J 6,48-59 Kto spożywa mo

1
„Oto wielka Tajemnica Wiary”
Rekolekcje eucharystyczne we Wspólnocie DROGA
Lectio Divina
Cz. 5: J 6,48-59
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne
1. PRZYGOTOWANIE DO LEKTURY I MODLITWY
Proś Pana, aby dał ci Ducha Świętego, aby prowadził cię w tej lekturze. Proś o światło zrozumienia
słowa. Proś o uczciwość, abyś nie uciekał przed głosem Pana, abyś przyjął to, co On ci mówi. Proś,
aby to słowo stworzyło w tobie nowe życie.
2. LEKTURA TEKSTU
6,48 Ja jestem chlebem życia. 49 Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. 50 To jest
chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze. 51 Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z
nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało,
[wydane] za życie świata. 52 Sprzeczali się więc między sobą Żydzi, mówiąc: Jak on może nam
dać <swoje> ciało do jedzenia? 53 Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam:
Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia
w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w
dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym
napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie
posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.
58 To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a
poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. 59 To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum.
Przeczytaj tekst wielokrotnie zatrzymując się na tych miejscach, które przyciągają twoją uwagę, których nie rozumiesz lub które poruszają twoje serce. Pan mówi poprzez poruszenia serca oraz skierowanie twojej uwagi i ciekawości ku tym fragmentom, przez które chce dziś do Ciebie przemówić.
Przez kolejne dni studiuj i medytuj kolejne wersety z danej perykopy wyjętej z J 6. Niżej, w materiałach
przeznaczonych na każdy dzień, część studyjną i medytacyjną wyróżniono dwoma rodzajami czcionki.
3. STUDIUM SŁOWA BOŻEGO I MEDYTACJE NA KAŻDY DZIEŃ
6 lutego 2013 – środa
48-51. Jezus w tych wierszach powtarza to, co mówił już wyżej o chlebie życia: chodzi tu o
Jego Osobę, która zstąpiła z nieba (Słowo, które stało się Ciałem) i daje życie wieczne. Do tej
pory Jezus mówiąc w jaki sposób daje życie wieczne, posługiwał się czasownikami takimi
jak: „dać” (w. 27. 32. 33. 34. 37), „wierzyć” (w. 29. 35. 36. 40. 47), „przychodzić” (w. 35. 37.
44. 45), „widzieć” (w. 36. 40. 46), „usłyszeć” (w. 45), „przyjąć [naukę]” (w. 45) itd. Słowa te
sugerują, że Jezus-chleb-życia, to Słowo Boga, które należy przyjąć i w nie uwierzyć – czyli
spożywanie chleba miałoby wymiar metaforyczny. W ww. 48-51 pojawiają się nowe motywy
(piękny przykład Janowego stylu, powracającego do tych samych motywów, wciąż na głębszym poziomie): „jeść”, „spożywać chleb, który zstąpił z nieba” – czyli Jezusa, „chlebem
tym jest Jezus”, „spożywać Ciało Jezusa”. Szok!!! Słowo Boże zstąpiło z nieba i stało się
człowiekiem. Przyjęcie Go polega nie tylko na słuchaniu i wierzeniu. Słowo to przybrało
2
ludzkie Ciało. Przyjęcie Słowa to spożywanie Ciała Jezusa. Szok!!! Przedwieczne Słowo Ojca
stało się Eucharystią.
Co musieli czuć i myśleć słuchacze Jezusa? Był to dla nich szok! Czy kiedykolwiek uświadomiłeś sobie czym jest Eucharystia? Może potrzebne jest i nam przeżycie szoku, aby doszło do
nas, co się dzieje w czasie Eucharystii?
7 lutego 2013 – czwartek
51-52. Wróćmy jeszcze na chwilę do w. 51. Jezus wraca tu do Tajemnicy Wcielenia: Słowo
Boże stało się Ciałem (J 1,14), a to Ciało jest nam dane pod postacią chleba. Motyw „dania”
przez Jezusa Jego Ciała nawiązuje do Jego śmierci na krzyżu (J 10,14-18). Ta ofiara miłości
ma określony cel: dokonuje się ona „dla życia świata”, „na korzyść świata” (BT 5 tłumaczy:
„za życie świata”).
Zwróćmy jeszcze uwagę na sam motyw chleba. Jest to pokarm podstawowy dla życia, bez
którego właściwie nie możemy żyć. Posługując się motywem chleba Jezus podkreśla, że wierzący w Niego nie może żyć bez Eucharystii (wraz z całym bogactwem znaczeń, które niesie:
ofiara miłości, śmierć Jezusa na krzyżu – są to rzeczywistości koniecznie potrzebne do życia).
Czy Eucharystia jest dla Ciebie chlebem powszednim? Czy potrafisz bez niej żyć? Co czujesz w
sytuacjach, gdy nie możesz być na Mszy św. niedzielnej? Czy odczuwasz potrzebę częstszego
uczestniczenia w Eucharystii? Dziękuj za dar Eucharystii. Przepraszaj za zaniedbania uczestnictwa we Mszy św., szczególnie za obojętność wobec tego daru.
