docZachęta Sztuki Współczesnej w Szczecinie Szczecin
download 
Reklamacja Transkrypt
Zachęta Sztuki Współczesnej w Szczecinie Szczecin
Zachęta Sztuki Współczesnej w Szczecinie Szczecin 2009 II Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg” w Szczecinie Kuratorka: Agata Zbylut Jury: Piotr Bernatowicz Grzegorz Borkowski Łukasz Guzek Mariusz Knorowski – przewodniczący Krzysztof Ked Olszewski Kamil Kuskowski Agata Zbylut Projekt graficzny: Agnieszka Rek Edycja: Iza Krupa Skład i druk: Agencja Reklamowa „Madison” s.j. Szczecin 2009 ORGANIZATORZY: samorządowa wojewódzka instytucja kultury MINISTERSTWO KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO nowa sztuka w polsce new art in poland S Z T U K A N A S P A D Blaski i cienie niedojrzałości Witold Gombrowicz w „Ferdydurke” pisze: „ostatnie zęby, zęby mądrości, mi wyrosły, należało sądzić – rozwój został dokonany, nadszedł czas nieuniknionego mordu, mężczyzna winien zabić nieutulone z żalu chłopię, jak motyl wyfrunąć, pozostawiając trupa poczwarki, która się skończyła. Z tumanu, z chaosu, z mętnych rozlewisk, wirów, szumów, nurtów, ze trzcin i szuwarów, z rechotu żabiego miałem się przenieść pomiędzy formy klarowne, skrystalizowane – przyczesać się, uporządkować, wejść w życie społeczne dorosłych i rajcować z nimi”. Ten niejednokrotnie przytaczany cytat mówi o niedojrzałości, pojmowanej przez autora jako permanentna cecha człowieka. Wydaje się adekwatnym początkiem i przydatną metodą analizy twórczości młodych polskich twórców, którzy coraz aktywniej uczestniczą w obiegu sztuki i którym stwarza się coraz więcej możliwości rozwoju i konfrontacji. Jedną z nich jest druga już edycja Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg” w Szczecinie, będąca kolejną inicjatywą dążącą z jednej strony do poszukiwania i pokazania nowej sztuki, z drugiej – do próby przewartościowania układów i schematów polskiej geografii sztuki, skupionej od lat wokół tych samych centrów decyzyjnych. Zainteresowanie młodymi twórcami określanymi jako druga fala Young Polish Artists nie słabnie od paru lat. Przeglądy młodej sztuki 4 połączone często z konkursami organizuje CSW Zamek Ujazdowski. Tam co roku odbywa się wystawa pokonkursowa Samsunga, a w 2008 roku kuratorzy Stach Szabłowski i Marcin Krasny przedstawili projekt „Establishment (jako źródło cierpień)”, w którym pokazano prace 16 młodych twórców. Galeria Narodowa Zachęta również co roku jesienią prezentuje projekty twórców do 35. roku życia biorące udział w konkursie Deutsche Banku. W promocję młodych włącza się Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku i liczne inne polskie galerie rozsiane po całym kraju. Młodzi twórcy debiutują w zupełnie innych warunkach niż ich starsi koledzy. Wzrosła liczba komercyjnych galerii, zwiększyło się pole krytycznego dyskursu dzięki wejściu do obiegu młodych krytyków sztuki, nastąpiło powiązanie sceny lokalnej z międzynarodową i coraz więcej polskich artystów jest reprezentowanych przez zagraniczne galerie. Wzrasta także liczba instytucji zainteresowanych świeżo upieczonymi absolwentami szkół artystycznych. Jednocześnie Stach Szabłowski zauważa, że poprzednie pokolenie dość wysoko ustawiło poprzeczkę. Czy młodzi twórcy są w stanie zaproponować nowe jakości i strategie, czy są w stanie – jak sugeruje tytuł szczecińskiego festiwalu – przewietrzyć sztukę? Chciałabym wrócić do słów Gombrowicza, który pisze: „Dążymy do dojrzałości, siły i mądrości wieku dorosłego, a równocześnie nieodparcie pociąga nas młodość. Ale młodość to niższość. Być młodym to być mniej silnym, mniej dojrzałym, mniej mądrym. I oto zadziwiająca sprzeczność. Z jednej strony człowiek chce być doskonały, chce być Bogiem. Z drugiej, chce być młody, chce być niedoskonały. Człowiek dorosły znajduje się więc pomiędzy Bogiem a Młodym”. Juan Carlos Gomez, analizując spuściznę literacką Gombrowicza, umieszcza niedojrzałość poza sferą działania formy i uważa, że jest ona niewysławialna. „Człowiekiem targają zatem forma i niedojrzałość, nosi w środku dwie sprzeczne natury: jedna mierzy w stronę tego, co wysokie, nadrzędne i dojrzałe, druga z kolei ku temu, co niskie, podrzędne i niedojrzałe. Fakt, że człowiek ma podwójną naturę, oznacza dramat, gdyż to, co u góry, poniża to, co u dołu, co nie może tamtemu dorównać i upada raz po raz w niedojrzałość, która chce być tym, czym jest: niedojrzałością. […] oto dojrzałość pragnie być niedojrzała, a niedojrzałość dojrzała, to znaczy upokorzenie, poniżenie i podporządkowanie mają podwójne źródło, działają w jedną i w drugą stronę1”. Powyższe cytaty jednoznacznie wskazują, że młodym trudno znaleźć adekwatną do przekazu formę, że są raczej niepełni, nieukształtowani i niedoskonali. Z jednej strony są potencjalnością rozwoju naszej kultury, z drugiej – ciągle „nieopierzeni” (mimo iż wielu z nich już przekroczyło magiczną barierę trzydziestu lat). Szczeciński festiwal daje możliwość obejrzenia różnorodnych projektów stworzonych w rozmaitych mediach. Wśród zakwalifikowanych przez Jury pod przewodnictwem Mariusza Knorowskiego 41 propozycji artystów znalazło się malarstwo, fotografia, sztuka wideo, instalacja, obiekty. Czym zajmują się młodzi i co ich interesuje? Spośród tematycznej mozaiki wyłania się kilka problemów społecznych i politycznych, jak problematyka gender, religijność Polaków, wojna i przemoc, feminizm, mass media, niedogodności rozwoju cywilizacyjnego czy mit nowoczesności. Były one podejmowane zarówno przez starszą generację z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, jak i przez uczestników ostatniego „Przeciągu”. Wydają się nadal interesować młodych artystów, którzy są krytyczni wobec zastanej rzeczywistości, świata zbudowanego przez „dojrzałych”, ale nie nawiązują bezpośrednio do wielkich narracji kultury. Młodzi raczej sygnalizują, zauważają, nieśmiało ujawniają, tak jakby stracili wiarę w możliwość zmiany świata poprzez sztukę i odwrócili się od utopijnych mrzonek swoich rewolucyjnych i prowokacyjnych poprzedników. Już kuratorzy „Establishmentu” podkreślali „zmęczenie” młodych rzeczywistością, choć wielu artystów ciągle do niej nawiązuje i traktuje jako bazę swoich projektów. Wielu jednak stosuje utarte już kody, jak np. wykorzystanie pończoch w projektach feminizujących, gra z mikrozbliżeniami fotograficznymi w celu podważenia oczywistości wizualnego przekazu czy wykorzystanie haseł i przekazów medialnych w celu obnażenia ich zakłamania bądź produkcji mitów. 5 Niewielu twórców „dorosło” i znalazło swoją formę. Część ciągle pozostaje w sferze potencjalności. Toteż już samo zaproszenie do wystawy w Zamku Książąt Pomorskich jest dla niektórych znaczącym osiągnięciem. Jury Festiwalu słusznie nagrodziło artystów, których prace wydawały się najbardziej dojrzałe pod względem warsztatu i przesłania. Grand Prix zdobyła Anna Orlikowska, o której Karol Sienkiewicz pisał, iż: „jej twórczość opiera się na kreowaniu nietypowych i zaskakujących sytuacji, tworzeniu niespodziewanych zestawień, wydobywaniu z potocznej rzeczywistości […] zastanawiających elementów2”. Wiele jej prac nawiązuje do procesu przemijania i zawiera symbole wanitatywne. Rodzinnym miastem Orlikowskiej jest Łódź, industrialne miejsce, które próbuje się obecnie rewitalizować po załamaniu przemysłu tekstylnego w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Łódź pomiędzy stagnacją a przemianą, pełna starych fabryk, dziewiętnastowiecznych pałaców, willi i hardcorowej muzyki stanowi inspirację projektów autorki wyrażonych w różnorodnych mediach: instalacji, fotografii, filmach wideo. Zdjęcia do jej nieco surrealistycznego filmu „Gatunek synantropijny”, który zdobył główną nagrodę, wykonywała w historycznych muzealnych wnętrzach Łodzi. Oglądamy piękne przestrzenie, obrazy, meble i jednocześnie słuchamy zabawnej i nieco tajemniczej opowieści o pewnym gatunku zwierzęcia: „który jest często (choć nie zawsze) uważany 6 za szkodnika lub pasożyta, a który żyje w pobliżu ludzkich domostw i ludzi zapewniających mu źródło pożywienia i schronienie3”. Akcja rozgrywa się w pełnym przepychu pałacu, a tekst opowiada o karaluchach. Jednak ich nazwa nie zostaje w filmie wymieniona. Narracja pojawia się dwuznacznie na tle obrazów i figurynek, do których też może pasować. Widz może się tylko domyślać prawdziwego tematu opowieści. Autorka, zderzając dwie nieprzystające do siebie rzeczy, tworzy nieco absurdalną, lekko humorystyczną i perwersyjną opowieść; tworzy autonomiczny świat sztuki, choć ze znanych nam elementów. Ewokuje dziwną, niemal metafizyczną atmosferę rodem z tekstów Brunona Schulza. Film – choć nakręcony w autentycznych pomieszczeniach – staje się mistyfikacją. Kadry są niezwykle malownicze i estetyzujące, a opowieść wciąga widza. Niedopowiedzenia i niejasności tworzą bardzo atrakcyjną całość. Nagrodzona przez Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego praca Piotra Adamskiego „Bez tytułu (projekcja, lustra)” to starannie opracowane technicznie projekcje wideo. Stwarzają iluzję luster, w których odbijają się fragmenty pomieszczenia. Pojawia się tam jakaś akcja, wernisażowi goście przechodzą, stoją, dyskutują, popijając wino. Wydaje się, że lustra odbijają to, co właśnie dzieje się za naszymi plecami. Powinny odbijać również nasz wizerunek, ale tego nie czynią. Instynktownie szukamy własnej twarzy, chcąc pooglądać swoją postać jak w kamerach sklepowych czy w metrze. Nie odnajdując wizerunku, zdajemy sobie sprawę, że oglądamy filmy wcześniej nagrane w innych sytuacjach. Tak oto artysta igra z naszym poczuciem rzeczywistości i voyeryzmem, proponując rozwiązywanie wizualnych rebusów zamiast narcystycznego podglądactwa. Jak pisał jeden z krytyków: „ten Adamskiego wideokonceptualizm jest czymś niezwykle pociągającym i obiecującym na przyszłość”. Podobnie jak zabawny, społeczny pomysł nazwany przez niego „Audioarchitekturą”. Jak wyjaśnia autor: jest to utopijna wizja miasta, którego nie słychać. Niewidzialne „audiobudynki”, rozciągnięte w przestrzeni miasta, izolują jego mieszkańców od nieznośnego urbanistycznego hałasu, dając mu alternatywnie w zamian muzykę klasyczną bądź szum kropli deszczu. Autor otrzymał nagrodę specjalną i będzie mógł pokazać swój projekt w Galerii Zona w Łodzi. Nagrodzono również „Łapacza kurzu” Ivo Nikića, pokazywanego już w Galerii Okna w Zamku Ujazdowskim w Warszawie. Łapaczem kurzu nazywany jest ironicznie przedmiot w zasadzie bezużyteczny, który chroni jakieś przedmioty i „musi być”, np. w domu lub na wystawie. Jego kształt jest polem gry dla widza, który próbuje odgadnąć, co może kryć futerał wykonany często ze skóropodobnej tkaniny. Nikić zdobył dyplom w pracowni malarstwa Jarosława Modzelewskiego i wraz z Piotrem Kopikiem i Dawidem Radziszewskim tworzą grupę Szu Szu. Nagrodę specjalną otrzymał też Tomasz Musiał za obraz „American Dream & Russian Roulette” i będzie mógł pokazać swoją indywidualną wystawę w Klubie 13 Muz w Szczecinie. Sądzę, że młodzi polscy artyści pracują pod presją, bo z jednej strony są porównywani z poprzednikami, z drugiej – muszą zdążyć wziąć udział w wyścigu szczurów, wykorzystać swoje pięć minut bumu na młodą sztukę, bo później może już nie być tak łatwo. Wystawa w Szczecinie jest w każdym razie w tym roku znaczenie lepsza od przeglądów warszawskich – kolejnej edycji konkursu Samsunga, a zwłaszcza od kompletnie rozczarowującej wystawy nominowanych do nagrody Deutsche Banku pokazywanej w warszawskiej Zachęcie. Pomimo kilku interesujących projektów tegoroczne dokonania młodego pokolenia nie zachwycają. Może to tylko kiepski rok, a może należałoby przeprowadzić głębszą analizę – dlaczego na przykład ich szwedzcy czy angielscy koledzy lepiej sobie radzą na polu sztuki zaraz po ukończeniu studiów? Czy odpowiedzialna jest tu polska przypadłość niedojrzałości, zdiagnozowana już przez Gombrowicza, czy może to tylko kwestia statystyki mówiąca, że dobrzy artyści nie rodzą się pęczkami. Eulalia Domanowska 1 http://www.teatry.art.pl/portrety/gombrowicz/ ferdydurkef.htm 2 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_orlikowska_ anna 3 Anna Orlikowska, tekst autorski opisu w formularzu zgłoszeniowym. 