ULTRALEKKI MOŹDZIERZ ANTOS 60 MM 60 mm

ULTRALEKKI MOŹDZIERZ ANTOS 60 MM 60 mm moździerz ANTOS jest ultralekką bronią wsparcia przeznaczoną dla: jednostek powietrznodesantowych i specjalnych, obsad transporterów opancerzonych i bojowych wozów piechoty jako uzbrojenie dodatkowe. Niewielka masa i rozmiary moździerza umożliwiają używanie go przez żołnierzy jednostek powietrznodesantowych, zapewniając wysoką mobilność w każdym terenie, poręczność w marszu i w okopie. ANTOS jest bronią wsparcia przeznaczoną do zwalczania siły żywej, umocnień terenowych i środków ogniowych przeciwnika, punktów obserwacyjnych, obozowisk, miejsc gromadzenia siły żywej, baz, magazynów itp. Moździerz odznacza się niską masą, krótkim czasem przygotowania do otwarcia ognia, dużą szybkostrzelnością i wysoką celnością. Silne działanie wybuchowe i zapalające granatów termobarycznych HEI, zapewnia efektywne zniszczenie celu, zwłaszcza przy zmasowanym ostrzale z kilku moździerzy naraz. Moździerz strzela przy niskim ciśnieniu roboczym, co minimalizuje wpływ podmuchu z wylotu lufy na strzelca, a także zmniejsza sygnaturę akustyczną i optyczną (błysk wylotowy) demaskujące stanowisko ogniowe. Większość części moździerza wykonano ze stopów aluminium, tytanu oraz tworzyw sztucznych. LUFA: Lufa posiada gładką powierzchnię i jest wykonana z lekkiego stopu aluminium. Wylot lufy jest stożkowo powiększony, co w znacznym stopniu ułatwia ładowanie granatu. Zewnętrzna powierzchnia lufy jest pokryta poliuretanową osłoną zabezpieczającą. PŁYTA OPOROWA: Płyta posiada kwadratowa kształt o wymiarach 180 x 180 mm i jest wykonana z wysokoudarowego tworzywa sztucznego w technologii wtryskowej RIM. Dolna powierzchnia płyty oporowej jest zaopatrzona w żebra wzmacniające, zapewniające pewne ustawienie moździerza na miękkim gruncie i pomagające przenosić odrzut na podłoże. Kwadratowy kształt płyty oporowej pozwala użyć jej także do ustawienia na twardym podłożu z użyciem odpowiednio twardej podpórki (krawężnik, konar drzewa, itd.). Po zastąpieniu płyty oporowej czopem kulistym, wprowadzanym do odpowiednio ukształtowanego jarzma, moździerza można używać jako uzbrojenia pokładowego pojazdu, jednostki pływającej, itd. BEZPIECZNIK MECHANIZMU ODPALAJĄCEGO : Bezpiecznik mechanizmu odpalającego mieści się w tylnej części moździerza, i jest zblokowany z przełącznikiem trybu pracy mechanizmu odpalającego, pozwalającym wybrać tryb grawitacyjny (ze stałą iglicą) i manualny (z użyciem napinacza iglicy). Mechanizm odpalający w trybie iglicznym pracuje jako mechanizm pojedynczego działania – przed każdym strzałem konieczne jest ręczne napięcie iglicy. Dźwignia spustowa umieszczona jest w uchwycie transportowym nad lufą i może zostać zabezpieczona niezależnie od pozycji bezpiecznika‐przełącznika trybów oddzielną blokadą spustu. UCHWYT TRANSPORTOWY: Uchwyt pozwala na łatwe przenoszenie broni i celowanie przez nadawanie odpowiedniego kąta podniesienia. Celownik cieczowy jest umiejscowiony u wylotu lufy, nad chwytem transportowym, tak by celowniczy mógł widzieć skalę, trzymając za uchwyt. MANIPULATORY MECHANIZMU ODPALAJĄCEGO: Mechanizm odpalający ma następujące manipulatory pozwalające sterować jego pracą: obustronny bezpiecznik‐przełącznik trybów pracy z ustawieniami: ‐ A ‐ tryb grawitacyjny ‐ T ‐ tryb manualny ‐ S zabezpieczony ‐ obustronna dźwignia napinająca iglicy (ze sprężyną resetującą) ‐ blokada spustu (na uchwycie transportowym) ‐ dźwignia spustowa (na uchwycie transportowym CELOWNIK CIECZOWY: Moździerz jest wyposażony w celownik cieczowy. Poziom cieczy widoczny na skali wskazuje zasięg strzału z regulaminowym ładunkiem zasadniczym i pełnym, używanym w Armii Republiki Czeskiej. Dwuzakresowa skala celownika pozwala używać go do celowania granatami z oboma ładunkami bez konieczności dodatkowych kalkulacji lub używania tabel strzelniczych. Ciecz wypełniająca celownik, zabarwiona na kolor kontrastujący z tłem, pokazuje odległość lotu granatu (produkcji czeskiej) z ładunkiem zasadniczym lub pełnym przy danym kącie podniesienia. Celownik posiada opcję podświetlania do pracy w trybie nocnym. STRZELANIE Z MOŹDZIERZA: Celowniczy wybiera i zajmuje odpowiednie stanowisko strzeleckie. Osadza płytę oporową w gruncie, wykorzystując nachylenie terenu do nadania lufie odpowiedniego dla żądanego zasięgu kąta podniesienia. W razie braku odpowiednio ukształtowanego terenu, przygotowuje grunt pod osadzenie płyty nośnej (nożem, bagnetem, łopatką itd.). Po zajęciu i przystosowaniu stanowiska ogniowego zdejmuje z wylotu gumowy ochraniacz i ustawia przełącznik trybów pracy mechanizmu odpalającego w odpowiednie położenie. Przy ustawieniu na odpalanie grawitacyjne (pozycja A), iglica jest zablokowana w położeniu wysuniętym i odpalenie następuje automatycznie, gdy zapłonnik opadającego w głąb lufy granatu nadzieje się na nią. Jeśli wybrany zostaje tryb igliczny (pozycja T), iglica pozostaje schowana, a jeśli została napięta przed strzałem, moździerz odpala granat po jej zwolnieniu spustem na uchwycie transportowym. Po wybraniu trybu pracy mechanizmu odpalającego, strzelec ustawia moździerz na przygotowanym stanowisku ogniowym i nadając uchwytem transportowym odpowiedni kąt podniesienia, wybiera zasięg strzału, posługując się skalą celownika cieczowego. Moździerz jest wycelowany na żądaną odległość, gdy poziom cieczy w celowniku zakrywa kreskę wskazującą ten dystans na skali celownika. Po wycelowaniu strzelec ładuje granat do lufy moździerza. Granat przed załadowaniem należy przygotować do strzelania przez wyjęcie z hermetycznego zasobnika transportowego, wyjęcie zawleczki zabezpieczającej zapalnik na czas transportu i wybór konfiguracji ładunku miotającego – jeśli strzelanie ma się odbywać jedynie z ładunkiem zasadniczym, należy oderwać spomiędzy brzechw ładunki dodatkowe, stanowiące wraz z ładunkiem zasadniczym w ogonie granatu jego ładunek pełny. Jeśli strzelec może korzystać z pomocy ładowniczego, utrzymuje uchwyt transportowy obiema rękami. Jeśli obsługuje moździerz sam, jedną ręką utrzymuje moździerz na celu, a drugą ładuje granaty do wylotu lufy. Strzelanie jednoosobowe zwykle prowadzi się w trybie iglicznym, a dwuosobowe – grawitacyjnym, co pozwala uzyskać najwyższą szybkostrzelność. Przy strzelaniu w trybie iglicznym granat można załadować przed lub po napięciu iglicy. Zwykle dokonuje się napinania po załadowaniu granatu. Po odpaleniu (w obu trybach) zapłonnik P‐1 powoduje zapłon ładunku zasadniczego, którego gazy zapalają ładunek dodatkowy (o ile nie został usunięty przed załadowaniem). Rozprężające się w lufie gazy prochowe wyrzucają granat z lufy.