Brewe Benedykta XIV “Singulari nobis”, pkt 12-16

Brewe Benedykta XIV “Singulari nobis”, pkt 12-16
9 luty 1749
za: Denzinger-Schönmetzer
2566 12. (...) Haereticus aliquem baptizando, si formam adhibeat, et materiam legitimam,
(...) is sacramenti charactere insignitur.
Jeśli heretyk chrzcząc kogoś zachowuje prawowitą formę i materię, ochrzczony zostaje
naznaczony znakiem sakramentu.
2567 13. Deinde id etiam compertum est, eum qui baptisma ab haeretico rite suscepit, illius
vi Ecclesiae catholicae membrum effici; privatus siquidem baptizantis error hac eum felicitate
privare nequit, si sacramentum conferat in fide verae Ecclesiae, atque eius instituta servet in his
quae pertinent ad validitatem baptismi. Egregie hoc confirmat Suarez in sua Fidei catholicae
defensione contra errores sectae Anglicanae lib.I cap.24, ubi probat baptizatum Ecclesiae membrum
fieri, hoc etiam addens, quod si haereticus, quod saepius accidit, infantem lustret impotem ad fidei
actum eliciendum, hoc impedimento non est, quominus ille habitum fidei cum baptismo accipiat.
Następnie: i tego również dowiedziono, że ten kto chrzest przyjął od heretyka, według
jednak rytu, mocą tego staje się częścią Kościoła, albowiem prywatny błąd nie może go tego
szczęścia pozbawić, jeśli udziela sakramentu w wierze prawdziwego Kościoła, i zachowuje jego
przykazania w tym, co dotyczy ważności chrztu. Wybornie potwierdza to Suarez w swojej obronie
wiary katolickiej przeciw błędom sekty anglikańskiej, księga I rozdział 24, gdzie uznaje, że chrzest
czyni członkiem Kościoła, to jednak dodając, że jeśli heretyk – co częściej się zdarza –
oczyszczałby ze zmazy dziecko niezdolne do wypowiedzenia aktu wiary, nie jest to przeszkodą, by
dziecko to wraz ze chrztem stan wiary przyjęło.
2568 14. Postremo exploratum habemus, ab haereticis baptizatos, si ad eam aetatem
venerint, in qua bona a malis dispicere per se possint atque erroribus baptizantis adhaereant, illos
quidem ab Ecclesiae unitate repelli, iisque bonis orbari omnibus, quibus fruuntur in Ecclesia
versantes, non tamen ab eius auctoritate et legibus liberari, ut sapienter Gonzalez disserit in Cap.
'Sicut' n. 12 de haereticis.
Wreszcie, za oczywiste uważamy, że ochrzczeni przez heretyków, jeśli doszli do wieku,
w którym sami mogą odróżnić dobro od zła, a trzymają się błędów tego, kto ich chrzcił, ze
wspólnoty Kościoła są przepędzeni, i są pozbawieni tych wszystkich dóbr, z których korzystają
osoby pozostające w Kościele, nie są jednak od jego [Kościoła] władzy i prawa uwolnieni, jak
roztropnie wywodzi Gonzalez w rozdziale „Sicut”, punkt 12 o heretykach.
2569 15. Hoc quidem in transfugis ac perduellibus observatum videmus, quos leges civiles
a fidelium subditorum privilegiis omnino excludunt. Leges quoque ecclesiasticae privilegia
clericalia iis clericis non concedunt, qui sacrorum canonum iussa negligunt. Nemo autem sentit, aut
perduelles aut clericos canonum violatores suorum principum aut praelatorum auctoritati non
subiacere.
Wszak widzimy to zachowywane wobec zbiegów i zdrajców, których prawa cywilne od
przywilejów wiernych poddanych całkowicie wykluczają. Także prawa kościelne nie udzielają
przywilejów duchownych tym duchownym, którzy nakazy świętych kanonów lekceważą. Nikt
jednak nie sądzi, że czy to zdrajcy, czy to duchowni naruszający kanony, nie podlegają władzy
swoich książąt lub prałatów.
2570 16. Haec exempla, ni fallimur, pertinent ad quaestionem; ut enim illi, sic haeretici
Ecclesiae subditi sunt et legibus ecclesiasticis tenentur.
Te przykłady, jeśli się nie mylimy, stosują się do zagadnienia; tak jak ci, jako heretycy, są
poddanymi Kościoła i podlegają prawom kościelnym.