Rola uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy

Rola uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy...
Człowiek i Środowisko
32 (1-2) 2008, s. 93-102
Anna Fogel, Piotr Fogel
ROLA UWARUNKOWAŃ
ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO
GMINY – WYBRANE ZAGADNIENIA*
ABSTRAKT
Przedmiotem artykułu jest wskazanie podstawowych problemów powstających
przy tzw. opisowej części studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy, jakim jest prawidłowe uwzględnienie uwarunkowań przestrzennych i prawnych dotyczących gminy. W obecnym stanie prawnym brakuje
jasnych reguł wskazujących na prawidłowy sposób postępowania przy sporządzaniu
prac planistycznych w tym zakresie. Autorzy podjęli próbę prawidłowej interpretacji
przepisów prawnych, a także zawarli postulaty metodologiczne dotyczące monitoringu
uwarunkowań. W świetle dostępnej wiedzy i zgromadzonej praktyki należy wskazać,
że optymalnym rozwiązaniem będzie powrót do próby prawnego uregulowania materii
danych stanowiących uwarunkowania dla zagospodarowania przestrzennego gminy
zarówno w części opisowej, jak i graficznej jest rozwiązaniem najbardziej pożądanym.
Ich forma powinna ewoluować od ściśle planistycznych informacji ku zbiorowi uporządkowanej, pełnej informacji, z której wynikają wnioski nie tylko dla przyszłego
zagospodarowania przestrzennego, ale także dla bieżącego zarządzania w gminie.
Odniesienie się do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest jednym z kluczowych elementów procesu
planowania przestrzennego rozwoju gminy. Zarazem, jako etap wyjściowy,
determinuje jakość oraz zakres zarówno studium uwarunkowań, jak i miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Jest to jednak ta część
* Artykuł złożono w Redakcji w lipcu 2007 r.
93
Anna Fogel, Piotr Fogel
studium, do opracowywania której nie ma ani jasnej i powszechnie akceptowanej metodologii, ani wypracowanego podziału kompetencji w zakresie
opracowywania i przechowywania materiałów wyjściowych.
Art. 10 ust 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003, Nr 80, poz. 17 z późn. zm.) przewiduje
obowiązek uwzględniania w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy uwarunkowań dotyczących gminy.
W doktrynie prawnej, wobec braku ustawowej definicji uwarunkowań,
wyraża się pogląd, że uwarunkowania to okoliczności faktyczne już istniejące w chwili sporządzania studium oraz wymagania prawne dla polityki
przestrzennej, niezależne od woli gminy w chwili sporządzania studium1.
Jak podnosi się w art. 10, można wyróżnić dwie zasadnicze kategorie
treści: część „informacyjną” (ust. 1), stanowiącą swego rodzaju inwentaryzację dotychczasowego stanu faktycznego i prawnego obszaru, dla którego
jest sporządzane, oraz część „regulacyjną” (ust. 2), konstytuującą dyspozycje realizacji polityki przestrzennej gminy. Uwarunkowania powinny
cechować się wysokim stopniem precyzji. Należy oczekiwać, iż w treści
studium znajdą się odniesienia do każdego z zagadnień wymienionych
w pkt. 1-15. Również w przypadku braku uwarunkowań lub zjawisk niewystępujących na obszarze objętym pracami studialnymi, w treści studium
powinna znaleźć się o tym stosowna informacja2.
Ustawodawca, posługując się słowem „uwzględnia się” w ust. 1 art. 10
ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – w odróżnieniu od
sformułowania „określa się”, użytego w ust. 2 tego artykułu, chciał, jak należy
uznać, zaakcentować różnice w traktowaniu części studium obejmujących
uwarunkowania oraz kierunki przestrzennego zagospodarowania gminy.
Tymczasem w § 4. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia
28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz.U. 2004, Nr
118, poz. 1233) przewidziano, że projekt studium powinien między innymi
zawierać część określającą takie uwarunkowania, a także określić wpływ
tych uwarunkowań na ustalenie kierunków i zasad zagospodarowania
przestrzennego gminy, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy (a więc
na kierunki przestrzennego zagospodarowania gminy). Taka rozbieżność
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz. Red. Z. Niewiadomski, CH Beck Warszawa 2005, s. 96.
