Chrzest w Jordanie / Łk 3,15-16.21-22

spełniło się na was w obrazie, poniewaŜ jesteście obrazem Chrystusa. Gdy
Chrystus w czasie chrztu w rzece Jordan udzielił wodom wonności swego
Bóstwa, wyszedł z nich, a wtedy zstąpił na Niego w swej osobie Duch Święty,
tak Ŝe równy spoczywał na równym. Podobnie i wam, gdy wyszliście ze świętej
kaplicy, zostało dane namaszczenie, obraz tego namaszczenia, które otrzymał
Chrystus, a którym jest Duch Święty. O tym to Duchu Świętym powiedział w
proroctwie błogosławiony Izajasz w imię Pana: „Duch Pana nade mną, przeto
mnie namaścił, posłał mię, by głosić dobrą nowinę ubogim” (Iz 61,1).
Chrystus został namaszczony nie ziemskim olejkiem i nie przez człowieka, lecz
Ojciec, który Go ustanowił Zbawicielem całego świata, namaścił Go Duchem
Świętym - jak mówi Piotr: „Jezusa Nazareńskiego namaścił Bóg Duchem
Świętym” (Dz 10,38). I prorok Dawid wołał: „Stolica Twoja, BoŜe, na wieki
wieków; berłem prawości - berło królestwa Twego. Umiłowałeś sprawiedliwość i
znienawidziłeś nieprawość, przeto namaścił cię Bóg, Bóg twój olejkiem radości
hojniej niŜ twych towarzyszy” (Ps 45,7n). „I jak Chrystus wprawdzie został
ukrzyŜowany i pogrzebany, i zmartwychwstał, wam zaś dano w chrzcie przez
podobieństwo” (Rz 6,5), w Nim być ukrzyŜowanymi, pogrzebanymi i zmartwychwstać, tak jak i w bierzmowaniu. Chrystus został namaszczony duchowym
olejkiem radości, to jest Duchem Świętym, który jako źródło duchowego wesela,
zwie się olejkiem radości, wy zaś zostaliście namaszczeni oliwą, kiedyście się
stali uczestnikami i towarzyszami Chrystusa...
Jak Chrystus po chrzcie i zstąpieniu Ducha Świętego wyszedłszy pokonał
przeciwnika, tak i wy po chrzcie świętym i duchowym namaszczeniu winniście
przywdziać całą zbroję Ducha Świętego, stanąć przeciw potędze wroga i z nią
walczyć, mówiąc: „Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia” (Flp
4,13). Uznani za godnych tego świętego namaszczenia zwiecie się
chrześcijanami - wasze odrodzenie potwierdza słuszność tego imienia. Zanim
bowiem zaszczycono was chrztem i łaską Ducha Świętego, nie zasługiwaliście
właściwie na tę nazwę. Byliście raczej dopiero w drodze, by zostać
chrześcijanami.
Orygenes, Komentarz do Ewangelii św. Łukasza 27,5n.
Pan został ochrzczony i niebiosa otwarły się, a Duch Święty zstąpił na Niego, i
zabrzmiał z nieba głos mówiący: „To jest Syn mój umiłowany, w którym sobie
bardzo upodobałem”. Trzeba powiedzieć, Ŝe przez chrzest Chrystusa niebiosa
zostały otworzone dla udzielenia odpuszczenia grzechów nie Jego, bo „On nie
popełnił grzechu, ani teŜ podstępek nie znalazł się na Jego ustach” (1 P 2,22),
lecz całej ludzkości. Dla niej zostały otwarte niebiosa. I zstąpił Duch Święty,
aby „gdy Pan wstąpi na wysokości, wiodąc jeńców w niewolę” (Ps 68,19), udzielił
nam Ducha, który doń przyszedł i którego dał w czasie swego
zmartwychwstania, mówiąc: „Weźmijcie Ducha Świętego. Komu grzechy
odpuścicie, będą odpuszczone, komu zatrzymacie, będą zatrzymane” (J 20,22n).
Zstąpił Duch Święty na Zbawiciela w postaci gołębicy, ptaka łagodnego,
niewinnego, prostego. Stąd i nam zostało nakazane, abyśmy naśladowali
niewinność gołębicy (Mt 10,16). To jest Duch Święty czysty, uskrzydlony,
wyprowadzający ku górze.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
Niedziela Chrztu Pańskiego w roku C
Łk 3,15-16.21-22
15.
