IMIĘ I NAZWISKO AUTORA ZDJĘCIA Weronika Węcławiak I

IMIĘ I NAZWISKO AUTORA ZDJĘCIA
Weronika Węcławiak
I nagroda za najciekawszy opis sfotografowanych ptaków – w kategorii „szkoła podstawowa”
TYTUŁ ZDJĘCIA
Jej wysokość: Sroka
DATA WYKONANIA ZDJĘCIA
05.12.2015 r.
MIEJSCE WYKONANIA ZDJĘCIA (miejscowość lub jej okolice np. las, rzeka; powiat)
Łąka nad rzeką Jeziorką w Gołkowie (gmina Piaseczno, powiat piaseczyński)
GATUNEK PTAKA (nazwa polska)
Sroka zwyczajna (sroka pospolita)
PROSZĘ OPISAĆ CZYM SIĘ ŻYWI TEN PTAK (maksimum 400 znaków bez spacji)
Owadami i larwami owadów, bezkręgowcami, pająkami, dżdżownicami, ślimakami, jaszczurkami,
żabami, drobnymi gryzoniami, a także ziarnami zbóż, nasionami chwastów, różnymi owocami, jajami i
pisklętami ptaków, padliną i odpadami organicznymi.
JAK MOŻNA DOKARMIAĆ GO ZIMĄ (maksimum 400 znaków bez spacji)
Różnego rodzaju nasiona, np. słonecznik lub siemię lniane, kawałki owoców, np. jabłek, oraz kawałki
żółtego sera. Nie podawać ziemniaków i chleba, który łatwo nasiąka wodą, ani pieczywa na zakwasie.
Zadbać o wodę do picia, pilnować, by nie zamarzła. Pokarm wyłącznie naturalny, bez soli i przypraw.
NAJCIEKAWSZE INFORMACJE O TYM PTAKU/GATUNKU
(dowolna ilość tekstu - liczy się kreatywność)
CIEKAWOSTKI:
•
Sroka jest gatunkiem częściowo chronionym.
•
Sroki potrafią zabić nawet większe od siebie ptaki, w tym również drapieżniki. Dlatego
liczebność tego gatunku jest regulowana prawnie – zdarza się, że w danym okresie dokonuje
się odstrzałów pewnej liczby srok.
•
Na przełomie marca i kwietnia samica sroki składa od 4 do 7 zielonkawych jaj.
•
W jednym lęgu z 7 piskląt przeżywają średnio 3 ptaki, pozostałe giną z powodu chorób,
pasożytów i drapieżników.
•
Sroki są bardzo czujne. Jako pierwsze alarmują inne ptaki przed krogulcami, pustułkami i
wronami raz innymi drapieżnikami, którzy bezpośrednio im zagrażają.
•
Posiadają nieprzeciętną inteligencję – potrafią na przykład zrozumieć, że widzą swoje odbicie
w lustrze.
•
Charakteryzują się zdolnością do szybkiego adaptowania się do trudnych warunków
życiowych panujących w mieście.
•
Sroka nazywana jest często złodziejką – a to z powodu wrodzonej ciekawości. Lubi wszelkiego
rodzaju błyskotki, więc znosi je do gniazda. Oprócz świecidełek w sroczych gniazdach
znajdowano też między innymi taśmę magnetofonową, folię aluminiową i łuski po nabojach.
W bajkach, legendach i wierszach (przykłady w dalszej części opisu) sroki kradną nierzadko z
uporczywością kleptomanów. Jednak naukowcy z Centre for Research in Animal Behaviour
na brytyjskim University of Exeter, po serii eksperymentów doszli do wniosku, że przedmioty
nowe i nieznane nie tylko srok nie kuszą, ale wręcz je odstraszają.
