POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

Sygn. akt II Cz 11/15
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2015 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Zbigniew Ciechanowicz
Sędziowie: SO Małgorzata Grzesik
SO Tomasz Szaj (spr.)
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 lutego 2015 roku w S.
sprawy z powództwa (...) w S.
przeciwko M. S., W. S. i B. Z.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego M. S.
na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 12 sierpnia 2014 roku w
sprawie o sygn. akt III C 24/12
oddala zażalenie.
SSO Tomasz Szaj SSO Zbigniew Ciechanowicz SSO Małgorzata Grzesik
sygn. akt II Cz 11/15
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2014 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie przyznał
biegłej A. K. kwotę 2 398,50 zł za uzupełniającą opinię z dnia 14 lipca 2014 roku.
Uzasadniając powyższe postanowienie wskazał, że postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r. sąd dopuścił dowód
z uzupełniającej opinii biegłego sądowego A. K. na okoliczność ustalenia wysokości opłat z tytułu korzystania z
pomieszczeń położonych w S. przy ul. (...) w okresie od 1 lutego 2006 roku do 16 grudnia 2009 roku, przy czym
biegła w szczególności winna ustalić prawidłowość naliczenia przez powódkę wysokości opłat w odniesieniu do tych
pomieszczeń oraz na tej podstawie obliczyć wysokość należnych opłat we wskazanym okresie.
Biegła w dniu 14 lipca 2014 r. sporządziła uzupełniającą opinię pisemną, wnosząc o przyznanie z tego tytułu
wynagrodzenia w kwocie 2 398,50 zł.
Sąd Rejonowy przywołał regulację art. 89 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych(...) Nr(...)) oraz przepisy § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia(...)r. w sprawie określenia
stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla
wydania opinii w postępowaniu cywilnym ((...)), wskazując, że stawka wynagrodzenia za godzinę pracy biegłego
wynosi od 22,61 zł do 31,97 zł.
Jak wynika z przedstawionego sądowi rachunku i karty pracy biegłej na sporządzenie opinii poświęciła ona 65 godzin,
w tym 6 godzin na analizę akt sprawy, 49 godzin na czynności badawcze i rozliczenia i 10 godzin na tekstowe
opracowanie opinii, zaś za godzinę pracy policzyła kwotę 30 zł, przy czym wynagrodzenie swe podwyższyła o 23 %
podatku VAT.
W ocenie Sądu Rejonowego biegła sporządziła opinię zgodnie ze zleceniem udzielonym mu przez sąd, zaś przy
uwzględnieniu czasu poświęconego na sporządzenie opinii, odpowiadającego nakładowi pracy niezbędnemu do
jej sporządzenia i wysokości wnioskowanego wynagrodzenia zgodnego z przywołanymi wyżej przepisami, należało
przyznać biegłej kwotę 2 398,50 zł , orzekając jak w postanowieniu.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pozwany M. S., wnosząc o jego uchylenie i zaliczenie tego wynagrodzenia
w poczet wielkości wynagrodzenia już przyznanego.
Podniósł, że skoro Sąd I instancji postanowieniem z dnia 13 marca 2014 roku zlecił biegłemu wykonanie opinii
uzupełniającej w tym samym temacie, to tym samym przyznał, że pierwsza opinia była niepełna, a wynagrodzenie za
jej przyznanie było niesłusznie przyznane, na co skarżyli się pozwani. Biegła zażądała dodatkowego wynagrodzenia za
uzupełnienie opłaconej opinii, a Sąd I instancji powtórne wynagrodzenie przyznał.
W ocenie skarżącego nie może być tak, że opinia wykonana celowo nienależycie, była dodatkowo opłacana za jej
równie nienależyte uzupełnienie. Taką praktykę należy zwalczać, albowiem służy zwiększaniu kosztów sądowych,
ekonomicznemu ograniczaniu prawa obywateli dostępu do sądu i nierównemu traktowaniu stron.
Wskazał również, że art. 303 k.k. nakłada na powódkę obowiązek rzetelnego i zgodnego z prawdą prowadzenia
działalności gospodarczej. Nie powinna ona zgłaszać wniosku dowodowego z opinii biegłego w tym temacie z powodu
oczywistego braku interesu prawnego, a Sąd z tego samego powodu nie powinien tego wniosku uwzględnić. Ponadto
powódka winna była przedstawić dowody i nie zatajać czegokolwiek. Tymczasem powódka, a za nią biegli, okłamują
Sąd co do okoliczności istnienia rzekomego lokalu mieszkalnego z którego korzystają pozwani. Skoro powódka dotąd
nie przedstawiła podstawowego dowodu – stosownych decyzji administracyjnych, które jako jedyne legalne mogą
potwierdzić, że pozwani faktycznie korzystają z lokalu mieszkalnego, to tym bardziej nie mogą tego potwierdzać
biegli nie mający żadnych uprawnień do wydawania decyzji administracyjnych. Biegła dokonała w swej opinii
nieprawdziwych ustaleń, m.in. takich, że powierzchnia pomieszczeń od daty ich przydziału uległa zmianie – co zostało
7 lat później potwierdzone aneksem do tego przydziału, gdy tymczasem ani przydział nr 772/92 z dnia 17 lipca 1992
roku, ani całkowita powierzchnia użytkowa wymienionych w nim pomieszczeń nigdy nie podlegała zmianie – tym
bardziej jakimś wirtualnym aneksem.
