prognoza oddziaływania na środowisko

Transkrypt

PROGNOZA
ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego
oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima
w Olsztynie.
Autorzy
mgr Łucja Krupińska
mgr Zbigniew Zaprzelski
Olsztyn, kwiecień 2014
Spis treści.
2
1. Informacje o zawartości, głównych celach projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla
terenu obejmującego północną część Trzcinowiska kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i
ul. Tuwima w Olsztynie oraz jego powiązaniach z innymi dokumentami............................................................................. 3
2. Istniejący stan środowiska oraz ustalenia obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego
na obszarze objętym projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego
północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w
Olsztynie. .............................................................................................................................................................................. 4
3. Ustalenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz potencjalne zmiany stanu
środowiska przyrodniczego w przypadku braku realizacji projektu dla terenu obejmującego północną część
Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie. .......................... 9
4. Ocena wpływu na elementy środowiska realizacji projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al.
Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie. .............................................................................................................................. 15
5. Istniejące problemy ochrony środowiska istotne z punktu widzenia realizacji projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny
połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie, w szczególności dotyczące obszarów podlegających
ochronie na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.................................................................. 16
6. Cele ochrony środowiska ustanowione na szczeblu międzynarodowym albo krajowym, istotne z punktu widzenia
projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną część
Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie oraz sposoby,
w jakich te cele i inne problemy środowiska zostały uwzględnione podczas opracowywania dokumentu. ........................ 17
7. Przewidywane znaczące oddziaływania na środowisko w tym oddziaływania bezpośrednie, pośrednie, wtórne,
skumulowane, krótkoterminowe, średnioterminowe i długoterminowe, stałe i chwilowe, pozytywne i negatywne. .......... 19
7.1. Przewidywane znaczące oddziaływanie na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz integralność tego
obszaru; ............................................................................................................................................................................... 19
7.2. Przewidywane oddziaływanie (w tym znaczące) na środowisko i poszczególne jego elementy, z uwzględnieniem
zaleŜności między tymi elementami środowiska i między oddziaływaniami na te elementy. ............................................. 19
8. Rozwiązania mające na celu zapobieganie, zmniejszanie lub kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań
na środowisko, mogących być rezultatem realizacji projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al.
Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie, w szczególności na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz
integralność tego obszaru (o ile to uzasadniają cele i geograficzny zasięg projektowanego dokumentu w stosunku do
obszaru Natura 2000)”......................................................................................................................................................... 22
9. Rozwiązania alternatywne do rozwiązań zawartych w projekcie zmiany miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone
pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie wraz z uzasadnieniem ich wyboru oraz opis metod dokonania
oceny prowadzącej do tego wyboru albo wyjaśnienia braku rozwiązań alternatywnych, w tym wskazania
napotkanych trudności wynikających z niedostatków techniki lub luk we współczesnej wiedzy. ...................................... 23
10. Informacje o moŜliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko. .................................................................... 23
11. Informacje o metodach zastosowanych przy sporządzaniu prognozy. .......................................................................... 24
12. Przewidywane metody analizy skutków realizacji postanowień projektowanego dokumentu oraz częstotliwości
jej przeprowadzania............................................................................................................................................................. 24
13. Streszczenie w języku niespecjalistycznym................................................................................................................... 24
Załącznik.
1. Orientacja w skali 1:10000
2. Mapa struktury ekofizjograficzej terenu w skali 1:2000
Prognoza oddziaływania na środowisko projektu mpzp dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska
Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie.
Eko-opis Olsztyn, 2014
3
1.
Informacje o zawartości, głównych celach projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną część
Trzcinowiska kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima
w Olsztynie oraz jego powiązaniach z innymi dokumentami.
Konieczność wykonania niniejszej prognozy oddziaływania na środowisko wynika z
Ustawy z dn. 3.10.2008 r. – o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. nr 199
z 2008 r., poz. 1227). Artykuł 51 ust.1 tej ustawy, w powiązaniu z art.46 pkt.1. nakłada obowiązek
wykonania prognozy oddziaływania na środowisko między innymi do projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego. Prognoza niniejsza została opracowana na podstawie tego
prawa.
Zakres i szczegółowość informacji zawartych w niniejszej prognozie zostały opracowane
zgodnie z treścią art. 51. ust. 2 wymienionej ustawy. Wzięto teŜ pod uwagę uzgodnienia z
Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Olsztynie i Powiatowym Inspektorem
Sanitarnym w Olsztynie.
W obecnie obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego Miasta Olsztyna (uchwalonym przez Radę Miasta Olsztyn Uchwałą nr
XXXVII/660/13 z dnia 15 maja 2013 roku), omawiany teren znajduje się w strefie funkcjonalnej
U – strefa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. W Studium tereny te przeznacza się generalnie
do utrzymania istniejących obszarów usług nauki i szkolnictwa wyŜszego oraz rezerw na ich
dalszy rozwój. W granicach strefy wyznacza się takŜe obszary rozwoju usług ogólno miejskich
(średniej i niskiej intensywności), mieszkalnictwa średniej intensywności z przewagą zabudowy
wielorodzinnej oraz mieszkalnictwa niskiej intensywności z przewagą zabudowy jednorodzinnej
oraz zieleni urządzonej, parkowej i izolacyjnej, a takŜe zieleni nieurządzonej. Na terenie pomiędzy
Al. Warszawską a rzeką Łyną wskazuje się na uzupełnienie oferty usługowej strefy o tereny
i obiekty turystyki, sportu i rekreacji.
Dopuszcza się intensyfikację zabudowy na terenach zainwestowanych przy zachowaniu
historycznych układów urbanistycznych objętych ochroną.
W odniesieniu do terenów „Trzcinowiska” ustala się jego utrzymanie jako rozległych
trenów zieleni nieurządzonej oraz częściowe przystosowanie ich dla potrzeb rekreacji. Wskazuje
się na utrzymanie optymalnego poziomu wód odpowiedniego dla biologii Trzcinowiska.
Dopuszcza się tworzenie lub odtworzenie dawnych lokalnych zbiorników wodnych.
W Studium wskazuje się na występowanie w strefie obszarów problemowych B26 i B29 –
obszary częściowej ochrony konserwatorskiej oraz K3, K5 – ochrony krajobrazu oraz strefy OW –
obserwacji archeologicznej. Na terenie objętym projektem planu występują obszary B29 oraz K5,
a takŜe OW w granicach którego znajduje się cały przedmiotowy teren.
Zaopatrzenie w wodę ustala się z istniejącej i projektowanej sieci wodociągowej, zakazuje
się stosowania indywidualnych ujęć wody. Odprowadzenie ścieków sanitarnych na istniejącą
oczyszczalnię ścieków poprzez istniejący i projektowany system kanalizacyjny; zakazuje się
stosowania: zbiorników bezodpływowych na gromadzenie ścieków sanitarnych i indywidualnych
oczyszczalni ścieków. Odprowadzenie ścieków deszczowych do odbiorników istniejącą i
projektowaną siecią kolektorów i kanałów deszczowych z oczyszczeniem, zgodnie z przepisami
odrębnymi. Wprowadza się nakaz odprowadzenia ścieków deszczowych z istniejących i
projektowanych powierzchni szczelnych ulic, placów i parkingów do sieci kanalizacji deszczowej;
zaleca się stosowanie miejscowej retencji wód opadowych oraz miejscowe zagospodarowanie wód
opadowych z pozostałych powierzchni. Zaopatrzenie w ciepło naleŜy zapewnić z sieci cieplnej lub
indywidualnie, w oparciu o gaz ziemny, olej opałowy, drewno, energię elektryczną lub inne,
ekologiczne źródła energii.
25 stycznia 2012 roku Rada Miasta Olsztyna podjęła Uchwałę nr XIX/316/12 w sprawie
przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu
4
obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al.
Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie.
Projekt planu składa się z tekstu i załącznika graficznego będącego rysunkiem projektu
planu na podkładzie mapy sytuacyjno-wysokościowej.
2. Istniejący stan środowiska oraz ustalenia obowiązujących miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego na obszarze objętym projektem miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną część
Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima
w Olsztynie.
Istniejący stan środowiska.
Teren projektowanego planu znajduje się na Pojezierzu Olsztyńskim, w południowej części
miasta Olsztyna. Obejmuje tereny połoŜone na wschód od al. Warszawskiej i na północ od ul.
Tuwima (nowej), łącznie z północną częścią Trzcinowiska Kortowskiego. Granicę południową
terenu wyznacza fragment ul. Tuwima, natomiast zachodnią – fragment al. Warszawskiej.
Wschodnia oraz północna granica przebiega skrajem osiedla Podgrodzie. Powierzchnia terenu
wynosi około 22 ha.
Rzeźba terenu jest głównie wynikiem działalności lądolodu fazy pomorskiej ostatniego
zlodowacenia oraz modyfikacji procesami zachodzącymi w holocenie.
Większość omawianego obszaru (część północno-wschodnia) to rozległe i głębokie
wytopisko, wypełnione holoceńskimi osadami organicznymi, w części północnej o grubości
dochodzącej do ponad 8 m. W większości są to gytie (głównie gytia organiczno-wapienna),
nadścielone dość cienką warstwą torfu (o grubości kilkudziesięciu centymetrów lub nieco ponad
metr na obrzeŜach wytopiska). Są to tereny bagienne, obecnie nieuŜytkowane gospodarczo,
stanowiące część północną obszaru zwanego „Trzcinowisko Kortowskie”.
„Trzcinowisko Kortowskie”, będące w większości doliną Łyny, niegdyś było
przepływowym jeziorem. Kotlinę dawnego jeziora zamykało od północy wzniesienie, połoŜone
między ulicą Obrońców Tobruku, a al. Niepodległości. Wykonanie sztucznego przekopu
(prawdopodobnie w wieku XIX lub na początku wieku XX) przez wzgórze prawdopodobnie
przyspieszyło osuszenie doliny. Na sztuczne przerwanie akumulacji jeziorowo – bagiennej
wskazuje takŜe duŜa grubość osadów jeziornych (gytii), przykrytych tylko cienką warstwą osadów
bagiennych (torfu). Osuszenie to umoŜliwiło uprawę łąkarską większości terenów „Trzcinowiska
Kortowskiego”. Kolejnym następstwem tego było stopniowe ich zabagnianie – głównie w wyniku
naturalnego procesu obniŜania się powierzchni, zachodzącego w wyniku utleniania materii
organicznej odwodnionych torfowisk. Przeciwdziałając procesowi zabagniania tereny
„Trzcinowiska Kortowskiego” zostały dodatkowo osuszone poprzez utworzenie rozległego
polderu, gdzie lustro wody w rowach jest utrzymywane za pomocą pomp poniŜej poziomu wody w
rzece. Niemniej proces obniŜania powierzchni postępował i obecnie tereny północnej części
„Trzcinowiska Kortowskiego” są w całości bagiennymi nieuŜytkami. Z porównania fragmentu
mapy z lat 20-tych XX-tego wieku wynikałoby, Ŝe powierzchnia bagien obniŜyła się od tego czasu
o około 0,8 m.
Natomiast część południowo-zachodnia obszaru opracowania to w większości tereny
wyniesione, zbudowane z piaszczystych osadów wodnolodowcowych osadzonych w czasie fazy
pomorskiej zlodowacenia Bałtyckiego (wg Szczegółowej mapy geologicznej Polski 1:50 000,
arkusz Olsztyn – PIG W-wa 1994). Są one obecnie w większości przekształcone zabudową, w tym
głównie zabudową usługową oraz nasypami, w części są ekstensywnie uŜytkowane rolniczo.
Fragment południowo-zachodniej części to takŜe nieuŜytek bagienny, będący fragmentem
doliny Łyny, oddzielony od reszty nową ulicą Tuwima. ObniŜenie to wypełniają takŜe osady
bagienne i jeziorne, lecz płytsze.
5
Na części terenów pierwotne osady nadścielone są antropogenicznymi nasypami.
Znaczną część gleb, połoŜoną na terenach zabudowanych, a takŜe nadścielonych gruntami
nasypowymi naleŜy zaliczyć do gleb zdegradowanych. Na niezabudowanych terenach
wyniesionych występują gleby pochodzenia mineralnego, kompleksów Ŝytnich, V i IV b klasy
bonitacyjnej.
W obniŜeniu pojeziornym doliny Łyny i wytopiska występują gleby bagienne, przewaŜnie
torfowe i mułowo-próchniczne.
Teren „Trzcinowiska Kortowskiego”, znajdujący się w obrębie omawianego obszaru to
teren podmokły, mocno zabagniony, z siecią kanałów i rowów melioracyjnych odprowadzających
wody z tego obszaru do Łyny poprzez stację pomp. Pokrywa go szuwar trzcinowy Phragmitetum
australis, z rozrzuconymi nielicznymi kępami krzewów i drzew, głównie wierzby szarej.
Pozostałe tereny w części niezabudowanej porośnięte są zielenią niską oraz lokalnie zielenią
wysoką, w tym jako zieleń towarzysząca zabudowie oraz przydroŜna.