16.
21.
22.
Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co
do Jana, czy nie jest Mesjaszem,
on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę wodą; lecz idzie
mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka
u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem.
Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus takŜe przyjął chrzest. A gdy
się modlił, otworzyło się niebo
i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba
odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam
upodobanie.
/ / M t 3 ,1 3- 17 // Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do
Jana, Ŝeby przyjąć chrzest od niego. Lecz Jan powstrzymywał Go,
mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do
mnie?» Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam
wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus
został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu
się niebiosa i ujrzał Ducha BoŜego zstępującego jak gołębicę i
przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie».
15 Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w
sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem,
J 10,24-31 Otoczyli Go śydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w
niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!» Rzekł do nich Jezus:
«Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca,
świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce
słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im Ŝycie wieczne. Nie
zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest
większy od wszystkich. I nikt nie moŜe ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno
jesteśmy». I znowu śydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować.
J 1,19-27 Takie jest świadectwo Jana. Gdy śydzi wysłali do niego z Jerozolimy
kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył,
oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem». Zapytali go: «CóŜ zatem? Czy jesteś
Eliaszem?» Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł: «Nie!»
Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas
wysłali? Co mówisz sam o sobie?» Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni:
Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz». A wysłannicy byli spośród
faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro
nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?» Jan im tak odpowiedział: «Ja
chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a
któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».
J 3,27-36 Na to Jan odrzekł: «Człowiek nie moŜe otrzymać niczego, co by mu nie
było dane z nieba. Wy sami jesteście mi świadkami, Ŝe powiedziałem: Ja nie jestem
Mesjaszem, ale zostałem przed Nim posłany. Ten, kto ma oblubienicę, jest
oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyŜszej
radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu. Potrzeba, by On
wzrastał, a ja się umniejszał. Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z
ziemi pochodzi, naleŜy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten
jest ponad wszystkim. Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt
nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, Ŝe Bóg jest
prawdomówny. Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa BoŜe: a z niezmierzonej
obfitości udziela mu Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto
wierzy w Syna, ma Ŝycie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy Ŝycia, lecz
grozi mu gniew BoŜy».
16 on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz
idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać
rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i
ogniem.
Dz 1,4-8 A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale
oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie - mówił - Jan chrzcił wodą,
ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani:
«Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie
wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch
Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w
Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aŜ po krańce ziemi».
Dz 13,24-25 Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi
izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: „Ja nie jestem tym, za kogo
mnie uwaŜacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów
na nogach”.
Dz 19,1-6 Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyŜej
połoŜone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów. Zapytał ich: «Czy otrzymaliście
Ducha Świętego, gdy przyjęliście wiarę?» A oni do niego: «Nawet nie słyszeliśmy, Ŝe
istnieje Duch Święty». «Jaki więc chrzest przyjęliście?» - zapytał. A oni
odpowiedzieli: «Chrzest Janowy». «Jan udzielał chrztu nawrócenia, przemawiając do
ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest Jezusa» - powiedział Paweł. Gdy
to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. A kiedy Paweł włoŜył na nich ręce,
Duch Święty zstąpił na nich. Mówili teŜ językami i prorokowali.
Iz 4,3-5 I będzie tak: Ten, kto pozostał Ŝywy na Syjonie, i który się ostał w
Jeruzalem, kaŜdy będzie nazwany świętym i wpisany do Księgi śycia w Jeruzalem.
Gdy Pan obmyje brud Córy Syjońskiej i krew rozlaną oczyści wewnątrz Jeruzalem
tchnieniem sądu i tchnieniem poŜogi, wtedy Pan przyjdzie spocząć na całej przestrzeni
opiera się na przyjaźni lub jakiejś zmowie, i aby tym łatwiej mógł wystąpić jako
świadek, którego sam Bóg pouczył. Powiedział przeto: „A ja Go nie znałem“. Jak
miałeś Go poznać? „Lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, rzekł do
mnie...: ‘Gdy ujrzysz męŜa, na którego zstępuje Duch jako gołębica i na Nim
spoczywa, Ten jest, który chrzci w Duchu Świętym’“ (J 1,33). Widzisz więc, Ŝe
Duch Święty nie dlatego jakoby teraz dopiero zstąpił na Pana, lecz objawił się w
tym celu, aby z góry wskazać nań jakby palcem i w ten sposób wszystkich
zapoznać z Tym, o którym Jan mówił w swym kazaniu. Dlatego właśnie Pan
przystąpił do chrztu.
