nie prenumerujesz ŚR, spróbuj za darmo! My damy Ci bezpłatną prenumeratę próbną od stycznia 2011 do marca 2011, Ty udokumentuj
swoje zainteresowanie ŚR wpłatą kwoty 108,00 zł na kolejne 9 numerów (kwiecień 2011 – grudzień 2011). Będzie to coś w rodzaju zwrotnej kaucji. Jeśli nie uda
nam się przekonać Cię do prenumeraty i zrezygnujesz z niej przed 16.03.2011 r. – otrzymasz zwrot całej swojej wpłaty.
bezpłatna prenumerata próbna
prenumerata 9-miesięczna
od stycznia 2011 r. do marca 2011 r.
od kwietnia 2011 r. do grudnia 2011 r.
3 x 0,00 zł = 0,00 zł
9 x 12,00 zł = 108,00 zł
Jeśli już prenumerujesz ŚR, nie zapomnij przedłużyć prenumeraty! Rozpoczynając drugi rok nieprzerwanej prenumeraty ŚR nabywasz prawa do zniżki.
W przypadku prenumeraty rocznej jest to zniżka w wysokości ceny 2 numerów. Rozpoczęcie trzeciego roku prenumeraty oznacza prawo do zniżki o wartości 3 numerów, zaś po 3 latach nieprzerwanej prenumeraty masz możliwość zaprenumerowania ŚR w cenie obniżonej o wartość 4 numerów. Jeszcze więcej zyskasz, decydując
się na prenumeratę 2-letnią - nie musisz mieć żadnego stażu Prenumeratora, by otrzymać ją w cenie obniżonej o wartość aż 8 numerów! Więcej - po 3 latach nieprzerwanej prenumeraty upust na cenie prenumeraty 2-letniej równy jest wartości 10 numerów, a po 5 latach zniżka osiąga wartość 12 numerów, tj. 50%!
rocznej
2-letniej
ceny prenumeraty (cena bez zniżek – 132,00 za rok)
okres dotychczasowej nieprzerwanej prenumeraty
rok
2 lata
3 lata lub 4 lata
5 i więcej lat
120,00 zł (2 numery gratis)
192,00 zł (8 numerów gratis)
PAMIĘTAJ ! TYLKO PRENUMERATORZY *):
otrzymują gratis równoległą prenumeratę e-wydań (patrz str. 10)
mają bezpłatny dostęp do specjalnego serwisu ŚR na stronie www.avt.pl/logowanie (dla pozostałych Czytelników – dostęp za mikropłatnościami SMS-ami
www.swiatradio.com.pl/archiwum)
mogą otrzymywać co miesiąc bezpłatny numer archiwalny ŚR! (zamawiając dowolne z dostępnych jeszcze wydań sprzed stycznia 2010 r. – otrzymasz je wraz
z prenumeratą; zamówienie możesz złożyć mailem na nasz adres [email protected])
zostają członkami Klubu AVT i otrzymują wiele przywilejów oraz rabatów
*) nie dotyczy prenumerat zamówionych u pośredników (RUCH, Poczta Polska i in.); nie dotyczy bezpłatnych prenumerat próbnych.
CENY PRENUMERATY W WERSJI ELEKTRONICZNEJ (dla Czytelników nie prenumerujących wersji papierowej; zawierają 22% VAT)
6 wydań: 6 x 6,80 zł = 40,80 zł
12 wydań: 12 x 6,20 = 74,40 zł
24 wydania: 24 x 5,60 = 134,40 zł
Cz³onkom Polskiego Zwi¹zku Krótkofalowców oferujemy 12-miesiêczn¹ prenumeratê
ze specjalnym rabatem 40%, czyli za 86 z³
Prenumeratê zamawiamy:
Najprościej
dokonuj¹c wp³aty
Najłatwiej
wype³niaj¹c formularz w Internecie
(na stronie www.swiatradio.com.pl)
– tu mo¿na zap³aciæ kart¹,
Najwygodniej
wysy³aj¹c na numer 0663 889 884 SMS-a o treœci PREN
– oddzwonimy i przyjmiemy zamówienie (koszt SMS-a wg Twojej taryfy),
przesy³aj¹c (faksem lub poczt¹) wype³niony formularz ze strony 33 tego numeru ŒR,
zamawiaj¹c za pomoc¹ telefonu, e-maila, faksu lub listu.
Dzia³ Prenumeraty Wydawnictwa AVT, ul. Leszczynowa 11, 03-197 Warszawa,
Faks: 022 257 84 00, tel.: 022 257 84 22, e-mail: [email protected]
DX-news
6W Senegal
Z La Somone w Senegalu będzie czynny
Mark, AA1AC. Jego znak tam to 6W/AA1AC,
a termin aktywności to 1–7 grudnia. QSL na
znak domowy.
7Q Malawi
QSL manager Harry ’ego 7Q7HB/G0JMU, Allan G0IAS, poinformował, że Harry tradycyjnie już w zimie wybiera się
w cieplejsze rejony – do Malawi. Będzie
przebywał tam mniej więcej do stycznia 2011. Zapowiada aktywność w eterze na CW i emisjami cyfrowymi. QSL
tylko direct do G0IAS - no eQSLs.
9L Sierra Leone
Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok
Stephen G7BXU spędzi we Freetown, Sierra
Leone. Będzie tam przebywał od 19 grudnia
do 7 stycznia. Zabiera ze sobą transceiver FT-897 i antenę G5RV.
9Q Democratic Republic of Congo
W ramach obchodów 50. rocznicy niepodległości Demokratycznej Republiki Konga zapowiadana jest aktywność w eterze
grupy operatorów belgijskich. Patrick
ON4HIL, Theo ON4ATW, Marc ON6CC,
Luc ON4IA, Wim ON4CIT i Ronald PA3EWP będą pracować pod znakiem 9Q50ON
w dniach 3–13 grudnia. Praca na SSB i CW na
160–10 m. QSL via ON4BR.
http://www.9q50on.be.
Antarctica
OR4 Princess Elisabeth Station (WAP BEL-02). Karel ON5TN ponownie przebywa
w tej belgijskiej bazie antarktycznej. Pobyt
miał zacząć się w listopadzie, ale w pierwszym okresie obowiązki w bazie nie pozwolą mu na aktywność. Zapowiedział start
w eterze w grudniu pod znakiem OR4TN.
Jego pobyt na Antarktydzie skończy się 24
lutego 2011. QSL na znak domowy. http://
www.antarcticstation.org.
D2 Angola
Z Angoli czynny jest aktualnie
Craig MM0SSG pod znakiem D2SG. Jego
pobyt tam ma trwać do lutego, marca 2011.
Czynny jest na 80–10 m łącznie z pasmami WARC na CW, SSB i PSK31. Używa
Yaesu FT-897, małej pionowej anteny na
większość pasm i dipola na 20 m. QSL via
GM4FDM.
H40 Temotu Province
Pa ź d z i e r n i ko w a w y p r a w a J a cka SP5DRH i Jerzego SP3BQ na wyspę Pigeon niestety nie udała się.
Zawiodło główne połączenie lotnicze, którego duże opóźnienie rozłożyło harmonogram kolejnych połączeń, a niemożliwe było w rozsądnym czasie znalezienie
zastępczych połączeń. I tak operato rzy zdecydowali o powrocie do Warszawy. Jacek planuje następną wyprawę na
Pacyfik – wspólnie z Jackiem SP5EAQ
wybiera się na West Kiribati T30 w marcu
2011. Peter DG1FK/H40FK i Sigi DK9FN/
H40FN wybierają się na wyspę Nando (OC-100) w archipelagu Temotu, by pracować
stamtąd w dniach 21 grudnia – 3 stycznia.
Aktywność na CW, PSK i RTTY, używając
dwóch stacji ze wzmacniaczami i anten – piramidy drutowej na 160, 80 i 40 m oraz 2 el.
beam na 30–10 m. QSL H40FK via DG1FK,
QSL H40FN via HA8FW.
IOTA
AS-015: Penang Isl., 9M2 West Malaysia.
Rich 9M2MRS/PA0RRS powrócił na wyspę
Penang i będzie tam przebywał do kwietnia
2011. Czynny jest w 99,9% na CW. QSL via
PA0RRS. SA-039: Isla de Lobos (WLOTA
0799, ARLHS URU-002), CX Uruguay. Grupa
operatorów z Ameryki Południowej wybiera
się na tę wyspę. W dniach 8–13 grudnia
będą pracować pod znakiem CW5R na 80–6
m emisjami CW, SSB, RTTY i PSK31. QSL
direct do CX2ABC. http://www.cw5r.net.
J6 St Lucia
DX-owa grupa „Buddies in the Caribbean”,
specjalizująca się w aktywnościach z mocą
do 100 W i przenośnymi antenami typu
Buddipole, powraca na St Lucia (NA-108).
W dniach 5–13 grudnia K4MK, K8EAB,
N4LA, N7UN, NX8L, W3FF, W4OKW i W7ZT
będą pracować z trzech stałych stacji na 160–
–10 m emisjami CW, SSB i RTTY. W ARRL 10
Meter Contest 11–12 grudnia mają pracować
pod znakiem J6BP, a poza zawodami znakami typu J6/homecall. QSL via LoTW, eQSL
lub direct na znaki domowe. http://sites.
google.com/site/caribbeanbuddies/.
PJ - 4 nowe podmioty DXCC
Jak było do przewidzenia (patrz
ŚR 10/2010) DXCC dołączył z dniem 10. 10.
2010 r do listy podmiotów cztery nowe. Są to
– PJ2 Curaçao, PJ7 St. Maarten, PJ5/6 Saba &
St. Eustatius i PJ4 Bonaire.
Karty QSL za łączności z tymi podmiotami będą przyjmowane do weryfikacji
1.01.2011 r. Oczywiście podmioty, w skład
których wchodziły wymienione wyspy
– PJ2, 4, 9 Bonaire, Curaçao (Neth. Antilles)
i PJ5-8 St. Maarten, Saba, St. Eustatius zostały
skreślone z listy.
AKTUALNOŚCI
TG Guatemala
Z Guatemala City zapowiada pracę
Martin DL5RMH pod znakiem TG9/
DL5RMH. Czynny będzie od 16 grudnia do 13 stycznia 2011 na telegrafii na
40–10 m, a szczególnie na 30 m, gdyż Martin
lubi to pasmo. QSL na znak domowy.
VK9N Norfolk Island
Po pracy z Niue Andrea IK1PMR, Claudia
PA3LEO, Al LA9SN i Doug N6TQS będą
aktywni z wyspy Norfolk (OC-005) w dniach
5–12 grudnia. Zakres działalności podobny
jak z ZK2. QSL via PA3LEO.
VP2M Montserrat
Kolejna aktywność z Karaibów zimą to praca
grupy amerykańskich operatorów z Montserrat (NA-103). Skład ekipy to Larry K3VX
– znak VP2MVX, Will K9FO – VP2MFO, Don
K9NR – VP2MNR, Carl K9CS – VP2MSC
i Bill K9OWQ – VP2MWP. Czynni będą do
6 grudnia, wezmą też udział w zawodach
ARRL 160m Contest 3–5 grudnia i ARRL
10m Contest 11–12 grudnia pod znakiem
VP2M. Poza zawodami będą czynni na
160–10 m głównie na CW plus nieco SSB,
RTTY i PSK. QSL za łączności wszystkich
operatorów do K9CS.
Wiadomości na bieżący
tydzień co poniedziałek
w IŚR:
www.swiatradio.pl
VP5 Turks & Caicos Islands
Dave W5CW ponownie będzie aktywny z Hamlet na wyspie Providenciales
(NA-002, WLOTA 1476). Ma używać znaku
VP5/W5CW do 14 grudnia. Zapowiada też
pracę w zawodach ARRL 160 m Contest
i ARRL 10 m Contest. QSL na znak domowy.
XV Vietnam
Po trasie afrykańskiej Sigi DL7DF wybiera
się na wakacje z żoną Sabine na wietnamską
wyspę Phu Quoc Island (AS-128). Bez aktywności radiowej się nie obędzie – czynny ma
być stamtąd do 6 grudnia. Praca na 160–10
m emisjami CW, SSB, RTTY, PSK31 i SSTV.
Wyposażenie znane z jego wcześniejszych
aktywności w grupie – transceiver K2, XV600,
anteny pionowe na niskie pasma i Beverage,
HF9V oraz dipole. QSL via DL7DF.
R, U Russia
Reforma znaków wywoławczych w Rosji
skłoniła Rolfa DL6ZFG do opracowania
dokumentu opisującego ten system. http://
www.darc.de/uploads/media/russian_callsigns_2010.pdf.
ZD9 Tristan da Cunha
Do 6 grudnia Ulli DL2AH ma być czynny
z Tristan da Cunha (AF-029). Choć zapowiadał raczej wakacyjną aktywność z „gołym” transceiverem i anteną Windom, to dla
zainteresowanych nie jest to przeszkodą.
Praca głównie na SSB plus nieco RTTY na
40, 20, 17, 12 i 10 m. QSL na znak domowy –
no eQSL.
RI1 Franz Josef Land
Eugene UA4RX aktualnie czynny jest
z Ziemi Franciszka Józefa pod znakiem RI1FJ
(ex-R1FJT w latach 2006–2008).
Jego pobyt na Weather Station na wyspie
Heissa ma trwać rok. Są raporty z jego aktywności z pasm 20 i 17 m na telegrafii w porach po północy i przedpołudniowych czasu
uniwersalnego. QSL do UA2FM.
ZL7 Chatham Islands
Hiro JF1OCQ/W1VX ponownie wybiera się
po ośmiu latach na wyspę Chatham (OC-038), skąd będzie pracował pod znakiem
ZL1WY/ZL7 w dniach 2–9 grudnia.
Praca na 160–6 m emisjami CW, SSB i cyfrowymi. Dołączył do niego Toshi JE1SYN
– ZL7/W1SY. QSL na znaki domowe.
Andrzej Sadowski SP6ECA
Rubrykę redaguje
Andrzej Sadowski
SP6ECA
e-mail: andrzej.
sadowski@ pwr.
wroc.pl
SP DX Club
13
AKTUALNOŚCI
Zawody
Janek SP2B (SP2BMX) z Torunia jest pierwszym krótkofalowcem,
który nawiązał potwierdzone łączności ze wszystkimi powiatami SP
emisją CW i jest pierwszym zdobywcą dyplomu „SPPA” – All – CW.
Swój sukces Janek skwitował zdaniem „Dużo czasu i nerwów
kosztował mnie ten dyplom, tym większa radość”.
Gratulacje!
Puchar dla SP2B
ufundowany przez
Andrzeja SQ7B
(Award Managera
PZK) w uznaniu za
„SPPA” – All – CW.
14
„Barbórka 2010”
Organizatorzy: SP9KDC – Klub
Łączności LOK przy Szkole Podstawowej nr 30 w Dąbrowie Górniczej, SP9PDG – Klub Łączności
„Sztygarka” przy Zespole Szkół
Zawodowych „Sztygarka” w
Dąbrowie Górniczej.
Współorganizatorzy – sponsorzy
nagród: Zarząd Wojewódzki LOK
w Katowicach, Śląski Oddział Terenowy PZK w Katowicach, Redakcja
MK QTC.
Część HF
Termin: 4 grudnia 2010 r. od 15.30 do
17.30 UTC (obowiązuje 5 minut QRT
przed i po zawodach).
Pasmo: 3,5 MHz, emisje: SSB, CW.
Raporty:
– stacje organizatora (SP9KDC,
SP9PDG) – RS(T) + litera „O”
– członkowie klubów SP9KDC,
SP9PDG – RS(T) + litera „B”
– stacje indywidualne i klubowe,
które są lub były związane z przemysłem wydobywczym (górnictwo
węglowe, kopalnie soli, siarki, rud
żelaza, miedzi i cynku, kopalnie odkrywkowe i kamieniołomy, przemysł
naftowy, maszynowy pracujący na
rzecz górnictwa, uczelnie i szkoły
lub ich wydziały górnicze) – RS(T)+
skrót „DG”
– pozostałe stacje – RS(T)+ nr QSO
(numeracja ciągła)
Punktacja:
QSO ze stacją podającą w raporcie
„O” – 10 pkt.
„B” – 5 pkt.
„DG” – 2 pkt.
numer QSO – 1 pkt.
Punkty na CW liczą się podwójnie.
Każdy zawodnik może zdobyć dodatkowo premię 20 pkt.
za ułożenie hasła „Barbórka”
z ostatnich liter sufiksów znaków
wywoławczych (ó = o). Znak wybranej stacji można wykorzystać jeden
raz niezależnie od emisji.
Wynik końcowy: suma punktów za
QSO + premia. W razie równej ilości punktów o kolejności czołowych
miejsc decyduje liczba i szybkość
nawiązania łączności ze stacjami organizatora.
SWL: punktacja jak dla nadawców.
Obowiązuje odebranie znaków
i grup kontrolnych obu stacji. Znak
stacji może być wykazany tylko raz
daną emisją. Należy sporządzić alfabetyczną listę wszystkich znaków
w dzienniku.
Klasyfikacja:
Grupa A – stacje klubowe CW/SSB,
Grupa B – stacje indywidualne CW,
Grupa C – stacje indywidualne SSB,
Grupa D – stacje indywidualne
CW/SSB,
Grupa E – stacje QRP CW/SSB (do 5
W output lub 10 W input),
Grupa F – stacje indywidualne CW/
SSB (operatorzy, którzy w dniu zawodów nie ukończyli 30. roku życia),
Grupa G – SWL.
Uwagi:
– Można być sklasyfikowanym tylko
w jednej grupie.
– Stacje organizatora nie będą klasyfikowane.
– Maksymalna mocy wyjściowa nadajnika 100 W.
Nagrody:
za pierwsze miejsce w grupach A, B,
C, D, E – puchar i dyplom, za miejsca
2. i 3. – dyplomy,
za pierwsze miejsce w grupie F – puchar redaktora MK QTC; stacje, które
uzyskają min. 30% punktów uzyskanych przez zwycięzcę w kategorii F,
wezmą dodatkowo udział w losowaniu nagrody ufundowanej przez redakcję MK QTC w postaci 1000 sztuk
kart QSL, wszyscy sklasyfikowani
uczestnicy otrzymają dyplomy,
w grupie G – każdy sklasyfikowany
uczestnik otrzyma dyplom.
Możliwe dodatkowe nagrody
niespodzianki
Część VHF
Termin: 4 grudnia 2009 r. od 19.00 do
21.00 UTC (obowiązuje 5 min QRT
przed i po zawodach).
Pasmo: 145 MHz.
Emisje: FM (QSO przez przemienniki nie zalicza się).
Raporty: RS+ numer kolejny łączności + WW loc (np. 5901JO90OG).
Punktacja:
za każdy 1 km odległości (QRB) –
1 pkt, QSO z własnym lokatorem
– 5 pkt., za QSO ze stacjami organizatora (SP9KDC, SP9PDG) dodatkowo
premia po 50 pkt.
Każdy zawodnik może zdobyć
d o d a t ko w o p r e m i ę 2 0 p k t . z a
ułożenie hasła „Barbórka” z ostatnich
liter sufiksów znaków wywoławczych (ó=o). Znak wybranej stacji
można wykorzystać jeden raz.
Wynik końcowy: suma punktów
za QSO + premia. W razie równej
liczba punktów, o kolejności czołowych miejsc decyduje liczba i szybkość nawiązania łączności ze stacjami
organizatora.
Klasyfikacja: stacje indywidualne
i klubowe FM.
Stacje organizatora nie będą klasyfikowane.
Nagrody: za pierwsze miejsce –
puchar i dyplom, za miejsca 2. do 5.
– dyplom.
Stacje, które uzyskają min 30% punktów uzyskanych przez zwycięzcę,
wezmą dodatkowo udział w losowaniu nagrody ufundowanej przez
redakcję MK QTC w postaci 1000
sztuk kart QSL.
Najmłodszy sklasyfikowany uczestnik zawodów otrzyma dyplom.
W zgłoszeniu należy podać datę
urodzenia oraz rok otrzymania
pierwszej licencji.
D z i e n n i k i ( H F, V H F ) : w t e rminie 14 dni na adres: Klub LOK
przy SP nr 30, ul. Jaworowa 6, 41
– 300 Dąbrowa Górnicza lub na
adres [email protected] (log jako załącznik, temat listu: znak_HF – np.
sp9gfi_HF, format Cabrillo – komisja zaleca stosowanie specjalnego
programu stworzonego do tych zawodów, do pobrania ze strony autora Marka SP7DQR http://sp7dqr.
waw.pl. Logi papierowe z wydruków
komputerowych zostaną wykorzystane do kontroli. Lista logów otrzymanych drogą elektroniczną zostanie
opublikowana na stronie http://skjkc.
pl. Stacje indywidualne i klubowe
podające w raportach skrót „DG”
powinny w dzienniku określić nazwę i miejsce zakładu pracy, uczelni
lub szkoły. Decyzje komisji zawodów są ostateczne i nie podlegają
zaskarżeniu.
Narodziny Krótkofalarstwa
Polskiego – 2010
Organizatorzy: redakcja MK
QTC oraz Ogólnopolski Klub
PGAC PZK.
Patronat nad zawodami sprawuje
prezes PZK.
Za realizację postanowień niniejszego regulaminu odpowiedzialny jest
Sylwester Jarkiewicz SP2FAP, redaktor naczelny
([email protected]).
Termin: 5 grudnia 2010 r., od 16.00 do
18.00 UTC.
Uczestnicy: Operatorzy polskich radiostacji indywidualnych i klubowych posiadający ważne licencje.
W zawodach dopuszcza się udział
stacji zagranicznych, morskich i powietrznych, które sklasyfikowane
zostaną w grupie Open.
Wszystkie przeprowadzone i zweryfikowane QSO zostaną zaliczone do programów PGA i MK QTC,
bez konieczności posiadania za
nie kart QSL.
K a ż d y o p e r a t o r, k t ó r y w e ź mie udział w zawodach, zostanie
sklasyfikowany.
Rezultat każdego uczestnika podany
zostanie w rozliczeniu szczegółowym, łącznie z informacją o przyczynach niezaliczenia QSO.
Pasmo: 80 m.
Emisje: CW i SSB – wyłącznie w segmentach pasma przeznaczonych dla
danej emisji
(CW: 3510 – 3560 kHz, SSB: 3700
– 3775). Łączności mieszanych
(tzw. cross – mode) nie zalicza się.
Łączności:
a) Każda stacja może w danej chwili
emitować tylko jeden sygnał (na CW
lub SSB).
b) Z tą samą stacją można przeprowadzić daną emisją tylko jedno
punktowane QSO.
c) Duplikaty, czyli łączności powtórzone tym samym rodzajem emisji,
nie są punktowane, ale należy je
pozostawić w logu. Jeżeli pierwsza
łączność jest poprawna, za duplikat
zalicza się 0 (zero) punktów. Jeżeli
pierwsza łączność nie jest poprawna,
zaliczana jest ta druga (duplikat).
Uwagi:
– Korzystanie z PGA- Clustera
oraz systemu CW-Skimmer jest
dozwolone.
– Używanie telefonów lub Internetu do aranżowania łączności
w zawodach jest niedozwolone.
Wywołanie w zawodach: na CW
– „Test SP ”, na SSB – „Wywołanie
w zawodach”. Wymiana: uczestnicy zawodów wymieniają numery
kontrolne złożone z raportu RS(T)
oraz skrótu gminy (wg standardu
z programu dyplomowego PGA), np.
599 EL09, 59 WM01 itp. Stacje zagraniczne, a także .../am i .../mm podają
RS(T) + nr QSO.
Klasyfikacje:
MO-MIX – stacje klubowe na CW
i SSB do 100 W output
MO-CW – stacje klubowe na CW do
100 W output
MO-SSB – stacje klubowe na SSB do
100 W output
SO-MIX – stacje indywidualne na
CW i SSB do 100 W output
SO-CW – stacje indywidualne na
CW do 100 W output
SO-SSB – stacje indywidualne na
SSB do 100 W output
SO-QRP-MIX – stacje indywidualne
QRP na CW i SSB (CW do 5 W, SSB
do 10 W)
SO-QRP-CW – stacje indywidualne
QRP na CW (do 5 W)
SO-QRP-SSB – stacje indywidualne
QRP na SSB (do 10 W)
Uwagi:
a) Uczestnik może być sklasyfikowany tylko w jednej grupie.
b) W pozycji „Category” nagłówka
pliku Cabrillo należy używać wyłącznie podanych wyżej oznaczeń, czyli
np.: MO-MIX, MO-CW, MO-SSB,
SO-MIX, SO-CW, SO-SSB, SO-QRP-MIX, SO-QRP-CW lub SO-QRP-SSB.
Punktacja:
Każde bezbłędne QSO – 1 pkt. Punktowane są wyłącznie łączności, podczas których obie stacje poprawnie
odebrały znaki wywoławcze i numery kontrolne, a różnica czasów
zalogowanych łączności w logach
obu korespondentów nie przekracza
3 minut.
za QSO. Wyniku nie należy obliczać samodzielnie, ponieważ wykona to komputerowy program
sprawdzający.
Logi:
– Obowiązują wyłącznie logi elektroniczne, w formacie Cabrillo.
– Przed wysyłką logu należy zwrócić
baczną uwagę na wygenerowany nagłówek i wszystkie zapisy poszczególnych łączności (patrz przykład).
– W temacie listu należy podać tylko
swój znak wywoławczy.
– Log musi być niespakowanym załącznikiem do listu mającym w nazwie tylko znak wywoławczy uczestnika i rozszerzenie .cbr lub .log. (np.
log stacji SP4KDX – sp4kdx.cbr, log
stacji SP5KP – sp5kp.log, log stacji
SQ9NFI/2 – sq9nfi_9.cbr itp.).
Logi należy wysłać w ciągu 48 godzin
na adres: [email protected]
Po przesłaniu listu robot serwera
PGA automatycznie potwierdzi jego
odbiór.
Uwagi:
a) Informacja robota może mieć charakter tylko techniczny i w żadnym
wypadku nie może sugerować błędu/błędów w wykazie nadesłanych
łączności.
b) Jakiekolwiek poprawki mogą być
dokonywane przez uczestników
wyłącznie w odniesieniu do swoich
logów.
c) W przypadku trudności z kolejnym dostarczeniem poprawnego
logu należy zwrócić się bezpośrednio
do dowolnego członka komisji zawodów (SP2FAP, SP5KP lub SQ9NFI).
Sędziowanie:
– Obliczanie wyników odbywa się po
wyznaczonym terminie przyjmowa-
nia logów, czyli po 48 godzinach od
chwili zakończenia zawodów.
– W otrzymanych logach komisja nie
poprawia żadnych danych związanych z wykazem QSO. Możliwe jest
tylko poprawienie grupy klasyfikacyjnej, aby była ona zgodna z regulaminowym standardem.
– Rezultaty liczy się są za pomocą
specjalnego programu komputerowego, który sprawdza łączności wykazane we wszystkich otrzymanych
logach .
– Punktowane są tylko bezbłędne
łączności, zalogowane z tolerancją
+/–3 minuty. Oznacza to, że obie
korespondujące stacje muszą dbać
o poprawność prowadzonego QSO,
ponieważ jakikolwiek błąd w jednym lub drugim logu powoduje niezaliczenie danej łączności.
– Za łączność niesprawdzalną, tzn.
w przypadku braku logu korespondenta, otrzymuje się 0 (zero)
punktów.
– Logi przesłane po terminie nie są
brane pod uwagę.
Rezultaty:
Wyniki zawodów, w tym szczegółowe rozliczenie każdego uczestnika,
będą publikowane na portalu programu dyplomowego PGA (www.skjkc.
pl/pga) oraz w „Magazynie QTC”.
Dyplomy i wyróżnienia:
– Za pierwsze miejsca w poszczególnych grupach przyznane będą
dyplomy, dla pozostałych – elektroniczne certyfikaty (grupach MIX
– puchary).
Dyskwalifikacja:
Za nieprzestrzeganie postanowień
niniejszego regulaminu uczestnik
zostaje zdyskwalifikowany. Powodem dyskwalifikacji może być także
niesportowe zachowanie zgłoszone
przez operatorów (upoważnionych)
monitorujących zawody.
Zdyskwalifikowany zawodnik zostaje na pół roku odsunięty od wszystkich imprez sportowych organizowanych przez Zespół PGA.
[www.skjkc.pl/pga]
Nocne Marki 2010
Spotkanie eterowe pod nazwą „Nocne marki” to impreza eterowa adresowana do miłośników nocnych
rozmów w paśmie 80 m.
Organizator: Marek Urbanowicz
SQ5GLB.
Termin: Impreza odbędzie się jednorazowo w okresie od 9 do 22 grudnia 2010 r. w godzinach od 23.00
do 00.00 UTC (00.00 do 01.00 lok.).
Termin rozpoczęcia zostanie podany przez organizatora na 15 minut
przed startem, na częstotliwości
3722 kHz oraz na przemienniku
SR5W.
15
AKTUALNOŚCI
Zawody
Pasmo i emisja: 3700 – 3730 kHz
– SSB.
Raporty i grupy kontrolne: RS + nr
QSO (np. 5905). Operatorzy o imieniu Marek podają dodatkowo literę
„M” (np. 5913M), zwycięzcy poprzednich edycji literę „Z” (np. 5911Z).
Punktacja: QSO ze stacją organizatora – 3. pkt, QSO z operatorem
o imieniu Marek oraz zwycięzcami
poprzednich edycji – 2. pkt, każde
pozostałe QSO – 1 pkt.
za QSO. W przypadku jednakowej
ilości punktów o zajętym miejscu
zdecyduje (a) krótszy czas pracy
w zawodach (licząc od rozpoczęcia
pierwszej łączności do rozpoczęcia
ostatniej), (b) wcześniejsze przesłanie
logu do organizatora.
Nagroda: operator, który zajmie
pierwsze miejsce otrzyma „Lampę
nocnych marków”.
Zgłoszenia w terminie do 31 grudnia
2010 r. na adres: [email protected] lub
Marek Urbanowicz SQ5GLB, skr.
poczt. 49, 00-957 Warszawa 36.
PGA Test XII
Termin: 11 grudnia (07.00 – 08.00
oraz 16.00 – 17.00)
Każda stacja może w danej chwili
emitować tylko jeden sygnał – CW
lub SSB.
W obu etapach danej tury miesięcznej z tą samą stacją można przeprowadzić tylko dwa punktowane QSO:
jedno na CW i drugie na SSB.
Uczestnicy zawodów wymieniają
grupy kontrolne złożone z raportu
RS(T) oraz skrótu gminy (wg standardu z programu dyplomowego
PGA), np. 599 EL09, 59 WM01 itp.
Stacje zagraniczne, .../mm i .../am
nadają RS(T) + 3-cyfrowy nr kolejny
QSO.
Punktacja: każde bezbłędne QSO
– 1 pkt.
QSO z obu etapów.
Szczegółowy regulamin w ŚR 2/2010
i na stronie www.skjkc.pl/pga
Przypominamy,
że w zawodach
krajowych obowiązuje
ograniczenie mocy
do 100 watów.
Prosimy i apelujemy
o sportową postawę
w zakresie przestrzegania tego wymagania, które zawarte
jest we wszystkich
regulaminach
zawodów.
Jeżeli nie zapoznałeś
się wcześniej z regulaminem, a pracowałeś
w zawodach z dużą
mocą, to zgłoś swój
log tylko do kontroli.
16
„Hołd Powstańcom
Wielkopolskim 1918/19”
Organizator: Harcerski Klub Łączności „Wilda” SP3ZAC, Komenda Chorągwi Wielkopolskiej ZHP (współorganizator).
Termin: 27 grudnia każdego roku
od godz. 15.00 do 17.00 UTC (5 min.
QRT przed i po zawodach).
Pasmo: 3,5 MHz – SSB i CW (zgodnie
z obowiązującym band-planem).
Niedopuszczalny jest udział tego
samego operatora w zawodach
pod dwoma różnymi znakami (np.
indywidualnie i klubowo).
Wywołanie: na fonii „Wywołanie
w zawodach wielkopolskich”, na
telegrafii „CQ SP”.
Raporty:
– stacje z terenów objętych powstaniem podają raport RS(T) + numer
QSO (od 01) + skrót powiatu, np.:
5901PX.
– stacje spoza terenów powstania
podają raport RS(T) + numer QSO
(od 01), np.: 5919.
Obowiązuje jedna ciągła numeracja
QSO bez względu na emisję.
Klasyfikacja:
Grupa A – stacje indywidualne
Grupa B – stacje klubowe
Grupa C – nasłuchowcy
Grupa D – stacje indywidualne
z terenów powstania
Grupa E – stacje klubowe z terenów
powstania
Grupa F – nasłuchowcy z terenów
powstania
Punktacja:
na SSB – 1 pkt
na CW – 2 pkt.
Z każdą stacją można przepro wadzić dwa QSO: jedno na CW
i drugie na SSB.
Nasłuchowcy:
Nasłuch powinien zawierać znaki oraz raporty obu korespondentów. Zaliczane są punkty dawane
przez obie stacje. Jedna stacja może
być wykazana w nasłuchach tylko
dwa razy.
Punktacja jak dla nadawców, z tym
że punkty dają obydwie stacja wykazane w nasłuchu.
Mnożnik: skróty powiatów objętych Powstaniem Wielkopolskim:
CO, CR, GZ, GB, GQ, IN, JC, KA,
ON, KT, LS, LE, MH, MO, NA, NV,
OI, OD, OF, PW, PO, PX, RW, SX,
SR, SI, WH, WT, WF, ZN.
Każdy powiat liczony jest tylko jeden (1) raz niezależnie od emisji.
QSO x mnożnik.
Dyplomy: za zajęcie miejsc I – III
w każdej grupie klasyfikacyjnej.
Dzienniki:
Zgodnie z obowiązującymi wzorcami przesyłamy na poniższy adres
w terminie 14 dni (decyduje data
stempla pocztowego): Harcerski
Klub Łączności „Wilda” SP3ZAC,
ul. Osinowa 14, 61 – 451 Poznań,
e – mail: [email protected]
Manager zawodów hm Jerzy
Szkudlarz SP3DJS
[email protected]
HNY 2011 Party
HNY to noworoczne spotkanie
krótkofalowców, którzy w ostatni
dzień starego roku i pierwszy dzień
nowego składają sobie życzenia.
Pamiątką po nawiązanych łącznościach lub przeprowadzonych
nasłuchach będzie specjalny Dyplom
HNY-2011 Award oraz Ceryfikat
Udziału w HNY-2011, na którym
wydrukowane będą znaki wywoławcze wszystkich uczestników.
Organizator: redakcja MK QTC.
Za realizacje postanowień niniejszego regulaminu odpowiedzialny jest
Sylwester Jarkiewicz, SP2FAP – redaktor naczelny ([email protected])
Uwaga!
Wszystkie informacje związane
z HNY Party publikowane są na
oficjalnej stronie programu dyplomowego PGA http://www.pga.pzk.
pl/ oraz w MK QTC.
Wskazane jest zatem korzystanie
wyłącznie z tych źródeł.
Termin: od godziny 18.00 Z w dniu
31 grudnia 2010 r. do godziny 18.00Z
w dniu 1 stycznia 2011 r.
Uczestnicy: radiooperatorzy stacji
nadawczych i nasłuchowych.
Łączności i nasłuchy: zalicza się
wszystkie QSO/HRD.
Pasma i emisje: amatorskie HF
i VHF+.
Raporty: HNY-2011 Party to tradycyjne spotkanie eterowe krótkofalowców, którzy w ostatni dzień starego roku i pierwszy dzień nowego
składają sobie życzenia.
Podczas każdej łączności wymienia
się wszystkie dane, podobnie jak
ma to miejsce podczas zwykłego
QSO.
Dyplomy i certyfikaty
Za udział w spotkaniu noworocznym każdy uczestnik może otrzymać dyplom lub certyfikat.
* Dyplom HNY-2011 Award otrzyma uczestnik, który na adres organizatora (MK QTC, Suchacz – Zamek, ul. Wielmoży 5b, 82-340 Tolkmicko; [email protected]), prześle wykaz
swoich korespondentów (tylko ich
znaki wywoławcze) oraz 5 znaczków pocztowych po 1,70 zł (odpowiednią wpłatę można przekazać
na konto bankowe redakcji nr 96
1140 2004 0000 3102 3124 6295 lub za
pośrednictwem systemu PayPal na
adres [email protected]).
* elektroniczny certyfikat
udziału w HNY-2011 otrzyma uczestnik, który na adres [email protected]
prześle wykaz swoich korespondentów (tylko ich znaki wywoławcze).
Certyfikaty elektroniczne są
bezpłatne.
Uwaga!
Wykaz wszystkich uczestników noworocznego spotkania HNY-2011
wydrukowany będzie na Dyplomie
i certyfikacie oraz zostanie opublikowany na łamach lutowego wydania MK QTC.
Termin nadsyłania zgłoszeń: do
15 stycznia 2011 r.
Kalendarz zawodów krajowych 2010
Grudzień
Mistrzostwa Polski ARKI – tura DIGI
Mistrzostwa Polski ARKI – tura UKF
Barbórka HF
Barbórka VHF
Narodziny Krótkofalarstwa Polskiego
SPAC – Zawody aktywności SP 144 MHz
Mistrzostwa Polski ARKI – tura KF
Nocne marki
PGA Test 2010 HF
PGA Test 2010 HF
SPAC – Zawody aktywności SP 1,2 GHz
Hołd Powstańcom Wielkopolskim 1918/19
SPAC – Zawody aktywności SP 2,3+ GHz
HNY-2011 Party Noworoczne
16:00, 02.12
18:00, 02.12
15:30, 04.12
19:00, 04.12
16:00, 05.12
18:00, 07.12
16:00, 09.12
18:00, 09.12
23:00, ?
07:00, 11.12
16:00, 11.12
18:00, 14.12
18:00, 21.12
15:00, 27.12
18:00, 28.12
18:00, 31.12
18:00, 02.12
20:00, 02.12
17:30, 04.12
21:00, 04.12
18:00, 05.12
22:00, 07.12
18:00, 09.12
22:00, 09.12
00:00, ?
08:00, 11.12
17:00, 11.12
22:00, 14.12
22:00, 21.12
17:00, 27.12
22:00, 28.12
18:00, 01.01
Kalendarz zawodów międzynarodowych 2010
Grudzień
ARRL 160 m Contest
TARA RTTY Melee
ARRL 10 m Contest
OK DX RTTY Contest
RAC Winter Contest
Croatian CW Contest
DARC Christmas Contest
Dni Morza – 2010
I – stacje z powiatów nadmorskich
1. SN2K 4758
2. SQ1DWR
4500
3. SP2KAC
4368
4. SP2FGO
4320
5. SP3MGM
3762
II – pozostałe stacje:
1. SP9KDA
6615
2. SP9H 6265
3. SP7GIQ
6188
4. SQ9E 5952
5. HF100ZHP
5577
III – stacje QRP
1. SP9UMJ
4620
2. SN5L 1596
3. SP3IOE
1350
4. SP4GL 468
5. SQ3OGP
333
IV – stacje SWL
1. SP4 – 208
2323
2. SP4 – 2101K
1976
3. SP3 – 1058
1800
4. SP6 – 01 – 356 1440
5. SP6 – 01 – 396 728
22:00, 03.12
00:00, 04.12
00:00, 11.12
00:00, 18.12
00:00, 18.12
14:00, 18.12
08:30, 26.12
16:00, 05.12
24:00, 04.12
23:59, 12.12
24:00, 18.12
23:59, 18.12
14:00, 19.12
10:59, 26.12
SP9VHF Contest_2010
1. SP9KUP
2. SQ9NIN/P
3. SP2TQI
4. SP4TKR
5. SO9I 2193
4380
3482
3052
2757
„Święto Lotnictwa Polskiego 2010”
W konkursie uczestniczyło 72
operatorów ARS. Podstawowe warunki regulaminu spełniło i zdobyło dyplomy „Święto Lotnictwa
Polskiego 2010” 46 operatorów
(w tym 3 stacji klubowych i 5 stacji
nasłuchowych).
Zgodnie z regulaminem konkursu, dyplom nr 1 z serii „Samoloty
Polskiego Lotnictwa Wojskowego”,
prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa
Wojskowego RP zdobyli operatorzy stacji: SP2DGH, SP3SL, SP3NK,
SP3TL, SP3SXA, SQ3ODX, SP4GSO, SQ4G, SQ7AET, SQ7CGN,
S Q 9 J J N , H F 3 Ø I C P, S P 3 K K U ,
DL8UAA, DE2UAA. Najaktywniejszym operatorem stacji organizatora konkursu był Kazimierz SP3NK,
który zdobył, zgodnie z regulaminem, dyplom specjalny prezesa
ZG SSLW RP.
Dzień Energetyka 2010
A – stacje klubowe – klasyfikacja CW
i SSB
1. SP3KWA
2061
2. SP6ZDA
1773
3. SP2KAC
1620
4. SP6PCM
1485
5. SP6KCN
1476
B – stacje indywidualne CW
1. SP2DNI
711
2. SP1AEN
702
2. SP7IVO
702
3. SP3VT
657
4. SP2FMN
648
5. SP8HWM
630
C – stacje indywidualne SSB
1. SQ6NTM
1584
2. SP9IEK
1539
3. SQ8JX
1530
4. SP2FUD
1494
5. SQ9CWO
1449
D – stacje indywidualne CW i SSB
1. SN3B
1620
2. SP7EXJ
1548
3. SP5AYY
1512
4. SP2010FC
1467
5. SP4AWE
1431
E – stacje branży energetycznej CW
1. SN7F
675
2. SP4JCQ
666
3. SQ9CAQ
603
4. SP4DNX
585
5. SP8BVO
558
F – stacje branży energetycznej SSB
1. SP9HZW
1449
2. SO8T
1323
3. SP2OFP
1296
4. SN4W
1269
SQ2LKM
1269
5. SP9FRZ
1251
G – stacje branży energetycznej CW
i SSB
1. SQ9E
1809
2. SP4FVS
1467
3. SP8WQX
1449
4. SP9UMJ
1278
5. SP6GPJ
1197
H – stacje SWL
1. SP3-1058 H
138
2. SP4-208 H
94
3. SP-0142-JG H
78
17
AKTUALNOŚCI
Zawody
SP-CW-CONTEST
2010
MO-CW
1. SP2KAC
2. 3Z25KWA
3. SP6ZDA
4. SP7PGK
5. SP1KRF
„Dni Zielonej Góry
– Winobrania” 2010.
Stacje indywidualne
1. SN3C
2. SP1AEN
3. SP9H
4. SP2010FC
5. SP4AWE
Stacje klubowe
1. SP9KDA
2. SP4PBI
3. SP6ZDA
4. SP2KAC
5. SP4KHM
Stacje QRP
1. SP9UMJ
2. SP2DNI
3. SP2FGO
4. SQ3A
5. SP3JFK
Stacje YL
1. SQ7HX
2. SQ2LKO
3. SP3UUI
4. SQ9JJN
Stacje SWL
1. SP3-1058
2. SP4-208
3. SP4-2101K
4. DE2UAA
5. SP6-01032
30 lat
NSZZ
„Solidarność”
Grupa KF
1. SQ3XBC
2. SP3OTO
3. SP2WEG
4. SN7PW
5. SQ2AHL
Grupa UKF
1. SQ3MVM
2. SP3DRM
3. SQ3TJD
4. SP3JBX
5. SQ3CPC
Grupa SWL
1. SP2-7170
2. DE1KDC
3. SP7-15-045
4. SP3-08120
5. SP7-15-046
18
145
133
106
83
74
131
87
57
55
54
52
47
44
38
37
14756
13248
12935
12600
11956
15180
13530
12586
11712
10187
9780
9296
7314
6580
2516
7467
7182
7150
2706
6996
4218
3885
3780
3354
HST2010
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Białoruś
Rosia
Rumunia
Węgry
Bułgaria
Polska
Niemcy
Ukraina
Grecja
Mongolia
Włochy
Bośnia i Hercegowina
Macedonia
6546,3
6115,9
4486,4
3525,8
2250,4
1899,3
1570,4
710,8
553,9
480,9
406,8
393,0
374,0
Alfr ed SP7HOR podczas VII
Mistrzostw HST R1 IARU w grupie
seniorów zdobył 1 medal brązowy
wywalczony w kat. Morse Runner
(odbioru w Pile-Up). Jak widać
w klasyfikacji generalnej reprezentacja SP zajęła 6. miejsce na
13 zespołów. Gratulacje!
OPEN
1 EU6AA
2 DL8UAA
3 EW2EG
SO-CW
1. SP1AEN
2. SP4DNX
SP – A – HC (stan na 25 września
58
55
52
35
34
32
24
1
61
60
SP5KP
4. SP5CNA
5. SP2QG
6. SP9W
7. SQ9E
60
59
57
57
56
SO-QRP-CW
1. SP2DNI
2. SP4JCQ
3. SP2FMN
4. SP4JFR
5. SP6BXM
54
49
43
39
38
O replikę lampy
Ignacego Łukasiewicza 2010
A: SO – MIX – Stacje indywidualne
i klubowe CW i SSB
1. SQ9E 188
2. SP6ZDA
173
3. SP9UMJ
165
4. SP2QG
159
5. SP9EMI
147
B: SO – SSB (stacje indywidualne
i klubowe SSB)
1. SP9HZW
165
2. SP4OIZ
160 |
SQ7OBB
160
3. SN7H 159
4. SP9SDR
147
5. SP5XVR
146
SQ7CGN 146
C: SO – MIX (stacje organizatora
indywidualne i klubowe CW/SSB)
1. SP9ODY
175
2. SP9BNM
153
3. SN8M 145
4. UR4WG
137
5. SP9HVV
119
D: SO – SSB (stacje organizatora
indywidualne i klubowe SSB)
1. SQ9CWO
159
2. SP8DWI
149
3. SP4KHM
147
4. SQ8NGV
131
5. SQ8SR
125
Grupa SWL
E
1. SP4-208
5
2. SP4-2101K
1
Poszczególne pozycje oznaczają: znak
stacji, l. punktów, l. dyplomów, l. nalepek (+ uzupełnienie)
A – stacje indywidualne
1. SP5CJQ
3886 – 717+
2. SP4GFG
3673 – 719
3. SP6DVP
2418 – 514
4. SP1DMD
2414 – 718
5.SP7ENU
2248 – 561+
6. SP9DTE
2177 – 653
7. SP5ICQ
1950 – 526
8. SP4ICP
1859 – 629+
9. SP3BYZ
1642 – 321
10. SQ7B
1641 – 401
11. SP8DYY
1515 – 332
12. SP2QVS
1433 – 335
13. SP9W
1412 – 311
14. SQ9DXT
1349 – 365+
15. SP3C
1315 – 385
16. SP7AW
1227 – 271
17. SP3CUG
1169 – 267
18. SP1JON
1042 – 288
19. SP4OZ
1026 – 280
20. SP5ES
1025 – 145
21. SP8MI
1009 – 264
22. SP6BFK
987 – 201
23. SP2MDK
959 – 239
24. SP8AQA
876 – 230
25. SP3BGD
863 – 148
26. SP5JXK
833 – 124
27. SP4LVK
820 – 226
28. SP1AFU
787 – 174
29. SP6SOG
732 – 187
30. SP7CKF
626 – 177
31. SP5TAM
602 – 158
32. SP3JUN
601 – 98
33. SP5CEQ
540 – 132
34. SP2BJF
497 – 156
35. SP1ZZ
410 – 114
36. SQ9BDB
405 – 124
37. SP5MBA
395 – 91
38. SP5UAR
327 – 89+
39. SP4TBM
319 – 77
40. SQ4CUX
268 – 75
41. SP7MJL
251 – 64+
42. SP5NN
149 – 43
B – Stacje klubowe
1. SP6PAZ
1061 – 215
2. SP1KQR
399 – 121
3. SP4YFG
373 – 105
4. SP5ZRW
326 – 92+
5. SP0ZHG
169 – 47+
6. SP7ZKU
90 – 23+
C – Nasłuchowcy
1. SP4-208
830 – 170
2. SP9-4090-KA
201 – 54
3. SP2-7354-BY
176 – 47
Współzawodnictwo prowadzi
Mikołaj Ciereszko SP5CJQ,
ul. Młodzieżowa 4 m 7, 05-101
Nowy Dwór Maz. ([email protected])
SPDXM
(rozliczenie – stan na 3.09.2010 r.)
Lp
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
58
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
Znak
SP5EWY
SP7HT
SP8AJK
SP9PT
SP5ENA
SP4Z
SP5CJQ
SP3E
SP7GAQ
SP3IOE
SP8NR
SP7CDG
SP9DWT
SP3FAR
SP7VC
SP2JKC
SP2B
SP7ASZ
SP7ITB
SP6CZ
SP6IHE
SP8FHM
SP6CIK
SP3AGE
SP1JRF
SP8IIS
SP2BRZ
SP1S
SP8FNA
SP5KP
SP3IBS
SP6A
SP4GFG
SP8HXN
SQ9HZM
SP3MGM
SP6AAT
SP8GSC
SP9W
SP2QCR
SP5ES
SP9CTW
SP9HTU
SP9HZF
SP6DVP
SP1GZF
SP5BB
SP6EQZ
SP7HQ
SQ8J
SP9UH
SP8UFB
SP3CGK
SP1DMD
SP3VT
SP3FYM
SP3CDQ
SP3DIK
SP8NCJ
SP2EFU
SP5LM
SP3FYX
SP6BFK
SP1MWK
SQ9MZ
SP7ENU
SP7ICE
SQ9ACH
SP5JXK
SP1AAQ
SP2CA
SP3JUN
SP7DZA
SP3FIM
SP5IKO
SQ1EIX
SP6FXY
SQ5TA
SQ9DXN
SQ5RK
SP9AUV
SP9DTE
SP2DNT
SP3GEM
Punkty
4725
4715
4706
4692
4658
4654
4635
4633
4626
4625
4619
4595
4592
4582
4567
4560
4551
4550
4546
4523
4519
4515
4475
4468
4459
4442
4438
4435
4384
4382
4358
4337
4313
4309
4244
4220
4214
4202
4177
4167
4157
4117
4076
4071
4052
4051
4035
3959
3941
3935
3921
3880
3848
3795
3755
3695
3689
3684
3684
3639
3435
3420
3398
3368
3268
3229
3133
3113
3076
3036
3030
3021
3002
2965
2914
2901
2811
2670
2568
2276
2189
1956
1458
940
3,5
939
911
914
904
901
917
904
895
895
904
889
891
893
877
912
864
875
845
842
860
887
863
852
824
822
860
797
830
797
802
877
826
757
789
738
735
696
691
712
695
685
633
697
778
796
645
655
608
682
614
520
562
517
624
600
509
484
659
587
556
545
265
442
467
261
391
447
423
503
258
460
294
265
408
278
359
182
224
208
105
220
234
111
940
7
946
949
938
939
936
939
928
930
931
926
923
921
927
924
921
919
917
925
919
892
895
902
909
868
871
906
879
886
887
847
861
857
855
880
839
861
841
863
785
792
807
845
823
823
775
796
779
791
834
715
822
768
819
672
676
716
742
769
632
773
679
750
615
748
710
670
657
576
647
576
487
613
578
511
524
519
502
428
498
262
446
271
125
0
14
952
968
960
960
950
941
942
946
940
940
942
941
936
937
930
940
928
941
937
939
932
934
927
922
934
916
931
923
913
933
877
878
909
926
916
896
943
891
906
913
894
892
874
884
878
896
866
887
888
893
892
891
888
848
820
828
831
838
858
794
817
810
780
799
815
774
650
763
761
771
731
836
761
783
811
779
749
693
710
649
747
484
576
0
21
948
953
955
952
943
941
937
940
937
937
941
931
932
930
923
937
926
932
933
925
918
914
919
939
929
897
926
915
902
915
868
870
910
889
898
895
898
895
896
901
890
897
869
850
830
879
889
852
802
879
873
854
854
826
841
815
857
798
829
818
745
830
815
771
741
751
750
799
668
786
706
728
782
681
728
714
758
720
639
707
545
544
398
0
28
940
934
939
937
928
916
924
922
923
918
924
911
904
914
881
900
905
907
915
907
887
902
868
915
903
863
905
881
885
885
875
906
882
825
853
833
836
862
878
866
881
850
813
736
773
835
846
821
735
834
814
805
770
825
818
827
775
620
778
698
649
765
746
583
741
643
629
552
497
645
646
550
616
582
573
530
620
605
513
553
231
423
248
0
SPDXM – TOP TWENTY
Data
12.09
12.09
12.09
12.09
3.09
12.09
9.10
6.07
9.10
12.07
12.06
9.10
6.10
9.08
6.10
6.07
3.07
3.10
6.08
3.10
9.09
12.09
12.09
3.09
9.10
9.10
6.03
12.09
9.10
12.09
9.09
9.05
12.07
12.08
3.10
6.07
9.10
12.09
3.04
9.09
12.04
3.10
3.10
9.05
12.08
9.05
12.07
9.10
12.09
12.09
6.10
12.09
9.10
12.09
6.06
9.03
3.09
9.10
9.08
12.06
12.03
12.07
12.07
9.10
6.09
6.05
6.05
9.09
9.10
3.06
9.06
3.10
12.04
6.06
12.09
9.10
6.10
3.10
9.04
3.05
9.09
12.08
12.05
12.08
Lp
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
SP3GEM
SP5EWY
SP4Z
SP8AJK
SP7VC
SP7HT
SP9PT
SP5CJQ
SP3IOE
SP5ENA
SP3E
SP7GAQ
SP9DWT
SP7CDG
SP8NR
SP6IHE
SP3FAR
SP3IBS
SP2B
SP2JKC
3,5
940
939
917
914
912
911
904
904
904
901
895
895
893
891
889
887
877
877
875
864
SP7HT
SP5EWY
SP9PT
SP4Z
SP8AJK
SP5ENA
SP7GAQ
SP3E
SP5CJQ
SP9DWT
SP3IOE
SP7ASZ
SP3FAR
SP8NR
SP7CDG
SP7VC
SP2JKC
SP7ITB
SP2B
SP6CIK
949
946
939
939
938
936
931
930
928
927
926
925
924
923
921
921
919
919
917
909
7
SP7HT
SP8AJK
SP9PT
SP5EWY
SP5ENA
SP3E
SP6AAT
SP5CJQ
SP8NR
SP4Z
SP7CDG
SP7ASZ
SP7GAQ
SP3IOE
SP2JKC
SP6CZ
SP3FAR
SP7ITB
SP9DWT
SP8FHM
968
960
960
952
950
946
943
942
942
941
941
941
940
940
940
939
937
937
936
934
14
SP8AJK
SP7HT
SP9PT
SP5EWY
SP5ENA
SP4Z
SP8NR
SP3E
SP3AGE
SP5CJQ
SP7GAQ
SP3IOE
SP2JKC
SP7ITB
SP9DWT
SP7ASZ
SP7CDG
SP3FAR
SP1JRF
SP2B
21
955
953
952
948
943
941
941
940
939
937
937
937
937
933
932
932
931
930
929
926
SP5EWY
SP8AJK
SP9PT
SP7HT
SP5ENA
SP5CJQ
SP8NR
SP7GAQ
SP3E
SP3IOE
SP4Z
SP7ITB
SP3AGE
SP3FAR
SP7CDG
SP7ASZ
SP6CZ
SP6A
SP2B
SP2BRZ
28
940
939
937
934
928
924
924
923
922
918
916
915
915
914
911
907
907
906
905
905
SPDXM – Kluby
Lp
1
2
3
4
5
6
Znak
SP5PBE
SP2PMO
SP9PDF
SP3PLD
SP9PRO
SP2PIK
Punkty
4381
4380
4246
4118
4053
3181
3,5
851
814
772
730
638
562
7
898
882
845
796
802
572
14
904
916
880
886
881
783
21
870
910
895
874
890
679
28
858
858
854
832
842
585
Data
9.10
6.07
6.10
6.10
6.09
6.02
Grunwald
2010
A – stacje
indywidualne
1. SP7GIQ
1602
2. SP4JCP
1591
3. SP2OFH 1564
4. SP4OIZ
1530
5. SQ9CWO 1521
B – stacje klubowe
1. SN7H
1566
2. SP600G
1465
3. SP9KVZ/7 1395
4. SP4KHM 1341
SP4KCF
1341
5. SP2KAC
1323
C – stacje klubowe
ZHP
1. SP6ZDA 1431
2. SP0ZHG 1296
3. SP5ZBA
909
4. SQ600G
819
5. SP3ZAC
728
SWL – stacje
nasłuchowe
1. SP3-1058 1035
2. SP 5250753 855
3. SP8-20-100 801
4. SP8-20-101 616
5. SP-525648 594
19
RADIOKOMUNIKACJA
Przewodnik po rynku
Anteny na amatorskie pasma fal krótkich
Anteny HF
Anteny są tymi elementami łącza pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem
(transceiverem), które służą do przetworzenia energii prądów w.cz. w fale elektromagnetyczne podczas nadawania oraz przetworzenia energii
fal elektromagnetycznych w prądy w.cz przy odbiorze.
