Budownictwo - PB Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska

Transkrypt

Budownictwo - PB Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
PROGRAM KSZTAŁCENIA
NA STUDIACH TRZECIEGO STOPNIA
Dyscyplina studiów
budownictwo
1. Nazwa dyscypliny studiów:
budownictwo.
2. Poziom kształcenia:
III stopień.
3. Profil kształcenia:
ogólnoakademicki.
4. Dziedzina nauki oraz dyscyplina
wskazana na dyplomie doktorskim:
nauki techniczne,
inżynieria środowiska.
5. Stopień naukowy uzyskiwany przez absolwenta w wyniku
realizacji przewodu doktorskiego: doktor nauk technicznych.
1. Forma studiów:
2. Liczba semestrów:
3. Liczba punktów ECTS
studia stacjonarne.
8
60
ECTS
Forma
zaliczenia
Nazwa przedmiotu
kod przedmiotu
Liczba
godzin
Lp.
Forma
zajęć
Rok studiów I
rok studiów 1 - wspólny z dyscypliną naukową inżynieria środowiska
Sem
1
Sem
2
Przedmioty ogólne
1
Rachunek prawdopodobieństwa statystyka
i stochastyka
IB1001
W
30
E
2
30
2
Równania różniczkowe i całkowe
IB1002
W
20
E
2
20
Metodyka prowadzenia zajęć dydaktycznych
IB1003
W
10
Z
1
10
4
Język obcy (j. angielski)
IB1004
C
30
Z
2
30
5
Pracownia naukowa (ind.)
IB1005
PN
7
90
Razem
6
Z
90
2
20
E
1
25
15
Z
2
15
30
E
2
30
Metody numeryczne i programowanie
IB2001
W
10
E
L
10
Z
7
Planowanie badań eksperymentalnych
IB2002
W
25
8
Metodyka pracy naukowej
IB2003
W
9
Język obcy (j. angielski)
IB2004
C
10
Pracownia naukowa (ind.)
IB2005
PN
Zal
11
Praktyka dydaktyczna
(ind.) (1) IB2006
PR
Zal
Razem
180
2
9
90
Sem
3
Sem
4
Sem
5
Sem
6
Sem
7
Sem
8
ECTS
Forma
zaliczenia
Nazwa przedmiotu
kod przedmiotu
Liczba
godzin
Lp.
Forma
zajęć
Rok studiów II
rok studiów 2 - wspólny z dyscypliną naukową inżynieria środowiska
Sem
1
Sem
2
Sem
3
Sem
4
Przedmioty ogólne
12
W
20
E
Ps
10
Z
Metody badań i pomiarów właściwości fizycznochemicznych materiałów w technice
IB3002
W
20
E
L
10
Z
14
Teoria i metody optymalizacji w technice
IB3003
W
30
Z
15
Pracownia naukowa (ind.)
IB3005
PN
13
Wybrane zagadnienia fizyki matematycznej
IB3001
Razem
2
30
2
30
2
30
6
90
Zal
270
16
Zarządzanie projektem
IB4001
W
10
E
1
10
17
Wstęp do sztucznych sieci neuronowych
IB4002
W
10
Z
2
25
L
15
Z
Metody wielokryterialnej analizy porównawczej
w zagadnieniach technicznych i ekonomicznych
IB4003
W
10
E
2
25
L
15
Z
Systemy obliczeniowe MRS, MES, MEB w technice
IB 4004
W
15
E
2
30
P
15
Z
20
Pracownia naukowa (ind.)
IB4005
PN
Zal
21
Praktyka dydaktyczna
PR
Zal
18
19
2
(ind.) (1) IB4006
Razem
360
9
90
Sem
5
Sem
6
Sem
7
Sem
8
Rok studiów III
ECTS
Forma
zaliczenia
Nazwa przedmiotu
kod przedmiotu
Forma
zajęć
Lp.
Liczba
godzin
sem V dyscyplina naukowa budownictwo
Sem
1
Sem
2
Sem
3
Sem
4
Sem
5
Sem
6
Sem
7
Sem
8
Sem
6
Sem
7
Sem
8
Przedmioty specjalistyczne (obowiązkowe)
22
Metodologia projektowania konstrukcji budowlanych
BD5001
W
30
E
2
30
23
Diagnostyka i badania doświadczalne konstrukcji
BD5002
W
15
E
2
15
24
Mechanika plastycznego płynięcia i pękania
BD5003
W
15
E
1
15
25
Mechanika ośrodków rozdrobnionych
BD5004
W
15
E
1
15
26
Przedmiot obieralny
BD50….
W
15
Z
1
15
27
Pracownia naukowa (ind.)
BD5005
PN
Zal
Przedmioty specjalistyczne (obieralne – wybór 1 przedmiotu)
28
Podstawy systemowe technologii w budownictwie
ogólnym
BD5011
W
15
Z
1
15
29
Technologie w budownictwie drogowym
BD5012
W
15
Z
1
15
7
90
Razem
450
ECTS
Forma
zaliczenia
Nazwa przedmiotu
kod przedmiotu
Forma
zajęć
Lp.
Liczba
godzin
sem V dyscyplina naukowa budownictwo
Sem
1
Sem
2
Sem
3
Sem
4
Sem
5
Przedmioty specjalistyczne (obowiązkowe)
30
Stateczność i nośność metalowych konstrukcji
cienkościennych
BD6001
W
10
E
P
10
Z
31
Specjalistyczne zagadnienia fundamentowania
BD6002
W
15
E
P
10
Z
32
Wybrane zagadnienia dynamiki w budownictwie
BD6003
W
10
E
L
10
Z
33
Nanotechnologie w budownictwie
BD6004
W
10
34
Przedmiot obieralny
BD60...
W
P
35
Pracownia naukowa (ind.)
BD6005
PN
Zal
36
Praktyka dydaktyczna
(ind.) (1) BD6006
PR
Zal
2
20
2
25
2
20
Z
1
10
10
Z
1
15
5
Z
2
Przedmioty specjalistyczne (obieralne – wybór 1 przedmiotu)
37
Geometryczne kształtowanie elementów układów
komunikacyjnych
BD 6011
W
10
Z
P
5
Z
38
Pozyskiwanie i akumulacja energii
BD6012
W
10
Z
P
5
Z
Razem
540
1
15
1
15
10
90
Rok studiów IV
ECTS
Forma
zaliczenia
Nazwa przedmiotu
kod przedmiotu
Liczba
godzin
Lp.
Forma
zajęć
sem. VII dyscyplina naukowa budownictwo
Sem
1
Sem
2
Sem
3
Sem
4
Sem
5
Sem
6
Sem
7
Sem
8
Przedmioty specjalistyczne
38
Optymalizacja procesów budowlanych
BD7001
W
15
Z
2
15
39
Przedmiot kierunkowy doktoranta
BD7002
W
15
E
3
15
40
Pracownia naukowa (ind.)
BD7005
PN
5
30
Razem
Zal
570
ECTS
Forma
zaliczenia
Nazwa przedmiotu
kod przedmiotu
Liczba
godzin
Lp.
Forma
zajęć
sem. VIII dyscyplina naukowa budownictwo
Sem
1
Sem
2
Sem
3
Sem
4
Sem
5
Sem
6
Sem
7
Sem
8
Przedmioty specjalistyczne
42
Seminarium doktorskie
BD8001
S
15
Z
4
15
43
Ochrona własności intelektualnej i etyka zawodowa
BD8002
W
15
Z
1
15
44
Pracownia naukowa (ind.)
BD8005
PN
Zal
45
Praktyka dydaktyczna
(ind.) (1) BD8006
PR
Zal
2
Razem
600
7
OGÓŁEM
600
60
Pracownia naukowa realizacja w trybie indywidualnym w wymiarze godzinowym (bez limitu)
i formie badań uzgodnionej z opiekunem naukowym (promotorem)
(1) W ramach praktyki dydaktycznej uczestnik studiów doktoranckich może prowadzić
zajęcia dydaktyczne w semestrze zimowym i letnim od 10 godz. -do 90 godz. rocznie.
Rozliczenie praktyk przeprowadza się w cyklu rocznym, po zakończeniu zajęć
w semestrze letnim.
30
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA
Programy przedmiotów nauczania na studiach doktoranckich
na Wydziale Budownictwa i Inżynierii środowiska Politechniki Białostockiej
w specjalności naukowej - budownictwo
Przedmioty nauczania wspólne dla specjalności naukowych:
Budownictwo
Inżynieria środowiska
Rok studiów I Semestr I
IB1001 Rachunek prawdopodobieństwa statystyka i stochastyka
IB1002 Równania różniczkowe i całkowe
IB1003Metodyka prowadzenia zajęć dydaktycznych
IB1004 Język obcy (j. angielski)
IB1005 Pracownia naukowa (ind.)
Rok studiów I Semestr II
IB2001 Metody numeryczne i programowanie
IB2002 Planowanie badań eksperymentalnych
IB2003 Metodyka pracy naukowej
IB2004 Język obcy (j. angielski)
IB2005 Pracownia naukowa (ind.)
IB2006 Praktyka dydaktyczna (ind.)
Rok studiów II Semestr III
IB3001 Wybrane zagadnienia fizyki matematycznej
IB3002 Metody badań i pomiarów właściwości fizyczno-chemicznych
materiałów w technice
IB3003 Teoria i metody optymalizacji w technice
IB3005 Pracownia naukowa (ind.)
Rok studiów II Semestr IV
IB4001 Zarządzanie projektem
IB4002 Wstęp do sztucznych sieci neuronowych
IB4003 Metody wielokryterialnej analizy porównawczej
w zagadnieniach technicznych i ekonomicznych
IB 4004 Systemy obliczeniowe MRS, MES, MEB w technice
IB4005 Pracownia naukowa (ind.)
IB4006 Praktyka dydaktyczna (ind.)
Przedmioty nauczania w specjalności naukowej:
Budownictwo
Rok studiów III Semestr V
BD5001 Metodologia projektowania konstrukcji budowlanych
BD5002 Diagnostyka i badania doświadczalne konstrukcji
BD5003 Mechanika plastycznego płynięcia i pękania
BD5004 Mechanika ośrodków rozdrobnionych
BD5005 Pracownia naukowa (ind.)
Przedmioty specjalistyczne (obieralne)
BD5011 Podstawy systemowe technologii w budownictwie ogólnym
BD5012 Technologie w budownictwie drogowym
Rok studiów III Semestr VI
BD6001 Stateczność i nośność metalowych konstrukcji cienkościennych
BD6002 Specjalistyczne zagadnienia fundamentowania
BD6003 Wybrane zagadnienia dynamiki w budownictwie
BD6004 Nanotechnologie w budownictwie
BD6005 Pracownia naukowa (ind.)
BD6006Praktyka dydaktyczna (ind.)
Przedmioty specjalistyczne (obieralne)
BD 6011 Geometryczne kształtowanie elementów układów komunikacyjnych
BD6012 Pozyskiwanie i akumulacja energii
Rok studiów IV Semestr VII
BD7001 Optymalizacja procesów budowlanych
BD7002 Przedmiot kierunkowy doktoranta
BD7005 Pracownia naukowa (ind.)
Rok studiów IV Semestr VIII
BD8001 Seminarium doktorskie
BD8002 Ochrona własności intelektualnej i etyka zawodowa
BD8005 Pracownia naukowa (ind.)
BD8006 Praktyka dydaktyczna (ind.)
Pracownia naukowa realizacja w trybie indywidualnym w wymiarze godzinowym (bez limitu)
i formie badań uzgodnionej z opiekunem naukowym (promotorem)
Praktyka dydaktyczna.
W ramach praktyki dydaktycznej uczestnik studiów doktoranckich może prowadzić
zajęcia dydaktyczne w semestrze zimowym i letnim od 10 godz. - do 90 godz. rocznie.
Rozliczenie praktyk przeprowadza się w cyklu rocznym, po zakończeniu zajęć w sem. letnim.
Seminarium doktorskie realizowane w katedrze/ zakładzie doktoranta
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
RACHUNEK
PRAWDOPODOBIEŃSTWA,
STATYSTYKA I STOCHASTYKA
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy/obieralny
W-30
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB1001
semestr: I
C-0
Punkty ECTS: 2
L-0
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
-
Założenia i cele
przedmiotu:
Omówić modelowanie matematyczne danych empirycznych z wykorzystaniem
nowoczesnych narzędzi statystycznych.