7 Anna Orlikowska – Grand Prix Gatunek synantropijny Wideo DVD – PAL, 4:3, 6’30’’ 2008 Gatunek synantropijny to gatunek zwierzęcia, który jest często (choć nie zawsze) uważany za szkodnika lub pasożyta, a który żyje w pobliżu ludzkich domostw i ludzi zapewniających mu źródło pożywienia i schronienie. Kadry nakręcone w pełnym przepychu magnackim pałacu zostały zestawione z tekstem, który opisuje życie pospolitych przedstawicieli gatunku synantropijnego – karaluchów. W pracy ich nazwa gatunkowa nie zostaje wymieniona. Kreuje to dwuznaczną, niedopowiedzianą sytuację, w której odbiorca może się jedynie domyślać, o jakie stworzenie chodzi. Anna Orlikowska 8 9 Anna Orlikowska – Grand Prix 10 11 Nagroda Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego Nagroda specjalna – wystawa indywidualna w Galerii Zona Sztuki w Łodzi Bez tytułu (projekcja, lustra) 4-kanałowa instalacja wideo, bez dźwięku, site-specific, wymiary zmienne 2008 Galeria. Wernisaż. Cztery projekcje przedstawiają ujęte w ramy lustrzane odbicia przestrzeni tejże galerii. Projekcje tworzą iluzję luster. Uczestnicy wernisażu odnoszą wrażenie, że projekcje transmitują aktualne wydarzenie. Jednak postacie „po drugiej stronie luster” to uczestnicy innego wernisażu w tejże przestrzeni, lecz w nieokreślonej przeszłości. Widz intuicyjnie poszukuje własnego odbicia, ale odnalezienie go w tej sytuacji staje się niemożliwe. Piotr Adamski fot. Piotr Adamski 12 13 Łapacz kurzu instalacja, skaj, nubuk, suwaki, poroża jelenia, fotografia na dibondzie, obrazy – akryl na płótnie, wideo „w oku” 54” 2007–2009 Punktem wyjścia tego projektu jest dziwne odwołanie się do „dekoracyjnych” poroży, jakie kiedyś były wyposażeniem tradycyjnego salonu. Stają się one obecnie przez swoją anachroniczność modne, ale Ivo Nikić poszedł dalej, nadał im bowiem dizajnerską oprawę: otrzymały precyzyjne, pracowicie i perfekcyjnie wykonane przez cierpliwego krawca pokrowce zamykane na eleganckie zamki błyskawiczne. Takie pokrowce owszem, chronią poroża przed kurzem (bo teoretycznie to podstawowa ich funkcja), ale wyglądają niespodziewanie estetycznie i erotycznie – niczym wystylizowana odzież. I jak odzież komunikują daleko więcej niż to, że służą do okrycia. Temu, co okryte, nadają nową postać i dodają nową warstwę znaczeń (na której za chwilę też nieuchronnie zacznie osiadać kurz). […] Łapaczem kurzu nazywany jest ironicznie przedmiot w zasadzie bezużyteczny, ale który „musi być”, np. w domu lub na wystawie, bo trafił tam z jakichś powodów i „lepiej tego nie zmieniać”. Teoretycznie powinien coś komunikować, a w praktyce tylko zbiera kurz (na sobie). Ale taki obiekt może stać się interesujący, jeśli zostanie jawnie podporządkowany nowej funkcji. Grzegorz Borkowski fot. Mikołaj Długosz 14 15 16 17 Nagroda specjalna – wystawa indywidualna w Galerii 13 Muz w Szczecinie American Dream & Russian Roulette akryl na płótnie, 130 x 190 cm 2008 Praca należy do cyklu obrazów, w których zestawiam ze sobą różne postaci oraz pojęcia ze świata sztuki, filmu, sportu czy biznesu. American Dream – amerykańskie marzenie (senne), popularny slogan, hasło wyrażające ideały demokracji, równości i wolności, na których budowano USA. Często używa się go do określenia błyskotliwej amerykańskiej kariery „od pucybuta do milionera”, której uosobieniem stał się artysta pop-artu Andy Warhol. Russian Roulette – rosyjska ruletka, gra hazardowa polegająca na przyłożeniu lufy rewolweru do własnej głowy i naciskaniu spustu broni, po wcześniejszym zakręceniu obrotowym magazynkiem (bębenkiem) broni, na zmianę z przeciwnikiem. Od samobójstwa grę tę odróżnia prawdopodobieństwo śmierci. Prawdopodobieństwo śmierci przy jednym naboju w bębenku i każdorazowym zakręceniu wynosi – przy założeniu, że standardowy magazynek mieści 6 naboi, co jest najczęstszym rozwiązaniem konstrukcyjnym rewolwerów – 16,6%. Istnieje odmiana ruletki polegająca na jednokrotnym zakręceniu bębenkiem i oddawaniu strzałów, kończąca się zgonem najpóźniej w szóstej partii. Grę prawdopodobnie wymyślili carscy oficerowie (stąd nazwa). Tomasz Musiał fot. Tomasz Musiał 18 D R 19 Audioarchitektura konstrukcja architektoniczna materiały różne 2008 „Audioarchitektura” to utopijna wizja miasta, którego nie słychać. Nowatorski system emisji dźwięku izoluje jego mieszkańców od nieznośnej audiosfery zatłoczonej ulicy, ruchu drogowego, hałasu, który nienaturalnie stał się codziennym elementem naszego życia. Niewidzialne audiobudynki, rozciągnięte wzdłuż chodników, w parkach i nad bulwarami emitują kierunkowo fale dźwiękowe, które wygłuszają hałas miasta. Przechodnie podróżujący w ich 20 zasięgu otoczeni są hipnotyczną kompozycją koncertu Steve’a Reicha, transmitowanego na żywo z filharmonii, lub muzyką kropel deszczu rozbijających się o blaszane dachy miejskich budynków. To dziś technologiczna utopia. Jednak „Audioarchitektura” to również panel dyskusyjny o braku alternatywnych dla centrów komercyjnych przestrzeni, gdzie można wspólnie z innymi spędzać czas w nieco bardziej naturalnym dla człowieka otoczeniu, w którym brak reklam i szału konsumpcji. Piotr Adamski fot. Studio Mode: lina 21 Michał Barański (współautor) To, co nie było możliwe wczoraj, dzieje się dziś i nie jest barierą dla jutra wideoinstalacja (wideo, T-shirt) 2007 Projekt był krytycznym komentarzem do wyborów parlamentarnych z 2007 roku, ale nie stracił na aktualności. Nasza rzeczywistość jawi się tu jako świat, który nas przytłacza, zawstydza, wpędza w sytuacje zażenowania, absurdu, nonsensu, a nawet i groteski. Element składowy, czyli biało-czerwona świeca, początkowo pali się równym, bezpiecznym płomieniem, ale wraz z pojawieniem się politycznego języka, który powoli przechodzi we wzajemne oskarżenia i wreszcie polityczny bełkot, płomień staje się niestabilny, aż wreszcie gaśnie, a całość zakończona jest słowami: „w chorym systemie ciemny lud wszystko kupi” (czyli słowa z napisu na ścianie). Słowo „kłamstwo” (widoczne z bliska), z którego zbudowany jest napis, to wyraz swoistego buntu wobec słowotoku naszych polityków, ich bredni i kłamstw. Anna Barańska fot. Michał Barański 22 23 Nietykalni performance W performance chcę narzucić myślenie o śladach, pamięci i symbolach. Wykorzystuję w nim włosy różnych ludzi. Włosy są obciążone wieloznaczną symboliką. To cząstka, która niezwykle dużo mówi o człowieku, na jej podstawie możemy zbadać informację genetyczną – poznać całą historię jej właściciela. Kiedy rosną, są pielęgnowane i poświęca się im wiele uwagi, są symbolem piękna, zdrowia itd. W momencie, w którym oddzielają się od ciała, wypadają, zostają obcięte, podejście człowieka diametralnie się zmienia. Stają się czymś obrzydliwym. Wkładam je do ust. Przeżuwam. Włosy ponownie zostają zaabsorbowane przez ciało. Dokonuję przetworzenia tej wypartej materii... Marta Bosowska fot. Maciej Zaniewski 24 25 Ideal Logic wideo, 9’42’’ 2008 „Ideal Logic” to utopijny portret zbiorowy Izraela, dla którego inspiracją było zdanie jednego z palestyńskich aktywistów: „Spróbuj wyobrazić sobie Izrael bez konfliktów”. Praca powstała na bazie powstającego równolegle eksperymentalnego filmu paradokumentalnego: „I am not a Painter of Prison Walls”. Więzienne ściany, które przybierają kształty muru oddzielającego Palestynę od Izraela, są w rzeczywistości ścianami dyskursów, w których zostały osadzone obie strony globalnego konfliktu. Utrzymanie tego podziału jest częścią walki cywilizacyjnej, toczonej między potęgami finansowymi świata zachodniego a światem islamu. Obie strony konfliktu nie pragną tak naprawdę rozwiązania, lecz utrzymania podziału i jedynie przesunięcia barier wojny mentalnej i ekonomicznej. Nie jest to więc konflikt lokalny, ale konflikt dwóch kultur przeżywających kryzys wynikający z globalizacji. Z perspektywy kultury europejskiej ocena wydarzeń jest nieskończenie trudna, tym bardziej, że konflikt ten przenosi się na grunt europejski, powodując rewizję wciąż żywej historii i podsycając wciąż drzemiące w niej radykalizmy. Michał Brzeziński fot. Michał Brzeziński 26 L 27 WAGINATYZM – od profanum do sacrum technika własna, mix-media, klęcznik, poducha 2009 W obecnej kulturze wagina kojarzona jest wyłącznie w kontekście seksualnym. Jest tematem wstydliwym. W chrześcijańskim kręgu otaczanie kultem waginy to wręcz bluźnierstwo. Trudno się jednak temu dziwić, skoro jeden z przedstawicieli kościoła katolickiego – św. Augustyn – głosił, że narząd umieszczony „między fekaliami a moczem” musi być nieczysty. Nie zdajemy sobie jednak zupełnie sprawy z tego, że kiedyś ludzie całkowicie inaczej postrzegali ten kobiecy narząd płciowy. Wagina była bramą, którą każdy z nas przekracza, była początkiem świata. Była symbolem płodności, szczęścia i zdrowia. Mogła zapobiec nieszczęściu – odpędzić złe duchy, powstrzymać huragan, odstraszyć drapieżnika czy wrogich wojowników. Akt obnażenia sromu mógł wzmóc urodzajność, powodować wzrost roślin i żyzność gleby. A także stanowił środek dyscyplinarny – był aktem upokorzenia dla sprawców przemocy lub hańbiących czy obraźliwych czynów. Historia pełna jest rozlicznych przykładów kultu waginy. Jednak znaczenie kobiecych narządów płciowych zdewaluowało się i w głównej mierze za sprawą pruderyjnej moralności chrześcijańskiej zawiodło waginę od sacrum do profanum… Iwona Demko fot. Iwona Demko 28 29 30 31 Monika Drożyńska Pomnik projekt site-specific, instalacja dźwiękowa 2009 Instalacja jest wyrazem bezsilności artystki przy pracy nad kolejnym projektem. Została zrealizowana w miejscu, gdzie stała fontanna z rzeźbą greckiej bogini Pallas Ateny, która nie zachowała się do naszych czasów. Drożyńska zaczęła się koncentrować na nieobecnej Atenie, chcąc ją na powrót Pawilonowi przywrócić w formie współczesnego pomnika. Sięgnęła do jej życiorysu, w którym trafiła na informację o pojedynku tkackim z boginią Arachne. Arachne wyobraziła na swym dziele miłostki bogów, które tak rozzłościły Atenę, że podarła tkaninę przeciwniczki na strzępy. Arachne powiesiła się z rozpaczy, ale bogini zamieniła ją w pająka, a sznur w pajęczynę. Imię Arachne pochodzi od greckiego słowa Αράχνη, oznaczającego pająka, od tego słowa pochodzi arachnofobia. Mnożąc wyobrażenia tkackich potyczek, pająków, przerażenia, krzyków, artystka zaplątała się w labiryncie swoich poszukiwań. Zaczęła się śmiać: z