Przed laty anteny na amatorskie
pasma fal krótkich były wykonywane prawie wyłącznie we własnym zakresie. Aktualnie można
je kupić gotowe, a rynek oferuje
coraz więcej modeli.
Przystępując do zainstalowania
anteny w bloku lub na prywatnej
posesji, należy uzyskać pozwolenie administratora/właściciela budynku na zawieszenie anteny (są
przepisy wymagające takiej zgody,
ale są także przepisy nadające krótkofalowcowi prawo do wykonania
instalacji antenowej).
Instalacja antenowa musi spełniać kilka wymagań: mieć prawidłowe uziemienie, nie krzyżować
T2FD 2
Historyczna, szerokopasmowa antena
HF o niewielkich rozmiarach (długość
całkowita 17 m), łatwa w zawieszeniu, zalecana przy małych odległościach między
punktami zawieszenia. Charakteryzuje się
niskim poziomem zakłóceń pochodzących
od stacji pracujących w pobliżu, niskim
poziomem szumów i dużą odpornością
na wyładowania atmosferyczne, gdyż jest
zwartą pętlą. W skład anteny wchodzi balun 1 : 9 oraz rezystor mocy 600 Ω.
Antena jest zasilana poprzez kabel koncentryczny, np. RG-58 lub RF-7.
W handlu występuje również pod oznaczeniem WD330S firmy Diamond (długość
10 m, waga 1,7 kg) i jest przewidziana do
pracy w paśmie 2–28,6 MHz z maksymalną
mocą 150 W. Jest także produkowana przez
firmę Jack do zastosowań profesjonalnych
oraz amatorskich.
Wykres SWR dotyczy anteny o rozpiętości 2 × 15 m zawieszonej na maszcie
o wysokości 10 m; maksymalna moc 1,5 kW
SSB/CW.
20
się z liniami energetycznymi i podobnymi, będącymi pod napięciem, oraz – w przypadku złamania masztu lub zerwania – nie powinna zagrażać osobom będącym
w pobliżu. Instalacja antenowa nie
może być dostępna (dotknięcie)
dla osób przebywających w miejscach normalnie dostępnych.
Parametry
W antenach najistotniejsze
są następujące parametry elektryczne: charakterystyka promieniowania, polaryzacja fali, zysk
energetyczny, impedancja, współczynnik dopasowania SWR. Stopień zmienności tych parametrów
G5RV
Legendarna antena wielopasmowa typu G5RV pracuje
w pasmach HF 80 – 10 m bez
skrzynki antenowej. Z wykorzystaniem skrzynki antenowej zapewnia nadawanie
i odbiór w całym zakresie fal
krótkich. Istnieje możliwość
zawieszenia anteny poziomo,
skośnie, pionowo lub jako V
(lub odwrócone V).
W zależności od producenta jest wykonana z linki stalowej ocynkowanej ∅ 2 mm,
miedzianej linki antenowej lub
stalowej mosiądzowanej w koszulce z PCV.
Standardowo jest wyposażona w balun 1 : 1.
częstotliwości pracy: 3,5–30
MHz (ATU)
impedancja znamionowa: 50
Ω
maksymalna moc nadajnika:
1 kW
SWR (w pasmach amatorskich): < 1,5
waga (ze standardowym fiderem 20 m): 1,1 kg
długość anteny: 32 m
wysokość zawieszenia: (minimalna 8 m, optymalna
20 m)
w funkcji częstotliwości jest miarą
pasmowości anten (cechy te są dla
anteny identyczne zarówno przy
nadawaniu, jak i przy odbiorze).
Zysk energetyczny
Zysk energetyczny anteny
(Gain) powstaje wskutek zróżnicowania promieniowania energii fal
elektromagnetycznych w zakresie
możliwych kątów promieniowania dla danej anteny. W antenie
kierunkowej uzyskuje się znaczną
przewagę energii promieniowanej
do przodu anteny w stosunku do
energii promieniowanej do tyłu
i na boki (korzystne warunki pracy
anteny zarówno podczas nadawania, jak i przy odbiorze).
Zysk energetyczny anteny wyrażany jest w dB i powinien być
zawsze podawany względem określonej anteny odniesienia.
DDK-20 Grauta
DDK-20 Grauta to niesymetryczny dipol typu „Windom”.
Antena pracuje na wszystkich
pasmach KF.
częstotliwości pracy: 3,7/7/14/
21/28 MHz
Comet CWA 1000
Wysokiej jakości dipol 5-pasmowy (3,5/7/14/21/28 MHz)
o długości 19,9 m (zarówno do
łączności DX-owych, jak i lokalnych w paśmie 80 m). Nadaje się
do używania praktycznie w każdym miejscu, zwłaszcza gdy jest
potrzebny bardzo wytrzymały
produkt, odporny na trudne warunki pogodowe.
CWA1000 idealnie zachowuje
się podczas pracy na pasmach
W-8010, W-721 i inne wersje
maksymalna moc: 1000 W
polaryzacja: pozioma
impedancja: 50 Ω
SWR: 1,3 : 1
długość: 41,4 m
złącze: UC1
waga: 1563 g
amatorskich od 10 do 80 m, a po
zastosowaniu tunera można poszerzyć jej zakres zastosowania.
CWA1000 jest dostarczana
z balunem.
Dane techniczne:
częstotliwość: 3,5, 7, 14, 21, 28
MHz
moc maksymalna: 500 W (PEP)
długość: 19,9 m
waga: 2,5 kg
typ złącza: M (PL239, UC1)
impedancja: 50 Ω
Podobny do CWA 1000 typ anteny oferuje firma Diamond
pod oznaczeniem W-8010 (3,5,
7, 14, 21, 28M Hz). Są też wersje
dwupasmowe: W-735 (3,5, 7
MHz) i W-721 (7, 21 MHz) (fot).
W zestawach znajdują się
potrzebne odcinki przewodów
(linka miedziana o grubości co
najmniej 2 mm w izolacji igelitowej), izolatory, trapy (cewki
wydłużające) oraz balun typu
BU50 a także 2 odcinki po 10 m
linki izolacyjnej na odciągi.
W3DZZ
Legendar na antena wielopasmowa typu
W3DZZ zawiera odsprzęgacze LC (trapy). Podstawowym elementem anteny jest dipol półfalowy
o długości 2×9,7 m w rezonansie na 7,05MHz. Na
końcach tych dipoli włączone są trapy dostrojone
do częstotliwości 7,05 MHz, a następnie odcinki
przewodu po 6,7 m każdy, tworzące dipol pracujący na kilku częstotliwościach. Taka konstrukcja
anteny zapewnia pracę na wszystkich pasmach
amatorskich w następujący sposób:
80 m: trapy mają charakter indukcyjny przedłużając antenę do długości rezonansowej
40 m: trapy odłączają praktycznie końcowe odcinki po obu stronach dipola
wyższe pasm: trapy mają charakter pojemnościowy, skracając antenę do długości rezonansowej (20 m-3/2 L, 15 m-5/2L, 10 m-7/2L_.
W handlu antena W3DZZ występuje pod różnymi oznaczeniami. Na przykład FRITZEL (RICOFUNK) oferuje ją jako W3-200. Kabel koncentryczny jest dołączony do dipola poprzez załączony do
zestawu balun 1:1.
Parametry anteny W3-200:
częstotliwość rezonansowa dla zakresu 80 m:
3700 kHz ±1%
częstotliwość rezonansowa dla zakresu 40 m:
7050 kHz ±0,5%
SWR: 2:1 (w zakresie 150...200 kHz)
maksymalna moc doprowadzona: 1,4 kW/SSB,
700 W/CW
całkowita długość anteny: 34 m
waga całkowita: 2,3 kg
Zysk energetyczny anteny
w przestrzeni swobodnej mierzony
względem anteny izotropowej podawany jest w dBi, zaś w przestrzeni swobodnej mierzony względem
anteny dipolowej – w dBd.
Dipol półfalowy w stosunku do
hipotetycznej anteny izotropowej
wykazuje zysk energetyczny =
2,15 dBi.
Kierunkowość
Kierunkowość anteny mierzona
jest jako różnica pomiędzy zyskiem
anteny kierunkowej do przodu,
a jej zyskiem do tyłu F/B (Front-to-Back-Ratio).
W liczbach bezwzględnych jest
to stosunek, natomiast w mierze
21
RADIOKOMUNIKACJA
Przewodnik po rynku
Comet H422
Comet H422 gwarantuje doskonałą wydajność
podczas pracy na 4 głównych pasmach: 7, 14, 21, 28
MHz. Antena jest idealna dla osób z ograniczoną
wolną przestrzenią. Jest łatwa w montażu, może być
montowana jako dipol poziomy lub dipol V (wystarczy, że końce będą zamontowane na wysokości 3 m
nad ziemią). H422 to antena z trapami i balunem,
przewidziana do pracy dużą mocą (do 1 kW).
Parametry techniczne:
częstotliwość: 7, 14,
21, 28 MHz
moc maksymalna:
1 kW/SSB
długość: 10,3 m (dipol poziomy) lub 7,4 m (dipol V)
waga: ok. 5,4 kg
typ złącza: M (UC1)
impedancja: 50 Ω
SWR: <1,5
logarytmicznej odpowiada to różnicy kilku, kilkunastu lub kilkudziesięciu dB. Im wyższa wartość
tego parametru, tym lepszą kierunkowością wykazuje się dane
rozwiązanie anteny kierunkowej.
Anteny kierunkowe typu Yagi
projektuje się zazwyczaj tak, aby
największy stosunek przód/tył
wykazywały na częstotliwościach
leżących w środku pasm amatorskich.
Współczynnik fali stojącej SWR
(WFS)
Współczynnik fali stojącej w obrębie pasm amatorskich nie powinien przekraczać wartości 2 : 1.
Niski współczynnik fali stojącej
ma istotne znaczenie dla współpracy linii zasilających anteny
z wyjściami torów nadawczych.
GP-7
GXP-7
Beam GXP-7 to bardzo popularna antena kierunkowa, 7-elemeentowa, w tym 4 elementy są
zasilane. Taka struktura daje dodatkowy zysk we
właściwym kierunku.
Antena ma dość małe wymiary i można ją
zainstalować na maszcie rurowym lub kratownicy
(minimalna wysokość zawieszenia nad ziemią to
12 m).
częstotliwość pracy 14 – 21 – 28 MHz jako pasma
rezonansowe, dodatkowo 18 – 24 MHz
liczba elementów aktywnych w poszczególnych
pasmach:
14 MHz – 3 el. + struktura
18 MHz – struktura
zysk średni: 11 dBi (14 – 21 – 28 MHz), 9 dBi (18
– 24 MHz)
tłumienie tył – przód: 30 dB (14 – 21 – 28 MHz),
15 dB (18 – 24 MHz)
duża szerokopasmowość dla niskiego SWR (dla
pasma 14 – 21 – 28 MHz SWR: 1,2 – 1,3)
moc maksymalna: 2000 W
długość anteny: 5,2 m
najdłuższy element: 11,3 m
waga: 24 kg
22
GP-7 to bardzo popularna bazowa antena pionowa, chętnie
zabierana na różne wyprawy
DX, bardzo prosta do montażu.
Wzbudzona w poszczególnych
pasmach jako 1/2 lambda. Przy
instalacji na dachu wymagana
wysokość rury masztowej to
3 m, bezpośrednio nad ziemią
4,5 m. Promiennik nie wymaga
odciągów.
częstotliwość pracy: 7, 10, 14,
18, 21, 24, 28, 50 MHz
zysk anteny: 3 dBi
SWR w potrzebnym wycinku
pracy w poszczególnych pasmach nie przekracza 1,2–1,3
maksymalna moc SSB i CW:
1000 W (RTTY 500 W)
kąt promieniowania: 16 stopni
w y s o ko ś ć p r o m i e n n i k a :
7,1 m
waga anteny: 8 kg
Modele podobne do GP-7
to R-7000 Cushcraft i DX77A
Hy-Gain.
GXP-9
Beam GXP-9 to antena kier unkowa o bardzo dużym
zysku w pasmach podstawowych, 9-elementowa (4 elementy są zasilane). Taka struktura daje dodatkowy zysk we
właściwym kierunku. Antena
ma średnie wymiary i wymaga
instalacji na kratownicy (minimalna wysokość nad ziemią
wynosi 20 m).
częstotliwość pracy: 14 – 21
– 28 MHz jako pasma rezonansowe, 18 – 24 MHz częstotliwości dodatkowe
liczba elementów aktywnych
w poszczególnych pasmach:
zysk średni: 12,4 dBi dla
pasm 14 – 21 – 28 MHz, 9 dBi
dla pasm 18 – 24 MHz
tłumienie tył – przód: 30 dB
dla 14 – 21 – 28 MHz, 15 dB
dla 18 – 24 MHz
duża szerokopasmowość dla
niskiego SWR (dla pasma 14
– 21 – 28 MHz SWR 1,2 – 1,3)
waga: 28 kg
Transceivery mają obecnie stałą
impedancję 50 Ω i pozwalają na
doprowadzenie pełnej mocy wyjściowej z transceivera do anteny,
jeśli niedopasowanie na wyjściu
nadawczym transceivera nie przekracza WFS = 2 : 1.
Ze względu na kierunkowość
i charakterystykę promieniowania
anteny dzieli się na: dookólne, kierunkowe, pionowe, poziome.
Anteny poziome (dr utowe)
mają postać dipola i wymagają co
najmniej dwóch punktów zawieszenia (dla popularnego pasma 3,5
MHz potrzeba ponad 40 m).
Antena pionowa (instalowana
często z braku miejsca) stawiana
jest najczęściej na maszcie lub na
dachu budynku, może być wielo-
GP-7 DX
Logoperiodyczny monobander 6
GP-7 DX to najbardziej sprawny model bazowej, pionowej anteny wzbudzonej w poszczególnych pasmach jako 1/2 lambda.
Przy instalacji na dachu wymagana wysokość rury masztowej wynosi 3 m, a bezpośrednio
nad ziemią 4,5 m. Na wysokości promiennika w promieniu
6 – 8 m nie mogą znajdować się
metalowe przedmioty (rynny,
anteny UKF na rurach masztowych, maszty i kratownice).
Promiennik anteny wymaga
odciągów.
częstotliwość pracy: 7 – 10 – 14
– 18 – 21 – 24 – 28 – 50 MHz
zysk anteny: 3 dBi
SWR w poszczególnych pasmach: nie przekracza 1,2 – 1,3
maksymalna moc: SSB i CW
1000 W, RTTY 500 W
kąt promieniowania: 16 stopni
(w paśmie 14 MHz 12 stopni)
wysokość promiennika: 8 m
waga: 12 kg
Modele podobne do GP-7 DX
to R8 Cushcraft i AV640 Hy-Gain.
Logoperiodyczny monobander 6-elementowy
dla pasma 14 MHz to jednopasmowa antena o bardzo wysokich parametrach. Minimalna wysokość
zawieszenia 18 m nad ziemią.
częstotliwość pracy: 14 – 14,350 MHz
zysk: 11 dBd
duża szerokopasmowość: 1,1 – 1,2
waga anteny: 30 kg
Beam 3 el.
Beam 3-el. 3 pasma to antena
kierunkowa, 3-elementowa, 3-pasmowa, o dość małych wymiarach,
co daje możliwość instalowania
w różnych warunkach na masztach wykonanych z rur; minimalna
wysokość nad ziemią 8 m. Można
nawet zabrać ją na wyprawy DX.
częstotliwość pracy: 14 – 21
– 28 MHz (na każdym paśmie
pracują 3 elementy)
zysk średni: 8,1 dBi
duża szerokopasmowość dla
niskiego SWR
waga: 15 kg
Beam 4 el.
Beam 4 el. na pasma 7 i 10
MHz to bardzo popularna ante-
na umożliwiająca skuteczną pracę w tych pasmach (dla 7 MHz
aktywne 2 elementy, w paśmie
10 MHz aktywne 2 elementy).
Minimalna wysokość zawieszenia to 18 m nad ziemią.
częstotliwość pracy: 7–10 MHz
zysk: 7 MHz 3,8 dBd
zysk 10 MHz 4,0 dBd
tłumienie tył – przód: 18 dB/7
MHz, 23 dB/10 MHz
waga anteny: 24 kg
dwa kable zasilające
Beam 2 el.
Beam 2 el. dla pasma 3,5–3,8
MHz to bardzo skuteczna antena
kierunkowa. Minimalna wysokość zawieszenia wynosi 25 m
nad ziemią.
częstotliwość pracy: 3,5 – 3,8
MHz
zysk 3,8 dBd: 10,2 dBi
użyteczna szerokość pasma
bez przełączania: 70 kHz
SWR w miejscu rezonansu: 1,1–1,2
waga anteny: 45 kg
pasmowa, wymaga mocnej podstawy i odciągów na dachu (jest
bardziej wrażliwa na zakłócenia,
promieniuje dookólnie). Na wyższe pasma HF montowane są również anteny kierunkowe typu Yagi.
Przy wyborze anteny kierunkowej należy rozstrzygnąć dylemat:
czy ma to być wieloelementowa
antena kierunkowa tylko na preferowane pasmo, czy też wielopasmowe rozwiązanie kompromisowe.
Lokalizacje miejskie na ogół determinują kompromisowe rozwiązania anten na kilka pasm. W lokalizacjach pozamiejskich dysponujemy na ogół większą swobodą
(i przestrzenią) i tam można pozwolić sobie na kilka wieloelementowych anten jednopasmowych.
Anteny kierunkowe, zaprojektowane w oparciu o modelowanie
komputerowe, pozwalają uzyskać
niemal stały zysk energetyczny
w obrębie pasm amatorskich przy
optymalnym dopasowaniu (niski
WFS) oraz dobrej kierunkowości.
Zyskujące ostatnio popularność jednopasmowe anteny logoperiodyczne, z dodatkowym
reflektorem z tyłu oraz direktorem z przodu, oferują w stosunku
do tradycyjnych rozwiązań anten
kierunkowych typu Yagi większą
wartość zysku energetycznego,
lepszą kierunkowość i zdecydowanie bardziej spłaszczony przebieg
współczynnika fali stojącej w obrębie pasma roboczego anteny.
Krótka historia anten HF
W latach 70. transceivery fabryczne miały z reguły końcówkę
lampową i układ wyjściowy Pi-filtra, co w pewnym stopniu umożliwiało dopasowywać się do anteny.
Następne urządzenia miały końcówki mocy już na tranzystorach
ze znormalizowanym wyjściem
do anteny równym 50 Ω. Od tego
czasu krótkofalowcy poszukiwa-
23
RADIOKOMUNIKACJA
Przewodnik po rynku
li dobrego rozwiązania, aby na
jednym kablu zasilającym mieć
jak najwięcej pasm amatorskich.
Wynikało to z trudności związanych z zawieszaniem kilku anten,
szczególnie na dachach budynków. Na pierwszym miejscu był
dipol G5RV, który był prosty w wykonaniu, a potrzebny materiał był
wszędzie dostępny. Następną anteną, bardziej złożoną, był dipol
W3DZZ, który miał 2 trapy dla
CP-6 Diamond
CP-6 to doskonała
antena pionowa na zakresy fal 80 – 6 m. Konstrukcja typu zwartego
(element promieniujący
jest zwarty dla prądu
stałego, dzięki czemu zapewniona jest ochrona
radiostacji przed uszkodzeniem od wyładowań
atmosferycznych).
częstotliwość: 3,5, 7, 14, 21, 28, 50 MHz
moc: 200 W/SSB
impedancja: 50 Ω
SWR: 1,8 : 1
całkowita długość: 4,6 m
waga: 4,9 kg
złącze: gniazdo UC
W zakresie 80 m należy zamocować radial R2
(wymagana jest skrzynka antenowa).
Comet CHA250BX II
Szerokopasmowa antena pionowa. Zakres nadawania wynosi od 3,5 MHz aż do 57 MHz
(zakres odbioru 2 – 90 MHz).
Antena nie wymaga żadnych
przeciwwag i jest gotowa do
pracy w niecałe 30 minut od rozpoczęcia składania. Konstrukcja
wykonana z grubościennych rurek, dla przedłużenia żywotności
wyposażona jest
w akcesoria ze
stali nierdzewnej.
Antena jest
polecana oso bom, które mają
ograniczone miejsce na instalację
anteny.
Dane techniczne:
częstotliwość odbioru: 2–90
MHz
częstotliwość nadawania: 3,5–57
MHz
moc maksymalna: 250 W/SSB
długość: 7,13 m
waga: 3,2 kg
impedancja: 50 Ω
24
Comet VA250
VA250 jest idealnym rozwiązaniem dla instalacji ograniczonych brakiem wolnej przestrzeni, np. na balkonie.
Antena ta nie potrzebuje żadnych przeciwwag. Zakres częstotliwości, w jakich może pracować,
obejmuje najpopularniejsze pasma krótkofalarskie 80–6 m.
Szerokość tej anteny to zaledwie 2,56 m, a wysokość 0,66 m.
Daje to bardzo duże szanse na
montaż tam, gdzie wydaje się to
niemożliwe.
SWR jest bardzo niski na
wszystkich pasmach, a antena
jest gotowa do pracy w kilka minut od rozpoczęcia składania.
częstotliwość odbioru: 2–90 MHz
częstotliwość nadawania: 3,5
– 54 MHz
częstotliwości 7 MHz. Taka antena
miała już kilka pasm amatorskich,
ale zaczęły się problemy, bo nie
u każdego poprawnie się stroiła.
Niektórzy w ogóle nie mieli możliwości rozwieszenia takiej anteny.
Anteny te w wyższych częstotliwościach nie były do końca antenami rezonansowymi, a współczynnik SWR był dość wysoki.
Kąt promieniowania był niezbyt
właściwy, co nie pozwalało na
dużą skuteczność przy dalekich
łącznościach. Zaczęto więc stawiać
moc maksymalna: 200 W/SSB
długość: 2,56 m
wysokość całkowita anteny:
0,66 m
waga: 2,3 kg
impedancja: 50 Ω
SWR: < 1,5
anteny pionowe, o wysokości promiennika 1/4 lambdy. Do tego potrzebne były 3 lub 4 przeciwwagi.
Poprzez odpowiedni kąt pochylenia przeciwwag uzyskiwano dobre
dopasowanie do transceivera.
Taka antena promieniowała dookólnie od 0 stopni do 90 stopni, co
pozwalało na lepszą skuteczność
na duże dystanse. Było to bardzo
dobre rozwiązanie, ale dla jednego
pasma.
Szukając innego rozwiązania,
zaczęto w promiennik montować
AH-15
AH-15 to Yagi 3-elementowa
na pasma 10, 15, 20 m (polaryzacja pozioma).
Dane techniczne:
częstotliwość:14 – 21 – 28 MHz
zysk: 8 dBd (10,15 dBi)
impedancja: 50 Ω
tłumienie przód/tył: 15/20 dBd
SWR 1,3
średnica masztu: 35 – 50 mm
najdłuższy element: 751 cm
długość booma: 501 cm
złącze: UHF
Outback 1899 D-Original
Markowa antena samochodowa Outback-1899 D-Original na
pasma 10 – 80 m. Wyróżnia się
bardzo wysoką jakością wykonania oraz niewygórowaną ceną.
Jest to najlepszy wybór dla radioamatorów chcących pracować
na pasmach KF zarówno z samochodu, jak i ze stacji bazowej lub
na biwaku. Moc maksymalna 120
W (złącze UC1).
Wysokość anteny na wszystkich zakresach wynosi 175 cm.
Zakresy regulowane są kablem
zwierającym odpowiednie cewki. Bez połączenia antena pracuje w paśmie 80 m (3,56 MHz)
– SWR 1,0.
Na wyższych zakresach wy-
Outback 2000 D-Original
Antena samochodowa renomowanej marki D-Original Antenna na pasma HF + 6 m.
Zakresy regulowane są kablem zwierającym odpowiednie
cewki. Bez połączenia antena
pracuje w zakresie 80 m (3,700
MHz), SWR 1,9 (odległość od
cewki do szczytu 67,8 cm). Na
wyższych zakresach wymagane
są następujące połączenia (w na-
obwody rezonansowe jako pułapki
odcinające poszczególne pasma,
jednocześnie dodawać następne
przeciwwagi, przeważnie po 2
na pasmo, o długości 1/4 lambda. W tym czasie firma Hy-Gain
wprowadziła dwa modele takich
anten: 12AVQ i 14 AVQ. Takie rozwiązanie zajmowało niezbyt dużo
miejsca na dachu i pozwalało na
większą skuteczność pracy w kilku pasmach amatorskich. Pewną
niewygodą były przeciwwagi, bo
w momencie pozyskania nowych
pasm amatorskich można było
zbudować promiennik o wysokości około 7 m, który miał jednocześnie 7 pasm amatorskich, ale co
magane są następujące połączenia:
1 z 2: 40 m (7,05 MHz) – SWR 1,3
1 z 3: 20 m (14,20 MHz) – SWR 1,0
1 z 4: 15 m (21,10 MHz) – SWR 1,0
1 z 5: 10 m (29,00 MHz) – SWR 1,3
1 z 6: 2 m (145,00 MHz) – SWR 1,0
1 z 6: 70 cm (435,00 MHz) – SWR 1,3
wiasie została podana wysokość
od cewki do szczytu):
1 z 2: 40 m (7,050 MHz) – SWR 1,5
(64,5 cm)
1 z 3: 30 m (10,100 MHz) – SWR
1,7 (64,5 cm)
1 z 4: 20 m (14,150 MHz) – SWR
1,0 (81 cm)
1 z 5: 17 m (18,200 MHz) – SWR
1,2 (89,9 cm)
1 z 6: 15 m (21,100/21,250 MHz)
– SWR 1,2 (85,5 cm)
1 z 7: 12 m (24,950 MHz) – SWR
1,3 (73,5 cm)
1 z 8: 10 m (28,500 MHz) – SWR
1,0 (75,5 cm)
1 z 9: 6 m (50,500/51,000) – SWR
1,0 (63,5 cm)
Pomiary SWR zostały przeprowadzone na podstawie magnetycznej umiejscowionej na środku dachu samochodu. Dokładne
strojenie polega na skracaniu
bądź wydłużaniu teleskopu.
z przeciwwagami? Musiało ich być
aż 14 sztuk, o długości 1/4 lambda
(najkrótsze miały 2,6 m, a najdłuższe 10,2 m). Antena musiały mieć
odpowiedni kąt pochylenia, aby
uzyskać dobry SWR.
Z jednej strony 7 pasm amatorskich o niskim kącie promieniowania, pod jednym kablem zasilającym, było to coś wspaniałego,
ale ten las przeciwwag na dachu,
był dla niektórych wielkim problemem. Firmy japońskie zaczęły
skracać przeciwwagi, montując
je do promiennika w postaci trapów i cewek (skrócili też główny
promiennik). Takie rozwiązanie
umożliwiało postawienie anteny
w bardzo trudnych warunkach
montażowych, które także pogarsza skuteczność anteny: traci się
niski kąt promieniowania i jednocześnie antena jest bardzo wąskopasmowa, a kompensowanie tego
skrzynką antenową nie polepszy
skuteczności.
Firma SteeepIR wyprowadziła
antenę pionową, wielopasmową,
w której promiennik zmienił swoją
długość elektryczną do wartości
1/4 lambda w poszczególnych pasmach, ale i przy tym modelu zastosowano przeciwwagi drutowe,
rezonansowe, co – przy wysokich
kosztach – nie zapewniało nic nowego. Używając takiej anteny jako
anteny bazowej, przy instalacji na
dachu, trzeba było mieć miejsce na
przeciwwagi.
We wszystkich tych rozwiązaniach występowało promieniowanie pod bardzo wysokim kątem,
co jest dużą stratą. Gdyby można
było tę energie, która promieniuje
od 40 stopni do 90 stopni, dołożyć
do niskiego kąta, to antena miałaby promieniowanie dookólne ze
spłaszczoną charakterystyką, z dodatkowym zyskiem energetycznym i niskim kątem promieniowania (byłby to duży postęp).
Taka antena wzbudzona 1/2
lambda postawiona na maszcie,
który spełnia rolę przeciwwagi
Mosley TA-33-M
Mosley TA-33-M to antena kierunkowa o następujących parametrach:
zysk: 8,3 dBd/10 m, 0 dBd/12m, 7,3 dBd/15 m,
0 dBd/17 m, 6,5 dBd/20m
tłumienie tył – przód: 20 dB/10m, 0 dB/12 m, 20
dB/15 m, 0 dB/17 m, 20 dB/ 20 m
moc maksymalna: 1,5 kW/CW, 2,5 kW/SSB
SWR: 1 : 1 do 1,6 : 1
długość boomu: 4,3 m
promień obrotu: 5,0 m
średnica masztu: 38 mm
maksymalna długość elementu: 8,5 m
waga: 20,7 kg
powierzchnia dla wiatru: 0,53 m²
obciążenie wiatrem (przy 125 km/h): 510 N
25
RADIOKOMUNIKACJA
Przewodnik po rynku
Lista obecności w testach i prezentacjach ŚR
26
DDK-20
Grauta
DDK-20 Grauta – niesymetryczny dipol typu „Windom”. Antena pracuje na wszystkich pasmach KF. Zakres częstotliwości pracy:
3,7/7/14/21/28 MHz; maksymalna moc: 1000 W; polaryzacja: pozioma; impedancja: 50 Ω; SWR: 1,3:1; długość: 41,4 m; złącze:
UC1; waga: 1563 g.
Avanti Radiokomunikacja
www.avantiradio.pl
9/2008
W-8010
Diamond
W-8010 Diamond – szerokopasmowa antena na wszystkie pasma KF. Zakres częstotliwości: 3,5/7/14/21/28 MHz; maksymalna
moc: 1,2k W (PEP); długość: 19,2 m; waga: 2,5 kg.
www.avantiradio.pl
9/2008
WD-330
Diamond
WD-330 Diamond – dipol na pasma KF. Zapewnia optymalną pracę w szerokim zakresie i jest bardzo łatwa w montażu. Zakres
częstotliwości: 2...30 MHz; maksymalna moc: 150 W; VSWR: 2:1 do 18 MHz, 3:1 powyżej 18 MHz; długość: 25 m; waga: 3,1 kg;
długość kabla koncentrycznego: 30m, wtyk UC1.
www.avantiradio.pl
9/2008
WD735
Diamond
WD735 Diamond – dwupasmowy dipol z trapami na dwa dolne pasma KF. Zakres częstotliwości: 3,5/7 MHz; maksymalna moc:
1,2 kW (PEP); długość: 26 m; waga: 2,5 kg.
www.avantiradio.pl
9/2008
BB2M Diamond
Antena Diamond BB2M – szerokopasmowa antena samochodowa KF od 40 m w górę. Częstotliwości nadawania: 7...30 MHz/50
MHz (do 54 MHz ze skrzynką antenową); częstotliwości odbioru: 3...100 MHz; maksymalna moc: 120 W (SSB), 40 W (FM);
impedancja: 50 Ω; SWR: <2,0:1; złącze: UC1; długość: 1,98 m; waga: 800 g.
www.avantiradio.pl
9/2008
CP-6 Diamond
CP-6 Diamond – antena stacjonarna na pasma KF + 6 m. Podstawowe parametry anteny CP-6 Diamond: pasma pracy CP-6: 80
(wymagana skrzynka antenowa do 80 m (75 m)/40 m)/40/20/15/10 m + 6 m; Moc: 200 W (PEP); impedancja: 50 Ω; VSWR:
1,8:1; całkowita długość: 4,6 m; waga: 4,9 kg; złącze: gniazdo UC.
www.avantiradio.pl
9/2008
HMC-6S
Maldol
HMC-6S – antena samochodowa na pasma amatorskie KF/VHF/UHF (20/15/10/6/2 m/70 cm). Zakres częstotliwości: 7/21/28/50/
144/430 MHz; typ: 1/4 fali – 7/21/28/50 MHz, 1/2 fali – 144 MHz, 2 × 5/8 fali – 430 MHz; zysk: 0 dB – 7/21/28/50 MHz, 2,15
dBi – 144 MHz, 5,3 dBi – 430 MHz; SWR: <1,5 dla 21/28/50 i 144/430 MHz, <2,0 dla 7 MHz; impedancja: 50 Ω; maksymalna
moc: 120 W dla 7/21/28 MHz, 150 W dla 50/144/430 MHz; złącze: PL-259 (M-P); długość: 1,84 m; waga: 800 g.
www.avantiradio.pl
9/2008
Butternut
HF-2V
HF-2V – dookólna antena na dwóch dolnych pasmach HF (80/40 m). Wysokość: 9,8 m; pasma: 40 m (1/4 ), 80m (1/4); masa: 5,9
kg; impedancja: 50 Ω; VSWR w rezonansie: 1.5:1; moc maksymalna: 2 kW PEP; maksymalna prędkość wiatru: 96,6 km/h; szerokość
pasma dla VSWR <2:1: 200 kHz m; 80 m – 90 kHz. Antena, jak każda antena na pasma KF, wymaga dobrego systemu przeciwwag
(można zastosować opcjonalny system GRK). Jako wyposażenie dodatkowe oferowane są trapy na pasmo 160 m i 30 m.
Pro-Fit
www.inradio.pl
4/2009
Butternut
HF-6V
HF-6V – dookólna antena na podstawowe pasma HF (można rozszerzyć na 160 m, 17 m, 12 m i 6 m). Nie wymaga trapów i przeciwwag. Długość: 7,9 m; masa: 5,4 kg; impedancja: 50 Ω; VSWR w rezonansie: 1,5:1, moc maksymalna: 2 kW PEP (75/80 m,
40 m, 20 m, 15 m, 10 m); 500 W PEP (30 m); odporność na wiatr: 0,19 m2; maksymalna prędkość wiatru: 129 km/h; szerokość
pasma dla VSWR <2:1: 40 m – 250-300 kHz, 80 m – 40–100 kHz (10, 15, 20, 30 m – całe pasmo), długość elektryczna:10 m
– 7,9 m (3/4), 15 m – 3,7 m (1/4 ), 20m – 7,9 m (3/8), 30 m – 7,9 m (1/4), 40 m – 7,9 m (1/4), 80 m – 7,9 m (1/4).
Pro-Fit
www.inradio.pl
4/2009
Butternut
HF-9V
HF-9V – dookólna antena na wszystkie pasma HF (z opcyjnymi elementami także 160 m). Długość: 7,9 m; masa: 6,3 kg; impedancja: 50 ; VSWR w rezonansie: 1,5:1; moc maksymalna: 2 kW PEP (75/80 m, 40 m, 20 m, 15 m, 10 m), 800 W PEP (17 m,
12 m), 500 W PEP (30 m, 6 m); maksymalna prędkość wiatru: 129 km/h; szerokość pasma dla VSWR <2:1: 40 m – 250–300
kHz, 80 m – 40-100 kHz (10, 12, 15, 17, 20, 30m – całe pasmo; długość elektryczna: 6 m – 2,7 m (3/4), 10 m – 7,9 (3/4, 12m
– 7,9 m (5/8 ), 15 m – 3,7 m (1/4), 17 m – 7,9 m (1/2), 20 m – 7,9 m (3/8), 30 m – 7,9 m (1/4), 40 m – 7,9 m (1/4), 80 m
– 7,9 m (1/4). Antena wymaga opcjonalnego promiennika, takiego jak GRK, CPK czy RMK-II.
Pro-Fit
ww.inradio.pl
4/2009
Butternut
HF-5B
HF-5B – antena kierunkowa Yagi na 5 popularnych pasm HF (20 m, 17 m, 15 m, 12 m i 10 m). Rozpiętość: 3,8 m; długość boomu: 1,8 m; promień obrotu: 2,1 m; długość elementów pionowych: 1,8 m; masa: 10 kg; impedancja: 50 Ω; VSWR w rezonansie:
1,5:1; moc maksymalna: 500 W/CW, 1200 W PEP/SSB; maksymalna prędkość wiatru: 129 km/h; szerokość pasma dla VSWR
<2:1: 10 m – 1,5 MHz, 20 m – 200 kHz (12, 15, 17 m – całe pasmo); zysk: + 3 dBd/20 m (17 m + 5 dBd); tłumienie front-to-back: 20 dB, front-to-side: 30 dB; minimalna odległość od gruntu: 9,1 m.
Pro-Fit www.inradio.pl
4/2009
Butternut
Skyhawk
Skyhawk – antena kierunkowa Yagi na pasma HF (20 m, 15 m, 10 m 12 m i 17 m). Liczba elementów: 10 (3 pełnowymiarowe
elementy na pasma 15 i 20 m; 4 pełnowymiarowe elementy na pasmo 10 m); całkowita długość boomu: 7,3 m; powierzchnia
oporu powietrza: 2,5 m2; promień obrotu: 6,7 m; masa: 34 kg; odporność na wiatr: 145 km/h, średnica boomu: 51 mm; zasilanie: pojedyncza linia koncentryczna 50 Ω + balun; moc maksymalna: 2,5 kW. Pasmo 20 m: długość boomu: 7,0m; SWR: 1,4:1;
tłumienie tył–przód: >20 dB (najlepsze 21 dB dla 14,15 MHz); wzmocnienie: 7,0 dBi (największe 7,4 dBi dla 14,35 MHz). Pasmo
15 metrów: długość boomu: 4,7m; SWR: 1,5:1 (21,0 – 21,45 MHz); tłumienie tył–przód: 16 dB (najlepsze 24,5 dB dla 21,35
MHz); wzmocnienie: 7,0 dBi (największe 7,6 dBi dla 21,45 MHz).
Pro-Fit
www.inradio.pl
4/2009
HF-80FX
HF-80FX – antena samochodowa HF na pasmo 80 m. Podstawowe parametry: typ: ¼ L; pasmo: 3,5 MHz; maksymalna moc: 120
W/SSB; długość: 1,4 m; masa: 220 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.p
3 /2009
HF-40FX
HF-40FX – antena samochodowa HF na pasmo 40 m. Typ ¼ L; pasmo: 7 MHz; maksymalna moc: 200 W/SSB; długość: 1,4 m;
masa: 270 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
MD200
MD200 – jednopasmowa antena samochodowa HF (wymaga wbudowania cewki na konkretne pasmo). Skompletowana fabrycznie antena z cewką typu MDC40 może pracować na zakresie 7 MHz (np. MDC 80 na 3,5 MHz, MDC 20 na 14 MHz, MDC 15 na 21
MHz). Typ: 1/4 L; pasmo: 7 MHz; maksymalna moc: 120 W/SSB; długość: 2,0 m; masa: 1030 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
HF-20FX
HF-20FX – antena samochodowa HF na pasmo 20 m. Podstawowe parametry: typ: 1/4 L; pasmo: 14 MHz; maksymalna moc:
220 W/SSB; długość: 1,2 m; masa: 210 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
HF-15FX
HF-15FX – antena samochodowa HF na pasmo 15 m. Typ: 1/4 L; pasmo: 21 MHz; maksymalna moc: 220 W/SSB; długość: 1,2
m; masa: 160 g; złącze M.
Pro-Fit www.inradio.pl
3/2009
HM6
HM6 – wielopasmowa antena samochodowa HF (pasma 10–40 m). Typ: 1/4 L; Pasmo: 7/14/18/21/24/28 MHz; maksymalna
moc: 220 W/SSB; długość: 1,83 m; masa: 710 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
HV-4
HV-4 – wielopasmowa antena samochodowa HF/VHF (pasma 2–40 m). Typ: 1/4 L (7/21/50), 5/8 L (144); pasma: 7/21/50/144
MHz; zysk: 3,6 dBi (144); maksymalna moc: 120 W/SSB (7/21), 200 W/SSB (50/144); długość: 2,00 m; masa: 485 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
HV-4S
HV-4S – wielopasmowa antena samochodowa HF/VHF (pasma 70 cm–10 m). Typ: 1/4 L (28/50), 3/8 L (144), 1/4 L (430); pasma:
28/50/144/430 MHz; zysk: 1,8 dBi (144), 4,5 dBi (430); maksymalna moc: 150 W/SSB; długość: 0,95 m; masa: 480 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
HV-5S
HV-5S – wielopasmowa antena samochodowa HF/VHF (pasma 70 cm–40 m). Typ: 1/4 L (7/21/50/144), 5/8 L (430); pasma:
7/21/50/144/430 MHz; zysk: 3,2 dBi (430); maksymalna moc: 120 W/SSB (7/21/50), 200 W/SSB (144/430); długość: 1,42 m;
masa: 470 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
HV-7CX
HV-7CX – wielopasmowa antena samochodowa HF/VHF (pasma 70 cm–40 m). Typ: 1/4 L (7-50), 1/2 L (144), 2×5/8 L (430);
pasma: 7/(10/14)/21/(21/24)/28/50/144/430 MHz; zysk: 2,15 dBi (144), 5,5 (430), 120 SSB (7–28); maksymalna moc: 120
W/SSB (7–28), 200 W/SSB (50–430); długość: 1,90 m; masa: 660 g; złącze M.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
Ameritron
SDA-100
SDA-100 – śrubowa antena samochodowa HF (od 80 do 10 m). Ma wysuwany pręt stalowy o długości 183 cm i może pracować mocą
do 1,2 kW. Konstrukcja mechaniczna anteny wykonana została z idealnie do siebie pasujących i powtarzalnych elementów aluminiowych
lub elementów ze stali nierdzewnej CNC. Antena dostarczana jest z nowym silnikiem 12 V Pittman o podwyższonej wytrzymałości i cichej
pracy. Zestaw SDA-110 zawiera samochodową antenę śrubową SDA-100, pręt antenowy SWP-100 oraz autokontroler SDC-100.
Pro-Fit
www.inradio.pl
3/2009
pionowej nierezonansowej, musi
mieć również u podstawy anteny
kilka prętów, które wytworzą odpowiednią pojemność dla uzyskania zgodnej reaktancji. Musi być
też transformator 4:1 dlatego, że
promiennik jest 200 Ω i wymagany
jest dobry symetryzator prądowy.
Tak skonstruowana antena pro-
mieniuje dookólnie, ale ma spłaszczoną charakterystykę promieniowania pod kątem 16 stopni. Jest to
doskonałe rozwiązanie dla anteny
wielopasmowej, o dużym zysku
energetycznym (SP7GXP oferuje
taki model anteny pod symbolem
GP-7; podobny model to DX77 Hy-Gain, R7 i R7000 Cushcraft).
Spiderbeam
Spiderbeam to pełnowymiarowe, lekkie Yagi trzypasmowe
z włókna szklanego i drutu.
Występują w wersjach 3- i 5-pasmowych. Są to lekkie anteny
typu Yagi, ale elementy anten
są wykonane z drutu i podparte
na tyczkach wykonanych z fiberglasu.
Antena zapewnia wzmocnienie i współczynnik F/B jak typowy, pełnowymiarowy beam
trzypasmowy i może przy tym
przenosić maksymalną moc ciągłą HF 2 kW.
Ważą tylko 6 kg i dzięki temu
są idealne do zastosowań polowych (długość transportowa
tylko 1,2 m). Anteny są bardzo
chętnie zabierane na wszelkiego
rodzaju ekspedycje DX z uwagi
na niską wagę i prostotę wykonania.
Podczas instalowania anten
HF najważniejszą sprawą jest
podniesienie jej tak wysoko, jako
to tylko możliwe.
Wspornik z rur ze szkła epoksydowego podtrzymuje 3 przeplecione drutowe Yagi na 20/15/
10 m (trapy są zbędne): 3 elementy Yagi na 20 m, 3 elementy Yagi
na 15 m, 4 elementy Yagi na 10 m.
W przeciwieństwie do tradycyjnych Yagi, elementy direktora i reflektora są zagięte symetrycznie w kształcie litery V. Trzy
wibratory to oddzielne dipole
podłączone do wspólnego punktu zasilania. Impedancja w tym
punkcie wynosi 50 Ω, co daje
bardzo prosty i sprawny system
zasilania. Nie wymaga linii fazujących czy urządzeń dopasowujących.
Szkic konstrukcji jest pokazany na rysunku. Elementy są
wykonane z miedziowanego drutu stalowego, zaś wsporniki z 4
ramion ze szkła epoksydowego
po 5 m długości każde, podzielonych na 1 m odcinki (dla ułatwienia transportu). Złącze centralne
jest wykonane z aluminiowej blachy i rur. Pionowy maszt anteny
przechodzi przez otwór w środku płyty złącza (środek ciężkości
anteny), tak że ciężar i moment
obrotowy są równomiernie rozłożone na maszt i rotator. Promień
obrotu wnosi 5m.
Pełny opis anteny: http://
www.spiderbeam.com/pdf_files/
spider_specification_polski.pdf.
Były to i są wspaniałe anteny pionowe, wielopasmowe, ale
w promienniku dalej są użyte trapy.
Rozpatrując np. pasmo 18 MHz widzimy, że promiennik dla tej częstotliwości ma na sobie 3 cewki skracające z pasm 21 – 24 – 28 MHz. Gdyby tych cewek nie było, promiennik
byłby dłuższy, ale w efekcie uzyskalibyśmy większą sprawność.
Powstało następne rozwiązanie:
na głównym promienniku pozostał 1 podwójny trap dla niższych
pasm, natomiast wokół głównego
promiennika powstały 4 sprzęgacze o długości 3/8 lambda dla 4
pasm, tj. 18 – 21 – 24 – 28 MHz, zamontowane w odpowiednim miejscu. Dało to większy zysk energetyczny i większą szerokopasmowość. Na głównym promienniku,
na wysokości 610 cm, znajduje się
obwód rezonansowy dla pasma
14 MHz, poprzedzony dużym
parasolem pojemnościowym, co
umożliwia uzyskanie 3/8 lambda
długości promiennika. W tym paśmie antena ma największą sprawność, najniższy kąt promieniowania i dużą szerokopasmowość. Tak
właśnie powinno być, bo to pasmo
jest najbardziej oblegane przez
nadawców. Pasmo 10 MHz ma
na głównym promienniku jedną
cewkę z pasma 14 MHz, a pasmo
7 MHz w swoim szeregu na głównym promienniku ma 2 cewki,
z pasma 14 i 10 MHz. Dodatkowo
dla pasma 7 MHz jest następna
parasolka pojemnościowa, aby i to
pasmo pracowało jako 3/8 lambda. Obecnie uważa się, że jest to
najnowsze rozwiązanie pionowej
anteny wielopasmowej o dużej
szerokości pasma, dużej stabilności częstotliwości rezonansowej
w poszczególnych zakresach oraz
o dużym zysku energetycznym.
Dane techniczne (wersja 3-pasmowa):
pasmo
wzmocnienie w przód
(w wolnej
przestrzeni)
wzmocnienie w przód
(15m nad
ziemią)
F/S
F/B
SWR (w
paśmie)
20 m
6,7 dBi (4,5
dBd)
11,7 dBi
(4,5 dBd)
13 dB
15-20 dB
< 1,5 (14
– 14,4 MHz)
15 m
6,9 dBi (4,7
dBd)
12,3 dBi
(4,7 dBd)
17 dB
20-25 dB
< 1,5 (21
– 21,5 MHz)
10 m
7,1 dBi (4,9
dBd)
12,6 dBi
(4,9 dBd)
19 dB
20-25 dB
< 2 (28
– 29,3 MHz)
Anteny Wojtka SP2JFF. Na maszcie znajdują się anteny jednopasmowe (monobandery), 2 el. na 7 MHz, 6 el. na 14 MHz, 6 el. na
21 MHz
27
RADIOKOMUNIKACJA
Przewodnik po rynku
ECO AVT-4
Anteny Marka SP7HOA. Na jednym maszcie znajdują się następujące anteny: najwyżej beam GXP-7, w środku beam duobander jako
2 el. na 7 MHz i 2 el. na 10 MHz, a najniżej beam 2 el. na 3,5 MHz
Antena pionowa 4-pasmowa o następujących parametrach:
zakresy fal: 40, 20, 15, 10 m
impedancja: 50 Ω
moc: 2 kW (w przypadku
użycia z przeciwwagami wykonanymi z drutu)
SWR: 1 : 1,3
waga: 4,5 kg
długość: 6,50 m
zysk: 3,5 dB
moc z opcjonalnymi przeciwwagami rezonansowymi:
500 W/SSB
ECO AVT-25
ECO Beam Assay 20 – 15 – 10 m
Antena pionowa 5-pasmowa: 80, 40, 20, 15, 10 m
impedancja: 50 Ω
moc: 2 kW/10 – 40 m, 1 kW/
80 m
SWR: 1 : 1,3
waga: 6 kg
długość: 7,30 m
zysk: 3,5 dB
moc z opcjonalnymi przeciwwagami rezonansowymi:
500 W/SSB
Antena kierunkowa 3-pasmowa, trapowa,
z możliwością rozszerzenia o pasmo 40 m.
długość boomu: 4,42 m
długość reflektora: 8,46 m
długość direktora: 7,19 m
waga: 16 kg
SWR: 1 : 1,1
moc: 2 kW
zysk: 8 dB
balun: opcja
Na zdjęciu widać antenę z zamontowanym
kitem rozszerzającym dla pasma 40 m (środkowy
element, dodatkowe trapy na końcach).
Takie anteny mają też swoje minusy: muszą mieć właściwą wysokość
rurki masztowej, z dobrym kontaktem elektrycznym, a w promieniu
6 – 8 m na wysokości promiennika
nie mogą znajdować się metalowe
przedmioty, np. rynny, rurki masztowe, kratownice... Bezpośrednio
pod anteną i na wysokości 4 m promiennika na maszcie muszą być
zastosowane odciągi w postaci linki taterniczej lub żeglarskiej. Jest
Które z wymienionych
produktów:
a) kupiłbyś lub
zamierzasz kupić; b)
poleciłbyś innym
Nazwa
a
b
Konstrukcje antenowe
Na jednym wysokim maszcie
można zainstalować kilka potrzebnych anten.
CP-6
G5RV
Mosley TA 33-M
AH-15
CWA-1000
GP-7
Outback 1899
Logoper. Mon.
6 el.
Beam 2 el.
DDK-20
GXP-7
Outback 2000
VA-250
Beam 3 el.
ECO AVT-4
GXP-9
Spiderbeam
VPA 28/50
Beam 4 el.
ECO AVT-25
GP-7 DX
T2FD
VPA 50
CHA 250 BX
ECO BEAM
H-422
W3DZZ
A N K I E TA
Wœród uczestników tej ankiety rozlosujemy 10 trzymiesiêcznych
bezp³atnych prenumerat próbnych „Œwiata Radio”. Jeœli ju¿ jesteœ
prenumeratorem ŒR, proponujemy Ci dowolnie wybran¹ prenumeratê
próbn¹ innych miesiêczników AVT – wybierz tytu³.
Pragnê otrzymaæ prenumeratê:
ŒR
Ju¿ jestem prenumeratorem ŒR i wybieram prenumeratê:
EiS
MT
BD
Audio
EdW
EP
Elektronik
Kupon mo¿na wys³aæ poczt¹ na adres: 03-197 Warszawa, ul. Leszczynowa 11,
faksem: 22 257 84 67, e-mailem: [email protected]
28
to niezbędne podczas silnych porywów wiatru, a szczególnie gdy
pada marznący deszcz.
W taki właśnie sposób powstała
antena GP-7 DX oferowana przez
Waldka SP7GXP (podobne modele
to R8 Cushcraft i AV-640 Hy-Gain).
........................................................................................................................................................................................
imię i nazwisko
........................................................................................................................................................................................
ulica, nr domu, nr mieszkania
........................................................................................................................................................................................
kod, miejscowość
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w bazie danych AVT-Korporacja Sp. z o.o. i na korzystanie z nich
w celach handlowych i marketingowych związanych z ofertami AVT. Dane są chronione zgodnie z Ustawą o ochronie danych osobowych (Dz.U. Nr 133 poz. 883). Oświadczam, że wiem o moim prawie do wglądu i poprawiania moich danych osobowych.
..............................................................................
data
..............................................................................
podpis
Znany w Polsce producent anten HF Waldek SP7GXP proponuje kilka modeli nakładanych na
wspólny boom:
beam GXP-7 + dipol 7 MHz
beam GXP-7 + dipol 10 MHz
beam GXP-7 + 2 el. 7 MHz
beam GXP-7 + 2 el. 7 MHz +
dipol 10 MHz
2 el. 3,5 – 3,8 MHz + 2 el. 7 MHz
+ 2 el. 10 MHz
Mogą to też być anteny jednopasmowe na niższe pasma HF (dipol obrotowy 3,5 – 3,8 MHz, beam
2 el. 7 MHz, beam 2 el. 10 MHz)
lub jednopasmowe logoperiodyczne dla wyższych pasm (10 MHz
– 14 MHz – 18 MHz – 21 MHz – 24
MHz – 28 MHz).
Wszystkie typy beamów mają
w komplecie płytę do masztu na
średnicę 50 lub 60 mm (na życzenie
mogą być większe).
Bardzo ważną sprawą jest dobrze przemyślana konstrukcja i jakość użytych materiałów.
Rury w elementach są stopniowane w średnicy i przewężane z jednej strony, co daje dobrą
sztywność podczas silnych wiatrów. Elementy, które są zasilane,
mają izolator z włókna szklanego.
Wszystkie elementy w antenach
mocowane są do boomu poprzez
kabłączek i siodełko, dodatkowo
na rurę jest założony krążek izolacyjny w celu zabezpieczenia przed
wgnieceniem, co mogłoby spowodować uszkodzenie konstrukcji
podczas silnego wiatru.
Elementy o długości powyżej
14 m są podwiązywane. Podwiązywane są też boomy o długości
powyżej 5 m (do tego celu przewidziano odpowiednie uchwyty).
Do symetryzatorów i transformatorów użyte są duże, 60 mm
rdzenie ferrytowe, nawinięte drutem w teflonie. W miejscach łączenia rur jest stosowany odpowiedni
„smar ”, aby rury nie korodowały,
dodatkowo zapewniający bardzo
dobry kontakt.
Generalnie większe anteny konstruowane są na stosunkowo krótkich boomach, co jest bardzo istotne
w obecnych czasach, kiedy trafiają
się bardzo silne wiatry; w ten sposób
likwiduje się uszkodzenia mechanizmu obrotowego i unika skręcania
masztów. Pozwala to na wieszanie
nawet 3 anten jedna nad drugą.
Z kolei przy antenach na niższe
częstotliwości, krótki boom z elementami tworzy kubaturę anteny
na tyle małą, że pojemność wytworzona między elementami a ziemią
daje efekt niższego kąta promieniowania w stosunku do anten
VPA – Systems Dual Band Yagi
28/50 MHz
Dla poszukujących anteny uniwersalnej
na 2 popularne pasma DX-owe 28 MHz
oraz 50 MHz idealna może okazać dwupasmowa antena Yagi projektu DK7ZB,
produkowana przez VPA-Systems. Z zalet anteny można wymienić niewielkie
rozmiary (około 360 cm dł.), stosunkowo
duży zysk 7,2 dBi w paśmie 10 m oraz 8,7
dBi w paśmie 6 m, czystą charakterystykę
promieniowania oraz zasilanie jednym
przewodem antenowym bez konieczności
przełączania. Antena wykonana w całości
z aluminium oraz stali nierdzewnej (śruby). Zapewnia możliwość pracy z mocą do
500 W w obydwóch pasmach. Antena nie
z długim boomem. Wieszając dwie
jednakowe anteny wielopasmowe
w pewnym oddaleniu jedna od
drugiej, można je odpowiednio fazować, co pozwala na zmianę kąta
promieniowania anteny w tych kilku pasmach. W efekcie umożliwia
to pracę o całą godzinę wcześniej
i o godzinę później w stosunku do
użytkowników innych anten.
wymaga strojenia, po zmontowaniu jest
gotowa do pracy.
Specyfikacja techniczna anteny:
pasmo: 10/6 m
zakres częstotliwości: 28 – 29/50 – 51
MHz
liczba elementów: 3/4
zysk energetyczny: 7,2/8,7 dBi
promieniowanie wsteczne: –22,6/–13,4
dB
szerokość wiązki pionowej (±3 dB):
120°/90°
szerokość wiązki poziomej (±3 dB):
70°/60°
maksymalna moc doprowadzona do anteny: 500/500 W
maksymalny WFS (SWR) w paśmie: 1,5 :
1/1,5 : 1
gniazdo antenowe: typ N (pozłacane)
balun: 1 : 1 teflon coax
długość całkowita: 360 cm
przekrój nośnika: 30 × 30 × 2/35 × 35 ×
2 mm
średnica elementów: 16/14/12 mm
użyty materiał: aluminium/stal nierdzewna
mocowanie do masztu: średnica maksymalna 50 mm
waga: 3,0 kg
Rynek anten
W Polsce znanych jest kilka firm
zajmujących się produkcją anten
HF oraz kilkunastu dystrybutorów/przedstawicieli zachodnich
firm radiokomunikacyjnych (Diamond, Tonna, Fritzel, Grauta, EPS,
Outback, Acom, Butternut, Hy-Gain, Lemm, Moonraker, Comet,
Nagoya, MFJ).
