KRONIKARZ 275 PROFESOROWIE AKADEMII MEDYCZNYCH Z

KRONIKARZ 275 PROFESOROWIE AKADEMII MEDYCZNYCH Z

PROFESOROWIE AKADEMII MEDYCZNYCH Z ŁODZI
DOKTORAMI HONORIS CAUSA INNYCH UCZELNI
Prof. dr hab. Jerzy Supady
PROFESOR DOKTOR HABILITOWANY MEDYCYNY
JAN BERNER
DOKTOREM HONORIS CAUSA
UNIWERSYTETU CLAUDE BERNARD W LYONIE
- FRANCJA (1997)
Środowisko rodzinne
Jan Berner urodził się 2 marca 1932 r. w Pabianicach. Jego rodzicami byli: Stefan i Aleksandra, z domu Dawidziak. Ojciec, mistrz tkactwa oraz budownictwa, prowadził początkowo własny zakład tkacki,
a potem pracował w przedsiębiorstwach państwowych lub prywatnych. Matka, wykwalifikowana tkaczka,
pracowała w zakładach bawełnianych i wełnianych na terenie Pabianic. W 1939 r. ojciec, mający stopień
podoficera rezerwy, został powołany do IV Pułku Artylerii Ciężkiej w Łodzi. Pod Warszawą dostał się do
niewoli, trafiając do obozu jenieckiego w Niemczech, skąd uciekł do kraju. Kilka miesięcy później
(1941 r.) wywieziony został do Niemiec na przymusowe roboty. Po wypadku w pracy, jako inwalida
powrócił w 1943 r. do Polski. Stefan Berner był żołnierzem Armii Krajowej (pseudonim „Huzar”)
i działalność podziemną prowadził na terenie województwa łódzkiego.
KRONIKARZ
275
W okresie okupacji niemieckiej Jan Berner został wraz z matką dwukrotnie wysiedlony. W 1944
roku , w ramach obowiązku pracy dzieci polskich, zatrudnił się w Zakładzie Fryzjerskim Stanisława
Latuszkiewicza, gdzie do końca wojny pracował fizycznie.
Wykształcenie
W 1938 roku rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Pabianicach, którą ukończył w 1944 r. na tzw.
tajnych kompletach. Równocześnie uczęszczał do szkoły muzycznej, ucząc się gry na skrzypcach pod
kierunkiem Mieczysława Kemphnera.
W latach 1945-1950 chodził do szkoły średniej, początkowo do Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego
w Pabianicach, w którym zdał małą maturę, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego im. Królowej
Jadwigi, gdzie jako uczeń klasy humanistycznej uzyskał świadectwo dojrzałości.
W 1950 r., po zdaniu egzaminów wstępnych, został w dodatkowym terminie przyjęty na Wydział
Lekarski Uniwersytetu Łódzkiego, który w tymże roku wyodrębniono jako wydział Akademii Medycznej
(AM) w Łodzi.
W tym czasie ojca – Stefana aresztowano za działalność w Armii Krajowej (AK) i w organizacji
„Wolność i Niepodległość” (WIN), ale zwolniono z braku dowodów „winy” po sześciomiesięcznym
śledztwie.
W 1955 roku J. Berner ukończył studia z dyplomem lekarza. W końcowym etapie nauki na Studium
Wojskowym AM odbył sześciotygodniowy obóz wojskowy, a następnie w odstępach kilkuletnich przechodził szkolenie medyczno-wojskowe w Jednostce Wojskowej w Przemyślu oraz uczestniczył w szkoleniach oficerów rezerwy organizowanych przez Wojskową Akademię Medyczną (WAM), uzyskując
stopień kapitana (w 2002 r. awansował do stopnia majora).
