Handel Żywym Towarem Metody handlu ludźmi

Handel Żywym Towarem
Handel ludźmi jest współczesną formą niewolnictwa, jest obecnie drugą pod
względem wielkości, po handlu narkotykami, przestępczą działalnością na świecie, a
pierwszą, gdy chodzi o dynamikę rozwoju. Ustawa o ochronie ofiar handlu żywym towarem z
2000 roku definiuje: „różne formy handlu ludźmi” takie jak:
•Handel seksem: nabór osób, ich przetrzymywanie. przewożenie lub zmuszanie
do komercyjnych aktów nierządu, z użyciem siły, na drodze oszustwa lub pod
przymusem, albo gdy osoby nakłaniane do udziału w tym procederze nie
ukończyły 18 roku życia lub
•Handel ludźmi do pracy: nabór osób, ich przetrzymywanie, przewożenie lub
wykorzystywanie do pracy lub świadczenia usług, w wyniku użycia siły, na
drodze oszustwa lub pod przymusem, z zamiarem ich podporządkowania,
uzależnienia finansowego, czy zniewolenia.
W przypadku obu form ofiara uczestniczy w procederze w wyniku użycia siły, na
drodze oszustwa lub pod przymusem.
Metody handlu ludźmi
Wiele ofiar jest zmuszanych do prostytucji lub pracy w erotycznym przemyśle
rozrywkowym. Handel ludźmi może również polegać na zmuszaniu do pracy w charakterze
pomocy domowej, robotników najemnych w rolnictwie lub w przedsiębiorstwach
nastawionych na wyzysk siły roboczej. Do werbowania do tego procederu kobiet, mężczyzn i
dzieci handlarze żywym towarem używają siły, stosują podstęp, albo wykorzystują przymus.
Stosowanie siły pociąga za sobą zadawanie gwałtu, bicie lub więzienie ofiar w celu ich
podporządkowania.
Przemoc fizyczna stosowana jest przede wszystkim w początkowej fazie
represjonowania, określanej mianem „okresu przystosowawczego", przede wszystkim by
złamać opór ofiary i uzyskać nad nią kontrolę. Oszustwo często polega na składaniu
fałszywych ofert zatrudnienia. Na przykład kobiety lub dzieci odpowiadają na zamieszczone
ogłoszenia o pracy za granicą w charakterze kelnerek, pomocy domowych lub tancerek, a po
dotarciu do kraju przeznaczenia są zmuszane do prostytucji.
Przymus polega na stosowaniu ostrych gróźb lub ograniczeniu swobody fizycznej
ofiar. To ukartowany plan lub schemat postępowania, mający na celu utwierdzenie ofiary w
przekonaniu, że niespełnienie żądanego czynu pociągnie za sobą poważne konsekwencje.
Przymus może stanowić nadużycie lub grozić nadużyciem prawa.
Ofiary handlu żywym towarem często są uwikłane w różnego rodzaju zobowiązania
finansowe, związane przykładowo z kosztami transportu do kraju docelowego. Handlarze
nierzadko grożą ofiarom okaleczeniem lub śmiercią, albo szantażują je bezpieczeństwem
rodzin, które pozostały w ojczystym kraju. Ofiary często nie zdają sobie sprawy z. tego, że
narzucanie im przez handlarzy formy spłacenia długów jest niezgodne z prawem.
W wielu przypadkach wpadają one w błędne koło długów, gdy oprócz pokrycia
wstępnych kosztów związanych z przetransportowaniem do kraju docelowego muszą
regulować rachunki za bieżące wydatki. Niektóre firmy zajmujące się handlem ludźmi stosują
wobec ofiar kary za zbyt niskie dzienne kwoty z tytułu świadczonych usług lub „złe”
zachowanie, które powodują dalsze powiększanie zadłużenia. Większość ofiar nigdy nie widzi
zarabianych rzekomo pieniędzy, a nawet nie zna konkretnej kwoty swojego „długu".
Nawet jeśli ofiary czują, że takie uzależnienie wynikające z zaciągniętego długu jest
niesprawiedliwe, trudno jest im znaleźć pomoc ze względu na bariery językowe, społeczne i
fizyczne, które powstrzymują je przed szukaniem wsparcia.
Przepisy karne dotyczące handlu ludźmi:
Art. 204. § l. Kto. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nakłania inną osobę do
uprawiania prostytucji lub jej to ułatwia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Karze określonej w § l podlega, kto czerpie korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji
przez inną osobę.
£ 3. Jeżeli osoba określona w § l lub 2 jest małoletnim, sprawca podlega karze pozbawienia
wolności od roku do lat 10.
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega, kto zwabia lub uprowadza inną osobę w celu uprawiania
prostytucji za granicą.
Art. 253. § l. Kto uprawia handel ludźmi nawet za ich zgodą, podlega karze pozbawienia
wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 2. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zajmuje się organizowaniem adopcji dzieci
wbrew przepisom ustawy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 8.PPDKK Kto powoduje oddanie innej osoby w stan niewolnictwa albo uprawia handel
niewolnikami, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Przepisy pozostające najczęściej w zbiegu z przestępstwem handlu ludźmi.