REKLAMA
microHAM w Polsce
Polecany produkt
Przedstawiciel na Polskę POLKRAM sp. z o.o.
NAJLEPSZE NA ŚWIECIE INTERFEJSY DO RADIOSTACJI AMATORSKICH
najbardziej uniwersalny, wielofunkcyjny microHAM USB microKEYER II
lub
najbardziej ekonomiczny interfejs
z własną kartą dźwiękową
microHAM USB III
Opinie o sprzęcie znajdziesz tu: http://www.eham.net/reviews/detail/6972
Kontakt: [email protected]
29
RADIOKOMUNIKACJA
Przewodnik po rynku
VPA – Systems 50 MHz Yagi 4 el.
Jedną z wielu propozycji anten Yagi na
pasmo 50 MHz jest antena 4-elementowa
DK7ZB z serii anten 28-omowych. Antena
ta zasługuje na wyróżnienie, gdyż pomimo niewielkich rozmiarów (boom 220 cm)
posiada dobry zysk rzędu 8,4 dBi, bardzo
dobry stosunek F/B w okolicach 25 dB oraz
niski współczynnik SWR (<1,5 dla zakresu
2 MHz). Antena występuje w 2 wersjach.
Pierwsza solidna – bardzo wytrzymała,
druga lekka – do zastosowań polowych
lub tymczasowych. Antena nie wymaga
strojenia – po zmontowaniu jest gotowa
do pracy.
Parametry techniczne:
zakres częstotliwości: 50 – 52 MHz
zysk: 8,4 dBi
F/B: 25 dB
szerokość wiązki poziomej ±3dB: 60
stopni
szerokość wiązki pionowej ±3dB: 85
stopni
SWR w paśmie: <1,5 : 1
balun 28/50 Ω: teflon coax
gniazdo antenowe: typ N
długość całkowita: 220 cm
nośnik: 30 × 30 × 2 mm
Z odpowiedzi otrzymanych na
ankiety rozesłane przez redakcję
ŚR wynika, że rynek anten jest
znaczny i ma tendencję wzrostową, co dowodzi, że urządzenia te
są coraz częściej kupowane i użytkownicy nie zadowalają się jedną
uniwersalną anteną.
Mijający rok (styczeń–wrzesień
2010) około 65% ankietowanych
firm polskich pod względem finansowym ocenia jako dość dobry
(wzrost od 5% do 15%); około 20%
ocenia jako słaby, a 15% jako słaby
(brak wzrostu).
Aktualna sytuacja na rynku
w zakresie anten jest dobra (w
ankietowanych firmach średnia
sprzedaż anten jest na poziomie
75% obrotów).
Rynek anten w Polsce jest raczej
ubogi. Firmy bardzo komercyjne
produkują od lat prawie te same
anteny. Zdaniem wielu eksper-
tów konstrukcje są przestarzałe
(głównie chodzi o anteny Yagi).
Są jednak firmy, które starają się
produkować anteny zoptymalizowane, mające mniej elementów,
a zysk lepszy od wieloelementowych starszych konstrukcji (dobrym przykładem są anteny VPA).
Na polskim rynku cena jest bardzo istotna, choć idzie w parze
z jakością produktu.
Z obserwacji niektórych firm
sprzedających wynika, że poszukiwane są anteny do 300 zł (np. anteny SP1BKS). Zawsze pod uwagę
brane są trwałość i niezawodność
(zysk nie zawsze, ponieważ anteny z dużym zyskiem mogą być
wąskopasmowe, a nie każdemu na
tym zależy).
Przy zakupie brana jest także
pod uwagę renoma producenta.
Kupujący głównie kierują się opinią znajomych, którzy zrobili takie
zakupy.
Wyniki ankiety – rankingu zainteresowania produktami w Przewodniku ŚR 10/2010 (Anteny VHF/
UHF).
Czytelnicy kupiliby lub zamierzają kupić anteny:
1 Comet 24KG
2 Lemm AT-291
3 Comet GP9N
zaś te anteny poleciliby innym:
1 Comet GP-93
2 Procom CXL2-3C
3 Diamond X-510
Producenci i dystrybutorzy
Producenci i dystrybutorzy/przedstawiciele firm, którzy odpowiedzieli na ankietę
redakcji ŚR:
Zdjęcie na okładce – anteny Pawła SP7SP. Od góry: Yagi 5-el. na
50 MHz, Beam GXP-7, Beam 4-el. na 7 i 10 MHz.
30
Firma
Miejscowość
Adres strony
Producent/dystrybutor
ANTON
POLSKA
Łódź
www.anteny.net.pl
własna produkcja
AVANTI
Warszawa
www.avantiradio.pl
Grauta, EPS, Outback,
Diamond, (Maldol)
ENKA
Radom
www.radio-sklep.pl
Comet, (Nagoya)
JACK
Grudziądz
www.antenna.
com.pl
własna produkcja/Icom
MS INFO
Warszawa
http://radiokf.pl
Spiderbeam, Eco Antenna,
SP1BKS, Moonraker (HyGain, Cushcraft, Mosley)
SOVIS
Kołobrzeg/
Trzebiatów
www.antenykf.pl
własna produkcja
SP7GXP
Radom
www.sp7gxp.pl
własna produkcja
TELESFOR
RADIOKOMUNIKACJA
Kraków
www.radiokomunikacja.pl
Sirio, (Diamond, Lemm,
Moonraker)
VPA-SYSTEMS
Psary
vpa-systems.pl
własna produkcja/
UrBasket.eu
Rozmowa z szefem firmy
WYWIAD
Radiotelofony profesjonalne i amatorskie
Założyłem firmę Netpol
Na krajowym rynku wciąż pojawiają się nowe firmy radiokomunikacyjne zajmujące się zarówno
sprzedażą, serwisowaniem, jak i projektowaniem sieci radiowych. Do takiej grupy zalicza się
z pewnością Firma Handlowo-Usługowa Netpol w Bytomiu, która już dała się poznać na rynku
choćby poprzez sklep Allegro.
Na temat działalności firmy rozmawiamy z jej właścicielem i dyrektorem – Markiem Malugą.
Redakcja: Jak powstała fir ma
F.H.-U. Netpol i czym się zajmuje?
Marek Maluga: Firma Netpol jest
pewnego rodzaju kontynuacją moich prywatnych zainteresowań,
które przeniosłem na płaszczyznę
działalności gospodarczej.
Jestem z wykształcenia elektronikiem i od zawsze, jak pamiętam,
interesowałem się techniką i radiokomunikacją. Wspomnieć tu
także wypada o doświadczeniach
zawodowych, które nabyłem na
wszystkich etapach mojej kariery zawodowej. Pracowałem jako
serwisant sprzętu RTV i urządzeń
elektronicznych, jako elektromechanik sprzętu elektrycznego i jako
przedstawiciel handlowy w branży
radiokomunikacyjnej. Trochę zdobytego doświadczenia, wiedza
techniczna i ograniczone możliwości finansowe to wszystko
złożyło się na coś, co potocznie
nazwać można chęcią do założenia czegoś swojego. Na początku
Netpol był firmą typowo handlową.
Sprzedaż w Internecie, kontakty
z bezpośrednimi klientami, sprzedaż wśród znajomych radioamatorów, później usługi, aż w końcu dystrybucja urządzeń firmy
Kenwood i… tak to się kręci do
dzisiaj, jako fir ma usługowo handlowa.
Red.: Na firmowej stronie internetowej można wyczytać, że Netpol
jest autoryzowanym dilerem Kenwooda i posiada w swojej ofercie tylko oryginalne urządzenia
i akcesoria tej firmy. Czy tak jest
w rzeczywistości?
MM: Coraz większe wprowadzanie różnych firm dystrybucyjnych
na rynek radiokomunikacyjny, ciekawa polityka współpracy partnerskiej to wszystko skłoniło mnie do
zawarcia umowy dilerskiej z firmą
Kenwood. FHU Netpol jako autoryzowany diler Kenwooda posiada
w swojej ofercie tylko oryginalne
urządzenia radiokomunikacyjne
tej firmy.
Naszym klientom oferujemy
100% pewność zakupu oryginału.
Stawiam na oryginalność wyrobu oraz uważam, że siłą naszej
firmy jest wiarygodność i oryginalność oferowanych urządzeń.
Staramy się być przeciwwagą
dla rynku „Dalekiego Wschodu”
(mam tu na myśli szereg „radiopodobnych” produktów, często
podszywających się pod markę
Kenwood). Poza tym w stosunku
do równorzędnych produktów
innych markowych firm jesteśmy
tylko konkurencją, która posiada porównywalnie funkcjonalne
urządzenia. Dlatego autentyczność
oferowanych urządzeń stawiamy
na pierwszym miejscu
Red.: Czy oferujecie także inne
znane marki?
MM: Tak. Działamy bardzo elastycznie. Dzisiejszy klient jest bardzo wymagający i chcemy w swojej ofercie posiadać wiele urządzeń
łączności radiowej znanych firm.
Proponujemy klientom jako alternatywę radiotelefony Kenwood,
Motorola, Yaesu czy Icom. Mamy
kontakty handlowe z wieloma
firmami w Polsce, które oferują
sprzęt innych producentów.
Red.: Do jakich służb profesjonalnych skierowana jest Wasza oferta
handlowa?
MM: Z całą pewnością twierdzę,
że polityka firmy Netpol nastawiona była od początku na usługi
profesjonalne i współpracę związaną ze specyficznymi odbiorcami, takimi jak służby mundurowe,
agencje ochrony czy większe zakłady przemysłowe. Klientów
mamy praktycznie w całej Polsce.
Współpracującym firmom dostarczamy radiotelefony profesjonalne
Kenwood oraz szereg rozwiązań
technicznych.
W ostatnim czasie firma Kenwood
wprowadziła na rynek najnowszy
produkt pod nazwą „Kenwood
NEXEDGE”.
System ten jest kompletnym rozwiązaniem nowoczesnej łączności
cyfrowej, który współpracuje i jest
w pełni kompatybilny ze starymi systemami FM oraz nowymi
systemami cyfrowymi. W tym
przypadku migracja ze starych
systemów do NEXEDGE wymaga
jedynie dodatkowego oprogramowania lub dodatkowych stacji
bazowych. Kenwood NEXEDGE
oferuje tryb konwencjonalny, tryb
trankingowy i tranking cyfrowy.
W oparciu o nową technologię firma proponuje nowe rozwiązania
sieciowe, zawansowane maskowanie korespondencji i szeroką gamę
funkcji cyfrowych dla rozwiązań
biznesowych i rządowych.
Projektujemy i uruchamiamy sieci
radiowe, prowadzimy serwis i naprawy radiotelefonów Kenwood
i Motorola.
Dodatkowo, jako część usługową oferujemy usługi w zakresie
montażu instalacji (myślę tu o
31
WYWIAD
Rozmowa z szefem firmy
Biuro obsługi klienta
instalacjach antenowych, elektrycznych czy alarmowych).
Red.: Czy oprócz urządzeń dla
służb profesjonalnych firma
oferuje coś ciekawego radioamatorom?
MM: Jako dialer Kenwooda nie
możemy zapomnieć o najważniejszych naszych klientach – radioamatorach.
Pr z e c i e ż fi r m a Ke n w o o d j e s t
przede wszystkim znana najbardziej krótkofalowcom. Nic dodać
i nic ująć, Kenwood to perła w koronie w świecie radiokomunikacji.
Firma z tradycjami i sporymi osiągnięciami na światowym rynku
radiokomunikacyjnym.
Byłoby nietaktem nie pozdrowić
w tym miejscu wszystkich naszych klientów i użytkowników
tego sprzętu. Radiotelefony do
użytku amatorskiego są bardzo
specyficznym sprzętem, charakteryzują się typowym dla Kenwooda
wzornictwem oraz wysokiej klasy
zaawansowaniem technologicznym. Można szukać gdzieś w pamięci i wymieniać szereg modeli
z linii Kenwood TS, TM czy TH.
Było tych modeli dużo, a każdy
pozostawił po sobie wspomnienia.
Na chwilę obecną w ofercie dla
radioamatorów najbardziej popularnymi radiotelefonami w paśmie
2 m i 70 cm są radia typu TH-F7E
– wspaniały dual band z szerokopasmowym odbiornikiem oraz
przewoźno-stacjonarne urządzenie z APRS model TM-D710E.
Jeśli chodzi o nowości, to na pewno pod koniec roku ukażą się
32
dwa modele, Kenwood TH-D72E
i TS-590.
Red.: Wśród oferowanych gotowych projektów powstałych na
bazie radiosterowania oraz radiotelefonów oferujecie stacje retransmisyjne. Do kogo jest skierowana ta oferta i czy na takie urządzenia potrzebne są dodatkowe
zezwolenia?
MM: Radiosterowanie to nic innego, jak wykorzystanie techniki
radiowej do sterowania, monitoringu czy porównywania pewnych
aplikacji za pomocą sygnałów
radiowych.
Tak jak wspominałem, świadczymy usługi różnym klientom, którzy przedstawiają nam różnego
rodzaju zapotrzebowania, począwszy od prostych, dwukanałowych
urządzeń sterowanych radiem,
poprzez monitoring sieci alarmowych, a na stacjach retransmisyjnych kończąc.
Stacje retransmisyjne to nic innego,
jak przemienniki radiowe jednodwu- lub kilkukanałowe, wykorzystywane do zwiększenia zasięgu
radiowego. Krótko mówiąc, jest
to obiekt nadawczy mający na
celu uzupełnienie luk w zasięgu
lub pokrycia większych obszarów
sygnałem.
Takie rozwiązanie najczęściej stosowane są na terenach górskich,
gdzie odbiór z głównych stacji nadawczych jest utrudniony
lub niemożliwy. Tutaj Kenwood
może pochwalić się bardzo zaawansowanym technologicznie
urządzeniem do retransmisji sygnału radiowego, a mianowicie
urządzeniem TKR-751 pracującym w paśmie VHF i TKR-851
(analogicznie UHF).
Oczywiście omawiane urządzenie
to tylko monolit, który w połączeniu z pozostałymi akcesoriami
(obudowa, zasilacz, duplekser, itp.)
tworzy w całości kompletną stację
retransmisyjną.
Odbiorcy tych rozwiązań to przede
wszystkim użytkownicy łączności radiowej na dużych obszarach
działania, gdzie ukształtowanie
terenu nie pozwala na dogodną
komunikację.
Myślę tu o zakładach energetycznych, straży granicznej, policji,
praktycznie o wszystkich służbach
mundurowych.
Oczywiście w świecie łączności radioamatorskiej takie stacje również
znajdują swoje zastosowania.
Powrócę do tematu Kenwood
NEXEDGE, ponieważ firma wprowadziła na rynek nowy cyfrowy
przemiennik systemu NEXEDGE.
Jest to wersja ETSI przemienników
NXR-710E VHF i UHF NXR-810E.
Są to urządzenia z uproszczonym
zasobem funkcji, których główną
zaletą jest duża moc wyjściowa nadajnika oraz niska cena urządzeń.
Są to przemienniki konwencjonalne, cyfrowe, gdzie wykorzystywana jest funkcja sieciowania przemienników po IP (wersja dostępna
w 3Q2010).
Red.: Oprócz drogich i skomplikowanych układowo radiotelefonów
profesjonalnych Netpol oferuje
także proste radiotelefony typu
PMR. Które z tych modeli cieszą się największą popularnością
i dlaczego?
MM: Oczywiście w naszej ofercie
firmy posiadamy szereg urządzeń
radiokomunikacyjnych i tym, którzy chcą mieć tanią oraz „darmową” łączność radiową polecamy
radiotelefony Kenwood PMR .
Na naszym rynku pojawiło się
wiele różnych urządzeń tej klasy.
My proponujemy sprawdzone,
profesjonalne i przede wszystkim
markowe radiotelefony.
Idea jest taka, że radiotelefony
klasy PMR 446 MHz służą do darmowego porozumiewania się na
odległość od 3 do 5 km (zależnie
od warunków pracy i ukształtowania terenu). Pracują w bardzo
atrakcyjnym paśmie częstotliwości, dopuszczonym do użytku bez
zezwoleń prawie w całej Europie.
Zaletą radiotelefonów PMR jest
przede wszystkim ich prosta konstrukcja, małe wymiary i szybka
dostępność do wymiany informacji pomiędzy użytkownikami, bez
załatwiania zbędnych formalności
urzędowych.
Standard PMR oferuje określoną liczba kanałów pracy, z góry
przydzieloną częstotliwość i odpowiednią moc wyjściową w.cz.
W przypadku radiotelefonów
PMR jest to częstotliwość 446 MHz,
8 podstawowych kanałów simpleksowych oraz moc wyjściowa
w.cz. 0,5 W.
Faktem jest, że telefon komórkowy może dzisiaj posiadać każdy.
Jednak nie każdemu i nie w każdej
sytuacji potrzebny jest taki środek
łączności, zwłaszcza w przypadku
gdy zachodzi potrzeba komunikowania się na niewielką odległość
np. na terenie zakładu pracy, na
budowie czy w supermarkecie.
Wiele przedsiębiorstw, mniejszych
i większych, potrzebuje do pracy
środków łączności. Dobra łączność
pomiędzy pracownikami to podstawa ich efektywnej pracy.
Czas zaoszczędzony na dobrej
komunikacji to niższe koszty działalności i możliwość zarobienia dodatkowych pieniędzy!
Również prywatnie możemy wykorzystać te urządzenia i tutaj jest
wiele przykładów zastosowań wg
własnych potrzeb.
Polecam tu zwłaszcza Kenwooda
ProTalk TK-3301.
Red.: Jakie nowości Netpol ma
zamiar zaprezentować w najbliższym czasie na naszym rynku?
MM: Firma Kenwood systematycznie wprowadza nowości na rynek
radiokomunikacyjny, a my jako
diler staramy się promować nowe
urządzenia. W kategorii profesjonalnej to hit dekady: system Kenwood NEXEDGE, radiotelefony
w klasie: ATEX modele TK-2260EX
i TK-3260EX oraz ostatnio bardzo
popularny wśród użytkowników
łączności konwencjonalnej nowy
radiotelefon VHF, 16-kanałowy
model TK-8302.
Rynek amatorski trochę pozostał
w tyle, ponieważ ostatnie nowości
to takie urządzenia, jak TS-2000,
TH-F7E i TS-480. Tutaj Kenwood
dość konserwatywnie przedstawia
swoją ofertę, nie wnosząc od dłuższego czasu nic nowego.
Światełkiem w tunelu jest
TH-D72E z APRS oraz transceiver
KF TS-590S. Tak jak wspomniałem
te modele mają ukazać się na rynku europejskim pod koniec tego
roku.
Oczywiście zapraszam klientów
do kontaktu z naszym działem
handlowym.
Red.: W jaki sposób odbywa się
sprzedaż i serwisowanie oferowanych przez Netpol produktów?
MM: Dzisiaj to sprzedaż dla końcowego klienta, sprzedaż i marketing internetowy. Posiadamy
w Internecie własną witrynę www,
sklep internetowy i sprzedajemy
również na portalu Allegro.
Pozostają jeszcze formy sprzedaży
konwencjonalnej w naszym dziale
handlowym bezpośrednio w naszej firmie w Bytomiu przy ulicy
Strzelców Bytomskich 36.
Oferowane urządzenia są nowe
i udzielamy na ich użytkowanie
gwarancji serwisowej.
Wysoko wykwalifikowana kadra
techniczna pozwala nam na prowadzenie autoryzowanego serwisu Kenwood i tutaj polecamy
swoje usługi serwisowe oraz pogwarancyjne.
Red.: Jak każda solidna firma dążycie do zapewnienia satysfakcji
z kupowania i użytkowania towarów zakupionych u Was. Na czym
polega akcja Program Ochrony
Kupujących?
MM: Klient jest fundamentem dobrze działającej firmy i dlatego dążymy do profesjonalizmu w obsłudze naszego klienta, zapewniając
kontrahentom jak najwyższą satysfakcje ze współpracy handlowej.
Program Ochrony Kupujących to
forma zabezpieczenia transakcji
pomiędzy sprzedającym a kupującym, dająca obu stronom poczucie pewnej wiar ygodności
i odpowiedzialności materialnej,
a wprowadzona została głównie w
sprzedaży internetowej.
Red.: O ile dobrze pamiętam, jesteś także licencjonowanym krótkofalowcem i posiadasz znak
SQ9HZB. Czy jako szef firmy
masz jeszcze czas na uprawianie radiokomunikacji w ramach
hobby?
MM: Na co dzień w firmie mam
styczność z różnymi radiotelefonami amatorskimi oraz spotykam
codziennie mnóstwo klientów
związanych z krótkofalarstwem.
Niestety, nie działam aktywnie
na paśmie. Sezon wyjazdów,
wakacje, to owszem –handy do
ręki i jakieś łączności lokalne
w rejonie, gdzie przebywam.
Prywatnie posiadam Kenwooda
TM-V71E i antenę Alan UV200.
Muszę odkurzyć wspomnienia
i wrócić do mikrofonu. Dodam tutaj, że zacząłem uczęszczać do bytomskiego klubu łączności SP9PPP
mieszczącego się w budynku
ZSEE. Klub został reaktywowany
do czynnego życia po dłuższej
przerwie.
Nasza firma została zaproszo na do pomocy przy wyposażeniu klubu i w tym miejscu mogę
się pochwalić, że cały sprzęt
łączności został dostarczony
z naszej firmy, a krótkofalowcy
bytomscy pracują miedzy innymi na Kenwoodzie TS-480SAT i
TM-D710E z APRS.
Z Markiem Malugą, szefem firmy
Netpol, rozmawiała
Wiesława Janeczek.
33
ŁĄCZNOŚĆ
Przepisy prawne
Instalacje antenowe
Nie(nowy) obowiązek prawny
Ministerstwo Środowiska ogłosiło nowe rozporządzenia, ale ich ogłoszenie nie jest żadnym zaskoczeniem. Nie są one też czymś, co się nagle
pojawiło i nie obowiązywało dotychczas. Mimo że jest o tym mowa od
kilku lat, wielu z nas w dalszym ciągu uważa, że to nas nie dotyczy, że
jest to martwe prawo.
Każde prawo jest martwe do
czasu, aż ktoś nie zaczyna go egzekwować. Gdyby nie było radarów
na drogach, to przepis o ograniczeniu prędkości też byłby martwy.
Ale jest inaczej. W zakresie ochrony środowiska prawo wyprzedziło
wiedzę urzędniczą i społeczną. Ale
relacje te zmieniają się z każdym
dniem.
W lipcu zostały ogłoszone
przez Ministra Środowiska dwa
rozporządzenia określające wymogi w zakresie dokonywania zgłoszeń instalacji antenowych. Są one
wymienione na końcu artykułu
wraz z innymi ważnymi aktami
prawnymi nas dotyczącymi.
Rozporządzenia te nie dotyczą
tylko instalacji amatorskich, ale
wszystkich instalacji, których parametry wchodzą w zakres określony przez Prawo ochrony środowiska i rozporządzenia. Prace
nad nimi trwały od ponad sześciu
lat, a termin ich ogłoszenia był
kilka razy przesuwany przez Ministerstwo Środowiska z uwagi na
trwające bardzo długo konsultacje
ze społeczeństwem oraz wieloma
urzędami i organizacjami. Polski
Związek Krótkofalowców również
uczestniczył w tych konsultacjach,
zgłaszając wiele naszych postulatów i propozycji zmian. Część
propozycji została uwzględniona,
a szczególnie te, które były dla
nas najbardziej dotkliwe. Znalazły
one odzwierciedlenie w zapisach
samej ustawy Prawo ochrony środowiska oraz w treści tych dwóch
ostatnich rozporządzeń.
Całkowitym naszym sukcesem
byłoby oczywiście pełne wykluczenie amatorskich instalacji antenowych z wymagań określonych
przez przepisy ochrony środowiska. Niestety, wymagania Unii
Europejskiej zbudowane na bazie wcześniejszych doświadczeń,
w innych krajach, nie pozwalają
na takie rozwiązanie. Budowa europejskiego systemu monitorowania źródeł emisji pól elektroma-
34
gnetycznych, do którego włączona
jest również Polska, nakłada na
nas obowiązek dokonywania odpowiednich zgłoszeń.
Obowiązki wynikające z zapisów prawa, a nas dotyczące, nie
kończą się na wypełnieniu wymagań tylko tych dwóch rozporządzeń. Zwracam uwagę na konieczną znajomość całości prawa
w tym zakresie, gdyż jest to dla
nas krótkofalowców, takie samo
prawo jak np. prawo drogowe
dla kierowców. Posiadane pozwolenia radiowe przydzielają nam
odpowiednie znaki i dają prawo
do posługiwania się wybranymi
zakresami częstotliwości, ale nie
dają prawa do używania nadajnika bez ograniczeń. Musimy respektować kilka innych dziedzin
prawa, a w nich Prawo ochrony
środowiska i Prawo budowlane.
W tej chwili zajmę się tylko malutką częścią tego pierwszego.
Pierwsze z rozporządzeń określa rodzaje i parametry instalacji,
z których emisja pola elektromagnetycznego nie wymaga po zwolenia, a których eksploatacja
wymaga zgłoszenia organowi
ochrony środowiska. W § 2 pkt. 2
rozporządzenia czytamy, że zgłoszenia z uwagi na wytwarzanie pól
elektromagnetycznych wymagają instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, których
równoważna moc promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W,
emitujące pola elektromagnetyczne
o częstotliwościach od 30 kHz do 300
GHz.
Zapis ten bardzo precyzyjnie
określa granicę, od której nasze
instalacje podlegają wymaganiom
rozporządzenia. Podany zakres
częstotliwości praktycznie obejmuje wszystkie zakresy pasm amatorskich. Natomiast bardzo istotny
jest drugi wymóg określający poziom mocy, powyżej której muszą
być dokonywane zgłoszenia. Poziom ten wynosi 15 W równoważnej mocy promieniowanej izotropowo, tzw. EIRP. Zwracam uwagę
na fakt, że nie mówimy w tym
miejscu o mocy wyjściowej nadajnika, ale o równoważnej mocy
promieniowanej izotropowo. Jest
to moc zawierająca w sobie kilka
parametrów. Są to: moc wyjściowa
nadajnika pomniejszona o straty związane z przesyłem sygnału
pomiędzy nadajnikiem a anteną
oraz na końcu powiększona lub
pomniejszona o zysk lub stratę
zastosowanej anteny i odniesiona
do anteny izotropowej. Zatem,
mówimy w tym miejscu o zupełnie innych wartościach.
W praktyce moc promieniowana izotropowo bardzo często
wielokrotnie przewyższa moc wyjściową nadajnika. Koledzy pragnący uniknąć dokonywania zgłoszeń będą zmuszeni zredukować
moc wyjściową nadajnika do pojedynczych watów. Ile? To już zależy
od parametrów stosowanych fiderów, urządzeń zainstalowanych
pomiędzy nadajnikiem a anteną
i w dużej mierze od parametrów
posiadanej anteny. Przytoczę kilka danych, aby zobrazować ten
temat. Załóżmy dla uproszczenia,
że mamy instalację składającą się
z nadajnika, fidera z przewodu
RG213 o długości 20m i kilku złączek UC1 oraz innych urządzeń
na drodze pomiędzy nadajnikiem
a anteną o całkowitym tłumieniu
0,2 dB, a SWR wynosi 1,5 i pracujemy emisją SSB z kompresorem.
Przedstawiona tabela jest oczywiście pewnym przybliżeniem.
Bardzo istotnym jest zapis pkt.
3 mówiący, że powyższego przepisu
MHz
Moc wyjściowa
nadajnika [W]
Antena
Wzmocnienie
anteny [dBi]
3,5
ok. 29
Dipol półfalowy
2,15
14
ok. 7
Beam 3-elementowy
8,5
144
ok. 1,5
Yagi 17-elementowa
16,7
1240
ok. 0,06
Antena paraboliczna
32
Moc EIRP
[W]
15
REKLAMA
nie stosuje się do instalacji używanych w służbie radiokomunikacyjnej
amatorskiej przez okres nie dłuższy
niż 90 dni:
1) zgodnie z przepisami międzynarodowymi, w okresie ważności zagranicznego dokumentu uprawniającego do używania urządzeń
radiowych,
2) w miejscu innym niż stała lokalizacja.
Punkt ten został wynegocjowany i wprowadzony na wniosek
PZK, aby uniknąć konieczności
dokonywania zgłoszeń instalacji
pracujących czasowo z miejsc wakacyjnych, urlopowych, akcji terenowych itp. Nie dotyczy on instalacji w miejscach stałych lokalizacji
stacji, dla których obowiązują jeszcze dodatkowe przepisy określone
w samej ustawie Prawo ochrony środowiska. Zatem instalacje
antenowe stacji zagranicznych,
pracujących okresowo w Polsce
oraz nasze, w czasie wyjazdów
urlopowych i akcji związanych
z pracą terenową, nie mają wymogu dokonywania zgłoszeń. Niektórym Kolegom od razu nasunie
się pomysł polegający na ściąganiu
i zakładaniu anten w terminach do
90 dni. W moim odczuciu pomysł
bez sensu. Nakład pracy włożony
w przygotowanie zgłoszenia jest
o wiele mniejszy niż w wieszanie
i ściąganie anten. Można też założyć, że w przypadku konfliktu takie zachowania mogą zostać uznane za świadome uchylanie się od
wypełnienia prawa. Osobiście nie
widzę żadnych korzyści w takich
działaniach.
Pewne trudności u niektórych
Kolegów wzbudza termin wejścia
w życie rozporządzenia. Wchodzi
ono w życie z dniem 1 stycznia
2011 r. z jednym wyjątkiem, który
dotyczy instalacji przekazanych
do użytkowania przed 28 lipca
2005 r. Ta druga data jest niekiedy
mylnie interpretowana. Proszę
zwrócić uwagę, że rozporządzenie
nie mówi o instalacjach antenowych, które już posiadamy lub są
przez nas eksploatowane od dłuższego czasu, np. od 20 lat. Mówi
natomiast o instalacjach, które były
przekazane do użytkowania. Należy to rozumieć jednoznacznie, tj.
z pełnym wypełnieniem wymagań
zapisów Prawa ochrony środowiska, czyli posiadają odpowiednie
pozwolenia lub zgłoszenia sprzed
28 lipca 2005 r.
Drugie z rozporządzeń określa
szczegółowe wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie. Proszę
zwrócić uwagę, że ogólny przykła-
dowy wzór formularza określony
w załączniku 1 do rozporządzenia
zawiera ogólne dane o instalacji
i proste wypełnienie takiego druku nie wypełnia całkowicie wymagań rozporządzenia. Spotykam
się niekiedy ze stwierdzeniem, że
proste wypełnienie tego druku
załatwia sprawę zgłoszenia. Oczywiście jest to zła interpretacja tego
wzoru zgłoszenia.
We wzorze tym należy zwrócić
szczególną uwagę na dwa punkty:
9 i 12. Punkt 9 dotyczy wielkości
i rodzaju emisji, a w szczegółowości równoważnych mocy promieniowanych izotropowo (EIRP)
wyznaczonych dla poszczególnych anten wchodzących w skład
instalacji antenowej z osobna. Zatem, wartości te powinny być wyliczone i podane w zgłoszeniu.
Zwracam ponownie uwagę, że
nie mówimy o mocy wyjściowej
nadajnika.
Punkt 12 dotyczy szczegółowych danych instalacji. Zakres
niezbędnych danych określa załącznik numer 2 punkt 3 rozporządzenia, w którym czytamy:
W zgłoszeniu instalacji używanych
w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej podaje się następujące dane:
1) dla instalacji z nadajnikiem o maksymalnej mocy wyjściowej:
a) do 150 W – adres, pod którym
instalacja jest eksploatowana,
b) powyżej 150 W – współrzędne
geograficzne lub współrzędne
prostokątne płaskie punktów
zasilania anten instalacji, z dokładnością odpowiednio do jednej dziesiątej sekundy lub w zaokrągleniu do 1 m (współrzędne
mogą być określone z użyciem
technik GPS lub innych dostępnych technik, z zachowaniem
wymaganej dokładności) w obowiązującym układzie odniesień
przestrzennych;
2) częstotliwość lub zakresy częstotliwości pracy instalacji;
3) wysokości środków elektrycznych
anten nad poziomem terenu, z dokładnością do jednego metra;
4) równoważne moce promieniowane
izotropowo poszczególnych anten
instalacji;
5) zakresy azymutów i kątów pochylenia osi głównych wiązek promieniowania poszczególnych anten
instalacji lub informacja o tym,
że anteny mają charakterystyki
dookólne, wraz z podaniem kątów
pochylenia osi głównych wiązek
promieniowania;
6) kwalifikację instalacji jako przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, o którym
mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 60 ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko - przez podanie informacji,
czy miejsca dostępne dla ludności
znajdują się w określonej w rozporządzeniu odległości od środków
elektrycznych poszczególnych anten, w osi ich głównych wiązek
promieniowania;
7) wyniki pomiarów poziomów pól
elektromagnetycznych, o których
mowa w art. 122a ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, jeśli takie były wymagane;
8) datę wydania i numer pozwolenia
na używanie urządzeń radiowych
nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, o których mowa w przepisach w sprawie pozwoleń dla
służby radiokomunikacyjnej amatorskiej.
Zakres wymaganych danych
jest dosyć szczegółowy. Mimo że
generalnie są to proste wymagania, mając jednak na względzie
pewne doświadczenia z rozmów
z naszymi Kolegami, zakładam, że
mogą one stanowić dla niektórych
istotny problem. Podstawowym,
najczęściej spotykanym błędem
jest nieprzeczytanie stawianych
wymagań do końca i dokonywanie pochopnych, wygodnych dla
czytającego interpretacji, a niemających uzasadnienia w pełnej
treści rozporządzenia. W tym
miejscu zwrócę uwagę, że to rozporządzenie nie jest oderwanym
przepisem prawnym i dla pełnego zrozumienia i prawidłowego
zinterpretowania wymagana jest
znajomość całości prawa w tym
zakresie tj. pozostałych ustaw oraz
rozporządzeń, wymienionych na
końcu artykułu.
Omówię niektóre punkty wymagań, które czasami sprawiają
pewne trudności.
Pu n k t p i e r w s z y w y m a g a ń
szczegółowych często jest interpretowany jako zwolnienie z dokonywania zgłoszenia w przypadku stacji poniżej 150 W. Nie bardzo
rozumiem, skąd bierze się taka
interpretacja.
Należy powiedzieć jasno, że
rozporządzenie to nie określa kryteriów do oceny, czy zgłoszenie
powinno być dokonane, czy nie.
Zajmuje się tym pierwsze opisywane rozporządzenie. W tym
natomiast mamy do czynienia
wyłącznie w wymogami doty-
35
ŁĄCZNOŚĆ
Przepisy prawne
czącymi zawartości zgłoszenia.
Zatem punkt pierwszy dotyczy
tylko i wyłącznie jednego wymogu, jakim jest podanie adresu lub
współrzędnych geograficznych,
a kryterium wyboru jest moc wyjściowa nadajnika. Praktycznie nie
ma to większego znaczenia przy
powszechnym dostępie do urządzeń GPS lub Internetu.
Punkt trzeci wymaga podania
wysokości umiejscowienia środków
elektrycznych anten. W praktyce
do dokonywania oceny i wyliczania rozkładu pola elektromagnetycznego wokół anteny konieczna
jest znajomość jej charakterystyki,
a jako środek elektryczny anteny
przyjmuje się punkt, z którego została wykreślona charakterystyka
analizowanej anteny.
Punkt szósty może stanowić pewien problem w zakresie dokony-
wania kwalifikacji instalacji. Aby
dokonać takiej kwalifikacji, należy
sięgnąć do kolejnego rozporządzenia. Jest to rozporządzenie Rady
Ministrów z dnia 9 listopada 2004
r. w sprawie określenia rodzajów
przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem
przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko.
W rozporządzeniu tym czytamy:
§ 2. 1. Sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko wymagają następujące rodzaje
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko:
7) instalacje radiokomunikacyjne,
radionawigacyjne i radiolokacyjne,
z wyłączeniem radiolinii, emitują-
ww
w.
rcl
.go
v.p
l
ą
ce pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do
300.000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej
anteny wynosi:
a) nie mniej niż 2.000 W, a miejsca
dostępne dla ludności znajdują
się w odległości nie większej niż
100 m od środka elektrycznego,
wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania tej anteny,
b) nie mniej niż 5.000 W, a miejsca
c) nie mniej niż 10.000 W, a miejsca dostępne dla ludności
znajdują się w odległości nie
większej niż 200 m od środka
elektrycznego, wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania tej
anteny,
d) nie mniej niż 20.000 W;
§ 3. 1. Sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko mogą wymagać następujące rodzaje przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko:
8) instalacje radiokomunikacyjne,
radionawigacyjne i radiolokacyjne,
niewymienione w § 2 ust. 1 pkt 7,
z wyłączeniem radiolinii, emitujące pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do
300.000 MHz, w których równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla pojedynczej
anteny wynosi:
a) nie mniej niż 15 W, a miejsca
b) nie mniej niż 100 W, a miejsca
c) nie mniej niż 500 W, a miejsca
d) nie mniej niż 1.000 W, a miejsca
e) nie mniej niż 2.000 W, a miejsca
się w odległości nie większej
niż 150 m i nie mniejszej niż
WZÓR
ROMAGNETYCZNE
NETYCZ
FORMULARZ ZGŁOSZENIA INSTALACJI WYTWARZAJĄCYCH POLA ELEKTROMAGNETYCZNE
głoszenia
I. Wypełnia podmiot prowadzący instalację dokonujący jej zgłoszenia
enia
1. Nazwa i adres organu ochrony środowiska właściwego do przyjęcia zgłoszenia
……………………………………….
……………………
………………………………………………...............................................……………………………………………….
2. Nazwa instalacji zgodna z nazewnictwem stosowanym przez prowadzącego
ącego instalację
ję
………………………………………………...............................................……………………………………………….
……………………………………………
……………………
3. Określenie nazw jednostek terytorialnych (gmin, powiatów i województw),
wództw), na których terenie
tereni znajduje
znajdu się
1)
instalacja, wraz z podaniem symboli NTS jednostek terytorialnych,
ych, na
a których terenie znajduje
zna
si
się instalacja
..........…………………………………
……………………
………………………………………………...............................................……………………………………………….
ania lub siedziby
edzib
4. Oznaczenie prowadzącego instalację, jego adres zamieszkania
………………………………………………...............................................……………………………………………….
..................……………………………
......……………………
5. Adres zakładu, na którego terenie prowadzona jest eksploatacja
sploatacja
acja instalacji
instalac
………………………………………………...............................................……………………………………………….
.........................………………………
.............……………
6. Rodzaj instalacji, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia
z dnia 2 lipca 2010 r.
ozporządzenia
zenia Ministra Środowiska
Środo
w sprawie zgłoszenia instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne
magnetyczne (Dz. U.
U Nr
N 130, poz. 879)
………………………………………………...............................................……………………………………………….
...................................………………
7. Rodzaj i zakres prowadzonej działalności, w tym wielkość produkcji lub wielko
wielkość świadczonych usług
………………………………………………...............................................……………………………………………….
...........................................…………
............................…
8. Czas funkcjonowania instalacji (dni tygodnia
odnia i godziny)
………………………………………………...............................................……………………………………………….
…...............................................……
................................
9. Wielkość i rodzaj emisji2)
………………………………………………...............................................……………………………………………….
………..............................................
...............................
10. Opis stosowanych metod ograniczania
aniczania
ia emisji
……………......................................
……...
………………………………………………...............................................……………………………………………….
11. Informacja, czy stopień ograniczania
z obowiązującymi przepisami
graniczania wielkości
wielkoś emisji jest zgodny
zg
………………………………………………...............................................……………………………………………….
…………………...............................
........
12. Szczegółowe dane, odpowiednio
ednio do rodzaju
rodza instalacji,
instalacji zgodne z wymaganiami określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia:
ądzenia:
Lp.3)
13. Miejscowość,
ość, data
ta (rok — miesiąc
miesią — dzień):
Imię i nazwisko
instalację
wisko osoby
oby reprezentującej
reprezentujące prowadzącego
prowa
Podpis
II. Wypełnia
Wyp
or
organ ochrony środowiska przyjmujący zgłoszenie
Numer zgłoszenia
Data zarejestrowania
arejestrowania zgłoszenia
zgło
………………......................................................…………
………………......................................................…………
………………..............................
……
Objaśnienia:
1) Symbole
mbole Nomenklatury
Nomenkla
Jed
Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych należy podawać zgodnie z rozporządzeniem
Rady
y Ministrów z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów
(Dz. U. Nr 214, poz. 1573, z późn. zm.).
Statystycznych (NTS) (Dz
Statystyczny
2) W przypadku stacji elektroenergetycznych
e
i napowietrznych linii elektroenergetycznych — napięcie znamionowe,
pozostałych instalacji — równoważne moce promieniowane izotropowo (EIRP) poszczególnych anten.
a w przypadku
rzypadk pozost
3) Liczba
zba porządkowa zgodna z numeracją punktów w odpowiednich do rodzaju instalacji ustępach załącznika nr 2 do rozzenia.
porządzenia.
36
f) nie mniej niż 5.000 W, a miejsca
się w odległości nie większej
niż 200 m i nie mniejszej niż
g) nie mniej niż 10.000 W, a miejsca dostępne dla ludności znajdują się w odległości nie większej niż 300 m i nie mniejszej
niż 200 m od środka elektrycznego, wzdłuż osi głównej wiązki
promieniowania tej anteny;
Projekt nowego rozporządzenia zmienia trochę nazewnictwo.
Słowa się zmieniają, ale znaczenie
i interpretacja pozostają te same.
W skrócie mówiąc, instalacje, których parametry znajdą się w zakresie opisanym w przytoczonych
paragrafach będą zaliczone do
znacząco oddziałujących na środowisko.
Sam proces kwalifikacji nie jest
trudny. Jak widać z treści paragrafów, niezbędna do tego jest
znajomość dwóch parametrów:
już wcześniej wspominanej mocy
EIRP oraz odległości pomiędzy
środkiem elektrycznym anteny
a miejscem, w którym mogą znajdować się postronne osoby na kierunku osi głównej wiązki promieniowania analizowanej anteny.
Znając oba te parametry, kwalifikacji dokonuje się w oparciu o przywołane punkty z rozporządzenia.
Należy w tym miejscu zwrócić
uwagę, że znaczna liczba anten
stosowanych przez krótkofalowców z racji swojej charakterystyki
nie będzie zakwalifikowana jako
instalacja znacząco oddziałująca
na środowisko. Niestety, pewne
typy anten mogą mieć odmienną
kwalifikację. Szczególnie należy
zwrócić uwagę na anteny o niskich kątach promieniowania i zlokalizowane nisko, a szczególnie
na poziomie ziemi, jak np. GP
na niskie pasma. Jest to bardzo
ważny punkt, ponieważ zakwalifikowanie anteny jako znacząco
oddziaływującej na środowisko
będzie skutkowało kilkoma dodatkowymi wymaganiami, takimi jak
konieczność opracowania pełnego
raportu oddziaływania instalacji na środowisko wraz z pełną
graficzną prezentacją rozkładu
pola elektromagnetycznego wokół
anteny, a w przypadku instalacji
umieszczonej na budynku, nawet
w bardzo prostej formie, również
koniecznością uzyskania pozwole-
nia na budowę wynikającą z prawa budowlanego. Wymagania
w zakresie zawartości wspomnianych raportów również określa
stosowne rozporządzenie.
Zobrazowanie tego problemu
przedstawiają rysunki wykonane
w skali. Jeżeli odległość pomiędzy
budynkami na rysunku 1 będzie
mniejsza niż 100 m, a moc EIRP
z anteny nadawczej osiągnie wartość 2000 W, co jest całkiem realne
(np. ok. 150 W PEP i 4-elem. Yagi
na pasmo 6 m przy modulacji cyfrowej lub FM), lub np. 100 W przy
odległości 20 m, to ta instalacja
zostanie zaliczona do znacząco oddziałujących na środowisko.
Podobnie na rysunku 2, jeżeli
np. moc EIRP osiągnie np. 500
W (np. 40 W PEP i 4-elem. Yagi na
pasmo 6 m przy modulacji cyfrowej lub FM).
Warto w tym miejscu wspomnieć, że dzięki działaniom PZK
z rozporządzenia został usunięty
wymóg dokonywania prezentacji
graficznej rozkładu pola wokół anteny. Wymóg ten byłby dla dużej
części naszych Kolegów znacznym utrudnieniem w realizacji
zgłoszenia. Punkt ten jest jednym
z podstawowych, a będących podstawą do odrzucania, z uwagi na
złe wykonanie, raportów oddziaływania instalacji na środowisko
przez urzędy ochrony środowiska,
a wykonywanych przez firmy komercyjne.
W punkcie siódmym należy
przedstawić wyniki pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w art. 122a
ustawy Prawo ochrony środowiska, jeżeli takie były wymagane.
Zatem pytanie, czy były wymagane? Odpowiedź jest bardzo prosta. Jeżeli instalacja ma parametry kwalifikujące ją do dokonania
zgłoszenia, to również w stosunku
do niej pomiary takie były wymagane, gdyż kryteria do oceny
instalacji dla obu przypadków są
identyczne. Metody dokonywania
pomiarów oraz dobór miejsc pomiarowych są określone w kolejnym rozporządzeniu i nie będę ich
w tym artykule omawiał. Zwracam
tylko uwagę, że pomiarów dokonuje się w miejscach najbliższych
naszej instalacji, a dostępnych dla
osób postronnych.
Najistotniejsze jest jednak to,
że dzięki staraniom PZK został
dopisany do ustawy podstawowej
art. 147a, a w nim czytamy, że prowadzący instalację oraz użytkownik
urządzenia są obowiązani zapewnić
wykonanie pomiarów wielkości emisji
Rys. 1.
Rys. 2.
lub innych warunków korzystania ze
środowiska przez akredytowane laboratorium w rozumieniu ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
w zakresie badań, do których wykonywania są obowiązani.
I najważniejszy dalszy ciąg,
że przepisów tego nie stosuje się do
wykonywania pomiarów wielkości
emisji, do których jest obowiązana
służba radiokomunikacyjna amatorska
w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy
z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.
Punkt ten wprowadza zasadnicze ułatwienie, a przede wszystkim pozwala zaoszczędzić znaczne kwoty, jakie musiałyby zostać
wydane na pomiary wykonywane
przez akredytowane laboratoria.
Dzięki temu zwolnieniu oraz korzystając z art. 3 ustawy, możemy
wykonać zamiast pomiarów, odpowiednie obliczenia i analizy. Należy pamiętać, że powinny one być
wykonane dla wszystkich anten,
których parametry przekraczają
omówione na wstępie kryteria.
W tym miejscu ważna uwaga.
Niestety, nasi Koledzy zajmujący
się CB, posiadający instalacje stałe
oraz nieco rozbudowane systemy
antenowe do dalszych łączności,
są w znacznie gorszej sytuacji,
gdyż nie posiadają tego samego
zwolnienia i pragnąc wypełnić
wymagania prawa, będą zmuszeni
wykonywać pełne pomiary przez
laboratoria akredytowane i ponosić z tego tytułu znaczne koszty.
Kolejnym, istotnym problemem,
z jakim borykają się nasi Koledzy,
jest forma, w jakiej ma być wykonane zgłoszenie. Dla podstawowych danych rozporządzenie okre-
37
ŁĄCZNOŚĆ
Przepisy prawne
śliło przykładowy wzór zgłoszenia
podany w załączniku 1, natomiast
dla danych szczegółowych żaden
wzór nie został określony. Nie jest
też określona metodyka dokonywania analizy czy obliczeń przez
rozporządzenia lub ustawę, w odróżnieniu od pomiarów, które mają
znaczą liczbę odpowiednich zapisów w różnych rozporządzeniach.
Należy więc założyć, że forma
przedstawienia danych szczegółowych może być dowolna. Samo
dokonanie analizy czy obliczeń nie
jest już całkowicie dowolne. Pole
elektromagnetyczne opisywane
jest za pomocą pewnych formuł
matematycznych, z których należy skorzystać oraz wzbogacić je
o pewne dodatkowe parametry,
takie jak współczynnik modulacji,
czas emisji pola i inne.
W celu ułatwienia wykonania
zgłoszenia został opracowany arkusz obliczeniowy, który dokonuje
wszystkich niezbędnych wyliczeń
oraz kwalifikacji instalacji i zestawia wyniki w układzie tabelarycznym. Pozwala również w końcowej
fazie na wydrukowanie gotowego
druku zgłoszenia. Wspomniany
arkusz o nazwie Analiza-Zgłoszenie
instalacji w wersji 2.2 wraz z obszernym szczegółowym opisem całego
zagadnienia w postaci opracowania o nazwie Poradnik antenowy
znajduje się na stronie PZK i może
być stamtąd pobrany do wykorzystania. Poradnik zawiera szczegółową procedurę postępowania
przy przygotowywaniu raportu
lub zgłoszenia.
Muszę zaznaczyć, że arkusz nie
jest dokumentem Ministerstwa
Środowiska i nie ma obowiązku
korzystania z niego. Niezbędne
wyliczenia można wykonać samodzielnie w oparciu o wspomniane
formuły matematyczne lub przy
użyciu innych dostępnych w Internecie programów. Oczywiście
za poprawność wykonania zawsze
odpowiada składający zgłoszenie,
który musi też się liczyć z koniecznością składania ewentualnych
wyjaśnień.
Pragnę jeszcze zwrócić uwagę
na cztery istotne sprawy. W punkcie siódmym wymagań szczegółowych jest mowa o pomiarach.
Pomiary te, o których mowa w art.
122a ustawy, były wymagane już
od kilku lat, a ich wyniki musiały
być składane do Wojewódzkiego
Inspektora Sanitarnego oraz Wojewódzkiego Inspektora Ochrony
Środowiska. Niedopełnienie tego
wymogu, zgodnie z art. 338a ustawy, podlega odpowiedzialności
38
karnej. W artykule tym czytamy:
kto, będąc obowiązany do wykonywania pomiarów pól elektromagnetycznych w środowisku, na podstawie art.
122a, nie wykonuje tych pomiarów,
podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo karze grzywny.
Ponieważ zgłoszenia będą składane do organów administracji
państwowej, a nie do organów
ochrony środowiska, można założyć, że w znacznej ilości przypadków ten punkt zostanie niezauważony z uwagi na słabą wiedzę
urzędników. Wiedza ta jednak cały
czas rośnie i punkt ten może dla
niektórych Kolegów stać się przykrą niespodzianką w przypadku
skrupulatnego lub złośliwego
urzędnika.
W najbliższych tygodniach
dokonam kolejnej modyfikacji arkuszy obliczeniowych dla opracowania raportów z analizy pola
i zgłoszeń instalacji. Arkusz znajdujący się obecnie na stronie PZK jest
w pełni funkcjonalny i wystarczający do wykonania raportu/analizy
wg wymagań art. 122a i zakładam,
że nie będzie podlegał modyfikacji. Ulegnie jednak modyfikacji
forma zgłoszenia w nim zawarta,
a dotycząca właśnie omawianych
w tym artykule zapisów nowych
rozporządzeń. W odpowiednim
czasie stosowna informacja ukaże
się w dziale Newsy na stronie PZK.
Jak już wspomniałem zgłoszenia, w przeciwieństwie do raportów z pomiarów lub analizy, będą
składane do lokalnych organów
administracji państwowej. Będą to
wójt, burmistrz lub prezydent miasta w przypadku osób fizycznych,
jakimi są krótkofalowcy w przypadku tzw. zwykłego korzystania
ze środowiska. W przypadku zaliczenia instalacji do zawsze znacząco oddziałującej na środowisko,
zgłoszenia winny być składane do
marszałka województwa.
Opłaty
Kolejnym tematem są opłaty
za dokonywanie zgłoszeń. Wspomniane raporty z pomiarów lub
analizy składane do Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego
oraz Wojewódzkiego Inspektora
Ochrony Środowiska nie są objęte
wymaganiami w zakresie dokonywania opłat. Inaczej wygląda sprawa zgłoszeń. Zgłoszenia są objęte
opłatą skarbową w wysokości 120
zł. Zgodnie z interpretacją prawa
dokonaną przez naszego Kolegę
Darka SP2HQY, ze zwolnienia z tej
opłaty może skorzystać organizacja OPP, jaką jest PZK, a tym sa-
mym kluby w niej zarejestrowane.
Odmiennie wygląda sytuacja
z krótkofalowcami jako osobami
fizycznymi posiadającymi stacje
indywidualne. Mogą one zostać
zwolnione na zasadach ogólnych
w przypadku wykazania otrzymywania pomocy społecznej z powodu ubóstwa. W innych przypadkach należy się liczyć z koniecznością dokonania wspomnianej
opłaty.
PZK również w tym zakresie
podejmuje starania, aby uzyskać
możliwości dalszych zwolnień,
jednak na tym etapie trudno jest
przewidzieć, czy, kiedy i jakie
ustępstwa ze strony ministra finansów uda się uzyskać.
Terminy
Ostatnim tematem wartym
wspomnienia są terminy składania zgłoszeń. Oba rozporządzenia wchodzą w życie 1 stycznia
2011 r. Wynika z tego, że przed
tym terminem nie ma podstawy
prawnej do przyjmowania przez
urzędy zgłoszeń i nie powinny
one być składane. Zwrócę jeszcze raz uwagę, że mówimy w tej
chwili o zgłoszeniach instalacji,
a nie o wypełnieniu wymagań art.
122a ustawy, który cały czas obowiązuje. Mamy zatem termin początkowy. Pozostaje pytanie, jaki
jest termin końcowy, do którego
należy dokonać zgłoszeń? Odpowiedź na to pytanie znajduje się
w art. 152 ustawy. Znajdujemy
w nim informację, że w przypadku
instalacji objętej obowiązkiem zgłoszenia, gdy jest już ona eksploatowana,
prowadzący ją jest obowiązany zgłosić
w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym została ona objęta tym obowiązkiem. Z zapisu tego wynika, że dla
instalacji będących w eksploatacji
przed datą rozpoczęcia obowiązywania rozporządzenia, czyli 1
stycznia 2011 r. ostateczny termin
dokonywania zgłoszeń mija 30
czerwca 2011 r. Zwracam w tym
miejscu ponownie uwagę na zapis
punktu 7 szczegółowych wymagań do zgłoszenia, w którym jest
mowa o konieczności dołączenia
wyników pomiarów lub analiz
pola elektromagnetycznego zgodnie z art. 122a ustawy.
Pozostaje więc pytanie, co należy zrobić w przypadku instalacji
zbudowanych po 1 stycznia 2011
r.? Na to pytanie również znajdziemy odpowiedź w art. 152 ustawy.
W tym przypadku w artykule tym
czytamy: prowadzący instalację jest
obowiązany do dokonania zgłoszenia
przed rozpoczęciem jej eksploatacji. Do
rozpoczęcia eksploatacji instalacji można przystąpić, jeżeli organ właściwy
do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30
dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie
wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.
Zatem, do czasu dokonania zgłoszenia i upływu wspomnianych 30
dni nie można prowadzić łączności i eksploatować instalacji antenowej. Jeżeli już posiadane, czyli
istniejące instalacje antenowe nie
były wykorzystywane jako nadawcze lub były wykorzystywane jako
nadawcze, ale ich moc promieniowana izotropowo nie przekraczała 15 W, to należy uznać, że nie
wchodziły one w zakres wymagań Prawa ochrony środowiska.
W przypadku zmiany charakteru
pracy tych instalacji na nadawcze
z mocą EIRP co najmniej 15 W należy dokonać zgłoszeń, tak jak
dla instalacji nowych, i odczekać
wspomniane 30 dni.
Wielu Kolegów, nierozumiejących jeszcze tematu, widzi w tych
rozporządzeniach duże zagrożenie dla bytu krótkofalowców lub
niewyobrażalny zakres pracy niezbędny do wykonania. Pragnę
jednoznacznie potwierdzić, że nakład pracy jest naprawdę nie taki
ogromny. Potwierdzeniem tego
mogą być Koledzy, którzy już wykonali odpowiednie analizy i złożyli w urzędach, a zrobili to bez
niczyjej pomocy. Szukanie innych
dróg wyjścia typu praca QRP czy
własne nadinterpretacje prawa
mijają się z sensem.
