ZABURZENIA ODŻYWIANIA - ANOREKSJA I BULIMIA. RADY DLA

ZABURZENIA ODŻYWIANIA - ANOREKSJA I BULIMIA.
RADY DLA RODZICÓW.
Zaburzenia odżywiania, to poważne zaburzenia związane ze skrajnymi emocjami
i zachowaniami wobec jedzenia oraz swojej masy ciała. Mają podłoże psychiczne i związane
są z niskim poczuciem własnej wartości. Dotyczą zazwyczaj młodych osób, częściej
dziewcząt. Pojawiają się w wieku 15―18 lat, jednak coraz częściej choroba rozpoczyna się
wcześniej. Nie należy lekceważyć już pierwszych objawów zaburzeń odżywiania, gdyż mogą
być groźne dla zdrowia i życia.
Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) i bulimia (żarłoczność psychiczna) – to jedne
z bardziej podstępnych chorób związanych z odżywianiem, ponieważ nie od razu widać
efekty ich działania, a sieją duże zniszczenia w organizmie.
Co to jest anoreksja- Choroba polega na tym, że osoba chora odczuwa silny lęk przed
przytyciem i dąży do uzyskania możliwie niskiej wagi. Aby ten cel zrealizować stosuje
głodówki, intensywnie ćwiczy, czasem także stosuje środki przeczyszczające. Skutkiem
choroby jest znaczna utrata masy ciała, z którą wiążą się dalsze problemy zdrowotne.
Anoreksja wyniszcza nie tylko ciało, ale także umysł. Drastyczne odchudzanie się jest
najbardziej widocznym, ale najbardziej powierzchownym elementem choroby. Istota
anoreksji to próba uzyskania kontroli nad swoim życiem lub ciałem, pole do rywalizacji,
pokazanie innym swojej siły i wytrzymałości, manifestacja niezwykle niskiej samooceny,
głodówka jest karą za brak doskonałości.
Do symptomów anoreksji należą: widoczna utrata ciężaru ciała, zanik miesiączkowania,
uczucie zimna, niewydolność krążenia, niedokrwistość, obniżone ciśnienie krwi, zwolnienie
oddechów, zasinienie dłoni i stóp, obrzęki dłoni, stóp i twarzy, meszek na skórze, sucha,
łuszcząca się skóra, kruche łamliwe włosy na głowie, wypadanie włosów, trudności
z zasypianiem, przesypianie, wzdęcia, zaparcia. Ponadto drażliwość i zmienność nastrojów,
spowolnienie psychoruchowe, nieadekwatne postrzeganie kształtu i ciężaru ciała, społeczna
izolacja. Nieleczona anoreksja może doprowadzić do osteoporozy, bezpłodności,
a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci.
Co to jest bulimia- Choroba polega na przyjmowaniu dużej, niekiedy olbrzymiej, ilości
pokarmu w krótkim czasie. Napady obżerania mogą występować raz na kilka dni, mogą też
być inicjowane kilka razy dziennie. Cechą znamienną bulimii jest stosowanie przez chorego
działań przeciwdziałających przytyciu, takich jak: prowokowanie wymiotów, używanie
środków przeczyszczających, moczopędnych, intensywne ćwiczenia fizyczne, intensywna
dieta lub głodówka między napadami. Osoba dotknięta tą chorobą często zaprzecza, że ma
problem, ukrywa swoje postępowanie, kłamie.
Do symptomów bulimii należą: obrażenia na grzbietowych powierzchniach dłoni
powstające w wyniku pobudzania wymiotów, erozja szkliwa i przebarwienia towarzyszące
próchnicy zębów, nieregularne miesiączkowanie, senność, spowolnienie psychoruchowe,
odwodnienie, obrzęki stóp, dłoni, twarzy, powiększenie ślinianek przyusznych, nadżerki w
przełyku i żołądku, chrypka, bóle twarzy, dzwonienie w uchu, duże, występujące w krótkim
czasie spadki masy ciała. Ponadto izolacja społeczna, znikanie w toalecie po posiłkach,
wielogodzinne ćwiczenia fizyczne, sekretne, rytualne zachowania jedzeniowe, przyjmowanie
pokarmów ułatwiających wymioty. Nieleczona bulimia może doprowadzić do poważnych
zaburzeń metabolicznych, odwodnienia organizmu, niewydolności nerek, skrajnego
wyniszczenia organizmu, depresji.
Gdzie szukać pomocy:
Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna w Grudziądzu ul. Korczaka 23 56-464-48-05
Poradnie Specjalistyczne w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym w Grudziądzu:
Poradnia Psychologiczna dla Dzieci i Młodzieży 56-641-3426
Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży 56-641-3426
Ośrodek Profilaktyki Uzależnień Dzieci i Młodzieży w Grudziądzu ul. Śniadeckich 6a
56-462- 22-63
O czym należy pamiętać :

Nie powinno się czekać i patrzeć co będzie dalej, szczególnie wtedy, gdy dziecko traci
na wadze. Takie dziecko szybko uczy się kamuflować swoje zachowania (szerokie ubrania,
nie rozbieranie się przy innych, skrytość, nieprzystępność). Rodzice lub inni dorośli mogą
nigdy nie natknąć się na oznaki brania środków przeczyszczających czy moczopędnych, czy
na oznaki wymiotów.

