Historia Katedry Konstrukcji Budowlanych
Transkrypt
Historia Katedry Konstrukcji Budowlanych
Katedra Konstrukcji Budowlanych powstała z połączenia jednostek dydaktycznych zajmujących się konstrukcjami betonowymi i metalowymi. Początki sięgają 1956 roku, kiedy powołano Zespół Konstrukcji Żelbetowych i Prefabrykacji którego kierownikiem był doc. dr inż. Wiesław Nowara. W tym roku powstało również Laboratorium Materiałów Budowlanych (przy ul. Grunwaldzkiej) a w trzy lata później zespół dydaktyczny materiałów budowlanych. W 1965 roku obok Zespołu Konstrukcji Żelbetowych i Prefabrykacji utworzono Zespół Konstrukcji Metalowych, którego kierownikiem został doc. dr hab. inż. Czesław Bramski. W 1967 roku zorganizowane zostało laboratorium konstrukcji metalowych. Struktura tych zespołów przetrwała do czasu powołania Wydziału Budownictwa Lądowego Wyższej Szkoły Inżynierskiej. W 1966 roku na Wydziale Budownictwa Lądowego rozpoczęto kształcenie w systemie studiów inżynierskich dziennych na kierunku Budownictwo, a w 1973 r. w systemie studiów magisterskich. W roku 1980 powołano na kierunku Budownictwo specjalność konstrukcje budowlane i inżynierskie. Z chwilą powołania Politechniki Białostockiej a w następstwie Instytutu Budownictwa Lądowego, tj. od 1974 r., utworzony został Zakład Konstrukcji Budowlanych i Inżynierskich, którym kierował doc. dr inż. Wiesław Nowara. W ramach tego Zakładu działały trzy zespoły: Konstrukcji Metalowych, Konstrukcji Betonowych i Technologii. W roku 1979 kierownictwo Zakładu objął doc. dr hab. inż. Ryszard Kowalczyk, a w roku 1981 dr inż. Jerzy Wiensko. W grudniu 1982 roku kierownikiem Zakładu został doc. dr hab. inż. Czesław Bramski. prof. dr hab. inż. Czesław Bramski (1924- 2001) doc. dr inż. Wiesław Nowara (1924-2014) Interesujące mogą być tytuły pierwszych prac doktorskich: -Wiesław Nowara: Studium wpływu wilgotności na wytrzymałość betonów (pierwszy doktorat w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej na Wydziale Budownictwa), -Wanda Nazarko: Nośność graniczna niektórych typów belek hybrydowych, -Czesław Miedziałowski, Stanisław W. Piotrowski: Zagęszczanie pewnych mieszanek betonowych przez wibrosztychowanie i wibroubijanie z zastosowaniem pulsatora pneumatyczno-hydraulicznego, -Mikołaj Syczewski: Zakotwienie prętów stalowych w elemencie betonowym w złożonym stanie naprężeń, -Jerzy Wiensko: Pneumatyczne wibrowanie betonu. Oraz pierwsza obroniona praca habilitacyjna: Czesław Bramski: Obrotowo-symetryczne zbiorniki kroplokształtne. Kadra dydaktyczna tego okresu to: dr inż. Mikołaj Syczewski, dr inż. Wiesław Nowara, dr inż. Andrzej Łapko, dr inż. Wanda Nazarko, dr inż. Michał Bołtryk, dr inż. Czesław Miedziałowski, dr inż. Stanisław Tkaczyk, mgr inż. Borzuchowski, mgr inż. Andrzej Tanajewski, mgr inż. Piotr Szulga, mgr inż. Danuta Tomaszewska, dr inż. Stanisław Piotrowski (zmarł wkrótce po uzyskaniu doktoratu), Kazimierz Zubrycki, Igor Grycuk, Remigiusz Wiktorski. Najdłużej pracujący pracownicy techniczni to: inż. Jerzy Sobolewski, inż. Stefan Danecki, inż. Czesław Kietliński, inż. Jan Kapturek, inż. Leontyna Siwik, Wiaczesław Puczyński, Teodor Sokołowski, Mieczysław Michalczuk, Aleksander Sarajew, Leonidas Koniuch, Zygmunt Konopacki, później mgr inż. Wojciech Konopacki, mgr inż. Mirosław Tołkacz, sekretariat - Anna Żarnowska. Zebranie Zakładu Konstrukcji Metalowych (1995 r.),od lewej: dr inż. Agnieszka Jabłońska-Krysiewicz, dr inż. Ireneusz Ligocki, prof. dr inż. Jan Bródka, prof. dr hab. inż. Czesław Bramski Od lewej: mgr inż. Mirosław Tołkacz, Wiaczesław Puczyński, dr inż. Mariusz Gnatowski, prof. dr hab. inż. Andrzej Łapko Na początku lat 80-tych pracowaliśmy na II piętrze budynku przy Sosnowej, w piwnicy budynku głównego i