•
Kolejny mit o niegodziwości srok dotyczy przekonania, że są one odpowiedzialne za spadek w
populacji wróbli w mieście. Jest w tym jednak tylko cień prawdy, ponieważ sroki rzeczywiście
chętnie pożerają pisklęta innych ptaków, ale za zwiększanie liczby okazji do takich zachowań
srok odpowiadają ludzie. To oni bowiem, ocieplając budynki, pozbawiają wróbla miejsc na
gniazdo, więc wróble zakładają je np. w żywopłotach, gdzie ich młode są już mniej
bezpieczne. Do tego pielęgnacyjna działalność służb zieleni miejskich sprawia, że odsłonięte
zostają gniazda małych ptaków, czyniąc je zupełnie bezbronnymi przed atakiem między
innymi srok.
•
Jedynym rozsądnym sposobem na rozwiązanie powyższego problemu byłaby próba
zabezpieczania wróbli i innych małych ptaków przed sroką – poprzez budowanie dla nich
budek lęgowych i osłanianie siatką uniemożliwiającą sroce porywanie piskląt. Takie
postępowanie ludzi z pewnością ograniczyłoby ingerencję człowieka w świat natury, a także
pomogłoby oczyścić sroki z wszelkich zarzutów pod ich adresem.
SROKA W PRZYSŁOWIACH I PORZEKADŁACH:
•
•
•
Gapić się jak sroka w gnat
Złapać dwie sroki za ogon
Wypaść sroce spod ogona
SROKA W POEZJI
•
Karpiński Franciszek: ”Orzeł i sroka”
Sroka orłowi przymawiać się zdała:
"Tyś ptak milczący. Ja z ludźmi gadała".
Ale ten na to odpowie gadanie:
"Sto srok za orła jednego nie stanie".
•
Arkadiusz Łakomniak: „Sroka złodziejka”
Przyleciała mała sroka,
szuka szkiełek, srebra, złota.
Znana wszystkim to złodziejka,
bowiem lubi świecidełka.
Raz ukradła kolczyk babie.
„Czekaj, ja cię jeszcze złapię!”
Potem chłopu jakieś klucze.
„Czekaj, ja cię kraść oduczę!”
A tuż po tym dziadka ząb,
„Trzeba ją przegonić stąd!”
Babcia szuka naszyjnika,
sroka już w oddali znika.
Kradła wszystko, tak jak leci,
wciąż się na nią skarżą dzieci.
„Co z nią zrobić?” myśli tata,
„ona tutaj ciągle lata!
Już ja sroko cię przegonię,
po policję zaraz dzwonię!
Na takiego to gagatka,
policyjna czeka klatka.
Policjanci przyjechali,
bardzo szybko ją złapali.
A za ciągłą kradzież mienia,
Sroce grozi rok więzienia.
•
Jan Brzechwa: „Sroka”
Siedzi sroka na żerdzi
I twierdzi,
Że cukier jest słony,
Że mrówka jest większa od wrony,
Że woda w morzu jest sucha,
Że wół jest lżejszy niż mucha,
Że mleko jest czerwone,
Że żmija gryzie ogonem,
Że raki rosną na dębie,
Że kowal ogień ma w gębie,
Że najlepiej fruwają krowy,
Że najładniej śpiewają sowy,
Że bocian ma dziób zamiast głowy,
Że lód jest gorący,
Że ryby się pasą na łące,
Że trawa jest blaszana,
Że noc zaczyna się z rana,
Ale nikt tego wszystkiego nie słucha,
Bo wiadomo, że sroka jest kłamczucha.
•
Władysław Bełza: „Sroka”
O sroce, która na płocie skrzeczy,
Krążą po świecie nieładne rzeczy:
Że ma w języku dziwne łaskotki,
I między ptactwem rozsiewa plotki.
Do dzisiaj nie wiem, kochane dziatki,
Kto takie sroce przypina łatki?
To też nie biorę na me sumienie,
Czy to jest prawda, czy posądzenie?
Lecz czyż nie lepiej, przyznajcie sami,
Trzymać języczek swój za zębami,
Niż się narażać na gorzkie słowa,
Że się jest paplą, jak sroka owa?