Wśród roślin zielnych dominują trawy (Poaceae sp.). Poza tym zanotowano występowanie
takich gatunków jak: jastrzębiec kosmaczek (Hieracium pilosella), bylica piołun (Artemisia
absinthium), krwawnik pospolity (Achillea millefolium), mlecz polny (Sonchus arvensis), przytulia
czepna (Galium aparine), babka (Plantago sp.), przymiotno gałęziste (Erigeon ramosus), wyka
(Vicia sp.), ostroŜeń (Cirsium sp), wiesiołek dwuletni (Oenothera biennia), pokrzywa zwyczajna
(Urtica dioica), nawłoć kanadyjska (Solidago canadensis).
Wśród gatunków drzewiastych występują brzoza (Betula pendula), olsza czarna (Alnus
glutinosa), wierzba (Salix sp.), klon (Acer sp.), dąb (Quercus sp.), jesion wyniosły (Fraxinus
excelsior), lipa (Tilia sp.), bez czarny (Sambucus nigra).
Świat fauny na analizowanym terenie reprezentowany jest przez gatunki ptaków Ŝyjących w
bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy miejskiej oraz związanych z obszarem wodno-błotnym jakim
jest Trzcinowisko Kortowskie.
W obrębie Trzcinowiska Kortowskiego stwierdzono gniazdowanie 43 gatunków ptaków. Do
charakterystycznych dla tego obszaru gatunków lęgowych naleŜą: krzyŜówka, błotniak stawowy,
myszołów, Ŝuraw, derkacz, kuropatwa, kukułka. Liczne populacje lęgowe tworzą populacje
związane z szuwarami i podmokłymi turzycowiskami, w tym np.: łozówka, rokitniczka, potrzos,
trzcinniczek, trzciniak, świergotek łąkowy. Występują równieŜ gatunki związane z
zakrzewieniami wierzbowymi np. cierniówka, słowik szary, piecuszek, dziwonia, remiz. [źródło
Nowakowski, Dulisz, Lewandowski „Ptaki Olsztyna” Olsztyn 2006].
Część z wymienionych gatunków moŜe teŜ występować na terenie opracowania. Aczkolwiek w
stosunku do całości obszaru Trzcinowiska Kortowskiego część leŜąca na terenie opracowania jest
stosunkowo nieduŜa i obudowana ze wszystkich stron, co nie sprzyja występowaniu części
gatunków, w tym płochliwych.
Obszar opracowania znajduje się w zlewni Łyny. Średni przepływ rzeki wynosi 3,72
m3/sek (na wysokości ul. Tuwima - wg opracowania hydrologicznego z 1987 roku
„Hydroprojektu” Gdańsk) i jest stabilny (współczynnik nieregularności przepływu wynosi 2,9,
przy średniej dla rzek Polski około 10).
Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Olsztynie prowadził badania Łyny w 2006
roku w 10 przekrojach pomiarowo – kontrolnych na odcinku od poniŜej ujścia Marózki w Kurkach
do przekroju na granicy państwa w Stopkach. Wody Łyny na przewaŜającym odcinku
odpowiadały III klasie jakości (w skali pięciostopniowej), tylko w Redykajnach, po przyjęciu
ścieków z Olsztyna – pozostawały w klasie IV.
W 2009 roku Łyna objęta była monitoringiem operacyjnym, prowadzonym w 6 punktach
leŜących w 4 jednolitych częściach wód. Punkty w Rusi i Bartągu charakteryzują jednolitą część
wody „Łyna od wypływu z jez. Ustrych do Wadąga”. Stan ekologiczny wód Łyny w Rusi
oceniono jako dobry głównie ze względu na BZT5, które przekroczyło granice I klasy. Stan
6
ekologiczny wód Łyny w Brzezinach określono jako dobry ze względu na makrofity oraz
obniŜone stęŜenie tlenu.
Rzeka Łyna w 2011 roku objęta była monitoringiem diagnostycznym oraz operacyjnym.
Podobnie jak w 2010 roku jakość wody pod względem parametrów fizykochemicznych w
jednolitej części wody „Łyna od dopł. z jez. Jełguń do Kanału Dywity” odpowiadała I klasie
czystości. Wody Łyny spełniały wymagania dla obszarów chronionych.
Z map w skali 1:10000 (których dysponentem jest Warszawski Regionalny Zarząd
Gospodarki Wodnej), będących załącznikami do „Studium zagroŜenia powodzią na terenach
nieobwałowanych rzeki Łyna i Guber” wynika, Ŝe strefy zalewu rzeki o prawdopodobieństwie
wystąpienia 5 % i 1 % na terenie miasta Olsztyna pokrywają się i w zasadzie nie wykraczają poza
koryto rzeki.
Z informacji Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej Oddział Morski w Gdyni, Dział
Państwowej SłuŜby Hydrologiczno – Meteorologicznej w Białymstoku wynika, Ŝe za okres lat
1956 – 2002 stan maksymalny wody w rzece na wodowskazie „Kortowo” wynosił 156 cm (z dnia
23.07.1997 r.). Odpowiada to rzędnej terenu 102,51 m npm. (przy uwzględnieniu rzędnej zera
wodowskazu równym 100,92 m npm. nad poziom morza w układzie Kronsztadt). Wyliczony stan
średni wody w rzece za ten okres wynosi 101,77 m npm, a stan minimalny – 101,12 m npm.
Z powyŜszego wynika, Ŝe róŜnica między stanem maksymalnym wody w rzece, a jej stanem
średnim wynosi 74 cm. Natomiast róŜnica między stanem maksymalnym wody w rzece, a jej
stanem minimalnym wynosi 139 cm.
Dane te wykorzystano w opracowaniach ekofizjograficznych wykonanych dla miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego i dla Studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego miasta Olsztyna, do wyznaczenia potencjalnych terenów
zalewowych. Wyznaczone w ten sposób tereny zalewowe występują przede wszystkim na
terenach nadrzecznych w rejonie ul. Tuwima i obejmują takŜe wytopisko na terenie opracowania.
Na terenie opracowania wody opadowe z terenów wyniesionych odpływają
grawitacyjnie w kierunku obniŜeń, spływem powierzchniowym i odpływem gruntowym. Z terenu
obniŜeń, wchodzących w skład polderu, wody odprowadzane są kanałami melioracyjnymi do
stacji pomp (leŜącej poza terenem opracowania), a stamtąd przepompowywane są do rzeki Łyny.
Dawniej tereny te były odwadniane do rzeki grawitacyjnie. Z porównania rzędnych w rowach
melioracyjnych wytopiska na mapie sytuacyjno-wysokościowej ze stanami wody w rzece Łynie
wynika, Ŝe po zaniechaniu przepompowywania wody jej stan podniósł by się o kilkadziesiąt
centymetrów, a maksymalnie (przy stanach maksymalnych rzeki) do około 1,7 m.
W obniŜeniach pojeziernych i wytopiskowych występują zaskórne wody gruntowe. Ich
zwierciadło zalega kilkadziesiąt centymetrów pod powierzchnią terenu. Na terenie polderu –
Trzcinowiska Kortowskiego, taki stan wód gruntowych utrzymywany jest sztucznie. Poziom
naturalny – wyŜszy o kilkadziesiąt centymetrów, spowodował by zalanie części terenów polderu.
Na terenach wyniesionych wody gruntowe zalegają głębiej – zwykle kilka metrów pod
powierzchnią terenu, przy czym ich poziom zwykle związany jest z pobliskim terenem
bagiennym. Jest to specyfiką zwłaszcza występujących tu gruntów piaszczystych.
Teren opracowania, jak i prawie cały teren miasta Olsztyna, znajduje się w obrębie
Głównego Zbiornika Wód Podziemnych nr 213 Olsztyn.
Przyjęta przez Ministra Środowiska w 2008 roku „Dokumentacja określająca warunki
hydrogeologiczne dla ustanowienia obszaru ochronnego zbiornika wód podziemnych Olsztyn
(GZWP nr 213)” określiła przestrzennie obszary ochronne zbiornika, wydzielając wśród nich
obszary ochronne o zaostrzonych rygorach. Omawiany teren znajduje się w granicach zbiornika.
Jest on połoŜony na obszarze o zaostrzonych rygorach, czas dopływu zanieczyszczeń szacuje się
na 5-25 lat, odporność na zanieczyszczenie wód podziemnych określa się jako niską, a stopień
zagroŜenia jako średni.
7
Na obszarze opracowania nie występują udokumentowane geologicznie złoŜa kopalin,
ewidencjonowane w Bilansie Zasobów Kopalin i Wód Podziemnych w Polsce.
Z przeprowadzonej przez WIOŚ Olsztyn oceny stanu zanieczyszczenia powietrza
atmosferycznego w Olsztynie w roku 2010 wynika, Ŝe jakość powietrza pod względem niemal
wszystkich zanieczyszczeń mieści się w klasie A, co oznacza to, Ŝe poziom zanieczyszczeń nie
przekracza dopuszczalnego. Przekroczenia nastąpiły w zanieczyszczeniu benzo(a)pirenem,
którego głównym źródłem zanieczyszczenia jest spalanie paliw kopalnych, szczególnie
w indywidualnych domostwach, a takŜe być moŜe tworzyw sztucznych.
W latach 2011 i 2012 jakość powietrza w Olsztynie ze względu na zawartość benzo(a)pirenu
została oceniona w raporcie WOIŚ takŜe w klasie C, tj. nie odpowiadająca normom. Przekroczenia
dotyczą wyłącznie jakości powietrza ze względu na zdrowie ludzi. Nie zanotowano przekroczeń ze
względu na ochronę roślin.
Występujący w rejonie dokumentowanego obszaru hałas to głównie hałas komunikacyjny,
który pochodzi od samochodów i innych pojazdów mechanicznych na ulicach. Szczególnie
obciąŜona jest aleja Warszawska, a takŜe ulica Tuwima.
W 2001 - 2005 r. WIOŚ dokonał pomiarów natęŜenia hałasu komunikacyjnego
(samochodowego) na terenie miasta Olsztyna. W punkcie pomiarowym nr 3 (przy al.
Warszawskiej) zlokalizowanym w najbliŜszym sąsiedztwie analizowanego terenu, przy starej pętli
autobusowej w Kortowie, średnie wartości hałasu dla okresu 8 godzin przedstawiały się
następująco: 74,3 dB – w roku 2001, 72,3 dB – w roku 2002 70,7 dB – w roku 2003 71,1 dB – w
roku 2005.
W roku 2009 sporządzona została dla Olsztyna mapa akustyczna [geoportal – serwis
internetowy mapy akustycznej miasta Olsztyn]. Z map zagroŜenia hałasem wynika, iŜ hałas
komunikacyjny w bezpośrednim sąsiedztwie al. Warszawskiej oraz ul. Tuwima w porze dziennej
kształtuje się na poziomie 65 -70 dB, a w porze nocnej 55-60 dB. W miarę oddalania od tych dróg
poziom hałasu obniŜa się.
Na mapie wraŜliwości wśród terenów chronionych przed hałasem na obszarze opracowania
wyróŜniono teren wytopiska zaliczając go do terenów wypoczynkowych.
Przy al. Warszawskiej na terenie opracowania są teŜ 2 wielorodzinne budynki mieszkalne,
które teŜ powinny być objęte ochroną przed hałasem.
Obecnie obowiązujące prawo w tym względzie (tj. rozporządzenie Ministra Środowiska z
1.X.2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w
środowisku) jest na ogół bardziej tolerancyjne niŜ poprzednie. Dla terenów mieszkaniowousługowych oraz rekreacyjno – wypoczynkowych dopuszczalny poziom hałasu od dróg i linii
kolejowych w odniesieniu do jednej doby wynosi w porze dziennej (LAeqD) wynosi 65 dB, a
dopuszczalny poziom hałasu w porze nocnej (LAeqN) wynosi 56 dB. Natomiast do prowadzenia
długookresowej polityki w zakresie ochrony przed hałasem normy te są jeszcze wyŜsze i wynoszą:
w porze dziennej (LDWN) - 68 dB, a w porze nocnej (LN) - 59 dB.
Analizując mapy akustyczne hałasu w serwisie internetowym mapy akustycznej miasta Olsztyn w
aspekcie norm właściwych do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony przed
hałasem tj. (LDWN) i (LN) moŜna stwierdzić, Ŝe niewielkie przekroczenia hałasu drogowego (do 5
dB) występują w bezpośrednim sąsiedztwie Al. Warszawskiej.
Ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Na omawianym terenie obowiązują obecnie postanowienia następujących planów
zagospodarowania przestrzennego:
- Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów Uniwersytetu WarmińskoMazurskiego w Kortowie – miasto Olsztyn uchwalony Uchwałą Nr XX/281/03 Rady Miasta
Olsztyn z dnia17 grudnia2003 r. ;
8
- Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Brzeziny –Pozorty w części
obejmującej pas drogowy ul. Tuwima w Olsztynie uchwalony Uchwałą Nr XI/177/03 Rady Miasta
Olsztyn z dnia 25 czerwca 2003 r.;
- Zmiana miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Brzeziny –
Pozorty oraz planu szczegółowego UN-8 Brzeziny Pozorty w Olsztynie uchwalony Uchwałą Nr
XXXVI/41/97 z dnia 25 czerwca 1997 r.;
Większość omawianego terenu znajduje się w granicach obowiązującego planu
„Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenów Uniwersytetu WarmińskoMazurskiego w Kortowie”, w którym przeznacza się tereny pod tereny urządzeń sportowych (US),
tereny zabudowy wielorodzinnej (MW), tereny usług związanych z administracją (UA), a takŜe
parkingi (P). Ponadto wyznacza się tereny zieleni, w tym tereny zieleni nieurządzonej podmokłej
(ZNp) oraz zieleni urządzonej (ZU).
Wyznaczone w planie tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (MW) oraz teren
usług związanych z administracją (UA) to tereny zabudowy w większości juŜ istniejącej,
adaptowanej, przy ul. Warszawskiej i w jej pobliŜu.
Adaptuje się równieŜ istniejące tereny związane z zabudową laboratoryjno-produkcyjną
(S), przy ul. Tuwima (starej).
Tereny określone w planie jako tereny urządzeń sportowych (US) leŜą po obu stronach ul.
Tuwima (starej). Są one rezerwowane na cele sportowe budowy zespołu małych boisk (dopuszcza
się ewentualną budowę zaplecza w niezbędnym zakresie) oraz teren zarezerwowany na budowę
obiektów sportowych zespołu krytych basenów i sali sportowej wraz z niezbędnym zapleczem do
prowadzenia zajęć dydaktycznych i zawodów sportowych. Obiekty winny odznaczać się staranną
architekturą dobrze wkomponowaną w otaczający teren z uwzględnieniem panoramy miasta.
Obiekty winny być włączone do istniejącego uzbrojenia sieci miejskiej kanalizacji sanitarnej,
wodociągowej, energetycznej i gazowej. Na tym terenie zrealizowana została budowa pływalni
uniwersyteckiej.
W planie przeznacza się takŜe tereny pod parkingi (P), w tym parking dwupoziomowy
przeznaczony dla samochodów osobowych na około 900 stanowisk (między ul. Tuwima (starą i
nową, w sąsiedztwie ul. Warszawskiej) oraz parking dla samochodów osobowych na około 160
miejsc (na północ od ul. Tuwima (starej), w pobliŜu skrzyŜowania z ul. Iwaszkiewicza).
Wymienione wyŜej tereny zieleni określone w planie to głównie teren zieleni naturalnej
podmokłej – adaptowany teren podmokłych obniŜeń, gdzie dopuszcza się uzupełnianie zielenią,
tworzenie ciągów spacerowych oraz oczek wodnych. Projektowany parking przy Al.
Warszawskiej oddziela się od dróg terenem zieleni urządzonej.
W zakresie infrastruktury technicznej ustala się następujące zasady:
podłączenie projektowanej zabudowy do systemu wodociągowego dostarczającego
wodę dla mieszkańców miasta;
podłączenie nowej zabudowy do miejskiego systemu kanalizacji sanitarnej. Wyklucza
się stosowanie zbiorników bezodpływowych lub oczyszczalni indywidualnych.
Istniejącą oczyszczalnię ścieków przy ul. Warszawskiej, uŜytkowaną jedynie na cele
dydaktyczne adaptuje się do czasu wyeksploatowania;
odprowadzenie wód opadowych z terenów utwardzonych do istniejącego systemu
kanalizacji deszczowej, z wyjątkiem południowego fragmentu terenów Kortowa III,
gdzie brak jest odbiornika. Na wylotach sieci kanalizacyjnej do wód
powierzchniowych (rzeka Kortówka i jezioro Kortowskie) nakazuje się zainstalować
separatory piasku, szlamu i substancji ropopochodnych;
dopuszcza się ogrzewanie inne niŜ realizowane obecnie z kotłowni „Kortowo”. W
wypadku stosowania indywidualnych systemów grzewczych wyklucza się takie paliwa
jak węgiel kamienny, węgiel brunatny i koks.
9
Zmiana miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Brzeziny – Pozorty
oraz planu szczegółowego UN-8 Brzeziny Pozorty w Olsztynie uchwalona Uchwałą Nr
XXXVI/41/97 z dnia 25 czerwca 1997 r. obejmuje nieduŜy fragment terenu połoŜony za terenem
boisk Szkoły Podstawowej nr 29, który przeznaczony jest pod zieleń łęgową (AŁ1), w
perspektywie uŜytek ekologiczny.
Natomiast Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Brzeziny –
Pozorty w części obejmującej pas drogowy ul. Tuwima w Olsztynie uchwalony Uchwałą Nr
XI/177/03 Rady Miasta Olsztyn z dnia 25 czerwca 2003 r. obejmuje niewielki skraj południowozachodni omawianego terenu, przy skrzyŜowaniu ulicy Tuwima i Al. Warszawskiej.
3.
Ustalenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz
potencjalne zmiany stanu środowiska przyrodniczego w przypadku braku realizacji
projektu dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz
tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie.
Ustalenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W projekcie planu pod zainwestowanie przeznacza się południowo-zachodnią część obszaru
opracowania. Przewiduje się tereny o funkcji mieszkaniowo-usługowej (MWU), usług
nieuciąŜliwych (U), usług ogólno miejskich (UAN) oraz usług sportu, turystyki i rekreacji (UST).
Pod zabudowę mieszkaniowo-usługową w projekcie planu wyznacza się cztery tereny
elementarne, są to:
- teren 1MNU przy Al. Warszawskiej, gdzie adaptuje się istniejąca zabudowę – budynek
ujęty w gminnej ewidencji zabytków – nie dopuszcza się rozbudowy zabudowy oraz zmiany
gabarytów istniejącego budynku. Dopuszcza się remont budynku, podnoszenie standardu lokali
oraz zmianę przeznaczenia lokali mieszkalnych na funkcję usług nieuciąŜliwych.
-teren 2MNU przy Al. Warszawskiej, gdzie adaptuje się istniejący budynek (Al.
Warszawska 111) - wpisany do rejestru zabytków, dopuszcza się realizację nowego budynku w
odległości minimum 18 m od istniejącego budynku historycznego; w elewacji naleŜy stosować
materiały zharmonizowane z zabudową historyczną, dachy strome, dwuspadowe pokryte
dachówką ceramiczną ceglastoczerwoną matową, wysokość budynku do 2 kondygnacji plus
poddasze uŜytkowe. Wyznacza się maksymalną powierzchnię zabudowy na 4% oraz intensywność
zabudowy od 0,5 do 0,9, a takŜe minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej na 30%.
- teren 3MWU z podstawowym przeznaczeniem pod usługi ogólnomiejskie (takie jak
naukowo-badawcze, laboratoryjno-produkcyjne, usługi związane z ochroną zdrowia). Jako
przeznaczenie dopuszczalne wyznacza się zabudowę mieszkaniową i usługowo-mieszkaniową, z
usługami nieuciąŜliwymi.
Zabudowę lub jej część stanowiącą zabudowę mieszkaniowa wielorodzinną naleŜy realizować w
formie zespołu obiektów tworzących harmonijny zespół odrębnych brył, winno się unikać
obiektów o masywnych formach dominujących lub agresywnych; dopuszcza się realizację
wolnostojących budynków o funkcji usługowej lub mieszkaniowej; dopuszcza się adaptację
istniejących budynków.
Projekt planu wskazuje na zagospodarowanie terenu pomiędzy budynkami zielenią oraz
ograniczenie stosowania nawierzchni nieprzepuszczalnych. Dla parkingów terenowych większych
niŜ 10 miejsc postojowych nakazuje się wprowadzić zadrzewienia – zgodnie z zasadą minimum 1
drzewo na 5 miejsc postojowych.
Projektem planu ustala się formę zabudowy oraz gabaryty budynków mieszkalnych, mieszkalnousługowych i usługowych, w tym:
10
- wysokość budynku do 8 kondygnacji, z wyłączeniem terenu konserwatorskiej ochrony
krajobrazowej K5, gdzie wysokość budynku ustala się maksymalnie na 6 kondygnacji
naziemnych; wysokość budynków o funkcji wyłącznie usługowej do 3 kondygnacji;
-wysoki standard obiektów, w tym wysoki standard wykończenia;
- kształt dachu dowolny wykluczeniem form dachu mansardowego, dachy stromego
jednopołaciowego;
Określa się równieŜ maksymalna powierzchnię zabudowy na 50% powierzchni ogólnej działki,
intensywność zabudowy od 0,1 do 1,6 oraz minimalną powierzchnię biologicznie czynną na 30%.
- teren 4MWU, z podstawowym przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniowo-usługową,
w tym usługi nieuciąŜliwe. Dopuszcza się realizacje zabudowy o funkcji mieszkaniowej bądź
zabudowy w całości o funkcji usługowej. Zabudowę naleŜy kształtować jako zintegrowany
kompozycyjnie kompleks, zakazuje się stosowania kątów ostrych w bryłach budynków, winno się
unikać obiektów o formach masywnych, dominujących lub agresywnych. Projekt planu wskazuje
na zagospodarowanie terenu pomiędzy budynkami zielenią oraz ograniczenie stosowania
nawierzchni nieprzepuszczalnych. Istniejące drzewa przeznacza się do zachowania w
maksymalnym stopniu, a teren wokół drzew winno się zagospodarować w sposób umoŜliwiający
naturalna ich wegetację.
Projektem planu ustala się formę zabudowy oraz gabaryty budynków mieszkalnych, mieszkalnousługowych i usługowych, w tym:
- wysokość budynku do 4 kondygnacji, w tym poddasze uŜytkowe ; wysokość budynków o funkcji
wyłącznie usługowej do 2 kondygnacji;
- formę dachu – stromy o kacie nachylenia 30o – 45o, z wykluczeniem dachu mansardowego oraz
jednopołaciowego;
- pokrycie połaci dachowych – dachówka ceramiczna matowa w kolorze ceglastoczerwonym;
Określa się równieŜ maksymalną powierzchnię zabudowy na 50% powierzchni ogólnej działki,
intensywność zabudowy od 0,1 do 1,2 oraz minimalną powierzchnię biologicznie czynną na 25%.
W granicach terenu przeznaczonego pod usługi nieuciąŜliwe (U) wyklucza się lokalizację
wszelkiego typu warsztatów samochodowych, stacji obsługi pojazdów, myjni, stacji paliw,
składów oraz obiektów handlu hurtowego. Dopuszcza się realizację zabudowy mieszkaniowousługowej. Jako priorytet przy realizacji obiektu ustala się harmonijne wpisanie projektowanego
budynku w krajobraz, otaczającą zieleń oraz uwzględnienie sąsiedztwa zabudowy zabytkowej.
Projektem planu ustala się formę zabudowy oraz gabaryty budynków, w tym:
- wysokość budynku do 3 kondygnacji, w tym poddasze uŜytkowe;
- formę dachu – stromy o kącie nachylenia 30o – 45o, z wykluczeniem dachu mansardowego oraz
jednopołaciowego;
- pokrycie połaci dachowych – dachówka ceramiczna matowa w kolorze ceglastoczerwonym;
intensywność zabudowy od 0 do 1,2 oraz minimalną powierzchnię biologicznie czynną na 25%.
Projektem planu określa się teren usług ogólnomiejskich (UAN), na którym adaptuje się
istniejącą zabudowę dopuszczając równieŜ realizację nowej. Projekt planu wskazuje na
zagospodarowanie terenu pomiędzy budynkami zielenią oraz ograniczenie stosowania nawierzchni
nieprzepuszczalnych. Istniejące drzewa przeznacza się do zachowania w maksymalnym stopniu, a
teren wokół drzew winno się zagospodarować w sposób umoŜliwiający naturalną ich wegetację.
Projektem planu ustala się formę zabudowy oraz gabaryty budynków, w tym:
- wysokość budynku do 3 kondygnacji, przy czym w strefie do 40 m od granicy z terenem 3MWU
do 5 kondygnacji;
- formę dachu
- dowolna wykluczeniem form dachu mansardowego, dachu stromego
jednopołaciowego;
intensywność zabudowy do 1,5 oraz minimalną powierzchnię biologicznie czynną na 30%.
11
Projektem planu tereny pomiędzy ul. Tuwima (nową) a ul. Tuwima (starą) przeznacza się
pod tereny usług sportu, turystyki i rekreacji (UST), w tym wyznacza się:
- teren 1UST, gdzie jako przeznaczenie podstawowe określa się usługi sportu, turystyki,
rekreacji w tym obiekty hotelarskie, widowiskowo-sportowe, boiska sportowe, obiekty związane
z rehabilitacją, odnową biologiczną; jako przeznaczenie dopuszczalne ustala się usługi związane
z nauką, kulturą, administracją oraz ochroną zdrowia. Zakazuje się lokalizowania obiektów
usługowych związanych ze sportami motorowymi, samochodowymi oraz z uŜywaniem broni
palnej. Maksymalną wysokość zabudowy ustala się na 6 kondygnacji. Dopuszcza się realizacje
wolnostojącego parkingu wielopoziomowego dla samochodów osobowych do 4 nadziemnych
poziomów parkowania. Określa się równieŜ maksymalną powierzchnię zabudowy na 50%
powierzchni ogólnej działki, intensywność zabudowy do 1,5 oraz minimalną powierzchnię
biologicznie czynną na 25%.