Zapoznać z problemami rachunku prawdopodobieństwa, teorią procesów
stochastycznych i estymacji.
Przedstawić zarys metod zastosowania rachunku prawdopodobieństwa i statystyki
w inżynierii.
Scharakteryzować możliwości wykorzystania metod probabilistyki w naukach
inżynierskich.
Nauczyć metod wykorzystania rachunku prawdopodobieństwa i statystyki w badaniach
naukowych
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Podstawowe wzory rachunku prawdopodobieństwa. Zmienne losowe. Parametry
rozkładu zmiennej losowej. Funkcje tworzące prawdopodobieństwa. Funkcje
charakterystyczne. Regresja wieloraka. Niektóre rozkłady prawdopodobieństwa.
Twierdzenia graniczne. Łańcuchy Markowa. Procesy stochastyczne. Momenty z próby
i ich funkcje. Testy istotności. Teoria estymacji. Metody i schematy losowania. Zarys
wiadomości o analizie wariancyjnej. Ogólna teoria testów
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01,
doktorant wyznacza prawdopodobieństwo, estymuje parametry , stawia i weryfikuje
hipotezy parametryczne i nieparametryczne
EK_2 B3_W03
doktorant bada zależność zmiennych losowych metodami korelacji i regresji
EK_3 B3_U01
doktorant korzysta z różnych źródeł baz danych w badaniach naukowych
EK_4 B3_K03
doktorant posługuje się metodami statystycznymi w badaniach inżynierskich
Literatura
[1] Plucińska A., Pluciński E., Probabilistyka. Rachunek prawdopodobieństwa,
statystyka matematyczna, procesy stochastyczne, Wydawnictwa Naukowo
Techniczne, Warszawa 2006
[2] Sobczyk M.,Statystyka matematyczna, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2010.
[3] Richard L. Scheaffer, Madhuri S. Mulekar, James T. McClave: Probability
and statistics for engineers. Boston : Brooks/Cole : Cengage Learning, 2011
Nr efektu
kształcenia
EK_1
EK_2
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja
i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie
rozwiązywania zadań
egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja
i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie
rozwiązywania zadań
egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja
i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie
rozwiązywania zadań
egzamin pisemny zaliczający wykład, obserwacja
i ocena pracy doktoranta na zajęciach w trakcie
rozwiązywania zadań
prof. zw. dr hab. inż. Ryszard Grabowski
Katedra/Zakład
Osoby prowadzące:
dr Elżbieta Gołąbeska.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
prof. zw. dr hab. inż. Ryszard Grabowski
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa
przedmiotu:
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy/obieralny
W-20
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Semestr I
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
IB1002
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Omówienie podstawowych typów równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych
mających zastosowanie w inżynierii. Zapoznanie z typowymi metodami rozwiązywania
równań. Przedstawienie wybranych zaawansowanych metod rozwiązywania równań.
Forma
zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści
programowe:
Równania różniczkowe zwyczajne. Układy równań różniczkowych. Równania różniczkowe
cząstkowe liniowe pierwszego i drugiego rzędu i ich klasyfikacja. Rozwiązania równań
opisujących: drgania, ruch falowy w ośrodkach sprężystych, przewodnictwo cieplne,
dyfuzję. Przybliżone metody rozwiązywania równań różniczkowych: metoda Ritza i różnic
skończonych. Równania całkowe Volterry i Fredholma.
Efekty
kształcenia
EK_1 B3_W01
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia zachowując kolejność:
wiedza - umiejętności - kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym w zakresie analizy
funkcjonalnej, teorii równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych oraz całkowych;
EK_2 B3_W02
doktorant ma rozeznanie na temat różnych metod rozwiązywania równań różniczkowych
cząstkowych, niektóre metody zna dokładniej
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy opisywalne za
pomocą równań różniczkowych cząstkowych
EK_4 B3_K01
Doktorant potrafi w sposób kreatywny formułować zagadnienia prowadzące do równań
różniczkowych i poszukiwać odpowiednią metodę rozwiązania.
Literatura
[1] Kącki E.: Równania różniczkowe cząstkowe w zagadnieniach fizyki i techniki. WN-T,
Warszawa 1989.
[2] Evans J.: Równania różniczkowe cząstkowe. PWN, Warszawa 2002.
[3] Korn G.A., Korn T.M.: Matematyka dla pracowników naukowych i inżynierów PWN,
Warszawa 1983.
[4] Smirnow W.I.: Matematyka wyższa, PWN, Warszawa 1963.
Nr efektu
kształcenia
EK_1
EK_2
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data opracowania
programu:
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Wykazanie się znajomością zagadnień omawianych w
ramach wykładu z równań różniczkowych i całkowych;
Sformułowanie (ułożenie) równania różniczkowego
w konsekwencji opisu danego zagadnienia
Zaproponowanie metody rozwiązania równania
różniczkowego i rozwiązanie tego równania
Sformułowanie (ułożenie) równania różniczkowego
w konsekwencji opisu danego zagadnienia wraz z
komentarzem
Osoby
Zakład Informacji Przestrzennej
prowadzące:
29.11.2012r.
Program
opracował(a):
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której
zachodzi weryfikacja
Część testowa egzaminu
Część definicyjna egzaminu
Część praktyczna egzaminu
Część definicyjna egzaminu
dr hab. Edwin Koźniewski
dr hab. Edwin Koźniewski
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
METODYKA PROWADZENIA
ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: I
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
IB1003
Punkty ECTS: 1
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie studentów z metodologią pracy dydaktycznej na uczelni wyższej.
Metodyczne przygotowanie do samodzielnego prowadzenia zajęć dydaktycznych
przez doktorantów
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego. Europejska Przestrzeń Badawcza.
Europa Wiedzy. Europejska Asocjacja Uniwersytetów (UEA)
Proces Boloński w europejskim systemie kształcenia.
Dydaktyka ogólna a dydaktyka szkoły wyższej. Cele kształcenia na uczelni wyższej.
Proces dydaktyczny w szkole wyższej.
Metody nauczania: (podające, problemowe, eksponujące, programowane,
praktyczne)
wykład w uczelni wyższej (konwencjonalny, kursoryczny, monograficzny,
problemowy, konwersatoryjny),
ćwiczenia (audytoryjne, przedmiotowe, produkcyjne), demonstracje dydaktyczne,
seminaria (proseminarium, seminarium),
praktyki studenckie.
Aktywność słuchacza. Podręcznik w szkole wyższej (funkcje: informacyjna,
badawcza, praktyczna, samokształceniowa). Media w procesie nauczania.
Metodologia nauczania na odległość. Cechy dobrego wykładowcy. Weryfikacja
nabywanej wiedzy w szkole wyższej. Rola egzaminów i zaliczeń.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W06
doktorant ma wiedzę w zakresie metodyki i nowoczesnych technik prowadzenia
zajęć dydaktycznych;
EK_2 B3_U08
doktorant jest przygotowany do prowadzenia zajęć dydaktycznych w sposób
poprawny metodologicznie z wykorzystaniem nowoczesnych technik kształcenia.
EK_3 B3_U01
doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością
naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej
selekcji i interpretacji tych informacji;
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów
w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do
rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy;
[1] Okoń W.: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej Wyd.”Żak”
Warszawa 2003.
[2] Problemy edukacji w szkole wyższej (red) A. Szerląg.
Ofic. Wyd. ”IN PULS” Kraków 2006.
[3] Melezinek A.: Pedagogika inżynierska – Metodologia nauczania techniki
Wyd. Pol. Śląskiej 2004.
[4] Wprowadzenie do dydaktyki szkoły wyższej (red) K. Jaskot
Ofic. Wyd. ”IN PLUS” Szczecin 2006.
[5] [UEA Pappers (periodic)
Literatura
Nr efektu kształcenia
EK_1
EK_2
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
przygotowanie opracowania z zakresu metodologii
dydaktyki
wykonanie i przedstawienie prezentacji, realizacja
wybranych form dydaktycznych
EK_3
wykonanie i przedstawienie prezentacji
EK_4
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Praktyka dydaktyczna
Praktyka dydaktyczna
Katedra Ciepłownictwa
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
JĘZYK ANGIELSKI
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy/obieralny
W-0
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB1004
semestr: I
C-30
L-0
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Rozwijanie umiejętności czytania i słuchania w języku angielskim w celu
efektywnego pozyskiwania i interpretacji informacji związanych z działalnością
naukową i pracą akademicką. Kształcenie umiejętności tworzenia wypowiedzi i
opracowań mających charakter naukowy. Przygotowanie do skutecznego
porozumiewania się w międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym.
Przygotowanie do końcowego egzaminu doktorskiego z języka angielskiego
Egzamin/Zaliczenie
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W01
EK_2 B3_U01
EK_3 B3_U07
Ćwiczenia - semestralna praca pisemna (sporządzanie abstraktu lub streszczenia),
wybrana terminologia naukowa ( zaliczenie ustne) zapisywanie ścieżki dźwiękowej,
sprawdzian końcowy (pisemny test zaliczeniowy gramatyczno-leksykalny)
Specyfika języka naukowego i technicznego: formalny i nieformalny angielski.
Nauki podstawowe i inżynierskie: wprowadzenie pojęć i nazw z dziedziny
matematyki, fizyki, chemii, inżynierii, techniki, itp.
Słowotwórstwo - przedrostki i przyrostki w nazewnictwie naukowo-technicznym.
Etymologia – słowa pochodzenia greckiego i łacińskiego w języku naukowym.
Profesjonalny angielski - pojęcia i słownictwo związane inżynierią budowlaną.
Metoda naukowa, specyfika badań naukowych, eksperyment, symulacja.
Słuchanie krótkich nagrań o tematyce naukowo technicznej i zapisywanie wybranych
fragmentów w formie ścieżki dźwiękowej
Tworzenie własnych opracowań naukowych - pisanie streszczeń i abstraktów
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma znajomość języka obcego (angielskiego) w zakresie terminologii
naukowo-technicznej związanej z naukami podstawowymi i inżynierskimi oraz
znajomość podstawowych terminów naukowych i inżynierskich wraz z ich poprawną
wymową
doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością
naukową z różnych źródeł w języku obcym (angielskim) oraz dokonywać właściwej
selekcji i interpretacji tych informacji
potrafi dokumentować wyniki prac badawczych oraz tworzyć opracowania mające
charakter publikacji naukowych w języku obcym (angielskim), zgodnie z zasadami
tworzenia tego typu opracowań, w szczególności zachowując zasady związane z
poszanowaniem praw autorskich
EK_4 B3_K01
[1] www.woj.piasta.pl - własna strona internetowa.
[2] Macpherson R.: English for academic purposes. PWN, Warszawa,
2007.
[3] McCarthy M.: Academic vocabulary in use. Cambridge University Press,
2008.
[4] Ibbotson M.: Cambridge English for engineering. Cambridge University
Press, 2009.
[5] Słowniki dwujęzyczne ogólne i naukowo- techniczne oraz
specjalistyczne, np. www.tech-dict.pl
Literatura
Nr efektu kształcenia
EK_1
EK_2
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia
kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć
związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową ;;
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Sprawdzian ustny dotyczący znajomości i właściwej
wymowy zadanych słów i zwrotów naukowotechnicznych.
Sporządzenie ścieżki dźwiękowej wybranego
nagrania multimedialnego o charakterze popularnonaukowym (praca semestralna
Wykonanie streszczenia lub abstraktu własnej pracy
magisterskiej ( praca semestralna)
Praca pisemna -Critical Review z zakresu literatury
branżowej
Studium Języków Obcych
Osoby prowadzące:
mgr. Wojciech Wójcik
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
mgr. Wojciech Wójcik
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
METODY NUMERYCZNE
I PROGRAMOWANIE
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB2001
semestr: II
C-0
L-10
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Równania różniczkowe i całkowe IB1002
Założenia i cele
przedmiotu:
Prezentacja metod numerycznych przybliżania i wyznaczania wartości funkcji,
różniczkowania funkcji i kwardatur.
