SDF - Natura 2000

Transkrypt

SDF - Natura 2000

Natura 2000: Standardowy Formularz Danych
NATURA 2000
STANDARDOWY FORMULARZ DANYCH
DLA OBSZARÓW SPECJALNEJ OCHRONY (OSO)
DLA OBSZARÓW SPEŁNIAJĄCYCH KRYTERIA OBSZARÓW O ZNACZENIU
WSPÓLNOTOWYM (OZW)
I
DLA SPECJALNYCH OBSZARÓW OCHRONY (SOO)
1. IDENTYFIKACJA OBSZARU
1.1. TYP
1.2. KOD OBSZARU
K
1.3. DATA OPRACOWANIA
02-2009
#1
1.4. DATA AKTUALIZACJI
03.2011
1.6. INSTYTUCJA LUB OSOBA PRZYGOTOWUJĄCA WNIOSEK:
Część lądowa: –Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gdańsku, ul. Chmielna
54/57, 80-748 Gdańsk- w ramach prac WZS 2008: Z. Lenartowicz, M. Buliński, R. Knitter,
J. Błażuk; A.Moś
Część morska: J. M. Węsławski – Instytut Oceanologii PAN (koordynacja badań w
obszarze morskim), E. Andrulewicz – Morski Instytut Rybacki w Gdyni; dane z: Instytutu
Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego, Centrum GIS UG, Naukowego Koła Badań
Podwodnych „SEAQUEST” Przy Akademii Morskiej w Gdyni, Greenpeace Polska,
Komitetu Badań Morza PAN, Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego – Oddział
Morski.
1.7. NAZWA OBSZARU:
Klify i Rafy Kamienne Orłowa
1.8. WSKAZANIE I ZAKLASYFIKOWANIE OBSZARU:
DATA ZAPROPONOWANIA JAKO OZW
DATA ZATWIERDZENIA JAKO OZW
#
DATA ZAKLASYFIKOWANIA JAKO OSO
DATA ZATWIERDZENIA JAKO SOO
# - pola oznaczone przedstawionym znakiem zostaną uzupełnione przed przekazaniem listy proponowanych
obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty do Komisji Europejskiej, po uzyskaniu zgody Rady Ministrów.
1
2. POŁOŻENIE OBSZARU
2.1. POŁOŻENIE CENTRALNEGO PUNKTU OBSZARU
DŁUGOŚĆ GEOGRAFICZNA
SZEROKOŚĆ GEOGRAFICZNA
#
#
2.2. POWIERZCHNIA (ha):
339,7
2.3. DŁUGOŚĆ OBSZARU (km):
2.4. WYSOKOŚĆ (m):
MINIMALNA
-8,75
MAKSYMALNA
77,4
2.5. WOJEWÓDZTWO (REGION ADMINISTRACYJNY):
KOD
NAZWA
PL631
ŚREDNIA
% POKRYCIA
Gdański
Terytoria morskie
41,71%
58,29%
2.6. REGION BIOGEOGRAFICZNY
Kontynentalny
ANATOLIJSKI
MAKARONEZYJSKI
ALPEJSKI
ARKTYCZNY
ŚRÓDZIEMNOMORSKI
ATLANTYCKI
PANNOŃSKI
BOREALNY
CZARNOMORSKI
KONTYNENTALNY
STEPOWY
3. INFORMACJA PRZYRODNICZA
3.1. Typy SIEDLISK znajdujące się na terenie obszaru Natura 2000 oraz ocena znaczenia obszaru dla tych siedlisk:
3.1.a. Typy SIEDLISK wymienione w Załączniku I:
Kod
1120
1170
1230
9110
9130
9160
9190
91E0*
Nazwa siedliska
Podwodne łąki utworzone przez Posidonion oceanicae
Rafy
Klify na wybrzeżu Bałtyku
Kwaśne buczyny (Luzulo-Fagetum)
Żyzne buczyny (Dentario Glandulosae-Fagenion, Galio
odorati-Fagenion)
Grąd subatlantycki (Stellario-Carpinetum)
Pomorski kwaśny las brzozowo-dębowy
Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum
albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion glutinoso-incanae,
olsy źródliskowe)
3.1.b. Pozostałe ważne typy SIEDLISK:
Kod
% pokrycia
% pokrycia
5,83
23,32
5,07
2,22
24,22
2,76
1,17
0,40
Reprezentatywność
A
A
A
Względna
powierzchnia
C
B
B
B
B
C
C
C
B
C
C
C
C
Stan zachowania
A
A
Ocena ogólna
C
B
B
B
B
B
C
C
C
B
B
B
B
B
3.2 GATUNKI objęte artykułem 4 of Dyrektywy 79/409/EWG oraz wymienione w Załączniku II Dyrektywy
92/43/EWG oraz ocean znaczenia obszaru dla tych gatunków:
3.2.a. PTAKI wymienione w Załączniku I Dyrektywy Rady 79/409/EWG
Kod
Nazwa
Osiadła
A236
Dryocopus martius
Ficedula parva
POPULACJA
Migrująca
Lęgowa
Zimująca
OCENA ZNACZENIA OBSZARU
St. zach.