Projektem planu ustala się powinność wkomponowania w zagospodarowanie terenu zieleni
istniejącej (szczególnie wieloletnich drzew) oraz istniejących rowów melioracyjnych; dopuszcza
się regulacje przebiegu i szerokości oraz częściowe skanalizowanie rowu melioracyjnego (do 50%
długości). Projekt planu wskazuje na zagospodarowanie terenu pomiędzy budynkami zielenią oraz
ograniczenie stosowania nawierzchni nieprzepuszczalnych. Dla parkingów terenowych większych
niŜ 10 miejsc postojowych nakazuje się wprowadzić zadrzewienia – zgodnie z zasadą minimum 1
drzewo na 5 miejsc postojowych.
- teren 2UST, gdzie adaptuje się budynek pływalni. Wprowadza się zakaz realizacji nowych
budynków. Teren wokół budynku naleŜy zagospodarować zielenią urządzoną, minimalizować
stosowanie nawierzchni nieprzepuszczalnych. Zieleń istniejącą naleŜy wkomponować w
zagospodarowanie terenu podkreślające walory krajobrazowe terenu. Dla parkingów terenowych
większych niŜ 10 miejsc postojowych nakazuje się wprowadzić zadrzewienia – zgodnie z zasadą
minimum 1 drzewo na 5 miejsc postojowych.
Projekt planu wyznacza równieŜ tereny zieleni, w tym zieleni urządzonej (ZU), zieleni
izolacyjnej (ZI) oraz zieleni naturalnej (ZN) w północno-wschodniej części obszaru opracowania.
Projektem planu na terenach zieleni urządzonej zakazuje się realizacji nowych budynków
i innych obiektów kubaturowych za wyjątkiem altan parkowych na terenach 1ZU i 2ZU (do 5
obiektów na terenie1ZU rozmieszczonych w róŜnych rejonach terenu; do 2 obiektów na terenie
2ZU). Na terenie elementarnym 1ZU dopuszcza się realizację urządzonego niewielkiego miejsca
wypoczynku, przejścia tras komunikacji pieszej, rowerowej, natomiast na terenie elementarnym
2ZU dopuszcza się realizację obiektów małej architektury i obiektów związanych z aranŜacją
miejsc wypoczynkowych takich jak: altana, ławki, plac zabaw itp. Na terenie 2ZU ustala się
adaptację istniejących budynków garaŜowych i gospodarczych, z wyłączeniem ich rozbudowy,
pod warunkiem zastosowania materiałów budowlanych zharmonizowanych z sąsiadującą
zabudową zabytkową (tzn. drewno, cegła, dachówka ceramiczna) w tym, zmianę form zadaszenia
istniejących budynków związaną ze zmianą pokrycia dachowego na tradycyjną dachówkę
ceramiczną, przy czym dopuszcza się rozbiórkę istniejących budynków garaŜowych
i gospodarczych oraz zakazuje się realizacji terenowych miejsc postojowych. Teren elementarny
3ZU przeznacza się do zagospodarowania zielenią, istniejący drzewostan do utrzymania.
Na terenie 2ZU ustala się linie zabudowy – wg budynków adaptowanych, wielkość
powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu w liniach rozgraniczających do 10 %
oraz minimalny procent powierzchni biologicznie czynnej: minimum 70 % powierzchni terenu w
liniach rozgraniczających, a takŜe intensywność zabudowy dla terenu w liniach rozgraniczających:
do 0,1.
Projektem planu na terenach zieleni izolacyjnej ustala się zieleń komponować
z uwzględnieniem izolacji akustycznej, przeciwpyłowej oraz ekspozycji cech krajobrazu. Winno
się zachować istniejącą zieleń wysoką, teren wokół drzew naleŜy zagospodarować w sposób
zapewniający naturalną wegetację. Wycinkę pojedynczych drzew dopuszcza się tylko w
12
przypadkach uzasadnionych koniecznością umoŜliwienia dojazdu na tereny przyległe lub
realizacją innych istotnych elementów zagospodarowania terenu. Dopuszcza się realizację: ciągów
komunikacji pieszej i pieszo-rowerowej wg wyznaczonych na rysunku orientacyjnych tras oraz
realizacje przejazdów kołowych, a takŜe realizację obiektów będących integralnymi elementami
systemu komunikacji miejskiej np. kioski, przystanki itp.. Ustala się zakaz wznoszenia budynków.
Projektem planu na terenie 1ZI dopuszcza się zastosowanie wzdłuŜ Al. Warszawskiej ekranów
przeciwhałasowych przy spełnieniu następujących warunków:
a) usytuowania ich w pasie zieleni składającego się z drzew i krzewów,
b) z zastosowaniem elementów konstrukcyjnych przeznaczonych do dwustronnego obsadzenia
roślinami pnącymi;
Projektem planu wyznacza się tereny zieleni naturalnej obejmujące istniejące trzcinowisko.
Jako przeznaczenie dopuszczalne: ustala się przeznaczenie fragmentów terenu na spokojną
rekreację związaną z edukacją przyrodniczą.
Według ustaleń planu na terenach 1ZN, 2ZN naleŜy zachować charakter istniejącej szaty roślinnej.
Dopuszcza się realizację rekreacyjnych ciągów pieszych wg wyznaczonych na rysunku planu
orientacyjnych tras, aranŜację miejsc wypoczynkowych, maksymalnie na terenach 1ZN i 2ZN - 5
miejsc o powierzchni do 50 m² kaŜde, realizację przyrodniczych ścieŜek edukacyjnych, realizację
kładek dla pieszych przez nawodniony obszar trzcinowiska łączących istotne elementy przestrzeni
wg orientacyjnej trasy wyznaczonej na rysunku planu, ww. kładki naleŜy projektować o lekkiej
konstrukcji, jako punktowo podparte; realizację ambon widokowych o lekkiej, aŜurowej
konstrukcji, związanych z zagospodarowaniem ścieŜek edukacyjnych – maksymalnie 3 obiekty
łącznie - na terenach 1ZN i 2ZN oraz utworzenie zbiorników wodnych w orientacyjnie
wyznaczonych rejonach na rysunku planu ZW1, ZW2, ZW3; a takŜe realizację infrastruktury
technicznej związanej z funkcjonowaniem ciągów komunikacyjnych. Na terenach zieleni
naturalnej wprowadza się następujące zakazy: tworzenia nasypów dzielących lub zmniejszających
obszar naturalnego zagłębienia terenu, stosowania nawierzchni szczelnych, w tym betonowych i
bitumicznych, realizacji budynków i innych obiektów kubaturowych (z wyjątkami), sytuowania
miejsc postojowych dla samochodów, sytuowania reklam, nośników reklamowych, nasadzeń
roślinnych niezgodnych z istniejącym charakterem przyrodniczym terenu.
Projektem planu dopuszcza się objęcie terenów ochroną np. utworzeniem uŜytku ekologicznego.
W projekcie planu ustala się zasady ochrony ładu przestrzennego, określa obszary
przestrzeni publicznej. Projektem planu nakazuje się realizację zabudowy charakteryzującej się
wysokimi standardami urbanistycznymi i architektonicznymi. W granicach planu wprowadza się
zakaz lokalizowania obiektów handlowych o powierzchni sprzedaŜy powyŜej 2000 m2 , zakaz
realizacji wolnostojących garaŜy oraz wiat garaŜowych, zakaz realizacji powtarzalnych typowych
hal o charakterze magazynowym, zakaz realizacji obiektów sportowych o funkcji związanej ze
sportami motorowymi oraz związanymi z uŜywaniem broni palnej, zakaz lokalizacji obiektów
związanych z obsługa samochodów, w tym warsztatów stacji paliw, myjni.
13
W zakresie ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego między innymi określa
się dopuszczalny poziom hałasu odpowiednio jak dla terenów mieszkaniowo - usługowych oraz
dla terenów rekreacyjno-wypoczynkowych. Wprowadza się powinność projektowania nowej
zabudowy o formach zharmonizowanych z otoczeniem, istniejącą zabudową, do wykończenia
stosować materiały charakterystyczne dla krajobrazu lokalnego; wszelkie obiekty budowlane
naleŜy projektować z uwzględnieniem poziomu wody gruntowej (nie niŜej niŜ 102,51); zakazuje
się w sezonie lęgowym ptaków prowadzenia robót budowlanych związanych z urządzaniem
przejść komunikacyjnych przez tereny ZN i ZU oraz prac związanych z realizacją drogi
dojazdowej 2KDD; zachowuje się obszar bagienny wskazując moŜliwość utworzenia uŜytku
ekologicznego; drzewa w obrębie planu przeznacza się do zachowania w maksymalnym stopniu,
teren wokół drzew winno się zagospodarować w sposób zapewniający naturalną wegetację;
dopuszcza się uzupełnienie drzewostanu z zachowaniem gatunków charakterystycznych dla
obszaru przyrodniczego, przesadzanie lub wycinkę pojedynczych drzew wyłącznie z przyczyn
uzasadnionych sposobem zagospodarowania zgodnie z przepisami odrębnymi; winno się stosować
na przewaŜającej powierzchni terenów zagospodarowywanych nawierzchnie wodoprzepuszczalne
(z wyjątkiem dróg oraz zespołów miejsc postojowych);
Projekt planu określa zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr
kultury współczesnej, w tym identyfikuje obiekty i obszary znajdujące się w rejestrze zabytków
nieruchomych województwa, ustala ochronę konserwatorską obiektów i obszarów znajdujących
się w gminnej ewidencji zabytków nie wpisanej do rejestru zabytków województwa. Ponadto
identyfikuje przestrzennie obszar konserwatorskiej ochrony krajobrazowej, w granicach którego
wszelką działalność naleŜy podporządkować ekspozycji wartości krajobrazowych, a takŜe obszar
częściowej ochrony konserwatorskiej obejmujący zabytkowe budynki mieszkalne z otoczeniem, w
tym zachowaniem drzewostanu.
W zakresie infrastruktury ustala się:
- zaopatrzenie w wodę z istniejącej sieci wodociągowej; zabrania się stosowania
indywidualnych ujęć wody;
- odprowadzenie ścieków sanitarnych z istniejącej i projektowanej zabudowy - do miejskiej
kanalizacji sanitarnej; zabrania się stosowania bezodpływowych zbiorników na
gromadzenie nieczystości ciekłych oraz lokalnych oczyszczalni ścieków;
- nakaz odprowadzenia ścieków deszczowych z utwardzonych szczelnych ulic i parkingów
do istniejącej lub projektowanej sieci kanalizacji deszczowej po podczyszczeniu w
piaskownikach i separatorach substancji ropopochodnych;
- zagospodarowanie wód opadowych i roztopowych z pozostałych powierzchni szczelnych i
utwardzonych (dachy, tarasy, ciągi piesze, itp.) w granicach nieruchomości, winno się
ograniczać powierzchnie szczelne, poprzez stosowanie materiałów i technologii
ograniczających odpływ wody deszczowej w celu zapobiegania zmniejszeniu naturalnej
retencji w zlewni, w przypadku braku takiej moŜliwości - odprowadzić wody opadowe do
sieci kanalizacji deszczowej z uwzględnieniem miejscowej retencji;
- zaopatrzenie w ciepło – w pierwszej kolejności z sieci cieplnej ewentualnie przy braku
takiej moŜliwości ze źródeł indywidualnych, w oparciu o ekologiczne źródła energii tj. gaz
ziemny, olej opałowy, energię elektryczną lub energię odnawialną; wyklucza się
stosowanie węgla i paliw węglopochodnych;
Rysunek projektu planu zawiera oznaczenie terenów zalewowych w dolinie rzeki Łyny,
wrysowanych według maksymalnego stanu wód rzeki z całego czterdziestosiedmioletniego okresu
obserwacji pobliskiego wodowskazu.
Analizowany projekt Miejscowego planu jest zgodny z ustaleniami obowiązującego
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Olsztyn.
14
Potencjalne zmiany środowiska w przypadku braku realizacji analizowanego projektu
planu.
Na przedmiotowym terenie obowiązują postanowienia wymienionych wyŜej miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego. Analizowany projekt miejscowego planu jest zmianą
obowiązujących planów. Oznacza to, Ŝe w przypadku braku jego realizacji, na omawianym terenie
będą obowiązywały ustalenia aktualnie obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego.
Ustalenia tych planów, w szczególności planu „Miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego terenów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Kortowie”, obejmującego
niemal cały obszar terenu objętego analizowaną zmianą, są znacznie mniej szczegółowe, tak w
zakresie zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, jak i w zasad ochrony środowiska,
przyrody i krajobrazu kulturowego, a takŜe zasad kształtowania zabudowy oraz wskaźników
zagospodarowania terenu.