Prezentacja podstaw algorytmizacji i programowania inżynierskiego oraz korzystania
z pakietów programów obliczeniowych do rozwiązywania zagadnień inżynierskich
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Interpolacja, aproksymacja i ekstrapolacja funkcji jednej zmiennej i wielu zmiennych.
Funkcje sklejane. Różniczkowanie funkcji dyskretnych jednej zmiennej i wielu
zmiennych. Całkowanie funkcji dyskretnych jednej zmiennej i wielu zmiennych.
Metody rozwiązywania układów równań liniowych.
Metody numerycznego rozwiązywania równań nieliniowych i układów równań
nieliniowych
Metody numerycznego rozwiązywania równań całkowych.
.Algorytmy i programy obliczeniowe.
Podstawy programowania w języku programowania FORTRAN
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W01
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma wiedzę w zakresie metod numerycznych i realizacji obliczeń
numerycznych z zastosowaniem techniki komputerowej;
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki w obszarze zastosowania techniki komputerowej do
rozwiązywania praktycznych zagadnień i prezentacji wyników w ramach
prowadzonych badań
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane
z realizacją algorytmów obliczeniowych i metodami rozwiązywania zagadnień
matematycznych w reprezentowanej dziedzinie inżynierskiej
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów
w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do
rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy;
[1] Ralston A.: Wstęp do analizy numerycznej. PWN Warszawa 1975.
[2] Press W., Flannery B., Teukolsky S.,Vetterling W. Numerical Recipes.
Cambridge Univ. Press. 2000.
[3] Majchrzak E., Mochnacki B.: Metody numeryczne.
Podstawy teoretyczne. Aspekty praktyczne i algorytmy. Wyd. Pol. Śl.
Gliwice 2004.
[4] Oprogramowanie wykonane w Katedrze Ciepłownictwa - Fortran
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
przygotowanie opracowania z zakresu wybranych
zagadnień metod numerycznych.
EK_2
wykonanie i prezentacja programu obliczeniowego,
EK_3
realizacja opracowania z zakresu wybranych
zagadnień współczesnych metod rozwiązywania
zagadnień inżynierskich
EK_4
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Praktyka dydaktyczna
Praktyka dydaktyczna
Katedra Ciepłownictwa
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
PLANOWANIE BADAŃ
EKSPERYMENTALNYCH
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W-25
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB2002
semestr: III
C-0
L-0
Punkty ECTS:1
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I STOCHASTYKA,
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z metodami planowania badań eksperymentalnych, zasadami wyboru
odpowiedniego planu eksperymentu, sposobami realizacji eksperymentu według
wybranego planu, metodami obróbki danych eksperymentu i opracowania modeli
matematycznych.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Podstawowe pojęcia w teorii planowania eksperymentu. Etapy realizacji badań
eksperymentalnych przy zastosowaniu planowania eksperymentu.
Planowanie eksperymentu na planach pierwszego rzędu. Planowanie eksperymentu
na planach drugiego rzędu. Kryteria wyboru planu eksperymentu.
Realizacja eksperymentów. Sposoby realizacji powtórzeń. Wstępna obróbka danych.
Analiza regresyjna wyników eksperymentu. Testowanie modeli matematycznych.
Interpretacja modeli matematycznych. Planowanie eksperymentów eliminujących.
Planowanie sympleksowe na diagramach "skład-właściwość".
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze szczegółowym,
związaną z etapami realizacji badań eksperymentalnych przy zastosowaniu
planowania eksperymentu, zasadami planowania eksperymentu na planach
pierwszego i drugiego rzędu oraz kryteriami wyboru planu eksperymentu.
EK_2 B3_W03
doktorant ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych i obróbki
wyników, a także ma wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności
naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji i prezentowania
wyników badań;
EK_3 B3_U06
doktorant potrafi dokumentować wyniki prac badawczych oraz tworzyć opracowania
mające charakter publikacji naukowych, także w języku obcym, zgodnie z zasadami
tworzenia tego typu opracowań, w szczególności zachowując zasady związane z
poszanowaniem praw autorskich;
EK4_ B3_K03
doktorant potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia
inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań;
wykazuje inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań;
Literatura
[1] Polański Z.: Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa 1984.
[2] Brandt S.: Analiza danych. PWN, Warszawa, 1998.
[3] Krysicki W., Bartos J., Dyczka W., Królikowska K., Wasilewska M.: Rachunek
prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach. Część II –
Statystyka matematyczna. Wydanie PWN, Warszawa, 2003.
[4] Krasowski G.I., Filaretow G.F. : Planowanie eksperymentu. BGU, Minsk 1992.
[5] Kukiełka L.: Podstawy badań inżynierskich. PWN, Warszawa 2002.
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK1
Referat, sprawdzian
EK2
Referat, sprawdzian
EK3
Referat, sprawdzian
EK4
Referat, sprawdzian, egzamin
Jednostka
Zakład Podstaw
Osoby prowadzące:
realizująca: Budownictwa i Fizyki Budowli
Data
Program
opracowania
12.11.2012r.
opracował(a):
programu:
Forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy
prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
METODYKA PRACY
NAUKOWEJ
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
W-25
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB2002
semestr: II
C-0
Punkty ECTS: 2
L-0
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z metodyką i organizacją pracy naukowej. Poznanie zasad tworzenia
publikacji naukowo-badawczych oraz prezentacji mówionych
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W03
Egzamin/Zaliczenie
Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Źródła informacji naukowo-technicznej i studia
literaturowe. Podstawowe zasady metody naukowej. Badania problemowe. Zasady
tworzenia prac naukowych i raportów badawczych. Prezentacje mówione związane
z działalnością badawczą. Charakterystyka uwarunkowań prawnych w nauce –
aspekty prawne i etyczne nauk. Zasady finansowania nauki.
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych, a także ma
wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności naukowej, w tym
dotyczącą metod przygotowywania publikacji i prezentowania wyników badań
EK_2 B3_U01
doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością naukową
z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej selekcji
i interpretacji tych informacji
EK_3 B3_U02
doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny
rezultatów badań i innych prac o charakterze twórczym - własnych i innych twórców
i ich wkładu w rozwój reprezentowanej dyscypliny; w szczególności, potrafi ocenić
przydatność i możliwość wykorzystania wyników prac teoretycznych w praktyce
EK_4 B3_K01
rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji
zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych
z reprezentowaną dyscypliną naukową
Literatura
[1]
[2]
[3]
[4]
Wilson E. B.: Wstęp do badań naukowych, PWN, W-wa, 1968.
Pytkowski W.: Organizacja badań i ocena prac naukowych. PWN, W-wa, 1981.
Stuart C.: Sztuka przemawiania i prezentacji. Książka i Wiedza, W-wa, 2002.
Lindsay D.: Dobre rady dla piszących teksty naukowe. Oficyna Wyd. Pol. Wr.,
Wrocław, 1995.
[5] Negrino T.: PowerPoint. Tworzenie prezentacji. Projekty. Helion, Gliwice
Nr efektu
kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
egzamin, dokumentacja i obrona projektu
W, C
EK_2
egzamin, dokumentacja i obrona projektu
W, C
EK_3
dokumentacja i obrona projektu
EK_4
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
C
W, C
Zakład Geotechniki
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Katarzyna Zabielska-Adamska,
prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Katarzyna Zabielska-Adamska,
prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
JĘZYK ANGIELSKI
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy/obieralny
W-0
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB2004
semestr: II
C-30
L-0
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Rozwijanie umiejętności czytania i słuchania w języku angielskim w celu
efektywnego pozyskiwania i interpretacji informacji związanych z działalnością
naukową i pracą akademicką. Kształcenie umiejętności tworzenia wypowiedzi i
opracowań mających charakter naukowy. Przygotowanie do skutecznego
porozumiewania się w międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym.
Przygotowanie do końcowego egzaminu doktorskiego z języka angielskiego
Egzamin/Zaliczenie
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W01
EK_2 B3_U03
EK_3 B3_U01
Ćwiczenia - praca semestralna (przygotowanie prezentacji multimedialnej).
Przygotowanie wybranego artykułu specjalistycznego (10 stron) do czytania „na
głos” oraz tłumaczenia na żywo na język polski (praca semestralna). Egzamin
pisemny i ustny
Copyright, patenty, plagiaty.
Struktury językowe typowe dla konstrukcji stosowanych w tekstach naukowych i
akademickich - strona bierna, konstrukcje bezokolicznikowe, gerundialne, itp.
Język akademicki - użyteczne zwroty i wyrażenia, struktura argumentacji naukowej,
kluczowe czasowniki i rzeczowniki oraz kolokacje w języku badań naukowych.
Analiza przykładowej prezentacji multimedialnej o charakterze naukowotechnicznym.
Tłumaczenie wybranych specjalistycznych tekstów na język polski i angielski.
Język angielski związany z redagowaniem CV i podań o pracę, wyjazdami na
konferencje i prezentacją własnego dorobku naukowego w różnej formie
Zapisać minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia zachowując kolejność:
wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma znajomość języka obcego (angielskiego) w zakresie terminologii
naukowo-technicznej związanej z naukami podstawowymi i inżynierskimi oraz
znajomość terminów naukowych i inżynierskich wraz z ich poprawną wymową
doktorant potrafi dostrzegać i formułować w języku obcym (angielskim) złożone
zadania i problemy związane z reprezentowaną dyscypliną naukową
doktorant potrafi skutecznie porozumiewać się przy użyciu różnych technik w
międzynarodowym środowisku naukowym i zawodowym w języku obcym;
(angielskim) ma umiejętność prezentowania w sposób zrozumiały swoich osiągnięć i
koncepcji oraz przytaczania właściwych argumentów w dyskusjach naukowych
EK_4 B3_K01
[1] www.woj.piasta.pl - własna strona internetowa.
[2] Macpherson R.: English for academic purposes. PWN, Warszawa,
2007.
[3] McCarthy M.: Academic vocabulary in use. Cambridge University Press,
2008.
[4] Ibbotson M.: Cambridge English for engineering. Cambridge University
Press, 2009.
[5] Słowniki dwujęzyczne ogolne i naukowo- techniczne oraz
specjalistyczne, np. www.tech-dict.pl
Literatura
Nr efektu kształcenia
EK_1
EK_2
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
doktorant doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się,
podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych
osiągnięć związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową .
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Sprawdzian ustny dotyczący znajomości i właściwej
wymowy zadanych słów i zwrotów naukowotechnicznych.
Test leksykalny pisemny sprawdzający znajomość
rozumienia słownictwa naukowo - technicznego
Sporządzenie ścieżki dźwiękowej wybranego
nagrania multimedialnego o charakterze naukowym
(praca semestralna)
Wykonanie streszczenia lub abstraktu ( praca
semestralna)
Studium Języków Obcych
Osoby prowadzące:
mgr. Wojciech Wójcik
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
mgr. Wojciech Wójcik
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
WYBRANE ZAGADNIENIA
FIZYKI MATEMATYCZNEJ
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W-20
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB3001
semestr: III
C-0
L-0
Punkty ECTS: 2
Ps-10
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Równania różniczkowe i całkowe IB1002
Metody numeryczne i programowanie IB2001
Założenia i cele
przedmiotu:
Prezentacja metod analitycznego i numerycznego (dyskretnego) rozwiązywania
równań fizyki matematycznej.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Matematyczny opis procesów i zjawisk fizycznych.
Bilanse zagadnień fizyki. Zagadnienia fizyki matematycznej - warunki początkowe
i brzegowe dla równań różniczkowych
Równania fizyki matematycznej.
równania teorii sprężystości ciał stałych
równania przepływu ciepła
równania propagacji fal
równania ruchu, przepływu masy i energii w ośrodkach ciągłych
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma wiedzę w zakresie matematycznego opisu zjawisk i procesów
fizycznych oraz technik rozwiązywania zagadnień fizyki matematycznej oraz
realizacji rozwiązań dyskretnych równań fizyki matematycznej z zastosowaniem
techniki komputerowej;
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki w obszarze formułowania zagadnień matematycznego opisu
zjawisk i procesów fizycznych oraz zastosowania techniki komputerowej do
rozwiązywania praktycznych zagadnień i prezentacji wyników w ramach
prowadzonych badań
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane
z realizacją algorytmów obliczeniowych i metodami rozwiązywania zagadnień
matematycznych w reprezentowanej dziedzinie inżynierskiej
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów
w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do
rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy.
