katalog - Flora Praszka

Transkrypt

K ATALOG
JESIEŃ 20 11
ADRES SIEDZIBY GŁÓWNEJ
ul. Kopernika 15
46-320 Praszka
tel.34/359-11-89, 34/359-11-79
tel./fax. 34/359-18-29
http://www.flora-praszka.pl
e-mail: [email protected]
ODDZIAŁY / SKLEPY
45-323 Opole, ul. Pużaka 53
tel. 77/455-99-20
58-210 Łagiewniki, ul. Nadrzeczna 24A
tel. 74/894-01-00
49-300 Brzeg, ul. Oławska 49
tel. 77/416-51-78
55-042 Gniechowice, ul. Wrocławska 34
tel. 71/ 316-88-08
46-300 Olesno, ul. Wygodzka 1
tel. 34/ 358-24-64
42-270 Kłomnice, Nieznanice, ul. Klonowa
tel. 034/329-82-19
48-303 Nysa, ul. Piłsudskiego 62a
tel. 77/435-85-33, 435-88-12
46-320 Praszka, ul. Kaliska 44a
tel. 34/359-11-79 wew.21
57-314 Szalejów Górny, Szalejów Dolny 56
tel. 74/868-70-17
48-200 Prudnik, ul. Kolejowa 5
tel. 77/436-02-67
59-220 Legnica, ul. Jaworzyńska 258
tel. 76/721 77 73
48-250 Głogówek, ul. Dworcowa 16
tel. 77/437-26-55
49-340 Lewin Brzeski, ul. Kościuszki 84
tel. 77/412-81-44
48-210 Biała, ul. Prudnicka 18
tel.77/438-70-87
K
A
T
A
L
O
G
JESIEŃ
FLORA
2011
najlepsza polisa na stres
Bioregulator Kelpak to:
większa masa korzeniowa i siła wzrostu roślin
wzrost odporności rośliny na warunki
stresowe, takie jak przymrozki, susza, pestycydy
lepsze wykorzystanie składników pokarmowych
zdecydowanie wyższy plon i jakość zbioru
Andrzej Belter
Hodowla Roślin Smolice - Agronom Przedsiębiorstwa
Niekorzystne warunki pogodowe występujące jesienią 2010 r w okresie
siewów i dalszej jesiennej wegetacji rzepaku spowodowały, że na polach
gdzie musieliśmy opóźnić siew zastosowaliśmy stymulatory wzrostu. Kelpak
został zastosowany w dawce 2 l/ha w fazie 4 liści celem uodpornienia roślin
na warunki stresowe na odmianie Domino. Obserwowaliśmy tę plantację
uważnie. Ku naszemu zadowoleniu rzepak dosiany 12 dni później w stosunku
do zasianego w terminie potraktowany Kelpakiem nadrobił opóźnienie i wszedł
w okres zimy w prawidłowej fazie rozwojowej! Rzepak ten w porównaniu
z nietraktowanym Kelpakiem lepiej przezimował i szybciej ruszył do wiosennej
wegetacji. Porównując z innymi rzepakami w Przedsiębiorstwie ten wyróżnia
się lepszym rozwojem i rokuje dobre plonowanie.
Siew: 10.09.10 +
Kelpak 2 l/ha f.3-4 liści
Siew: 28.08.10
HR Smolice – rzepak odmiany Domino – lustracja plantacji 22 marca 2011
Produkt sprawdzony na setkach tysięcy hektarów w Polsce
www.kelpak.pl
Szanowni
Państwo
Z
godnie z kilkuletnią tradycją przedstawiamy Państwu najnowszą edycję naszego katalogu – „Jesień 2011”.
W katalogu tym pragniemy przedstawić propozycję odmian rzepaku ozimego oraz zbóż. Proponujemy Państwu oprócz znanych i sprawdzonych odmian również nowości, które zostały specjalnie wyselekcjonowane
z myślą o Państwa potrzebach. Katalog zawiera także wybrane elementy ochrony, pielęgnacji oraz nawożenia.
W dobie optymalizacji kosztów produkcji rolnej, jednymi z najważniejszych elementów wpływających na jakość
plonów i wynik ekonomiczny gospodarstw rolnych jest dobór właściwej odmiany oraz pewne i sprawdzone technologie ochrony przed chwastami, chorobami i szkodnikami. Takie rozwiązania znajdą Państwo w naszym katalogu.
Zachęcamy do lektury oraz zapraszamy do współpracy z naszymi przedstawicielami działającymi w terenie.
Z wyrazami szacunku
Prezes i Pracownicy Flora Sp. z o.o.
1
Spis
treści
1
2
3
WSTĘP
SPIS TREŚCI
MATERIAŁ SIEWNY: RZEPAK I ZBOŻA OZIME
Chagall 4
Rohan 6
Diamond 8
DK Exfile 10
Sensation 12
Galileo 14
ES Beata 15
Excalibur 16
ES Mercure 17
Forza 18
Catalina 19
Technologia to jakość
32
Wybierzmy właściwą odmianę! 21
Potenzial 22
Barryton 23
Linus 24
Retro 25
Zobel 26
Porównanie cech użytkowych i wartości
gospodarczej odmian pszenicy ozimej 27
Pizarro 28
Agostino 29
Amato 30
Campanile 31
20
OCHRONA I PIELĘGNACJA UPRAW RZEPAKU
Strategia nawożenia rzepaku / JESIEŃ 34
Przygotowanie pola oraz siew 38
Zwalczanie chwastów w rzepaku
powinniśmy wykonywać jesienią 40
Devrinol Top 375 CS 44
Metaz 500 SC 45
Baron 334 SL 46
Navigator 360 SL 47
Elegant 05 EC 48
Brasifun 250 EC 49
Choroby grzybowe rzepaku 50
Przed szkodnikami chrońmy już jesienią 52
65
OCHRONA I PIELĘGNACJA UPRAW ZBÓŻ
Strategia nawożenia
zbóż ozimych / JESIEŃ 66
Terminy siewu i ich wpływ na rozwój zbóż
Premis 025 FS 73
Dlaczego zaprawiamy ziarno zbóż 74
Jesienna zwalczanie chwastów 76
Saper 500 SC 78
Izofarm 500 SC 79
87
70
Zboże Total Extra 80
Cropvit Mn / Cropvit Cu 81
Stymulowanie zbóż jesienią:
Kelpak + Rootex! 82
Kelpak 84
Rootex 85
Jesienny program ochrony
plantacji zbóż 86
ADIUWANTY: WIĘKSZA PEWNOŚĆ DZIAŁANIA PESTYCYDÓW
Adiuwanty: większa pewność
działania pestycydów 88
92
Trebon 30 EC 54
Sherpa 100 EC 55
Rzepak Extra 56
Borasol QB 21 57
Cropvit B 58
Cropvit PK 59
Kelpak w rzepaku
– czy to naprawdę działa? 60
Kelpak 62
Rootex 63
Jesienny program ochrony
plantacji rzepaku 64
NOTATKI
Asystent+ 90
Partner+ 91
JESIEŃ 2011

MATERIAŁ SIEWNY
RZEPAK I ZBOŻA OZIME
CHAGALL
Nowa era - postaw na Vice Lidera !
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Lantmännen SW Seed
Populacyjna
Polska 2009r.
Wyższy standard
całkowitego rynku nasion rzepaku w Polsce w sezonie 2010/2011
Vice Lider
wg badań rynkowych firmy Kleffmann&Partner oraz hodowcy SW Seed.
Wysokie i stabilne plony
Wartość użytkowa
Plon nasion
Bardzo wysoki potencjał plonowania nasion przy dużej stabilności plonowania w różnych
warunkach klimatycznych i glebowych Polski.
Plon nasion w doświadczeniach rejestrowych i porejestrowych COBORU
w latach 2007-2010 45,4 dt/ha=107% wzorca*
Zawartość tłuszczu
Wysoka - 108% wzorca (COBORU 2008-2010 r.)
Plon tłuszczu
Wysoki do bardzo wysokiego
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Początek kwitnienia
Dojrzałość techniczna do zbioru
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny i nieco opóźniony
50-60 szt. żywych nasion na m2
Wczesny (1 dzień później niż Californium)
Średniowczesna
Rośliny średniej wysokości tworzące
dużą liczbę rozgałęzień bocznych i łuszczyn.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Sucha zgnilizna kapustnych
Zgnilizna twardzikowa
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
*) Wzorzec stanowią odmiany rzepaku w poszczególnych latach wg ustaleń COBORU
Formuła ta dotyczy wszystkich pozostałych opisów odmian, gdzie pojawia się nazwa „wzorzec”
4
WYNIKI • WYNIKI • WYNIKI • WYNIKI • WYNIKI • WYNIKI
Średni plon nasion odmian rzepaku oz. (w % wzorca) w dośw. rejestrowych i porejestrowych COBORU.
*) Od 2010 r. wzorzec tworzą odmiany: Castille, Casoar, Chagall
Średni plon nasion rzepaku (% wzorca) w regionach kraju w dośw. porejestrowych
COBORU w latach 2007-2010
5
ROHAN F1
Polskie pola, niemiecka niezawodność !
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
NPZ - Agrobras
Mieszańcowa zrestorowana w systemie MSL
Polska 2008r.
Wysoki potencjał i bardzo dużą niezawodność plonowania wykazuje również
w warunkach okresowych niedoborów wody i gleb mozaikowych.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Stabilne, na bardzo wysokim poziomie plonowanie w doświadczeniach rejestrowych
i porejestrowych COBORU w latach 2007-2010 51,5 dt/ha =114,5% wzorca
Bardzo wysoka
Plon tłuszczu
Bardzo wysoki – 115% wzorca
(dośw. PDO COBORU 2010 r.)
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny do opóźnionego
Średniowczesny
Średniowczesny
Rośliny wyższe w typie kompaktowym
tworzące zwarty łan.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
6
Średni plon nasion rzepaku (% wzorca) w doświadczeniach rejestrowych
i porejestrowych COBORU.
Zimotrwałość odmian mieszańcowych na poletku doświadczalnym w ZDIZ Mełno
k. Grudziądza, po zimie 2010/2011
ES Mercure
Rohan
Odmiana F1 zarejestrowana w Polsce w 2010 r.
7
SY DIAMOND
Skarb z pola
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Syngenta
Populacyjna
Polska 2010r.
Bardzo wysokie plonowanie szczególnie w rejonach o dużej koncentracji uprawy
rzepaku przy dość dużej niezawodności. Szczególnie przydatny dla przemysłu
olejarskiego.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Bardzo wysoki i stabilny plon nasion w doświadczeniach rejestrowych COBORU wśród
odmian liniowych w l. 2008-2010 r. 45,7 dt/ha = 107 % wzorca
Bardzo wysoka (110 % wzorca – dośw. rejestr. COBORU 2008-2010 r.)
Plon tłuszczu
Bardzo wysoki
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny
Średniowczesny
Wczesna
Rośliny niższe o bardzo sztywnej łodydze.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
8
Średni plon nasion rzepaku oz.
(w % wzorca) w doświadczeniach
rejestrowych i porejestrowych
COBORU w latach 2008-2010.
Średni plon nasion rzepaku (% wzorca) w regionach kraju
w doświadczeniach rejestrowych i porejestrowych COBORU w latach 2008-2010.
9
DK EXFILE F1
(WRH 332)
Hybryda z którą przeżyjesz piękne chwile!
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Monsanto / NPZ
Mieszańcowa zrestorowana
Polska 2011 r.
Wyjątkowo wysoki potencjał plonowania i znakomita zimotrwałość zapewniają
wysoką dochodowość w warunkach intensywnej technologii uprawy.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Bardzo dobra plenność przy dużej stabilności w dośw. rejestrowych COBORU
w latach 2009-2010 51,2 dt/ha = 119% wzorca
Najwyższy średni plon nasion wśród odmian mieszańcowych zarejestrowanych
w latach 2009 i 2010 i znajdujących się w ofercie handlowej
na rynku w Polsce w 2011 roku!
Wysoka - 47% (COBORU lata 2009-2010)
Plon tłuszczu
Wysoki
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny do opóżnionego
Przełom średniowczesny do średniopóżnego
Średniowczesna
Dość wysokie
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
10
Średni plon nasion odmian rzepaku
oz. (w % wzorca) w dośw.
rejestrowych COBORU.
Plon nasion odmian rzepaku (% wzorca) w regionach kraju w dośw. porejestrowych
COBORU w latach 2007-2010
11
SENSATION F1
(HR 100.65)
Sensacyjna formuła: 3xTAK !
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Serasem/NPZ
Mieszańcowa zrestorowana systemem Ogura
Dania 2011. W II roku badań rejestrowych COBORU w Polsce.
Wydajność – Bezpieczeństwo – Jakość
Bardzo wysoki potencjał plonowania nasion przy dużym poziomie bezpieczeństwa
uprawy ze względu na tolerancję: stresu niedoboru wody, niskich temperatur w ciągu
zimy i przedwiośnia a także na chlomazon.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Wysoki plon nasion w doświadczeniach rejestrowych COBORU w 2010 r.
44,6 dt/ha = 115 % wzorca.
Znakomita tolerancja na podstawowe choroby rzepaku i wyjątkowa odporność
na wyleganie, pozwala optymalizować koszty uprawy. Średniowczesne i krótkie kwitnienie
zabezpiecza udany plon.
Średnia do wyższej
Plon tłuszczu
Wysoki
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Do opóźnionych siewów
40 - 45 szt. żywych nasion na m2
Średniowczesny
Średniowczesna
Rośliny o średniej wysokości i średnim stopniu ugięcia łanu
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
12
Plon nasion odmian rzepaku (% wzorca) w doświadczeniach wstępnych COBORU - 2009 r.
Plon nasion odmian rzepaku
(% wzorca) w regionach kraju
w dośw. rejestrowych
COBORU w 2010 r.
Wykres dot. średniego plonu dla regionu.
Plonowanie z poszczególnych stacji
COBORU dot. odmiany Sensation
UE 2010
Plon nasion
w % wzorca dla kraju
Francja
Niemcy
Austria
Szwajcaria
Dania
Czechy
Słowacja
105%
107%
104%
112%
103%
103%
113%
13
GALILEO
Masz zysk, bo ma wszystko !
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Lantmännen SW Seed
Populacyjna
Katalog Europejski
Duża efektywność ekonomiczna uprawy - możliwe niższe nakłady. Dzięki znakomitej
odporności na choroby – stabilne i wysokie plony nawet na stanowiskach słabszych.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Odmiana posiadająca nadzwyczajne połączenie cech
wpływających na wysokość i stabilność plonowania.
W badaniach rejestrowych w Niemczech (lata 20062008) uzyskała najwyższą ocenę wartości
gospodarczej wśród odmian liniowych tzw. EWZ
(Ertragswertzahl) – 107% średniej badanych odmian.
Wysoka
Plon tłuszczu
Bardzo wysoki
Co to jest EWZ ?
Na liczbową ocenę wartości składają się
następujące cechy w proporcjach udziału:
• Plon w porównaniu ze wzorcem jako
podstawa
• Odporność na Phoma w stosunku
do wzorca, z wagą 1
• Odporność na wyleganie w stosunku
do wzorca, z wagą 0,75
• Zawartość glukozynolanów w stosunku
do wzorca, z wagą 0,25
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Wczesny do optymalnego
Wczesny
Wczesna
Kompaktowe rośliny o niskiej do średniej wysokości.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Przezimowanie
Wymagania glebowe
14
ES BEATA
(EGC 803)
Piękna i …plenna
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Euralis
Populacyjna
Polska 2011r.
Wysoka plenność i szybki rozwój roślin przed zimą przy dobrej zimotrwałości
zapewniają bezpieczeństwo opłacalności uprawy.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Wysokie plony w dośw. rejestrowych COBORU w latach 2009-2010 45,2 dt/ha- 105%
2010 – 102,5% wzorca • 2009 – 107,2% wzorca
Wysoka - 47,1% (COBORU lata 2009-2010)
Plon tłuszczu
Wysoki
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny
Średniowczesny
Średniowczesna
Rośliny o średniej wysokości tworzące zwarty łan.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
Średni plon nasion rzepaku (% wzorca) w dośw. rejestrowych COBORU w latach 2009-2010.
15
EXCALIBUR F1
Legendarna moc. Uwolnij ją na swoim polu !
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Monsanto
Mieszańcowa zrestorowana w systemie Ogura
Katalog Europejski
Posiada bardzo wysoki potencjał plonowania wzmocniony znakomitymi zdolnościami
adaptacyjnymi do trudnych warunków środowiska, stresu suszowego lub odmiennych
systemów uprawy. Jedna z najwcześniej kwitnących odmian mieszańcowych na rynku.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Bardzo dobra wartość użytkowa odmiany w różnych warunkach klimatyczno-glebowych
i przy stosowaniu różnych wariantów technologii siewu.
Wysoka
Plon tłuszczu
Bardzo wysoki
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Do opóźnionych siewów
40-50 szt. nasion na m2
Wczesny
Wczesna
Rośliny o niskiej biomasie tworzące zwarty łan.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
Plon nasion rzepaku odmiany EXCALIBUR
w zmiennych warunkach glebowych
i poziomach plonowania
Doświadczenia Związku Rolników
Duńskich (FUT) - 2010 r.
16
odmiana
plon nasion dt/ha
% wzorca
Wzorzec
47,2
100
EXCALIBUR
48,8
103,3
VISBY
46,6
98,1
NK TECHNIC
47,7
101,1
PR 46 W 14
46,7
98,9
ES MERCURE F1
Nieziemski potencjał
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Euralis Semences
Mieszańcowa zrestorowana systemem Ogura
Polska 2009 r.
Wysoki potencjał plonowania szczególnie uwidaczniający się w latach
o równomiernym rozkładzie wiosennych opadów. Znakomita zimotrwałość
i zdrowotność roślin stanowią fundament plenności odmiany.
Umożliwia optymalne rozłożenie terminu zbioru rzepaku w gospodarstwie!
Wartość użytkowa
Plon nasion
Wysoki plon nasion w doświadczeniach rejestrowych i porejestrowych COBORU w Polsce
średnio w latach 2007-2010 51,3 dt/ha = 114 % wzorca
Wysoka
Plon tłuszczu
Wysoki – 106% wzorca (dośw. PDO COBORU 2010 r.)
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny do opóźnionego
Średniowczesny
Średniopóźna
Rośliny o średniej wysokości tworzące zwarty łan.
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
17
FORZA
Gdy piachu w glebie niemało, po Forzę sięgnij śmiało!
Hodowca:
Odmiana
Rejestracja:
KWS
Populacyjna
Katalog Europejski
Prawdopodobnie najlepsza odmiana w Polsce znosząca okresowe niedobory wilgoci
w glebie. Szczególnie nadaje się do uprawy na stanowiskach odbiegających
od optymalnych dla uprawy rzepaku. Wykazuje dużą tolerancję na chlomazon.
Wartość użytkowa
Plon nasion
Jeden z najwyższych plonów nasion wśród odmian liniowych w doświadczeniach
rozpoznawczych COBORU 2007 r. 48 dt/ha = 107 % wzorca
Średnia do wyższej
Plon tłuszczu
Średni
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Optymalny i nieco opóźniony
Średniowczesny
Średniowczesna
Rośliny niskie o mocnej łodydze
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
18
CATALINA
Liniówka najwyższych lotów !
Hodowca:
Odmiana:
Rejestracja:
Monsanto
Populacyjna
Katalog Europejski
Jedna z najwcześniejszych odmian populacyjnych na rynku charakteryzująca się bardzo
wysokim potencjałem plonowania nasion i dużą niezawodnością w różnych systemach
uprawy rzepaku (orkowym, bezorkowym, w mulcz).
Wartość użytkowa
Plon nasion
Stabilne i wysokie plonowanie w różnych warunkach klimatyczno - glebowych.
Wysoka
Plon tłuszczu
Wysoki
Profil agronomiczny
Cechy rolnicze
Termin siewu
Norma wysiewu
Pokrój roślin
Odporność
Wczesny do optymalnego
50-60 szt. nasion na m2
Wczesny (wcześniej o 1 dzień niż Californium, trwa do 4 dni dłużej)
Wczesna
Rośliny o małej do średniej wysokości
niska
średnia
wysoka
małe
średnie
duże
Wyleganie
Czerń krzyżowych
Zimotrwałość
Wymagania glebowe
Tolerancja odmiany Catalina oraz
Excalibur na różne systemy
uprawy rzepaku.
Doświadczenia łanowe Monsanto
w południowej Anglii, maj 2006 r.
Poletko 24x150 m.
bezorkowy
(siew w mulcz)
uproszczony
(siew bezpośrednio w ściernisko)
tradycyjny
(z orką)
19
Produkcja kwalifikowanego materiału siewnego zbóż o wysokiej jakości wymaga zarówno posiadania nowoczesnego sprzętu, jak również dużej wiedzy i ogromnego zaangażowania ze
strony ludzi uczestniczących w długim procesie produkcji.
Nakłady inwestycyjne poniesione na stworzenie nowoczesnych
linii technologicznych, laboratorium oraz stosowane środki
produkcji sprawiają, że zaplecze techniczne stanowi znakomitą podstawę dla efektywnej i stojącej na europejskim poziomie produkcji materiału siewnego.
Ponadto mając świadomość
istoty procesu produkcji
jako całości oraz
20
każdego z jego etapów zapewniamy, że nasza bezkompromisowość, pełen profesjonalizm oraz ambicja dostarczania na rynek najlepszych produktów są gwarantami osiągnięcia
oczekiwanego przez nas wszystkich rezultatu – wysokiej jakości kwalifikowanego materiału siewnego zbóż.
Oferując odmiany najpopularniejszych gatunków zbóż o zróżnicowanym profilu użytkowym i agronomicznym, pochodzących od uznanych hodowców, wierzymy, że
w połączeniu z posiadanymi zasobami
technologicznymi i ludzkimi
sprostamy Państwa oczekiwaniom ku obus t r o n n e j
satysfakcji.
Wybierzmy właściwą odmianę!
W bieżącym sezonie zasiewów zbóż ozimych oferujemy 5 odmian pszenicy ozimej, 2 odmiany pszenżyta ozimego, i po jednej odmianie jęczmienia ozimego i żyta mieszańcowego.
Skompletowany zestaw odmian charakteryzuje się pełnym
spektrum pożądanych na rynku cech użytkowych i agrotechnicznych.
ZOBEL to odmiana o bardzo wysokiej tolerancji na mróz,
o czym mogli się przekonać rolnicy w ciągu ostatnich kilku lat.
Wyróżniające się w tym względzie są także odmiany LINUS
i RETRO.
1. Pszenica ozima
Absolutnym liderem pod tym względem jest odmiana ZOBEL
zwana także odmianą odpornościową – o najwyższej odporności na mączniaka i choroby podstawy żdźbła. Na mączniaka
równie wybitnie tolerancyjne są odmiany POTENZIAL i BARRYTON. Na rdze znakomitą tolerancję wykazują wszystkie nasze
odmiany.
INTENSYWNOŚĆ
Produkcja ziarna pszenicy odbywa się w sposób intensywny
w warunkach bardzo dobrych i dobrych glebach oraz przy zastosowaniu wysokiego nawożenia i pełnej ochronie fungicydowej. W takim wariancie produkcji swoje walory doskonale
wykazuje odmiana POTENZIAL. Niskie rośliny, łan nie wylega
i bardzo wysoko plonuje. Pozytywnie reakcję w postaci widocznej zwyżki plonów na intensywne warunki uprawy posiadają także odmiany- LINUS i BARRYTON. Z kolei odmiana
ZOBEL wymaga lepszych gleb ale plantacja nie musi być chroniona pełnym zestawem fungicydów.
Pszenicę nierzadko uprawia się w warunkach ekstensywnych
– przy niskich nakładach na zabiegi chemiczne, ograniczeniu
liczby zabiegów i na gorszych stanowiskach. W tych warunkach doskonale zachowuje się odmiana RETRO. Również odmiany LINUS i BARRRYTON w mniejszym stopniu od odmian
typowo intensywnych reagują spadkiem plonu na uprawę
według takiej metody.
JAKOŚĆ
Poza plennością odmiany warto, aby zebrane ziarno posiadało
dobre parametry konsumpcyjne. W ostatnim czasie jest to
szczególnie pożądany aspekt i za taki surowiec można uzyskać
znacznie większą cenę niż za materiał paszowy. Odmiany z naszej oferty spełniają wymagania odmian jakościowych (grupa
A), a odmiana BARRYTON zalicza się do pszenic elitarnych
(grupa E) o znakomitych cechach jak liczba opadania i zawartość białka.. Również POTENZIAL wyróżnia się doskonałą
liczba opadania a dodatkową zaletą tej odmiany jest fakt, że
rośliny nie porastają w kłosach.
Bardzo grube ziarno – to cecha odmian BARRYTONA i RETRO,
z kolei POTENZIAL ma ziarno nieco drobniejsze ale o największym ciężarze właściwym. Wszystkie odmiany charakteryzują
się wysoką ocenę parametru test sedymentacji – co skutkuje
dobrą zawartością glutenu.