Ale jest jeszcze drugi powód, o którym wspomniał sam Pan. Co to za powód?
Gdy Jan powiedział: „Ja winienem być przez Ciebie ochrzczony, a Ty
przychodzisz do mnie?“, Pan odpowiedział: „Niech tak się stanie, bo potrzeba
nam wypełnić wszelką sprawiedliwość“ (Mt 3,14)...
Jak to - zapyta jednak ktoś - czyŜ przyjęcie chrztu moŜe oznaczać
sprawiedliwość? Sprawiedliwość polegała na posłuszeństwie prorokowi. Jak Pan
dał się obrzezać i złoŜył ofiarę, zachowywał szabat, przestrzegał zwyczajów
świątecznych, tak teŜ dodał do tego wszystkiego to, czego brakowało: posłuchał
proroka, który udzielał chrztu. Było zgodne z wolą BoŜą, by wszyscy dali się
ochrzcić. Posłuchaj słów Jana: „Bóg mnie posłał, aby chrzcić w wodzie“ (J 1,33).
Łukasz powiedział: „Cały lud i celnicy wielbili sprawiedliwego Boga, przyjmując
chrzest Jana, faryzeusze zaś i uczeni w Prawie wzgardzili postanowieniem
BoŜym, bo nie dali się przez niego ochrzcić“ (Łk 7,29). Skoro więc
sprawiedliwość polega na posłuszeństwie względem Boga, a Bóg posłał Jana,
aby ochrzcił lud, to i Chrystus - dając się ochrzcić wypełnił przykazanie, jak teŜ
wypełniał wszystkie inne przepisy Prawa.
Wyobraź sobie przepisy Prawa jako dwieście denarów! Taki dług miał uiścić
nasz rodzaj. Nie spłaciliśmy go. Jak długo dług ciąŜył na nas, śmierć panowała
nad nami. Gdy przyszedł Chrystus, znalazł nas w stanie niewoli. Spłacił więc
dług, wypełnił nasze powinności i nas, nie mogących płacić, zbawił. Nie
powiedział: „Uczynię to czy tamto“, lecz: „Wypełnię całą sprawiedliwość“.
Wypada, abym Ja, Pan, który mam, zapłacił za tych, którzy nie mają.
Oto powód Jego chrztu. NaleŜało wskazać, iŜ wypełnił całe Prawo. Ta przyczyna
staje w rzędzie z tymi, które juŜ omówiłem. To właśnie wyjaśnia, dlaczego Duch
Święty zstąpił z nieba pod postacią gołębicy. Gdzie człowiek jedna się z Bogiem,
tam objawia się gołębica. Do arki Noego przyleciała gołębica z gałązką oliwną
jako obrazem dobroci BoŜej i ocalenia po potopie. Podobnie tu przychodzi Duch
Święty pod postacią gołębicy (ale nie cielesnej gołębicy - trzeba o tym pamiętać),
aby oznajmić ziemi BoŜe zmiłowanie i wskazać, iŜ człowiek, jeśli ma w nim
panować Duch BoŜy, winien być bez winy, dobry, wolny od złych uczynków.
Chrystus teŜ mówi: „Jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie się jako to dziecię,
nie wejdziecie do królestwa niebieskiego“ (Mt 18,6). Arka pozostała na ziemi aŜ
ustał potop. Ta arka symbolizuje czyste i bez skazy ciało Pana. Gdy gniew BoŜy
minął, wstąpiło ono do nieba i panuje teraz po prawicy Ojca.
Cyryl Jerozolimski, Katechezy chrzcielne 21 (Mystag. 3), 1n.4n.
