MOJA NAJBLIŻSZA OKOLICA Mali uczestnicy

MOJA NAJBLIŻSZA OKOLICA
Mali uczestnicy ruchu drogowego
1. Wycieczka po osiedlu
Podczas spaceru zwracamy uwagę dzieci na to co znajduje się w bliskiej okolicy szkoły.
Przypominamy o zasadach bezpiecznego zachowania się podczas wycieczki (idziemy parami,
stosujemy się do zasad ruchu drogowego). Dzieci wskazują miejsce swojego zamieszkania.
Zwracamy uwagę dzieci na budynki mieszczące się na osiedlu (w pobliżu szkoły), sklepy, inne
instytucje, zakłady usługowe itp. Obserwujemy przyrodę, zieleo, miejsca zabawy i wypoczynku.
Zachęcamy dzieci do określania położenia budynków w przestrzeni, kierunków. Po wycieczce
dzieci w parach formułują opowiadanie „Kto mieszka wokół nas?” w oparciu o wrażenia
z wycieczki i spostrzeżenia.
2. Osiedle moich marzeo
Rozwijanie aktywności twórczej. Nauczyciel rozmawia z dziedmi nt: „Moje osiedle” („Moja
najbliższa okolica”), w której dzieci dzielą się swoimi wrażeniami i spostrzeżeniami
z wycieczki. Następnie zaprasza dzieci w podróż zaczarowanym balonem. Uczniowie zajmują
wygodną pozycję na dywanie, mogą zamknąd oczy i słuchają opowiadania.
„Wyobraź sobie, że wsiadasz do zaczarowanego balonu, który przeniesie cię w nieznane.
Zobaczysz słoneczną krainę. W niej znajdują się przedziwne, kolorowe, śmieszne domy, place
zabaw, szkoły i sklepy. Między budynkami wiją się różnobarwne ulice, przy których znajduje się
mnóstwo drzew i kwiatów. Dzielą one tę krainę na różne osiedla. Widzisz, że mieszkaocy tych
osiedli rozmawiają, wspólnie bawią się, wymieniają uśmiechy, pozdrawiają się serdecznie. Są
szczęśliwi. Ty też czujesz się tu dobrze. I nagle psotny wiatr przeniósł balon dalej. Ukazały się
budowle, których nigdy nie widziałeś. W górę wznosiły się wieżyczki, czy może nie wieżyczki
o dziwnych kształtach. Miały okna, nie okna, miały drzwi i nie drzwi. Było w nich coś takiego co
cię przyciągało. Zatrzymałbyś się na dłużej, by dokładnie obejrzed te budowle, lecz figlarny wiatr
przeniósł twój balon w stronę szkoły. Podróż zaczarowanym balonem w nieznane zakooczyła się.
Zobaczyłeś wiele ciekawych, nowych osiedli. Zastanów się i powiedz, jak wyobrażasz sobie
„osiedle swoich marzeo”. Wykorzystaj dowolne materiały i techniki plastyczne.
Uczniowie wykonują „osiedla swoich marzeo”, prezentują zaprojektowane i wykonane osiedla.
Można połączyd te osiedla w jedno duże miasto.
3. „Jak Wróbelek Elemelek leśną dróżką szedł w niedzielę”
Słuchanie opowiadania Hanny Łochockiej. Rozmowa na temat konieczności znajomości zasad
ruchu drogowego, prawidłowego zachowania się na ulicach i drogach. Opowiadanie to może
byd wyjściem do zaproszenia dzieci na spacer na pobliskie skrzyżowanie.
4. Wycieczka na skrzyżowanie
Ukierunkowanie obserwacji dzieci na zachowanie się pieszych i pojazdów. Zwrócenie uwagi na
znaki drogowe i sygnalizację świetlną, pasy dla pieszych (rowerzystów), linie na jezdniach,
strzałki. Ćwiczenia praktyczne w przechodzeniu przez poszczególne jezdnie na skrzyżowaniu.
W czasie wycieczki możemy powiedzied wiersz, którego nauczymy swoich uczniów. Poniżej
dwa wiersze.
„Światła na skrzyżowaniu” W. Faber
Niech każdy stanie przed skrzyżowaniem,
Palą się światła, popatrzmy na nie.
Światło zielone, jak młode listki
na drugą stronę zaprasza wszystkich
A światło żółte, jak liśd w jesieni
ostrzega, spiesz się bo ruch się zmieni
światło czerwone, jak mak, jak ogieo
wszystkim przechodniom zamyka drogę.
