W Pigułce (2/2013) - Punkty

W Pigułce
(2/2013)
Drodzy Państwo !
Przesyłamy do Was drugi numer naszego biuletynu/newslettera. Mamy
nadzieję, Ŝe jest on dla was interesujący – jeŜeli chcecie wypowiedzieć
się na tematy w nim poruszone zapraszamy na forum.
Zapraszamy
równieŜ
do
jego
współtworzenia
zarówno
poprzez
przysyłanie artykułów, jak równieŜ poprzez sugestie dotyczące tego, co
powinno się w nim znaleźć. W tym celu moŜecie Państwo równieŜ pisać na
adresy e-mail umieszczone w stopce oraz dzwonić na podane numery
telefonów.
Dominik śyro
501 381 505 (wtorki i czwartki 13-17)
Paweł Klimczak
695 294 600
Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.
1
Ograniczenia techników farmaceutycznych związane z wydawaniem leków
psychotropowych.
Jak zapewne wszyscy doskonale wiemy, technicy farmaceutyczni mogą wydawać
w aptece leki psychotropowe. Wiemy równieŜ, Ŝe uprawnienie to dotyczy leków
zawierających substancje psychotropowe z grup III–P i IV–P. Jednak czasem zdarza
się, Ŝe uprawnienie to było, a w niektórych przypadkach jest nadal podwaŜane.
Jaka argumentacja jest podstawą takiego zachowania? Czy ma ono jakakolwiek
podstawę?
Sprawa jest niezwykle istotna dla techników farmaceutycznych pracujących
w aptekach, wydaje się więc, Ŝe naleŜy ją dokładnie wyjaśnić. Bowiem - uprzedzając
fakty - istnieje pewien punkt zaczepienia, który przy skrajnie nieprawidłowej
interpretacji moŜe być pretekstem do ograniczania techników w wydawaniu leków
zawierających substancje psychotropowe.
Cała sprawa jest dość złoŜona więc naleŜałoby ją omówić od samych podstaw, więc
zaczynając od początku zastanówmy się z czego wynikają uprawnienia technika
farmaceutycznego dotyczące postępowania z lekami zawierającymi substancje
psychotropowe?
Całościowo sprawami związanymi z produkcją i obrotem substancjami psychotropowymi
oraz środkami narkotycznymi zajmuje się ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii
(na marginesie, akt bardzo popularny w mediach ze względu na tzw. „dopalacze”).
Omawia ona szczegółowo zasady obrotu i podział tych substancji, jednak przepis
dotyczący uprawnień techników farmaceutycznych w tym zakresie znajduje się
w ustawie prawo farmaceutyczne.
Art. 91 tej ustawy ogranicza uprawnienia techników związane z wydawaniem leków
psychotropowych poprzez wprowadzenie zapisu zabraniającego technikom
farmaceutycznym wydawania leków zawierających substancje psychotropowe grupy
I-P oraz II-P. Więc jeŜeli ograniczenie dotyczy jedynie tych dwu najwyŜszych grup
to dlaczego jakimś sposobem jego działanie jest rozciągane na całość tzw.
psychotropów, równieŜ na te popularne grupy leków tj. III–P i IV–P?
Wyjaśnienie tej zagadki stanowiącej temat tego artykułu jest wbrew pozorom
banalne, naleŜy jednak wrócić w tym celu do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Z niej bowiem wynika podział substancji psychotropowych na cztery grupy
w zaleŜności od „stopnia moŜliwości uzaleŜnienia”. Grupy te to: I–P, II–P, III–P i IV–P.
Na marginesie naleŜy dodać, Ŝe szczegółową przynaleŜność do poszczególnych grup
opisują tabele załączone do ustawy. Pełny tekst moŜna znaleźć np. tutaj:
http://www.zztf.eu/documents/07_ustwa_o_przeciwdzialaniu_narkomanii.pdf
2
JeŜeli ustawa dzieli leki na poszczególne grupy, to szczegółowe zasady postępowania
z lekami zawierającymi substancje psychotropowe reguluje rozporządzenie wydane na
jej podstawie. Omawia ono zarówno zasady przepisywania recept, jak i ich realizacji
oraz procedury związane z prowadzeniem dokumentacji obrotu tymi lekami. Właśnie
z owym dokumentowaniem, a dokładniej z pewną niedopowiedzią związane jest to całe
zamieszanie.
Jak wspomniałem wyŜej, rozporządzenie reguluje kwestie dokumentowania obrotu
„narkotykami” i „psychotropami”. Jak wszyscy doskonale wiemy, zgodnie z nim leki
zwierające substancje I-N
i II–P (wydawane na receptę do niedawna zwana
nieoficjalnie „róŜową”) ewidencjonowane są w postaci ksiąŜki kontroli popularnie
zwanej ksiąŜką narkotyczną KsiąŜka jest pieczętowana przez nadzór farmaceutyczny
i prowadzona w sposób ściśle określony w § 3 rozporządzenia, między innymi
wpisywana jest kaŜda recepta i kaŜdy przychód – wiadomo jest to ewidencja
narkotyków, więc musi być bardzo szczegółowa i rygorystyczna.
W zupełnie inny (znacznie prostszy) sposób jest prowadzona ewidencja pozostałych
leków a więc grup II–N oraz III-P i IV-P. Zgodnie z punktem 7 prowadzona jest ona
w postaci comiesięcznych zestawień zawierających jedynie:
1) międzynarodową nazwę zalecaną i nazwę handlową, jeŜeli taka istnieje, dawkę,
postać farmaceutyczną i wielkość opakowania;
2) stan magazynowy na początku danego miesiąca;
3) łączny przychód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu;
4) łączny rozchód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu i ilości recept
lub zapotrzebowań.
Tak więc, nie ksiąŜka kontroli, a zwykła kartka papieru, nie ewidencja kaŜdej recepty,
a jedynie wykazanie miesięcznego obrotu, wymagania zupełnie inne, nieporównanie
mniejsze bo i zagroŜenie dla społeczeństwa ze strony tych substancji jest
nieporównanie mniejsze.
W tym miejscu naleŜy zwrócić uwagę na cel owych ograniczeń i wymogów
wprowadzanych przez przepisy.
Ograniczenia te zostały wprowadzone nie z uwagi na to, Ŝe leki te są w jakiś sposób
szczególnie niebezpieczne dla pacjenta, który je zaŜywa, lecz dlatego, Ŝe trzeba
poddać obrót nimi nadzorowi ze względu na wprowadzane przez nie zagroŜenie dla
społeczeństwa. Ustawa nazywa się “ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii” i w jej
tytule zawarty jest cały sens działania jej przepisów. Nawet podział grup związany
jest wyłącznie z działaniem uzaleŜniającym i w Ŝaden sposób nie uwzględnia on innych
cech tych leków. Wymóg prowadzenia owej ewidencji naleŜy do kierownika apteki,
co wydaje się oczywistym.
Zgodnie z omawianymi przepisami to właśnie kierownik jest zobowiązany te ewidencje
prowadzić, jednak to tutaj właśnie znajduje się ów haczyk. Haczyk oparty na pewnym
niuansie, bowiem przepis (chyba celowo) został skonstruowany w ten sposób, Ŝe o ile
zasady dotyczące wypisywania recept są róŜne dla narkotyków (grupa I–N i II–P
3
dawna róŜowa recepta) i pozostałych leków - powiedzmy dla uproszczenia
psychotropowych - grup (II-N , III-P i IV- P), inne są teŜ zasady ewidencjonowania
(dla psychotropów tylko comiesięczne zestawienie na kartce), to zasady dotyczące
osób prowadzących tę ewidencję są takie same dla obu grup.
Zgodnie z pkt. 9 prowadzenie tych ewidencji jest obowiązkiem kierownika apteki, co
jest zrozumiale – w końcu to na nim ciąŜy odpowiedzialność za całokształt spraw
związanych z prowadzeniem apteki. Diabeł tkwi jednak w szczegółach, a w zasadzie w
następnym punkcie określającym zasady powierzenia zastępstwa w prowadzeniu owej
dokumentacji wspólnie dla obydwu rodzajów leków. Wprowadza on zasadę, Ŝe
zastępstwo owo moŜna powierzyć tylko farmaceucie z dwuletnim staŜem w aptece.
W zasadzie nie ma przeszkód merytorycznych w tym by przepis mógł przewidzieć
takie prawo (w zakresie psychotropów) dla technika farmaceutycznego przecieŜ jeŜeli
moŜe wydawać leki psychotropowe, to czemu nie miałby móc ich ewidencjonować (i tak
pod nadzorem kierownika) ? Jednak przez prosty zabieg połączenia przepisu dla obu
rodzajów leków zastosowano dla podlegających znacznie mniejszym rygorom
psychotropom zasady takie jak dla leków narkotycznych.
Omówiony przepis jest pięknym przykładem tego jak poprzez umiejętne tworzenie
przepisów moŜna w majestacie prawa zakazać rzecz wręcz oczywistych – jak zabronić
wydawania z półki gotowych leków w opakowaniu. Jest teŜ wspaniałym dowodem na
potwierdzenie twierdzenia, iŜ nieznajomość prawa szkodzi. śaden przepis bowiem nie
zabrania technikom pracy z psychotropami, jedynie osoba odpowiedzialna za
prowadzenie ewidencji moŜe uznać, Ŝe dany pracownik (np. technik) nie moŜe tych
leków wydawać.
Jest to jednak zupełnie inna historia, wynika bowiem z suwerennej decyzji kierownika
(być moŜe zainspirowanej przez izbę aptekarską), a nie przepisów prawa i wynika
jedynie ze stosunków panujących w danej aptece – nadzór nic do tego nie ma.
PoniŜej tekst rozporządzenia z zaznaczonymi na czerwono cytowanymi przepisami:
Dz.U.2006.169.1216
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 11 września 2006 r. w sprawie środków odurzających,
substancji psychotropowych, prekursorów kategorii 1 i preparatów zawierających te środki lub substancje
(Dz. U. z dnia 25 września 2006 r.)
Na podstawie art. 41 ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179,
poz. 1485 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 469 i Nr 120, poz. 862) zarządza się, co następuje:
§ 1.Rozporządzenie określa:
1) szczegółowe warunki przechowywania przez apteki środków odurzających, substancji
psychotropowych, prekursorów kategorii 1 i preparatów zawierających te środki lub substancje oraz
sposób prowadzenia dokumentacji w zakresie ich posiadania i obrotu;
2) szczegółowe warunki wystawiania recept i zapotrzebowań na preparaty zawierające środki
odurzające lub substancje psychotropowe, wzory tych dokumentów oraz warunki wydawania tych
preparatów z aptek.
4
§ 2. 1.Środki odurzające, substancje psychotropowe, preparaty zawierające te środki lub substancje
oraz prekursory kategorii 1 przechowywane są w aptece, z uwzględnieniem ust. 2, w sposób
zabezpieczający je przed kradzieŜą, podmianą oraz zniszczeniem.
2.Środki odurzające grup I-N i II-N, substancje psychotropowe grupy II-P oraz preparaty
zawierające te środki lub substancje naleŜy przechowywać w odpowiednio zabezpieczonych
pomieszczeniach, w zamkniętych metalowych szafach lub kasetach przymocowanych w sposób trwały
do ścian lub podłóg pomieszczenia, w miejscu niedostępnym dla pacjentów.
§ 3. 1.Apteka prowadząca obrót środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi, preparatami
zawierającymi te środki lub substancje oraz prekursorami kategorii 1 jest obowiązana do prowadzenia
ewidencji przychodu i rozchodu tych środków, substancji, preparatów oraz prekursorów kategorii 1.
2.Ewidencja przychodu i rozchodu środków odurzających grupy I-N i substancji psychotropowych
grupy II-P oraz preparatów zawierających te środki i substancje jest prowadzona w formie ksiąŜki
kontroli, która zawiera:
1) na stronie tytułowej - nazwę i dokładny adres apteki, numer i datę wydania zezwolenia, kolejny numer
ksiąŜki oraz określenie organu zezwalającego;
2) na kolejno ponumerowanych stronach - odrębnie dla kaŜdego środka odurzającego lub substancji
psychotropowej, dla kaŜdej ich postaci farmaceutycznej i dawki:
a) w odniesieniu do przychodu:
– liczbę porządkową,
– datę zakupu,
– numer dowodu zakupu,
– ilość zakupioną, wyraŜoną w gramach lub sztukach,
b) w odniesieniu do rozchodu:
– liczbę porządkową,
– datę wydania,
– receptę lub zapotrzebowanie stanowiące podstawę wydania,
– imię nazwisko i numer lekarza wystawiającego receptę lub zapotrzebowanie,
– imię i nazwisko pacjenta lub oznaczenie jednostki składającej zapotrzebowanie,
– ilość wydaną, wyraŜoną w gramach lub sztukach,
c) stan magazynowy po dostarczeniu lub wydaniu,
d) ewentualne uwagi.
3.Po wypełnieniu strony tytułowej, zgodnie z ust. 2, kierownik apteki przedstawia ksiąŜkę kontroli
wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu celem zatwierdzenia, poprzez przesznurowanie i
opieczętowanie, oraz zarejestrowania.
4.KsiąŜkę kontroli przechowuje się przez okres 5 lat, liczony od pierwszego dnia roku
kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano ostatniego wpisu.
5.Ewidencja, o której mowa w ust. 2, moŜe być prowadzona w formie elektronicznej, pod warunkiem
zastosowania systemu komputerowego gwarantującego, iŜ Ŝadne zapisy dotyczące stanów i ruchów
magazynowych nie będą usuwane, a korekty zapisów będą dokonywane za pomocą dokumentów
korygujących, opatrzonych czytelnym podpisem i danymi osoby dokonującej korekty, celem
zapewnienia pełnej kontroli dokonywanych operacji. W takim przypadku naleŜy zachować zakres
danych zgodny z układem ksiąŜki kontroli, o której mowa w ust. 2, oraz dokonywać, co dwa tygodnie,
wydruku prowadzonej ewidencji. Podpisane przez kierownika apteki wydruki obejmujące dany rok
kalendarzowy powinny być kolejno ponumerowane i przechowywane przez okres 5 lat, liczony od
pierwszego dnia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano ostatniego wpisu.
6.O fakcie prowadzenia ewidencji środków odurzających grupy I-N oraz substancji psychotropowych
grupy II-P w formie elektronicznej kierownik apteki zawiadamia na piśmie wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego właściwego do miejsca wykonywania działalności, w terminie 7 dni od dokonania
pierwszego obrotu, który będzie ewidencjonowany w formie elektronicznej.
5
7.Ewidencja przychodu i rozchodu środków odurzających grupy II-N, substancji psychotropowych
grup III-P i IV-P oraz prekursorów kategorii 1 jest prowadzona w postaci comiesięcznych zestawień,
zawierających:
1) międzynarodową nazwę zalecaną i nazwę handlową, jeŜeli taka istnieje, dawkę, postać
farmaceutyczną i wielkość opakowania;
2) stan magazynowy na początku danego miesiąca;
3) łączny przychód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu;
4) łączny rozchód w ciągu danego miesiąca z podaniem ilości preparatu i ilości recept lub zapotrzebowań;
5) stan magazynowy na koniec danego miesiąca.
8.Ewidencja, o której mowa w ust. 7, moŜe być prowadzona w formie elektronicznej, pod warunkiem
zastosowania systemu komputerowego gwarantującego, iŜ Ŝadne zapisy dotyczące stanów i ruchów
magazynowych nie będą usuwane, a korekty zapisów będą dokonywane za pomocą dokumentów
korygujących, opatrzonych czytelnym podpisem i danymi osoby dokonującej korekty, celem zapewnienia
pełnej kontroli dokonywanych operacji. W takim przypadku naleŜy zachować zakres danych zgodny z
układem ewidencji oraz dokonywać, raz w miesiącu, wydruku prowadzonego zestawienia. Podpisane
przez kierownika apteki wydruki obejmujące dany rok kalendarzowy powinny być kolejno ponumerowane
i przechowywane przez okres 5 lat, liczony od pierwszego dnia roku kalendarzowego następującego po
roku, w którym dokonano ostatniego wpisu.
9.Prowadzenie ewidencji, o których mowa w ust. 1, naleŜy do obowiązków kierownika apteki.
10.Kierownik apteki moŜe upowaŜnić do prowadzenia ewidencji zatrudnionego w aptece farmaceutę
posiadającego co najmniej 2-letni staŜ pracy w aptece. Farmaceuta ten musi wyrazić pisemnie zgodę na
przejęcie obowiązków.
11.Kierownik apteki na czas nieobecności spowodowanej urlopem lub chorobą moŜe wyznaczyć
farmaceutę upowaŜnionego do prowadzenia ewidencji. Farmaceuta ten musi spełniać wymagania
przewidziane dla osoby upowaŜnionej do prowadzenia ewidencji oraz wyrazić pisemnie zgodę na
przejęcie obowiązków.
§ 4. 1.Z apteki na podstawie recept innych niŜ specjalnie oznakowane albo zapotrzebowań mogą być
wydawane preparaty zawierające:
1) środki odurzające grupy II-N;
2) substancje psychotropowe grup III-P i IV-P.
2.Z apteki mogą być wydawane bez recepty preparaty zawierające środki odurzające grupy III-N,
posiadające kategorię dostępności: produkty lecznicze wydawane bez recepty.
§ 5. 1.Recepty na preparaty zawierające środki odurzające, substancje psychotropowe lub
prekursory kategorii 1 wystawiane są zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 45 ust. 3
ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz.
1943 oraz z 2006 r. Nr 117, poz. 790).
2.Wzór zapotrzebowania na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe
dla podmiotów uprawnionych do ich posiadania bądź stosowania na podstawie przepisów ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 6. 1.Recepta wystawiona na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe
zawiera oprócz danych określonych w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 1996
r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty równieŜ ilość środka odurzającego lub substancji
psychotropowej wyraŜoną dodatkowo słownie.
2.Na jednej recepcie moŜna przepisać tylko jeden preparat zawierający środki odurzające lub
substancje psychotropowe; na recepcie tej nie moŜna przepisywać innych produktów leczniczych.
§ 7. 1.Recepta wystawiona na preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N oraz substancje
psychotropowe grupy II-P, z zastrzeŜeniem ust. 2, moŜe dotyczyć takiej ilości środka lub substancji,
która nie przekracza zapotrzebowania pacjenta na miesięczną kurację.
2.JeŜeli przepisana dawka jednorazowa lub dobowa leku zawierającego w swoim składzie środki
odurzające grupy I-N lub substancje psychotropowe grupy II-P przekracza dawkę maksymalną
6
określoną w Farmakopei Europejskiej, Farmakopei Polskiej lub odpowiedniej farmakopei uznawanej w
państwach członkowskich Unii Europejskiej albo w Charakterystyce Produktu Leczniczego, a takŜe w
przypadku, gdy dawki maksymalnej nie określa Farmakopea Europejska, Farmakopea Polska lub
odpowiednia farmakopea uznawana w państwach członkowskich Unii Europejskiej albo Charakterystyka
Produktu Leczniczego, osoba wystawiająca receptę zobowiązana jest obok przepisanej dawki postawić
wykrzyknik i zapisać ją słownie oraz umieścić swój czytelny podpis i pieczęć.
3.Na receptach, o których mowa w ust. 1 i 2, musi być podany szczegółowy sposób dawkowania
przepisanych produktów leczniczych.
4.Recepty wystawione na preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N lub substancje
psychotropowe grupy II-P, przeznaczone do stosowania wyłącznie u zwierząt, mogą dotyczyć tylko
takiej ilości środka lub substancji, która nie przekracza 5-krotnej jednorazowej dawki stosowanej
dla zwierzęcia.
§ 8.Wystawienie recepty na preparat zawierający środek odurzający lub substancję psychotropową
naleŜy odnotować w dokumentacji medycznej pacjenta lub chorego zwierzęcia poprzez dokonanie w
niej odpowiedniego wpisu.
§ 9.Apteka wydaje preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe na
podstawie recept lub zapotrzebowań, o których mowa w § 5.
§ 10. 1.Recepty, na których przepisano preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N lub
substancje psychotropowe grupy II-P, są realizowane nie później niŜ w ciągu 14 dni od daty ich
wystawienia, z uwzględnieniem ust. 2.
2.Recepta wraz z zapotrzebowaniem na sprowadzenie z zagranicy produktów leczniczych,
zawierających w swoim składzie środki odurzające lub substancje psychotropowe, nieposiadających
pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, niezbędnych dla ratowania Ŝycia lub zdrowia pacjentów
realizowane są zgodnie z przepisami art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne
(Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, z późn. zm.2)).
3.Recepty, o których mowa w ust. 1 i 2, przechowuje się oddzielnie w sposób uporządkowany według
dat realizacji, zabezpieczony przed kradzieŜą, zamianą lub zniszczeniem.
§ 11. 1.Apteka, z zastrzeŜeniem ust. 2, wraz z lekiem recepturowym zawierającym środek odurzający,
substancję psychotropową lub prekursor kategorii 1, wydaje opis recepty.
2.Opis recepty moŜe nie zawierać składu leku recepturowego, jeŜeli na recepcie zamieszczono
adnotację "wydać opis bez składu".
§ 12.W razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia co do autentyczności recepty, zapotrzebowania,
o których mowa w § 5, lub zapotrzebowania, o którym mowa w § 10 ust. 2, apteka odmawia wydania
preparatu i zatrzymuje zakwestionowany dokument, niezwłocznie informując na piśmie o tym fakcie
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego właściwego do miejsca prowadzenia działalności.
§ 13.Recepty i zapotrzebowania wystawione przed dniem wejścia w Ŝycie rozporządzenia podlegają
realizacji zgodnie z dotychczasowymi przepisami.
§ 14.Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 stycznia 2003 r. w sprawie warunków
przechowywania przez apteki środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów grupy
I-R oraz warunków przechowywania i wydawania z aptek preparatów zawierających te środki lub
substancje (Dz. U. Nr 37, poz. 323).
§ 15.Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
7
Polecali konkretne leki za łapówki. Lekarze zatrzymani przez CBA
Ośmioro lekarzy z Łodzi
i ze Zgierza, podejrzanych
o branie łapówek, zatrzymali
funkcjonariusze
Centralnego
Biura Antykorupcyjnego na polecenie Prokuratury Okręgowej
w Łodzi. Osoby te usłyszały
zarzuty przyjmowania łapówek
lub ich obietnic w wysokości od
tysiąca do nawet 15 tysięcy
złotych. Lekarze podpisywali
umowy o dzieło lub zlecenia
z przedstawicielami handlowymi firmy farmaceutycznej.
W ramach tych umów medycy
mieli przeprowadzać prelekcje
lub szkolenia na temat właściwości dwóch leków na niewydolność oddechową, produkowanych przez tę firmę. Za to
lekarze to dostawali pieniądze.
Niejednokrotnie to wynagrodzenie
było
zakamuflowaną
formą łapówki, wręczaną de
facto za przepisanie określonej
ilości leku, proponowanego przez
firmę do sprzedaŜy - tłumaczy
prokurator Krzysztof Kopania.
Faktycznie tym samym, umowy
o dziełu lub zlecenia nie były
wykonywane.
Zatrzymani to lekarze i lekarki
w wieku od 49 do 60 lat,
zatrudnieni w publicznych placówkach słuŜby zdrowia w Łodzi
i w jednym przypadku w Zgierzu.
W grudniu 2012 roku w tej
sprawie została zatrzymana
przedstawicielka firmy farmaceutycznej, która usłyszała zarzuty korupcji.
Za RMF FM.
Komentarz: Jednym z powodów wprowadzenia ustawy refundacyjnej miała być
właśnie walka z patologiami przy wypisywaniu recept. Zdaniem Ministerstwa
Zdrowia państwo traci olbrzymie kwoty z refundacji właśnie wskutek oszustw przy
wypisywaniu leków refundowanych. Nie jest naszym zadaniem w tym miejscu
8
zastanawianie się nad prawdziwością tych oskarŜeń,
jednak jak wskazuje
powyŜszy artykuł wszystkie te zmiany wprowadzone ustawą nie odniosły chyba
zamierzonego skutku jeŜeli dochodzi do tak spektakularnych zatrzymań. Z drugiej
strony jednak angaŜowanie CBA do takich spraw przypomina przysłowiowe
strzelanie z armaty do wróbli.
Małopolskie: apteki w Kętach bez nocnych dyŜurów
Mieszkańcy Kęt, którzy w nocy potrzebują wykupić leki zmuszeni są do
korzystania z aptek w sąsiednich gminach. Od początku roku Ŝadna
z tutejszych aptek nie pełni całodobowych dyŜurów.
Jak podaje Dziennik Polski, mieszkańcy 20-tysięcznych Kęt nie mają
szans, by w nocy kupić potrzebne leki. Od początku roku Ŝadna
z tutejszych aptek nie pełni całodobowych dyŜurów. Chorzy są zmuszeni
korzystać z aptek w Oświęcimiu, Brzeszczu lub Andrychowie.
Dotychczas właściciele aptek w Kętach spotykali się pod koniec roku
i ustalali harmonogram dyŜurów na kolejne dwanaście miesięcy. Spotkali
się równieŜ w listopadzie 2012 r., ale tym razem na dyŜury nocne nie
było chętnych. Farmaceuci podkreślali, Ŝe prowadzenie aptek w nocy
było i jest nieopłacalne, a koszty działalności wciąŜ rosną.
Za: dziennikpolski24.pl/rynekaptek.pl 30-01-2013, 14:01
Komentarz: NaleŜy zwrócić uwagę na pewien drobny, acz bardzo istotny szczegół.
Od roku obowiązują nowe zasady związane z wydawaniem leków refundowanych,
obecnie owa sprzedaŜ refundowana odbywa się na podstawie umowy z Narodowym
Funduszem Zdrowia. To fundusz zobowiązany jest zapewnić pacjentom dostęp do
leków dostęp ten powinien być zapewniony nie tylko w dzień, ale równieŜ w nocy.
JeŜeli więc nie ma chętnych na nocne dyŜurowanie, to fundusz powinien płacić
dodatkowe pieniądze za owe dyŜury.
Przed wprowadzeniem ustawy obowiązek
wydawania przez aptekę leków refundowanych wynikał wprost z obowiązującego
prawa – po prostu apteka musiała to robić. W tej chwili istnieje w tym względzie
dowolność - moŜna podpisać umowę na wydawanie leków refundowanych lecz nie jest
to obowiązek.
9
NFZ: wartość refundacji leków do października 2012 roku
Centrala
NFZ
opublikowała
wartości refundacji cen leków
według
kodów
EAN
oraz
wykonanych
świadczeń
dla
substancji czynnych wykorzystywanych w programach lekowych i chemioterapii.
Jak podaje Fundusz, w związku
z art. 63 ustawy z dnia 12 maja
2011 r. o refundacji leków,
który
nakłada
obowiązek
"podawania co miesiąc do publicznej wiadomości informacji
o wielkości kwoty refundacji i
liczby zrefundowanych opakowań jednostkowych leków,
środków
spoŜywczych
specjalnego przeznaczenia Ŝywie-
niowego oraz jednostkowych
wyrobów
medycznych
wraz
z podaniem kodu identyfikacyjnego EAN lub innego kodu
odpowiadającego kodowi EAN",
Centrala NFZ publikuje wartość
refundacji cen leków według
kodów EAN oraz wartość
wykonanych
świadczeń
dla
substancji czynnych wykorzystywanych
w
programach
lekowych i chemioterapii do
października 2012 r.
NFZ/rynekaptek.pl
13:56
30-01-2013,
Dane dostępne SA pod adresem:
http://www.nfz.gov.pl/new/art/5302/refundacja_sty_paz_2012.xls
10
Po zsumowaniu wyszło ok. 5,5 miliarda zł. plus niezidentyfikowana kwota
1.5 miliarda złotych. Czyli jak na dziesięć miesięcy obowiązywania nowych
zasad nie widać rewelacji.
System ochrony zdrowia 2013: zmiany w NFZ, nowa rola wojewodów
czeniodawców,
który
ma
wkrótce zostać powołany przez
Ministerstwo Zdrowia. Przejmie
on równieŜ część innych zadań
Centrali NFZ: zajmie się między
innymi wyceną świadczeń. Ten
podmiot będzie nie tylko
nadzorował
NFZ,
ale
w
przyszłości takŜe płatników
prywatnych
oferujących
ubezpieczenia
zdrowotne.
System
ochrony
zdrowia
czekają w br. liczne zmiany.
NajbliŜszy czas przyniesie nową
organizację działalności Funduszu: zlikwidowana zostanie
Centrala NFZ, a oddziały
wojewódzkie płatnika zyskają
nowe uprawnienia. Zmieni się
teŜ
sposób
kontraktowania
świadczeń - planowane jest
przesunięcie części dotychczasowych kompetencji Funduszu na wojewodów.
Nadzór
nad
Centralnym
Wykazem Ubezpieczonych pełnił
będzie urząd nadzoru nad
rynkiem ubezpieczeń i świad-
Jakub Szulc były wiceminister
zdrowia,
obecnie
członek
sejmowej
Komisji
Zdrowia,
podkreślał
w
trakcie
warszawskiej
konferencji
"Świadczeniodawca 2013", Ŝe
oddziały wojewódzkie NFZ będą
prowadziły samodzielną politykę
zdrowotną w obrębie swoich
regionów.
Nowa polityka kontraktowania
- Sama likwidacja Centrali NFZ
to za mało - zaznaczył Jakub
Szulc i dodał, Ŝe niezbędne jest
wprowadzenie
11
do
systemu
nowej jakości - zmian w polityce
kontraktowania. Miałyby one
związanych
z
określaniem
zapotrzebowania na świadczenia
zdrowotne przez wojewodów.
- Bardziej bałbym się tego
polegać
na
przesunięciu
kompetencji związanych z określaniem potrzeb zdrowotnych w
danym województwie z NFZ na
wojewodów.
W opinii Szulca to właśnie oni
byliby najlepszymi partnerami w
procesie
kontraktowania,
określając, wspólnie z grupą
ekspertów, zapotrzebowanie na
konkretne
świadczenia
w
regionie. Punktem wyjścia do
określenie planu kontraktów
będą naturalnie dane epidemiologiczne i demograficzne.
- Powierzenie tego zadania
scenariusza, głównie za sprawą
negatywnych doświadczeń związanych z nadzorem sprawowanym przez wojewodów nad
ratownictwem medycznym, niŜ
oddania decyzji w sprawach
potrzeb zdrowotnych w ręce
marszałków, nawet jeśli mogliby
oni
mieć
zakusy
na
„dopieszczanie”
swoich
–
mówił
Wójcik.
lecznic
Wojewoda
miałby
równieŜ
opiniować w sprawach potrzeb
utworzenia nowych placówek
medycznych. Na tej podstawie
nowy podmiot mógłby ubiegać
się o kontrakt. Poseł Szulc
zaznacza, Ŝe rozwaŜane jest
takŜe odejście od kontraktowania pojedynczych umów
dla konkretnych świadczeniodawców na rzecz kontraktów
dla holdingów.
samorządom wojewódzkim lub
powiatowym
mogłoby
sprowadzić
całą
sprawę
do
promowania przez nie placówek,
dla których są organami
załoŜycielskimi. Wojewodowie
powinni natomiast zapewnić
neutralność
decyzji
przekonywał Szulc.
Wojewoda
czy
marszałek?
W ocenie Związków Powiatów
Polskich lepszym rozwiązaniem
byłoby jednak pozostawienie
wspomnianego zakresu samorządom województw. Marek
Wójcik, ekspert ds. ochrony
zdrowia ZPP nie ukrywał obaw
Katarzyna
Lisowska/rynekaptek.pl 29-012013, 10:37
12
To, Ŝe zmiany „będą liczne” nie jest chyba Ŝadną nowością dla kaŜdego kto
obserwuje rynek. Pytaniem pozostają tylko szczegóły i drobna obawa - Ŝeby
w tym zapędzie reformatorskim znowu ktoś nie zapomniał o tym, Ŝe refundacje
trzeba aptekom zwracać.
Zapraszamy na forum dyskusyjne pod adresem:
www. punkty-apteczne.pl
Izba Gospodarcza Właścicieli Punktów Aptecznych i Aptek
www.izbapa.pl
Związek Zawodowy Techników Farmaceutycznych RP
www.zztf.eu
Luty 2013
13