przybudówkach było laboratorium, którego wiodącym tematem badawczym były zagadnienia związane z wiórobetonem. Jesienią roku 1981 zaczynają się strajki studenckie, popierane przez część nauczycieli. To trudny czas - wydaje się, że wszyscy chcą dobrze – widzą tylko różne drogi. Po ogłoszeniu stanu wojennego trzeba pilnować budynku na Sosnowej, co prawda nie wiadomo przed kim. Dyżury były nawet całodobowe. W katedrze zatrudnia się mgr inż. Aleksander Wawrusiewicz, rok później zasila ją też dr inż. Jerzy Szlendak. Katedra zostaje przeniesiona i ulokowana na parterze budynku przy ul. Krakowskiej, przy czym laboratorium w pomieszczeniach piwnicznych. W 1985 roku z Białostockiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego przechodzi do Katedry mgr inż. Ireneusz Ligocki oraz zatrudnieni zostają: mgr inż. Waldemar Cwalina i mgr inż. Jarosław Bujnowski. Dr inż. Jerzy Szlendak przenosi z COBPKM „Mostostal” Warszawa ideę badań połączeń węzłów konstrukcji stalowych z rur prostokątnych oraz inicjuje budowę stendu badawczego umożliwiającego ich realizację. pomieszczeniach piwnicznych Stend wykonany zostaje w budynku przez zespół: dr inż. Jerzy Szlendak, mgr inż. Ireneusz Ligocki oraz inż. Czesław Kietliński wraz z Pracownikami Laboratorium. Habilitacje uzyskują Czesław Bramski i Michał Bołtryk. Pierwszy przejmuje kierownictwo katedry, drugi tworzy nową katedrę o bardziej technologicznym profilu. Czesław Miedziałowski przenosi się do Katedry Mechaniki Budowli. Kadra profesorska katedry zostaje zasilona przez prof. Mieczysława Rybaka – wieloletniego dyrektora Instytutu Badawczego Dróg i Mostów w Warszawie, współpracę z katedrą kontynuują takie znakomite autorytety jak prof. Wiesław Stachurski – filar polskiego żelbetu i prof. Ryszard Kowalczyk – światowy autorytet w dziedzinie budynków wysokich. W laboratorium Katedry na nowo wybudowanym stendzie prowadzone są badania węzłów podatnych (mgr. inż. I. Ligocki, mgr inż. Jarosław Bujnowski, dr inż. Jerzy Szlendak – kierownik tematu) oraz belek z otworami (mgr inż. Waldemar Cwalina, dr inż. Wanda Nazarko). W dwu przypadkach kończą one się doktoratami: I. Ligockiego (1992) i W. Cwaliny (1994). W obu przypadkach promotorem był Prof. Czesław Bramski.. Zakupiony zostaje system rejestracji pomiarów „Vishey 4000’, wspomagający przez wiele lat dalsze programy badawcze. W roku 1990 zostaje zatrudniony w Katedrze mgr inż. Mirosław Broniewicz, W 1989 roku powołano Katedrę Konstrukcji Budowlanych pod kierunkiem prof. dr hab. inż. Czesława Bramskiego, w ramach której utworzono Zakład Konstrukcji Betonowych, którego szefem został doc. dr hab. inż. Andrzej Łapko. W roku 1993 w miejsce istniejącej Katedry Konstrukcji Budowlanych w Instytucie Inżynierii Budowlanej zostały powołane dwie katedry o nazwach: Katedra Konstrukcji Metalowych, pod kierownictwem prof. Czesława Bramskiego i Katedra Konstrukcji Betonowych, pod kierownictwem prof. Andrzeja Łapko, co miało związek z uzyskaniem przez niego habilitacji. Od tej pory przez kilkanaście lat obie jednostki funkcjonowały oddzielnie. Zaplecze laboratoryjne zostaje przeniesione z budynku przy ul. Krakowskiej do hali Wydziału Mechanicznego przy ul. Wiejskiej. Z inicjatywy Prof. Andrzeja Łapko, na podstawie projektu dr inż. Jerzego Szlendaka zostaje wykonana konstrukcja dużego stendu, na którym prowadzono w następnych latach wiele projektów badawczych. W roku 1995 zostaje zatrudniona w Katedrze mgr inż. Agnieszka Jabłońska oraz mgr inż. Michał Baszeń, który przechodzi później do Katedry Mechaniki Budowli. prof. dr hab. inż. Wiesław Stachurski (1926-2009) prof. dr hab. inż. Andrzej Łapko(1949-2015) W 1994 roku Katedra Konstrukcji Metalowych, w związku z odejściem na emeryturę kierownika tej jednostki