ODPORNOŚĆ
Charakteryzowane odmiany wyhodowane są w warunkach łagodniejszego klimatu niż polski lecz charakteryzują się mrozoodpornością wystarczającą do uprawy na większości
powierzchni Polski.
Jednym z istotnych kryteriów wyboru odmiany do naszej
oferty jest wysoka tolerancja na choroby.
Warto podkreślić, że wszystkie wymienione odmiany pszenicy
posiadają wysoki potencjał plonowania, która to cecha nie zawsze jest głównym czynnikiem decydującym o wyborze odmiany. Znajomość profilu odmiany obejmująca jej
intensywność, jakość technologiczną i tolerancję na choroby
bardziej wskazuje na przydatność odmiany do konkretnego
gospodarstwa, pola i kierunku użytkowania.
2. Pszenżyto ozime
Oferujemy dwie odmiany wzajemnie uzupełniające się ze
względu na wartośc użytkową i wymagania agrotechniczne:
AGOSTINO – krótkosłomą, bardzo intensywną o wysokiej odporności na wyleganie i minimalnie większych wymaganiach
glebowych od drugiej proponowanej odmiany - PIZARRO.
Cechami wyróżniającymi sa w tym przypadku: tradycyjna długości słomy, wysoka przydatność na słabsze stanowiska i podwyższona odpornoś na porastanie w kłosach.
Wymienione odmiany są liderami w zakresie plenności w swoich segmentach oraz podobnie jak nasze odmiany pszenic wykazują bardzo wysoką tolerancję na choroby
3. Oferta uzupełniająca
Proponujemy dwie odmiany uniwersalne – żyta mieszańcowego AMATO F1 i jęczmienia ozimego – CAMPANILE.
AMATO sprawdzona od lat w Polsce odmiana na słabe stanowiska, odporna na choroby i mróz, plonująca na satysfakcjonującym poziomie, dająca plon dobrej jakości o wysokich
parametrach i przydatności do przerobu na etanol.
CAMPANILE- odmiana dwurzędowa, bardzo wysoko plonująca, mająca wysoką wartość pastewną dzięki znakomitej jakości ziarna i zdrowotności łanu.
Życzymy trafnych wyborów i satysfakcji
z plonów!
21
PSZENICA OZIMA
POTENZIAL
JAKOŚCIOWA KLASA A
HODOWLA: SAATEN UNION
REJESTRACJA: NIEMCY 2006
PLONOWANIE
Plonowanie pszenicy oz w doświadczeniach BSA – Lokalizacje w Niemczech Wschodnich
o najmniejszej sumie opadów w 2009 r. (% wzorca – wzorzec: Akteur, Adler, Event, Philipp)
Odmiana plonuje bardzo wysoko – w całych Niemczech (ocena BSA 7), a szczególne we wschodnich
landach i w lokalizacjach o niskich opadach.
PARAMETRY JAKOŚCIOWE
Cechą wyróżniającą odmianę w Niemczech i w Polsce
jest znakomita ocena liczby opadania (8). Dodatkowo odmiana nie porasta w kłosach, co zostało
sprawdzone w ubiegłym roku na polskich polach.
ODPORNOŚĆ NA CHOROBY
Dobra tolerancja, szczególnie na rdzę brunatną
i mączniaka (wyniki BSA 2008 – im wartość mniejsza
tym większa odporność)
Bonitacja wskaźników jakościowych wg BSA 2009 r.
POKRÓJ ROŚLINY
Rośliny niskie bardzo odporne na wyleganie.
REKOMENDACJA
Odmiana tworzy wysoki plon dzięki dużemu zagęszczeniu kłosów /m² – 550-650 szt/m². Gęsty łan tworzy dzięki uwarunkowaniom genetycznym.
Potenzial, to znakomita pszenica jakościowa
do uprawy intensywnej na dobrych stanowiskach
przy zastosowaniu pełnej ochrony fungicydowej.
Normy wysiewu:
• 200-250 szt/m² - termin optymalny
• 250-350 szt/m² - termin opóźniony
22
Odporność na choroby wg BSA 2009 r.
PSZENICA OZIMA
BARRYTON
ELITARNA KLASA E
HODOWLA: RAGT
REJESTRACJA: CZECHY 2007
PLONOWANIE
Plonowanie pszenicy oz w doświadczeniach CCA w 2010r. w % wzorca.
Wzorzec: Tonacja, Bogatka, Figura, Muszelka.
Bardzo wysoki potencjał plonowania:
– Wstępne badania COBORU 2010 – 107,01%
wzorca (średnia dla całego kraju)
– Ocena BSA (Niemcy) w roku 2009 – 8 (skala 9-cio
stopniowa)
NIEMCY - GRUPA JAKOŚCIOWA E – szczególnie dobra
ocena liczby opadania oraz parametrów cenionych
przez piekarzy tj wodochłonności i wydajności mąki.
Rzadko spotykane skorelowanie bardzo wysokiego
plonu z jakością klasy E. Odmiana tworzy bardzo
grube ziarno.
Plonowanie pszenicTutzpatz (Pomorze
Przednie) BSA 2009 r.
Wysoka tolerancja na choroby, szczególnie na mączniaka i rdze.
POKRÓJ ROŚLINY
Bonitacja wskaźników jakościowych wg BSA 2009 r.
Łan średniowysoki – średnia odporność na wyleganie
REKOMENDACJA
Barryton buduje bardzo wysoki plon dzięki wysokiemu
zaziarnieniu kłosa i bardzo wysokiej Masie Tysiąca Ziarniaków.
Doświadczenia w Polsce, Niemczech i Czechach wykazują, że Barryton ma przeciętne wymagania glebowe. Polecany jest do uprawy na potrzeby
konsumpcyjne na terenie całego kraju.
Normy wysiewu:
• 280 szt/m² - termin optymalny
• 350-450szt/m² - termin opóźniony
Odporność na choroby wg BSA 2009.
PSZENICA OZIMA
LINUS
JAKOŚCIOWA KLASA A
HODOWLA: RAGT
REJESTRACJA: POLSKA 2011 NOWOŚĆ!
NIEMCY 2010
PLONOWANIE
Plon relatywny w Niemczech lata 2008-2010. Badania rejestrowe BSA.
Ocena plonu według skali BSA: Poziom niechroniony
A1: ocena „9” (maksymalna), Poziom chroniony A2:
„8”. Plon relatywny – uzyskana średnia dla poziomu
A1 – 111%, dla A2 -107%
W kolejnych 3 latach badań odmiana uzyskiwała bardzo wysoki i stabilny plon (WP1 – 2008, WP2 – 2009, WP3 – 2010)
W Polsce badaniach rejestrowych odmiana osiągnęła
jeden z najlepszych wyników plonowania – A1
– 111,23% wzorca (Tonacja, Bogatka, Figura, Muszelka)
Średni plon w dt/ha uzyskiwany w badaniach rejestrowych COBORU w latach
2009 – 2010 w porównaniu do odmian wzorcowych.
Linus jest odmianą zakwalifikowaną do grupy jakościowej A – wszystkie oceniane parametry zostały zarówno
w Polsce jak i Niemczech ocenione bardzo wysoko.
W doświadczeniach rejestrowych COBORU 2009/2010 Linus
uzyskał oceny lepsze od wzorca lub na poziomie wzorca. (COBORU – im ocena wyższa tym większa odporność)
Parametry jakościowe wg COBORU 2009-2010 r.
POKRÓJ ROŚLINY
Rośliny tworzą łan średniej wysokości i bardzo dużej odporności na wyleganie. Linus jest odmianą STWORZONĄ
DO TRUDNYCH WARUNKÓW – znakomicie toleruje gorsze stanowiska dla pszenicy, jak również dobrze znosi
niskie temperatury. Ocena mrozoodporność COBORU
- 3 (co dla pszenicy wyhodowanej w Niemczech jest
oceną dobrą).
REKOMENDACJA
Linus to wybitnie wysokoplonująca odmiana jakościowa
do uprawy na gorszych stanowiskach na terenie całego
kraju. Plon tworzy dzięki dużej ilości kłosów, jednak w przypadku problemów ze zbyt niską obsadą rekompensuje to
lepszym uziarnieniem kłosa.
Normy wysiewu:
• 300-350 szt/m² - termin optymalny
Odporność na choroby wg COBORU 2009-2010 r.
PSZENICA OZIMA
RETRO
JAKOŚCIOWA KLASA A
HODOWLA: NICKERSON
PLONOWANIE
Plonowanie odmian wg BSA 2006 r.
Wysokie i stabilne plonowanie. Począwszy od roku rejestracji (2007), Retro corocznie należy do najlepiej plonujących odmian w Niemczech.
Wysoka jakość parametrów wypiekowych (grupa
A – cztery spośród nich spełniają wymagania dla grupy
E). Bardzo dorodne ziarno (jedna z najlepszych ocen
w Niemczech – 6).
Ocena plonowania wg BSA, Niemcy 2009 r.
Dobra tolerancja na choroby szczególnie na rdzę
i fuzariozę.
REKOMENDACJA
Retro doskonale nadaje się do uprawy na słabszych stanowiskach, lecz wymaga zastosowania pełnej dawki regulatorów wzrostu.
Norma wysiewu:
• 280 szt/ m² - termin optymalny
• 320-450 szt/m² - termin opóźniony.
Bonitacja wskaźników jakościowych wg BSA 2009.
Ocena odporności na choroby wg BSA Niemcy 2009.
25
PSZENICA OZIMA
ZOBEL
JAKOŚCIOWA KLASA A
HODOWLA: LANTMANNEN SW SEED
PLONOWANIE
Ocena odporności na choroby wg BSA Niemcy 2009.
Mniejsza cyfra oznacza większą odporność.
Wysokie i stabilne plony. W Niemczech ocena 6
(BSA 2009 skala 9-cio stopniowa).
Doskonała wartość wypiekowa (grupa A) – wysoki
test sedymentacji, zawartość białka i wydajnośc mąki
Odmiana odpornościowa o maksymalnie
podwyższonej tolerancji na:
– choroby (mączniak, choroby podstawy źdźbła
i fuzariozę)
– niskie temperatury – najlepsza ocena w BSA
(Niemcy) – 3
POKRÓJ ROŚLINY
Łan średniowysoki, odporny na wyleganie, bardzo szeroki liść flagowy
REKOMENDACJA
Do uprawy na terenie całej Polski, na glebach lepszych
– przy ograniczonych kosztach ochrony grzybowej
dzięki wysokiej tolerancji na choroby.
Norma wysiewu:
• 300 szt/ m² - termin optymalny
• 350-380 szt/m² - termin opóźniony.
26
Bonitacja wskaźników jakościowych wg BSA 2009.
Porównanie cech użytkowych i wartości gospodarczej odmian
pszenicy ozimej w oficjalnych doświadczeniach niemieckich
wg Bundessortenamt w 2009 r.
BARRYTON
POTENZIAL
RETRO
ZOBEL
LINUS
hodowca
RAGT
Saaten Union
Nickerson
SW
RAGT
klasa jakości
E/A
A
A
A
A
rejestracja
2007 Czechy
2006 Niemcy
2007 Niemcy
2006 Niemcy
2011 Polska
2010 Niemcy
wczesność
5
6
5
5
6
wysokość
5
4
5
5
4
wyleganie
5
3
6
5
3
zimotrwałość
4
5
4
3
Pseudocercos
-porella
5
6
6
2
3
Septorioza liści
4
5
4
4
4
mączniak
2
2
4
2
3
fuzarioza
4
5
4
4
5
DTR
5
5
5
5
6
rdze
3
4
2
4
5
krzewienie
5
6
5
5
5
MTZ
6
4
6
4
5
plon A1
8
7
7
6
9
plon A2
-
7
6
6
8
wymagania
glebowe
średnie
do niskich
średnie
do wysokich
średnie
do niskich
średnie
niskie
Liczby w rubrykach oznaczają ocenę w skali 1-9.
dla cech:
plon, MTZ, krzewienie – im większa wartość tym lepsza ocena
odporności – im niższa wartość, tym lepsza ocena
27
PSZENŻYTO OZIME
PIZARRO
TRADYCYJNA DŁUGOŚĆ SŁOMY
HODOWLA: DANKO
REJESTRACJA: POLSKA 2008
PLONOWANIE
Plonowanie pszenżyta oz. PDO 2010. Odmiany tradycyjne.
Bardzo wysokie plony w każdym regionie Polski.
Plon na poziomie A1 – 111 % wzorca w doświadczeniach porejestrowych COBORU 2010 r.
Dobra odporność na choroby szczególnie na: mączniaka, rynchosporiozę i rdzę brunatną
POKRÓJ ROŚLINY
Łan średnioodporny na wyleganie – zaleca się zastosowanie pełnej dawki regulatora wzrostu. Ziarno
dorodne, o dużej zawartości białka, nie porasta
w kłosach. Dobra zdolność do krzewienia się roślin.
Plonowanie pszenżyta oz. Pizarro. Rejony (PDO 2010).
REKOMENDACJA
Pizarro ma niskie wymagania glebowe, można je
uprawiać również w monokulturze i w uprawie
uproszczonej, co przy dobrej zimotrwałości pozwala
na uprawę w całym kraju.
Normy wysiewu:
• 300 szt/m² - termin optymalny
28
Odporność na choroby wg COBORU 2010 r. Badania porejestrowe.
Skala 1-9. Większa cyfra oznacza większą odporność.
.
PSZENŻYTO OZIME
AGOSTINO
KRÓTKOSŁOME
HODOWLA: LANTMANNEN SW SEED
REJESTRACJA: POLSKA 2011 NOWOŚĆ!
NIEMCY 2009
PLONOWANIE
Plonowanie pszeżyta oz COBORU. Badania rejestrowe 2010 r. (w % wzorca).
Doskonały potencjał plonowania. W badaniach rejestrowych 2010 – najlepszy wynik spośród wszystkich
odmian (również tradycyjnych) – 126,4 % wzorca
(Moredato, Algoso, Borwo). W wartości bezwzględnej stanowi to ponad 1,5 tony/ha więcej od odmian
wzorcowych!
W Niemczech BSA 2009 Agostino uzyskało również
bardzo wysoką ocenę potencjału plonowania
– poziom A1-9, poziom A2- 8.
Plonowanie pszenżyta oz. BSA 2009 Niemcy (Skala 1-9).
– zawartość białka powyżej wzorca
– wyrównanie – 94 %
– MTZ bardzo wysokie (wyjątek wśród odmian
krótkosłomych) ocena BSA – 7 (skala 1-9)
Bardzo dobra tolerancja na choroby. Jedna z najlepszych ocen odporności w Niemczech i w Polsce. Dodatkowo odmiana charakteryzuje się zwartym
i niskim łanem (ok 100cm wg COBORU), co znacznie
zwiększa odporność na wyleganie
REKOMENDACJA
Tolerancja na choroby Niemcy wg BSA 2009.
Skala 1-9. Mniejsza cyfra oznacza większą odporność.
Agostino jest odmianą do intensywnej uprawy na terenie całej Polski (mrozoodporność – 4,5 wg COBORU, porównywalna z odmianą Algoso). Odmiana
łączy w sobie najważniejsze cechy dla zbóż: plenności, jakości i odporności.
Normy wysiewu:
• 300 szt /m2 – termin optymalny
• 350-400 szt/m² – termin opóźniony
29
ŻYTO OZIME
AMATO F1
MIESZAŃCOWE
HODOWLA: SAATEN UNION
PLONOWANIE
wiernie i wysokoplonująca odmiana osiągająca znacznie lepsze plony od wielu odmian mieszańcowych
i zdecydowanie lepsze od odmian syntetycznych i liniowych. W 2009 roku BSA (Niemcy) potencjał plonowania oceniło na 7.
Bardzo dobra odporność na mączniaka, rynhosporiozę
i rdzę brunatną, a także znakomita zimotrwałość
sprawdzona w wielu gospodarstwach w Polsce.
Plonowanie żyta ozimego wg BSA Niemcy 2009 rok (skala 1-9).
odmiana
typ
Poziom A1
Poziom A2
AMATO
mieszańcowe
7
7
BELLAMI
mieszańcowe
7
7
CAROAS
syntetyczne
4
4
Dańkowskie Diament
liniowe
4
3
Tolerancja odmian na choroby wg BSA 2009 r.
Skala 1-9. Mniejsza cyfra oznacza większą odporność.
JAKOŚĆ
Bardzo dobra jakość ziarna do produkcji etanolu oraz
w użytkowaniu na mąkę.
Masa Tysiąca Ziarniaków – bardzo wysoka – 6
(BSA 2009), również dobre wyniki tego parametru
w Polsce.
REKOMENDACJA
Przydatność Amato do warunków polskich podnosi
możliwość uprawy na najsłabszych stanowiskach żytnich, gdzie inne wysokolonujące odmiany są zawodne.
Intensywna uprawa wymaga jednak zastosowania pełnej dawki retardantów.
30
Masa Tysiąca Ziarniaków. Badania Rozpoznawcze COBORU 2008 r.
odmiana
MTZ poziom A1
AMATO
42,15
MTZ poziom A2
50,1
FUGATO
42
44,95
FERNANDO
38,45
42,05
Dańkowskie Diament
39,5
45
JĘCZMIEŃ OZIMY
CAMPANILE
PASTEWNY DWURZĘDOWY
HODOWLA: NICKERSON
PLONOWANIE
Plonowanie jęczmienia ozimego wg BSA 2009 – plon w skali 1-9.
Campanile plonuje wysoko i stabilnie – w Niemczech
ocena 7 – co jest oceną bardzo dobrą dla jęczmienia
dwurzędowego.
Campanile jest odmianą o ustalonej genetycznie odporności na wirusową żółtą mozaikę jęczmienia oraz
o dobrej odporności na inne choroby grzybowe,
w tym na rynhosporiozę.
Bardzo wysoka ocena
(wg BSA, Niemcy).
mrozodporności
–
4
Odporność na choroby. Niemcy BSA 2008 r.
skala 1-9. Większa wartość oznacza mniejszą odporność.
JAKOŚĆ
Wysoką wartość pastewna dzięki dużej Masie Tysiąca
Ziaren – ocena 6 (BSA Niemcy, 2009). Umożliwia to
producentom skarmianie wyprodukowanego ziarna
we własnym gospodarstwie lub sprzedaż dobrego surowca na rynku.
REKOMENDACJA
– Campanile jest polecana do uprawy na ziarno paszowe na terenie całej Polski, jako jedna z najlepiej
plonujących odmian o znakomitej jakości.
Norma wysiewu: 250 szt/ m²
31
JESIEŃ 2011

OCHRONA I PIELĘGNACJA UPRAW
RZEPAKU
» Siew sprawdzonych, wysokoplonujących
odmian dopasowanych do lokalnych
warunków glebowo-klimatycznych
w optymalnym terminie
» Odpowiednie nawożenie i zaopatrzenie
potrzeb pokarmowych roślin
» Plantacja wolna od chwastów
» Rośliny dobrze zabezpieczone przed
chorobami
» Uprawa wolna od szkodników
» Zdrowe dobrze wykształcone rośliny
przygotowane do przezimowania
To podstawowe warunki, które musimy spełnić, aby uzyskać wysoki
i stabilny plon. Dla rzepaku, jak rzadko której rośliny, ważny jest okres
rozwoju jesiennego.
O tej właśnie porze kształtuje się silny palowy system korzeniowy,
który będzie odpowiedzialny za zaopatrzenie rośliny w wodę i składniki
pokarmowe. Dobrze rozwinięty system korzeniowy pozwala roślinom
przetrwać okresy krytyczne (np. brak wody), które często decydują
o uzyskanym plonie.
Rozwijająca się część nadziemna, to nie tylko widoczna silna rozeta
liściowa, ale także tworzące się w tym okresie zawiązki pędów bocznych
i kwiatów. Potencjał plonu, który w tym okresie się tworzy osiąga swoje
wartości maksymalne i w okresie wiosennym może tylko ulec redukcji.
Dlatego tak ważne jest abyśmy wszystkie jesienne zabiegi wykonali ze
szczególną starannością, wybierając możliwie najlepsze rozwiązania.
Pamiętając o biologii rzepaku i mając na uwadze dostosowanie
produktów do potrzeb plantacji, przygotowaliśmy dla Państwa ofertę
na sezon jesienny 2011. Przy jej opracowywaniu korzystaliśmy z wielu
lat doświadczeń i wiedzy naszych najlepszych doradców.
33
JESIEŃ 2011
|
S T R AT E G I A N AW O Ż E N I A R Z E PA K U
Strategia
nawożenia
rzepaku / JESIEŃ
W prawidłowej strategii nawożenia rzepaku rolnik musi przede
wszystkim kontrolować działanie azotu, gdyż jak powszechnie
wiadomo jest to główny składnik plonotwórczy.
K
ontrola ta w pierwszej kolejności polega na eliminacji, tzw.
czynników „minimum”, tj. regulacji odczynu gleby oraz jej
zasobności w przyswajalny fosfor i potas. A następnie na
optymalizacji nawożenia azotem poprzez:
» racjonalne ustalenie dawki nawozowej azotu;
» zwiększenie pobierania i efektywności plonotwórczej pobranego azotu poprzez:
» bilansowanie azotu składnikami drugoplanowymi (S, Mg);
» profilaktyczne stosowanie mikroelementów (B, Mn, Mo,
Cu, Zn, Fe).
Jednym z podstawowych czynników produkcji, który rzutuje
na poziom plonowania roślin, a w konsekwencji na stan finansowy
gospodarstwa jest odczyn gleby, czyli stopień jej zakwaszenia.
Przyjmuje się, że rzepak ozimy powinien być uprawiany na glebach
o odczynie mieszczącym się w zakresie pH od 6,0-7,0 (obowiązuje
zasada, że im gleba cięższa tym wyższa wartość odczynu w podanym przedziale). Odczyn gleby, którego miernikiem jest wartość pH
ma tak podstawowe znaczenie dla prawidłowego wzrostu i rozwoju
roślin, że gdy jest niekorzystny (zwykle zbyt niski) rośliny reagują
znacznym spadkiem plonu. Decyduje on o właściwościach fizycznych
(struktura gleby), chemicznych (dostępność składników pokarmowych) i biologicznych gleby (rozwój mikroorganizmów glebowych,
które są między innymi odpowiedzialne za udostępnianie składników
pokarmowych dla roślin z zasobów glebowych). Stąd też regulacja
odczynu (w razie potrzeby) ma zawsze pierwszeństwo przed innymi
zabiegami nawozowymi. W uprawie rzepaku jest to tym bardziej
ważne, że roślina ta ma również bardzo wysokie potrzeby pokarmowe względem wapnia, które między innymi pokrywa pobierając
ten składnik z zastosowanych nawozów wapniowych. Przy czym
w praktyce wskazane jest aby w miarę możliwości regulację odczynu
przeprowadzić już przed siewem rośliny przedplonowej by rzepak
od samego początku wegetacji mógł się rozwijać w odpowiednio
przygotowanym stanowisku.
Rzepak zalicza się do roślin o bardzo dużych potrzebach pokarmowych (tab.). Przykładowo przy plonie nasion na poziomie 4 t/ha
34
pobiera średnio 240 kg N, 120 kg P2O5, 320 kg K2O, 100 kg Ca, 32 kg
Mg i 60 kg S oraz znaczne ilości mikroelementów.
Przed siewem rzepak powinien być nawożony przede wszystkim potasem i fosforem, a często także azotem i magnezem. Nie
oznacza to jednak, że rzepak przed zimą nie potrzebuje innych
składników pokarmowych, tj. siarki i mikroelementów. Przy czym
gros tych składników roślina ta pobiera na wiosnę. Stąd też prawidłowa strategia nawożenia tymi składnikami powinna uwzględniać
jesienne (mniej), jak i wiosenne (więcej) ich stosowanie. Jesienne
nawożenie magnezem, natomiast należy traktować jako podstawowe
szczególnie w sytuacji, gdy rzepak uprawiamy na glebach o niskiej
zasobności w ten składnik. W takim przypadku nawożenie tym składnikiem należy wykonać przed siewem lub po wschodach rzepaku
jesienią, a na wiosnę wskazane jest przeprowadzenie nawożenia
uzupełniającego. Jednocześnie trzeba mieć na uwadze, że magnez
zalicza się do składników podatnych na wymywanie, dlatego szczególnie na glebach lekkich nie są wskazane zbyt wysokie dawki tego
składnika w okresie jesiennym w nawozach łatwo rozpuszczalnych
w wodzie. Stąd też w sytuacji, gdy gleba charakteryzuje się co najmniej średnią zawartością tego składnika nawożenie podstawowe
z powodzeniem można przeprowadzić wczesną wiosną. Jednakże
w takim przypadku należy stosować nawozy szybko działające,
stosując przykładowo 1 dt kizerytu na hektar, tj. 25 kg MgO/ha (przy
okazji dostarczamy łatwo dostępną siarkę w ilości 20 kg S/ha).