[1] Farlow S.: Partial differential equations. For Scientists and Engineers
Willey &Sons, Inc. 2000.
[2] Majchrzak E., Mochnacki B.: Metody numeryczne.
Podstawy teoretyczne. Aspekty praktyczne i algorytmy. Wyd. Pol. Śl.
Gliwice 2004.
[3] Ma L. Introduction to Equations from Mathematical Physics (E_book)
[4] Espinoza R., Alvarado M.G.,Omielyanov G.: Differential Equations of
Mathematical Physics Theory and Numerical Simulations (E_book)
[5] Oprogramowanie wykonane w Katedrze Ciepłownictwa - Fortran
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
przygotowanie opracowania z zakresu wybranych
zagadnień matematycznego opisu zjawisk i
procesów fizycznych.
EK_2
wykonanie i prezentacja programu obliczeniowego,
EK_3
realizacja opracowania z zakresu wybranych
zagadnień współczesnych metod rozwiązywania
zagadnień inżynierskich
EK_4
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Praktyka dydaktyczna
Praktyka dydaktyczna
Katedra Ciepłownictwa
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Nazwa przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Efekty kształcenia
Poziom i forma studiów:
Budownictwo
III stopnia, stacjonarne
METODY BADAŃ I POMIARÓW
WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNOCHEMICZNYCH MATERIAŁÓW
W TECHNICE
obowiązkowy
W-20
Kod przedmiotu:
IB3002
semestr: III
C-0
Punkty ECTS: 2
L-10
Ps-0
S-0
Zapoznanie z podstawami i zastosowaniem współczesnych metod fizykochemicznych do badań różnych materiałów w technice, budownictwie, inżynierii
i ochronie środowiska.
Wykład – egzamin pisemny; laboratorium – zaliczenie sprawozdań
zaliczenie kolokwiów cząstkowych
Podstawy fizykochemiczne oraz zastosowanie metod spektrometrii atomowej w
badaniach materiałów w technice. Spektrometria absorpcyjna i emisyjna. Metody:
ASA, fotometria płomieniowa, spektrografia: ICP i ICP-MS. Podstawy
fizykochemiczne oraz zastosowanie wybranych metod spektroskopii cząsteczkowej:
spektrofotometria UV/VIS, spektroskopia w podczerwieni i ramanowska. Podstawy
teoretyczne i zastosowanie magnetycznego rezonansu jądrowego i
paramagnetycznego rezonansu elektronowego. Podstawy i wykorzystanie metod
rentgenograficznych. Metody elektrochemiczne: potencjometria, konduktometria,
polarografia i amperometria. Zastosowanie specyficznego oprogramowania do
modelowania cząsteczek, oraz ich fragmentów, obliczeń kwantowo-mechanicznych
związanych z projektowaniem prawdopodobnej struktury cząsteczek oraz ich
wzajemnego oddziaływania. Metody chromatograficzne (GC, HPLC, TLC – podstawy,
aparatura oraz przykłady zastosowań. Techniki łączone
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę na temat podstawowych metod analitycznych
w zakresie badań fizyko-chemicznych materiałów w technice
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z prowadzeniem badań dotyczących oceny parametrów
fizykochemicznych materiałów stosowanych w technice
EK_3 B3_U02
doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny
wyników badań, poddawać je analizie statystycznej w celu oceny ich przydatności
i możliwości wykorzystania w praktyce
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia
kompetencji zawodowych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych
z budownictwem, ochroną i inżynierią środowiska
Literatura
[1] Fizykochemiczne metody kontroli zanieczyszczeń środowiska, Praca zbiorowa
pod redakcją J. Namieśnika, WNT, Warszawa 1998.
[2] Z. Witkiewicz Z.: Podstawy chromatografii, WNT, Warszawa 2005.
[3] Cygański A.: Podstawy metod elektroanalitycznych, WNT, Warszawa 1999.
[4] Namieśnik J, Jamrógiewicz Z., Pilarczyk M., Torres L.: Przygotowanie próbek
środowiskowych do analizy, WNT, Warszawa.
[5] Metody spektroskopowe i ich zastosowanie do identyfikacji związków
organicznych, Praca zbiorowa pod redakcją W. Zielińskiego i A. Rajcy, WNT,
Warszawa 2000.
Nr efektu
kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
egzamin pisemny, kolokwia cząstkowe i
sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych
W, L
EK_2
egzamin pisemny, ocena zaangażowania i
aktywności na zajęciach
W, L
EK_3
zaliczenie części praktycznej zajęć
laboratoryjnych i sprawozdań
L
EK_4
egzamin pisemny, zaliczenie laboratorium na
podstawie sprawozdań
W, L
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Zakład Chemii
Osoby prowadzące:
dr inż. Mariola Samsonowicz
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
prof. zw. dr hab. Włodzimierz Lewandowski.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
TEORIA I METODY OPTYMALIZACJI
W TECHNICE
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W-30
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB3003
semestr: III
C-0
L-0
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I STOCHASTYKA,
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z podstawami teorii optymalizacji, z metodami optymalizacji w badaniach
technicznych i technologicznych przy zastosowaniu modeli matematycznych
procesów i zjawisk oraz metodami eksperymentalnej optymalizacji bez znajomości
modelu matematycznego. Nauczenie metod rozwiązywania matematycznych zadań
optymalizacji.
Forma zaliczenia:
Egzamin
Treści programowe:
Pojęcia podstawowe zagadnień optymalizacji. Kryteria, zmienne decyzyjne,
ograniczenia.
Lokalne i globalne ekstremum funkcji.
Klasyfikacja problemów optymalizacji i metod ich rozwiązania.
Metody graficzne i analityczne optymalizacji przy zastosowaniu modeli
matematycznych. Przedstawienie równania regresji w postaci kanonicznej.
Warunki konieczne ekstremum funkcji nieliniowej.
Przykłady metod optymalizacji analitycznej.
Metody eksperymentalnej optymalizacji jednokryterialnej bez znajomości modelu
matematycznego.
Metoda Boxa-Wilsona.
Metoda sympleksów.
Metoda Taguchi.
Metoda planowania ewolucyjnego.
Przykłady metod optymalizacji jednokryterialnej.
Optymalizacja wielokryterialna.
Definicja optimum w sensie Pareto.
Metoda funkcji użyteczności.
Metoda leksykograficzna.
Metoda mini-max.
Przykłady metod optymalizacji wielokryterialnej.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK1 B3_W02
ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o metodach
optymalizacji w technice, związaną z obszarem prowadzonych
badań, której źródłem są w szczególności publikacje o
charakterze naukowym, obejmującą najnowsze osiągnięcia nauki
w obszarze badań eksperymentalnych
EK2 B3_W03
ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych i
określenia ekstremów opracowanych zależności, a także ma
wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych aspektów działalności
naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji
i prezentowania wyników badań;
EK3 B3_U03
potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania optymalizacyjne
i problemy określenia parametrów optymalnych, związane z
reprezentowaną dyscypliną naukową;
EK4 B3_K03
potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny,
przejawia inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu
innowacyjnych rozwiązań; wykazuje inicjatywę w określaniu
nowych obszarów badań;
Literatura
[1] Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki.: Teoria i metody
obliczeniowe optymalizacji.PWN, Warszawa 1980.
[2] Kalinowski K.: Metody optymalizacji. WPK, Gliwice 2000.
[3] Pająk E., Wieczorkowski K.: Podstawy optymalizacji operacji
technologicznych w przykładach. PWN, Warszawa-Poznań
1982.
[4] Górecki H.: Optymalizacja systemów dynamicznych. PWN,
Warszawa 1993.
[5] Rafajłowicz
E.:
Optymalizacja
eksperymentu
z
zastosowaniami w monitorowaniu jakości produkcji. PWN,
Warszawa 2005.
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Referat, sprawdzian
wykład
EK_2
Referat, sprawdzian
wykład
EK_3
Referat, sprawdzian
EK_4
Referat, sprawdzian, egzamin
Jednostka Zakład Podstaw Budownictwa
Osoby prowadzące:
realizująca:
i Fizyki Budowli
Data
Program
opracowania
12.11.2012r.
opracował(a):
programu:
wykład
wykład
prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy
prof. dr hab. inż. Valeriy Ezerskiy
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
ZARZĄDZANIE PROJEKTEM
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB4001
semestr: IV
C-0
L-0
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Teoria Systemów, Zarządzanie Przedsięwzięciami Budowlanymi
Założenia i cele
przedmiotu:
Poznanie zarządzania projektami, zasad tworzenia, oceny i motywowania zespołów
projektowych. Poznanie metod i narzędzi wspomagających proces projektowania.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Rodzaje i parametry projektów. Definiowanie projektu. Organizacja zespołu
projektowego.
Struktura, zasoby, przebieg.
Struktury organizacyjne realizacji projektów.
Uczestnicy zespołu projektowego.
Style kierowania zespołem. Komunikacja w zespole.
Oceny pracowników. Motywowanie.
Metody zarządzania projektami (CPM, MPM, PERT, PERT-COST, GERT, CPMCOST, LOB, inne).
Obliczanie zapasów czasu i wskazanie czynności krytycznych.
Oprogramowanie – Microsoft Project.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
Doktorant ma zaawansowaną wiedzę dotyczącą zarządzania projektami
EK_2 B3_W02
Doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym. Potrafi zastosować metody zarządzania projektami
EK_3 B3_U03
Doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z
tworzeniem zespołów projektowych i zarządzania projektami
EK_4 B3_K04
Doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie
specjalistów do zarządzania projektami poprzez pogłębianie i aktualizacje wiedzy
Literatura
[1] Trocki M., Grucza B., Ogonek K.: Zarządzanie projektami.
PWE. Warszawa 2003
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Udział w wykładach, test
EK_2
Udział w wykładach, test
EK_3
Udział w wykładach,. konsultacjach i dyskusjach
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Praca własna – przygotowanie referatu
prezentującego case study zarządzania projektem
Katedra Podstaw
Budownictwa i Ochrony
Osoby prowadzące:
prof. dr hab. inż. Mirosław Dytczak
Budowli
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
prof. dr hab. inż. Mirosław Dytczak
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
WSTĘP DO SZTUCZNYCH SIECI
NEURONOWYCH
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W01
obowiązkowy/obieralny
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: IV
C-0
L-15
Kod przedmiotu:
BD4002
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Zapoznanie z teorią, rodzajami sieci, projektowaniem i zastosowaniem sztucznych
sieci neuronowych w analizach wyników różnego rodzaju badań, wykonywanych w
budownictwie. Nauczenie stosowania metody SSN.
Wykład – egzamin ustny/Laboratorium – wykonanie projektu, obrona projektu
Biologiczne inspiracje SSN, neuron biologiczny, właściwości SSN, rys historyczny
SSN, sztuczny neuron i jego działanie, funkcje aktywacji, skalowanie danych,
działanie sieci neuronowej, regresyjne i klasyfikacyjne modele neuronowe,
projektowanie sieci, architektura sieci: sieci jednokierunkowe, sieci rekurencyjne,
sieci Kohonena, sieci o radialnych funkcjach bazowych. Sieci warstwowe: liczba
parametrów sieci, liniowe sieci neuronowe, jednokierunkowe sieci wielowarstwowe,
algorytm treningu nadzorowanego, algorytmy uczenia sieci, funkcja celu, algorytm
wstecznej propagacji błędu, „przeuczenie” sieci, miary błędu sieci. Budowa i
działanie symulatora Statistica Neural Network: automatyczny projektant sieci,
wprowadzanie danych, interpretacja wyników działania sieci, wybór najlepszego
modelu.
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań
EK_2 B3_U01
doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością
naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej
selekcji i interpretacji tych informacji
EK_3 B3_U02
doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny
rezultatów badań i innych prac o charakterze twórczym - własnych i innych twórców
- i ich wkładu w rozwój reprezentowanej dyscypliny; w szczególności, potrafi ocenić
przydatność i możliwość wykorzystania wyników prac teoretycznych w praktyce
EK_4 B3_K01
rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia kompetencji
zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć związanych
z reprezentowaną dyscypliną naukową
[1] Tadeusiewicz R., Gonciarz T., Borowik B., Leper B.: Odkrywanie właściwości
sieci neuronowych przy użyciu programów w języku C#. Wyd. PAU, Kraków
2007.