prof. Czesława Bramskiego, została przemianowana na Zakład Konstrukcji Metalowych. Obowiązki kierownika zostały powierzone dr inż. Ireneuszowi Ligockiemu. W ramach Zakładu funkcjonowały dwa laboratoria: Konstrukcji Metalowych i Wytrzymałości Materiałów. W 1995 roku w zakładzie został zatrudniony prof. dr inż. Jan Bródka z Politechniki Łódzkiej. W 1996 roku został kierownikiem Zakładu Konstrukcji Metalowych, który na jego wniosek przemianowano na Katedrę Konstrukcji Stalowych. Pod koniec 1997 roku stanowisko kierownika Katedry objął zatrudniony wcześniej dr hab. inż. Rafał Garncarek – Prof. PB. Pełnił tę funkcję do 2000 roku. W roku 1999 zostaje zatrudniony w Katedrze mgr inż. Tomasz Dziatkowski. W latach 2000 – 2007 funkcję kierownika Katedry sprawował dr inż. Ireneusz Ligocki. Pod jego kierunkiem w latach 2000 – 2003 skonstruowano unikalny system obciążeń „Hysdozok”. Zbudowano go od podstaw wysiłkiem polskich inżynierów – głównego wykonawcy „Hydrol” z Wrocławia oraz zespołu KKS (dr I. Ligocki, inż. Cz. Kietliński, mgr T. Dziatkowski). Był to wówczas jedyny w kraju i jeden z dwóch w Europie zespół 10 sterowanych komputerowo siłowników. W latach 2000 – 2007 zrealizowano w katedrze 6 dużych programów eksperymentalnych w tym 3 kilkuletnie granty. Pierwszy z nich wykonał zespół: dr I. Ligocki, mgr T. Dziatkowski, dr hab. R, Garncarek, drugi - dr J. Szlendak, dr hab. R. Garncarek, mgr T. Dziatkowski, a trzeci mgr A. Jabłońska – Krysiewicz, która z sukcesem zamknęła przewód doktorski. Dzięki finansowemu wsparciu pierwszego z grantów zmodernizowano bazę laboratoryjną w tym system pomiarowy „Vishea” oraz zaprojektowano (dr I. Ligocki) i skonstruowano automatyczny system przesuwu siłowników współpracujący z systemem „Hysdozok”. W świetle licznych publikacji pracowników Katedry na podkreślenie zasługuje działalność wydawnicza dr inż. M. Broniewicza, który był współautorem dwóch monografii i poradnika dla projektanta konstrukcji stalowych oraz dr I. Ligockiego – współautora dwutomowej monografii nt. połączeń i węzłów w konstrukcjach stalowych. W tym okresie powstał także zarys przyszłego zaplecza laboratoryjno - dydaktycznego Katedry w projektowanym budynku „C” w tym zaproponowana przez dr I. Ligockiego koncepcja podłogi siłowej – zrealizowana ostatecznie ze zmianami w nowowybudowanej Hali WBiIŚ. Obszar zainteresowań Katedry (a wcześniej Zakładu) obejmował m.in. teoretyczno-eksperymentalne badania z zakresu: oceny podatności węzłów i jej wpływu na zachowanie się konstrukcji, współpracy konstrukcji z obudową, analizy stanów granicznych stalowych elementów oraz konstrukcji z kształtowników giętych na zimno. Promocje doktorskie z konstrukcji stalowych uzyskują Mirosław Broniewicz (1996) i Agnieszka Jabłońska – Krysiewicz (2006). W roku 1999 Katedrę Konstrukcji Betonowych przekształcono w Katedrę Konstrukcji Betonowych i Murowych. Ostatnia zmiana spowodowana została rozszerzeniem zakresu nauczanych przedmiotów o konstrukcje murowe, zespolone i drewniane, prowadzone przez posiadającego bogaty staż projektowo-wykonawczy dr inż. Mikołaja Maleszę. W ramach Katedry Konstrukcji Betonowych funkcjonowało Laboratorium Konstrukcji Betonowych i Sprężonych, zlokalizowane w części C budynku Wydziału Mechanicznego. Rosnąca pozycja naukowa prof. Andrzeja Łapko i jego zainteresowania naukowe zmotywowały kolejnych nowych pracowników dydaktycznych do pracy pod jego kierunkiem. W ramach jednych z pierwszych grantów powstały prace doktorskie Mariusza Gnatowskiego (1998), Jolanty Prusiel (1998) oraz Nizara Labada (1995) – doktoranta z Syrii. Wybitne podręczniki autorstwa prof. W. Stachurskiego i prof. A. Łapko stają się podstawą nauczania projektowania konstrukcji żelbetowych we wszystkich uczelniach