Przeznaczone pod zainwestowanie tereny są niemal identyczne w planach obowiązujących
jak i w analizowanej ich zmianie. Porównując funkcje dla poszczególnych terenów, zwiększenie
intensywności zagospodarowania jest bardzo prawdopodobne na terenie 3MWU, w związku
głównie z dopuszczoną projektem planu liczbą kondygnacji (maksymalnie do 8 kondygnacji).
Obowiązujący plan nie przewiduje powstania drogi na obrzeŜu trzcinowiska, która to droga
w analizowanej jego zmianie łączy Al. Warszawską z ul. Tuwima (starą). Ustalenie to bardziej
ingeruje w środowisko przyrodnicze podmokłego i bagiennego terenu trzcinowiska, gdyŜ droga
prowadzona jest juŜ w jego obrębie, po obrzeŜu porośniętym w części kępami zieleni wysokiej.
Projekt planu, w przeciwieństwie do obowiązującego, wprowadza wskaźniki
zagospodarowania terenu takie jak maksymalna intensywność zabudowy oraz minimalna
powierzchnia biologicznie czynna, co powinno chronić teren przed nadmierną intensyfikacją
zabudowy czy zagospodarowania.
W pewnym zakresie moŜe dotyczyć to takŜe terenu trzcinowiska, gdyŜ obowiązujący plan
nie lokalizuje i nie ogranicza elementów jego urządzenia, w szczególności przebiegu i ilości
ścieŜek.
15
4. Ocena wpływu na elementy środowiska realizacji projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną
część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie.
róŜnorodność
biologiczną,
zwierzęta, rośliny
ludzi
wodę
powietrze
powierzchnię ziemi
krajobraz
klimat
zasoby naturalne
Zabytki i dobra
materialne
W stosunku do stanu
istniejącego
W stosunku do potencjalnych zmian środowiska
w przypadku braku
realizacji analizowanego
projektu planu
Obszary objęte
ochroną przyrody w
tym Natura 2000
Przewidywane oddziaływania (w tym oddziaływania bezpośrednie, pośrednie, wtórne, skumulowane, krótkoterminowe,
średnioterminowe i długoterminowe, stałe i chwilowe oraz pozytywne i negatywne) na następujące zagadnienia i aspekty środowiska:
0
0–
+
0
0–
–
+–
0
0
0
0
0–
+–
0
0+
+-
+
0
0
+0
Objaśnienia do tabeli:
„+” – oddziaływanie pozytywne lub zdecydowana przewaga oddziaływań pozytywnych;
„–" – oddziaływanie negatywne lub zdecydowana przewaga oddziaływań negatywnych;
„0” – oddziaływanie neutralne;
„+–” , „+0” , „–0” – oddziaływania niejednoznaczne i słabe (zarówno pozytywne, jak i negatywne; pozytywne i neutralne; negatywne i neutralne)
Prognoza oddziaływania na środowisko projektu mpzp dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie.
16
5. Istniejące problemy ochrony środowiska istotne z punktu widzenia realizacji projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną
część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul.
Tuwima w Olsztynie, w szczególności dotyczące obszarów podlegających ochronie na
podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.
Teren pracowania znajduje się poza obszarami objętymi prawnymi terytorialnymi formami
ochrony przyrody.
W odległości około 200 metrów na wschód od wschodniej granicy omawianego terenu
przepływa rzeka Łyna, która w obrębie działki wodnej wchodzi w skład Obszaru Chronionego
Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny. Obecnie obowiązują na tym obszarze postanowienia
rozporządzenia Nr 160 Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 19 grudnia 2008 roku w sprawie
Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny. (Dz.U. Nr 201 z dnia 31 grudnia 2008 r.).
Terenem o duŜej róŜnorodności środowiskowej z cennymi zespołami flory i fauny, w
szczególności awifauny, wg autorów ksiąŜki „Ptaki Olsztyna” (autorstwa J. Nowakowski, B. Dulisz,
K. Lewandowski), jest obszar zwany „Trzcinowisko Kortowskie”, którego odosobnioną częścią jest
wytopisko obejmujące północno-wschodnią część terenu opracowania.
Trzcinowisko Kortowskie to obszar o pow. około 156 ha rozciągający się wzdłuŜ ulicy
Warszawskiej, stanowiącej jego granicę zachodnią; granicę wschodnią tworzy grobla wzdłuŜ rzeki
Łyny. Jest to teren podmokły, mocno zabagniony, pocięty siecią kanałów i rowów melioracyjnych
odprowadzających nadmiar wody z tego obszaru do Łyny. Część północną Trzcinowiska
Kortowskiego (stanowiącą większość terenu objętego projektem planu) przylegającą do osiedla
Podgrodzie-Mleczna porasta w całości szuwar trzcinowy.
W obrębie Trzcinowiska Kortowskiego stwierdzono gniazdowanie 43 gatunków ptaków. Do
charakterystycznych dla tego obszaru gatunków lęgowych naleŜą: krzyŜówka, błotniak stawowy,
myszołów, Ŝuraw, derkacz, kuropatwa, kukułka. Liczne populacje lęgowe tworzą populacje związane
z szuwarami i podmokłymi turzycowiskami, w tym np.: łozówka, rokitniczka, potrzos, trzcinniczek.
Liczne są gatunki związane z zakrzewieniami wierzbowymi np. cierniówka, słowik szary, piecuszek.
ZagroŜeniem jest w części północnej zasypywanie terenu gruzem, odpadami.
Wyznaczony obszar, zdaniem autorów ksiąŜki „Ptaki Olsztyna”, mógłby być uŜytkiem
ekologicznym. Autorzy ksiąŜki wskazują na moŜliwość wyznaczenia, wzdłuŜ doliny na wyniesieniu,
a takŜe wzdłuŜ niektórych starych dróg dojazdowych, ścieŜek spacerowych, rowerowych,
edukacyjnych o przyrodniczym charakterze.
TakŜe w obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
miasta Olsztyna, teren ten postulowany jest do objęcia ochroną.
Projekt planu zakłada adaptacje istniejącego trzcinowiska w większości w stanie naturalnym,
równieŜ wskazując na moŜliwość utworzenia uŜytku ekologicznego. Teren trzcinowiska znajdującego
się w granicach projektu planu w większości oznacza się jako zieleń naturalną z zachowaniem
istniejącej szaty roślinnej, dopuszcza się przeznaczenie fragmentów terenu na spokojną rekreację
związaną z edukacja przyrodniczą. Przy czym na rysunku planu wskazuje się orientacyjne przebiegi
rekreacyjnych ciągów pieszych, w tym kładek dla pieszych, a takŜe określa się maksymalną liczbę
miejsc wypoczynkowych (oraz ich maksymalna powierzchnię) i ambon widokowych. Dopuszcza się
utworzenie zbiorników wodnych, których orientacyjne miejsca równieŜ wyznacza się na rysunku
projektu planu.
Pas zachodni terenu, wyznaczonego w ksiąŜce Ptaki Olsztyna jeszcze jako teren Trzcinowisko
Kortowskie, przylegający do al. Warszawskiej jest wyznaczony w projekcie planu pod zieleń
izolacyjną, a następnie zieleń urządzoną, która okala teren trzcinowiska, stanowiąc strefę buforową
między zielenią naturalną, a terenami ewentualnej inwestycji i istniejącej zabudowy. Na terenach
powyŜszych zakazuje się lokalizacji budynków za wyjątkiem altan parkowych (na terenie 1ZU).
Prognoza oddziaływania na środowisko mpzp dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz
17
Projektem planu wprowadza się równieŜ szereg zakazów, wymienionych w punkcie 3
niniejszego opracowania, które wraz z innymi ustaleniami zawartymi w projekcie planu dotyczącymi
terenów zieleni naturalnej, warunkują zachowanie terenu trzcinowiska w moŜliwie wysokim stopniu
naturalności.
W związku z oddaleniem terenu od granic najbliŜszego obszaru chronionego krajobrazu,
którego granicę stanowi działka wodna rzeki Łyny, oraz ustaleniami projektu planu – dotyczącymi w
szczególności zaopatrzenia w wodę oraz odprowadzenia ścieków bytowych i deszczowych z terenów
przeznaczonych pod zagospodarowanie, prognozuje się brak wpływu przewidywanego
zagospodarowania na Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Środkowej Łyny.
6. Cele ochrony środowiska ustanowione na szczeblu międzynarodowym albo krajowym,
istotne z punktu widzenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla
terenu obejmującego północną część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone
pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie oraz sposoby, w jakich te cele i inne
problemy środowiska zostały uwzględnione podczas opracowywania dokumentu.
Polska jest stroną wielu konwencji międzynarodowych dotyczących ochrony środowiska.
Dotyczy to między innymi Konwencji o róŜnorodności biologicznej, przyjętej w 1992 roku w Rio de
Janeiro. Celami tej konwencji, realizowanymi zgodnie z jej odpowiednimi postanowieniami, jest
między innymi ochrona róŜnorodności biologicznej, zrównowaŜone uŜytkowanie jej elementów.
Przyjęta w 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej stwierdza, Ŝe Rzeczpospolita Polska
zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównowaŜonego rozwoju (art. 5). Konstytucja
ustala takŜe, Ŝe ochrona środowiska jest obowiązkiem m. in. władz publicznych, które poprzez swą
politykę powinny zapewnić bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom (art.
74).
II Polityka Ekologiczna Państwa, przyjęta przez Sejm 23 sierpnia 2001 r., określa jako główny
cel zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego kraju (mieszkańców, infrastruktury społecznej i
zasobów przyrodniczych), przy załoŜeniu, Ŝe strategia zrównowaŜonego rozwoju Polski pozwoli na
wdraŜanie takiego modelu tego rozwoju, który nie stworzy zagroŜenia dla jakości i trwałości
przyrodniczych zasobów.
II Polityka Ekologiczna Państwa określa teŜ, Ŝe wiodącą zasadą polityki ekologicznej naszego
państwa jest, przyjęta w Konstytucji RP, zasada zrównowaŜonego rozwoju, która uzyskała prawo
obywatelstwa wśród społeczeństw świata w wyniku Konferencji Narodów Zjednoczonych w Rio de
Janeiro w 1992 r. Podstawowym załoŜeniem zrównowaŜonego rozwoju jest takie prowadzenie
polityki i działań w poszczególnych sektorach gospodarki i Ŝycia społecznego, aby zachować zasoby i
walory środowiska w stanie zapewniającym trwałe, nie doznające uszczerbku, moŜliwości korzystania
z nich zarówno przez obecne jak i przyszłe pokolenia, przy jednoczesnym zachowaniu trwałości
funkcjonowania procesów przyrodniczych oraz naturalnej róŜnorodności biologicznej na poziomie
krajobrazowym, ekosystemowym, gatunkowym i genowym. Istotą zrównowaŜonego rozwoju jest
równorzędne traktowanie racji społecznych, ekonomicznych i ekologicznych, co oznacza konieczność
integrowania zagadnień ochrony środowiska z polityką w poszczególnych dziedzinach gospodarki.
Do najwaŜniejszych dokumentów wojewódzkich uchwalonych przez Sejmik Województwa, a
odnoszących się do środowiska naleŜą:
– Strategia rozwoju społeczno-gospodarczego województwa warmińsko-mazurskiego,
– Plan zagospodarowania przestrzennego województwa warmińsko-mazurskiego.
Wizja rozwoju województwa zawarta w Strategii Rozwoju Społeczno - Gospodarczego
Województwa Warmińsko-Mazurskiego „Warmia i Mazury regionem w którym warto Ŝyć niezaleŜnie
od wieku, wykształcenia, stanu posiadania, pochodzenia, miejsca zamieszkania i płci”, a takŜe główny
cel strategii „spójność ekonomiczna, społeczna i przestrzenna Warmii i Mazur z regionami Europy” i
jej priorytety strategiczne: „konkurencyjna gospodarka”, „otwarte społeczeństwo” i „nowoczesne
sieci”, nie odnoszą się wprost do zasady zrównowaŜonego rozwoju.
18
MoŜna tylko pośrednio sądzić, Ŝe region w którym warto Ŝyć powinien być takŜe regionem w którym
środowisko przyrodnicze będzie zachowane w sposób nie powodujący uciąŜliwości dla jego
mieszkańców.
Wyraźniej idea zachowania środowiska przyrodniczego na poziomie wysokich standardów
zawarta jest w części celów operacyjnych i niektórych działaniach. Dotyczy to głównie celu
operacyjnego: „poprawa jakości i ochrona środowiska”. W jego ramach, obok działań na rzecz jakości
poszczególnych elementów środowiska przyrodniczego, ustala się działania wspomagające
zachowanie róŜnorodności biologicznej jak „podniesienie rangi ochronnej obszarów”, „restytucja
gatunków fauny i flory”, „renaturalizacja bagien, łąk i torfowisk”, „zapewnienie warunków dla
wędrówek zwierząt, czy teŜ zalesienia i zadrzewienia”.
