Budownictwo - PB Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Transkrypt
Budownictwo - PB Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
PROGRAM KSZTAŁCENIA NA STUDIACH TRZECIEGO STOPNIA Dyscyplina studiów budownictwo 1. Nazwa dyscypliny studiów: budownictwo. 2. Poziom kształcenia: III stopień. 3. Profil kształcenia: ogólnoakademicki. 4. Dziedzina nauki oraz dyscyplina wskazana na dyplomie doktorskim: nauki techniczne, inżynieria środowiska. 5. Stopień naukowy uzyskiwany przez absolwenta w wyniku realizacji przewodu doktorskiego: doktor nauk technicznych. 1. Forma studiów: 2. Liczba semestrów: 3. Liczba punktów ECTS studia stacjonarne. 8 60 ECTS Forma zaliczenia Nazwa przedmiotu kod przedmiotu Liczba godzin Lp. Forma zajęć Rok studiów I rok studiów 1 - wspólny z dyscypliną naukową inżynieria środowiska Sem 1 Sem 2 Przedmioty ogólne 1 Rachunek prawdopodobieństwa statystyka i stochastyka IB1001 W 30 E 2 30 2 Równania różniczkowe i całkowe IB1002 W 20 E 2 20 Metodyka prowadzenia zajęć dydaktycznych IB1003 W 10 Z 1 10 4 Język obcy (j. angielski) IB1004 C 30 Z 2 30 5 Pracownia naukowa (ind.) IB1005 PN 7 90 Razem 6 Z 90 2 20 E 1 25 15 Z 2 15 30 E 2 30 Metody numeryczne i programowanie IB2001 W 10 E L 10 Z 7 Planowanie badań eksperymentalnych IB2002 W 25 8 Metodyka pracy naukowej IB2003 W 9 Język obcy (j. angielski) IB2004 C 10 Pracownia naukowa (ind.) IB2005 PN Zal 11 Praktyka dydaktyczna (ind.) (1) IB2006 PR Zal Razem 180 2 9 90 Sem 3 Sem 4 Sem 5 Sem 6 Sem 7 Sem 8 ECTS Forma zaliczenia Nazwa przedmiotu kod przedmiotu Liczba godzin Lp. Forma zajęć Rok studiów II rok studiów 2 - wspólny z dyscypliną naukową inżynieria środowiska Sem 1 Sem 2 Sem 3 Sem 4 Przedmioty ogólne 12 W 20 E Ps 10 Z Metody badań i pomiarów właściwości fizycznochemicznych materiałów w technice IB3002 W 20 E L 10 Z 14 Teoria i metody optymalizacji w technice IB3003 W 30 Z 15 Pracownia naukowa (ind.) IB3005 PN 13 Wybrane zagadnienia fizyki matematycznej IB3001 Razem 2 30 2 30 2 30 6 90 Zal 270 16 Zarządzanie projektem IB4001 W 10 E 1 10 17 Wstęp do sztucznych sieci neuronowych IB4002 W 10 Z 2 25 L 15 Z Metody wielokryterialnej analizy porównawczej w zagadnieniach technicznych i ekonomicznych IB4003 W 10 E 2 25 L 15 Z Systemy obliczeniowe MRS, MES, MEB w technice IB 4004 W 15 E 2 30 P 15 Z 20 Pracownia naukowa (ind.) IB4005 PN Zal 21 Praktyka dydaktyczna PR Zal 18 19 2 (ind.) (1) IB4006 Razem 360 9 90 Sem 5 Sem 6 Sem 7 Sem 8 Rok studiów III ECTS Forma zaliczenia Nazwa przedmiotu kod przedmiotu Forma zajęć Lp. Liczba godzin sem V dyscyplina naukowa budownictwo Sem 1 Sem 2 Sem 3 Sem 4 Sem 5 Sem 6 Sem 7 Sem 8 Sem 6 Sem 7 Sem 8 Przedmioty specjalistyczne (obowiązkowe) 22 Metodologia projektowania konstrukcji budowlanych BD5001 W 30 E 2 30 23 Diagnostyka i badania doświadczalne konstrukcji BD5002 W 15 E 2 15 24 Mechanika plastycznego płynięcia i pękania BD5003 W 15 E 1 15 25 Mechanika ośrodków rozdrobnionych BD5004 W 15 E 1 15 26 Przedmiot obieralny BD50…. W 15 Z 1 15 27 Pracownia naukowa (ind.) BD5005 PN Zal Przedmioty specjalistyczne (obieralne – wybór 1 przedmiotu) 28 Podstawy systemowe technologii w budownictwie ogólnym BD5011 W 15 Z 1 15 29 Technologie w budownictwie drogowym BD5012 W 15 Z 1 15 7 90 Razem 450 ECTS Forma zaliczenia Nazwa przedmiotu kod przedmiotu Forma zajęć Lp. Liczba godzin sem V dyscyplina naukowa budownictwo Sem 1 Sem 2 Sem 3 Sem 4 Sem 5 Przedmioty specjalistyczne (obowiązkowe) 30 Stateczność i nośność metalowych konstrukcji cienkościennych BD6001 W 10 E P 10 Z 31 Specjalistyczne zagadnienia fundamentowania BD6002 W 15 E P 10 Z 32 Wybrane zagadnienia dynamiki w budownictwie BD6003 W 10 E L 10 Z 33 Nanotechnologie w budownictwie BD6004 W 10 34 Przedmiot obieralny BD60... W P 35 Pracownia naukowa (ind.) BD6005 PN Zal 36 Praktyka dydaktyczna (ind.) (1) BD6006 PR Zal 2 20 2 25 2 20 Z 1 10 10 Z 1 15 5 Z 2 Przedmioty specjalistyczne (obieralne – wybór 1 przedmiotu) 37 Geometryczne kształtowanie elementów układów komunikacyjnych BD 6011 W 10 Z P 5 Z 38 Pozyskiwanie i akumulacja energii BD6012 W 10 Z P 5 Z Razem 540 1 15 1 15 10 90 Rok studiów IV ECTS Forma zaliczenia Nazwa przedmiotu kod przedmiotu Liczba godzin Lp. Forma zajęć sem. VII dyscyplina naukowa budownictwo Sem 1 Sem 2 Sem 3 Sem 4 Sem 5 Sem 6 Sem 7 Sem 8 Przedmioty specjalistyczne 38 Optymalizacja procesów budowlanych BD7001 W 15 Z 2 15 39 Przedmiot kierunkowy doktoranta BD7002 W 15 E 3 15 40 Pracownia naukowa (ind.) BD7005 PN 5 30 Razem Zal 570 ECTS Forma zaliczenia Nazwa przedmiotu kod przedmiotu Liczba godzin Lp. Forma zajęć sem. VIII dyscyplina naukowa budownictwo Sem 1 Sem 2 Sem 3 Sem 4 Sem 5 Sem 6 Sem 7 Sem 8 Przedmioty specjalistyczne 42 Seminarium doktorskie BD8001 S 15 Z 4 15 43 Ochrona własności intelektualnej i etyka zawodowa BD8002 W 15 Z 1 15 44 Pracownia naukowa (ind.) BD8005 PN Zal 45 Praktyka dydaktyczna (ind.) (1) BD8006 PR Zal 2 Razem 600 7 OGÓŁEM 600 60 Pracownia naukowa realizacja w trybie indywidualnym w wymiarze godzinowym (bez limitu) i formie badań uzgodnionej z opiekunem naukowym (promotorem) (1) W ramach praktyki dydaktycznej uczestnik studiów doktoranckich może prowadzić zajęcia dydaktyczne w semestrze zimowym i letnim od 10 godz. -do 90 godz. rocznie. Rozliczenie praktyk przeprowadza się w cyklu rocznym, po zakończeniu zajęć w semestrze letnim. 30 POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA Programy przedmiotów nauczania na studiach doktoranckich na Wydziale Budownictwa i Inżynierii środowiska Politechniki Białostockiej w specjalności naukowej - budownictwo Przedmioty nauczania wspólne dla specjalności naukowych: Budownictwo Inżynieria środowiska Rok studiów I Semestr I IB1001 Rachunek prawdopodobieństwa statystyka i stochastyka IB1002 Równania różniczkowe i całkowe IB1003Metodyka prowadzenia zajęć dydaktycznych IB1004 Język obcy (j. angielski) IB1005 Pracownia naukowa (ind.) Rok studiów I Semestr II IB2001 Metody numeryczne i programowanie IB2002 Planowanie badań eksperymentalnych IB2003 Metodyka pracy naukowej IB2004 Język obcy (j. angielski) IB2005 Pracownia naukowa (ind.) IB2006 Praktyka dydaktyczna (ind.) Rok studiów II Semestr III IB3001 Wybrane zagadnienia fizyki matematycznej IB3002 Metody badań i pomiarów właściwości fizyczno-chemicznych materiałów w technice IB3003 Teoria i metody optymalizacji w technice IB3005 Pracownia naukowa (ind.) Rok studiów II Semestr IV IB4001 Zarządzanie projektem IB4002 Wstęp do sztucznych sieci neuronowych IB4003 Metody wielokryterialnej analizy porównawczej w zagadnieniach technicznych i ekonomicznych IB 4004 Systemy obliczeniowe MRS, MES, MEB w technice IB4005 Pracownia naukowa (ind.) IB4006 Praktyka dydaktyczna (ind.) Przedmioty nauczania w specjalności naukowej: Budownictwo Rok studiów III Semestr V BD5001 Metodologia projektowania konstrukcji budowlanych BD5002 Diagnostyka i badania doświadczalne konstrukcji BD5003 Mechanika plastycznego płynięcia i pękania BD5004 Mechanika ośrodków rozdrobnionych BD5005 Pracownia naukowa (ind.) Przedmioty specjalistyczne (obieralne) BD5011 Podstawy systemowe technologii w budownictwie ogólnym BD5012 Technologie w budownictwie drogowym Rok studiów III Semestr VI BD6001 Stateczność i nośność metalowych konstrukcji cienkościennych BD6002 Specjalistyczne zagadnienia fundamentowania BD6003 Wybrane zagadnienia dynamiki w budownictwie BD6004 Nanotechnologie w budownictwie BD6005 Pracownia naukowa (ind.) BD6006Praktyka dydaktyczna (ind.) Przedmioty specjalistyczne (obieralne) BD 6011 Geometryczne kształtowanie elementów układów komunikacyjnych BD6012 Pozyskiwanie i akumulacja energii Rok studiów IV Semestr VII BD7001 Optymalizacja procesów budowlanych BD7002 Przedmiot kierunkowy doktoranta BD7005 Pracownia naukowa (ind.) Rok studiów IV Semestr VIII BD8001 Seminarium doktorskie BD8002 Ochrona własności intelektualnej i etyka zawodowa BD8005 Pracownia naukowa (ind.) BD8006 Praktyka dydaktyczna (ind.) Pracownia naukowa realizacja w trybie indywidualnym w wymiarze godzinowym (bez limitu) i formie badań uzgodnionej z opiekunem naukowym (promotorem) Praktyka dydaktyczna. W ramach praktyki dydaktycznej uczestnik studiów doktoranckich może prowadzić zajęcia dydaktyczne w semestrze zimowym i letnim od 10 godz. - do 90 godz. rocznie. Rozliczenie praktyk przeprowadza się w cyklu rocznym, po zakończeniu zajęć w sem. letnim. Seminarium doktorskie realizowane w katedrze/ zakładzie doktoranta Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I STOCHASTYKA Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy/obieralny W-30 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB1001 semestr: I C-0 Punkty ECTS: 2 L-0 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: - Założenia i cele przedmiotu: Omówić modelowanie matematyczne danych empirycznych z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi statystycznych. Zapoznać z problemami rachunku prawdopodobieństwa, teorią procesów stochastycznych i estymacji. Przedstawić zarys metod zastosowania rachunku prawdopodobieństwa i statystyki w inżynierii. Scharakteryzować możliwości wykorzystania metod probabilistyki w naukach inżynierskich. Nauczyć metod wykorzystania rachunku prawdopodobieństwa i statystyki w badaniach naukowych Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Podstawowe wzory rachunku prawdopodobieństwa. Zmienne losowe. Parametry rozkładu zmiennej losowej. Funkcje tworzące prawdopodobieństwa. Funkcje charakterystyczne. Regresja wieloraka. Niektóre rozkłady prawdopodobieństwa. Twierdzenia graniczne. Łańcuchy Markowa. Procesy stochastyczne. Momenty z próby i ich funkcje. Testy istotności. Teoria estymacji. Metody i schematy losowania. Zarys wiadomości o analizie wariancyjnej. Ogólna teoria testów Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01, doktorant wyznacza prawdopodobieństwo, estymuje parametry , stawia i weryfikuje hipotezy parametryczne i nieparametryczne EK_2 B3_W03 doktorant bada zależność zmiennych losowych metodami korelacji i regresji EK_3 B3_U01 doktorant korzysta z różnych źródeł baz danych w badaniach naukowych EK_4 B3_K03 doktorant posługuje się metodami statystycznymi w badaniach inżynierskich Literatura [1] Plucińska A., Pluciński E., Probabilistyka. Rachunek prawdopodobieństwa, statystyka matematyczna, procesy stochastyczne, Wydawnictwa Naukowo Techniczne, Warszawa 2006 [2] Sobczyk M.,Statystyka matematyczna, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2010. [3] Richard L. Scheaffer, Madhuri S. Mulekar, James T. McClave: Probability and statistics for engineers. Boston : Brooks/Cole : Cengage Learning, 2011 Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie rozwiązywania zadań egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie rozwiązywania zadań egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie rozwiązywania zadań egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie rozwiązywania zadań prof. zw. dr hab. inż. Ryszard Grabowski Katedra/Zakład Osoby prowadzące: dr Elżbieta Gołąbeska. 