WYROK SĄDU REJONOWEGO SĄDU PRACY W BIAŁYMSTOKU z

WYROK SĄDU REJONOWEGO SĄDU PRACY W BIAŁYMSTOKU
z dnia 01 lipca 2009 r., Sygn. akt VI U 108/09
Przewodniczący: SSR Maciej Łukaszewicz
Sąd Rejonowy Sąd Pracy w Białymstoku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po
rozpoznaniu w dniu 01 lipca 2009 roku w Białymstoku na rozprawie sprawy z powództwa X
na skutek odwołania Y od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 5
lutego 2009 r. o sygn. 07-109676
Zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że w wyniku wypadku przy pracy z dnia 9 października
2008 r. Y doznał 2% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i przyznaje mu z tego tytułu
kwotę 1076 zł ( jeden tysiąc siedemdziesiąt sześć złotych ).
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 5.02.2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił
Y odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 9.10.2008 r. W uzasadnieniu decyzji
ZUS wskazał, że nie uznaje zdarzenia za wypadek przy pracy, ponieważ z dokumentacji
medycznej nie wynika, że wypadek miał miejsce dnia 9.10.2008 r. w pracy, a do lekarza
odwołujący zgłosił się 16.10.2008 r. z powodu urazu, który miał miejsce we wrześniu 2008 r.
bez związku z pracą.
Od decyzji tej odwołał się Y. Wskazał, że wypadek miał miejsce w pracy. Do lekarza
udał się po tygodniu, gdy zorientował się iż po wypadku pozostaną trwałe następstwa, zaś
wcześniej we wrześniu 2008 r. skaleczył palec, co jednak nie spowodowało obecnych
dolegliwości w postaci sztywnego palca.
W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko
wyrażone w decyzji.
Sąd Pracy ustalił i zważył, co następuje:
Odwołujący wskazywał (k. 8), że uległ wypadkowi przy pracy w dniu 9.10.2008 r.
podczas zakładania wału napędowego. Wcześniej we wrześniu 2008 r. również w pracy
skaleczył się w palec, jednakże ten uraz nie pozostawił trwałych następstw, po kilku dniach
noszenia opatrunku rana zagoiła się. Natomiast późniejszy ponowny uraz, który początkowo
uważał za niegroźny, spowodował zesztywnienie palca, o czym przekonał się po kilku dniach.
Stanowisko odwołującego znajdowało potwierdzenie w zeznaniach świadków M.K.
(k. 29) i R.W. (k. 29v) oraz zapisie w książce raportów z miejsca pracy (k. 7 - 8 akt ZUS)
wskazującym, iż odwołujący zbił mały palec prawej ręki przy zakładaniu wału pędnego, co
miało miejsce w dniu 9.10.2008 r.
Pewne wątpliwości w sprawie mogą jedynie budzić zapisy historii chorób
odwołującego. W dokumentacji lekarza rodzinnego (k. 21-23, 27) w dniu 16.10.2008 r.
zapisano, że odwołujący skarżył się na bóle prawego łokcia po przeciążeniu oraz na nie
zginanie się V palca prawej reki na skutek rany ciętej, a następnie uderzenia młotkiem.
Dokumentacja ta w zasadzie potwierdza więc przebieg zdarzeń podany przez odwołującego
co do zaistnienia dwóch oddzielnych urazów V palca prawej ręki. Nie zaprzecza też
twierdzeniom odwołującego, że oba urazy miały miejsce przy pracy. Odnośnie drugiego
urazu podaje wprawdzie, że powstał on na skutek uderzenia młotkiem, a nie wałem pędnym,
lecz niedokładność tą można wytłumaczyć faktem iż lekarz zbierający wywiad J.K.- B., jak
stwierdziła w swoich zeznaniach (k. 48) zbierała wywiad jedynie co do najbardziej istotnych
szczegółów, gdyż odwołujący prosił o skierowanie do lekarza ortopedy, tak więc uraz nie
1
miał być i tak leczony u lekarza sporządzającego wywiad. W takich okolicznościach łatwo o
zebranie wywiadu niedokładnego lub przeinaczonego, tym bardziej iż odwołujący już
wcześniej w dnu 29.04.2008 r. uderzył się młotkiem w II palec prawej ręki, co mogło się
lekarzowi błędnie skojarzyć (k. 22).
Zapis z poradni ortopedycznej (k. 16) wskazuje, że na początku września 2008 r.
odwołujący doznał rany ciętej V palca prawej ręki. Stwierdzono objawy uszkodzenia
zginaczy i skierowano na leczenie operacyjne. Zapis ten jest co do wywiadu sprzeczny z
zapisem od lekarza rodzinnego, wskazuje bowiem tylko na jeden uraz palca V. Zdaniem Sądu
świadczy to o niestaranności zapisu z wywiadu. Trudno bowiem w inny sposób wytłumaczyć
fakt, że zapisy wywiadów u dwóch różnych lekarzy z tego samego dnia tak bardzo się ze sobą
różnią. Oceniając zgromadzone w sprawie dowody Sąd uznał za bardziej wiarygodne
zeznania współpracowników powoda oraz zapisy z dokumentacji w miejscu pracy niż zapisy
dokumentacji medycznej. Ta ostatnia bowiem sporządzana jest głównie celem leczenia
pacjenta i okoliczności powstania urazów mają w niej drugorzędne znaczenie, zazwyczaj są
też bardzo skrótowo opisywane (jak w niniejszej sprawie ). Stąd rozbieżności w zapisach
historii chorób z 16.10.2008 r. Tymczasem dokumentacja w miejscu pracy służy m.in. celom
bhp, stąd zapisy w niej odnośnie zdarzeń w pracy mają podstawowe znaczenie, co wpływa na
ich szczegółowość i wiarygodność.