Działalność organizacyjna w okresie szkolnym
W roku 1938 J. Berner wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, w którym aktywnie uczestniczył do
chwili jego przekształcenia, tj. do 1948 r. W latach 1945-1948 pełnił funkcję zastępowego, a następnie
drużynowego w referacie zuchowym i uzyskał stopień ćwika. W latach 1948-1950 pełnił funkcję łącznika
w podziemnej organizacji AK – WIN pod pseudonimem „Zuch”. Od 1947 r. uprawiał wyczynowo sport
motorowy, początkowo w Klubie Pabianickiego Towarzystwa Cyklistów (PTC), a następnie w Miejskim
Robotniczym Klubie Sportowym „Włókniarz” Pabianice. W 1952 r., reprezentując motocyklistów Okręgu
276
KRONIKARZ
Łódzkiego PZM, został wytypowany do wzięcia udziału w Światowym Zjeździe Młodzieży Demokratycznej w Warszawie. Po uzyskaniu licencji zawodnika wyczynowego drugiego stopnia uczestniczył w
rajdach, crossach, wyścigach Mistrzostw Okręgu Łódzkiego i Polski oraz pięciokrotnie brał udział w
międzynarodowych rajdach tatrzańskich. W tym okresie siedmiokrotnie zdobył tytuł mistrza Okręgu
Łódzkiego oraz ponad 50 medali.
Praca zawodowa, organizacyjna, naukowa, dydaktyczno-wychowawcza i społeczna
W listopadzie 1955 r., po uzyskaniu dyplomu lekarza, przystąpił do pracy jako wolontariusz na Oddziale Chirurgicznym, a od 1 grudnia tegoż roku uzyskał etat na Oddziale Wewnętrznym Szpitala Miejskiego w Pabianicach i rozpoczął specjalizację w zakresie chorób wewnętrznych pod kierunkiem płk dr
Franciszka Bianka. Równocześnie, zgodnie z zainteresowaniami, dyżurował na Oddziale Chirurgicznym.
W 1958 roku przeszedł na zwolniony etat w Oddziale Chirurgicznym i podjął specjalizację z chirurgii pod
kierunkiem dr. Michała Dobulewicza. W tym okresie pracował dodatkowo w miejskiej służbie zdrowia
kolejno jako lekarz przemysłowy, rejonowy (5 lat) i sportowy (25 lat) w Poradni Sportowo-Lekarskiej, w
której pełnił funkcję kierownika. Pracował także i prowadził przez kilka lat badania lekarskie kierowców
w Ośrodku Szkoleniowym Ligi Przyjaciół Żołnierza (LPŻ) w Pabianicach. W tym czasie był zatrudniony
również w Miejskiej Poradni Chirurgicznej i Stacji Pogotowia Ratunkowego. Ponadto okresowo pełnił
funkcję kierownika Punktu Krwiodawstwa we wspomnianym wyżej pabianickim szpitalu.
W 1960 roku uzyskał specjalizację I stopnia w zakresie chirurgii i rozpoczął w Pabianicach specjalizację II stopnia, początkowo pod kierunkiem dr. M. Dobulewicza, a następnie dr. Jerzego Kasperskiego.
W 1962 roku otrzymał stypendium doktoranckie Ministerstwa Zdrowia w zakresie chirurgii w III
Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Łodzi, kierowanej przez prof. Andrzeja Alichniewicza,
umożliwiające ambitnemu lekarzowi przygotowanie rozprawy doktorskiej oraz uzyskanie specjalizacji
w zakresie chirurgii, ze szczególnym uwzględnieniem chirurgii przewodu pokarmowego, chirurgii
naczyniowej, nowotworów, a także balneoterapii w chorobach naczyń. Od 1964 roku, po zakończeniu
stypendium doktoranckiego, Jan Berner pracował w III Klinice Chirurgicznej łódzkiej AM kolejno jako
starszy asystent, adiunkt i docent. Ponadto działał w Przyklinicznej Poradni Naczyniowej i w ramach badań
naukowych, w Pracowni Doświadczalnej Chirurgii oraz okresowo w Ośrodku Naczyń w Lądku Zdroju.