Tak jak najczęściej bywa, pójście prostą drogą jest najlepsze, co
wszystkim gorąco polecam.
Na zakończenie przywołam
najistotniejsze akty prawne związane z tym tematem.
1. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001
r. Prawo ochrony środowiska.
2. Ustawa z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko.
3. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r.
w sprawie rodzajów instalacji,
których eksploatacja wymaga
zgłoszenia.
4. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r.
w sprawie zgłoszenia instalacji
wytwarzających pola elektromagnetyczne.
5. Rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco
oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań
związanych z kwalifikowaniem
przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na
środowisko.
6. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października
2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz
sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów.
Pełne treści obu najnowszych
rozporządzeń można znaleźć
na stronie PZK www.pzk.org.
pl lub pod adresami internetow y m i : w w w. d z i e n n i k u s t a w.
gov.pl/D2010130088001.pdf oraz
w w w. d z i e n n i k u s t a w. g o v. p l /
D2010130087901.pdf.
Niestety, do prawidłowego
zrozumienia zagadnienia należy
zapoznać się ze wszystkimi wymienionymi aktami prawnymi,
z uwagi na liczne powiązania pomiędzy nimi.
Dionizy Studziński SP6IEQ
REKLAMA
39
WYWIAD
Znani krótkofalowcy
Rozmowa z Pawłem Zakrzewskim SP7TEV
Mój kontakt z IARU
Wśród kilkunastu funkcji przy Zarządzie Głównym Polskiego Związku
Krótkofalowców jest oficer łącznikowy IARU – PZK. Aktualnie pełni ją
Paweł Zakrzewski SP7TEV. Poniżej kilka jego refleksji na temat działalności IARU.
Redakcja: Jakie były Twoje początki krótkofalarskie?
Paweł Zakrzewski: Wszystko zaczęło się w roku 1989. Byłem wówczas w pierwszej klasie liceum, kiedy to naprawdę niezapomniany
i wspaniały Kolega Jan Czekajski
SP7ICY (niech odpoczywa w pokoju) – kolega z dawnych czasów
z pracy mojej mamy – przyszedł
do nas do domu z ręcznym radiotelefonem typu Yaesu FT 23-R na
pasmo dwóch metrów (a tego typu
sprzęt, jak na ówczesne czasy, był
pewnego rodzaju luksusem), przeprowadził z kimś krótką łączność
i… połknąłem bakcyla! Niedługo
potem trafiłem do łódzkiego Klubu
Krótkofalowców SP7PGK przy SM
„Zarzew”, otrzymałem licencję nasłuchową i rozpocząłem zdobywanie pierwszych „szlifów” operatorskich – pod czujnym okiem (również niezapomnianego – R.I.P.) Kol.
Mieczysława Sobieckiego SP7GSM
oraz innych kolegów. Pierwszą licencję ówczesnej II kategorii otrzy-
Na stoisku reprezentacyjnym PZK na Ham Radio 2010
40
małem w 1990 roku, a moim pierwszym urządzeniem na UKF był poczciwy „demobilowy” radiotelefon
typu FM 302 (jeszcze lampowy)
– uruchomiony dzięki ogromnej
życzliwości właśnie Janka SP7ICY, a
później jeszcze usprawniony dzięki
przychylności Kol. Ryszarda Nowogrodzkiego SP7HIM (z którym
– pamiętam to jak dziś – za pomocą… papieru ściernego „adaptowaliśmy” rezonatory kwarcowe tak,
aby można było na wspomnianym
urządzeniu pracować na określonych kanałach w „dwójkowym”
paśmie amatorskim). W 1992 roku
pojechałem na mój pierwszy Centralny Obóz Łączności ZHP (wtedy
byłem już aktywny również jako
instruktor harcerski), a po uzyskaniu w 1993 roku licencji I kategorii
jeszcze kilkakrotnie uczestniczyłem w tychże obozach jako kadra
szkoleniowa. W tym samym roku
rozpocząłem również aktywność
w eterze na pasmach KF (moim
pierwszym urządzeniem był TRX
wg SP5WW), chętnie włączałem
się także w liczne inicjatywy podejmowane w samym klubie SP7PGK,
a także w łódzkim środowisku krótkofalarskim pod auspicjami Zarządu Oddziału Wojewódzkiego
(później Oddziału Terenowego)
PZK. I w ten oto sposób upłynęło
kilkanaście wspaniałych lat…
Red.: A jaka jest Twoja specjalność
krótkofalarska (co najbardziej lubisz w tym hobby)?
PZ: Z przyczyn zawodowo-osobistych od kilku dobrych lat mam
„podwójne QTH” i dlatego na pasmach jestem obecny raczej okazjonalnie. Mam jednak nadzieję,
że w stosunkowo niedługim czasie
to się zmieni. Generalnie jestem
„konserwatywnym krótkofalowcem sensu stricto” i najczęściej bywam aktywny właśnie na pasmach
KF, zwłaszcza na pięciu podstawowych, a szczególnie w paśmie
14 MHz. Chociaż nie stronię od
pracy w eterze emisjami CW i SSB,
to jednak od dłuższego czasu najchętniej używam emisji cyfrowych
(PSK, RTTY, SSTV i inne). Jednak
w ramach tych ostatnich – moją
ulubioną emisją jest HELL. Dodam
też, że moim preferowanym sposobem prowadzenia łączności jest
tzw. żucie szmat (absolutnie nie
mam w sobie żyłki wyczynowo-sportowej), a właśnie przy wykorzystaniu emisji HELL można
często trafić na „rasowych przeżuwaczy” – wystarczy np. zawołać CQ w okolicach częstotliwości
14,065 MHz. Spośród bardziej „treściwych” łączności pamiętam np.
blisko godzinne QSO ze stacją fińską, kiedy to kolega zza morza opisywał mi swój pomysł podłączenia
posiadanego przez niego klasycznego dalekopisu do komputera,
aby sprawdzić, jak komputer poradzi sobie ze zdekodowaniem
emisji, co teoretycznie powinien
zrobić bez kłopotów… Posługuję
się także niekiedy systemem Echolink (łączę się z nim drogą radiową,
poprzez bramkę dostępową), a do
pogawędek szczególnie upodobałem sobie przemienniki brytyjskie i południowoafrykańskie – ze
względów językowych i geograficznych (zbliżona do polskiej strefa czasowa). W każdym bądź razie
z poznawczego punktu widzenia
interesują mnie wszelkie nowości,
których w ostatnich latach pojawia
się przecież coraz więcej.
Red.: Od kiedy i w jakich okolicznościach powierzono Ci funkcję
oficera łącznikowego IARU.
PZ: Pamiętam dość dokładnie, że
na początku lipca 2009 roku na
portalu PZK opublikowana została
skierowana do wszystkich polskich
krótkofalowców prośba o pomoc
w sprawie włączenia się w przygotowania do organizacji w 2010
roku wystawy o krótkofalarstwie
w Parlamencie Europejskim. Z racji mojego wykształcenia (filologia
i europeistyka) oraz wieloletniego
i zróżnicowanego doświadczenia
w ramach szeroko pojętej współpracy międzynarodowej (byłem
m. in. na półrocznym stażu w Komisji Europejskiej) – napisałem
zatem kilka słów o sobie i… Kol.
Piotr Skrzypczak SP2JMR – prezes
Zarządu Głównego PZK zaproponował mi rozpoczęcie pełnienia
obowiązków oficera łącznikowego
między IARU a PZK. Na początku byłem tą propozycją mocno
zaskoczony, w końcu to bardzo
reprezentacyjna funkcja w Związku… Po krótkim namyśle oraz po
uzyskaniu pewnych informacji
uzupełniających wspomnianą propozycję przyjąłem i Uchwałą Prezydium ZG PZK z dnia 16.07.2009
powierzono mi funkcję „p.o. oficera łącznikowego IARU-PZK”.
Po pewnego rodzaju okresie próbnym, na swym plenarnym posiedzeniu w dniu 10.10.2010 ZG PZK
„w pełni” powołał mnie na wspomnianą funkcję.
Red: Na czym w zasadzie polega
praca oficera łącznikowego i ew.
jakiej pomocy oczekiwałbyś od
kolegów?
PZ: W pewnym uproszczeniu
moja funkcja jest porównywalna
ze stanowiskiem ministra spraw
zagranicznych, a może nawet bardziej ze stanowiskiem np. ambasadora RP przy UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do
Spraw Oświaty, Nauki i Kultury).
Przy pracy w eterze
Co do zasady, moje stanowisko
jest funkcją typowo koordynacyjną, a do moich głównych obowiązków należy przede wszystkim
utrzymywanie bieżącego roboczego kontaktu z członkami Komitetu Wykonawczego 1. Regionu
IARU oraz koordynatorami grup
i gremiów roboczych 1. Regionu,
a także z Radą Administracyjną
IARU. Na bieżąco prowadzonych
jest w ramach 1. Regionu IARU
bardzo wiele różnorodnych spraw,
a o tych najważniejszych staram
się wszystkich zainteresowanych
informować m.in. poprzez umieszczanie stosownych wiadomości
na portalu PZK. Wykonuję także
liczne inne zadania bieżące, np.
przygotowuję różne listy intencyjne i gratulacyjne, odpowiadam
na różnego rodzaju zapytania itp.
Zdarza mi się także, na prośbę
członków Prezydium ZG PZK,
wykonywać różne inne zadania
związane z obecnością PZK na
forum międzynarodowym, np.
w ubiegłym roku przygotowałem
regulamin akcji dyplomowej „No
More War ” w języku angielskim,
francuskim i niemieckim, a w roku
bieżącym dokonałem tłumaczenia
na język angielski ogólnej części
informacyjnej folderu przygotowanego na okoliczność 80-lecia
PZK, zaprezentowanego w trakcie
targów Ham Radio 2010 we Friedrichshafen w Niemczech.
Co do oczekiwanej ewentualnej
pomocy ze strony polskiego środowiska krótkofalarskiego, jako pragmatyk i realista (choć niepozbawiony odrobiny romantyzmu…),
odpowiem krótko: im nas jest więcej, tym lepiej – zawsze łatwiej jest
kilku osobom rozdzielić pomiędzy siebie określone „segmenty”
danych działań. Obok „wolnych
stanowisk” chociażby krajowych
koordynatorów ze strony PZK
w ramach Grup Roboczych EMC
i EUROCOM (oraz wielu innych) 1.
Regionu IARU, ręce do pracy przydadzą się także w ramach działań
REKLAMA
41
WYWIAD
Znani krótkofalowcy
typowo promocyjnych – skierowanych do odbiorców zagranicznych,
np. istniałaby potrzeba reaktywowania portalu PZK co najmniej
w wersji angielskojęzycznej i jego
systematycznej aktualizacji, choćby
w ograniczonym zakresie. Z tego
miejsca chciałbym zaprosić wszystkich chętnych do każdej możliwej
formy współpracy, bo z pewnością
wiele osób dysponuje znaczącym
potencjałem merytoryczno-intelektualnym – a w moim przekonaniu
zaangażowanie pro publico bono
jest w dużej mierze kwestią chęci
i dobrej woli (wziąwszy pod uwagę
właściwie powszechną dostępność
technologii teleinformatycznych),
abstrahując oczywiście od innych
obiektywnych czynników.
Red.: Region IARU wiele miejsca
poświęca na walkę z niekorzystną
dla krótkofalowców technologią
PLT (Power Line Telecommunications). Jak postrzegasz ten problem w naszym kraju?
PZ: Z pewnością zbyt mało osób
spośród polskich krótkofalowców
zajmuje się wspomnianą problematyką, szczególnie w sposób zorganizowany. Zagadnienie kompatybilności elektromagnetycznej jest
bardzo złożone, a w moim odczuciu bardzo niewielu z nas w pełni
realnie zdaje sobie sprawę z coraz
większej ekspansji technologii PLT
i rozwiązań technicznych do niej
zbliżonych (a cele podmiotów komercyjnych są przecież diametralnie różne od idei funkcjonowania
służby amatorskiej) oraz z koniecz-
Zwiedzanie stoisk na Ham Radio 2010
42
ności istnienia skoordynowanych
zespołów roboczych zajmujących
się całokształtem dziedziny EMC
zarówno na płaszczyźnie krajowej,
jak i w ramach Grupy Roboczej
EMC 1. Regionu IARU. Moim zdaniem sprawa będzie się z biegiem
lat coraz bardziej komplikować,
czego przedsmak mamy w wielu
aspektach naszej aktywności na falach eteru już dziś. Mamy przecież
wśród polskich krótkofalowców
wielu wybitnych fachowców, oby
tylko nie było już za późno na odpowiednie działania – szczególnie
w dłuższej perspektywie czasowej!
Red.: Czym aktualnie zajmuje się
GR EUROCOM?
PZ: Grupa Robocza EUROCOM 1.
Regionu IARU, odpowiedzialna za
utrzymywanie bieżącego kontaktu
z instytucjami Unii Europejskiej
(szczególnie z Komisją Europejską
oraz z Parlamentem Europejskim),
koncentruje aktualnie swoje działania na pracach dotyczących europejskich aktów prawnych obejmujących problematykę wpływu pola
elektromagnetycznego na zdrowie oraz wzajemnego uznawania
zgodności urządzeń radiowych i telekomunikacyjnych. Te zagadnienia
wymagają monitorowania ich na
bieżąco w kontekście planowanych
modyfikacji legislacyjnych, wynikających z dynamicznie zmieniających się uwarunkowań techniczno-rynkowych oraz społecznych.
Red.: W jaki sposób działa System
Monitoringu 1. Regionu IARU?
PZ: Wspomniany system (IARU
R 1 MS) jest kierowany przez koordynatora i wicekoordynatora 1.
Regionu (funkcje te pełnią odpowiednio koledzy Wolfgang Hadel
DK2OM oraz Ulrich Bihlmayer
DJ9KR), którym podlegają koordynatorzy reprezentujący związki
krótkofalowców stowarzyszone
w ramach 1. Regionu (w PZK tę
funkcję pełni kol. Władysław Grabowiecki SP3SUZ). Z kolei koordynatorom reprezentującym związki
krajowe podlegają „sieci monitoringu” złożone z krótkofalowców
danego państwa, wykonujących
swoje zadania oczywiście na zasadzie wolontariatu. Dane o pojawiających się na pasmach amatorskich
zakłóceniach spływają na bieżąco
do koordynatora 1. Regionu IARU,
który je gromadzi, systematyzuje
i weryfikuje – co przekłada się później na skoordynowane działania
systemowe, umożliwiające bardzo
często doprowadzenie na drodze
administracyjnej do zaniechania
przez dany podmiot emisji powodującej wykryte zakłócenia.
Właściwe działania przełożyły się
w ostatnim czasie m.in. na odstąpienie przez stację radiofoniczną
z Kuwejtu pn. Radio Kuwait od
emisji na częstotliwościach 7150
i 7190 kHz, zaniechanie przez
chińską stację radiofoniczną Kashgar Radio emisji na częstotliwości
14000 kHz, a pośrednio doprowadzono także do zaprzestania
w Regionie 3. IARU pracy systemu radarowego Tiger Radar, który
emitował bardzo silne zakłócenia
w paśmie 10 MHz.
Red.: Na których z pasm HF odnotowano najwięcej wykroczeń
(niestosownego zachowania się
operatorów)?
PZ: Na wstępie należy doprecyzować, że System Monitoringu
1. Regionu IARU koncentruje się
przede wszystkim na wykrywaniu
zakłóceń w pasmach amatorskich
pochodzących od podmiotów
spoza służby amatorskiej, a co do
zasady zgłaszanie niewłaściwej
pracy stacji amatorskich w danym
państwie pozostaje w gestii koordynatora krajowego, który powinien utrzymywać bieżący roboczy
kontakt z właściwymi władzami
telekomunikacyjnymi.
Na podstawie analizy danych wpływających do bazy danych IARU
R 1 MS, noszącej nazwę Intruder
Watch, można ogólnie stwierdzić,
że zakłócenia z nielegalnych źródeł
najczęściej pojawiają się w pasmach
7, 14, 21 i 28 MHz.
Red.: Jak oceniasz ostatnie spotkanie z przedstawicielami stowarzyszeń krótkofalarskich we
Friedrichshafen?
PZ: Wszystkie osobiste spotkania
w trakcie targów Ham Radio 2010
we Friedrichshafen w Niemczech
były naprawdę bardzo miłe, a także stworzyły możliwość nawiązania bezpośrednich kontaktów
i wymiany niezwykle cennych doświadczeń w kontekście intensyfikacji bieżącej współpracy pomiędzy stowarzyszeniami krótkofalarskimi w ramach 1. Regionu IARU.
Red.: Jak jest postrzegane krótkofalarstwo polskie i PZK na tle
innych stowarzyszeń IARU?
PZ: W moim osobistym przekonaniu, a także w opinii wielu osób
należących do światowej krótkofalarskiej czołówki, PZK jest postrzegany jako silna i wiarygodna
organizacja o wieloletniej i ugruntowanej pozycji na arenie międzynarodowej, co w pozytywnym
świetle stawia wszystkich polskich
krótkofalowców.
Red.: Które z czasopism organizacji członkowskich IARU uważasz
za najciekawsze (przynoszące najwięcej korzyści czytelnikom)?
PZ: Na ten temat trudno mi jest
się jednoznacznie wypowiedzieć,
bowiem wszystkie czasopisma organizacji członkowskich IARU charakteryzują się porównywalnym
poziomem wydawniczym – zarówno pod względem tematycznym
jak i pod względem edytorskim.
Red.: Czy będziesz brał udział
w przyszłym roku w planowanej
Konferencji Generalnej 1. Regionu IARU w Afryce i ew. czego od
niej oczekujesz?
PZ: Z ramienia PZK planowany
jest udział dwóch delegatów, którzy zostali już wstępnie zgłoszeni
(należało zgłosić liczebność delegacji – zgłoszenia imienne będą
dokonywane później), a owymi
delegatami będą najprawdopodobniej Piotr SP2JMR – prezes ZG
PZK oraz ja. W ramach Konferencji
Generalnej 1. Regionu IARU, która
odbędzie się w sierpniu 2011 roku
w Republice Południowej Afryki
(Sun City, region Johannesburga) – przedmiotem obrad delegatów i podejmowanych przez nich
w drodze głosowania decyzji będzie naprawdę bardzo wiele szczegółowych zagadnień dotyczących
rozmaitych dziedzin, np. ciągle
otwarta pozostaje sprawa znaków
wywoławczych (znamienników)
używanych dla bramek internetowych pracujących poniżej 29 MHz
oraz dla potrzeb zdalnego sterowania nadajnikiem – w kontekście
przypisania do danego kraju z listy
DXCC w sytuacji, w której TX i RX
takiego urządzenia są zlokalizowane na terytorium różnych podmiotów.
Red.: Nad czym aktualnie pracujesz (chodzi o sprawy IARU)?
PZ: W ogromnym skrócie można
powiedzieć, że obok licznych spraw
bieżących (rozumiejąc przez to,
w szerokim aspekcie, koordynowanie wpływających na bieżąco informacji i danych – w połączeniu z zapewnieniem ich obiegu w ramach
struktury organizacyjnej PZK, z
uwzględnieniem przeprowadzania niezbędnych konsultacji i roboczych ustaleń) – sprawą priorytetową na wiele najbliższych miesięcy
na pewno będą prace przygotowawcze związane z uczestnictwem
delegatów Polskiego Związku Krótkofalowców w konferencji Sun City
2011 – począwszy od najdrobniejszych spraw logistyczno-organizacyjnych, a skończywszy na opracowaniu ostatecznego stanowiska,
jakie reprezentujący PZK delegaci
przedstawią w ramach dyskusji
odnoszącej się do poszczególnych
zagadnień, w kontekście finalnych
decyzji podejmowanych później
w drodze głosowania. Cały ten
wspomniany proces będzie oczywiście rozłożony w czasie (co będzie również nabierało dynamiki
w miarę napływania propozycji
dokumentów przedkładanych pod
obrady Konferencji), ale bez wątpienia będzie wymagało to czynnego
zaangażowania się ze strony wielu osób będących z ramienia PZK
niekwestionowanymi specjalistami
w poszczególnych dziedzinach naszego krótkofalarskiego hobby.
Red.: Dziękuję za rozmowę, ale na
zakończenie ostatnie pytanie. Jak
oceniasz efekty odbytego Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu
Delegatów PZK?
PZ: Również bardzo dziękuję za
rozmowę. Osobiście mam do ostatniego NKZD stosunek ambiwalentny. Z jednej strony wspomniany Zjazd z pewnością wywiązał
się ze swojego głównego zadania,
jakim była modyfikacja statutu
PZK zgodnie z nowelizacją Ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Z drugiej
jednak strony nie udało się w ramach naszej organizacji „tchnąć
reformatorskiego ducha” (np. poprzez przyjęcie propozycji nowego
statutu, względnie poprzez dokonanie chociażby w mniejszej skali
pewnych funkcjonalnych usprawnień organizacyjnych), jakkolwiek
wciąż pozostaje to możliwe do
realizacji już w ramach najbliższego Krajowego Zjazdu Delegatów,
który powinien zostać zwołany
w zwykłym trybie w roku 2012.
Z Pawłem Zakrzewskim SP7TEV,
oficerem łącznikowym
IARU-PZK, rozmawiał
Andrzej Janeczek SP5AHT
REKLAMA
43
ANTENY
Parametry anten
Współczynnik fali stojącej
Prawda o SWR
Obserwując dyskusję na temat WFS przy opisie i ocenie anten można spostrzec, że wielokrotnie powtarzane są przeróżne stwierdzenia i oceny, nie oparte o podstawy teoretyczne. Młody krótkofalowiec,
który zdał stosunkowo łatwy egzamin z podstaw elektrotechniki i teorii anten potrzebuje dodatkowych
informacji, aby jego wysiłki przy budowie anten były racjonalne.
Spis literatury
[1] Zdzisław Bieńkowski, SP6LB, Poradnik
Ultrakrótkofalowca, WKŁ
Warszawa 1988,
rozdział 3, Elementy
i obwody pasywne
[2] Zdzisław Bieńkowski,
SP6LB, Edmund Lipiński,
Anteny KF i UKF, Teoria
i Praktyka,
WKŁ Warszawa 1978,
rozdział 2, Elementy
teorii anten
[3] Henry Jasik, John
Volakis, Antenna
Engineering Handbook,
Mc Graw Hill, 2007,
rozdział 52
Dopasowanie linii
[4] I.A.Dombrowskij
Antenny, GOSIZDAT–
Moskwa 1951,
rozdz. 2
Równania obwodów
elektrycznych
[5] Jarosław Szóstka
– Fale i Anteny, WKŁ
Warszawa, 2001,
rozdział. 5,
linie transmisyjne TEM
[6] ARRL Handbook
2010, Nevington, USA
2010, wydanie 87,
rozdz. 20
Linie transmisyjne
[7] Antenna Book, ARRL,
wydanie. 21, 2008,
rozdział 24,
Linie transmisyjne
[8] Rothammels,
Antennen Buch, DARC
Baunatal, wydanie 12,
rozdział 5.
Przewody
Wśród amatorów panuje wiele błędnych teorii, nieopartych
o prawa fizyki (elektrotechniki),
które powodują przejmowanie
się sprawami nieistotnymi, przy
jednoczesnym nieuwzględnianiu
spraw ważnych dla dobrej pracy
radiostacji. Dość często słyszy się
o „szczególnym osiągnięciu”, gdyż
udało się zmniejszyć WFS z s=
1,5 : 1 na s= 1,2 : 1
W związku z powyższym w niniejszym artykule przeprowadzona
będzie teoretyczna analiza znaczenia WFS na pracę transceivera
z anteną.
Dla ułatwienia analizy przyjmuje
się, że transceiver, jako generator, ma rezystancję wewnętrzną
Rg = 50 Ω i wytwarza siłę elektromotoryczną (SEM) Ug niezależną
od obciążenia, to znaczy, że jest to
liniowe źródło energii.
Na rysunku 1 pokazano schemat
układu generatora o SEM = U g
i rezystancji wewnętrznej Rg, zasilającego odbiornik o rezystancji Ro.
Na wstępie przyjęto, że do generatora dołączono rezystor obciążenia
Ro = Rg = 50 Ω, to znaczy, że obciążenie jest optymalnie dopasowane do transceivera. Odpowiada
temu współczynnik fali stojącej
WFS = 1,0 : 1.
W literaturze angielskiej, jako WFS,
stosowane jest określenie Standing
Wave Ratio (SWR). Dla ułatwienia
Rys. 1. Schemat układu generatora o SEM = Ug i rezystancji
wewnętrznej Rg zasilającego odbiornik o rezystancji Ro
44
przebrnięcia przez opisy matematyczne przyjęto założenie, że
obciążeniem jest czysta rezystancja
Ro, bez składowej pojemnościowej lub indukcyjnej, to znaczy, że
Z = R + j× = Ro, czyli ×= 0. Stan
taki występuje tylko wtedy, gdy
antena znajduje się w rezonansie,
a więc zależy od częstotliwości
generatora. Przy takim założeniu można analizować zjawiska
w układzie z rysunku 1 niezależnie od częstotliwości. Dla analizy
sytuacji dla częstotliwości nierezonansowej należy stosować funkcje
zmiennej zespolonej Z = R + j×
i metody rachunku wektorowego,
opisane w [1]–[8]. Analiza prostego
przypadku, jak to podano w założeniach, daje już bardzo dużo wartościowych informacji i nie wykracza poza poziom elektrotechniki
w technikum elektrycznym.
Dla uniknięcia stosowania wzorów
abstrakcyjnych, przyjęto założenie,
że generatorem jest transceiver
dostarczający do rezystora Ro =
50 Ω moc Po = 100 W i że ma charakterystykę liniową w badanym
zakresie. Jest to uzasadnione tym,
że większość współczesnych transceiverów ma taką moc wyjściową.
Pozwala to na operowanie realnymi wartościami prądu, napięcia
i mocy, zamiast zapisem na wzorach ogólnych.
Wyniki analizy zestawiono w
tablicy 1 a rozdział mocy, przy
zmiennym obciążeniu, na wykresie na rysunku 2. Dla ułatwienia
wyciągnięcia wniosków w dalszej
części będą podane objaśnienia zachowania się układu w zależności
od rezystancji obciążenia Roa więc
od, WFS, przy stałej wartości Rg.
Analiza będzie przeprowadzona
dla trzech przypadków: Ro = Rg, Ro
> Rg i Ro<Rg
Stan dopasowania Ro = Rg
Punktem wyjściowym do analizy
jest stan pełnego dopasowania, to
jest, gdy Ro = Rg = 50 Ω i wtedy
WFS s = R o/Rg = 1. Oznacza to,
przy podanym założeniu, że moc
dostarczona do obciążenia Po =
100 W, w układzie płynie prąd I =
1,41 A, a na rezystorze występuje spadek napięcia 70,7 V. (tablica 1). Ten sam prąd płynie przez
rezystancję generatora R s, dając
ten sam spadek napięcia 70,7 V i
dlatego napięcie generatora Ug =
2×70,7 = 141,4 V. Jest to siła elektromotoryczna generatora (SEM).
Dla dalszej analizy przyjmuje się,
że jest ona stała (niezależna od
obciążenia). Przy danym prądzie
I = 1,41 A i napięciu U g = 141,4
V, generator musi dostarczyć moc
Pg = 200 W, która rozkłada się po
połowie na rezystancji obciążenia (Po = 100 W) i na moc traconą w generatorze (Pw = 100 W).
Konstrukcja transceivera przewiduje odprowadzenie mocy od
stopnia końcowego wzmacniacza.
Stan niedopasowania Ro > Rg
Zbadajmy teraz, co będzie, jeśli
zamiast 50 Ω będzie do transiwera dołączony rezystor 100 Ω. Odpowiada temu WFS s = Ro/Rg =
100/50 = 2:1. Większość uzna tę sytuację jako niedobrą. Sprawdźmy,
co się zmieniło w podziale mocy.
Przy założeniu niezmiennej SEM,
czyli Ug = 141,4 V obliczamy prąd
w układzie: I = 141,7/(100 + 50) =
0,94 A. Prąd ten spowoduje spadek
napięcia na rezystorze Ro = 100 Ω o
wartości Uo = I×Ro = 0,94×100 =
94 V. Napięcie więc wzrosło od
70,7 V do 94, V. Na rezystorze obciążenia wydzieli się moc
Po = I2×Ro = 0,942×100 = 88 W,
zaś moc dostarczana przez generator maleje do Pg = Ug ×I =
133 W. Wynika z tego, że zmalała moc tracona w generatorze
Pw = Pg – Po = 133 – 88 = 45 W.
Transceiver grzeje się mniej, ale
towarzyszy temu spadek mocy
na obciążeniu ze 100 W na 88 W.
Wynika z tego przy s = 2:1 moc
dostarczona do odbiornika spada
tylko o 12%, czyli około 0,5 dB.
Jako krańcową dopuszczalną wartość WFS przyjmuje się 1:3, czyli
przy Ro = 150 Ω.
Z tabeli odczytujemy , że wtedy I = 0,71 A, Uo = 106,5 V, Po =
75 W, a generator wytwarza moc Pg = 100 W, przy stratach własnych tylko 25 W. Moc wyjściowa maleje ze 100
W na 75 W, czyli o 1,3 dB. Powstaje więc pytanie, dlaczego we wszystkich instrukcjach podawane jest wymaganie aby WFS był mniejszy od s = 3:1, a nawet s= 2:1. Wyraźną wskazówkę da analiza przypadku, gdy Ro = 250 Ω.
Wtedy s = 5,0 : 1, prąd I = 0,47 A, ale Uo = 117 V, a moc
w odbiorniku wynosi tylko 55 W.
Generator nie jest przeciążony (Pg = 66 W), ale zwróćmy uwagę nie tylko na spadek mocy niemal do połowy,
ale także na napięcie. Napięcie wzrosło o 66%. Taki
wzrost napięcia grozi uszkodzeniem stopnia końcowego
wzmacniacza transceivera, przebiciami w dostrajaczu antenowym (skrzynka antenowa ATU), a dodatkowo rosną
straty dielektryczne w linii przesyłowej, o czym będzie
napisane później.
Konstruktorzy urządzeń nadawczych chronią stopień
końcowy nadajnika przed takimi uszkodzeniami przez
wprowadzenie wewnętrznego pomiaru WFS. Jeśli jest
on zbyt duży, to układ automatycznej regulacji mocy
zmniejsza wysterowanie, co powoduje zmniejszenie
napięcia Ug i i jednocześnie spadek mocy wyjściowej.
Układy takie działają automatycznie, ale nie dają 100%
pewności, gdyż np. przy przypadkowym odłączeniu
anteny podczas nadawania, zanim układ automatycznej
ochrony zareaguje (kilka do kilkunastu milisekund),
przepięcie może spowodować uszkodzenie stopnia końcowego. W przypadku odłączenia obciążenia (anteny)
napięcie rośnie aż do Rg = 141,7 V.
Pamiętać należy, że poza częstotliwością rezonansową
antena lub wejście do linii zasilającej (feeder) ma składowe bierne, pojemnościowe lub indukcyjne, które mogą
mieć znaczne wartości. W niektórych układach antenowych impedancje rzędu setek omów występują już
przy kilkuprocentowych odstrojeniach od częstotliwości
rezonansowej. Patrząc na tabelę 1 i na krzywą przebiegu mocy na rysunku 2, widzimy, że przy zmianie WFS
od s = 1,0:1 do s = 2 :1 moc wyjściowa maleje zaledwie
o 12% i poprawianie układu antenowego dla uzyskania
WFS na przykład s < 1,5:1 mija się z celem. Ważniejszą
sprawą niż s < 2 jest szerokopasmowość anteny.
Przeprowadzona analiza dotyczy sytuacji, gdy układ jest
w rezonansie. Niektóre anteny przy zmianie częstotliwości mają impedancję Z = Ro + j× znacznie odbiegając od
50 Ω już przy niewielkim odstrojeniu, na przykład większość anten w paśmie 80 m, dostrojona dla pracy CW, ma
na częstotliwości SSB s > 3. Stan niedopasowania Ro < Rg
Załóżmy, że miernik WFS wskazuje na przykład s = 2,5 :
1, ale nie wiemy, czy rezystancja obciążenia Ro jest powyżej, czy poniżej 50 Ω. (Ro > Rg czy też Ro<Rg). W pierwszym przypadku zagrożenie jest niewielkie (patrz wyżej),
natomiast w drugim przypadku sytuacja jest niebezpieczna. Przy Ro = 33 Ω, s = 1,5.
Jest to bliskie impedancji wejściowej tak zwanych anten
niskoomowych (anteny UKF DK7ZB), które mają Zo =
33 do 12,5 Ω. Dla prześledzenia sytuacji przy niskim Ro
przyjąć można na przykład Ro = 20 Ω i s = 2,5 (patrz tab.
1 i rys. 2). Wtedy I =2,02 A, U = 40,4 V moc oddana Po =
82 W, ale moc generatora wzrasta do 285 W i moc strat do
Pw= 203 W.
Oczywiście, że ponaddwukrotny wzrost strat powoduje
przegrzanie generatora. Szczególnie niebezpieczne jest
zwarcie wyjścia generatora, gdyż straty wyniosą zamiast
100 W aż 400 W. Nawiązując do zastrzeżeń na początku
artykułu, realny wzmacniacz na szczęście jest nieliniowy
i ma zabezpieczenia termiczne ,które powinny go ochronić przed „spaleniem”, niemniej jednak należy zdecydowanie unikać zwarć na wyjściu (np. zwarcie we wtyku
antenowym).
45
ANTENY
Parametry anten
Ro
[Ω]
WFS
[s:1]
0
I
[A]
Uo
[V]
Pg
[W]
Po
[W]
Pw
[W]
η
%
2,83
0
400
0
400
0
5
10,0
2,57
12,8
363
33
330
9
10
5,0
2,36
23,6
333
56
277
17
20
2,5
2,02
40,4
285
82
203
29
33
1,5
1,70
56,1
240
95
145
40
50
1,0
1,41
70,7
200
100
100
50
100
2,0
0,94
94,0
133
88
45
66
150
3,0
0,71
106,5
100
75
25
75
200
4,0
0,56
112,0
79
63
16
80
250
5,0
0,47
117,0
66
55
11
83
Tabela 1.
Rys. 2. Moc generowana rozkłada się, z podziałem uzależnionym
od rezystancji obciążenia Ro i WFS, na moc w obciążeniu Po i moc
strat wewnętrznych Pw
Rys. 3. Straty dodatkowe w linii zasilającej
spowodowane wysokim WFS mierzonym
w miejscu jej obciążenia (wejście anteny).
Dla określenia strat dodatkowych najpierw
określamy straty w linii w stanie dopasowania (np. 2,86 dB), następnie dla s = 6
odczytujemy na osi pionowej straty dodatkowe 2,46 dB.
Suma strat wyniesie 5,32 dB [6].
Straty w liniach zasilających
Często się słyszy, że duży WFS
w linii zasilającej powoduje duże
straty. Jest to prawda, ale warto
uświadomić sobie, od czego te straty zależą i ile wynoszą.
Straty w kablu koncentrycznym
występują w miedzianej żyle środkowej i w ekranie, a także w dielek-
46
Ro = rezystancja obciążenia
WFS = współczynnik fali stojącej
(SWR) s :1
I = prąd płynący w obwodzie
Uo = napięcie występujące
na obciążeniu Ro (50 Ω)
Pg = moc wytwarzana przez generator
Po = moc oddawana do obciążenia
Pw = moc tracona w generatorze =
Pg – Po
η = sprawność = Po/Pg
tryku. Straty w części przewodzącej zależą od rezystancji przewodu
i wielkości prądu (I2×R).
S t r a t y w d i e l e k t r y ku z a l e ż ą
od zastosowanego dielektryka,
jego grubości i napięcia (U2/R).
W przypadku dopasowania kabla do anteny (Ra = Rk, gdzie Ra
– rezystancja wejściowa anten y, R k = i m p e d a n c j a f a l o w a
linii kablowej), nie ma fali odbitej, WFS na wejściu do anteny
s = 1 i straty dodatkowe nie
występują.
Jeśli występuje niedopasowanie, to
generowana jest fala odbita, która
powoduje wzrost natężenia prądu
i napięcia. Te oba wzrosty powodują dodatkowe straty. Kabel koncentryczny ma straty proporcjonalne
do jego długości oraz zależne od
częstotliwości.
Pytanie stojące przed konstruktorem systemu antenowego jest
następujące: co bardziej się opłaca
– zainstalować gruby, ale drogi kabel, o mniejszej stratności i mniejszych stratach dodatkowych, spowodowanych występowaniem odbicia, czy też zastosować cieńszy,
tańszy kabel, o większych stratach
i pokryć je ewentualnym dodatko w y m w z m a c n i a c z e m . Pr z y
rozstrzyganiu tej sprawy należy
określić straty dodatkowe w kablu
zasilającym. Opisywane straty powodują silniejsze nagrzewanie się
kabla, aż do jego uszkodzenia.
Analiza strat będzie przeprowa-
dzona na podstawie przykładu
zaczerpniętego z [6].
Najpierw obliczamy straty w dB
w linii dopasowanej.
Na przykład kabel RG 213
ze stałym dielektrykiem ma na
28 MHz stratność 1,14 dB na
100 stóp (30,4 m), ale użyty kabel ma długość 250 stóp (76 m).
W warunkach dopasowania kabel ma tłumienie 1,14 (250/100) =
2,86 dB. Załóżmy, że pomierzony WFS na przejściu z kabla do
anteny s = 6 : 1.
Wzorami tu nieprzytaczanymi
(patrz [6] ), obliczamy straty całej
niedopasowanej linii 5,32 dB. Stąd
dodatkowe straty przy s = 6 : 1 na
28 MHz wynoszą 5,32 – 2,86 dB =
2,46 dB. (rys. 3) Jeśli zastosujemy
kabel RG-58A, o połowę cieńszy
niż RG-213, to przy tej samej długości 250 stóp na 28 MHz będzie
miał on stratność przy dopasowaniu 7,0 dB. Przy s= 6 : 1 straty
dodatkowe wyniosą 3 dB, co da
w sumie straty kabla w tych warunkach = 10 dB.
Straty dodatkowe zazwyczaj stanowią mały procent strat podstawowych w kablu, ale się do nich
dodają.
Kabel o znacznych stratach powoduje, że WFS mierzony na wejściu
do kabla (od strony nadajnika) jest
niższy od tego, jaki występuje na
wejściu z kabla do anteny.
Na przykład przy wyżej opisanym kablu RG–213 przy
s = 6 na wyjściu do anteny, na
wejściu do kabla od strony transceivera pomierzy się tylko s = 2,1:
1, a przy kablu RG-58A zmierzy się
tylko s = 1,4 : 1.
O tym należy pamiętać przy ocenie
systemu antenowego i nie sugerować się niskim WFS na wejściu do
linii zasilającej antenę.
O tym będzie bliżej napisane w artykule o mier nikach i
pomiarach WFS.
Zdzisław Bieńkowski SP6LB
Transceivery HF
Pomiary
Pełne wyniki pomiarów są podane w tablicach. Jeśli nie podano
inaczej, dotyczą one głównego
odbiornika A z włączonym roofing
filtrem 3 kHz. W porównaniu z nastawą IPO1 bez wzmacniacza, dwa
przedwzmacniacze odbiornika wykazały wzmocnienie 12 dB i 23 dB,
zaś przy nastawie IPO2, wystąpiły
straty 11 dB. Znajduje to odzwierciadlenie w pomiarach czułości, kalibracji S-metra i pomiarach zakresu dynamiki. Odbiornik ma dużą
czułość, szczególne ze wzmacniaczem 2. Jest ona niemal taka sama
przy różnych roofing filtrach i przy
włączonym VRF, lecz spada o 3 dB
przy załączonych obu odbiornikach. Czułość maleje nieznacznie
na niższych częstotliwościach osiągając 2 μV przy 136 kHz. Kalibracja
S-metra ściśle odpowiada wielkości
3 dB na jednostkę S i jest bardzo
liniowa przynajmniej do S9+40.
Czułość odbiornika B jest bardzo
podobna, odczyty jego S-metra są
około 4dB niższe niż dla głównego
odbiornika.
Tłumienie częstotliwości pośredniej 9 MHz na większości
pasm było większe od 100 dB, lecz
na 10 MHz wyniosło jedynie 54
dB, zaś na 7 MHz wyniosło 74 dB.
Strojenie VRF na wejściu odbiornika poprawia te wartości o 20
dB. Częstotliwość lustrzana pierwszego mieszacza jest tłumiona jedynie o 55 dB do 70 dB, lecz VRF
zwiększa tłumienie do więcej niż
75 dB. Pomiary odbiornika B ogólnie przyniosły korzystniejsze wyniki, przy tłumieniu częstotliwości
pośredniej i lustrzanej powyżej 80
dB. Produkty uboczne syntezera
powodują szereg niepożądanych
sygnałów w odbiorniku, szczególnie przy odstrojeniu ±425 kHz od
odbieranej częstotliwości, wytłumionych tylko 65 dB w odbiorniku
A (90 dB w odbiorniku B), zaś przy
odstrojeniu ±40 kHz wytłumionych 85 dB. VRF polepsza powyższe dane, lecz jedynie marginalnie
na wyższych pasmach.
Działanie automatycznej regulacji wzmocnienia było w obu odbiornikach ogólnie bez zarzutu,
przy czasach opadania zbliżonych
do wartości ustawionych w menu.
Zaobserwowano niewielką przerwę w przebiegu narastania, lecz
ogólnie wyniki były znacznie lepsze niż uzyskane dla serii FT-2000
i FT-950.
Przechwyt trzeciego rzędu, zakres dynamiki i poziomy blokowania były doskonałe przy wybra-
TEST
Najnowszy transceiwer HF + 6m
Yaesu FT-DX5000D (2)
Kontynujemy opis testu nowego transceivera Yaesu. Pierwsza część
artykułu została zamieszczona w ŚR 11/10.
nym odpowiednim roofing filtrze.
Zakres dynamiki 108 dB dla szerokości pasma CW 500Hz i przy
odstępie 1 kHz był najlepszym
wynikiem, jaki autor pomierzył
dla jakiejkolwiek radiostacji. Przy
ustawieniu IPO2 przechwyt trzeciego rzędu przekraczał +45 dBm,
lecz przy zredukowanej czułości
zakres dynamiki nie był wyższy
niż przy nastawie IPO1. Wyniki
pomiarów produktów wzajemnego mieszania były również doskonałe, co najmniej równe najlepszym wynikom, jakie autor
kiedykolwiek pomierzył i przedstawiały charakterystykę w pewnym stopniu niekonwencjonalną, stopniowo pogarszającą się
wraz z odstępem od fali nośnej.
W wyniku takich znakomitych
wyników dotyczących produktów
wzajemnego mieszania możliwe
było dokonanie pomiarów do poziomu poniżej 80 dB poza przenoszeniem filtru i wykazanie znakomitego działania filtrów DSP, przy
wynikach pomiarów najlepszych,
jakie uzyskano dla jakiejkolwiek
radiostacji. Na rysunku przedstawiono zespoloną krzywą selektywności.
W sporządzonej przez autora
tabeli charakterystyk odbiorników
opartej na ścisłym zakresie dynamiki FT-DX5000 znalazł się obecnie
na pierwszym miejscu, przewyższając Perseus SDR, Elecraft K3
i Flex-5000, zajmujących pozycje
odpowiednio 2, 3 i 4.
Zakres dynamiki odbiornika B
nie jest tak dobry jak dla odbiornika A, lecz wciąż jest przyzwoity.
Przechwyt trzeciego rzędu wynosił
+21 dBm przy ustawieniu IPO1
poza szerokością pasma roofing
filtra i około 10 dB poniżej zakresu dynamiki w porównaniu z odbiornikiem A. Wartości produktów
wzajemnego mieszania były o 7 dB
gorsze w ścisłym paśmie, lecz są
one w większej odległości raczej
lepsze niż w odbiorniku A.
Przy nadawaniu, produkty zniekształceń dwutonowych są ogólnie
całkiem niskie w klasie AB i nawet
niższe w klasie A. Procesor dodaje
nieco zniekształceń w ścisłym paśmie przy pomijalnym wzroście
w większej odległości, zniekształcenia znacząco rosną przy przesterowaniu, należy więc przestrzegać
pracy w granicach działania automatycznej regulacji poziomu.
Częstotliwości harmoniczne na
wyjściu były na wyjątkowo niskim
poziomie. Automatyczny układ
dostrojczy ATU wprowadza pomijalne straty, odczyt mocy wyjściowej jest umiarkowanie dokładny.
Narastanie i opadanie kształtu sygnału CW było prawidłowe przy
Wzmacniacz mocy nadajnika
47
TEST
Transceivery HF
Intermodulacja (odstęp tonowy 15 kHz), szerokość pasma 2400 Hz, roofing filter 6 kHz, SSB
Częstotliwość
IPO1
Przedwzmacniacz 1
Przedwzmacniacz 2
przechwyt
3 rzędu
zakres dynamiki, 2 tony
przechwyt
3 rzędu
zakres dynamiki, 2 tony
przechwyt
3 rzędu
zakres dynamiki,
2 tony
1,8 MHz
+33 dBm
101 dB
+21 dBm
101 dB
+1 dBm
90 dB
3,5 MHz
+34,5 dBm
104 dB
+22,5 dBm
104 dB
+11 dBm
99 dB
7 MHz
+37,5 dBm
105 dB
+26 dBm
105 dB
+18 dBm
103 dB
Praca w eterze
14 MHz
+36 dBm
105 dB
+24 dBm
104 dB
+12 dBm
100 dB
21 MHz
+36 dBm
103 dB
+24 dBm
104 dB
+13 dBm
101 dB
28 MHz
+35 dBm
103 dB
+22,5 dBm
102 dB
+12 dBm
100 dB
50 MHz
+38 dBm
103 dB
+25 dBm
102 dB
+12 dBm
99 dB
FT-DX5000 jest radiostacją
o robiącym wrażenie wyglądzie,
z wielką ilością elementów regulacyjnych na płycie czołowej. Gałki
i przyciski są jednak bardzo logicznie rozmieszczone i ich opanowanie za pomocą instrukcji obsługi
zajmuje minimalny czas. Jak zwykle w instrukcjach obsługi Yaesu,
opisy są jasne i wyczerpujące, lecz
we wczesnych wydaniach instrukcji znalazł się szereg niewielkich
błędów. Rozmieszczenie i wielkość
elementów manipulacyjnych są
doskonałe, jednakże wyświetlacz
i diody podświetlające przyciski
są mało widoczne przy jasnym
oświetleniu. Szczególnie przyciemniony jest wyświetlacz SM-5000.
Umieszczone po prawej stronie
pokrętło regulacji wzmocnienia
kontroluje lewy kanał (A), podczas
gdy pokrętło umieszczone po lewej stronie kontroluje prawostronny kanał (B), co wydaje się mało
logiczne.
Odbiornik zachowuje się nadzwyczaj dobrze w warunkach zarówno słabych, jak i silnych sygnałów. Filtry działają doskonale
i nawet przy szerokości pasma 50
Hz przy pracy CW wystąpiło minimalne dzwonienie. Wycinanie jest
bardzo dobre, głębokie, autowycinanie działa w sposób szybki. Cyfrowa redukcja szumów wydaje się
dostatecznie agresywna i wykazała
się skutecznością w niektórych sytuacjach, podobnie jak filtrowanie
obwiedniowe. Jakość akustyczna
przy użyciu wewnętrznego głośnika jest dobra, lecz jest ona lepsza
i bardziej skuteczna przy użyciu
głośników w SM-5000. Ustawienie
loudness przyniosło ogólnie najlepszy dźwięk. Przy pojedynczym
kanale odbiorczym ten sam sygnał
jest doprowadzony do obu głośników SM-5000. Przy ustawieniu
odwracania fazy, w wyniku czego
głośniki pracują w przeciwnych
fazach, występuje brak niskich
tonów i interferencje akustyczne
i przemieszczanie się przed głośnikami powoduje męczący efekt. Nie
jest to niespodzianką, gdyż takie
ustawienie jest sprzeczne z zasadami stereofonicznego działania
głośników.
Ścisła intermodulacja w paśmie 7 MHz, szerokość pasma 500 Hz, CW, IPO1
Odstęp
Roofing filter 15 kHz
Roofing filter 6 kHz
Roofing filter 3 kHz Roofing filter 600 Hz
przechwyt
3 rzędu
zakres
dynamiki, 2
tony
przechwyt
3 rzędu
zakres
dynamiki, 2
tony
przechwyt
3 rzędu
zakres
dynamiki, 2
tony
przechwyt
3 rzędu
zakres
dynamiki, 2
tony
0,5 kHz
-8,5 dBm
77 dB
-8,5 dBm
77 dB
-5 dBm
80 dB
+30,5
dBm
104 dB
1 kHz
-8,5 dBm
77 dB
-8,5 dBm
77 dB
+6,5
dBm
88 db
+36,5
dBm
108 dB
1,5 kHz
-8,5 dBm
77 dB
-8,5 dBm
77 dB
zero
zero
+37 dBm
109 dB
2 kHz
-8,5 dBm
77 dB
-4 dBm
80 dB
+33,5
dBm
106 dB
+37 dBm
109 dB
3 kHz
-8,5 dBm
77 dB
+3,5 dBm
85 dB
+36,5
dBm
108 dB
+38 dBm
109 dB
4 kHz
-2,5 dBm
81 dB
+24,5 dBm
99 dB
+37
dBm
108 dB
+38 dBm
109 dB
5 kHz
zero
zero
+39,5 dBm
109 dB
+38
dBm
109 dB
+38 dBm
109 dB
7 kHz
+21,5
dBm
97 dB
+39 dBm
109 dB
+38
dBm
109 dB
+38 dBm
109 dB
10 kHz
+38 dBm
108 dB
+39 dBm
109 dB
+38
dBm
109 dB
+38 dBm
109 dB
15 kHz
+38 dBm
108 dB
+38 dBm
108 dB
+38
dBm
109 dB
+38 dBm
109 dB
20 kHz
+38 dBm
108 dB
+38 dBm
108 dB
+38
dBm
109 dB
+38 dBm
109 dB
Układ dopasowania LC
48
pomijalnych zniekształceniach.
Przy szybkości 40 WPM wystąpiło nieznaczne skracanie znaków
w trybie pełnego break-in, lecz
efekt ten był pomijalny w trybie
częściowego break-in. Nadawanie
emisją AM było czyste z niewielkimi zniekształceniami.
Autor przebadał urządzenie na
obecność sygnałów ubocznych oddalonych od odbieranego kanału
o 425 kHz. Na częstotliwości 7005
kHz wykryto stację radiofoniczną
nadającą na 7430 kHz, z sygnałem w porze wieczorowej 40 do
50 dB powyżej S9. Nie odbierano
innych stacji mogących produkować częstotliwości uboczne. Patrząc perspektywicznie, jest mało
prawdopodobne, aby stanowiło to
w praktyce problem, gdyż liczba
takich silnych sygnałów oddalonych o 425 kHz od pasma amatorskich jest niewielka. Gdy spodziewane są powyższe zakłócenia,
należy użyć preselektora VRF.
Autor podczas dokonywania
pomiarów wykrył, że oba odbiorniki, ustawione nominalnie na tę
samą częstotliwość (przez wciśnięcie A=>B), nie znalazły się na tej
samej częstotliwości, różniąc się
o bardzo małą wielkość: około 0,2
Hz na SSB i jeszcze mniej na CW.
Może to jednakże spowodować
niezgodność fazową przy niektórych trybach odbioru zbiorczego
i uniemożliwić skuteczność tych
trybów.
Wyświetlanie widma w SM-5000 jest całkiem użyteczne, jednak występuje zauważalne opóźnienie przy przestrajaniu w trybie
CTR i podobnie jak ma to miejsce
we wszystkich innych konwencjonalnych radiach, nie uzyskuje
się rozdzielczości osiągalnej w odbiornikach SDR. Kombinacja FT-DX5000 i SDR dołączonego do
wyjścia pośredniej częstotliwości
9 MHz byłaby najbardziej interesującą kombinacją, szczególnie
przy przestrajaniu typu „wybierz
i kliknij”.
Działanie automatycznej regulacji wzmocnienia przy występowaniu zakłóceń było znacznie
lepsze niż we wczesnych konstrukcjach z cyfrowym procesorem sygnału. Autor ocenia operowanie pamięciami jako raczej
uciążliwe w porównaniu z innymi
radiostacjami, wymagające użycia
większej liczby przycisków. Działanie na niskich częstotliwościach
było należyte, przy nieco niższej
czułości niż w niektórych innych
urządzeniach, lecz ogólnie odbiór
w pasmach radiofonicznych jest
doskonały.
Przy nadawaniu jakość akustyczna była akceptowalna przy
użyciu dołączonego do urządzenia
mikrofonu, lecz znacznie lepsza,
przy użyciu mikrofonu autora typu
Heil. Istotną rzeczą jest nie doprowadzać do przesterowania i pra-
Offset
częstotliwości
Mieszanie wzajemne dla szumu 3 dB, szerokość pasma 500Hz
VFO A
VFO B
Roofing filter
15 kHz
Roofing filter
6 kHz
Roofing filter
3 kHz
0,5 kHz
86 dB
nie pomierzono
–32 dBm
–32 dBm
–32 dBm
1 kHz
96 dB
89 dB
–32 dBm
–32 dBm
–32 dBm
2 kHz
104 dB
97 dB
–32 dBm
–32 dBm
+6 dBm
3 kHz
107 dB
100 dB
–32 dBm
–32 dBm
+14 dBm
5 kHz
112 dB
104 dB
–32 dBm
–15 dBm
+14 dBm
10 kHz
114 dB
108 dB
0 dBm
+14 dBm
+14 dBm
15 kHz
112 dB
109 dB
+4 dBm
+15 dBm
+15 dBm
20 kHz
111 dB
109 dB
+13 dBm
+15 dBm
+15 dBm
30 kHz
106 dB
109 dB
+15 dBm
+15 dBm
+15 dBm
50 kHz
103 dB
108 dB
+15 dBm
+15 dBm
+15 dBm
100 kHz
98 dB
106 dB
+15 dBm
+15 dBm
+15 dBm
200 kHz
96 dB
107 dB
+15 dBm
+15 dBm
+15 dBm
Blokowanie wzmacniacza 1
Pomiary nadajnika
Częstotliwość
Moc wyjściowa w
klasie AB
Moc wyjściowa w
klasie A
Produkty intermodulacji
Klasa AB, 3/5 rzędu
Klasa A, 3/5 rzędu
Harmoniczne
1,8 MHz
200 W
75 W
–34/–46 dB
–40/–56 dB
< –70 dB
3,5 MHz
208 W
76 W
–40/–45 dB
–40/–58 dB
< –70 dB
7 MHz
202 W
76 W
–42/–44 dB
–42/–54 dB
< –70 dB
10 MHz
204 W
76 W
–43/–43 dB
–42/–54 dB
< –70 dB
14 MHz
204 W
75 W
–50/–50 dB
–41/–56 dB
< –70 dB
18 MHz
208 W
77 W
–34/–43 dB
–40/–54 dB
< –70 dB
21 MHz
208 W
77 W
–32/–47 dB
–42/–54 dB
< –70 dB
24 MHz
207 W
76 W
–36/–43 dB
–38/–52 dB
< –70 dB
28 MHz
205 W
77 W
–40/–44 dB
–41/–55 dB
< –70 dB
50 MHz
205 W
76 W
–30/–46 dB
–40/–56 dB
< –70 dB
Poziomy produktów intermodulacji odniesiono do mocy szczytowej obwiedni (PEP).
Czułość wejścia mikrofonowego dla pełnej mocy wyjściowej: 0,2 mV.
Szybkość przełączania nadawanie/odbiór na SSB: mute-TX 40 ms, TX-mute 4 ms, mute-RX 60 ms, RX-mute 4 ms.
Uwaga: Wszystkie napięcia sygnału wejściowego podano jako napięcie na gnieździe antenowym. Jeśli nie podano inaczej,
wszystkie pomiary przeprowadzono na USB przy wyłączonym przedwzmacniaczu odbiornika (IPO1), przy szerokości
pasma 2,4 kHz i roofing filtrze 6 kHz.
cować przy minimalnej kompresji.
Kluczowanie CW jest bez zarzutu,
wystąpił lekki stuk przy przechodzeniu na odbiór lub nadawanie,
co nie stanowi problemu.