Izolacja
Populacja
Ogólnie
Migrująca
1(m)
D
D
2(m)
3.2.b. Regularnie występujące PTAKI MIGRUJĄCE nie wymienione w Załączniku I Dyrektywy Rady 79/409/EWG
Kod
Nazwa
Osiadła
A270
Luscinia luscinia
POPULACJA
Migrująca
Lęgowa
Zimująca
1-2(m)
Populacja
St. zach.
Izolacja
Ogólnie
St. zach.
Izolacja
Ogólnie
St. zach.
Izolacja
Ogólnie
Migrująca
D
3.2.c. SSAKI wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG
Kod
Nazwa
Osiadła
1324
Myotis myotis
POPULACJA
Przebywająca okresowo
Lęgowa
Zimująca Migrująca
R
Populacja
D
3.2.d. PŁAZY I GADY wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG
Kod
Nazwa
Osiadła
POPULACJA
Lęgowa
Populacja
3.2.e. RYBY wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG
Kod
Nazwa
Osiadła
POPULACJA
Lęgowa
Populacja
St. zach.
Izolacja
Ogólnie
St. zach.
Izolacja
Ogólnie
3.2.f. BEZKRĘGOWCE wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG
Kod
Nazwa
Osiadła
POPULACJA
Lęgowa
Populacja
3.2.g. ROŚLINY wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG
Kod
Nazwa
Populacja
Populacja
St. zach.
Izolacja
Ogólnie
3.3 Pozostałe ważne gatunki roślin i zwierząt
B
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
M
A
GRUPA
R F
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
NAZWA NAUKOWA
I
POPULACJA
MOTYWACJA
R
C
R
R
R
C
C
C
C
R
R
R
C
C
R
R
R
C
C
R
R
R
R
C
R
R
R
C
R
R
R
R
R
R
R
R
R
R
R
R
R
C
R
R
R
R
C
C
C
R
R
R
R
C
P
P
R
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
P
Picus viridis
Dendrocopos major
Anthus trivialis
Motacilla alba
Troglodytes troglodytes
Erithacus rubecula
Phoenicurus phoenicurus
Turdus merula
Turdus philomelos
Turdus viscivorus
Sylvia atricapilla
Sylvia borin
Phylloscopus sibilatrix
Phylloscopus collybita
Phylloscopus trochilus
Regulus regulus
Ficedula hypoleuca
Parus caeruleus
Parus major
Parus montanus
Sitta europaea
Certhia familiaris
Certhia brachydactyla
Garrulus glandarius
Pica pica
Corvus cornix
Corvus corax
Fringilla coelebs
Carduelis carduelis
Coccothraustes coccothraustes
Emberiza citrinella
Erinaceus concolor
Talpa europaea
Sorex araneus
Myotis nattereri
Myotis daubentoni
Eptesicus serotinus
Plecotus auritus
Lepus capensis
Sciurus vulgaris
Clethrionomys glareolus
Microtus arvalis
Apodemus agrarius
Apodemus flavicollis
Vulpes vulpes
Capreolus capreolus
Sus scrofa
Bufo bufo
Rana temporaria
Anguis fragilis
Lacerta agilis
Carassius auratus gibelio
Esox lucius
Gasterosteus aculeatus
Liparis liparis
Nerophis ophidion
Perca fluviatilis
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Platichthys flesus
Pomatoschistus microps