Podstawowym warunkiem właściwej dostępności potasu i fosforu
dla roślin jest odpowiedni system nawożenia, który powinien być
tak opracowany, aby po zbiorze przedplonu doprowadzić zasobność
gleby w przyswajalny potas do co najmniej górnego zakresu poziomu
średniego. Gleba lekka winna natomiast charakteryzować się zakresem zasobności w potas na poziomie klasy wysokiej. Jednocześnie
zasobność gleby w fosfor przed siewem rzepaku powinna kształtować
się co najmniej w górnym zakresie zasobności średniej, tj. 14-15 mg
P2O5/100 g gleby. Gdy posiadamy tak przygotowane stanowisko to
można znacząco ograniczyć nawożenie mineralne tymi składnikami
w stosunku do potrzeb, gdyż znaczna część zapotrzebowania roślin
na te składniki zostanie pokryta z zasobów glebowych. W takim
przypadku, przy powyższej zasobności, aby uzyskać plon w granicach
4 ton nasion z hektara wskazane jest nawożenie w granicach 140180 kg K2O/ha i 80-110 kg P2O5/ha. Natomiast na glebach o niskiej
„
dobrze
rozwinięty łan
rzepaku już jesienią
jest w stanie pobrać
około 80 kg
azotu na hektar
zasobności nawożenie mineralne należy
zwiększyć o około 25-50% w stosunku
do potrzeb (część składnika wprowadzona w nawozie przeznaczona jest na podniesienie zasobności gleby). Przy czym
warto mieć rozpoznaną zasobność gleby
na polu, na którym zamierzamy uprawiać
rzepak już przed siewem przedplonu aby
w razie potrzeby przynajmniej częściowo
zwiększyć jego nawożenie. Trzeba mieć na
uwadze, że rzepak budując bardzo głęboki system
stem
korzeniowy pobiera znaczne ilości składników pokark
mowych z podglebia (efektywne pobieranie składników
pokarmowych może sięgać nawet do 1,5 m). Stąd też zwiększone
nawożenie rośliny przedplonowej ma na celu przede wszystkim
wzbogacenie głębszych warstw gleby. Oczywiście nawożenie bieżące
na glebach wyczerpanych również musi być odpowiednio większe.
Ustalając wysokość nawożenia mineralnego rzepaku fosforem
i potasem, poza ustaleniem zapotrzebowania i uwzględnieniem
zasobności gleby w przyswajalne składniki pokarmowe, trzeba również mieć na uwadze dopływ składników z przyorywanych resztek
pożniwnych lub stosowanych nawozów naturalnych. Ilość składników
pokarmowych uwalniających się z nawozów organicznych i naturalnych (słoma, obornik, gnojowica) można rozpatrywać zarówno
w członie zmianowania (przykładowo: jęczmień jary – rzepak), jak
i całym zmianowaniu. Rozpatrując składniki w członie zmianowania
trzeba mieć na uwadze, że w pierwszym roku po wprowadzeniu
nawozów dostępna dla roślin jest tylko ich część, gdyż zarówno
nawozy organiczne, jak i naturalne rozkładają się w glebie w przez
kilka lat. Przyjmuje się, że w pierwszym roku uwalnia się do gleby
około 15-30% fosforu i 50-70% potasu. Podczas, gdy w całym
zmianowaniu wartości te zwiększają się do 40-60% w przypadku
fosforu i nawet 80-90% w przypadku potasu.
Nawożenie, szczególnie potasem rzepaku ozimego można podzielić na dwie części, tj. około 1/2-3/4 zastosować jesienią przedsiewnie, a około 1/2-1/4 wiosną przed ruszeniem wegetacji. Jest to
rozwiązanie, które w pierwszej kolejności powinno dotyczyć gleb
o co najmniej średniej zasobności w przyswajalny składnik. Natomiast wiosenne nawożenie fosforem, jeśli na takie się decydujemy,
powinno mieć charakter wybitnie startowy (przyspiesza regenerację uszkodzeń
i początkowy wzrost roślin), gdyż składnik ten bardzo słabo się przemieszcza
w głąb profilu glebowego, co sprawia że
przy braku wymieszania z glebą może
być pobierany tylko z wierzchniej warstwy. Zatem stosowanie wysokich dawek
nawozów fosforowych na wiosnę (powyżej
kilkunastu
kilogramów) jest w zdecydowanej
ki
większości nawożeniem rośliny następczej, która
więk
będzie
b
d i uprawiana po rzepaku.
Dokonując wyboru nawozów fosforowych i potasowych do
nawożenia rzepaku warto zwrócić uwagę na fakt, że rzepak nie ma
preferencji co do form chemicznych tych składników zawartych
w nawozach. Ważne jest aby nawozy te po zastosowaniu w miarę
szybko rozpuściły się w glebie, gdyż trzeba przypomnieć, że rośliny
pobierają składniki pokarmowe z roztworu glebowego, a więc po
uprzednim ich rozpuszczeniu w „wodzie glebowej”. Problem z rozpuszczalnością dotyczy przede wszystkim nawozów fosforowych lub
wieloskładnikowych z zawartością fosforu, gdyż na rynku znajduje
się szereg nawozów, które zawierają przynajmniej część tego składnika (czasami większość) w formach bardzo słabo rozpuszczalnych
w wodzie. Zatem uwalnianie fosforu do gleby z tego typu nawozów
odbywa się w długim okresie czasu. Stąd też szczególnie w sytuacji
niskich zasobności gleby w przyswajalny fosfor nawożenie rzepaku
fosforem powinno opierać się na nawozach łatwo rozpuszczalnych.
Jednocześnie dokonując wyboru nawozu warto zwrócić uwagę na
zawartość składników drugoplanowych, przykładowo magnezu
czy siarki, gdyż nawet niewielka ich zawartość zazwyczaj pozwala
na pokrycie jesiennych potrzeb rzepaku, które względem tych
składników nie są duże.
Rola w/w składników pokarmowych w uprawie rzepaku jest
bardzo ważna, jednakże głównym składnikiem plonotwórczym
jest azot. Trzeba wiedzieć, że dobrze rozwinięty łan rzepaku już
35
JESIEŃ 2011
|
Fot 1. | W okresie jesiennym najczęściej
można obserwować objawy niedoboru azotu
jesienią jest w stanie pobrać około 80 kg N/ha, a łany wybujałe
potrafią zgromadzić nawet ponad 100 kg N/ha. Zatem, aby zapewnić
odpowiednią fazę rozwojową roślin przed zimą, jak i ich właściwe
odżywienie w stanowiskach ubogich w azot zlecane jest nawożenie
tym składnikiem w ilości około 40 kg N/ha. Azot przed siewem
rzepaku najlepiej zastosować przed uprawą przedsiewną, stosując
nawozy jedno lub wieloskładnikowe.
wzrostu). W takim przypadku wskazane jest zastosowanie około
10-15 kg N/ha. Dokarmianie dolistne ma również pierwszeństwo
w sytuacji, gdy objawy niedoboru występują w późniejszym okresie
jesiennej wegetacji rzepaku. Wówczas szczególnie wskazany jest
szybko dostępny azot, który z jednej strony korzystnie wpływa na
odżywienie roślin tym składnikiem, a z drugiej stanowi mniejsze
zagrożenie dla prawidłowego ich „przygotowania” do zimy.
Oczywiście plantacja rzepaku w czasie jesiennej wegetacji
Jednocześnie wskazane jest, aby nawożenie dolistne azotem
połączyć z dokarmianiem magnezem, siarką i mikroelewymaga systematycznej kontroli, aby z jednej strony
mentami (szczególnie borem ale także manganem,
kontrolować stan odżywienia roślin (w razie
azie pomentam
trzeby przeprowadzić nawożenie korekcyjne
jne molibdenem, miedzią i cynkiem). Ponieważ słabo
molib
patrz rok ubiegły), a z drugiej nie dopuścić do
rozwinięte rośliny posiadają również słaby
ro
nadmiernego ich wybujania i wyniesienia
system korzeniowy, zatem wymagają wspoPoza
szyjki korzeniowej. Pogłówne nawożenie
magania wszystkimi składnikami pokarrzepaku nawozami stałymi najlepiej przemowymi. Jednocześnie trzeba mieć na
stosowaniem azotu
prowadzić w okresie od 3-6 tygodni po
uwadze, że obecnie nawożenie roślin
wschodach. Stan roślin w tym czasie
uprawnych, w tym rzepaku mikroelew nawozach stałych
pozwala na w miarę rzetelną ocenę czy
mentami polega przede wszystkim
składnik ten z powodzeniem
zastosować azot i w jakiej ilości. Poza
na ich stosowaniu przez liście. Zatem
stosowaniem azotu w nawozach stałych
w prawidłowej strategii nawożenia bez
może, a nawet powinien
składnik ten z powodzeniem może, a nawzględu na stan łanu pierwszy zabieg
wet powinien być stosowany również
należy
przeprowadzić już w okresie jebyć stosowany również
dolistnie. Szczególnie w sytuacji, kiedy
siennym (faza 5-6 liści), gdyż niedobory
dolistnie.
pojawią się na rzepaku objawy niedobomikroskładników podobnie, jak to ma miejm
sce w przypadku makroskładników zakłócają
ru oraz kiedy łan ogólnie „wygląda źle”
(rośliny nierówne ze słabym tempem
prawidłowy rozwój roślin, a także zmniejszają
prawi
ich zimotrwałość. W praktyce rzepak należy nawozić
przede wszystkim borem (ponad 80% gleb w Polsce odznacza się niską naturalną zasobnością w ten składnik) i manganem,
a w dalszej kolejności molibdenem, miedzią, cynkiem i żelazem.
„
36
|
JESIEŃ 2011
Fot 2. |
Słabo rozwinięte i niedożywione rośliny
również słabo budują fundament pod przyszły plon
easumując rozważania trzeba kategorycznie stwierdzić,
że prawidłowe odżywienie rzepaku w okresie jesiennym
jest jednym z podstawowych czynników, który jest odpowiedzialny zarówno za rozwój roślin, jak i ich przygotowanie do
zimy. Trzeba mieć na uwadze, że rzepak ozimy buduje fundament pod przyszły plon już w okresie jesiennym, a wszelkie
błędy i zaniedbania, które zostaną popełnione w tym czasie
zwykle są już nie do nadrobienia wiosną (patrz rok ubiegły).
R
Tabela |
Stąd też prawidłowo wykonane nawożenie powinno przede
wszystkim umożliwić zbudowanie roślinie odpowiednio dużej
i dobrze odżywionej rozety (prawidłowo rozwinięty rzepak jesienią posiada od 8-12 liści, grubą szyjkę korzeniową oraz głęboko
sięgający palowy system korzeniowy), a także doprowadzić glebę
do takiej zasobności w przyswajalny fosfor, potas i magnez, aby
składniki te nie ograniczały plonu w okresie wiosennym kiedy to
rzepak potrzebuje ich w znacznie większych ilościach.
Średnie jednostkowe pobranie składników pokarmowych przez rzepak ozimy
SKŁADNIKI POKARMOWE, KG/TONĘ NASION + SŁOMA
ORGANY ROŚLINY
N
P2O5
K2O
Ca
Mg
S
NASIONA
30
18
10
5
3
5
SŁOMA*
30
12
70
45
5
10
POBRANIE ŁĄCZNE
60
30
80
50
8
15
RELACJA DLA N = 1,0
1,0
0,5
1,33
0,83
0,13
0,25
* łodygi + łuszczyny
AUTOR
DR INŻ.
WITOLD SZCZEPANIAK
37
Przygotowanie
pola oraz siew
Rzepak, jak rzadko która roślina, bardzo silnie
reaguje obniżką plonu na wszelkie zaniedbania
uprawowe. Decydujący wpływ na potencjalny
plon ma właściwy siew i pielęgnacja jesienią.
Popełnionych w tym okresie błędów nie można
już naprawić. Czynnikami wpływającymi na
zimotrwałość rzepaku są: termin siewu, obsada,
rozstawa rzędów.
Przygotowanie pola
WYBÓR POLA
Rzepak jest rośliną wprowadzaną do płodozmianu ze względu na
swoją dużą wartość przedplonową. Posiada bardzo silny system korzeniowy, który głęboko spulchnia glebę. Pobiera składniki pokarmowe z głębszych warstw wbudowując je w swoje tkanki. Duża ich część
zostaje na polu w postaci resztek pożniwnych wzbogacając glebę
w próchnicę. Wpływa, więc dodatnio na strukturę gleby. Dokonując
wyboru pola, na którym chcemy posiać rzepak, zwracamy szczególną uwagę na termin zbioru przedplonu. W warunkach polskich
przedplonami dla rzepaku są najczęściej jęczmień ozimy lub jary,
rzadziej pszenica ozima, która jest trochę później zbierana z pola.
DOPRAWIENIE GLEBY GWARANTUJE
DOBRY START RZEPAKU
Wysoki plon rzepaku zależy od jesiennego rozwoju roślin. Rzepak
powinien się szybko rozwijać i jeszcze przed zimą wytworzyć silny
korzeń palowy. Warunkiem tego jest dobre przygotowanie roli do
siewu. Niezupełne przyoranie resztek pożniwnych lub zbyt rozpylona
gleba, mogą znacznie hamować rozwój rzepaku. Wysokość plonu
rzepaku w znacznej mierze zależy od tego, w jakiej fazie wejdzie
on w stan spoczynku zimowego.
Dla optymalnego rozwoju jesiennego, obok siewu (termin, ilość
i technika wysiewu), decydujące znaczenie ma przygotowanie roli
pod zasiew. Błędów popełnionych w uprawie przedsiewnej nie
można później naprawić.
DOKŁADNE ROZDROBNIENIE
RESZTEK POŻNIWNYCH
Staramy się, żeby słoma pozostająca na polu była dokładnie rozdrobniona i równomiernie rozrzucona, tak aby uniknąć grubych
słomiastych materacy, które zabierają wodę i ograniczają rozwój
korzeni rzepaku.
Staramy się stworzyć dobre warunki do wzrostu korzenia palowego. Orka siewna zapewniająca spulchnienie górnej warstwy
38
gleby jest korzystnym i najczęściej wykonywanym zabiegiem w zespole upraw przedsiewnych. Słabo rozgałęziony korzeń palowy
rzepaku wymaga bowiem łatwo przenikliwej warstwy ornej. Tylko
głęboko spulchniona gleba zapewni dobry rozwój rzepaku jesienią,
kiedy to pojedyncza roślina powinna wykształcić głęboki system
korzeniowy.
Jeżeli na polu mało jest części organicznych, a gleba jest w dobrej kulturze dopuszczalne jest zrezygnowanie z orki i wykonanie
siewu bezpośredniego przy zastosowaniu odpowiednich narzędzi.
Na lekkich glebach zrezygnowanie z pługa może poprawić gospodarkę wodną oraz strukturę gleby. Obniżymy w ten sposób koszty
uprawy, trzeba jednakże liczyć się ze zwiększonymi wydatkami na
chemiczną ochronę plantacji przed chwastami i chorobami.
Fot 1. |
Dobrze przygotowana gleba do siewu gwarantuje
dobre wschody i dobry rozwój młodych roślin
PRZ YG OTOWANIE P O L A O RA Z SIEW
|
Siew
JESIEŃ 2011
Tabela |
REGION
TERMIN SIEWU
Żeby rośliny osiągnęły odpowiednią fazę rozwojową termin siewu
powinien przypadać na około 12 do 10 tygodni przed zakończeniem
wegetacji.
Dla zapewnienia dobrego przezimowania roślin rzepaku bardzo ważne jest, aby rośliny weszły w okres zimy odpowiednio wykształcone: z dobrze rozwiniętym korzeniem palowym o średnicy
przynajmniej 1 cm, nisko osadzoną rozetą liściową, składającą się
z 8–12 liści. Stożek wzrostu znajdujący się na pograniczu pędu
nadziemnego i podziemnego jest wtedy dobrze osłonięty szyjką
korzeniową i jego odporność na mrozy jest większa. Należy również pamiętać, iż zawiązywanie organów generatywnych następuje
jesienią. W połowie października niezależnie od fazy rozwojowej
rzepaku tworzą się zawiązki pędów bocznych, formują się również
zawiązki kwiatostanów, kształtuje się potencjał plonotwórczy roślin.
Ważne jest więc, aby rośliny wchodziły w okres zimy odpowiednio
rozwinięte.
REGION 1
REGION 2
REGION 3
ILOŚĆ WYSIEWU =
(kg/ha)
obsada na 1 m2 x MTN (g)
polowa zdolność wschodów (%)
GŁĘBOKOŚĆ SIEWU
Drobne nasiona rzepaku wymagają idealnie doprawionej roli oraz
precyzyjnego w niej umieszczenia na głębokości od 2 do 3,5 cm.
Im gleba jest lżejsza a ziemia bardziej przesuszona, tym nasiona
umieszczamy głębiej. Aby osiągnąć odpowiednią jakość siewu musimy starannie przygotować i wyregulować siewnik, siać w dobrze
doprawioną glebę i nie należy zbytnio się spieszyć przy siewie
aby uniknąć „podskakiwania” redlic, co przy tak małym zakresie
głębokości siewu jest bardzo ważne.
Najlepszym sposobem siewu jest siew za pomocą siewnika punktowego, który gwarantuje równomierny łan. Uzyskuje się wówczas
równomierną głębokość umieszczenia nasion w glebie oraz idealne
rozmieszczenie nasion na powierzchni pola. Dzięki temu łan jest
bardzo wyrównany, a rośliny mają podobne warunki do rozwoju.
W siewnikach konwencjonalnych (rzędowych) szerokość międzyrzędzi powinniśmy dopasować do wielkości zamierzonej obsady. Jeżeli chcemy uzyskać około 80 roślin/m2, to siejemy rzepak
w takiej samej rozstawie rzędów jak dla zbóż (12–14 cm). Dzięki
temu rośliny w łanie nie będą musiały między sobą konkurować
o światło i składniki pokarmowe. Przy wczesnym siewie gdzie obsada wynosi około 50 roślin/m2, korzystniejsza będzie dwukrotnie
szersza rozstawa jak dla zbóż (czyli ok. 24 cm).
TERMIN SIEWU
OBSADA ROŚLIN
na 1 m2
15.08–20.08
wczesny
25–40
20.08–25.08
średni
40–60
25.08–01.09
opóźniony
60–80
10.08–15.08
wczesny
25–40
15.08–20.08
średni
40–60
20.08–25.08
opóźniony
60–80
05.08–10.08
wczesny
25–40
10.08–15.08
średni
40–60
15.08–25.08
opóźniony
60–80
01.08–05.08
wczesny
25–40
05.08–10.08
średni
40–60
10.08–20.08
opóźniony
60–80
REGION 4
OBSADA
Optymalna ilość roślin na m 2 zależy przede wszystkim
od terminu siewu; wpływ mają także warunki glebowo-klimatyczne i charakterystyka odmiany – liczba pędów oraz intensywność tworzenia rozgałęzień bocznych przez daną odmianę.
Odmianę silniej się rozgałęziającą należy siać rzadziej od odmiany
tworzącej mniej rozgałęzień. Im później następuje siew tym obsada
powinna być większa.
Zbyt gęsty siew powoduje wybujanie roślin, wydłużenie szyjki
korzeniowej, osłabienie systemu korzeniowego i znaczne pogorszenie zimotrwałości. Obliczając normę wysiewu należy pamiętać
natomiast o masie tysiąca nasion oraz terminie siewu. Ilość wysiewanych nasion może wahać się od 2,0 kg do około 4,0 kg przy
siewie opóźnionym.
Wzór do obliczania wielkości wysiewu.
Wpływ terminu siewu na zaplanowaną obsadę
w okresie jesiennym.
Mapa |
Regiony siewu rzepaku wg IHAR Radzików rzepak
ozimy, Poznań 1996.
REGION 4
REGION 3
REGION 2
REGION 1
Fot 2. |
Na zbyt małych roślinach następuje ograniczenie zawiązywania pędów bocznych oraz łuszczyn
AUTOR
ROBERT SMORAWSKI
CHEMIROL
39
JESIEŃ 2011
|
Z WA LC Z A N I E CHWA S TÓW W R ZEPA KU
Zwalczanie
chwastów
w rzepaku
powinniśmy
wykonywać jesienią
Jesienna ochrona plantacji
rzepaku przed chwastami jest
jednym z najważniejszych
zabiegów. Rozwój rzepaku
w początkowym okresie jest
stosunkowo wolny, a właśnie w tym okresie chwasty stanowią największe zagrożenie. Warto, by
rośliny na plantacji rzepaku wchodziły w okres zimowego spoczynku w jak najlepszej kondycji.
K
onkurencja chwastów wpływa negatywnie nie tylko na rozwój roślin, które muszą konkurować o wodę, składniki pokarmowe czy też światło. Wpływa także negatywnie na pokrój
roślin, jak i ich zdrowotność. Niemożliwe staje się otrzymanie roślin
o mocnym systemie korzeniowym i silnej, nisko umieszczonej rozecie
liściowej. Rzepak konkurując z chwastami „wyciąga się”, co zmniejsza szanse na jego dobre przezimowanie. Dlatego tak ważne jest, aby
w okres zimy plantacje wchodziły czyste. Jednakże zawsze rodzi się
wśród plantatorów pytanie: jak prawidłowo i trafnie dobrać herbicyd?
Jaka opcja zapewni najbardziej kompletną i długotrwałą ochronę?
Przy doborze preparatów, obok odpowiedniego spektrum zwalczanych chwastów dopasowanego do zagrożenia występującego na
polu, bardzo istotna jest możliwie najwyższa skuteczność niezależna
od warunków pogodowych. Oczekujemy, aby herbicydy które zastosujemy zagwarantowały nam plantację wolną od chwastów nie
tylko jesienią, ale aż do okresu zbioru. Ważne także, szczególnie na
słabszych glebach, aby wybrany przez nas wariant ochrony herbicydowej charakteryzował się bezpieczeństwem dla roślin rzepaku.
Najbardziej wskazane są herbicydy, które pozwalają na to, by
od momentu siewu pole było czyste. Zabiegi zwalczania chwastów
40
wykonywane powschodowo nie dają już tak dużego przyrostu plonu. Z tej perspektywy najlepszym rozwiązaniem wydaje się użycie
preparatu doglebowego. Jednym z najbardziej znanych środków
jest Devrinol Top 375 CS, będący gotową do zastosowania mieszaniną dwuskładnikową w nowoczesnej formulacji zawiesiny kapsuł.
Napropamid, został w tym preparacie uzupełniony chlomazonem,
substancją czynną znaną z preparatu Command. Zawartość obu
składników została starannie dobrana w celu osiągnięcia jak najlepszej skuteczności chwastobójczej przy zachowaniu bezpieczeństwa
dla rzepaku. Wielką zaletą napropamidu jest jego znakomita selektywność dla roślin rzepaku. Dzięki temu, jako „partner” chlomazonu
w mieszance, nie wnosi problemów z fitotoksycznością. Bielenie
rośliny uprawnej po zabiegu jest znikome.
Działanie chwastobójcze tych dwóch substancji znakomicie uzupełnia się, zapewniając skuteczną, kompleksową ochronę rzepaku.
Do zalet należy długotrwałe działanie preparatu, zapewniające dobrą
ochronę aż do wiosny. Jest to środek zwalczający przede wszystkim
chwasty dwuliścienne, ale ogranicza również wschody samosiewów
zbóż, zwłaszcza kiełkujące z wierzchnich warstw gleby (są określone
jako średniowrażliwe). Dzięki temu stanowią one mniejszą konkurencję w najwcześniejszej fazie rozwoju rzepaku, kiedy nie zaleca
się jeszcze zabiegów zwalczania samosiewów. W razie potrzeby
łatwiej jest je później zniszczyć wyspecjalizowanym graminicydem,
gdy rzepak ma już kilka liści.
|
JESIEŃ 2011
Fot 1.
Rzepak z rumianem
„
Najbardziej
wskazane są
herbicydy, które
pozwalają na to,
by od momentu
siewu pole było
czyste.
Fot 2.
Tobołki polne
Fot 4.
Tasznik pospolity
Fot 3.
Rzepak z przytulią
JESIEŃ 2011
Devrinol Top 375 CS niszczy chwasty już w okresie ich kiełkowania. Należy go stosować w dawce od 2,75 do 3,0 l/ha, bezpośrednio
po siewie rzepaku (najlepiej w dniu siewu, najpóźniej do 3 dni po
siewie), na dobrze uprawioną ziemię. Nie wymaga mieszania z glebą, a wyższa dawka wskazana jest na glebach cięższych. Staranna
uprawa i dobre rozbicie grud poprawia efektywność ochrony, jako
że grudy takie będą rozpadać się po zimie i uwalniać zawarte
w nich nasiona chwastów prowadząc do zachwaszczenia wtórnego.
Preparat jest łatwy w stosowaniu, nie ma potrzeby kłopotliwego
mieszania, a dzięki większej ilości preparatu stosowanej na hektar,
trudniej o błąd w odmierzaniu potrzebnych dawek.