Podsumowanie
FT-DX5000 jest radiostacją wywierającą wielkie wrażenie, dysponującą szeregiem zalet, o doskonałej ergonomice i z największym zakresem dynamiki w paśmie, wśród
wszystkich współczesnych transceiverów. Jedyne wątpliwości dotyczą niedostatecznego wytłumiania
sygnałów ubocznych w odbiorniku. Przy wielkim wysiłku nad
uzyskaniem nieporównywalnych
parametrów należy ubolewać, że
odpowiedź na pozapasmowe pro-
mieniowania uboczne nie jest na
wyższym poziomie. Jednakże rzeczywiste konsekwencje powyższego nie zostały udowodnione.
Spodziewając się ceny stosownej dla najwyższej półki, musimy
poczekać do chwili, gdy transceiwer będzie dostępny w Europie
i Wielkiej Brytanii.
Jeszcze końcowa uwaga autora:
od pewnego czasu poszukuje on
nowej głównej radiostacji stacyjnej
HF, gdyż jego FT-1000MP ma już
12 lat. Autor jest pewien, że właśnie znalazł następcę.
Peter Hart G3SJX
Z „RadCom” 6/2010 tłumaczył
Krzysztof Słomczyński SP5HS
www.ftdx5000.com
49
ŚWIAT KF/UKF
Wydarzenia lokalne i krajowe
W tym roku Polska była organizatorem HST 2010. VII Otwarte Mistrzostwa 1. Regionu IARU
w Szybkiej Telegrafii odbyły się w Skierniewicach i Rawie Mazowieckiej (5 – 9 października br.).
Z życia klubów i oddziałów PZK
Uczestnicy spotkania przed budynkiem klubu
XV lat Koła Krótkofalowców
„Błyskawica”
28 sierpnia br. przypadła XV rocznica powstania Koła Krótkofalowców „Błyskawica” Klubu Garnizonowego Gdynia-Oksywie. Okolicznościowe spotkanie odbyło się
12 września br. w Klubie Garnizonowym Gdynia-Oksywie. Na
spotkanie, oprócz członków koła,
przybyli przedstawiciele 3. Flotylli
Okrętów, klubów krótkofalarskich
z wybrzeża, Klubu Garnizonowego Gdynia-Oksywie oraz firmy
Con-Spark Gdynia.
Historia klubu sięga początku
lat dziewięćdziesiątych, kiedy to
umożliwiono swobodny dostęp
do pasma obywatelskiego i wiele
osób zostało entuzjastami CB-radia. Także w gdyńskim środowisku
wojskowym można było spotkać
wielu aktywnych użytkowników
tego pasma. Zaproponowali oni
założenie klubu środowiskowego,
w którym spotykaliby się żołnierze
zawodowi, emerytowani wojskowi oraz cywilni pracownicy wojska w celu wymiany doświadczeń
operatorskich i wspólnego spędzania wolnego czasu. 18 sierpnia
1995 roku odbyło się spotkanie organizacyjne w Klubie Garnizonowym Gdynia-Oksywie, na którym
obecni byli: Jerzy Bareja, Krzysztof
Nowak, Andrzej Szklarski, Andrzej
Beratz i Zygmunt Kowalewski. Po
burzliwej i długotrwałej dyskusji
postanowiono utworzyć Sekcję
50
Miłośników CB-radia „Błyskawica”
przy Klubie Garnizonowym Gdynia-Oksywie. Po wielu zmianach
organizacyjnych ostatecznie nazwa
została zmieniona na Koło Krótkofalowców „Błyskawica” Klubu Garnizonowego Gdynia-Oksywie.
Celem działalności Koła jest:
– propagowanie historii i współczesności Marynarki Wojennej RP
oraz regionu
– kultywowanie tradycji i historii
ORP „Błyskawica”
– wymiana doświadczeń i wiedzy
operatorskiej
– d o s ko n a l e n i e u m i e j ę t n o ś c i
operatorskich
– organizowanie imprez o charakterze rekreacyjnym i sportowym
– zacieśnienie więzi koleżeńskich
Obecnie koło liczy 40 członków
wywodzących się z różnych środowisk wojskowych i cywilnych.
Zarząd Koła w składzie: prezes
Krzysztof Nowak SP2DPK, kierownik stacji klubowej Czesław
Kotowski oraz sekretarz Stefan
Wieczorek SQ2OFX realizuje
bieżące zadania postawione przez
członków Koła oraz kierownictwo
Klubu Garnizonowego.
Dzięki przychylności kierownika
Klubu Garnizonowego Bogdana
Kurela otrzymano dodatkowe pomieszczenie socjalne oraz przeprowadzono remont pomieszczeń
klubowych. W ramach Koła działa
stacja klubowa SP2PMW, która
w kontaktach międzynarodo wych używa nazwy Polish Navy
Amateur Radio Club. Jest to radioklub Marynarki Wojennej RP.
Stacja klubowa SP2PMW w okresie piętnastolecia przeprowadziła
ponad 40 tys. łączności krajowych
i międzynarodowych, brała udział
w wielu corocznych imprezach
związanych ze świętami Marynarki Wojennej RP, WP i państwowymi, corocznie uczestniczyła w akcji
aktywacji stacji okolicznościowych
pracujących z pokładów okrętów
muzeów na całym świecie pod nazwą „Museum Ship Radio Event”
organizowanych przez krótkofalowców z USA. Każdego roku
w czerwcu i lipicu była uruchamiana stacja okolicznościowa 3Z0BLY,
zainstalowana na pokładzie ORP
„Błyskawica”, która pracowała
z okazji Dni Morza oraz święta
Marynarki Wojennej RP.
Członkowie klubu uruchomili wiele stacji okolicznościowych z okazji
różnych rocznic Wojska Polskiego,
Marynarki Wojennej RP, 3, Flotylli
Okrętów, państwowych i regionalnych. Wydali wiele dyplomów
okolicznościowych z okazji tych
rocznic oraz zorganizowali kilka
wypraw terenowych stacji klubowej SP2PMW połączonych z rekreacją i wypoczynkiem. Stacja
klubowa SP2PMW także zdobyła
wiele dyplomów okolicznościowych wydawanych przez organizacje i kluby krótkofalarskie.
Koło Krótkofalowców „Błyskawica” Klubu Garnizonowego Gdynia-Oksywie ściśle współpracuje
z klubami krótkofalarskimi na wybrzeżu oraz Zarządem Pomorskiego Oddziału Terenowego PZK.
Klub ma stronę internetową
http://sp2pmw.mw.mil.pl
Adres e-mail [email protected]
Wystawa i radiostacja
19 września br. z okazji uroczystości
oddania nowej sali gimnastycznej
przy Zespole Szkół w Podgrodziu
krótkofalowcy z klubów SP8YAY
i SP8KKM, we współpracy z OT
PZK Tarnów, przygotowali wystawę krótkofalarską i zorganizowali
pracę radiostacji okolicznościowej.
Wystawę radiostacji z okresu II
wojny światowej prezentował niestrudzenie Zbyszek SP9IEK – prezes Tarnowskiego Oddziału PZK.
Członkowie klubów SP8YAY i SP8KKM
Przy radiostacji zasiedli koledzy
z klubu SP8KKM wspierani przez
uczniów i absolwentów szkoły.
Stanowiska krótkofalarskie odwiedziło wielu znamienitych gości,
przybyłych na uroczystość: poseł
na Sejm RP Jan Warzecha, przewodniczący Rady Gminy Dębica
Piotr Żybura z zainteresowaniem
zwiedzali wystawę i przyglądali
się pracy radiostacji. Przy radiostacji niestrudzenie czuwał Cezary
SQ8MXC.
Wystawa i radiostacja cieszyły się
olbrzymim zainteresowaniem ze
strony zwiedzających.
AREB 2010
9 października odbyły się w Dreźnie doroczne Targi Radiowe AREB
(Amateurfunk, Rundfunk und
Elektronikbörse). Impreza nie jest
tak okazała, jak ta we Friedrichshafen, ale również warta odwiedzenia. Szczególnie ciekawa jest
dla amatorów wszelkiego rodzaju radiowych „staroci” – można
tam znaleźć unikalne, zabytkowe
odbiorniki, mnóstwo elementów
i podzespołów, urządzeń pomiarowych, literatury, itd. Całość
prezentowana jest w jednej z hal
terenów wystawowych w Dreźnie.
Poniższą informację z targów
AREB w Dreźnie nadesłał Waldek
3Z6AEF (TNX).
„W tym roku odwiedzających było
jak zwykle wielu, zaś z Polski przyjechała liczna ekipa klubu SP6ZDA
pod wodzą Arka SQ6XL oraz reprezentacja Zarządu DOT: Waldemar 3Z6AEF, Piotr SQ6VY i Wojtek
SQ6ADN.
Spotkaliśmy Jurka SQ6BBA i
Czesława SP6SNS, a także naszego kolegę z Czech Mira OK1OX.
Wszyscy znaleźli coś ciekawego do
kupienia, a zdarzały się prawdziwe okazje!
Nowoczesnego sprzętu radiowego na AREB jest zwykle niewiele,
tym bardziej więc zwracał uwagę
komunikacyjny odbiornik pomiarowy RDR54. Urządzenie to potrafi
odbierać sygnały we wszystkich
używanych powszechnie modulacjach, w zakresach 0...30 MHz,
50...54 MHz, 87,5...108 MHz oraz
144...48 MHz.
Wyposażone jest ponadto w precyzyjny analizator spektrum, który umożliwia pomiar w zakresie
dynamicznym do 130 dB. Więcej
informacji na stronie konstruktora i producenta odbiornika www.
Reuter-Elektronik.de.
Podsumowując, tegoroczne Targi
Radiowe AREB 2010 należy zaliczyć do udanych – do zobaczenia
za rok!”
Link do strony Targów:
http://www.messe-dresden.de/de/
messe-in-dresden/AREB.html
Link do zdjęć Arka SQ6XL: http://
picasaweb.google.com/Arek.
SQ6XL/AREB2010Dr eznoWycieczkaSP6ZDA#
HST 2010
Odbiornik pomiarowy RDR54
Część ekspozycji na targach AREB
W dniach 5 – 9 października 2010 r.,
zgodnie z decyzją grupy roboczej
1. Regionu IARU HST podjętą
we wrześniu ub. roku w Obzor
w Bułgarii, zostały przeprowadzone w Polsce VII Otwarte Mistrzostwa 1. Regionu IARU w Szybkiej
Telegrafii.
Miejscem pierwotnie planowanym były Skierniewice. Niestety,
na pół roku przed imprezą, z przyczyn niezależnych od organizatora, konieczne okazało się awaryjne poszukiwanie innego miejsca przeprowadzenia zawodów.
Powodem zmian było nagłe zamknięcie hotelu „Polonia” w Skierniewicach. Najbliższym i godnym
zainteresowania miejscem okazał się obiekt hotelowy „Tatar ” w
Od lewej: Jan Kulhawik, Alfred Cwenar SP7HOR, Lucyna Cwenar,
Tomasz Wiza SP7BCA
Rawie Mazowieckiej. Innego wyjścia nie było, a o rezygnacji nie
mogło być mowy, ponieważ podjęte czynności organizacyjne były
już bardzo zaawansowane. Utrudniło to oczywiście pracę organizatorom, przede wszystkim pojawiło
się wiele problemów związanych
z komputerami i ich instalacją. Należało znaleźć 50 laptopów, zainstalować, połączyć w sieć w Rawie
i zabezpieczyć.
Skierniewickie Stowarzyszenie
Radioorientacji Sportowej, które
podjęło się realizacji tego przedsięwzięcia, szukało wsparcia u innych organizacji. Pierwsze kroki,
co zrozumiałe, zostały skierowane
do OT PZK 24 w Skierniewicach.
Wobec braku jakiejkolwiek pomocy z ich strony zwrócono się do
Ligi Obrony Kraju i tam bez najmniejszych problemów znaleziono
sprzymierzeńców do pomocy na
każdym etapie organizacyjnym,
w tym również finansowym.
Do udziału w imprezie wstępnie zgłosili się przedstawiciele 16
państw, w tym oczywiście Polski.
W sumie udział wzięły reprezentacje 15 państw, mimo wstępnego
zgłoszenia nie uczestniczyła Tanzania. Korzystając z otwartości zawodów, dodatkowo wziął w nich
udział zespół młodzieży z Brześcia
na Białorusi (poza oficjalną klasyfikacją). Z krajów pozaeuropejskich
gościliśmy ekipę dalekiej Mongolii.
W sumie w zawodach uczestniczyły 144 osoby, w tym sędziowie, obserwator z ramienia IARU
Danev Panayot LZ2US oraz osoby towarzyszące. Sklasyfikowano 92 zawodników w dziewięciu
kategoriach wiekowych. Impreza miała następujący przebieg: 5
51
ŚWIAT KF/UKF
Wydarzenia lokalne i krajowe
października przyjazd i uroczyste
otwarcie w Domu Kultury w Rawie Mazowieckiej. 6 i 7 października od rana do wieczora trwały
konkurencje. 8 października odbyła się wycieczka do Warszawy. Po
obiedzie miało miejsce uroczyste
zakończenie zawodów w kinoteatrze „Polonez” w Skierniewicach
z udziałem wiceprezydent miasta Skierniewice Doroty Rutkowskiej i wiceprezesa PZK Bogdana Machowiaka SP3IQ. Imprezę
uświetniły zespoły działające przy
Młodzieżowym Centrum Kultury:
zespół „4-20” i Akademia Tańca.
Zarówno w klasyfikacjach indywidualnych, jak i drużynowej, zespołem nie do pokonania okazał
się, jak zawsze, zespół Białorusi.
Na drugim miejscu znalazła się
Rosja, a na trzecim Rumunia. Nasza niekompletna drużyna uplasowała się na miejscu szóstym. Biorąc pod uwagę fakt, że na dziewięć
osób startujących: Mariusz Węgorek SP8TDX, Jerzy Gomoliszewski
Od lewej: Alfred Cwenar SP7HOR, Danuta Cieślak SP7KWW,
Donata Gierczycka-Zbrożek SP5NHK,
Marian Marciniewicz SP8LZC
Od lewej: Costache Mihai YO8COL, Anatol Hudanik HA3OV, Omari
Sadukov UA4FFP, Marek Kluz SP8BVN, Zukic Suad DK6XZ, Nikli
Gelyasevich EU7KQ (wręcza sędzia z Białorusi Alex Timonin)
52
SP3SLU, Wincenty Kijo SP7KKZ,
Danuta Cieślak SP7KWW, Paulina
Twardzińska SQ7MZD i jednocześnie wykonującym rozliczne
zadania w ramach komitetu organizacyjnego: Donata Gierczycka-Zbrożek SP5HNK, Marek Kluz
SP8BVN, Marian Marcinkiewicz
SP8LZC i Alfred Cwenar SP7HOR
– to i tak jest bardzo wysoki wynik.
Gorzej wyszło w strefie medalowej.
Jak się okazało, jedynym zdobywcą medalu (brązowego) w konkurencji „Morse Runner” w kategorii
„I” okazał się kierownik zawodów
– autor tekstu. W dwóch innych
kategoriach byliśmy bardzo blisko
podium – czwarte miejsca zajęli:
Marek Kluz w kategorii „H” konkurencji „Morse Runner” i Paulina
Twardzińska SQ7MZD w kategorii
„C” konkurencji „Nadawanie”.
Z opinii przekazywanych przez
uczestników na gorąco, jeszcze
w czasie trwania imprezy, a dotyczących jej organizacji, wszyscy byli bardzo zadowoleni. Takie
samo zdanie wyraził obserwator
z ramienia IARU Danev Panayot
LZ2US oraz sędzia główny i jednocześnie przewodniczący Grupy
Roboczej HST 1. regionu IARU
Oliver Tabakovski Z32TO.
To, co początkowo organizatorom spędzało sen z powiek, czyli
przeniesienie zawodów do Rawy
Mazowieckiej, okazało się strzałem w dziesiątkę. Fakt, że impreza
odbywała się w miejscu zakwaterowania, miał wpływ nie tylko
na jej przebieg, ale również na
osiągnięte wyniki. Najlepszym
tego dowodem są ustanowiono
dwa rekordy świata, w tym przekroczenie magicznego tempa odbioru cyfr (300 znaków na minutę)
przez nastolatkę z Białorusi Hannę
Shiavialenko. W ubiegłym roku
w Skierniewicach, podczas Pucharu Europy, padło aż pięć rekordów
świata. Wówczas wszyscy uczestnicy oraz sędziowie przypisywali to
wspaniałej atmosferze i organizacji
zawodów. Podobnie było i tym
razem. Przeprowadzenie tak dużej
imprezy nie byłoby możliwe bez
życzliwości i pomocy firm, instytucji, urzędów oraz zwykłych ludzi
dobrej woli. Zatem serdeczne podziękowania należą się: Urzędowi
Miasta Skierniewice z prezydentem Leszkiem Trębskim na czele,
Urzędowi Miasta Rawa Mazowiecka z burmistrzem Eugeniuszem
Górajem, Starostwu Powiatowemu
w Rawie Mazowieckiej ze starostą
Józefem Matysiakiem, dyrektorowi
MDK w Rawie Mazowieckiej Grzegorzowi Klimczakowi, dyrektorowi
MCK w Skierniewicach Bożenie
Witkowskiej, dyrektorowi Kinoteatru „Polonez” w Skierniewicach
Piotrowi Bigosowi. Nieocenione
zasługi w zabezpieczeniu 100%
sprzętu wniósł Zespół Szkół Zawodowych Nr 3 w Skierniewicach
z dyrektorem Henrykiem Kobyłeckim. Dziękujemy Zbigniewowi
Kłosowi z firmy DPD, kierownictwu Obiektu Hotelowego „Tatar ”
z Moniką Skowrońską na czele,
którzy zrobili wszystko, aby zadowolić uczestników.
Oczywiście organizacje współpracujące, takie jak Polski Związek
Krótkofalowców z prezesem Piotrem Skrzypczakiem, Liga Obrony
Kraju z prezesem Grzegorzem Jarząbkiem i Skierniewickie Stowarzyszenie Radioorientacji Sportowej jako główny wykonawca, miały tu do spełnienia niebywałą rolę.
Największe podziękowania należą
się ludziom, którzy nie szczędząc
własnego czasu, również w nocy,
wykorzystując własne pojazdy,
robili wszystko, abyśmy jako organizatorzy, polscy krótkofalowcy,
bez wskazywania na organizację, pokazali się z jak najlepszej
strony, co chyba się udało. Należą
do nich: Jan Kulhawik, informatyk Adam Mucha, Donata Gierczycka-Zbrożek SP5HNK, Lucyna
Cwenar, Tomasz SP7BCA i Elżbieta SP7RFE Wizowie ze Skierniewic, Zbigniew Mądżyński SP2JNK
z Grudziądza, Marian Marciniewicz SP8LZC z Zamościa, Marek
Kluz SP8BVN z Biłgoraja, Włodzimierz Karczewski SQ5WWK
– ZG LOK. Prowadzenie strony
internetowej Łukasz SQ8GHY. Jestem przekonany, że zespół, którym miałem przyjemność kierować, dał z siebie wszystko, aby
organizowana przez nas impreza pozostała na długo w pamięci uczestników i była mile wspominana. Serdecznie Wam za to
dziękuję! Vy 73!
Relację z zawodów nadesłał przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Mistrzostw Alfred Cwenar
SP7HOR
Nadzwyczajne Walne Zebranie
WOT PZK
16 października br. w Warszawie,
w drugim terminie, odbyło się
Nadzwyczajne Walne Zebranie
Warszawskiego Oddziału Terenowego PZK (OT25). W spotkaniu
uczestniczyło 34 członków na około 300-osobowy skład oddziału.
Uczestników spotkania powitał
Zenon Kaczorek SP5CNG pełnią-
cy funkcję prezesa. Podczas spotkania delegaci na Nadzwyczajny
Krajowy Zjazd Delegatów PZK
(Marek Ruszczak SP5UAR, Tomek
Ciepielowski SP5CCC i Robert Luśnia SP5XVY) podzielili się swoimi
refleksjami o przebiegu i wynikach
zjazdu.
Zebrani w wyniku głosowania
przyjęli nowy Statut PZK i uzupełnili skład Zarządu Oddziału
(zastępców członków zarządu i zastępców członków oddziałowej
komisji rewizyjnej).
Funkcję prezesa WOT PZK powierzyli Jerzemu Szawarskiemu
SP5SSB, a na członka Zarządu
Oddziału wybrali Sebastiana Berę
SP5-25-0762.
Zastępcami członków Zarządu
Oddziału zostali Ireneusz Szulski
SQ5MX i Włodzimierz Karczewski
SQ5WWK.
Zastępcami członków Oddziałowej Komisji Rewizyjnej WOT PZK
zostali Andrzej Świetlik SP5OXB
i Maciej Gronowski SP5CGI.
Podczas dyskusji głos zabierali między innymi uczestniczący w spotkaniu sekretarz PZK Tadeusz
Pamięta SP9HQJ oraz członek ZG
PZK z ramienia WOT (OT25) PZK
Witold Zakrzewski SP5UHW.
Nowy prezes WOT PZK
16 października 2010 roku Nadzwyczajne Walne Zebranie WOT
PZK powierzyło mi funkcję prezesa WOT PZK. Obecnie skład
Jerzy Szawarski HF80SSB (SP5SSB)
– nowy prezes WOT PZK
zarządu został powiększony do 5
osób, co zdecydowanie usprawni funkcjonowanie oddziału w ramach swojej statutowej
działalności. Swoją przygodę
z krótkofalarstwem zaczynałem jak
wielu z nas, jako nastolatek, była
to w owym czasie jedyna możliwa forma „podróżowania” po
całym świecie bez paszportu. Po
uzyskaniu znaku nasłuchowego
SP5-1297 przyszedł czas na edukację w szkołach o profilu elektronicznym. Egzamin w celu uzyskania świadectwa uzdolnienia był
dla mnie tylko formalnością, lecz
do dnia dzisiejszego pamiętam egzamin z telegrafii pod kierownictwem SP5ZA (SK) i SP5WL, gdzie
odbiór i nadawanie 7 grup/min
było nie lada wyczynem. Zezwolenie I kat. z możliwością pracy 50
W oraz znak SP5SSB uzyskałem
w 1986 r. Pracę na radiostacji rozpocząłem od własnoręcznej budowy TRX Bartek, w późniejszym
okresie przyszedł czas na Wołnę.
Przeprowadzane łączności były
w większości foniczne, sporadycznie na CW, lecz zdecydowanie
zmieniło się to po kontakcie z Marianem SP5CNA, który jest pasjonatem telegrafii i potrafi tak zareklamować emisję telegraficzną, że
teraz byłoby bardzo trudno bez
niej się obyć. Swoim hobby udało
mi się zarazić żonę, która również
jest nadawcą ze znakiem SP5SJU.
Dzięki temu spotykam dużo wyrozumiałości i życzliwości z jej
strony, gdy czasami godzinami
przesiaduję przy radiostacji, przeważnie w czasie zawodów.
W chwili obecnej rozpoczęcie działalności krótkofalarskiej jest o wiele trudniejsze, aniżeli w minionym
okresie, chociaż zachodzi pewna
analogia: dla nas było problemem
uzyskanie fabrycznego sprzętu
oraz wiele formalności i długi czas
oczekiwania na uzyskanie zezwolenia, dla młodych osób obecnie
sprawy formalno-prawne z postawieniem anten na budynku
w miejscu zamieszkania oraz nie
do końca łatwe i proste zasady
zgłoszenia instalacji antenowej do
Ministerstwa Środowiska.
Jeśli chodzi o działalność, jakiej
się podjąłem jako prezes WOT
PZK, chciałbym służyć radą i pomocą w sytuacjach i zakresie, które pomogłyby w funkcjonowaniu
oddziału. W krótkim zarysie określiłbym to jako zorganizowanie
pomocy przy składaniu zgłoszenia
instalacji antenowej, zorganizowanie korespondencyjnej wymiany kart QSL, zdobycie własnego,
Część uczestników zebrania WOT PZK
imiennego, darmowego certyfikatu startSSL, który pozwoliłby
na zabezpieczenie przed modyfikacją poczty mailowej, aktywizowanie i propagowanie zawodów krótkofalarskich. WOT PZK
OT-25 jest liczebnie największym
oddziałem w Polsce.
Krótkofalowcy to ludzie dobrego
serca i mam nadzieję, że w działalność naszego oddziału zaangażuje
się każdy, komu zależy na dobrym
imieniu organizacji.
Chciałbym, aby symbol PZK każdemu z nas kojarzył się nie tylko
z możliwością wymiany kart QSL,
lecz z możliwością wzajemnej
życzliwości i pomocy, aby z każdym w eterze i osobiście być „na
ty”, tak jak było dawniej, abyśmy
byli w swojej działalności krótkofalarskiej wzorem do naśladowania
dla innych.
73!
Jerzy Szawarski HF80SSB
Jesienne spotkanie HomeMade
Kolejne spotkanie grupy HomeMade odbyło się 17 października
br. na Wydziale Fizyki Politechniki
Warszawskiej.
Na spotkaniu, w którym uczestniczyło 15 krótkofalowców, prezentowany był prototyp manualnej skrzynki antenowej easyATU
oraz odbyła się ciekawa dyskusja
i wymiana doświadczeń na temat
skrzynek antenowych.
Na For um Gr upy HomeMade
powstała inicjatywa opracowania skrzynki antenowej montowanej przy antenie jako projektu
otwartego (http://sp-hm.pl/thread-477.html).
Dyskusja, dokumentacja oraz
więcej informacji o easyATU jest
na forum:
http://sp-hm.pl/thread-520.html
Harcerski Klub
SP4ZHT Świst z okazji
80-lecia działalności
szkoły w Działdowie
uruchomił 13–16
października br. stację okolicznościową
HF80ZSM
53
HOBBY
Konstrukcje krótkofalarskie
Prace nadesłane na konkurs PUK
krótkofalarskie
Podczas tegorocznych Warsztatów QRP w Burzeninie odbył się finał
konkursu PUK (Przydatne Urządzenie Krótkofalarskie) zorganizowanego
przez redakcję miesięczników „Świat Radio” i „Elektronika Praktyczna”
przy współudziale Grupy SP – QRP. Nagrodą główną, oscyloskop Rigol
ufundowany przez firmę NDN z Warszawy, otrzymał Paweł SP7NJR za
projekt minitransceivera PSK NIKI (szczegółowa relacja z warsztatów
znajduje się w ŚR 11/2010).
Wszystkie zgłoszone w konkursie PUK urządzenia zawierają coś nowego, przydatnego w krótkofalarskim hobby. Prezentujemy opisy poszczególnych prac, w kolejności zajętych miejsc konkursowych.
przemianą częstotliwości (rysunek
1) z wykorzystaniem popularnego
i łatwo dostępnego układu NE612. Symetryczne wejścia układu pozwalają na bezproblemową
współpracę z kartą dźwiękową
komputera bez dodatkowych układów przełączania. Częstotliwość
generatora jest stabilizowana typowym rezonatorem kwarcowym
3579 kHz. Tranzystor T1 jest wykorzystany podwójnie (zarówno
w torze RX, jak i TX).
Podczas odbioru pracuje jako
wzmacniacz m.cz., a w czasie
nadawania jako pierwszy stopień
wzmocnienia w.cz. Sygnał z transformatora separującego Tr 1 jest
podawany na tranzystor T2. Z kolektora tego tranzystora, poprzez
transformator dopasowujący Tr 2,
sygnał steruje tranzystor mocy T
3. Transformator Tr 3 dopasowuje
impedancję wyjściową tranzystora do impedancji anteny. Przed
filtrem dolnoprzepustowym jest
przełącznik antenowy N/O. Zastosowanie „ręcznego” przełączania
anteny to wynik maksymalnego
uproszczenia układu. Bez żadnego problemu w miejsce przełącznika można zastosować prosty
i sprawdzony układ Digi Vox (rysunek 2).
Tranzystor sterujący i stopień
mocy pracują w układzie C (w
wykonanych egzemplarzach moc
wyjściowa przekraczała 5 W).
Minitransceiver SPK NIKI – SP7NJR po
zdjęciu obudowy i zmontowana płytka
drukowana
Minitransceiver SPK NIKI
– SP7NJR
Minitransceiver PSK NIKI to
proste i niewielkich rozmiarów
urządzenie nadawczo-odbiorcze,
przeznaczone do pracy emisją PSK
w paśmie 80 m, o mocy wyjściowej
5 W. Układ pracuje z bezpośrednią
Rys. 1. Schemat ideowy minitransceivera PSK NIKI – SP7NJR
54
Rys. 2. Schemat alternatywnego układu przełączania Digi VOX
Do budowy wykorzystano rdzenie produkcji Amidon T37-2 na
obwody rezonansowe oraz T37-43
i T50-43 na transformatory. Kondensatory w generatorze VCO 2 × 100
pF są styrofleksowe, zaś kondensatory w filtrze dolnoprzepustowym 2
× 1,5 nF na napięcie pracy 600 V.
Uruchomienie układu spro wadza się głównie do ustawienia
częstotliwości generatora VCO na
częstotliwość 3580 kHz oraz do
ewentualnego skorygowania liczby zwojów w obwodach rezonansowych L1 i L2. Należy również
właściwie ustawić parametry karty
dźwiękowej.
Minitransceiver SPK NIKI
współpracował z oprogramowaniem HRD + DM oraz DigiPan.
Na egzemplarzu modelowym
Paweł SP7NJR przeprowadzono
około 150 QSO.
Zestaw tłumików i mostków
pomiarowych z podręcznikiem
metod pomiaru parametrów
odbiornika – 3Z6AEF
Opracowanie Waldemara 3Z6AEF dostarczone na konkurs PUK
jest krótkim podręcznikiem dostępnych przyrządów oraz prostych metod pomiarowych, które
mogą znaleźć zastosowanie w warunkach domowego laboratorium
krótkofalowca – konstr uktora
urządzeń radiowych. Jednocześnie stanowi ono dokumentację
zestawu pomocniczych urządzeń
pomiarowych prezentowanych
w ramach konkursu: regulowany
tłumik pomiarowy, kalibrator poziomu mocy, mostek pomiarowy
w.cz., tłumik do pomiarów mocy.
Zestaw tłumików SP9FRE
Rys. 3. Schemat ideowy tłumika PI
Regulowany tłumik pomiarowy
Regulowane tłumiki pomiarowe (ang. step attenuator) są bodajże najważniejszymi i najczęściej
wykorzystywanymi przyrządami
w praktycznych pomiarach w.cz.
Szczególnie użyteczne są właśnie
dla radioamatorów, a przy tym
łatwe do wykonania oraz kalibracji, którą można przeprowadzić
z użyciem źródła napięcia stałego
i dokładnego miernika DC.
Pokazane tłumiki regulowane
zostały skonstruowane w oparciu
o pojedyncze stopnie PI (rysunek
3), zabudowane w grupach, aby
osiągnąć żądaną maksymalną wartość tłumienia.
Jako przełączniki zastosowano
typowe „dalekowschodnie” przełączniki DPDT. Zmierzone pojemności międzystykowe wynoszą dla
tego przełącznika 0,2–0,3 pF.
Obudowa tłumika jest podwójna: wewnętrzną wykonano z kawałków laminatu FR-4 o grubości
1,5 mm, zaś przegrody między
sekcjami – z blachy stalowej ocynowanej o grubości 0,2 mm. Zewnętrzna obudowa wykonana jest
z kształtownika aluminiowego (25
× 45 mm, profil C) o długości 150
mm. Boki oraz pokrywkę obudowy wykonano z blachy aluminiowej o grubości 2 mm. Do połączenia boków z profilem C użyto
domowej metody „spawania” palnikiem gazowym z użyciem stopu
AluWeld.
W tabelce zamieszczono
praktyczne wartości rezystorów
w omach, najbliższe teoretycznym z szeregu precyzyjnych 1%
rezystorów w.cz. w obudowach
MMELF, firmy Beychlag, które za-
Tłumik 3Z6AEF (8 niezależnych włączanych stopni w konfiguracji PI)
stosowano w regulowanym tłumiku pomiarowym.
Elektrycznie tłumik stanowi
8 niezależnie włączanych stopni
w konfiguracji PI o następujących
wartościach tłumienia [dB]: 1, 2, 2,
6, 10, 20, 20, 20. Umożliwia to ustawienie dowolnej wartości tłumienia w zakresie do 81 dB z krokiem
1 dB.
DB
1
2
6
R1–R3/R2
910/5,6
453/12
154/39
10
20
100/68 62/240
Zakres pomiarowy jest wystarczający do większości pomiarów,
jedynie w niektórych przypadkach
trzeba się posiłkować dodatkowymi stopniami tłumienia. Dokładność przyrządu, wynikająca
z zastosowania dobrej jakości rezystorów 1%, jest również zadowalająca, natomiast zmierzony SWR
dla wejścia tłumika nie przekracza
wartości 1 : 1,03 w całym zakładanym zakresie częstotliwości pracy
0–30 MHz.
Ostatni, dziewiąty przełącznik
służy do odłączenia tłumika od
wyjścia, załączając standardowy
terminator 50 omów. Jest to pomocne przy niektórych pomiarach.
Kalibrator poziomu mocy
Kalibrator poziomu mocy to
prosty generator, na którego wyjściu jest sygnał przemienny (przebieg prostokątny) o ściśle określonym poziomie napięcia. Zakładając
standardowe obciążenie 50 omów,
można w ten sposób kalibrować
poziom mocy z precyzją wystar-
55
HOBBY
Dostrojony kalibrator (zdjęcie)
dostarcza na wyjściu przebieg prostokątny o napięciu pp = 31,6 mV,
co pokazywane jest jako:
–20 dBm na przyrządach z wejściem na AD8307
–23 dBm na przyrządach, gdzie
moc jest mierzona metodą termiczną
–24 dBm na analizatorze widma
(prążek podstawowy)
Oczywiście, jak każdy przyrząd
pomiarowy, należy go co jakiś czas
sprawdzać (uwierzytelniać). Jednak proces ten jest na tyle łatwy
(używa się jedynie dokładnego
miernika napięcia stałego), że nie
jest to kłopotliwe.
Kalibrator 3Z6AEF
Rys. 4. Schemat ideowy kalibratora K3NHI (http://mxh.strefa.
pl/pliki/tech/QEX/QEX20041.pdf)
Zamiast montażu
przestrzennego
cały układ znajduje się na płytce
drukowanej (PCB
do kalibratora zaprojektował Adam
SP5FCS – projekt
jest dostępny na
Forum SP-HM
Group)
56
czającą do amatorskich pomiarów.
Pokazany na rysunku 4 schemat
ideowy kalibratora zaprojektował
Bob Kopski K3NHI, a jego opis
ukazał się w dwumiesięczniku
„QEX” (Jan/Feb 2004).
Kalibrator został skonstruowany na bazie typowego generatora CMOS 10 MHz, stosowanego
w sprzęcie komputerowym. Uzupełniony o stabilizator napięcia zasilania (z baterii 9 V) oraz tłumik 20
dB na wyjściu, dostarcza określonego poziomu przebieg prostokątny, którego wartość można bardzo
łatwo skalibrować precyzyjnym
miernikiem napięcia stałego, jak
np. Sanwa PC5000.
Po zabudowaniu układu na
płytce PCB i umieszczeniu w obudowie wykonanej z typowych
kształtowników aluminiowych,
uzyskano pożyteczny przyrząd,
który posłużył do kalibrowania
i uwierzytelniania innych mierników: sond wejściowych analizatorów NWT-7, NWT-500, MAX6
oraz innych, wykorzystujących
układ AD8307 jako logarytmiczny wzmacniacz wejściowy. Dodatkowo przyrządem tym można
sprawdzać skalibrowanie analizatorów widma, ponieważ przebieg
wyjściowy jest prawie idealnie
prostokątny – pozwala to z dużą
dokładnością sprawdzić wskazania
kolejnych nieparzystych prążków
sygnału na analizatorze.
Kalibrator zmontowano techniką montażu przestrzennego na kawałku 45 × 30 mm dwustronnego
laminatu FR-4 o grubości 1,5 mm.
Skalowanie kalibratora przeprowadza się,
ustawiając potencjometrem dostrojczym
dokładnie 158 mV w punkcie testowym
Rys. 5. Schemat ideowy mostka pomiarowego w.cz.
VNA-N2PK. Oczywiście oba przyrządy mogą być używane niezależnie do innych zastosowań.
Pierwszy mostek zbudowano
z rezystorów metalizowanych 50
omów, 0,6W 1%.
Transformator został nawinięty
bifilarnie, 9 zwojów drutem DNE 0,3
mm na rdzeniu złożonym z dwóch
rdzeni Amidon T37-43, przy których
osiągnięto najlepszą kierunkowość
mostka (wypróbowano również
rdzenie T37-77 oraz T50-61 osiągając
gorsze rezultaty). Montaż wykonano techniką przestrzenną, bezpośrednio na złączach BNC.
Projekt można ewentualnie rozwinąć o dodatkowy, automatyczny
wyłącznik zasilania (np. z tranzystorem P-MOS). Zalecane jest
także użycie precyzyjnego potencjometru wieloobrotowego w celu
dokładnego ustawienia poziomu
sygnału wyjściowego kalibratora.
Mostek pomiarowy w.cz.
Mostki pomiarowe w.cz. (ang.
reflection bridge, return-loss bridge) działają na podobnej zasadzie,
jak typowe, rezystorowe mostki
Wheatstona (rysunek 5). Zasadniczym ich zastosowaniem jest
pomiar impedancji. Można za ich
pomocą określać współczynnik
SWR, jak również użyć do sumowania sygnałów (ang. hybrid
combiner).
Wykonano dwa mostki pomiarowe: pierwszy jako przystawkę
do analizatora NWT-500, a drugi
jako przystawkę do analizatora
Mostek pomiarowy 3Z6AEF
Pierwszy mostek pomiarowy w.cz. 3Z6AEF
Obudowa jest zrobiona z kształtowników aluminiowych (profile
C: 25 × 45 mm oraz 25 × 117 mm),
odpowiednio dociętych. Zewnętrzne wymiary obudowy wynoszą:
117 × 45 × 25 mm. Rozmieszczenie
gniazd RF-in oraz DET jest tak dobrane, aby można było podłączyć
mostek do analizatora NWT-500 za
pomocą krótkich adaptorów BNC
(męskie-męskie).
Mostek wyposażono w dodatkowe gniazdo BNC, które jest połączone wewnątrz rezystorem 50
omów z gniazdem Load. Pozwala
to na wykorzystanie oprogramowania WinNWT (autorstwa Andreasa DL4JAL) do pomiarów SWR.
Szczegóły budowy mostka pokazano na kolejnych fotografiach.
Drugi mostek pomiarowy w.cz. 3Z6AEF
Drugi mostek wykonano na
płytce PCB zaprojektowanej przez
Ivana VE3IVM. Jako transformator
wykorzystano gotowy podzespół
T1-6T (Mini Circuits), zaś 50-omowe oporniki to 1% elementy SMD.
Całość zabudowana jest w obudowie typu 1590A firmy Hammond
i wyposażona w złącza typu SMA
(female). Aby móc wykorzystywać mostek również z kablami
zakończonymi wtykami BNC, mostek jest wyposażony w adaptory
(przejściówki) SMA-BNC.
Podstawowym parametrem
charakteryzującym mostki RLB
jest kierunkowość (ang. directivity). Określa ona (w dB) tłumienie sygnału od Load do Detector,
przy rezystancyjnym 50-omowym
obciążeniu dołączonym do Load.
Oczywiście parametr ten zależy
od częstotliwości i dla dobrych,
firmowych mostków wynosi co
najmniej 35 dB w całym zakresie
krótkofalowym.
Wykonane mostki mają następującą kierunkowość:
Mostek T37-43: 35 dB przy 1,8
MHz, 38 dB przy 3,5 dB i nie
mniej niż 40 dB dla częstotliwości 7–30 MHz
Mostek T1-6T: co najmniej 43 dB
w zakresie od 0,1–25 MHz i co
najmniej 46 dB w zakresie 25–50
MHz
Osiągnięte parametry kierunkowości należy uznać za zadowalające.
Tłumik do pomiarów mocy
Górne ograniczenie zakresu
sond wejściowych, popularnych
NWT-7/NWT-500, wynosi +10
dBm, zaś miernik mocy OZ2CPU
ma maksymalny zakres do 1 W.
Do pomiarów większych mocy
z użyciem mierników o ograniczonym zakresie pomiarowym
konieczne jest użycie tłumików.
Rys. 6. Schemat tłumika mocy 40 dB
power tap wg W7OI (J1, J2: N; J3: BNC;
L1: 1×11/2; R1A–R1C: 820 Ω 0,5 W; R2:
51 Ω/0,25 W)
gniazda typu BNC połączone linią
paskową, która została zrobiona
z kawałka (15 × 20 mm) dwustronnego laminatu FR-4 o grubości 0,8
mm. Obie strony laminatu połączone są na krawędziach paskami
blachy ocynowanej (grubości 0,2
mm).
Poniższa fotografia przedstawia
szczegóły budowy przyrządu. Odcinek drutu przy pierwszym rezystorze 820 omów stanowi pojemność kompensacyjną, którą należy
dobrać (docinając) przy kalibracji.
Ale nawet bez kalibracji charakterystyka częstotliwościowa przyrządu jest wyrównana w całym zakresie 0–70 MHz (zmierzony SWR jest
poniżej 1 : 1,03).
Przykładowe metody pomiarowe, dla wyznaczenia podstawowych parametrów transceivera
(MDS lub czułości odbiornika, zakresu dynamicznego – współczynnika zniekształceń intermodulacyjnych 3. rzędu i mocy nadajnika)
z użyciem opisanych przyrządów
pomocniczych 3Z6AEF są zamieszczone w dziale Porady.
Przełącznik anten ASW 8
– SP9LAA
Tłumik do pomiarów mocy 3Z6AEF
Jednak tłumiki dużej mocy są
dość drogie, więc powszechnym
rozwiązaniem jest stosowanie
sztucznego obciążenia uzupełnionego o odgałęźnik (ang. power tap) – rodzaj dopasowanego
rezystorowego dzielnika (rysunek 6).
Przyrząd taki poleca do swojego miernika Thomas OZ2CPU
(http://www.webx.dk/oz2cpu/radios/miliwatt.htm), a opis, na podstawie którego została wykonana
poniższa wersja, ukazał się w miesięczniku ARRL „QST ” 01/2001
w artykule W. Haywarda W7ZOI
i B. Larkina W7PUA.
Wykonany przyrząd obniża
moc doprowadzaną do sondy wejściowej miernika mocy o 40 dB,
zatem rozszerza zakres NWT-7/
NWT-500 do 100 W, co jest już zupełnie wystarczające w większości
przypadków.
Tłumik wykonano z rezystorów
metalizowanych 0,6 W 1%. Zastosowano 3 × 820 oraz 50,1 . Jako
obudowę wykorzystano fabryczne
pudełko typu 1590A firmy Hammond (wymiary zewnętrzne ok.
90 × 30 × 35 mm). Zastosowano
O tym, jak wielką zaletą jest
używanie przełącznika anten,
szczególnie zewnętrznego, na
pewno wie każdy krótkofalowiec,
który posiada kilka anten.
Oto najważniejsze zalety prezentowanego układu ASW 8:
wybór anteny, która w danym
momencie jest „najlepsza”
do radioshacku dochodzą tylko
dwa kable (koncentryk i kabel
sterujący)
oszczędność koncentr yków,
szczególnie przy dużej liczbie
anten
Przełącznik anten znajduje się na zewnątrz budynku
57
HOBBY
Rys. 7. Schemat ideowy dwóch modułów sterownika antenowego
dokładne porównanie sygnałów
pochodzących np. z dwóch anten
podłączonych na odległych pozycjach.
Schemat skonstr uowanego
przez Kazimierza SP9LAA przełącznika sterującego jest pokazany
na rysunku 7. Układ został zbudowany na bramkach NAND, a użyte przełączniki wykonawcze to
microswitche, które pracują cicho,
w odróżnieniu od przełącznika
obrotowego, a umożliwiają przełączanie między sobą dowolnych
anten. Bramki są tak połączone, że
załączanie jednej anteny powoduje automatyczne wyłączenie anteny do tej pory włączonej. Niewątpliwą zaletą tego układu jest to, że
jednym układem scalonym można
przełączać dwie anteny, traktując
go jako moduł podstawowy. Moduły te można dopinać w zależności od potrzeb i przełączać dowolną liczbę anten. W prezentowanej
konstrukcji autor użył w „modułach” pośrednich przekaźników
kontaktronowych na 5 V, które
z kolei podają przez styki zwierne
napięcie na cewki przekaźników
antenowych 12 V (autor nie chciał
przebudowywać zewnętrznego
przełącznika antenowego, składającego się z 8 przekaźników, za-
Wnętrze sterownika anten
automatyczne uziemianie anten,
które w danym momencie nie
pracują.
W stosunku do przełącznika
obrotowego, służącego do przełączania anten odbiorczych, układ
ten eliminuje głośne „klekotanie”
przełącznika, które m.in. utrudnia
Radioshack SP9LLA (sterownik anten jest nad zasilaczem)
58
Zmodernizowany generator TDO – SP2GYA
mkniętego w hermetycznej obudowie ze stali nierdzewnej).
Aktualnie w jednej obudowie
zamknięte są dwa przełączniki
sterujące: do anten nadawczo-odbiorczych oraz do odbiorczych. Do
sterowania był zastosowany telekomunikacyjny kabel ekranowany
zawierający wiązki 2 × 4 pary.
Generator TDO z funkcją
falomierza zasilany bateryjką
1,5 V – SP2GYA
Inspiracją do budowy przez
Grzegorza SP2GYA układu opracowanego przez Andrzeja SP5AHT
(kit AVT opisywany w EdW 7/96)
był najprostszy generator TDO
z funkcją falomierza, zasilany jedną bateryjką 1,5 V typu AAA.
Wprowadzone modyfikacje to
dodatkowy wzmacniacz tranzystorowy i potencjometr pozwalający
na zastosowanie skali z noniuszem
oraz wykorzystanie sekcji małopojemnościowych agregatu na wyższe zakresy częstotliwości. Dzięki
temu uzyskano dokładniejsze skalowanie oraz wolniejsze przestrajanie, ważne przy ostro strojących
się obwodach. Zakres pracy urządzenia wynosi od 1,4 do 72 MHz.
Lata trzydzieste
RETRO
Radiostacja okrętowa PZT
Radiostacja AW4/AH1
Konstrukcja radiostacji okrętowej AW4/AH1 została opracowana na zamówienie marynarki wojennej
w 1936 r. w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych w Warszawie. Zgodnie z założeniem
miała ona zapewniać łączność radiową między okrętami oraz między okrętem i radiostacją brzegową.
W skład radiostacji typu AW4/AH1
wchodził samowzbudny nadajnik
średniofalowy AW4 i przystosowana do odbioru fal długich i średnich superheterodyna bateryjna
AH1. Stanowiący wyposażenie tej
radiostacji nadajnik był ostatnim
z serii nadajników produkowanych w PZT w czterech odmianach
oznaczonych jako AW1-AW4. W latach 1934–1938 Polska Marynarka
Wojenna otrzymała łącznie około
20 takich urządzeń we wszystkich
czterech odmianach.
Radiostacja PZT AW4/AH1 umożliwiała pracę emisjami CW, MCW
i AM. Zakres przestrajania nadajnika mieścił się w przedziale
330 – 750 kHz, odbiornika
130 – 1550 kHz (w trzech podzakresach). Maksymalna moc wyjściowa
na CW wynosiła 50 W, czułość odbiornika – 8 µV dla częstotliwości
500 kHz, przy mocy 100 µW na
wyjściu. Skale nadajnika i odbiornika zostały wycechowane w kilocyklach (kc/s). Nadajnik AW4
zawierał jednolampowy generator
wzbudzający w układzie Hartleya
(TC0,5/25), dwulampowy wzmacniacz mocy (2×TC0,5/25) i jednolampowy modulator (E408N). Dostrojenia obwodu anteny do rezonansu z falą roboczą dokonywano
przez zmianę indukcyjności wariometru i przełączanie odczepów
cewki antenowej. Manipulację zapewniał przekaźnik telegraficzny,
zatykający ujemnym napięciem
siatki lamp stopnia końcowego.
Możliwość zdalnej obsługi nadajnika (poza strojeniem) zapewniały dwie skrzynki manipulacyjne,
które zawierały: klucz telegraficzny, przełącznik rodzaju emisji,
przełącznik „nadawanie-odbiór ”
oraz gniazda mikrofonu i słuchawek. Jedna z nich montowana
była w kabinie dziobowej, druga
w kabinie sygnałowej. Skrzynka
w kabinie dziobowej miała dodatkowo specjalny przełącznik do
wybierania poszczególnych skrzynek manipulacyjnych. Odbiornik
AH1 stanowił czterolampową superheterodynę w układzie: mieszacz (KK2), wzmacniacz pośred-
niej częstotliwości (KF4), detektor
i wzmacniacz małej częstotliwości
z reakcją (KBC1), końcowy wzmacniacz małej częstotliwości (KL1).
Wyposażano go w filtr akustyczny
do odbioru telegrafii, eliminator
sygnałów zakłócających oraz woltomierz do kontroli pracy lamp.
Przełącznik nadawanie- odbiór
dokonywał odpowiedniego załączenia anteny oraz w położeniu
„odbiór” przerywał obwód klucza
nadawczego, a w położeniu „nadawanie” uziemiał przewód łączący
odbiornik z przełącznikiem. Zasilanie nadajnika zapewniała podłączona do sieci okrętowej przetwornica wirnikowa, dająca na wyjściu
trzy napięcia: 600 V/0,26 A do zasilania obwodu anodowego, 7 V/7
A do zasilania obwodu żarzenia i
10 V/0,1 A 900 Hz do modulacji
przy pracy emisją MCW. Przetwornica ta miała rozrusznik, regulator napięcia i filtry przeciwzakłóceniowe. Zasilanie odbiornika
odbywało się z baterii anodowej
120 V z odczepem +4 V (pobór
prądu ok. 10 mA) i akumulatora żarzenia 2 V (pobór prądu ok. 0,5 A).
Radiostacja mogła współpracować
z dowolną anteną okrętową o pojemności około 300 pF, doprowadzoną do przełącznika antenowego. Uziemienie stanowił metalowy
kadłub okrętu.
Roman Buja
Wszystkie ilustracje pochodzą ze zbiorów Centralnego
Archiwum Wojskowego w Warszawie,
sygn. Instrukcja 4053.
Nadajnik PZT AW4
Odbiornik PZT AH1
Schemat odbiornika AH1
59
DIGEST
Czasopisma IARU
Rodzynki wybrane z czasopism zagranicznych
Fabryczne i amatorskie nowości
Z zagranicznych czasopism docierających do redakcji wybraliśmy opisy kilku nowych konstrukcji
fabrycznych oraz amatorskich układów nadawczo-odbiorczych, które mogą zainteresować wielu
radioamatorów.
Odbiornik DJ–X11E („Funk
Amateur” 9/2010)
We wrześniowym numerze „Funk
Amateur ” DJ1NEJ przedstawia
opis oraz pierwsze wrażenia z pracy wprowadzonego niedawno na
rynek przez Alinco najnowszego odbiornika DJ-X11E. Skaner
ten powinien cieszyć się wielkim
powodzeniem choćby z uwagi
na fakt, że podobnie jak Yaesu
VR–500 ma możliwość odbioru
emisji jednowstęgowej i telegrafii
(SSB i CW). Konstrukcja urządzenia jest oparta na modelu
DJ-G7EG i ma podwójny odbiornik czasu rzeczywistego
(1200 komórek pamięci). Zakres pracy obejmuje pasmo
od 50 kHz aż do 1,299 GHz
w emisjach AM, FM, WFM,
SSB, CW. Dodatkowy, drugi
odbiornik może pracować
w pasmach 118 – 171 MHz
oraz 336 – 470 MHz w emisji
NFM. Konstruktorzy zastosowali gniazdo wyjściowe
z sygnałami IQ oraz dyskryminator 10,7 MHz IF, dzięki
temu jest możliwość podłączenia odbiornika SDR.
Skaner może odbierać sygnały kodowane scramblerem oraz może spełniać rolę
wyszukiwacza pluskiew (nadajników podsłuchowych).
60
W układzie udostępniono wiele
kroków przestrajania (między innymi 6,25 kHz, 8,33 kHz, a także
50 Hz i 100 Hz). Istnieje też możliwość pracy zdalnej poprzez komputer PC.
Przy podłączeniu akumulatora
EBP-74 nieprzerwany czas pracy
na jednym ładowaniu dochodzi do
35 godzin.
Podstawowe parametry skanera:
– zakres pracy: 50 kHz – 1,3 GHz
– emisje: FM, AM, WFM, SSB, CW
– dostępne rastry: 0,05, 0,1, 5, 6,25,
8,33, 10, 12,5, 15, 20, 25, 30, 50, 100,
125, 150, 200, 500, kHz, 1 MHz
– szerokość pasma : AM/FM:
12 kHz/–6 dB) (35 kHz/–60 dB);
WFM: 180 kHz/–6 dB (470 kHz/
–20 dB); SSB/CW: 2 kHz/–6 dB
(7,5 kHz/–50 dB)
– zasilanie: 3,6 – 4,5 V/DC (3×R6/
AA) lub EBP–74 (Li-Ion 3,7 V/
1800 mAh)
– pobór prądu: 130 – 180 mA
– impedancja anteny: 50 Ω, SMA
– liczba komórek pamięci: 1200
– wymiary: 61×106×38
– waga: 235 g
Minitransceiver MFJ Cub
(„QST” 6/2009)
AG1YK opisuje minitransceiver
MFJ Cub, który jest dostępny jako
kit w wersjach na 15 i 80 m.
W zestawie znajdują się wszystkie komponenty i PCB wysokiej
jakości (wyraźnie zaznaczono,
gdzie jakie elementy mają być
wlutowane). Podzespoły SMD są
wstępnie zmontowane i przetestowane, tak więc budowniczy musi
tylko dodać kilka większych części
plus te, które są dobrane do określonego zakresu pracy. W zestawie znajdują się takie popularne
podzespoły, jak: SA602A, LM386,
2N3904, PN2222A, 2N5109, rezonatory kwarcowe 10 MHz.
Elementy te są dostępne w woreczkach. Jedno opakowanie zawiera części, które są standardem
dla wszystkich modeli. Drugi worek zawiera głównie kondensatory
i kwarce, czyli elementy decydujące o częstotliwości pracy transceivera.
W instrukcji jest wszystko dokładnie, krok po kroku, opisane, łącznie ze sposobem nawiania cewek.
Do uruchomienia jest potrzebny
miernik uniwersalny (choć instrukcja obsługi zawiera alternatywną metodę wykorzystującą diody
LED) i jakiś dobrze skalibrowany
odbiornik. Pierwszym krokiem jest
ustawienie częstotliwości BFO (na
20 m jest nią wartość 9,996 MHz).
Kolejnym krokiem jest dostosowanie VFO (na 20 m ten generator musi działać w zakresie 4,000
– 4,060 MHz). Następnie należy
ustalić zgodność częstotliwości nadajnika z odbiornikiem (procedura strojenia uwzględnia takie postępowanie, aby usłyszeć dźwięk
600 Hz w słuchawkach).
Jeżeli uruchomienie odbiornika
poszło gładko, to z nadajnikiem
też nie będzie żadnych problemów
(moc 1,5 – 2 W).
Vocal Keyer
Układ umożliwia nagranie dwóch
16-sekundowych lub cztery 10-sekundowe wiadomości (bez pomocy
PC). Analizując wiele dostępnych
rozwiązań i układów scalonych,
autor oparł swoje rozwiązanie na
dostępnej kości HK828, z dobudowanym automatycznym przełączaniem PTT, wzmacniaczem
i głośnikiem.
Kompletny schemat ideowy urządzenia jest przedstawiony na
rysunku. Na obudowie urządzenia znajduje się między innymi
gniazdo mikrofonu radiowego
i przyciski oraz regulacja poziomu
głosności.
Ultra-RX1 odbiornik
ultradźwiękowy
(„QST” 7/2009)
W tym samym numerze „QST”
KG4JJH opisuje skonstruowany
przez siebie klucz głosowy, zastępujący operatora w ciągłym
powtarzaniu „CQ” w zawodach.
W artykule jest prezentowany odbiornik o bezpośredniej przemianie częstotliwości, przystosowany
do odbioru fal dźwiękowych powyżej zakresu słyszalnego przez
człowieka, czyli powyżej 20 kHz.