Pomatoschistus minutus
Pungitius pungitius
Syngnathus typhle
Salmo trutta m. fario
Acer campestre
Achillea pannonica
Actaea spicata
Ajuga pyramidalis
Carex ligerica
Cerastium pumilum
Centaurium erythraea
Cystopteris fragilis
Daphne mezereum
Dentaria bulbifera
Epipactis helleborine
Fragaria viridis
Gagea pratensis
Hedera helix
Hepatica nobilis
Hippophaë rhamnoides
Myosotis sparsiflora
Melica uniflora
Neottia nidus-avis
Ononis repens
Ornithogalum umbellatum
Phegopteris connectilis
Polypodium vulgare
Primula veris
Sanicula europaea
Rumex paluster
Sorbus intermedia
Ulmus minor
Veronica montana
Vinca minor
Viola rupestris
Zostera marina
Furcellaria fastigiata
(B=ptaki, M=ssaki, A=płazy, R=gady, F=ryby, I=bezkręgowce, P=rośliny)
R
P
P
C
P
R
R
R
C
R
C
V
R
V
R
R
C
R
R
R
R
C
R
R
V
R
R
R
C
V
R
V
R
R
C
R
V
D
D
D
D
D
D
D
D
D
A
D
A
D
D
D
D
D
D
A
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
D
A
D
D
D
D
D
D
4. OPIS OBSZARU
4.1. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA OBSZARU:
Klasy siedlisk
Lasy mieszane
Plaże, wydmy, piaski
Morza
% pokrycia
38,30 %
3,31 %
58,39 %
Suma pokrycia siedlisk 100 %
OPIS OBSZARU
Ostoja obejmuje fragment wód Zatoki Gdańskiej oraz przylegający fragment Kępy Redłowskiej, stanowiący rezerwat
przyrody „Kępa Redłowska”, a także (oddzielony Obniżeniem Redłowskim z doliną rzeki Kaczej) wąski, przymorski pas
krawędzi wzgórz Gdańsko-Wejherowskich, wraz z ujściowymi odcinkami rzek Swelini i Potoku Kolibkowskiego. Morska
część ostoi stanowi mozaikę różnych siedlisk, skupionych na małym obszarze, począwszy od głazowisk, z wielkich głazów
narzutowych, obrośniętych bogatymi zbiorowiskami roślin, w tym – wyjątkowo cennym przyrodniczo gatunkiem
wieloletniego krasnorostu – widlikiem Furcellaria lumbricalis. Towarzyszą im poletka piaszczystego dna między
kamieniami, pokryte płatami łąk trawy morskiej Zostera marina oraz obszary dna wybrukowane małymi kamieniami.
Kamienne usypisko koło Orłowa jest wyjątkowym miejscem dla Zatoki Gdańskiej; w Polsce tego rodzaju siedlisko
występuje głównie na otwartym wybrzeżu. W wodach ostoi występuje bogata fauna, z udziałem rzadkich i objętych
ochroną gatunków ryb, jak m.in. babka mała Pomatoschistus minutus, babka piaskowa P. microps, iglicznia Syngnathus
typhle, wężynka Nerophis ophidion, a także innych gatunków, jak np. rzadkie w Polsce morskie bezkręgowce, m.in. koźlatki
Caprella. Wstępna ocena fauny i flory morskiej (rok 2010) wykazała około 200 gatunków; lista ta będzie z pewnością
wzbogacana, w miarę opracowywania zebranych materiałów.