[2] Masters T.: Sieci neuronowe w praktyce. Programowanie w języku C++. WN-T,
Warszawa 196.
[3] Duch W., Korbicz J., Rutkowski L., Tadeusiewicz R.: Sieci neuronowe. Tom 6:
Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna. Akad. Ofic. Wyd. Exit, Warszawa
2000.
[4] Osowski S.: Sieci neuronowe do przetwarzania informacji Ofic. Wyd. Polit.
Warsz., Warszawa 2006.
[5] Stanisz A.: Przystępny kurs statystyki z zastosowaniem STATISTICA PL na
przykładach z medycyny. Tomy: 1, 2, 3. StatSoft, Kraków 2006, 2007, 2007.
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK__W01
egzamin ustny, dokumentacja i obrona projektu
W, L
EK_2_U01
Egzamin ustny, dokumentacja i obrona projektu
W, L
EK_3_U02
dokumentacja i obrona projektu
EK_3_K01
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
L
W, L
Zakład Geotechniki
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Maria Jolanta Sulewska
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Maria Jolanta Sulewska
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
METODY WIELOKRYTERIALNEJ
ANALIZY PORÓWNAWCZEJ
W ZAGADNIENIACH TECHNICZNYCH
I EKONOMICZNYCH
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia:
obowiązkowy
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: IV
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
IB4003
Punkty ECTS: 2
Ps-15
S-0
RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA, STATYSTYKA I
STOCHASTYKA, RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE I CAŁKOWE,
TEORIA I METODY OPTYMALIZACJI W TECHNICE
Zapoznanie ze strukturę procesu decyzyjnego, z modelami zagadnień
decyzyjnych i metodami ich rozwiązywania, z tokiem postepowania przy
wykonaniu wielokryterialnej analizy porównawczej, z metodami
wielokryterialnej analizy porównawczej i ich wspomaganiem komputerowym
Zaliczenie
Proces decyzyjny, jego elementy i struktura.
Sytuacje decyzyjne, zmienne i parametry decyzyjne.
Modele zagadnień decyzyjnych i metody ich rozwiązywania.
Treści programowe:
Tok postępowania przy wykonaniu wielokryterialnej analizy porównawczej.
Analiza wstępnego zbioru kryteriów, przykłady.
Metody
wielokryterialnej
analizy
porównawczej:
matematyczne,
geometryczne, oparte na teorii grafów, taksonomiczne.
Polioptymalizacja w obecności ocen rozmytych.
Przykłady wielokryterialnej analizy porównawczej.
Wspomaganie komputerowe metod wielokryterialnej analizy porównawczej.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o metodach wielokryterialnej analizy
porównawczej w technice, związaną z obszarem prowadzonych badań, której
źródłem są w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą
najnowsze osiągnięcia nauki w obszarze badań eksperymentalnych
EK_2 B3_W02
ma wiedzę dotyczącą metodyki prowadzenia badań naukowych i rozwiązywania
problemów decyzyjnych, a także ma wiedzę dotyczącą prawnych i etycznych
aspektów działalności naukowej, w tym dotyczącą metod przygotowywania publikacji
i prezentowania wyników badań;
EK_3 B3_U03
potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania decyzyjne i problemy określenia
parametrów decyzyjnych, związane z reprezentowaną dyscypliną naukową;
EK_4 B3_K04
potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia inicjatywę
w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań; wykazuje
inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań;
Literatura
[1] Szwabowski J., Deszcz J.: Metody wielokryterialnej analizy porównawczej.
Podstawy teoretyczne i przykłady zastosowań w budownictwie. Gliwice, 2001.
[2] Roy B.: Wielokryterialne wspomaganie decyzji. Warszawa,1990.
[3] Sadowski W.: Teoria podejmowania decyzji. Warszawa,1974.
[4] Kacprzyk J.: Zbiory rozmyte w analizie systemowej. Warszawa, 1986.
[5] Pluta W.: Wielowymiarowa analiza porównawcza w badaniach ekonomicznych.
Warszawa, 1987.
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Referat, sprawdzian
wykład
EK_2
Referat, sprawdzian
wykład
EK_3
Referat, sprawdzian
wykład
EK_4
Referat, sprawdzian, zaliczenie
wykład
Jednostka Zakład Podstaw Budownictwa
Osoby prowadzące:
realizująca:
i Fizyki Budowli
Data
Program
opracowania
2.12.2013r.
opracował(a):
programu:
prof. dr hab. inż. Walery Jezierski
prof. dr hab. inż. Walery Jezierski
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
SYSTEMY OBLICZENIOWE
MRS MES MEB W TECHNICE
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia:
obowiązkowy
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: IV
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
IB4004
Punkty ECTS: 2
Ps-15
S-0
Równania różniczkowe i całkowe IB1002
Metody numeryczne i programowanie IB2001
Wybrane zagadnienia fizyki matematycznej IB3001
Prezentacja metod: różnic skończonych, elementów skończonych i elementów
brzegowych do rozwiązywania zagadnień inżynierskich opisanych równaniami
różniczkowymi.
Prezentacja podstaw algorytmizacji i programowania inżynierskiego oraz korzystania
z pakietów programów obliczeniowych do rozwiązywania zagadnień inżynierskich
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Metody dyskretnego rozwiązywania zagadnień brzegowych i brzegowopoczątkowych dla równań różniczkowych fizyki matematycznej:
- metoda różnic skończonych
- metoda elementów skończonych
- metoda elementów brzegowych (met. brzegowych równań całkowych)
Programy i systemy obliczeniowe do rozwiązywania zagadnień inżynierskich
ANSYS, FLUENT
Oprogramowanie MEB
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma wiedzę w zakresie metod numerycznych i realizacji obliczeń
numerycznych z zastosowaniem techniki komputerowej;
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań z zastosowaniem
techniki komputerowej do rozwiązywania praktycznych zagadnień i prezentacji
wyników w ramach prowadzonych badań
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane
z realizacją algorytmów obliczeniowych i metodami rozwiązywania zadań
problemowych sformułowanych w formie zagadnień matematycznych w
reprezentowanej dziedzinie inżynierskiej
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów
w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do
rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy.
[1] Press W., Flannery B.: Teukolsky S.,Vetterling W. Numerical Recipes.
Cambridge Univ. Press. 2000.
[2] Zienkiewicz O.C., Taylor R.L.: The Finite Element Method Vol. 1-5
McGraw-Hill 2000
[3] Souli E.: Finite Element Methods for Partial Differential Equations
Oxford WIT Press 2000
[4] Sikora J.: Numeryczne metody rozwiązywania zagadnień brzegowych
Wyd. Pol. Lubelska 2011
[5] Oprogramowanie wykonane w Katedrze Ciepłownictwa -
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
przygotowanie opracowania z zakresu wybranych
zagadnień metod numerycznych.
EK_2
wykonanie i prezentacja programu obliczeniowego,
EK_3
realizacja opracowania z zakresu wybranych
zagadnień metod rozwiązywania zagadnień
inżynierskich
EK_4
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Praktyka dydaktyczna
Praktyka dydaktyczna
Katedra Ciepłownictwa
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Sławomir Adam Sorko
prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
METODOLOGIA PROJEKTOWANIA
KONSTRUKCJI BUDOWLANYCH
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy/obieralny
Punkty ECTS: 2
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
W-30
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: V
C-0
L-0
BD5001
Ps-0
S-0
Statystyka matematyczna, Mechanika budowli, Konstrukcje metalowe, Konstrukcje
betonowe, Konstrukcje drewniane, Konstrukcje murowe
Przedstawienie metod projektowania w ujęciu historycznym i ewolucyjnym oraz
podstaw teoretycznych formowania koncepcji bezpieczeństwa, niezawodności
i trwałości konstrukcji
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Metody projektowania konstrukcji w ujęciu deterministycznym, półprobalistycznym i
probabilistycznym z uwagi na nośność i użytkowalność. Losowa nośność konstrukcji
z uwagi na imperfekcje strukturalne materiału oraz geometryczne przekroju
poprzecznego, osi i płaszczyzn środkowych elementu.
Bezpieczeństwo systemów konstrukcyjnych: dyskretne modele niezawodności
konstrukcji; model szeregowy, model równoległy i model mieszany niezawodności.
Skala zagrożenia bezpieczeństwa. Klasy konsekwencji zniszczenia i odpowiadające
wskaźniki niezawodności beta. Kryteria zapewnienia trwałości konstrukcji
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym w dziedzinie
badań analitycznych nad trwałością, bezpieczeństwem i niezawodnością konstrukcji
budowlanych
EK_2 B3_W03
doktorant ma wiedzę w zakresie metodyki współczesnych badań analitycznych nad
bezpieczeństwem i niezawodnością budowli, a także wiedzę dotyczącą prawnych i
etycznych aspektów działalności naukowej w tym obszarze badań.
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z
trwałością i niezawodnością oraz bezpieczeństwem i długowiecznością techniczną
budowli
EK_4 B3_K01
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się i analizowania
najnowszych osiągnięć związanych z bezpieczeństwem i niezawodnością
konstrukcji budowlanych
Literatura
[1] Bołotin W.W.: Metody statystyczne w mechanice budowli. Arkady, W-wa 1968.
[2] Murzewski J.: Niezawodność konstrukcji inżynierskich. Arkady, W-wa 1989.
[3] Biegus A.: Podstawy probabilistycznej analizy bezpieczeństwa konstrukcji.
Wydawnictwa Politechniki Wrocławskiej 1996.
[4] Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji PN-EN 1990:2002.
Nr efektu kształcenia
EK_1
EK_2
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Wykład, studia nad publikacjami w czasopismach
Wykład i studia publikacyjne
naukowych dotyczących zagadnień niezawodności
Poznawanie metodyki współczesnych badań
seminarium
analitycznych nad bezpieczeństwem i
niezawodnością budowli na bazie studiów publikacji
krajowych i zagranicznych,
Formułowanie prostych i złożonych zadań z zakresu
seminarium
badań analitycznych nad bezpieczeństwem
konstrukcji w różnych uwarunkowaniach
obciążeniowych
Studia literaturowe i publikacyjne krajowe i
seminarium
zagraniczne w zakresie metod badań nad trwałością
Katedra Konstrukcji
Osoby prowadzące:
dr inż. Mikołaj Malesza
Budowlanych
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr inż. Mikołaj Malesza
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
DIAGNOSTYKA I BADANIA
DOŚWIADCZALNE KONSTRUKCJI
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy/obieralny
Punkty ECTS: 2
Liczba godzin w
semestrze:
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: V
C-0
L-0
BD5002
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
-
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z fizyko-chemicznymi efektami destrukcji betonu i stali budowlanej oraz
z teorią wyznaczania stanów naprężenia w konstrukcjach.
Omówienie nowoczesnych metod pomiaru wielkości fizycznych w konstrukcjach.
Zapoznanie z metodami prowadzenia badań doświadczalnych na modelach
i obiektach „in situ”. Scharakteryzowanie zasad prowadzenia próbnych obciążeń
w konstrukcjach budowlanych.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Destrukcja materiałowa betonu i stali budowlanej. Stany naprężeniowo
odkształceniowe w konstrukcjach prętowych, płaskich i przestrzennych.
Metody pomiarów nieniszczących stanów odkształceniowych w konstrukcjach pod
obciążeniami doraźnymi i długotrwałymi.
Niszczące badania wytrzymałościowe elementów konstrukcyjnych.
Badania stanów naprężenia w ośrodkach rozdrobnionych.
Podstawy statyki modelowej. Badania wielkości fizycznych na modelach
i konstrukcjach „in situ”.
Zasady wykonywania próbnych obciążeń budowli.