8 lutego 2013 – piątek
53-54. Uroczysta formuła „zaprawdę, zaprawdę” (po grecku: amen, amen) oznacza szczególną wagę wypowiadanych słów. Zwrot „jeśli nie” zwraca uwagę na konieczność danej czynności, wymóg, który Jezus stawia swoim uczniom. Pojawia się tu nowy motyw, dotąd nieobecny
(ponownie zwróćmy uwagę na powracające motywy, za każdym razem z nowym elementem
– cecha stylu św. Jana) – spożywanie krwi. Oddzielone od siebie ciało i krew to znak ofiary –
aluzja do ofiary krzyża – kto spożywa Eucharystię ma udział w ofierze Jezusa i czerpie z jej
owoców. Krew w Starym Testamencie była utożsamiana z życiem (por. Rdz 9,4-5). Kto spożywa krew Jezusa napełnia się więc Jego życiem – stąd ma życie wieczne, nieśmiertelność.
Co (wg ww. 53-54) daje uczniom spożywanie Eucharystii? Po pierwsze: życie rozumiane
jako udział w życiu Boga. Po drugie: zmartwychwstanie ciała.
Być uczniem Jezusa oznacza słuchać Jego słowa i wykonywać to, co poleca. Dotyczy to również słów o spożywaniu Eucharystii. Pełny udział we Mszy św. jest więc wyznaniem naszej
wiary w prawdziwość słów Jezusa i oznacza, że prawdziwie jesteśmy Jego uczniami. Zauważ,
że za tak mało (pełny udział w Eucharystii) otrzymujemy tak wiele: życie na wieki i zmartwychwstanie naszych ciał.
Postaw sobie na modlitwie pytania: Czy jesteś uczniem Jezusa? Tzn., czy w pełni uczestniczysz
we Mszy św.? Dziękuj Panu za wielki dar Mszy św. Jeśli dotąd nie byłeś/aś wierny/a Jego słowu, to przepraszaj. Co chciałbyś/chciałabyś zmienić w swoim uczestnictwie we Mszy św.?
3
9 lutego 2013 – sobota
55-56. Jezus podkreśla, że chodzi mu o prawdziwe (a nie symboliczne) spożywanie Jego Ciała i Krwi (choć pod postacią znaków chleba i wina). Eucharystia jest więc autentyczną ucztą.
W. 56 mówi o trzecim owocu pełnego uczestnictwa w Eucharystii: trwanie ucznia w Jezusie
oraz trwanie Jezusa w uczniu. Owocem spożywania Eucharystii jest więc mistyczne zjednoczenie z Jezusem.
Czy potrafisz w Eucharystii odnaleźć OSOBĘ Jezusa? Jeśli tak, to dziękuj Bogu za ten dar i proś
o jego pogłębienie. Jeśli nie, to proś o udzielenie tego daru-doświadczenia. Czy po zakończeniu Mszy św., w tygodniu, wracasz do doświadczania spotkania z Jezusem? Czy twoje słuchanie słowa Bożego i przyjmowanie komunii św. jest początkiem „trwania w Nim” w pozostałe
dni tygodnia (godziny dnia)?
10 lutego 2013 – niedziela
57. Jezus wyjaśnia tajemnicę życia wiecznego, o którym mówił już wiele razy: źródłem życia
jest Ojciec, jest On „żyjącym”. Syn żyje przez Ojca – jest On całkowicie zjednoczony z Ojcem, do tego stopnia, że ma te same pragnienia, chce tego, czego chce Ojciec, po prostu żyje
życiem Ojca. Drogą do zjednoczenia wierzącego z życiem Jezusa (również Jego wolą, pragnieniami itd.) jest spożywanie Syna (obecnego w Eucharystii). Zjednoczenie z Synem jest
również zjednoczeniem z Ojcem.
Co to dla Ciebie znaczy żyć czyimś życiem? Co to dla Ciebie znaczy żyć życiem Jezusa? Czy żyjesz Jego życiem? Czy kiedykolwiek zastanawiałeś/aś się nad tym? Odpowiadając na te pytania sięgnij do tekstów: 2 Kor 13,5; Ga 2,19-20; J 14,23.
11 lutego 2013 – poniedziałek
58-59. Jezus mówi, że ojcowie jedli chleb na pustyni i pomarli – bo był to tylko pokarm fizyczny, który nie dawał udziału w życiu Ojca. Udział w życiu Boga daje chleb zstępujący z
nieba, czyli Syn Boży, który najpierw stał się człowiekiem, a teraz staje się Eucharystią. Ostatecznie więc, chlebem zstępującym z nieba jest Jezus Eucharystyczny.
Narrator kończy stwierdzeniem o nauczaniu Jezusa w synagodze w Kafarnaum. W synagogach przechowywano, odczytywano i nauczano Tory, czyli Prawa żydowskiego, Pięcioksięgu
Mojżesza (Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt) stanowiącego serce całej Biblii hebrajskiej. Tak, jak Tora
rozbrzmiewała w każdą sobotę w synagodze, tak teraz rozbrzmiewa tam słowo Jezusa. To On
jest prawdziwą osobową Torą, prawdziwym Słowem Ojca posłanym do ludzi. Podobnie jak
Tora dawała życie (Pwt 30,15-20), tak teraz słuchanie, przyjmowanie, spożywanie Przedwiecznego Słowa Ojca, które staje się chlebem życia, daje każdemu wierzącemu nieprzemijające życie, którego źródłem jest Bóg. W ten sposób kończy się Mowa Eucharystyczna Jezusa.
Spróbuj podczas modlitwy odpowiedzieć sobie na pytania: Czego z lektury J 6 dowiedziałeś/aś
się o Eucharystii? Czy pogłębił się Twój stosunek do Mszy św.? Jak teraz przeżywasz Eucharystię? Wróć podczas tej modlitwy do tych tekstów z J 6 i do naszych rozważań, przez które Bóg
najmocniej do Ciebie przemówił.