siebie, festiwali, przeglądów, koncepcji pomnika, pomników w ogóle, z Arachne, Ateny; słowem: ze wszystkiego, co do tej pory przepracowała, nie tylko przy „Pomniku”, lecz także w swoich działaniach ze sztuką w ogóle. Czuła nonsens pracy nad kolejnym projektem, nonsens namnażania narracji, wizerunków. Chciała uciec od produkowania kolejnych problemów, znaleźć dla nich najlepsze rozwiązanie, a najlepiej unicestwić je. „Pomnik” to rzeźba dźwiękowa, zbudowana ze śmiechu artystki, śmiechu z samej siebie. Rzeźba, która powstaje w wyobrażeniu odbiorcy. Współczesny pomnik Ateny. Grzegorz Bińczycki fot. arch. Przeglądu Sztuki „Survival” 32 Pomnik 33 Cztery fazy życia instalacja (4 pary rajstop, hula-hoop) 2007 Cztery fazy życia to próba przedstawienia podmiotowości człowieka, w różnych etapach życia – od procesu wychowywania przez młodość, dojrzałość po starość. Barwa wykorzystanego materiału sugeruje cielesność, lecz forma tej cielesności została pozbawiona. Instalacja jest pełna ukrytych napięć – naciągnięta w ramy okienne zmaga się z nimi, przechodzi z wnętrza pomieszczenia na zewnątrz, ale zdaje się niesłychanie swobodna. To cztery pokratkowane kadry z życia – przechodzenie przez etapy, w którym koniec jednego daje początek drugiemu. Forma odradza się na nowo, lecz w innej postaci. Joanna Dudziec fot. Joanna Dudziec 34 Cztery fazy życia 35 Czarny rynek sztuki kolaż, 10 x 15 cm 2009 Żartobliwy cykl kolaży o sytuacji, w której sztuka zostaje sprowadzona do rangi towaru i proces twórczy oraz artysta stają sie całkowicie nieistotni. Odnalezione w niezgłębionych złożach, poddane wydobyciu i obróbce dzieło trafia na targ między inne osobliwości. Bez końca reprodukowane odrywa się wreszcie od znaczenia, zaspokajając głód nabywców. Jan Dziaczkowski 36 37 Tulipany projekcja wideo współpraca operatorska Maciej Cioch 2008/2009 Pewnego razu z kolegą ułożyliśmy obok siebie dwie reprodukcje jednej z wersji „Pokoju artysty” van Gogha. Okazało się, że różnica pomiędzy kopiami jest znaczna, głównie w kolorze. Dotarliśmy do następnych reprodukcji i rozdźwięk się pogłębiał. Mutacje koloru pomiędzy kolejnymi zdjęciami wytworzyły nowe wersje obrazu, różnicując je dodatkowo pojawianiem się bądź zanikaniem szczegółu, rasteryzacją bądź pikselizacją, miniaturyzacją i maksymalizacją. Poprzez technologię powielania (a tym samym pozbawienia dzieła jego aury w rozumieniu Waltera Benjamina) dochodzi do powstania klonu, który swoją genezę czerpie z oryginału, zapożycza się w nim, ale stanowi zjawisko odrębne. Zakładam, że każda forma obcowania z dziełem sztuki odbywa się na żywo, tzn. in mente – angażuje świadomość odbiorcy w takim stopniu, w jakim sobie na to pozwoli, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z oryginałem, czy też z reprodukcją. Nieskończone powielanie utworu technicznie i technologicznie, odbierając mu aurę, nadaje kolejny poziom istnienia. Piotr Filipiuk 38 39 Process in Progress dyskietki, sztuczna trawa, styropian 2008 Filozofia „Procesu” identyfikuje rzeczywistość metafizyczną ze zmianą i dynamizmem. Zgodnie z Heraklitem, uznawanym za jednego z pierwszych filozofów procesu, wszelkie zdarzenia wynikają z napięcia powstającego między przeciwieństwami, a ciągłe stawanie się i przemijanie jest najważniejszą cechą bytu. Skutkiem procesu może być scalanie bądź niszczenie. Jednakże bardzo często trudno jest jednoznacznie określić nie tylko skutek, lecz także czy proces dobiegł końca, czy też nadal trwa. Tak jest w przypadku przedstawionej instalacji – nie sposób stwierdzić, czy każdy kolejny etap to krok ku zniszczeniu, czy integracji. Coś Staje się w wyniku nieprzerwanego ścierania się przeciwieństw, w tym wypadku technologii symbolizowanej przez dyskietkę i natury symbolizowanej przez trawę. Co więcej, użycie dyskietki nie jest przypadkowe – symbolizuje ona nie tylko technologię, lecz także Przemijanie. Dyskietka, element nowoczesnej technologii, w krótkim czasie stała się rzeczą bezwartościową z punktu widzenia jej pierwotnego przeznaczenia. Nastąpiła Zmiana, zgodnie z filozofią procesu będąca podstawą rzeczywistości – dyskietka stanowić może obecnie element dekoracyjny, można użyć jej do celów artystycznych. Marzena, Paweł Garwol fot. Paweł Garwol 40 41 Analisis IV monotypia i akwarela na papierze seria Two Roses: portrety 70 x 49,5 cm pozostałe: 49 x 34 cm seria Anguis in Herba: 34 x 49 cm lub 49 x 34 cm 2009 Zestawienie spatynowanych przez artystkę zdjęć Róży Luksemburg i Karola Marksa przywodzi na myśl portrety z sypialni rodziców – kochanków dawno przegranej (?) sprawy. Jednocześnie dla mnie – pamiętającą wizerunkową kliszę „św. Trójcy” epoki realnego socjalizmu: Marksa, Engelsa, Lenina – stanowi zaskakujący, uwspółcześniony powrót do dawnych pytań – wąsaty wizjonerski patriarcha (wciąż przecież pamiętany i ważny) i kobieta o pięknych rysach (zapomniana), ofiara marksowskiego wizjonerstwa i męskiego paternalizmu zarazem? Eva Zamojska fot. Honza Zamojski 42 H IV 43 Liż dupę, będziesz wielki… wideo + sitodruk 100 x 140 cm 2007 Praca składa się z dwu części. Właściwej, czyli sitodruku, propagującej hasło „Liż dupę, będziesz wielki…” i jej komentarza w postaci filmu z ukrytej kamery, rejestrującego przebieg egzaminu z sitodruku kończącego ostatni semestr w Akademii. Hasło „Liż dupę…” jest manifestem i swoistą prowokacją, mającą na celu komentować świat koneksji. Całość ma ukazywać absurdalność edukacji na poziomie akademickim. Karolina Grzyb-Górniakowska fot. Konrad Grzyb 44 45 Summer Beach fotografie barwne, 60 x 30 cm 2009 „Summer Beach” to próba dialogu z konwencją fotograficznego dokumentu. Tematycznie projekt skupia się na sytuacjach plażowania i wypoczynku. Zdjęcia pozornie dokumentalne są całkowicie inscenizowane. Subtelne szczegóły wskazują na to, iż miejsce lub czas wykonania fotografii dalekie były od sytuacji wakacyjnego lenistwa. Anna Kędziora B 46 47 Wojaczki 1, Wojaczki 2, Wojaczki 3 technika C-print, na PCV 195 x 45 cm, 118 x 45 cm, 88 x 45 cm 2009 Prace te są częścią większego cyklu prezentującego kobiety na frontach II wojny światowej. Punktem wyjściowym cyklu są stare, czarno-białe fotografie. Bohaterki zostały skonfigurowane w układy plastyczne i przetransformowane na kolor utrzymany w stylistyce pop. Kolor użyty do deformacji pierwotnej warstwy znaczeniowej zdjęcia służy pokolorowaniu wojny i stworzeniu fetysza działającego na tej samej zasadzie jak np. koszulki z wizerunkiem Ernesto Che Guevary czy epatowaniu symbolem sowieckiej gwiazdy. Ukazuje trywialne i bezduszne spojrzenie na przeszłość, tak charakterystyczne dla dzisiejszego człowieka, który pamięć tragedii traktuje z emocją podobną do zabawy. Kobiety-Wojaczki zadają pytanie o działanie uniformu, munduru, a także o kobietę postawioną w sytuacji niekobiecej (a może właśnie kobiecej?). Nazywam te prace „Obrazami stworzonymi w technice C-Print”, zbyteczne jest wyrażanie tej treści poprzez całe bogactwo faktury, koloru, zbyteczne są wartości ściśle malarskie. Wydruk ma walor „reklamowy”, konsumpcyjny, tworzy „estetykę bajeru”, opowiadając w ten sposób o naszej wrażliwości. Paweł Kleszczewski 48 49 Cykl 2, bez tytułu 2 obrazy, technika własna (wydruk, olej, akryl, małe obiekty) 20 x 40 cm, 40 x 20 cm 2009 Cykl 2 jest kontynuacją pierwszego cyklu. Obrazy, łamigłówki, zabaweczki są lekkie w estetycznym obrazie, ale czy są łatwą, przyjemną zabawą? Czy light time nadal trwa? Obrazki te są pomiędzy, obrazem a zabawką, rebusem − labiryntem z dziecięcej kolorowanki a miniobiektem, guzikiem, figurką, ozdobą, gadżetem, produktem… Kwitnący świat reklamy, mediów to lansowanie kiczu, imagu, trywialności, ironizacja wartości, prosty, szybki, przyjemny, słodki light, ale i nienaturalny, dosadny, banalny, gorzki i płytki, pozbawiający „szkiełka i oka”, nadający fikcyjne emocje, myślenie (łatwe i przyjemne). Baudelaire napisał w eseju poświęconym filozofii zabawki, że jest ona naszą pierwszą inicjacją w świat sztuki, pierwszym dziełem, a przy tym nieprzejednanym pożądaniem każdego dziecka jest dostanie się do i zobaczenie jej duszy… Oby każdy miał taką zabawkę, zabawkę z duszą… Magdalena Komborska fot. Magdalena Komborska 50 51 Projekcja instalacja przestrzenna (szkło, metal, woda, światło) 4 zdjęcia, 4 x 4 m 2008 Maja Krupińska zmontowała dwa identyczne urządzenia, w których spadające krople poruszają powierzchnię wody, projektując na ścianie za pomocą odbitego światła obraz. Jako że zdarzenie dokonuje się równolegle w symetrycznym układzie dwóch zestawów, z których powstają dwa obrazy, pojawia się najważniejszy problem dotyczący tożsamości i synchronizacji tych niezależnych od siebie układów. W każdym z nich krople spadające z kolby kroplówki wymierzają inny czas. Różne częstotliwości prowadzą do ciekawych zestawień, stając się źródłem napięć. […] Kompozycja jest surowa w swej lapidarności, oszczędna w środkach. Zachowany jest układ geometryczny w symetrycznym odzwierciedleniu podkreślający wzajemną relację, milczący dialog dwóch układów. Całość pogrążona w półmroku przypominać może tajemniczy, alchemiczny eksperyment, którego celowość nie jest jasna, dokonujący się w jakimś chłodnym w swej sterylności laboratorium. Szybko można się zorientować, że autorka nie zatrzymuje się na samym procesie kapania wody i iluminacyjnej jego projekcji na ścianie. Tu raczej chodzi o przekaz pewnej myśli artystycznej, trudnej do zwerbalizowania, o projekcję autorskiego przeżycia emocjonalnego i intelektualnego na nasze doświadczenie i odwrotnie. Krzysztof Mazur fot. Maja Krupińska 52 53 Freedom wideo, HD, 2’08” 2008 Film powstał jako komentarz do wydarzeń w Tybecie (2008) i relacji telewizyjnej, podczas której padło stwierdzenie: „Wojsko stoi na straży wolności”. „Freedom” ma formę animacji poklatkowej. Dynamicznie zmieniające się kadry ukazują plastikową armię, która trzyma w oblężeniu „wolność”. „Wolność” pod postacią nadludzkiej istoty (robot) wydostaje się spod „opieki” żołnierzy i zaczyna rozprzestrzeniać się, porządkując Świat. Piotr Krzysztoforski 54 55 Dziewczyny technika własna, 133 x 133 cm 2008/2009 Moje prace są wynikiem pewnej obserwacji rzeczywistości, świata konsumpcji, pewnej choroby wynikającej z kompleksów skrzętnie zasianych każdego sezonu, dla potrzeb ciągle napędzanej machiny zysku. Mówią o deformacji psychofizycznej, o procesie, który zachodzi w wielu z nas, wobec którego pozostajemy bierni, mówią też o braku tożsamości. Również materiały, z których powstają prace, np. kolorowe pończochy, rajstopy, pozwalają mi wejść do świata kobiecości, form cielesnych, często z pewną dozą erotyzmu. Jest to swego rodzaju doświadczenie własnej cielesności, kobiecości. Kamila Mankus fot. Kamila Mankus 56 Dziewczyny 57 Bez tytułu fotografia, 35 zdjęć 27 x 20,5 cm 2008 Jabłko zabarwia się pejoratywnymi i wstydliwymi konotacjami cechującymi pornografię. Sposób jego ukazania kieruje nas w kierunku obsceny. Dwuznaczność przedstawienia przemyca treści zabarwione pornografią. Zakazany owoc zaczyna ukazywać „owoc zakazany”. Dorota Maroń fot. Artur Chrzanowski 58 59 Kompozycja przestrzenna I, II, III (Piwnica Fritzla) 40 x 141 x 8 cm, 60 x 90 x 8 cm, 50 x 100 x 8 cm 2008 Trzy estetyczne, białe kompozycje przestrzenne przypominające w warstwie wizualnej