C 126/01

Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
str. I-13769
WYROK TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI
(Szósta Izba)
z dnia 20 listopada 2003 r.
Ministre de l’économie, des finances et de l’industrie przeciwko GEMO SA
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym: Cour administrative d’appel de Lyon
(Francja)
Pomoc państwa - System finansowania publicznej służby utylizacji tusz zwierzęcych z podatku od
zakupu mięsa – Interpretacja art. 92 Traktatu WE (obecnie, po zmianach, art. 87 WE
W sprawie C-126/01
F. Million, działających w charakterze pełnomocników,
WNIOSEK skierowany do Trybunału na mocy art.
234 WE przez Cour administrative d’appel de – Komisji Wspólnot Europejskich, przez D. TrianLyon (Francja) o wydanie wyroku w trybie preju- tafyllou, działającego w charakterze pełnomocnidycjalnym w postępowaniu toczącym się przed ka,
tym sądem między
uwzględniając sprawozdanie na rozprawę,
Ministre de l’économie, des finances et de l’inpo wysłuchaniu ustnych spostrzeżeń GEMO SA,
dustrie
reprezentowanego przez M. Jacquot oraz O. Prost,
a
rządu francuskiego, reprezentowanego przez F.
Million, rządu Zjednoczonego Królestwa, repreGEMO SA,
zentowanego przez J.E. Collins, występującego
w sprawie interpretacji art. 92 Traktatu WE (obec- w charakterze pełnomocnika, oraz Komisji, reprenie, po zmianach, art. 87 WE),
zentowanej przez D. Triantafyllou, na rozprawie
w dniu 17 stycznia 2002 r.,
po wysłuchaniu opinii rzecznika generalnego na
posiedzeniu w dniu 30 kwietnia 2002 r.,
TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI
WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
(Szósta Izba)
wydaje następujący
w składzie: V. Skouris, pełniący obowiązki Przewodniczącego Szóstej Izby, J.N. Cunha Rodrigues
1.
(Sędzia Sprawozdawca), R. Schintgen, F. Macken
oraz N. Colneric, Sędziowie,
Rzecznik generalny: F.G. Jacobs,
Sekretarz: H.A. Rühl, Główny Administrator,
po rozpatrzeniu pisemnych uwag przedłożonych
w imieniu:
– GEMO SA, przez M. Jacquot oraz O. Prost,
adwokatów,
2.
– Rządu francuskiego, przez G. de Bergues oraz
– 517 –
Wyrok
Wyrokiem z dnia 13 marca 2001 r., który
wpłynął do Trybunału w dniu 19 marca
2001 r., Cour administrative d’appel de
Lyon (administracyjny sąd apelacyjny,
Lyon) skierował do Trybunału w celu
uzyskania wyroku w trybie prejudycjalnym
zgodnie z art. 234 WE, pytanie w sprawie
interpretacji art. 92 Traktatu WE (obecnie,
po zmianach, art. 87 WE).
Pytanie to zostało postawione w postępowaniu wniesionym przez Ministre de
l’économie, des finances et de l’industrie
Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
(ministra spraw gospodarczych, finansów
i przemysłu), żądającego unieważnienia
wyroku Tribunal administratif de Dijon
(sądu administracyjnego, Dijon) (Francja)
przyznającego GEMO SA (GEMO) zwrot
podatku od zakupów mięsa, który firma
ta zapłaciła w okresie od 1 stycznia 1997
r. do 31 sierpnia 1998 r.
Ustawodawstwo wspólnotowe
Art. 92 ust. 1 Traktatu stanowi, że:
Z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w niniejszym Traktacie, wszelka
pomoc przyznawana przez Państwo Członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca
lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez
sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom
6.
lub produkcji niektórych towarów, jest
niezgodna ze wspólnym rynkiem.
4.
Art. 93 ust. 3 Traktatu WE (obecnie art.