2
T. Bąkowski: Ustawa o planowaniu przestrzennym. Komentarz. Warszawa 2004,
s. 62
1
94
Rola uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy...
w użytym słownictwie, będąca ewidentnym błędem legislacyjnym, wymaga
wypracowania rozwiązań przy użyciu ogólnych reguł interpretacyjnych.
Przede wszystkim ustawa, jako akt prawny wyższej rangi, powinna stanowić
ramy dla aktu wykonawczego, jakim jest rozporządzenie ministra. Ponadto – wobec ustawowego wymogu sporządzania przez gminę opracowań
tematycznych – zasady wykładni systemowej wskazywałyby na wymóg
precyzyjnego ich uwzględnienia, a nie powielenia.
W praktyce kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy materia dotycząca
uwarunkowań ma stanowić początkowy etap procesu planowania przestrzennego w gminie, czy też stanowić ma swoiste kompendium wiedzy
o gminie.
Należy przypomnieć, że art. 10 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera wyczerpującego katalogu zagadnień
uwzględnianych w uwarunkowaniach przestrzennego zagospodarowania
gminy, a jedynie wymagane prawem minimum. Jak pokazuje praktyka,
zakres studium, jak i sposób podejścia do zagadnień uwzględnianych na
etapie uwarunkowań, ma autorski charakter. Zależy on często od subiektywnego wartościowania poszczególnych zagadnień przez projektantów,
kwalifikacji członków zespołu projektowego, dostępności oraz jakości opracowań wyjściowych, zwłaszcza sporządzanych przez gminy oraz – niestety
– przede wszystkim od kwot przeznaczonych przez gminy na opracowanie
projektu studium. Należy przyjąć, że prawidłową praktyką powinna być
szczegółowa analiza już istniejących zbiorów danych (optymalnie: przestrzennych baz danych GIS) dotyczących zagadnień uwzględnianych na
etapie uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy, połączona
z terenową weryfikacją i uaktualnienie danych wyjściowych w niezbędnym zakresie. Taki wzorzec postępowania wymaga jednak dostępu do już
istniejącej, bardzo dokładnej i – co rzadko ma miejsce – aktualnej bazy
danych. Powstaje zatem konieczność sporządzenia tej bazy przez zespół
składający się ze specjalistów z poszczególnych dziedzin. Stąd pojawiają
się opracowania opisujące jedne zagadnienia na merytorycznie wysokim,
niemal naukowym poziomie, a zagadnienia z innych dziedzin uwzględniają
„szczątkowo”, przy czym nie wynika to ze specyfiki danej gminy, lecz
raczej z reprezentacji specjalistów z poszczególnych dziedzin w zespole
autorskim, czy też istniejących już opracowań dotyczących gminy.
Inną, często stosowaną praktyką jest wpisywanie, a raczej przepisywanie całych akapitów opracowań wyjściowych – przede wszystkim takich
jak strategia rozwoju gminy, program ochrony środowiska czy też program
gospodarki odpadami – do części studium zawierającej uwarunkowania.
95
Anna Fogel, Piotr Fogel
Należy jednak pamiętać, że zarówno właściwe organy administracji, jak
i obywatele mają możliwość niezależnego zapoznania się z tymi opracowaniami, gdyż są to dokumenty zawierające informację publiczną, choć
niewątpliwie utrudnia to ocenę przyjętych rozwiązań. Tymczasem – zamiast
zwartego dokumentu o charakterze strategicznym – powstają obszerne
opracowania, stanowiące niejako kompendium wiedzy o danej gminie.
W niektórych przypadkach można nawet odnieść wrażenie, że sporządzenie
studium ma służyć uporządkowaniu informacji dotyczących gminy, nie
tylko stanowiących uwarunkowania dla zagospodarowania przestrzennego.