NaleŜy teŜ sądzić, Ŝe cel operacyjny: „wspieranie systemu produkcji i promocja regionalnej
Ŝywności wysokiej jakości” moŜe być realizowany tylko w dobrze funkcjonującym środowisku, w
którym procesy przyrodnicze nie są zakłócone w istotny sposób. Jednym z warunków tego jest
wysoka bioróŜnorodność.
TakŜe „uzyskanie przez miejscowości połoŜone w województwie statusu miejscowości
sanatoryjno-uzdrowiskowych” (działanie w ramach celu operacyjnego „wzrost potencjału
turystycznego”) powinno sprzyjać utrzymaniu wysokiej jakości środowiska przyrodniczego.
Bezpośrednio poprawie jakości poszczególnych elementów środowiska słuŜyć teŜ będzie
realizacja celu operacyjnego „infrastruktura na rzecz ochrony środowiska”.
Plan zagospodarowania przestrzennego województwa warmińsko-mazurskiego uchwalony
został przez Sejmik Województwa Uchwałą Nr XXXIII/505/02 z dnia 12 lutego 2002 roku.
W dziedzinie ochrony i racjonalnego kształtowania środowiska przyrodniczego, w tym dziedzictwa
kulturowego cele te zostały sformułowane w następujący sposób:
- zachowanie równowagi w środowisku przyrodniczym;
- ochrona walorów i warunków funkcjonowania, w tym ciągłości przestrzennej systemów
ekologicznych;
-ochrona jakości i zasobów wód powierzchniowych i podziemnych dla celów rozwoju społeczno gospodarczego oraz zabezpieczenia zasobów wód w niezmienionym stanie dla przyszłych pokoleń;
Dla osiągnięcia wymienionych celów przyjęto w planie naczelne zasady gospodarowania przestrzenią,
w tym między innymi:
– utrzymanie w rozwoju zrównowaŜonym środowiska przyrodniczego i zurbanizowanego poprzez
zastosowanie właściwej skali i stopnia koncentracji zagospodarowania przestrzeni;
– wielofunkcyjny rozwój struktur przestrzennych, zarówno w miastach jak i na terenach wiejskich.
W obecnie obowiązującej Strategii rozwoju miasta Olsztyn wizja rozwoju miasta brzmi:
Olsztyn – nowoczesna aglomeracja z dobrze rozwiniętymi funkcjami metropolitalnymi, tworzona
przez unikatowe środowisko przyrodnicze, wyjątkową jakość Ŝycia i konkurencyjne warunki
prowadzenia biznesu.
Zasada zrównowaŜonego rozwoju oraz dąŜenie do ochrony środowiska przyrodniczego
realizowana jest w projekcie planu poprzez przeznaczanie terenów generalnie na cele odpowiednie do
ich usytuowania w istniejącej przestrzeni miejskiej, z uwzględnieniem warunków ekofizjograficznych,
i stosowaniem zakazów i nakazów ograniczających antropopresję – wynikającą z projektowanego
zainwestowania – na poszczególne elementy środowiska.
Projektowany plan określa sposób zagospodarowania terenów i wyraz architektoniczny
budynków. Reguluje się ilość kondygnacji, wysokość zabudowy, a takŜe minimalny udział
powierzchni biologicznie czynnej, powierzchnię oraz intensywność zabudowy.
Ponadto projekt planu ustala, iŜ realizowana zabudowa musi charakteryzować się wysokimi
standardami urbanistycznymi i architektonicznymi oraz winna harmonizować z otoczeniem oraz z
istniejąca zabudową, a do wykończenia stosować materiały charakterystyczne dla krajobrazu
19
lokalnego. NaleŜy realizować zabudowę gwarantującą wysoki standard w zakresie formy, funkcji
i wykończenia.
PowyŜsze ustalenia powinny korzystnie wpływać na estetykę krajobrazu przyszłej zabudowy,
a takŜe regulować intensywność zabudowy.
Środowisko wodne jest w projekcie planu chronione przed degradacją poprzez ustalenie
odprowadzenia ścieków kanalizacją w ramach systemu miejskiego, a ścieków deszczowych
z powierzchni utwardzonych ulic i parkingów do kanalizacji deszczowej.
Ochrona powietrza atmosferycznego przed nadmiernym zanieczyszczeniem realizowana jest w
projekcie planu poprzez preferowanie korzystania z miejskiej sieci cieplnej oraz zakaz stosowania
węgla i paliw węglopochodnych w ogrzewaniu. Powinno to sprzyjać utrzymaniu odpowiedniej jakości
powietrza na terenach przyszłej zabudowy, szczególnie w sezonie zimowym.
Dla zachowania odpowiedniego klimatu akustycznego przyjmuje się dopuszczalne normy
hałasu dla odpowiednich funkcji, a w celu zmniejszenia uciąŜliwości związanej z hałasem
komunikacyjnym wzdłuŜ Al. Warszawskiej, a takŜe ul. Iwaszkiewicza projektuje się pasy zieleni
izolacyjnej.
7. Przewidywane znaczące oddziaływania na środowisko w tym oddziaływania bezpośrednie,
pośrednie, wtórne, skumulowane, krótkoterminowe, średnioterminowe i długoterminowe,
stałe i chwilowe, pozytywne i negatywne.
7.1. Przewidywane znaczące oddziaływanie na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000
oraz integralność tego obszaru;
Teren opracowania połoŜony jest z dala od obszarów NATURA 2000. NajbliŜsze takie ostoje
przyrody znajdują się w odległości 5-9 km.
Około 5 kilometrów na południowy-wschód przebiega granica obszaru specjalnej ochrony
przyrody Puszcza Napiwodzko-Ramucka PLB280007.
Około 9 km w kierunku północno-zachodnim znajduje się obszar o znaczeniu dla Wspólnoty
Jonkowo – Warkały (kod obszaru PLH280039). Inne ostoje „naturowe” połoŜone są w odległości
ponad 10 km.
W związku z tak znacznym oddaleniem omawianego terenu od granic obszarów Natura 2000, a
takŜe charakterem planowanego zainwestowania, przewiduje się brak jakichkolwiek oddziaływań
projektowanego zagospodarowania na obszary Natura 2000.
7.2. Przewidywane oddziaływanie (w tym znaczące) na środowisko i poszczególne jego
elementy, z uwzględnieniem zaleŜności między tymi elementami środowiska i między
oddziaływaniami na te elementy.
BioróŜnorodność, rośliny, zwierzęta
Na przedmiotowym obszarze terenem o największej bioróŜnorodności jest Trzcinowisko
Kortowskie, które stanowi teren podmokły, mocno zabagniony, z siecią kanałów i rowów
melioracyjnych odprowadzających wody z tego obszaru do Łyny poprzez stację pomp. Pokrywa go
szuwar trzcinowy Phragmitetum australis, z rozrzuconymi nielicznymi kępami krzewów i drzew,
głównie wierzby szarej.
Pozostałe tereny w części niezabudowanej porośnięte są zielenią niską oraz lokalnie zielenią
wysoką, w tym jako zieleń towarzysząca zabudowie oraz przydroŜna. Wśród gatunków roślin
występujących na tych terenach nie zanotowano występowania gatunków objętych ochroną
gatunkową.
Projektem planu adaptuje się teren trzcinowiska, na ogół w stanie niezmienionym, wyznaczając
w jego obrębie w zdecydowanej większości teren zieleni naturalnej. Szereg postanowień projektu
planu przedstawionych równieŜ w niniejszej prognozie (punkt 3 i 5) warunkuje zachowanie terenu
20
w moŜliwie wysokim stopniu naturalności.
ObrzeŜa trzcinowiska, porośnięte w duŜym stopniu zwartą zielenią krzewiastą i drzewiastą,
projektem planu określa sie takŜe jako tereny przeznaczone pod zieleń, przy czym jest to zieleń
urządzona oraz zieleń izolacyjna. Projekt planu ustala, Ŝe te formy zieleni mogą być poddane
większym przekształceniom niŜ zieleń naturalna. Między innymi w obrębie tej zieleni prowadzi się
ciągi piesze wzdłuŜ północnych i wschodnich obrzeŜy trzcinowiska, a wzdłuŜ Al. Warszawskiej
prowadzony jest ciąg komunikacji pieszo-rowerowej. Południowo-zachodnim skrajem trzcinowiska
prowadzona jest droga dojazdowa.
Na całym obszarze opracowania, projektem planu nakazuje się zachowanie w maksymalnym
stopniu występujących drzew, wskazuje się takŜe na konieczność zagospodarowania terenu wokół
drzew w sposób zapewniający im naturalną wegetację. Dopuszcza się uzupełnianie drzewostanu, przy
zachowaniu gatunków charakterystycznych dla obszaru przyrodniczego.
Na części terenów elementarnych przeznaczonych pod zainwestowanie jako zasadę, przy
projektowaniu parkingów z liczbą miejsc postojowych większą niŜ 10, ustala się wprowadzanie
zadrzewień w ilości minimum 1 drzewo na 5 miejsc postojowych.
Na terenach przeznaczonych pod zabudowę wprowadza się ustalenie aby teren między
budynkami zagospodarowywać zielenią urządzoną oraz wyznacza się udział powierzchni biologicznie
czynnej co warunkuje zagospodarowanie części terenu zielenią.
Wzrost intensywności zagospodarowania terenów sąsiadujących z Trzcinowiskiem Kortowskim
zarówno na etapie budowy (hałas maszyn budowlanych, wzmoŜony ruch kołowy związany z fazą
budowy obiektów), jak i eksploatacji zainwestowanych terenów (zwiększenie ruchu kołowego,
potencjalne zwiększenie penetracji terenu trzcinowiska) potencjalnie obniŜa wartość terenu
trzcinowiska jako miejsca bytowania awifauny, w tym szczególnie gatunków płochliwych.
Projekt planu poprzez ustalenie terenu zieleni urządzonej okalającej obszar Trzcinowiska
Kortowskiego, stanowiącej strefę dystansową pomiędzy Trzcinowiskiem a obszarami zabudowy
istniejącej bądź projektowanej, oraz wprowadzenie zakazu prowadzenia w sezonie lęgowym ptaków
robót budowlanych związanych z urządzaniem przejść komunikacyjnych przez tereny zieleni
naturalnej (trzcinowiska) oraz zieleni urządzonej oraz prac związanych z realizacją drogi dojazdowej
2KDD, zmniejsza negatywny wpływ realizacji projektu planu dla awifauny.
Niemniej sądzi się, Ŝe formy zagospodarowania obrzeŜy trzcinowiska, pomimo wymienionych
działań łagodzących, mogą w pewnym stopniu zuboŜyć jego środowisko przyrodnicze, zmniejszając
jego osłonę od terenów zabudowanych i zwiększając presję o charakterze płoszącym.
Z kolei trzeba teŜ zauwaŜyć, Ŝe teren opracowania znajduje się w obrębie miasta, gdzie
antropizacja środowiska przyrodniczego zwykle jest nieunikniona.
Ludzi
Oddziaływania długoterminowe związane będą z fazą eksploatacji przewidywanego
zagospodarowania terenu. Przewidywane zagospodarowanie terenu w trakcie jego normalnej
eksploatacji nie powinno generować uciąŜliwości dla ludzi, za wyjątkiem ruchu kołowego, który
generuje uciąŜliwości związane głównie z hałasem. Korzystne jest pozostawienie zieleni izolacyjnej
wzdłuŜ szczególnie uciąŜliwej ul. Warszawskiej, a takŜe wzdłuŜ fragmentu ulicy Iwaszkiewicza.
Mikroklimat niŜej połoŜonych terenów zabudowy mieszkaniowo-usługowej 4MWU odznacza
się okresowymi tendencjami do zalegania zimnego i wilgotnego powietrza. Na to oddziaływanie mogą
być naraŜeni głównie mieszkańcy niŜszych kondygnacji. NatęŜenie tego oddziaływania zaleŜne będzie
teŜ od wysokości posadowienia zabudowy.
Nakaz projektowania zabudowy z uwzględnieniem maksymalnego stanu rzeki Łyny, powinno
mieszkańców przed zalewami i podtopieniami.
21
Oddziaływania krótkoterminowe i średnioterminowe w trakcie realizacji zabudowy będą
związane głównie z uciąŜliwościami związanymi z pracującymi maszynami tj. głównie z hałasem i
obniŜeniem jakości krajobrazu.
Środowisko wodne
Projekt planu reguluje gospodarkę ściekową poprzez nakaz odprowadzenia ścieków bytowych
w ramach miejskiego systemu kanalizacji sanitarnej oraz nakaz odprowadzenia wód opadowych z
istniejących i projektowanych powierzchni utwardzonych ulic i parkingów do sieci kanalizacji
deszczowej. Projektem planu wprowadza się zakaz stosowania zbiorników bezodpływowych oraz
przydomowych oczyszczalni ścieków.
UwaŜa się, iŜ powyŜsze ustalenia w sposób optymalny chronią jakość środowiska wodnego.
Powietrze i klimat.
ZagroŜenie dla czystości powietrza atmosferycznego związane jest głównie z sezonem
grzewczym. W projekcie planu wprowadza sie ustalenie o zakazie stosowania węgla i paliw
węglopochodnych, co minimalizuje zagroŜenie pogorszenia się stanu powietrza związane z
eksploatacją budynków w sezonie grzewczym.
