czytaj dalej
Transkrypt
czytaj dalej
"Nowa technika - Nowy pływak" Jonty Skinner Jest to początek serii artykułów tego autora, odpowiedzialnego za przygotowanie techniczne amerykańskiej reprezentacji pływaków. Artykuły Skinnera dadzą spojrzenie na to, jak elitarni pływacy radzą sobie z problemami, które i przed nami stoją. Jesteśmy tym samym wdzięczni Amerykańskiej Federacji Pływackiej za zgodę na ich opublikowanie. Kalyn Keller była gwiazdą amerykańskiego pływania. Weszła do reprezentacji igrzysk Pan Amerykańskich w 1999 roku i wygrała 800m na Igrzyskach Dobrej Woli w 2001. Wydawało się, że nic nie może jej zagrozić, lecz w 2002 coś "pękło". Choć zakwalifikowała się na Mistrzostwa świata na krótkim basenie w Moskwie, druga połowa jej wyścigu nie należała do udanej, a ostateczny wynik był rozczarowujący. Ufając, że zmiana otoczenia cokolwiek pomoże, przeniosła się do Los Angeles i rozpoczęła pracę pod okiem trenera Marka Schuberta. W pierwszych tygodniach miała spore problemy z poradzeniem sobie z bardziej wymagającymi treningami, a co dopiero z rywalizacją z koleżankami z teamu. Ale, jak to się zazwyczaj dzieje ze świetnymi zawodnikami, Kalyn przystosowała się pływając bardziej efektywnie, zamiast zaciskania zębów i robienia rzeczy na siłę. W szczególności, Kalyn zmieniła mniej skuteczny, bardziej męczący sposób odpychania wody ramionami, na technikę pozwalającą przytrzymać się miejsca w wodzie i użyć rotacji bioder do przemieszczenia ciała względem punktu zakotwiczenia. Jestem przekonany, że te udoskonalenia pozwoliły jej zdobyć trzy tytuły mistrzyni kraju i stały się podstawą uzyskania kwalifikacji olimpijskiej w roku 2004. Poniższe sekwencje zdjęciowe ukazują różnicę w technice Kalyn w 2002 (po lewej) i w 2004 (po prawej). Zdjęcia z 2002 pokazują o wiele bardziej proste ramię technika, która prawie w pełni opiera się na pracy ramieniem w celu uzyskania napędu, ponieważ rotacja zachodzi dość późno. Zdjęcia z 2004 wskazują na pozycje wysokiego łokcia, gdzie energia przez cały cykl pochodzi z bioder. Obydwie sekwencje ukazują ruch prawej ręki podczas oddechu na lewą stronę. Sekwencja # 1 W ujęciu 02 widzimy skrzywienie w kręgosłupie Kalyn, ponieważ uniosła głowę przy rozpoczęciu oddechu. Żółta linia przy biodrach wskazuje jak niewielka jest jej rotacja w chwili zakotwiczenia prawej ręki. W ujęciu 04 jej linia kręgosłupa jest bardziej prosta, ponieważ głowę ma niżej. Biodra są w rotacji, gotowe do wytworzenia energii w momencie ruchu lewego biodra w dół. Sekwencja # 2 W ujęciu 02 jej ramię jest znów prawie proste, nie ma prawie ruchu w biodrach, a głowa jest skrzywiona. Oznacza to, że dźwignię stanowi bark i . W trakcie tego, część z tej energii idzie jeszcze na podparcie uniesionej głowy. I wreszcie, wiele z tej energii idzie na ruch do góry, nie w przód - w kierunku linii kręgosłupa i głowy. Wnioski: widzimy dlaczego słabła w czasie wyścigu i traciła tempo. W ujęciu 04 wysoki łokieć Kalyn jest idealnie ustawiony do chwytu wody i zakotwiczenia, w czasie gdy lewe biodro idzie w dół, a lewe ramię wchodzi do wody. W efekcie Kalyn płynie całym ciałem, a nie używa już tylko ramienia do wykonania tej pracy. Oszczędność energetyczna tego ruchu - czerpanie siły z grawitacji, masy ciała i prawie każdego mięśnia w ciele - jest olbrzymia w porównaniu z techniką z 02. Również jej głowa jest na linii, więc energia, jaką wytwarza jest kierowana do przodu. Sekwencja # 3 W ujęciu 02 biodra Kalyn prawie się nie ruszyły z pozycji wyjściowej, co oznacza, że wciąż polega na stosunkowo "słabych" mięśniach ramion. Co gorsza, jej łokieć "opadł" lub "wyślizgnął się", a jej głowa dopiero teraz powraca na linie z kręgosłupem. W ujęciu 04 jej biodra są w połowie rotacji, a jej prawe ramię jest świetnie ustawione do maksymalizacji oparcia o wodę. Głowa jest na linii z kręgosłupem, co pozwala w pełni wykorzystać napęd z prawego ramienia, przechodzącego na opływową lewą stronę. Sekwencja # 4 W ujęciu 02 głowa Kalyn jest wreszcie na linii z kręgosłupem i resztka siły napędowej jest w sposób spóźniony skierowana na ruch ciała do przodu. Jest to pierwszy moment w cyklu Kalyn, gdzie wydaje się być połączenie ciała z napędem prawego ramienia. W ujęciu 04 Kalyn już skończyła fazę "pracy" w swoim cyklu, rozpoczęła rozluźnienie ramienia i przygotowanie do wyjęcia go z wody. Sekwencja # 5 W ujęciu 02 Kalyn przeszła rotacyjnie ułożenie horyzontalne, a jaj prawe ramię jest zaangażowane w odpychanie wody do tyłu - za późno, aby był z tego jakiś pożytek. Jej lewe ramię już rozpoczyna moment zakotwiczenia, być może dlatego, że prawe wytworzyło zbyt mały napęd. W ujęciu 04 lewe ramię Kalyn jest wciąż z przodu, jadące na "fali" napędu pochodzącego z mocnego prawego ramienia. To pozwoli na więcej czasu na zastosowanie chwytu wysokiego łokcia po lewej stronie, dając w rezultacie kolejny skuteczny ruch - ruch, który wykonany konsekwentnie setki razy, przynosi medale olimpijskie. Co uczyniło ewolucje Kalyn bezcenną lekcją dla nas wszystkich, to możliwość przemiany przez naukę lepszej techniki. Jeśli pływak jak Kalyn, gdzie w grę wchodzą tytuły mistrzowskie i miejsce w reprezentacji olimpijskiej może "zaryzykować" zmianę techniki w tak kluczowym okresie, dlaczego miałbyś Ty tego nie zrobić? Jonty Skinner jest kierownikiem naukowo-technicznym reprezentacji USA. Jako pływak ustanowił rekord świata na 100m w 1976 roku - nadając sobie tymczasowy tytuł "najszybszego człowieka na świecie." Mieszka w Kolorado Springs z narzeczoną Carolyn i dziećmi Cleone 11 i Cydney 9. Pragnie podziękować Billowi Boomerowi i Kalyn Keller za ich wkład w ten artykuł.