W przypadku niekorzystnych warunków atmosferycznych, uniemożliwiających skuteczną aplikację doglebową, rozwiązaniem pozostaje zabieg nalistny. Popularną w ostatnich latach opcją jest Metaz
500 SC, zawierający metazachlor. Jest to herbicyd do stosowania po
siewie rzepaku i powschodowo, pobierany zarówno przez liście jak
i przez korzenie chwastów. Wilgotność gleby oraz temperatura nie
wpływają na skuteczność preparatu. Metaz 500 SC jest preparatem
bezpiecznym dla rzepaku, dobrze zwalcza chwasty uciążliwe takie
jak: maki, chaber bławatek, komosa biała, miotła zbożowa, chwastnica jednostronna, rumianowate, tasznik pospolity. Metaz 500 SC
daje dużą swobodę w wyborze terminu stosowania. W optymalnych
warunkach w terminie powschodowym, gdy chwasty są w fazie
liścieni, możliwe jest obniżenie dawki preparatu. Dobre efekty
chwastobójcze można uzyskać dzieląc dawkę preparatu i stosując
go dwa razy w fazie liścieni chwastów niezależnie od fazy rozwojowej rzepaku. W wyższych z zalecanych dawek dobrze zwalczany
jest uciążliwy na wielu polach fiołek polny oraz przytulia czepna.
Wpływa również hamująco na rozwój i wzrost samosiewów zbóż.
|
spektrum zwalczanych chwastów, długotrwałe działanie oraz wysoką
selektywność dla roślin rzepaku. W zaprezentowanej obok tabeli
przygotowaliśmy analizę skuteczności chwastobójczej najczęściej
stosowanych substancji aktywnych. Jak łatwo zauważyć, żadna
z kombinacji nie ma tak szerokiego spektrum działania, jak zestawienie Devrinolu Top z Metazem. Nasze ścisłe doświadczenia
poletkowe, jak i praktyka wielu plantatorów potwierdzają – Devrinol
Top 375 CS + Metaz 500 SC w dawce 2 l/ha + 1 l/ha, to najbardziej
pewna opcja w jesiennej ochronie herbicydowej upraw rzepaku.
Warto jednakże pamiętać o chwastach jednoliściennych, takich
jak perz właściwy lub samosiewy zbóż. W przypadku problemów
z zachwaszczeniem plantacji rzepaku jednoliściennymi rozwiązaniem uzupełniającym komplet preparatów chwastobójczych jest
graminicyd Elegant 05 EC.
Fot 5. |
Mak polny
Przy silnym zachwaszczeniu przytulią czepną, dobre efekty
chwastobójcze można uzyskać stosując bezpośrednio po siewie
Metaz 500 SC w dawce 1,5 l/ha z preparatem zawierającym chlomazon, np. Command 480 EC w dawce 0,12–0,2 l/ha. Powschodowo,
gdy rośliny rzepaku mają co najmniej jedną parę liści, ciekawym
rozwiązaniem jest też opcja Metaz 500 SC 1,5–2 l/ha + Baron 334 SL
0,2–0,3 l/ha. Warto jednakże wspomnieć o jednym z największych
atutów Metazu – niezwykle niskim koszcie w przeliczeniu na 1 hektar. W ekonomice zabiegów ochronnych wybór Metazu jest jedną
z najkorzystniejszych opcji.
Biorąc pod uwagę wszystkie kryteria, najlepszym rozwiązaniem
pośród możliwych kombinacji herbicydowych jest jednakże wybór
wariantu: Devrinol Top 375 CS 2 l/ha + Metaz 500 SC 1 l/ha. Jest
to opcja dla najbardziej wymagających plantatorów. W wariancie
tym korzystamy z trzech różnych nawzajem się uzupełniających
substancji aktywnych, które razem zapewniają nam najszersze
Fot 5.
42
Chaber bławatek
JESIEŃ 2011
W
Chaber bławatek
W
S
W
W
S
S
S
W
W
W
Fiołek polny
S
S
Gorczyca polna
W
S
W
W
S
Gwiazdnica pospolita
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
Iglica pospolita
Jasnota purpurowa
W
Jasnota różowa
W
Komosa biała
S
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
Mak polny
W
W
S
W
S
Maruna bezwonna
W
W
W
W
W
W
W
W
W
S
Miotła zbożowa
S
S
S
S
W
W
W
S
W
W
S
W
W
Niezapominajka polna
Ostróżeczka polna
W
Pokrzywa żegawka
W
W
W
W
W
S
W
W
W
S
W
W
W
W
S
W
W
S
S
W
W
W
W
W
W
W
S
W
W
W
W
W
W
S
W
W
W
W
W
W
W
S
W
W
W
S
S
W
S
Przetaczniki
Rdesty
W
W
S
W
Przetacznik perski
W
W
W
Mlecz polny
S
S
S
W
W
W
W
S
W
W
W
W
W
Rumian pospolity
Rumian polny
S
W
W
W
W
W
W
W
W
Rumianek pospolity
S
W
W
W
W
W
W
W
W
S
W
S
S
S
Rzodkiew swirzepa
Samosiewy zbóż
S
S
S
Szarłat szorstki
W
W
W
Starzec zwyczajny
W
W
W
W
S
S
W
W
W
Stulisz lekarski
W
Tobołki polne
W
Wiechlina roczna
S
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
S
W
W
W
W
S
S
S
W
W
W
W
W
W
DEVRINOL
TOP
DEVRINOL TOP
+ METAZ
Stulicha psia
Tasznik pospolity
W
W
W
Sporek polny
Tabela 2. |
S
W
Dymnica pospolita
Przytulia czepna
CHLOPYRALID
+ PIKLORAM
+ AMINOPYRALID
W
Blekot pospolity
Przetacznik polny
+ PIKLORAM
W
Ambrozja bylicowata
Chwastnica jednostronna
CHLOPYRALID
METAZACHLOR
METAZACHLOR
+ CHLOMAZON
METAZACHLOR
+ CHINOMERAK
DIMETOCHLOR
+ CHLOMAZON
NAPROPAMID
+ DIMETOCHLOR
+ CHLOMAZON
DIMETACHLOR
CHLOMAZON
+ NAPROPAMID
+ METAZACHLOR
CHLOMAZON
+ NAPROPAMID
NAPROPAMID
Spektrum zwalczanych chwastów przez dostępne substancje aktywne w ochronie rzepaku ozimego
CHLOMAZON
Tabela 1. |
|
S
W
S
W
W
METAZ
+ COMMAND
Wyniki doświadczeń rejestracyjnych preparatu DEVRINOL TOP 375 CS
ZNISZCZENIE CHWASTÓW W %
HERBICYD
dawka
l/ha
mak
przetaczniki
rumianki
przytulia
fiołek
gwiazdnica
jasnoty
samosiewy
DEVRINOL TOP
3,0
98%
93%
99%
100%
98%
95%
100%
87%
DEVRINOL TOP
2,75
95%
93%
88%
100%
90%
98%
100%
85%
AUTOR ROBERT SMORAWSKI, MACIEJ GRACZ CHEMIROL
K ATA L O G 2 0 1 1
DEVRINOL
TOP
375 CS
|
P L A N TA C J A W O L N A O D C H W A S T Ó W
1
Pełne spektrum zwalczanych chwastów
2
Najwyższa selektywność – bezpieczeństwo dla roślin rzepaku
3
Długotrwałe działanie preparatu, gwarantujące ochronę aż
do zbiorów
4
Silne działanie hamujące na samosiewy zbóż
ZALECANY ADIUWANT
Zabójczo aktywny
w walce z chwastami
SUBSTANCJA AKTYWNA
CHLOMAZON (związek z grupy izoksazolidionów) – 30 g w 1 litrze
NAPROPAMID (związek z grupy alkanoamidów) – 345 g w 1 litrze
Środek chwastobójczy w formie zawiesiny kapsuł do rozcieńczania
wodą, stosowany doglebowo, przeznaczony do zwalczania niektórych jednorocznych chwastów jednoliściennych oraz dwuliściennych
w rzepaku ozimym.
DZIAŁANIE NA CHWASTY
Środek jest herbicydem doglebowym i najskuteczniej niszczy chwasty
w okresie ich kiełkowania .
» Chwasty wrażliwe
np.: gwiazdnica pospolita, jasnota purpurowa, jasnota różowa, mak polny,
maruna bezwonna, ostróżeczka polna, przetaczniki, przytulia czepna,
stulicha psia, tasznik pospolity, tobołki polne.
» Chwasty średnio wrażliwe
np.: komosa biała, rdesty, rumian polny, samosiewy zbóż.
» Chwasty odporne
np.: dymnica pospolita, fiołek polny, chwasty jednoliścienne i dwuliścienne
wieloletnie głęboko korzeniące się.
ZAKRES STOSOWANIA, TERMINY I DAWKI
RZEPAK OZIMY
Środek stosować bezpośrednio po siewie rzepaku, na starannie uprawioną
(bez grud) glebę. Nasiona wysiewać na jednakową głębokość i dokładnie
przykryć ziemią. Przestrzegać zaleceń zapewniających właściwe przygotowanie roślin rzepaku do przezimowania.
Zalecana dawka: 2,75–3 I/ha.
Zalecana ilość wody: 200–300 l/ha, używając rozpylaczy antyznoszeniowych 80–250 l/ha.
Zalecane opryskiwanie: średniokropliste.
44
Przed zastosowaniem preparatu należy szczegółowo zapoznać się z instrukcją zamieszczoną na etykiecie środka ochrony roślin.
|
K ATA L O G 2 0 1 1
1
Środek pobierany poprzez liście, jak i korzenie
2
Elastyczne terminy stosowania (możliwość wyboru terminu
w zależności od warunków pogodowych)
3
Wysokie bezpieczeństwo dla roślin rzepaku
METAZ
500 SC
ZALECANY ADIUWANT
4
Atrakcyjna cena
Skutecznie celuje
w chwasty
SUBSTANCJA AKTYWNA
METAZACHLOR (związek z grupy chloroacetanilidów) – 500 g/l
Środek chwastobójczy, koncentrat w formie stężonej zawiesiny do rozcieńczania wodą, stosowany doglebowo lub nalistnie, przeznaczony do
zwalczania jednorocznych chwastów jednoliściennych i dwuliściennych
w rzepaku ozimym, rzepaku jarym, kapuście głowiastej białej.
Środek pobierany jest poprzez korzenie kiełkujących chwastów i niszczy je przed wschodami. Działa również na chwasty po wschodach do
fazy pierwszej pary liści.
np.: gwiazdnica pospolita, komosa biała, maki, maruna bezwonna, miotła
zbożowa, niezapominajka polna, przetacznik perski, przytulia czepna,
tasznik pospolity, tobołki polne, żółtlica drobnokwiatowa.
np.: fiołek polny.
» Chwasty odporne
NP.: chwasty wieloletnie, głęboko korzeniące się.
RZEPAK OZIMY
Środek stosować:
»
bezpośrednio po siewie rzepaku, na starannie uprawioną (bez
grud) glebę
Zalecana dawka: 2 l/ha
Przy bardzo silnym zachwaszczeniu przytulią czepną dobrym rozwiązaniem jest uzupełnienie spektrum zwalczanych chwastów preparatem
zawierającym chlomazon
Zalecana dawka: Metaz 500 SC 1,5 l/ha + chlomazon 0,12-0,2 l/ha
»
lub powschodowo (jesienią), gdy rośliny rzepaku mają co najmniej
1 parę liści, a chwasty znajdują się w fazie liścieni do fazy 2 liści
(przytulia czepna w fazie liścieni)
Zalecana dawka: Metaz 500 SC 1,5-2 l/ha + Baron 334 SL 0,2-0,3 l/ha
Zalecana ilość wody: 200–300 l/ha.
45
K ATA L O G 2 0 1 1
BARON
334 SL
ZALECANY ADIUWANT
|
1
Szerokie spektrum zwalczanych chwastów
2
Wysoka skuteczność działania
3
Jeden z najlepszych herbicydów w zwalczaniu przytulii
4
Doskonały partner do mieszanek zbiornikowych z innymi
herbicydami
i
Najskuteczniejszy
w walce
SUBSTANCJA AKTYWNA
CHLOPYRALID – 267 g w 1 litrze środka
PIKLORAM – 67 g w 1 litrze środka
Środek chwastobójczy w formie koncentratu do sporządzania roztworu
wodnego, stosowany nalistnie, przeznaczony do wiosennego i jesiennego
zwalczania jednorocznych i wieloletnich chwastów dwuliściennych w gorczycy białej, rzepaku ozimym i rzepaku jarym.
Baron 334 SL jest herbicydem systemicznym. Pobierany jest przez liście
chwastów, a następnie szybko przemieszczany w roślinie; powoduje deformację i zahamowanie wzrostu, a w efekcie zamieranie całego chwastu.
Środek najskuteczniej niszczy chwasty znajdujące się w fazie 2-6 liści.
Baron 334 SL zwalcza skutecznie przytulię czepną do wysokości 8 cm,
chwasty rumianowate w fazie rozety.
»
Chwasty wrażliwe
bławatek
dymnica pospolita
koniczyny
maruna bezwonna
mlecz polny
mlecz zwyczajny
ostrożeń polny
»
rumianek pospolity
starzec zwyczajny
tatarka
żółtnica
drobnokwiatowa
Chwasty średnio wrażliwe
fiołek polny
gwiazdnica pospolita
jasnota purpurowa
jasnota różowa
»
podbiał pospolity
psianka czarna
przytulia czepna
(do 8 cm wysokości)
rdest powojowy
rdest plamisty
rumian polny
mak polny
niezapominajka
polna
poziewnik szorstki
przytulia czepna
(9–15 cm wysokości)
Chwasty odporne
chwasty jednoliścienne
chwasty krzyżowe
RZEPAK OZIMY
»
Wiosną po ruszeniu wegetacji do fazy wytworzenia pąków kwiatowych
rosliny uprawnej. Zalecana dawka: 0,35 l/ha.
RZEPAK JARY, GORCZYCA BIAŁA
»
Opryskiwać od fazy 4 liści do fazy wytworzenia pąków kwiatowych
rośliny uprawnej. Zalecana dawka: 0,35 l/ha.
Zalecana ilość wody: 200-400 l/ha.
46
|
K ATA L O G 2 0 1 1
1
Niespotykana elastyczność w terminie zabiegu
(posiewnie** lub powschodowo) przy zachowaniu wysokiego
poziomu skuteczności
2
Najwyższa skuteczność na wszystkie groźne chwasty
w rzepaku ozimym
3
Bezpieczeństwo dla rzepaku w zalecanych terminach
stosowania
4
Podstawa do mieszanin zbiornikowych** w zabiegach
posiewnych, jak również powschodowych
NAVIGATOR
360 SL
i
Namierz wszystkie
groźne chwasty
SUBSTANCJE AKTYWNE
CHLOPYRALID - 240 g/l
AMINOPYRALID - 40 g/l
PIKLORAM - 80 g/l
Środek chwastobójczy w formie koncentratu rozpuszczalnego w wodzie,
stosowany doglebowo lub nalistnie, przeznaczony do zwalczania jednorocznych i wieloletnich chwastów dwuliściennych w rzepaku ozimym.
» Chwasty wrażliwe, np.:
chaber bławatek, fiołek polny, jasnota purpurowa, mak polny, maruna
bezwonna, ostrożeń polny, przytulia czepna, rumian polny, tobołki polne.
Ostrożeń polny jest zwalczany tylko w zabiegu nalistnym, po zastosowaniu
produktu w dawce 0,3 l/ha w fazie 3-4 liści.
» Chwasty średnio wrażliwe , np.:
bodziszek drobny, gwiazdnica pospolita, komosa biała, tasznik pospolity.
RZEPAK OZIMY
Środek stosować:
»
bezpośrednio po siewie rzepaku**
Zalecana dawka: 0,2 l/ha.
Środek można stosować w tym terminie z produktami zawierającymi
chlomazon.** Przy stosowaniu doglebowym (stosowanie posiewne)
preparat działa na kiełkujące chwasty i niszczy je przed wschodami.
»
lub jesienią, gdy rośliny rzepaku znajdują się w fazie 3-4 liści właściwych (BBCH 13-14), po wschodach chwastów (zabieg wykonać
na chwasty znajdujące się w fazie liścieni do 4 liści właściwych)
Środek można stosować w tym terminie z produktami zawierającymi
metazachlor.** Przy zabiegu powschodowym produkt pobierany jest
przez liście chwastów, a następnie szybko przemieszczany w roślinach
powodując zahamowanie wzrostu, deformacje i w efekcie zamieranie
całego chwastu. Przy stosowaniu nalistnym ważne jest, aby przed
zabiegiem powschodziły chwasty a temperatura średniodobowa była
wyższa niż +8°C oraz temperatura minimalna była wyższa niż +5°C
przez sześć kolejnych dni po zabiegu. Środek wnika do rośliny w ciągu
dwóch godzin od zastosowania. Opady deszczu po tym okresie nie
wpływają ujemnie na działanie środka.
* zastrzeżona nazwa handlowa Dow AgroSciences LLC
** zastosowanie w trakcie rejestracji
47
K ATA L O G 2 0 1 1
E LEGANT
05 EC
|
1
Zawarty w preparacie chizalofop-P-etylowy jest bezpieczny
dla roślin uprawnych
2
Niezwykle skuteczny w walce z chwastami jednoliściennymi
3
Bardzo wysoka skuteczność w zwalczaniu perzu właściwego
4
Opady deszczu występujące w 3 godziny po zabiegu nie mają
wpływu na działanie środka
5
Atrakcyjna relacja ceny do jakości produktu
ZALECANY ADIUWANT
i
i
Czyści
elegancko
SUBSTANCJA AKTYWNA
CHIZALOFOP-P-ETYLOWY – w formie estru etylowego 5%
Środek chwastobójczy, w formie koncentratu do sporządzania emulsji
wodnej, stosowany nalistnie. Przeznaczony do selektywnego zwalczania
chwastów jednoliściennych, jednorocznych w uprawie buraka cukrowego
i pastewnego oraz rzepaku ozimego.
Środek pobierany jest przez liście, a następnie przemieszczany do korzeni
i rozłogów chwastów, powodując zahamowanie wzrostu i rozwoju chwastów. Działanie środka na chwasty objawia się żółknięciem, a następnie
zasychaniem najmłodszych liści.
Niszczy perz najskuteczniej w fazie 4–6 liści.
perz właściwy
samosiewy zbóż
RZEPAK OZIMY
»
»
»
stosować jesienią, gdy rzepak wykształci co najmniej pierwszą parę
liści lub wiosną nie później niż do początku wybijania rzepaku w pędy
zalecana dawka na samosiewy zbóż: jesienią 0,75 l/ha lub wiosną
0,75–1 l/ha
zalecana dawka na zwalczanie perzu: (w fazie 4–6 liści) jesienią lub
wiosną w dawce 2–3 l/ha
BURAK CUKROWY, BURAK PASTEWNY
(PLANTACJE PRODUKCYJNE)
»
»
opryskiwać, gdy rośliny buraka znajdują się w fazie od pierwszej pary
liści do 3 par liści
zalecana dawka: 3 l/ha
48
P L A N TA C J A W O L N A O D C H O R Ó B
|
K ATA L O G 2 0 1 1
1
Bardzo dobre wnikanie w głąb rośliny
2
Wysoka skuteczność w zwalczaniu chorób rzepaku
3
Doskonały wpływ na poprawę przezimowania plantacji
4
Uodparnia przed wyleganiem roślin rzepaku
5
Korzystna relacja ceny do jakości produktu
6
BRASIFUN
250 EC
ZALECANY ADIUWANT
Bardzo stabilna formulacja
Mistrzowska strategia
w walce z grzybami
SUBSTANCJA AKTYWNA
TEBUKONAZOL (związek z grupy konazoli-triazoli) – 250 g w 1 litrze środka
Środek grzybobójczy w postaci płynu do sporządzania emulsji wodnej
o działaniu układowym do stosowania zapobiegawczego i interwencyjnego.
Środek wykazuje dodatkowo korzystny wpływ na rozwój roślin rzepaku.
Brasifun 250 EC jest jedynym dostępnym na polskim rynku preparatem
zawierającym tebukonazol w specjalnie dedykowanej do rzepaku formulacji EC. Dzięki swojej unikalnej formulacji preparat doskonale przenika
poprzez grubą warstwę woskową pokrywającą rośliny rzepaku, co z kolei
zapewnia bardzo wysoką skuteczność w walce z chorobami. Dodatkową
korzyścią po zastosowaniu preparatu jest poprawienie pokroju roślin,
obserwujemy również skrócenie szyjki korzeniowej, usztywnienie łodygi
oraz zwiększoną odporność na wyleganie.
RZEPAK OZIMY
czerń krzyżowych, sucha zgnilizna kapustnych, cylindrosporioza, zgnilizna
twardzikowa, szara pleśń
Choroby można zwalczać w następujących terminach:
JESIENIĄ
W FAZIE 4-8 LIŚCI RZEPAKU
» sucha zgnilizna kapustnych, czerń krzyżowych
» zalecana dawka: 0,75 l/ha
Stosowanie środka jesienią powoduje skrócenie szyjki korzeniowej,
zapobiega nadmiernemu wzrostowi roślin, wpływając korzystnie na
przezimowanie opryskanych plantacji, co znajduje przełożenie w
wydajności plonu.
WIOSNĄ
W FAZIE WZROSTU PĘDU GŁÓWNEGO
» czerń krzyżowych, sucha zgnilizna kapustnych, cylindrosporioza, szara
pleśń.
Stosowanie środka wiosną zapewnia korzystny wpływ na wielkość
plonu poprzez skrócenie łodygi i usztywnienie roślin, dzięki czemu
zmniejsza się zagrożenie wyleganiem.
OD FAZY ŻÓŁTEGO PĄKA DO FAZY OPADANIA PŁATKÓW
KWIATOWYCH
» czerń krzyżowych, szara pleśń, zgnilizna twardzikowa
49
JESIEŃ 2011
|
CH O R O BY G R Z Y B OW E R ZEPA KU
Choroby
grzybowe
rzepaku
W ostatnich latach obserwujemy znaczne powiększenie areału rzepaku. Rzepak coraz częściej
pojawia się na naszych polach, szczególnie w dużych gospodarstwach specjalizujących się
w produkcji roślinnej. Aby ograniczyć koszty decydujemy się na uproszczenia uprawowe.
Konsekwencją tego stanu jest zwiększone zagrożenie upraw rzepaku przez grzyby
chorobotwórcze, które ograniczają uzyskiwane plony.
Z
agrożenie to jest dodatkowo potęgowane przez zmiany klimatyczne. Mokre, łagodne zimy, wysoka wilgotność wiosną
i wczesnym latem dodatkowo sprzyjają rozwojowi grzybów
chorobotwórczych. Straty powodowane przez choroby grzybowe
w okresie wegetacji rzepaku bywają bardzo duże i mogą sięgać kilkudziesięciu procent. Rozwój poszczególnych grzybów jest determinowany przez warunki pogodowe, podatność odmiany, agrotechnikę,
mikroklimat w rejonie. W okresie jesiennym zagrożenie stanowią:
sucha zgnilizna (Phoma lingam), czerń krzyżowych (Alternaria
brassicae), cylindrosporioza (Cylindrosporium concentricum).
KIŁA KAPUSTY (PLASMODIOPHORA BRASSICAE)
Rozwojowi choroby sprzyja wysoka wilgotność oraz niższe pH gleby.
Młode rośliny nie rosną, starsze liście żółkną i czerwienieją. Na
korzeniu głównym i na bocznych występują nieregularne brunatne
narośla o popękanej korkowatej powierzchni. Narośl początkowo
w środku biała, z czasem ciemnieje i gnije. Rozwojowi grzyba sprzyja
wysoka wilgotność i zakwaszona gleba. Zarodniki przetrwalnikowe
mogą przeżyć w glebie do 10 lat. Ryzyko pojawienia się tej choroby
obniżamy stosując prawidłową agrotechnikę, płodozmian oraz
utrzymując odpowiednie pH gleby. Niemożliwe jest bezpośrednie
zwalczanie tej choroby.
50
SUCHA ZGNILIZNA KAPUSTNYCH
(LEPTOSPHAERIA MACAULANS)
Jest jedną z najgroźniejszych chorób atakujących rzepak. Pierwsze
objawy porażenia możemy dostrzec już jesienią. Na liścieniach,
liściach, łodygach, czasami łuszczynach występują jasnobrunatne,
owalne plamy z wyraźną lub mniej wyraźną obwódką. W środkowej
części plamy widoczne są bardzo charakterystyczne czarne punkciki
(piknidia). Silnie porażone liście przedwcześnie zamierają. Często
dochodzi do zamierania całych roślin. Nasiona zbierane z porażonych łuszczyn zwykle też są porażone. Na siewkach wyrosłych
z tych nasion występują poczernienia, które powodują obumieranie
siewek (czarna nóżka). Jeżeli zauważymy porażenie roślin jesienią,
należy wykonać zabieg grzybobójczy jeszcze przed zimą, najlepiej
wybierając preparaty dobrze niszczące grzyba, np. Brasifun 250 EC.
CYLINDROSPORIOZA ROŚLIN KAPUSTNYCH
(CYLINDROSPORIUM CONCENTRICUM)
Jesienią lub wiosną na porażonych liściach rzepaku ozimego pojawiają się chlorotyczne plamy. Następuje pękanie kutikuli i odsłonięcie białych skupień zarodników konidialnych ułożonych w postaci
koncentrycznych pierścieni. Porażone liście żółkną i przedwcześnie zamierają. Na powierzchni łodyg początkowo pojawiają się
1–2 cm biało-szare podłużne plamy często spiczasto zakończone
nieostrym brązowym przebarwieniem. Plamy rozwijają się do kilkunastu cm długości a na ich obwodzie często znajdują się ciemne
cętki. W zwalczaniu tej choroby najwyższą skuteczność wykazują
CH O R O BY G R Z Y B OW E R ZEPA KU
|
JESIEŃ 2011
zabiegi jesienne, wykonane w czasie, gdy nie ma jeszcze widocznych
objawów choroby.
oranie resztek pożniwnych rzepaku) oraz stosowanie prawidłowego
płodozmianu (przerwy w uprawie roślin krzyżowych na tym samym
polu).