prace Katarzyny Kobro. W rzeczywistości obiekty powstały na podstawie znalezionych w internecie planów pomieszczeń piwnicznych, w których pedofil Joseph Fritzl więził swoją córkę. Każdy z rysunków, mimo że ma obrazować tę samą przestrzeń, jest inny. Dlatego też i obiekty różnią się między sobą – nie wiemy w końcu, jak wygląda rzeczywista piwnica pedofila. Anna Orlikowska fot. Anna Orlikowska 60 61 62 63 Drzewko szczęścia materiał tekstylny, dewocjonalia styropian 32 x 36 cm 2008 Niewątpliwie mam, jak prawie każdy z nas, własny schemat szczęścia, ale z czego je buduję? Kolejne układy ze świadomością, spiski codziennych przyzwyczajeń, pożywki zakorzenienia, czerpanie soku, ale gdy wątek się rwie, co pozostaje. Wieszam kolejne świątki, stawiam okazjonalne stroiki i niby jest lepiej, ten ducha spokój. Ksiądz, jak co roku, położył kropidłem warstwę werniksu na dobre samopoczucie, pokój temu domowi, a spokój ducha usycha jak bożonarodzeniowe drzewko. Karolina Poczęta Niebo to balony z helem materiał tekstylny, dewocjonalia tektura, wata elastyczna, 30 x 27 cm 2008 A gdyby tak kupić balon wypełniony helem i polecieć do nieba wprost, nie przez bramę, gdzie mają za czas jakiś rewidować mnie? Moje małe niebo to balony wypełnione helem, a chmury układają się wciąż w kształty, które nie pomagają odpowiedzieć na pytanie – skąd przychodzę i dokąd zmierzam. Karolina Poczęta fot. Karolina Poczęta 64 65 Happy End neon, 120 x 50 cm 2008 W neonowej instalacji „Happy End” Agnieszka Rek szczególne działanie wizualne łączy z wydźwiękiem filozoficznym. Świecący napis zwielokrotniony odbiciami w szklanym tle to jakby nieskończoność i ponawiane pytanie. „Happy” i „End” są dwoma osobnymi członami, z których pierwszy niepewnie migocze, drugi zaś świeci światłem stałym. Koniec jest zawsze pewny – jako schyłek, ale jako schyłek czegoś – czy kiedykolwiek będzie szczęśliwy? Na przykład koniec życia… Odpowiedź pozostawia autorka odbiorcy. Joanna Tokarczyk fot. Agata Zbylut 66 67 Portret matki ready-made, 29 x 8 x 8 cm 2009 Figura zwrócona tyłem do widza uderza obojętnością. Ten sposób przedstawienia kłóci się z istotą wizerunku Maryi. Odczuwalnym staje się pragnienie ustawienia figurki w sposób właściwy – frontem do widza. Sam tytuł sugeruje natomiast konotacje rodzinne. Oczywistość tych relacji konstytuuje się w odczytaniu tej pracy jako tytułowego portretu matki artysty, owładniętej ślepą religijnością. Instalację można także rozpatrywać w szerszym kontekście. Dla wielu gorszący zwrot figury Świętej ku ścianie jest tym samym obnażeniem rzeczywistego stanu duchowego katolickiej części społeczeństwa. Logicznym wydaje się w tym miejscu wniosek o pewnej oczywistości, czy też „dokonaniu dokonanego”. W pracy tej została jednak podkreślona rola wizualnej namacalności – elementu kluczowego zarówno dla religii (kościoła katolickiego), jak i sztuki. Pomimo konceptualnego charakteru instalacji istotnym staje się medium. Ograniczenie się do tak prostych środków wyrazu stanowi o czytelności „Portretu matki”. Odnosi się on krytycznie do pewnych postaw, w tym fanatyzmu, nie degradując religii katolickiej jako takiej. Maria Gąsiorowska fot. Michał Ruciński 68 Portret matki 69 Bez tytułu projekcja wideo w loopie, format 16:9, kolor, bez dźwięku, 1’56’’ 2008 Charakterystyczne w twórczości Sadowskiego jest napięcie między doświadczeniem sensualnym a intelektualną konstrukcją; trudno jednoznacznie określić, czy Mateusz jest artystą „gorącym”, czy „chłodnym”. Z pewnością jest bardzo skoncentrowany i otwarty na podszepty intuicji. Jego prace wideo, rysunki i obiekty cechuje magnetyzm, prostota, zwięzłość i dowcip. Sadowski często odwołuje się do krajobrazu przyrodniczego i wywodzi z niego swoją poetykę. Las jako prosta metafora, obszar dzikości, w którym racjonalność zostaje zawieszona, i obecny w nim jak obcy element, błądzący samotny człowiek to powtarzający się motyw różnych prac. Sadowski penetruje las jako obszar archetypiczny, odwiedza go we śnie, przekształca obrazy natury w mentalny kod, tworząc własne, kontemplacyjne, intensywne obrazy. W najnowszych realizacjach zdaje się igrać również z wcześniejszymi przedstawieniami – ciemny i groźny las jest bowiem papierowy, tajemniczy i groteskowy zarazem. Sadowski zdaje się celować w pobudzeniu lawiny skojarzeń, gąszcz znaków, który spiętrza, nie wymaga dedukcji, ma natomiast prowokować wyobraźnię. Michał Lasota i Zuzanna Hadryś 70 71 Moja przyszłość maluje się na różowo obiekt, drewno, cekiny, różowe tkaniny, różowe futerko, tasiemki, koronki 200 x 60 x 40 cm 2009 Pomysł obiektu artystycznego powstał ponad dwa lata temu, jednak samo dzieło dopiero we wrześniu 2009 na wystawie „Sweet Art” w Legnicy. Obiekty to trumna pokryta różowym futerkiem, wysadzana cekinami, w środku poduchami z atłasu. Jednak najważniejszy jest tytuł. Przewrotny, jednocześnie pewny jak nic innego w życiu. Jedyne, co jest pewne, to śmierć, która nie kojarzy się wesoło, kiczowato, zabawnie. A moja trumna taka jest. Zatem dzieło zapowiada to, co nieuniknione, za to będzie różowo. Karolina Stępniowska fot. Wojciech Zaleski 72 73 Sunday fotografia, druk wielkoformatowy, dibond, 80 x 60 cm 2008 Zdecydowałem się na pokaz serii fotografii przedstawiających ludzi wpatrujących się w słońce, ponieważ przypomina mi to pewną historię z mojego dzieciństwa. Kiedy byłem małym chłopcem, bardzo często podczas brania kąpieli wstrzymywałem oddech pod wodą, żeby sprawdzić, jak długo jestem w stanie to wytrzymać. Z każdą próbą granica przesuwa się coraz dalej i dalej. Ludzie narażeni na silne źródło światła doświadczają podobnej sytuacji, która jest rodzajem transgresji. Wydają się zawieszeni pomiędzy błogim oczekiwaniem a niezrozumiałym cierpieniem. Próbowałem złapać ten moment przejścia. Jan Szewczyk Sunday 74 75 Szyba XI (Dziadek) olej na płótnie, 150 x 150 cm 2009 „Szyba XI (Dziadek)” należy do cyklu 13 obrazów, dla którego inspiracją były widoki pojawiające się w kwadratowych okienkach, w drzwiach. Tematem obrazów jest portret, a osoby na nim przedstawione to moja rodzina i przyjaciele. Wzór, który tworzy strukturę szyby, zniekształca wizerunek twarzy postaci znajdującej się po drugiej stronie. Ten mozaikowy efekt, który powstaje na szklanej płaszczyźnie, zawsze mnie intrygował. Jestem przyzwyczajona do takiej przestrzeni mieszkalnej, w której nieodłącznym elementem architektury wnętrza jest właśnie kwadratowa szybka w drzwiach i jej widok towarzyszy mi na co dzień. Cykl „Szyby” jest zatem wynikiem moich obserwacji najbliższego otoczenia oraz efektem twórczych działań, jakie poczyniłam, zainteresowawszy się zjawiskiem deformacji. Jagoda Szymańska fot. Jagoda Szymańska 76 77 Dzieci i zwierzęta cykl 12 par dziecięco-zwierzęcych, masa solna, plastelina wysokość od 20 cm do 1 m 2008 Cykl składa się z dziecięco-zwierzęcych duetów pozostających w bardzo bliskiej relacji. Rzeźby nawiązują ze sobą kontakt poprzez bezpośrednie zetknięcie lub patrząc na siebie wzajemnie. Na białej solnej powierzchni każdorazowo pojawia się plastelinowy krwisty znak. Ta kompozycja pokazuje egzystencjalne podobieństwo dzieci i zwierząt, ich specyficzny sposób istnienia na poziomie podstawowych instynktów. Okrucieństwo, zabawa i niewinność towarzyszą sobie niezmiennie. Iza Tarasewicz fot. Bartek Górka 78 79 80 81 Pizza end Würstel wideo, muzyka dzięki uprzejmości Wojciecha Ziniewicza i zespołu Sami Muzycy, 7’20’’ 2008 Historia o konieczności ludzkiego losu związanego z emigracją, kiedy chęć polepszenia życia popycha w nieciekawe rejony egzystencji – smutnego Eldorado. Utrzymany w konwencji dokumentu film przeplatany jest wątkami fabularyzowanymi, które w absurdalny sposób obnażają przedmiotowość człowieka. Teżewe 82 83 84 85 Życie jest gdzie indziej instalacja, neon (napis „Ale wiocha!”), drewno z materiałów odpadowych, blachy, eternit, komin, sztuczny dym wys. 200–250 cm, 150 x 250 cm 2009 Przy wejściu do CSW artyści wybudowali szopkę (szajerek). Przytulona do fasady budynku – świątyni sztuki – dobudówka nosi znamiona zniszczenia i biedy. Takie miejsca służą gromadzeniu rzeczy pozornie czy potencjalnie przydatnych. […] Wieś staje się niezauważalnie takim zapleczem – dobudówką dla miast, jako: „źródło podstawowych surowców konsumowanych przez ludność miejską, miejsce do lokalizacji urządzeń służących spędzaniu wolnego czasu i rekreacji, i wysypiska dla odpadków życia miejskiego – odpadków nuklearnych, śmieci, przestępców i ludzi starych” (William P. Kuvlesky, James H. Coop, Rozwój wiejskiej części Ameryki). Czy my potrafimy jeszcze wykorzystać wcześniejsze doświadczenia wsi, czy tylko pozwalamy im zarastać pajęczynami, ukrytym w szajerkach? Wypieramy je i wstydząc się, kwitujemy jednoznacznie pejoratywnym powiedzonkiem: „ale wiocha”… Monika Weychert-Waluszko fot. Andrzej Wasilewski 86 87 Zaproszenie + Przeciąg performance, materiały do wykonania dzieła: 4 projektory multimedialne, przestrzeń bez okien lub wyciemnione pomieszczenie 2009 Uwalnianie i przekształcanie energii jest ważnym elementem akcji Kamila Wnuka. Energia rodzi się natomiast podczas interakcji z publicznością. […] Odwrócił klasyczną sytuację, podczas której artysta performance rozbiera się, obnaża przed publicznością – tu artysta zasłaniał swoją nagość ubraniami widzów, a oni byli obnażani. Początkowo w miarę delikatne gesty pozbawiania ludzi ubrań, a więc elementarnej osłony ich ciał, zastąpiła natarczywość. Zastanawiające było jednak, że przez długi czas nikt nie przeciwstawił się artyście, który naruszał granice intymności. Zadziałał syndrom bazyliszka, kiedy agresja wywołuje nieme posłuszeństwo i pozbawia zdolności reakcji. Dodatkowo wzmocniła go umowna sytuacja, w której znaleźli się ludzie, z własnej przecież woli. W momencie, kiedy akcja nabrała tempa, część osób wyszła z sali, co było równoznaczne z odmową wzięcia w niej udziału. Te, które zostały, decydowały się na dalszy udział w grze, ze wszystkimi jej konsekwencjami. Artysta mówi, że interesuje go mechanizm psychologiczny, podczas którego osoba wchodzi w konwencję, poddaje się czyjemuś działaniu, tresowaniu itd. Marta Ryczkowska fot. Maciej Zaniewski 88 89 Wobec kolekcji fotografia, wydruki cyfrowe 100 x 70 cm 2008 Zdobywając się na odrobinę uważności, dostrzegamy piękno pęknięcia w ścianie, to kwestia wrażliwości, jednak by nie pogubić się w szumie, zmuszeni jesteśmy nakładać na rzeczywistość filtry, wyznaczać hierarchie. Możliwe, że dokumentowanie drobnych elementów jest efektem niemożności ogarnięcia nazbyt skomplikowanej już całości. Możliwe, że jest to kolejny etap emancypacji subiektywności, ciążenia w stronę tego, co jednostkowe, końca Wielkich Narracji, przejścia od Historii do historii, a więc tego, co małe i osobiste. Możliwe, jednak zauważalna tendencja do prezentowania zdjęć opartych o zasadę kolekcji jest dla mnie nużąca. Tego rodzaju fotografia, istotna dla autora w procesie realizacji, pomija widza, nie będąc dla niego zazwyczaj atrakcyjną ni wizualnie, ni merytorycznie. Subiektywna dokumentacja, niewznosząca się na poziom ogólnej refleksji nad własnym przedmiotem, jest niczym więcej jak tautologią. Ślepy zaułek fotografii. Prezentowany cykl możemy potraktować jako krytyczną analizę wyżej omawianego rodzaju