Wydaje się, że najwłaściwszą praktyką byłoby nieprzenoszenie całej treści opracowań wyjściowych, ale streszczenie i wpisanie wniosków z tych
opracowań, opartych na krytycznej ocenie przydatności uwarunkowań,
jeżeli mają one wpływ na zagospodarowanie przestrzeni.
Spośród opracowań wyjściowych, które powinny być uwzględnione
w uwarunkowaniach na potrzeby studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, wskazać należy przede wszystkim na:
– wojewódzkie, powiatowe i gminne programy ochrony środowiska
i stanowiące ich część programy gospodarki odpadami (art. 17 ustawy
Prawo ochrony środowiska i art. 14 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001
o odpadach);
– opracowania ekofizjograficzne (art. 72 ustawy Prawo ochrony środowiska);
– projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną
i paliwa gazowe (art. 19 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne);
– prognozę oddziaływania na środowisko projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego (art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym);
– gminny program opieki nad zabytkami (art. 87 ustawy z dnia 23 lipca
2003 r. o ochronie i opiece nad zabytkami).
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r.
wprowadza w § 9 obowiązek zamieszczenia wykazu opracowań planistycznych, przez co rozumie się opracowania, koncepcje, projekty, plany
i programy dotyczące obszaru objętego projektem studium, sporządzone
na podstawie przepisów odrębnych, jednak nie w treści Studium, ale w dokumentacji dotyczącej Studium.
Jednocześnie dane, na podstawie których można określić uwarunkowania na potrzeby studium, są gromadzone i uaktualniane przez właściwe
organy i służby administracji publicznej, inne niż gminy. Są one dostępne
96
Rola uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy...
w różnych formach – zarówno urzędowych dokumentów, jak i opracowań
o charakterze autorskim. Niestety, dostępność do tych danych często jest
utrudniana. Z jednej strony, wynika to z ich nieusystematyzowania, zwłaszcza po zmianach kompetencji i reformie administracyjnej kraju. Drugim
z powodów jest brak znajomości zasad dostępu do informacji publicznej,
zwłaszcza w kontekście możliwego naruszenia praw autorskich. Po pierwsze, należy określić, czy takie opracowania są przedmiotem regulacji zawartych w ustawie z dnia 4 kwietnia 1994 r. o prawie autorskim i prawach
pokrewnych (Tekst jednolity: Dz.U. 2000, Nr 80, poz. 904, z późn. zm.) – to
jest, czy przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter. Ustawową definicję praw autorskich zawiera art. 1.1 ustawy o prawie
autorskim i prawach pokrewnych (Tekst jednolity: Dz.U. 2000, Nr 80, poz.
904, z późn. zm.), zgodnie z którym przedmiotem prawa autorskiego jest
każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony
w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu
wyrażenia (utwór). Utwory powinien zatem cechować indywidualny, oryginalny i twórczy charakter3.
Należy w tym miejscu przypomnieć, że zgodnie z art. 4 pkt. 2 ustawy
o Prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowią prawa autorskiego
urzędowe dokumenty i materiały. W wyroku z dnia 26.09.2001 r. (IV CKN
458/00) Sąd Najwyższy wskazał, że materiałem urzędowym będzie to, co
pochodzi od urzędu lub innej instytucji państwowej, bądź dotyczy sprawy
urzędowej, bądź powstało w rezultacie zastosowania procedury urzędowej.
W odniesieniu do innych opracowań o zakresie ochrony wynikającej z prawa autorskiego decyduje umowa o dzieło, zawarta z wykonawcami.
Problem ten jest niezwykle istotny w praktyce. Przepisy bowiem,
z jednej strony, nakładają na organy administracji publicznej obowiązek
zapewnienia prawa do dostępu do informacji publicznej, w tym zwłaszcza
do informacji o środowisku. Z drugiej strony, niemal powszechną praktyką
stało się opatrywanie wielu takich opracowań zastrzeżeniem o uwarunkowaniu takiego udostępnienia „zgodą autora” albo wręcz informacją o „zakazie
udostępniania bez zgody autora pod groźbą skutków prawnych z uwagi
na ochronę praw autorskich”. Prowadzi to do dezorientacji urzędników,
którzy – nie będąc zwykle prawnikami – nie chcą podejmować ryzykownych decyzji, i de facto – do istotnego naruszenia przepisów dotyczących
dostępu do informacji. W konsekwencji w wielu przypadkach urzędnicy
3
Por. J. Barta i inni: Ustawa o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz.