Zarzucił, że Sąd wynagradza kłamstwo, co stanowi o kryzysie wymiaru sprawiedliwości i państwa.
Biegła A. K. wniosła o oddalenie zażalenia. Podniosła, że wykonała pracę i należy jej się wynagrodzenie. W toku
postępowania dokumentacja została uzupełniona o faktury ze (...) oraz(...) a zatem dokonała ponownej weryfikacji
prawidłowości naliczania opłat.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanego okazało się nieuzasadnione.
Zasadą jest, że wysokość przysługującego biegłemu za wykonaną pracę wynagrodzenia określa Sąd, uwzględniając:
1) kwalifikacje biegłego, 2) potrzebny do wydania opinii nakład pracy oraz 3) poświęcony czas (uchwała Składu
Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego -(...)(...) Powyższe kryteria, jakimi obowiązany jest kierować się sąd, są wprost
wyartykułowane w przepisach art. 89 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
W niniejszej sprawie skarżący nie kwestionował ilości czasu przeznaczonego na sporządzenie przez biegłą opinii, lecz
samą zasadę wynagrodzenia za jej sporządzenie w tej sprawie.
W niniejszej sprawie na wniosek powódki Sąd postanowieniem z dnia 15 listopada 2012 roku dopuścił dowód z opinii
biegłego z zakresu księgowości na okoliczność ustalenia wysokości opłat z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego
położonego w S. przy ul. (...) w okresie od 1 lutego 2006 roku do 16 grudnia 2009 roku. Biegła A. K. w wykonaniu
tegoż postanowienia przedłożyła w dniu 12 lutego 2013 roku opinię w sprawie, zaś postanowieniem z dnia 29 kwietnia
2013 roku Sąd przyznał jej wynagrodzenie w kwocie 5 313,60 zł.
W toku postępowania na rozprawie w dniu 13 lutego 2014 roku (k – 777) pozwany zażądał zobowiązania powódki do
przedstawienia dokumentów źródłowych, takich jak faktury za zużycie wody i ciepła oraz podziału jaka część wody
jest podgrzewana oraz podziału tych należności na poszczególne lokale. W konsekwencji złożenia tych dokumentów
postanowieniem z dnia 31 marca 2014 roku Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii pisemnej biegłej z zakresu
księgowości na okoliczność ustalenia wysokości opłat z tytułu korzystania z pomieszczeń położonych w S. przy ul. (...)
w okresie od 1 lutego 2006 roku do 16 grudnia 2009 roku, przy czym biegła w szczególności ustalić miała prawidłowość
naliczenia przez powódkę wysokości opłat w odniesieniu do tych pomieszczeń oraz na tej podstawie obliczy wysokość
należnych opłat we wskazanym okresie.
W dniu 15 lipca 2014 roku biegła złożyła opinię z dnia 14 lutego 2014 roku. Po przeprowadzeniu analizy przedłożonych
faktur biegła podtrzymała swe stanowisko wyrażone w poprzedniej opinii.
W niniejszej sprawie nie sposób podzielić tezy pozwanego, że pierwotna opinia biegłej została wykonana nienależycie,
albowiem sporządzenie opinii uzupełniającej było wywołane przedłożeniem dodatkowych dokumentów, które
podlegały analizie. Co więcej analiza tychże dokumentów nie doprowadziła do zmiany wyliczeń biegłej. Niewątpliwe
jest również, że biegła wykonała dodatkową pracę związaną z analizą tejże dokumentacji i sprawdzeniem poprawności
wcześniejszych wyliczeń. W konsekwencji zgodnie z art. 288 k.p.c. ma prawo domagać się wynagrodzenia. Nawet
bowiem gdyby przyjąć, że sporządzanie opinii uzupełniającej było bezcelowe czy też dokumenty te powinny
być przedłożone przy pozwie, nie ma to wpływu na kwestie należności biegłej. Ewentualne zaniechania lub
nieprawidłowości w działaniu stron nie mogą bowiem prowadzić do pozbawienia biegłej wynagrodzenia za wykonaną
pracę. Stanowisko pozwanego w zażaleniu sprowadza się w istocie do kwestionowania żądania pozwu i swej
odpowiedzialności w tym postępowaniu, co nie ma związku z rozliczeniem pracy biegłej. Powyższe argumenty mogą
być co najwyżej podnoszone w zakresie rozliczenia kosztów procesu pomiędzy stronami, czy też przy ocenie zasadności
obciążenia stron tymi kosztami.
Z tych względów na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. należało zażalenie oddalić, o czym orzeczono
w sentencji.
(...)
(...)
1) (...)
2) (...)
(...)
(...)
(...)
3) (...)
4) (...)
(...)