12.11.2012r. Program opracował(a): prof. zw. dr hab. inż. Ryszard Grabowski Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy/obieralny W-20 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Semestr I C-0 L-0 Kod przedmiotu: IB1002 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Omówienie podstawowych typów równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych mających zastosowanie w inżynierii. Zapoznanie z typowymi metodami rozwiązywania równań. Przedstawienie wybranych zaawansowanych metod rozwiązywania równań. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Równania różniczkowe zwyczajne. Układy równań różniczkowych. Równania różniczkowe cząstkowe liniowe pierwszego i drugiego rzędu i ich klasyfikacja. Rozwiązania równań opisujących: drgania, ruch falowy w ośrodkach sprężystych, przewodnictwo cieplne, dyfuzję. Przybliżone metody rozwiązywania równań różniczkowych: metoda Ritza i różnic skończonych. Równania całkowe Volterry i Fredholma. Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia zachowując kolejność: wiedza - umiejętności - kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym w zakresie analizy funkcjonalnej, teorii równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych oraz całkowych; EK_2 B3_W02 doktorant ma rozeznanie na temat różnych metod rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych, niektóre metody zna dokładniej EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy opisywalne za pomocą równań różniczkowych cząstkowych EK_4 B3_K01 Doktorant potrafi w sposób kreatywny formułować zagadnienia prowadzące do równań różniczkowych i poszukiwać odpowiednią metodę rozwiązania. Literatura [1] Kącki E.: Równania różniczkowe cząstkowe w zagadnieniach fizyki i techniki. WN-T, Warszawa 1989. [2] Evans J.: Równania różniczkowe cząstkowe. PWN, Warszawa 2002. [3] Korn G.A., Korn T.M.: Matematyka dla pracowników naukowych i inżynierów PWN, Warszawa 1983. [4] Smirnow W.I.: Matematyka wyższa, PWN, Warszawa 1963. Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Metoda weryfikacji efektu kształcenia Wykazanie się znajomością zagadnień omawianych w ramach wykładu z równań różniczkowych i całkowych; Sformułowanie (ułożenie) równania różniczkowego w konsekwencji opisu danego zagadnienia Zaproponowanie metody rozwiązania równania różniczkowego i rozwiązanie tego równania Sformułowanie (ułożenie) równania różniczkowego w konsekwencji opisu danego zagadnienia wraz z komentarzem Osoby Zakład Informacji Przestrzennej prowadzące: 29.11.2012r. Program opracował(a): Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Część testowa egzaminu Część definicyjna egzaminu Część praktyczna egzaminu Część definicyjna egzaminu dr hab. Edwin Koźniewski dr hab. Edwin Koźniewski Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: METODYKA PROWADZENIA ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: I C-0 L-0 Kod przedmiotu: IB1003 Punkty ECTS: 1 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie studentów z metodologią pracy dydaktycznej na uczelni wyższej. Metodyczne przygotowanie do samodzielnego prowadzenia zajęć dydaktycznych przez doktorantów Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego. Europejska Przestrzeń Badawcza. Europa Wiedzy. Europejska Asocjacja Uniwersytetów (UEA) Proces Boloński w europejskim systemie kształcenia. Dydaktyka ogólna a dydaktyka szkoły wyższej. Cele kształcenia na uczelni wyższej. Proces dydaktyczny w szkole wyższej. Metody nauczania: (podające, problemowe, eksponujące, programowane, praktyczne) wykład w uczelni wyższej (konwencjonalny, kursoryczny, monograficzny, problemowy, konwersatoryjny), ćwiczenia (audytoryjne, przedmiotowe, produkcyjne), demonstracje dydaktyczne, seminaria (proseminarium, seminarium), praktyki studenckie. Aktywność słuchacza. Podręcznik w szkole wyższej (funkcje: informacyjna, badawcza, praktyczna, samokształceniowa). Media w procesie nauczania. Metodologia nauczania na odległość. Cechy dobrego wykładowcy. Weryfikacja nabywanej wiedzy w szkole wyższej. Rola egzaminów i zaliczeń. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W06 doktorant ma wiedzę w zakresie metodyki i nowoczesnych technik prowadzenia zajęć dydaktycznych; EK_2 B3_U08 doktorant jest przygotowany do prowadzenia zajęć dydaktycznych w sposób poprawny metodologicznie z wykorzystaniem nowoczesnych technik kształcenia. EK_3 B3_U01 doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji; EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy; [1] Okoń W.: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej Wyd.”Żak” Warszawa 2003. [2] Problemy edukacji w szkole wyższej (red) A. Szerląg. Ofic. Wyd. ”IN PULS” Kraków 2006. [3] Melezinek A.: Pedagogika inżynierska – Metodologia nauczania techniki Wyd. Pol. Śląskiej 2004. [4] Wprowadzenie do dydaktyki szkoły wyższej (red) K. Jaskot Ofic. Wyd. ”IN PLUS” Szczecin 2006. [5] [UEA Pappers (periodic) Literatura Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 Metoda weryfikacji efektu kształcenia przygotowanie opracowania z zakresu metodologii dydaktyki wykonanie i przedstawienie prezentacji, realizacja wybranych form dydaktycznych EK_3 wykonanie i przedstawienie prezentacji EK_4 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Praktyka dydaktyczna Praktyka dydaktyczna Katedra Ciepłownictwa Osoby prowadzące: dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: JĘZYK ANGIELSKI Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy/obieralny W-0 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB1004 semestr: I C-30 L-0 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Rozwijanie umiejętności czytania i słuchania w języku angielskim w celu efektywnego pozyskiwania i interpretacji informacji związanych z działalnością naukową i pracą akademicką. Kształcenie umiejętności tworzenia wypowiedzi i opracowań mających charakter naukowy. Przygotowanie do skutecznego porozumiewania się w międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym. Przygotowanie do końcowego egzaminu doktorskiego z języka angielskiego Egzamin/Zaliczenie Forma zaliczenia: Treści programowe: Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 EK_2 B3_U01 EK_3 B3_U07 Ćwiczenia - semestralna praca pisemna (sporządzanie abstraktu lub streszczenia), wybrana terminologia naukowa ( zaliczenie ustne) zapisywanie ścieżki dźwiękowej, sprawdzian końcowy (pisemny test zaliczeniowy gramatyczno-leksykalny) Specyfika języka naukowego i technicznego: formalny i nieformalny angielski. Nauki podstawowe i inżynierskie: wprowadzenie pojęć i nazw z dziedziny matematyki, fizyki, chemii, inżynierii, techniki, itp. Słowotwórstwo - przedrostki i przyrostki w nazewnictwie naukowo-technicznym. Etymologia – słowa pochodzenia greckiego i łacińskiego w języku naukowym. Profesjonalny angielski - pojęcia i słownictwo związane inżynierią budowlaną. Metoda naukowa, specyfika badań naukowych, eksperyment, symulacja. Słuchanie krótkich nagrań o tematyce naukowo technicznej i zapisywanie wybranych fragmentów w formie ścieżki dźwiękowej Tworzenie własnych opracowań naukowych - pisanie streszczeń i abstraktów Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma znajomość języka obcego (angielskiego) w zakresie terminologii naukowo-technicznej związanej z naukami podstawowymi i inżynierskimi oraz znajomość podstawowych terminów naukowych i inżynierskich wraz z ich poprawną wymową doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł w języku obcym (angielskim) oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji potrafi dokumentować wyniki prac badawczych oraz tworzyć opracowania mające charakter publikacji naukowych w języku obcym (angielskim), zgodnie z zasadami tworzenia tego typu opracowań, w szczególności zachowując zasady związane z poszanowaniem praw autorskich EK_4 B3_K01 [1] www.woj.piasta.pl - własna strona internetowa. [2] Macpherson R.: English for academic purposes. PWN, Warszawa, 2007. [3] McCarthy M.: Academic vocabulary in use. Cambridge University Press, 2008. [4] Ibbotson M.: Cambridge English for engineering. Cambridge University Press, 2009. [5] Słowniki dwujęzyczne ogólne i naukowo- techniczne oraz specjalistyczne, np. www.tech-dict.pl Literatura Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową ;; Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Sprawdzian ustny dotyczący znajomości i właściwej wymowy zadanych słów i zwrotów naukowotechnicznych. Sporządzenie ścieżki dźwiękowej wybranego nagrania multimedialnego o charakterze popularnonaukowym (praca semestralna Wykonanie streszczenia lub abstraktu własnej pracy magisterskiej ( praca semestralna) Praca pisemna -Critical Review z zakresu literatury branżowej Studium Języków Obcych Osoby prowadzące: mgr. Wojciech Wójcik 12.11.2012r. Program opracował(a): mgr. Wojciech Wójcik Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: METODY NUMERYCZNE I PROGRAMOWANIE Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB2001 semestr: II C-0 L-10 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Równania różniczkowe i całkowe IB1002 Założenia i cele przedmiotu: Prezentacja metod numerycznych przybliżania i wyznaczania wartości funkcji, różniczkowania funkcji i kwardatur. Prezentacja podstaw algorytmizacji i programowania inżynierskiego oraz korzystania z pakietów programów obliczeniowych do rozwiązywania zagadnień inżynierskich Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Interpolacja, aproksymacja i ekstrapolacja funkcji jednej zmiennej i wielu zmiennych. Funkcje sklejane. Różniczkowanie funkcji dyskretnych jednej zmiennej i wielu zmiennych. Całkowanie funkcji dyskretnych jednej zmiennej i wielu zmiennych. Metody rozwiązywania układów równań liniowych. Metody numerycznego rozwiązywania równań nieliniowych i układów równań nieliniowych Metody numerycznego rozwiązywania równań całkowych. .Algorytmy i programy obliczeniowe. Podstawy programowania w języku programowania FORTRAN Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma wiedzę w zakresie metod numerycznych i realizacji obliczeń numerycznych z zastosowaniem techniki komputerowej; EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze zastosowania techniki komputerowej do rozwiązywania praktycznych zagadnień i prezentacji wyników w ramach prowadzonych badań EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z realizacją algorytmów obliczeniowych i metodami rozwiązywania zagadnień matematycznych w reprezentowanej dziedzinie inżynierskiej EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy; [1] Ralston A.: Wstęp do analizy numerycznej. PWN Warszawa 1975. [2] Press W., Flannery B., Teukolsky S.,Vetterling W. Numerical Recipes. Cambridge Univ. Press. 2000. [3] Majchrzak E., Mochnacki B.: Metody numeryczne. Podstawy teoretyczne. Aspekty praktyczne i algorytmy. Wyd. Pol. Śl. Gliwice 2004. [4] Oprogramowanie wykonane w Katedrze Ciepłownictwa - Fortran Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 przygotowanie opracowania z zakresu wybranych zagadnień metod numerycznych. EK_2 wykonanie i prezentacja programu obliczeniowego, EK_3 realizacja opracowania z zakresu wybranych zagadnień współczesnych metod rozwiązywania zagadnień inżynierskich EK_4 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Praktyka dydaktyczna Praktyka dydaktyczna Katedra Ciepłownictwa Osoby prowadzące: dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: PLANOWANIE BADAŃ EKSPERYMENTALNYCH Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy W-25 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB2002 semestr: III C-0 L-0 Punkty ECTS:1 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I STOCHASTYKA, RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodami planowania badań eksperymentalnych, zasadami wyboru odpowiedniego planu eksperymentu, sposobami realizacji eksperymentu według wybranego planu, metodami obróbki danych eksperymentu i opracowania modeli matematycznych. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Podstawowe pojęcia w teorii planowania eksperymentu. Etapy realizacji badań eksperymentalnych przy zastosowaniu planowania eksperymentu. Planowanie eksperymentu na planach pierwszego rzędu. Planowanie eksperymentu na planach drugiego rzędu. Kryteria wyboru planu eksperymentu. Realizacja eksperymentów. Sposoby realizacji powtórzeń. Wstępna obróbka danych. Analiza regresyjna wyników eksperymentu. Testowanie modeli matematycznych. Interpretacja modeli matematycznych. Planowanie eksperymentów eliminujących. Planowanie sympleksowe na diagramach "skład-właściwość". Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z etapami realizacji badań eksperymentalnych przy zastosowaniu planowania eksperymentu, zasadami planowania eksperymentu na planach pierwszego i drugiego rzędu oraz kryteriami wyboru planu eksperymentu. EK_2 B3_W03 doktorant ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych i obróbki wyników, a także ma wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji i prezentowania wyników badań; EK_3 B3_U06 doktorant potrafi dokumentować wyniki prac badawczych oraz tworzyć opracowania mające charakter publikacji naukowych, także w języku obcym, zgodnie z zasadami tworzenia tego typu opracowań, w szczególności zachowując zasady związane z poszanowaniem praw autorskich; EK4_ B3_K03 doktorant potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań; wykazuje inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań; Literatura [1] Polański Z.: Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa 1984. [2] Brandt S.: Analiza danych. PWN, Warszawa, 1998. [3] Krysicki W., Bartos J., Dyczka W., Królikowska K., Wasilewska M.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach. Część II – Statystyka matematyczna. Wydanie PWN, Warszawa, 2003. [4] Krasowski G.I., Filaretow G.F. : Planowanie eksperymentu. BGU, Minsk 1992. [5] Kukiełka L.: Podstawy badań inżynierskich. PWN, Warszawa 2002. Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia EK1 Referat, sprawdzian EK2 Referat, sprawdzian EK3 Referat, sprawdzian EK4 Referat, sprawdzian, egzamin Jednostka Zakład Podstaw Osoby prowadzące: realizująca: Budownictwa i Fizyki Budowli Data Program opracowania 12.11.2012r. opracował(a): programu: Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: METODYKA PRACY NAUKOWEJ Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Liczba godzin w semestrze: W-25 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB2002 semestr: II C-0 Punkty ECTS: 2 L-0 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z metodyką i organizacją pracy naukowej. Poznanie zasad tworzenia publikacji naukowo-badawczych oraz prezentacji mówionych Forma zaliczenia: Treści programowe: Efekty kształcenia EK_1 B3_W03 Egzamin/Zaliczenie Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Źródła informacji naukowo-technicznej i studia literaturowe. Podstawowe zasady metody naukowej. Badania problemowe. Zasady tworzenia prac naukowych i raportów badawczych. Prezentacje mówione związane z działalnością badawczą. Charakterystyka uwarunkowań prawnych w nauce – aspekty prawne i etyczne nauk. Zasady finansowania nauki. Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych, a także ma wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji i prezentowania wyników badań EK_2 B3_U01 doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji EK_3 B3_U02 doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny rezultatów badań i innych prac o charakterze twórczym - własnych i innych twórców i ich wkładu w rozwój reprezentowanej dyscypliny; w szczególności, potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania wyników prac teoretycznych w praktyce EK_4 B3_K01 rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową Literatura [1] [2] [3] [4] Wilson E. B.: Wstęp do badań naukowych, PWN, W-wa, 1968. Pytkowski W.: Organizacja badań i ocena prac naukowych. PWN, W-wa, 1981. Stuart C.: Sztuka przemawiania i prezentacji. Książka i Wiedza, W-wa, 2002. Lindsay D.: Dobre rady dla piszących teksty naukowe. Oficyna Wyd. Pol. Wr., Wrocław, 1995. [5] Negrino T.: PowerPoint. Tworzenie prezentacji. Projekty. Helion, Gliwice Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 egzamin, dokumentacja i obrona projektu W, C EK_2 egzamin, dokumentacja i obrona projektu W, C EK_3 dokumentacja i obrona projektu EK_4 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: C W, C Zakład Geotechniki Osoby prowadzące: dr hab. inż. Katarzyna Zabielska-Adamska, prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Katarzyna Zabielska-Adamska, prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: JĘZYK ANGIELSKI Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy/obieralny W-0 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB2004 semestr: II C-30 L-0 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Rozwijanie umiejętności czytania i słuchania w języku angielskim w celu efektywnego pozyskiwania i interpretacji informacji związanych z działalnością naukową i pracą akademicką. Kształcenie umiejętności tworzenia wypowiedzi i opracowań mających charakter naukowy. Przygotowanie do skutecznego porozumiewania się w międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym. Przygotowanie do końcowego egzaminu doktorskiego z języka angielskiego Egzamin/Zaliczenie Forma zaliczenia: Treści programowe: Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 EK_2 B3_U03 EK_3 B3_U01 Ćwiczenia - praca semestralna (przygotowanie prezentacji multimedialnej). Przygotowanie wybranego artykułu specjalistycznego (10 stron) do czytania „na głos” oraz tłumaczenia na żywo na język polski (praca semestralna). Egzamin pisemny i ustny Copyright, patenty, plagiaty. Struktury językowe typowe dla konstrukcji stosowanych w tekstach naukowych i akademickich - strona bierna, konstrukcje bezokolicznikowe, gerundialne, itp. Język akademicki - użyteczne zwroty i wyrażenia, struktura argumentacji naukowej, kluczowe czasowniki i rzeczowniki oraz kolokacje w języku badań naukowych. Analiza przykładowej prezentacji multimedialnej o charakterze naukowotechnicznym. Tłumaczenie wybranych specjalistycznych tekstów na język polski i angielski. Język angielski związany z redagowaniem CV i podań o pracę, wyjazdami na konferencje i prezentacją własnego dorobku naukowego w różnej formie Zapisać minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia zachowując kolejność: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma znajomość języka obcego (angielskiego) w zakresie terminologii naukowo-technicznej związanej z naukami podstawowymi i inżynierskimi oraz znajomość terminów naukowych i inżynierskich wraz z ich poprawną wymową doktorant potrafi dostrzegać i formułować w języku obcym (angielskim) złożone zadania i problemy związane z reprezentowaną dyscypliną naukową doktorant potrafi skutecznie porozumiewać się przy użyciu różnych technik w międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym w języku obcym; (angielskim) ma umiejętność prezentowania w sposób zrozumiały swoich osiągnięć i koncepcji oraz przytaczania właściwych argumentów w dyskusjach naukowych EK_4 B3_K01 [1] www.woj.piasta.pl - własna strona internetowa. [2] Macpherson R.: English for academic purposes. PWN, Warszawa, 2007. [3] McCarthy M.: Academic vocabulary in use. Cambridge University Press, 2008. [4] Ibbotson M.: Cambridge English for engineering. Cambridge University Press, 2009. [5] Słowniki dwujęzyczne ogolne i naukowo- techniczne oraz specjalistyczne, np. www.tech-dict.pl Literatura Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: doktorant doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową . Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Sprawdzian ustny dotyczący znajomości i właściwej wymowy zadanych słów i zwrotów naukowotechnicznych. Test leksykalny pisemny sprawdzający znajomość rozumienia słownictwa naukowo - technicznego Sporządzenie ścieżki dźwiękowej wybranego nagrania multimedialnego o charakterze naukowym (praca semestralna) Wykonanie streszczenia lub abstraktu ( praca semestralna) Studium Języków Obcych Osoby prowadzące: mgr. Wojciech Wójcik 12.11.2012r. Program opracował(a): mgr. Wojciech Wójcik Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA FIZYKI MATEMATYCZNEJ Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy W-20 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB3001 semestr: III C-0 L-0 Punkty ECTS: 2 Ps-10 S-0 Przedmioty wprowadzające: Równania różniczkowe i całkowe IB1002 Metody numeryczne i programowanie IB2001 Założenia i cele przedmiotu: Prezentacja metod analitycznego i numerycznego (dyskretnego) rozwiązywania równań fizyki matematycznej. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Matematyczny opis procesów i zjawisk fizycznych. Bilanse zagadnień fizyki. Zagadnienia fizyki matematycznej - warunki początkowe i brzegowe dla równań różniczkowych Równania fizyki matematycznej. równania teorii sprężystości ciał stałych równania przepływu ciepła równania propagacji fal równania ruchu, przepływu masy i energii w ośrodkach ciągłych Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma wiedzę w zakresie matematycznego opisu zjawisk i procesów fizycznych oraz technik rozwiązywania zagadnień fizyki matematycznej oraz realizacji rozwiązań dyskretnych równań fizyki matematycznej z zastosowaniem techniki komputerowej; EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze formułowania zagadnień matematycznego opisu zjawisk i procesów fizycznych oraz zastosowania techniki komputerowej do rozwiązywania praktycznych zagadnień i prezentacji wyników w ramach prowadzonych badań EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z realizacją algorytmów obliczeniowych i metodami rozwiązywania zagadnień matematycznych w reprezentowanej dziedzinie inżynierskiej EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy. [1] Farlow S.: Partial differential equations. For Scientists and Engineers Willey &Sons, Inc. 2000. [2] Majchrzak E., Mochnacki B.: Metody numeryczne. Podstawy teoretyczne. Aspekty praktyczne i algorytmy. Wyd. Pol. Śl. Gliwice 2004. [3] Ma L. Introduction to Equations from Mathematical Physics (E_book) [4] Espinoza R., Alvarado M.G.,Omielyanov G.: Differential Equations of Mathematical Physics Theory and Numerical Simulations (E_book) [5] Oprogramowanie wykonane w Katedrze Ciepłownictwa - Fortran Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 przygotowanie opracowania z zakresu wybranych zagadnień matematycznego opisu zjawisk i procesów fizycznych. EK_2 wykonanie i prezentacja programu obliczeniowego, EK_3 realizacja opracowania z zakresu wybranych zagadnień współczesnych metod rozwiązywania zagadnień inżynierskich EK_4 