Ultra-RX1 służy do odbioru ultradźwięków (35 – 45 kHz) emitowanych przez owady, gryzonie, nietoperze. Autor za pomocą
tego urządzenia w październiku
w Kansas (USA) podsłuchiwał i nagrywał głosy chrząszczy na swoim trawniku. Sygnały emitowane
przez pojedyncze gatunki różnią
się od fal sinusoidalnych, bowiem
zawierają bogatą mieszankę harmonicznych. Poziomy sygnałów
akustycznych emitowanych w tym
zakresie wynoszą od około 70 do
110 dB, co wystarcza do słuchania
z odległości od 25 do 100 metrów.
Na zdjęciu pokazane jest wnętrze takiego odbiornika. Płytka
dr ukowana (PCB o wymiarach 2,65×2,95’’) wraz z baterią
9 V jest zamontowana w obudowie z tworzywa sztucznego
(4,38×2,95×1,0’’).
Na przednim panelu jest zamontowany przetwornik piezo (PZT)
40 kHz, a wyłącznik zasilania, strojenie częstotliwości, gniazdo stereo
jack 3,5 mm są dostępne na panelu
tylnym. Do tego gniazdka można dołączyć mały głośnik lub słuchawkę z wtyczką 3,5 mm stereo.
Dostępny kit, oprócz podzespołów,
zawiera 18-stronicową instrukcję
z pełnym schematem, rysunkiem
rozmieszczenia elementów na
płytce i z krótkim opisem montażu
i uruchomienia układu odbiornika.
[www.midnightscience.com]
microHAM USB Interface III
(„QST” 12/2009)
Interfejs USB zapewnia sterowanie
radia przy braku dostępnych portów COM w laptopie czy w innych
nowszych komputerach.
Pokazany na zdjęciu interfejs USB
III zawiera pełną izolację optyczną wszystkich sygnałów sterowania (sterowanie radiowe, CW, PTT
i blokady szumów) oraz ma wbudowaną kartę dźwiękową. Urządzenie zawiera wszystkie potrzebne układy niezbędne do sterowania radia – nie ma już potrzeby
61
DIGEST
Czasopisma IARU
Compander (Compressor-Expander) działa jako kompresor modulacji w czasie nadawania i jako ekspander modulacji przy odbiorze.
Funkcja ESP pozwala na otrzymanie silniejszego, wyraźniejszego
i bardziej czystego sygnału i jest
wielką pomocą na obszarach o silnych zakłóceniach w przypadku
komunikacji dalekiego zasięgu
oraz w przypadku słabych sygnałów (automatyczne podbicie modulacji zwiększa zasięg działania).
Transceiver Wouxun
KG-699E/4 m
(„RadCom” 9/2010)
ustawiania dodatkowego poziomu
sygnału, tak jak jest to w poprzednich konwerterach (CT-62, IF-232,
FIF-232, CT-17). Interfejs USB III
jest wyposażony w układ kluczowania CW (DTR) i PTT (RTS),
a także sterownik dla pseudo-FSK
i QSK CW.
W przeciwieństwie do standardowych rozwiązań te interfejsy USB
są starannie zaprojektowane dla
maksymalnej odporności na silne
sygnały w.cz. (ekranująca, aluminiowa obudowa, filtry dolnoprzepustowe...).
[www.microHAM-USA.com]
715 RF
W tym samym numerze „QST”
WB1GCM prezentuje nowy procesor mowy RF jako dodatkowe
wyposażenie nowoczesnych transceiverów HF.
Po k a z a n y n a z d j ę c i u m o d e l
Ten-Tec 715 RF jest dostarczany
z kablem zakończonym wtykiem
na 4 pin, przygotowanym do
transceiverów takich jak Jowisz,
Omni-VI, Paragon Ten-Tec.
To mikroprocesorowo kontrolowane urządzenie zwane również
62
G0KYA prezentuje we wrześniowym „RadCom” radiotelefon
FM Wouxun KG-699E na pasmo
4 m (polskie przepisy jeszcze nie
zezwalają na pracę w tym zakresie
częstotliwości).
Podstawowe dane techniczne:
– zakres częstotliwości:
66 – 88 MHz
– moc nadajnika: 5 W/1 W
– czułość (12 dB SINAD): 0,25 µV
– napięcie zasilania: 7,4 V
– bateria 1300 mAh (Li-ion)
– pobór prądu RX: 50 mA
– impedancja anteny: 50 Ω
– tłumienie kanału sąsiedniego:
70 dB/60 dB
– zniekształcenia audio: ≤5%
– selektywność: 60 dB
– intermodulacja: 60 dB
– moc wyjściowa audio: 500mW
– zniekształcenia audio: ≤3% (0,5)
– wymiary: 105×62×39 mm
– waga (z anteną i baterią): 260 g
Podstawowe właściwości tego radiotelefonu:
– podwójne częstotliwości VHF
– podwójny wyświetlacz
– 200 kanałów pamięci
– możliwość edycji nazwy kanału
– VOX (poziom regulowany)
– DTMF kodowanie i DTMF dekodowanie
– 105 grup DCS/50 grup CTCSS
– funkcja odwrotnej częstotliwości
– blokada kanału Busy
– alarm
– ANI (Caller ID)
– możliwość połączeń grupowych
i wywołań selektywnych
– odstęp międzykanałowy: 5, 6,25,
10, 12,5, 25 kHz
– szerokie/wąskie pasma wyboru
(25 kHz/12,5 kHz)
– ton do przemiennika 1750 Hz
– priorytet skanowania
Ponadto radiotelefon ma:
– cyfrowe radio FM z wyświetlaczem częstotliwości
– trzykolorowy podświetlany wyświetlacz LCD
– tryby wyświetlania: częstotliwość/kanał/częstotliwość + kanał
– przypomnienie głosowe
– programowalny klawisz boczny
– reset menu/kanału
– blokada klawiatury (Auto/Manual)
Odbiornik SDR WinRadio WRG31DDC Excalibur („RadCom”
10/2010)
G3SJX opisuje wysokiej jakości
odbiornik SDR (Software Defined
Radio) WR- G31DDC jako najwyższy flagowy odbiornik firmy
WinRadio. Pokazany na zdjęciu
okładkowym „RadCom” model
WR-G31DDC został zaprojektowany przez australijskiego producenta. Urządzenie odbiera sygnały
w zakresie 9 kHz – 50 MHz i posiada szeroki, 2 MHz układ DDC.
Umożliwia on zapisanie sygnałów
audio o szerokości max 2 MHz,
aby następnie poddać je obróbce
w oprogramowaniu.
W układzie odbiornika pracuje
16-bitowy przetwornik AD/DA 100
MSPS. Użytkownik może dekodować sygnał w następujących emisjach: AM, AMS, LSB, USB, CW,
FMN, FSK, UDM (emisja zdefiniowana przez użytkownika).
Emisja DRM jest opcjonalna i wymaga kupienia licencji.
Stopień odbiorczy charakteryzuje
bardzo wysoka dynamika na poziomie 107 dB oraz IP3 o wartości
+31 dBm.
Nad pracą czuwa oprogramo wanie Excalibur będące najbardziej rozwiniętą wersją obecnego
standardowego oprogramowania
WinRadio.
rezonatorach 4,9152 MHz i LM386
w końcowym stopniu m.cz.
Cyfrowy wyświetlacz wskazuje
częstotliwość, moc, zakres RIT,
częstotliwości pamięci.
HB-1A jest oferowany jako kompletny produkt (baterie nie są dołączone) przy użyciu profesjonalnego montażu powierzchniowego.
Podstawowe parametry i właściwości:
– pasma nadajnika: 20, 30, 40 m
(zakresy pasm amatorskich)
– pasma odbiornika: od 5 MHz
do 16 MHz
– moc wyjściowa: 3 – 5 W (nominalna moc transmisji około 4 W)
– zakres napięcia zasilania:
8 – 14 V DC
– pojemnik na baterie do przechowywania (8 szt. AA)
– wbudowane klawisze funkcyjne
– DDS VFO z 20 komórkami pamięci częstotliwości pamięci
– wyświetlacz cyfrowy LCD
– automatyczny klucz telegraficzny z oprogramowaniem
– RIT: 10 Hz, 100 Hz
– wbudowana funkcja AGC
Jest to idealne urządzenie dla entuzjastów pracy CW, którzy lubią
instalować stacje w zaimprowizowanych miejscach.
oszczędny pobór prądu. Przy zasilaniu z 6 ogniw AA i przy 2 W mocy na wyjściu starcza na 20 do 30
godzin pracy.
KX1 to trzypasmowa radiostacja
o następujących właściwościach:
– pasma: 40 m, 30 m i 20 m w
amatorskich pasmach CW (od 5,0
do 16,5 MHz w trzech sektorach;
pasmo 30 m jako opcja)
– emisje odbiornika: CW, AM,
LSB/USB
– moc nadajnika: 2 do 4 W, zależna
od napięcia zasilania
– wyświetlacz: 3-cyfrowy wielofunkcyjny
– rodzaj VFO: DDS (bezpośrednia
cyfrowa synteza częstotliwości)
– wymiary: 39×135×76mm (mniejszy od karty QSL)
Miniaturowy transceiver
KX1 (“Prakticka Elektronika”
9/2010)
Minitransceiver HB–1A
W tym samym numerze G4WNC
opisuje ultrakompaktowy, 3-pasmowy transceiver QRP CW zaprojektowany i produkowany
w Chinach przez BD4RG.
HB-1A może pracować w trzech
zakresach pasm HF (20, 30 i 40 m)
z mocą 4 W przy zasilaniu 12 V DC
(2 W przy zasilaniu z 8 baterii AA
wewnętrznych). Pobór prądu przy
nasłuchu wynosi około 50 – 75 mA.
Sercem urządzenia jest DDS na
AD9834 sterowany poprzez kontroler PIC16F73. Układ jest typowy, z mieszaczem na NE602,
filtrem drabinkowym p.cz. na
We wrześniowym czeskim miesięczniku „Prakticka Elektronika”
opisana jest konstrukcja produkowanego od kilku lat przez kalifornijską firmę radiokomunikacyjną
minitransceivera telegraficznego
KX1 (dostępny w formie kitu).
Podstawową zaletą tego urządzenia nadawczo - odbiorczego
są niewielkie wymiary obudowy
(idealny na wyjazdy QTH) oraz
W układzie odbiornika jest zastosowany kwarcowy filtr drabinkowy 4,914 MHz z nastawianym
pasmem przepuszczania.
Ponadto urządzenie jest wyposażone w ręczne nastawianie funkcji
i regulacji, w tym w dostrajacz RIT.
Dużą zaletą transceivera jest
klucz elektroniczny z pamięcią i zintegrowany manipulator
dwudźwigniowy.
Ponadto producent oferuje zintegrowany, automatyczny dostrajacz
antenowy (tuner KXAT1) – też jako
opcja.
Kit jest łatwy do wykonania, nie
wymaga dobrej znajomości elektroniki (montaż zabiera niewiele czasu, a sukces konstruktora
gwarantowany).
63
FORUM CZYTELNIKÓW
Porady
Porady techniczne
Antena SP7IVO
64
Wiedziałem, że podczas tegorocznych Warsztatów QRP
w Burzeninie sporo czasu
koledzy będą poświęcać na testy antenowe. Jak wiadomo, wielu krótkofalowców
ma problemy ze znalezieniem miejsca
na pełnowymiarowe anteny i często
stosuje różne, skrócone dipole, pętle
i pręty. Takich anten o zmniejszonej
rozpiętości używa się też w warunkach
polowych. Z doświadczenia wiem, że
często jest dosyć miejsca w poziomie,
natomiast z reguły brakuje wysokich
punktów podparcia, zaś skracanie anten
i mała odległość od ziemi zmniejsza
ich skuteczność. Z tego też powodu
postanowiłem zaprezentować swoją
pełnowymiarową, dwupasmową (7 i 14
MHz) antenę pionową typu ground
plane bez trapów, do pracy w terenie,
z możliwością wykorzystania również
w paśmie 3,5 MHz.
Namawiany przez redakcję ŚR postanowiłem podzielić się swoimi doświadczeniami z budowy tej anteny.
Bogusław SP7IVO
Jak wiadomo, każdy pionowy element doprowadzony do rezonansu
przez różne układy dopasowujące
może być wykorzystany jako antena
o skuteczności zależnej od stosunku
jej fizycznej wysokości do długości
fali. W Internecie można znaleźć
wiele takich rozwiązań. Jednak niektóre długości promiennika, np.
12,80 – 13,00 m, są bardziej korzystne niż inne. Wartość ta stanowi 5/8
długości fali w paśmie 14 MHz, która uważana jest za najbardziej optymalną. Wiele anten fabrycznych
ma właśnie taką długość. Jest to
również wysokość anteny, którą da
się jeszcze bez problemów postawić
w warunkach terenowych. W paśmie 7 MHz długość ta stanowi ok.
0,31 długości fali i okazuje się, że
w obu pasmach oporność promieniowania anteny zbliżona jest do
75 Ω, ale w żadnym z nich antena nie jest w rezonansie. W paśmie 14 MHz antena ma składową
Zapraszamy na Forum Czytelników: www.swiatradio.pl
reaktancyjną pojemnościową (jest
za krótka), a w paśmie 7 MHz składową indukcyjną (jest za długa).
Odpowiednio dobrany szeregowy
obwód rezonansowy może skompensować występujące reaktancje
i doprowadzić antenę do rezonansu
w obu pasmach jednocześnie bez
potrzeby jakiegokolwiek przełączania. Zestrojenie anteny polega
na doborze wartości indukcyjności
i pojemności tego obwodu rezonansowego. Antenę można zasilać
kablem 75 Ω w przypadku strojonego wyjścia nadajnika lub kablem
50 Ω przez transformator 75/50 Ω.
Chociaż antena była zaprojektowana do pracy w tych dwóch pasmach, tj. 7 i 14 MHz, można ją
również wykorzystać w paśmie 3,5
MHz. Jej fizyczna długość wynosi wtedy około 0,15 długości fali
i jest dużo za krótka oraz ma małą
oporność promieniowania rzędu
10 – 12 Ω. Do rezonansu można ją
doprowadzić szeregową indukcyjnością, natomiast rezystancję można przetransformować do wartości
około 50 Ω ćwierćfalowym odcinkiem linii o oporności 25 Ω, wykonanej z dwóch ćwierćfalowych
odcinków kabla 50 Ω połączonych
równolegle. Niestety, w paśmie 3,5
MHz antena jest bardzo wąskopasmowa i musi być strojona na
telegraficzny lub foniczny odcinek
pasma.
W rozwiązaniu praktycznym, ze
względu na prostotę, zrezygnowano z jakiegokolwiek przełącznika,
a zmiana pasm pomiędzy 3,5 MHz
a 7/14 MHz realizowana jest poprzez ręczne przełączenie i zamianę układów dopasowujących przy
podstawie anteny, co nie jest problemem podczas pracy terenowej.
Antena wykonana jest z rurek aluminiowych wysuwanych teleskopowo, naciętych i zaciskanych na
końcach opaskami zaciskowymi
używanymi w motoryzacji. Po złożeniu jej długość wynosi 4 m i antena mieści się na bagażniku dachowym samochodu osobowego.
Liczba zastosowanych przeciwwag
jest kompromisem wynikającym
z możliwości oraz czasu ich rozłożenia w terenie, wynosi 16 o długości 10 m i 4 o długości 5 m. Przy
wykorzystywaniu anteny w paśmie
3,5 MHz rozkładane są dodatkowo 4 przeciwwagi o długości 20 m.
Rozłożenie i postawienie anteny
w terenie przez dwie osoby zajmuje
około 30 minut.
Antena była prezentowana na tegorocznym spotkaniu ŁOŚ i Warsztatach QRP w Burzeninie, gdzie
została pomierzona analizatorem.
Wyniki pomiaru SWR przedstawiają się następująco:
14,08 MHz – 1 : 1,16
7,07 MHz – 1 : 1,25
3,06 MHz – 1 : 1,35
Największa skuteczność anteny jest
oczywiście w paśmie 14 MHz, dobra w paśmie 7 MHz, natomiast
w paśmie 3,5 MHz, ze względu na
stosunkowo małą wysokość i duże
skrócenie, można ją określić jako
kompromisową, niemniej można na
niej pracować.
Po d o b n y p r z y p a d e k j e d n a ko wej oporności promieniowania
w dwóch pasmach występuje również dla pasm 1,8 i 3,6 MHz, 3,5 i
7 MHz oraz 14 i 28 MHz, jednak gabaryty anteny w dwóch pierwszych
przypadkach raczej dyskwalifikują
ją jako antenę do pracy terenowej.
Podstawowe parametry
urządzeń amatorskich
Na łamach pisma oraz w
Internecie często używa się
specjalistycznych określeń
odnośnie do jakości sprzętu nadawczo-odbiorczego (czułość, odporność
na przesterowanie, zakłócenia...). Problem w tym, jak to precyzyjnie określać
i czym mierzyć.
Każde urządzenie nadawczo-odbiorcze
zbudowane przez radioamatora (podobnie jak urządzenia fabryczne) można
scharakteryzować zestawem ściśle określonych parametrów elektrycznych.
Dla nadajnika będą to: maksymalna
moc wyjściowa, poziom harmonicznych
na wyjściu, tłumienie nośnej i drugiej
wstęgi przy SBB.
Natomiast dla odbiornika określa się
zwykle: czułość odbiornika lub MDS,
zakres dynamiczny sygnałów wejściowych, odporność na zniekształcenia
intermodulacyjne, liczbę IP3.
Zarówno dla nadajnika, jak i odbiornika (lub TRX-a) określa się też: zakres
częstotliwości, dopuszczalny zakres napięć zasilających, pobór prądu (mocy)
zasilania.
Oczywiście mierzone są inne, bardziej
szczegółowe parametry, ale te powyższe
są najważniejsze.
Jak i czym je mierzyć?
Czy redakcja mogłaby zająć się tym
ważnym dla konstruktorów tematem?
Stały czytelnik ŚR
Na temat wyposażenia pomiarowego pracowni radioamatora już wielokrotnie pisaliśmy (były opisywane
sposoby wykonania m.in. sondy
w.cz., cyfrowego miernika poziomu
mocy i napięcia w.cz., analizatora
serii NWT...).
Oczywiście będziemy wracali do
prezentacji przyrządów pomiaro-
wych w.cz. Przedstawione informacje na temat pomiarów pods t a w o w y c h p a r a m e t r ó w a m atorskich urządzeń radiowych to
skrót szerszego opracowania
Waldemara 3Z6AEF zgłoszonego na
konkurs PUK (opisy prac znajdują
się w dziale Hobby).
Jako przykład zastosowania wykonanych przyrządów pomocniczych
przedstawiono poniżej trzy metody
pomiarowe, dla wyznaczenia:
– MDS lub czułości odbiornika
– zakresu dynamicznego (współczynnika) zniekształceń intermodulacyjnych 3. rzędu
– mocy nadajnika
Pomiar MDS i czułości odbiornika
Pomiaru parametru MDS (minimum detectable signal) lub czułości
odbiornika wykonuje się w układzie według schematu pokazanego
na rysunku 1.
Sygnał z kalibrowanego generatora
sygnałowego o bardzo małym poziomie jest podawany przez tłumik
regulowany na wejście antenowe
testowanego odbiornika. Na wyjście
akustyczne odbiornika (głośnikowe
lub słuchawkowe) dołączony jest
miernik napięcia m.cz. Najpierw
należy dostroić odbiornik do częstotliwości generatora, pamiętając
o wcześniejszym wyłączeniu układu automatycznej regulacji wzmocnienia AGC. Następnie przy braku
sygnału z generatora wyznacza się
poziom napięcia m.cz. na mierniku. Jest to poziom odpowiadający
poziomowi szumów własnych odbiornika (noise floor). Następnie
włączamy generator i regulujemy
tłumienie tak, aby poziom sygnału
m.cz. był większy o 3 dB od poprzedniego. W tym momencie poziom sygnału na wejściu odbiornika
określa parametr MDS.
Pomiar równie często spotykanego
parametru „czułość odbiornika przy
(S + N)/N = 10 dB” odbywa się
dokładnie tak samo, tyle że zamiast
3 dB odstępu przyjmuje się 10 dB.
Pamiętać należy, że tak wyznaczony
parametr MDS zależy od szerokości
pasma filtru aktualnie wybranego w odbiorniku oraz od częstotliwości, dlatego zawsze podając
czułość lub MDS odbiornika, należy podawać warunki, w jakich zostały zmierzone. Wynik podaje się
zwykle w dBm lub uV (przyjmując
standardową impedancję wejścia
odbiornika 50 Ω). Jako kalibrowany generator sygnału w.cz. można
wykorzystać dowolny, stabilny generator, oczywiście może być wykonany samodzielnie, należy tylko
zapewnić jego „szczelność” radiową
oraz dokładnie skalibrować, porów-
nując z innym, już skalibrowanym.
Do tego celu można wykorzystać
kalibrator K3NHI oraz zestaw tłumików. Jako miernik napięcia m.cz.
może być z powodzeniem użyty
komputer PC z kartą dźwiękową
oraz odpowiednim programem, np.
Audiometer DG8SAQ.
Przykładowe wartości podane na
rysunku odnoszą się do rzeczywistej sytuacji dobrego, współczesnego odbiornika. Rzeczywiste
pomiary dla odbiornika w amatorskiej konstrukcji Norcal NC–20
wykonane zostały z wykorzystaniem generatora sygnałowego typu
PG–19 z wbudowanym tłumikiem
do 110 dB (co 1 dB) oraz zewnętrznym tłumikiem regulowanym
0...80 dB. Poziom sygnału z generatora był skalibrowany przez porównanie z sygnałem kalibratora
K3NHI. Wyjście głośnikowe poprzez 50 Ω „feedthrough terminal”
zostało połączone kablem m.cz. na
wejściu karty dźwiękowej w PC
z uruchomionym i skalibrowanym
wcześniej Audiotesterem DG8SAQ.
Uzyskane wyniki pomiarów: MDS
= 122 dBm, czułość przy (S + N)/
N = 10 dB na poziomie –113 dBm
(ok. 0,5 uV). Pomiaru dokonano na
częstotliwości 14,060 MHz, zaś TRX
NC–20 wyposażony jest w wąski,
telegraficzny filtr kwarcowy o szerokości pasma ok. 300 Hz.
Pomiar zniekształceń
intermodulacyjnych IMD
Pomiar zakresu dynamicznego
zniekształceń intermodulacyjnych
3. rzędu wykonuje się w układzie
według schematu jak na rysunku 2.
Do wykonania pomiarów potrzebne są dwa dobrej jakości generatory
dostarczające sygnały sinusoidalne
z odstępem 20 kHz (stosuje się także odstęp 10 kHz, a nawet 5 kHz).
Poziom obu sygnałów musi być
jednakowy, ustalony na 6 dBm. Sygnały te trafiają na mostek pomiarowy (RL bridge) pracujący tutaj
jako sumator sygnałów (ang. hybrid
combiner). Sygnały doprowadza się
do gniazd RF-in oraz Detector, natomiast do gniazda Load podłączony jest regulowany tłumik, przez
który sygnały (każdy o poziomie
–12 dBm) trafiają na wejście testowanego odbiornika. Do wyjścia
akustycznego odbiornika dołączony jest miernik napięcia m.cz. (albo
wejście karty dźwiękowej komputera z odpowiednim programem
umożliwiającym pomiary m.cz.).
Doprowadzone do odbiornika silne sygnały (–12 dBm odpowiada
poziomowi S9 + 60 dB) powodują
Rys. 1. Schemat układu do pomiaru MDS
i czułości odbiornika
Rys. 2. Schemat układu do pomiaru zniekształceń intermodulacyjnych IMD
powstawanie zniekształceń intermodulacyjnych, m.in. trzeciego rzędu, tzn. jeśli np. generatory mają
częstotliwości 14,040 MHz oraz
14,060 MHz, to pojawiają się sygnały na częstotliwościach 14,020 MHz
oraz 14,080 MHz (ang. third-order products). Dostrajamy odbiornik na częstotliwość jednego z sygnałów intermodulacyjnych, np.
14,020 MHz, i tak ustawiamy tłumik
regulowany, aby na wyjściu odbiornika uzyskać sygnał o 3 dB większy
ponad poziom szumów. Wyznaczamy poziom zniekształceń IMD,
dodając odpowiednio tłumienia
do poziomu sygnału z generatora
– w powyższym przykładzie, jeśli
ustawienie tłumika regulowanego
byłoby 30 dB, to: IMD = –6 dBm – 6
dB – 30 dB = –42 dBm
Znając parametr MDS (zmierzony
wcześniej), można określić zakres
dynamiczny zniekształceń intermodulacyjnych 3. rzędu:
IMD DR = MDS – IMD
czyli w naszym przykładzie:
IMD DR = –135 dBm – (–42 dBm)
= –93 dB
W7ZOI opisuje nieco inny sposób
wyznaczania parametru IMD DR
(w tym samym układzie pomiarowym) – rezultat jest identyczny.
Pomiar mocy nadajnika
Najprostszą chyba metodą pomiaru mocy nadajnika jest dołączenie
do wyjścia sztucznego obciążenia
(o standardowej wartości 50 Ω i odpowiedniej mocy) i pomiar napięcia
na tym obciążeniu. Do pomiaru
napięcia można zastosować oscyloskop z odpowiednim zakresem
częstotliwości. Oczywiście należy
przeliczyć zmierzone napięcie na
moc, ale obliczenia te są bardzo
65
Porady
FORUM CZYTELNIKÓW
Zapraszamy na Forum Czytelników: www.swiatradio.pl
proste, obowiązują tutaj ogólnie
znane wzory:
oraz
Przyjmując R = 50 Ω, mamy:
P [mW] = 2,5 * Vpp * Vpp
Odczytane zatem z oscyloskopu
napięcie międzyszczytowe wystarczy podnieść do kwadratu
i pomnożyć 2,5 razy, aby obliczyć
moc w miliwatach. Poniższa tabela
przedstawia wartość mocy odpowiadającej wybranym wartościom
napięcia Vpp.
Mając do dyspozycji miernik mocy
z sondą wejściową na układzie
AD8307 (wzmacniacz logarytmiczny firmy Analog Devices),
nie można użyć go bezpośrednio
w miejsce oscyloskopu, ponieważ
mierniki te mają zazwyczaj ograniczony górny zakres pomiarowy.
Należy wtedy użyć opisywanego
wcześniej tłumika – odgałęźnika
(power tap), który obniży poziom
o 40 dB i umożliwi bezpośredni
pomiar mocy do 100 W sondą
miernika NWT–7/NWT–500.
Poniższa fotografia przedstawia
zestawiony układ pomiarowy
z wykorzystaniem fabrycznego
sztucznego obciążenia 50 Ω dużej
mocy, tłumika-odgałęźnika oraz
miernika NWT-500 wykorzystanego jako miernik poziomu mocy.
Vpp [V]
10
14
20
35
45
65
100
140
200
P [W]
0,25
0,5
1
3
5
10
25
50
100
Interaktywna mapa
radiolatarni
Interaktywna mapa radiolatarni dla określenia stanu jonosfery
do łączności radioamatorskich to
temat proponowany na konkurs
PUK przez Adama Kozłowskiego
66
SQ3BKL (niestety autor nie zgłosił
osobiście tego projektu w Burzeninie, co było warunkiem regulaminowym). Urządzenie służy
do pokazywania na wyświetlaczu
LCD oraz na mapie, który nadajnik radiolatarni (beacon) obecnie
pracuje, z jakiego QTH (miejsca
nadawania) i na jakiej częstotliwości. Dzięki tym informacjom można ocenić bieżący stan jonosfery
(propagację) na falach krótkich.
Do budowy urządzenia autor użył
elementów, które są łatwo dostępne i tanie. Sercem urządzenia jest
procesor AVR ATmega8 (program
został napisany w języku Bascom).
Godzina, QTH, pasmo oraz znak
bacona wyświetlane są na wyświetlaczu alfanumerycznym LCD
16*2 zgodnym z HD44780.
Nastawy zegara oraz zmianę
pasma pracy zrealizowano za
pomocą trzech przycisków chwilowych. Układ został zmontowany
na płytce uniwersalnej UMO.
Kompletny opis tego projektu
łącznie ze schematem zostanie
przedstawiony w jednym z kolejnych numerów ŚR.
Generator sygnałowy
i analizator antenowy
Jurek SQ7JHM skonstruował przydatne urządzenie krótkofalarskie,
które początkowo planował zgłosić na konkurs PUK. Jest to prosty
w wykonaniu, uniwersalny, bardzo przydatny przyrząd, który
zawiera w sobie:
– generator sygnałowy o częstotliwości od 2 MHz do 30 MHz o amplitudzie ok. 0,5 V w całym zakresie częstotliwości, strojony tylko
dwoma potencjometrami (jeden
zgrubny, drugi wieloobrotowy),
z ustawieniem napięcia wyjściowego od 0 V do 0,5 V,
– cyfrowy miernik do pomiaru częstotliwości w zakresie od
100 kHz do 30 MHz o czułości
ok. 50 mV,
– miernik do pomiaru strojenia
anten KF, który pokazuje oporność
falową zestawu antenowego zarówno poniżej, jak i powyżej 50 Ω,
co daje informację o dopasowaniu
anteny, jej zachowaniu się w mierzonym zakresie częstotliwości
i jej parametrach w dowolnym
zakresie z przedziału od 2 MHz
do 30 MHz.
Cały przyrząd zawiera tylko jeden
układ scalony LT1799 o wysokiej
skali integracji i moduł cyfrowego
miernika do pomiaru częstotliwości. Można zasilać go z zasilacza
sieciowego lub źródła stabilizowanego napięcia o wartości 5 V.
Układ całego przyrządu pobiera
prąd ok. 60 mA. Więcej informacji
o tym urządzeniu znajduje się na
stronie autora:
www.sq7jhm.pl
Superdipmeter – uzupełnienia
Przeglądając październikowe wydanie ŚR, zwróciłem
uwagę na konstrukcję ciekawego miernika w.cz. Kiedyś używałem GDO i wiem, że również teraz,
pomimo dostępności bardziej skomplikowanych przyrządów pomiarowych,
w praktyce krótkofalowca konstruktora
w dalszym ciągu znaczące miejsce zajmuje dipmeter. Jak słusznie zauważył
autor, za jego użyciem przemawiają
nie tylko niska cena i łatwość wykonania przyrządu we własnym zakresie,
ale także jego uniwersalność.
Chciałbym w kolejnym numerze
„Świata Radio” znaleźć rysunki płytki
drukowanej do tego miernika oraz sposób wykonania cewek pomiarowych.
Byłbym wdzięczny także za schemat
i również rysunek płytki wskaźnika
cyfrowego częstotliwości. A może AVT
mogłoby rozprowadzać takie płytki?
Arkadiusz Jędraszko
Opublikowany „Superdipmeter ” został skonstruowany przez
Płytka drukowana dipmetra DK1HE
Płytka drukowana cyfrowej skali częstotliwości
Płytka drukowana pod wyświetlacz skali częstotliwości
Sposób nawijania cewek dipmetra
(a: 4,6 – 9,7 MHz;
b: 9,4 – 19,4 MHz;
c: 19 – 40 MHz)
niemieckiego krótkofalowca DK1HE, Przyrząd w po staci zestawu konstr ukcyjnego i płytki są sprzedawane
przez QRP Project (adres wit r y n y : w w w. q r p p r o j e c t . d e ,
adres elektroniczny: [email protected]). W rozwiązaniu oferowanym przez firmę QRP Project znajdują się wymienne cewki
pozwalające na pokrycie zakresu
1 – 42 MHz. Szkice konstrukcji
cewek są zamieszczone na rysunkach. Szerszy opis przyrządu znajduje się pod adresem: http://www.
qrpproject.de/Media/pdf/DipIt_1_
Schemat ideowy cyfrowej skali częstotliwości DL1YHF
67
PREZENTACJA
Transceivery HF
Sprzęt demobilowy
Radiostacja R-137
Wojskowa radiostacja ultrakrótkofalowa R-137, podobnie jak R-140, to do niedawna super tajny sprzęt
nadawczo-odbiorczy, dzisiaj, po wycofaniu z wyposażenia Wojska Polskiego na mocy
porozumienia PZK-MON, trafia do wybranych klubów łączności SP.
Widok ogólny wnętrza
Radiostacje jednowstęgowe UKF
R-137B były przez wiele lat eksploatowane w Wojsku Polskim i ze
względu na swe parametry techniczne nazywane były sprzętem
wojskowym II generacji (w odróżnieniu od radiostacji dwuwstęgowych starego parku).
W ramach porozumienia Układu
Warszawskiego istniały trzy wersje
tej radiostacji:
R-137 – zakupione na przełomie lat
60.–70. w ZSRR, na podwoziu ZIŁ-157 lub później ZIŁ-131
R-137B – produkowane przez ZE-WAREL w Warszawie (1974–1975)
na podwoziu Star-660
R-137T – produkowane przez ZE-WAREL w latach 1985–1986 na
podwoziu transportera MTLB
Stanowisko operatora
68
Radiostacja R-137 była wykorzystywana do utrzymywania nieprzerwanej łączności w paśmie
UKF w ruchu lub podczas postoju.
Miała też możliwość pełnego zdalnego sterowania (po uzupełnieniu
pulpitu radiostacji panelem wykonawczym zdalnego sterowania
PWZS) i po wcześniejszym zaprogramowaniu oraz nastrojeniu nadajnika i odbiornika. Realizowane
mogło to być z panelu dyspozycyjnego zdalnego sterowania (PDZS)
z odległego elementu łączności,
np. aparatowni radioodbiorczej
poprzez kabel względnie radiolinię w kanale telefonicznym lub
telegraficznym. Jednak praktyczne
wykorzystanie pełnego zdalnego sterowania zaprogramowanej
wcześniej radiostacji było możliwe z chwilą wdrożenia systemu
zautomatyzowanej linii radiowej
(ZLR) na bazie nowej aparatowni
radioodbiorczej ARO KU–10.
Ukompletowanie (na samochodzie
Star-660) stanowi:
TZ – tablica zasilania
SN – stabilizator (autotransformator)
TRZ -18 – tablica rozdzielcza
zasilania
R – sztuczne obciążenie nadajnika
PA O – p r z e ł ą c z n i k a n t e n
odbiorczych
R-155U – odbiornik radiowy
PR-9 – pulpit radiostacji
R-323 – dodatkowy odbiornik
radiowy
R-107 – radiostacja plecakowa UKF
UM-3 – wzmacniacz mocy do
R-107
PT1-S – półkomplet radiolinii taktycznej R-405
AB-4-T/230 – zespół spalinowo-elektryczny
PAB-2-1/230 – zespół spalinowo-elektryczny
GAB-8-3/400 – prądnica (tzw. SOM
–samochodowy odbiór mocy)
TD – tablica dalekopisu
T-63 SU-13 – dalekopis arkuszowy
T-53 – nadajnik automatyczny
UW – urządzenie „wynośne”
U F WA- 1 2 – u r z ą d z e n i e
filtrowentylacyjne
ogrzewacz spalinowy nadwozia
MPT-100 – maszt pneumatyczny
długości 12 m,
maszt składany radiolinii (12 m)
Warto wiedzieć, że oryginalna wersja rosyjska radiostacji zawierała
dalekopis taśmowy ST-35, ogrzewacz elektryczny zamiast spalinowego i automatyczny klucz Morsa
z klawiaturą P-010.
Dane taktyczno-techniczne
Maksymalny zasięg uzależniony
był od warunków propagacji (pora
dnia) i ukształtowania terenu:
– w ruchu (antena pręt 3 m):
do 30 km
– podczas postoju (wibrator objętościowy): 50–70 km
– podczas postoju (półromb pionowy): do 150 km
Radiostacja mogła być zasilana na
kilka sposobów:
– sieć jednofazowa 220 V 50
Hz (PAB-2) – tylko urządzenia
odbiorcze
– sieć trójfazowa 3×380 V lub
3×220 V 50 Hz
– zespół spalinowy AB-4 (4 kW
3×220 V)
– prądnica GAB-8 (8 kW 3×380 V)
Ponadto urządzenie było wyposażone w układ automatycznego wyłączenia sieci AWS. Jego działanie
oparte było na porównaniu potencjału nadwozia z dodatkowym kołkiem uziemiającym, oddalonym od
radiostacji do 25 m. W przypadku
pojawienia się napięcia przewyższającego 24 V (dawna wartość napięcia bezpiecznego) następowało
odłączenie zewnętrznego napięcia
zasilającego od aparatury.
R a d i o s t a c j a R 1 3 7 m o g ł a p r acować w zakresie częstotliwości
20 – 59,9999 MHz (z siatką częstotliwości ustalonych co 100 Hz)
i z mocą nadajnika 0,8 kW
następującymi emisjami:
A1 – praca telegraficzna z manipulacją amplitudy
F1-125, F1-250, F1-500, F6-250 –
praca telegraficzna z manipulacją
częstotliwości jedno- lub dwukanałowa z różnymi przesuwami
A9A – praca telefoniczna dwu-wstęgowa z pełną lub ograniczoną falą nośną
A3J, A3A, A3H – praca telefoniczna jednowstęgowa w górnej lub
dolnej wstędze bocznej z różnymi
poziomami fali nośnej
A3BJ, A3BA – praca telefoniczna
jednowstęgowa z niezależnymi
wstęgami bocznymi
F3 – praca telefoniczna z modulacją częstotliwości
Możliwości pracy:
– simpleksowa lub dupleksowa
– kluczem telegraficznym z pulpitu radiostacji lub urządzenia
wynośnego
– z mikrofonu na pulpicie radiostacji, z urządzenia wynośnego lub
z kabiny kierowcy
– dalekopisem z radiostacji lub
z innych aparatowni telegraficznych
– z oddalonego do 800 m polowego aparatu telefonicznego
– poprzez kanały radiolinii R-405
w kanale telefonicznym lub telegraficznym
– poprzez telefoniczne urządzenie
utajniające z radiostacji lub oddalonego aparatu
– z innych telefonicznych lub telegraficznych aparatowni
Nadajnik
Elementy składowe nadajnika
radiostacji R-137B:
WM-6 – lampowy wzmacniacz
mocy
SA-7 – sprzęgacz antenowy
PWCz-15 – przełącznik wysokiej
częstotliwości
wzbudnik nadajnika
W-1 – panel rodzajów pracy
W-2 – panel poziomów
1-0M – syntezer częstotliwości
W-4 – zasilacz wzbudnika
ZWM-50/N – zasilacz niskich
napięć
ZWM-50/W – zasilacz wysokiego
napięcia
Parametry nadajnika:
moc nadajnika: ≥ 800 W
zakres częstotliwości: 20 –
59,9999 MHz
siatka częstotliwości ustalonych:
co 100 Hz
stabilność częstotliwości: 10 –
8 Hz/Hz (automatyczna synteza
częstotliwości)
pamięć mechaniczna: 10 fal
nadawczych
czas zmiany przygotowanej fali:
do 1,5 min
Strojenie wzbudnika odbywało
się elektronicznie, wzmacniacza
mocy i sprzęgacza antenowego
– ręcznie. Istniała możliwość strojenia dopasowania do anteny bez
promieniowania (tzw. ciche strojenie). W stopniu końcowym była
stosowana lampa Q-1P (GU-42),
która pracowała ze sprawnością
energetyczną około 25%. Uwarunkowane to było koniecznością
pracy lampy mocy w klasie „A”,
bowiem wzmacniacz mocy musiał
mieć charakterystykę liniową, aby
nie zniekształcać wytworzonych
we wzbudniku emisji telefonicznych. Zasada pracy pamięci ustawienia pokręteł regulacyjnych we
wzmacniaczu mocy i sprzęgaczu
antenowym polegała na sprzężeniu ich z tzw. mechanizmami
BMZ (zapadkowymi blokami mechanicznego zapamiętywania).
Istniała możliwość wyboru (z pulpitu radiostacji lub zdalny) danej,
wcześniej nastrojonej częstotliwości; BMZ powoduje załączenie się
elektrycznych napędów i odszukanie zapamiętanego położenia.
Nadajnik mógł współpracować
z jedną z trzech anten: prętową
3 m (praca w ruchu), półrombową
pionową (na maszcie 12 m), wibratorem objętościowym (na 12 m).
Odbiornik
Elementy składowe odbiornika
R155-U:
2-1M – panel podstawowy
0-2 – panel konwertera
1-0M – syntezer częstotliwości
3-0M – zasilacz odbiornika
4-0M – panel telefoniczny
5-0M – panel telegraficzny
9-0M – panel wyjść liniowych
Po d s t a w o w e p a r a m e t r y
odbiornika:
zakres częstotliwości: 1,5–59,999 MHz
siatka częstotliwości: co 100 Hz
stabilność częstotliwości: dobowa 2,5×10 –8 Hz/Hz; miesięczna
1,2×10 –7 Hz/Hz (automatyczna
synteza częstotliwości)
pamięć elektroniczna: 10 fal odbiorczych wybieranych dekadowo
czas zmiany przygotowanej fali:
do 1 min
Strojenie odbiornika było samoczynne, a istota pamięci zaprogramowanych częstotliwości odbiorczych w odbiorniku R-155U polegała na wyborze danej, dekadowo
zaprogramowanej częstotliwości
na polach pamięci. Wywoływało to
zaprogramowanie częstotliwości
syntezera i ruszenie przestrajanej
silnikiem elektrycznym pierwszej
heterodyny. Gdy osiągnęła ona
odpowiednią dla danej fali wartość, następowało zatrzymanie się
napędów i precyzyjne dostrojenie
elektroniczne. Etapem ostatnim
(dla częstotliwości wyższych od
30 MHz) było ruszenie napędów
heterodyny konwertera i jego
Odbiornik R-155
zatrzymanie z chwilą pojawienia
się w torze odbiorczym sygnału
użytecznego. Podobnie jak w przypadku nadajnika, na wyposażeniu
odbiornika były trzy anteny odbiorcze: prętowa 4 m (praca w ruchu), półromb pionowy (na maszcie 12 m), wibrator objętościowy
(na maszcie 12 m).
Redakcja dziękuje za udostępnienie zdjęć Januszowi Polańskiemu
SP2CNW.
Widok stopnia końcowego
69
RYNEK
OD
i GIEŁDA
RYNEK
i GIEŁDA
i GIEŁDA
RYNEK
i GIEŁDA
RYNEK
i GIEŁDA
www.swiatradio.pl
O
OS GŁO
Ó
ZA B P SZEN
M
R
I
BE IESZ YWA A
ZP CZ TN
ŁA
Y
TN AMY CH
IE!
RYNEK
RYNEK
i GIEŁDA
RYNEK
i GIEŁDA
Kupię
Sprzedam
Kondensatory 175 pF, 10-15
W, kondesatory powietrzne
200-300 pF, rdzenie ferrytowe,
okrągłe. Wałbrzych.
Tel. 790 633 704
Alan 28 CB radio AM/FM,
moc 4 W, funkcje pamięci 5
kanałów, PA, filtr ANL, szybką
9-tkę, skaner, regulację mocy
odbioru (RF Gain, Mic Gain).
Wymiary 210x155x50 mm,
info gg 158585. Cena 290 zł.
Krasnystaw.
Tel. 503 961 386.
E-mail: [email protected]
Kupię Alana 555 za rozsądną
cenę, foto mile widziane na
e-mail: [email protected].
Jastrowie.
Tel. 885 133 976.
Lampy 4CX250B + podstawki.
Poznań. Tel. 600 830 069
Pilnie kupię książkę „Zasilacze”
aut. Borowski. Łódź. Tel.
42 683 01 74, Paweł
Radziecki odbiornik lotniczy
RPS od 143 kHz-24 MHz.
Odbiornik Wołna, róźne modele
12 kHz-5000kHz. Odbiornik Oka
106, 150 kHz-30 MHz.
Wólka.
Tel. 500 148 912
Alan 9001 10/25 W, stan dobry,
26,500-30190 MHz, AM/FM/
USB/CW, instrukcja. Transwerter
50-52 MHz, wykonawca
SP2HGG, dokumentacja. Cena
za komplet 550 zł. Jaworze.
Tel. 603 161 327
Alinco DR430, 70 cm, stan
dobry, moc 5/30 W, 400/508
MHz 1750 Hz, ton CTCSS, FM,
oryginalny mikrofon, dokumentacja angielska, uchwyt,
kabel zasilający. Cena 350 zł.
Jaworze.
Tel. 603 161 327
WARUNKI ZAMIESZCZANIA OGŁOSZEŃ
w rubryce
RYNEK
RYNEK
i GIEŁDA
RYNEK
Antena MFJ 17887 typ G5RV
pełnowymiarowa, nowa. Nowa
Sól. E-mail: [email protected]
lowca K. Słomczyński FCD-465
FEM-2-1445 Hz. Wielun. Tel.
43 841 82 36
Atrakcyjny, solidny, rynienkowy
uchwyt samochodowy do anten
CB i UKF. Uchwyt jest nowy, nie
używany koloru czarnego. Wykonany jako odlew z gniazdem
antenowym i wtyczką. Więcej
informacji mailem lub telefonicznie. Małomice.
Tel. 788 789 270.
Densei EC 2002 Albrecht, mikrofon z echem i wzmocnieniem
zasilany z baterii 9V, wkładka
elektretowa, czułość 62+/-3
dB, impedancja 3000 Ohm,
częstotliwość przenoszenia 150
Hz-3500 Hz. Info gg 158585.
Cena 110 zł. Krasnystaw. Tel.
503 961 386. E-mail: [email protected]
CB President George w bardzo
dobrym stanie, wszystko działa,
obudowa i panel przedni bez rys
i otarć. Radio nienaprawiane,
nieprzerabiane, niemodyfikowane. Dodaję: mikrofon, uchwyt
montażowy, kabel, instrukcja
obsługi. Cena 970 zł. Grudziądz.
Tel. 609 610 866. E-mail:
[email protected]
Icom IC-718, stan idealny, mało
używany. Stare Kurowo. Tel.
604 272 664. E-mail: [email protected]
Cewki, filtry 7x7, 12x12 50 szt.
Tanio sprzedam klucz telegraficzny z lat 50. ABC krótkofa-
Kenwood TS-2000, karton,
instrukacja, stan idealny. Rybnik.
Tel. 784 667 872
Instrukcje obsługi TRX FT-897,
FT-950, skrzynki antenowej
AT-100pro w j. polskim. Małomice. Tel. 788 789 270. E-mail:
[email protected]
i GIEŁDA
Kenwood VB-3200, wzmacniacz
mocy UHF. Używany wzmacniacz mocy UHF 70cm, 430-440
MHz firmy Kenwood http://www.
amy.hi-ho.ne.jp/iaasada/restore_kenwood/vb3200.html.
Cena 230 zł. Radom. Tel.
604 833 822, gg 2420946.
Mam do sprzedania sprawną
ładowarkę akumulatorków w
radiotelefonach noszonych typ
UŁ-0274. Więcej informacji mailem lub telefonicznie. Małomice.
Tel. 788 789 270
Miernik mocy i SWR z wyświetlaczem LCD KF+ 50 MHz +
2 m + 70 cm, nie wymaga kalibracji, moc KF 200 W, 2 m/100,
70 cm/100 W, 23 cm/50 W.
Wyświetla trzy parametry jednocześnie, moc wypromieniowaną,
odbitą, SWR, gwarancja. Cena
350 zł. 84-218 Rozłazino ul.
Długa 5. Tel. 58 678 99 25.
E-mail: [email protected]. www.
sp2gpc.webpark.pl
Blankiet og³oszenia bezp³atnego - Œwiat Radio 12/2010
i GIEŁDA
1. Bezpłatnie drukujemy ogłoszenia od osób prywatnych, zawierające nie więcej niż 150 znaków. Treść
ogłoszenia może dotyczyć sprzedaży, kupna lub wymiany. Najdogodniej jest posłużyć się wydrukowanym obok
blankietem. Blankiet zawiera 150 kratek, które należy
wypełnić dużymi literami z zachowaniem odstępów między wyrazami w postaci jednej pustej kratki. Wypełnione
blankiety należy przesyłać na adres: „Świat Radio”
03-197 Warszawa, ul. Leszczynowa 11
Przyjmujemy też ogłoszenia przysłane do redakcji
faksem: 22 257 84 67 oraz e-mailem:
[email protected]
Ogłoszenia można też zamieścić poprzez stronę
internetową www.swiatradio.pl.
2. Ogłoszenia i reklamy sklepów, hurtowni, importerów, producentów, dealerów, itp. są płatne. Cena
minimalnej ramki o wymiarach 74 x 20mm lub 35 x
43mm to 70 zł + VAT. Dopłata za pełny kolor 20%,
zgłoszenia: tel. 22 257 84 60, faks 22 257 84 67.
Kupię
Sprzedam
Zamienię
Inne
Blankiet należy wypełniæ czytelnie, zachowując odstęp między wyrazami w postaci jednej pustej kratki.
Kontakt (do wiadomości redakcji):
Imię i nazwisko .............................................................................................................................................................................
Ulica, nr domu ..............................................................................................................................................................................
Kod, miejscowość ........................................................................................................................................................................
70 Świat Radio
RYNEK
i GIEŁDA
RYNEK
i GIEŁDA
Miernik rosyjski na karty do badania lamp np GU50 TV i radio.
Radiostacja RBM-1, sprawna,
przekładnia planetarna duża
produkcji polskiej. Lmpy 6P36S,
EL500, EL81 i inne serii nowal.
91-320 Lódź, ul. Zgierska 142.
Tel. 42 256 40 27.
E-mail: sp7byu@ onet.eu
Nowe wtyczki do zasilania radiostacji z USA. Wtyk 6-pinowy
na kabel zasilający stosowany w
transceiverach Kenwood, Yaesu,
Icom. Zestaw wtyk wykonany
z ABS’u wysokiej jakości, 4 końcówki. Cena 31 zł. Tarnobrzeg.
Tel. 511 517 630, 15 822 80 57.
Moduł FM (FM-1) oryginalny
Yeasu do FT-920. Filtr kupiony
bezpośrednio od producenta
2002r. Koszty wysyłki pokrywa
kupujący 7 zł list priorytetowy,
rejestrowany. W razie pytań proszę pisać na e-mail: sq8iw@op.
pl. Cena 250 zł.
Tarnobrzeg.
Tel. 511 517 630, 15 822 80 57.
Przekaźnik na 2 m produkcji
węgierskiej. Toruń.
Tel. 889 622 161, SQ2YC
Motorola GM1200 (UHF) 403-470MHz, mikrofon z klawiaturą,
mocno używany, sprawny.
Uchwyt, ramka do montażu.
Zaprogramowane 10 kanałów
PMR: 1 446,00625 2 446,0187
5 3 446,03125 4 446,04375 5
446,05625 6 446,0687. Cena
300 zł. Radom.
Tel. 604 833 822, gg 2420946.
Motorola GM1200E, uchwyt
mocujący, głośnik zewnętrzny,
kabel zasilający, mikrofon
biurkowy. Stan radia idealny.
Radio jest zaprogramowane
na pasmo PMR: 1 446.00625
2 446.01875 3 446.03125
4 446.04375 5 446.05625.
Cena 460 zł. Radom.
Tel. 604 833 822, gg 2420946.
Radio CB Navaho z wbudowanym przestawnym zasilaniem
13 V i 230 V. Kanały wybierane
pokrętłem, szybka 19-ka i powrót. Sprzęt jest z dokumentacją
zakupu i instrukcją obsługi w j.
angielskim, służę również objaśnieniam. Cena 250 zł. Łódź,
SQ7AYH. Tel. 42 655 01 10, do
godz. 22.00. E-mail: sq7ayh.
[email protected]
Radiotelefon Standard
GX1508V VHF, 144-145 MHz 8
kanałów zaprogramowanych,
moc 25 W, radio, mikrofon.
Kanały; 1. 144,800 MHz-APRS
2. 145,300 3. 145,400 4.
145,550 5. 145,025-145 6.
145,150-145 7. 145,175-145.
Cena 250 zł. Radom. Tel.
604 833 822, gg 2420946.
Radiotelefony BFDX BF-5118
(UHF) 400-420 MHz komplet 2
szt. + ładowarki 2 szt. Jeden
pojemnik z akumulatorami
był otwierany. Jedno radio ma
wymienione gniazdo antenowe
RYNEK
na BNC (antena BNC jest nieoryginalna). Cena 250 zł. Radom.
Radiotelefony Radmor/2 m
3033 i 3001, wstawiam syntezery G-4 160 kanałów, skaner, 100
pamięci wpisywanych przez
użytkownika CTCSS + 1750
do przemienników. Poprawiam
czułość odbiornika TX do 15 W,
gwarancja i serwis. Cena 390
zł. 84-218 Rozłazino ul. Długa
5. Tel. 58 678 99 25. E-mail:
[email protected]. www.sp2gpc.
webpark.pl
Sprzedam filtr AM firmy Unit
numer 802.8.215 MHz na pośrednią 6 kHz, XF-116 A, pasuje
do FT-920. Filtr kupiony bezpośrednio od producenta 2002r.
Koszt wysyłki pokrywa kupujący
7 zł list priorytetowy, rejestrowany. Cena 250 zł. Tarnobrzeg. Tel.
511 517 630, 15 822 80 57.
Sprzedam filtr CW firmy Unit
nr 701.8.215 MHz na pośrednią
500 Hz, typ XF-116C, pasuje do
FT-920. Filtr kupiony bezpośrednio od producenta 2002r. Koszt
wysyłki pokrywa kupujący 7 zł
list priorytetowy, rejestrowany.
Cena 280 zł. Tarnobrzeg.
Tel. 511 517 630, 15 822 80 57.
Syntezer G-4/2 m lub inne pasmo, 160 kanałów, 100 pamięci,
skaner po pamięciach i VFO,
CTCSS + 1750 Hz do przemienników, omijanie niechcianych
i GIEŁDA
RYNEK
kanałów, 6 rodzajów kroków,
gwarancja i serwis, szczegóły
na mojej stronie. Cena 180 zł.
84-218 Rozłazino, ul. Długa
5. Tel. 58 678 99 25. E-mail:
[email protected]. www.sp2gpc.
webpark.pl
TRX FT 840 Yaesu KF 1,8-30 +
moduł FM. Niepalący, pierwszy
właściciel. Cena 1200 zł. Versa
Tuner II MFJ 941E. Cena 400 zł.
Każdy sprzęt z dokumentacją
zakupu i instrukcją obsługi
w j. angielskim, służę objaśnieniam. Łódź, SQ7AYH. Tel.
42 655 01 10 do godz. 22.00.
Transceiver Kenwood TR 751
A z zasilaczem, wzmacniaczem
100 W, stan idealny, cena 900
zł, SP9 qmt.
41-407 Imielin.
Tel. 501 813 219.
Wouxun KG-UVD1P, kabel
RS232 + programy. Kabel do
zmiany zakresu pracy radia
Unloc(odblokowanie). Programowanie, zapisywanie ustawień,
CTCSS, DCS, moc i inne. Kabel
nowy, sprawdzony. Sprawny
100%. Cena 35 zł. Radom.
Tel. 604 833 822, gg 2420946.
Wysokiej jakości kabel zasilający, nowy z USA. Na każdej żyle
jest bezpiecznik. Kabel z jednej
strony posiada wtyk T. Kabel
zasilający z wtykiem „T” pasującym do wielu radiotelefonów,
i GIEŁDA
VHF/UHF m.in. Icom, Yaesu.
Cena 25 zł. Tarnobrzeg. Tel.
511 517 630, 15 822 80 57.
Wzmacniacz mocy Dual Bander
Kantronic 2m/70 cm. Cena 350
zł. Stabilizowany zasilacz sieciowy, wszystkie zabezpieczenia,
regulacja napięcia, wyjście
MZ 24 - 150 zł. Dokumentacją
zakupu i instrukcją obsługi w j.
angielskim. Łódź, SQ7AYH.
Tel. 42 655 01 10
do godz. 22.00.
Yaesu FT-1000MP Mark V
(200W) + zasilacz Yaesu FP-29,
stan bdb. Zamontowane filtry:
XF-119S (Collins) XF-8.2M-262-01, XF-8.2M-501-03.
Dodatkowo mikrofon stołowy
Darome-439. Możliwa zamiana
na inny sprzęt. Cena 6800 zł.
Połczyn Zdrój.
Tel. 608 674 914.
Zasilacz Radmor 230/24V typ
3371/1 sprawny. Małomice.
Zasilacze 13,8 V: EMA, ZCB
8/3 A, 7-9 A, 10-12 A, 20-25 A.
Fotki proszę na e-mail, info GG
158585. Cena 150 zł.
Krasnystaw.
Tel. 503 961 386.
Motorola GM300 (VHF) radio,
mikrofon, M33GMC2OD2.
Zaprogramowane kanały; 1.
144,800-APRS 2. 145,400 3.
145,500 4. 145,550 5.
145,025-145,625 6. 145,150-145,750 7. 145,175-145,775
MHz 8. 145,800 MHz.
Cena 300 zł. Radom.