88 ust. 3 WE) stanowi, że:
Komisja jest informowana, w czasie odpowiednim do przedstawienia swych uwag,
o wszelkich planach przyznania lub zmiany 7.
pomocy. Jeśli uznaje ona, że plan nie jest
zgodny ze wspólnym rynkiem w rozumieniu artykułu 87, wszczyna bezzwłocznie
procedurę przewidzianą w ustępie 2. Dane
Państwo Członkowskie nie może wprowadzać w życie projektowanych środków
dopóki procedura ta nie doprowadzi do
wydania decyzji końcowej.
Ustawodawstwo krajowe
5.
I. Z mocą od 1 stycznia 1997 r., każda osoba, która dokonuje sprzedaży detalicznej
mięsa i wyrobów wymienionych w pkt. II
poniżej płaci podatek.
II. Podatek wynika z wartości, bez podatku
od wartości dodanej, zakupów z każdego
źródła:
– mięsa i podrobów, czy to świeżych czy
gotowanych, chłodzonych lub mrożonych,
drobiu, królików, dziczyzny, bydła, owiec,
kóz i świń, oraz koni, osłów i ich krzyżówek;
Podstawy prawne
3.
str. I-13769
W art. 1-A ustawy nr 96-1139 z dnia 26
8.
grudnia 1996 r. w sprawie odbierania
i niszczenia tusz zwierzęcych oraz odpadów z ubojni, zmieniającej Kodeks wiejski
(JORF z 27 grudnia 1996 r., s. 19184),
dodano art. 302 bis ZD do Code général
des impôts (francuskiego ogólnego kodeksu podatkowego), który stanowił, że:
– 518 –
– wędlin, przetworzonych produktów wieprzowych, smalcu, mięsa konserwowanego
i przetworzonych podrobów;
– paszy zwierzęcej wyprodukowanej z mięsa i podrobów.
[...]
Zgodnie z art. 302 bis ZD, ustęp V, tego
kodeksu, stawka podatku od zakupów mięsa nie może przekraczać 0,6% za pierwszą
transzę zakupów każdego miesiąca, z wyłączeniem podatku od wartości dodanej do
kwoty 125 000 FRF oraz 1% za zakupy
powyżej kwoty 125 000 FRF.
Zgodnie z art. 1-B ustawy nr 96-1139,
sumy uzyskane z podatku od zakupów
mięsa wpłaca się na fundusz służący finansowaniu odbioru i utylizacji tusz
zwierzęcych oraz materiału zwierzęcego
zajętych w ubojniach i uznanych za niezdatne do spożycia przez ludzi ani zwierzęta, prowadzony przez Centre national
pour l’aménagement des structures des
exploitations agricoles (krajowe centrum
rozwoju struktur gospodarstw rolnych).
Pierwsza linijka art. 264 Kodeksu wiejskiego stanowi, że:
Odbiór i utylizacja tusz zwierzęcych oraz
mięsa i podrobów przejętych w ubojniach,
które zostały uznane za niezdatne do spożycia przez ludzi ani zwierzęta, to usługa
publiczna, która podlega państwu.
Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
str. I-13769
9.
Na mocy art. 265 ust. I Kodeksu wiejskie- Postępowanie główne i skierowane pytanie
go, korzystanie z publicznej usługi utyli12. GEMO jest średniej wielkości supermarzacji tusz i podrobów jest obowiązkowe
ketem, który wprowadza na rynek mięso
dla:
i produkty mięsne we Francji. Działając
– właścicieli i posiadaczy tusz martwych
w tym charakterze, podlega podatkowi
zwierząt lub partii martwych zwierząt
od zakupów mięsa nałożonemu na mocy
ważących nie więcej niż 40 kilogramów
ustawy nr 96-1139.
ogółem;
13. Twierdząc, że podatek ten jest sprzeczny
– ubojni, bez ograniczeń wagowych, w odz prawem wspólnotowym, a w szczególnoniesieniu do tusz zwierząt, które padły
ści z art. 93 ust. 3 Traktatu, GEMO zwróprzed ubojem, oraz mięsa i podrobów przecił się do francuskich władz podatkowych
jętych w ubojniach i uznanych za niezdatne
o zwrot sum zapłaconych w formie tego
do spożycia przez ludzi ani zwierzęta.
podatku.
10.