Na podstawie przedłożonej rozprawy doktorskiej uzyskał 26 czerwca 1965 r. stopień naukowy doktora
medycyny. Rok później został specjalistą II stopnia w zakresie chirurgii ogólnej. W 1973 r. otrzymał
stopień naukowy doktora habilitowanego medycyny na podstawie rozprawy habilitacyjnej, całokształtu
dorobku naukowego, organizacyjnego i dydaktyczno-wychowawczego. W 1977 roku został powołany
na stanowisko docenta w III Klinice Chirurgicznej Akademii Medycznej w Łodzi, zaś w styczniu 1978
r. objął samodzielne stanowisko kierownika Oddziału Chirurgii Onkologicznej Regionalnego Ośrodka
Onkologicznego w Szpitalu im. Mikołaja Kopernika w Łodzi i funkcję zastępcy kierownika Katedry
Onkologii AM w Łodzi, którą pełnił do 1996 r.
W roku 1985 otrzymał tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Medycznej w Łodzi, a w 1992 profesora zwyczajnego. W latach 1987-1988 pełnił funkcję konsultanta wojewódzkiego
w zakresie chirurgii ogólnej dla województwa sieradzkiego.
Na wniosek Generalnego Wykonawcy Kontraktu Medycznego Łódź – Zawia (Libia) doc. dr. hab.
Pawła Dyktyńskiego i za zgodą Rektora AM w Łodzi od 1 grudnia 1988 r. do czerwca 1990 r. J. Berner
sprawował stanowisko dyrektora Polskiego Zespołu Medycznego w Zawii. Kierował tam zespołem
nauczycieli AM, lekarzy i pielęgniarek polskich szpitali terenowych oraz techników medycznych i pracowników administracyjnych w Centralnym Szpitalu w Zawii oraz w szpitalach w Sabracie, Surmanie
i Zahrze. Poza pracą wynikającą z pełnionej funkcji dyrektora, konsultował chorych wymagających
opieki chirurgicznej, wykonywał niektóre zabiegi chirurgiczne, zwłaszcza z zakresu onkologii (pierwszą
mammektomię) oraz prowadził dla arabskich i polskich lekarzy wykłady oraz wygłaszał referaty. Na
okres pierwszych wolnych wyborów do Sejmu RP (1989 r.) został powołany na wiceprzewodniczącego
Regionalnej Komisji Wyborczej w Libii – Zawii.
W 1981 r. wybrano J. Bernera (w pierwszych wolnych wyborach) na Dziekana Wydziału Lekarskiego, włączając go tym samym w poczet członków Senatu AM w Łodzi. Funkcję tę pełnił przez drugą
KRONIKARZ
277
kadencję w latach 1984-1987). W 1987 r. został wybrany na dalszą, trzyletnią kadencję do Senatu AM
jako reprezentant Wydziału Lekarskiego.
W 1987 r. uzyskał w prawyborach nominację na kandydata na stanowisko rektora, jednakże, wbrew
rezolucji Senatu AM w Łodzi, do ostatecznych wyborów nie został dopuszczony przez Ministra Zdrowia PRL, dr. Mirosława Cybulko. W Polsce niepodległej, 5 listopada 1990 r. Kolegium Elektorów AM
wybrało prof. J. Bernera rektorem uczelni. Stanowisko Rektora AM w Łodzi zaczął pełnić z dniem
1 grudnia 1990 r. Dnia 19 maja 1993 r. został ponownie wybrany na Rektora AM na kolejną, trzyletnią
kadencję (1993-1996).
Dnia 11 grudnia 1992 r. powołano J. Bernera w skład Rady Naukowej Centrum Zdrowia Matki-Polki
w latach 1993-1997.
Na prośbę Prezydenta RP Lecha Wałęsy 25 czerwca 1993 r. J. Berner wszedł w skład Rady ds. Ochrony
Zdrowia przy Prezydencie RP, w której brał aktywny udział do 1995 r.
W roku akademickim 1996/1997, po przeprowadzonym uprzednio konkursie i uzyskaniu akceptacji
Rady Wydziału Lekarskiego oraz Senatu AM w Łodzi, prof. J. Berner objął stanowisko kierownika Katedry
Onkologii. W latach 1996-1999 pełnił z wyboru funkcję członka Rady Wydziału Lekarskiego oraz Senatu
AM w Łodzi. W roku 1999 został ponownie wybrany do powyższych gremiów na okres 1999-2002.