Zasady opracowywania wyników badań doświadczalnych.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W02
doktorant prawidłowo interpretuje zjawiska destrukcji materiałowej w konstrukcjach
budowlanych
EK_2 B3_W03
doktorant konstruuje stanowiska badawcze i prowadzi badania stanów celem
określenia rozkładów naprężeń i odkształceń w konstrukcjach budowlanych
EK_3 B3_U05
doktorant potrafi zrealizować pomiary parametrów ośrodków sypkich składowanych
w silosach
EK_4 B3_U06
doktorant umie zaprojektować model konstrukcji budowlanej, przeprowadzić badania
na modelu i zinterpretować ich wyniki
EK_5 B3_U06
doktorant potrafi zaprojektować i przeprowadzić badania próbne obiektu
budowlanego
[1] Drobiec Ł., Jasiński R., Piekarczyk A.: Diagnostyka Konstrukcji żelbetowych.
Metodologia, Badania Polowe, badania laboratoryjne betonu i stali.
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010.
[2] Madaj A., Wołowicki W.: Budowa i utrzymanie mostów. Wydawnictwo WKŁ.
Warszawa, 2001.
[3] Lewińska – Romicka A.: Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii. WNT,
Warszawa, 2001
[4] Budownictwo Betonowe.: Tom VIII. Badanie materiałów elementów i
konstrukcji. Arkady, 1970.
[5] Hosdorf H.: Statyka modelowa. Wydawnictwo Arkady, 1975
[6] Roliński Z.: Tensometria oporowa. Podstawy teoretyczne i przykłady
zastosowań. WNT. 1981.
[7] Lewicki B.: Obciążenia próbne konstrukcji istniejących budynków.
Metodyka postępowania. kryteria oceny.
Prace Naukowe ITB. Seria Monografie. Warszawa, 1997
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Egzamin
Wykład
EK_2
Egzamin
Wykład
EK_3
Egzamin
Wykład
EK_4
Egzamin
Wykład
EK_5
Egzamin
Wykład
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Katedra Konstrukcji
Budowlanych
Osoby prowadzące:
.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
prof.zw. dr hab. inż. Andrzej Łapko
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
MECHANIKA PLASTYCZNEGO
PŁYNIĘCIA I PĘKANIA
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy/obieralny
Punkty ECTS: 1
Liczba godzin w
semestrze:
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: V
C-0
L-0
BD5003
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
-
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z problemami mechaniki ciał stałych w zakresie sprężysto-plastycznym
i lepkoplastycznym oraz podstawami teorii przystosowania.
Zapoznanie z zagadnieniami kruchego pękania. Nauczenie podstaw prognozowania
deformacji trwałych konstrukcji pod wpływem statycznych i dynamicznych obciążeń
akcydentalnych.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Warunki plastyczności materiału a związki graniczne dla prętów, płyt i powłok.
Stowarzyszone i niestowarzyszone prawa płynięcia plastycznego. Osobliwości
naprężeniowe i kinematyczne. Rozwiązania zupełne i przybliżone w teorii
plastyczności. Modele wzmocnienia materiałowego w zagadnieniach statyki i
dynamiki. Analityczne podejście kinematyczne do rozwiązywania problemów w
zakresie sprężysto-plastycznych i lepkoplastycznych. Ocena błędu metody. Ogólny
algorytm metody różnicowej do analizy dynamicznej prętowych i powierzchniowych
dźwigarów niesprężystych z uwzględnieniem efektów nieliniowości geometrycznych.
Teoria przystosowania konstrukcji na oddziaływanie cykli obciążeniowych. Kryteria
zniszczenia konstrukcji pod obciążeniami akcydentalnymi i w sytuacjach
katastrofalnych
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant identyfikuje i opisuje zagadnienia związane z zachowaniem się materiałów
sprężysto-plastycznych, lepkoplastycznych i kruchych w konstrukcji
EK_2 B3_W02
doktorant zna podstawy prognozowania trwałych deformacji konstrukcji pod
wpływem wybranych rodzajów obciążeń
EK_3 B3_U03
doktorant formułuje złożone problemy wymagające analizy zachowania się materiału
w konstrukcji z wykorzystaniem metod mechaniki plastycznego płynięcia i mechaniki
pękania
EK_4 B3_K01
doktorant ma świadomość aktualnych kierunków rozwoju mechaniki plastycznego
płynięcia i mechaniki pękania
[1] J. Skrzypek: Plastyczność i pełzanie : teoria, zastosowania, zadania.
Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1986.
[2] T. Bednarski: Mechanika plastycznego płynięcia w zarysie. Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995.
[3] A. Neimitz: Mechanika pękania. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN,
1998
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Zaliczenie pisemne
W
EK_2
Zaliczenie pisemne
W
EK_3
Zaliczenie pisemne
W
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Zaliczenie pisemne w części wymagającej
samodzielnego przygotowania zagadnienia
Katedra Konstrukcji
Osoby prowadzące:
Budowlanych
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
W
dr inż Marta Kazberuk-Kosior
dr inż Marta Kazberuk-Kosior
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
MECHANIKA OŚRODKÓW
ROZDROBNIONYCH
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy/obieralny
Liczba godzin w
semestrze:
W-15
C-0
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
BD5004
semestr: V
L-0
Punkty ECTS: 1
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Metody numeryczne i programowanie, Wybrane zagadnienia z fizyki matematycznej,
Systemy obliczeniowe MRS, MES, MEB w technice.
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z aktualnymi zagadnieniami badań i opisu właściwości mechanicznych
ośrodków rozdrobnionych.
Forma zaliczenia:
Egzamin /Zaliczenie
Treści
programowe:
Tensory naprężenia i odkształcenia, funkcje skalarne i tensorowe stosowane w opisie
w opisie właściwości ośrodków rozdrobnionych. Podstawy teoretyczne opisu
materiałów sprężysto-idealnie- plastycznych, ze wzmocnieniem izotropowym,
kinematycznym
i izotropowo-kinematycznym. Modele ośrodków rozdrobnionych stosowane w
programach komputerowych współczesnej geotechniki. Charakterystyczne stany
ośrodków rozdrobnionych. Upłynnienie gruntu. Podstawowe trendy rozwoju mechaniki
ośrodków rozdrobnionych.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza, umiejętności, kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
Doktorant ma zaawansowaną wiedzę o modelach ośrodków rozdrobnionych
opisujących ich właściwości przy złożonych ścieżkach naprężenia i odkształcenia.
EK_2 B3_W02
Doktorant ma dobrze podbudowaną teoretyczną wiedzę o szczególnych
zagadnieniach mechaniki ośrodków rozdrobnionych.
EK_3 B3_U01
Doktorant potrafi efektywnie korzystać z literatury naukowej dotyczącej mechaniki
ośrodków ciągłych i ośrodków rozdrobnionych w szczególności.
EK_4 B3_U02
Doktorant potrafi dokonywać krytycznej oceny różnych propozycji opisu właściwości
ośrodków rozdrobnionych.
EK_5 B3_U03
Doktorant potrafi poprawnie sformułować problem naukowy, wybrać odpowiedni
model opisu oraz zaplanować badania laboratoryjne
i polowe weryfikujące poprawność przyjętego modelu.
EK_6 B3_K01
Doktorant rozumie i widzi potrzebę ciągłego podnoszenia kwalifikacji i analizowania
najnowszych osiągnięć mechaniki ośrodków rozdrobnionych.
Literatura
Nr efektu
kształcenia
[1] Gryczmański M.: Wprowadzenie do opisu sprężysto-plastycznych modeli
gruntów, KILiW PAN, Warszawa 1995.
[2] Sawicki A.: Zarys mechaniki gruntów sypkich. Wyd. IBW PAN, 2012r.
[3] PLAXIS. Finite Element Code for Soil and Rock Analysis. A. A. Balkema,
Netherland, 2002.
[4] Wood D.M.: Soil Behaviour and Critical State Soil Mechanics, Cambridge
University Press, 1990.
[5] Czasopisma naukowe: Geotechnique, Canadian Geotechnical Journal,
Computers & Geotechnics, Archiwum Inżynierii Lądowej, itp.
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK_1
Egzamin ustny
EK_2
Egzamin ustny
EK_3
Udział w dyskusji o wskazanym artykule
naukowym
EK_4
Udział w dyskusji
EK_5
Krótka prezentacja problemu naukowego
EK_6
Udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Zakład Geotechniki
Osoby prowadzące:
dr hab. inż.Zenon Szypcio prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż.Zenon Szypcio prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
PODSTAWY SYSTEMOWE
TECHNOLOGII
W BUDOWNICTWIE OGÓLNYM
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obieralny
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: V
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
BD5011
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Wykształcenie zdolności rozumienia systemów występujących w otoczeniu.
Ugruntowanie i rozszerzenie wiedzy na temat algorytmów analizy systemowej.
Wykształcenie kompetencji w zakresie identyfikowania i analizy systemów
występujących w budownictwie ogólnym
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Ogólna teoria systemów, system, podsystem, system produkcyjny, klasyfikacja
systemów, elementy systemu (czynniki wejścia, proces przetwarzania, wyjście),
otoczenie (przestrzeń techniczna, funkcjonalno-ekonomiczna, społeczna), analiza
systemowa - algorytm, system budownictwa
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W01
Zapisać minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia zachowując kolejność:
wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w
szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z
reprezentowaną dyscypliną naukową
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów
w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do
rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy
Literatura
[1] Łunarski J. Inżynieria systemów i analiza systemowa. Wydawnictwo Politechniki
Rzeszowskiej, Rzeszów, 2010
[2] Cieszyński K. Zarządzanie w budownictwie. Fundacja Edukacji Menadżerskiej
Budowlanych, Warszawa, 2006
[3] Martinek W., Osiecka E. Podstawy inżynierii produkcji budowlanej. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1999
[4] Blanchard B.S., Fabrycky W.J. Systems Engineering and Analysis, Prentice
Hall, New Jersey, 1990
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat
W
EK_2
Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat
W
EK_3
Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat
W
EK_4
Ocena z zaliczenia pisemnego na zadany temat
W
Jednostka
realizująca:
Katedra Materiałów,
Technologii i Organizacji
Budownictwa
Osoby prowadzące:
dr inż. Edyta Pawluczuk
Data
opracowania
programu:
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr inż. Edyta Pawluczuk
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
TECHNOLOGIE W
BUDOWNICTWIE DROGOWYM
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy/
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: V
C-0
Kod przedmiotu:
5012
Punkty ECTS: 1
L-0
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
-
Założenia i cele
przedmiotu:
Poznanie metod wymiarowania konstrukcji nawierzchni drogowych, właściwości
funkcjonalnych i parametrów technicznych materiałów stosowanych do budowy dróg
oraz nowoczesnych technologii i rozwiązań w budownictwie drogowym.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Analityczno-empiryczne metody wymiarowania konstrukcji nawierzchni drogowych:
podatnych, półsztywnych i sztywnych. Właściwości funkcjonalne oraz parametry
techniczne materiałów stosowanych do budowy warstw konstrukcyjnych nawierzchni
drogowych. Zaawansowane metody badawcze materiałów drogowych: mieszanek
mineralno-asfaltowych o podwyższonych właściwościach eksploatacyjnych oraz
lepiszczy asfaltowych (asfalty modyfikowane: kopolimerem SBS, solą organometaliczną, miałem gumowym; modyfikowane emulsje asfaltowe; asfalty spienione)
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma rozszerzoną wiedzę o aktualnie stosowanych materiałach drogowych
EK_2 B3_W02
doktorant ma rozszerzoną wiedzę o trendach rozwojowych w dziedzinie technologii
produkcji materiałów drogowych
EK_3 B3_U02
doktorant umie projektować, oceniać właściwości funkcjonalne i parametry
techniczne mieszanek mineralno-asfaltowych i mieszanek mineralno-cementowych
EK_4 B3_K02
doktorant ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny,
przestrzegania zasad etyki zawodowej i tworzenia etosu środowiska naukowego
i zawodowego
Literatura
[1] Piłat J., Radziszewski P.: „Nawierzchnie asfaltowe”, WKiŁ, Warszawa, 2010
[2] Stefańczyk B., Mieczkowski P.: „Dodatki, katalizatory i emulgatory w
mieszankach mineralno-asfaltowych”, WKiŁ, Warszawa, 2010
[3] Stefańczyk B., Mieczkowski P.: „Mieszanki mineralno-asfaltowe: wykonawstwo i
badania”, WKiŁ, Warszawa, 2008
[4] Błażejowski K., Styk S.: "Technologia warstw asfaltowych", WKiŁ,
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Zaliczenie pisemne
W
EK_2
Zaliczenie pisemne
W
EK_3
Zaliczenie pisemne
W
EK_4
udział w dyskusji
W
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Zakład Inżynierii Drogowej
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Władysław Gardziejczyk
prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr inż. Andrzej Plewa
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
STATECZNOŚĆ I NOŚNOŚĆ
METALOWYCH KONSTRUKCJI
CIENKOŚCIENNYCH
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: VI
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
BD6001
Punkty ECTS: 2
Ps-10
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia:
Zapoznać z podstawami teorii prętów cienkościennych w nawiązaniu do
zastosowania elementów cienkościennych w konstrukcjach metalowych
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Teoria Własowa prętów otwartych o sztywnym przekroju poprzecznym.