Motorola GP 1200 (UHF)
403-470 MHz, CTCSS, DCS,
ładowarka + zasilacz. Posiadam
2 komplety, radia są zaprogramowane, sprawne. Nie wysyłam
za pobraniem. Cena 200 zł.
Radom. Tel. 604 833 822,
gg 2420946.
Nieużywane lampy UCH81,
EF22, EBF89, EF85 sprzedam
lub zamienię na miernik 4m-3
lub inny sprawny. Wielun.
Tel. 43 841 82 36
Świat Radio 71
RYNEK
i GIEŁDA
RYNEK
i GIEŁDA RYNEK
i GIEŁDA GPS
RYNEK i GIEŁDA
CB-RADIO
PRZETWORNICE
CAR-AUDIO
Wydanie
specjalne
Świata
Radio
tel. 22 257 84 22
zajrzyj na
www.
swiatradio.pl
72 Świat Radio
RYNEKRADIOTELEFONY
i GIEŁDA RYNEK
i GIEŁDA ANTENY
RYNEK i GIEŁDA
RYNEK i GIEŁDA
CB-RADIO
GPS CAR-AUDIO
zajrzyj na
www.
swiatradio.pl
74 Świat Radio
RYNEK
i GIEŁDACB-RADIO
RYNEKi RADIOTELEFONY
GIEŁDA
RYNEKi AKCESORIA
GIEŁDA
RYNEK i GIEŁDA
Profesjonalnie tłumaczone instrukcje transceiverów
z rysunkami w oprawie:
szczegóły
dotyczące
reklam
w Rynku
i Giełdzie:
tel. 22 257 84 60
KENWOOD: TH-F7E, TM-G707A/E, TM-241/441/541, TS-50, TS-440S, TS-450S/690S, TS-530S,TS-570S/D/G, TS-790A/E, TS-820S, TS-830S, TS-850S,
TS- 870S, TS-930S, TS-940S, TS-950S/D, TS-2000
YAESU: FT-50R, FT-100D, FT-101ZD, FT290RII, FT-450, FT-736R, FT-757GXII,
FT-767GX, FT-840, FT-847, FT-857, FT-897, FT-901DM, FT-902DM, FT-920,
FT-950, FT-1000, FT-1000MP Field (100W), FT-1000MP MARK V (200W),
FT-2000, FT-2000D (200W), FT-2700 RH, FT-8100R, FTM-10E/R, VX-3E/R,
GX3000E
ICOM: IC-T2A/E, IC-77, IC-207H, IC-701, IC-703, IC-706, IC-706MKIIG,
IC-718, IC-735, IC-736/738, IC-746PRO/IC7400, IC-756PRO, IC-756PROII,
IC-756PROIII, IC-821H, IC-910H, IC-2100H
TenTec Orion 565, Orion II-566, Elecraft K3, Alinco DJ180/480, DJ-596T-EMkII,
Wouxun KGUVD1P/Albrecht-DB 270
Wzmacniacze liniowe: Kenwood TL-922A; Yaesu VL-1000; ACOM 1000,
HLA-150/300
Odbiorniki, skanery, monitory: Sangean ATS 909; AOR AR 5000, SDU 5000,
VR-120D,; BCD 396T, SDR-Perseusz, Kenwood SM-220, IC-R-8500, Realist-PRO-2006
Wyposażenie pomocnicze: mikroHam, CW KEYER, DigiKeyer, microKEYER
v.7.1, microKEYER II v. 7.2, microKEYER II v. 7.5, microKEYER MK2R &
MK2R+, Interfejs USB II, Interfejs USB III, micro Band Decoder,
micro SIX Switch, micro Stack Switch
Instrukcje serwisowe (oryginały): FT-1000MP, FT-990
Ceny 40 do 300 zł, wysyłka za pobraniem, rachunki.
Zdzisław Bieñkowski SP6LB, e-mail [email protected],
tel./fax (075) 755 14 80; GSM 0 601 701 632
SKRZYNKI NARZĘDZIOWE
Estetyczne, trwałe skrzynki narzędziowe wykonane ze stali nierdzewnej
i wysokiej jakości tworzyw sztucznych
OTBA4
OTBA2
wymiary 505×245×225mm
OTBA5
wyjmowalna półka z czterema przegrodami
wymiary 380 × 270 × 225mm
Trójpoziomowa skrzynka
narzędziowa na kółkach.
Bardzo praktyczne
rozwiązanie dla techników
i serwisantów, którzy muszą
przemieszczać się ze sporą
ilością cięższych narzędzi.
trzy poziomy
dwie wysuwane szuflady
wymiary
570×354×830mm
AVT-Korporacja
ul. Leszczynowa 11, 01-939 Warszawa
tel. 22 257 84 50, faks 22 257 84 55
[email protected]
OTBA6
wymiary 505 × 235 × 255mm
OTBA7
wymiary 590×280×275mm
www.sklep.avt.pl
Świat Radio 75
PODRĘCZNY
INFORMATOR
HANDLOWY
Podrêczny Informator Handlowy ma za zadanie u³atwiæ naszym Czytelnikom orientacjê w ofercie firm og³aszaj¹cych siê
Faks
numer strony
ABRadio, ul. Krotoszyńska 35, 63-400 Ostrów Wlkp.
www.hyt.pl
[email protected]
62
737 20 40
738 16 01
7/10
25
Aksel, ul. Lipowa 17, 44-207 Rybnik
www.aksel.com.pl
[email protected]
32
429 51 01
429 51 03
11/10
37
Alan Telekomunikacja, ul. Poznańska64, 05-850 Ożarów Maz.
www.alan.pl
[email protected]
22
722 35 00
722 29 95
8/10
3
Alcom, ul. Babiogórska 11, 43-300 Bielsko Biała
www.hamradio.com.pl
[email protected]
33
819 26 36
819 26 36
11/10
72
Anmar, ul. Żabia 11, 91-457 Łódź
www.mezcom.pl
[email protected]
42
255 53 77
12/10
41
Anprel Electronics, ul. Kamelskiego 25, 05-806 Komorów
www.anprel-electronics.pl
[email protected]
22
770 00 01
770 00 01
21
Apko, ul. Agrestowa 8, 55-080 Mokronos Dolny
www.apko.com.pl
[email protected]
71
729 05 85
729 05 85
75
AR System, ul. Poznańska 72, 63-400 Ostrów Wlkp.
www.ar-system.pl
[email protected]
62
592 58 85
592 58 85
Auto Radio Centrum, ul. Armii Krajowej 7, 21-400 Łuków
www.arc.net.pl
[email protected]
25
798 44 82
798 44 82
Auto Radio Robex, ul. Olimpijczyków 11, 21-500 Biała Podlaska
www.robex.org.pl
[email protected]
83
311 32 56
311 32 56
12/09
•
•
72
www.avantiradio.pl
[email protected]
22
831 34 52
831 54 43
11/10
75
Azo, ul. 3 Maja 54, 81-850 Sopot
www.azo.pl
[email protected]
58
555 98 78
555 05 14
3/09
41
AZStudio.com.pl, ul. Struga 66, 26-600 Radom
www.azstudio.com.pl
[email protected]
48
344 12 38
344-12-38
2/10
65
Buro, ul. Wysoka 24B, 05-090 Raszyn
www.buro.pl
[email protected]
22
720 38 09
720 38 09
12/10
72
Con-Spark, Al. Jana Pawła II 1, 81-345 Gdynia
www.conspark.com.pl
[email protected]
58
620 15 74
620 15 74
12/10
72
Device Polska, ul. Łąkowa 79, 85-463 Bydgoszcz
www.device.pl
[email protected]
52
370 68 68
370 68 61
1/09
15
Digimes, ul. Wilgi 36C, 04-831 Warszawa
www.digimes.pl
[email protected]
22
615 94 57
615 94 58
11/10
35
•
•
•
www.elektrit.pl
[email protected]
85
715 28 13
715 75 32
12/09
27
•
Elsinco, ul. Szachowa 1 lok. 856, 01-691 Warszawa
www.elsinco.pl
offi[email protected]
22
832 40 42
832-22-38
11/09
2
•
ENKA, ul. Wiejska 109/1, 26-606 Radom
www.radio-sklep.pl
[email protected]
48
666 282 918
666 282 918
12/10
72
www.icompolska.pl
[email protected]
58
551-04-84
551-04-84
12/10
43
JT-Tech, ul. Żwirki i Wigury 33, 32-340 Wolbrom
www.jttech.pl
[email protected]
32
644-22 31
644-22 31
5/10
72
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Kabel Technika, ul. Bukowiecka 92, 03-893 Warszawa
www.kabeltechnika.pl
[email protected]
22
678 54 07
678 54 08
12/10
19
•
Intek Polska, ul. Rokitniańczyków 17A, 33-300 Nowy Sącz
www.intekpolska.pl
[email protected]
18
547 42 22
547 42 20
1/10
2
•
MAG-POL Bis, ul. Przesmyckiego 58, 05-500 Piaseczno
www.auto58.pl
[email protected]
22
757 00 48
737 00 51
75
•
Megum, ul. Młodnicka 56, 04-239 Warszawa
www.megum.com.pl
[email protected]
22
610 90 80
815 47 24
73
•
Merx, ul. Nawojowska 88, 33-300 Nowy Sącz
www.merx.com.pl
[email protected]
18
443 86 60
443 86 65
2/10
25
Meteor, al. Pracy 24 B, 53-232 Wrocław
www.meteorcb.pl
[email protected]
71
360 16 44
360 15 27
12/10
72
MIP, ul. Siedmiogrodzka 11, 01-232 Warszawa
www.mip.bz
22
424 82 54
885 93 80
22
60 60 450
60 60 460
12/10
39
32
282 68 21
282-68-21
11/08
25
12/10
74
846 23 57
6/09
3, 13,
15, 17
Motorola, ul. Domaniewska 39B, 02-672 Warszawa
www.motorola.pl
Net-Com, ul. Piekarska 102/7, 41-902 Bytom
www.net-com.bytom.pl
[email protected]
Netpol, ul. Strzelców Bytomskich 34B/8, 41-902 Bytom
www.netpol.pl.tl
[email protected]
NSS, ul. Szyszkowa 20A, 02-285 Warszawa
www.trebor.com.pl
[email protected]
601 309 712
22
846 25 31
w 115
Olo Ratuj, ul. Przemysłowa 5, 10-418 Olsztyn
www.cbradio.olsztyn.pl
[email protected]
89
534 26 97
11/09
72
www.cbsklep.pl
[email protected]
12
284 27 68
284 27 68
12/10
72
Port 2000, ul. Łężycka 9A, 65-126 Zielona Góra
www.sklepcb.port2000.pl
[email protected]
68
381 39 46
381 39 47
12/09
72
President Electronics, ul. Jagiellońska 67/71, 42-200 Częstochowa
www.president.com.pl
[email protected]
34
370 95 80
370 93 57
Profi, ul. Długosza 62/1, 51-162 Wrocław
www.cb19.pl
[email protected]
Pro-Fit, ul. Puszkina 80, 92-516 Łódź
www.inradio.pl
[email protected]
42
649 28 28
677 04 71
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
49
Oscar, Targowisko 391, 32-015 Kłaj
501 752 574
•
•
•
Elektrit, ul. Bociańska 41A, 18-100 Łapy
Icom Polska, ul. 3 Maja 54, 81-850 Sopot
•
•
•
75
Avanti, ul. Zamenhofa 1, 00-153 Warszawa
•
•
74
12/09
Usługi
Telefon
Handel
E-mail
Produkcja
WWW
Przedstawiciel firmy zagranicznej
Nazwa firmy/adres
Numer ŚR z ostatnio emitowaną
reklamą
w Œwiecie Radio. Co miesi¹c znajdziecie w PIH adresy firm, które og³asza³y siê w ŒR w przeci¹gu ostatnich 6 miesiêcy oraz wskazanie w
którym numerze i na której stronie pojawi³a siê ostatnia reklama. PIH opracowano na podstawie ankiet reklamodawców.
12/10
92
7/08
74
11/10
73
Profkom, ul. Ratuszowa 7, 10-116 Olsztyn
www.profkom.olsztyn.pl
[email protected]
89
527 22 78
527 22 78
12/10
72
Radio Service Alfa, ul. Dworcowa 14D, 78-100 Kołobrzeg
www.radioalfa.com
[email protected]
94
354 45 55
354 49 19
7/09
29
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Radmor, ul. Hutnicza 3, 81-212 Gdynia
www.radmor.com.pl
[email protected]
58
699 69 99
699 69 92
12/08
2
•
Ramix, ul. Podrzeczna 5 paw. 5, 99-300 Kutno
www.ramix.com.pl
[email protected]
24
355 78 88
355 78 88
11/10
72
•
Rohde & Schwarz Österreich GmbH, ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa
www.rohde-schwarz.com
22
860 64 94
8/09
26
•
•
•
•
•
•
•
Smartel, ul. Bystra 30, 03-650 Warszawa
www.smartel.rad.p
[email protected]
22
678 92 91
678 91 71
9/08
74
Sonar, ul. Pietrusińskiego 14, 95-200 Pabianice
www.sonar.biz.pl
[email protected]
42
213 01 12
213 01 12
12/10
74
Spinpol, ul. Chałubińskigo 42, 25-619 Kielce
www.spinpol.com.pl
[email protected]
41
345 74 75
345 74 75
7/10
72
SRT Radiokomunikacja, ul.Traugutta 143, 71-314 Szczecin
www.srt-radio.pl
[email protected]
91
482 95 00
482 95 51
12/10
45
TDM Electronics, ul. Dworcowa 64, 05-820 Piastów
www.tdm-electronics.com
[email protected]
22
723 40 09
723 40 09
9/08
61
Techno Tronik, ul. Klonowa 2, 46-220 Byczyna
www.techno-tronik.com.pl
[email protected]
77
407 25 20
407 25 21
12/09
72
•
•
•
Teltad, ul. Narvik 23, 30-436 Kraków
www.teltad.pl
[email protected]
12
262 26 46
262 26 46
12/10
75
•
•
•
Ten-Tech, ul. Stefana Kisielewskiego 26, 31-708 Kraków
www.ten-tech.pl
[email protected]
12
376-82-27
376-82-27
12/10
72
VPA-Systems, ul. Ogrodowa 10, 32-545 Psary
www.vpa-systems.pl
[email protected]
10/10
27
76 Świat Radio
509 319 318
•
•
•
•
•
•
•
•
akcesoria GSM
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
• • •
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
• •
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
transceivery VHF
•
urządzenia zasilające
•
transceivery KF
transceivery CB
transceivery UKF
telefony komórkowe
telefony bezprzewodowe
systemy rejestracji rozmów
systemy alarmowe
sterowniki mikroprocesorowe
sprzęt Wi-Fi
sprzęt telewizyjny i satelitarny
sieci WLAN
radiowe systemy przywoławcze
radiotelefony z osprzętem
•
przyrządy pomiarowe
przewody, kable, złącza
projekty i doradztwo
odbirniki GPS
•
osprzęt
modemy
książki, mapy, programy
komputery
elektronika ogólna
centrale telefoniczne
baterie
anteny
Ś W I A TPODRĘCZNY
A R A D I O INFORMATOR HANDLOWY ŚWIATA RADIO
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
• •
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Świat Radio 77
WYBRANE KSIĄŻKI Z OFERTY AVT
Mikrokontrolery PIC16F. Przykłady w C
Książka jest bogato ilustrowanym przykładami przewodnikiem po architekturze
mikrokontrolerów PIC16, ich peryferiach, aplikacjach i dostępnych narzędziach
programistycznych. Główny nacisk autor położył na szczegółowe omówienie
przykładowych projektów napisanych w języku C, przedstawienie sposobu
obsługi peryferii mikrokontrolerów, ich współpracę z podzespołami
i urządzeniami zewnętrznymi, a także omówienie konfiguracji narzędzi
sprzętowych i programowych niezbędnych do prowadzenia samodzielnych
eksperymentów. Książka jest przeznaczona zarówno dla elektroników hobbystów, jak i studentów oraz inżynierów zajmujących się elektroniką zawodowo.
kod zamówienia
KS–101004
Tomasz Jabłoński, cena: 75 zł
!
OCJA
PROM ANICZONA
OGR
ILOŚĆ
!
OCJA
PROM ANICZONA
OGR
ILOŚĆ
kod zamówienia
kod zamówienia
KS–280701
KS–290000
Lwowski Klub Krótkofalowców. Zarys dziejów
Tomasz Ciepielowski
SP5CCC, Georgij Czlijanc UY5XE
Układy programowalne dla początkujących
!
OCJA
PROM ANICZONA
OGR
ILOŚĆ
!
OCJA
PROM ANICZONA
OGR
ILOŚĆ
kod zamówienia
kod zamówienia
KS–280900
KS–280602
Sieci telekomunikacyjne
Wojciech Kabaciński,
Mariusz Żal
Technologie bezprzewodowe sieci teleinformatycznych
Piotr Gajewski,
Stanisław Wszelak
Sygnały i systemy
Jacek M. Wojciechowski
Książka wprowadza do praktycznego zastosowania programowalnych układów
20 zł
37 zł
logicznych, zawiera opis podstawowych cech użytkowych układów z rodziny
CoolRunner II, określa sposób posługiwania się bezpłatnym oprogramowaniem
Stron: 241
Stron: 616
30 zł
49 zł
30 zł
56 zł
Stron: 212
Stron: 484
30 zł
69 zł
narzędziowym, zawiera takie wprowadzenie do języka VHDL oraz przykłady
realizacji projektów. Jest ona adresowana do szerokiego kręgu hobbystów
zajmujących się zastosowaniem układów logicznych i cyfrowych.
kod zamówienia
KS–101100
Andrzej Pawluczuk, stron: 272 cena: 69 zł
Mikroprocesory AT91SAM9 w przykładach
Książka jest przeznaczona dla konstruktorów chcących stosować w swoich
projektach mikroprocesory z rodziny AT91SAM9 firmy Atmel oraz amatorów
chcących poznać tajniki programowania współczesnych, zaawansowanych
mikroprocesorów. Przedstawiono w niej zarówno zagadnienia podstawowe
(konfiguracja mikroprocesora, obsługa standardowych peryferiów, obsługa kart
pamięciowych SD/MMC i SDHC) jak i zaawansowane (jak obsługa MMU, aplikacje DSP audio, obsługa kamer CCD), w obydwu przypadkach na przykładzie
czytelnie napisanych i dobrze skomentowanych programów.
kod zamówienia
KS–101003
Robert Brzoza-Woch, stron: 280
kod zamówienia
kod zamówienia
kod zamówienia
kod zamówienia
KS–291201
KS–291200
KS–280111
KS-280101
Propagacja fal radiowych w telekomunikacji
bezprzewodowej
Ryszard J. Katulski
Systemy transmisji
Pomiary oscyloskopowe
danych
Rydzewski Jerzy
Stron: 232
Stron: 256
Bernard Fryśkowski,
Anteny mikrofalowe.
Technika i środowisko
Roman Kubacki
Elżbieta Grzejszczyk
cena: 95 zł
47 zł
65 zł
Stron: 242
38 zł
Stron: 280
51 zł
Projektowanie analogowych układów scalonych
(...) dać Czytelnikowi przegląd projektowania analogowych układów scalonych,
tak by mógł zadecydować, jaka funkcja analogowa może być zintegrowana,
a jaka nie (...) A także, co jest równie ważne, ta książka powinna nauczyć
zadawania w fabrykach produkujących układy scalone właściwych pytań, tak by
zaprojektowany układ działał poprawnie. Już za pierwszym razem. (...)
Podręczniki akademickie dotyczące projektowania układów scalonych są
często wypełnione formułami matematycznymi. Ważne jest dobre zrozumienie
podstaw, ale obliczanie każdego szczegółu projektu jest stratą czasu. Niech ten
przykry obowiązek spełnia symulator – zrobi to lepiej i szybciej niż człowiek.
Hans R. Camenzind
stron: 288 cena: 82 zł
kod zamówienia
KS–100921
Proste konstrukcje lampowe audio
Książka jest przewodnikiem po świecie lampowych urządzeń audio, przeznaczonym przede wszystkim dla audiofilów ceniących lampowe brzmienie,
praktyków-amatorów i zawodowych konstruktorów, zamierzających zgłębić od
strony praktycznej tajniki świata elektroniki próżniowej.
Dzięki przygotowanemu przez autora krótkiemu wprowadzeniu w podstawowe
zagadnienia techniczne i warsztatowe, książka będzie przydatna także dla
początkujących fanów lampowych urządzeń audio. Opublikowane w książce
noty katalogowe lamp zastosowanych w projektach dostarczają ważnych,
czasami trudnych do zdobycia, informacji technicznych konstruktorom
zamierzającym samodzielnie modyfikować wzmacniacze, których 10 gotowych
konstrukcji opisano w książce.
kod zamówienia
KS–100504
Adam Tatuś, stron: 224
kod zamówienia
kod zamówienia
kod zamówienia
KS–270901
kod zamówienia
KS–250528
KS–260339
KS–100701
Angielsko-polski
słownik specjalistyczny.
Elektronika
Leksykon skrótów.
Telekomunikacja
Jan Łazarski
Stron: 391
Stron: 304
49,50 zł
35 zł
Podstawy miernictwa
Janusz Piotrowski
Przetworniki danych
Stron: 322
Stron: 444
38 zł
Franco Maloberti
90 zł
cena: 70 zł
RS232 w przykładach na PC i AVR
Książka od strony praktycznej przybliża zagadnienia związane z komunikacją
pomiędzy urządzeniami wyposażonymi w szeregowe interfejsy RS232 i jemu
pochodne. Przedstawione w książce przykłady aplikacji opracowano dla mikrokontrolerów AVR (Bascom AVR) oraz komputerów klasy PC (z wykorzystaniem
Visual Basic Express 2008), przy czym sposób przygotowania przykładów pozwoli łatwo zaimplementować je na dowolnych innych platformach sprzętowych.
Książka jest adresowana do początkujących konstruktorów urządzeń mikroprocesorowych, uczniów szkół technicznych, studentów uczelni technicznych
oraz zaawansowanych konstruktorów pragnących na łatwych w przyswojeniu
przykładach poznać sposoby zorganizowania komunikacji pomiędzy aplikacjami
komputerowymi i systemami mikroprocesorowymi.
kod zamówienia
KS–100700
Rafał Chromik, stron: 168
cena: 70 zł
kod zamówienia
kod zamówienia
kod zamówienia
kod zamówienia
KS–240816
KS–290916
KS–211010
KS-260101
Wyprawy w świat elek-
Elektrotechnika i elektronika dla nieelek-
Piotr Górecki
tryków
Anteny. Podstawy
polowe
Włodzimierz Zieniutycz
Wyprawy w świat elek-
troniki, t.1
Praca zbiorowa
Stron: 88
39 zł
www.sklep.avt.pl
Stron: 634
troniki. Wyższy stopień
wtajemniczenia, t. 2
Piotr Górecki
69 zł
Stron: 124
22 zł
Stron: 100
40 zł
Najlepsze książki dla Czytelników Świata Radio
KS–210714
KS–210808
KS–210809
Język VHDL. Projektowanie K. Skahill. WNT, str. 640
Urządzenia elektroniczne cz. I . Elementy urządzeń A. J. Marusak.
WSiP, str. 228
Urządzenia elektroniczne cz. II. Układy elektroniczne A. J. Marusak.
WSiP, str. 360
Urządzenia elektroniczne cz. III. Budowa i działanie urządzeń Marusak.
WSiP, str. 252
Stero w Twoim samochodzie M. Rumreich, str. 293
Krótkofalarstwo i radiokomunikacja. Poradnik Ł. Komsta. WKŁ, str. 252
Anteny . Podstawy polowe W. Zieniutycz. WKŁ, str. 124
Układy mikroprocesorowe. Przykłady rozwiązań B. Zieliński. HELION, str. 127
Dźwięk cyfrowy W. Butryn. WKŁ, str. 232
Naprawa odbiorników satelitarnych J. Gremba, S. Gremba.
SERWIS ELEKTRONIKI, str. 496
Układy programowalne, pierwsze kroki wyd.II P. Zbysiński,
J. Pasierbiński, str. 280
Język VHDL w praktyce Praca zbiorowa. WKŁ, str. 268
Katalog elementów SMD SERWIS ELEKTRONIKI, str. 344
Mikrokontrolery PIC16F8x w praktyce T. Jabłoński. BTC, str. 226
Mechatronika Praca zbiorowa. REA, str. 384
Słownik techniczny niemiecko–polski polsko–niemiecki Praca zbiorowa
REA, str. 1146
Układy sterujące w zasilaczach i przetwornicach SERWIS ELEKTRONIKI, str. 298
Układy scalone wideo – aplikacje cz. I SERWIS ELEKTRONIKI, str. 336
Diagnozowanie silników wysokoprężnych H. Gunther. WKŁ, str. 242
Projektowanie układów cyfrowych z wykorzystaniem języka VHDL
M. Zwoliński WKŁ, str. 368
Komputerowe systemy pomiarowe W. Nawrocki. WKŁ, str. 247
Pokładowe systemy diagnostyczne pojazdów samochodowych J. Merkisz,
WKŁ, str. 419
Sterowanie silników o zapłonie iskrowym. Zasada działania, podzespoły
WKŁ, 78 str.
Czujniki w pojazdach samochodowych WKŁ, str. 144
Wzmacniacze operacyjne P. Górecki. BTC, str. 250
Mikroprocesory jednoukładowe PIC S. Pietraszek . HELION, str. 412
RS 232C Praktyczne programowanie. Od Pascala i C++ do Delphi i Buildera
A. Daniluk. HELION, str. 400
Układy odchylania pionowego, poziomego i korekcji SERWIS ELEKTRONIKI,
str. 345
Układy cyfrowe TTL i CMOS serii 74 cz. I SERWIS ELEKTRONIKI, str. 530
Zrozumieć małe mikrokontrolery J. M. Sibigtroth, BTC, str. 350
Protel 99SE pierwsze kroki M. Smyczek. BTC, str. 200
Podstawy elektroniki cyfrowej J. Kalisz. WKŁ, str. 610
Systemy radiokomunikacji ruchomej K. Wesołowski WKŁ, str. 483
Mały słownik techniczny angielsko–polski, polsko–angielski WNT str. 498
Układy scalone audio w sprzęcie powszechnego użytku – aplikacje cz. 1
Mikrokontrolery 8051 w praktyce T. Starecki. BTC, str. 296
Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych A. Herner,
Hans–Jurgen, WKŁ, str. 460
Motocyklowe instalacje elektryczne R. Dmowski WKŁ, str.100
Mikrokontrolery AVR w praktyce J. Doliński. BTC, str. 450
Układy sterujące w zasilaczach i przetwornicach. Część II
Układy sygnałowe i wzmacniacze wizji w OTVC i monitorach. Część I
Układy cyfrowe TTl i CMOS serii 74 cz. 2 SERWIS ELEKTRONIKI, str. 494
Podstawy cyfrowych systemów telekomunikacyjnych. K. Wesołowski,
WKŁ, str. 408
Projektowanie systemów mikroprocesorowych P. Hadam, BTC, str. 216
Porady serwisowe OTVC Sony i Philips. SERWIS ELEKTRONIKI, str. 373
Układy cyfrowe, pierwsze kroki. P. Górecki, BTC, str. 334
Wzmacniacze mocy audio 6, str. 355
Nowoczesny odbiornik telewizji kolorowej
Mały słownik techniczny niemiecko–polski i polsko–niemiecki, str .402
Programowanie mikrokontrolerów AVR w języku Bascom M. Wiązania, BTC,
str. 352
Programowanie mikrokontrolerów 8051 w języku C. Pierwsze kroki J. Majewski BTC,
str. 304
Mikrokontrolery 68HC08 w praktyce Kreidl, Kupris, Dilger. BTC, str. 328
Mikrokontrolery AVR ATmega w praktyce R. Baranowski, str. 390, BTC
Realizer – graficzne programowanie mikrokontrolerów G. Górski. MIKOM,
str. 228
Porady serwisowe – monitory Praca zbiorowa. SERWIS ELEKTRONIKI, str. 320
Car audio – Pioneer, zeszyt 2 Praca zbiorowa, SERWIS ELEKTRONIKI, str. 96
Projektowanie i analiza wzmacniaczy małosygnałowych A. Dobrowolski,
P. Komur, A. Sowiński. BTC, str. 343
Mikrokontrolery dla początkujących P. Górecki, BTC, str.408,
Projektowanie układów analogowych poradnik praktyczny R. Pease, BTC, str. 270
Cyfrowe przetwarzanie sygnałów od teorii do zastosowań P. Zieliński. WKŁ, str. 848
Diagnostyka samochodów osobowych K. Trzeciak, WKŁ, str. 348
KS–210810
KS–210902
KS–211009
KS–211010
KS–220308
KS–220413
KS–220519
KS–220604
KS–220605
KS–220805
KS–220913
KS–221005
KS–221009
KS–221113
KS–221114
KS–221201
KS–221202
KS–221203
KS–221204
KS–221205
KS–221206
KS–221208
KS–230116
KS–230118
KS–230201
KS–230202
KS–230203
KS–230311
KS–230401
KS–230402
KS–230410
KS–230602
KS–230605
KS–230731
KS–230732
KS–230929
KS–231001
KS–231002
KS–231220
KS–240201
KS–240204
KS–240209
KS–240213
KS–241031
KS–241032
KS–241033
KS–241034
KS–250717
KS–250718
KS–250719
KS–250720
KS–250729
KS–250730
KS–251019
KS–251020
KS–251108
KS–251109
KS–251110
KS–251111
KS–251112
KS–251212
KS–260103
KS–260104
85 zł
18 zł
23 zł
18 zł
KS–260201
KS–260202
79 zł
45 zł
22 zł
30 zł
45 zł
43 zł
KS–260203
KS–260204
KS–260338
KS–260339
KS–260340
KS–260341
53 zł
KS–260343
KS–260503
KS–260504
55 zł
35 zł
58 zł
42 zł
65 zł
KS–260505
KS–260801
KS–271003
KS–280108
KS–280111
KS–280112
KS–280500
42 zł
42 zł
41 zł
69 zł
42 zł
69 zł
KS–280600
40 zł
KS–281107
53 zł
68 zł
65 zł
67 zł
KS–281108
KS–290000
KS–290002
KS–290201
KS–290304
KS–290602
KS–290906
40 zł
44 zł
46 zł
54 zł
48 zł
45 zł
38 zł
KS–290908
KS–290909
KS–290914
42 zł
61 zł
68 zł
KS–290915
KS–290916
KS–291000
37 zł
63 zł
42 zł
KS–291001
KS–291002
KS–290907
KS–291004
KS–291005
KS–100101
KS–100200
KS–100203
41 zł
44 zł
39 zł
KS–100204
70 zł
47 zł
63 zł
42 zł
41 zł
36 zł
75 zł
KS–100300
KS–100301
KS–100302
KS–100303
KS–100500
KS–100501
KS–100502
78 zł
70 zł
75 zł
KS–100503
KS–100504
KS–100505
KS–100506
KS–100507
KS–100508
KS–100509
KS–100600
30 zł
40 zł
20 zł
70 zł
73 zł
67 zł
62 zł
36 zł
KS–100601
KS–100700
Programowanie sterowników przemysłowych J. Kasprzyk. WNT, str.306
36 zł
Uszkodzenia i naprawa silników elektrycznych J. Zembrzuski. WNT, str. 208
31 zł
USB uniwersalny interfejs szeregowyW. Mielczarek, Helion, str.128
25 zł
Mikrokontrolery Nitron Motorola M68HC D. Kościelnik. WKŁ, str. 372
35 zł
Kody usterek poradnik diagnosty samochodowego Haynes Publishing,
tł. P. Kozak WKŁ, str.444
92 zł
Car audio – zeszyt 4 Praca zbiorowa. SERWIS ELEKTRONIKI str. 96
20 zł
Układy sterujące w zasilaczach i przetwornicach cz.3 Praca zbiorowa.
42 zł
Pamięci masowe w systemach mikroprocesorowych P. Marks, BTC, str. 224
61 zł
Rozproszone systemy pomiarowe W. Nawrocki, WKŁ, str. 324
40 zł
Podstawy teorii sterowania Praca zbiorowa., wyd. 2, WNT, str. 490
62 zł
Podstawy miernictwa J. Piotrowski. WNT, str. 322
38 zł
Detekcja sygnałów optycznych, WNT, Z. Bielecki, A. Rogalski, str.400
25 zł
Elementy i układy elektroniczne w pytaniach i odpowiedziach M. Rusek,
J. Pasierbiński WNT, str. 398
44 zł
Podstawy elektroniki Praca zbiorowa. REA, str. 352
45 zł
Podstawy technologii dla elektroników R. Kisiel BTC, str. 206
64 zł
Algorytmy + struktury danych = abstrakcyjne typy danych P. Kotowski. BTC,
str. 203
54 zł
Mikrofale. Układy i systemy J. Szóstka WKŁ, str. 352
44 zł
Mikrokontrolery AVR Atiny w praktyce, R. Baranowski, BTC, str. 381
74 zł
Protel DXP pierwsze kroki, BTC, Marek Smyczek, str. 264
70 zł
Poradnik inżyniera elektryka tom 2, WNT, Praca zbiorowa, str. 934
145 zł
Pomiary oscyloskopowe, wznowienie, WNT, Rydzewski Jerzy, str. 242
38 zł
Czujniki – mechatronika samochodowa, WKŁ, Andrzej Gajek, Zdzisław Juda, str. 241
49 zł
Programowalne sterowniki automatyki PAC, Nakom, Krzysztof Pietrusewicz,
68 zł
Paweł Dworak, str. 542
Wyświetlacze graficzne i alfanumeryczne w systemach mikroprocesorowych, BTC,
70 zł
Rafał Baranowski, str. 176
Słownik terminologii nagrań dźwiękowych PRO-AUDIO, Audiologos,
37 zł
Krzysztof Szlifirski, str. 277
BASCOM AVR w przykładach, BTC, Marcin Wiązania, str. 286
66 zł
Sieci telekomunikacyjne, WKŁ, Wojciech Kabaciński, Mariusz Żal, str. 604
49 zł
Telewizyjne systemy dozorowe, WKŁ, Paweł Kałużny, str. 231
48 zł
Współczesny oscyloskop. Budowa i pomiary, BTC, Andrzej Kamieniecki, str. 328
82 zł
Serwis sprzętu domowego 1/09, APROVI
12 zł
Systemy i sieci dostępowe XDSL, WKŁ, Sławomir Kula, str. 292
59 zł
Podstawy elektrotechniki i elektroniki samochodowej, WSiP, Piotr Fundowicz,
41 zł
Bogusław Michałowski, Mariusz Radzimierski, str. 224
Pracownia elektryczna. Biblioteka elektryka, WSiP, Marek Pilawski,
26 zł
Tomasz Winek, str. 224
Instalacje elektryczne w budownictwie, WSiP, Witold Jabłoński, str. 128
15 zł
Elektronika, WSiP, Augustyn Chwaleba, str. 544
40 zł
Odnawialne źródła energii i pojazdy proekologiczne, WNT,
32 zł
Grażyna Jastrzębska, str. 284
Proekologiczne odnawialne źródła energii, WNT, Witold M. Lewandowski, str. 432
56 zł
Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków, WNT, Praca zbiorowa, s. 634
69 zł
Programowalny sterownik SIMATIC S7-300 w praktyce inżynierskiej, BTC,
82 zł
Janusz Kwaśniewski, str. 341
Współczesne układy cyfrowe, BTC, Jarosław Doliński, str. 96
51 zł
USB praktyczne programowanie z windows API w C++, Helion,
40 zł
Andrzej Daniluk, str. 280
Urządzenia i systemy mechatroniczne, część 2, REA, Praca zbiorowa, str. 276
40 zł
Mikrokontrolery AVR – niezbędnik programisty, BTC, Jarosław Doliński, str. 134
25 zł
PADS w praktyce. Nowoczesny pakiet CAD dla elektroników, BTC, Maciej Olech, str. 398 82 zł
Budowa i remont domu. Poradnik bez kantów, Septem, Witold Wrotek, str. 352
35 zł
Układy wtryskowe Common Rail w praktyce warsztatowej, WKŁ, Hubertus Günther,
str. 160
43 zł
Wstęp do programowania sterowników PLC, WKŁ, R. Sałat, K. Korpysz, P. Obstawski,
str. 260
44 zł
Picoblaze. Mikroprocesor w FPGA, BTC, Marcin Nowakowski, str. 272
82 zł
Programowanie sterowników PLC w języku drabinkowym, BTC, Stanisław Flaga, str. 191 82 zł
Serwis sprzętu domowego 6/09, SSD, str. 60
12 zł
15 zł
Serwis sprzętu domowego 1/10, SSD, str. 60
Transmisja internetowa danych multimedialnych w czasie rzeczywistym, WKŁ,
Bartosz Antosik, str. 332
52 zł
Projektowanie złożonych układów cyfrowych, WKŁ, M. Pawłowski, A. Skorupski, str. 248 59 zł
AVR i ARM7. Programowanie mikrokontrolerów dla każdego, Helion, Paweł Borkowski,
str. 528
77 zł
Naprawa i obsługa pojazdów samochodowych, WSIP, Seweryn Orzełowski, str. 368
37 zł
Proste konstrukcje lampowe audio, BTC, Adam Tatuś, str. 224
70 zł
Poradnik montera elektryka tom 2, WNT, Praca zbiorowa, str. 480
82 zł
Satelitarne sieci teleinformatyczne (oprawa twarda), WNT, Zieliński Ryszard J., str. 536
37 zł
Budowa pojazdów samochodowych. Część 1, REA, Praca zbiorowa, str. 266
35 zł
Budowa pojazdów samochodowych. Część 2, REA, Praca zbiorowa, str. 499
35 zł
Podwozia i nadwozia pojazdów samochodowych, REA, Praca zbiorowa, str. 276
42 zł
Programowanie mikrokontrolerów LPC2000 w języku C, pierwsze kroki, BTC,
Jacek Majewski, str. 240
82 zł
Fotowoltaika w teorii i praktyce, BTC, Ewa Klugmann-Radziemska, str. 200
82 zł
RS232 w przykładach na PC i AVR, BTC, Rafał Chromik, str. 168
70 zł

Książki są dostarczane pocztą – wystarczy wypełnić zamówienie (blankiet powyżej) i wysłać do nas:
po
tą
cz AVT - Księgarnia Wysyłkowa
ul. Leszczynowa 11
03-197 Warszawa
x
t
/fa
el.
tel. 22 257 84 50-52
faks 22 257 84 55
www.sklep.avt.pl
% rów T
10rato AV
ATme ków
A B nu n i
R pre ięcz
a s
dl mie
KSIĘGARNIA WYSYŁKOWA - www.sklep.avt.pl
e-
ilem
a
m [email protected]
Z E S TA W Y D O S A M O D Z I E L N E G O M O N TA Ż U
AVT727 Uniwersalny moduł zasilający
•
Z E S TA W Y D O S A M O D
AVT157/2 Odbiornik dwupasmowy 80/10m
Ten uniwersalny moduł zasilający zawiera prostownik, filtr i stabilizator. Umożliwia to zrealizowanie
prostszych i rozbudowanych wersji. Odmiana z regulowanym napięciem wyjściowym nadaje się
doskonale jako wszechstronny zasilacz układów eksperymentalnych. Moduł z ustalonym napięciem
wyjściowym jest idealny do wbudowania i zasilania konkretnego urządzenia.
Kit jest
odpowiedzią
na wzrastające
zapotrzebowanie
na dwupasmowe
odbiorniki
80/10 m. Urządzenie umożliwia
zapoznanie się
z pracą krajowych krótkofalowców oraz wysłuchiwanie komunikatów Polskiego Związku Krótkofalowców (pasmo
80 m). Pasmo 10 m zapewnia dostęp do stacji zagranicznych w tym głównie DX-ów. Odbiornik został
zaprojektowany w oparciu o istniejący już kit AVT157.
AVT355 Modem radiowy
AVT2873 Prosty filtr audio na układzie Maxim
Większość odbiorników radiokomunikacyjnych jest przeważnie przeznaczona do odbioru kilku
emisji i z reguły ma uproszczone filtry, przygotowane do odebrania najszerszego sygnału. W efekcie
operator może poczuć się zmęczony podczas pracy – jego ucho narażone jest, bowiem na dodatkowe
zakłócenia w szerokim zakresie częstotliwości. Jednym ze sposobów poprawienia takiego stanu rzeczy
jest zastosowanie w torze małej częstotliwości dodatkowego filtru audio o regulowanej szerokości
przepuszczanego pasma.
AVT5127 Minitransceiver na pasmo 3,7 MHz TRX2008
Amatorskie minitransceivery QRP to z reguły proste konstrukcje urządzeń nadawczo-odbiorczych małej
mocy. Cieszą się one niesłabnącym zainteresowaniem radioamatorów na całym świecie a wykorzystywane są szczególnie podczas wakacji czy urlopów. Można wręcz powiedzieć, że praca z małą mocą
na własnoręcznie wykonanym sprzęcie przezywa obecnie prawdziwy renesans. Co ciekawe, w wielu
urządzeniach wykorzystywane są ‘stare’, niedoceniane układy typu TCA440 (UL1203, A244).
Dwukierunkowy modem
sprzegajacy komputer
i urzadzenie nadawczo–
odbiorcze, umozliwiajacy emisje cyfrowa.
W ukladzie wykorzystano
dodatkowe filtry, dzieki
którym odbiór sygnalów
KF odbywa sie bez zaklócen. Modem zasilany jest
bezposrednio ze zlacza
RS232 komputera PC.
AVT2857 Moduł woltomierza-amperomierza z termostatem
Moduł jest uniwersalnym układem
integrującym w sobie woltomierz,
amperomierz
i termostat. Można
go wykorzystać
w zasilaczu
laboratoryjnym
do monitorowania
wartości ustawionego napięcia oraz aktualnie pobieranego prądu. Termostat wraz z odpowiednim
ograniczeniem prądowym pozwoli zrealizować zabezpieczenia przed przegrzaniem i przeciążeniem.
AVT962 Odbiornik nasłuchowy SSB/CW 80M
Najbardziej popularnym pasmem amatorskim jest zakres 80 m (3,5–3,8 MHz). Dla początkujących
polecany jest jego „wycinek” gdzie najczęściej pracują polskie stacje. Do pełni szczęścia potrzebny jest
jedynie odbiornik odbierający ten zakres częstotliwości. Jest nim prezentowany kit. Zaprojektowano
go na niezwykle popularnych, polskich układach scalonych typu UL1231 i UL1241. Konstrukcje
odbiornika maksymalnie uproszczono, zrezygnowano przy tym z kłopotliwych (dla niektórych) obwodów wymagających strojenia. Odbiornik po zmontowaniu powinien działać od razu, bez konieczności
uruchamiania. Odsłuch na słuchawki i możliwość zasilania bateryjnego czynią urządzenie przydatnym
nie tylko stacjonarnie, w domu ale i podczas urlopu czy na działce.
Dokładny opis w EP1/07
80
www.sklep.avt.pl
•
AVT Korporacja Sp. z o.o
D Z I E L N E G O M O N TA Ż U
•
Z E S TA W Y D O S A M O D Z I E L N E G O M O N TA Ż U
AVT2818 Odbiornik nasłuchowy „Jędruś”
Urządzenie pomimo
prostoty układowej
umożliwia realizację
urządzenia CW/SSB
na dowolne wybrane
dwa pasma amatorskie
KF np.: 80/40 m lub
20 m. Nie tylko sam
układ elektroniczny,
ale również obsługa
została ograniczona do
niezbędnego minimum
przy zachowaniu
dobrych parametrów.
AVT512 Cyfrowy miernik pojemności
Miernik ma kształt sondy
z czujnikiem szpilkowym.
Pozwala to na łatwe
dołączenie wejść pomiarowych do elementów SMD.
Dzięki dodatkowemu
złączu możliwy jest
również pomiar elementów przewlekanych.
Miernik umożliwia pomiar
pojemności w zakresie
1 pF...10 mF.
NWT7 Analizator obwodów
AVT2788 Wykrywacz pluskiew
Zestaw służy do
wykrywania i mierzenia
(przybliżonego)
natężenia pola elektromagnetycznego. Jest to
pomocne w wykrywaniu
wszelkiego rodzaju posłuchów bezprzewodowych.
Wykrywacz może zostać
również zastosowany
w laboratorium elektronika – do sprawdzania
generatorów w.cz. lub
wykrywania napięcia
w przewodach sieciowych.
Całe urządzenie można podzielić na cztery części: wejściowy wzmacniacz wysokiej częstotliwości,
prostownik, wzmacniacz napięciowy oraz woltomierz. Ten ostatni to nic innego jak powszechnie znana
i stosowana linijka diodowa LED.
NWT7 to konstrukcja analizatora
DK3WX w postaci przystawki do PC.
Podstawowy zakres pracy urządzenia
wynosi od 100 kHz do 60 MHz, zaś moc
wyjściowa: 10 dBm (0,7 V/50 V). Jednym
z podstawowych rodzajów pomiarów NWT7
są pomiary charakterystyk przenoszenia
badanych układów i oczywiście ich
strojenie. Przy użyciu dodatkowego układu
analizator może być zastosowany do
pomiarów dopasowania anten oraz jako
prosty analizator widma, albo po prostu jako generator DDS (VFO).
AVT1066 Miniaturowy zasilacz uniwersalny
Płytka stanowi kompletny
moduł zasilający, wymagający
jedynie dołączenia transformatora sieciowego. Zakres napięć
wyjściowych: 1,25...25 V, prąd
wyjściowy: 1 A
AVT2460 TRANSWERTER 6 m/20 m
Transwerter jest to
dwustronny konwerter,
który dolaczony do
transceivera spowoduje
przesuniecie zakresu
czestotliwosci 6m do
innego zakresu pasma
amatorskiego, w tym
urzadzeniu do 20 m
(14,0...14,35 MHz).
AVT2117/1 Mikrofon bezprzewodowy
Układ mininadajnika do
współpracy z domowym
radioodbiornikiem UKF–FM
(80...108 MHz). Napiecie
zasilania 12 V. Wymiary płytki:
9×45 mm
AVT2469 Odbiornik UKF FM
AVT2479 Odbiornik RX–80
Urządzenie umożliwiające
odbiór pasma amatorskiego
80 m, czyli 3,5 do 3,8 MHz.
Układ jest przystosowany
do pracy w popularnym
zakresie pasma amatorskiego,
gdzie w zasadzie prowadzi
się łączności lokalne, to po
zastosowaniu innych obwodów
LC i wielopasmowej anteny
odbiornik
będzie umożliwiał odbiór
wszystkich zakresów KF.
Dokładny opis w EdW4/01
Prosty w zmontowaniu
i uruchomieniu, miniaturowy
odbiornik FM. Układ wykorzystuje fabrycznie przygotowaną i zestrojoną głowicę
UKF. Zakres odbieranych
częstotliwości: 87,5...108
MHz. Na płytce odbiornika
znajdują się jeszcze dwa
układy scalone. Pierwszy
z nich zawiera obwody
pośredniej częstotliwości,
drugi jest wzmacniaczem
akustycznym. Odsłuch stacji jest możliwy za pośrednictwem niewielkiego głośnika. Strojenie całego
odbiornika odbywa się metoda „na słuch”, bez potrzeby stosowania specjalistycznych urządzeń
pomiarowych. Dzięki temu zestaw mogą wykonać nawet mniej doświadczeni elektronicy.
Dokładny opis w EdW1/01
03–197 Warszawa, ul. Leszczynowa 11, tel. 022 257 84 50, [email protected]
81
Z E S TA W Y DZOE SSTAAM
•
WOYD Z D
I EOL N ESGAOM OMDOZNI ETAL ŻNUE G O
AVT2122 Przedwzmacniacz antenowy CB
•M O N T A
Z EŻ SUTA W Y D O •S A M O D
AVT735 Regulator impulsowy 6...24 V/10 A
Przedwzmacniacz ten włączony
pomiędzy istniejącą antenę CB, a wejście
odbiornika, poprawia jego czułość,
a zarazem umożliwia odbiór stacji
dalekiego zasięgu, tzw. DX. Zasilanie
12 V, wzmocnienie napięciowe 20 dB,
pasmo przenoszenia 26,2...28,2 MHz.
Wymiary płytki: 28×28 mm.
Prosty i niezawodny regulator włączany miedzy źródło zasilania a odbiornik. Zasilanie może pochodzić
z akumulatora lub zasilacza sieciowego o odpowiedniej wydajności prądowej. Obciążeniem może być
dowolny silnik prądu stałego lub żarówka.
AVT2126 Moduł miliwoltomierza LCD
AVT2807 CB-19 miniodbiornik CB-radio
Prosty kit – miniodbiornik CB pracujący na kanale 19. Jego użycie zdecydowanie ułatwi poruszanie się
po drogach i unikanie korków.
Moduł woltomierza
o zakres pomiarowym
0...99,9 V. Cały kit
może być zasilany
z jednego napięcia
dodatniego, można go
również wykorzystać do
pomiaru prądu.
AVT2270 Moduł miliwoltomierza LED
Moduł woltomierza
o zakres pomiarowym 0...99,9 V.
Cały kit może być
zasilany z jednego
napięcia dodatniego,
można go również
wykorzystać do
pomiaru prądu.
AVT5151 Minitransceiver Jędrek
Prezentowany minitransceiver powstał na bazie odbiornika nasłuchowego ‘Jędruś’ (AVT2818). Dołączając kilka łatwo dostępnych elementów uzyskano możliwość nadawania emisją SSB. Moc wyjściowa urządzenia jest niewielka, dochodzi do 0,5 W ale z dobrą anteną pozwala już prowadzić lokalne łączności.
AVT2318 Cyfrowa skala do transceivera SSB
Układ miernika czestotliwosci odpowiednio
przystosowany do
wyswietlania na
ekranie aktualnej
wartosci czestotliwosci
pracy transceivera.
AVT5161 Zasilacz sterowany cyfrowo 0...25 V/0...5 A
AVT5109 Radiokomunikacyjny filtr audio
Popularne odbiorniki radiokomunikacyjne są przeważnie przeznaczone do odbioru kilku emisji
i z reguły mają uproszczone filtry
dobrane pod kątem odbierania
najszerszego sygnału. Dla modulacji AM/FM jest to ok. 6 kHz,
w odbiornikach jednowstęgowych
filtr ma szerokość 2,4...3 kHz.
Dla sygnałów telegraficznych jest
to wartość zbyt duża – ucho operatora narażone jest na szereg nieprzyjemnych dźwięków. Rozwiązaniem problemu jest zastosowanie zewnętrznego filtru audio. Sprawia on, że odbiór fonii będzie
przyjemny niezależnie od tego, czy jest to SSB czy CW.
82
www.sklep.avt.pl
•
Urządzenie wyposażono w cyfrowe sterowanie wszystkimi funkcjami i parametrami. Nastawy
wprowadzane są z 12 przyciskowej klawiatury. Dzięki zastosowaniu mikrokontrolera dostępne są
również funkcje dodatkowe, niespotykane w tego typu konstrukcjach analogowych np. programowanie
temperatury załączenia wentylatorów i zabezpieczenia termicznego.
AVT Korporacja Sp. z o.o
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
nr 12 (551)/2010
ISSN 1230-9990
Polski Związek Krótkofalowców jest wiodącą organizacją, skupiającą osoby zainteresowane różnymi formami łączności radiowej i wykorzystaniem ich dla rozwoju własnego
i dobra społecznego. PZK dba o rozwój służby radioamatorskiej i radioamatorskiej satelitarnej w Polsce. PZK jest reprezentantem osób zainteresowanych technikami radiowymi
wobec instytucji państwowych i organizacji społecznych, krajowych i zagranicznych.
„Krótkofalowiec Polski”– organ prasowy
ZG PZK ukazuje się od 1928 roku
Wydawca ZG PZK
Druk: Wydawnictwo AVT Warszawa
Polski Związek Krótkofalowców
Sekretariat ZG PZK
ul. Modrzewiowa 25, 85-635 Bydgoszcz
adres do korespondencji:
skr. poczt. 54, 85-613 Bydgoszcz 13
tel./fax 052 372 16 15,
strona internetowa www.pzk.org.pl
Konto bankowe:
33 1440 1215 0000 0000 0195 0797
Centralne Biuro QSL – adres jw.
Prezydium ZG PZK
Prezes:
[email protected], [email protected]
Wiceprezesi:
Jan Dąbrowski SP2JLR (ds. organiz.)
Bogdan Machowiak SP3IQ (ds. sport.)
[email protected]
Sekretarz PZK:
Tadeusz Pamięta SP9HQJ
Skarbnik:
Sławomir Chabiera SP2JMB
[email protected]
Główna Komisja Rewizyjna
Przewodniczący:
Jerzy Smoczyk SP3GEM, [email protected]
Członkowie GKR:
Witold Onaczyszyn SP9MRO
Witold Malinowski SP9AAV
Jerzy Jakubowski SP7CBG
Marcin Skóra SQ2BXI
Inne funkcje przy ZG PZK
Award Manager PZK:
Andrzej Buras SQ7B
[email protected]
ARDF Manager:
Krzysztof Jaroszewicz SQ2ICY
[email protected]
IARU-MS Manager:
Władysław Grabowiecki SP3SUZ
[email protected], tel. 509 411 556
Contest Manager
Kaziemierz Drzewiecki SP2FAX
[email protected]
Manager-Koordynator ds. Łączności
Kryzysowej PZK (EmCom Manager)
Rafał Wolanowski SQ6IYR
[email protected]
VHF Manager:
Piotr Szołkowski SP5QAT
[email protected]
QTH Manager:
Grzegorz Krakowiak SP1THJ
[email protected]
Packet Radio Manager:
Marek Kuliński SP3AMO
[email protected]
Manager OH PZK:
Andrzej Wawrzynkiewicz SP3TYC
[email protected]
KF Manager PZK: Bogdan Rzedzicki
SP7DRV e-mail [email protected]
Oficer Łącznikowy: IARU-PZK - Paweł
Zakrzewski SP7TEV [email protected]
Redakcja Radiowego Biuletynu
Informacyjnego PZK
Jerzy Tadeusz Kucharski SP5BLD
ul. Sułkowskiego 21,
05-825 Grodzisk Mazowiecki
tel. 022 724 23 80, 0607 928029,
0603 545765, 0505 207773,
0604 714321, Skype: sp5bld
Od listopada 2007 zmiany częstotliwości
nadawania: niedziela godz. 10:30 na QRG
3700 kHz lub 7090 kHz ± QRM
Program TV o krótkofalowcach
„Krótkofalowcy Bis” www.videoexpres.pl
Od Redakcji
Kończy się już nasz jubileuszowy rok 2010. Okrągły jubileusz 80 lat PZK
oraz mniej okrągły 85 lat IARU powoli przechodzi do historii. W numerze
1/2011 pokusimy się o podsumowanie tego niespokojnego, charakteryzującego się dużą ilością imprez, spotkań i przedsięwzięć roku 2010, ale to
w styczniu 2011. W tym numerze zapraszamy do lektury relacji obchodów
40 lat SP8KKM, która nie ukazała się z powodów technicznych w numerze
KP 11/2010, za co jej autora, Huberta SQ9AOL, serdecznie przepraszam.
Przekazujemy także relacje z uroczystej sesji RM w Jarosławiu, z walnych
zebrań, zjazdu PK UKF oraz nieco historii. Jest tu także nasza relacja z VII
Mistrzostw 1. Regionu IARU w szybkiej telegrafii. Miłej lektury.
Piotr SP2JMR
Zbliżają się święta, a zaraz po nich nowy 2011 rok.
Teraz kolej na życzenia
Z okazji nadchodzących
świąt Bożego Narodzenia
i zbliżającego się nowego
2011 roku, w imieniu Prezydium ZG PZK, ZG PZK,
GKR PZK, życzę wszystkim krótkofalowcom i ich
rodzinom sukcesów w życiu
Uroczystości
i rocznice
40 lat SP8KKM
Dębicki Klub Łączności
PZK – SP8KMM w tym roku
obchodzi swoje 40-lecie. Historia Klubu z Dębicy rozpoczęła się trochę wcześniej, bo
w 1967 roku otrzymał licencję
nasłuchową, ale dokładnie 40
lat temu Dębicki Klub Łączności po raz pierwszy zaistniał w eterze pod własnym
znakiem nadawczym.
Był piękny sobotni wieczór 2
października 2010. Na miejsce obchodów 40-lecia wybrano zaprzyjaźnione schronisko
w Głobikowej, gdzie krótkofalarska grupa z Dębicy bywa
dość często, instalując tam
stację terenową. W godzinach
popołudniowych w sobotę
2 października rozpoczęły
zawodowym i prywatnym,
zdrowia i jak najwięcej ciekawych łączności.