Od 1978 r. J. Berner jest członkiem Rady Instytutu Chirurgii łódzkiej uczelni medycznej. W latach
1981-1984 wchodził w skład Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego (COBR)
Przemysłu Dziewiarskiego w Łodzi, w której przez pewien czas pełnił funkcję wiceprzewodniczącego.
W 1997 r. wybrany został przewodniczącym Rady Nadzorczej firmy TRICOMED, powstałej z Zakładów
Artykułów Medycznych COBR.
W 1993 r. wybrano Jana Bernera przewodniczącym Rady Instytutu Chirurgii AM na okres 1993-1996,
a następnie na kadencję w latach 1997-1999.
Od 1957 r. J. Berner jest członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich (TChP), w latach 1971-1978
pełnił funkcję sekretarza Oddziału Łódzkiego TChP, a w latach 1987-1989 – wiceprzewodniczącego Sekcji
Chirurgii Onkologicznej tego Towarzystwa. W latach 1978-1982 był sekretarzem generalnym Polskiego
Towarzystwa Onkologicznego (PTO), a następnie (od 1986 r.) członkiem Zarządu Głównego PTO.
Od 1986 r. prof. J. Berner jest członkiem European Organisation for Research for Treatment of Cancer
(EORTC) – Breast Cancer Cooperative Group, początkowo jako członek-kandydat, a od 1987 roku jako
członek stały.
Od 1987 r. jest członkiem International College of Surgeons (I.C.S), a od 1995 r. – Europejskiego
(E.S.S.O) i Światowego Towarzystwa Chirurgów Onkologów (W.F.S.O.S; 1998).
Od 11 marca 1991 r. prof. J. Berner uczestniczy w pracach Rady Oddziału Łódzkiego Polskiej Akademii Nauk.
W 1997 r. wybrano go do Zarządu Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, powierzając J. Bernerowi
obowiązki wiceprzewodniczącego.
Dorobek naukowy
Dorobek naukowy J. Bernera obejmuje 238 prac opublikowanych w czasopismach, materiałach zjazdowych, pamiętnikach, wydaniach książkowych i skryptach, w tym 32 prace wydane za granicą w języku
angielskim, niemieckim, czeskim, rosyjskim i francuskim.
Uczony opracował 33 recenzje prac doktorskich i habilitacyjnych, wnioski nominacji profesorskich
i nagród państwowych oraz sprawozdania z badań naukowych. Ponadto był współautorem filmów: dydaktycznego oraz jubileuszowego Rady Wydziału Lekarskiego AM, a także telewizyjnych i radiowych
audycji popularno-naukowych.
Na rozpoczęcie roku akademickiego 1985/1986 w łódzkiej Akademii Medycznej J. Berner wygłosił
wykład inauguracyjny pt. Medycyna zapobiegawcza w procesie kształcenia, a 13 maja 1997 r. w Lyonie
wykład z okazji nadanego mu tytułu doktora honoris causa miejscowego uniwersytetu pt. Polskie, łódzkie
i moje więzi z medycyną francuską.
W sumie wygłosił 74 referaty na kongresach, zjazdach oraz wielu sympozjach krajowych Towarzystwa
278
KRONIKARZ
Chirurgów Polskich, Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, Polskiego Towarzystwa Chirurgów Onkologów oraz zagranicznych, m.in. w Pradze (1975), Budapeszcie (1976), Bratysławie (1977), Warnie (1979),
Sofii (1985), Mediolanie (1981, 1988), Amsterdamie (1985), Ismailii (1985, Karachi (1985), Londynie
i Warrington (1987), Nijmegen (1991). Przewodniczył sesjom naukowym na zjazdach w Warnie (1979),
w Łodzi (1979, 1988), w Lublinie (TChP – 1992), w Krakowie (1995, 1997) i w Karachi (1985), gdzie na
IV Asia – Pacific Congress I.C.S. był gościem honorowym spotkania. W latach 1986-1988 uczestniczył
w sesjach naukowych Breast Cancer Cooperative Group EORTC w Amsterdamie, Rotterdamie, Leuven,
Kopenhadze, Rouen i w Paryżu. Poza tym brał czynny udział w kongresach i konferencjach naukowych
w Iowa University i w Dallas (1992), Lyonie (1993), Jerozolimie (1993), Lizbonie (1994), Gdańsku
(1995, wsp. z EORTC), Trondheim (Norwegia, 1996), Sydney (1997), San-Diego (1998), Łodzi (III
Międzynarodowy Kongres MEDTEX, dot. zastosowania biomateriałów w medycynie, 1999), Nowym
Yorku (2001), Hongkongu (2002).
