LAYOUT 1

Consolidated PBY Catalina
Douglas SBD Dauntless
W marcu 1936 r. Grumman Aircraft Corporation wygrała kontrakt na budowę całkowicie metalowego,
dwupłatowego myśliwca XF4F-1 dla US Navy (Marynarki Wojennej USA). Koncepcję dwupłatowca szybko
jednak zarzucono na rzecz projektu jednopłata XF4F-2.
Przyćmiły go Republic P-47 Thunderbolt i North American P-51 Mustang, ale Lockheed P-38 Lightning
odegrał istotną rolę przy zdobywaniu dla aliantów przewagi w powietrzu, zwłaszcza na Pacyfiku.
KRAJ POCHODZENIA: USA
KRAJ POCHODZENIA: USA
Jedna z pierwszych
KLASA: (P-38L) myśliwiec jednomiejscowy dalekiego zasięgu
KLASA: (F4F-4 i Wildcat Mk II) jednomiejscowy myśliwiec
pokładowy i myśliwiec bombardujący
wersji P-38 z fabryki
NAPĘD: dwa 1600-konne (1193 kW) 12-cylindrowe rzędowe
silniki Allison V-1710-111/113 (F30)
NAPĘD: 1200-konny (895 kW) 14-cylindrowy dwurzędowy
silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-1830-86 Twin Wasp
Lockheeda
w Burbank,
OSIĄGI: prędkość maksymalna 666 km/h, wznoszenie na
6095 m w czasie 7 min, pułap maksymalny 13 410 m, zasięg
4184 km
OSIĄGI: prędkość maksymalna 512 km/h, prędkość
wznoszenia 549 m/min, pułap maksymalny 10 365 m, zasięg
2012 km
w Kalifornii, podczas
lotu testowego.
MASA: własna 5806 kg, startowa 9798 kg
MASA: własna 2612 kg, startowa 3607 kg
Jedynie doświadczony pilot mógł na Wildcacie przetrwać walkę
WYMIARY: rozpiętość skrzydeł 11,58 m, długość 8,76 m,
wysokość 2,81 m
z myśliwcami japońskimi.
UZBROJENIE: 6 karabinów maszynowych kal. 0,5 cala
w skrzydłach, bomby o masie 225 kg
W 1939 r. Francja zamówiła 100 Wildcatów. Gdy skapitulowała, zamówienie przejęła Brytyjska Komisja Zakupów w imieniu Royal Navy, która przemianowała je na
F4F-3 Martlet I. Pierwszy z nich dostarczono 27 lipca
1940 r. W październiku 804. Dywizjon zaczął przesiadać
się na Martlety w Hatson na Orkadach i odniósł pierwszy
sukces, gdy dwa z jego samolotów zestrzeliły Junker-sa
88 nad bazą marynarki w Scapa Flow. Całkowita liczba
Martletów wszystkich generacji dostarczonych do
Wielkiej Brytanii wyniosła 1191. W służbie USA Wildcat
ze składanymi skrzydłami otrzymał symbol F4F-4,
a pierwsza taka maszyna trafiła do dywizjonu myśliwskiego VF-42 w maju, do testów na USS Yorktown. Pod
koniec 1941 r. Wildcat błyskawicznie zastępował wszystkie inne amerykańskie myśliwce pokładowe. Nowe samoloty wraz ze zdobywaniem doświadczenia przez amerykańskich pilotów w ciągu 1942 r. przywróciły równowagę
w zmaganiach powietrznych, choć nadal ustępowały
myśliwcom japońskim.
Wymiana wszystkich innych myśliwców pokładowych
US Navy zdecydowała się dalej rozwijać samolot, montując w mocno zmienionym płatowcu doładowany silnik XR-1830-76. Przebudowana maszyna, oznaczona
XF4F-3, odbyła pierwszy lot 12 lutego 1939 r. W sierpniu marynarka wojenna złożyła pierwsze zamówienie na
53 Grummany F4F-3 Wildcat, jak nazwano ten samolot.
Pierwsza seryjna maszyna wystartowała w lutym 1940 r.
Jednak dostawy odbywały się powoli i do końca 1940 r.
przekazano jedynie 22 Wildcaty dywizjonom myśliwskim marynarki wojennej VF-4 i VF-7 z lotniskowców
USS Ranger i USS Wasp.
Ten F4F służył na Guadalcanal, gdzie pilotował go kapitan Joe Foss,
as US Marine Corps, kawaler odznaczony Medalem Honoru.
34
WYMIARY: rozpiętość skrzydeł 15,85 m, długość 11,53 m,
wysokość 3,91 m
UZBROJENIE: 1 działko kal. 20 mm i 4 karabiny maszynowe
kal. 0,5 cala w przedniej części gondoli pilota, bomby i rakiety
o masie 1814 kg
Zastąpienie wszystkich innych myśliwców
pokładowych
Całkowita produkcja wyniosła 9393 samoloty, były w tym
maszyny w wersji rozpoznawczych F-4 i F-5. Najważniejszymi wersjami myśliwca były: P-38E (210), P-38F (527),
P-38G (1082), P-38H (601), P-38J (2970) i P-38L (3923).
Jedna z najsłynniejszych operacji przeprowadzonych przez
Lightningi odbyła się 18 kwietnia 1943 r., gdy P-38
z 339. Dywizjonu zestrzeliły nad Atolem Kahili bombowiec, którym leciał admirał Isoroku Yamamoto, głównodowodzący marynarki japońskiej. Żeby tego dokonać,
Lightningi przeleciały tam i z powrotem 1770 km
z Guadalcanalu. Obaj piloci, którzy osiągnęli najwyższą
liczbę zestrzeleń podczas wojny na Pacyfiku, major
Richard Bong i major Tom McGuire, latali na P-38.
Lightning nie nadawał się do walki manewrowej, atakował z góry lub z dołu, wykorzystując wielką prędkość
wznoszenia i nurkowania.
P-38 miał rzadko stosowaną konfigurację – jego silniki ze
sprężarkami mieściły się w dwóch symetrycznych i smukłych kadłubach, połączonych z przodu centropłatem,
a z tyłu statecznikiem poziomym. Kabina pilota, całe
uzbrojenie lufowe i podwozie przednie znalazły się w niewielkiej gondoli w przedzie centropłata. Prototyp XP-38
odbył pierwszy lot w styczniu 1939 r., a po dopracowaniu przekształcił się w P-38D, pierwszą wersję bojową
(36 samolotów), która weszła do służby w sierpniu 1941 r.
P-38 Lightning z 55. Dywizjonu Myśliwskiego 20. Grupy Myśliwskiej,
King’s Cliffe, Anglia, 1944 r.
35