Warszawa 2003, str. 60.
97
Anna Fogel, Piotr Fogel
bezzasadnie i – co gorsza – w sposób niezgodny z prawem (bez wydania
w tym zakresie decyzji) odmawiają udostępnienia określonych informacji
znajdujących się w ich posiadaniu.
Formalne przeprowadzenie procedury o udzielenie informacji publicznej staje się w warunkach związania wykonawców terminami na opracowanie studium zwykle niemożliwe. W tej sytuacji, wobec braku jasnych
procedur dotyczących udostępniania potrzebnych danych, niestety, ma
miejsce sytuacja zachęcająca do nieprawidłowości, często zbliżająca się do
zjawisk o charakterze korupcjogennym, jak np. uzależnianie udostępnienia
danych od zlecenia właściwemu urzędnikowi (na zasadach komercyjnych)
sporządzenia opracowania zawierającego dane, które są już w jego posiadaniu jako pracownika publicznego.
Inną, często spotykaną nieprawidłowością jest odmowa zaopiniowania
projektu studium wobec niewystarczającego, zdaniem organu opiniującego,
opisania uwarunkowań z określonej dziedziny. Takie działania pozostają
w całkowitej sprzeczności z brzmieniem art. 11 pkt. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który przewiduje wystąpienie
o opinie „dotyczące rozwiązań w projekcie studium”, czy też art. 10 ust.
6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, gdzie mowa
jest o uzgodnieniu w zakresie „ustaleń”. Brak wpisania słowa „ustaleń”
w dyspozycji art. 16 ust. 7 należy, w świetle zasad wykładni systemowej,
uznać za niedopatrzenie ustawodawcy.
Należy podkreślić, że jedynie w zakresie opracowywania kierunków
zagospodarowania przestrzennego władze samorządowe działają w zakresie władztwa, kreując politykę przestrzenną gminy. Co do wypełnienia
obowiązku uwzględnienia uwarunkowań, to władny co do oceny, czy
uwzględniono je w stopniu wystarczającym, jest wojewoda, w zakresie
badania zgodności z prawem i uzgadniania w tym zakresie, na podstawie
upoważnienia określonego w art. 12 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Odrębnym, dyskusyjnym zagadnieniem jest zawartość i zakres analiz uwarunkowań opracowywanych przy zmianie studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustawodawca w art.
27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dotyczącym
trybu zmiany studium i planu miejscowego, nie odniósł się w sposób jednoznaczny do niezbędnego zakresu analizy uwarunkowań, przy zmianie
studium. Ustawodawca przewidział dwie możliwości dokonania zmiany
studium: w granicach administracyjnych gminy oraz częściowej zmiany,
której zasięg terytorialny określa Rada Gminy w uchwale.
98
Rola uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy...
Zmiana studium będzie niejednokrotnie dotyczyć przedmiotowo węższego zakresu, nie obejmując pełnego zakresu przedmiotowego studium.
Jest to bowiem nowelizacja, a nie derogacja dotychczasowego studium. W
konsekwencji zmiana studium nie będzie oznaczać nowelizacji wszystkich
merytorycznych treści studium, określonych w ust. 1 i 2 art. 10 ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nie można także wykluczyć sytuacji, w której projekt zmiany studium uwzględniać będzie zmiany
w uwarunkowaniach opisanych w art. 10 ust. 14. Jak pokazuje praktyka
planistyczna, zmiana uwarunkowań jest częstym powodem wszczęcia procedury zmiany studium. Zmieniająca się sytuacja polityczna, gospodarcza,
niestabilność polskiego prawa, czy wreszcie pojawiająca się szansa na
wspomaganie rozwoju środkami finansowymi pochodzącymi z funduszy
Unii Europejskiej, są najczęstszymi przyczynami zmiany studium. Dlatego
też błędem jest podejście do zmiany studium jedynie z punktu widzenia
korekty zapisów dotyczących kierunków i polityki przestrzennej.