Staże naukowo-szkoleniowe odbył w Instytucie Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie (1977)
w Łodzi, a ponadto w Mediolanie (Instituto Tumori Nationale, 1981), Amsterdamie (Antoni van Leewenhoekhuis, Het Nederlands Kankerinstitut, 1984-1985, w ramach stypendium Fundacji im. hr. Jakuba
Potockiego).
Od 1981 r. J. Berner prowadził badania, wraz z zespołem Oddziału Chirurgii Onkologicznej i Katedry
Onkologii AM w Łodzi, w ramach planu rządowego, dotyczącego zwalczania raka, a od 1986 r. w zakresie
leczenia raka (w grupie EORTC).
W 1988 r., wraz z zespołem łódzkiej Kliniki Chirurgii Onkologicznej, zorganizował w Łodzi (z udziałem
firm zagranicznych) V Ogólnopolską Konferencję Naukowo-Szkoleniową Sekcji Chirurgii Onkologicznej
TChP nt. Rozpoznania i leczenia raka przełyku i wpustu.
W latach 1992-1995 był organizatorem corocznych ogólnokrajowych kursów z udziałem chirurgów
Uniwersytetu Iowa, dotyczących chirurgii plastycznej i rekonstrukcyjnej.
Na LIV Zjazd TChP w Krakowie powierzono mu referat programowy w sesji międzynarodowej pt.
Current Surgical Treatment of Breast Cancer (IX 1989 r.).
Działalność dydaktyczno-wychowawcza
Od 1962 r., w ramach Akademii Medycznej i Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego
(CMKP), uczony prowadził szkolenia przed- i podyplomowe, w tym wykłady dla studentów w Oddziale
Stomatologii AM dla III i IV roku studiów (1968-1972), zajęcia praktyczne i wykłady dla studentów V
KRONIKARZ
279
i VI roku Wydziału Lekarskiego w zakresie chirurgii (1962-1977) oraz wykłady z onkologii (od 1977
r.) dla studentów III roku Oddziału Stomatologii i VI roku Wydziału Lekarskiego. W tym okresie był
organizatorem i wykładowcą kursów dokształcających dla lekarzy w makroregionie łódzkim. Od 1970
r. pod kierunkiem J. Bernera 26 lekarzy uzyskało specjalizację I stopnia w zakresie chirurgii ogólnej
i 16 – II stopnia w zakresie chirurgii onkologicznej. W sumie był promotorem 14 rozpraw doktorskich,
w tym 2 wyróżnionych oraz 2 doktoratów honoris causa łódzkiej AM (prof. Leszek Woźniak z Łodzi
i prof. Louis Patricot z Uniwersytetu w Lyonie).