Zgodnie z tym postanowieniem, zakazuje 14.
się grzebania, wyrzucania w dowolnym
miejscu czy spalania tusz martwych zwierząt lub partii martwych zwierząt ważących ponad 40 kilogramów łącznie oraz
tusz zwierząt dowolnej wagi, które padły
przed ubojem, oraz mięsa jak również podrobów przejętych w ubojniach, uznanych
za niezdatne do spożycia przez ludzi lub
zwierzęta.
11.
W rozporządzeniu nr 96-1229, z dnia
27 grudnia 1996 r. w sprawie publicznej
usługi utylizacji, zmieniające Kodeks wiejski (JORF z dnia 31 grudnia 1996 r., s. 15.
19697), dodano klauzule do tego kodeksu
stanowiące, z jednej strony, że w celu realizacji publicznej usługi utylizacji tusz oraz
zgodnie z ogólnymi przepisami w sprawie
zamówień publicznych, prefekt udziela
zamówień na usługi publiczne na maksy16.
malny okres 5 lat (art. 264-1 Kodeksu wiejskiego) a z drugiej strony, że w załączniku
do specjalnych przepisów administracyjnych dotyczących tych zamówień zdefiniowano m.in. sposób wynagradzania za
operacje wykonywane przez otrzymującego zamówienie, wynagrodzenie, które nie
uwzględnia żadnych płatności pobieranych
od korzystających z tej publicznej usługi
(art. 264-2 Kodeksu wiejskiego).
– 519 –
Ponieważ wniosek ten został odrzucony
przez administrację, GEMO odwołał się
od tej odmowy do Tribunal administratif
de Dijon (sądu administracyjnego, Dijon),
który w swoim wyroku z dnia 25 maja 2000
r. stwierdził, że działania ustalone z mocy
ustawy nr 96-1139 stanowią niezgodną
z prawem pomoc państwa w rozumieniu
art. 93 ust. 3 Traktatu. Sąd ten przyznał
zatem GEMO zwrot podatku od zakupów
mięsa, które ten zapłacił między 1 stycznia
1997 r. a 31 sierpnia 1998 r. w kwocie
106 178 FRF.
W apelacji, Ministre de l’économie, des
finances et de l’industrie zwrócił się do
Cour administrative d’appel de Lyon
o unieważnienie wyroku Tribunal administratif de Dijon oraz ponowne nałożenie
przedmiotowego podatku na GEMO.
W swoim wyroku kierującym pytanie, Cour
administrative d’appel wyraził pogląd, że
działania ustalone na mocy ustawy nr 96-1139 nie mogą zostać uznane za pomoc
sprzyjającą przedsiębiorstwom utylizacji
tusz zwierzęcych ponieważ wynagrodzenie
wypłacane im przez państwo stanowi cenę
wykonywanych przez nie usług. Zważywszy jednak, że publiczna służba utylizacji
tusz zwierzęcych zapewnia rolnikom i ubojniom bezpłatny odbiór oraz utylizację
tusz zwierzęcych i wytwarzanych przez nie
odpadów, może zostać ona uznana za zwal-
Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
17.
niającą sektor gospodarki z ciężaru, który
normalnie musiałby on ponieść, stanowiąc
w ten sposób pomoc państwa w rozumieniu art. 92 Traktatu.
siębiorstwa odpowiedzialne za realizację
publicznej usługi utylizacji tusz nie mogą
otrzymywać zapłaty od korzystających
z niej.
W tych okolicznościach, Cour administrati- 21.
ve d’appel de Lyon postanowił zawiesić postępowanie i skierować następujące pytanie
do Trybunału Sprawiedliwości w celu uzyskania wyroku w trybie prejudycjalnym:
Odpowiedź na skierowane pytanie wymaga rozważenia poszczególnych elementów
pojęcia pomocy państwa w art. 92 ust. 1
Traktatu. Utrwalone orzecznictwo stanowi, że uznanie pomocy za pomoc państwa
wymaga spełnienia wszystkich warunków
określonych w tym postanowieniu (zob.
sprawa C-482/99 Francja przeciwko KOmisji [2002] Zb.Orz. I-4397, ust. 68, oraz
sprawa C-280/00 Altmark Trans i Regierungspräsidium Magdeburg [2003] Zb.Orz.