Pierwszym krokiem musi być szukanie pomocy u specjalisty, najszybciej jak to
jest możliwe (lekarz rodzinny, pediatra, psycholog, terapeuta).

Rodzice wspólnie powinni powiedzieć dziecku, że powinno pójść do lekarza czy
terapeuty. Muszą się przy tym wykazać żelazną konsekwencją i stanowczością. Muszą
jasno powiedzieć dziecku, że są przeciwni danemu zachowaniu czy postępowaniu, a nie
samemu dziecku. Muszą okazać dziecku miłość i wsparcie, aby nie miało ono wątpliwości,
że go nie odrzucają, ale potępiają to co robi.

Z dzieckiem należy rozmawiać wprost bez oskarżeń i obwiniania. Należy mu
powiedzieć, że martwi się o nie i nie chce się przechodzić obojętnie obok tego, co się widzi.
Nie należy oceniać przy tym uczuć dziecka. Należy być przyjacielem, który go wspiera, ale
nie zgadza się z negatywnymi zachowaniami jego.
Zachowania dziecka, które powinny rodziców zaniepokoić:
• spożywanie zbyt małych ilości pożywienia, odmowa jedzenia, brak zainteresowania
jedzeniem, dziecko nie sygnalizuje głodu,
• jedzenie posiłków w porach innych, niż pozostali domownicy, np. bardzo wcześnie rano lub
późno wieczorem, unikanie spożywania posiłków w obecności innych osób,
• nadmierna koncentracja na sylwetce, figurze, masie ciała, częste kontrolowanie wagi
i mierzenie obwodów np. talii, uda,
• wyrażanie niezadowolenia ze swojej sylwetki, mimo szczupłego wyglądu, uzależnianie
samooceny w znacznej mierze od figury i masy ciała,
• podejmowanie odchudzania przez dziecko mimo, że jest szczupłe lub kontynuowanie
odchudzania mimo osiągnięcia szczupłej sylwetki,
• sztywne przekonania dotyczące odżywiania np. „tłuszcze są obrzydliwe i szkodliwe”,
„nigdy nie tknę słodyczy”,
• drastyczna zmiana sposobu odżywiania, ograniczenie ilości posiłków, unikanie dań
dotychczas ulubionych, głodówki, domaganie się od rodziców wprowadzenia odżywania
niskokalorycznego (produkty light, kuchnia bez użycia tłuszczów),
• bardzo wolne tempo jedzenia, nieestetyczne jedzenie, z wydłubywaniem z niego drobinek
tłuszczu, wycieranie naleśników, placków serwetkami,
• manipulowanie jedzeniem - oszukiwanie, wyrzucanie jedzenia, przekazywanie drugiego
śniadania kolegom,
•nadmierne zainteresowanie sprawami kuchni, przepisami kulinarnymi, dietami
przygotowywanie posiłków i karmienie innych członków rodziny, odmowa jedzenia ich
samemu,
• nadmierna aktywność fizyczna, w celu
ciała w krótkich okresach czasu,
zmniejszenia masy ciała, znaczne wahania masy
• prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, specyfików
zmniejszających apetyt, przyśpieszających przemianę materii, odwadniających, wypijanie
nadmiernej ilości wody w celu zmniejszenia apetytu np. przed posiłkami,
• dziecko dotychczas zgodne i pogodne staje się ponure, rozdrażnione, konfliktowe, a nawet
agresywne (najczęściej w sferze odżywiania), ogranicza relacje z rówieśnikami,
• zjadanie zbyt dużych ilości pożywienia, przekraczających ilość zjadaną zwykle
brak kontroli nad tym co i ile się zjada oraz trudności w przerwaniu jedzenia,
• nieregularne miesiączki lub ich zanik u dziewczynek, które wcześniej miesiączkowały
regularnie.
Opracowała
B. Tadajewska
Źródła:
Jablow M.M. Anoreksja bulimia, otyłość. Poradnik dla rodziców , GWP, Gdańsk 2000
Jagielska G., Dziecko z zaburzeniami odżywiania w szkole i przedszkolu. Informacje dla pedagogów
i opiekunów. , ORE, Warszawa 2010
http://wiecjestem.us.edu.pl/anoreksja-i-bulimia-kiedy-odchudzanie-staje-sie-choroba