Działalność społeczna
Działalnością społeczną J. Berner zajmuje się od 1945 r., najpierw w Związku Harcerstwa Polskiego, a następnie, od 1949 r., w organizacjach sportowych: Polskim Związku Motorowym (członek
Zarządu Okręgu), MRKS „Włókniarz” Pabianice (kierownik sekcji motorowej, członek Zarządu do
1981), w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym (PTTK), w Miejskim Komitecie Kultury
Fizycznej (MKKF), w Polskim Czerwonym Krzyżu (współorganizator zawodów drużyn sanitarnych)
oraz w związkach zawodowych pracowników służby zdrowia (przewodniczący Rady Zakładowej Szpitala
Miejskiego w Pabianicach w latach 1958-1964, członek RZ AM w Łodzi w okresie 1968-1974). Od 1980
r. jest członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” AM w Łodzi. Należy
także do Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Zrzeszenia WIN, a 12 września 1997 r. przyznano uczonemu uprawnienia kombatanckie. Ponadto od 1965 r. jest członkiem Towarzystwa Przyjaciół
Pabianic, kierującym sekcją ochrony środowiska. W latach 1982-1988 był kuratorem Akademickiego
Klubu Sportowego i Akademickiego Klubu Jeździeckiego AM w Łodzi Akademickiego Zrzeszenia
Sportowego (AZS). Za działalność dydaktyczno-wychowawczą, naukową i organizacyjną otrzymał
czterokrotnie (w tym dwa razy I stopnia) indywidualną nagrodę Ministerstwa Zdrowia. Za działalność
sportową i społeczną, w tym szkolenie podyplomowe w regionie, otrzymał Honorową Odznakę PZM
(1958), PCK (trzykrotnie, w tym I stopnia), Złotą Odznakę MRKS „Włókniarz” Pabianice, Związkową
Honorową Odznakę m. Łodzi, odznaczenia za zasługi dla: Pabianic, województwa włocławskiego,
piotrkowskiego, sieradzkiego, dla sportu i kultury w Łodzi, Odznakę Tysiąclecia Państwa Polskiego
280
KRONIKARZ
(1969), Srebrny Krzyż Zasługi (za działalność dla sportu pabianickiego, 1971), odznakę za wzorową
pracę w służbie zdrowia (1975), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986), Medal i Tytuł
„Pabianiczanina Roku” (1990), Odznakę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (1991, 1992), Członkostwo
Honorowe Towarzystwa Przyjaciół Pabianic, Złoty Medal „Za zasługi dla Ligi Obrony Kraju” (1993),
odznakę „Weterana Walk o Niepodległość” (1995), Medal „Pro Ecclesia et Pontifice” Papieża Jana Pawła
II (Watykan 1996), Krzyż Zrzeszenia “Wolność i Niezawisłość” (1997), doktorat honoris causa Universite
Claude Bernard w Lyonie (1997), Krzyż Komandorski Odrodzenia Polski (1998). W 1999 roku przyznano
uczonemu członkostwo International Who’s Who of Professionals oraz Honorowe Obywatelstwo miasta
Pabianic (2000). W 2000 r. otrzymał również Medal XXV lecia Kopalni Bełchatów.
W latach 2002-2006 prof. J. Berner sprawował urząd Prezydenta miasta Pabianic. Jako Prezydent
IV Kadencji Samorządu w Pabianicach (obciążonym skutkami upadłości wielu wielkich zakładów w
mieście, zwłaszcza włókienniczych, wysokim bezrobociem i zadłużeniem) wdrożył program oszczędnościowy z pozyskiwaniem środków pozabudżetowych. Konieczne stały się ograniczenia inwestycji i ich
rozważne prowadzenie. Szczególnie istotne było poszukiwanie metod umożliwiających rozwój miasta
w zaistniałych warunkach oraz ścisłe przestrzeganie realizacji budżetu. Dokonania:
- powołanie Miejskiego Centrum Pomocy Społecznej z rozszerzeniem pomocy społecznej, wprowadzeniem edukacji pozaszkolnej i zakończeniem budowy ośrodka dla niepełnosprawnych,