W Chrystusie ochrzczeni i w Chrystusa przyobleczeni staliście się podobni do
Syna BoŜego (Rz 6,3; 13,14). A poniewaŜ przeznaczył nas Bóg na synów
przybranych, uczynił nas podobnymi do chwalebnego ciała Chrystusa (Ga 3,27
i inne). Stawszy się uczestnikami Chrystusa, słusznie zwiecie się pomazańcami.
O was powiedział Bóg: „Nie dotykajcie mych pomazańców” (Ps 105,15). A
staliście się pomazańcami, bo przyjęliście obraz Ducha Świętego. Wszystko
poznamy powód Jego chrztu. Obmycie było w zwyczaju u śydów. Oczyszczało
ono z plam cielesnych, a nie od grzechowego brudu duszy... Nasz chrzest
przeciwnie, daleko więcej znaczy, zawiera bowiem wielkie bogactwo łaski.
Uwalnia z grzechów, czyni duszę czystą i wyposaŜa ją w dary Ducha Świętego.
Chrzest Jana stał o wiele wyŜej niŜ obmycie śydów, z drugiej jednak strony nie
miał tego znaczenia, co nasz chrzest. Był jakby pomostem między jednym a
drugim sposobem oczyszczenia. Jan nie zobowiązywał swoich słuchaczy do
przestrzegania cielesnych obmyć, nie przeceniał ich, natomiast wzywał do
odwracania się od grzechu i do dąŜenia do cnoty, do opierania nadziei
zbawienia na dobrych uczynkach, a nie na obmyciach i oczyszczeniach. Nie
mówił: Pierz swe szaty, obmywaj ciało, a będziesz czysty. A jak mówił?
„Przynoście owoce godne pokuty“ (Mt 3,8). Dlatego chrzest Jana więcej znaczy
niŜ obmycia Ŝydowskie, mniej jednak aniŜeli nasz chrzest. Chrzest Jana nie
mógł bowiem dać Ducha Świętego, ani zapewnić przebaczenia przez łaskę.
Wzywał do pokuty, lecz nie miał mocy odpuszczania grzechów. Dlatego Jan
powiedział: „Ja chrzczę was wodą, ale On chrzcić będzie w Duchu i ogniu“. Z
tego wynika, Ŝe sam nie chrzcił Duchem Świętym...
Wpierw musimy się dowiedzieć, jaki chrzest Chrystus przyjął, bo wtedy
jaśniejszym się stanie nam powód Jego chrztu. Jaki więc chrzest otrzymał? Nie
Ŝydowski i nie nasz, lecz Janowy. Dlaczego? Abyś i ty z istoty i charakteru tego
chrztu dowiedział się, Ŝe ani wina grzechu, ani brak łaski Ducha Świętego nie
były powodem chrztu Chrystusa. W obu wypadkach chrzest Janowy był
nieskuteczny - nie mógł ani zmazać grzechu, jak to juŜ powiedziałem. Z tego
wynika, Ŝe Pan nie dlatego przyszedł nad Jordan, to znaczy nie po odpuszczenie
grzechów, ani nie po to, aby otrzymać Ducha Świętego. Aby zaś nikt nie sądził,
Ŝe Pan przyszedł jako pokutnik, jak to czynili inni, Jan uprzedził takie myśli
swoimi słowami. Gdy więc do wszystkich mówił: „Czyńcie owoce godne pokuty“
(Mt 3,8.14), posłuchaj, co powiedział do Pana: „Winienem być ochrzczony przez
Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?“ (Mt 3,14). Rzekł tak, aby wskazać, Ŝe Jezus
nie musiał, jak masy ludu, przyjść do niego i Ŝe bynajmniej nie w tym samym,
co one celu chrzest przyjmuje, ale Ŝe jest o wiele większy i nieporównanie
czystszy niŜ sam Chrzciciel.