w kraju, jak również są szeroko wykorzystywane w praktyce projektowej. Dzięki pracom naukowo-badawczym A. Wawrusiewicza i M. Kosior-Kazberuk obszar zainteresowań naukowych katedry rozszerzył się o zagadnienia trwałości konstrukcji. Powstały nowe stanowiska badawcze do oceny odporności betonu na oddziaływania środowiskowe. W Katedrze Konstrukcji Betonowych i Murowych stopnie doktora nauk technicznych uzyskują Marta Kosior – Kazberuk (2002, w efekcie grantu promotorskiego), potem Barbara Sadowska – Buraczewska (2004, w efekcie grantu promotorskiego) i Robert Grygo (2014) i Jarosław Malesza (2005), który odchodzi do sąsiedniej katedry. Losy obu jednostek łączą się ponownie 1 marca 2007 roku, kiedy w miejsce zlikwidowanych: Katedry Konstrukcji Betonowych i Murowych oraz Katedry Konstrukcji Stalowych powołana zostaje Katedra Konstrukcji Budowlanych. Po roku 2010 pojawiają się nowi pracownicy: Andrzej Baj, Julita Krassowska i Rafał Wasilczyk. Zaszczytne stopnie doktora habilitowanego uzyskują: Jerzy Szlendak (2008), Marta Kosior – Kazberuk (2014) oraz Mirosław Broniewicz (2015). Do grona pracowników KKB dołącza prof. dr hab. inż. Viktar Tur. W 2015 roku Laboratorium Konstrukcji Budowlanych zostało przeniesione do nowo wybudowanej hali w budynki INNO-EKO-TECH, wyposażonej między innymi w rozbudowany stend badawczy, podłogę siłową, suwnicę, szereg najnowocześniejszych urządzeń badawczych. Laboratorium, którego inicjatorem był prof. dr hab. inż. Andrzej Łapko, pozwala na prowadzenie badań na poziomie światowym. Kierownikiem Katedry do 2015 był prof. dr hab. inż. Andrzej Łapko. Po śmierci Profesora jego obowiązki przejmuje dr hab. inż. Marta Kosior – Kazberuk. Katedra stawia na ciągły rozwój poprzez realizowanie prac badawczych, publikowanie wyników badań w renomowanych czasopismach, poszerzanie wiedzy w zakresie nowoczesnych konstrukcji budowlanych, liczne staże naukowo-badawcze w kraju i za granicą. Realizowane są następujące specjalności naukowo-badawcze: - badanie doświadczalne obiektów w skali naturalnej, - teoria konstrukcji betonowych i sprężonych, - trwałość i zagadnienie korozji konstrukcji z betonu, - teoria obliczeń zbiorników na ośrodki sypkie, - analiza redystrybucji sił wewnętrznych i odkształceń konstrukcji budowlanych, - konstrukcje stalowe z rur prostokątnych z uwzględnieniem ich stateczności i podatności połączeń, - konstrukcje cienkościenne i oprogramowanie projektowania konstrukcji stalowych, - konstrukcje cienkościenne z rur prostokątnych, - nowoczesne konstrukcje budynków szkieletowych, konstrukcje o przykryciach strukturalnych, - lekkie hale stalowe, - badanie konstrukcji metalowych i cech mechanicznych stali. Katedra współpracuje z ośrodkami naukowymi w kraju (Politechnika Wrocławska, Politechnika Warszawska) i za granicą (Uniwersytet da Beira Interior w Portugalii, Kanas University of Technology, Politechniczny Instytut w Brześciu, Politechniczny Instytut w Mińsku, Lwowska Akademia Politechniczna). Współpraca z przemysłem obejmuje bieżącą działalność konsultacyjną, ekspertyzową i projektową oraz prace naukowo-badawcze na potrzeby przemysłu budowlanego z zakresu takich zagadnień jak: nowoczesne rozwiązania konstrukcji i ustrojów budowlanych: betonowych, żelbetowych, sprężonych i zespolonych, kompleksowa diagnostyka stanu technicznego konstrukcji budowlanych i inżynierskich budownictwa lądowego, diagnostyka i ocena trwałości mostów drogowych i kolejowych, nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne zbiorników na ciecze i ośrodki sypkie, nowoczesne komputerowe modele obliczeniowe ustrojów budowlanych. Tekst opracowali dr inż. Ireneusz Ligocki i dr inż. Aleksander Wawrusiewicz przy udziale pracowników Katedry Konstrukcji Budowlanych