Część lądową ostoi stanowi głównie zalesiona powierzchnia morenowej wysoczyzny Kępy Redłowskiej, rozcięta
siecią głębokich dolin erozyjnych, w większości suchych. Zwarty kompleks leśny obejmuje płaty: Galio odorati-Fagetum
(dominujący typ zbiorowiska leśnego), Luzulo pilosae–Fagetum, Fago-Quercetum, Stellario-Carpinetum, a lokalnie w dnach
dolin erozyjnych oraz na terasach nadmorskich - Fraxino-Alnetum. Wysoczyzna urywa się nad brzegiem morskim
stromymi i wysokimi klifami - żywymi i martwymi. Od strony wysoczyznowego zaplecza ostoja graniczy ze zwartą
zabudową Gdyni-Redłowa. W skład obszaru wchodzi odcinek wybrzeża klifowego, długości 2,5 kilometra w części
północnej: pomiędzy 83,56 km, a 81,1 km polskiego wybrzeża, a także ok. 1,5 km długości, w części południowej
(pomiędzy 80,48 km, a 78,8 kilometrem). W granicach ostoi znajduje się najbardziej aktywny klif na wybrzeżach Zatoki
Gdańskiej – Cypel Redłowski (Orłowski), o długości około 650 m. Tempo cofania się tego odcinka brzegu ocenia się na 1
m/rok. Budowa geologiczna klifów jest skomplikowana; składają się na nią utwory trzeciorzędowe i czwartorzędowe:
piaski, gliny zwałowe, iły, mułki, żwiry, bruk morenowy, węgiel brunatny; miejscami występują wysięki wód gruntowych.
Wysokość klifów jest zróżnicowana, maksymalnie osiągając 40-60 m n.p.m. W obrębie klifów aktywnych (żywych) można
wyróżnić ich trzy typy: obrywowy, osuwiskowy i nisz osuwiskowych. Towarzysząca im plaża, najczęściej wąska,
zbudowana jest z piasków, żwirów i kamieni. U podnóży klifów aktywnych powszechnie występują koluwia, stożki
napływowe i nasypowe, osunięte drzewa, skupienia głazów(za Buliński M., Przewoźniak M. 1996). Na stokach klifów
aktywnych wykształca się zróżnicowana, dynamicznie zmieniająca się roślinność nieleśna i zaroślowa, m.in.: zarośla
rokitnika, żarnowczyska, zróżnicowane zbiorowiska o strukturze muraw, zbiorowisko ze stokłosą dachową, zbiorowisko z
podbiałem i skrzypem polnym.
Klify nieaktywne (martwe) reprezentowane są przez zalesione zbocza wysoczyzny morenowej, a towarzyszy im
piaszczysta plaża. Martwy klif ma tu cztery typy: zboczowy, z niskim podcięciem abrazyjnym (o niskiej aktywności),
zboczowy z terasą akumulacyjną podciętą abrazyjnie, zboczowy z terasą akumulacyjną i niewielkimi zwydmieniami na
styku z plażą, zboczowy z brzegiem pochodzenia antropogenicznego – opaską betonową. Na klifach martwych,
zboczowych, obecne są płaty żyznej buczyny, lokalnie zaś - subatlantyckiego grądu(za Buliński M., Przewoźniak M. 1996).
W graniach obszaru przeprowadzono działania, zabezpieczające brzeg przed abrazją:
− wybudowano opaskę betonową w Redłowie; istnieje ona od połowy XX wieku, ma długość 315 m; przy niej
wybudowano 4 ostrogi drewniane o długości 50 m w odstępach 60 m, co doprowadziło do stabilizacji klifu i
rozwoju roślinności leśnej,
− wykonano progi podwodne w strefie przybrzeżnej Zatoki Gdańskiej w Orłowie (od wysokości przystani rybackiej
do Cypla Orłowskiego) co wpłynęło na dynamikę brzegu,
− uregulowano ujście rzeki Kaczej na wysokości plaży w Orłowie.
Na obszarze ostoi, w obrębie rezerwatu „Kępa Redłowska”, funkcjonuje jednostka wojskowa. Powierzchnia obszaru,
zajmowanego pierwotnie przez wojsko, w 1994 r. uległa zmniejszeniu. Przejawy dawnego oddziaływania wojska to przede
wszystkim: istnienie licznych budowli i obiektów militarnych, jak betonowe bunkry i stanowiska artyleryjskie, transzeje,
cieszących się ostatnio dużym zainteresowaniem odwiedzających.