- w dziedzinie ochrony zdrowia po przekazaniu z powiatu zadłużonego szpitala wprowadzono program
restrukturyzacji i otwarto Oddział Ratownictwa przygotowany do krajowej sieci; wszczęto działania do
otwarcia filii Instytutu Stomatologii UM w Łodzi,
- poprawiono jakość nauczania i bezpieczeństwa w szkołach (patrole z psem wykrywającym narkotyki); utworzono Uniwersytet III Wieku, wydano siedem publikacji dotyczących historii i życia miasta,
zorganizowano coroczne ogólnopolskie konferencje naukowo-szkoleniowe z dziedziny rehabilitacji,
- Miejski Ośrodek Kultury i Ośrodek Sportu i Rekreacji znacznie rozszerzyły swoją działalność,
- zakończono remont dworu obronnego zamku z XVI wieku, będącego perłą późnego renesansu
w Polsce; przekształcono większość zakładów budżetowych w sprawnie działające spółki komunalne,
- pozyskano dla miasta fundusze z Unii Europejskiej w kwocie ok. 18 mln euro; unowocześniono komunikację miejską wspólnie z łódzkim Miejskim Przedsiębiorstwem Komunikacyjnym (MPK), otwarto
linię tramwajową Pabianice – Łódź – Zgierz; rozwiązano problem odpadów, wstępując do międzygminnej
Spółki Eko-Region,
KRONIKARZ
281
282
KRONIKARZ
- dzięki współpracy Straży Miejskiej z Policją wzrosło bezpieczeństwo mieszkańców, a wizerunek
miasta (Dworzec PKP, Centrum, oznakowania) uległ poprawie,
- nawiązano współpracę z TV i Radiem, w tym wprowadzono Kwadrans pabianicki w Radiu Niepokalanów,
- zmniejszono zadłużenie, a budżety roczne realizowano niemalże w 100%.
W okresie prezydentury prof. J. Berner otrzymał następujące wyróżnienia, odznaczenia i medale:
Bohatera Roku 2001 w Pabianicach (2002), Honorowe członkostwo Polskiego Towarzystwa Chirurgii
Onkologicznej (2002), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2002), Honorowe członkostwo Polskiego
Towarzystwa Onkologicznego (2003), Srebrną Odznakę „Zasłużony dla Leśników Polskich” (2005), Złoty
Medal Zasługi dla Pożarnictwa w Polsce (2005), Złotą Odznakę Polskiego Stowarzyszenia Tenisowego
Lekarzy (2005), Medal 100-lecia Pabianickiego Towarzystwa Cyklistów (2006), Medal za Długoletnie
Pożycie Małżeńskie (nadany Lidii i Janowi Bernerom przez Prezydenta RP w 2006), Kryształowe Serce
PCK za wybitne zasługi w rozwoju honorowego krwiodawstwa (nadane przez Prezydenta RP (2006).
Jan Berner od 1956 r. jest żonaty z Lidią z rodu Łaskich. Żona, mgr matematyki, jest specjalistką
w zakresie informatyki (byłą pracownicą zakładów ZETO i nauczycielką szkoły średniej), starszym
wykładowcą w Instytucie Kształcenia Nauczycieli Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli (ODN) w Łodzi,
a od 2003 r. jest również założycielem i prezesem Uniwersytetu III Wieku w Pabianicach.
Państwo Bernerowie mają dwoje dzieci: córkę Marlenę Lidię (ur. w 1957 r., dr med. od 1995 r., specjalistka w dziedzinie ginekologii i położnictwa, zatrudniona w Instytucie Ginekologii i Położnictwa
AM w Łodzi) i syna Andrzeja Jana (ur. w 1965 r., dr med. od 1997 r., specjalista chirurg-onkolog) oraz
czworo wnucząt: Rafała (ur. 1983 r.), Berenikę (ur. 1984 r.), Macieja (ur. 1991 r.) i Igę (ur. 1994 r.).
Wykaz wybranych publikacji prof. zw. dr hab. med. Jana Bernera
1. J. Berner: Wpływ kwasicy doświadczalnej na zmiany w dynamice krążenia krwi. Akademia Medyczna w Łodzi. Rozprawa doktorska. Promotor doc. dr Andrzej Alichniewicz (obrona 26 VI 1965 r.);
Toż. Annales Academiae Medicae Lodzensis 1968 T. 10 s. 135-150, tab., wykr., bibliogr.