Art. 189. § 1. Kto pozbawia człowieka wolności, podlega karze pozbawienia wolności od 3
miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególnym
udręczeniem, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 190. § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę
osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie
spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 191. § 1. Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia
innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia
wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca działa w sposób określony w § l w celu wymuszenia zwrotu
wierzytelności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 197. § 1. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do
obcowania płciowego, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w § 1, doprowadza inną osobę do poddania się innej
czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności, podlega karze pozbawienia wolności
od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się zgwałcenia określonego w § l lub 2, działając ze
szczególnym okrucieństwem lub wspólnie z inną osobą, podlega karze pozbawienia wolności
od lat 2 do 12.
Art. 203. Kto, przemocą, groźbą bezprawną, podstępem lub wykorzystując stosunek
zależności lub krytyczne położenie, doprowadza inną osobę do uprawiania prostytucji,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Zanim wyjedziesz...
•
Najważniejszą rzeczą przed wyjazdem za granicę jest zapisanie niezbędnych numerów
telefonów czyli
• numer najbliższego konsulatu w kraju, do którego się jedzie,
• numer Poland direct z kraju, do którego się jedzie (opłatę za taką rozmowę pokrywa
rozmówca).
• numer organizacji, która pomaga poszkodowanym w danym kraju („La Strada”
udziela szczegółowych informacji na ten temat na stronie internetowej
www.strada.org.pl lub pod numerem 48 22 628 99 99. Można też wysłać maila na
adres: [email protected]) .
Dodatkowo warto mieć przy sobie:
•Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego uznawaną w krajach UE, która jest
potwierdzeniem, ubezpieczenia w NFZ i gwarantuje pokrycie kosztów leczenia za
granicą,
•słownik lub rozmówki, jeśli słabo mówisz w języku kraju, do którego jedziesz,
• telefon z roamingiem .
Nie zapomnij też o:
•sprawdzeniu danych pracodawcy (jeśli działa legalnie to jest zarejestrowany w
Krajowym Rejestrze Agencji Zatrudnienia i posiada odpowiedni certyfikat wydany
przez. Urząd Marszałka Województwa),
•sprawdzeniu ważności paszportu,
•zostaw namiary rodzinie lub ustal z najbliższymi jak często będziesz się z nimi
kontaktować. Możesz też zostawić im kserokopię swoich dokumentów, a także
aktualną fotografię. Istotną sprawą jest podanie rodzinie hasła, które przekażesz im w
razie kłopotów.
W razie utraty dokumentów, np. w sytuacji, w której pracodawca lub sutener zabierze je
ofierze, nie należy ulegać groźbom, że powrót do kraju bez paszportu jest nielegalny i można
trafić w ten sposób do więzienia. Trzeba pamiętać, że polski konsulat w danym kraju
wystawia paszport tymczasowy i nie ma z tym żadnego problemu.
WARTO WIEDZIEĆ, ŻE …
Współpracujący z Policją Caritas Archidiecezji Warszawskiej realizuje dwa projekty
ukierunkowane na wsparcie ofiar zjawiska handlu ludźmi oraz działania profilaktyczne w
środowisku, z którego mogą wywodzić się potencjalne ofiary. Poprzez projekt „Nadzieja”
-kampania Przeciwdziałania Prostytucji Przymuszonej i Handlowi Ludźmi, Caritas realizuje
postanowienia Konwencji Narodów Zjednoczonych dotyczące przeciwdziałania handlowi
ludźmi, obejmując swym zasięgiem teren województwa mazowieckiego oraz poprzez
bliźniacze organizacje działa na terenie Niemiec, Holandii, Szwajcarii i we Włoszech. W
ramach projektu funkcjonują lokalne punkty wparcia, punkty informacyjne, bazy lokalowe
„Bezpieczna Przystań” oraz telefony zaufania.
Drugi z projektów „Promocja Zawodowa Dziewcząt” adresowany jest do dziewcząt
pochodzących z rodzin ubogich i z terenów popegeerowskich, zamieszkujących
województwach: pomorskim, kujawsko-pomorskim, zachodniopomorskim, warmińskomazurskim, lubelskim, podkarpackim, mazowieckim i łódzkim. Celem projektu jest
intensywna aktywizacja zawodowa, pomoc w kontynuacji nauki bądź znalezieniu pracy i
usamodzielnieniu się. Dziewczęta mają zapewnioną pomoc Caritasu – lokalową,
pedagogiczną, psychologiczną itp. Projekt ten obejmuje grupę dziewcząt ze środowisk
szczególnie narażonych na zjawisko prostytucji i handlu ludźmi, czy też podejmowania
nielegalnej pracy zarobkowej w Polsce lub za granicą.
Na terenie Polski w ramach projektu „Nadzieja” funkcjonuje całodobowo telefon o
numerze 0 604 222 222, natomiast na terenie Niemiec w okresie od maja do lipca działa
telefon alarmowy o numerze 08 000 111 777.