Dodatkowa charakterystyka obszaru:
4.2. WARTOŚĆ PRZYRODNICZA I ZNACZENIE:
Siedliska chronione zajmują ok. 65% powierzchni obszaru. Powierzchniowo, w części morskiej dominują siedliska
raf kamiennych oraz łąk trawy morskiej, zaś w części lądowej – siedliska leśne. Najważniejszymi siedliskami są siedliska
morskie 1120 i 1170, stanowiące mozaikę siedlisk- od płatów łąk trawy morskiej (Zostera marina) na poletkach piaszczystego dna
miedzy kamieniami, przez obszary dna pokrytego małymi kamieniami do wielkich głazów narzutowych, obrośniętych bogatym
zbiorowiskiem roślin, w tym z Furcellaria fastigiata, Pilayella littoralis, Cladophora sp. Ocenę siedliska oparto o wyniki badań i
analiz ponad 100 podwodnych zdjęć wykonanych przez Greenpeace i Komitet Badań Morza PAN w maju 2010r. Doskonałą
ocenę stopnia reprezentatywności przyjęto z uwagi na dużą powierzchnię siedlisk w obszarze: podwodne łąki utworzone przez
Posidonion oceanicae (siedlisko 1120)- 19,8 ha i rafy (siedlisko 1170)- 79,22 ha i typowość ich wykształcenia. Na danych
Komitetu Badań Morza PAN oparto również ocenę względnej powierzchni siedlisk odnosząc powierzchnię siedlisk w
obszarze do zasobów w kraju, gdzie siedlisko 1170 występuje wyłącznie w strefie otwartego Wybrzeża i niewielkich
powierzchniowo płatów w rejonie Osłonina i Mechelinek.
Istotnym siedliskiem, dla którego wyznaczono obszar Natura 2000 jest siedlisko 1230 (klify – aktywne i martwe).
W ostoi znajduje się 4-kilometrowy odcinek wybrzeża klifowego (4% zasobów siedliska w Polsce), w tym - najbardziej
aktywny klif na wybrzeżu Zatoki Gdańskiej, jakim jest Cypel Redłowski. Klify charakteryzują się wysokim stopniem
reprezentatywności. Siedlisko zajmuje 17,22 ha (wyniki kartowania siedlisk WZS 2008r.). Podlegają one jednak
oddziaływaniom związanym z użytkowaniem turystycznym oraz miejscowo działaniom ograniczającym procesy abrazyjne
(umocnienie klifu w północnej części obszaru oraz progi podwodne w części morskiej).
Dużą część powierzchni obszaru zajmuje kompleks siedlisk leśnych, w różnym stopniu zachowanych. Względna
powierzchnia każdego z tych siedlisk nie przekracza 0,03% powierzchni pokrytej przez każdy z tych typów siedliska w
obrębie terytorium państwa (pokrycie siedlisk w kraju w oparciu o Inwentaryzację PGL LP 2007). Największą
powierzchnię (82,27 ha), stanowiącą 0,03% zasobów siedliska w kraju, zajmuje siedlisko 9130 żyznej buczyny(WZS 2008).
Siedlisko jest typowo wykształcone na badanym obszarze, niemniej jednak większość płatów żyznej buczyny cechuje
zdegenerowana struktura drzewostanu związana z udziałem gatunków obcych siedliskowo, jak sosna, modrzew
europejski, brzoza brodawkowata, ale o dużych możliwościach i już obecnie ujawniających się tendencjach do
renaturyzacji przy średnim nakładzie sił i środków (Przewoźniak red. 2008). Lepszym stopniem zachowania cechuje się
siedlisko kwaśnej buczyny (9110), zajmujące powierzchnię 7,55 ha(WZS 2008), co stanowi zaledwie 0,006% powierzchni
zajętej przez to siedlisko w kraju.
W mozaice z siedliskami żyznej i kwaśnej buczyny występują siedliska: grądu subatlantyckiego (9160) o łącznej
powierzchni płatów 9,37 ha (0,01% zasobów siedliska w kraju) i lasu łęgowego(91E0), o powierzchni 1,37 ha (WZS 2008),
co stanowi 0,001% zasobów siedliska. Siedliska są w złym stanie zachowania, z uwagi bądź na przesuszenie, bądź
obecność gatunków obcych geograficznie w drzewostanie(Przewoźniak red. 2008).
Wśród siedlisk leśnych stwierdzono także obecności siedliska 9190 reprezentowanego przez kwaśną dąbrowę
Fago-Quercetum petraeae. Łączną powierzchnię siedliska w obszarze oszacowano na 3,98 ha(WZS 2008), co stanowi 0,004
% zasobów siedliska w kraju, o dobrym stopniu reprezentatywności, ale zubożałym stanie zachowania. Zniekształcenia
wynikają tu głównie z odstępstw od typowego składu drzewostanu, domieszki gatunków sadzonych w przeszłości (sosna
zwyczajna, modrzew europejski), co przyczyniło się do eliminacji lub ograniczenia występowania typowych dla tego
siedliska roślin runa (orlica pospolita, borówka czernica, brusznica) (Przewoźniak red. 2008).