I-7747, ust. 74).
Czy podatek od zakupów mięsa przewidziany w art. 302 bis ZD Code général
des impôts wchodzi w skład działań, które
mogą zostać uznane za pomoc w rozumieniu art. 92 Traktatu z 25 marca 1957 r.
ustanawiającego Wspólnotę Europejską?
22.
Skierowane pytanie
18.
str. I-13769
W świetle wyroku kierującego pytanie, pytanie to należy rozumieć jako dotyczące
zasadniczo tego, czy art. 92 ust. 1 Traktatu
musi być interpretowany jako oznaczający,
że system taki jak ten, który jest przedmiotem postępowania głównego, który
zapewnia rolnikom i ubojniom bezpłatny
odbiór oraz utylizację tusz zwierzęcych
i odpadów z ubojni musi zostać uznany
za pomoc państwa.
23.
19.
W istocie intencją władz francuskich przy
ustanawianiu publicznej usługi odbioru tusz
było zapewnienie, aby odbiór i utylizacja
tusz zwierzęcych i odpadów z ubojni uznanych za niezdatne do spożycia przez ludzi
ani zwierzęta, były obowiązkowe i bezpłatne
dla korzystających z tej usługi.
20.
Po pierwsze, użytkownicy czyli właściciele
i posiadacze tusz martwych zwierząt lub
partii martwych zwierząt ważących ponad
40 kilogramów ogółem oraz ubojnie, mają
24.
obowiązek korzystać z usługi utylizacji tusz
ponieważ nie wolno im grzebać lub wyrzucać w dowolnym miejscu ani spalać tusz
ani odpadów z ubojni. Po drugie, zgodnie
z drugim akapitem drugiego podpunktu
art. 264-2 Kodeksu wiejskiego, przed– 520 –
Art. 92 ust. 1 Traktatu definiuje pomoc
państwa, która jest zasadniczo niezgodna ze
wspólnym rynkiem jako pomoc udzieloną
przez Państwo Członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek
formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem
konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym
przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, w zakresie, w jakim wpływa
na wymianę handlową między Państwami
Członkowskimi.
Po pierwsze, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nie jest rzeczą niewłaściwą dokonanie rozróżnienia między przypadkami,
w których pomoc została udzielona bezpośrednio przez państwo a tymi, w których została ona udzielona przez podmiot
publiczny lub prywatny wyznaczony lub
ustanowiony przez to państwo (zob. sprawa 57/86 Grecja przeciwko Komisji [1988]
Zb.Orz. 2855, ust. 12, oraz sprawa C-379/
98 PreussenElektra [2001] Zb.Orz. I-2099,
ust. 58).
Jednakże, aby korzyści mogły zostać uznane za pomoc w rozumieniu art. 92 ust.1
Traktatu, muszą one po pierwsze, zostać
przyznane bezpośrednio lub pośrednio
z zasobów państwowych oraz, po drugie,
muszą być możliwe do przypisania pań-
Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
stwu (sprawa Francja przeciwko Komisji, 30.
cytowana powyżej, ust. 24).
25.
26.
27.
28.
29.
W postępowaniu głównym, zgodnie z art.
264-1 Kodeksu wiejskiego, publiczną usługę utylizacji tusz zwierzęcych powierzono
przedsiębiorstwom posiadającym umowy
zawarte z prefektami każdego z Département.
31.
Fakt, że usługa odbierania i utylizacji tusz
zwierzęcych oraz odpadów, dostępna dla
rolników i ubojni, jest realizowana przez
przedsiębiorstwa prywatne nie może powodować kwestionowania uznania pomocy za pomoc państwa ponieważ zorgani- 32.
zowanie takiej usługi pochodzi od władz
państwowych. Usługa może zostać przypisana państwu.
Ponadto, rząd francuski nie kwestionuje,
że zasoby użyte do sfinansowania tej usługi
publicznej są zasobami państwowymi.
33.