Przy zmianie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy w granicach administracyjnych należy uaktualnić
i uzupełnić stosowne części uwarunkowań. Dużo trudniej jest zinterpretować
zapis ustawowy dla zmiany studium jedynie dla fragmentu gminy. Czy zmiana studium dla fragmentu miasta, opracowywana po 8 latach od uchwalenia
„starego studium”, wymaga uaktualnienia uwarunkowań jedynie dla niewielkiego, zmienianego fragmentu? Praktyka pokazuje, że jest to najczęściej
przyjmowane rozwiązanie. Jednak na zagadnienie to należy spojrzeć znacznie
szerzej, np. przez pryzmat szeroko pojętego otoczenia w przestrzeni miasta
/ gminy. Do najważniejszych zagadnień, które powinno się przeanalizować,
należą: zasięg infrastruktury technicznej i drogowej, formy ochrony przyrody,
zmiany w zagospodarowaniu terenu mogące oddziaływać na obszar objęty
zmianą studium, bądź też podatne na oddziaływania wynikające z takiej
zmiany. Wydaje się, że błędem jest pominięcie ważnych, nowych zagadnień,
które wynikają z opracowywania / przyjmowania przez gminę lub region
licznych dokumentów o charakterze operacyjnym i strategicznym, które
dotychczas nie znalazły się w studium, przy częściowej zmianie studium,
natomiast wskazują na uwarunkowania mające bezpośredni wpływ na obszar
objęty zmianą studium. Dlatego też słuszną drogą postępowania jest analiza
uwarunkowań dla obszaru miasta / gminy w granicach administracyjnych,
bez względu na zasięg przestrzenny zmiany studium.
4
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz. Red. Z. Niewiadomski, CH Beck Warszawa 2005, s. 239 i 241.
99
Anna Fogel, Piotr Fogel
Przedstawione wyżej problemy wskazują, że jednym z głównych
powodów trudności i nieprawidłowości powstających przy wypełnianiu
ustawowego wymogu uwzględnienia uwarunkowań, wskazanych w art.
10 ust 1 w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, jest brak zarówno zapisów ustawowych regulujących,
kto ma sporządzać i gromadzić bazy danych, jak również – w jakiej formie
powinny być gromadzone.
Podstawowym narzędziem do gromadzenia danych wyjściowych, ich
przetwarzania i wykorzystywania do analiz, dla dużej grupy projektantów
są bazy danych GIS. Dobrze zorganizowana, logiczna (relacyjna) baza
danych przestrzennych GIS jest narzędziem, które znajduje wiele zastosowań, również w zarządzaniu jednostkami terytorialnymi. Baza danych
przestrzennych GIS o gminie / mieście, która umożliwia zestawienie ze
sobą ogromnej ilości informacji, pochodzących często z różnych dziedzin,
sprawia, że planowanie przestrzenne staje się o wiele łatwiejsze. Aby tak
się stało, zasób informacji przestrzennej o gminie czy mieście powinien
charakteryzować się przede wszystkim:
 czytelną strukturą i uporządkowaniem informacji poprzez utworzenie
słownika pojęć spójnego dla całej zarządzanej jednostki,
 spójnością warstw,
 układem odniesienia – osadzenie w układzie współrzędnych kartograficznych lub geodezyjnych.
Zbudowana z zachowaniem powyższych zasad baza danych przestrzennych zapewnia powiązanie z rastrowymi i wektorowymi mapami podkładowymi oraz współpracę z systemem ewidencji gruntów i budynków.5
GIS jest wdzięcznym narzędziem, które zdecydowanie ułatwia pracę
nad studium. W części dotyczącej uwarunkowań jest to najczęściej gromadzenie informacji przestrzennej, jej porządkowanie i przetwarzanie pod
kątem dalszego wykorzystania.