W ostoi znajduje się stanowiska reliktu glacjalnego – jarzębu szwedzkiego Sorbus intermedia.
4.3. ZAGROŻENIA:
Główne zagrożenia wynikają z położenia ostoi w obrębie aglomeracji trójmiejskiej, w otoczeniu zwartej zabudowy
miejskiej, w rejonie wykorzystywanym rekreacyjnie. Jest to miejsce plażowania, uprawiania turystyki wodnej, pieszej,
rowerowej, motorowej - w ramach wypoczynku sezonowego, weekendowego, a także wypoczynku codziennego
mieszkańców Gdyni i Sopotu.
Głównymi źródłami zagrożeń siedlisk przyrodniczych w morskiej części ostoi są:
1) działania hydrotechniczne, jak tworzenie opasek betonowych, pobieranie refulatu z dna Zatoki Gdańskiej i budowa
progów podwodnych na dnie dla ograniczenia erozji brzegu,
2) jednostki pływające, poruszające się po tym akwenie, zarówno żaglowe, jak też motorowe, a zwłaszcza skutery wodne,
3) zanieczyszczenie wód, jakie niesie bliskość zabudowy Gdyni, nieodległe sąsiedztwo basenu jachtowego im. M.
Zaruskiego i redy portu gdyńskiego, a także ujście rzeki Kaczej, prowadzącej, okresowo zwłaszcza, zanieczyszczenia,
4) możliwość ekspansji glonów nitkowatych (ograniczają rozwój makrofitów) a także zwierząt takich jak np. babka bycza,
kormoran czarny- zagrażających typowej faunie związanej z rafami
Głównymi źródłami zagrożeń siedlisk przyrodniczych lądowej części ostoi są:
1) użytkowanie rekreacyjne (rozdeptywanie, rozjeżdżenie, zaśmiecanie)- powszechnie negatywnie wpływające na
siedlisko 1230 (klify) oraz siedliska leśne znajdujące się ponad górną krawędzią klifów, w sąsiedztwie zwartej
zabudowy Gdyni oraz wzdłuż dróg doprowadzających do plaż,
2) prace mające na celu zabezpieczanie brzegu przed abrazją lub poszerzenie plaż – ingerujących w procesy zachodzące
w strefie brzegowej, zmieniające dynamikę klifów.
4.4. STATUS OCHRONY:
W północnej części ostoi istnieje rezerwat przyrody „Kępa Redłowska”, utworzony w 1938 r. Jego pierwotna
powierzchnia wynosiła 126,93 ha, a po zmianach w 2001r. wynosi 121,91 ha. Leży w granicach administracyjnych Gdyni i
w całości mieści się w obrębie ostoi. Obejmuje swymi granicami zalesiony fragment Kępy Redłowskiej, która urywa się nad
brzegiem Zatoki Gdańskiej stromymi klifami (aktywnymi i martwymi), a także towarzyszącą klifom plażę. Chroni krajobraz
wybrzeża klifowego z kompleksem lasów bukowych, specyficzne procesy przyrodnicze zachodzące w strefie brzegowej,
naturalne zbiorowiska roślinne na klifach oraz stanowiska rzadkich gatunków roślin, w tym stanowiska reliktu
glacjalnego, jakim jest jarząb szwedzki Sorbus intermedia.
Południowa część obszaru obejmuje użytek ekologiczny „Jar Swelinii” (po. 1,48 ha, utworzony 2000r.).
Morska część obszaru znajduje się w całości w granicach obszaru specjalnej ochrony ptaków „Zatoka Pucka” PLB
220005 (powierzchnia obszaru 62 430,4 ha, utworzony w 2004r.).
Część morska ostoi jest od dawna postulowana do ochrony, w formie podmorskiego rezerwatu przyrody „Kamienne
Rafy Orłowa”. Został on zgłoszony, jako miejsce warte specjalnej ochrony Baltic Sea Protected Area (BSPA), na forum
Komitetu Środowiskowego (Environment Committee) Komisji Helsińskiej (HELCOM), w latach 90. XX w. (E. Andrulewicz).