Zachowanie się ściskanego długiego pasma płytowego w stanie krytycznym i
nadkrytycznym.
Model szerokości efektywnej ścianki ściskanej wg metody Wintera.
Teoria płyt cienkich.
Efekt membranowy.
Zastosowanie modelu szerokości efektywnej i grubości efektywnej w przepisach
projektowania
Metoda „Direct Strength”.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w
szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z
reprezentowaną dyscypliną naukową
EK_4 B3_K01
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia
kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć
związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową
Literatura
[5] Timoshenko S.P., Gere J.M.: Teoria stateczności sprężystej, Warszawa
„Arkady”, 1962.
[6] Bródka J.,Łubiński Lekkie konstrukcje stalowe, Warszawa „Arkady”,
1978.
[7] Bródka J.,Garncarek R.,Miłaczewski M.: Blachy fałdowe w
budownictwie stalowym, Warszawa „Arkady”, 1978.
[8]
Godoy L.A.:Thin-Walled Structures with Structural Imperfections:
analysis and behaviour.Elsevier Science Inc.1996
[9] Liew Y.R, V. Thevendran V., N.E. Shanmugam N.E.: Thin-Walled
Structures: Research and Development, Elsevier,1998
[10] Doyle, James F: Nonlinear Analysis of Thin-Walled Structures, Springer
Mechanical Engineering Series, 2001, 515 p
[11] Bródka J., Brodniewicz M., Giżejowski M.: Kształtowniki gięte. Poradnik
projektanta. Polskie Wydawnictwo Techniczne, 2006
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
Zaliczenie pisemne
Wykład i seminarium
EK_2
Zaliczenie pisemne
Wykład i seminarium
EK_3
Zaliczenie pisemne
Wykład i seminarium
EK_4
Zaliczenie pisemne
Wykład i seminarium
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Katedra Konstrukcji
Budowlanych
30.01.2014r.
Osoby prowadzące: dr hab. inż. Jerzy K. Szlendak, prof. nzw.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Jerzy K. Szlendak, prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
SPECJALISTYCZNE
ZAGADNIENIA
FUNDAMENTOWANIA
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
BD6002
semestr: VI
C-10
L-0
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Zapoznanie ze specjalistycznymi technikami posadowień konstrukcji i wzmocnień
podłoża gruntowego oraz ze sposobami ich obliczeń.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Fundamentowanie na podłożu słabo nośnym. Konstrukcje wzmocnień podłoża
gruntowego. Nowoczesne metody zabezpieczeń uskoków naziomu. Grunt zbrojony.
Głębokie wykopy. Badania geotechniczne przy posadowieniu głębokim.
Posadowienie budynków w zabudowie zwartej.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań
EK_2 B3_U01
doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością
naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej
selekcji i interpretacji tych informacji
EK_3 B3_U02
doktorant potrafi, wykorzystując posiadaną wiedzę, dokonywać krytycznej oceny
rezultatów badań i innych prac o charakterze twórczym - własnych i innych twórców
- i ich wkładu w rozwój reprezentowanej dyscypliny; w szczególności, potrafi ocenić
przydatność i możliwość wykorzystania wyników prac teoretycznych w praktyce;
EK_4 B3_K02
doktorant ma świadomość ważności zachowywania się w sposób profesjonalny,
przestrzegania zasad etyki zawodowej i tworzenia etosu środowiska naukowego
i zawodowego
Literatura
[1] Gwizdała K.: Fundamenty palowe. Technologie i obliczenia.
Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2010.
[2] Gwizdała K., Kowalski J.R.: Prefabrykowane pale wbijane,
Politechnika Gdańska, Gdańsk 2005.
[3] Sawicki A.: Statyka konstrukcji z gruntu zbrojonego,
Wyd. IBW PAN, Gdańsk 1995.
[4] Sękowski J.: Podstawy wymiarowania poduszek wzmacniających, ZN Pol.
Śląskiej, Budownictwo z. 94, Gliwice 2002.
[5] Siemińska-Lewandowska A.: Głębokie wykopy. Projektowanie i wykonawstwo.
WKŁ, Warszawa 2011.
[6] Siemińska-Lewandowska A.: Przemieszczenia kotwionych ścian szczelinowych.
Oficyna Wyd. Pol. Warszawskiej, Warszawa 2001.
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_1
egzamin, dokumentacja i obrona projektu
W, C
EK_2
egzamin, dokumentacja i obrona projektu
W, C
EK_3
dokumentacja i obrona projektu
EK_4
udział w dyskusji
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
C
W, C
Zakład Geotechniki
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Katarzyna ZabielskaAdamska, prof. nzw.
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Katarzyna ZabielskaAdamska, prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
WYBRANE ZAGADNIENIA
DYNAMIKI W BUDOWNICTWIE
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy/obieralny
Punkty ECTS: 2
Liczba godzin w
semestrze:
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
BD6003
semestr: VI
C-0
L-10
Ps-10
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
-
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie z szerokim spektrum oddziaływań dynamicznych w budownictwie,
współczesnymi sposobami formułowania problemów i metodami ich rozwiązywania.
Przedstawienie rozwiązania wybranych problemów użytecznych w praktyce
inżynierskiej
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Rodzaje oddziaływań dynamicznych w budownictwie. Metody analizy z dyskretnym
i ciągłym rozkładem masy. Modele interakcyjne. Układy konstrukcyjne poddane
działaniu obciążeń cyklicznych, uderzeniowych i wybuchowych. Oddziaływania
sejsmiczne i parasejsmiczne. Sposoby redukcji drgań. Metody numeryczne
w analizach dynamiki konstrukcji budowlanych
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia z: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań
EK_2 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane z
reprezentowaną dyscypliną naukową
EK_3 B3_U05
doktorant potrafi w sposób metodologicznie poprawny zaplanować i przeprowadzić
własny projekt badawczy, powiązany z działalnością naukową prowadzoną w
większym zespole
EK_4 B3_K01
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia
kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć
związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową
Literatura
[1] Praca zbiorowa: Mechanika budowli z elementami ujęcia komputerowego (t.I +
t.II). Arkady, Warszawa 1984.
[2] Leyko Jerzy: Mechanika ogólna. Dynamika. T2. PWN 2012.
[3] Rucka Magdalena: Dynamika budowli: z przykładami w środowisku MATLAB.
WPG 2008.
[4] Lewandowski Roman: Dynamika konstrukcji budowlanych. WPP 2006
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK_1
Egzamin końcowy (W)
EK_2
Egzamin końcowy (W),
obrona zadań projektowo-obliczeniowych (Ps)
Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych (L),
obrona zadań projektowo-obliczeniowych (Ps)
Egzamin końcowy (W),
obrona zadań projektowo-obliczeniowych (Ps)
EK_3
EK_4
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
W
W, Ps
L, Ps
W, Ps
Jednostka
realizująca:
Katedra Mechaniki
Konstrukcji
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Tadeusz Chyży,
prof. dr hab. inż. Czesław Miedziałowski
dr inż. Krzysztof Czech
Data
opracowania
programu:
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Tadeusz Chyży
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
NANOTECHNOLOGIE
W BUDOWNICTWIE
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy
Punkty ECTS: 2
Liczba godzin w
semestrze:
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
BD6004
semestr: VI
C-0
L-0
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Zapoznanie studentów z możliwościami jakie daje nanotechnologia w produkcji
nowoczesnych materiałów budowlanych. Wykształcenie umiejętności krytycznego
pozyskiwania informacji dotyczących nowoczesnych rozwiązań technologicznych.
Egzamin/Zaliczenie
Nanomateriały – definicje, podstawowe pojęcia i przykłady. Nowoczesne materiały
izolacyjne. Nanoinfiltracja drewna. Nanomodyfikacja asfaltu. Powłoki antykorozyjne
oparte na nanotechnologii. Nanotechnologia w materiałach wykończeniowych i
naprawczych. Zastosowanie nanotechnologii w materiałach cementowych.
Nanobeton.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są w
szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań
EK_3 B3_U01
doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością
naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej
selekcji i interpretacji tych informacji
EK_4 B3_K01
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę ciągłego dokształcania się, podnoszenia
kompetencji zawodowych i osobistych, analizowania najnowszych osiągnięć
związanych z reprezentowaną dyscypliną naukową
Literatura
[1] Antonovič V. i inni (2010). A review of the possible applications of
nanotechnology in refractory concrete. Journal of Civil Engineering and
Management Volume 16,Issue 4, 2010, str. 595 - 602.
[2] Czarnecki L., Kurzydłowski K. (2012). Nanomateriały budowlane. Materiały
budowlane 5/2012,str. 76 – 78.
[3] Kellsall R. W., Hamley I.W., Geoghegan M.(2009). Nanotechnologie.
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
[4] Kurzydłowski K., Lewandowska M. (2010). Nanomateriały inżynierskie
konstrukcyjne i funkcjonalne. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa.
[5] Monteiro P.J.M i in. (2009). Characterizing the nano and micro structure of
concrete to improve its durability. Cement and Concrete Composites Volume 31,
Issue 8, September 2009, str. 577–584.
[6] Raki L. i inni (2010). Cement and Concrete Nanoscience and Nanotechnology.
Materials 2010, 3, str. 918-942.
[7] Sanchez F., Sobolev K. (2010). Nanotechnology in concrete – A review.
Construction and Building Materials 24, str. 2060–2071.
Nr efektu kształcenia
EK_1
EK_2
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany
temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie
Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany
temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie
Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany
temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie
Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany
temat z zakresu nanotechnologii w budownictwie
Katedra Materiałów,
Osoby prowadzące:
Prof. dr hab. inż. M. Bołtryk
Technologii i Organizacji
Budownictwa
12.11.2012r.
Program
opracował(a):
Prof. dr hab. inż. M. Bołtryk
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
GEOMETRYCZNE KSZTAŁTOWANIE
ELEMENTÓW UKŁADÓW
KOMUNIKACYJNYCH
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obieralny
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: VI
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
BD6011
Punkty ECTS: 1
Ps-10
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z klasycznymi i
niekonwencjonalnymi zasadami i metodami geometrycznego kształtowania różnych
układów stosowanych w projektowaniu tras drogowych.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Efekty kształcenia
EK_1 B3_W01
Klasyczne i niekonwencjonalne elementy geometryczne.
Metody optymalizacji w projektowaniu dróg.
Metody optymalizacji niwelety o charakterze klasycznym.
Ekonomiczno-geometryczne aspekty kształtowania łuków pionowych.
Wielomianowe krzywe przejściowe w projektowaniu łuków pionowych.
Alternatywne metody optymalizacji niwelety.
Trasowanie polinomialne.
Ogólne krzywe przejściowe w trasowaniu polinomialnym.
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
doktorant ma zaawansowaną wiedzę ogólną z zakresu geometrycznego
kształtowania elementów układów komunikacyjnych;
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę szczegółową z zakresu
geometrycznego kształtowania elementów układów komunikacyjnych;
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi rozwiązywać złożone zadania i problemy badawcze związane z
geometrycznym kształtowaniem elementów układów komunikacyjnych;
EK_4 B3_K01
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę analizowania najnowszych osiągnięć
związanych z geometrycznym kształtowaniem elementów układów komunikacyjnych
Literatura
[1] Grodzicki S. (1987): Geometria tras – algorytmy obliczeń. WKiŁ,
Warszawa.
