Adam Bernard Mickiewicz - uważamy go za największego poetę

Adam Bernard Mickiewicz - uważamy go za największego poetę romantyzmu.
Urodził się w Wigilię Bożego Narodzenia w 1798 r. w Nowogródku lub Zaosiu. Był synem
adwokata i komornika sądowego Mikołaja oraz Barbary z Majewskich, córki ekonoma.
Edukację rozpoczął w 1807 r. w szkole prowadzonej przez dominikanów. Po jej ukończeniu
we wrześniu 1815 r., opuścił rodzinne strony, by studiować na Uniwersytecie Wileńskim.
Gdy miał 16 lat, stracił ojca. Na trzecim roku studiów założył wraz z przyjaciółmi
„Towarzystwo Filomatów”. Pamiętając o tym, nietrudno zrozumieć nastrój smutku
i osamotnienia, w jaki popadł Mickiewicz po wyjeździe z Wilna.
Po ukończeniu studiów musiał, bowiem objąć stanowisko nauczyciela w szkole
i został wówczas skierowany do Kowna. Latem 1820 r. przeżył wielką młodzieńcza miłość do
Maryli Wereszczakówny, narzeczonej Wawrzyńca Puttkamera. Poeta często bywał w jej
rodzinnym majątku, w Tuhanowiczach. Nieszczęśliwe uczucie Mickiewicza do Maryli
znalazło odbicie w wielu utworach, między innymi w wierszach. Sytuację poety pogorszyła
bolesna wieść o śmierci matki. W tym ciężkim okresie powstały pierwsze ballady,
Mickiewicz zaczął też pracę nad II częścią Dziadów. Wiosną 1822 r. ukazał się pierwszy
zbiór wierszy Mickiewicza zatytułowany Poezje, w którym znalazły się Balladyny i romanse
oraz programowa przedmowa O poezji romantycznej. Rok później wydany został drugi tom
Poezji.
Wkrótce potem nastąpiły dramatyczne wypadki – poeta stał się ofiarą politycznych
prześladowań. Został aresztowany za przynależność do tajnego Związku Filomatów oraz
skazany na zesłanie w głąb Rosji. W październiku 1824 r. opuścił Litwę. Duże znaczenia
miała również znajomość poety z Karoliną Sobańską. Wkrótce nastąpiła zmiana decyzji
władz i nakazano poecie, według własnego uznania, wybór nowego miejsca pobytu i pracy.
Mickiewicz udał się, do Moskwy i przyjął stanowisko urzędnika w biurze. Kolejny rok
spędził w Petersburgu, gdzie został wydany Konrad Wallenrod.
Od momentu upadku powstania listopadowego, w którym nie brał udziału,
najważniejsza staje się dla niego rola poety narodowego, a w swoim pisarstwie widzi
obowiązek oraz służbę. Pisze III część Dziadów, Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa
polskiego oraz Pana Tadeusza. W tych utworach poeta podejmuje walkę o przyszłość swego
narodu. W lipcu 1834 r. żeni się z Celiną Szymanowską, z którą ma sześcioro dzieci.
W październiku, na wieść o wybuchu wojny rosyjsko - tureckiej, Mickiewicz chciał
zorganizować legion, który walczyłby przeciwko Rosji. Wyruszył do Stambułu,
w którym zamieszkał w fatalnych warunkach. Było to najprawdopodobniej przyczyną jego
śmierci w wyniku zarażenia cholerą. Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855 r. Rok
później jego prochy zostały sprowadzone do Paryża. Ostatecznie złożono je w podziemiach
katedry wawelskiej.