CZERŃ KRZYŻOWYCH (ALTERNARIA BRASSICAE)
Objawy występują na różnych częściach roślin i we wszystkich
stadiach rozwojowych rzepaku. Na siewkach pojawiają się ciemnobrunatne plamy w części podliścieniowej. Na porażonych liściach
charakterystyczne są plamy jasnobrunatne do brunatno-czarnych
z widocznymi pierścieniami. Na łodygach, ogonkach liściowych
oraz łuszczynach występują brunatno-czarne,, owalne,,
wyraźnie odgraniczone, nieco zagłębione plamy.
amy.
Występowanie choroby można ograniczać pooprzez odpowiednią agrotechnikę (szybkie za-
„
PAŁECZNICA – ZGNILIZNA RZEPAKOWA
(TYPHULA GYRANS, TYPHULA BRASSICAE)
Rozwojowi choroby sprzyja długo zalegający śnieg. Grzyb poraża
część nadziemną roślin. Wczesną wiosną na porażonych liściach,
ogonkach liściowych można zaobserwować biało-szarą grzybnię.
ę Widoczne są również owalne drobne (około 1 mm)
skleroty grzyba o zabarwieniu od jasnobrązowego aż
skler
do czarnego. Silnie porażone rośliny mają barwę
jasnobeżową i stopniowo zamierają.
Straty
powodowane przez
choroby grzybowe
w okresie wegetacji rzepaku
bywają bardzo duże i mogą
sięgać kilkudziesięciu
procent.
Fot 3. |
Pałecznica
– zgnilizna rzepakowa
Fot 1. |
Czerń krzyżowych
Fot 4. |
Kiła kapuściana
Fot 2. |
Sucha zgnilizna
JESIEŃ 2011
|
S ZKO D N I K I R ZE PA KU
Przed
szkodnikami
chrońmy już jesienią
Na plantacjach rzepaku można spotkać kilkanaście gatunków szkodników, które mogą
powodować straty uzasadniające ich zwalczanie. Wpływają także na zwiększenie porażenia
przez choroby - rany przez nie powodowane są „bramą” dla grzybów chorobotwórczych. Rośliny
uszkodzone jesienią przez owady mogą też być znacznie osłabione, przez co bardziej narażone
na niekorzystne efekty warunków stresowych w okresie zimy i wczesnej wiosny.
PCHEŁKI ZIEMNE
Szkodniki te uszkadzają wschodzące rośliny, które na skutek utraty
wody zamierają. Siewki rzepaku atakowane są przez cztery gatunki:
pchełka czarna (Phyllotreta atra), pchełka czarnonoga (Phyllotreta
nigripes), pchełka falistosmuga (Phyllotreta undulata), pchełka
smużkowana (Phyllotreta nemorum). Larwy pchełki smużkowanej
żerują wewnątrz liścieni tworząc nieregularne miny, larwy pozostałych gatunków żerują na korzonkach.
PCHEŁKA RZEPAKOWA (PYLLIODES CHRYSOCEPHALA)
Największa spośród pchełek żerujących na roślinach rzepaku. Dorosły owad ma 4,5 mm długości i jest metalicznie seledynowy. Larwy
z 3 parami nóg są brunatno-białe, mają do 7 mm długości. Żerują
wewnątrz ogonków i nerwów liściowych młodych roślin, często
uszkadzane są liście sercowe.
CHOWACZ GALASÓWEK
(CEUTORRHYNCHUS PLEUROSTIGMA)
Chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, ciemnobrunatny bez połysku
o długości 3–3,5 mm. Na przełomie sierpnia i września samica składa
52
jajo do środka szyjki korzeniowej, w miejscu żerowania larwy powstaje obła 1,5 cm narośl, której tkanką larwa się odżywia. Wiosną
larwa opuszcza miejsce żerowania i przepoczwarza się w glebie.
Szkodnik występuje na rzepaku ozimym, jak i jarym. Żerowanie
wielu larw na pojedynczej roślinie może ograniczać procesy rozwoju
rośliny, niekorzystnie wpływając na przezimowanie.
TANTNIŚ KRZYŻOWIACZEK
(PLUTELLA MACULIPENNIS)
Motyl z rodziny tantnisiowatych. Rozpiętość skrzydeł tego małego motyla wynosi zaledwie 17 mm. Na jednym liściu może być
do kilkunastu jasnozielonych gąsienic, które dorastają do 10 mm
długości. Gąsienice żerują po spodniej stronie liści wygryzając
drobne osłonięte górną skórką okienka. W roku występują trzy
pokolenia tego szkodnika, największe szkody powoduje na młodych
roślinach rzepaku.
GNATARZ RZEPAKOWIEC (ATALIA COLIBRI)
Jest to błonkówka z rodziny pilarzowatych. Larwa jest ciemnozielona z czarną głową i 11 parami odnóży. Dorosłe larwy mają do
2 cm długości. Dorosły owad ma 8 mm długości i 15 mm rozpiętości
skrzydeł. Wyróżnia go charakterystyczna pomarańczowa barwa.
Szkody wyrządzają larwy, które są nadzwyczaj żarłoczne - zjadają
S ZKO D N I K I R ZE PA KU
Fot 1. |
|
JESIEŃ 2011
Larwa tantnisia krzyżowiaczka
Fot 3. |
Tabela |
Gnatarz rzepakowiec
Progi szkodliwości szkodników rzepaku
SZKODNIK
„
CHOWACZ
GALASÓWEK
GNATARZ
RZEPAKOWIEC
Decyzję
o przeprowadzeniu zabiegu
podejmujemy w momencie
przekroczenia progów
szkodliwości. Jednakże
Fot 2.
Efekty żerowanie
chowacza
galasówka
wartości progów nie należy
traktować „sztywno”
wszystkie nadziemne części rośliny, powodując gołożery. Żerowaniu
larw sprzyja długa i ciepła jesień. Zanikają dopiero po przymrozkach.
ROLNICE
Motyle z rodziny sówkowatych o rozpiętości skrzydeł 35–50 mm,
pierwsza para skrzydeł szara, druga jasno zabarwiona lub biała,
gąsienice ciemne. W największym stopniu zagrażają wschodzącym
uprawom rzepaku, a następnie zbóż ozimych. Gąsienice młodszych
stadiów rozwojowych rolnic żerują na nadziemnych częściach
roślin, wygryzając dziury w liściach, natomiast starsze – na ogół
na podziemnych częściach, przy czym często nocą wychodzą na
powierzchnię gleby, gdzie obgryzają z roślin całe liście lub przegryzają pędy i wciągają je do gleby.
W temacie szkodników rzepaku, podobnie jak w przypadku grzybów chorobotwórczych, przyczyną ich rozwoju bywają najczę-
PCHEŁKA
RZEPAKOWA
PCHEŁKI ZIEMNE
ROLNICE
TANTNIŚ
KRZYŻOWIACZEK
PRÓG SZKODLIWOŚCI
2-3 chrząszcze w ciągu 3 dni
w żółtym naczyniu
1 larwa na 1 roślinie
3 chrząszcze na 1 metr bieżący rzędu
1 chrząszcz na 1 metr bieżący rzędu
6-8 gąsienic na 1 m2
1 larwa na 1 roślinie
ściej uproszczenia agrotechniczne (brak podorywek, uproszczenia w płodozmianie). Trudno przygotować gotowy schemat
walki ze szkodnikami, gdyż ich naloty w zależności od pogody
występują w różnym czasie, masowość inwazji szkodników zależy również od wielu specyficznych czynników. Znaczna część
owadów może pojawiać się stosunkowo późno, a wówczas może
już nie działać preparat użyty do zaprawiania nasion. Koniecznością staje się wtedy zabieg opryskiwania roślin. Podstawowym elementem umożliwiającym nam podjęcie trafnych decyzji
o przeprowadzeniu zabiegu na polu jest obserwacja roślin i liczebności szkodników na plantacji. Decyzje o przeprowadzeniu
zabiegu podejmujemy w momencie przekroczenia progów szkodliwości. Jednakże wartości progów nie należy traktować „sztywno” – próg szkodliwości może ulegać zmianie w zależności od
fazy rozwojowej rzepaku czy warunków klimatycznych w danym
regionie.
K ATA L O G 2 0 1 1
TREBON
30 EC
ZALECANY ADIUWANT
|
P L A N TA C J A W O L N A O D S Z K O D N I K Ó W
1
Szybkie i szerokie działanie owadobójcze
2
Wyjątkowo skuteczny - brak odporności szkodników
na preparat
3
Brak okresu prewencji dla pszczół
4
Nie traci właściwości owadobójczych pod wpływem
nasłonecznienia
i
Mocny atak
w szkodniki
SUBSTANCJA AKTYWNA
ETOFENPROKS (związek z grupy eterów arylo-propylowych)
– 300 g w 1 litrze środka
Środek owadobójczy w formie koncentratu zawiesinowego do rozcieńczania wodą, przeznaczony do zwalczania szkodników ssących i gryzących
w rzepaku ozimym.
DZIAŁANIE
Preparat działa w sposób kontaktowy i żołądkowy. Na roślinie działa
powierzchniowo.
RZEPAK OZIMY
» chowacz brukwiaczek, chowacz czterozębny
opryskiwać w 7-10 dni po pierwszych nalotach szkodnika, ale przed złożeniem jaj
zalecana dawka: 0,2 – 0,3 l/ha
» słodyszek rzepakowy
opryskiwać zgodnie z sygnalizacją po wystąpieniu chrząszczy na plantacji
zalecana dawka: 0,2 - 0,3 l/ha
» szkodniki łuszczynowe (pryszczarek kapustnik, chowacz podobnik)
zabieg wykonać w początkowym okresie opadania płatków kwiatowych;
wyższą z zalecanych dawek stosować w przypadku dużej liczebności
szkodników
zalecana dawka: 0,25 – 0,3 l/ha
Zalecana ilość wody: 200-400 l/ha
Zalecane opryskiwanie: średniokropliste
Środek najskuteczniej działa w temperaturze do 20°C.
54
P L A N TA C J A W O L N A O D S Z K O D N I K Ó W
1
Silne i szerokie działanie owadobójcze
2
Silne działanie kontaktowe i żołądkowe
3
Silne działanie repelentne
4
Długi okres skutecznego działania
5
Duża odporność na rozkład pod wpływem promieni
słonecznych
|
K ATA L O G 2 0 1 1
SH ERPA
100 EC
ZALECANY ADIUWANT
Czerwona kartka
dla insektów
SUBSTANCJA AKTYWNA
CYPERMETRYNA (substancja z grupy pyretroidów) – 100 g w 1 l środka
Środek przeznaczony do zwalczania szkodników gryzących i ssących
w roślinach rolniczych, sadowniczych, warzywnych, zielarskich, ozdobnych oraz w leśnictwie. Preparat można stosować aparaturą naziemną
lub agrolotniczą.
DZIAŁANIE
Na szkodniki preparat działa w sposób kontaktowy i żołądkowy, na roślinie
działa powierzchniowo, zabezpieczając przed żerowaniem.
ZAKRES STOSOWANIA I DAWKI
0,25–0,3
l/ha
ziemniak
stonka ziemniaczana – larwy,
stonka ziemniaczana – chrząszcze
rzepak ozimy
chowacz brukwiaczek
0,3 l/ha
rzepak ozimy
słodyszek rzepakowy
0,25 l/ha
burak cukrowy,
burak pastewny
drobnica burakowa
0,4 l/ha
burak cukrowy,
burak pastewny
pchełka burakowa
0,3 l/ha
burak cukrowy,
burak pastewny
mszyca trzmielinowo-burakowa
0,3 l/ha
burak cukrowy,
burak pastewny
rolnice
0,3 l/ha
trawy nasienne:
wyczyniec łąkowy
paciornica wyczyńcówka
0,4 l/ha
POZOSTAŁE UPRAWY
tytoń – rozsadnik, tytoń, chmiel, drzewa ziarnkowe, drzewa pestkowe,
jabłoń, grusza, porzeczki, kapustne, pomidor w gruncie.
55
K ATA L O G 2 0 1 1
1
|
DOLISTNE DOKARMIANIE ROŚLIN
Zapewnia warunki do prawidłowego rozwoju i wydania
możliwie wysokiego jakościowo i ilościowo plonu
RZEPAK
EXTRA
2
Poprawia zdrowotność roślin i zwiększa odporność na
3
Dostarcza wszystkie składniki odżywcze potrzebne w trakcie
choroby
intensywnego wiosennego rozwoju roślin
NPK 15-10-15
4
ZALECANY ADIUWANT
Zwiększa przyswajanie makroskładników
(np. azotu, fosforu, potasu)
Nowy sezon —
najlepsza formuła
Pełnoskładnikowy nawóz typu Extra w układzie zrównoważonym do dolistnego stosowania w uprawach rzepaku ozimego i jarego. Może być stosowany w innych uprawach roślin krzyżowych (rzepik, gorczyca).
DZIAŁANIE
Mikroskładniki w postaci chelatów (biorozkładalne chelaty IDHA), czyli
połączeń ze związkami organicznymi, są pobierane przez liście. Oprysk
dolistny zapewnia szybkość działania. Składniki optymalnie dobrane do
fizjologicznych potrzeb i prawidłowego rozwoju roślin, gwarantują maksymalną przyswajalność w kluczowych stadiach rozwoju.
TERMINY STOSOWANIA I DAWKI
JESIENIĄ
OD FAZY 5 LIŚCIA
» zalecana dawka: 2–3 kg/ha
» zalecana ilość wody: 200–400 l/ha
WIOSNĄ
PO RUSZENIU WEGETACJI
FAZA ZIELONEGO PĄKA
Nawozy typu Extra mogą być stosowane z innymi nawozami i środkami
ochrony roślin, zgodnie z odpowiednimi zaleceniami.
NPK 15-10-15
SKŁADNIKI POKARMOWE
Azot ogólny
Azot azotanowy
Azot amonowy
Fosfor: pięciotlenek fosforu
Potas: tlenek potasu
Magnez: tlenek magnezu
Siarka
Bor
Miedź
Żelazo
Mangan
Molibden
Cynk
56
ZAWARTOŚĆ
(N)
(N-NO3)
(N-NH4)
(P2O5)
(K20)
(MgO)
(S)
(B)
(Cu)
(Fe)
(Mn)
(Mo)
(Zn)
15,0%
6,6%
8,4%
10,0%
15,0%
2,2%
4,7%
1,0%
0,05%
0,1%
0,2%
0,02%
0,1%
|
K ATA L O G 2 0 1 1
1
W 100% rozpuszczalny w wodzie proszek
2
Naturalny boran sodu (neutralny ośmioboran)
3
Najbardziej skoncentrowany wśród dolistnych nawozów
borowych – 21% B
4
Łatwo miesza się z innymi pestycydami i nawozami
5
Najniższa cena w przeliczeniu na czysty składnik
BORASOL
QB-21
Koncentracja
najwyższej próby
FORMUŁA CHEMICZNA
Na2B8O13•4H2O
Mikroelementowy koncentrat borowy do nawożenia dolistnego. Zawartość boru – 21%.
Nawożenie dolistne stosuje się w formie oprysków przed kwitnieniem
i po kwitnieniu oraz interwencyjnie w przypadku niedoboru pierwiastka
w roślinie. Podczas nawożenia dolistnego małe dawki boru mogą być podawane łącznie z pestycydami i innymi nawozami. Zabiegi opryskowe zapewniają równomierne, kontaktowe rozprowadzenie nawozu na dużej powierzchni rośliny. Ten sposób stosowania nie powoduje też zasolenia gleby.
BOR, A ROZWÓJ ROŚLIN
Bor jest niezbędny dla następujących istotnych funkcji życiowych roślin:
» podziały komórkowe, wzrost roślin
» zapylanie i zawiązywanie owoców
» transport i przemieszczanie się cukrów i innych metabolitów roślinnych
» odporność na zimno i choroby roślin
» poprawia zimotrwałość
» symbiotyczne wiązanie azotu w roślinach strączkowych
OBJAWY NIEDOBORU BORU W RZEPAKU
»
»
»
»
»
czerwonofioletowe chlorozy na brzegach liści
zmniejszona mrozoodporność
redukcja rozgałęzień bocznych
zahamowany wzrost
słabe zawiązywanie się łuszczyn
W nawożeniu rzepaku bor stosujemy w trzech dawkach 2–5 kg/ha
» I – jesienią w fazie 5 liści
» II – po ruszeniu wegetacji
» III – w fazie zielonego pąka
57
K ATA L O G 2 0 1 1
CROPVIT B
ZALECANY ADIUWANT
|
1
Cropvit – podstawowe mikroskładniki
2
Szybko poprawiają kondycję roślin uprawnych
3
Uczestniczą w reakcjach syntezy białek, skrobi, witamin
i innych substancji odżywczych
4
Mikroelementy podlegające chelatyzacji zapewniają szybkie
wchłanianie przez roślinę i równie szybką biodegradację
Zdrowo
nakręca uprawy
SKŁAD CHEMICZNY
Boroetanoloamina – zawartość boru (B) 11%, 150 g/l
Cropvit B to jednoskładnikowy koncentrat nawozowy boru. Każdy nawóz
z palety Cropvit zawiera jeden całkowicie przyswajalny mikroelement,
dobrany do potrzeb nawożenia konkretnej uprawy, mając na celu najbardziej efektywne i pełne wykorzystanie potencjału genetycznego roślin.
Wysokoskoncentrowany roztwór łatwo przyswajalnego boru do nawożenia rzepaku. Cropvit B zapobiega powstawaniu chorób fizjologicznych
powodowanych przez niedobory boru (czerwono-fioletowe chlorozy na
brzegach liści, hamowanie wzrostu, redukcja rozgałęzień bocznych, słabe zawiązywanie łuszczyn).
JESIENIĄ
»
»
w fazie 4–7 liści, co 10–14 dni
dawka nawozu 1–2 l/ha
WIOSNĄ
»
»
2–3 opryski do fazy zielonego pąka, co 10–14 dni
dawka nawozu 1-3 l/ha
Fot 1. | Charakterystyczne, zniekształcone,
łyżeczkowate liście
58
Fot 2. | Charakterystyczne czerwonofioletowe
przebarwienia
|
K ATA L O G 2 0 1 1
1
Wysoce przyswajalny płynny nawóz wieloskładnikowy
zawierający makro- i mikroelementy
2
Zaprojektowany jako baza do komponowania przez rolnika
własnych technologii dokarmiania upraw
3
Doskonałe źródło uzupełniania P i K w sytuacjach
stresowych
CROPVIT PK
ZALECANY ADIUWANT
4
Szybko poprawiający kondycję roślin
Zdrowo
nakręca uprawy
Płynny, dolistny nawóz fosforowo-potasowy z mikroelementami.
Zapewnia roślinom optymalne dawki fosforu i potasu w kolejnych
fazach rozwojowych.
ZAWARTOŚĆ SKŁADNIKÓW
pięciotlenek fosforu (P2O5)
9,0 [% masowe]
tlenek potasu (K20)
17.0
bor (B)
0,050
żelazo (Fe)
0,020
miedź (Cu)
0,020
cynk (Zn)
0,020
mangan (Mn)
0,040
Wszystkie składniki pokarmowe są rozpuszczalne w wodzie.
ROŚLINA
ZBOŻA
RZEPAK
KUKURYDZA
TERMINY OPRYSKÓW
DAWKI NAWOZU (l/ha)
ILOŚĆ CIECZY UŻYTKOWEJ (l/ha)
Jesień: I – faza 4-6 liści; Wiosna: II – faza krzewienia, III – faza
strzelania w źdźbło, IV – po kwitnieniu
1,5–3
200–300
Jesień: I – faza rozety 4-8 liści; Wiosna: II – po ruszeniu wegetacji,
III – przed kwitnieniem, IV – po kwitnieniu
2–3
200–300
I – po wytworzeniu 4-6 liści, II i III – co 7-10 dni
2–3
200–300
2–3
200–300
2–3
200–300
2–6
500–1000
2–4
200–600
2–6
200–600
2–6
200–600
2–6
200–600
2–6
200–600
BURAK
CUKROWY
I – po wykształceniu 4-8 liści
ZIEMNIAK
I – przed zakryciem międzyrzędzi, II – po 10-14 dniach
WINOROŚL,
TRUSKAWKA,
DRZEWA
I KRZEWY
OWOCOWE
POMIDOR,
PAPRYKA,
OGÓREK
WARZYWA
CEBULOWE
WARZYWA
KAPUSTNE
II – przed zwarciem międzyrzędzi
I – przed kwitnieniem
II – po kwitnieniu
III i IV – w okresie wzrostu owoców, co 7-14 dni
I i II – intensywny wzrost wegetatywny co 7-14 dni,
II – przed kwitnieniem
III – dojrzewanie owoców
I – po wykształceniu się 2-3 liści
II i III – następne co 2 tygodnie
I – V w okresie intensywnego wzrostu, co 7-14 dni
I – w okresie intensywnego wzrostu wegetatywnego,
WARZYWA
KORZENIOWE
II – w okresie związywania pąków kwiatowych,
III – początek kwitnienia
I – w okresie intensywnego wzrostu wegetatywnego
ROŚLINY
OZDOBNE
II – w okresie zawiązywania pąków kwiatowych,
III – początek kwitnienia
ROZSADA
INNE UPRAWY
ROLNICZE I
OGRODNICZE
Stosować 2-3 zabiegi w odstępach 5-10 dni o stężeniu
maksymalnym 0,3% (30 ml nawozu na 10 l wody)
2-4 zabiegi w okresie intensywnego wzrostu co 7-14 dni
Ilość dostosowana dla optymalnego
pokrycia roślin
2–6
200–600
Kelpak
w rzepaku —
czy to naprawdę
DZIAŁA?
Bioregulator lub stymulator wzrostu Kelpak jest polecany polskim plantatorom rzepaku od 3 lat.
W wielu przypadkach dostrzegalny jest wyraźny pozytywny efekt na roślinach i wymierny wzrost
plonów, ale również często plantatorzy stosują Kelpak, ponieważ ufają wynikom z przeprowadzonych
doświadczeń ścisłych w niezależnych ośrodkach badawczych i naszym doradcom.
Z
punktu widzenia teorii Kelpak musi działać, ponieważ
głównymi składnikami tego preparatu są hormony roślinne
auksyny i cytokininy, które to substancje w naturalny sposób
są produkowane przez rośliny. Nie ulega najmniejszej wątpliwości,
jak wiadomo, że są to najważniejsze hormony roślinne. Rezultatem
oddziaływania hormonów wymienionych powyżej i innych hormonów funkcjonujących w roślinie w określonych proporcjach jest
kiełkowanie nasion, rozwój roślin i wydanie plonu. Często w praktyce
proporcje pomiędzy różnymi hormonami są zakłócane różnymi
czynnikami stresowymi. Rezultatem wszelkich stresów jest zawsze
mniejszy lub większy spadek plonu.
Jeśli umiejętnie zastosujemy Kelpak, który zawsze powinien
zadziałać, możemy z jednej strony stabilizować układ hormonalny
roślin oraz poprawić ich rozwój i plonowanie w sytuacji nieprzewidywalnych stresów. Z drugiej strony, uprawiając rośliny w warunkach
bardzo optymalnych możemy jeszcze mocniej wykorzystać ich
potencjał plonowania.
JAKIE ZMIANY W RZEPAKU MOŻNA UZYSKAĆ
I ZAOBSERWOWAĆ STOSUJĄC KELPAK
POCZĄWSZY OD JESIENI?
Jesień dla rzepaku ma kluczowe znaczenie, ponieważ głównie jesienią rzepak się ukorzenia, jesienią rzepak planuje plon i jesienią
również rzepak przygotowuje się do najtrudniejszego okresu – zimowania. Kelpak proponujemy zastosować w fazie 3-4 liści w dawce
2 l/ha najlepiej jedynie z adiuwantem Asystent lub z nawozem
mikroelementowym o odczynie lekko kwaśnym.
60
W przypadku rzepaków zasianych terminowo Kelpak wpłynie
na rozwój mocnego systemu korzeniowego w tym grubość szyjki
korzeniowej. Pomoże zaplanować wyższy potencjał plonowania,
również przez zaplanowanie większej liczby pędów bocznych. Intensywna fotosynteza wspomoże rzepak w nagromadzeniu większej
ilości cukrów ważnych dla zimowania i startu wiosennego.
Efekty na polu powinny być widoczne po około 3 tygodniach,
lub wczesną wiosną (Fot. 1.)
Fungicyd triazolowy w rzepakach zasianych w terminie należy
stosować około tygodnia po zabiegu preparatem Kelpak.