[2] Kukiełka J., Szydło A. (1986): Projektowanie i budowa dróg. WKiŁ,
Warszawa.
[3] Kobryń A. (2002): Wielomianowe krzywe przejściowe w projektowaniu
niwelety tras drogowych. Wyd. PB, Rozprawy Naukowe nr 100,
Białystok.
[4] Kobryń A. (2009): Wielomianowe kształtowanie krzywych
przejściowych. Wyd. PB, Rozprawy Naukowe nr 167, Białystok.
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK_1
Zaliczenie wykładu
EK_2
Zaliczenie wykładu, obrona operatu w ramach
pracowni
EK_3
Ocena i obrona operatu w ramach pracowni
EK_4
Obserwacja pracy na zajęciach
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
W
W, Ps
Ps
W, Ps
Zakład Informacji
Przestrzennej
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Andrzej Kobryń
1.12.2013r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Andrzej Kobryń
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
POZYSKIWANIE I AKUMULACJA
ENERGII
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obieralny
W-10
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
Kod przedmiotu:
IB6012
Semestr VI
C-0
Punkty ECTS: 2
L-0
Ps-5
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Ś13012, Ś14020,
Założenia i cele
przedmiotu:
Nauczenie metod pozyskiwania i akumulacji energii. Wykształcenie umiejętności
wyboru alternatywnych rozwiązań technicznych.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Rodzaje i źródła energii. Metody pozyskiwania energii. Pasywne systemy
magazynowania ciepła w budynkach: z bezpośrednim pochłanianiem ciepła,
z pośrednim pochłanianiem ciepła, z wyizolowanym magazynem energii cieplnej.
Stawy słoneczne bez zasolenia, z gradientem zasolenia. Charakterystyka
magazynów energii słonecznej z magazynowaniem krótkoterminowym oraz
z magazynowaniem długoterminowym. Magazynowanie energii z wykorzystaniem
zjawiska przemiany fazowej i reakcji chemicznych. Magazynowanie poprzez energię
na kinetyczną. Wykorzystanie energii elektrycznej do produkcji wodoru.
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza - umiejętności - kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 IŚ3_W02
Doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z pozyskiwaniem i akumulacją energii, której źródłem są
w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki.
EK_2 IŚ3_U01
Doktorant potrafi efektywnie pozyskiwać informacje związane z działalnością
naukową z różnych źródeł, także w językach obcych oraz dokonywać właściwej
selekcji i interpretacji tych informacji;
EK_3 IŚ3_U03
Doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane
z pozyskiwaniem i akumulacją energii.
EK_4 IŚ3_K02
Doktorant potrafi myśleć i działać w sposób niezależny i kreatywny, przejawia
inicjatywę w kreowaniu nowych idei i poszukiwaniu innowacyjnych rozwiązań;
wykazuje inicjatywę w określaniu nowych obszarów badań.
Literatura
[1] Chwieduk D. Energetyka Słoneczna Budynku. Arkady, 2011, Warszawa.
[2] Domański R. Magazynowanie energii cieplnej. PWN, Warszawa 1990.
[3] Pluta Z. Słoneczne instalacje energetyczne. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej.Warszawa 2008.
[4] Energy Storage - Technologies and Applications Edited by Ahmed
Faheem Zobaa, Publisher: InTech 2013, under CC BY 3.0 license (open
access book).
[5] Edited by Jonathan M. Bowen. Energy Storage: Issues and Applications.
Nova Science Publishers, Incorporated, 2011
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
Forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_2
Dyskusja nad przyjętymi rozwiązaniami na zajęciach w
trakcie realizowania ćwiczenia projektowego, egzamin
Przedstawienie kolejnych etapów projektu z
wykorzystaniem prezentacji multimedialnej oraz
zgromadzonych dokumentów, egzamin.
EK_3
Wykonanie pracy projektowej, egzamin.
W, Ps
EK_4
Obrona sporządzonego projektu, egzamin.
W, Ps
EK_1
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
W, Ps
W, Ps
Katedra Ciepłownictwa
Osoby prowadzące:
dr hab. inż. Mirosław Żukowski prof. nzw.
dr inż.Wiesław Sarosiek
29.11.2012r.
Program
opracował(a):
dr hab. inż. Mirosław Żukowski prof. nzw.
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Budownictwo
Nazwa przedmiotu:
OPTYMALIZACJA PROCESÓW
BUDOWLANYCH
Rodzaj przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
semestr: VII
C-0
L-0
Kod przedmiotu:
BD7001
Punkty ECTS: 2
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
matematyka
Założenia i cele
przedmiotu:
doktoranci poznają wybrane typy zagadnień optymalizacji oraz metody ich
rozwiązania poprzez przykłady praktycznych zadań inżynierskich w budownictwie;
nabywają umiejętności posługiwania się wybranymi metodami (w tym odpowiednimi
programami komputerowymi) poprzez formułowanie własnych zadań oraz zdobywają
przeświadczenie o potrzebie studiowania innych nowoczesnych metod.
Forma zaliczenia:
Treści programowe:
Egzamin/Zaliczenie
sprawdzian pisemny (80%) oraz praca semestralna (20%)
matematyczne podstawy optymalizacji (wielokryterialnej); programowanie liniowe i
nieliniowe (deterministyczne i stochastyczne) i jego rozmaite zastosowania w
inżynierii procesów budowlanych; metody ewolucyjne (w harmonogramowaniu
przedsięwzięć budowlanych), teoria zbiorów rozmytych (ocena stanu
technicznego zużycia obiektu budowlanego), analiza i optymalizacja
wielokryterialna (zadania decyzyjne inwestycji budowlanych)
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza-umiejętności-kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant ma zaawansowaną wiedzę o charakterze podstawowym dla dziedziny
nauki i dyscypliny naukowej lub dyscyplin naukowych, związanych z obszarem
prowadzonych badań;
EK_2 B3_W02
doktorant ma dobrze podbudowaną teoretycznie wiedzę o charakterze
szczegółowym, związaną z obszarem prowadzonych badań, której źródłem są
w szczególności publikacje o charakterze naukowym, obejmującą najnowsze
osiągnięcia nauki w obszarze prowadzonych badań;
EK_3 B3_U03
doktorant potrafi dostrzegać i formułować złożone zadania i problemy związane
z reprezentowaną dyscypliną naukową;
EK_4 B3_K04
doktorant rozumie i odczuwa potrzebę zaangażowania się w kształcenie specjalistów
w reprezentowanej dyscyplinie inżynierskiej oraz innych działań prowadzących do
rozwoju społeczeństwa opartego na wiedzy.
[1] Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A.: Teoria i metody obliczeniowe
optymalizacji. PWN, Warszawa 1977.
[2] Metody i modele badań w inżynierii przedsięwzięć budowlanych pod red. O.
Kaplińskiego. Polska Akademia Nauk. Instytut Podstawowych Problemów Techniki.
Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej, Warszawa, 2007.
[3] Optymalizacja wielokryterialna budynków energooszczędnych pod red.
Wojciecha Marksa i Stefana Owczarka. Polska Akademia Nauk. Instytut
Podstawowych Problemów Techniki. Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej, Warszawa
1999.
[4] Podstawy optymalizacji elementów konstrukcji budowlanych pod red. Andrzeja
Marka Brandta. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978.
[5] Rao S.,S.: Engineering Optimization - Theory and Practice. J. Wiley, 1996.
[6] Szwabowski J., Deszcz J.: Metody wielokryterialnej analizy porównawczej.
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2001.
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK_1
sprawdzian
EK_2
sprawdzian
EK_3
sprawdzian, praca semestralna
EK_4
sprawdzian, praca semestralna
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
Zakład Informacji
Przestrzennej
Osoby prowadzące:
dr hab. Edwin Koźniewski
11.12.2013
Program
opracował(a):
dr hab. Edwin Koźniewski
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska
Nazwa programu
kształcenia
(dyscypliny)
Inżynieria środowiska
Nazwa przedmiotu:
OCHRONA WŁASNOŚCI
INTELEKTUALNEJ I ETYKA
ZAWODOWA
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
obowiazkowy
Punkty ECTS: 1
Liczba godzin w
semestrze:
W-15
Poziom i forma studiów:
III stopnia, stacjonarne
BD8002
Semestr VIII
C-0
L-0
Ps-0
S-0
Przedmioty
wprowadzające:
Założenia i cele
przedmiotu:
Celem jest zapoznanie studentów z zasadami prawa regulującego ochronę własności
intelektualnej jako instrumentu rozwoju społeczno-gospodarczego kraju. Zwrócenie
uwagi na prawo krajowe i międzynarodowe regulujące zasady ochrony własności
przemysłowej i prawa autorskiego.
Forma zaliczenia:
Egzamin/Zaliczenie
Treści programowe:
Prawo własności przemysłowej: prawo międzynarodowe, unijne i polskie. Przedmioty
prawa: wynalazki, wzory użytkowe, pomysły wyłączone spod ochrony. Patent : treść ,
zakres przedmiotowy, czas trwania, ograniczenia. Korzystanie z cudzych wynalazków
i wzorów użytkowych. Ochrona znaków towarowych, wzorów przemysłowych,
topografii układów scalonych i oznaczeń geograficznych. Nieuczciwa konkurencja i
jej zwalczanie. Prawo autorskie ;źródła prawa, przedmiot i podmiot prawa
autorskiego, autorskie prawa majątkowe i osobiste i ochrona praw autorskich i praw
pokrewnych. Dozwolony użytek utworów- prawo cytatu ,licencja dla archiwów,
bibliotek i szkół. Obrót cywilnoprawny w zakresie prawa autorskiego i praw
pokrewnych. Ochrona praw autorskich i praw pokrewnych w prawie cywilnym, karnym
i administracyjnym .Zagadnienia etyki zawodowej- ochrona wizerunku, organizacje
zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, ochrona programów komputerowych,
plagiat i autoplagiat
Efekty kształcenia
Minimum 4, maksimum 8 efektów kształcenia: wiedza - umiejętności - kompetencje.
Każdy efekt kształcenia musi być weryfikowalny.
EK_1 B3_W01
doktorant; definiuje zakres i przedmiot ochrony własności intelektualnej.
EK_2 B3_W02
doktorant. mawia podstawy prawa patentowego i rozróżnia przedmioty prawa
własności przemysłowej, potrafi wskazać elementy tworzenia wniosku o ochronę
patentową i inne prawa ochronne.
EK_3 B3_U03
doktorant; rozróżnia przedmioty prawa własności przemysłowej, potrafi wskazać
elementy tworzenia wniosku o ochronę patentową i i ochronę z rejestracji i potrafi
określić czyn nieuczciwej konkurencji i możliwości prawne walki z nieuczciwą
konkurencją.
EK_4 B3_K02
doktorant; określa przedmiot prawa autorskiego i potrafi określić podmiot i przedmiot
prawa autorskigo oraz prawa twórców
[1] A. Adamczak, M. du Vall, Ochrona własności intelektualnej, Warszawa
2010
[2] Dereń A. i in.: Własność intelektualna i przemysłowa w prawie
międzynarodowym, europejskim i krajowym, 2009
[3] Karpowicz A.: Poradnik prawa autorskiego. Prawo i ekonomia,
Warszawa, 2005
[4] Sozański J.2011.Własność intelektualna i przemysłowa
w Unii Europejskiej. Polskie Wyd. Prawnicze "IURIS" PoznanWarszawaModelowanie matematyczne w oczyszczaniu ścieków
i ochronie wód
pod red. A. Jamesa, Arkady, Warszawa 1986
[5] 1 Będziński F.: Ekonomika innowacji technicznych, WPK, Warszawa,
1999
[6] Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo prasowe.
Prawo i Ekonomi, Kraków, 2004
[7] Golat R. Prawo autorskie i prawa pokrewne2011. Wyd. C.H.Beck
Warszawa
Literatura
Nr efektu kształcenia
Metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK_1
Udział w wykładach
EK_2
Przygotowanie do egzaminu/zaliczenie i obecność na
nim
Forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK_3
EK_4
Jednostka
realizująca:
Data
opracowania
programu:
Katedra Technologii w
Inżynierii Środowiska
Osoby prowadzące:
prof. dr hab. inż. Józefa Wiater
29.11.2012r.
Program
opracował(a):
prof. dr hab. inż. Józefa Wiater