Dlaczego więc Pan dał się ochrzcić, skoro nie był to ani chrzest pokuty, ani nie
zmazywał grzechów, ani teŜ nie dawał łask Ducha Świętego? Z dwóch innych
powodów. O jednym wspomniał uczeń, na drugi wskazał sam Chrystus w
słowach skierowanych do Jana. Jaką Jan podaje przyczynę chrztu? Miało być
ludziom pokazane, Ŝe Jan - jak wyraził się i Paweł - udzielał chrztu pokuty, aby
mogli uwierzyć w Tego, który po nim przyszedł. To właśnie miał sprawić chrzest
Janowy. Czy moŜna było lepiej wezwać do wiary w Chrystusa?) Czy miał Jan ze
Zbawicielem chodzić po wszystkich domach i przed kaŜdymi drzwiami wołać:
„Ten jest Synem BoŜym?“ Dałoby to sposobność do krytyki jego świadectwa i
byłoby przewlekłe. Czy miał iść z Nim do synagogi i tam na Niego wskazać?
ZlekcewaŜono by jego świadectwo. Tu zaś okoliczności były tego rodzaju, Ŝe
musiały wznieść świadectwo Jana ponad wszelkie podejrzenie: kiedy lud ze
wszystkich miast zebrał się nad Jordanem i stał na brzegach rzeki, wtedy
przyszedł i Jezus, aby się ochrzcić, a równocześnie otrzymał świadectwo z nieba
przez głos Ojca i objawienie się Ducha Świętego pod postacią gołębicy. Stąd i
Jan powiedział: „A ja Go nie znałem“ (J 1,31), aby wiarygodnym uczynić swoje
świadectwo. PoniewaŜ według ciała byli krewnymi... naleŜało uniknąć nawet
pozoru, Ŝe Jan świadczy na korzyść Chrystusa z racji pokrewieństwa. Dlatego
dołączyło się pełne łaski zrządzenie Ducha Świętego, Ŝeby Jan całą swą
młodość spędził na pustyni, aby nie wyglądało, Ŝe dane przez niego świadectwo
góry Syjonu i na tych, którzy się tam zgromadzą, we dnie jak obłok z dymu, w nocy
jako olśniewający płomień ognia.
Za 13,8-9 W całym kraju - wyrocznia Pana - dwie części zginą i śmierć poniosą,
trzecia część tylko ocaleje. I tę trzecią część poprowadzę przez ogień, oczyszczę ją, jak
oczyszcza się srebro, i wypróbuję tak, jak złoto próbują. I wzywać będzie mego
imienia - a Ja wysłucham, i będę mówił: «Oto mój lud», a on powie: «Pan moim
Bogiem».
Ma 3,2-3 Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaŜe?
Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał
przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i
srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe.
Dz 2,1-4 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy
razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie
gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im teŜ
języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na kaŜdym z nich spoczął jeden. I wszyscy
zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im
Duch pozwalał mówić.
Iz 44,2-3 Tak mówi Pan, twój sprawca, twój twórca od narodzenia, twój
wspomoŜyciel: Nie bój się, sługo mój, Jakubie, Jeszurunie, którego wybrałem. Bo
rozleję wody po spragnionej glebie i zdroje po wyschniętej ziemi. Przeleję Ducha
mego na twoje plemię i błogosławieństwo moje na twych potomków.
Ez 36,24-27 Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i
przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście
się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych
boŜków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę
wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i
sprawić, byście Ŝyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich
postępowali.
Jl 3,1-2 I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze
prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia.
Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Ducha mego w owych dniach.
J 7,37-39 W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał
donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do
Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody Ŝywej popłyną z jego wnętrza». A
powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem
jeszcze nie był dany, poniewaŜ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
Dz 2,32-36 Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego
świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego
i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak
powiada: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aŜ połoŜę nieprzyjaciół
Twoich podnóŜkiem stóp Twoich. Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną
pewnością, Ŝe tego Jezusa, którego wyście ukrzyŜowali, uczynił Bóg i Panem, i
Mesjaszem».
Dz 10,44-47 Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich,
którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia Ŝydowskiego, którzy przybyli
z Piotrem, Ŝe dar Ducha Świętego wylany został takŜe na pogan. Słyszeli bowiem, Ŝe
mówią językami i wielbią Boga. Wtedy odezwał się Piotr: «KtóŜ moŜe odmówić chrztu
tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?»
1 Kor 12,12-13 Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a
wszystkie członki ciała, mimo iŜ są liczne, stanowią jedno ciało, tak teŜ jest i z
Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić
jedno Ciało: czy to śydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy teŜ
zostali napojeni jednym Duchem.