2. J. Berner: Wyniki śród- i pooperacyjnego badania dróg żółciowych. Polski Przegląd Chirurgiczny 1967,
T. 39 z. 2 s. 105
3. J. Berner: Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej u chorych podczas zabiegu operacyjnego
i bezpośrednio po nim. Wygł. na Międzynarodowej Konferencji Naukowej Towarzystwa Anestezjologów
Polskich i Komisji Patofizjologii PAN w Łodzi 4 X 1971, Anestezja i Reanimacja 1972, vol. 4 s. 510
4. J. Berner: Zmiany w czynności krążenia i równowadze kwasowo-zasadowej u chorych w wieku
podeszłym w czasie zabiegu operacyjnego. Wygł. na XLVI Zjeździe Towarzystwa Chirurgów Polskich
w Lublinie, wrzesień 1972, Pamiętnik XLVI Zjazdu T Ch P, Lublin 1972, 11, 833
5. J. Berner, K. Bojanowicz: Superiority of residue-free nutrient over routine nourishment in surgery
of large intestine in 95 patients. Troisieme Congress De 1’Association Europeenne et Mediterranenne
De Proctologie, Budapest, 25 Juni, Abstract Volume 1976, 1
6. J. Berner, K. Bojanowicz: Superiorite des alimente sans residue sur la regimene routine au cours
de la chirurgie colique chez 95 malades, Ann de Gastroenterolog et D’Hepatologie 1976, 7, 511
7. J. Berner, R. Kujawski: Cholenagiografia przezskórna przezwątrobowa u chorych z żółtaczką,
Wiadomości Lekarskie 1977 R. 30 z. 1 s. 5
8. J. Berner, M. Zadrożny: Surgical and Combined Treatment of the Rectal Cancer Recurrences. Wygł.
na XXVI World Congress of the International College of Surgeons, Milan 3-9 VII 1988 r.; - Toż. Abstract
Book. Milan 1988, 169; - Toż. Genera Surgery (Book), Monduzzi Editore, Milan 1988. VIII. 283.
9. J. Berner: Breast Conserving Therapy. State of Research and accepted Method of Treatment, NADERBIJ, De Oncologische Chirurgie in Beweging, Liber americorum ter gelegen van het afscheid van
Prof. Dr J.A. van Dongen, Barneveld (Holandia) 1995, 56-60
10. J. Berner, A. Berner, A. Jeziorski, D. Nejc, J. Piekarski: Sentinel node biopsy in breast cancer.
Current state of knowledge, Annales Academiae Medicae Lodzensis 2000, 41, 2, 65-75
11. J. Berner, A. Berner, M. Tenderenda: Surgical Treatment and Perioperative Complications in Patients with metastasis tumors of liver. XVIII World Congress Digestive Surgery and IX Cancer Congress,
KRONIKARZ
283
Hong Kong 2000, 862
12 J. Berner, M. Tenderenda, A. Berner, J. Piekarski: A study on selected clinicopathological parameters in patients operated on gastric cancer. International Proceedings (Monduzzi Editore) Castric
Cancer 2001, 1193-1196
13. J. Berner: Moje wędrówki po drogach do nauki. W: Moja droga do nauki/[red. Elżbieta Paradowska]. T. 4. Łódź: ŁTN, 2002 s. 7-35
14. I. S. Fentiman, M. R. Christiaens, R. Paridaens, A. van Deel, E. Rutgers, J. Berner, G. de Keizer,
J. Wilders, M. Nagadowska, C. Legrand, P. Therasse: Treatment of Operable Breast Cancer in the Elderly: a Randomised Clinical Trial EORTC 10851 Comparing Tamoxifen alone with Modified Radical
Mastectomy. European Journal of Cancer 2003, 39, 309-316
15. J. Berner, J. Jaśkiewicz, A. Jeziorski, L. Kurylcio, P. Murawa, J. Pietruszkiewicz, E. Towpik:
Zasady diagnostyki i chirurgicznego leczenia nowotworów w Polsce (rozdział: Nowotwory piersi),
Warszawa 2003, 94-106
16. A. Jeziorski, J. Berner: Choroby piersi. W: Chirurgia/ pod red. Wojciecha Noszczyka, Warszawa,
2005 s. 981-998
284
KRONIKARZ