Po drugie, pojęcie pomocy może zatem
obejmować nie tylko pozytywne korzyści
takie jak dotacje, pożyczki czy inwestycje
bezpośrednie w kapitał przedsiębiorstw, ale
także interwencje, które, w różnych for- 34.
mach, łagodzą obciążenia które są zwykle
uwzględnione w budżecie przedsiębiorstwa, i które zatem, nie będąc dotacjami
w ścisłym tego słowa znaczeniu, mają ten
sam charakter i ten sam skutek (zob. m.in.
sprawa C-156/98 Niemcy przeciwko Komisji [2000] Zb.Orz. I-6857, ust. 25, oraz
połączone sprawy C-328/99 i C-399/00
Włochy i SIM 2 Multimedia przeciwko Komisji [2003] ECR I-4035, ust. 35).
Dostarczanie towarów lub usług na zasadach preferencyjnych jest jedną z pośrednich korzyści, które mają ten sam skutek
jak dotacje (zob. połączone sprawy 67/85,
68/85 i 70/85 Van der Kooy przeciwko Ko- 35.
misji [1988] Zb.Orz. 219, ust. 28 i 29;
sprawa C-56/93 Belgia przeciwko Komisji
[1996] Zb.Orz. I-723, ust. 10, oraz sprawa
C-39/94 SFEI i inni [1996] Zb.Orz. I-3547,
ust. 62).
– 521 –
str. I-13769
Zważywszy, że w niniejszej sprawie, usługa
polegająca na odbieraniu i utylizacji tusz
zwierzęcych oraz odpadów z ubojni jest
świadczona bezpłatnie, należy przekonać
się, czy korzyść ta może zostać uznana za
zwolnienie przedsiębiorstw z wydatku,
który powinien zostać pokryty z ich budżetu.
W odniesieniu do tego stwierdzić należy,
że koszt finansowy ponoszony na utylizację
tusz zwierzęcych i odpadów z ubojni musi
zostać uznany za nieodłączny koszt działalności gospodarczej rolników i ubojni.
Rezultatem działalności takich przedsiębiorstw są wyroby i odpady, które nie
mogą zostać wykorzystane oraz, ponadto,
są szkodliwe dla środowiska, i do podmiotów odpowiedzialnych za ich wytwarzanie
należy ich utylizacja.
A zatem interwencja władz publicznych
mająca na celu zwolnienie rolników i ubojni z tego ciężaru finansowego wydaje się
być korzyścią ekonomiczną mogącą zakłócić konkurencję.
Co do argumentu rządu francuskiego, że
przedmiotowy środek stanowi część polityki w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa,
która jest nadrzędna wobec interesów
jednostki, wystarczy zauważyć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w art.
92 ust. 1 Traktatu nie rozróżnia się między środkami interwencji państwa przez
odwołanie się do ich przyczyn lub celów,
ale definiuje się je w odniesieniu do ich
skutków (sprawa C-241/94 Francja przeciwko Komisji [1996] Zb.Orz. I-4551, ust.
20, oraz sprawa C-382/99 Niderlandy przeciwko Komisji [2002] Zb.Orz. I-5163, ust.
61).
Po trzecie, art. 92 ust. 1 Traktatu wymaga
jedynie ustalenia, czy, w ramach konkretnego systemu określonego ustawą, środek
państwowy powoduje faworyzowanie
niektórych przedsiębiorstw lub produkcję niektórych towarów w stosunku do
Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
innych. Jeżeli tak, środek ten spełnia waru- 41.
nek selektywności, który definiuje pomoc
państwa tak, jak jest ona określona w tym
postanowieniu (sprawa C-143/99 Adria-Wien Pipeline and Wietersdorfer & Peggauer
Zementwerke [2001] Zb.Orz. I-8365, ust.
34, oraz sprawa C-409/00 Hiszpania przeciwko Komisji [2003] Zb.Orz. I-1487, ust.
47).
36.
37.
38.
39.
40.
Zgodnie z art. 265 ust. I Kodeksu wiejskiego, publiczna usługa utylizacji tusz zwierzęcych jest przeznaczona dla właścicieli
i posiadaczy tusz martwych zwierząt lub 42.
partii martwych zwierząt ważących ponad
40 kilogramów łącznie oraz dla ubojni.
W opinii rządu francuskiego, jest to środek
ogólny ponieważ rolnicy i ubojnie nie są
jedynymi, którzy korzystają z usług przedsiębiorstw utylizacji tusz zwierzęcych. Ich
działalność mogłaby także obejmować odbieranie i utylizację tusz zwierząt domo- 43.
wych oraz tusz zwierząt dzikich w miejscach publicznych.
Jednakże, nawet jeżeli warunki, o których
mowa mają także zastosowanie do wła- 44.
ścicieli zwierząt domowych i niektórych
przedsiębiorstw, takich jak ogrody zoologiczne jeżeli niektóre władze publiczne
mogą niekiedy skorzystać z tego środka,
faktem jest, że ustawa nr 96-1139 zasadniczo jest korzystna dla rolników i ubojni.
str. I-13769
W odniesieniu do tego, Trybunał uznał, że
gdy pomoc udzielona przez państwo umacnia pozycję przedsiębiorstwa w stosunku
do innych przedsiębiorstw konkurujących
w wewnątrzwspólnotowej wymianie handlowej, te inne przedsiębiorstwa muszą
zostać uznane za poddane oddziaływaniu
tej pomocy (sprawa 730/79 Philip Morris
przeciwko Komisji [1980] Zb.Orz. 2671,
ust. 11, oraz sprawa C-310/99 Włochy
przeciwko Komisji [2002] Zb.Orz. I-2289,
ust. 84).
W niniejszej sprawie, fakt, że we Francji
kosztów utylizacji tusz nie ponoszą ani rolnicy ani ubojnie, siłą rzeczy ma pozytywny
wpływ na ceny mięsa, czyniąc ten produkt
bardziej konkurencyjnym na rynkach
Państw Członkowskich, w których koszty
te są zwykle pokrywane z budżetów konkurujących podmiotów gospodarczych.
W związku z tym, jasne jest, że środek tego
rodzaju stanowi o przewadze eksportu francuskiego i wpływa na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową.
Odpowiedź na skierowane pytanie musi
zatem brzmieć, że art. 92 ust. 1 Traktatu
należy interpretować jako oznaczający, iż
system taki, jak ten, który jest przedmiotem
postępowania głównego, który przewiduje
bezpłatne odbieranie i utylizację tusz zwierzęcych i odpadów z ubojni, musi zostać
zakwalifikowany jako pomoc państwa.
Fakt, że przedsiębiorstwa mogące mieć
prawo do korzystania z tego środka należą
do odmiennych sektorów działalności nie
Koszty
wystarcza, aby kwestionować jego selektywny charakter a zatem wykluczyć jego 45. Koszty poniesione przez rządy francuski
klasyfikację jako pomoc państwa (sprawa
i Zjednoczonego Królestwa oraz przez
Hiszpania przeciwko Komisji, cytowana
Komisję, które przedłożyły Trybunałowi
powyżej, ust. 48).
swoje uwagi, nie podlegają zwrotowi. Dla
stron postępowania głównego niniejsze
Wreszcie, aby dany środek zastosowany
postępowanie ma charakter incydentalny,
przez państwo został uznany za pomoc,
dotyczy bowiem kwestii podniesionej
musi on potencjalnie wpływać na wymianę
przed sądem krajowym, zatem do tego
handlową między Państwami Członkowsądu należy zasądzenie kosztów.
skimi.
– 522 –
Zbiór Orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji 2003 r.,
Sentencja
Na tej podstawie,
TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI (szósta izba),
w odpowiedzi na pytanie skierowane do niego
przez Cour administrative d’appel de Lyon, na
mocy wyroku z dnia 13 marca 2001 r.,
orzeka, co następuje:
Art. 92 ust. 1 Traktatu WE (obecnie, po zmianach,
art. 87 ust. 1 WE), należy interpretować jako oznaczający, iż system taki, jak ten, który jest przedmiotem postępowania głównego, przewidujący
bezpłatne odbieranie i utylizację tusz zwierzęcych
i odpadów z ubojni, musi zostać zakwalifikowany
jako pomoc państwa.
– 523 –
str. I-13769