W przypadku rzepaków zasianych z opóźnieniem Kelpak może
mieć kluczowe znaczenie dla regeneracji roślin po zaistniałym
stresie odherbicydowym, a wzrost tolerancji roślin na wahania
temperatur miedzy nocą i dniem spowoduje, że rośliny mogą się
rozwijać dużo szybciej dzięki czemu wzrasta ich szansa na wejście
w okres zimowania w dobrej kondycji (patrz info z HR Smolice na
przedostatniej stronie). W sytuacji opóźnionych siewów należy
bardzo ostrożnie podejść do stosowania fungicydów triazolowych.
Dawka jesienna Kelpaku ma również wpływ na rośliny wiosną.
Rośliny szybciej rozpoczynają wegetację ponownie dzięki wyższej
tolerancji na chłody. Lepiej wykorzystują dzięki potężnemu systemowi korzeniowemu zapasy składników pokarmowych i wody. Dużo
szybciej zwiększają swoją masę (Fot. 2.).
Oczywiście po ruszeniu wegetacji wiosennej warto jak najszybciej zastosować Kelpak ponownie. Wspomoże to „dobudowanie”
korzenia i wykształcenie mocnych roślin z licznymi produktywnymi
rozgałęzieniami, większą liczbą łuszczyn i nasion o wyższym MTN
(Fot. 3.).
Stosowanie Preparatu Kelpak szczególnie w sytuacji bardzo
niekorzystnych warunków rozwojowych jesienią jakie na przykład
wystąpiły w 2010 r. może być kluczowym dla osiągnięcia przyzwoitych plonów rzepaku i dobrego zwrotu z inwestycji!
„
KELPAK:
2 l/ha
Aplikacja: 22.09.2010. r
Biomasa roślin większa o 55%!
Podczas
oceny roślin po
KONTROLA
zastosowanym preparacie
Kelpak w stosunku do
kontroli porównywano
zawsze najmocniejsze
rośliny na obydwu
obiektach.
KELPAK
2 l/ha
Aplikacja: 25.09.2010
KONTROLA
Fot 1. | GR Hulcze (Lubelszczyzna), odmiana
Ładoga. Siew 21.08.2010 r. Lustracja 25.03.2011 r.
Fot 2. | GR Chwaliszewo, odmiana Galileo. Siew 22.08.2010 r.
Lustracja 15.04.2011 r.
KELPAK
2 l/ha x 2
Aplikacja: 22.09.2010 r. i 12.04.2011 r.
Fot 3. | GR Chwaliszewo, odmiana Galileo. Siew 22.08.2010 r.
Lustracja 03.06.2011 r.
KONTROLA
K ATA L O G 2 0 1 1
KE LPAK
|
M O C N A P L A N TA C J A
1
Większa masa korzeniowa i siła wzrostu roślin
2
Wzrost odporności rośliny na warunki stresowe, takie jak
przymrozki, susza, pestycydy
3
Lepsze wykorzystanie składników pokarmowych
4
Zdecydowanie wyższy plon i jakość zbioru
ZALECANY ADIUWANT
i
Najlepsza polisa
na stres
SUBSTANCJE AKTYWNE
hormony roślinne: auksyny – 11 mg/l, cytokininy – 0,031 mg/l
DZIAŁANIE
Auksyny i cytokininy są produkowane przez roślinę w ściśle określonych
proporcjach i indukują procesy zachodzące w roślinie od momentu wschodów praktycznie do końca jej życia.
Auksyny – najważniejsze hormony w roślinie! Wytwarzane głównie w młodych częściach pędu odpowiadają za wzrost wzdłużny łodyg, pobudzają
tworzenie się korzeni bocznych i włośników korzeniowych, przeciwdziałają
starzeniu się organów i zrzucaniu liści.
Cytokininy – wytwarzane głównie w systemie korzeniowym odpowiadają
za podział komórek, pobudzają tkanki do wytwarzania organów, pobudzają
powstawanie pędów bocznych, hamują procesy starzenia się roślin. Poziom
produkcji fitohormonów w roślinie jest uzależniony od wielu czynników.
Czynniki stresujące (niska temperatura, susza, choroby, szkodniki, fitotoksyczność środków ochrony) mogą poważnie zakłócić ich produkcję.
Wówczas roślina nie rozwija się prawidłowo i nie jest w stanie wydać
wysokiego plonu. Bioregulator Kelpak obniża ryzyko wpływu czynników
stresowych na roślinę a przez to na plon i jakość zbioru.
RZEPAK JARY I OZIMY
»
»
»
62
jesienią: w fazie 3-5 liści
wiosną: po ruszeniu wegetacji (faza rozety do początku strzelania
w pęd)
zalecana dawka: 2-3 l/ha
1
2
3
4
5
6
7
8
|
K ATA L O G 2 0 1 1
Poprawia zdolności pobierania i akumulowania
składników pokarmowych
Eliminuje negatywne efekty nierównych wschodów
Stymuluje rozwój systemu korzeniowego
Wpływa na prawidłowy rozwój roślin
Ogranicza skutki stresu
Poprawia mrozoodporność
Zwiększa plon
Poprawia zdrowotność roślin poprzez zwiększenie
odporności
ROOTEX
ZALECANY ADIUWANT
Dynamit
w korzeniu
azot (N)
w formie amonowej
7,7 % (m/m) [% masowe]
tj. 90 g/l N-amonowego
cynk (Zn)
rozpuszczalny w wodzie
8,0 % (m/m) [% masowe]
tj. 96 g/l
Środek poprawiający ukorzenienie roślin poprzez wzrost masy korzeniowej. Rootex wpływa wyjątkowo korzystnie na wzrost i plonowanie rośliny.
Płynny nawóz mikroelementowy polecany w uprawach rzepaku, zbóż,
kukurydzy oraz roślin strączkowych i nowo posianych traw.
ZAKRES, TERMINY STOSOWANIA I DAWKI
RZEPAK JARY I OZIMY
»
»
»
Stosować w fazie od dwóch do sześciu liści właściwych.
Rzepak ozimy traktować jesienią, jary wiosną.
ZBOŻA JARE I OZIME
»
»
Stosować wiosną lub jesienią, od fazy piórkowania do końca krzewienia.
Zalecana dawka 0,8 l/ha.
KUKURYDZA
»
»
Zalecana dawka 1,0-1,2 l/ha.
ZIEMNIAKI
»
»
Stosować w fazie od dwóch liści właściwych do momentu przed
zawiązaniem bulw.
Zalecana dawka: 0,9-1,0 l/ha.
TRAWA
»
»
Stosować w fazie od dwóch liści do początku krzewienia.
Zalecane opryskiwanie: średniokropliste lub drobnokropliste.
63
Jesienny program
ochrony plantacji rzepaku
CROPVIT PK
CROPVIT B
Nawozy dolistne gwarantują prawidłowy rozwój
jesienny, dobre przezimowanie plantacji.
Zapewniają warunki do wydania możliwie
wysokiego jakościowo i ilościowo plonu
BORASOL
RZEPAK EXTRA
ROOTEX
KELPAK
SHERPA
Bioregulatory wzrostu poprawiające jesienny
rozwój roślin, a w szczególności rozwój systemu
korzeniowego
TREBON
Insektycydy zwalczające szkodniki rzepaku
BRASIFUN
Fungicyd skutecznie eliminujący jesienne choroby
rzepaku, zapobiega „wybujaniu” roślin rzepaku, poprawia
zimowanie
ELEGANT
Graminicyd eliminujący
chwasty jednoliścienne
METAZ
+ chlomazon
METAZ
+ BARON
DEVRINOL TOP
+ METAZ
DEVRINOL TOP
DEVRINOL TOP
64
BARON
WARIANTY OCHRONY HERBICYDOWEJ:
» gwarantują pełne spektrum zwalczania chwastów;
» pozwalają na optymalne dopasowanie do sytuacji panującej
na plantacji w zależności od panujących warunków
glebowych i pogodowych oraz rodzaju zagrożeń.
JESIEŃ 2011

OCHRONA I PIELĘGNACJA UPRAW
ZBÓŻ
Strategia
nawożenia zbóż
ozimych / JESIEŃ
Zboża podobnie jak inne rośliny
uprawne do realizacji swojego
potencjału plonotwórczego, tj. do
uzyskania maksymalnego plonu
w danych warunkach siedliskowych,
potrzebują pokrycia zapotrzebowania
na wszystkie niezbędne składniki
pokarmowe (do głównych należą
N, P, K, Mg, S i mikroskładniki, przede
wszystkim Cu i Mn a także Zn)
w całym okresie wegetacji.
J
ednakże w przypadku zbóż ozimych podobnie jak ma to
miejsce w uprawie rzepaku jesień jest okresem, kiedy tworzy się fundament pod przyszły plon. W tym miejscu warto
zaznaczyć, że w okresie wiosennym zboża nie zawsze są w stanie
nadrobić zaległości z jesieni, tj. wytworzyć odpowiednią liczbę
źdźbeł kłosonośnych, czego boleśnie doświadczyło wielu rolników
w roku obecnym. Zatem wskazane jest, aby w okresie jesiennym
zboża przynajmniej zaczęły się krzewić, a najlepiej żeby wytworzyły
2-3 źdźbeł bocznych (zależnie od gatunku i gęstości siewu). Trzeba wiedzieć, że źdźbła wytworzone w okresie jesiennym z reguły
odznaczają się większym potencjałem plonotwórczym, a także
są bardziej stabilne, tj. w mniejszym stopniu reagują na warunki
stresowe, przykładowo niedobór wody. Dlatego bardzo ważne jest
odpowiednie odżywienie zbóż od samego początku wegetacji.
Stąd też przystępując do ich uprawy w pierwszej kolejności trzeba
dokładnie zaplanować nawożenie przedsiewne. W praktyce zaleca
się sporządzenie bilansu, który powinien uwzględniać:
» potrzeby pokarmowe uprawianej rośliny;
» zasobność gleby w przyswajalne (fosfor, potas i magnez)
i dostępne (azot i siarka) formy składników pokarmowych;
» wartość nawozową resztek roślinnych, słomy, obornika lub
innych nawozów naturalnych i organicznych, które zostały
wprowadzone do gleby zarówno bezpośrednio przed ich
siewem, jak i w zmianowaniu;
» wyliczenie dawki nawozu;
» wybór nawozu oraz terminu jego stosowania.
66
Zanim zostaną omówione poszczególne elementy bilansu to
trzeba zaznaczyć, że zboża ozime przed siewem wymagają nawożenia przede wszystkim fosforem i potasem, a w określonych
sytuacjach również azotem. Natomiast nawożenie pozostałymi
makroelementami, tj. magnezem i siarką należy wykonać w okresie wiosennym. Zasada ta obowiązuje w sytuacji, gdy składniki
te zamierzamy zastosować w większych ilościach w nawozach
szybkodziałających, przykładowo kizerycie (magnez i siarka), czy
siarczanie amonu lub saletro siarczanie amonu (azot i siarka). Postępowanie takie wynika z tego, że zarówno magnez, jak i siarka
zaliczają się do składników, których formy dostępne dla roślin (Mg2+;
SO42-) stosunkowo łatwo przemieszczają się w glebie, a co się z tym
wiąże w okresie jesienno-zimowym w przypadku dużych opadów
mogą zostać wymyte poza system korzeniowy roślin. Tym bardziej,
że potrzeby pokarmowe zbóż w okresie jesiennym względem tych
składników są stosunkowo nieduże. Zatem w przypadku zastosowania większych dawek zdecydowana ich część będzie mogła być
pobrana dopiero w okresie wiosennej wegetacji zbóż. Stąd też
jesienne nawożenie magnezem jest uzasadnione przede wszystkim
w przypadku niskiej i bardzo niskiej zasobności gleby w ten składnik.
Tak jak wspomniano, przed siewem zboża należy nawozić przede
wszystkim fosforem i potasem. Rola tych składników w prawidłowym rozwoju roślin jest nie do przecenienia. Fosfor decyduje
między innymi o szybkości wzrostu systemu korzeniowego i tym
samym określa zdolność rośliny do pobierania wody i składników
pokarmowych z gleby, a także ma wpływ na wczesne rozpoczęcie
wegetacji i szybki wzrost roślin w okresie wiosennym oraz lepsze
zaziarnienie kłosów, co skutkuje wyższymi plonami. Natomiast potas
„
W zależności od
odmiany oraz warunków
siedliskowo-klimatycznych
roślina do wydania tego
samego plonu może
pobrać mniejsze lub
większe ilości składnika
pokarmowego.
od 72-104 kg P2O5 i 128-192 kg K2O. Jak widać z tego zestawienia
potrzeby pokarmowe roślin uprawnych są zmienne. W zależności
od odmiany oraz warunków siedliskowo-klimatycznych roślina do
wydania tego samego plonu może pobrać mniejsze lub większe ilości
składnika pokarmowego. Generalnie sporządzając bilans nawozowy
przyjmuje się wartości średnie. Jednakże uprawiając zboża w stanowiskach żyznych można przyjąć dolny zakres zapotrzebowania.
jako składnik, który jest pobierany przez rośliny w dużych ilościach
(na wysoko plonujących plantacjach maksymalne pobranie tego
składnika, które przypada na okres kwitnienia jest zbliżone, a nawet
przekracza pobranie azotu) ma wpływ na przezimowanie roślin,
kontroluje gospodarkę wodną, przez co zwiększa odporność roślin
na suszę, a wraz z fosforem i innym składnikami pokarmowymi (między innymi magnezem i siarką) decyduje o efektywności nawożenia
azotem, co znacząco zmniejsza koszty związane z nawożeniem tym
składnikiem. Przystępując do sporządzenia bilansu nawozowego
w pierwszej kolejności należy oszacować potrzeby pokarmowe
roślin, gdyż wiedza o zapotrzebowaniu roślin na dany składnik
pokarmowy jest podstawą racjonalnego ich nawożenia. W tym celu
należy pomnożyć wartość pobrania jednostkowego (Tabela 1.) razy
wysokość zakładanego plonu. Przykładowo, gdy chcemy uzyskać
8 ton ziarna pszenicy z hektara to potrzeby pokarmowe wynoszą
Tabela 1. |
Po określeniu zapotrzebowania roślin przed przystąpieniem
do nawożenia należy się zastanowić jaka jest (będzie) dostępność
składników pokarmowych z gleby. Poza warunkami pogodowymi,
na które rolnik nie ma wpływu, wynika ona przede wszystkim z zasobności gleby w przyswajalne składniki pokarmowe, jak i zastosowanych bezpośrednio przed siewem zbóż lub w zmianowaniu
nawozów naturalnych (obornik, gnojowica itp.) czy organicznych
(słoma, liście buraczane itp.). Przyjmuje się, że w uprawie zbóż
zasobność gleby w przyswajalny fosfor i potas (również magnez)
powinna mieścić się w średniej klasie zasobności. Zasobność taka
pozwala na zastosowanie tzw. prawa zwrotu, tj. na zastosowanie takiej ilości składnika pokarmowego, która wynika z pobrania. Zasadę
tą należy przestrzegać w sytuacji, gdy zawartość w/w składników
pokarmowych mieści się w dolnych granicach zasobności średniej. Natomiast, gdy zawartość kształtuje się pośrodku, w górnych
granicach zasobności średniej lub jest wyższa to ilość składników
wprowadzanych w nawozach mineralnych można, a nawet należy odpowiednio zmniejszyć. W takim przypadku w zależności
od zasobności gleby zwykle w nawozach pokrywa się od 25-75%
Średnie jednostkowe pobranie podstawowych makroelementów przez zboża ozime, kg/t ziarna + odpowiednia masa słomy
ROŚLINA UPRAWNA
N
P2O5
K2O
Mg
S
PSZENICA
28–32
9–13
16–24
3,0
4,5
PSZENŻYTO
22–26
9–13
16–24
3,0
3,5
ŻYTO
22–26
8–13
18–26
2,5
3,0
JĘCZMIEŃ
22–26
10–13
20–26
2,5
3,5
JESIEŃ 2011
|
S T R AT E G I A N AW O Ż E N I A Z B Ó Ż O Z I M Y C H
Fot 1. | Zboża ozime podobnie jak rzepak
fundament pod przyszły plon powinny przynajmniej
częściowo zbudować w okresie jesiennym
zapotrzebowania. Jednocześnie w sytuacji bardzo wysokich zasobności gleby nawożenie zbóż w/w składnikami należy traktować
wybitnie startowo, tj. zastosować ich niewielką ilość aby rośliny
miały łatwo dostępny składnik na początku wegetacji, kiedy jeszcze
mają słabo rozwinięty system korzeniowy. W sytuacji odwrotnej,
tj. gdy mamy do czynienia z wyczerpaniem z gleby składników
pokarmowych nawożenie poza zapotrzebowaniem roślin powinno
obejmować nadwyżkę w celu uzupełnienia rezerw glebowych. Przy
czym nadwyżka ta powinna być tak wyliczona, aby gleba charakteryzowała się co najmniej średnią zasobnością w chwili, gdy na
analizowanym polu znajdzie się roślina o największych wymaganiach
pokarmowych, przykładowo buraki cukrowe, czy rzepak.
Ilość składników pokarmowych uwalniających się z nawozów
organicznych i naturalnych (słoma, obornik) można rozpatrywać
zarówno w członie zmianowania (przykładowo: rzepak - pszenica),
jak i całym zmianowaniu (Tabela 2.). Jednocześnie warto pamiętać,
że decydując się na przyoranie słomy trzeba jej zapewnić optymalne
warunki mineralizacji, tj. dobrze ją rozdrobnić i wymieszać z glebą
(im gleba cięższa tym płyciej, aby była dostateczna dostępność
tlenu), a przede wszystkim zastosować azot na mineralizację (dotyczy słomy zbóż i słomy kukurydzianej). Jak wynika z tabeli 2
postępowanie z plonem ubocznym w głównym stopniu ma wpływ
na zasobność gleby w potas.
68
Po określeniu potrzeb nawozowych należy dokonać wyboru
nawozu oraz terminu jego zastosowania. Pomimo, że zboża nie posiadają szczególnych preferencji co do formy chemicznej składników
pokarmowych to jest to jeden z ważniejszych elementów strategii
nawożenia. Decyduje on nie tylko o cenie, którą musimy zapłacić,
ale również ma wpływ na wykorzystanie składników, a tym samym
na odżywienie roślin. Warto przypomnieć, że składnik pokarmowy
znajdujący się w nawozie, aby mógł być pobrany przez roślinę,
musi się rozpuścić i przejść do roztworu glebowego. Proces ten
zachodzi w miarę szybko, gdy składniki znajdują się w nawozach
w formach rozpuszczalnych w wodzie, natomiast stosunkowo wolno,
gdy składniki znajdują się w formach rozpuszczalnych w kwasach
glebowych (zwykle dotyczy to fosforu). Zatem nawożenie takimi
nawozami powinno być stosowane przede wszystkim w stanowiskach zasobnych, na których tempo uwalniania składników nie jest
aż tak ważne. Poza tym dokonując wyboru nawozu warto zwrócić
uwagę na składniki towarzyszące, przykładowo magnez, siarkę
czy mikroelementy. Fosfor i potas najlepiej jest zastosować przed
siewem zbóż. Przy czym nawozy potasowe ze względu na dobre
przemieszczanie się potasu w glebie można również zastosować
w dawkach dzielonych, tj. 1/2 do 2/3 dawki zastosować jesienią
przed siewem, a pozostałą część wiosną na początku wegetacji
zbóż. Natomiast wiosenne stosowanie fosforu (jeśli na takie się
decydujemy) ze względu na jego słabe przemieszczanie w glebie
powinno mieć charakter wybitnie startowy.
Nieco odmiennie należy podejść do nawożenia zbóż ozimych
azotem. Przede wszystkim trzeba zaznaczyć, że zboża pobierają
azot w okresie jesiennym w stosunkowo małych ilościach. Poza tym
S T R AT E G I A N AW O Ż E N I A Z B Ó Ż O Z I M Y C H
|
JESIEŃ 2011
Fot 2. |
Niedobór składników pokarmowych między innymi
ogranicza krzewienie się roślin
„
brak dostępu
do nadmiernej ilości azotu
jesienią nie tylko poprawia
zimotrwałość zbóż ozimych,
lecz także pobudza rośliny
do budowania silnego
systemu korzeniowego
brak dostępu do nadmiernej ilości tego składnika jesienią nie tylko
poprawia zimotrwałość zbóż ozimych, lecz także pobudza rośliny
do budowania silnego systemu korzeniowego, co jest podstawą
prawidłowego ich odżywienia zarówno w okresie jesiennym, jak
i w czasie wiosennej wegetacji, kiedy to zboża pobierają zdecydowaną większość potrzebnych im składników pokarmowych. Tym
niemniej trzeba pamiętać, że azot jako główny składnik pokarmowy
warunkuje tempo wzrostu roślin, decydując tym samym o stopniu ich
rozwoju przed zimą (jak już wspomniano wskazane jest, aby zboża
przed spoczynkiem zimowym były już częściowo rozkrzewione). Stąd
też nie można sobie pozwolić, aby prowadzić łan zbóż w okresie
jesiennej wegetacji na głodzie azotowym. Dlatego w określonych
Tabela 2. |
przypadkach, tzn. gdy istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia
niedoborów tego składnika, wskazane jest jesienne nawożenie zbóż
ozimych azotem. Szczególnie wskazane jest:
» gdy przedplonem było zboże i uzyskaliśmy wysoki plon przy
niskim nawożeniu azotem,
» gdy przyoraliśmy słomę i zastosowaliśmy zbyt mało azotu
na jej mineralizację,
» gdy gleba nie posiada odpowiedniej struktury,
» w sytuacji spóźnionych siewów,
» w przypadku wystąpienia warunków niekorzystnych do
mineralizacji azotu glebowego (zimna mokra jesień itp.).
W powyższych warunkach należy wykonać nawożenie azotem
w dawce około 20-30 kg N/ha, stosując dowolny nawóz zawierający ten składnik, przykładowo nawóz wieloskładnikowy. Natomiast
w przypadku stosowania tego składnika powschodowo wskazane
jest stosowanie nawozów azotowych szybko działających.
Ilość składników pokarmowych* do dyspozycji roślin uprawnych z zastosowanych nawozów organicznych, kg
N
NAWÓZ
P2O5
K2O
P
Z
P
Z
P
Z
SŁOMA RZEPAKOWA
30
45
9
23
115
200
SŁOMA KUKURYDZIANA
25
40
6
15
75
135
SŁOMA ZBÓŻ
12
20
4
11
60
108
LIŚCIE BURACZANE
60
90
12
27
150
225
* ilość składników pokarmowych została wyliczona dla 7,5 t słomy i 50 t świeżej masy liści
P — w pierwszym roku po przyoraniu Z — w zmianowaniu
AUTOR
DR INŻ.
WITOLD SZCZEPANIAK
69
JESIEŃ 2011
|
T E R M I N Y S I E W U I I C H W P ŁY W N A R O Z W Ó J R O Ś L I N
Terminy siewu
i ich wpływ na
rozwój zbóż
Do czynników w głównej mierze warunkujących wysokość plonu zbóż, a zwłaszcza zajmującej
największy areał uprawy pszenicy ozimej, w warunkach Polski zaliczyć można jakość gleb,
dostępność wody oraz zabiegi agrotechniczne, w tym termin siewu. Uprawa tego zboża
w niekorzystnych stanowiskach powoduje znaczne obniżenie wydajności od 15% do 30%
przy jednocześnie dużych wahaniach plonów w latach. Myśląc o końcowym efekcie w postaci
wysokiego plonu musimy uwzględniać wiele czynników towarzyszących naszej uprawie.
P
ierwszym krokiem niewątpliwe dającym podstawy do walki
o satysfakcjonujący plon jest wybór właściwej dla posiadanego przez nas stanowiska odmiany. Następnie zbilansowane
nawożenie NPK oraz przebieg pogody, na który nie mamy wpływu.
Pogoda może wpływać na plon w sposób bezpośredni:
» słabe wschody (przymrozki, brak wody itp.)
» podtopienia
» wymarzanie
» susza
Oddziaływanie to jednak może mieć również charakter pośredni. Z warunkami meteorologicznymi związane jest natężenie
występowania chorób grzybowych i szkodników, wyleganie, słabe
wykształcenie ziarna czy porastanie przy częstych deszczach przed
i w czasie zbioru. Z tematem warunków meteorologicznych bezpo-
70
średnio związany jest także termin siewu zbóż ozimych. Warunki
klimatyczne w Polsce są dość zróżnicowane dotyczy to zarówno
temperatur panujących jesienią jak i wiosennych i letnich okresów
suszy. Najlepsze warunki termiczne jesienią dla wzrostu ozimin
panują na Dolnym Śląsku i tam optymalny termin siewu przypada
najpóźniej. W Polsce południowo – wschodniej, w której panują
raczej niekorzystne warunki termiczne jesienią optimum terminu
siewu przypada 10 do 15 dni wcześniej. Każdy rejon naszego kraju
ma optymalne terminy siewu dla zbóż ozimych. Przyjrzyjmy się im
przez pryzmat pszenicy ozimej.