W wyniku realizacji projektu planu moŜe ulec zwiększeniu ruch samochodowy, w wyniku
zwiększenia atrakcyjności omawianego terenu jako terenu mieszkaniowo-usługowego oraz
rekreacyjnego. W związku z powyŜszym realizacja planu moŜe spowodować zwiększenie emisji
spalin, przy czym w związku z obecną technologią pojazdów kołowych nie powinien być to wzrost
znacząco pogarszający jakość powietrza atmosferycznego.
Projektem planu ustala się sytuowanie projektowanych budynków w sposób umoŜliwiający
przewietrzanie terenu i odpowiednie nasłonecznienie.
Prognozuje się, Ŝe realizacja projektu planu nie będzie miała istotnrgo wpływu na klimat
lokalny.
Powierzchnię ziemi.
Powierzchnia omawianego terenu w związku z zainwestowaniem terenu w części jest
przekształcona z gruntu naturalnego na antropogeniczny. Część powierzchni podłoŜa jest
uszczelnionych w wyniku jego zabudowy oraz realizacji ciągu komunikacyjnego. Realizacja projektu
planu spowoduje wprowadzenie nowych powierzchni nieprzepuszczalnych.
Projektem planu wskazuje się na powinność dąŜenia do ograniczenia powierzchni szczelnych,
poprzez stosowanie na przewaŜającej części powierzchni wodoprzepuszczalnych (z wyjątkiem dróg i
zespołów miejsc postojowych ).
Ponadto na terenach przeznaczonych pod zabudowę określa się minimalny udział powierzchni
biologicznie czynnej co warunkuje zagospodarowanie tych terenów zielenią, zmniejszając
jednocześnie wielkości powierzchni nieprzepuszczalnych.
Biorąc pod uwagę powyŜsze ograniczenia moŜna wnosić, Ŝe w porównaniu z obecnie
obowiązującym planem realizacja projektu planu redukuje moŜliwy maksymalny udział powierzchni
nieprzepuszczalnych.
Krajobraz i rzeźba terenu.
Krajobraz omawianego terenu jest w części zurbanizowany.
W wyniku realizacji projektu planu nastąpi intensyfikacja urbanizacji krajobrazu w odniesieniu
do stanu obecnego. Przy czym określony w omawianym projekcie planu sposób zagospodarowania
terenu oraz wyraz architektoniczny budynków nie powinien wpłynąć negatywnie na estetykę
krajobrazu przyszłej zabudowy. Projektem planu nakazuje się aby realizowaną zabudowę projektować
w sposób zharmonizowany z otoczeniem oraz z istniejącą zabudową, a do wykończenia stosować
22
materiały charakterystyczne dla krajobrazu lokalnego. NaleŜy realizować zabudowę gwarantującą
wysoki standard w zakresie formy, funkcji i wykończenia.
Projekt planu identyfikuje przestrzennie tereny obszarów konserwatorskiej ochrony, w tym
obszaru ochrony krajobrazu, w granicach którego wszelką działalność naleŜy podporządkować
ekspozycji wartości krajobrazowych.
Postrzeganie krajobrazu po realizacji ustaleń projektu zmiany planu generalnie nie powinno
budzić negatywnych emocji.
Zasoby naturalne.
Na terenie opracowania nie występują złoŜa kopalin. Gleby przeznaczane pod zainwestowanie
są juŜ obecnie na ogół zdegradowane.
Z powyŜszego wynika, Ŝe realizacja ustaleń projektu planu nie spowoduje uszczuplenia
zasobów naturalnych lub istotnego uszczuplenia (w przypadku gleby).
Zabytki i dobra materialne.
Projekt planu identyfikuje obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa,
obiekty i obszary znajdujące się w gminnej ewidencji zabytków nie wpisane do rejestru zabytków
województwa, a takŜe występujące strefy ochrony konserwatorskiej, ekspozycji i krajobrazu.
Projekt planu wskazuje na konieczność przeprowadzenia archeologicznych badań ratunkowych
lub prowadzenia nadzoru archeologicznego w przypadku stwierdzenia występowania obiektów
podlegających ochronie konserwatorskiej na terenie objętym realizacją prac ziemnych.
Ustalenia projektu planu generują wzrost wartości dóbr materialnych (budowli) na
przedmiotowym terenie.
ZaleŜności między elementami środowiska i między oddziaływaniem na te elementy.
Nie przewiduje się, aby realizacja projektu planu mogła powodować istotną kumulację
negatywnych oddziaływań związanych z zaleŜnościami między poszczególnymi elementami
środowiska.
RównieŜ w odniesieniu do otaczającego zagospodarowania przedmiotowego terenu (głównie
zabudowa mieszkaniowa i usługowa) oraz obecnego zagospodarowania terenu prognozuje się, Ŝe
realizacja postanowień projektu planu nie spowoduje istotnej kumulacji negatywnych oddziaływań.
8. Rozwiązania mające na celu zapobieganie, zmniejszanie lub kompensację przyrodniczą
negatywnych oddziaływań na środowisko, mogących być rezultatem realizacji projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną
część Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul.
Tuwima w Olsztynie, w szczególności na cele i przedmiot ochrony obszaru Natura 2000 oraz
integralność tego obszaru (o ile to uzasadniają cele i geograficzny zasięg projektowanego
dokumentu w stosunku do obszaru Natura 2000)”.
Projekt planu generalnie warunkuje realizację przewidywanego zagospodarowania działaniami
minimalizującymi negatywny wpływ na poszczególne elementy środowiska przyrodniczego. Zostały
one omówione w rozdziałach 3 – 7 niniejszej prognozy.
UwaŜa się, Ŝe działania te generalnie powinny na ogół w sposób dostateczny zmniejszać
negatywne oddziaływanie przewidywanej intensyfikacji zagospodarowania.
PoniewaŜ formy zagospodarowania obrzeŜy trzcinowiska, pomimo działań łagodzących, mogą
w pewnym stopniu zuboŜyć jego środowisko przyrodnicze (zmniejszając jego osłonę od terenów
zabudowanych i zwiększając presję o charakterze płoszącym), dobrze byłoby dla tego środowiska, aby
przynajmniej z niektórych tych form zrezygnować lub złagodzić ich uciąŜliwość.
23
Dotyczy to zwłaszcza ciągu pieszego wschodnich obrzeŜy trzcinowiska. TakŜe sugeruje się rozwaŜyć
rezygnację z ciągu komunikacji pieszo-rowerowej wzdłuŜ Al. Warszawskiej.
Dla środowiska przyrodniczego trzcinowiska korzystna byłaby teŜ rezygnacja z drogi dojazdowej
2KDD.
PoniewaŜ jednak teren opracowania znajduje się w obrębie miasta, gdzie antropizacja środowiska
przyrodniczego zwykle jest nieunikniona, rezygnacja z niektórych tych ciągów komunikacyjnych,
szczególnie drogi dojazdowej, moŜe nie być moŜliwa dla przewidywanej w projekcie planu
intensyfikacji zagospodarowania przestrzeni.
NaleŜy ponadto zauwaŜyć, Ŝe trzcinowisko pozostające w granicach terenu opracowania jest
tylko małym i odosobnionym fragmentem obszaru o duŜej róŜnorodności środowiskowej z cennymi
zespołami flory i fauny, w szczególności awifauny, zwanym „Trzcinowisko Kortowskie”.
Przewiduje się brak oddziaływania projektowanego zagospodarowania, wynikającego z
realizacji omawianego projektu planu, na ostoje Natura 2000.
9. Rozwiązania alternatywne do rozwiązań zawartych w projekcie zmiany miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla dla terenu obejmującego północną część
Trzcinowiska Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w
Olsztynie wraz z uzasadnieniem ich wyboru oraz opis metod dokonania oceny prowadzącej
do tego wyboru albo wyjaśnienia braku rozwiązań alternatywnych, w tym wskazania
napotkanych trudności wynikających z niedostatków techniki lub luk we współczesnej
wiedzy.
Omawiane tereny generalnie są juŜ w części zainwestowane. Projektowane zainwestowanie jest
na ogół kontynuacją istniejącego zagospodarowania w sąsiedztwie bądź stanowi zagospodarowanie
podnoszące atrakcyjność terenu dla mieszkańców miasta. Projekt planu uporządkowuje równieŜ
istniejące tereny zabudowy i tereny zieleni, uwzględniając w znacznej mierze predyspozycje
fizjograficzne i przyrodnicze występujące na omawianym terenie.
Ustalenia projektu planu są spójne z ustaleniami obowiązującego Studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Olsztyna.
Jako rozwiązanie alternatywne, zmniejszające niekorzystny wpływ intensyfikacji
projektowanego zagospodarowania, proponuje się rozwaŜyć zmniejszenie intensywności
projektowanej zabudowy poprzez zmniejszenie dopuszczalnej liczby kondygnacji w projektowanej
zabudowie. Poprzez takie działanie w związku z mniejszą liczbą mieszkańców zmniejszeniu ulegnie
potencjalna penetracja terenów Trzcinowiska Kortowskiego, a takŜe intensywność ruchu kołowego na
projektowanej drodze dojazdowej 2KDD, co winno złagodzić negatywny wpływ eksploatacji drogi na
teren cenny przyrodniczo (Trzcinowisko Kortowskie) oraz wpłynąć pozytywnie na jakość klimatu
akustycznego projektowanej zabudowy.
Teren oznaczony na rysunku projektu planu jako 4MWU połoŜony jest w sąsiedztwie terenu
bagiennego i niewiele wyŜej od niego. Niekorzystny dla ludzi mikroklimat takich terenów (zaleganie
zimnego i wilgotnego powietrza) okresowo dotyczy zwykle godzin nocnych i wczesnoporannych.
Sugeruje się więc rozwaŜyć rezygnację z zabudowy mieszkaniowej na tym terenie, względnie
przynajmniej rezygnację z funkcji mieszkaniowej na parterze od strony terenu bagiennego.
10. Informacje o moŜliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko.
Teren opracowania połoŜony jest w znacznej odległości (ponad 60 km) od najbliŜszej granicy
Państwa Polskiego.
Z powyŜszego oraz funkcji zagospodarowania terenów wynika, iŜ realizacja projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Śródmieścia w rejonie Dworca
Głównego w Olsztynie nie będzie oddziaływać transgranicznie na środowisko.
24
11. Informacje o metodach zastosowanych przy sporządzaniu prognozy.
Głównym wyznacznikiem badań podjętych w prognozie oddziaływania na środowisko jest
ocena projektowanego zagospodarowania terenu zawartego w projekcie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska
Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie w stosunku
do stanu obecnego środowiska przyrodniczego. Analizy oddziaływań na środowisko dokonano w
oparciu o dane literaturowe oraz doświadczenie autorów, w zestawieniu z lokalnymi
uwarunkowaniami.
Przy sporządzaniu prognozy zastosowano metody opisowe i porównawcze. Dominuje metoda
opisowa. W analizie wpływu działań na poszczególne komponenty środowiska uwzględniono metodę
macierzy interakcji.
Dokonano teŜ oceny zgodności projektu planu z kryteriami zawartymi w obowiązujących
aktach prawnych, w szczególności dotyczących analizowanego terenu.
12. Przewidywane metody analizy skutków realizacji postanowień projektowanego dokumentu
oraz częstotliwości jej przeprowadzania.
Realizacja zagospodarowania przestrzennego zawartego w projekcie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego północną część Trzcinowiska
Kortowskiego oraz tereny połoŜone pomiędzy Al. Warszawską i ul. Tuwima w Olsztynie
uwarunkowana jest spełnieniem wymogów, dotyczących takŜe ochrony środowiska, wynikających
z obowiązującego prawa.
Kontrolą sugeruje się objąć zgodność realizacji zagospodarowania w stosunku do ustaleń
projektu planu.
Kontrole te sugeruje się wykonywać w miarę potrzeb.
13. Streszczenie w języku niespecjalistycznym.
Konieczność wykonania niniejszej prognozy oddziaływania na środowisko wynika z Ustawy
z dn. 3.10.2008 r. – o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko. Zakres i szczegółowość informacji
zawartych w niniejszej prognozie zostały opracowane zgodnie z treścią art. 51. ust. 2 wymienionej
ustawy i z uwzględnieniem uzgodnień odpowiednich organów administracji państwowej.
Obszar projektowanej zmiany planu znajduje się na Pojezierzu Olsztyńskim, w południowej
części miasta Olsztyna. Obejmuje tereny połoŜone na wschód od al. Warszawskiej i na północ od ul.
Tuwima, w tym północną część Trzcinowiska Kortowskiego. Powierzchnia terenu wynosi około
22 ha.
Większość obszaru (część północno-wschodnia) to rozległe i głębokie wytopisko, wypełnione
osadami organicznymi. Są to tereny wtórnie zabagnione w wyniku utleniania odwodnionej materii
organicznej i obecnie nieuŜytkowane gospodarczo, stanowiące część północną obszaru zwanego
„Trzcinowisko Kortowskie”.