fotografii. Reductio ad absurdum. Kolekcja gili z nosa. Obiekty tak osobiste, tak pozbawione znaczenia, iż nie mają go nawet dla mnie. Tło i oświetlenie starannie zaaranżowane, niewspółmiernie do rangi fotografowanego obiektu. Pozbawione towarzyszącego im tekstu fotografie te nic jednak nie znaczą, stają się jedną z wielu, niczemu niesłużących kolekcji. Klaudia Wojciechowicz 90 91 Autonomia przedmiotów fotografia cyfrowa (druk cyfrowy) obiekty, technika własna (elementy szyte, dziergane, filcowane, druk na tkaninie) 2009 Człowiek rozwija się w relacjach z rzeczami, które stanowią nieodłączną część jego otoczenia. Jednostkowe doświadczenia w związkach z przedmiotami budują skomplikowane relacje między nimi a ludźmi. Tym samym można by uznać, że rzeczy niejako nas „stwarzają”. Jednocześnie same ulegają wielokrotnym przemianom znaczeń, co warunkuje nieskończoną liczbę interpretacji kodu estetycznego. Rozpoznanie zmysłowe jest bowiem mocno naznaczone jednostkowym doświadczeniem. Dzięki fotografii możliwe jest „zaglądanie” w przestrzeń intymną człowieka oraz obserwowanie jej z innej perspektywy. Wniknięcie w obszar pozornie nam nieznany okazuje się jednak niesamowitą podróżą w świat osobistych skojarzeń i własnych interpretacji. „Półki” oraz „Poduszki” są nie tylko przedstawieniami czy wizualizacjami konkretnych, znanych nam dobrze przedmiotów oraz miejsc, w których zostały ustawione w charakterystycznych konfiguracjach, lecz także stają się na oczach widza autonomicznymi obiektami pozwalającymi wniknąć w prywatną przestrzeń. A chodzi tutaj o przestrzeń umysłu odbiorcy. Joanna Wróblewska fot. Joanna Wróblewska 92 93 94 95 Bez tytułu obiekt, 68 x 48 cm 2009 Puzzle „Bez tytułu” składają się z 1000 elementów. Należy je składać według wzoru zamieszczonego na pudełku. Po prawidłowym złożeniu wszystkich elementów otrzymamy obraz rozsypanych puzzli. Ten konkretny wzór został przygotowany na podstawie puzzli składających się z takiej samej liczby elementów, przedstawiających „Wieżę Babel” Bruegla Starszego. Tylko nieliczne fragmenty oryginału dają się tu rozpoznać; większość po przemieszaniu stała się trudna do zidentyfikowania. Analiza fragmentów oraz porównania z obrazem Breugla stają się tu czymś naturalnym, jednak bardziej intrygujący wydaje się sam moment „ułożenia-nieułożenia”. Tomasz Zalejski-Smoleń fot. Tomasz Zalejski-Smoleń 96 97 Justyna Żychalska Bez tytułu obiekt, poduszka 40 x 40 cm, nadruk, dźwięk (odtwarzacz mp3) 2007 Obiektem jest poduszka, na powierzchni której widnieje obraz głowy autorki ujętej z profilu. Kształt jest rozmyty, miękko wtapia się w biel podłoża. Jedynie ucho jest wyraźnie zarysowane. Element ten stanowi punkt centralny obiektu. Kolejnym komponentem pracy, prócz strony wizualnej, jest dźwięk lekko wydobywający się z wnętrza poduszki. To głos autorki czytającej artykuły z gazety. Szeptane „do ucha” nabierają absurdalnego charakteru. Dźwięk przypomina opowiadane do snu bajki. Justyna Żychalska fot. Justyna Żychalska 98 99 Pamiątka z j. polskiego wideo 2007 „Pamiątka z j. polskiego” to wideo, w którym recytuję wiersz napisany przez studentkę filologii polskiej określającej siebie jako studenta – co jest subtelnym nakreśleniem braku świadomości myśli feministycznej. Fakt stania pod ścianą sugeruje tu przymus, jakiemu poddawani zostawaliśmy w szkole podstawowej. Patriotyczne wiersze budować miały naszą tożsamość jako obywatela, jednak obowiązek nauczenia się na pamięć utworu i wydukanie go przed nauczycielem w dużej mierze niweczy owe wartości, aniżeli powadzi do zbudowania własnej relacji wobec ojczyzny. Piotr Żyliński 100 101 Piotr Adamski – ur. 1982, absolwent ASP w Poznaniu. Wystawy: 2008 Arte de la Memoria, Sala de san Leonardo, Wenecja (Włochy) 2008 V Triennale Młodych, Muzeum Rzeźby Współczesnej CRP, Orońsko 2007 Directors Lounge, Berlin (Niemcy) 2007 Kino, Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa 2007 Lustrzana rzeczywistość, wystawa dyplomowa, Inner Spaces, Poznań 2007 Wystawa finału konkursu im. Marii Dokowicz, Centrum Kultury Zamek, Poznań 2006 Ayermanana, Bellas Artes Faculitat, Cuenca (Hiszpania) 2006 Bulwar Sztuki, Toruń 2006 Międzynarodowa Noc Dziecka, Galeria Nowych Mediów, Gorzów Wlkp. 2006 Vidioci, Stary Browar, Poznań 2005 Audio Bath Performance, BWA, Zielona Góra; Inner Spaces, Poznań 2005 Warsztaty sztuki interaktywnej, Instytut Sztuki Wyspa, Gdańsk 2004 Videoprzestrzenie, Fabryka Trzciny, Warszawa Nagrody i wyróżnienia: 2009 Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2007 Nagroda w konkursie TVP Dolina Kreatywna, Warszawa 102 Anna Barańska – ur. 1981, absolwentka Instytutu Sztuk Pięknych na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie (2006). Wybrane wystawy: 2009 „Technopolis” Municipality of Athens (100, Pireos, Gazi, Metro Station „Kerameikos”), Athens Video Art Festival, Ateny (Grecja) 2009 Nauczyciel i uczniowie, Galeria ES, Międzyrzec Podlaski 2009 ESSENCE / BORDERS Kurye International Video Festival – Istanbul (Turcja) 2008 XV międzynarodowy konkurs fotografii – zestaw – Świdnica 2008 Wystawa pokonkursowa, Miejska Biblioteka Publiczna, Świdnica 2007 To, co nie było możliwe wczoraj, dzieje się dziś i nie jest barierą dla jutra, wystawa i sesja „Transgresja wyobraźni”, Stara Akademia, Lublin 2007 I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 2007 Targi Młodej Sztuki „Most”, Youngs Gallery, Warszawa 2006 Pozaginania rysunkowe „Gra o wszystko”, „Mistrzowie pustego słowa”, akcja, pl. Litewski, Korytarz ACK, Lublin 2006 Utracony raj, wystawa podyplomowa, Centrum Kultury, Lublin 2006 Biała strefa, Galeria Austriacka, Warszawa 2005 17 intymnych zwierzeń, Korytarz ACK, Lublin 2005 Nova Biała Będąc tam… akcja, Galeria Biała, Lublin 2005 Performance-esse, Jestem1981, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń 2004 Cotton I, Korytarz Akademii Centrum Kultury, Lublin Nagrody i wyróżnienia: 2009 „Człowiek należy do Ziemi” – Grand Prix Żywieckiego Festiwalu Filmów Ekologicznych, Żywiec 2008 „The passing of time” – I nagroda w konkursie WYKLUCZONE! (kategoria film), Radom 2008 „Człowiek należy do Ziemi” – nagroda w konkursie filmowym Green Heart Awards Poznań Marta Bosowska – ur. 1984, absolwentka ASP w Poznaniu (2009). W twórczości łączy rozmaite formy wypowiedzi artystycznej, angażujących wiele pokładów percepcji. Są to przede wszystkim instalacja, obiekt i performance. Prace i działania są obrazem ciągłego poszukiwania, sortowania, gromadzenia. Pielęgnuje stałe emocjonalne treści, przywołując je za pomocą znaków, dźwięków i miejsc. Wybiera proste gesty, sytuacje, przedmioty i materiały otaczające człowieka w życiu codziennym. Na pozór zwyczajne, jednak analiza pozwala dostrzec niesiony przez nie silny ładunek emocjonalny, wielowątkowe znaczenia i symbolikę. Wybrane wystawy: 2009 EPAF Warsaw 2009, Europejski Festiwal Sztuki Performance, Warszawa 2009 Udział w festiwalu Tydzień Sztuki Aktualnej 2009, Lwów (Ukraina) 2009 Wystawa podyplomowa, Galeria ON, Poznań 2009 Udział w Międzynarodowym Festiwalu Performance ARSenał, Białystok 2009 Udział w II Festiwalu Performance „Granice wnętrza”, Poznań 2009 Udział w II Festiwalu Performance, Toruń 2008 Festiwal Kultury Studenckiej „ARTenalia”, Poznań 2008 Udział w festiwalu performance „Oddech wiosny”, Toruń 2008 DIGITALLOVE, wystawa indywidualna w ramach projektu „pARTycypacja” w galerii PWW, Zielona Góra 2006 Zdążyć przed zachodem Słońca, wystawa zbiorowa, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń Nagrody i wyróżnienia: 2009 Nominacja do konkursu im. Marii Dokowicz (najlepszy dyplom ASP Poznań) 2009 Nominacja do konkursu Start Point (najlepsza praca dyplomowa europejskich szkół artystycznych) 2009 Reprezentacja Polski podczas Tygodnia Sztuki Aktualnej we Lwowie Michał Brzeziński – ur. 1975, absolwent filmoznawstwa na Łódzkim (2003)artysta, teoretyk wideo, kurator cyklu „Parakino” w CSW Łaźnia w Gdańsku. Prace jego pokazywane były w programie Józefa Robakowskiego „Polski Found Footage 1957–2004”, na II Targach Sztuki w Rzeźni Miejskiej w Poznaniu, w galerii Space-twotentwo w Londynie, w BWA w Lublinie oraz w ramach kolekcji Galerii Wymiany: „Nowe Energie Video” w Centrum Sztuki w Poznaniu, „DVD – nowe energie wideo!” w galerii Manhattan w Łodzi. W cyklu wykładów Krzysztofa Jureckiego „Suplement do historii polskiego filmu eksperymentalnego i wideo w Polsce (1983–2006)” w CSW Łaźnia w Gdańsku, Galerii Kont w Lublinie, Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie. W Berlinie podczas Directors Lounge – w ramach pokazu Galerii Projekt O.R. i Galerii INNER SPACES w programie Asia Europe Mediations. Pokaz pracy PEER GYNT odbył się także w Filharmonii Łódzkiej. Brzeziński był kuratorem pokazów VIDEO IDENTITY oraz LIVING VIDEO pokazywanych m.in. w BAT YAM MUSEUM OF ART, Los Angeles Center for Digital Art czy podczas Łódź Biennale 2006. Teksty na temat jego twórczości prezentowane były w pismach: „Exit”, „Opcje” czy „Obieg”, natomiast na łamach „Arteonu” został uznany przez Krzysztofa Jureckiego za najważniejszego teoretyka wideo. Indywidualne pokazy miał m.in. w Galerii Arsenał w Białymstoku czy Galerii Sztuki Bunkier w Krakowie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008). 103 Iwona Demko – ur. 1974, absolwentka ASP w Krakowie (2001). Mieszka i pracuje w Krakowie. http://www.iwonademko.art.pl/ Wybrane wystawy: 2009 Mother-Super Power, Galeria Promocji Młodych, Łódź 2009 Zakamarki, BWA, Sanok 2009 28 dni, CSW Łaźnia, Gdańsk 2008 Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko 5”, Bałtycka Galeria Sztuki, Słupsk 2008 Lekcja otwartości, wystawa indywidualna, BWA, Sanok 2008 SEXHIBICJA, Warszawa 2007 I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 2007 Róż, wystawa indywidualna, BWA, Sanok 2006 Wystawa indywidualna, Centrum Rzeźby Współczesnej, Orońsko 2006 Udział w Międzynarodowych Triennalach Rzeźby, Poznań Nagrody i wyróżnienia: 2001 Dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Nowakowskiego 2002 Stypendium twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie rzeźby 104 Monika Drożyńska – ur. 1979, absolwentka ASP w Krakowie. Artystka działająca na wielu obszarach sztuki, designerka, projektanta, performerka, animatorka kultury, współwłaścicielka Punktu – epicentrum sztuki ubioru. Jest autorką prac integralnie związanych z przestrzenią miejską. Korzysta z wielu mediów, uprawia fotografię, wideo, performance, tworzy instalacje, akcje. W jej pracach jest istotny proces powstawania dzieła, do którego dochodzi różnymi drogami: codziennym życiem, doświadczeniem, zapraszając do współpracy społeczności lokalne czy po prostu wszystkich, którzy chcą się do tego procesu dołączyć. Uczestniczka wielu wystaw krajowych i międzynarodowych (m.in. CSW Łaźnia, Galeria Starmach, BWA Design Wrocław, Galeria Pauza Kraków, Museum Quartier Wiedeń), nominowana w konkursie „Gazety Wyborczej” Artysta roku 2008. Mieszka i pracuje w Krakowie. Joanna Dudziec – ur. 1985, absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Łomży (2005), studentka V roku Instytutu Sztuk Pięknych na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Wybrane wystawy: 2009 Wystawa końcoworoczna, Instytut Sztuk Pięknych UZ, Zielona Góra 2008 