Optymalne terminy siewu dla tego gatunku w poszczególnych
częściach Polski to:
» północno-wschodnia i wschodnia od 15 do 25 września
» centralna i południowo wschodnia od 20 do 30 września
» północno-zachodnia i zachodnia od 20 września
do 5 października
» Dolny Śląsk od 25 września do 10 października.
|
JESIEŃ 2011
Fot 1. |
Dobrze
byłoby, aby roślina zdążyła
wykształcić przed zimą
kilka listków.
„
Szkodliwy wpływ
opóźnionego terminu
siewu daje najbardziej
dokuczliwie skutki
przy krótkiej i chłodnej
jesieni, niwelowany jest
on, gdy jesień jest
długa i ciepła.
Wysiew pszenicy w optymalnych
dla niej terminach w danym rejonie
kraju to lepsze warunki do kiełkowania i rozwoju siewek w okresie
jesiennym, dzięki czemu ośliny
wchodzą w okres zimy właściwie
przygotowane. Z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym i odpowiednią liczbą rozkrzewień. Miało
to bardzo duże znaczenie w sezonie,
2010/2011 kiedy przez szybkie nadejście
e
zimy wiele plantacji nie było przygotowawane do przezimowania. Ich słabszą kondycję
dycję
wiosną w stosunku do zasiewów z optymalnego
malnego
terminu widać było jeszcze kilka tygodni po ruszeniu
wegetacji wiosną. Był to skutek zbyt późnego terminu siewu. Szkodliwy wpływ opóźnionego terminu siewu daje najbardziej
dokuczliwie skutki przy krótkiej i chłodnej jesieni, niwelowany
jest on, gdy jesień jest długa i ciepła. Jeżeli zdecydujemy się na
uprawę pszenicy ozimej po zbiorze późno zbieranych przedplonów
należy jak najszybciej wykonać wszystkie zabiegi związane z wysiewem nawozów i przedsiewnym przygotowaniem pola. Konieczne
jest odpowiednio wczesne zadbanie o zakup nawozów oraz najlepiej kwalifikowanego o znanej zdolności kiełkowania materiału
siewnego. Należy wybrać odmianę, która wykazuje tolerancję na
opóźniony termin siewu. Wskazane jest także zwiększenie normy wysiewu od 5-15% zależnie od ilości dni, o które opóźniamy
wysiew.
Rośliny z siewów opóźnionych krzewią się słabiej często dopiero
wiosną, kiedy to dochodzi do gwałtownego przyśpieszenia rozwoju polegającego na szybkim przejściu roślin z krzewienia w fazę
strzelania w źdźbło a często także na przyśpieszeniu kłoszenia. Tak
jak by roślina starała się nadrobić stracony czas. Przy takim przyśpieszonym rozwoju często mamy do czynienia z niewyrównanym
łanem, wiele pędów w łanie jest niskich a wyrastające z nich kłosy są
krótsze i posiadają mniejszą liczbę kłosków. Wiele badań wskazuje
na to, iż zależnie od rejonu kraju i warunków panujących jesienią
spadki plonu w wyniku opóźnienia
terminu siewu o 2 tygodnie mogą
wynosić od 2,4 do ponad 40 %.
Natomiast przy wysiewie późniejszym o 4 tygodnie straty te mogą
sięgać już 23-52%. Przyjmuje się,
że każdy dzień opóźnienia terminu
siewu w stosunku do terminu optymalnego w danym rejonie kraju to
obniżenie plonu o 0,5%. Dla przykładu
przy plonie 5 t/ha oznacza to stratę 25
p
kg dziennie. Obniżka plonu wynika przede
wszystkim ze zmniejszenia obsady kłosów,
wszy
co częst
często jest wynikiem słabego rozwoju roślin jesienią i silniejszego wymarzania zimą. Rośliny
z późnych siewów mają niedostatecznie rozwinięty system
korzeniowy, co przyczynia się do mniejszego pobierania składników mineralnych i wody. Skutkuje to zmniejszeniem MTZ oraz
gęstości ziarna. Na takich plantacjach, jeśli wystąpi susza często
objawy widoczne są szybciej niż plantacjach sianych w terminie
optymalnym.
Koniecznie trzeba unikać siewu w terminach opóźnionych odmian charakteryzujących się niską mrozoodpornością, ponieważ
słabe rozwinięcie przed zimą odmian tego typu zwiększa niebezpieczeństwo wystąpienia silnych uszkodzeń w czasie zimy a tym
samym wysokich obniżek plonu. Sporego spadku plonu można się
spodziewać również w skutek opóźnienia terminu siewu i niekorzystnych warunków wilgotnościowych gleby, które mogą w tym czasie
panować. Taki problem dotyczy przede wszystkim gleb ciężkich,
na których siew w warunkach dużej wilgotności prowadzi do zniszczenia struktury gleby a w efekcie do niewyrównanych wschodów
i zaburzeń we wzroście młodych siewek. Dobrze było by, aby roślina
zdążyła wykształcić przed zimą kilka listków.
71
JESIEŃ 2011
|
Fot 2. |
Różnica w rozwoju roślin jęczmienia przy
opóźnieniu terminu siewu o 4 tygodnie.
Późne siewy mają jednak też pewne zalety, niewątpliwie należy
do nich mniejsza presja czy nawet jej całkowity brak ze strony chorób
pojawiających się na liściach przy długiej i ciepłej jesieni. Septorioza
paskowana liści, której zarodniki potrzebują ponad 20 godzinnego
okresu zwilżenia liści. A której to objawy możemy obserwować
już jesienią właśnie na plantacjach wcześnie sianych lub sianych
w terminie optymalnym ale przy długiej i ciepłej jesieni na takich
zasiewach również może dość do infekcji. Porażenie zatem może
występować przez cały okres wegetacji od jesieni, widoczne jest
w postaci podłużnych plam ograniczonych nerwami miedzy, którymi
rozwijają się czarne punkty (piknidia). Kolejna chorobą pojawiająca
się w łanach wcześnie sianych zbóż zwłaszcza jęczmienia ozimego
i pszenicy ozimej jest mączniak prawdziwy zbóż i traw, zimuje na
samosiewach i oziminach wiosną stanowiących źródło infekcji. Na
resztkach roślinnych na polu często jako forma przetrwalnikowa
pozostają otocznie zamknięte grzyba w formie widocznych czarnych
punkcików pozostających na liściach lub źdźbłach już po jesiennej
infekcji. Opóźnienie terminu siewu przy płodozmianie zbożowym
a zwłaszcza uprawie pszenicy po pszenicy to także mniejsza presja
Gaeumannomyces graminis grzyba powodującego wystąpienie
zgorzeli podstawy źdźbła i korzeni. Największe nasilenie zgorzeli
podstawy źdźbła przypada pomiędzy 2-4 rokiem powtarzanej po
atem decydując się na opóźnianie terminu siewu warto
przeanalizować plusy i minusy takiego wyboru. Do czynników niewątpliwie podwyższających plon zaliczyć można dobrą wartość użytkową materiału siewnego o wysokiej polowej
zdolności wschodów. Taki dobry początek przy odpowiednim
Z
72
„
Późne siewy
mają pewne zalety,
niewątpliwie należy do nich
mniejsza presja czy nawet
jej całkowity brak ze strony
chorób pojawiających się
na liściach przy długiej
i ciepłej jesieni.
sobie uprawy, natomiast w następnych
latach stopień porażenia ulega zmniejszeniu.
Opóźniając siew niejako
o
uciekamy przed infekcją choroby, która najsilniejsza jest właśnie przy terminach wczesnego siewu
i ciepłej jesieni, gdy temperatury oscylują w granicach 20oC. Niebezpieczeństwo porażenia przez choroby podstawy źdźbła (zgorzel
podstawy źdźbła i korzeni, fuzariozy oraz łamliwość źdźbła) zwiększa się w warunkach uproszczenia zmianowania i jednoczesnego
stosowania bezorkowych systemów uprawy roli, gdzie pozostające
na powierzchni pola resztki pożniwne stają się bezpośrednim źródłem zakażenia.
Długa i ciepła jesień to także silne zagrożenie ze strony szkodników, szczególnie mszyc, których szkodliwość związana jest bezpośrednio z wirusem żółtej karłowatości. W ostatnich latach w wielu
rejonach kraju jesienne zwalczanie mszyc stało się koniecznością.
Późny siew w dużej mierze eliminuje ryzyko porażenia żółtą karłowatością przenoszona przez mszyce.
nawożeniu i ochronie skutkował będzie dużą krzewistością
produktywną, wzrostem liczby pędów kłosonośnych o dobrze
zawiązanych kłoskach wypełnionym dorodnym ziarnem, co
da efekt końcowy w postaci satysfakcjonującego poziomu
plonu.
AUTOR
DR INŻ. ZUZANNA SAWINSKA
UNIWERSYTET PRZYRODNICZY
W POZNANIU | KATEDRA AGRONOMII
P L A N TA C J A W O L N A O D C H O R Ó B
1
2
3
4
5
6
7
8
|
JESIEŃ 2011
Szerokie spektrum działania
Do zastosowania we wszystkich gatunkach zbóż
Systemiczna i kontaktowa akcja działania
Wysoka skuteczność zwalczania chorób, w tym także
zgorzeli siewek uodpornionych na karbendazym
Doskonała selektywność dla zarodka i młodej siewki
Pozytywny wpływ na wschody, zimowanie, krzewienie i plon
Wygodna płynna formulacja umożliwiająca dokładne
pokrycie nasion
Działa odstraszająco na żerujące ptaki
PREMIS
025 FS
Zaprawione
rośnie zdrowo
SUBSTANCJA AKTYWNA
TRITIKONAZOL (związek z grupy triazoli) – 25 g w 1 litrze środka
Zaprawa w formie płynnego koncentratu zawiesinowego o działaniu
kontaktowym oraz układowym, do zaprawiania w zaprawiarkach przystosowanych do zapraw ciekłych i zawiesinowych ziarna siewnego zbóż
ozimych i jarych przed chorobami grzybowymi.
Zaprawa chroni rośliny uprawne przed następującymi chorobami jak:
» śnieć cuchnąca
» śnieć gładka
» głownia pyląca
» głownia zwarta
» głownia źdźbłowa
» zgorzel siewek
Polecana jest do zaprawiania nasion zbóż ozimych i jarych, takich jak:
» pszenica ozima i jara
» pszenżyto ozime i jare
» jęczmień ozimy i jary
» żyto
» owies
Zalecana dawka: 150–200 ml środka z dodatkiem 400 ml wody na
100 kg ziarna siewnego.
Wyższą dawkę środka stosować do zaprawiania ziarna jęczmienia przeciwko głowni pylącej.
Preparat
przenosi się
z sokami, chroniąc
młode części
rośliny
73
Dlaczego
zaprawiamy
ziarno zbóż
Poprzez zaprawianie ziarna likwiduje
się pierwotne źródła porażenia
chorobami, które zwalczamy w czasie
wzrostu roślin. Grzyby, przeciwko
którym stosuje się zaprawianie,
rozpoczynają swój rozwój wraz
z kiełkowaniem. Niejednokrotnie
opanowują całkowicie młodą roślinę,
powodując jej zamieranie.
oprzez zaprawianie ziarna likwiduje się pierwotne źródła
porażenia chorobami, które zwalczamy w czasie wzrostu
roślin. Grzyby, przeciwko którym stosuje się zaprawianie
rozpoczynają swój rozwój wraz z kiełkowaniem. Niejednokrotnie
opanowują całkowicie młodą roślinę powodując jej zamieranie.
Należy pamiętać, że żaden z fungicydów stosowanych do opryskiwania roślin w okresie wegetacji zbóż nie zahamuje rozwoju i nie
zniszczy grzybów, które powodują głownie zbóż, śniecie oraz silną
zgorzel siewek.
P
nie choroby te nazywa się „murzynką”, ponieważ porażone kłosy
brudzą jasne ubrania pozostawiając na nich brunatne zarodniki.
Sprawcę choroby można zwalczać, stosując zaprawy nasienne
o działaniu układowym, ponieważ grzyb przenosi się przez ziarno,
a umiejscowiony jest w jego zarodkowej części. Podobne objawy obecności daje głownia zwarta jęczmienia (Ustilago hordei), ale skupiska teliospor na kłosie okryte są delikatną
srebrną błonką, która zostaje rozbita dopiero podczas zbioru
kombajnem.
ŚNIEĆ CUCHNĄCA PSZENICY (TILLETIA CARIES)
I ŚNIEĆ GŁADKA (TILLETIA FOETIDA)
GŁOWNIA ŹDŹBŁOWA ŻYTA (UROCYSTIS OCCULATA)
Choroby te są groźne dla pszenicy ozimej i jarej. Podczas wegetacji chore rośliny są sinozielone, niskie, silnie rozkrzewione. Po
wykłoszeniu, podczas tworzenia się ziarna, w miejscu ziarniaków
powstają sorusy wypełnione początkowo mazistą masą grzybni
i zarodników. Przechodząc przez porażony łan, wyczuwa się zapach
zepsutych ryb, ponieważ grzyb wytwarza alkaloid – ryboflawinę
o charakterystycznym mało przyjemnym zapachu. Porażone kłosy
są lekkie i wypełnione brunatną, sypką masą głównie zarodników
i grzybni, sprawcy choroby.
Choroba obserwowana jest na życie. Objawy pojawiają się, gdy zboże
znajduje się w fazie strzelania w źdźbło – BBCH 30–31. Początkowo
na pochwach liściowych i na blaszkach liściowych widoczne są
szarobrunatne smugi, które przechodzą na źdźbła i plewy żyta.
GŁOWNIE PYLĄCE (USTILAGO TRITICI, U. NUDA)
W pszenicy głownia występuje dość rzadko, w jęczmieniu natomiast jest dość często obserwowaną chorobą. Jej obecność stwierdza się po wykłoszeniu roślin. Z pochew liściowych porażonych
roślin wydostają się ciemnobrunatne kłosy. Wszystkie kłoski na
tych kłosach są całkowicie zniszczone i przekształcone w skupiska
ciemnobrunatnego pyłu teliospor, który pod wpływem ocierania
się i wiatru roznosi się po polu. Pozostają tylko osadki kłosowe
z niewielką ilością brunatnych struktur grzybni i teliospor. Potocz-
74
Fot 1.
Głownia źdźbłowa
Fot 2.
Śnieć cuchnąca
Pod koniec wegetacji skórka liścia pęka i ukazują się wtedy czarne,
lśniące skupiska zarodników (teliospor) i grzybni. Wzrost porażonych
roślin zostaje często zahamowany, mogą one też przedwcześnie
zamierać.
ZGORZELE SIEWEK (FUSARIUM SPP.
P.)
Sprawcy zgorzeli, zwłaszcza grzyby z rodzaju
dzaju
Fusarium, mogą powodować we wszystkich
ch
uprawach zbóż ozimych i jarych przedwcze-sne zamieranie roślin wschodzących i rosnących po wschodach. Choroba objawia
się zamieraniem kiełkujących roślin i ich
korzeni. Wczesna infekcja grzybami z rodzaju Fusarium może przyczyniać się
nawet do braku wschodów. W wypadku
„
porażenia większych siewek chorobę rozpoznaje się po zbrunatnieniu korzeni, pochew liściowych i plamach na liściach. Zaprawianie
ziarna jest skuteczną ochroną przed atakiem grzybów znajdujących
się w glebie lub na powierzchni ziarna.
Zainfekowany
materiał siewny często
niczym się nie różni
od zdrowego, ponieważ
porażeniu ulega okrywa
owocowo-nasienna lub
zarodek ziarniaka
Zainfekowany materiał siewny często niczym
Zainf
się nie
n różni od zdrowego, ponieważ porażeniu
ulega okrywa owocowo-nasienna lub zarodek
ule
zziarniaka. Nawet, jeśli są to patogeny porażające ziarno zewnętrznie, to często i tak
nie jesteśmy w stanie zobaczyć gołym
okiem zarodników lub strzępek grzybni
pokrywających nasiona. Zaprawianie
zbóż w celu ich ochrony przed infekcją
grzybów przenoszących się przez materiał siewny i patogenów glebowych
jest konieczne i ekonomicznie opłacalne. W zależności od stopnia porażenia
i warunków pogodowych, które mogą
sprzyjać lub nie rozwojowi chorób, zabieg zaprawiania powinien stanowić
podstawę ochrony łanu.
AUTOR
DR INŻ. ZUZANNA
SAWINSKA
UNIWERSYTET PRZYRODNICZY
W POZNANIU
KATEDRA AGRONOMII
JESIEŃ 2011
|
Z WA LC Z A N I E CHWA S TÓW W ZB OŻ ACH
Jesienne
zwalczanie
chwastów
Fot 1. |
Brak opowiedniej ochrony herbicydowej
jesienią przyczyną znacznego zachwaszczenia wiosną.
Jesień to czas, w którym większość plantatorów wykonuje zabiegi herbicydowe w zbożach
ozimych. Jednocześnie jest to okres krytyczny w uprawie zbóż ozimych, bo właśnie wtedy
chwasty mogą silnie konkurować z roślinami uprawnymi o światło, składniki pokarmowe,
a przede wszystkim wodę.
Z
boża ozime są silnie narażone na zachwaszczenie, ponieważ
chwasty wschodzą zarówno jesienią, jak i wiosną. Większość
chwastów ozimych wschodzi w temperaturze stosunkowo
niskiej, nie przekraczającej 2–4°C. Występujące w tym okresie
chłody powodują, że chwasty – szczególnie na wcześnie sianych
plantacjach – stanowią bardzo duże zagrożenie dla późniejszych
plonów.
Wybierając wariant ochrony herbicydowej staramy się dobrać
możliwie jak najlepiej spektrum zwalczanych chwastów do zachwaszczenia występującego na polu. Aby ułatwić Państwu wybór najlepszych kombinacji herbicydowych, przygotowaliśmy tabelaryczne
zestawienie spektrum zwalczanych chwastów przez poszczególne
substancje aktywne i ich mieszaniny.
Podstawowym chwastem zwalczanym jesienią jest miotła zbożowa; innymi chwastami stanowiącymi zagrożenie w tym czasie są
chwasty rumianowate, przytulia czepna, maki, przetaczniki, jasnoty…
Nie sposób tutaj zapomnieć o fiołku polnym, który właśnie wtedy
rozwija się wyjątkowo dobrze. Dlatego też zastanawiając się nad
wyborem, szukamy produktów o szerokiej palecie zwalczanych
chwastów.
76
Jedną z częściej wybieranych kompozycji herbicydowych jest
izoproturon z diflufenikanem. Mieszanina ta charakteryzuje się
bardzo szerokim spektrum zwalczanych chwastów i wydłużonym
działaniem, jednocześnie nie stanowiąc zagrożenia dla upraw następczych. W przypadku silnego zachwaszczenia samosiewami
rzepaku dobrym rozwiązaniem jest dodatek preparatu zawierającego jeden z sulfonylomoczników, np: chlorosulfuron (m.in. Glean).
Fot. 2.
W początkowym okresie rozwoju chwasty najsilniej konkurują
z rośliną uprawną o wodę, składniki pokarmowe i światło
Z WA LC Z A N I E CHWA S TÓW W ZB OŻ ACH
JESIEŃ 2011
DIFLUFENIKAN
+ CHLOROTOLURON
W
Ś
Ś
W
Ś
Ś
Ś
W
O
Ś
W
W
W
W
Ś
W
W
W
W
W
Ś
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
Łoczyga pospolita
W
W
Mak polny
W
W
Czyściec polny
Dymnica pospolita
W
Fiołek polny
O
Gorczyca polna
W
Gwiazdnica pospolita
W
Jaskier polny
O
W
W
Jasnota purpurowa
Jasnota różowa
O
Komosa biała
W
Kurzyślad polny
Ś
Maki
Ś
W
W
W
W
W
W
W
Ś
W
W
W
W
W
W
W
O
W
Ś
W
W
Ś
W
Ś
W
W
W
Ś
O
W
W
Ś
W
W
W
W
W
W
W
W
O
O
O
O
W
Maruna bezwonna
Miotła zbożowa
W
Niezapominajka polna
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
O
O
O
Ostrożeń polny
Owies głuchy
Ś
O
PROSULFOKARB
METRYBUZYNA
+ FLUFENACET
Ś
DIFLUFENIKAN
+ MEZOSULFURON METYLOWY
+ JODOSULFURON METYLOSODOWY
W
PENDIMETALINA
+ IZOPROTURON
PENDIMETALINA
Ś
W
Ś
Chaber bławatek
Ś
CHLOROTOLURON
W
Bodziszek drobny
DIFLUFENIKAN
+ IZOPROTURON
+ CHLOROSULFURON
DIFLUFENIKAN
+ IZOPROTURON
CHLOROSULFURON
DIFLUFENIKAN
Spektrum zwalczanych chwastów przez dostępne substancje aktywne w ochronie rzepaku ozimego
IZOPROTURON
Tabela |
|
Ś
O
Perz właściwy
O
Powój polny
O
O
Ś
O
O
W
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
W
O
W
Poziewnik szorstki
Ś
Ś
Ś
Przetaczniki
O
W
W
O
Przytulia czepna
O
W
W
W
Ś
W
W
W
Ś
W
W
W
Ś
W
W
W
W
W
Ś
W
W
W
Rdesty
O
W
W
W
Rumian polny
W
W
W
W
Rumianek pospolity
W
W
W
Rzodkiew świrzepa
O
W
W
Samosiewy rzepaku
Ś
Skrzyp polny
O
Sporek polny
W
Ś
W
O
O
W
W
W
Ś
W
Ś
O
O
O
W
Szarłat szorstki
Tasznik pospolity
W
Tobołki polne
W
W
Wiechlina roczna
Życica wielokwiatowa
W
W
W
Stulicha psia
Wyczyniec polny
W
W
Ś
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
W
Ś
W
Ś
W
W
W
K ATA L O G 2 0 1 1
SA PE R
500 SC
|
1
2
Niezawodny w zwalczaniu fiołka polnego
3
Zabezpiecza przed zachwaszczeniem wtórnym
4
Najlepiej działa na chwasty w fazie kiełkowania
ZAL
ZALECANY
A ECANY
ECA
CANY
Y ADI
ADIU
ADIUWANT
UWANT
UWANT
i
Fachowo zdetonuje
uciążliwe chwasty
SUBSTANCJA AKTYWNA
DIFLUFENIKAN (związek z grupy fenoksynikotynoanilidów)
- 500 g w litrze środka
SAPER 500 SC jest środkiem chwastobójczym, koncentratem w formie
stężonej zawiesiny do rozcieńczania wodą, stosowanym nalistnie, przeznaczonym do jesiennego zwalczania chwastów dwuliściennych (głównie
fiołka polnego) w pszenicy ozimej.
Diflufenikan pobierany jest głównie poprzez liście oraz częściowo przez
korzenie chwastów. Działaniu środka sprzyja optymalna wilgotność gleby.
Największy efekt chwastobójczy uzyskuje się stosując środek we wczesnych
fazach rozwojowych chwastów, to jest w czasie kiełkowania lub krótko po
ich wschodach, w fazie siewek.
» Chwasty wrażliwe np.:
fiołek polny
przetacznik perski
przytulia czepna (w wyższej dawce)
» Chwasty średnio wrażliwe np.:
rumianek pospolity
tasznik pospolity
» Chwasty odporne np.:
ostrożeń polny
perz właściwy
inne chwasty wieloletnie i głęboko korzeniące się.
PSZENICA OZIMA
»
»
zabieg wykonać jesienią w fazie 2-3 liści pszenicy ozimej
zalecana dawka: 0,2-0,3 l/ha.
UWAGA! Wyższą z zalecanych dawkę stosować gdy chwasty znajdują się
w późniejszych fazach rozwojowych.
78
1
Skuteczny w walce z miotłą zbożową
2
3
Dobrze komponuje się z innymi preparatami z grupy
regulatorów wzrostu, poszerzając spektrum działania
4
Skutecznie chroni przed zachwaszczeniem wtórnym
|
K ATA L O G 2 0 1 1
I ZO FA R M
500 SC
ZALECANY ADIUWANT
5
Korzystny stosunek ceny do jakości produktu
Czysty łan
w zasięgu ręki
SUBSTANCJA AKTYWNA
IZOPROTURON (związek z grupy pochodnych mocznika)
– 500 g w 1 litrze środka
Środek chwastobójczy, koncentrat w formie stężonej zawiesiny do rozcieńczania wodą, stosowany nalistnie przeznaczony do zwalczania miotły
zbożowej oraz niektórych chwastów dwuliściennych w pszenicy ozimej,
pszenżycie ozimym. Środek pobierany jest poprzez korzenie i liście chwastów. Najskuteczniej niszczy miotłę zbożową znajdującą się w fazie 2–4
liści, a chwasty dwuliścienne znajdujące się w fazie 2–6 liści.
dymnica pospolita
mak polny
maruna bezwonna
miotła zbożowa
niezapominajka polna
tobołki polne
chaber bławatek
» Chwasty odporne
fiołek polny
jasnoty
przytulia czepna
przetaczniki
PSZENICA OZIMA
»
»
zalecana dawka: 2–2,5 l/ha.
opryskiwać wiosną, po rozpoczęciu wegetacji roślin, nie wcześniej niż
od fazy 3 liści do zakończenia fazy krzewienia.