Dokumentacja medyczna jest też ze sobą sprzeczna. Dokumentacja od lekarza
rodzinnego wskazuje, że odwołujący do urazu palca faktycznie nie przywiązywał dużej wagi,
skoro jako dolegliwość w pierwszej kolejności podawał bóle łokcia. Zapis z poradni
ortopedycznej nie obejmuje również kwestii dolegliwości łokcia, a trudno przypuszczać by
odwołujący tej kwestii nie poruszał, skoro z tego również powodu brał skierowanie do
specjalisty ortopedy. Potwierdza to dodatkowo zasadność podejrzeń o niestaranny zapis
wywiadu od pacjenta sporządzony w poradni ortopedycznej.
W tej sytuacji, wypadek należało uznać za mający miejsce w pracy.
W postępowaniu sądowym odwołanie od decyzji ZUS zastępuje pozew. Tak więc
zadaniem Sądu jest merytoryczne rozpoznanie sporu o świadczenie będące przedmiotem
odwołania. Sąd obowiązany jest orzec o przedmiocie sporu (w niniejszej sprawie odszkodowaniu) choćby organ rentowy odmówił prawa do odszkodowania jedynie z uwagi na
odmowę uznania zdarzenia za wypadek przy pracy i nie zajmował się kwestią wystąpienia
uszczerbku na zdrowiu (tak też Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 16.07.1997
r., III Aua 237/97, OSA 1998/6/25).
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002 r. (Dz.U. nr 199, poz. 1673 ze zm. )
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (dalej w
uzasadnieniu zwana ustawą wypadkowa) pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy
przysługuje jednorazowe odszkodowanie, jeśli doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku
na zdrowiu. Za uszczerbek taki uważa się zgodnie z art. 11 ust. 2 i 3 cytowanej wyżej ustawy
takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu
na czas przekraczający 6 m-cy. Celem dokonania oceny, czy odwołujący doznał takiego
uszczerbku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego ortopedy. Wskazał on w
swej opinii (k. 32), iż stwierdził u odwołującego w chwili obecnej stan po uszkodzeniu
przyczepy dalszego ścięgna zginacza głębokiego palca V prawej dłoni. Wskazał, że u
odwołującego stwierdza niewielkie dysfunkcje palca V, co daje długotrwały uszczerbek na
zdrowiu w wysokości 2%, zaś doznane uszkodzenie mogło powstać w okolicznościach
opisanych w protokole powypadkowym.
Biegły jest specjalistą w swojej dziedzinie, posiada bogate doświadczenia zawodowe.
Przeprowadził badanie odwołującego, zapoznał się z dokumentacją jego leczenia. W sposób
jasny i przekonywujący przedstawił uzasadnienie rozpoznania. Opinia biegłego nie była przez
strony kwestionowana. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał opinię biegłego sądowego za
2
podstawę swego rozstrzygnięcia. Odszkodowanie Sąd przyznał biorąc pod uwagę wysokość
odszkodowania za 1% uszczerbku obowiązująca w dniu wydania przez ZUS decyzji
odmownej, zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy wypadkowej. Poprzednio orzecznictwo
przyjmowało iż stawki jednorazowego odszkodowania należy przyjmować według wysokości
na dzień wydawania przez sąd orzeczenia ustalającego zwiększony uszczerbek (tak uchwała
SN z dnia 20.01.1995 r., II PZP 7/94, OSNAP 1995/13/158; wyrok SN z dnia 12.01.1996 r.,
II PRN 12/95, OSNAP 1996/13/183; wyrok SN z dnia 14.07.1989 r., II PR 3/89, Praca i
Zabezpieczenie Społeczne z 1990 r., nr 5, s. 62), jednakże taka sytuacja wynikała z treści
obowiązującego wówczas §5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1988 r.
w sprawie podwyższania niektórych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych (Dz.U. nr 29, poz. 199 ze zm.), który wskazywał iż podwyższone kwoty
jednorazowych odszkodowań mają zastosowanie gdy uszczerbek lub jego zwiększenie zostało
stwierdzone po ogłoszeniu nowych stawek. W chwili obecnej stan prawny w tej kwestii uległ
zmianie. Wskazuje również na to uzasadnienie wyroku SN z dnia 3.08.2005 r., I UK 373/04,
OSNP 2006/11-12/188.
W konsekwencji na mocy art. 47714§2 k.p.c. należało zaskarżoną decyzję zmienić,
orzekając jak w sentencji.
3