Obszar pozostał na liście obszarów rekomendowanych dla ochrony HELCOM BSPA (Rec. Nr 15/5, 1994). Ponowną
rekomendację ochrony tego obszaru zgłosiło Seminarium Biogeograficzne UE, na spotkaniu w Sopocie (październik 2009
r.).
4.5. STRUKTURA WŁASNOŚCI:
Obszar lądowy stanowi w większości własność komunalną; są to głównie grunty lasów komunalnych w zarządzie
miasta Gdyni. W granicach rezerwatu znajdują się też grunty Skarbu Państwa w Zarządzie MON- Rejonowy Zarząd
Infrastruktury w Gdyni(26,01 ha). Grunty pasa technicznego brzegu morskiego (plaże, opaska betonowa) pozostają w
Zarządzie Urzędu Morskiego w Gdyni (obwód ochrony wybrzeża Sobieszewo) i stanowią własność Skarbu Państwa.
Część morska należy do morskich wód wewnętrznych Rzeczpospolitej Polskiej i podlega administracyjnie
Urzędowi Morskiemu w Gdyni.
4.6. DOKUMENTACJA – ŹRÓDŁA DANYCH:
Buliński M., Przewoźniak M. 1996. Monografia rezerwatu przyrody „Kępa Redłowska”. W: M. Przewoźniak (red.). Materiały
do monografii przyrodniczej regionu gdańskiego. T.1. Wydawnictwo Gdańskie, Gdańsk.
Chojnacki W. 1979. Roślinność zboczy klifowych Pobrzeża Kaszubskiego. Acta Biol. 4.
Grusza G., Kryla-Straszewska L., Urbański J., Warzocha J., Węsławski J. M. (eds). 2009. Atlas siedlisk dna Polskich Obszarów
Morskich. IOPAN, Broker Innowacji, 179 pp.
Grzelak K. & Kukliński P. 2010. Benthic assemblages associated with rocks in a brackish environment of the southern Baltic
Sea. Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom, 90(1): 115–124.
Lenartowicz Z. 1980 mscr. Flora klifów wybrzeża Zatoki Gdańskiej na odcinku Sopot – Gdynia. Praca magisterska
wykonana w Zakładzie Ekologii Roślin IB UG, Gdynia.
Osowiecki A., Żmudziński L. (red.). 2000. Przyrodnicza waloryzacja morskich części obszarów chronionych HELCOM BSPA
województwa pomorskiego. vol. 2, Rezerwat przyrody Kępa Redłowska CRANGON 6, CBM PAN, Gdynia, s. 81.
Plan ochrony rezerwatu przyrody „Kępa Redłowska”. 1994-1995 mscr. Praca zbiorowa pod red. M. Przewoźniaka. BPiWP
„Proeko”, Gdańsk.
Plan ochrony rezerwatu przyrody „Kępa Redłowska”, 2008 mscr. Praca zbiorowa pod red. M. Przewoźniaka. BPiWP
„Proeko”, Gdańsk.
Sągin B. 1993. Flora porostów rezerwatu „Kępa Redłowka” w Gdyni i jej zmiany w ciągu ostatnich sześćdziesięciu lat. Parki
Narodowe i Rezerwaty Przyrody, 12, 4.
Subotowicz W. 1971. Dynamika strefy brzegowej w rejonie Klifu Orłowskiego, cz. I i II. Archiwum Hydrotechniki, t. XVIII, z.
2 i 3.
Subotowicz W. 1982. Litodynamika brzegów klifowych wybrzeża Polski. Ossolineum, Gdańsk.
Włodarska-Kowalczuk M., Węsławski J. M., Warzocha J., Janas U. 2010. Habitat loss and possible effects on local species
richness in a species-poor system: a case study of southern Baltic Sea makrofauna. Biodivers Conservation; DOI
10.1007/s10531-010-9942-6.
