Higiena żywienia i pojenia zwierząt Higiena żywienia jest podstawą
Transkrypt
Higiena żywienia i pojenia zwierząt Higiena żywienia jest podstawą
Higiena żywienia i pojenia zwierząt Higiena żywienia jest podstawą zdrowia zwierząt i pozyskiwania od nich produktów dobrej jakości. Powinna ona obejmować wykorzystanie surowców i pasz dobrej jakości, nienadpsutych, niespleśniałych, niezmrożonych, nieprzeterminowanych. Pasze i mieszanki nie mogą zawierać zanieczyszczeń. Udział surowców wykorzystywanych przy sporządzaniu mieszanek musi uwzględniać zawartość w nich substancji tzw. antyżywieniowych. Niektóre surowce paszowe należy stosować w żywieniu świń i drobiu w ilościach ograniczonych, np.: ziarno roślin strączkowych, poekstrakcyjną śrutę rzepakową z odmian tradycyjnych, ziarno niektórych zbóż. Udział ziarna zbóż w mieszankach treściwych jest duży. Zboża powinny być bardzo dobrej jakości, odpowiednio zebrane i wysuszone oraz prawidłowo przechowywane. W ziarnie wilgotnym, przechowywanym w zbiornikach lub pomieszczeniach o zbyt wysokiej temperaturze i wilgotności następuje rozwój grzybów pleśniowych. Wytwarzane przez nie mykotoksyny (toksyny grzybowe) są niebezpieczne dla zdrowia zwierząt i konsumentów produktów pochodzenia zwierzęcego. Problem dotyczy również źle przygotowanych i niewłaściwie przechowywanych kiszonek. Szczególną uwagę należy zwracać na dodatek tłuszczów roślinnych i zwierzęcych do mieszanek. Ich stosowanie wymaga równoczesnego wprowadzenia dodatków z grupy antyutleniaczy (np. wit. E). Procesy oksydacyjne (utleniające) pogarszają jakość paszy, są niebezpieczne dla zdrowia zwierząt. Spotykamy różne formy żywienia zwierząt. Zadawanie paszy (na sucho, na mokro) powinno odbywać się w warunkach higienicznych. Automaty paszowe, koryta, korytka, żłoby czy też urządzenia wykorzystywane do przygotowania i zadawania paszy oraz rurociągi powinny być czyszczone i myte. Pasza, której zwierzęta nie wyjedzą w czasie jednorazowego podania, musi być systematycznie usuwana, a wyposażenie służące do żywienia (koryta, żłoby) myte i okresowo odkażane. Podstawą funkcjonowania każdego organizmu żywego jest odpowiedni zasób wody. Woda warunkuje utrzymanie prawidłowego ciśnienia osmotycznego w komórkach żywego organizmu, funkcjonowanie narządów i układów oraz wysoką produkcję. Zapotrzebowanie na wodę zależy od: • gatunku zwierzęcia, • wieku, • przynależności do grupy produkcyjnej, • ilości i rodzaju pobieranej paszy, • temperatury otoczenia zależnej od pory roku, wentylacji, kubatury pomieszczeń, obsady. Niedobór wody powoduje odwodnienie i spadek produkcyjności. Nadmiar wody jest z organizmu wydalany. Woda zgromadzona jest w mięśniach, tkance łącznej, skórze. Utrata wody z organizmu wiąże się ze stratą sodu, co powoduje zaburzenia gospodarki mineralnej. Niedobór wody ogranicza trawienie i wykorzystanie składników pokarmowych paszy, powoduje spadek produkcji mleka, mniejszą produkcję nasienia, zmniejszenie przyrostów itp. Zwierzętom należy dostarczyć tyle wody, żeby w pełni pokryć zapotrzebowanie. Woda pitna dla zwierząt powinna być dobrej jakości, wolna od zanieczyszczeń chemicznych i mikrobiologicznych. Picie wody zanieczyszczonej lub zakażonej powoduje zakażenia i rozwój chorób pasożytniczych, z objawami biegunki, a także innych, którym towarzyszą dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Pozyskana woda opadowa, powierzchniowa i głębinowa powinna być przed użyciem przebadana i uzdatniona. Wody opadowe często nie spełniają kryteriów stawianych wodzie dobrej jakości. Zawierają zanieczyszczenia chemiczne pochodzące z przemysłu i rolnictwa, np.: pył, sadzę, pestycydy, nawozy, bakterie, zarodniki grzybów. Wskazane jest wykorzystanie do pojenia zwierząt dobrych wód głębinowych. Użycie w produkcji zwierzęcej do pojenia wód powierzchniowych, pozyskanych z rzek, jezior, stawów, wymaga ich oceny organoleptycznej i fizyko-chemicznej oraz uzdatnienia. Higienę pojenia oraz pełne pokrycie zapotrzebowania na wodę zapewniają poidła automatyczne: smoczkowe: miseczkowe (lub np.: poidło miskowe z zaworem smoczkowym): kropelkowe: