Monoclonal Mouse Anti-Human Białko MUM1 Klon MUM1p

Monoclonal Mouse
Anti-Human
Białko MUM1
Klon MUM1p
Nr kat. M 7259
Wydanie 30.09.03
Przeznaczenie
Do badań diagnostycznych in vitro.
Przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human MUM1 Protein, Clone MUM1p są przeznaczone do stosowania w badaniach immunocytochemicznych. Przeciwciało
wybarwia białko MUM1, wykazujące ekspresję w podzbiorze limfocytów B w jasnej strefie ośrodka rozmnaŜania (odpowiadającym późnej fazie róŜnicowania
limfocytów B), komórkach plazmatycznych, aktywowanych limfocytach T oraz w całej gamie pokrewnych nowotworów z tkanek chłonnych i krwiotwórczych. Spośród
nowotworów niepochodzących z tkanek chłonnych i krwiotwórczych dodatni odczyn dają tylko niektóre czerniaki. Przeciwiciało jest przydatne np. do szczegółowej
klasyfikacji złośliwości nowotworów z tkanki limfoidalnej (1, 2). Wyniki panelu przeciwciał są pomocne w diagnostyce róŜnicowej. Interpretacja wyniku musi być
przeprowadzona przez wykwalifikowanego patologa, z uwzględnieniem kontekstu klinicznego oraz wyników innych metod diagnostycznych.
Synonimy antygenu
IRF4 (czynnik regulujący interferon 4), ICSAT (białko wiąŜące zgodną sekwencję interferonu w aktywowanych limfocytach T) i PIP (partner oddziaływania PU.1) (3).
Wprowadzenie
Białko MUM1 (onkogen szpiczaka mnogiego-1) to białko o masie cząsteczkowej 50 kD kodowane przez gen MUM1 pierwotnie zidentyfikowany w związku z jego
uczestnictwem w rzadkiej translokacji t(6;14)(p25;q32) obserwowanej w szpiczaku mnogim (MM), powodującej zestawienie genu MUM1 z pozycją odpowiadającą
cięŜkiemu łańcuchowi immunoglobuliny (4, 5). W organizmach myszy z niedoborem białka MUM1 nie jest moŜliwe tworzenie ośrodków rozmnaŜania, stwierdzono brak
komórek plazmatycznych w śledzionie i blaszce właściwej oraz obserwowano wyraźny spadek poziomów immunoglobulin osocza i niezdolność do generowania
wykrywalnej odpowiedzi przeciwciał lub odpowiedzi limfocytów T cytotoksycznych lub odpowiedzi przeciwnowotworowej (1). Ekspresja białka MUM1 jest niezaleŜna od
translokacji t(6;14) (p25;q32) i była wykrywana w komórkach szpiczaka mnogiego, chłoniakach typu LPL (limfoplazmocytowych), chłoniakach rozlanych z duŜych
limfocytów B (DLBCL) oraz aktywowanych limfocytach T. Białko MUM1 nie jest swoiste pod kątem róŜnicowania komórek plazmatycznych, ale moŜe zostać włączone
do panelu markerów fenotypowych, słuŜących do badania histogenezy chłoniaków z limfocytów B, a przy tym jest markerem uŜytecznym w szczegółowej klasyfikacji
złośliwych nowotworów limfoidalnych, np. w B-CLL (1-3, 6).
Ekspresja białka MUM1 ogranicza się do komórek linii limfocytowych i melanocytowych (5).
Odczynnik dostarczony
Monoklonalne mysie przeciwciała w postaci ciekłej jako nadsącz hodowli tkankowej w buforze Tris/HCl o stęŜeniu 0,05 mol/L, o pH 7,2, zawierajcym NaN3 w stęŜeniu
15 mmol/L.
Klon: MUM1p (1). Izotyp: IgG1, kappa.
StęŜenie mysich IgG: Patrz: informacja podana na etykiecie fiolki.
Immunogen
Rekombinowane białko fuzyjne GST-MUM1 (1).
Swoistość
W teście Western blot lizatu komórek HeLa transfekowanych pHeBo-CMV-MUM1-HA przeciwciało barwi prąŜek odpowiadający masie 52 kD, czyli białku
MUM1-HA, natomiast w przypadku lizatów nietransfekowanych komórek HeLa nie obserwuje się barwienia. W testach Western blot lizatów IM9 (linii komórkowej
szpiczaka), niefrakcjonowanych zawiesin komórek migdałków oraz limfocytów T stymulowanych PHA, przeciwciało barwi prąŜek odpowiadający masie 50 kD, czyli
białku MUM1. Nie zaobserwowano barwienia w przypadku lizatów komórek U937 (linii komórkowej szpiczaka) i niestymulowanych limfocytów T (1).
Analiza SDS-PAGE immunoprecypitatów wytwarzanych w reakcji między lizatami komórek linii komórkowej szpiczaka mnogiego IM9 a przeciwciałem wykazuje, Ŝe
reakcja zachodzi z białkiem o masie 50 kDa odpowiadającymi białku MUM1 (1).
Środki ostroŜności
1. Do stosowania przez wyszkolony personel.
2. Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3) w czystej postaci. StęŜenie NaN3 występujące w produkcie nie jest klasyfikowane jako
niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe azydki
metali. Po usunięciu spłukać duŜą ilością wody, aby zapobiec nagromadzeniu się azydku metalu w kanalizacji.
3. Podobnie jak w przypadku wszelkich materiałów pochodzących ze źródeł‚ biologicznych, naleŜy stosować właściwe procedury postępowania.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2-8 °C. Nie naleŜy uŜywać odczynników po upływie terminu waŜności podanego na fiolce. JeŜeli odczynniki są przechowywane
w warunkach innych niŜ podane, uŜytkownik powinien zweryfikować te warunki. Nie ma jednoznacznych oznak niestabilności produktu. Dlatego, równolegle z
odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów, naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie
moŜna wyjaśnić róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy skontaktować się z działem wsparcia technicznego
firmy Dako.
Przygotowanie próbek
Skrawki zatapiane w parafinie: Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną lub B5 skrawków zatapianych w parafinie (1). Wymagane
jest poddanie preparatów tkankowych cieplnemu odmaskowaniu antygenu. W przypadku tkanek utrwalanych w formalinie, optymalne wyniki uzyskuje się z roztworami
Dako Target Retrieval Solution, nr kat. S 1700, Dako Target Retrieval Solution, pH 9,0, nr kat. S 2368 i Dako Target Retrieval Solution, High pH, nr kat. S 3308. Mniej
optymalne wyniki uzyskuje się z buforem cytrynianowym 10 mmol/L, pH 6,0. Stwierdzono, Ŝe wstępna obróbka tkanek przy uŜyciu odczynnika Dako Proteinase K, nr
kat. S 3020, jest nieskuteczna. W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunocytochemicznego skrawki nie powinny wyschnąć.
Skrawki mroŜakowe i preparaty tkankowe: Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania skrawków mroŜakowych utrwalanych acetonem. Niemniej,
wybarwienie jest zwykle słabsze niŜ w przypadku skrawków parafinowych (1).
(121851-001)
M 7259/PL/CE/30.09.03 str. 1/2
Dako Denmark A/S | Produktionsvej 42 | DK-2600 Glostrup | Denmark | Tel. +45 44 85 95 00 | Fax +45 44 85 95 95 | CVR No. 33 21 13 17
Procedura barwienia
Rozcieńczanie: Przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human MUM1 Protein, nr kat. M 7259, mogą być uŜywane w zakresie rozcieńczeń 1:25–1:50 do skrawków
ludzkiego migdałka utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie, po obróbce wstępnej w postaci 20-minutowego cieplnego odmaskowania antygenu w roztworze
Dako Target Retrieval Solution, pH 9,0, nr kat. S 2368 i 30-minutowej inkubacji z przeciwciałem pierwotnym w temperaturze pokojowej. Optymalne warunki mogą się
zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobu jego przygotowania, i powinny być określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium. Zalecana kontrola ujemna to
odczynnik Dako Mouse IgG1, na kat. X 0931, rozcieńczony do tego samego stęŜenia mysich IgG, co przeciwciało pierwotne. O ile przy uŜyciu procedury wykonania
odczynu nie ustalono, Ŝe przeciwciało rozcieńczone i kontrola ujemna są stabilne, zaleca się rozcieńczenie odczynników bezpośrednio przed uŜyciem lub
rozcieńczenie w roztworze Dako Antibody Diluent, nr kat. S 0809. Równolegle z próbkami pobranymi od pacjentów naleŜy analizować kontrole dodatnie i ujemne.
Wizualizacja: Zalecany jest zestaw DAKO LSAB+/ HRP, nr kat. K 0679 oraz zestawy DAKO EnVision+/HRP, nr kat. K 4004 i K 4006. W przypadku skrawków
mroŜakowych i preparatów komórkowych, jeśli problemem jest odczyn wywoływany przez endogenną peroksydazę, odpowiednim rozwiązaniem jest zastosowanie
zestawu Dako APAAP, nr kat. K 0670. Postępować zgodnie z procedurą dostarczoną z zestawem do wizualizacji.
Automatyzacja: Przeciwciała dobrze nadają się do wykonywania odczynów w systemach zautomatyzowanych, takich jak Dako Autostainer.
Charakterystyka działania
Komórki wybarwiane przeciwciałem dają odczyn ograniczony głównie do jądra, jednak w większości przypadków dodatniemu odczynowi jądrowemu towarzyszy takŜe
słaby - do umiarkowanego - odczyn cytoplazmatyczny (2).
Tkanki normalne: W tkankach migdałków i śledziony przeciwciało silnie wybarwia komórki plazmatyczne i 3 do 10% limfocytów B ośrodków rozmnaŜania (OR),
zlokalizowanych głównie w strefie jasnej. Nieliczne komórki dodatnie na obecność białka MUM1 w strefie płaszcza to limfocyty B opuszczające OR i przemieszczające
się przez strefę płaszcza grudek chłonnych. Przeciwciało daje takŜe dodatni odczyn z 1-5% limfocytów T obecnych w OR i w obszarze międzygrudkowym. Nie
zaobserwowano odczynu z makrofagami migdałków, komórkami dendrytycznymi grudek chłonnych, środbłonka i nabłonka. Odczyn ujemny dla białka MUM1 dają
takŜe komórki kory grasicy, rdzenia grasicy, ciałek Hassala oraz prekursory erytroidalne i szpikowe, megakariocyty, osteoblasty i osteoklasty (1). W dodatkowym
badaniu 142 prawidłowych tkanek nielimfoidalnych, reprezentujących 33 typy tkanek, wszystkie tkanki dawały wynik ujemny w reakcji z przeciwciałem (2).
Tkanki patologiczne: W badaniu obejmującym liczne (N=210) i zróŜnicowane (18 typów) ludzkie nowotwory z tkanek krwiotwórczych i chłonnych, przeciwciało barwiło
szeroką gamę komórek chłoniaków z limfocytów B, limfocytów T i naturalnych komórek cytotoksycznych. Wybarwienie obserwowano we wszystkich badanych
nowotworach z tkanek krwiotwórczych i chłonnych, z wyjątkiem chłoniaka Burkitta, komórek tucznych i zaburzeń histiocytarnych. Wybarwienie zaobserwowano w 56%
wszystkich chłoniaków z limfocytów T i naturalnych komórek cytotoksycznych oraz w 35% wszystkich nowotworów z limfocytów B, przy czym wybarwienie było silne w
przypadku szpiczaka mnogiego (100%), DLBCL (51%), chłoniaków strefy brzeŜnej (58%), LPL (50%), potransplantacyjnych zaburzeń limfoproliferacyjnych (67%) i
choroby Hodgkina (100%). Spośród 122 chłoniaków z grudek chłonnych przeciwciało barwiło 23% , tj. 79% o stopniu złośliwości III i 21% o stopniach złośliwości I+II.
Komórki zmienionych tkanek wybarwiane przeciwciałem nie zawsze wykazywały róŜnicowanie do komórek plazmatycznych, co sugeruje, Ŝe ekspresja białka MUM1
moŜe poprzedzać ekspresję białek CD138 i VS38, będących bardziej swoistymi markerami róŜnicowania do komórek plazmatycznych. Spośród 731 nowotworów
nielimfoidalnych, reprezentujących 20 róŜnych typów, przeciwciało wybarwiło tylko 5/22 czerniaków (2).
Piśmiennictwo
1. Falini B, Fizzotti M, Pucciarini A, Bigerna B, Marafioti T, Gambacorta M, et al. A monoclonal antibody (MUM1p) detects expression of the MUM1/IRF4 protein in a
subset of germinal center B cells, plasma cells, and activated T cells. Blood 2000;95:2084-92.
2. Natkunam Y, Warnke RA, Montgomery K, Falini B, van de Rijn M. Analysis of MUM1/IRF4 protein expression using tissue microarrays and immunohistochemistry.
Mod Pathol 2001;14:686-94.
3. Gaidano G, Carbone A. MUM1: a step ahead toward the understanding of lymphoma histogenesis. Leukemia 2000;14:563-6.
4. Iida S, Rao PH, Butler M, Corradini P, Boccadoro M, Klein B, et al. Deregulation of MUM1/IRF4 by chromosomal translocation in multiple myeloma. Nat Genet
1997;17:226-30.
5. Tsuboi K, Iida S, Inagaki H, Kato M, Hayami Y, Hanamura I, et al. MUM1/IRF4 expression as a frequent event in mature lymphoid malignancies. Leukemia
2000;14:449-56.
6. Chang CC, Lorek J, Sabath DE, Li Y, Chitambar CR, Logan B, et al. Expression of MUM1/IRF4 correlates with clinical outcome in patients with B-cell chronic
lymphocytic leukemia. Blood 2002;100:4671-5.
Objaśnienie symboli
(121851-001)
N umer katalogowy
Temperatura prz ec howywania
W yrób medyczny do
diagnost yki in vit ro
Numer serii
Sprawdzić w instrukcji
s tosowania
ZuŜyć prz ed
Producent
M 7259/PL/CE/30.09.03 str. 2/2
Dako Denmark A/S | Produktionsvej 42 | DK-2600 Glostrup | Denmark | Tel. +45 44 85 95 00 | Fax +45 44 85 95 95 | CVR No. 33 21 13 17