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Praktyka dydaktyczna Praktyka dydaktyczna Katedra Ciepłownictwa Osoby prowadzące: dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Nazwa przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Forma zaliczenia: Treści programowe: Efekty kształcenia Poziom i forma studiów: Budownictwo III stopnia, stacjonarne METODY BADAŃ I POMIARÓW WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNOCHEMICZNYCH MATERIAŁÓW W TECHNICE obowiązkowy W-20 Kod przedmiotu: IB3002 semestr: III C-0 Punkty ECTS: 2 L-10 Ps-0 S-0 Zapoznanie z podstawami i zastosowaniem współczesnych metod fizykochemicznych do badań różnych materiałów w technice, budownictwie, inżynierii i ochronie środowiska. Wykład – egzamin pisemny; laboratorium – zaliczenie sprawozdań zaliczenie kolokwiów cząstkowych Podstawy fizykochemiczne oraz zastosowanie metod spektrometrii atomowej w badaniach materiałów w technice. Spektrometria absorpcyjna i emisyjna. Metody: ASA, fotometria płomieniowa, spektrografia: ICP i ICP-MS. Podstawy fizykochemiczne oraz zastosowanie wybranych metod spektroskopii cząsteczkowej: spektrofotometria UV/VIS, spektroskopia w podczerwieni i ramanowska. Podstawy teoretyczne i zastosowanie magnetycznego rezonansu jądrowego i paramagnetycznego rezonansu elektronowego. Podstawy i wykorzystanie metod rentgenograficznych. Metody elektrochemiczne: potencjometria, konduktometria, polarografia i amperometria. Zastosowanie specyficznego oprogramowania do modelowania cząsteczek, oraz ich fragmentów, obliczeń kwantowo-mechanicznych związanych z projektowaniem prawdopodobnej struktury cząsteczek oraz ich wzajemnego oddziaływania. Metody chromatograficzne (GC, HPLC, TLC – podstawy, aparatura oraz przykłady zastosowań. Techniki łączone Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę na temat podstawowych metod analitycznych w zakresie badań fizyko-chemicznych materiałów w technice EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z prowadzeniem badań dotyczących oceny parametrów fizykochemicznych materiałów stosowanych w technice EK_3 B3_U02 doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny wyników badań, poddawać je analizie statystycznej w celu oceny ich przydatności i możliwości wykorzystania w praktyce EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z budownictwem, ochroną i inżynierią środowiska Literatura [1] Fizykochemiczne metody kontroli zanieczyszczeń środowiska, Praca zbiorowa pod redakcją J. Namieśnika, WNT, Warszawa 1998. [2] Z. Witkiewicz Z.: Podstawy chromatografii, WNT, Warszawa 2005. [3] Cygański A.: Podstawy metod elektroanalitycznych, WNT, Warszawa 1999. [4] Namieśnik J, Jamrógiewicz Z., Pilarczyk M., Torres L.: Przygotowanie próbek środowiskowych do analizy, WNT, Warszawa. [5] Metody spektroskopowe i ich zastosowanie do identyfikacji związków organicznych, Praca zbiorowa pod redakcją W. Zielińskiego i A. Rajcy, WNT, Warszawa 2000. Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 egzamin pisemny, kolokwia cząstkowe i sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych W, L EK_2 egzamin pisemny, ocena zaangażowania i aktywności na zajęciach W, L EK_3 zaliczenie części praktycznej zajęć laboratoryjnych i sprawozdań L EK_4 egzamin pisemny, zaliczenie laboratorium na podstawie sprawozdań W, L Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Zakład Chemii Osoby prowadzące: dr inż. Mariola Samsonowicz 12.11.2012r. Program opracował(a): prof. zw. dr hab. Włodzimierz Lewandowski. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: TEORIA I METODY OPTYMALIZACJI W TECHNICE Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy W-30 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB3003 semestr: III C-0 L-0 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I STOCHASTYKA, RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z podstawami teorii optymalizacji, z metodami optymalizacji w badaniach technicznych i technologicznych przy zastosowaniu modeli matematycznych procesów i zjawisk oraz metodami eksperymentalnej optymalizacji bez znajomości modelu matematycznego. Nauczenie metod rozwiązywania matematycznych zadań optymalizacji. Forma zaliczenia: Egzamin Treści programowe: Pojęcia podstawowe zagadnień optymalizacji. Kryteria, zmienne decyzyjne, ograniczenia. Lokalne i globalne ekstremum funkcji. Klasyfikacja problemów optymalizacji i metod ich rozwiązania. Metody graficzne i analityczne optymalizacji przy zastosowaniu modeli matematycznych. Przedstawienie równania regresji w postaci kanonicznej. Warunki konieczne ekstremum funkcji nieliniowej. Przykłady metod optymalizacji analitycznej. Metody eksperymentalnej optymalizacji jednokryterialnej bez znajomości modelu matematycznego. Metoda Boxa-Wilsona. Metoda sympleksów. Metoda Taguchi. Metoda planowania ewolucyjnego. Przykłady metod optymalizacji jednokryterialnej. Optymalizacja wielokryterialna. Definicja optimum w sensie Pareto. Metoda funkcji użyteczności. Metoda leksykograficzna. Metoda mini-max. Przykłady metod optymalizacji wielokryterialnej. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK1 B3_W02 ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o metodach optymalizacji w technice, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze badań eksperymentalnych EK2 B3_W03 ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych i określenia ekstremów opracowanych zależności, a także ma wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji i prezentowania wyników badań; EK3 B3_U03 potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania optymalizacyjne i problemy określenia parametrów optymalnych, związane z reprezentowaną dyscypliną naukową; EK4 B3_K03 potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań; wykazuje inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań; Literatura [1] Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki.: Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji.PWN, Warszawa 1980. [2] Kalinowski K.: Metody optymalizacji. WPK, Gliwice 2000. [3] Pająk E., Wieczorkowski K.: Podstawy optymalizacji operacji technologicznych w przykładach. PWN, Warszawa-Poznań 1982. [4] Górecki H.: Optymalizacja systemów dynamicznych. PWN, Warszawa 1993. [5] Rafajłowicz E.: Optymalizacja eksperymentu z zastosowaniami w monitorowaniu jakości produkcji. PWN, Warszawa 2005. Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Referat, sprawdzian wykład EK_2 Referat, sprawdzian wykład EK_3 Referat, sprawdzian EK_4 Referat, sprawdzian, egzamin Jednostka Zakład Podstaw Budownictwa Osoby prowadzące: realizująca: i Fizyki Budowli Data Program opracowania 12.11.2012r. opracował(a): programu: wykład wykład prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: ZARZĄDZANIE PROJEKTEM Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Liczba godzin w semestrze: W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB4001 semestr: IV C-0 L-0 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Teoria Systemów, Zarządzanie Przedsięwzięciami Budowlanymi Założenia i cele przedmiotu: Poznanie zarządzania projektami, zasad tworzenia, oceny i motywowania zespołów projektowych. Poznanie metod i narzędzi wspomagających proces projektowania. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Rodzaje i parametry projektów. Definiowanie projektu. Organizacja zespołu projektowego. Struktura, zasoby, przebieg. Struktury organizacyjne realizacji projektów. Uczestnicy zespołu projektowego. Style kierowania zespołem. Komunikacja w zespole. Oceny pracowników. Motywowanie. Metody zarządzania projektami (CPM, MPM, PERT, PERT-COST, GERT, CPMCOST, LOB, inne). Obliczanie zapasów czasu i wskazanie czynności krytycznych. Oprogramowanie – Microsoft Project. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 Doktorant ma zaawansowaną wiedzę dotyczącą zarządzania projektami EK_2 B3_W02 Doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym. Potrafi zastosować metody zarządzania projektami EK_3 B3_U03 Doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z tworzeniem zespołów projektowych i zarządzania projektami EK_4 B3_K04 Doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów do zarządzania projektami poprzez pogłębianie i aktualizacje wiedzy Literatura [1] Trocki M., Grucza B., Ogonek K.: Zarządzanie projektami. PWE. Warszawa 2003 Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Udział w wykładach, test EK_2 Udział w wykładach, test EK_3 Udział w wykładach,. konsultacjach i dyskusjach EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Praca własna – przygotowanie referatu prezentującego case study zarządzania projektem Katedra Podstaw Budownictwa i Ochrony Osoby prowadzące: prof. dr hab. inż. Mirosław Dytczak Budowli 12.11.2012r. Program opracował(a): prof. dr hab. inż. Mirosław Dytczak Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: WSTĘP DO SZTUCZNYCH SIECI NEURONOWYCH Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Forma zaliczenia: Treści programowe: Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 obowiązkowy/obieralny W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: IV C-0 L-15 Kod przedmiotu: BD4002 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Zapoznanie z teorią, rodzajami sieci, projektowaniem i zastosowaniem sztucznych sieci neuronowych w analizach wyników różnego rodzaju badań, wykonywanych w budownictwie. Nauczenie stosowania metody SSN. Wykład – egzamin ustny/Laboratorium – wykonanie projektu, obrona projektu Biologiczne inspiracje SSN, neuron biologiczny, właściwości SSN, rys historyczny SSN, sztuczny neuron i jego działanie, funkcje aktywacji, skalowanie danych, działanie sieci neuronowej, regresyjne i klasyfikacyjne modele neuronowe, projektowanie sieci, architektura sieci: sieci jednokierunkowe, sieci rekurencyjne, sieci Kohonena, sieci o radialnych funkcjach bazowych. Sieci warstwowe: liczba parametrów sieci, liniowe sieci neuronowe, jednokierunkowe sieci wielowarstwowe, algorytm treningu nadzorowanego, algorytmy uczenia sieci, funkcja celu, algorytm wstecznej propagacji błędu, „przeuczenie” sieci, miary błędu sieci. Budowa i działanie symulatora Statistica Neural Network: automatyczny projektant sieci, wprowadzanie danych, interpretacja wyników działania sieci, wybór najlepszego modelu. Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań EK_2 B3_U01 doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji EK_3 B3_U02 doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny rezultatów badań i innych prac o charakterze twórczym - własnych i innych twórców - i ich wkładu w rozwój reprezentowanej dyscypliny; w szczególności, potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania wyników prac teoretycznych w praktyce EK_4 B3_K01 rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową [1] Tadeusiewicz R., Gonciarz T., Borowik B., Leper B.: Odkrywanie właściwości sieci neuronowych przy użyciu programów w języku C#. Wyd. PAU, Kraków 2007. [2] Masters T.: Sieci neuronowe w praktyce. Programowanie w języku C++. WN-T, Warszawa 196. [3] Duch W., Korbicz J., Rutkowski L., Tadeusiewicz R.: Sieci neuronowe. Tom 6: Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna. Akad. Ofic. Wyd. Exit, Warszawa 2000. [4] Osowski S.: Sieci neuronowe do przetwarzania informacji Ofic. Wyd. Polit. Warsz., Warszawa 2006. [5] Stanisz A.: Przystępny kurs statystyki z zastosowaniem STATISTICA PL na przykładach z medycyny. Tomy: 1, 2, 3. StatSoft, Kraków 2006, 2007, 2007. Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK__W01 egzamin ustny, dokumentacja i obrona projektu W, L EK_2_U01 Egzamin ustny, dokumentacja i obrona projektu W, L EK_3_U02 dokumentacja i obrona projektu EK_3_K01 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: L W, L Zakład Geotechniki Osoby prowadzące: dr hab. inż. Maria Jolanta Sulewska 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Maria Jolanta Sulewska Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: METODY WIELOKRYTERIALNEJ ANALIZY PORÓWNAWCZEJ W ZAGADNIENIACH TECHNICZNYCH I EKONOMICZNYCH Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Forma zaliczenia: obowiązkowy W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: IV C-0 L-0 Kod przedmiotu: IB4003 Punkty ECTS: 2 Ps-15 S-0 RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I STOCHASTYKA, RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE, TEORIA I METODY OPTYMALIZACJI W TECHNICE Zapoznanie ze strukturę procesu decyzyjnego, z modelami zagadnień decyzyjnych i metodami ich rozwiązywania, z tokiem postepowania przy wykonaniu wielokryterialnej analizy porównawczej, z metodami wielokryterialnej analizy porównawczej i ich wspomaganiem komputerowym Zaliczenie Proces decyzyjny, jego elementy i struktura. Sytuacje decyzyjne, zmienne i parametry decyzyjne. Modele zagadnień decyzyjnych i metody ich rozwiązywania. Treści programowe: Tok postępowania przy wykonaniu wielokryterialnej analizy porównawczej. Analiza wstępnego zbioru kryteriów, przykłady. Metody wielokryterialnej analizy porównawczej: matematyczne, geometryczne, oparte na teorii grafów, taksonomiczne. Polioptymalizacja w obecności ocen rozmytych. Przykłady wielokryterialnej analizy porównawczej. Wspomaganie komputerowe metod wielokryterialnej analizy porównawczej. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o metodach wielokryterialnej analizy porównawczej w technice, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze badań eksperymentalnych EK_2 B3_W02 ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych i rozwiązywania problemów decyzyjnych, a także ma wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji i prezentowania wyników badań; EK_3 B3_U03 potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania decyzyjne i problemy określenia parametrów decyzyjnych, związane z reprezentowaną dyscypliną naukową; EK_4 B3_K04 potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań; wykazuje inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań; Literatura [1] Szwabowski J., Deszcz J.: Metody wielokryterialnej analizy porównawczej. Podstawy teoretyczne i przykłady zastosowań w budownictwie. Gliwice, 2001. [2] Roy B.: Wielokryterialne wspomaganie decyzji. Warszawa,1990. [3] Sadowski W.: Teoria podejmowania decyzji. Warszawa,1974. [4] Kacprzyk J.: Zbiory rozmyte w analizie systemowej. Warszawa, 1986. [5] Pluta W.: Wielowymiarowa analiza porównawcza w badaniach ekonomicznych. Warszawa, 1987. Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Referat, sprawdzian wykład EK_2 Referat, sprawdzian wykład EK_3 Referat, sprawdzian wykład EK_4 Referat, sprawdzian, zaliczenie wykład Jednostka Zakład Podstaw Budownictwa Osoby prowadzące: realizująca: i Fizyki Budowli Data Program opracowania 2.12.2013r. opracował(a): programu: prof. dr hab. inż. Walery Jezierski prof. dr hab. inż. Walery Jezierski Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: SYSTEMY OBLICZENIOWE MRS MES MEB W TECHNICE Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Forma zaliczenia: obowiązkowy W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: IV C-0 L-0 Kod przedmiotu: IB4004 Punkty ECTS: 2 Ps-15 S-0 Równania różniczkowe i całkowe IB1002 Metody numeryczne i programowanie IB2001 Wybrane zagadnienia fizyki matematycznej IB3001 Prezentacja metod: różnic skończonych, elementów skończonych i elementów brzegowych do rozwiązywania zagadnień inżynierskich opisanych równaniami różniczkowymi. Prezentacja podstaw algorytmizacji i programowania inżynierskiego oraz korzystania z pakietów programów obliczeniowych do rozwiązywania zagadnień inżynierskich Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Metody dyskretnego rozwiązywania zagadnień brzegowych i brzegowopoczątkowych dla równań różniczkowych fizyki matematycznej: - metoda różnic skończonych - metoda elementów skończonych - metoda elementów brzegowych (met. brzegowych równań całkowych) Programy i systemy obliczeniowe do rozwiązywania zagadnień inżynierskich ANSYS, FLUENT Oprogramowanie MEB Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma wiedzę w zakresie metod numerycznych i realizacji obliczeń numerycznych z zastosowaniem techniki komputerowej; EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań z zastosowaniem techniki komputerowej do rozwiązywania praktycznych zagadnień i prezentacji wyników w ramach prowadzonych badań EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z realizacją algorytmów obliczeniowych i metodami rozwiązywania zadań problemowych sformułowanych w formie zagadnień matematycznych w reprezentowanej dziedzinie inżynierskiej EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy. [1] Press W., Flannery B.: Teukolsky S.,Vetterling W. Numerical Recipes. Cambridge Univ. Press. 2000. [2] Zienkiewicz O.C., Taylor R.L.: The Finite Element Method Vol. 1-5 McGraw-Hill 2000 [3] Souli E.: Finite Element Methods for Partial Differential Equations Oxford WIT Press 2000 [4] Sikora J.: Numeryczne metody rozwiązywania zagadnień brzegowych Wyd. Pol. Lubelska 2011 [5] Oprogramowanie wykonane w Katedrze Ciepłownictwa - Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 przygotowanie opracowania z zakresu wybranych zagadnień metod numerycznych. EK_2 wykonanie i prezentacja programu obliczeniowego, EK_3 realizacja opracowania z zakresu wybranych zagadnień metod rozwiązywania zagadnień inżynierskich EK_4 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Praktyka dydaktyczna Praktyka dydaktyczna Katedra Ciepłownictwa Osoby prowadzące: dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: METODOLOGIA PROJEKTOWANIA KONSTRUKCJI BUDOWLANYCH Kod przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy/obieralny Punkty ECTS: 2 Liczba godzin w semestrze: Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: W-30 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: V C-0 L-0 BD5001 Ps-0 S-0 Statystyka matematyczna, Mechanika budowli, Konstrukcje metalowe, Konstrukcje betonowe, Konstrukcje drewniane, Konstrukcje murowe Przedstawienie metod projektowania w ujęciu historycznym i ewolucyjnym oraz podstaw teoretycznych formowania koncepcji bezpieczeństwa, niezawodności i trwałości konstrukcji Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Metody projektowania konstrukcji w ujęciu deterministycznym, półprobalistycznym i probabilistycznym z uwagi na nośność i użytkowalność. Losowa nośność konstrukcji z uwagi na imperfekcje strukturalne materiału oraz geometryczne przekroju poprzecznego, osi i płaszczyzn środkowych elementu. Bezpieczeństwo systemów konstrukcyjnych: dyskretne modele niezawodności konstrukcji; model szeregowy, model równoległy i model mieszany niezawodności. Skala zagrożenia bezpieczeństwa. Klasy konsekwencji zniszczenia i odpowiadające wskaźniki niezawodności beta. Kryteria zapewnienia trwałości konstrukcji Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym w dziedzinie badań analitycznych nad trwałością, bezpieczeństwem i niezawodnością konstrukcji budowlanych EK_2 B3_W03 doktorant ma wiedzę w zakresie metodyki współczesnych badań analitycznych nad bezpieczeństwem i niezawodnością budowli, a także wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności naukowej w tym obszarze badań. EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z trwałością i niezawodnością oraz bezpieczeństwem i długowiecznością techniczną budowli EK_4 B3_K01 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się i analizowania najnowszych osiągnięć związanych z bezpieczeństwem i niezawodnością konstrukcji budowlanych Literatura [1] Bołotin W.W.: Metody statystyczne w mechanice budowli. Arkady, W-wa 1968. [2] Murzewski J.: Niezawodność konstrukcji inżynierskich. Arkady, W-wa 1989. [3] Biegus A.: Podstawy probabilistycznej analizy bezpieczeństwa konstrukcji. Wydawnictwa Politechniki Wrocławskiej 1996. [4] Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji PN-EN 1990:2002. Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Wykład, studia nad publikacjami w czasopismach Wykład i studia publikacyjne naukowych dotyczących zagadnień niezawodności Poznawanie metodyki współczesnych badań seminarium analitycznych nad bezpieczeństwem i niezawodnością budowli na bazie studiów publikacji krajowych i zagranicznych, Formułowanie prostych i złożonych zadań z zakresu seminarium badań analitycznych nad bezpieczeństwem konstrukcji w różnych uwarunkowaniach obciążeniowych Studia literaturowe i publikacyjne krajowe i seminarium zagraniczne w zakresie metod badań nad trwałością Katedra Konstrukcji Osoby prowadzące: dr inż. Mikołaj Malesza Budowlanych 12.11.2012r. Program opracował(a): dr inż. Mikołaj Malesza Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: DIAGNOSTYKA I BADANIA DOŚWIADCZALNE KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy/obieralny Punkty ECTS: 2 Liczba godzin w semestrze: W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: V C-0 L-0 BD5002 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: - Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z fizyko-chemicznymi efektami destrukcji betonu i stali budowlanej oraz z teorią wyznaczania stanów naprężenia w konstrukcjach. Omówienie nowoczesnych metod pomiaru wielkości fizycznych w konstrukcjach. Zapoznanie z metodami prowadzenia badań doświadczalnych na modelach i obiektach „in situ”. Scharakteryzowanie zasad prowadzenia próbnych obciążeń w konstrukcjach budowlanych. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Destrukcja materiałowa betonu i stali budowlanej. Stany naprężeniowo odkształceniowe w konstrukcjach prętowych, płaskich i przestrzennych. Metody pomiarów nieniszczących stanów odkształceniowych w konstrukcjach pod obciążeniami doraźnymi i długotrwałymi. Niszczące badania wytrzymałościowe elementów konstrukcyjnych. Badania stanów naprężenia w ośrodkach rozdrobnionych. Podstawy statyki modelowej. Badania wielkości fizycznych na modelach i konstrukcjach „in situ”. Zasady wykonywania próbnych obciążeń budowli. Zasady opracowywania wyników badań doświadczalnych. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W02 doktorant prawidłowo interpretuje zjawiska destrukcji materiałowej w konstrukcjach budowlanych EK_2 B3_W03 doktorant konstruuje stanowiska badawcze i prowadzi badania stanów celem określenia rozkładów naprężeń i odkształceń w konstrukcjach budowlanych EK_3 B3_U05 doktorant potrafi zrealizować pomiary parametrów ośrodków sypkich składowanych w silosach EK_4 B3_U06 doktorant umie zaprojektować model konstrukcji budowlanej, przeprowadzić badania na modelu i zinterpretować ich wyniki EK_5 B3_U06 doktorant potrafi zaprojektować i przeprowadzić badania próbne obiektu budowlanego [1] Drobiec Ł., Jasiński R., Piekarczyk A.: Diagnostyka Konstrukcji żelbetowych. Metodologia, Badania Polowe, badania laboratoryjne betonu i stali. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. [2] Madaj A., Wołowicki W.: Budowa i utrzymanie mostów. Wydawnictwo WKŁ. Warszawa, 2001. [3] Lewińska – Romicka A.: Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii. WNT, Warszawa, 2001 [4] Budownictwo Betonowe.: Tom VIII. Badanie materiałów elementów i konstrukcji. Arkady, 1970. [5] Hosdorf H.: Statyka modelowa. Wydawnictwo Arkady, 1975 [6] Roliński Z.: Tensometria oporowa. Podstawy teoretyczne i przykłady zastosowań. WNT. 1981. [7] Lewicki B.: Obciążenia próbne konstrukcji istniejących budynków. Metodyka postępowania. kryteria oceny. Prace Naukowe ITB. Seria Monografie. Warszawa, 1997 Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Egzamin Wykład EK_2 Egzamin Wykład EK_3 Egzamin Wykład EK_4 Egzamin Wykład EK_5 Egzamin Wykład Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Katedra Konstrukcji Budowlanych Osoby prowadzące: . 12.11.2012r. Program opracował(a): prof.zw. dr hab. inż. Andrzej Łapko Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: MECHANIKA PLASTYCZNEGO PŁYNIĘCIA I PĘKANIA Kod przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy/obieralny Punkty ECTS: 1 Liczba godzin w semestrze: W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: V C-0 L-0 BD5003 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: - Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z problemami mechaniki ciał stałych w zakresie sprężysto-plastycznym i lepkoplastycznym oraz podstawami teorii przystosowania. Zapoznanie z zagadnieniami kruchego pękania. Nauczenie podstaw prognozowania deformacji trwałych konstrukcji pod wpływem statycznych i dynamicznych obciążeń akcydentalnych. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Warunki plastyczności materiału a związki graniczne dla prętów, płyt i powłok. Stowarzyszone i niestowarzyszone prawa płynięcia plastycznego. Osobliwości naprężeniowe i kinematyczne. Rozwiązania zupełne i przybliżone w teorii plastyczności. Modele wzmocnienia materiałowego w zagadnieniach statyki i dynamiki. Analityczne podejście kinematyczne do rozwiązywania problemów w zakresie sprężysto-plastycznych i lepkoplastycznych. Ocena błędu metody. Ogólny algorytm metody różnicowej do analizy dynamicznej prętowych i powierzchniowych dźwigarów niesprężystych z uwzględnieniem efektów nieliniowości geometrycznych. Teoria przystosowania konstrukcji na oddziaływanie cykli obciążeniowych. Kryteria zniszczenia konstrukcji pod obciążeniami akcydentalnymi i w sytuacjach katastrofalnych Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant identyfikuje i opisuje zagadnienia związane z zachowaniem się materiałów sprężysto-plastycznych, lepkoplastycznych i kruchych w konstrukcji EK_2 B3_W02 doktorant zna podstawy prognozowania trwałych deformacji konstrukcji pod wpływem wybranych rodzajów obciążeń EK_3 B3_U03 doktorant formułuje złożone problemy wymagające analizy zachowania się materiału w konstrukcji z wykorzystaniem metod mechaniki plastycznego płynięcia i mechaniki pękania EK_4 B3_K01 doktorant ma świadomość aktualnych kierunków rozwoju mechaniki plastycznego płynięcia i mechaniki pękania [1] J. Skrzypek: Plastyczność i pełzanie : teoria, zastosowania, zadania. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1986. [2] T. Bednarski: Mechanika plastycznego płynięcia w zarysie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. [3] A. Neimitz: Mechanika pękania. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998 Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Zaliczenie pisemne W EK_2 Zaliczenie pisemne W EK_3 Zaliczenie pisemne W EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Zaliczenie pisemne w części wymagającej samodzielnego przygotowania zagadnienia Katedra Konstrukcji Osoby prowadzące: Budowlanych 12.11.2012r. Program opracował(a): W dr inż Marta Kazberuk-Kosior dr inż Marta Kazberuk-Kosior Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: MECHANIKA OŚRODKÓW ROZDROBNIONYCH Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy/obieralny Liczba godzin w semestrze: W-15 C-0 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: BD5004 semestr: V L-0 Punkty ECTS: 1 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Metody numeryczne i programowanie, Wybrane zagadnienia z fizyki matematycznej, Systemy obliczeniowe MRS, MES, MEB w technice. Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z aktualnymi zagadnieniami badań i opisu właściwości mechanicznych ośrodków rozdrobnionych. Forma zaliczenia: Egzamin /Zaliczenie Treści programowe: Tensory naprężenia i odkształcenia, funkcje skalarne i tensorowe stosowane w opisie w opisie właściwości ośrodków rozdrobnionych. Podstawy teoretyczne opisu materiałów sprężysto-idealnie- plastycznych, ze wzmocnieniem izotropowym, kinematycznym i izotropowo-kinematycznym. Modele ośrodków rozdrobnionych stosowane w programach komputerowych współczesnej geotechniki. Charakterystyczne stany ośrodków rozdrobnionych. Upłynnienie gruntu. Podstawowe trendy rozwoju mechaniki ośrodków rozdrobnionych. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza, umiejętności, kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 Doktorant ma zaawansowaną wiedzę o modelach ośrodków rozdrobnionych opisujących ich właściwości przy złożonych ścieżkach naprężenia i odkształcenia. EK_2 B3_W02 Doktorant ma dobrze podbudowaną teoretyczną wiedzę o szczególnych zagadnieniach mechaniki ośrodków rozdrobnionych. EK_3 B3_U01 Doktorant potrafi efektywnie korzystać z literatury naukowej dotyczącej mechaniki ośrodków ciągłych i ośrodków rozdrobnionych w szczególności. EK_4 B3_U02 Doktorant potrafi dokonywać krytycznej oceny różnych propozycji opisu właściwości ośrodków rozdrobnionych. EK_5 B3_U03 Doktorant potrafi poprawnie sformułować problem naukowy, wybrać odpowiedni model opisu oraz zaplanować badania laboratoryjne i polowe weryfikujące poprawność przyjętego modelu. EK_6 B3_K01 Doktorant rozumie i widzi potrzebę ciągłego podnoszenia kwalifikacji i analizowania najnowszych osiągnięć mechaniki ośrodków rozdrobnionych. Literatura Nr efektu kształcenia [1] Gryczmański M.: Wprowadzenie do opisu sprężysto-plastycznych modeli gruntów, KILiW PAN, Warszawa 1995. [2] Sawicki A.: Zarys mechaniki gruntów sypkich. Wyd. IBW PAN, 2012r. [3] PLAXIS. Finite Element Code for Soil and Rock Analysis. A. A. Balkema, Netherland, 2002. [4] Wood D.M.: Soil Behaviour and Critical State Soil Mechanics, Cambridge University Press, 1990. [5] Czasopisma naukowe: Geotechnique, Canadian Geotechnical Journal, Computers & Geotechnics, Archiwum Inżynierii Lądowej, itp. Metoda weryfikacji efektu kształcenia EK_1 Egzamin ustny EK_2 Egzamin ustny EK_3 Udział w dyskusji o wskazanym artykule naukowym EK_4 Udział w dyskusji EK_5 Krótka prezentacja problemu naukowego EK_6 Udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Zakład Geotechniki Osoby prowadzące: dr hab. inż.Zenon Szypcio prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż.Zenon Szypcio prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: PODSTAWY SYSTEMOWE TECHNOLOGII W BUDOWNICTWIE OGÓLNYM Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obieralny W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: V C-0 L-0 Kod przedmiotu: BD5011 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Wykształcenie zdolności rozumienia systemów występujących w otoczeniu. Ugruntowanie i rozszerzenie wiedzy na temat algorytmów analizy systemowej. Wykształcenie kompetencji w zakresie identyfikowania i analizy systemów występujących w budownictwie ogólnym Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Ogólna teoria systemów, system, podsystem, system produkcyjny, klasyfikacja systemów, elementy systemu (czynniki wejścia, proces przetwarzania, wyjście), otoczenie (przestrzeń techniczna, funkcjonalno-ekonomiczna, społeczna), analiza systemowa - algorytm, system budownictwa Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 Zapisać minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia zachowując kolejność: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z reprezentowaną dyscypliną naukową EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy Literatura [1] Łunarski J. Inżynieria systemów i analiza systemowa. Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów, 2010 [2] Cieszyński K. Zarządzanie w budownictwie. Fundacja Edukacji Menadżerskiej Budowlanych, Warszawa, 2006 [3] Martinek W., Osiecka E. Podstawy inżynierii produkcji budowlanej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1999 [4] Blanchard B.S., Fabrycky W.J. Systems Engineering and Analysis, Prentice Hall, New Jersey, 1990 Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat W EK_2 Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat W EK_3 Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat W EK_4 Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat W Jednostka realizująca: Katedra Materiałów, Technologii i Organizacji Budownictwa Osoby prowadzące: dr inż. Edyta Pawluczuk Data opracowania programu: 12.11.2012r. Program opracował(a): dr inż. Edyta Pawluczuk Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: TECHNOLOGIE W BUDOWNICTWIE DROGOWYM Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy/ W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: V C-0 Kod przedmiotu: 5012 Punkty ECTS: 1 L-0 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: - Założenia i cele przedmiotu: Poznanie metod wymiarowania konstrukcji nawierzchni drogowych, właściwości funkcjonalnych i parametrów technicznych materiałów stosowanych do budowy dróg oraz nowoczesnych technologii i rozwiązań w budownictwie drogowym. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Analityczno-empiryczne metody wymiarowania konstrukcji nawierzchni drogowych: podatnych, półsztywnych i sztywnych. Właściwości funkcjonalne oraz parametry techniczne materiałów stosowanych do budowy warstw konstrukcyjnych nawierzchni drogowych. Zaawansowane metody badawcze materiałów drogowych: mieszanek mineralno-asfaltowych o podwyższonych właściwościach eksploatacyjnych oraz lepiszczy asfaltowych (asfalty modyfikowane: kopolimerem SBS, solą organometaliczną, miałem gumowym; modyfikowane emulsje asfaltowe; asfalty spienione) Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma rozszerzoną wiedzę o aktualnie stosowanych materiałach drogowych EK_2 B3_W02 doktorant ma rozszerzoną wiedzę o trendach rozwojowych w dziedzinie technologii produkcji materiałów drogowych EK_3 B3_U02 doktorant umie projektować, oceniać właściwości funkcjonalne i parametry techniczne mieszanek mineralno-asfaltowych i mieszanek mineralno-cementowych EK_4 B3_K02 doktorant ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny, przestrzegania zasad etyki zawodowej i tworzenia etosu środowiska naukowego i zawodowego Literatura [1] Piłat J., Radziszewski P.: „Nawierzchnie asfaltowe”, WKiŁ, Warszawa, 2010 [2] Stefańczyk B., Mieczkowski P.: „Dodatki, katalizatory i emulgatory w mieszankach mineralno-asfaltowych”, WKiŁ, Warszawa, 2010 [3] Stefańczyk B., Mieczkowski P.: „Mieszanki mineralno-asfaltowe: wykonawstwo i badania”, WKiŁ, Warszawa, 2008 [4] Błażejowski K., Styk S.: "Technologia warstw asfaltowych", WKiŁ, Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Zaliczenie pisemne W EK_2 Zaliczenie pisemne W EK_3 Zaliczenie pisemne W EK_4 udział w dyskusji W Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Zakład Inżynierii Drogowej Osoby prowadzące: dr hab. inż. Władysław Gardziejczyk prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr inż. Andrzej Plewa Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: STATECZNOŚĆ I NOŚNOŚĆ METALOWYCH KONSTRUKCJI CIENKOŚCIENNYCH Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obowiązkowy W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: VI C-0 L-0 Kod przedmiotu: BD6001 Punkty ECTS: 2 Ps-10 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Forma zaliczenia: Zapoznać z podstawami teorii prętów cienkościennych w nawiązaniu do zastosowania elementów cienkościennych w konstrukcjach metalowych Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Teoria Własowa prętów otwartych o sztywnym przekroju poprzecznym. Zachowanie się ściskanego długiego pasma płytowego w stanie krytycznym i nadkrytycznym. Model szerokości efektywnej ścianki ściskanej wg metody Wintera. Teoria płyt cienkich. Efekt membranowy. Zastosowanie modelu szerokości efektywnej i grubości efektywnej w przepisach projektowania Metoda „Direct Strength”. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z reprezentowaną dyscypliną naukową EK_4 B3_K01 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową Literatura [5] Timoshenko S.P., Gere J.M.: Teoria stateczności sprężystej, Warszawa „Arkady”, 1962. [6] Bródka J.,Łubiński Lekkie konstrukcje stalowe, Warszawa „Arkady”, 1978. [7] Bródka J.,Garncarek R.,Miłaczewski M.: Blachy fałdowe w budownictwie stalowym, Warszawa „Arkady”, 1978. [8] Godoy L.A.:Thin-Walled Structures with Structural Imperfections: analysis and behaviour.Elsevier Science Inc.1996 [9] Liew Y.R, V. Thevendran V., N.E. Shanmugam N.E.: Thin-Walled Structures: Research and Development, Elsevier,1998 [10] Doyle, James F: Nonlinear Analysis of Thin-Walled Structures, Springer Mechanical Engineering Series, 2001, 515 p [11] Bródka J., Brodniewicz M., Giżejowski M.: Kształtowniki gięte. Poradnik projektanta. Polskie Wydawnictwo Techniczne, 2006 Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 Zaliczenie pisemne Wykład i seminarium EK_2 Zaliczenie pisemne Wykład i seminarium EK_3 Zaliczenie pisemne Wykład i seminarium EK_4 Zaliczenie pisemne Wykład i seminarium Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Katedra Konstrukcji Budowlanych 30.01.2014r. Osoby prowadzące: dr hab. inż. Jerzy K. Szlendak, prof. nzw. Program opracował(a): dr hab. inż. Jerzy K. Szlendak, prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: SPECJALISTYCZNE ZAGADNIENIA FUNDAMENTOWANIA Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Liczba godzin w semestrze: Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: BD6002 semestr: VI C-10 L-0 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Zapoznanie ze specjalistycznymi technikami posadowień konstrukcji i wzmocnień podłoża gruntowego oraz ze sposobami ich obliczeń. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Fundamentowanie na podłożu słabo nośnym. Konstrukcje wzmocnień podłoża gruntowego. Nowoczesne metody zabezpieczeń uskoków naziomu. Grunt zbrojony. Głębokie wykopy. Badania geotechniczne przy posadowieniu głębokim. Posadowienie budynków w zabudowie zwartej. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań EK_2 B3_U01 doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji EK_3 B3_U02 doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny rezultatów badań i innych prac o charakterze twórczym - własnych i innych twórców - i ich wkładu w rozwój reprezentowanej dyscypliny; w szczególności, potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania wyników prac teoretycznych w praktyce; EK_4 B3_K02 doktorant ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny, przestrzegania zasad etyki zawodowej i tworzenia etosu środowiska naukowego i zawodowego Literatura [1] Gwizdała K.: Fundamenty palowe. Technologie i obliczenia. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2010. [2] Gwizdała K., Kowalski J.R.: Prefabrykowane pale wbijane, Politechnika Gdańska, Gdańsk 2005. [3] Sawicki A.: Statyka konstrukcji z gruntu zbrojonego, Wyd. IBW PAN, Gdańsk 1995. [4] Sękowski J.: Podstawy wymiarowania poduszek wzmacniających, ZN Pol. Śląskiej, Budownictwo z. 94, Gliwice 2002. [5] Siemińska-Lewandowska A.: Głębokie wykopy. Projektowanie i wykonawstwo. WKŁ, Warszawa 2011. [6] Siemińska-Lewandowska A.: Przemieszczenia kotwionych ścian szczelinowych. Oficyna Wyd. Pol. Warszawskiej, Warszawa 2001. Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_1 egzamin, dokumentacja i obrona projektu W, C EK_2 egzamin, dokumentacja i obrona projektu W, C EK_3 dokumentacja i obrona projektu EK_4 udział w dyskusji Jednostka realizująca: Data opracowania programu: C W, C Zakład Geotechniki Osoby prowadzące: dr hab. inż. Katarzyna ZabielskaAdamska, prof. nzw. 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Katarzyna ZabielskaAdamska, prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: WYBRANE ZAGADNIENIA DYNAMIKI W BUDOWNICTWIE Kod przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy/obieralny Punkty ECTS: 2 Liczba godzin w semestrze: W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne BD6003 semestr: VI C-0 L-10 Ps-10 S-0 Przedmioty wprowadzające: - Założenia i cele przedmiotu: Zapoznanie z szerokim spektrum oddziaływań dynamicznych w budownictwie, współczesnymi sposobami formułowania problemów i metodami ich rozwiązywania. Przedstawienie rozwiązania wybranych problemów użytecznych w praktyce inżynierskiej Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Rodzaje oddziaływań dynamicznych w budownictwie. Metody analizy z dyskretnym i ciągłym rozkładem masy. Modele interakcyjne. Układy konstrukcyjne poddane działaniu obciążeń cyklicznych, uderzeniowych i wybuchowych. Oddziaływania sejsmiczne i parasejsmiczne. Sposoby redukcji drgań. Metody numeryczne w analizach dynamiki konstrukcji budowlanych Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia z: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań EK_2 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z reprezentowaną dyscypliną naukową EK_3 B3_U05 doktorant potrafi w sposób metodologicznie poprawny zaplanować i przeprowadzić własny projekt badawczy, powiązany z działalnością naukową prowadzoną w większym zespole EK_4 B3_K01 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową Literatura [1] Praca zbiorowa: Mechanika budowli z elementami ujęcia komputerowego (t.I + t.II). Arkady, Warszawa 1984. [2] Leyko Jerzy: Mechanika ogólna. Dynamika. T2. PWN 2012. [3] Rucka Magdalena: Dynamika budowli: z przykładami w środowisku MATLAB. WPG 2008. [4] Lewandowski Roman: Dynamika konstrukcji budowlanych. WPP 2006 Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia EK_1 Egzamin końcowy (W) EK_2 Egzamin końcowy (W), obrona zadań projektowo-obliczeniowych (Ps) Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych (L), obrona zadań projektowo-obliczeniowych (Ps) Egzamin końcowy (W), obrona zadań projektowo-obliczeniowych (Ps) EK_3 EK_4 Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja W W, Ps L, Ps W, Ps Jednostka realizująca: Katedra Mechaniki Konstrukcji Osoby prowadzące: dr hab. inż. Tadeusz Chyży, prof. dr hab. inż. Czesław Miedziałowski dr inż. Krzysztof Czech Data opracowania programu: 12.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Tadeusz Chyży Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: NANOTECHNOLOGIE W BUDOWNICTWIE Kod przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Punkty ECTS: 2 Liczba godzin w semestrze: W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne BD6004 semestr: VI C-0 L-0 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Forma zaliczenia: Treści programowe: Zapoznanie studentów z możliwościami jakie daje nanotechnologia w produkcji nowoczesnych materiałów budowlanych. Wykształcenie umiejętności krytycznego pozyskiwania informacji dotyczących nowoczesnych rozwiązań technologicznych. Egzamin/Zaliczenie Nanomateriały – definicje, podstawowe pojęcia i przykłady. Nowoczesne materiały izolacyjne. Nanoinfiltracja drewna. Nanomodyfikacja asfaltu. Powłoki antykorozyjne oparte na nanotechnologii. Nanotechnologia w materiałach wykończeniowych i naprawczych. Zastosowanie nanotechnologii w materiałach cementowych. Nanobeton. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań EK_3 B3_U01 doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji EK_4 B3_K01 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową Literatura [1] Antonovič V. i inni (2010). A review of the possible applications of nanotechnology in refractory concrete. Journal of Civil Engineering and Management Volume 16,Issue 4, 2010, str. 595 - 602. [2] Czarnecki L., Kurzydłowski K. (2012). Nanomateriały budowlane. Materiały budowlane 5/2012,str. 76 – 78. [3] Kellsall R. W., Hamley I.W., Geoghegan M.(2009). Nanotechnologie. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. [4] Kurzydłowski K., Lewandowska M. (2010). Nanomateriały inżynierskie konstrukcyjne i funkcjonalne. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa. [5] Monteiro P.J.M i in. (2009). Characterizing the nano and micro structure of concrete to improve its durability. Cement and Concrete Composites Volume 31, Issue 8, September 2009, str. 577–584. [6] Raki L. i inni (2010). Cement and Concrete Nanoscience and Nanotechnology. Materials 2010, 3, str. 918-942. [7] Sanchez F., Sobolev K. (2010). Nanotechnology in concrete – A review. Construction and Building Materials 24, str. 2060–2071. Nr efektu kształcenia EK_1 EK_2 EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie Katedra Materiałów, Osoby prowadzące: Prof. dr hab. inż. M. Bołtryk Technologii i Organizacji Budownictwa 12.11.2012r. Program opracował(a): Prof. dr hab. inż. M. Bołtryk Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: GEOMETRYCZNE KSZTAŁTOWANIE ELEMENTÓW UKŁADÓW KOMUNIKACYJNYCH Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obieralny W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: VI C-0 L-0 Kod przedmiotu: BD6011 Punkty ECTS: 1 Ps-10 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z klasycznymi i niekonwencjonalnymi zasadami i metodami geometrycznego kształtowania różnych układów stosowanych w projektowaniu tras drogowych. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Efekty kształcenia EK_1 B3_W01 Klasyczne i niekonwencjonalne elementy geometryczne. Metody optymalizacji w projektowaniu dróg. Metody optymalizacji niwelety o charakterze klasycznym. Ekonomiczno-geometryczne aspekty kształtowania łuków pionowych. Wielomianowe krzywe przejściowe w projektowaniu łuków pionowych. Alternatywne metody optymalizacji niwelety. Trasowanie polinomialne. Ogólne krzywe przejściowe w trasowaniu polinomialnym. Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. doktorant ma zaawansowaną wiedzę ogólną z zakresu geometrycznego kształtowania elementów układów komunikacyjnych; EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę szczegółową z zakresu geometrycznego kształtowania elementów układów komunikacyjnych; EK_3 B3_U03 doktorant potrafi rozwiązywać złożone zadania i problemy badawcze związane z geometrycznym kształtowaniem elementów układów komunikacyjnych; EK_4 B3_K01 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę analizowania najnowszych osiągnięć związanych z geometrycznym kształtowaniem elementów układów komunikacyjnych Literatura [1] Grodzicki S. (1987): Geometria tras – algorytmy obliczeń. WKiŁ, Warszawa. [2] Kukiełka J., Szydło A. (1986): Projektowanie i budowa dróg. WKiŁ, Warszawa. [3] Kobryń A. (2002): Wielomianowe krzywe przejściowe w projektowaniu niwelety tras drogowych. Wyd. PB, Rozprawy Naukowe nr 100, Białystok. [4] Kobryń A. (2009): Wielomianowe kształtowanie krzywych przejściowych. Wyd. PB, Rozprawy Naukowe nr 167, Białystok. Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia EK_1 Zaliczenie wykładu EK_2 Zaliczenie wykładu, obrona operatu w ramach pracowni EK_3 Ocena i obrona operatu w ramach pracowni EK_4 Obserwacja pracy na zajęciach Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja W W, Ps Ps W, Ps Zakład Informacji Przestrzennej Osoby prowadzące: dr hab. inż. Andrzej Kobryń 1.12.2013r. Program opracował(a): dr hab. inż. Andrzej Kobryń Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: POZYSKIWANIE I AKUMULACJA ENERGII Rodzaj przedmiotu: Liczba godzin w semestrze: obieralny W-10 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne Kod przedmiotu: IB6012 Semestr VI C-0 Punkty ECTS: 2 L-0 Ps-5 S-0 Przedmioty wprowadzające: Ś13012, Ś14020, Założenia i cele przedmiotu: Nauczenie metod pozyskiwania i akumulacji energii. Wykształcenie umiejętności wyboru alternatywnych rozwiązań technicznych. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Rodzaje i źródła energii. Metody pozyskiwania energii. Pasywne systemy magazynowania ciepła w budynkach: z bezpośrednim pochłanianiem ciepła, z pośrednim pochłanianiem ciepła, z wyizolowanym magazynem energii cieplnej. Stawy słoneczne bez zasolenia, z gradientem zasolenia. Charakterystyka magazynów energii słonecznej z magazynowaniem krótkoterminowym oraz z magazynowaniem długoterminowym. Magazynowanie energii z wykorzystaniem zjawiska przemiany fazowej i reakcji chemicznych. Magazynowanie poprzez energię na kinetyczną. Wykorzystanie energii elektrycznej do produkcji wodoru. Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza - umiejętności - kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 IŚ3_W02 Doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z pozyskiwaniem i akumulacją energii, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki. EK_2 IŚ3_U01 Doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji i interpretacji tych informacji; EK_3 IŚ3_U03 Doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z pozyskiwaniem i akumulacją energii. EK_4 IŚ3_K02 Doktorant potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań; wykazuje inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań. Literatura [1] Chwieduk D. Energetyka Słoneczna Budynku. Arkady, 2011, Warszawa. [2] Domański R. Magazynowanie energii cieplnej. PWN, Warszawa 1990. [3] Pluta Z. Słoneczne instalacje energetyczne. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej.Warszawa 2008. [4] Energy Storage - Technologies and Applications Edited by Ahmed Faheem Zobaa, Publisher: InTech 2013, under CC BY 3.0 license (open access book). [5] Edited by Jonathan M. Bowen. Energy Storage: Issues and Applications. Nova Science Publishers, Incorporated, 2011 Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_2 Dyskusja nad przyjętymi rozwiązaniami na zajęciach w trakcie realizowania ćwiczenia projektowego, egzamin Przedstawienie kolejnych etapów projektu z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej oraz zgromadzonych dokumentów, egzamin. EK_3 Wykonanie pracy projektowej, egzamin. W, Ps EK_4 Obrona sporządzonego projektu, egzamin. W, Ps EK_1 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: W, Ps W, Ps Katedra Ciepłownictwa Osoby prowadzące: dr hab. inż. Mirosław Żukowski prof. nzw. dr inż.Wiesław Sarosiek 29.11.2012r. Program opracował(a): dr hab. inż. Mirosław Żukowski prof. nzw. Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Budownictwo Nazwa przedmiotu: OPTYMALIZACJA PROCESÓW BUDOWLANYCH Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Liczba godzin w semestrze: W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne semestr: VII C-0 L-0 Kod przedmiotu: BD7001 Punkty ECTS: 2 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: matematyka Założenia i cele przedmiotu: doktoranci poznają wybrane typy zagadnień optymalizacji oraz metody ich rozwiązania poprzez przykłady praktycznych zadań inżynierskich w budownictwie; nabywają umiejętności posługiwania się wybranymi metodami (w tym odpowiednimi programami komputerowymi) poprzez formułowanie własnych zadań oraz zdobywają przeświadczenie o potrzebie studiowania innych nowoczesnych metod. Forma zaliczenia: Treści programowe: Egzamin/Zaliczenie sprawdzian pisemny (80%) oraz praca semestralna (20%) matematyczne podstawy optymalizacji (wielokryterialnej); programowanie liniowe i nieliniowe (deterministyczne i stochastyczne) i jego rozmaite zastosowania w inżynierii procesów budowlanych; metody ewolucyjne (w harmonogramowaniu przedsięwzięć budowlanych), teoria zbiorów rozmytych (ocena stanu technicznego zużycia obiektu budowlanego), analiza i optymalizacja wielokryterialna (zadania decyzyjne inwestycji budowlanych) Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem prowadzonych badań; EK_2 B3_W02 doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań; EK_3 B3_U03 doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z reprezentowaną dyscypliną naukową; EK_4 B3_K04 doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy. [1] Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A.: Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa 1977. [2] Metody i modele badań w inżynierii przedsięwzięć budowlanych pod red. O. Kaplińskiego. Polska Akademia Nauk. Instytut Podstawowych Problemów Techniki. Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej, Warszawa, 2007. [3] Optymalizacja wielokryterialna budynków energooszczędnych pod red. Wojciecha Marksa i Stefana Owczarka. Polska Akademia Nauk. Instytut Podstawowych Problemów Techniki. Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej, Warszawa 1999. [4] Podstawy optymalizacji elementów konstrukcji budowlanych pod red. Andrzeja Marka Brandta. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978. [5] Rao S.,S.: Engineering Optimization - Theory and Practice. J. Wiley, 1996. [6] Szwabowski J., Deszcz J.: Metody wielokryterialnej analizy porównawczej. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2001. Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia EK_1 sprawdzian EK_2 sprawdzian EK_3 sprawdzian, praca semestralna EK_4 sprawdzian, praca semestralna Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja Zakład Informacji Przestrzennej Osoby prowadzące: dr hab. Edwin Koźniewski 11.12.2013 Program opracował(a): dr hab. Edwin Koźniewski Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Nazwa programu kształcenia (dyscypliny) Inżynieria środowiska Nazwa przedmiotu: OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ I ETYKA ZAWODOWA Kod przedmiotu: Rodzaj przedmiotu: obowiazkowy Punkty ECTS: 1 Liczba godzin w semestrze: W-15 Poziom i forma studiów: III stopnia, stacjonarne BD8002 Semestr VIII C-0 L-0 Ps-0 S-0 Przedmioty wprowadzające: Założenia i cele przedmiotu: Celem jest zapoznanie studentów z zasadami prawa regulującego ochronę własności intelektualnej jako instrumentu rozwoju społeczno-gospodarczego kraju. Zwrócenie uwagi na prawo krajowe i międzynarodowe regulujące zasady ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego. Forma zaliczenia: Egzamin/Zaliczenie Treści programowe: Prawo własności przemysłowej: prawo międzynarodowe, unijne i polskie. Przedmioty prawa: wynalazki, wzory użytkowe, pomysły wyłączone spod ochrony. Patent : treść , zakres przedmiotowy, czas trwania, ograniczenia. Korzystanie z cudzych wynalazków i wzorów użytkowych. Ochrona znaków towarowych, wzorów przemysłowych, topografii układów scalonych i oznaczeń geograficznych. Nieuczciwa konkurencja i jej zwalczanie. Prawo autorskie ;źródła prawa, przedmiot i podmiot prawa autorskiego, autorskie prawa majątkowe i osobiste i ochrona praw autorskich i praw pokrewnych. Dozwolony użytek utworów- prawo cytatu ,licencja dla archiwów, bibliotek i szkół. Obrót cywilnoprawny w zakresie prawa autorskiego i praw pokrewnych. Ochrona praw autorskich i praw pokrewnych w prawie cywilnym, karnym i administracyjnym .Zagadnienia etyki zawodowej- ochrona wizerunku, organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, ochrona programów komputerowych, plagiat i autoplagiat Efekty kształcenia Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza - umiejętności - kompetencje. Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny. EK_1 B3_W01 doktorant; definiuje zakres i przedmiot ochrony własności intelektualnej. EK_2 B3_W02 doktorant. mawia podstawy prawa patentowego i rozróżnia przedmioty prawa własności przemysłowej, potrafi wskazać elementy tworzenia wniosku o ochronę patentową i inne prawa ochronne. EK_3 B3_U03 doktorant; rozróżnia przedmioty prawa własności przemysłowej, potrafi wskazać elementy tworzenia wniosku o ochronę patentową i i ochronę z rejestracji i potrafi określić czyn nieuczciwej konkurencji i możliwości prawne walki z nieuczciwą konkurencją. EK_4 B3_K02 doktorant; określa przedmiot prawa autorskiego i potrafi określić podmiot i przedmiot prawa autorskigo oraz prawa twórców [1] A. Adamczak, M. du Vall, Ochrona własności intelektualnej, Warszawa 2010 [2] Dereń A. i in.: Własność intelektualna i przemysłowa w prawie międzynarodowym, europejskim i krajowym, 2009 [3] Karpowicz A.: Poradnik prawa autorskiego. Prawo i ekonomia, Warszawa, 2005 [4] Sozański J.2011.Własność intelektualna i przemysłowa w Unii Europejskiej. Polskie Wyd. Prawnicze "IURIS" PoznanWarszawaModelowanie matematyczne w oczyszczaniu ścieków i ochronie wód pod red. A. Jamesa, Arkady, Warszawa 1986 [5] 1 Będziński F.: Ekonomika innowacji technicznych, WPK, Warszawa, 1999 [6] Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo prasowe. Prawo i Ekonomi, Kraków, 2004 [7] Golat R. Prawo autorskie i prawa pokrewne2011. Wyd. C.H.Beck Warszawa Literatura Nr efektu kształcenia Metoda weryfikacji efektu kształcenia EK_1 Udział w wykładach EK_2 Przygotowanie do egzaminu/zaliczenie i obecność na nim Forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna), na której zachodzi weryfikacja EK_3 EK_4 Jednostka realizująca: Data opracowania programu: Katedra Technologii w Inżynierii Środowiska Osoby prowadzące: prof. dr hab. inż. Józefa Wiater 29.11.2012r. Program opracował(a): prof. dr hab. inż. Józefa Wiater