Natomiast część południowo-zachodnia obszaru opracowania to w większości tereny
wyniesione, zbudowane z osadów piaszczystych. Są one obecnie w większości przekształcone
zabudową, głównie usługową, lokalnie mieszkaniową. Fragment południowo-zachodniej części to
takŜe nieuŜytek bagienny, będący fragmentem doliny Łyny, oddzielony od reszty nową ulicą Tuwima.
ObniŜenie to wypełniają takŜe osady bagienne i jeziorne, lecz płytsze.
Teren Trzcinowiska Kortowskiego, znajdujący się w obrębie omawianego obszaru to teren
podmokły, mocno zabagniony. Pokrywa go szuwar trzcinowy Phragmitetum australis, z
rozrzuconymi nielicznymi kępami krzewów i drzew, głównie wierzby szarej.
Pozostałe tereny porośnięte są zielenią niską oraz lokalnie zielenią wysoką, w tym jako zieleń
towarzysząca zabudowie oraz przydroŜna.
25
Obszar znajduje się w zlewni Łyny. LeŜy on w obrębie polderu, gdzie lustro wody w rowach
jest utrzymywane za pomocą pomp poniŜej poziomu wody w rzece. Tereny w dolinie są potencjalnie
terenami zalewowymi rzeki Łyny, gdzie nie powinno się lokalizować obiektów budowlanych.
Obszar opracowania, jak i prawie cały teren miasta Olsztyna, znajduje się w obrębie Głównego
Zbiornika Wód Podziemnych nr 213 Olsztyn, na jego obszarze ochronnym. Odporność na
zanieczyszczenie wód podziemnych określa się jako niską, a stopień zagroŜenia jako średni.
Na obszarze opracowania nie występują udokumentowane geologicznie złoŜa kopalin,
ewidencjonowane w Bilansie Zasobów Kopalin i Wód Podziemnych w Polsce.
W latach 2011 i 2012 jakość powietrza w Olsztynie ze względu na zawartość benzo(a)pirenu
została oceniona w raporcie WOIŚ takŜe w klasie C, tj. nie odpowiadająca normom. Przekroczenia
dotyczą wyłącznie jakości powietrza ze względu na zdrowie ludzi. Nie zanotowano przekroczeń ze
względu na ochronę roślin.
Głównym źródłem hałasu jest hałas komunikacyjny z al. Warszawskiej oraz z ul. Tuwima. PowyŜsze
w połączeniu z występowaniem terenów chronionych jest powodem występowania przekroczeń
dopuszczalnych poziomów hałasu, zwłaszcza w pasie terenu przyległym do al. Warszawskiej. Według
Mapy akustycznej Olsztyna hałas komunikacyjny w bezpośrednim sąsiedztwie al. Warszawskiej oraz
ul. Tuwima w porze dziennej kształtuje się na poziomie 65 -70 dB. W miarę oddalania od tych dróg
poziom hałasu obniŜa się. Analizując mapy akustyczne hałasu w serwisie internetowym mapy
akustycznej miasta Olsztyn w aspekcie norm właściwych do prowadzenia długookresowej polityki w
zakresie ochrony przed hałasem tj. (LDWN) i (LN) moŜna stwierdzić, Ŝe niewielkie przekroczenia hałasu
drogowego (do 5 dB) występują w bezpośrednim sąsiedztwie Al. Warszawskiej.
W obecnie obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego Miasta Olsztyna (uchwalonym przez Radę Miasta Olsztyn Uchwałą nr LXI/724/2010 z
dnia 26 maja 2010 roku), omawiany teren znajduje się w strefie funkcjonalnej U – Strefa Uniwersytetu
Warmińsko-Mazurskiego. W Studium tereny te wskazuje się generalnie do utrzymanie istniejących
obszarów usług nauki i szkolnictwa wyŜszego oraz rezerw na ich dalszy rozwój. W granicach strefy
wyznacza się takŜe obszary rozwoju usług ogólno miejskich (średniej i niskiej intensywności),
mieszkalnictwa średniej intensywności z przewagą zabudowy wielorodzinnej oraz mieszkalnictwa
niskiej intensywności z przewagą zabudowy jednorodzinnej oraz zieleni urządzonej, parkowej i
izolacyjnej, a takŜe zieleni nieurządzonej.
W odniesieniu do terenów „Trzcinowiska” ustala się jego utrzymanie jako rozległych trenów
zieleni nieurządzonej oraz częściowe przystosowanie ich dla potrzeb rekreacji.
Większość omawianego terenu znajduje się w granicach obowiązującego planu „Miejscowy
plan zagospodarowania przestrzennego terenów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Kortowie”,
w którym przeznacza się tereny pod tereny urządzeń sportowych, tereny zabudowy wielorodzinnej,
tereny usług związanych z administracją, a takŜe parkingi. Ponadto wyznacza się tereny zieleni, w tym
tereny zieleni nieurządzonej podmokłej oraz zieleni urządzonej.
W projekcie planu pod zainwestowanie przeznacza się południowo-zachodnią część obszaru
opracowania. Przewiduje się tereny o funkcji mieszkaniowo-usługowej, usług nieuciąŜliwych, usług
ogólno miejskich oraz usług sportu, turystyki i rekreacji. Projekt planu wyznacza równieŜ tereny
zieleni, w tym zieleni urządzonej, zieleni izolacyjnej oraz zieleni naturalnej w północno-wschodniej
części obszaru opracowania.
Na przedmiotowym terenie obowiązują postanowienia wymienionych wyŜej miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego. Analizowany projekt miejscowego planu jest zmianą
obowiązujących planów. Oznacza to, Ŝe w przypadku braku jego realizacji, na omawianym terenie
26
będą obowiązywały ustalenia aktualnie obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego.
Ustalenia tych planów, w szczególności planu „Miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego terenów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Kortowie”, obejmującego niemal
cały obszar terenu objętego analizowaną zmianą, są znacznie mniej szczegółowe, tak w zakresie zasad
ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, jak i w zasad ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu
kulturowego, a takŜe zasad kształtowania zabudowy oraz wskaźników zagospodarowania terenu.
Przeznaczone pod zainwestowanie tereny są niemal identyczne w planach obowiązujących jak i
w analizowanej ich zmianie. Porównując funkcje dla poszczególnych terenów, zwiększenie
intensywności zagospodarowania jest bardzo prawdopodobne na terenie 3MWU, w związku głównie
z dopuszczoną projektem planu liczbą kondygnacji (maksymalnie do 8 kondygnacji).
Obowiązujący plan nie przewiduje powstania drogi na obrzeŜu trzcinowiska, która to droga w
analizowanej jego zmianie łączy Al. Warszawską z ul. Tuwima (starą). Ustalenie to bardziej ingeruje
w środowisko przyrodnicze podmokłego i bagiennego terenu trzcinowiska, gdyŜ droga prowadzona
jest juŜ w jego obrębie, po obrzeŜu porośniętym w części kępami zieleni wysokiej.
Projekt planu,
w przeciwieństwie do obowiązującego, wprowadza wskaźniki
zagospodarowania terenu takie jak maksymalna intensywność zabudowy oraz minimalna
powierzchnia biologicznie czynna, co powinno chronić teren przed nadmierną intensyfikacją
zabudowy, czy zagospodarowania.
W pewnym zakresie moŜe dotyczyć to takŜe terenu trzcinowiska, gdyŜ obowiązujący plan nie
lokalizuje i nie ogranicza elementów jego urządzenia, w szczególności przebiegu i ilości ścieŜek.
Analizowany projekt planu jest zgodny z ustaleniami obowiązującego Studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Olsztyna.
Przyjęta w 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej stwierdza, Ŝe Rzeczpospolita Polska
zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównowaŜonego rozwoju. Zasada
zrównowaŜonego rozwoju realizowana jest w projekcie planu poprzez przeznaczanie terenów
generalnie na cele odpowiednie do ich usytuowania w istniejącej przestrzeni miejskiej,
z uwzględnieniem warunków ekofizjograficznych i stosowaniem zakazów i nakazów ograniczających
antropopresję – wynikającą z projektowanego zainwestowania – na poszczególne elementy
środowiska.
Projektowany plan określa sposób zagospodarowania terenów i wyraz architektoniczny
budynków. Reguluje się ilość kondygnacji, określa dominanty, a takŜe minimalny udział powierzchni
biologicznie czynnej oraz intensywność zabudowy.
Ponadto projekt planu ustala, iŜ realizowana zabudowa musi charakteryzować się wysokimi
standardami urbanistycznymi i architektonicznymi. PowyŜsze ustalenia powinny korzystnie wpływać
na estetykę krajobrazu przyszłej zabudowy, a takŜe regulować intensywność zabudowy.
Środowisko wodne jest w projekcie planu chronione przed degradacją poprzez ustalenie
odprowadzenia ścieków kanalizacją w ramach systemu miejskiego, a ścieków deszczowych
z powierzchni utwardzonych ulic i parkingów do kanalizacji deszczowej.
Ochrona powietrza atmosferycznego przed nadmiernym zanieczyszczeniem realizowana jest w
projekcie planu poprzez preferowanie korzystania z miejskiej sieci cieplnej oraz zakaz stosowania
węgla i paliw węglopochodnych w ogrzewaniu. Powinno to sprzyjać utrzymaniu odpowiedniej jakości
powietrza na terenach przyszłej zabudowy, szczególnie w sezonie zimowym.
Teren pracowania znajduje się poza obszarami objętymi prawnymi terytorialnymi formami
ochrony przyrody.
W granicach administracyjnych miasta znajduje się Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny
Środkowej Łyny, którego granica przebiega na ogół po linii koryta (działki wodnej). Rzeka Łyna
odległa jest od granic zachodnich terenu objętego planem około 200 m.
Teren opracowania połoŜony jest z dala od obszarów NATURA 2000. NajbliŜsze takie ostoje
przyrody znajdują się w odległości 5-9 km.
27
Około 5 kilometrów na południowy-wschód przebiega granica obszaru specjalnej ochrony
przyrody Puszcza Napiwodzko-Ramucka PLB280007. Około 9 km w kierunku północno-zachodnim
znajduje się potencjalny specjalny obszar ochrony siedlisk Jonkowo – Warkały (kod obszaru
PLH280039). Inne ostoje „naturowe” połoŜone są w odległości ponad 10 km.
Prognozuje się brak znaczącego oddziaływania realizacji projektu planu na OChK Doliny
Środkowej Łyny oraz brak jakiegokolwiek oddziaływania na obszary Natura 2000.
PoniewaŜ formy zagospodarowania obrzeŜy trzcinowiska, pomimo działań łagodzących, mogą
w pewnym stopniu zuboŜyć jego środowisko przyrodnicze (zmniejszając jego osłonę od terenów
zabudowanych i zwiększając presję o charakterze płoszącym), dobrze byłoby dla tego środowiska, aby
przynajmniej z niektórych tych form komunikacji zrezygnować lub złagodzić ich uciąŜliwość.
PoniewaŜ jednak teren opracowania znajduje się w obrębie miasta, gdzie antropizacja środowiska
przyrodniczego zwykle jest nieunikniona, rezygnacja z niektórych tych ciągów komunikacyjnych,
szczególnie drogi dojazdowej, moŜe nie być moŜliwa dla przewidywanej w projekcie planu
intensyfikacji zagospodarowania przestrzeni.
NaleŜy ponadto zauwaŜyć, Ŝe trzcinowisko pozostające w granicach terenu opracowania jest
tylko małym i odosobnionym fragmentem obszaru o duŜej róŜnorodności środowiskowej z cennymi
zespołami flory i fauny, w szczególności awifauny, zwanym „Trzcinowisko Kortowskie”.
Jako rozwiązanie alternatywne, zmniejszające niekorzystny wpływ intensyfikacji
projektowanego zagospodarowania, proponuje się rozwaŜyć zmniejszenie intensywności
projektowanej zabudowy poprzez zmniejszenie dopuszczalnej liczby kondygnacji w projektowanej
zabudowie.
Teren oznaczony na rysunku projektu planu jako 4MWU połoŜony jest w sąsiedztwie terenu
bagiennego i niewiele wyŜej od niego. Niekorzystny dla ludzi mikroklimat takich terenów (zaleganie
zimnego i wilgotnego powietrza) okresowo dotyczy zwykle godzin nocnych i wczesnoporannych.
Sugeruje się więc rozwaŜyć rezygnację z zabudowy mieszkaniowej na tym terenie, względnie
przynajmniej rezygnację z funkcji mieszkaniowej na parterze od strony terenu bagiennego.
Realizacja analizowanego projektu miejscowego planu nie będzie oddziaływać transgranicznie
na środowisko.
Opracowali: Łucja Krupińska i Zbigniew Zaprzelski

prognoza oddziaływania na środowisko

Transkrypt

Podobne dokumenty

DZIAŁKA na SPRZEDAŻ 29525/3877/OGS Opis

UCHWAŁA Nr XXII/262/2012 Rady Miejskiej w Mikołajkach z dnia