Wystawa końcoworoczna studentów Katedry Sztuki i Kultury Plastycznej, BWA, Zielona Góra 2007 Wystawa zbiorowa malarstwa i grafiki w witrynach sklepowych, Zielona Góra 2005 Wystawa dyplomowa, Galeria Bonar, Łomża 2003 Wystawa indywidualna, Pizzeria Osteria, Łomża Nagrody i wyróżnienia: 2005 Dyplom z wyróżnieniem PLSP w Łomży Jan Dziaczkowski – ur. 1983, absolwent ASP w Warszawie (2007). Żyje i pracuje w Warszawie. Malarz i twórca kolaży. Oddany fan Boba Dylana. Ilustruje „Machinę”, „Przekrój” i „A4”, współpracuje z kwartalnikiem „Artluk” i projektuje okładki książek krakowskich wydawnictw Korporacja Ha!art oraz Delikatesy. Tegoroczny stypendysta programu Młoda Polska. Współtworzy nieformalna grupę artystyczną Pracownia Nuku. Pokazywał swoje prace na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Wybrane wystawy: 2009 Dlaczego nie wszyscy kochamy przygody? wystawa indywidualna, PKP Warszawa Powiśle, Warszawa 2008 Keine Grenze, wystawa indywidualna, galeria ZPAFiSk-a, Kraków 2008 W jego oknie widzę wszystko, Witryna, Warszawa 2008 Efekt czerwonych oczu, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008 Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko 5”, BWA, Ustka 2008 Betonowe dziedzictwo, Instytut Polski, Rzym (Włochy) 2008 Polska Wenus, Photomonth, ul. Estery 1, Kraków 2007/2008 Nowe kolaże, wystawa indywidualna, Galeria Piotra Nowickiego, Warszawa 2007 Malarstwo! prąd zmienny, 8 Konkurs im. Eugeniusza Gepperta, BWA, Wrocław 2007 Kolaże, wystawa indywidualna, Chłodna 25, Warszawa 105 fot. Monika Jarecka Piotr Filipiuk – ur. 1979, student V roku ASP w Krakowie. Interesuje go kondycja współczesności, ludzkie historie – zarówno w ujęciu jednostki, jak i w perspektywie grupy bądź masy; możliwość twórczego działania z wykorzystaniem narzędzi, jakie współczesność oferuje. Wybrane wystawy: 2009 IV Spotkania Artystyczne „Aspekty” – Mit. Mitologia. Mitomania, Galeria Promocji Młodych, Łódź 2009 II Ogólnopolska wystawa rysunku, Toruń 2008 Ogólnopolska wystawa rysunku, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń 2007 I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin Nagrody i wyróżnienia: 2009 II Ogólnopolska wystawa rysunku, Toruń – wyróżnienie honorowe 106 Paweł Garwol – ur. 1976, absolwent Opus Art w Sosnowcu (2002), zajmuje się malarstwem, formami przestrzennymi, fotografią, komiksem i projektowaniem. W centrum twórczych zainteresowań Garwola znajduje się świat i jego wpływ na jednostkę oraz jej wnętrze. Wszystkie formy ekspresji – malarstwo, fotografia, instalacje, komiks – mają dwojaki sens. Są wyrazem refleksji nad światem i rzeczywistością, a jednocześnie próbą podjęcia dialogu z odbiorcą, stworzeniem pola dla wielu kluczy interpretacyjnych. Wystawy indywidualne: 2009 Malarstwo, Hotel Belweder, Ustroń 2009 Same, same, but different, KNST Marchołt, Katowice 2006 Hot lemon, ginger & honey, Pałac Kultury Zagłębia, Dąbrowa Górnicza Wystawy zbiorowe: 2009 Obraz przestrzeni publicznej, Galeria Sztuki Współczesnej „Profil”, Poznań 2008 Współczesne malarstwo polskie, Galeria Umelcow Spisa, Spiska Nova Ves (Słowacja) 2008 Dialogi z przestrzenią. Coś optymistycznego, Bałucki Ośrodek Kultury „Rondo”, Łódź 2008 Hałda you do?, Galeria Szyb Wilson, Katowice; Bałucki Ośrodek Kultury „Rondo”, Łódź 2007 Jesienne Konfrontacje, Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego, BWA, Rzeszów 2007 III Konkurs na Obraz dla Młodych Malarzy im. Mariana Michalika, Triennale Malarstwa, Miejska Galeria Sztuki, Częstochowa 2007 Bielska Jesień 2007, Biennale Malarstwa, BWA, Bielsko-Biała 2007 I Międzynarodowe Biennale Obrazu „Quadro-Art”, Muzeum Historii Miasta Łodzi, Łódź – Nagroda Lefranca 2005 Bielska Jesień 2005, Biennale Malarstwa, BWA, Bielsko-Biała – wyróżnienie w plebiscycie publiczności 2004 Świat oczami artysty, Sosnowieckie Centrum Sztuki „Zamek Sielecki”, Sosnowiec Agnieszka Grodzińska – ur. 1984, absolwetka ASP w Poznaniu (2009), mieszka i pracuje w Poznaniu. Wraz z Natalią Całus tworzy grupę artystyczną Rżnięty Kryształ (od 2006). Członkini poznańskiego Stowarzyszenia Starter zajmującego się organizacją wystaw i promocją młodych twórców. Wystawy indywidualne: 2009 Nowe rysunki, Galeria Start, Warszawa 2009 Light Fever, Galeria Starter, Poznań 2008 You know that old story, Galeria Czynna, Warszawa 2007 Not so pretty as we think, they are ugly and they stink, Galeria Starter, Poznań 2007 Untitled, w ramach Outsiders Gallery, Poznań Wystawy zbiorowe: 2009 Survival #7, Festiwal Sztuki w Ekstremalnych Warunkach, Pawilon Czterech Kopuł, Wrocław 2007 Sme tutaj/Jesteśmy tutaj, Považska Galeria Umenia, Žilina (Słowacja) 2007 Nikdy nebolo lepsie, Stanica, Žilina (Słowacja) Wystawy grupy Rżnięty Kryształ: 2009 Figurama, Praga, Poznań, Czeskie Budejovice, Bruksela 2009 No Logo, Galeria Przychodnia, Poznań 2008 Natural Sprinters, Galeria Starter, Poznań 2008 Automaty, Galeria ON, Poznań 2008 Art Must Be Beautiful, studenci z pracowni prof. Izabelli Gustowskiej, Stary Browar, Poznań 2008 Playground, Galeria Starter, Poznań 2006 Liveevil, Galeria Plastyfikatory, Luboń Karolina Grzyb-Górniakowska – ur. 1982, absolwentka ASP w Łodzi (2008) oraz Wydziału Wychowania Artystycznego Akademii im. J. Długosza w Częstochowie (2008). Wystawy indywidualne: 2008 Karolina Grzyb Malarstwo, Galeria Nowa, Łódzki Dom Kultury, Łódź 2007 Daj mi wszystko, Rynek Sztuki, Łódź 2006 Picture or painting? Bagdad Cafe, Łódź 2006 Wystawa malarstwa, Bałucki Ośrodek Kultury „Rondo”, Łódź 2006 Program poranny w TVP3 Łódź, prezentacja prac w ramach promocji młodych 2005 Wystawa malarstwa, Festiwal Undsound on Tour, Klub Jazzga, Łódź Wybrane wystawy zbiorowe: 2008 18. Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych, Promocje 2007/2008, Galeria Sztuki, Legnica 2007 5. Biennale Grafiki Studenckiej, Arsenał, Poznań 2005 II Festiwal Sztuki Młodej, Browary Mieszczańskie, Wrocław 2004 Światło a materia, Nowohuckie Centrum Kultury, Kraków Nagrody i wyróżnienia: 2006/2007 Stypendium Rektora ASP w Łodzi za wybitne osiągnięcia i aktywność twórczą 2006 XXIII Konkurs im. Władysława Strzemińskiego, Łódź – nagroda studentów Nagrody I wyróżnienia: 2009 Laureatka programu stypendialnego MKiDN „Młoda Polska” 107 Anna Kędziora – ur. 1982, absolwentka ASP w Poznaniu. Zajmuje się fotografią kreacyjną, projekty fotograficzne buduje najczęściej jako wizualne komentarze szerszych kontekstów społecznych oraz bardziej intymnych relacji międzyludzkich. Wystawy indywidualne: 2009 Still motion, Wiesbadener Fototage 2009, Wiesbaden (Niemcy) 2007 Historie (nie tylko) rodzinne, galeria Wieża Ciśnień, Konin Wystawy zbiorowe: 2009 Historie (nie tylko) rodzinne, festiwal fotografii Kaunas Photo ’09, Litwa 2009 Still motion oraz chimery, Festiwal Sztuki Studenckiej „ARTenalia”, Stara Rzeźnia, Poznań 2008 Siostry, Galeria pf, Centrum Kultury Zamek, Poznań 2008 Historie (nie tylko) rodzinne: matki polskie, wystawa towarzysząca konferencji „Społeczne aspekty sztuki fotografii”, Galeria Aula, ASP Poznań 2008 Paradise lost, Międzynarodowy Konkurs „Autoportret”, wystawa pokonkursowa, Stalowa Wola 2007 Historie (nie tylko) rodzinne, III Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej 2007 Przeszłość – najnowsza kolekcja, wystawa najlepszych dyplomów ASP Poznań, galeria Słodownia, Poznań 2007 Robaki kuchenne, wystawa pokonkursowa, I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 108 Paweł Kleszczewski – ur. 1982, absolwent Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (2006). W twórczości malarskiej poszukuje w kręgu szeroko pojętej sztuki figuratywnej. W roku 2007 założył kreatywna grupę artystyczna Edit Custom Team. Zaprosił do współpracy kilku młodych artystów, co zaowocowało szeregiem akcji artystycznych. Działanie grupy Edit Custom Team jest nakierunkowanie na sztukę nowych mediów. W zakres działań ECT wchodzą: performance, wideoart, instalacje, audioart i inne. Ideą grupy jest spotkanie artystów różnych dziedzin i wspólna praca nad projektem łączącym w sobie elementy wizualne, muzyczne, malarskie, performatywne i inne. Wystawy: 2009 Transfer Polen 1, wystawa zbiorowa, Freising (Niemcy) 2009 Kulturmodul, wystawa zbiorowa, Pommernhus, Greifswald (Niemcy) 2008 Fire in the museum, Galeria Piastów 75, Szczecin 2008 Action- reaction, CH Galaxy, Szczecin 2007 Return to Sunter River, I Zderzenia Sztuk i Kultur „Sztukowanie”, Gryfino 2006 Diploma 2006, wystawa zbiorowa,Göttingen (Niemcy) 2006 Wystawa indywidualna, Galeria ABC, Toruń 2005 Wystawa indywidualna, Galeria 011, Toruń 2005 Samsung Artmaster, finał II edycji konkursu, Warszawa 2005 Udział w międzynarodowym projekcie „Galerie-Automatique, Szczecin, Berlin, Strasburg Maja Krupińska Magdalena Komborska − ur. 1982, absolwentka ASP w Poznaniu (2007 – Wydział Edukacji Artystycznej, 2008 – Wydział Malarstwa). Maja Krupińska – ur. 1980, absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (2008). Wybrane wystawy: 2009 Wystawa pokonkursowa, Galeria MBWA, Leszno 2009 „kreski na niebie”, kuratorski projekt wystawy, Galeria MBWA, Leszno 2008 pARTycypacje, Poznań, Zielona Góra 2007 Malarstwo, Galeria Victus, Poznań 2007 Prezentacje wystawa ASP, Galeria MBWA, Leszno 2007 Zachować dla przyszłości. Przestrzeń a/i dzieło sztuki, CSW Inner Spacer, Poznań 2007 II Europejskie Spotkania, Galeria MBWA, Leszno 2006 Something untouchable… Centrum Kultury Zamek, Galeria Debiut, Poznań 2006 …age… wystawa indywidualna z cyklu „Promocja młodych”, Galeria MBWA, Leszno 2006 IX Poznański Festiwal Nauki i Sztuki, Stary Browar, Poznań 2005 wystawa prac studentów uczelni artystycznych, Galeria w Ratuszu, Leszno Wystawy: 2009 Dyplomy 2008, wystawa wyróżnionych realizacji dyplomowych, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń 2009 Zabawki, wystawa indywidualna, Galerii nad Wisłą, Toruń 2009 Przepływ, wystawa indywidualna, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń 2008 Wystawa zbiorowa grupy artystycznej Kolekcja Pięknych Pań, galeria Zza Płota, Rozgarty 2006, Wystawa studentów z pracowni ceramiki prof. Zofii Dąbrowskiej, Klub NRD, Toruń Nagrody i wyróżnienia: 2007, 2008 nagrody artystyczna – stypendium prezydenta Miasta Leszna 2008 Nagroda Promocja Młodych, 15 Prezentacje 2008, MBWA Leszno 2008 Promocje 2008, Galeria Sztuki, Legnicy – II nagroda 2009 Stypendium artystyczne Miasta Poznania 109 Piotr Krzysztoforski – ur. 1979, absolwent ASP w Poznaniu (2009). DJ π. Kamila Mankus – ur. 1982, absolwentka studiów licencjackich Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego (2007), studentka malarstwa na tym Wydziału (studia uzupełniające). Wybrane wystawy: 2008 Relaks wizualny, wystawa autorska Karoliny Bukowskiej i Piotra Krzysztoforskiego, Mała Galeria GTF, Gorzów Wlkp. 2008 XXXIV Konfrontacje Fotograficzne, wystawa pokonkursowa, Miejski Ośrodek Sztuki, Gorzów Wlkp. 2008 NON-Iron, Centrum Kultury Zamek, Poznań Wybrane wystawy: 2008 pARTycypacje, Poznań, Zielona Góra 2007-2008 wystawa zbiorowa, Galeria Fermentowania, Zielona Góra 2007 5. Biennale Grafiki Studenckiej, Poznań 110 Dorota Maroń – ur. 1982, absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Częstochowie (2002), studentka ASP w Łodzi (V rok). Tomasz Musiał – ur. 1974, absolwent ASP w Łodzi (2000), obecnie