PSZENŻYTO OZIME
»
»
zalecana dawka: 2–2,5 l/ha.
opryskiwać wiosną, po rozpoczęciu wegetacji roślin, nie wcześniej niż
od fazy 3 liści do zakończenia fazy krzewienia.
Stosować środek raz w sezonie wegetacyjnym.
79
K ATA L O G 2 0 1 1
ZBOŻE
TOTAL EXTRA
|
1
Poprawia odżywienie roślin
2
Zapewnia wzrost energii i siły kiełkowania
3
Zagęszcza soki komórkowe, dzięki czemu wzrasta zimotrwałość i mrozoodporność roślin
4
Przyspiesza ruszenie wegetacji wiosną
5
Zrównoważony stosunek NPK i wysoka zawartość miedzi
NPK 15-15-15
i manganu to pewny i wysoki plon
ZALECANY ADIUWANT
6
Większa odporność na choroby
Nowy sezon —
najlepsza formuła
Pełnoskładnikowy nawóz typu Extra w układzie zrównoważonym do dolistnego stosowania w uprawach wszystkich gatunków zbóż ozimych i jarych
(także jęczmienia browarnego).
DZIAŁANIE
Mikroskładniki w postaci chelatów (biorozkładalne chelaty IDHA), czyli
połączeń ze związkami organicznymi, są pobierane przez liście. Oprysk
dolistny zapewnia szybkość działania. Składniki optymalnie dobrane do
fizjologicznych potrzeb i prawidłowego rozwoju roślin, gwarantują maksymalną przyswajalność w kluczowych stadiach rozwoju.
JESIENIĄ
OD FAZY 4 LIŚCIA
WIOSNĄ
PEŁNIA KRZEWIENIA
POCZĄTEK KŁOSZENIA
NPK 15-15-15
SKŁADNIKI POKARMOWE
Azot ogólny
Azot azotanowy
Azot amonowy
Fosfor: pięciotlenek fosforu
Potas: tlenek potasu
Magnez: tlenek magnezu
Siarka
Miedź
Żelazo
Mangan
Molibden
Cynk
80
ZAWARTOŚĆ
(N)
(N-NO3)
(N-NH4)
(P2O5)
(K20)
(MgO)
(S)
(Cu)
(Fe)
(Mn)
(Mo)
(Zn)
15,0%
7,4%
7,6%
15,0%
15,0%
2,7%
2,2%
0,2%
0,1%
0,4%
0,01%
0,1%
|
K ATA L O G 2 0 1 1
1
Cropvit – podstawowe mikroskładniki
2
Szybko poprawiają kondycję roślin uprawnych
3
Uczestniczą w reakcjach syntezy białek, skrobi, witamin
i innych substancji odżywczych
4
Mikroelementy podlegające chelatyzacji zapewniają szybkie
wchłanianie przez roślinę i równie szybką biodegradację
CROPVIT
Mn
Cu
ZALECANY ADIUWANT
Zdrowo
nakręca uprawy
Cropvit to jednoskładnikowe chelatowe nawozy płynne. Każdy nawóz
z palety Cropvit zawiera jeden całkowicie przyswajalny mikroelement,
dobrany do potrzeb nawożenia konkretnej uprawy, mając na celu najbardziej efektywne i pełne wykorzystanie potencjału genetycznego roślin.
CROPVIT Mn
Wysokoskoncentrowany roztwór łatwo przyswajalnego manganu do
nawożenia zbóż.
Cropvit Mn jest szczególnie zalecany na glebach o pH powyżej 6,7 oraz
glebach o niskiej zawartości wapnia, substancji organicznych, podmokłych
lub słabo przepuszczalnych.
Cropvit Mn zapobiega powstawaniu chorób fizjologicznych powodowanych
przez niedobory manganu i likwiduje ich objawy (szarobrunatne smugi
pomiędzy unerwieniem liścia, np. szara plamistość liści w uprawach owsa).
»
»
zapobiegawczo lub po wystąpieniu objawów niedoborów:
1–2 opryski co 10–14 dni
CROPVIT Cu
Chelat miedzi polecany do dolistnego zasilania upraw zbożowych.
Miedź bierze udział m.in. w metabolizmie azotu, dlatego wpływa silnie
stymulująco na ilość i jakość ziarna zbóż. Oznaki niedostatecznego
zaopatrzenia roślin w miedź, to m.in. bielenie młodych listków, chloroza
starszych liści, przywiędły wygląd roślin, słabo wypełnione kłosy, obniżona zawartość białka i inne. Cropvit Cu znacząco wpływa na zwiększenie
odporności roślin na porażenia chorobami grzybowymi i bakteryjnymi.
Stosowanie Cropvit Cu w intensywnych uprawach zbożowych procentuje
zwyżką plonu ziarna oraz wyraźną poprawą jego parametrów.
»
»
zapobiegawczo lub po wystąpieniu objawów niedoborów:
1–2 opryski co 10–14 dni
81
Stymulowanie
zbóż jesienią:
KELPAK + ROOTEX!
Na przestrzeni ostatnich dwóch lat opłacalność uprawy
zbóż znacząco wzrosła i biorąc pod uwagę główne
wskaźniki makroekonomiczne oraz coraz większą
globalnie nieprzewidywalność pogody, ceny skupu zbóż w 2012 roku i latach następnych będą
ciągle atrakcyjne. Warto zatem wykorzystać tę sytuację i nieco inaczej spojrzeć na uprawę zbóż
celem jeszcze lepszego wykorzystania wynikającego z ich genetyki potencjału plonowania. Z tą
myślą w uprawie zbóż ozimych polecamy zastosowanie już jesienią stymulatora wzrostu, najlepiej
kombinacji preparatu KELPAK z cynkowym nawozem dolistnym ROOTEX.
N
a przestrzeni ostatnich dwóch lat opłacalność uprawy
zbóż znacząco wzrosła i biorąc pod uwagę główne wskaźniki makroekonomiczne oraz coraz większą globalnie
nieprzewidywalność pogody ceny skupu zbóż w 2012 roku i latach
następnych będą ciągle atrakcyjne. Warto zatem wykorzystać tę
sytuację i nieco inaczej spojrzeć na uprawę zbóż celem jeszcze
lepszego wykorzystania wynikającego z ich genetyki potencjału plonowania. Z tą myślą w uprawie zbóż ozimych polecamy zastosowanie
już jesienią stymulatora wzrostu, najlepiej kombinacji preparatu
KELPAK z cynkowym nawozem dolistnym ROOTEX.
To, że Kelpak działa bardzo korzystnie na rośliny i wymiernie
podnosi plony wielu plantatorów już się przekonało. Na podstawie
najnowszych badań ścisłych udało się udowodnić, że można Kelpak
w zbożach zastosować w niższej dawce w kombinacji z nawozem
cynkowym Rootex i również uzyskać bardzo dobre efekty stymulacji
roślin (patrz fotografie) . Należy przy tym nadmienić, że tak dobre
efekty wynikają z synergistycznego oddziaływania obu preparatów,
które nie tylko umożliwia roślinie rozwinięcie systemu korzeniowego, ale również poprawia tolerancję roślin na wahania temperatur
w okresie późnej jesieni i wczesnej wiosny. Kombinacja preparatów
Kelpak i Rootex wzmaga w roślinach procesy fotosyntezy, dzięki
czemu rośliny szybciej rosną i przed zimą są w stanie mocniej zagęścić soki komórkowe. Wszystkie te mechanizmy oddziaływania
na fizjologię roślin umożliwiają bardzo dobry rozwój roślin jesienią,
znacznie łatwiejsze zimowanie, szybszy start wiosną i wydanie
wyższych plonów. Warto przy tym pamiętać iż stymulowane za
pomocą kombinacji preparatów Kelpak i Rootex zboża są lepiej
odżywione, lepiej wykorzystują składniki pokarmowe i wodę, są
również zdrowsze co za tym idzie łatwiej je chronić!
W doświadczeniach ścisłych prowadzonych w IUNG Wrocław
zostały wykorzystane różne kombinacje stymulowania roślin pszenicy ozimej. Widać wyraźnie, że poszczególne stymulatory wzrostu
wpływają na rozwój roślin. Biorąc pod uwagę wzrost poszczególnych
parametrów jak długość korzeni, masę korzeni i masę liści (wykresy
1,2, 3) najskuteczniejszymi kombinacjami okazały się Kelpak i Kelpak
+ Rootex. Mając na uwadze najkorzystniejszy stosunek efektu do
kosztu godnym polecenia rozwiązaniem jest zdecydowanie Kelpak
+ Rootex (Wykres 4.).
KONTROLA
KELPAK
(f. 3–4 liści; 2 l/ha)
82
Wyk. 1. | Wpływ różnych wariantów stymulowania
roślin pszenicy ozimej na długość korzeni. Doświadczenie
ścisłe – IUNG Wrocław 2011
12
11
10
+ 14%
9
+ 11%
+ 13%
+ 3%
8
7
6
KONTROLA
KELPAK
\$)#*b_ùY_
2 l/ha
KELPAK
+ ROOTEX
\$)#*b_ùY_
1 + 0,4 l/ha
ROOTEX PREP. POR.
\$)#*b_ùY_ \$)#*b_ùY_
0,8 l/ha
0,8 l/ha
roślin pszenicy ozimej na masę korzeni. Doświadczenie
4,0
3,5
Fotografie |
Pokrój roślin pszenicy ozimej po
zastosowaniu różnych preparatów stymulujących. Doświadczenie
ścisłe – IUNG Wrocław 2010/11. Obserwacja 13.04.2011
3,0
+ 36%
+ 43%
+ 25%
- 7%
2,5
2,0
KONTROLA
KELPAK
\$)#*b_ùY_
2 l/ha
KELPAK
+ ROOTEX
\$)#*b_ùY_
1 + 0,4 l/ha
ROOTEX PREP. POR.
\$)#*b_ùY_ \$)#*b_ùY_
0,8 l/ha
0,8 l/ha
roślin pszenicy ozimej na masę liści (g). Doświadczenie
25
KELPAK + ROOTEX
(f. 3–4 liści; 1+0,4 l/ha)
20
15
+ 54%
+ 48%
+ 40%
+ 19%
10
5
KONTROLA
KELPAK
\$)#*b_ùY_
2 l/ha
KELPAK
+ ROOTEX
\$)#*b_ùY_
1 + 0,4 l/ha
ROOTEX PREP. POR.
\$)#*b_ùY_ \$)#*b_ùY_
0,8 l/ha
0,8 l/ha
Wyk. 4. | Koszt (zł/ha) zastosowania różnych
wariantów stymulowania roślin pszenicy ozimej
ROOTEX
(f. 3-4 liści; 0,8 l/ha)
80
70
60
50
40
30
20
PREPARAT
PORÓWNAWCZY
(f. 3-4 liści; 0,8 l/ha)
KELPAK
\$)#*b_ùY_
2 l/ha
KELPAK
+ ROOTEX
\$)#*b_ùY_
1 + 0,4 l/ha
ROOTEX
\$)#*b_ùY_
0,8 l/ha
PREP. POR.
\$)#*b_ùY_
0,8 l/ha
AUTOR
JAROSŁAW KOMAR
CHEMIROL
K ATA L O G 2 0 1 1
KE LPAK
|
1
Większa masa korzeniowa i siła wzrostu roślin
2
wzrost odporności rośliny na warunki stresowe, takie jak
przymrozki, susza, pestycydy
3
Lepsze wykorzystanie składników pokarmowych
4
Zdecydowanie wyższy plon i jakość zbioru
ZALECANY ADIUWANT
Pewniejsze
i wyższe plony
SUBSTANCJE AKTYWNE
hormony roślinne: auksyny – 11 mg/l, cytokininy – 0,031 mg/l
DZIAŁANIE
Auksyny i cytokininy są produkowane przez roślinę w ściśle określonych
proporcjach i indukują procesy zachodzące w roślinie od momentu wschodów praktycznie do końca jej życia.
Auksyny – najważniejsze hormony w roślinie! Wytwarzane głównie w młodych częściach pędu odpowiadają za wzrost wzdłużny łodyg, pobudzają
tworzenie się korzeni bocznych i włośników korzeniowych, przeciwdziałają
starzeniu się organów i zrzucaniu liści.
Cytokininy – wytwarzane głównie w systemie korzeniowym odpowiadają
za podział komórek, pobudzają tkanki do wytwarzania organów, pobudzają
powstawanie pędów bocznych, hamują procesy starzenia się roślin. Poziom
produkcji fitohormonów w roślinie jest uzależniony od wielu czynników.
Czynniki stresujące (niska temperatura, susza, choroby, szkodniki, fitotoksyczność środków ochrony) mogą poważnie zakłócić ich produkcję.
Wówczas roślina nie rozwija się prawidłowo i nie jest w stanie wydać
wysokiego plonu. Bioregulator Kelpak obniża ryzyko wpływu czynników
stresowych na roślinę a przez to na plon i jakość zbioru.
ZBOŻA JARE I OZIME
»
»
84
jesienią: od fazy 4 liści do fazy krzewienia
zalecana dawka: 2 l/ha
1
2
3
4
5
6
7
8
|
K ATA L O G 2 0 1 1
Poprawia zdolności pobierania i akumulowania składników
pokarmowych
Eliminuje negatywne efekty nierównych wschodów
Stymuluje rozwój systemu korzeniowego
Wpływa na prawidłowy rozwój roślin
Ogranicza skutki stresu
Poprawia mrozoodporność
Zwiększa plon
Poprawia zdrowotność roślin poprzez zwiększenie
odporności
ROOTEX
ZALECANY ADIUWANT
Dynamit
w korzeniu
azot (N)
w formie amonowej
7,7 % (m/m) [% masowe]
tj. 90 g/l N-amonowego
cynk (Zn)
rozpuszczalny w wodzie
8,0 % (m/m) [% masowe]
tj. 96 g/l
Środek poprawiający ukorzenienie roślin poprzez wzrost masy korzeniowej. Rootex wpływa wyjątkowo korzystnie na wzrost i plonowanie rośliny.
Płynny nawóz mikroelementowy polecany w uprawach rzepaku, zbóż,
kukurydzy oraz roślin strączkowych i nowo posianych traw.
ZAKRES, TERMINY STOSOWANIA I DAWKI
RZEPAK JARY I OZIMY
»
»
»
Rzepak ozimy traktować jesienią, jary wiosną.
ZBOŻA JARE I OZIME
»
»
Stosować wiosną lub jesienią, od fazy piórkowania do końca krzewienia.
Zalecana dawka 0,8 l/ha.
KUKURYDZA
»
»
Zalecana dawka 1,0-1,2 l/ha.
ZIEMNIAKI
»
»
Stosować w fazie od dwóch liści właściwych do momentu przed
zawiązaniem bulw.
Zalecana dawka: 0,9-1,0 l/ha.
TRAWA
»
»
Stosować w fazie od dwóch liści do początku krzewienia.
Zalecane opryskiwanie: średniokropliste lub drobnokropliste.
85
Jesienny program
ochrony plantacji zbóż
CROPVIT Mn
CROPVIT Cu
ZBOŻE TOTAL EXTRA
Nawozy dolistne gwarantują prawidłowy rozwój
jesienny, dobre przezimowanie. Zrównoważony
stosunek NPK i wysoka zawartość miedzi i
manganu to pewny i wysoki plon
ROOTEX
KELPAK
Bioregulator wzrost poprawiający jesienny
rozwój roślin, a w szczególności rozwój systemu
korzeniowego
IZOFARM + SAPER + chlorosulfuron
PREMIS
Bardzo bezpieczna dla
rośliny uprawnej zapora
fungicydowa o działaniu
systemicznym; zapewnia
pełną ochronę młodej siewki
86
Powschodowy wariant jesiennej ochrony herbicydowej gwarantujący
pełne spektrum zwalczanych chwastów. Niszczy wszystkie chwasty
uciążliwe: miotłę zbożową, przytulię czepną, chwasty rumianowate, maki,
przetaczniki, jasnoty. Najlepsze rozwiązanie eliminujące fiołka polnego,
który stanowi jedno z większych zagrożeń w okresie jesiennym
JESIEŃ 2011

ADIUWANTY
WIĘKSZA PEWNOŚĆ
DZIAŁANIA PESTYCYDÓW
Adiuwanty:
większa pewność
działania
pestycydów
Na efektywność zabiegów ochrony roślin wpływa wiele czynników, które
jednocześnie mogą powodować obniżenie skuteczności preparatu.
Jeżeli zależy nam na osiągnięciu większej efektywności zabiegu, warto
zastosować odpowiednio dobrany adiuwant (wspomagacz).
G
łówną funkcją adiuwantów jest zwiększenie ilości substancji
aktywnej w miejscu działania oraz wzrost ilości cieczy na
powierzchni liścia, co znacznie poprawia wnikanie preparatów przez jego struktury. Dodatek wspomagaczy zabezpiecza
działanie środków ochrony roślin przed niekorzystnymi warunkami
atmosferycznymi, takimi jak niska wilgotność powietrza czy duże
wahania temperatury.
Środki ochrony roślin poddawane są procesom formułowania,
w wyniku czego otrzymujemy odpowiednią formulację zawartą
w produkcie handlowym. Zawiera ona zarówno właściwą formę chemiczną substancji aktywnej (np. sole, estry), jak i szereg substancji
wspomagających. Bardzo ważnym elementem każdej formulacji są
substancje dodatkowe wpływające na poprawę retencji (zatrzymanie
kropel na liściu) oraz ułatwiające wnikanie substancji aktywnych
do komórek roślinnych. Są to te same substancje, które występują
w składzie adiuwantów aktywujących dostępnych na rynku. Często
zawartość tych substancji w formulacji jest niewystarczająca, dlatego w wielu przypadkach bardzo korzystny jest dodatek adiuwantów
opartych o różne substancje np. organosilikony, metylowane estry.
Obniżając znacznie dawkę preparatu lub stosując ją w dolnym
zakresie z zalecanych, wprowadzamy do cieczy opryskowej mniej
substancji poprawiających aktywność pestycydu i właśnie wtedy
dodatek adiuwantów aktywujących ma największy wpływ na poprawę jej skuteczności.
Jedną z ważniejszych grup wspomagaczy są surfaktanty (substancje powierzchniowo czynne). Wpływają one na obniżenie napięcia powierzchniowego cieczy opryskowej, zwiększają przyczepność
kropel i zwilżalność powierzchni; rozpuszczają się dobrze w wodzie
i tłuszczach. Odpowiednie dobranie tych parametrów czyni tę grupę
adiuwantów bardziej uniwersalną. Dlatego też zaleca się ich stoso-
88
wanie z wieloma herbicydami, fungicydami i insektycydami wówczas,
gdy istnieje potrzeba bardzo dokładnego pokrycia powierzchni roślin
i gdy takie wskazówki znajdują się w etykiecie-instrukcji stosowania
środka ochrony roślin. Surfaktanty z grupy organosilikonowych
(Asystent+) powodują rozpływanie się cieczy użytkowej po obu
stronach liści, w wyniku czego uzyskuje się bardzo dobry efekt
pokrycia. substancje wnikają do rośliny przez przestwory w kutykuli
(warstwa wosku na liściach), ale również przez aparaty szparkowe.
Kolejną istotną grupą wspomagaczy są modyfikowane oleje
roślinne, np. metylowane estry oleju rzepakowego (Partner+), które
w jeszcze większym stopniu ułatwiają rozpuszczalność wielu herbicydów, przez co poprawiają wnikanie substancji aktywnej do komórek
roślinnych bezpośrednio przez pokrywającą chwasty warstwę wosku.
W badaniach przeprowadzonych na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, pod merytoryczną opieką Łukasza Sobiecha,
wykazano korzystny wpływ adiuwantów na skuteczność działaniawielu substancji aktywnych pestycydów. W specjalnie stworzonych
warunkach – nieodpowiednich do stosowania herbicydów – zastosowano preparat z grupy regulatorów wzrostu (szczególnie wrażliwy
na np. niskie temperatury). Zalecana dawka herbicydu w takich
warunkach charakteryzowała się znacznie obniżoną skutecznością chwastobójczą. Jednak dodatek adiuwantów Asystent+ oraz
Partner+ powodował zwiększenie skuteczności herbicydu do poziomu porównywalnego z dawką wielokrotnie wyższą.
W doświadczeniu badano również wpływ dawki adiuwantów na
skuteczność herbicydów.
Najwyższą skuteczność uzyskano, stosując wspomagacz Partner+ w dawce 1,0 l/ha oraz Asystent+ w dawce 0,1% (100 ml na 100
litrów wody). Obniżone o połowę dawki adiuwantów powodowały
niewielki spadek skuteczności, jednak nadal była ona na dużo wyższym poziomie niż herbicyd bez dodatku wspomagacza. Podobne
wyniki uzyskano, stosując dodatek adiuwantów do graminicydów
(herbicydy zwalczające chwasty jednoliścienne np. rzepaku).
ADIUWANT Y
|
K ATA L O G 2 0 1 1
CIECZ ROBOCZA BEZ DODATKU
ADIUWANTA
CIECZ ROBOCZA Z DODATKIEM ADIUWANTA
Dodatek adiuwanta
ASYSTENT+ pozwala
na zwiększenie pokrycia
powierzchni blaszki
liściowej cieczą roboczą.
Dzięki temu preparat
wnika przez większą
powierzchnię liści.
KONTROLA
Roztwór roboczy
z dodatkiem
adiuwanta ASYSTENT+
szybciej wnika do
tkanek roślinnych,
docierając do wiązek
przewodzących,
którymi jest
rozprowadzany
„
KONTROLA
Dodatek
wspomagaczy zabezpiecza
działanie środków ochrony
1
roślin przed niekorzystnymi
warunkami atmosferycznymi,
takimi jak niska wilgotność
2
Szybkość przemieszczania się
substancji czynnej w roślinie
przy aplikacji punktowej cieczy
roboczej, bez 1 i z dodatkiem
adiuwanta ASYSTENT+ 2
powietrza czy duże wahania
temperatury.
K ATA L O G 2 0 1 1
1
2
ASYSTENT+
3
4
5
6
7
|
ADIUWANT Y
Umożliwia idealne pokrycie cieczą opryskiwanych roślin
nawet w bardzo zagęszczonym łanie
Ułatwia i przyspiesza wnikanie substancji aktywnych
do wnętrza roślin
Poprawia skuteczność preparatów
Umożliwia obniżenie dawki cieczy roboczej na hektar
Zwiększa odporność na zmywanie
Pozwala obniżyć koszty zabiegów pestycydowych
Mniejsza ilość cieczy opryskowej przy wysokiej skuteczności
zabiegu
Dobry asystent
lepsza wydajność
SUBSTANCJA AKTYWNA
KOPOLIMER SILIKONOPOLIESTROWY – 180 g w 1 litrz
Unikatowy w swojej formulacji organosilikonowy surfaktant – preparat
zwilżający, zwiększający przyczepność i znacząco poprawiający wnikanie
pestycydów w głąb rośliny.
SZCZEGÓLNIE POLECANY DO:
»
»
»
grupy herbicydów totalnych opartych o glifosat,
herbicydów opartych o sole słabych kwasów,
fungicydów i insektycydów w sytuacjach, kiedy zależy nam na dobrym
pokryciu cieczą opryskową.
STOSOWANIE – DAWKI
Preparat polecamy stosować w dawce 50–100 ml na ha przy dawce wody
do 200 l na ha.
Fot. |
Wpływ adiuwantów na pokrycie cieczą roboczą
opryskiwanej powierzchni
ASYSTENT+
90
ADIUWANT Y
1
2
3
4
5
6
|
K ATA L O G 2 0 1 1
Umożliwia idealne pokrycie cieczą opryskiwanych roślin
nawet w bardzo zagęszczonym łanie
Poprawia przyczepność roztworu roboczego do liści roślin
Ułatwia i przyspiesza wnikanie substancji aktywnych
do wnętrza roślin
Poprawia skuteczność preparatów
Zwiększa odporność na zmywanie
Stworzony w nowej technologii – charakteryzuje się wyższą
skutecznością w stosunku do adiuwantów pochodzenia
mineralnego
PARTN E R+
Dobry partner
wspomaga efektywnie
SUBSTANCJA AKTYWNA
Zawiera 82,5% estrów metylowych kwasów tłuszczowych oleju rzepakowego z wbudowanym silikonowym środkiem rozpływającym i emulgatory.
Najnowszej generacji adiuwant olejowy o podwyższonej wydajności.
Preparat przeznaczony do stosowania z pestycydami, poprawiający ich
przyczepność oraz wnikanie.
SZCZEGÓLNIE POLECANY DO:
»
»
»
»
grupy herbicydów sulfonylomocznikowych,
preparatów z grupy graminicydów,
fungicydów i insektycydów w sytuacjach, kiedy zależy nam na dobrym
pokryciu cieczą opryskową i zwiększonej przyczepnościsubstancji
czynnej oraz aktywnym wnikaniu do wnętrza blaszki liściowej,
inhibitorów syntezy barwników (trójketony).
STOSOWANIE – DAWKI
Preparat polecamy stosować w dawce 0,5–1,0 l na ha przy dawce
wody do 200–300 l na ha.
PARTNER+
WODA
91
Notatnik
Notatnik
Notatnik

katalog - Flora Praszka

Transkrypt

Podobne dokumenty