Życzę także wspaniałych
krótkofalarskich prezentów
pod choinką.
Piotr SP2JMR
Prezes PZK
się przygotowania na miejscu spotkania. Przed godziną
17.00 parking zapełnił się samochodami, którymi przybyli nasi goście. Punktualnie
o 17.00 prezes klubu Waldemar Pisarczyk SP9MZX rozpoczął uroczystość. Na wstępie powitani zostali wszyscy
przybyli goście:
• prezes Polskiego Związku
Krótkofalowców – Piotr
Skrzypczak SP2JMR,
• prezes Tarnowskiego Oddziału PZK Zbigniew Wilczyński SP9IEK,
• Delegacja przedstawicieli
wójta Gminy Dębica Stanisława Rokosza: Dyrektor Gminnego Zespołu
Administracyjnego Szkół
i Przedszkoli – Zdzisław
Siwula z małżonką, radny
Powiatu i przewodniczący
Komisji Oświatowej Gminy
Dębica – Janusz Gwóźdź
z małżonką,
• wójt Gminy Ostrów – Piotr
Cielec,
• ks. prałat Ryszard Piasecki,
• Lesław Steczkowski SP8YA
z małżonką,
• Jerzy Kucharski SP5BLD
– redaktor Radiowego Biuletynu Informacyjnego,
• Grzegorz Wadas – opiekun
schroniska w Głobikowej
• delegacja Oddziału Terenowego PZK nr 28,
• delegacja Oddziału Terenowego PZK nr 35,
• delegacja z Klubu SP8ZKB
z Kolbuszowej z kol.
SP8HDC na czele,
KRÓTKOFALOWIEC POLSKI
• delegacja z Klubu SP8KBZ
z Mielca,
• członkowie i sympatycy Dębickiego Klubu Łączności
PZK – SP8KKM
Prezes klubu przedstawił historię 40-lecia działalności,
po której kolejno głos zabrali
nasi znamienici goście: prezes
Polskiego Związku Krótkofalowców – Piotr Skrzypczak
SP2JMR, prezes Tarnowskiego Oddziału PZK Zbigniew
Wilczyński SP9IEK. Zdzisław Siwula i Janusz Gwóźdź
odczytali list okolicznościowy
od wójta Gminy Dębica. Głos
zabrali również: wójt Gminy
Ostrów – Piotr Cielec i ks.
prałat Ryszard Piasecki. Po
okolicznościowych przemówieniach prezes klubu przyjął z rąk Piotra Skrzypczaka
SP2JMR okolicznościowy
grawerton z okazji 40-lecia
klubu oraz dyplom za pracę
na rzecz rozwoju krótkofalarstwa. Dyplomy, podziękowania i pamiątki wręczone
zostały także zaproszonym
gościom. Po części oficjalnej
wszyscy uczestnicy spotkania
zaproszeniu zostali na poczęstunek. Rozpoczęły się spotkania w grupach i niekończące się rozmowy na tematy
krótkofalarskie.
Bardzo ważnym elementem
spotkania było zwołanie uroczystego Walnego Zebrania
członków SP8KKM i podjęcie uchwały o nadaniu Dębickiemu Klubowi Łączności
imienia Bolesława Kłuska
SP9HKD. Uchwała została
przyjęta przez aklamację potwierdzoną gromkimi brawami członków klubu i wszystkich zgromadzonych na sali
gości.
Na zewnątrz przygotowany
został grill, na którym wypieczono smaczne kiełbaski, którymi można było się posilać
do późnych godzin wieczornych. W międzyczasie przygotowany został słynny Kociołek Krzysztofa SQ9MUO
– znany wszystkim ze spotkań
w Jodłówce Tuchowskiej.
Mimo chłodu na wieży widokowej pilnowanej przez dwa
potężne dinozaury grupa pod
kierunkiem Marcina SQ9DJJ,
wychowanka SP8KKM
mieszkającego obecnie
w Krakowie, uruchomiła stację w paśmie 70 cm, pracując
pod okolicznościowym znakiem klubowym HF40KKM
w Zawodach IARU UHF
432 MHz.
Koledzy przeprowadzili sporo
ciekawych łączności, informując korespondentówo naszym jubileuszu. Przez cały
czas spotkania pod nadzorem
Cezarego SQ8MXC pracowała na falach krótkich stacja
HF40KKM.
Spotkanie trwało do północy,
a wszyscy goście opuszczali
spotkanie bardzo zadowoleni, gratulując klubowi jubileuszu. W uroczystościach
udział wzięło 80 osób.
Hubert SQ9AOL
Uroczysta sesja RM w Jarosławiu i spotkanie członków OT 35
Wystąpienie Zbyszka SP8AUP
prezesa OT 35 na sesji RM
Jarosławia.
Uczestnicy uroczystej sesji RM
Jarosławia z burmistrzem Andrzejem Wyczawskim – trzeci od lewej
25 października w sali narad
jarosławskiego ratusza miałem zaszczyt odznaczyć OH
PZK Janusza Szkodnego,
przewodniczącego Rady Miasta Jarosławia. Sprawa bezprecedensowa w całej naszej
organizacji. Odznaka zosta-
2
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
12/2010
ła przyznana 12 czerwca br.
za zasługi dla rozwoju krótkofalarstwa na Ziemi Jarosławskiej i nie tylko. Dzięki
wspaniałej atmosferze oraz
warunkom stworzonym dla
OT 35 oraz klubu SP8PEF
krótkofalarstwo w tym rejonie ma się dobrze. Pojawia
się też coraz więcej nowych
inicjatyw zarówno w OT, jak
i klubie.
Dzięki akceptacji władz miasta wszystkich szczebli działalność Jarosławskiego OT
PZK (OT35) oraz radioklubu SP8PEF prowadzona jest
jako oficjalna agenda służąca
promocji Jarosławia, a siedziba OT i klubu mieści się
w kamienicy UM na rynku w
Jarosławiu.
Sesja miała dwie części. Na
tej pierwszej uroczystej miało
miejsce odznaczenie, o którym była mowa wyżej. Była
to też znakomita okazja do
podkreślenia roli, jaką krótkofalarstwo może odgrywać
w życiu społeczeństwa w ogóle, a szczególnie w życiu lokalnych społeczności. Ten
aspekt podkreślaliśmy z kol.
Zbyszkiem SP8AUP, prezesem jarosławskiego OT PZK
w naszych wystąpieniach. Za-
szczytem dla mnie była możliwość wystąpienia przed tak
zacnym gronem.
W przeddzień sesji, czyli
w niedzielę 24.10.br., w Sali
USC UM Jarosławia odbyło
się zebranie członków Jarosławskiego OT PZK, uczestniczyło w nim 17 członków
OT 35, czyli ponad 60%. Zebranie miało charakter informacyjny. Przekazałem
kolegom informacje dotyczące sytuacji w PZK po XIX
NKZD. Był to także czas na
dyskusje oraz na omówienie
planów na przyszłość. Uroczystym akcentem tego zebrania było odznaczenie OH
PZK Kol. Janusza Szumilasa
SQ8HBT, działacza OT 35,
prezesa radioklubu SP8PUB
oraz budowniczego i opiekuna przemienników oraz bramki APRS w Leżajsku.
Obydwie uroczystości były
filmowane przez Henryka
SP6ARR w celu relacjonowania ich w programie Krótkofalowcy bis, a także w TV
Edusat.
Zdjęcia z wieczornego zebrania Jarosławskiego OT PZK
wykonała Anita Banaś SQ8TCQ, a z uroczystej sesji Iwona
Międlar.
Odzanaczanie OH PZK Janusza Szkodnego
przewodniczącego RM Jarosławia
OH PZK dla Janusza SQ9HBT
Od lewej Zbyszek SP8AUP, Henryk SP8ARR,
Piotr SP2JMR po walnym zebraniu OT 35
SP3KWA ma już 25 lat
25-lecie istnienia obchodzi
SP3KWA – Klub Krótkofalowców LOK przy Spółdzielni Mieszkaniowej „Tęcza”
w Turku. Z tej okazji uruchomiono radiostację okolicznościową 3Z25KWA czynną
w październiku i listopadzie
2010 r. Pierwsze łączności
SP3KWA przeprowadziło
w październiku 1985r.
Klub powstał pod patronatem Elektrowni „Adamów”
w Turku. Inicjatorami działalności byli Władek SP3OKT
i Sławek SP3OKS. Od roku
1991 SP3KWA istnieje pod
gościnnym dachem Spółdzielni Mieszkaniowej „Tęcza”
w Turku, a funkcję kierowniczą sprawuje piszący te słowa Jerzy SP3SLU. O klubie
SP3KWA można powiedzieć,
że w każdym z 25 lat istnienia działo się coś ciekawego.
W barwną historię wpisują
się niezapomniane wakacyjne
obozy krótkofalarskie w Przybrodzinie nad Jeziorem Powidzkim organizowane w latach 90., współpraca z Zespołem Szkół Technicznych
w Turku, zawody KF i UKF,
szybka telegrafia, a ostatnio
praca APRS i budowa oraz
eksploatacja przemienników FM SR3T 2 m i SR3TU
70 cm.
Na przestrzeni lat 1985 – 2010
z klubem SP3KWA byli lub
są związani koledzy i koleżanki: SP3OKT, SP3OKS,
SP3OKU, SP3OKR, SP3SLU,
SP3SLM, SP3TLF, SP3TLH,
SP3TLG, SP3UCR,
SP3UCJ, SP3WBT, SQ3EPP,
SQ3HXW, SQ3HTB, SP3UUX, SP3HQX, SP3GRE,
Okolicznościowa Karta QSL
SP3KWA. Przybrodzin, lipiec 1994,
letni obóz klubowy, wschód słońca
nad j. Powidzkim Foto: SP3TLF
SP3GRH, SQ3JVD, SQ3JVE,
SQ3JVI, SQ3JVX, SQ3KM,
S Q 3 LV Q , S Q 3 N M O ,
SQ3NMP, SP3ENI i grono
sympatyków.
info: Jerzy Gomoliszewski SP3SLU
VII Mistrzostwa I Regionu IARU w Szybkiej Telegrafii
Rawa Mazowiecka – Skierniewice 2010
Otwarcie VII Mistrzostw
I Regionu IARU odbyło się
5 października 2010 w Domu
Kultury w Rawie Mazowieckiej. Uczestniczyło w nim
ponad 200 osób. Jako goście
p r z y b y l i : Pa n a j o t D a n e v
LZ1US przewodniczący Komitetu Wykonawczego R1
IARU , Oliver Tabakowski
Z32TO przewodniczący Grupy Roboczej ds. Szybkiej Telegrafii R1 IARU, który był
sędzią głównym mistrzostw,
Krzysztof Słomczyński
SP5HS honorowy ARDF
Manager PZK, Eugeniusz
Goraj burmistrz Rawy Mazowieckiej, Leszek Trębski
prezydent Skierniewic, przedstawiciele ZG LOK, ZW
LOK w Łodzi oraz ZM LOK
w Skierniewicach. OT24
PZK reprezentował Tomek
SP7BCA. W części artystycznej wystąpił dziecięcy zespół
z DK w Rawie Mazowieckiej.
Uroczystość otworzył gospodarz burmistrz Rawy Mazowieckiej Eugeniusz Goraj,
następnie w imieniu ZG PZK
i ja powitałem dostojnych
gości oraz zawodników podkreślając, że VII Mistrzostwa
w HST są jednym z głównych akcentów sportowych
w jubileuszowym roku 80-lecia PZK i 85-lecia IARU.
Po wstąpieniach pozostałych
gości uroczystego otwarcia
dokonał Leszek Trębski prezydent Skierniewic.
Najwyższy rangą gość Panajot Danev LZ1US podczas
otwarcia mistrzostw w swoim
wystąpieniu powiedział:
„Szanowny panie burmistrzu Rawy Mazowieckiej,
szanowny panie prezydencie
Skierniewic, szanowny panie prezesie PZK, szanowny
panie przewodniczący Grupy Roboczej HST, drodzy
sportowcy!
Pozwólcie mi przekazać
w imieniu komitetu Wykonawczego Pierwszego Regionu Międzynarodowego
Związku Radioamatorskiego
– IARU, najlepsze pozdrowienia z okazji otwarcia Siódmych Mistrzostw HST Pierwszego Regionu.
Pragnę szczególnie podziękować organizatorom, mając
na uwadze, że Polska do tej
pory nie gościła mistrzostw
tej rangi. Moje specjalne pozdrowienia kieruję do tych,
którzy uczestniczą w tej rangi zawodach po raz pierwszy. Coraz to większa liczba
uczestniczących zawodników
i krajów jest niewątpliwym
potwierdzeniem, że HST jest
atrakcyjnym sportem.
Tak jak w każdych zawodach, nie wszyscy zostaną
zwycięzcami, jednakże życzę
wszystkim, aby poprawili
swoje osobiste wyniki i aby
zapamiętali z satysfakcją swój
udział w tych Mistrzostwach.
Dziękuję bardzo za uwagę.”
W mistrzostwach wzięło
udział 130 zawodników z 15
krajów. Mistrzostwa były bardzo dobrze zorganizowane
zarówno pod względem logistycznym, jak i technicznym, w czym znaczący udział
miał Adam Mucha, informatyk z zespołu szkół zawodowych w Skierniewicach, który
od trzech lat wspiera swymi
umiejętnościami i talentem
imprezy HST organizowane
w Skierniewicach.
Głównym organizatorem
mistrzostw był PZK, ale faktycznie na podstawie umowy
realizowało to przedsięwzięcie Skierniewickie Stowarzyszenia Radioorientacji Sportowej, a w zasadzie jego prezes Alfred Cwenar SP7HOR,
człowiek o wielkim sercu do
działalności sportowej i społecznej w ogóle.
VII Mistrzostwa HST R1
IARU przeszły już do historii.
Zakończenie połączone z wręczaniem dyplomów i medali odbyło się w kinoteatrze
„Polonez”, w Skierniewicach,
w dniu 8 października 2010.
W imieniu ZG PZK zdobyte
trofea wręczał Bogdan SP3IQ,
wiceprezes PZK. Mistrzostwa
były wspaniale zorganizowane dzięki ogromnemu zaangażowaniu Alfreda SP7HOR,
współpracujących z nim
krótkofalowców i nie tylko,
o czym już pisałem w poprzednim komunikacie.
Najważniejszym elementem organizacyjnym było
to, że wszystkie konkurencje odbywały się w jednym
obiekcie, co dla tej dyscypliny
ma ogromne znaczenie.
Dla SP były to mistrzostwa
średnio udane pod względem
sportowym. Zdobyliśmy 1
medal brązowy wywalczony
w kat. Morse Runner, czyli
odbioru w pile-up przez Alfreda SP7HOR w grupie seniorów (ponad 50 lat).
W klasyfikacji generalnej
SP znalazło się na 6 miejscu
na 12 sklasyfikowanych zespołów. Można to uważać za
sukces zważywszy, że w SP
szybka telegrafia dopiero zaczyna odżywać po latach niebytu, a naszymi konkurentami w większości są zespoły
zawodowych sportowców.
Na tych mistrzostwach
najlepszymi okazali się reprezentanci Białorusi, a zaraz po
nich Rosji i Rumunii.
Szczegółowe, pełne wyniki
znajdują się w dziale HST,
w rubryce działy specjalne, na
portalu PZK. Oczywiście są
one dostępne w sekretariacie
PZK (wersja elektroniczna).
Alfredowi SP7HOR, jego
małżonce Lucynie Cwenar,
Donacie SP5HNK, Markowi SP8BVN oraz Marianowi
SP8LZC, a także Zbyszkowi SP2JNK należą się słowa
najwyższego uznania za trud,
poświecony czas oraz wysiłek organizacyjny konieczny,
by te mistrzostwa mogły się
odbyć.
Piotr SP2JMR
12/2010
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
3
Podziękowanie i zaproszenie od LZ1US
Pan Panajot Danev LZ1US,
jak już powyżej pisałem gość
– obserwator z ramienia R1
IARU na VII Mistrzostwach
R1 IARU w Szybkiej Telegrafii Rawa Mazowiecka 2010,
przekazał na ręce Krzysztofa
SP5HS Honorowego ARDF
Managera PZK wyrazy uznania dla PZK za doskonałą
organizację Mistrzostw HST.
Ws t ę p n i e z a p r o s i ł r e p r e zentację PZK na Mistrzostwa ARDF 1 Regionu dla
młodzieży do lat 15, które
odbędą się w czerwcu 2011
roku w Bułgarii w miejscowości Primorsko nad Morzem
Czarnym.
Informacja Krzysztof SP5HS
Chwila refleksji o HST
Od lewej: Zbyszek SP2JNK-PZK ,
Pietro I2RTF , Włodek SQ5WWK
przedstawiceiel ZG LOK
Panajot LZ1US udziela wywiadu
dla Krótkofalowców Bis.
Archiwalia
Poniżej zamieszczam
pierwszą stronę publikacji
z 1930 r., będącą własnością
Krzysztofa SP5HS. Ciekawostką jest dedykacja podpisana przez pierwszego prezesa
PZK prof. Janusza Groszkowskiego, w 1971 roku.
4
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
12/2010
Dyscyplina ta ma już swoją
historię od lat 60. ub. stulecia. W SP była niegdyś grupa
liczących się zawodników, pochodzących chyba ze wszystkich okręgów wywoławczych.
Było to w innych czasach,
w innych realiach społeczno
-politycznych oraz przy zupełnie innych uwarunkowaniach
technicznych. To co mamy
obecnie jest superkomputerową szybką telegrafią. Różni się
sposób zapisu, sposób klasyfikacji oraz wymagania stawiane zawodnikom. Warunkiem
sprawnego przeprowadzenia
zawodów w tej dyscyplinie
jest m.in. sprawnie działająca
sieć komputerowa.
Może ktoś zapytać: co to ma
wspólnego z krótkofalarstwem? Myślę, że ma. Dobry
zawodnik w HST to super telegrafista w eterze, doskonale
radzący sobie w pill-up’ach.
Taki zawodnik może lub pomoże wygrać wiele zawodów,
a także z pewnością „zrobi”
nawet „b. złośliwego” DX-a.
Szybka telegrafia to jednak
przede wszystkim sport. Sport
wymagający oprócz znakomitego słuchu, także niesamowitej wprost umiejętności
koncentracji oraz opanowania
komputera. Sport krótkofalarski, który pomaga przyciągnąć młodzież do naszego
pięknego hobby, podobnie jak
„łowy na lisa”, czyli ARDF.
Jako prezes PZK deklaruję pomoc ZG w rozwoju tej
f a s c y n u j ą c e j d y s c y p l i n y.
Proszę wszystkich, którzy
mają w tym kierunku predyspozycje, do włączenia się
w propagowanie HST. Może
w przyszłym roku uda się zorganizować mistrzostwa PZK
w szybkiej telegrafii.
Piotr SP2JMR
Kolekcja kluczy telegraficznych
z oferty Pietro Begali I2RTF jednego ze sponsorów VII Mistrzostw R1
ARU HST
Walne zebrania i zjazdy
Walne Zebranie sprawozdawczo-wyborcze Lubelskiego OT
PZK (OT 20)
W dniu 10.10.2010 roku
odbyło się zebranie sprawozdawczo-wyborcze Lubelskiego
Oddziału Terenowego Polskiego Związku Krótkofalowców
(OT20). W związku z upływem
kadencji, dokonano wyboru nowych władz oddziału oraz nowej oddziałowej Komisji Rewizyjnej. Zebrani podjęli uchwały, aby Zarząd OT 20 liczył 6
osób, a OKR 3 osoby. Ponadto
zebranie podjęło uchwałę, aby
kandydaci na członków zarządu i OKR, którzy nie weszli
w skład zarządu i OKR zostali
zastępcami. W wyniku głosowania oraz ukonstytuowania
się skład zarządu nowej kadencji jest następujący:
SP8HPW – Jerzy Kowalski
– prezes;
SP8ONZ – Ryszard Winiarski
– skarbnik;
SP8LLB – Stanisław Gąsior
– sekretarz;
SQ8GHY – Łukasz Jaremek
– manager d.s. sportowych;
SP8WQX – oddziałowy QSL
manager;
SQ8JCB – Mariusz Ciszak –
członek zarządu.
Zastępcami członków Zarządu
zostali: SP8MMW, SP8NTH,
SP8SW, SQ8EP, SQ8ISI,
SQ8VJ.
Oddziałowa Komisja Rewizyjna:
SP8ESO – przewodniczący komisji;
SP8TDV – członek komisji;
SQ8MFB – członek komisji;
Zastępcami członków OKR zostali: SP8ONB oraz SQ8MFE.
W zebraniu uczestniczyli
zaproszeni goście: Zbigniew
Guzowski SP8AUP – przedstawiciel prezesa PZK, Stanisław Jan Dąbrowski – prezes Lubelskiej Organizacji
Wojewódzkiej LOK. Zebranie
na krótko odwiedził Władysław Zwierzchowski SP8DXO
– dyrektor delegatury UKE
w Lublinie.
Zebranie prowadził Andrzej
SP8BWR.
Dzięki jego doświadczeniu
zebranie przebiegało bardzo
sprawnie.
Nowy zarząd ma szereg niełatwych zadań i to nie o charakterze krótkofalarskim, a raczej
o charakterze administracyjnym. Planowane w najbliższym
czasie zebranie zarządu oraz
zastępców członków zarządu
pozwoli na precyzyjny podział
zadań oraz organizację pracy
tak, by zrealizować uchwały zebrania sprawozdawczo-wyborczego oraz skutecznie kierować
oddziałem.
Jerzy Kowalski, SP8HPW prezes
zarządu OT20 PZK
Nadzwyczajne Walne Zebranie Warszawskiego OT PZK ( OT 25 )
16 października br. o godz.
10.30 (w drugim terminie)
w salce przy kościele NMP,
przy ul. Gdańskiej 6a w Warszawie odbyło się nadzwyczajne walne zebranie warszawskiego OT PZK, w którym
na łączną liczbę 319 członków OT przybyło 34 osób,
co stanowiło niewiele ponad
10 procent stanu osobowego
oddziału.
Obrady prowadził Robert
SP5XVY, natomiast protokolantem był Witold SP5UHW.
Szczegółowych informacji dotyczących XIX NKZD PZK
udzielił Marek SP5UAR ,
Tomek SP5CCC oraz Robert
SP5XVY. Zebrani, w czasie
głosowania, dostosowali zapisy statutu WOT PZK do
zapisów aktualnego statutu
PZK z naniesionymi poprawkami wynikającymi z usta-
wy o organizacjach pożytku
publicznego i wolontariacie
oraz o zakazie pełnienia funkcji w innych organach PZK
przez osoby pełniące funkcję
w zarządzie oddziału PZK.
Krótkie sprawozdanie z pracy
zarządu oddziału złożył pełniący obowiązki prezesa Zenon SP5CNG, po czym głos
zabrała przewodnicząca OKR
PZK Katarzyna SQ5NHK
stwierdzając, że OKR nie
ma uwag do pracy zarządu
oddziału.
Dokonano wyborów uzupełniających do zarządu oddziału. Nowym prezesem oddziału został Jerzy Szawarski
SP5SSB, natomiast członkiem zarządu oddziału wybrany został Sebastian Bera
S P 5 - 2 5 - 0 7 6 2 . Wy b r a n o
również zastępców członków zarządu oddziału, tj.
Włodzimierza Karczewskiego
SQ5WWK i Ireneusza Szulskiego SQ5MX. Zastępcami członków OKR wybrani
zostali: Maciej Gronowski
SP5CGI i Andrzej Świetlik
SP5OXB.
Z uwagi na niską frekwencję tj. poniżej 20 procent stanu osobowego oddziału, nie
można było dokonać wyboru
zastępców delegatów na Zjazd
Krajowy PZK.
W toku ożywionej dyskusji, w nerwowej atmosferze,
trwała wymiana informacji
przybierająca niekiedy postać
polemiki pomiędzy Robertem SP5XVY a obecnym na
walnym zebraniu sekretarzem
PZK Tadeuszem SP9HQJ na
temat głosowania elektronicznego w sprawie zatwierdzenia
wirtualnego oddziału terenowego PZK, jak też w sprawie
wpisania Roberta SP5XVY na
tzw. „czarną listę” dyskutantów strony internetowej PZK.
W ostatniej sprawie
w najbliższym czasie Robert
SP5XVY otrzyma wyczerpującą informację o przyczynach
takiego stanu rzeczy i ewentualnej próbie rozwiązania
tego problemu. Odnośnie zatwierdzenia powołania wirtualnego oddziału terenowego
PZK, to zebrani zapoznani
zostali z treścią pisma Urzędu
Miasta Stołecznego Warszawy skierowanego do zarządu
głównego PZK, w którym to
Organ Nadzoru odnosi się do
tej sprawy i wydaje wnioski.
Piszący te słowa, pomija milczeniem obyczaje i atmosferę
panującą w czasie walnego
zebrania.
Sekretarz PZK Tadeusz SP9HQJ
Zjazd Sprawozdawczo Wyborczy Stowarzyszenia PK UKF
23 października 2010 odbył się w Warszawie zjazd
sprawozdawczo – wyborczy
Stowarzyszenia PK UKF.
W zjeździe uczestniczyło
15 osób, członków Stowarzyszenia i sympatyków reprezentujących środowiska
z SP2, SP5, SP7, SP8. W zjeździe uczestniczył też kolega
Jan Dąbrowski SP2JLR jako
przedstawiciel ZG PZK.
Zjazd dokonał wyboru nowych władz Stowarzyszenia,
do których weszli:
Ciekawostki
i informacje
Polski rekord
świata
W ubiegły weekend odbył
się ciekawy eksperyment. Stefan DK7FC, mając stosowne
zezwolenia nadawał na częstotliwości 8,970 kHz (fala o długości 33 km). Wykorzystywał
antenę, podwieszoną do latawca, o wysokości 200 m i nadajnik o mocy 300 W. Ze względu
na to, że antena miała długość
1/165 długości fali, taki zestaw
zapewniał mu wyemitowanie
w eter fali elektromagnetycz-
– Ta d e u s z B a r a n o w s k i
SP7FDV (prezes),
– Sławomir Bułajewski
SP5QWJ (sekretarz),
– Bartłomiej Wiącek
SP5QWB (skarbnik),
– Maciej Karpiński SP7TEE
(członek),
– Andrzej Walczyk SP5BTN
(członek).
Uczestnicy zjazdu przedyskutowali obecną sytuację
w polskim środowisku UKF.
W trakcie ożywionej dyskusji
wykazali dużą troskę o dalszą
nej o mocy aż 27mW. Gdyby odnieść to dla porównania
do pasma 3,7MHz, to jakby
nadawać z anteny o wysokości
48 cm. Stefana odbierało wiele
europejskich stacji, ale najdalszą stacją w odległości 904
km, okazał się Jacek SQ5BPF
z centrum Warszawy. Jest
to amatorski rekord świata
w zakresie eksperymentów na
falach bardzo długich VLF.
Więcej informacji można
przeczytać na stronie internetowej Jacka, dokumentującej
ten ciekawy eksperyment
http://www.lipkowski.org/
~sq5bpf/dk7fc_20101002/index_pl.html
73! Marcin SQ2BXI
prawną kontynuację funkcjonowania Stowarzyszenia będącego prawnym gwarantem
interesów środowiska UKF
w Polsce.
Zjazd przyjął uchwały:
– zobowiązujące do opracowania do końca br. zmian
w regulaminie zawodów
MGM i ich ogłoszenia
– o imiennej klasyfikacji
uczestników współzawodnictw sportowych
– wyrażającą podziękowanie koledze Piotrowi
Szołkowskiemu SP5QAT, za
prowadzenie strony internetowej stowarzyszenia i skuteczne wprowadzenie elektronicznego systemu rozliczania
zawodów UKF.
Uczestnicy zjazdu zobowiązali też zarząd do opracowania programu działania,
który w okresie zastoju i braku aktywności członków stowarzyszenia ożywi aktywność
środowisk UKF w Polsce.
Tomasz Ciepielowski SP5CCC
Składki w PZK
Na rok 2011 składki pozostają na niezmienionym poziomie
tak, jak w roku 2010.
Dla przypomnienia podaję komunikat składkowy.
1.
Składka wpisowa
10,00 zł
2.
Składka dla członka nadzwyczajnego 16,00 zł
SWL
3.
Składka ulgowa dla członka zwyczajnego 60,00 zł
od 71 roku życia
4.
Składka dla członka zwyczajnego
5.
Składka ulgowa dla członka zwyczajnego 16,00 zł
do 20 lat lub uczącego się do 26 lat
6.
Składka dla członka wspomagającego
6,00 zł
7.
Kluby zarejestrowane w OT PZK
0,00 zł
80,00 zł
Piotr SP2JMR prezes PZK
12/2010
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
5
Oświadczenie
SP2B
„Stowarzyszenie Polski
Związek Krótkofalowców
przeprasza kol. SP5XVY za
opublikowane w komunikacie
z dnia 1 września 2010 r. nieprawdziwych i obraźliwych
treści, autorstwa SP5ELA,
naruszających dobre imię kol.
SP5XVY w środowisku krótkofalarskim”.
Jest pierwszym zdobywcą
dyplomu „SPPA” - All – CW!
Pierwszym, który nawiązał potwierdzone łączności
ze wszystkimi powiatami SP
emisją CW, jest Janek SP2B
z To r u n i a . Ta k i w y c z y n
zasługuje na szacunek.
Andrzej SQ7B
Janku, do gratulacji przyłączam się także i ja. (SP2JMR)
Historia
KRÓTKOFALARSTWO POLSKIE PO II
WOJNIE ŚWIATOWEJ
ODRODZENIE KRÓTKOFALARSTWA
POLSKIEGO
Jest rzeczą zupełnie zrozumiałą dla każdego, kto przeżył te chwile, że okres, który
nastąpił bezpośrednio po zawieszeniu broni okres trudny, okres kształtowania się
nowej państwowości, nowego
społeczeństwa, okres bardzo
burzliwej działalności czynników dywersyjnych w Polsce
nie sprzyjał natychmiastowej
reaktywizacji ruchu krótkofalarskiego. Tym niemniej
przedwojenni nadawcy zastanawiają się, jak doprowadzić
do wznowienia działalności
Polskiego Związku Krótkofalowców i do odrodzenia
znaku SP w eterze. Tak więc
dzięki wysiłkom grupki warszawskich i nie tylko warszawskich OMs, 13 października 1946 roku dochodzi do
pierwszego organizacyjnego
zebrania 24 członków, założycieli, entuzjastów krótkofalarstwa, którzy omawiają
przedstawiony przez kol. Musiałowicza (ex SP1YX) statut
Polskiego Związku Krótkofalowców i wybierają zarząd
organizacyjny w składzie:
przewodniczący – mjr Rościsław Ksionda (ex SP2RC)
wiceprzewodniczący
– kpt. Anatol Jegliński
(ex SP1CM),
wiceprzewodniczący
– Wa c ł a w M u s i a ł o w i c z
(ex SP1YX),
sekretarz – Jerzy Rutkowski,
skarbnik – Gwidon Damazyn.
6
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
12/2010
Innym zadaniem, jakie postawił przed sobą zarząd organizacyjny, było rozpoczęcie
starań o licencje dla nadawców oraz zorganizowanie sieci
terenowej (oddziałów) PZK
na obszarze całego kraju.
Pierwszy ogólnopolski zjazd
delegatów zwołany zostaje na
dzień 25 maja 1947 roku, na
którym wybrano właściwy zarząd, w dalszym ciągu jednak
mianuje się on Komitetem
Organizacyjnym. Skład komitetu pozostaje bez zmian.
Wobec tego, za pierwszy
powojenny zarząd Polskiego
Związku Krótkofalowców należy chyba uważać ten, który
wybrany został na kolejnym
II Walnym Zjeździe PZK
w dniu 1 lutego 1948 r.
Skład nowych władz naczelnych PZK był następujący: prezes – inż. Żarnecki,
wiceprezes – płk. Anatol
Jegliński
skarbnik – Jan Brodziak.
Sieć terenowa związku
składała się już z 7 oddziałów
w następujących miastach:
Warszawa, Łódż, Kraków,
Częstochowa, Katowice, Bydgoszcz i Poznań.
Dokonany zostaje obowiązujący do dzisiaj podział
kraju na 9 okręgów, według
klucza po dwa województwa
na każdy okręg.
Z początkiem 1950 r. teren
woj. katowickiego zostaje włączony tymczasowo do nowo
powstałego oddziału PZK we
Wrocławiu.
W ciągu roku 1949 wydane
zostają pierwsze licencje, jest
ich kilkanaście. Licencje te
wydawane były z ważnością
jednoroczną.
W okresie tej kadencji zarządu PZK, dzięki wysiłkom
wielu oddanych działaczy
związku, zbudowane zostały
zręby nowej powojennej działalności Polskiego Związku
Krótkofalowców.
Omawiany tu okres (1945–
–1950) cechuje duży pęd do
nauki – nic więc dziwnego, że
i w dziedzinie radiotechniki
i radioamatorstwa wystąpiła konieczność uzupełnienia
wiedzy i to zarówno interesujących się tymi problemami
radioamatorów, jak i całości
społeczeństwa. Rolę tę spełniają wydawnictwa. Poczynając od 1946 r. ukazuje się
tygodnik „Radio i Świat”
(później „Radio i Telewizja”),
posiadający w tamtym okresie
(poza omówieniem programu
itp.) kącik techniczny w objętości około 4 stron. W kąciku
tym drukowana jest w odcinkach encyklopedia inż. Klimczewskiego, pt. „ABC – radioamatora”, zamieszczane są
nowinki z dziedziny radiotechniki i schematy odbiorników fabrycznych.
Poczynając od 1946 r. wychodzi również miesięcznik
„Radio”, który zamieszcza
schematy odbiorników, artykuły teoretyczne, a w latach
1949–1950 rozpoczyna druk
cyklicznych wykładów z teorii telewizji.
Zarządy oddziałów PZK
w Krakowie i Bydgoszczy
wydają periodyczne biuletyny informacyjne dla swych
członków, ale na centralne pismo poświęcone krótkofalarstwu wypadnie jeszcze długo
poczekać.
W 1 9 5 0 r. u k a z u j e s i ę
miesięcznik „Radioamator”
i wkrótce kącik techniczny
w „Radio i Świat” – zamiera.
Z początkiem 1951 r. następuje połączenie miesięczników „Radio” i „Radioamator”. Odtąd poziom „Radioamatora” wzrasta poprzez
kontynuację działów i cykli
(np. Telewizja) miesięcznika
„Radio”.
W omawianym okresie
ukazuje się szereg wydaw-
nictw, tak z zakresu podstaw
radiotechniki, jak i z zakresu amatorskich urządzeń
odbiorczych. Postępujący
w początkach lat 50, pęd do
centralizacji, doprowadza do
zjednoczenia w dniu 22 lipca
1950 r. trzech organizacji: Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza, Towarzystwa Przyjaciół
ORMO i Polskiego Związku Krótkofalowców w Ligę
Przyjaciół Żołnierza.
Do tej organizacji, w dalej postępującym procesie
łączenia, wstępują w późniejszym terminie i inne stowarzyszenia, jak np. Polski
Związek Motorowy, Aeroklub
PRL itp.
Ta wielka organizacja zrzeszająca różne kierunki działalności, od strzelectwa do
krótkofalarstwa, poprzez motoryzację i lotnictwo, staje się
olbrzymią machiną niezdolną do poświęcenia właściwej
uwagi każdej z poszczególnych dziedzin działalności
amatorskiej.
Dlatego też, mimo niewątpliwych osiągnięć Ligi Przyjaciół Żołnierza w dziedzinie
organizacji ruchu krótkofalarskiego w tym okresie, polegających głównie na powołaniu do życia wielu radioklubów na terenie całego kraju,
w dziedzinie indywidualnej
działalności nadawczej, obserwujemy znaczny spadek
aktywności. Mimo że powstają nowe stacje indywidualne,
wiele starych licencji nie zostaje odnowionych (ważność
1 rok, a później 3 lata).
Sytuacja ta trwa prawie
przez 7 lat, tj. do 1956 roku.
Nie można jednak powiedzieć, że okres ten był jakimś
okresem wstecznictwa w krótkofalarstwie. Ruch amatorski,
jakkolwiek nieco hamowany w rozwoju form indywidualnych, wraz z postępem
techniki łączności (w szerszym pojęciu) coraz bardziej rozwija się w kierunku
Emil SP2CC
twórczości radioamatorskiej,
w formach klubowych, np. 6
października 1952r. otwarta
zostaje, w domu wypoczynkowym FWP w Warszawie przy
ul. Krakowskie Przedmieście
6, wystawa pod hasłem „LPŻ
w walce o pokój”. Na wystawie czynne były dwie radiostacje na zakresie fal krótkich
oraz jedna na UKF. Stacje
wykonał inż. Kasia, a obsługiwali je pod znakiem SP5AB
koledzy: Nietyksza, Rossa
i Rutkowski.
W sierpniu 1952 r. zaczyna
wychodzić „Biuletyn Łączności”, organ sekcji łączności Centralnego Klubu LPŻ.
Choć bogate w treść techniczną i informacyjną, czasopismo to po trzech numerach
ogłasza połączenie z „Radioamatorem”. Oczywiście krótkofalowcy polscy niewiele
na tym skorzystali, gdyż ponad dwadzieścia stron treści
„Biuletynu” nie mieściło się
w ściśle określonych ramach
„Radioamatora”.
Tematyka poruszająca problemy urządzeń nadawczych
pojawia się w „Radioamatorze” w początkach roku 1953.
Omawiane są sprawy łączności na falach krótkich, pracy w łącznościach DX, konstrukcji urządzeń nadawczych
i inne.
Poczynając od marca 1953
r. zaczyna nadawać w paśmie
7 MHz komunikaty krótkofalarskie stacja SP9KKA.
W maju 1953 r. dochodzi
do dalszych przemian organizacyjnych. 10 maja 1953 r.
następuje zjednoczenie Ligi
Lotniczej i Ligi Morskiej
z Ligą Przyjaciół Żołnierza.
W ten sposób LPŻ rozszerza
się o nowe zagadnienia lotnictwa i morza.
Również w maju tegoż roku
krótkofalowcy polscy ze stacji
SP2KAC biorą udział w szukaniu lekarstwa dla 3-letniego
Niemca. W łańcuchu dobrej
woli pośredniczą: DL9FK
z Hamburga i DL1TH z Göttingen. Lekarstwo udaje się
w końcu znaleźć w Szwajcarii. W tym też roku amatorzy
obsługują VI Wyścig Pokoju.
Łączność zapewniały stacje
UKF na samochodach służąc do komunikacji między
trasą a stadionem docelowym
we Wrocławiu oraz stacje
w paśmie 80 m, przesyłając
wiadomości z Wrocławia do
Warszawy. Również w VII
i VIII Wyścigu Pokoju (1954 i
1955 r.) krótkofalowcy nasi
biorą aktywny udział.
Rok 1954 niesie ze sobą
duże zainteresowanie telewizją. Doświadczony krótkofalowiec, Z Olszewski
z Białegostoku (ex SP1RW)
rozpoczął eksperymenty z odbiorem stacji telewizyjnych
DX-owych (Kijów, Francja,
Włochy itd.). Swoje osiągnięcia na tym polu, jak również
w dziedzinie konstruowania
odbiorników telewizyjnych,
publikuje w literaturze fachowej. „Radioamator” w numerze 3/1954 podał aktualny
wykaz polskich stacji. Było
ich w tym czasie 48, w tym 9
klubowych. Poza tym 8 wniosków rozpatrywano. Jakaż to
garstka w porównaniu z ilością stacji obecnie!
W „Dzienniku Łączności” nr 10 z dnia 10 sierpnia
1955 r. zostało ogłoszone nowe
zarządzenie Ministra Łączności w sprawie radiostacji
amatorskich.
Rok 1956 w ruchu krótkofalarskim wyróżnia się między
innymi znacznym wzrostem
liczby indywidualnych zezwoleń nadawczych, których
liczba w latach 1956–1957
wzrasta do około 300.
Okres reform gospodarczych, jakie przynosi w Polsce
rok 1956, ma swe odzwierciedlenie również i w dziedzinie ruchu amatorskiego.
23 lutego 1956 r. ma miejsce
narada ruchu krótkofalarskiego, w wyniku której postanowiono zreorganizować kluby
radiowe i strukturę krótkofalarstwa w Polsce. Projekt
zmian przedstawić miała
grupa w składzie: SP5CC,
SP5AH, SP5FW, SP5FD, pod
przewodnictwem kol. Anatola
Jeglińskiego.
Z końcem 1956 i w ciągu
1957 r. od Ligi Przyjaciół
Żołnierza separują się kolejno
takie organizacje, jak Aeroklub PRL, Polski Związek
Motorowy i w końcu Polski
Związek Krótkofalowców.
11 stycznia 1957 r. uchwałą
Naczelnej Rady Radioklubów
przy Wydziale Łączności LPŻ
postanowiono reaktywować
Polski Związek Krótkofalowców. Powołany zostaje komitet organizacyjny w składzie:
prezes – Jegliński
wiceprezes – Pawlikowski
sekretarz – Musiałowicz
członek – Ostrowski
Komitet ten m. in. opracował nowy statut PZK i przedstawił go do zatwierdzenia
władzom.
Na dzień 24 kwietnia
1957 r. zwołany został w
Warszawie przy ul. Nowowiejskiej 1 pierwszy po reaktywizacji, a trzeci po wojnie
zjazd członków – założycieli Polskiego Związku Krótkofalowców, który zatwierdził listę zarządu głównego
w składzie wybranym w dniu
11 stycznia. Protokół podpisują członkowie – założyciele
reaktywowanej organizacji.
Następny zjazd, jaki ma
miejsce 23 czerwca 1957 roku,
dokonuje podsumowania
dotychczasowych osiągnięć
i wybiera nowy zarząd główny, a mianowicie:
prezes – Wacław Ponikowski
(SP5FD)
wiceprezesi
– Edward Kawczyński
(SP8CK)
– Ryszard Rossa (SP5AR)
skarbnik – Stefan Czarnecki
(SP5GX)
sekretarz – Eugeniusz Raczek
(SP5BR)
oraz członkowie zarządu:
– Roman Iżykowski (SP7HX)
– Wo j c i e c h N i e t y k s z a
(SP5FM)
– Jerzy Szczęśniak (SP9KJ)
– Wiesław Wysocki (SP2DX)
Następnego dnia, tj. 24
czerwca 1957 r., grupka 10
członków – założycieli powołuje do życia Warszawski
oddział PZK. Nowy zarząd
główny porządkuje sprawy
organizacyjne związku. Kraj
podzielony zostaje na 20 oddziałów terenowych w sposób
następujący:
1) Oddział w Szczecinie
2) Obszar woj. koszalińskiego
3) Oddział w Gdańsku
4) Oddział w Toruniu
5) Obszar zachodni woj. bydgoskiego
6) Oddział w Poznaniu
7) Obszar woj. zielonogórskiego
8) Obszar woj. białostockiego
9) Obszar woj. olsztyńskiego
10) Oddział w Warszawie
11) Oddział we Wrocławiu
12) Oddział w Dzierżoniawie
13) Oddział w Opolu
14) Oddział w Łodzi
Ireneusz SP5AIW
15) Obszar woj. kieleckiego
16) Oddział w Lublinie
17) Oddział w Rzeszowie
18) Oddział w Nowym
Bytomiu
19) Oddział w Częstochowie
20) Oddział w Krakowie
Widać stąd, że podział ten
nie pokrywał się całkowicie
z podziałem kraju na okręgi,
jak również istniejąca w tym
okresie liczba oddziałów PZK
wynosiła 14.
Poszczególnym oddziałom
przydzielone zostają grupy
znaków nasłuchowych.
Nowy zarząd PZK nawiązuje kontakty z IARU.
W dniach 12–16 czerwca
1956 r. w Stresa obradował
II Kongres I Regionu IARU.
W obradach udział wzięli
przedstawiciele 17 krajów. Powzięto szereg uchwał, w tym
najważniejsze, mające duże
znaczenie międzynarodowe
to: „European Band Plan”
(plan podziału pasm amatorskich między emisje A1 i A3)
oraz poparcie dla rozwoju
technik UKF i SSB. W Stresa
wybrano nowe władze I. Regionu IARU oraz utworzono
Komitet UKF.
Lutowy numer „Radioamatora” przynosi nam nową
kolumnę „Na pasmach”, która ukazuje się odtąd stale,
przynosząc wiele interesujących wiadomości o ciekawych
DX-ach.
W maju 1957 r. otwarty zostaje techniczny dział „KF
i UKF” artykułami W. Wysockiego (SP2DX) „Odbiór
fonii z modulacją jednowstęgową (SSB)” oraz A. Jankowskiego (SP3PJ) „Co to jest
odbiór jedno- i dwu-sygnałowy”. W dniu 19 stycznia
1958 r. obraduje w Warszawie
kolejny zjazd delegatów Oddziałów PZK.
Na zjeździe stwierdzono
duży wzrost członków (do
750) oraz liczby oddziałów.
Uchwalono reaktywowanie
członkostwa PZK w IARU
12/2010
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
7
oraz wybrano nowy skład
zarządu:
prezes – A. Jegliński
(SPSCM)
wiceprezesi:
organizacyjny – W. Ponikowski (SP5FD)
administracyjny – E. Kawczyński (SP8CK)
techniczny – W. Nietyksza
(SP5FM)
s p o r t o w y – W. Wy s o c k i
(SP2DX)
sekretarz – M. Kapczyński
(ex SP3AE)
skarbnik – St. Czarnecki
(SP5GX)
członkowie: – Wł. Ostrowski
(SP5BQ)
– K. Słomczyński (SP5HS)
2 lutego 1958 r. rozpoczęto
nadawanie komunikatów ZG
PZK ze stacji SP5PZK. Komunikaty nadawano w każdą
niedzielę o godz. 10.00 czasu
miejscowego w paśmie 7 MHz.
W kwietniu tego roku
ukazuje się pierwszy numer
Biuletynu PZK – „Krótkofalowiec Polski”, przejmując
chlubne tradycje „Krótkofalowca Polskiego” z lat przedwojennych. Wobec ukazania
się tego specjalistycznego
miesięcznika, w „Radioamatorze” zlikwidowany zostaje
dział „KF i UKF”.
Pierwszy numer „Krótkofalowca Polskiego”, poza listą
zarządu i odezwą do SP-Ham’s, przynosił wiadomości
„Na pasmach”, regulaminy
zawodów oraz wyniki kolejnych zawodów SP-U zorganizowanych 9 lutego 1958 r.
W zawodach tych pierwsze
m i e j s c e zdobyła radziec ka stacja UB5WF, a drugie
polska stacja SP2BE. Dużą
część numeru wypełniły informacje UKF.
Drugi numer „Krótkofalowca Polskiego” informuje o podjętych pracach nad
zmianą statutu PZK w zakresie członkostwa, składek,
kompetencji oddziałów PZK
itd.
15 stycznia 1959 r. podpisana zostaje umowa o współpracy na polu krótkofalarskim
między Polskim Związkiem
Krótkofalowców a Związkiem
Harcerstwa Polskiego. Umowa ta ustaliła formy pomocy
technicznej i instruktażowej
PZK na rzecz komórek organizacyjnych ZHP.
Plenum ZG PZK obradując 25 stycznia, ustala za
słuszne i celowe tworzenie
w ramach PZK specjalistycznych klubów, jak np. UKF-Klub, DX-Klub, SSB-Klub
i inne.
15 marca 1959 r. obradował
kolejny Walny Zjazd Delegatów Polskiego Związku Krótkofalowców, który wysłuchał
i zaakceptował koncepcję
organizacji krótkofalarstwa
wysuniętą przez przedstawiciela Ministerstwa Łączności. Koncepcja ta, uzgodniona
wstępnie przez PZK i LPŻ,
podpisana została w postaci
porozumienia przez prezesów
ZG PZK i ZG LPŻ w dniu
23 kwietnia 1959 r. Normuje
ona ostatecznie stosunki PZK
i LPŻ oraz ustala, że jedyną
organizacją uprawnioną do
koordynowania spraw krótkofalarskich w kraju oraz do
reprezentowania krótkofalowców na zewnątrz jest Polski
Związek Krótkofalowców.
Walny zjazd delegatów wybrał również nowy skład zarządu glównego w osobach:
prezes – płk A. Jegliński
(SP5CM)
sekretarz generalny
–
mgr J. Piotrowski (SP5NE)
oraz członkowie zarządu:
– kpt. A. Dziergowski
(SP5ZM)
– inż. P. Kaniut (SP9ACL)
– M. Kapczyński (SP5SB)
– inż. E. Kawczyński
(SP8CK)
– inż. A. Kosiarski (SP5AY)
– W. Nietyksza (SP5FM)
– inż. W. Wysocki (SP2DX)
Paromiesięczna przerwa
w wydawaniu biuletynu spowodowana była organizacją
wydawnictw PZK i przejściem na inną formę kolportażu „Krótkofalowca Polskiego”, który od tego roku został
przekazany PP „Ruch” i w
cenie zł 6.– był do nabycia
w kioskach.
Chęć dorównania innym
zagranicznym organizacjom
krótkofalarskim, posiadającym własne wydawnictwa,
skłoniła władze PZK do
przejścia na tę formę wydawania i kolportażu.
Jednak duże zwroty nie
sprzedanych numerów, wynikające być może ze zbyt słabej
propagandy i popularyzacji
tego wydawnictwa w społeczeństwie, doprowadziły
z końcem 1960 roku do likwidacji biuletynu „Krótkofalowiec Polski”, jak i całego
działu wydawnictw PZK, ale
czytając pierwszy po przerwie
numer biuletynu nie wyczuwamy tej trudności. Numer
Jan SP6FZ
cechuje optymizm. Na pierwszych stronach znajdujemy
szereg życzeń pod adresem
redakcji, jak i samego PZK,
wypowiedzi Ministra Łączności mgr inż. Z. Moskwy,
prezesa ZG PZK A. Jeglińskiego (SP5CM), prezesa ZG
LPŻ gen. bryg. J. Turskiego
i naczelnika harcerstwa Z.
Zakrzewskiej.
Numer ten przynosi również odezwę przedzjazdową
„Do wszystkich krótkofalowców polskich”, podpisaną przez władze PZK, LPŻ
i ZHP. W sprawach ściśle
krótkofalarskich, poza bogatym działem technicznym,
znajdujemy doniesienia o nowych osiągnięciach na UKF.
Opracowanie: Karolina SQ5LTZ
Dokończenie w następnym
numerze.
Silent Key
SP4FH s.k.
Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 3 listopada 2010 zmarł nagle w wieku 51 lat Janusz Lewczuk SP4FH.
Koleżeński, o olbrzymiej wiedzy, nigdy nie odmawiający nikomu swojej bezinteresownej pomocy konstruktor.
Zawsze pogodny i umiejący słuchać innych.
Pogrzeb odbył się 6 listopada 2010.
Przyjaciele: Marek SP4MPB, Jacek SP4TKO, Krzysztof SP7DCS
SQ3MKY s.k.
W dniu 7 listopada br zmarł członek oddziału nadnoteckiego OT-23 w Pile kolega Marcin Uchman SQ3MKY,
członek PZK. Niedawno został członkiem PZK, zakupił w tym roku radio i zaczął robić łączności. Zdążył wysłać
kilkanaście kart QSL oraz otrzymać kilka. Był osobą niepełnosprawną, niedowidzącą oraz bardzo schorowaną.
Cześć jego pamięci!
Zarząd i członkowie OT-23 w Pile
Prezes OT-23 Adam SP3EA
8
KRÓTKOFALOWIEC
POLSKI
12/2010
WYDANIE SPECJALNE
a
k
ł
ó
p
s
ki
n
i
l
o
h
c
E
Najnowszy numer specjalny ŚR
(„Świat Radio Plus” pt. Echolink
i spółka opracowany przez
Krzysztofa Dąbrowskiego OE1KDA) jest poświęcony
zasadom pracy amatorskich sieci
radiowo-internetowych, szerokiej
gamie rozwiązań technicznych,
sposobom korzystania z nich oraz
argumentom za i przeciw ich
wykorzystaniu.
Dołączony do numeru dysk CD
zawiera nie tylko liczne programy
związane z Echolinkiem, D-Star
i innymi systemami łączności radiowo-internetowych, ale również
programy przeznaczone dla wielu
innych dziedzin krótkofalarstwa.
Znaleźć więc na nim można zarówno programy do pracy emisjami
cyfrowymi albo do odbioru za pomocą odbiorników realizowanych
programowo (SDR), jak i programy
symulacyjne dla majsterkowiczów.
Osobny temat stanowią rozwiązania służące do komunikacji za
pomocą słabych sygnałów i do
badania propagacji przy użyciu
indywidualnych radiolatarni
małej mocy pracujących emisjami
WSPR, QRSS, Hella i innymi.
W miarę możliwości wybór
programów uwzględnia oprócz
systemu Windows także i inne
platformy sprzętowo-programowe: Linuksa, Mcintosha i PocketPC, a do części z nich dodano
instrukcje w języku polskim w tłumaczeniu OE1KDA.
Dodatkowo na CD zamieszczono
drugie wydanie historii polskich
radiotechników.
Numer specjalny „Echolink i spółka” dostępny jest w salonach
prasowych Empik oraz na
www.sklep.avt.pl. Kosztuje 28
zł, zaś Prenumeratorzy „Świata
Radio” mogą go nabyć z rabatem
w wysokości 50% (14 zł). Wpłaty
należy dokonać na konto
97 1600 1068 0003 0103 0305 5153.
Skorzystałem z Echolinku. Działa i bardzo mi
się podoba, bo na UKF można
robić łączności z zagranicą.
/SP5XHN/
W moim przypadku Echolink to jedyny
sposób komunikacji. Pozbyłem się sprzętu
w wyniku nagłej potrzeby finansowej.
Na KF nie rozmawiałem - miałem tylko
2 m i 70 cm. Aż tu nagle zrobiłem QSO
z Południową Afryką na 70 cm... SUPER...
Popieram w 100% Echolink.
/SQ8CMF/
Echolink odkryłem w 2005 roku i od tego
czasu ciągle z nim eksperymentuję.
W 2008 roku uruchomiłem bramkę
Echolink-IRLP.
/K0KN/
Moim zdaniem, mówiąc zwięźle: Echolink nie
powstał po to, aby można było się chwalić
dalekimi łącznościami. Pomaga on jednak
słabym, ręcznym czy ruchomym stacjom
albo stacjom pracującym z prowizorycznego
QTH nawiązać pożądane łączności. I nie jest
on niczym więcej, ale także i niczym mniej.
Odległość do najbliższego przemiennika
echolinkowego może wynosić na
przykład 50 km, a to już jest
łączność radiowa.
/DO6FM/
Echolink niczego nie zastępuje. Jest
dodatkowym do istniejących systemem
łączności pokazującym młodzieży, co
można osiągnąć, korzystając z prostych
radiostacji, łączy DSL, serwerów WWW
i komputera PC. I chyba nie chcemy
przespać tej szansy???
/DO6FM/
Usłyszałem australijskiego krótkofalowca
na częstotliwości VK2BGL, odpowiedziałem
i przeprowadziliśmy fajną łączność.
/z witryny ARI w Weronie/
Możesz spacerować wokół domu z ręczną
radiostacją, rozmawiając z Włochami lub
Hiszpanią. Wyobraź sobie
miny sąsiadów... ha ha.
/KH6JPL/
Najważniejsze aby aktywni krótkofalowcy nie rezygnowali z wypróbowywania nowych technik wskutek
negatywnego stanowiska osób
niechętnych wprowadzaniu nowości do
naszego hobby, ponieważ to właśnie
aktywni amatorzy
ożywiają krótkofalarstwo.
/DO6BCO/
Echolink jest potrzebny komuś, kto chce
w prosty sposób umówić się na dalekie
łączności nawet wówczas, gdy warunki
propagacji są złe.
Echolink aktywuje ludzi i pasma.
Echolink jest dziedziną eksperymentalną.
Echolink przygotowuje ultrakrótkofalowców
do światowych łączności.
Echolink ożywia pasma amatorskie
i przyczynia się do ich obrony.
/DL8RDL/
EchoLink został wymyślony przez ludzi i dla
ludzi. Fajna sprawa, jeżeli chodzi o brak
możliwości technicznych do
stawiania pola antenowego.
/SQ8OY/

Świat Radio 12/2010

Transkrypt

Podobne dokumenty

Antena TV pokojowa DVB

Antena DVB-T Białystok. Wymiary anteny: Widok ogólny:

246,37 PLN brutto

Odbiornik nasłuchowy SSB/CW 80 m

Antena ANT 12 jest specjalnie zaprojektowana do odbioru sygnału

Dane techniczne radia