INWENTARYZACJE PRZYRODNICZE – INFORMACJA O PRZEPROWADZONYCH INWENTARYZACJACH PRZYRODNICZYCH
Z. Lenartowicz, 2008. Inwentaryzacja przyrodnicza wybrzeża między Sopotem a Gdynią – pod kątem delimitacji ostoi
siedliskowej chroniącej klify nadmorskie- WZS 2008
5. STATUS OCHRONY OBSZARU ORAZ POWIĄZANIA Z OSTOJAMI CORINE BIOTOPES
5.1. Istniejące FORMY OCHRONY na poziomie krajowym i regionalnym:
KOD FORMY OCHRONY
PL02
PL05
NAZWA OBSZARU
„Kępa Redłowska”
(pow. 121,9 ha, 1938)
„Jar Swelinii”
(pow. 1,48 ha, 2000)
5.2. POWIĄZANIA OPISANEGO OBSZARU Z ISTNIEJĄCYMI FORMAMI OCHRONY:
wyznaczonymi na poziomie krajowym i regionalnym:
KOD FORMY OCHRONY
PL02
PL05
NAZWA OBSZARU
TYP RELACJI
„Kępa Redłowska”
„Jar Swelinii”
% POKRYCIA
+
+
35,9%
0,43%
Rezerwat przyrody „Kępa Redłowska” oraz użytek ekologiczny „Jar Swelinii”;
(położone w całości na terenie ostoi)
wyznaczonymi na poziomie międzynarodowym:
KOD FORMY OCHRONY
PLH
NAZWA OBSZARU
„Zatoka Pucka”
(pow. 62430,4ha, 2004)
TYP RELACJI
% POKRYCIA
*
Obszar Natura 2000- obszar specjalnej ochrony ptaków „Zatoka Pucka” PLB 220005
(obszar Klify i Rafy Kamienne Orłowa oraz OSO „Zatoka Pucka” częściowo się pokrywają).
5.3. POWIĄZANIA OPISANEGO OBSZARU Z OSTOJAMI CORINE BIOTOPES:
KOD OSTOI CORINE
RODZAJ RELACJI
% POKRYCIA
58,29 %
6. DZIAŁALNOŚĆ CZŁOWIEKA NA TERENIE OBSZARU I W JEGO OTOCZENIU I INNE CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA
TEN OBSZAR
6.1. GŁÓWNE CZYNNIKI I RODZAJE DZIAŁALNOŚCI CZŁOWIEKA ORAZ PROCENT POWIERZCHNI OBSZARU IM
PODLEGAJĄCY:
na terenie obszaru
KOD
INTENSYWNOŚĆ
160
220
300
409
421
501
520
621
622
623
690
701
720
740
871
900
944
954
970
990
C
C
B
C
C
A
C
C
A
B
A
B
A
C
B
C
A
B
B
A
% OBSZARU
WPŁYW
0
0
0
0
+/+
+
poza obszarem
KOD
INTENSYWNOŚĆ
401
409
830
871
A
B
A
B
% OBSZARU
WPŁYW
-
7. DOKUMENTACJA KARTOGRAFICZNA
- Mapy fizyczne obszaru:
- Mapy istniejących obszarów chronionych wymienionych w punkcie 5:
Część lądowa: mapy – załączniki do planu ochrony rezerwatu przyrody „Kępa Redłowska” (Przewoźniak red. 2008).
- Aerial photograph(s) included:
8. DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA
NUMER
1.
2.
3.
4.
5.
MIEJSCE
Gdynia. Klify Orłowsko-Kolibkowskie.
TEMAT
Cypel Redłowski.
Widok na Zatokę Gdańską.
Widok na zbocze klifu.
Brzeg u podstawy klifu.
Osuwisko klifu z drzewami.
PRAWA AUTORSKIE
Michał Buliński
Michał Buliński
Michał Buliński
Michał Buliński
Michał Buliński
Zdjęcia podwodne: WWW.ioppan.gda.pl/projects/puckbay/Rezerwat/index.html - zdjęcia poglądowe.
DATA
2008-05-23
2008-05-23
2008-05-23
2008-05-23
2008-05-23

SDF - Natura 2000

Transkrypt

Podobne dokumenty

państwowa rada ochrony przyrody

państwowa rada ochrony przyrody

Zgłoszenie - Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Katowicach

ulotka Wydział Ochrony Przyrody i Obszarów Natura 2000

zobacz Piotrawin

189 500 45 m2 - Dobry Dom Nieruchomości

Wskazania dotyczące dalszego monitoringu na lata 2015