„Przejście przez ulicę”
Na chodniku przystao bokiem,
popatrz w lewo bystrym okiem
skieruj w prawo wzrok sokoli
Znów na lewo spójrz powoli
jezdnia wolna, więc swobodnie
Mogą przez nią przejśd przechodnie.
5. Kolorowe znaki
Zapoznanie dzieci z podstawowymi znakami drogowymi. Podział znaków na: informacyjne,
ostrzegawcza, zakazu i nakazu. Określanie ich kształtu (koło, trójkąt i kwadrat), wyglądu,
kolorystyki, oznaczeo – symboli.
6. Uliczne światła
Zabawa ruchowa. Dzielimy uczniów na dwie grupy – „pieszych” i „kierowców” (mają małe
obręcze, kółka, jako kierownicę). Nauczyciel „obsługuje sygnalizator” (mogą to byd kolorowe
koła, które pokazuje pieszym i kierowcom). Jednocześnie pokazuje dwa koła, jedno dla
pieszych i jedno dla kierowców.
7. Policjant na dwiczeniach
Zabawy ruchowe, zadania do wykonania.
 zbiórka w dwuszeregu
 recytacja wiersza połączona z dwiczeniami rąk i nóg
„gimnastykę lubimy (ręce unosimy do góry)
wszyscy chętnie dwiczymy (ręce w bok)
noga lewa (wysuwamy lewą nogę do przodu)
noga prawa (wysuwamy prawą nogę do przodu)
sport dla policji to miła zabawa (skłony boczne)



„trudne przejście” – dzieci przechodzą przez swoje splecione ręce
przysiady, liczymy do pięciu
„tunel” – dzieci tworzą tunel z nóg (stoją w rozkroku), pojedynczo przechodzą przez tunel
8. Czy potrafimy przechodzid przez ulicę?
W naturalnych warunkach – na skrzyżowaniu, na boisku - na narysowanej kredą ulicy lub
w sali, na macie ulicy, czy narysowanej makiecie dwiczymy z dziedmi przechodzenie przez
jezdnię. Wykorzystujemy znaki oznaczające bezpieczne miejsca dla pieszych, znaki drogowe,
sygnalizację świetlną.
Po przedwiczeniu bezpiecznego przechodzenia przez ulicę, możemy zaproponowad uczniom
egzamin na „Bezpiecznego sześciolatka” znającego zasady ruchu drogowego. Egzamin nabierze
rangi gdy zaprosimy policjanta, który oceni umiejętności dzieci, wręczy im dyplomy i np.
światełka odblaskowe.
9. Szukamy misia
Ćwiczenia w orientacji przestrzennej, różnicowanie i nazywanie kierunków oraz położenia
przedmiotów w przestrzeni. Ukazanie problemu zmian kierunku. Wcześniej prosimy dzieci
o przyniesienie z domu misia. Dzieci sadzają misia zgodnie z poleceniami nauczyciela.
Posadź misia na krześle, na stole, pod stołem, przed krzesełkiem, za krzesełkiem, z prawej
strony krzesła, z lewej strony krzesła, za sobą, przed sobą, po swojej lewej stronie, prawej
stronie. Następnie każde dziecko zakłada frotkę na swoją prawą rękę i misia prawą łapkę.
Dzieci sadzają misia na kolanach tak, by widziały plecy misia. Sprawdzamy, gdzie mamy frotki.
Teraz prosimy dzieci by posadziły misia tak, by widziały jego oczy. Sprawdzamy, gdzie są frotki.
Ćwiczenie to pomoże dzieciom zrozumied, że strona prawa i lewa zmienia się w zależności od
położenia.
Polecam
Wykorzystanie gotowych scenariuszy zajęd:
1. Potrafię porozumied się w sprawie poruszania się w otoczeniu: wiem, co do mnie mówią
i mówię tak, że inni rozumieją.
2. Orientuję się na kartce papieru i wiem, w którym miejscu mam zacząd rysowad szlaczki.
Rozróżniam mapy, plany i obrazki.
3. Na podstawie dostrzeżonych regularności potrafię powiedzied, co będzie dalej.
Z książki Edyty Gruszczyk-Kolczyoskiej i Ewy Zielioskiej „Dziecięca matematyka”. Metodyka
i scenariusze zajęd z sześciolatkami w przedszkolu, szkole i w placówkach integracyjnych. WSiP,
Warszawa 2000.
Literatura:
1. Łochocka H., - „O Wróbelku Elemelku”, Nasza Księgarnia 2008
Mirosława Matczak
Nauczyciel – Konsultant
ds. edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej WODN w Łodzi
www.mojebambino.pl, www.sklep.mojebambino.pl, www.insgraf.pl ,
www.akademiabambino.pl