asystent w Pracowni Malarstwa i Rysunku na Wydziale Wzornictwa i Architektury Wnętrz łódzkiej ASP. Wystawy: 2009 Wystawa sitodruków w towarzystwie grafik Jana Wasińskiego, Galeria Stara Łódzkiego Domu Kultury, Łódź 2009 projekt wystawy w procesie pt. W żywiole fotografii, Galeria FabrySTREFA, Łódź 2008 Niewidzialne miasto – Łódź, pokaz slajdów, VIII Festiwal Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi 2008 Noc Muzeów, pokaz utworów audiowizualnych, Miejska Galeria Sztuki, Ośrodek Propagandy Sztuki w Łodzi 2008 Słowoobraz, wystawa prac studentów Wydziału Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi, Galeria „Pod Napięciem”, Łodź 2008 Czarno-białe, wystawa prac studentów Wydziału Edukacji Wizualnej ASP w Łodzi, Galeria Kobro, Łódź 2008 Grafika, wystawa prac studentów i pedagogów Katedry Grafiki Warsztatowej ASP w Łodzi 2003–2008, ASP, Katowice 2008 Wystawa malarstwa pracowni 210 prowadzonej przez prof. Piotra Stachlewskiego, Galeria ZPAP „Na piętrze”, Łódź 2008 II Konkurs na Małą Formę Graficzną, wystawa pokonkursowa, Galeria AMCOR Rentsch, Łódź 2008 Pokaz audiowizualny do utworu „Re-cykl I” Artura Zagajewskiego podczas koncertu „Przestrzenie – modernistyczne misterium”, w ramach cyklu muzyki współczesnej „contem ucha”, Filharmonia Łódzka Wystawy indywidualne: 2004 Malarstwo, Galeria Sztuki Współczesnej „Wieża Ciśnień”, Konin 2004 Malarstwo, Miejska Galeria Sztuki „Galeria Bałucka”, Łódź 2004 Ostatnia wieczerza” malarstwo, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Kalisz 2008 Z górnej półki (z Kamilem Kuskowskim), Galeria Konduktorownia, Częstochowa Nagrody i wyróżnienia: 2008 Nagroda Łódzkiego Domu Kultury i Nagroda Galerii „Pod Napięciem” w XXV Konkursie im. Władysława Strzemińskiego 2008/2009 stypendystka rektora ASP w Łodzi Wystawy zbiorowe: 2008 Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko 5”, Bałtycka Galeria Sztuki, Ustka; Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa – nagroda 2007 Pologne & Paris, La Genie de la Bastille, Paryż (Francja) 2006 ST’ART International Art Fairs, Strasbourg (Francja) 2005 „mŁódź – identyfikacja, MGS Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź; Galeria Arsenał, Poznań; Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała (2006); Galeria Sztuki Wozownia, Toruń (2006) 2005 Oblicza Solidarności. Solid Art, European Parliament, Altiero Spinelli Building, Bruksela (Belgia); Université Libre de Bruxelles, Le Grand Hall, Bruksela; Museu d'Història de Catalunya, Barcelona (Hiszpania) 2005 Przeklęci w Haus Schwarzenberg, Galerie Neurotitan, Berlin (Niemcy) 2004 XX Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Galeria Kierat, Szczecin 2003 Bielska Jesień, 36 Ogólnopolski Konkurs Malarstwa, Galeria Bielska BWA, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk 2001 International Young Art – Sotheby’s – Tel-Aviv (Izrael), The Elizabeth Foundation for the Arts, Nowy Jork (USA) 2001 IV Krajowa Wystawa Malarstwa Młodych, Konkurs im. Eugeniusza Gepperta, BWA, Wrocław Nagrody i wyróżnienia: 2006 Nagrodzony przez Fundację Alexander S. Onassis Public Benefit Foundation w Atenach w 1st International Competition for the Composition of Original Painting 2004 XII Ogólnopolski Salon Plastyki EGERIA 2004 Nagroda Rektora ASP w Łodzi 111 Ivo Nikić – ur. 1974 w Serbii, absolwent ASP w Warszawie (2003). Maluje przedmioty zużyte, brudy miejskie i domowe; realizuje instalacje, fotografie i wideo. Współtworzy kolektyw artystyczny Szu Szu. Był jednym z organizatorów projektu Nowa Polska 70-80 w Lille (Francja, 2004), jest laureatem nagrody Ministra Kultury. Anna Orlikowska – ur. 1979, absolwentka ASP w Łodzi (2004). W roku 2006 przebywała na stypendium Deutsche Bank w Berlinie, w 2007 na stypendium British Council w FACTw Liverpoolu, zaś w 2008 na stypendium Visehrad Fund w Galerii Futura Praga. Tworzy fotografie, wideo oraz instalacje. Wystawy indywidualne: 2009 Łapacz kurzu environment, Galeria Okna, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2007 Pulpity, Galeria Ikona, Łódź 2006 Subtitles, Galeria Program, Warszawa 2005 Wertowanie, Galeria Legnica, Legnica 2005 Pies w Zoo, Galeria Zoo, Warszawa 2004 Śledztwo, Centrum Sztuki „Studio” Galeria Kuluary, Warszawa 2004 Piwnice (z Piotrem Kopikiem), CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2003 Te moment, wystawa dyplomowa, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa Wybrane wystawy: 2009 Wolność od zysku, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2009 Biuro Podróży, Galeria Zona Sztuki Najnowszej, Łódź 2009 Akcja Rewaloryzacji Abstrakcji, Galeria F.A.I.T, Kraków 2009 Woda i wino – Der Katholische Faktor in der Zeitgenössischen Kunst – Eröffnung, Minoritienkirche, Regensburg (Niemcy) 2009 Epidemia, Zona Sztuki Aktualnej, Łódź 2009 Move On, Futura Centre of Contemporary Art, Praga (Czechy) 2008 Reisefieber, Galeria Sztuki Rondo, Katowice 2008 Friction and conFlict – cultural exchange and influences within north Eastern Europe, Kalmar Konstmuseum, Kalmar (Szwecja) 2008 Efekt czerwonych oczu- Fotografia polska XXI wieku, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008 Remont generalny, Galeria Biała, Lublin 2008 Photonic Moments, New Temple Gallery, Sarajevo (Bośnia i Hercegowina) 2008 Poza zasadą rzeczywistości, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2007 Romantica: Single Channel Topos, Kunsthalle Wien (Ursula Blickle Videolounge), Wiedeń (Austria) 2007 Still-another exhibition of painting, FUTURA Center for Contemporary Art, Praga (Czechy) 2007 Silence, wystawa indywidualna, Galeria Program, Warszawa 2007 Siła formalizmu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź Nagrody i wyróżnienia: 2006 Konkurs Deutsche Bank „Spojrzenia 2006” – wyróżnienie w konkursie dla najbardziej obiecujących polskich młodych artystów, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 112 Karolina Poczęta – ur. 1980, absolwentka Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego, filia w Cieszynie (2005). Asystentką w pracowni rysunku w Katedrze Interdyscyplinarnej Kreacji Ar tystycznej w Instytucie Sztuki Wydziału Ar tystycznego w Cieszynie. Zajmuje się rysunkiem, fotografią, grafiką, wykorzystując różne materiały i media; tworzy prace będące próbą poszukiwania sfery prywatności oraz docierania do autentyczności przeżyć, łączących się z istnieniem rzecz, wspomnień i ich układów. Wybrane wystawy: 2009 Babski Dizajn, Zamek Sztuki i Przedsiębiorczości, Cieszynie 2008 Ja + Wy = Ono, obiekt, Galeria Maruna, Kraków 2008 Tarnowskie Klimaty 2008, Pan Cogito – nowe wizualizacje, BWA, Tarnów 2008 Zasłona firana, instalacja-obiekt, Galeria 36.6, UŚ, Cieszyn 2007 Kobiety, Galeria Odeon, Czeladź 2006 Pokrowce szyte z pamięci , „Ja + Wy = Ono, instalacja-obiekt, Galeria StrefArt, Tychy 2005 Pokrowce szyte z pamięci, Galeria Engram, Górnośląskie Centrum Kultury, Katowice 2005 Magazyn, Galeria Szara, Cieszyn 2004 Świat współczesny jest wielkim kolażem, Dom Narodowy, Cieszyn 2004 Oder/Odra 2004, Die Tabakfabrik, Vierraden (Niemcy); Galeria Amfilada, Szczecin; Kunstraum Kreuzberg/ Bethanien, Berlin (Niemcy); Galeria Szara, Cieszynie 2004 Banał/fetysz, Galeria Szara, Cieszyn 2003 Ja szyję, Prezentacje 01, Galeria Szara, Cieszyn Agnieszka Rek – ur. 1975, absolwentka Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej (2002). Wybrane wystawy: 2009 Habitat, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” , Radom 2008 Random In Radom, Festiwal Sztuki im. Jerzego Buszy, Muzeum Sztuki Współczesnej, Radom 2008 Schlock, w ramach Westiwalu – Sztuki Architektury, Willa Lentza, Szczecin 2006 Dawać-Brać, Austriackie Forum Kultury, Warszawa 2006 Zbyt piękne, by mogło być prawdziwe, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Ustka 2005 Razem znaczy osobno, Galeria ON, Poznań 2005 ART. POZNAŃ 2005, Targi Sztuki, Stara Rzeźnia, Poznań 2005 Transgresje, Triennale Grafiki, Centrum Kultury Zamek, Poznań 2004 Specjały ze wschodu, Amfilada, Szczecin, 2004 Odra-Oder, Vierraden, Amfilada, Szczecin; Kunstraum Bethanien, Berlin; Galeria Szara, Cieszyn 2003 Officyna 1998–2003, OFFicyna, Szczecin 2003 Köstlichkeiten aus Osten, Berlin 2001 Gra, performance, w ramach festiwalu teatralnego Kontrapunkt 2001, OFFicyna, Szczecin 2000 Porozumienie, OFFicyna, Szczecin 2000 Xroads, ARTGENDA, Helsinki (Finlandia) 2000 Xroads, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 1999 100 tulipanów, Galeria Amfilada, Szczecin 1999 Cztery ściany dwa obrazy, wystawa towarzysząca wystawie N.E.W.S. 1998 Komin – Schorstein, krótkie forum artystów, OFFicyna, Szczecin 113 Michał Ruciński – ur. 1988, student malarstwa ASP w Warszawie, laureat Ogólnopolskiej Olimpiady Artystycznej w 2008 roku (historia sztuki). Mateusz Sadowski – ur. 1984, absolwent ASP w Poznaniu (licencjat, 2007), student ASP w Poznaniu. Wybrane wystawy: 2009 Pożar, wystawa indywidualna, Galeria Stereo, Poznań 2009 Teeth Behind the Trees, wystawa indywidualna, Galeria ON, Poznań 2009 Pokój Światów, wystawa indywidualna, Galeria Naprzeciw, Poznań 2009 PARAD: Montee Mecanique, Espace des Arts Frontieres, Paryż (Francja) 2009 Biennale WRO: Expanded City, Wrocław 2009 I like all these Picture, Galeria Starter, Poznań 2009 Archeologia teraźniejszości, Galeria BWA, Zielona Góra 2009 Videonale 12, Kunstmuseum, Bonn (Niemcy) 2009 Fantomy i fetysze, Galeria ABC, Poznań 2009 Istota, kotłownia ASP, Poznań 2009 Night Shots, Platform Gallery, Vaasa (Finlandia) 2009 Dzień Alicji, Teatr Dramatyczny, Warszawa 2008 Stan podgorączkowy, Stary Browar Słodownia, Poznań 2008 Samsung Artmaster, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 114 Karolina Stępniowska – ur. 1980, absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (2006). Już od dziecka dowiedziała się, czymże jest sztuka (dzięki P. Piotrowi Stępniowskiemu – jej Ojcu). Dzięki temu mogła pozwolić sobie na więcej niż jej rówieśnicy (blanty, wino). Po pewnym czasie (18 lat później) zdała do wymarzonej szkoły im. Mikołaja Kopernika na Wydział Sztuk Pięknych, heh, kierunek malsztal. Szkoła była tak cudowna, że nauczyła ją sztuki wszelakiej. W tym samym czasie utworzyła wraz ze swoimi wspólokatorkami grupę Dziewczęta Przeszanowne – dzięki pomocy wszechobecnych profesorów. Już w trakcie wspaniałych studiów brała udział w Międzynarodowym Festiwalu Performance (i to kilka razy). Wszechobecna, wszędobylska. Jej najważniejsze dzieła to „Kajka w śpioszkach”, „Kajka w scenie z różowymi goździkami”, „Kajka… ku zapomnieniu” – indywidualne prace, jeszcze niepokazywane. Przyszłość na pewno maluje się jej na różowo… Jan Szewczyk – ur. 1986, student V roku ASP w Poznaniu. Wystawy: 2009 I like all these pictures, wystawa indywidualna, Starter, Poznań 2009 I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 2009 Biennale Wro, Wrocław 2008 Grey Thing, ON, Poznań 2008 Poza poznaniem, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń 2007 Samsung Art Master, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2007 Mediation Europe Asia, Enter, Poznań 2006 Vidioci, Stary Browar, Poznań Wojciech Zaleski 115 Jagoda Szymańska – ur. 1983, absolwentka ASP w Poznaniu, wcześniej studiowała na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego (2002–2004). W 2006 roku odbyła stypendium zagraniczne CEEPUS w Brnie, w Czechach (Fakulta Výtvarných Umění). Mieszka i pracuje w Poznaniu. Wystawy indywidualne: 2009 Wystawa dyplomowa, Galeria Aula ASP, Poznań 2009 Szyby, Galeria na Polskiej, Poznań 2008 Wystawa malarstwa, Centrum Kultury i Sztuki, Tczew Wystawy zbiorowe: 2009 Festiwal Kultury Studenckiej „ARTenalia”, Rzeźnia, Poznań 2009 Nie-notatka, nie-propozycja,Galeria Aula ASP, Poznań 2008 Partycypacja, w ramach projektu KNWEA, PWW, Zielona Góra 2007 Wystawa poplenerowa, Bałtycka Galeria Sztuki, Ustka 2005 15 minut gestu, Zak, Poznań 2005 Wystawa prac studentów uczelni artystycznych, Galeria w Ratuszu, Leszno 2003 I wystawa członków KN PWW Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Zielonogórskiego, Galeria PWW, Zielona Góra Iza Tarasewicz – ur. 1981, absolwentka ASP w Poznaniu (2008). Wystawy indywidualne: 2009 Matecznik, Galeria Arsenał, Białystok 2008 Żywicielka, Galeria Starter, Poznań 2008 Głowizna, Galeria Arsenał, Białystok 2007 Hand made, Galeria Pies, Poznań Wystawy zbiorowe: 2008 Dobre do domu i na dwór, Poznań 2008 Wystawa osób nominowanych do XXVIII Konkursu im. Marii Dokowicz, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 2008 Plesk. Ne-neznane polovicky, Nitrianska Galeria, Nitra (Słowacja) 2008 Establishment(jako źródło cierpień), CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008 Śniące ciała, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 2007 Tu zaszła zmiana, Galeria Kordegarda, Warszawa 2006 SZUM, plaża w Kołobrzegu, performance, wystawa „Wymazywanie” 2006 Lekinaraka, „Stara Piekarnia”, Poznań 2005 Dirty Bomb, ASP, Poznań Nagrody i wyróżnienia: 2009 Przystanek Młodzi 2009 – wyróżnienie w konkursie 2009 Stypendium prezydenta miasta Białegostoku 2008 Nominacja do Paszportów Polityki 116 Teżewe Anna Kowal, Magda Kryńska Teżewe – Anna Kowal, Magda Kryńska. Grupa powstała w 2006 roku. Jej działalność skupia się na wideo i fotokolażach. Prace Teżewe pokazywane były m.in. na Festiwalu Filmów Niezależnych „Off Festival” w CSW Solvay w Krakowie (2008), w Galerii Promocji Młodych „Aspekty” Łódź (2008), Festiwalu Działań Teatralnych i Plastycznych w Tczewie (2008) i na I Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg” w 2007 roku, kiedy grupa zdobyła nagrodę Prezydenta Miasta Szczecina. Anna Kowal – ur. 1975, absolwentka ASP w Warszawie (2002). Wybrane wystawy: 2009 Nord Art, Büdelsdorf (Niemcy) 2009 Kamp – niepohamowana wrażliwość, Galeria Młodzi, Łódź – II nagroda 2009 AKT, Marquand Gallery, Łódź 2008 Skulpturengarten, Grattersdorf (Niemcy) 2008 Autograf, Muzeum Zamku Lubelskiego, Lubli Międzynarodowe Biennale Sztuki Medalierskiej, Colorado Springs (USA) 2006 Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko IV”, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk 2006, 2004, 2002 Międzynarodowe Biennale Rzeźby, Poznań Magda Kryńska – ur. 1983, absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (2007) Współdziała w grupie Modulo, która zdobyła wyróżnienie w konkursie architektonicznym na realizację Centrum Kongresowego i Urzędu Marszałkowskiego w Lublinie (2009).Wraz z Janem Jaworskim i Grzegorzem Sławińskim zdobyła I nagrodę w konkursie Instytutu Adama Mickiewicza na gadżet promujący Polskę (2009). Laureatka Biennale Młodych „Rybie Oko” w Słupsku (2006). Dorota Chilińska – ur. 1975 Andrzej Wasilewski – ur. 1975 Głównie zajmują się wideo, wideoinstalacja, instalacją, współtworzą typowo polskie gospodarstwo domowe w wielkiej płycie. Czasami popełniają inne rzeczy. Wspólne realizacje: Jak to się robi (wideo), 2005/2006, Error (wideoinstalacja, obiekt), 2007/2008, Życie jest gdzie indziej (instalacja), 2007/2009, Cykle (wideo, wideoinstalacja), 2008, Język idiotyczny (found footage), 2008, Kwarantanna (akcja w przestrzeni miejskiej), 2008, Marzenia ściętej głowy (wideo, obiekt), 2009, Great words (performance), 2009, Where is Gojira? (wideo), 2009 Wspólne wystawy (wybór): 2009 Erased Walls – Contemporary Art in Central and Eastern Europe, Preises Museum Berlin, Berlin (Niemcy) 2009 Mixed Media Art Communication, 10-box Gallery, Sendai (Japonia) 2009 Performance Festival ’09, Aizu Art College, Mishima (Japonia) 2009 MMAC International Exhibition, Yamabiko Gallery, Mishima (Japonia) 2009 Looking for a NEW EARTH, Sojo Gallery, Kumamoto (Japonia) 2009 Epidemia, Zona Sztuki Aktualnej, Łódź 2009 Lucim żyje, CSW Znaki Czasu, Toruń 2008 Mediations Biennale – [un]human error, Galeria Naród Sobie, Poznań 2008 Projekt 8784h, Galeria XRay, Luboń k. Poznania 2007 Error_002: perpetuum soundscreen mobile, BWA Studio, Wrocław 117 Kamil Wnuk – ur. 1980, student V roku ASP w Poznaniu. Wybrane wystawy (2009): Symplex-Komplex, Galerie Pod Žebrovkou, zámek Bartoň-Dobenín, Nové Město nad Metují, (Czechy) Ogólnopolska Wystawa Rysunku Studenckiego 2009, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń – I nagroda Międzynarodowy Festiwal Sztuki Performance, Galeria Arsenał, Białystok II Festiwal Performance „Granice Wnętrza:, galeria Przychodnia, Poznań Sztuka – Obiekt – Zapis, I Festiwal Sztuka i Dokumentacja, Patio Centrum Sztuki WSHE – Galeria Biblioteka, Łódź IV Spotkania Artystyczne „Aspekty” – Mit. Mitologia. Mitomania, Galeria Promocji Młodych, Łódź Nagrody i wyróżnienia: 2008 Autoportret, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli – zakwalifikowanie do wystawy pokonkursowej 2007 Laureat uczelniany w Poznaniu – na najlepszego studenta Inter Pares 2007 honorowym patronatem RP 2006 Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko 4”, Słupsku – zakwalifikowanie do wystawy pokonkursowej 2004 34 Przegląd Artystyczny Młodzieży Akademickiej „Fama”, Przegląd Regionalny w Radomiu w dziedzinie fotografii – I miejsce 2004 VI Wystawa Zdjęć Artystycznych „Pstrykaliada” 2004 – II miejsce 118 Klaudia Wojciechowicz – ur. 1976, absolwentka filozofii na UAM (2002) i fotografii na ASP w Gdańsku (2009). Obecnie mieszka i pracuje w Łodzi, gdzie stworzyła i prowadzi galerię fotografii wielkoformatowej Młodzi. Wystawy i pokazy: 2009 IX konkurs im. Edwarda Hartwiga, wystawa pokonkursowa, Galeria Prospero, Lublin – nagroda 2008 Album dla Gdańska, Gdańska Galeria Fotografii 2008 Autoportret, wystawa pokonkursowa, Muzeum Regionalne, Stalowa Wola 2008 Wystawa końcoworoczna studentów III roku fotografii, ASP Gdańsk 2008 Szklarnia, BWA, Bydgoszcz 2008 Albums, Galeria Welryba, Praga (Czechy) 2007 I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg”, Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 2007 Wystawa końcoworoczna studentów II roku fotografii, ASP Gdańsk 2007 II IN OUT Festiwal, CSW Łaźnia, Gdańsk 2006 Wystawa końcoworoczna studentów I roku fotografii, ASP Gdańsk Nagrody i stypendia: 2009 IX konkurs im. Edwarda Hartwiga, Lublin – nagroda 2008/2009 stypendium naukowe ASP Gdańsk 2008 wyjazd stypendialny FAMU Praga 2007 I Festiwal Sztuki Młodych „Przeciąg” – Nagroda Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego za cykl 16.30, Szczecin 1996–2000 stypendia naukowe UAM Poznań Joanna Wróblewska – ur. 1981, absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (2005); asystent w Zakładzie Edukacji Artystycznej WSP UKM, doktorantka w Zakładzie Grafiki tegoż wydziału. Zajmuje się głównie fotografią i tkaniną, tworzy instalacje i obiekty. Wystawy indywidualne: 2009 Autonomia przedmiotów, Galeria Forum, WSP UMK, Toruń 2008 Vigeland Workshop, HIO Learning Center, Oslo (Norwegia) 2007 Monidła, Klub Mózg, Bydgoszcz Wystawy zbiorowe: 2009 Sweet in Art, Galeria Sztuki, Legnica 2009 expose – stellt aus, Atelier Fribourg-Nord, Fribourg (Szwajcaria) 2009 Z cylku pARTycypacje „No Logo”, ASP, Poznań 2009 Kontrasty / Marian Stępak, współpracownicy i uczniowie, Galeria Działań, Warszawa 2009 IV Spotkania Artystyczne „Aspekty” – Mit. Mitologia. Mitomania, Bałucki Ośrodek Kultury „Rondo”, Łódź 2008 Festiwal Sztuki Wizualnej Inspiracje 2008, Bad Freienwalde (Niemcy) 2008 Wystawa absolwentek Wydziału Sztuk Pięknych UMK, Kunstverein, Coburg (Niemcy) 2008 Szklarnia 2008, BWA, Bydgoszcz 2008 Słodycz i Zwątpienie, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń 2008 Zabawy z bronią, Festiwal Sztuki Wizualnej „Inspiracje”, Szczecin 2007 I Biennale Miniatury Cyfrowej, Płocka Galeria Sztuki, Płock 2007 Foto Odlot 2007, wystawa pokonkursowa, Rzeszów Tomasz Zalejski-Smoleń – ur. 1979, absolwent historii sztuki (2002) i filozofii (2008) na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 2008 roku współpracuje z Kamą Sokolnicka, absolwentką wrocławskiej ASP: 2008 natura (Grand Prix), Raciborski Festiwal Sztuki, Ciało. Duch. Miasto, Racibórz 2008 ! max 11 x 80W, Survival 6, Przegląd Młodej Sztuki w Ekstremalnych Warunkach, Wrocław 2009, IV Spotkania Artystyczne „Aspekty” – Mit. Mitologia. Mitomania, Łódź Bez tytułu, Ukryte, BWA Studio, Wrocław. W 2009 roku zaczyna realizować indywidualne projekty artystyczne: vacui, Survival 7, Przegląd Młodej Sztuki w Ekstremalnych Warunkach, Wrocław. Przewodnimi motywami jego prac teoretycznych i artystycznych są milczenie, cisza, niewyrażalność, pustka, brak, znikanie. Nagrody i wyróżnienia: 2008 Szklarnia 2008, BWA, Bydgoszcz – wyróżnienie 2007 FotoOdlot 2007, Rzeszów – wyróżnienie FIAP i nagroda MKiDN 119 Justyna Żychalska – ur. 1982, studiowała w Państwowym Studium Teatralno-Filmowym w Łodzi (2002–2003), absolwentka ASP w Łodzi (2009), w tym jeden semestr w Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania w Cluj- Napoca w Rumunii (SOCRATES/Erasmus). Wybrane wystawy: 2008 Expo Transilvania, Cluj- Napoca (Rumunia) 2007 Wyobraźnia zmaterializowana, wystawa tkaniny drukowanej, MBWA, Galeria „Jatki”, Nowy Targ 2007 Transtkanina, „W kręgu tkaniny PWSSP i ASP w Łodzi”, Miejska Galeria Sztuki w Łodzi 2007 Ja, Tu i Teraz, Łódź 2005 Indywidualna wystawa rysunku, Restauracja-Cafe „Ciągoty Tęsknoty”, Łódź 2004 Akademia rysunku, wystawa rysunku, Nowosądecka Mała Galeria, Nowy Sącz Nagrody i wyróżnienia: 2008 Udział w międzynarodowych targach Heimtextil we Frankfurcie n. Menem (Niemcy) 2008 Udział w międzynarodowych warsztatach artystycznych „Loadz of Berloons”, Happen Studio, Berlin (Niemcy) 2007 Udział w międzynarodowych warsztatach artystycznych „Łódź Berlin Express”, Łódź 2007 XXIV Konkurs im.Władysława Strzemińskiego, wystawa pokonkursowa, ASP Łódź – nominacja do nagrody 2001–2002 udział w międzynarodowym projekcie artystycznym „Chat in arts” organizowanym przez Centrum Kultury Młodych w Łodzi 2001 I Międzynarodowy Festiwal Małych Form Plastycznych, Kluczbork – I nagroda w dziedzinie fotografii 120 Piotr Żyliński – ur. 1983, absolwent ASP w Poznaniu. Jest dwukrotnym laureatem konkursu Samsung Art Master. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Wybrane wystawy: 2009 Heiss oder kalt, HDK, Berlin (Niemcy) 2009 Samsung Art Master, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2009 Systeme, M1, Hohenlockstedt (Niemcy) 2009 Vouge, CSW Łaźnia, Gdańsk 2009 Leidenschaft, AT, Poznań 2009 Take a Look At Me Now, Norwich (Wielka Brytania) 2008 Dark Ages, Lipsk (Niemcy) 2008 Nie ma sorry, Muzeum Sztuki Nowoczesnej Warszawa 2008 Samsung Art Master, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008 Art must be beautyful, Stary Browar, Poznań