21 Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus takŜe przyjął
chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo
J 1,29-34 Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto
Baranek BoŜy, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po
mnie przyjdzie MąŜ, który mnie przewyŜszył godnością, gdyŜ był wcześniej ode mnie.
Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się
objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica
zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie
posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz Ducha
zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja
to ujrzałem i daję świadectwo, Ŝe On jest Synem BoŜym».
J 12,23-33 Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został uwielbiony
Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: JeŜeli ziarno pszenicy
wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeŜeli obumrze, przynosi
plon obfity. Ten, kto kocha swoje Ŝycie, traci je, a kto nienawidzi swego Ŝycia na tym
świecie, zachowa je na Ŝycie wieczne. A kto by chciał Mi słuŜyć, niech idzie za Mną, a
gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi słuŜy, uczci go mój Ojciec.
Teraz dusza moja doznała lęku i cóŜ mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej
godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię!».
Wtem rozległ się głos z nieba: «JuŜ wsławiłem i jeszcze wsławię». Tłum stojący to
usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!» Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to
rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was.
Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz
wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyŜszony, przyciągnę wszystkich do
siebie». To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.
22 i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby
gołębica, a nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany,
w Tobie mam upodobanie».
Łk 9,28-36 W jakieś osiem dni po tych mowach wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i
wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a
Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch męŜów rozmawiało z Nim. Byli to
MojŜesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał
dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się
ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch męŜów, stojących przy Nim. Gdy oni
odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, Ŝe tu jesteśmy.
Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla MojŜesza i jeden dla Eliasza».
Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich;
zlękli się, gdy tamci weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój,
Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmiali o tym, co
widzieli.
Ps 2,7-9 Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: «Tyś Synem moim, Ja
Ciebie dziś zrodziłem. śądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie
Twoje krańce ziemi. śelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich
pokruszysz».
Rdz 22,1-2 A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do
niego: «Abrahamie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem» - powiedział: «Weź twego
syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóŜ go w ofierze na
jednym z pagórków, jakie ci wskaŜę».
Iz 42,1-4 Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam
upodobanie. Sprawiłem, Ŝe Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo.
Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie
złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie
przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aŜ utrwali Prawo na ziemi, a Jego
pouczenia wyczekują wyspy.
Mt 27,38-43 Wtedy teŜ ukrzyŜowano z Nim dwóch złoczyńców, jednego po prawej,
drugiego po lewej stronie. Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali
głowami, mówiąc: «Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz,
wybaw sam siebie; jeśli jesteś Synem BoŜym, zejdź z krzyŜa!» Podobnie arcykapłani z
uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali: «Innych wybawiał, siebie nie
moŜe wybawić. Jest królem Izraela: niechŜe teraz zejdzie z krzyŜa, a uwierzymy w
Niego. Zaufał Bogu: niechŜe Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. PrzecieŜ powiedział:
„Jestem Synem BoŜym”».
Kol 1,12-14 Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w
dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do
królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie
grzechów.
Św. Jan Chryzostom, Kazanie na Epifanię 2-4
CzemuŜ ten dzień zwie się świętem Objawienia? PoniewaŜ nie w dniu
narodzenia, lecz dopiero po chrzcie wszyscy poznali Pana, dotąd bowiem tylko
nieliczni o Nim wiedzieli. O tym, Ŝe Go tłum nie znał i nie wiedział, kim jest,
powiedział Jan Chrzciciel. Oto jego słowa: „W pośrodku was stanął, którego wy
nie znacie“ (J 1,26). CóŜ zresztą dziwnego, Ŝe Go wielu nie znało, skoro sam
Chrzciciel aŜ do tego dnia Go nie znał? Powiedział bowiem: „I ja Go nie znałem,
lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, rzekł do mnie ‘Gdy ujrzysz
Tego, na którego Duch zstępuje i na nim spocznie, ten chrzci w Duchu
Świętym’“ (J 1,33)...
Ale moŜna skądinąd jeszcze wnosić, dlaczego Chrystus przystąpił do chrztu, i
co to jest za chrzest, do którego przystąpił. I a tym trzeba wiedzieć. Wyjaśnię
wam jedno i drugie. Jaki zatem chrzest przyjął? Z odpowiedzi na to pytanie