Jak pokazuje praktyka planistyczna, w związku z powszechnym wykorzystaniem technik GIS i CAD przy opracowywaniu studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, niewystarczającą
wiedzą na temat możliwości zastosowań aplikacji wykorzystywanych
przy opracowaniu studium często dane przekazywane gminie jako wersja
cyfrowa studium są jedynie nieuporządkowanym zbiorem danych. Danych
5
Fogel P., Fiszczuk-Wiktorowicz J.: Jak zamawiać opracowania i usługi planistyczne
z uwzględnieniem technik komputerowych. „Człowiek i Środowisko”, nr 1-2/2004,
s.137-148.
100
Rola uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy...
istotnych, lecz trudnych do wykorzystania ze względu na błędy powstające
w czasie ich tworzenia.
Niemożliwe przy obecnym stanie prawnym jest narzucenie odpowiednich standardów danych cyfrowych powstających w trakcie prac nad
studium, gdyż ustawa wyraźnie precyzuje, że studium opracowuje się
w formie tekstowej i graficznej. Nie ma obowiązku przekazywania jednostkom samorządowym opracowanego studium w postaci przestrzennej
bazy danych.
Próby uporządkowania zasad gromadzenia danych zostały podjęte
w ramach prac nad nowelizacją prawa planowania przestrzennego. Przekazany do konsultacji społecznych projekt ustawy o planowaniu przestrzennym (projekt z dnia 8 sierpnia 2006 r.) w art. od 9 do 12 przewidywał
i regulował prowadzenie monitoringu zagospodarowania przestrzennego
gminy, polegającego na badaniu wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań zagospodarowania przestrzennego gminy. Wprowadzenie obowiązku
gromadzenia i uaktualniania tych danych oraz określenie odpowiedzialnych
podmiotów umożliwiłoby znaczące usprawnienie i skrócenie procesu przygotowywania studium. Niestety, regulacja ta została całkowicie pominięta
w projekcie ustawy zmieniającej ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym, skierowanej pod obrady Sejmu.
Wydaje się, że jedynie powrót do próby prawnego uregulowania
materii danych, stanowiących uwarunkowania dla zagospodarowania
przestrzennego gminy zarówno w części opisowej, jak i graficznej, jest
rozwiązaniem najbardziej pożądanym. Ich forma powinna ewoluować
od ściśle planistycznych informacji ku zbiorowi uporządkowanej, pełnej
informacji, z której wynikają wnioski nie tylko dla przyszłego zagospodarowania przestrzennego, ale także dla bieżącego zarządzania w gminie.
Uporządkowania – poprzez narzucenie określonych standardów tworzenia
i gromadzenia danych przestrzennych – wymagają opracowania graficzne.
Sprzyjać temu będzie wejście w życie dyrektywy INSPIRE, która narzuci
obowiązek przygotowywania informacji przestrzennej w zestandaryzowanej postaci.
Adresy Autorów:
mgr Anna Fogel
Sędzia Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie
mgr Piotr Fogel
Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa
03-728 Warszawa, ul. Targowa 45
101
Anna Fogel, Piotr Fogel
THE ROLE OF DETERMINANTS IN THE STUDY
OF CONDITIONS AND DIRECTIONS OF SPATIAL
MANAGEMENT IN THE COMMUNE – SELECTED TOPICS
Summary
The topic of the article consists of the presentation of the main problems
that take place in the so-called descriptive part of the study of conditions and
directions of spatial management in the commune that is the correct inclusion
of spatial and legal conditions related to the commune. In the current legal
state there is a lack of clear rules that would identify the correct method of
proceeding when preparing planning work in this scope. The authors make
an attempt at a correct interpretation of the legal provisions and present methodological postulates related to the monitoring of conditions. In light of the
currently available knowledge and accumulated practical experience, it should
be pointed out that the optimal solutions would consist of a return to the attempt at a legal regulation of the data that represent the conditions for spatial
management of the commune both in the descriptive as in the illustrative part,
this being the most desired solution. Their form should evolve from strictly
planning information towards a collection of ordered and comprehensive information from which conclusion can be drawn not only for the future spatial
organization but also for current management in the commune.
102