Człowiek, jakiego potrzebuje Bóg

Człowiek, jakiego potrzebuje Bóg
Jezus przyszedł na świat, aby ludzie mieli życie i to w obfitości. Pragnienie życia dla ludzi
jest wolą Ojca, który tak umiłował świat, że Syna swego dał, aby każdy kto w Niego wierzy nie
zginął. Syn Boży jasno określił swoją misję, jako pełnienie woli Ojca. W tym też celu starał
się przekonać ludzi, że Bóg swego Syna posłał nie po to, by świat potępił, ale zbawił.
Wszystko, co czynił Jezus była dla naszego zbawienia. Dopełnieniem zbawczych czynów
Jezusa była śmierć na krzyżu, na Golgocie, a potem Zmartwychwstanie.
Wstępując do nieba powiedział do uczniów, że mają iść i głosić Ewangelię. Apostołowie
dobrze zrozumieli te słowa Jezusa, gdyż już w czasie swej publicznej działalności: powołał
dwunastu, żeby z nim byli i żeby ich wysyłać by zwiastowali Ewangelię /Mk 3.14/. Jezus
chciał, by z Jego posłannictwem dotarli do wszystkich ludzi. On do tego ich przygotowywał
i taką wizję im przekazał. Uczniowie Pana mieli więc świadomość, że ich Mistrz pragnie
dotrzeć do wszystkich na drodze pomnażania uczniów.
O tej wizji Pana pisze św. Paweł Apostoł do Tymoteusza, jako „ostatnią wolę”. Oto te słowa.
A co usłyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to przekaż ludziom godnym
zaufania, którzy będą zdolni innych nauczać.” (2Tym. 2.2)
Zwrot w drugiej osobie liczby pojedynczej podkreśla ważność jednostki, której tkwią
ogromne możliwości. Jezus ukazuje to w słowach do Piotra: Ty jesteś Szymon, będziesz
nazywał się Kefas. Ty będziesz jak skala. W tych słowach Jezus widzi człowieka, nie takim
jakim był, czy jest, ale jaki będzie w przyszłości.
Ty usłyszałeś ode mnie – ten zwrot podkreśla ważność osobistego kontaktu, wzajemnego
zaufania… Św. Paweł pisze do wiernych w Filippi, kiedy jest w więzieniu: Kiedy Tymoteusz
przybędzie, ja sam będę pośród was, jak, gdyby obecny.
Przekaż – sugeruje dawanie czegoś jednej osobie przez drugą. Mowa tu o powierzeniu
świętego depozytu. Paweł mówi do Tymoteusza: „Jesteś moim uczniem. Taki jest związek
między mną, a tobą. Teraz, sam z kolei nauczając, wejdź w taką relację z innymi”.
Czynienie uczniów to nie tylko sprawa przekazu wiedzy, ale ważniejsze jest to, czym
jesteśmy. Jak pięknie o tym pisze św. Paweł do Tymoteusza.
Ty poszedłeś za moją nauką, za moim sposobem życia, za moimi dążeniami, za moją
wiarą, wyrozumiałością, miłością, cierpliwością, za moimi prześladowaniami
i cierpieniami” (2 tym. 3.10-11)
Jest to spis tego, co św. Paweł przekazał Tymoteuszowi, a on miał przekazać ludziom
godnym zaufania. Godni zaufania – w tym kryje się tajemnica powodzenia lub porażki
w kształceniu uczniów. Takim ludziom należy przekazywać depozyt wiary.
Dobrocią swą chełpi się wielu, lecz męża pewnego któż znajdzie?/Prz. 20.6/
Albowiem oczy Pana obiegają całą ziemię, by wspierać tych, którzy mają wobec Niego serce
szczere. /2Krn.16.9/
Innych nauczać - tu proces czynienia uczniów nabiera rozmachu… W nauczanie tych
„innych” trzeba włożyć całe swe życie, by osiągnąć głębię przekazu. Od procesu pomnażania
stanowi jedyny sposób, w jaki nakaz Chrystusa może być wykonany. Jeśli rzeczywiście w
pomnażaniu uczniów najważniejszym elementem jest oparcie się na ludziach godnych
zaufania, to poszukajmy odpowiedzi: Jakimi cechami powinna się cechować osoba godna
zaufania?
1) Celem swoje go życia uczynił cel nakazany przez Boga w Piśmie Świętym
Szukajcie Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane /Mt.
6.33/
1
Oto dwie rzeczy, które powinni szukać wierzący: Królestwa i sprawiedliwości. Godny
zaufania to ktoś, kto za cel swego życia uczynił rzeczy niewidzialne, nieprzemijające,
wieczne.
2) Jest gotów wypełnić w swoim życiu wolę Boga za każdą cenę
Weź udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa. Nikt walczący
po żołniersku nie wikła się w kłopoty około zdobycia utrzymania, żeby się spodobać temu, kto
go zaciągnął./2 Tym.2.3-4/
Raz oddawszy swe życie na rzecz celu wyznaczonego przez Boga, za wszelką cenę nie
pozwala siebie zwieść i usidlić urokom świata. Tu chodzi o zdolność, gotowość, poświęcenia
tego co jest nam drogie, dla wypełnienia woli Bożej
Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam
mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała –
w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne /Flp. 3.18-19/
3) Otacza miłością Słowo Boże
Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je,
a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą
i radością serca mego.
Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną,
Panie, Boże Zastępów! /Jr.15.16/
4) Jest gotów służyć innym
Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym
sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na
wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje
życie na okup za wielu»./Mt.20.26-28/
Postawa usługującego, aż do jakiego stopnia widać we Wieczerniku.
5) Nie pokłada ufności w ciele
Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz
Bogu, który wskrzesza umarłych /2Kor.1.9/
Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo
przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać - nie. /Rz.7.18/
Nie można przypisywać sobie tego, co osiągamy i zdobywamy
6) Nie dąży do niezależności
Nie może być samotnikiem, odmawiającym współpracy z innymi..
7) Odnosi się do ludzi z miłością
Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, lecz On nas umiłował i posłał Syna
swego, jako przebłaganie za nasze grzechy /1J.4.10/
Pobożny to ktoś kto jest podobny do Boga, czyli kto kocha ludzi.
8) Wystrzega się zgorzknienia
Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę,
nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni,/ Hbr. 15.16/
Dlaczego? Niezdrowa rywalizacja, zanik zrozumienia z innymi, poczucie, że zostałem
potraktowany niesprawiedliwie
2
9) Potrafi panować nad swoim postępowaniem
Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden
tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do
zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś
nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakbym zadawał ciosy
w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam
przypadkiem nie został uznany za niezdatnego. /1Kor.9.24-27/
Oprzeć się pokusie, wierny postanowieniom, zdyscyplinowany.
Podsumowanie
Człowiekiem godnym zaufania nie może stać się „chrześcijanin niedzielny” – tak uważa
Walter Henrichsen – ale ktoś kto stosuje się do Pisma Świętego w każdej dziedzinie swego
życia. Życie ucznia Chrystusa opiera się na dyscyplinie, bo życie chrześcijanina nie jest łatwe.
Tu chodzi o to by trwać przy wyznaczonym sobie celu życia.
3